и рече́ дави́дъ ко всему́ собра́нiю Изра́илеву: а́ще уго́дно ва́мъ, и от Го́спода Бо́га на́шего благопоспѣши́тся, да по́слемъ къ бра́тiямъ на́шымъ оста́вшымся во все́й земли́ Изра́илевѣ, и съ ни́ми свяще́нницы и леви́ти, во градѣ́хъ обдержа́нiя и́хъ, да соберу́тся къ на́мъ,

и да принесе́мъ киво́тъ Бо́га на́шего къ на́мъ, не взыска́хомъ бо его́ во дни́ Сау́ли.

И отвѣща́ все́ собра́нiе, да та́ко бу́детъ, зане́ уго́дно бы́сть сло́во сiе́ всѣ́мъ лю́демъ.

И собра́ дави́дъ всего́ Изра́иля от предѣ́лъ Еги́петскихъ да́же до вхо́да има́ѳова, е́же внести́ киво́тъ Бо́жiй от гра́да Иари́ма.

И принесе́ его́ дави́дъ: и ве́сь Изра́иль взы́де во гра́дъ дави́довъ, и́же бя́ше Иу́динъ, е́же вознести́ та́мо киво́тъ Го́спода Бо́га сѣдя́ща на херуви́мѣхъ, идѣ́же при́звано е́сть и́мя его́:

и поста́ви киво́тъ Бо́жiй на колесни́цу но́ву изъ до́му Аминада́вля: о́за же и бра́тiя его́ ведя́ху колесни́цу:

дави́дъ же и ве́сь Изра́иль игра́ху предъ Бо́гомъ все́ю си́лою и въ пѣ́снѣхъ и въ гу́слехъ, и псалти́ри и тимпа́нѣхъ, и кимва́лѣхъ и въ труба́хъ:

и прiидо́ша ко гумну́ хидо́ню: и простре́ о́за ру́ку свою́, да поддержи́тъ киво́тъ, юне́цъ бо уклони́ его́:

и прогнѣ́вася Госпо́дь гнѣ́вомъ на о́зу и порази́ его́ ту́, того́ ра́ди, я́ко простре́ ру́ку свою́ [и прикосну́ся] киво́ту, и у́мре ту́ предъ Бо́гомъ.

И оскорби́ся дави́дъ, я́ко пресѣче́ Госпо́дь пресѣче́нiемъ о́зу, и нарече́ мѣ́сто то́ пресѣче́нiе оза́не, да́же до дне́ сего́.

И убоя́ся дави́дъ Бо́га въ то́й де́нь, глаго́ля: ка́ко внесу́ ко мнѣ́ киво́тъ Бо́жiй?

И не возврати́ дави́дъ киво́та къ себѣ́ во гра́дъ дави́довъ, но возврати́ и́ въ до́мъ Аведда́ра геѳе́ина:

и пребыва́ше киво́тъ Бо́жiй въ дому́ Аведда́ровѣ три́ ме́сяцы, и благослови́ Бо́гъ Аведда́ра и вся́, я́же имѣ́яше.

И посла́ хира́мъ ца́рь ти́рскiй послы́ къ дави́ду, и древа́ ке́дрова, и зда́телей стѣ́нъ, и древодѣ́лей, да сози́ждутъ ему́ до́мъ.

И позна́ дави́дъ, я́ко угото́ва его́ Госпо́дь царе́мъ надъ Изра́илемъ, я́ко воздви́жеся въ высоту́ ца́рство его́, ра́ди люді́й его́ Изра́иля,

и поя́тъ дави́дъ еще́ жены́ во Иерусали́мѣ: и роди́шася ему́ еще́ сы́нове и дще́ри.

И сiя́ имена́ и́хъ, и́же роди́шася ему́ во Иерусали́мѣ: саммаа́ и Сова́въ, наѳа́нъ и Соломо́нъ,

и Иеваа́ръ и Елису́й и Елифаа́ѳъ

и наге́ѳъ, и Нафа́гъ и Иафiе́,

и Елисама́ и Валiада́ и Елифале́тъ.

И услы́шаша иноплеме́нницы, я́ко пома́занъ бы́сть дави́дъ въ царя́ надъ всѣ́мъ Изра́илемъ, и изыдо́ша вси́ иноплеме́нницы взыска́ти дави́да. И услы́ша дави́дъ и изы́де проти́ву и́хъ.

Иноплеме́нницы же прiидо́ша и разлiя́шася во юдо́ли исполи́новъ.

И вопроси́ дави́дъ Бо́га, глаго́ля: а́ще взы́ду на иноплеме́нники, и преда́си ли и́хъ въ ру́ки моя́? И рече́ ему́ Бо́гъ: взы́ди, и преда́мъ и́хъ въ ру́ки твоя́.

И изы́де во Ваа́лъ-фараси́нъ, и порази́ и́хъ та́мо дави́дъ. И рече́ дави́дъ: разсѣче́ Бо́гъ враги́ моя́ руко́ю мое́ю, я́коже разсѣче́нiе воды́. Сего́ ра́ди нарече́ и́мя мѣ́сту тому́ фараси́нъ, разсѣче́нiе.

И оста́виша та́мо бо́ги своя́ иноплеме́нницы, и́хже дави́дъ повелѣ́ сожещи́ огне́мъ.

И приложи́ша еще́ иноплеме́нницы, и разлiя́шася еще́ во юдо́ли исполи́новъ.

И вопроси́ па́ки дави́дъ Бо́га. И рече́ ему́ Бо́гъ: не исходи́ за ни́ми: отврати́ся от ни́хъ, и прiи́деши на ни́хъ пря́мо гру́шей:

и бу́детъ егда́ услы́шиши гла́съ шу́ма верхо́въ гру́шей, тогда́ изы́деши на бра́нь, я́ко изы́де Бо́гъ предъ тобо́ю, да порази́тъ полки́ иноплеме́ннически.

И сотвори́ дави́дъ, я́коже повелѣ́ ему́ Бо́гъ: и порази́ полки́ Филисти́мовъ от гавао́на да́же до гази́ра.

И просла́вися и́мя дави́дово во всѣ́хъ страна́хъ, и Госпо́дь даде́ стра́хъ его́ на вся́ язы́ки.

И сотвори́ себѣ́ до́мы во гра́дѣ дави́довѣ, и угото́ва мѣ́сто киво́ту Бо́жiю, и сотвори́ ему́ ски́нiю.

Тогда́ рече́ дави́дъ: не лѣ́ть е́сть, [да от вся́каго] но́сится киво́тъ Бо́жiй, но то́кмо от Леви́тъ, поне́же избра́ и́хъ Госпо́дь носи́ти киво́тъ Госпо́день и служи́ти ему́ да́же до вѣ́ка.

И собра́ дави́дъ ве́сь Изра́иль во Иерусали́мъ, да внесе́тся киво́тъ Бо́жiй на мѣ́сто, е́же угото́ва ему́.

И собра́ дави́дъ сыно́въ Ааро́новыхъ и леви́ты:

от сыно́въ Каа́ѳовыхъ урiи́лъ нача́лникъ и бра́тiя его́, сто́ два́десять:

от сыно́въ Мера́риныхъ Асаі́а нача́лникъ и бра́тiя его́, двѣ́сти пятьдеся́тъ:

от сыно́въ герсо́нихъ Иои́ль нача́лникъ и бра́тiя его́, сто́ три́десять:

от сыно́въ Елисафа́нихъ семеі́а нача́лникъ и бра́тiя его́, двѣ́сти:

от сыно́въ Хевро́новыхъ Елiи́лъ нача́лникъ и бра́тiя его́, о́смьдесятъ:

от сыно́въ Озiи́левыхъ Аминада́въ нача́лникъ и бра́тiя его́, сто́ двана́десять.

И призва́ дави́дъ садо́ка и Авiаѳа́ра свяще́нники, и леви́ты урiи́ла, Асаі́а и Иои́ля, и семеiа́на и Елiи́ла и Аминада́ва,

и рече́ къ ни́мъ: вы́, нача́лницы оте́чествъ леви́тскихъ, освяти́теся вы́ и бра́тiя ва́ша, и принеси́те киво́тъ Го́спода Бо́га Изра́илева [на мѣ́сто], идѣ́же угото́вахъ ему́:

я́ко пре́жде ва́мъ не гото́вымъ су́щымъ, раздѣли́ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ въ на́съ, я́ко не взыска́хомъ его́ по разсужде́нiю.

И освяти́шася свяще́нницы и леви́ти, да внесу́тъ киво́тъ Го́спода Бо́га Изра́илева.

И взя́ша сы́нове леви́тстiи киво́тъ Бо́жiй, я́коже повелѣ́ Моисе́й сло́вомъ Бо́жiимъ по писа́нiю, ра́мены свои́ми на носи́лѣхъ.

И рече́ дави́дъ нача́лникомъ Леви́тскимъ: поста́вите бра́тiю свою́ пѣвце́въ во орга́нѣхъ, пѣ́снехъ мусикі́йскихъ, псалти́рехъ, въ гу́слехъ и кимва́лѣхъ, да возглася́тъ въ высоту́ гла́сомъ весе́лiя.

И поста́виша леви́ти Ема́на сы́на Иои́лева: и от бра́тiй его́ Аса́фа сы́на Варахі́ина: и от сыно́въ Мера́риныхъ, бра́тiй его́, еѳа́на сы́на Кисе́ова:

и съ ни́ми бра́тiя и́хъ, вторі́и [чи́номъ], Заха́рiа и Озiи́лъ, и семiрамо́ѳъ и Иеiи́лъ, и Ана́нiй и Елiа́въ, и ване́а и маасі́а, и маттаѳі́а и Елифала́, и макені́а и Авдедо́мъ, и Иеiи́лъ и Озі́а, две́рницы.

И пѣвцы́ Ема́нъ, Аса́фъ и еѳа́мъ въ кимва́лы мѣ́дяны [возглаша́юще] въ слы́шанiе:

Заха́рiа же и Озiи́лъ, и семiрамо́ѳъ и Иеiи́лъ, и Анані́й и Елiа́въ, и маасі́а и ване́а со гу́сльми та́йны поя́ху:

и маттаѳі́а и Елифала́, и макені́а и Авдедо́мъ, и Иеiи́лъ и Озі́а въ кимва́лѣхъ поя́ху, е́же превзы́ти:

и хонені́а нача́лникъ леви́тскiй, нача́лникъ пѣ́нiй, зане́ разу́менъ бѣ́:

и Варахі́а и Елка́на две́рницы киво́та:

и совені́а и Иосафа́тъ, и наѳана́илъ и Амасі́а, и Заха́рiа и вана́й и Елiезе́ръ свяще́нницы трубя́щiи труба́ми предъ киво́томъ Бо́жiимъ: и Авдедо́мъ и Иеі́а две́рницы киво́та Бо́жiя.

И бѣ́ дави́дъ и старѣ́йшины Изра́илевы и ты́сящницы иду́щiи, е́же изнести́ киво́тъ завѣ́та Госпо́дня изъ до́му Авдедо́мля съ весе́лiемъ.

И бы́сть егда́ укрѣпля́ше Бо́гъ леви́ты нося́щыя киво́тъ завѣ́та Госпо́дня, и пожро́ша се́дмь телце́въ и се́дмь овно́въ:

дави́дъ же бя́ше одѣ́янъ ри́зою виссо́нною, и вси́ леви́ти, нося́щiи киво́тъ завѣ́та Госпо́дня, пѣвцы́ же и хонені́а нача́лникъ пѣ́сней пою́щихъ, на дави́дѣ же бѣ́ Ефу́дъ виссо́нный.

И ве́сь Изра́иль провожда́ше киво́тъ завѣ́та Госпо́дня съ восклица́нiемъ и гла́сомъ тру́бнымъ, и съ труба́ми и кимва́лы, глаша́юще въ гу́сли и киѳа́ры.

И бы́сть егда́ прiи́де киво́тъ завѣ́та Госпо́дня да́же до гра́да дави́дова, и Мелхо́ла дщи́ Сау́ля смотря́ше во окно́, и ви́дѣ царя́ дави́да ска́чуща и игра́юща и уничижи́ его́ въ се́рдцы свое́мъ.

Принесо́ша у́бо киво́тъ Бо́жiй и поста́виша его́ посредѣ́ ски́нiи, ю́же водрузи́ ему́ дави́дъ, и принесо́ша всесожже́нiя и спаси́телная предъ Го́сподемъ.

И соверши́ дави́дъ вознося́ всесожже́нiя и спаси́телная, и благослови́ лю́ди во и́мя Госпо́дне,

и раздѣли́ вся́кому му́жу Изра́илску, от му́жа да́же до жены́, му́жу хлѣ́бъ еди́нъ пече́ный, [и ча́сть пече́на мя́са,] и пря́женый со еле́емъ семида́лъ:

поста́ви же предъ лице́мъ киво́та завѣ́та Госпо́дня от Леви́тъ, е́же служи́ти и возглаша́ти [дѣла́ его́], и исповѣ́дати и хвали́ти Го́спода Бо́га Изра́илева:

Аса́фъ нача́лникъ, и другі́й по не́мъ Заха́рiа, Иеiи́лъ и семiрамо́ѳъ, и Иеiи́лъ и маттаѳі́а, и Елiа́въ и ване́а и Авдедо́мъ: Иеiи́лъ же во орга́нѣхъ и псалти́ри и гу́слехъ, Аса́фъ же въ кимва́лѣхъ возглаша́я:

и ване́а и Озiи́лъ свяще́нницы [труби́ша] вы́ну въ трубы́ предъ киво́томъ завѣ́та Бо́жiя.

Въ то́й де́нь устро́и дави́дъ въ нача́лѣ хвали́ти Го́спода руко́ю Аса́фа и бра́тiи его́.

Пѣ́снь. Исповѣ́дайтеся Го́сподеви и призыва́йте его́ во и́мени его́, зна́ема сотвори́те лю́демъ начина́нiя его́:

по́йте ему́ и воспо́йте ему́, повѣ́дите вся́ чудеса́ его́, я́же сотвори́ Госпо́дь:

хвали́те и́мя свято́е его́, да возвесели́тся се́рдце и́щущее благоволе́нiя его́:

взыщи́те Го́спода и укрѣпи́теся, взыщи́те лица́ его́ вы́ну:

помяни́те чудеса́ его́, я́же сотвори́, зна́менiя и судьбы́ у́стъ его́,

сѣ́мя Изра́илево, раби́ его́, сы́нове Иа́ковли, избра́ннiи его́.

То́й Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, во все́й земли́ судьбы́ его́.

Помяне́мъ во вѣ́къ завѣ́тъ его́, сло́во его́, е́же заповѣ́да въ ты́сящы родо́въ,

е́же завѣща́ Авраа́му, и кля́тву свою́ Исаа́ку:

и поста́ви е́ Иа́кову въ повелѣ́нiе, Изра́илю въ завѣ́тъ вѣ́ченъ,

глаго́ля: тебѣ́ да́мъ зе́млю Ханаа́ню, у́же достоя́нiя ва́шего.

Внегда́ бы́ти и́мъ ма́лымъ число́мъ, я́ко ума́лишася и пресели́шася въ ню́,

и преидо́ша от язы́ка въ язы́къ и от ца́рствiя къ лю́демъ ины́мъ,

не оста́ви му́жа оби́дѣти и́хъ, и обличи́ о ни́хъ цари́:

не прикаса́йтеся пома́заннымъ мои́мъ, и во проро́цѣхъ мои́хъ не лука́внуйте.

Воспо́йте Го́сподеви, вся́ земля́, возвѣсти́те от дне́ на де́нь спасе́нiе его́,

возвѣсти́те во язы́цѣхъ сла́ву его́, во всѣ́хъ лю́дехъ чудеса́ его́,

я́ко ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́, стра́шенъ е́сть надъ всѣ́ми бо́ги.

Я́ко вси́ бо́зи язы́ковъ и́доли: Госпо́дь же на́шъ небеса́ сотвори́.

Сла́ва и вели́чество предъ лице́мъ его́, крѣ́пость и похвала́ въ мѣ́стѣ его́ святѣ́мъ.

Дади́те Го́сподеви, оте́чествiя язы́ковъ, дади́те Го́сподеви сла́ву и крѣ́пость,

дади́те Го́сподеви сла́ву и́мени его́: возми́те да́ры и принеси́те предъ лице́ его́, и поклони́теся Го́сподеви во дво́рѣхъ святы́хъ его́.

Да убои́тся от лица́ его́ вся́ земля́, да испра́вится земля́ и да не подви́жится:

да возвеселя́тся небеса́ и да возра́дуется земля́, и да реку́тъ во язы́цѣхъ: Госпо́дь ца́рствуетъ.

Да возгласи́тъ мо́ре и исполне́нiе его́, и древа́ польска́я, и вся́ я́же на ни́хъ.

Тогда́ возвеселя́тся древа́ дубра́вная предъ лице́мъ Госпо́днимъ, я́ко прiи́де суди́ти земли́.

Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́,

и глаго́лите: спаси́ ны, Бо́же, спаси́телю на́шъ, и собери́ на́съ, и изми́ на́съ от язы́къ, да хва́лимъ и́мя свято́е твое́, и хва́лимся во хвале́нiихъ твои́хъ.

Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от вѣ́ка да́же и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: ами́нь. И восхвали́ша Го́спода.

И оста́виша та́мо предъ киво́томъ завѣ́та Госпо́дня Аса́фа и бра́тiю его́, да слу́жатъ предъ киво́томъ вы́ну по вся́ дни́:

и Авдедо́мъ и бра́тiя его́, шестьдеся́тъ о́смь: и Авдедо́мъ сы́нъ Идиѳу́нь и оса́й [поста́влени] во две́рники:

садо́ка же свяще́нника и бра́тiю его́ свяще́нниками предъ ски́нiею Госпо́днею въ вы́шнихъ и́же въ гавао́нѣ,

да возно́сятъ всесожже́нiя Го́сподеви на олтари́ всесожже́нiй вы́ну у́тро и ве́черъ, и по всѣ́мъ я́же пи́сана су́ть въ зако́нѣ Госпо́дни, ели́ка повелѣ́ сыно́мъ Изра́илевымъ руко́ю Моисе́а раба́ Бо́жiя:

и съ ни́ми Ема́нъ и Идиѳу́мъ и про́чiи избра́ннiи кі́йждо зва́нiемъ свои́мъ е́же хвали́ти Го́спода, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́:

и съ ни́ми трубы́ и кимва́лы е́же возглаша́ти, и орга́ны пѣ́нiй Бо́жiихъ: сы́нове же Идиѳу́мли во вратѣ́хъ [стоя́ху].

И идо́ша вси́ лю́дiе кі́йждо въ до́мъ сво́й, и дави́дъ возврати́ся, да благослови́тъ до́мъ сво́й.

Синодальный

1 Давид повез ковчег Господень из Кириафиарима; 9 поражение Озы за прикосновение к ковчегу, после чего Давид боится внести ковчег в свой город; 13 ковчег оставлен в доме Аведдара Гефянина на три месяца.

И советовался Давид с тысяченачальниками, сотниками и со всеми вождями,

и сказал [Давид] всему собранию Израильтян: если угодно вам, и если на то будет воля Господа Бога нашего, пошлем повсюду к прочим братьям нашим, по всей земле Израильской, и вместе с ними к священникам и левитам, в города и селения их, чтобы они собрались к нам;

и перенесем к себе ковчег Бога нашего, потому что во дни Саула мы не обращались к нему.

И сказало все собрание: «да будет так», потому что это дело всему народу казалось справедливым.

Так собрал Давид всех Израильтян, от Шихора Египетского до входа в Емаф, чтобы перенести ковчег Божий из Кириаф-Иарима.

И пошел Давид и весь Израиль в Кириаф-Иарим, что в Иудее, чтобы перенести оттуда ковчег Бога, Господа, седящего на Херувимах, на котором нарицается имя Его.

И повезли ковчег Божий на новой колеснице из дома Авинадава; и Оза и Ахия вели колесницу.

Давид же и все Израильтяне играли пред Богом из всей силы, с пением, на цитрах и псалтирях, и тимпанах, и кимвалах и трубах.

Когда дошли до гумна Хидона, Оза простер руку свою, чтобы придержать ковчег, ибо волы наклонили его.

Но Господь разгневался на Озу, и поразил его за то, что он простер руку свою к ковчегу; и он умер тут же пред лицем Божиим.

И опечалился Давид, что Господь поразил Озу. И назвал то место поражением Озы; так называется оно и до сего дня.

И устрашился Давид Бога в день тот, и сказал: как я внесу к себе ковчег Божий?

И не повез Давид ковчега к себе, в город Давидов, а обратил его к дому Аведдара Гефянина.

И оставался ковчег Божий у Аведдара, в доме его, три месяца, и благословил Господь дом Аведдара и все, что у него.

1 Хирам, царь Тирский, посылает Давиду кедры и рабочих для постройки его дома; 3 дети Давида, рожденные в Иерусалиме; 8 Филистимляне напали на Давида, но были дважды поражены.

И послал Хирам, царь Тирский, к Давиду послов, и кедровые деревья, и каменщиков, и плотников, чтобы построить ему дом.

Когда узнал Давид, что утвердил его Господь царем над Израилем, что вознесено высоко царство его, ради народа его Израиля,

тогда взял Давид еще жен в Иерусалиме, и родил Давид еще сыновей и дочерей.

И вот имена родившихся у него в Иерусалиме: Самус, Совав, Нафан, Соломон,

Евеар, Елисуа, Елфалет,

Ногах, Нафек, Иафиа,

и Елисама, Веелиада и Елифалеф.

И услышали Филистимляне, что помазан Давид в царя над всем Израилем, и поднялись все Филистимляне искать Давида. И услышал Давид об этом и пошел против них.

И Филистимляне пришли и расположились в долине Рефаимов.

И вопросил Давид Бога, говоря: идти ли мне против Филистимлян, и предашь ли их в руки мои? И сказал ему Господь: иди, и Я предам их в руки твои.

И пошли они в Ваал-Перацим, и поразил их там Давид; и сказал Давид: сломил Бог врагов моих рукою моею, как прорыв воды. Посему и дали имя месту тому: Ваал-Перацим.

И оставили там Филистимляне богов своих, и повелел Давид, и сожжены они огнем.

И пришли опять Филистимляне и расположились по долине.

И еще вопросил Давид Бога, и сказал ему Бог: не ходи прямо на них, уклонись от них и иди к ним со стороны тутовых дерев;

и когда услышишь шум как бы шагов на вершинах тутовых дерев, тогда вступи в битву, ибо вышел Бог пред тобою, чтобы поразить стан Филистимлян.

И сделал Давид, как повелел ему Бог; и поразили стан Филистимский, от Гаваона до Газера.

И пронеслось имя Давидово по всем землям, и Господь сделал его страшным для всех народов.

1 Давид назначает священников, певцов и придверников для перенесения ковчега в город Давида; 25 царь, старейшины и начальники переносят ковчег с радостью и ликованием; 29 Мелхола уничижила скачущего Давида.

И построил он себе домы в городе Давидовом, и приготовил место для ковчега Божия, и устроил для него скинию.

Тогда сказал Давид: никто не должен носить ковчега Божия, кроме левитов, потому что их избрал Господь на то, чтобы носить ковчег Божий и служить Ему во веки.

И собрал Давид всех Израильтян в Иерусалим, чтобы внести ковчег Господень на место его, которое он для него приготовил.

И созвал Давид сыновей Аароновых и левитов:

из сыновей Каафовых, Уриила начальника и братьев его – сто двадцать человек;

из сыновей Мерариных, Асаию начальника и братьев его – двести двадцать человек;

из сыновей Гирсоновых, Иоиля начальника и братьев его – сто тридцать человек;

из сыновей Елисафановых, Шемаию начальника и братьев его – двести;

из сыновей Хевроновых, Елиела начальника и братьев его – восемьдесят;

из сыновей Уззииловых, Аминадава начальника и братьев его – сто двенадцать.

И призвал Давид священников: Садока и Авиафара, и левитов: Уриила, Асаию, Иоиля, Шемаию, Елиела и Аминадава,

и сказал им: вы, начальники родов левитских, освятитесь сами и братья ваши, и принесите ковчег Господа Бога Израилева на место, которое я приготовил для него;

ибо как прежде не вы это делали, то Господь Бог наш поразил нас за то, что мы не взыскали Его, как должно.

И освятились священники и левиты для того, чтобы нести ковчег Господа, Бога Израилева.

И понесли сыновья левитов ковчег Божий, как заповедал Моисей по слову Господа, на плечах, на шестах.

И приказал Давид начальникам левитов поставить братьев своих певцов с музыкальными орудиями, с псалтирями и цитрами и кимвалами, чтобы они громко возвещали глас радования.

И поставили левиты Емана, сына Иоилева, и из братьев его, Асафа, сына Верехиина, а из сыновей Мерариных, братьев их, Ефана, сына Кушаии;

и с ними братьев их второстепенных: Захарию, Бена, Иаазиила, Шемирамофа, Иехиила, Унния, Елиава, Ванею, Маасея, Маттафию, Елифлеуя, Микнея и Овед-Едома и Иеиела, привратников.

Еман, Асаф и Ефан играли громко на медных кимвалах,

а Захария, Азиил, Шемирамоф, Иехиил, Унний, Елиав, Маасей и Ванея – на псалтирях, тонким голосом.

Маттафия же, Елифлеуй, Микней, Овед-Едом, Иеиел и Азазия – на цитрах, чтобы делать начало.

А Хенания, начальник левитов, был учитель пения, потому что был искусен в нем.

Верехия и Елкана были придверниками у ковчега.

Шевания, Иосафат, Нафанаил, Амасай, Захария, Ванея и Елиезер, священники, трубили трубами пред ковчегом Божиим. Овед-Едом и Иехия были придверниками у ковчега.

Так Давид и старейшины Израилевы и тысяченачальники пошли перенести ковчег завета Господня из дома Овед-Едомова с веселием.

И когда Бог помог левитам, несшим ковчег завета Господня, тогда закололи в жертву семь тельцов и семь овнов.

Давид был одет в виссонную одежду, а также и все левиты, несшие ковчег, и певцы, и Хенания начальник музыкантов и певцов. На Давиде же был еще льняной ефод.

Так весь Израиль вносил ковчег завета Господня с восклицанием, при звуке рога и труб и кимвалов, играя на псалтирях и цитрах.

Когда ковчег завета Господня входил в город Давидов, Мелхола, дочь Саулова, смотрела в окно и, увидев царя Давида, скачущего и веселящегося, уничижила его в сердце своем.

1 Давид принес жертвы пред ковчегом и благословил народ; 4 назначил левитов славословить пред ковчегом; 7 псалом славословия, данный Давидом; 37 разные служения пред ковчегом и назначенные для них левиты.

И принесли ковчег Божий, и поставили его среди скинии, которую устроил для него Давид, и вознесли Богу всесожжения и мирные жертвы.

Когда Давид окончил всесожжения и приношение мирных жертв, то благословил народ именем Господа

и роздал всем Израильтянам, и мужчинам и женщинам, по одному хлебу и по куску мяса и по кружке вина.

И поставил на службу пред ковчегом Господним некоторых из левитов, чтобы они славословили, благодарили и превозносили Господа Бога Израилева:

Асафа главным, вторым по нем Захарию, Иеиела, Шемирамофа, Иехиила, Маттафию, Елиава, и Ванею, Овед-Едома и Иеиела с псалтирями и цитрами, и Асафа для игры на кимвалах,

а Ванею и Озиила, священников, чтобы постоянно трубили пред ковчегом завета Божия.

В этот день Давид в первый раз дал псалом для славословия Господу чрез Асафа и братьев его:

славьте Господа, провозглашайте имя Его; возвещайте в народах дела Его;

пойте Ему, бряцайте Ему; поведайте о всех чудесах Его;

хвалитесь именем Его святым; да веселится сердце ищущих Господа;

взыщите Господа и силы Его, ищите непрестанно лица Его;

поминайте чудеса, которые Он сотворил, знамения Его и суды уст Его,

вы, семя Израилево, рабы Его, сыны Иакова, избранные Его!

Он Господь Бог наш; суды Его по всей земле.

Помните вечно завет Его, слово, которое Он заповедал в тысячу родов,

то, что завещал Аврааму, и в чем клялся Исааку,

и что поставил Иакову в закон и Израилю в завет вечный,

говоря: «тебе дам Я землю Ханаанскую, в наследственный удел вам».

Они были тогда малочисленны и ничтожны, и пришельцы в ней,

и переходили от народа к народу и из одного царства к другому народу;

но Он никому не позволил обижать их, и обличал за них царей:

«Не прикасайтеся к помазанным Моим, и пророкам Моим не делайте зла».

Пойте Господу, вся земля, благовествуйте изо дня в день спасение Его.

Возвещайте язычникам славу Его, всем народам чудеса Его,

ибо велик Господь и достохвален, страшен паче всех богов.

Ибо все боги народов ничто, а Господь небеса сотворил.

Слава и величие пред лицем Его, могущество и радость на месте [святом] Его.

Воздайте Господу, племена народов, воздайте Господу славу и честь,

воздайте Господу славу имени Его. Возьмите дар, идите пред лице Его, поклонитесь Господу в благолепии святыни Его.

Трепещи пред Ним, вся земля, ибо Он основал вселенную, она не поколеблется.

Да веселятся небеса, да торжествует земля, и да скажут в народах: Господь царствует!

Да плещет море и что наполняет его, да радуется поле и все, что на нем.

Да ликуют вместе все дерева дубравные пред лицем Господа, ибо Он идет судить землю.

Славьте Господа, ибо вовек милость Его,

и скажите: спаси нас, Боже, Спаситель наш! Собери нас и избавь нас от народов, да славим святое имя Твое и да хвалимся славою Твоею!

Благословен Господь Бог Израилев, от века и до века! И сказал весь народ: аминь! аллилуия!

Давид оставил там, пред ковчегом завета Господня, Асафа и братьев его, чтоб они служили пред ковчегом постоянно, каждый день,

и Овед-Едома и братьев его, шестьдесят восемь человек; Овед-Едома, сына Идифунова, и Хосу – привратниками,

а Садока священника и братьев его священников пред жилищем Господним, что на высоте в Гаваоне,

для возношения всесожжений Господу на жертвеннике всесожжения постоянно, утром и вечером, и для всего, что написано в законе Господа, который Он заповедал Израилю;

и с ними Емана и Идифуна и прочих избранных, которые назначены поименно, чтобы славить Господа, ибо навек милость Его.

При них Еман и Идифун прославляли Бога, играя на трубах, кимвалах и разных музыкальных орудиях; сыновей же Идифуна поставил при вратах.

И пошел весь народ, каждый в свой дом; возвратился и Давид, чтобы благословить дом свой.

Грузинский

Языки

ეთათბირა დავითი ათასისთავებს, ასისთავებს და წინამძღოლებს.

უთხრა დავითმა ისრაელის მთელ კრებულს: თუ თქვენ თანახმა იქნებით და თუ ეს უფლის, ჩვენი ღმერთის ნება იქნება, ხალხი გავუგზავნოთ ისრაელის ყველა მხარეში ჩვენს ძმებს, მღვდლებს, ლევიანებს მათ შემოგარენ ქალაქებში, რათა შემოგვიერთდნენ.

და ჩვენთან გადმოვაბრძანოთ ჩვენი ღვთის კიდობანი, რადგან საულის დროს მისთვის არ მიგვიმართავს.

მიუგო მთელმა კრებულმა: დაე, ასე იყოს, ვინაიდან ეს საქმე მოსაწონია ხალხის თვალში.

შეყარა დავითმა მთელი ისრაელი. ეგვიპტის შიხორიდან ხამათის მისადგომამდე, კირიათ-იეყარიმიდან ღვთის კიდობნის გადმოსაბრძანებლად.

ავიდა დავითი და მთელი ისრაელი ბაყალთაში, კირიათ-იეყარიმში, იუდას რომ ეკუთვნის, რათა იქიდან წამოებრძანებინათ კიდობანი ღვთისა, ქერუბიმებზე მჯდომარე უფლისა, რომელიც ამ სახელით იწოდება.

დაასვენეს ღვთის კიდობანი ახალ ურემზე და წამოაბრძანეს აბინადაბის სახლიდან. ურემს ყუზა და ახიო მიჰყვებოდნენ.

დავითი და მასთან ერთად მთელი ისრაელი როკავდა ღვთის წინაშე მთელი ძალ-ღონით; მღეროდნენ და უკრავდნენ ქნარებს, ბობღნებს, დაფდაფებს, ჩანგებსა და წინწილებს.

როცა ქიდონის კალოსთან მივიდნენ, ყუზამ ხელი შეაშველა კიდობანს, რადგან კინაღამ გადმოაგდეს ხარებმა.

აენთო უფლის რისხვა ყუზაზე და იქვე დასცა იგი ღმერთმა კიდობანზე ხელის წაშველების გამო. და იქვე მოკვდა ღვთის წინაშე.

შეწუხდა დავითი, რომ დაღუპა უფალმა ყუზა, და დღემდე იმ ადგილს ეწოდება ფერეც-ყუზა (ყუზას დაღუპვა).

ღმერთის შეეშინდა დავითს იმ დღეს და თქვა: როგორ მოვა ჩემამდე ღვთის კიდობანი?

არ ინდომა დავითმა უფლის კიდობნის თავისთან მიტანა დავითის ქალაქში და გეთელი ყობედ-ედომის კარ-მიდამოსკენ გადაახვევინა.

სამ თვეს ესვენა ღვთის კიდობანი გეთელი ყობედედომის კარმიდამოში და აკურთხა უფალმა ყობედ-ედომის კარმიდამო, და მთელი მისი საბადებელი.

გამოუგზავნა ხირამმა, ციდონის მეფემ, დავითს მოციქულები და ნაძვის ძელები, კედლის მშენებლები, ხუროები მისთვის სახლის ასაშენებლად.

მიხვდა დავითი, რომ მტკიცედ ჰყავდა დადგენილი იგი უფალს ისრაელის მეფედ და რომ აღამაღლა მისი სამეფო თავისი ერის, ისრაელის გამო.

კიდევ მოიყვანა დავითმა იერუსალიმში ცოლები და კიდევ შეეძინა დავითს ვაჟები და ასულები.

აჰა, იმათი სახელები, რომელნიც იერუსალიმში შეეძინა: შამუაყი, შობაბი, ნათანი, სოლომონი,

იბხარი, ელიშუაყი, ელფალეტი,

ნოგაჰი, გეფეგი, იაფიაყი,

ელიშამაყი, ბეყელიადაყი, ელიფალეტი.

შეიტყვეს ფილისტიმელებმა, რომ მთელი ისრაელის მეფედ აკურთხეს დავითი და დაიძრნენ ფილისტიმელნი დავითის შესაპყრობად. შეიტყო ეს დავითმა და გამოვიდა მათ წინაშე.

მოვიდნენ ფილისტიმელები და რეფაიმის ველზე გაიშალნენ.

დავითი ღმერთს დაეკითხა: გავილაშქრო ფილისტიმელებზე? ჩამიგდებ მათ ხელში? მიუგო მას უფალმა: გაილაშქრე, რადგან ხელში ჩაგიგდებ ფილისტიმელებს.

ავიდნენ ბაყალ-ფერაციმში და იქ სძლია დავითმა და თქვა: წალეკა უფალმა ჩემი მტრები ჩემივე ხელით, როგორც წყალი წალეკავს ხოლმე. ამიტომ ეწოდა ამ ადგილს ბაყალ-ფერაციმი.

იქ მიატოვეს მათ თავიანთი კერპები; დავითმა ბრძანა და ცეცხლში დაწვეს ისინი.

კვლავ გამოილაშქრეს ფილისტიმელებმა და ველზე გაიშალნენ.

კვლავ დაეკითხა დავითი ღმერთს. მიუგო ღმერთმა: უკან ნუ გაეკიდები, გარს მოუარე და თუთების მხრიდან მიადექი.

როგორც კი თუთების კენწეროებიდან შრიალის ხმა შემოგესმება, იმ წამსვე შეიმართე საომრად, რადგან მაშინ წაგიძღვება ღმერთი ფილისტიმელთა ბანაკის შესამუსვრელად.

ისე მოიქცა დავითი, როგორც ღმერთმა დაარიგა და გაბაონიდან გაზრამდე მუსრი გაავლო ფილისტიმელთა ურდოს.

დავითმა მთელ ქვეყანაზე გაითქვა სახელი და უფალმა მისი შიში მისცა ყველა ხალხს.

აიშენა მან სახლები დავითის ქალაქში, ადგილი მოამზადა ღვთის კიდობნისთვის და კარავი გაშალა.

მაშინ თქვა დავითმა: ლევიანთა გარდა არავინ ზიდოს კიდობანი, რადგან ისინი ამოირჩია უფალმა ღვთის კიდობნის სატარებლად და სამარადისო მსახურებად.

შეყარა დავითმა მთელი ისრაელი იერუსალიმში, რომ დაესვენებინათ უფლის კიდობანი იმ ადგილზე, რომელიც მისთვის იყო გამზადებული.

შეყარა დავითმა აარონიანები და ლევიანები.

კეჰათიანთაგან: სარდალი ურიელი და მისი მოძმენი - ასოცი კაცი.

მერარიანთაგან: სარდალი ყასაია და მისი მოძმენი - ორასი კაცი.

გერშომიანთაგან: სარდალი იოელი და მისი ძმები - ასოცდაათი კაცი.

ელიცაფანიანთაგან: სარდალი შემაყია და მისი მოძმენი - ორასნი.

ხებრონიანთაგან: სარდალი ელიელი და მისი მოძმე - წინწილებს ახმიანებდნენ.

ყუზიელიანთაგან: სარდალი ყამინადაბი და მისი მოძმენი - თორმეტნი.

მოუხმო დავითმა ცადოკსა და აბიათარს, მღვდლებსა და ლევიანებს - ურიელს, ყასაიას, იოელს, შემაყიას, ელიელს, ყამინადაბს

და უთხრა: თქვენა ხართ ლევიანთა მამისსახლების თავკაცები. განიწმიდენით თქვენ და თქვენი მოძმენი და დაასვენეთ უფლის, ისრაელის ღმერთის კიდობანი მისთვის მომზადებულ ადგილას.

რაკი უწინ ამას არ ასრულებდით, უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, შეგვმუსრა, რადგან წესისამებრ არ ვეკითხბოდით მას.

განიწმიდნენ მღვდლები და ლევიანები, რათა აეწიათ უფლის, ისრაელის ღმერთის კიდობანი.

ასწიეს ლევიანებმა ღვთის კიდობანი და, როგორც მოსეს ჰქონდა ნაბრძანები უფლის სიტყვისამებრ, კეტებით მხრებზე შეიდგეს.

დავითმა ლევიანთა მთავრებს უბრძანა, რომ მათი ძმები დაეყენებინათ მგალობლებად საკრავი იარაღებით, ბობღნებით, ქნარებით, წინწილებით, რათა სიხარულის ხმები გამოეცათ.

ლევიანებმა დააყენეს: ჰიმან იოელის ძე, მის მოძმეთაგან ასაფ ბერექიაჰუს ძე, ხოლო მათი მოძმეების, მერარის ძეთაგან ეთან კუშიაჰუს ძე.

მათთან ერთად მათი მოძმენი, მეორეხარისხისანი: ზაქარიაჰუ, ბენი, იაყაზიელი, შემირამოთი, იეხიელი, ყუზი, ელიაბი, ბენიაჰუ, მაყასიაჰუ, მათითიაჰუ, ელიფელეჰუ, მიკნეჰუ, ყობედ-ედომი, იეყიელი - კარისმცველნი.

მგალობელნი: ჰემანი, ასაფი და ეთანი სპილენძის წინწილებს ახმიანებდნენ.

ხოლო ზაქარია, ყაზიელი, შემირამოთი, იეხიელი, ყუნი, ელიაბი, მაყასიაჰუ და ბენიაჰუ ქნარს ქალწულურ ჰანგზე.

მათითიაჰუ, ელეფელეჰუ, მიკნეიაჰუ, ყობედ-ედომი, იეყიელი, ყაზაზიაჰუ ებნებს, რვა სიმიანს, სალოტბაროდ.

ქენანიაჰუ, ლევიანთა მთავარი, სახიობის ხელმძღვანელად განაწესეს, ვინაიდან მცოდნე იყო.

ბერექია და ელკანა კიდობნის კარისმცველები იყვნენ.

მღვდლები შებანიაჰუ, იოშაფატი, ნეთანელი, ყამასა, ზაქარიაჰუ, ბენიაჰუ და ელიყაზარი საყვირს უკრავდნენ ღვთის კიდობნის წინაშე. ყობედ-ედომი და იხია კი კიდობნის კარისმცველნი იყვნენ.

და გაემართნენ დავითი, ისრაელის უხუცესობა და ათასისთავები სიხარულით უფლის აღთქმის კიდობნის წამოსაბრძანებლად ყობედ-ედომის კარ-მიდამოდან.

ღვთის შეწევნით, იყო, რომ გადააბრძანეს ლევიანებმა უფლის აღთქმის კიდობანი და შვიდი ხარი და შვიდი ცხვარი შესწირეს.

დავითს ბისონის მოსასხამი ემოსა, ასევე ყველა ლევიანს, კიდობანს რომ მიაბრძანებდნენ, მგალობლებს და ქენანიას, მგალობელთა ლოტბარს. დავითს ამასთან ერთად სელის ეფოდიც ემოსა.

მთელი ისრაელი მიაცილებდა უფლის აღთქმის კიდობანს ყიჟინით, ბუკის ცემით, საყვირების, წინწიღების, ბობღნებისა და ქნარების დაკვრით.

როცა უფლის აღთქმის კიდობანმა დავითის ქალაქს მიაღწია, სარკმლიდან გამოიხედა საულის ასულმა მიქალმა და დაინახა მოხტუნავე და მროკველი მეფე დავითი და დასცინა მას თავის გულში.

მოაბრძანეს უფლის კიდობანი და დაასვენეს შუაგულ კარავში, რომელიც მისთვის ჰქონდა დავითს გაშლილი. მერე კი აღსავლენი და სამადლობელი მსხვერპლი შესწირეს ღმერთს.

მოამთავრა დავითმა აღსავლენი და სამადლობელი მსხვერპლის შეწირვა და უფლის სახელით დალოცა ერი.

ჩამოურიგა მთელ ერს, ისრაელის მთელ კრებულს, კაცსა და ქალს, თითო პურის კვერი, თითო ხორცის წილობი და თითო ქადა.

დააყენა ლევიანები უფლის კიდობნის წინაშე სამსახურის გასაწევად, რათა მოეხსენებინათ, ედიდებინათ და ექოთ უფალი, ღმერთი ისრაელისა.

ასაფი მათი მეთაური იყო, ზაქარია - მისი მომდევნო, იეყიელი, შემირამოთი, იეჰიელი, მათითია, ელიაბი, ბენიაჰუ, ყობედ-ედომ და იეყიელი ბობღნებსა და ქნარებზე იყვნენ. ხოლო ასაფი წინწილების დამკვრელი იყო.

მღვდლები: ბენიაჰუ და იახაზიელი საყვირებით მუდამ უფლის აღთქმის კიდობნის წინ იდგნენ.

იმ დღეს მაშინ შეასხა დავითმა პირველად ხოტბა უფალს, ასაფისა და მისი ძმების ხელით:

ადიდეთ უფალი, მოუხმეთ მის სახელს, აუწყეთ ხალხებს საქმენი მისნი.

უმღერეთ მას, უგალობეთ მას, ილაპარაკეთ ყველა მის სასწაულზე.

დაიკვეხნეთ მისი წმიდა სახელით, გამხიარულდეს გული უფლის მაძიებელთა.

ეძიეთ უფალი და ძლიერება მისი, ეძიეთ პირი მისი მარადის.

გაიხსენეთ მისი ნამოქმედარი სასწაულები, საოცრებანი და მისი ბაგის სამართალნი.

შთამომავალნო აბრაამისა, მისი რჩეულისა, ძენო იაკობისა, რჩეულნო მისნო.

ის არის უფალი, ღმერთი ჩვენი, მთელ ქვეყნიერებაზეა სამართალნი მისნი.

გახსოვდეთ საუკუნოდ აღთქმა მისი, სიტყვა, რომელიც ბრძანა ათასი თაობის მიმართ,

რომელიც დაუდო აბრაამს, და მისი ფიცი ისაკთან,

და რაც დაუდგინა იაკობს წესად და ისრაელს - საუკუნო აღთქმად.

უთხრა: შენ მოგცემ ქანაანის ქვეყანას წილად თქვენი მემკვიდრეობისა.

როცა ცოტანი იყავით, მცირერიცხოვანნი და იქ შეხიზნულნი,

იარებოდნენ ერთი ხალხიდან მეორესთან, სამეფოდან - სხვა ერთან,

არავის ანებებდა მათს დაჩაგვრას და აფრთხილებდა მათ გამო მეფეებს:

არ შეეხოთ ჩემს ცხებულებს და ჩემს წინასწარმეგყველებს არ უბოროტოთ.

უგალობე უფალს, მთელო ქვეყნიერებავ! ახარებდეთ დღითიდღე მისმიერ ხსნას.

მოუთხრეთ ხალხებს მისი ღირსება, ყოველ ერს მისი სასწაულები.

რადგან დიდია უფალი და ღირსსაქებარი მეტად, ყველა ღმერთზე საშიშია ის.

რადგან ხალხთა ყველა ღმერთი - კერპებია, ხოლო უფალმა ცანი შეჰქმნა.

მშვენიერება და ბრწყინვალება მის წინაშე, სიძლიერე და მომხიბლაობა - მის ტაძარში.

შესწირეთ უფალს, ტომებო ხალხთა, შესწირეთ უფალს ქება და დიდება.

შესწირეთ უფალს ქება მისი სახელისა, წაუღეთ ძღვენი და მიდით მის ეზოებში.

ძრწოდე მის წინაშე, მთელო ქვეყნიერებავ! ხომ მტკიცეა სამყარო, არ შეირყევა.

გამხიარულდებიან ცანი და მოილხენს ქვეყანა. უთხარით ხალხებს: უფალი მეფობს!

იხმაურებს ზღვა და სავსება მისი. გაიხარებს ველი და ყოველი, რაც მასზეა.

მაშინ იზეიმებენ ყოველნი ხენი ტევრისანი, რადგან მოვა ქვეყნიერების განსასჯელად.

აქეთ უფალი, რადგან კეთილია იგი, რადგან უკუნისამდეა მისი წყალობა.

და თქვით: გვიხსენი, ჩვენი ხსნის ღმერთო, შეგვკრიბე და დაგვიცავ ხალხებისგან, რათა ვადიდოთ შენი წმიდა სახელი, დავიქადნოთ შენი ქება-დიდებით.

კურთხეულ არს უფალი, ღმერთი ისრაელისა უკუნითი უკუნისამდე. და მიუგო ერმა: ამენ! ქება უფალს!

დავითმა უფლის აღთქმის კიდობნის წინაშე დატოვა ასაფი და მისი ძმები, რათა კიდობნის წინაშე სამსახური გაეწიათ მუდამ, ყოველდღიურად,

და ყობედ-ედომი და მისი ძმები - სამოცდარვა. ყობედ-ედომ იედუთუნის ძე და ხოსა კი კარისმცველებად,

მღვდელი ცადოკი და მისი მღვდელმსახური ძმები უფლის სავანის წინ, გაბაონში რომ ბორცვია, იქ დააყენა,

რომ მუდამ, დილა-საღამოობით, აღსავლენი აღევლინათ უფლისათვის აღსავლენის სამსხვერპლოზე და რომ ყოველივე შეესრულებინათ, რაც უფლის რჯულში სწერია და რაც მან დაუწესა ისრაელს.

მათთან იყვნენ: ჰემანი, იედუთუნი და სხვა რჩეულნი, რომელნიც სახელებით იყვნენ დადგენილნი, რათა ექოთ უფლის სახელი, რადგან უკუნისამდეა წყალობა მისი.

მათთან ერთად ჰემანი და იედუთუნი საყვირებით, წინწილებითა და საკრავებით ღვთის მგალობლებად იყვნენ დადგენილნი, იედუთუნის ძენი კი კარიბჭესთან.

ყველანი თავიანთ სახლებში წავიდ-წამოვიდნენ. დავითიც თავისი სახლის დასალოცად გაბრუნდა.