Скрыть
16:4
16:5
16:6
16:7
16:9
16:10
16:11
16:12
16:13
16:14
16:17
16:18
16:20
16:21
16:26
16:28
16:29
16:30
16:31
16:32
16:33
16:37
16:38
16:39
16:41
16:42
Синодальный
1 Давид принес жертвы пред ковчегом и благословил народ; 4 назначил левитов славословить пред ковчегом; 7 псалом славословия, данный Давидом; 37 разные служения пред ковчегом и назначенные для них левиты.
И принесли ковчег Божий, и поставили его среди скинии, которую устроил для него Давид, и вознесли Богу всесожжения и мирные жертвы.
Когда Давид окончил всесожжения и приношение мирных жертв, то благословил народ именем Господа
и роздал всем Израильтянам, и мужчинам и женщинам, по одному хлебу и по куску мяса и по кружке вина.
И поставил на службу пред ковчегом Господним некоторых из левитов, чтобы они славословили, благодарили и превозносили Господа Бога Израилева:
Асафа главным, вторым по нем Захарию, Иеиела, Шемирамофа, Иехиила, Маттафию, Елиава, и Ванею, Овед-Едома и Иеиела с псалтирями и цитрами, и Асафа для игры на кимвалах,
а Ванею и Озиила, священников, чтобы постоянно трубили пред ковчегом завета Божия.
В этот день Давид в первый раз дал псалом для славословия Господу чрез Асафа и братьев его:
славьте Господа, провозглашайте имя Его; возвещайте в народах дела Его;
пойте Ему, бряцайте Ему; поведайте о всех чудесах Его;
хвалитесь именем Его святым; да веселится сердце ищущих Господа;
взыщите Господа и силы Его, ищите непрестанно лица Его;
поминайте чудеса, которые Он сотворил, знамения Его и суды уст Его,
вы, семя Израилево, рабы Его, сыны Иакова, избранные Его!
Он Господь Бог наш; суды Его по всей земле.
Помните вечно завет Его, слово, которое Он заповедал в тысячу родов,
то, что завещал Аврааму, и в чем клялся Исааку,
и что поставил Иакову в закон и Израилю в завет вечный,
говоря: «тебе дам Я землю Ханаанскую, в наследственный удел вам».
Они были тогда малочисленны и ничтожны, и пришельцы в ней,
и переходили от народа к народу и из одного царства к другому народу;
но Он никому не позволил обижать их, и обличал за них царей:
«Не прикасайтеся к помазанным Моим, и пророкам Моим не делайте зла».
Пойте Господу, вся земля, благовествуйте изо дня в день спасение Его.
Возвещайте язычникам славу Его, всем народам чудеса Его,
ибо велик Господь и достохвален, страшен паче всех богов.
Ибо все боги народов ничто, а Господь небеса сотворил.
Слава и величие пред лицем Его, могущество и радость на месте [святом] Его.
Воздайте Господу, племена народов, воздайте Господу славу и честь,
воздайте Господу славу имени Его. Возьмите дар, идите пред лице Его, поклонитесь Господу в благолепии святыни Его.
Трепещи пред Ним, вся земля, ибо Он основал вселенную, она не поколеблется.
Да веселятся небеса, да торжествует земля, и да скажут в народах: Господь царствует!
Да плещет море и что наполняет его, да радуется поле и все, что на нем.
Да ликуют вместе все дерева дубравные пред лицем Господа, ибо Он идет судить землю.
Славьте Господа, ибо вовек милость Его,
и скажите: спаси нас, Боже, Спаситель наш! Собери нас и избавь нас от народов, да славим святое имя Твое и да хвалимся славою Твоею!
Благословен Господь Бог Израилев, от века и до века! И сказал весь народ: аминь! аллилуия!
Давид оставил там, пред ковчегом завета Господня, Асафа и братьев его, чтоб они служили пред ковчегом постоянно, каждый день,
и Овед-Едома и братьев его, шестьдесят восемь человек; Овед-Едома, сына Идифунова, и Хосу – привратниками,
а Садока священника и братьев его священников пред жилищем Господним, что на высоте в Гаваоне,
для возношения всесожжений Господу на жертвеннике всесожжения постоянно, утром и вечером, и для всего, что написано в законе Господа, который Он заповедал Израилю;
и с ними Емана и Идифуна и прочих избранных, которые назначены поименно, чтобы славить Господа, ибо навек милость Его.
При них Еман и Идифун прославляли Бога, играя на трубах, кимвалах и разных музыкальных орудиях; сыновей же Идифуна поставил при вратах.
И пошел весь народ, каждый в свой дом; возвратился и Давид, чтобы благословить дом свой.
Церковнославянский (рус)
Принесо́ша у́бо киво́тъ Бо́жiй и поста́виша его́ посредѣ́ ски́нiи, ю́же водрузи́ ему́ дави́дъ, и при­­несо́ша всесожже́нiя и спаси́телная предъ Го́сподемъ.
И соверши́ дави́дъ воз­нося́ всесожже́нiя и спаси́телная, и благослови́ лю́ди во и́мя Госпо́дне,
и раздѣли́ вся́кому му́жу Изра́илску, от­ му́жа да́же до жены́, му́жу хлѣ́бъ еди́нъ пече́ный, [и ча́сть пече́на мя́са,] и пря́женый со еле́емъ семида́лъ:
поста́ви же предъ лице́мъ киво́та завѣ́та Госпо́дня от­ Леви́тъ, е́же служи́ти и воз­глаша́ти [дѣла́ его́], и исповѣ́дати и хвали́ти Го́спода Бо́га Изра́илева:
Аса́фъ нача́лникъ, и другі́й по не́мъ Заха́рiа, Иеiи́лъ и семiрамо́ѳъ, и Иеiи́лъ и маттаѳі́а, и Елiа́въ и ване́а и Авдедо́мъ: Иеiи́лъ же во орга́нѣхъ и псалти́ри и гу́слехъ, Аса́фъ же въ кимва́лѣхъ воз­глаша́я:
и ване́а и Озiи́лъ свяще́н­ницы [труби́ша] вы́ну въ трубы́ предъ киво́томъ завѣ́та Бо́жiя.
Въ то́й де́нь устро́и дави́дъ въ нача́лѣ хвали́ти Го́спода руко́ю Аса́фа и бра́тiи его́.
Пѣ́снь. Исповѣ́дайтеся Го́сподеви и при­­зыва́йте его́ во и́мени его́, зна́ема сотвори́те лю́демъ начина́нiя его́:
по́йте ему́ и воспо́йте ему́, повѣ́дите вся́ чудеса́ его́, я́же сотвори́ Госпо́дь:
хвали́те и́мя свято́е его́, да воз­весели́т­ся се́рдце и́щущее благоволе́нiя его́:
взыщи́те Го́спода и укрѣпи́теся, взыщи́те лица́ его́ вы́ну:
помяни́те чудеса́ его́, я́же сотвори́, зна́менiя и судьбы́ у́стъ его́,
сѣ́мя Изра́илево, раби́ его́, сы́нове Иа́ковли, избра́н­нiи его́.
То́й Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, во все́й земли́ судьбы́ его́.
Помяне́мъ во вѣ́къ завѣ́тъ его́, сло́во его́, е́же заповѣ́да въ ты́сящы родо́въ,
е́же завѣща́ Авраа́му, и кля́тву свою́ Исаа́ку:
и поста́ви е́ Иа́кову въ повелѣ́нiе, Изра́илю въ завѣ́тъ вѣ́ченъ,
глаго́ля: тебѣ́ да́мъ зе́млю Ханаа́ню, у́же достоя́нiя ва́­шего.
Внегда́ бы́ти и́мъ ма́лымъ число́мъ, я́ко ума́лишася и пресели́шася въ ню́,
и преидо́ша от­ язы́ка въ язы́къ и от­ ца́р­ст­вiя къ лю́демъ ины́мъ,
не оста́ви му́жа оби́дѣти и́хъ, и обличи́ о ни́хъ цари́:
не при­­каса́йтеся пома́зан­нымъ мо­и́мъ, и во проро́цѣхъ мо­и́хъ не лука́внуйте.
Воспо́йте Го́сподеви, вся́ земля́, воз­вѣсти́те от­ дне́ на де́нь спасе́нiе его́,
воз­вѣсти́те во язы́цѣхъ сла́ву его́, во всѣ́хъ лю́дехъ чудеса́ его́,
я́ко ве́лiй Госпо́дь и хва́ленъ зѣло́, стра́­шенъ е́сть надъ всѣ́ми бо́ги.
Я́ко вси́ бо́зи язы́ковъ и́доли: Госпо́дь же на́шъ небеса́ сотвори́.
Сла́ва и вели́че­с­т­во предъ лице́мъ его́, крѣ́пость и похвала́ въ мѣ́стѣ его́ святѣ́мъ.
Дади́те Го́сподеви, оте́че­ст­вiя язы́ковъ, дади́те Го́сподеви сла́ву и крѣ́пость,
дади́те Го́сподеви сла́ву и́мени его́: воз­ми́те да́ры и при­­неси́те предъ лице́ его́, и поклони́теся Го́сподеви во дво́рѣхъ святы́хъ его́.
Да убо­и́т­ся от­ лица́ его́ вся́ земля́, да испра́вит­ся земля́ и да не подви́жит­ся:
да воз­веселя́т­ся небеса́ и да воз­ра́дует­ся земля́, и да реку́тъ во язы́цѣхъ: Госпо́дь ца́р­ст­вуетъ.
Да воз­гласи́тъ мо́ре и исполне́нiе его́, и древа́ поль­ска́я, и вся́ я́же на ни́хъ.
Тогда́ воз­веселя́т­ся древа́ дубра́вная предъ лице́мъ Госпо́днимъ, я́ко прiи́де суди́ти земли́.
Исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́,
и глаго́лите: спаси́ ны, Бо́же, спаси́телю на́шъ, и собери́ на́съ, и изми́ на́съ от­ язы́къ, да хва́лимъ и́мя свято́е твое́, и хва́лимся во хвале́нiихъ тво­и́хъ.
Благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ от­ вѣ́ка да́же и до вѣ́ка. И реку́тъ вси́ лю́дiе: ами́нь. И восхвали́ша Го́спода.
И оста́виша та́мо предъ киво́томъ завѣ́та Госпо́дня Аса́фа и бра́тiю его́, да слу́жатъ предъ киво́томъ вы́ну по вся́ дни́:
и Авдедо́мъ и бра́тiя его́, шестьдеся́тъ о́смь: и Авдедо́мъ сы́нъ Идиѳу́нь и оса́й [поста́влени] во две́рники:
садо́ка же свяще́н­ника и бра́тiю его́ свяще́н­никами предъ ски́нiею Госпо́днею въ вы́шнихъ и́же въ гавао́нѣ,
да воз­но́сятъ всесожже́нiя Го́сподеви на олтари́ всесожже́нiй вы́ну у́тро и ве́черъ, и по всѣ́мъ я́же пи́сана су́ть въ зако́нѣ Госпо́дни, ели́ка повелѣ́ сыно́мъ Изра́илевымъ руко́ю Моисе́а раба́ Бо́жiя:
и съ ни́ми Ема́нъ и Идиѳу́мъ и про́чiи избра́н­нiи кі́йждо зва́нiемъ сво­и́мъ е́же хвали́ти Го́спода, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́:
и съ ни́ми трубы́ и кимва́лы е́же воз­глаша́ти, и орга́ны пѣ́нiй Бо́жiихъ: сы́нове же Идиѳу́мли во вратѣ́хъ [стоя́ху].
И идо́ша вси́ лю́дiе кі́йждо въ до́мъ сво́й, и дави́дъ воз­врати́ся, да благослови́тъ до́мъ сво́й.
Introdussero dunque l'arca di Dio e la collocarono al centro della tenda che Davide aveva piantato per essa; offrirono olocausti e sacrifici di comunione davanti a Dio.
Quando ebbe finito di offrire gli olocausti e i sacrifici di comunione, Davide benedisse il popolo nel nome del Signore.
Distribuì a tutti gli Israeliti, uomini e donne, una pagnotta di pane, una porzione di carne arrostita e una schiacciata di uva passa.
Egli stabilì che alcuni leviti stessero davanti all'arca del Signore come ministri, per celebrare, ringraziare e lodare il Signore, Dio d'Israele.
Erano Asaf il capo, Zaccaria il suo secondo, Ieièl, Semiramòt, Iechièl, Mattitia, Eliàb, Benaià, Obed-Edom e Ieièl, che suonavano strumenti musicali, arpe e cetre; Asaf suonava i cimbali.
I sacerdoti Benaià e Iacazièl con le trombe erano sempre davanti all'arca dell'alleanza di Dio.
Proprio in quel giorno Davide per la prima volta affidò ad Asaf e ai suoi fratelli questa lode al Signore:
"Rendete grazie al Signore e invocate il suo nome,
proclamate fra i popoli le sue opere.
A lui cantate, a lui inneggiate,
meditate tutte le sue meraviglie.
Gloriatevi del suo santo nome:
gioisca il cuore di chi cerca il Signore.
Cercate il Signore e la sua potenza,
ricercate sempre il suo volto.
Ricordate le meraviglie che ha compiuto,
i suoi prodigi e i giudizi della sua bocca,
voi, stirpe d'Israele, suo servo,
figli di Giacobbe, suoi eletti.
È lui il Signore, nostro Dio:
su tutta la terra i suoi giudizi.
Ricordate sempre la sua alleanza,
parola data per mille generazioni,
l'alleanza stabilita con Abramo
e il suo giuramento a Isacco.
L'ha stabilita per Giacobbe come decreto,
per Israele come alleanza eterna,
quando disse: "Ti darò il paese di Canaan
come parte della vostra eredità".
Quando erano in piccolo numero,
pochi e stranieri in quel luogo,
e se ne andavano di nazione in nazione
e da un regno a un altro popolo,
non permise che alcuno li opprimesse
e castigò i re per causa loro:
"Non toccate i miei consacrati,
non fate alcun male ai miei profeti".
Cantate al Signore, uomini di tutta la terra,
annunciate di giorno in giorno la sua salvezza.
In mezzo alle genti narrate la sua gloria,
a tutti i popoli dite le sue meraviglie.
Grande è il Signore e degno di ogni lode,
terribile sopra tutti gli dèi.
Tutti gli dèi dei popoli sono un nulla,
il Signore invece ha fatto i cieli.
Maestà e onore sono davanti a lui,
forza e gioia nella sua dimora.
Date al Signore, o famiglie dei popoli,
date al Signore gloria e potenza,
date al Signore la gloria del suo nome.
Portate offerte ed entrate al suo cospetto,
prostratevi al Signore nel suo atrio santo.
Tremi davanti a lui tutta la terra.
È stabile il mondo, non potrà vacillare!
Gioiscano i cieli, esulti la terra,
e dicano tra le genti: "Il Signore regna!".
Risuoni il mare e quanto racchiude,
sia in festa la campagna e quanto contiene.
Acclamino gli alberi della foresta
davanti al Signore che viene
a giudicare la terra.
Rendete grazie al Signore perché è buono,
perché il suo amore è per sempre.
Dite: "Salvaci, Dio della nostra salvezza,
radunaci e liberaci dalle genti,
perché ringraziamo il tuo nome santo:
lodarti sarà la nostra gloria.
Benedetto il Signore, Dio d'Israele,
da sempre e per sempre"". Tutto il popolo disse: "Amen, lode al Signore".
Quindi Davide lasciò Asaf e i suoi fratelli davanti all'arca dell'alleanza del Signore, perché officiassero continuamente davanti all'arca, secondo il rituale quotidiano;
lasciò Obed-Edom, figlio di Iedutùn, e Cosa, insieme con sessantotto fratelli, come portieri.
Egli incaricò della Dimora del Signore che era sull'altura di Gàbaon il sacerdote Sadoc e i suoi fratelli sacerdoti,
perché offrissero olocausti al Signore sull'altare degli olocausti per sempre, al mattino e alla sera, e compissero quanto è scritto nella legge che il Signore aveva imposto a Israele.
Con loro erano Eman, Iedutùn e tutti gli altri scelti e designati per nome perché lodassero il Signore, perché il suo amore è per sempre.
Con loro avevano trombe e cimbali per suonare e altri strumenti per il canto divino. I figli di Iedutùn erano incaricati della porta.
Poi tutto il popolo se ne andò, ciascuno a casa sua, e Davide tornò per benedire la sua famiglia.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible