1 Господь объявляет Давиду чрез Нафана пророка, что Он всегда обитал в скинии, но что Он устроит Давиду дом и царство навсегда, и что сын Давида построит дом для Господа; 16 молитва благодарности Давида за обетования Божии.

Когда Давид жил в доме своем, то сказал Давид Нафану пророку: вот, я живу в доме кедровом, а ковчег завета Господня под шатром.

И сказал Нафан Давиду: все, что у тебя на сердце, делай, ибо с тобою Бог.

Но в ту же ночь было слово Божие к Нафану:

пойди и скажи рабу Моему Давиду: так говорит Господь: не ты построишь Мне дом для обитания,

ибо Я не жил в доме с того дня, как вывел сынов Израиля, и до сего дня, а ходил из скинии в скинию и из жилища в жилище.

Где ни ходил Я со всем Израилем, сказал ли Я хотя слово которому-либо из судей Израильских, которым Я повелел пасти народ Мой: зачем вы не построите Мне дома кедрового?

И теперь так скажи рабу Моему Давиду: так говорит Господь Саваоф: Я взял тебя от стада овец, чтобы ты был вождем народа Моего Израиля;

и был с тобою везде, куда ты ни ходил, и истребил всех врагов твоих пред лицем твоим, и сделал имя твое, как имя великих на земле;

и Я устроил место для народа Моего Израиля, и укоренил его, и будет он спокойно жить на месте своем, и не будет более тревожим, и нечестивые не станут больше теснить его, как прежде,

в те дни, когда Я поставил судей над народом Моим Израилем, и Я смирил всех врагов твоих, и возвещаю тебе, что Господь устроит тебе дом.

Когда исполнятся дни твои, и ты отойдешь к отцам твоим, тогда Я восставлю семя твое после тебя, которое будет из сынов твоих, и утвержу царство его.

Он построит Мне дом, и утвержу престол его на веки.

Я буду ему отцом, и он будет Мне сыном, – и милости Моей не отниму от него, как Я отнял от того, который был прежде тебя.

Я поставлю его в доме Моем и в царстве Моем на веки, и престол его будет тверд вечно.

Все эти слова и все видение точно пересказал Нафан Давиду.

И пришел царь Давид, и стал пред лицем Господним, и сказал: кто я, Господи Боже, и что такое дом мой, что Ты так возвысил меня?

Но и этого еще мало показалось в очах Твоих, Боже; Ты возвещаешь о доме раба Твоего вдаль, и взираешь на меня, как на человека великого, Господи Боже!

Что еще может прибавить пред Тобою Давид для возвеличения раба Твоего? Ты знаешь раба Твоего!

Господи! для раба Твоего, по сердцу Твоему, Ты делаешь все это великое, чтобы явить всякое величие.

Господи! Нет подобного Тебе, и нет Бога, кроме Тебя, по всему, что слышали мы своими ушами.

И кто подобен народу Твоему Израилю, единственному народу на земле, к которому приходил Бог, чтоб искупить его Себе в народ, сделать Себе имя великим и страшным делом – прогнанием народов от лица народа Твоего, который Ты избавил из Египта.

Ты соделал народ Твой Израиля Своим собственным народом навек, и Ты, Господи, стал Богом его.

Итак теперь, о, Господи, слово, которое Ты сказал о рабе Твоем и о доме его, утверди навек, и сделай, как Ты сказал.

И да пребудет и возвеличится имя Твое во веки, чтобы говорили: Господь Саваоф, Бог Израилев, есть Бог над Израилем, и дом раба Твоего Давида да будет тверд пред лицем Твоим.

Ибо Ты, Боже мой, открыл рабу Твоему, что Ты устроишь ему дом, поэтому раб Твой и дерзнул молиться пред Тобою.

И ныне, Господи, Ты Бог, и Ты сказал о рабе Твоем такое благо.

Начни же благословлять дом раба Твоего, чтоб он был вечно пред лицем Твоим. Ибо если Ты, Господи, благословишь, то будет он благословен вовек.

Церковнославянский (рус)

И бы́сть егда́ обита́ше дави́дъ въ дому́ свое́мъ, и рече́ дави́дъ къ наѳа́ну проро́ку: се́, а́зъ живу́ въ дому́ ке́дровѣ, киво́тъ же завѣ́та Госпо́дня подъ ко́жами.

И рече́ наѳа́нъ къ дави́ду: все́ е́же въ се́рдцы твое́мъ твори́, я́ко Бо́гъ съ тобо́ю е́сть.

И бы́сть но́щи тоя́, и бы́сть сло́во Госпо́дне къ наѳа́ну, глаго́ля:

иди́ и рцы́ дави́ду рабу́ моему́: сiя́ рече́ Госпо́дь: не сози́ждеши ты́ мнѣ́ до́му, е́же обита́ти ми́ въ не́мъ:

я́ко не обита́хъ въ дому́ от дне́, въ о́ньже изведо́хъ Изра́иля [от земли́ Еги́петскiя], да́же до дне́ сего́, но бы́хъ въ ски́нiи и въ шатрѣ́:

во всѣ́хъ а́може ходи́хъ со всѣ́мъ Изра́илемъ, а́ще глаго́ля глаго́лахъ ко́ему колѣ́ну Изра́илеву, и́мже повелѣ́хъ да пасу́тъ лю́ди моя́, глаго́ля: чесо́ ра́ди не созда́сте мнѣ́ до́му ке́дрова?

и ны́нѣ та́ко рцы́ рабу́ моему́ дави́ду: сiя́ рече́ Госпо́дь Вседержи́тель: а́зъ изъя́хъ тя́ от па́ствы, егда́ послѣ́довалъ еси́ ста́ду, е́же бы́ти тебѣ́ вожде́мъ надъ людьми́ мои́ми Изра́илемъ,

и бы́хъ съ тобо́ю во всѣ́хъ, идѣ́же ходи́лъ еси́, и потреби́хъ вся́ враги́ твоя́ от лица́ твоего́, и сотвори́хъ тебѣ́ и́мя я́коже и́мя вели́кихъ, и́же на земли́:

и да́хъ мѣ́сто лю́демъ мои́мъ Изра́илю, и насади́хъ я́, и обита́ютъ въ не́мъ, и не возскорбя́тъ ктому́: ни сы́нове беззако́нiя приложа́тъ смири́ти и́хъ я́коже от нача́ла

и от дні́й, въ ня́же да́хъ судiи́ лю́демъ мои́мъ Изра́илю, и смири́хъ вся́ враги́ твоя́, и возращу́ тя, и до́мъ сози́ждетъ ти́ Госпо́дь:

и бу́детъ егда́ испо́лнятся дні́е твои́ и почі́еши со отцы́ твои́ми, и воздви́гну сѣ́мя твое́ по тебѣ́, е́же бу́детъ от чре́ва твоего́, и возста́влю ца́рство его́:

то́й сози́ждетъ мнѣ́ до́мъ, и укрѣплю́ престо́лъ его́ да́же до вѣ́ка:

а́зъ бу́ду ему́ во отца́, и то́й бу́детъ мнѣ́ въ сы́на: и ми́лость мою́ не отиму́ от него́, я́коже отъя́хъ от бы́вшихъ пре́жде тебе́:

и увѣ́рю его́ въ дому́ мое́мъ и во ца́рствiи его́ да́же до вѣ́ка, и престо́лъ его́ бу́детъ испра́вленъ до вѣ́ка.

По всѣ́мъ словесе́мъ си́мъ и по всему́ видѣ́нiю сему́ та́ко глаго́лалъ е́сть наѳа́нъ къ дави́ду.

И прiи́де ца́рь дави́дъ, и сѣ́де предъ Го́сподемъ, и рече́: кто́ е́смь а́зъ, Го́споди Бо́же мо́й? и что́ до́мъ мо́й, я́ко возлюби́лъ мя́ еси́ до вѣ́ка?

и сiя́ ма́ла су́ть предъ тобо́ю, Бо́же, и глаго́лалъ еси́ на до́мъ раба́ твоего́ [еще́] издале́ча, и призрѣ́лъ еси́ на мя́ я́ко видѣ́нiе человѣ́ка, и возвы́силъ мя́ еси́, Го́споди Бо́же:

что́ приложи́тъ еще́ дави́дъ къ тебѣ́ е́же просла́вити? и ты́ раба́ твоего́ вѣ́си:

Го́споди, раба́ твоего́ ра́ди сотвори́лъ еси́ все́ вели́чiе сiе́ и по се́рдцу твоему́, е́же зна́ема сотвори́ти вся́ вели́чiя твоя́:

Го́споди, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́, и нѣ́сть Бо́га ра́звѣ тебе́, по всѣ́мъ ели́ка слы́шахомъ уши́ма на́шима,

и нѣ́сть, я́коже лю́дiе твои́ Изра́иль, язы́къ еще́ на земли́, я́ко по́йде Бо́гъ изба́вити лю́ди себѣ́, е́же положи́ти и́мя себѣ́ ве́лiе и сла́вное, е́же изгна́ти от лица́ люді́й твои́хъ, и́хже изба́вилъ еси́ от Еги́пта, язы́ки:

и да́лъ еси́ лю́ди твоя́ Изра́иля тебѣ́ въ лю́ди да́же до вѣ́ка, и ты́, Го́споди, бы́лъ еси́ и́мъ въ Бо́га:

и ны́нѣ, Го́споди, сло́во твое́, е́же глаго́лалъ еси́ рабу́ твоему́ и на до́мъ его́, да увѣ́рится до вѣ́ка: и сотвори́ я́коже глаго́лалъ еси́,

и да увѣ́рится и возвели́чится и́мя твое́ да́же до вѣ́ка, глаго́лющихъ: Го́споди, Го́споди Вседержи́телю, Бо́же Изра́илевъ, и до́мъ дави́да раба́ твоего́ да бу́детъ испра́вленъ предъ тобо́ю:

ты́ бо, Го́споди Бо́же мо́й, отве́рзлъ еси́ у́хо раба́ твоего́ созда́ти ему́ до́мъ, сего́ ра́ди обрѣ́те ра́бъ тво́й [дерзнове́нiе] моли́тися предъ лице́мъ твои́мъ:

и ны́нѣ, Го́споди, ты́ еси́ са́мъ Бо́гъ, и глаго́лалъ еси́ къ рабу́ твоему́ блага́я сiя́:

и ны́нѣ начни́ благослови́ти до́мъ раба́ твоего́, да бу́детъ во вѣ́ки предъ тобо́ю: я́ко ты́, Го́споди, благослови́лъ еси́, и благослови́ во вѣ́ки.

Грузинский

Языки

როგორც კი დავითი თავის სახლში დამკვიდრდა, უთხრა დავითმა ნათან წინასწარმეტყველს: შეხედე, მე კედარის სახლში ვცხოვრობ, უფლის აღთქმის კიდობანი კი ჩარდახქვეშ არის.

უთხრა ნათანმა დავითს: გააკეთე, რაც გულში გაქვს, რადგან შენთანაა უფალი.

იმ ღამეს იყო, რომ ჩაესმა ნათანს უფლის სიტყვა:

წადი და უთხარი ჩემს მორჩილს დავითს, ასე ამბობს-თქო უფალი: განა შენ უნდა ამიშენო სახლი ჩემს სამყოფელად?

მე ხომ არ დავმკვიდრებულვარ სახლში იმ დროიდან, რაც მე ისრაელი გამოვიყვანე და მე დღემდე კარვიდან კარავში და სავანიდან სავანეში ვიმყოფები.

ნუთუ მთელ ისრაელთან მოარულს ოდესმე სიტყვა მითქვამს ისრაელის რომელიმე მსაჯულისთვის, ვისთვისაც ჩემი ერის მწყემსობა მიბრძანებია, კედარის სახლს რატომ არ მიშენებთ-მეთქი?

ახლა ასე უთხარი ჩემს მორჩილს დავითს, ასე ამბობს-თქო ცაბაოთ უფალი: ფარეხიდან, ცხვრის ფარიდან, წამოგიყვანე, რომ ჩემი ერის, ისრაელის წინამძღოლი ყოფილიყავი.

ყველგან შენთან ვიმყოფებოდი, სადაც არ უნდა წასულიყავი. ვანადგურებდი შენს მტრებს შენს წინაშე, განვადიდე შენი სახელი მსგავსად დიდებულთა სახელისა ამ ქვეყანაზე.

ადგილი დავუდგინე ჩემს ერს, ისრაელს და დაეაფუძნე იგი. ახლა თავისთვის იცხოვრებს უშიშრად დ ბოროტმოქმედნი აღარ შეაჭირვებენ წინანდებურად.

იმ დროიდან, რაც მე მსაჯულები დავუყენე ჩემს ხალხს, ისრაელს, მოსვენებული მყავხარ ყველა მტრებისგან. გამოგიცხადე, რომ სახლს აგიშენებს უფალი.

როცა დრო მოვა და შენს მამა-პაპასთან განისვენებ, მე აღვადგენ შენს შემდგომად შენს თესლს, რომელიც იქნება შენი ძეთაგანი, და მის მეფობას განვამტკიცებ.

ის ამიშენებს სახლს და მე გავამტკიცებ მის ტახტს სამარადისოდ.

მე მამა ვიქნები მისთვის, ის კი შვილი იქნება ჩემთვის, წყალობას არ წავართმევ, როგორც შენს წინამორბედს წავართვი.

დავაყენებ მას ჩემს სახლში და ჩემს სამეფოში სამარადისოდ, მყარი იქნება მისი ტახტი სამარადისოდ.

თანახმად ამ სიტყვებისა და ამ ხილვისა ელაპარაკა ნათანი დავითს.

მივიდა დავით მეფე და დადგა უფლის წინაშე და თქვა: ვინა ვარ მე, უფალო ღმერთო, ვინ არის ჩემი სახლი, რომ აქამდე აღმაზევე!

ესეც მცირე ყოფილა შენს თვალში, ღმერთო, რომ სამომავლოდაც აღუთქვი დაპირება შენი მორჩილის სახლს. შენ მომხედე როგორც განდიდებულ ადამიანს, უფალო ღმერთო ჩემო.

კიდევ რა უნდა გითხრას დავითმა შენი მორჩილის განსადიდებელი? შენ თავად იცნობ შენს მორჩილს, უფალო ღმერთო.

უფალო, შენი მორჩილისათვის და შენი გულის თანახმად აკეთებ ამ დიდებულ საქმეს, რათა გამოამჟღავნო მთელი შენი სიდიადე.

უფალო, არავინაა შენი მსგავსი, არ არის ღმერთი შენს გარდა, თანახმად ყველაფრისა, რაც ჩვენი ყურით მოვისმინეთ.

თუ არის ამ ქვეყნად თუნდაც ერთი ხალხი შენი ერის, ისრაელის მსგავსი, რომელსაც მოვლენოდეს ღმერთი, რომ თავისთვის გამოესყიდოს იგი, რომ ექციოს თავის ერად, რომ სახელოვანი გაეხადოს და ჩაედინოს დიადი და საკვირველი ამბები, ხალხების განდევნით შენი ერის წინაშე, რომელიც გამოისყიდე ეგვიპტიდან და ხალხებისაგან.

შენ შეჰქმენ შენი ერი, ისრაელი, რომ შენი ერი ყოფილიყო სამარადისოდ და შენ, უფალო, მათი ღმერთი ყოფილიყავი.

ახლა კი, უფალო, ეს სიტყვა, რომელიც თქვი შენს მორჩილზე და მის სახლზე, განმტკიცდეს სამარადისოდ, და ქმენი ისე, როგორც ნაბრძანები გაქვს.

იძლიეროს და იდიდოს შენმა სახელმა სამარადისოდ, თქვან: უფალი ღმერთი ისრაელისა ღმერთობს ისრაელზე! მტკიცე იყოს შენს წინაშე შენი მორჩილის დავითის სახლი,

რადგან შენ გამოუცხადე ღმერთო, შენს მორჩილს, სახლს აგიშენებო. ამიტომ გაუწია გულმა შენს მორჩილს ასეთი ლოცვით ელოცა შენს მიმართ.

ახლა, უფალო ჩემო, ღმერთი ხარ შენ და შენი მორჩილისათვის ეს სიკეთე გაქვს გამოცხადებული.

ახლა შენ დალოცე შენი მორჩილის სახლი, რათა სამარადისოდ იყოს შენს წინაშე, რადგან შენ აკურთხე, უფალო, და კურთხეული იქნება სამარადისოდ.