Скрыть

Паралипоме́нонъ 1-я, Глава 21

Толкования
Толкования главы
    21:2
    21:3
    21:5
    21:6
    21:10
    21:12
    21:14
    21:16
    21:19
    21:20
    21:22
    21:23
    21:24
    21:25
    21:27
    21:28
    21:30
    Церковнославянский (рус)
    Воста́ же дiа́волъ на Изра́иля и подусти́ дави́да, да сочи́слитъ Изра́иля.
    И рече́ ца́рь дави́дъ ко Иоа́ву и къ нача́лникомъ си́лы: иди́те и сочти́те Изра́иля от­ вирсаве́и да́же до Да́на, и при­­неси́те ко мнѣ́, да позна́ю число́ и́хъ.
    И рече́ Иоа́въ: да при­­ложи́тъ Госпо́дь къ лю́демъ сво­и́мъ, я́коже сі́и стори́цею, и о́чи господи́на мо­его́ царя́ да ви́дятъ: не вси́ ли господи́ну мо­ему́ царю́ раби́ су́ть? и почто́ хо́щетъ сего́ господи́нъ мо́й? дабы́ не вмѣни́лося въ грѣ́хъ Изра́илю.
    Но сло́во царе́во премо́же Иоа́ва: и по́йде Иоа́въ, и обы́де всего́ Изра́иля, и прiи́де во Иерусали́мъ.
    И даде́ Иоа́въ дави́ду число́ сочте́нiя люді́й: и обрѣ́теся всего́ Изра́иля ты́сяща ты́сящъ и сто́ ты́сящъ муже́й и нося́щихъ ору́жiя: и от­ сыно́въ Иу́диныхъ четы́ре ста́ и се́дмьдесятъ ты́сящъ муже́й нося́щихъ ору́жiе:
    Леві́и же и Венiами́на не сочте́ средѣ́ и́хъ, поне́же воз­негодова́ о словеси́ царе́вѣ Иоа́въ.
    И не уго́дно яви́ся предъ Бо́гомъ повелѣ́нiе сiе́, и порази́ Изра́иля.
    Рече́ же дави́дъ ко Бо́гу: согрѣши́хъ зѣло́, я́ко сотвори́хъ ве́щь сiю́: и ны́нѣ молю́, от­ими́ беззако́нiе раба́ тво­его́, я́ко обезу́михся зѣло́.
    И рече́ Госпо́дь ко га́ду проро́ку дави́дову, глаго́ля:
    иди́ и рцы́ къ дави́ду, глаго́ля: та́ко глаго́летъ Госпо́дь: трiе́ а́зъ наведу́ на тя́, избери́ себѣ́ еди́но от­ ни́хъ, и сотворю́ тебѣ́.
    И прiи́де га́дъ къ дави́ду и рече́ ему́:
    си́це глаго́летъ Госпо́дь: избери́ себѣ́, [е́же хо́щеши,] или́ три́ лѣ́та гла́да, или́ три́ ме́сяцы бѣ́гати тебѣ́ от­ лица́ вра́гъ тво­и́хъ, и ору́жiе вра́гъ тво­и́хъ пости́гнетъ тя́, или́ три́ дни́ ме́чь Госпо́день, и сме́рть на зе́млю, и а́нгелъ Госпо́день убива́яй во все́мъ наслѣ́дiи Изра́илевѣ: ны́нѣ у́бо разсмотри́, что́ от­вѣща́ю посла́в­шему мя́ со сло́вомъ.
    И рече́ дави́дъ ко га́ду: тѣ́сна ми́ су́ть три́ сiя́ зѣло́: но лу́чше ми́ е́сть впа́сти въ ру́цѣ Госпо́дни, зане́ мно́ги щедро́ты его́ зѣло́, въ ру́ки же человѣ́ческiя да не впаду́.
    И посла́ Госпо́дь сме́рть во Изра́иля, и падо́ша от­ Изра́иля се́дмьдесятъ ты́сящъ муже́й.
    И посла́ Бо́гъ а́нгела во Иерусали́мъ, да избiе́тъ его́. И егда́ избива́­ше, ви́дѣ Госпо́дь и раска́яся о злѣ́, и рече́ а́нгелу избива́ющему: довлѣ́етъ ти́, от­ими́ ру́ку твою́. А́нгелъ же Госпо́день стоя́ше на гумнѣ́ о́рны Иевусе́анина.
    И воз­веде́ дави́дъ о́чи своя́, и ви́дѣ а́нгела Госпо́дня стоя́ща между́ земле́ю и не́бомъ, и ме́чь его́ извлече́нъ въ руку́ его́, просте́ртъ на Иерусали́мъ. И паде́ дави́дъ и старѣ́йшины [Изра́илевы] облече́н­нiи во вре́тище на лице́ свое́,
    и рече́ дави́дъ къ Бо́гу: не а́зъ ли повелѣ́хъ сочи́слити лю́ди? а́зъ е́смь, и́же согрѣши́хъ, и зло́ творя́ зло́ сотвори́хъ, сiя́ же о́вцы что́ сотвори́ша? Го́споди Бо́же мо́й, да бу́детъ рука́ твоя́ на мнѣ́ и на дому́ отца́ мо­его́, а не на лю́дехъ тво­и́хъ въ погубле́нiе, Го́споди.
    А́нгелъ же Госпо́день рече́ га́ду, е́же глаго́лати къ дави́ду: да взы́детъ и сози́ждетъ олта́рь Го́споду Бо́гу на гумнѣ́ о́рны Иевусе́анина.
    И взы́де дави́дъ по словеси́ га́дову, е́же глаго́ла и́менемъ Госпо́днимъ.
    И обрати́ся о́рна и ви́дѣ царя́, и четы́ри сы́нове его́ съ ни́мъ кры́ющiися. О́рна же бѣ́ [въ то́ вре́мя] млатя́ на гумнѣ́ пшени́цу.
    И прiи́де дави́дъ ко о́рнѣ, и обрати́ся о́рна, и узрѣ́ дави́да, и по́йде от­ гумна́, и поклони́ся дави́ду лице́мъ на зе́млю.
    Рече́ же о́рнѣ дави́дъ: да́ждь мнѣ́ мѣ́сто гумна́ тво­его́, да сози́жду на не́мъ олта́рь Го́сподеви, на сребрѣ́ досто́йнѣ да́ждь ми́ е́, и преста́нетъ я́зва от­ люді́й.
    Рече́ же о́рна къ дави́ду: воз­ми́ себѣ́, и да сотвори́тъ господи́нъ мо́й ца́рь, е́же уго́дно предъ ни́мъ: се́, даю́ телцы́ на всесожже́нiе, и плу́гъ на дрова́, и пшени́цу въ же́ртву, вся́ [доброво́льно] даю́.
    И рече́ ца́рь дави́дъ о́рнѣ: ни́, но ку́плею куплю́, сребро́мъ досто́йнымъ, поне́же не воз­му́ Го́сподеви, я́же су́ть твоя́, е́же воз­нести́ всесожже́нiе ту́не Го́сподеви.
    И даде́ дави́дъ о́рнѣ за мѣ́сто то́ Си́кль златы́хъ вѣ́сомъ ше́сть со́тъ.
    И созда́ ту́ дави́дъ олта́рь Го́сподеви, и воз­несе́ всесожже́нiя и спаси́телная и воз­зва́ ко Го́споду, и услы́ша его́ во огни́ от­ небесе́ на олта́рь всесожже́нiя, и потреби́ всесожже́нiе.
    И рече́ Госпо́дь ко а́нгелу: и вложи́ ме́чь во влага́лище его́.
    Во вре́мя о́но, егда́ ви́дѣ дави́дъ, я́ко услы́ша его́ Госпо́дь на гумнѣ́ о́рны Иевусе́анина, и пожре́ ту́ же́ртвы.
    И ски́нiя Госпо́дня, ю́же сотвори́ Моисе́й въ пусты́ни, и олта́рь всесожже́нiя во вре́мя о́но бы́сть въ вы́шнемъ, е́же въ гавао́нѣ.
    И не воз­мо́же дави́дъ ити́ предъ него́, е́же вопроси́ти Бо́га, поне́же устраше́нъ бы́сть от­ лица́ меча́ а́нгела Госпо́дня.
    Синодальный
    1 Давид исчисляет народ; 9 кается, когда прозорливец Гад объявляет ему гнев Божий за это; 14 Господь посылает язву, и Давид ходатайствует за невинный народ; 18 по повелению Божию он покупает гумно Орны и приносит на нем жертву; 27 ангел Господень «возвращает меч в ножны его».
    И восстал сатана на Израиля, и возбудил Давида сделать счисление Израильтян.
    И сказал Давид Иоаву и начальствующим в народе: пойдите исчислите Израильтян, от Вирсавии до Дана, и представьте мне, чтоб я знал число их.
    И сказал Иоав: да умножит Господь народ Свой во сто раз против того, сколько есть его. Не все ли они, господин мой царь, рабы господина моего? Для чего же требует сего господин мой? Чтобы вменилось это в вину Израилю?
    Но царское слово превозмогло Иоава; и пошел Иоав, и обошел всего Израиля, и пришел в Иерусалим.
    И подал Иоав Давиду список народной переписи, и было всех Израильтян тысяча тысяч, и сто тысяч мужей, обнажающих меч, и Иудеев – четыреста семьдесят тысяч, обнажающих меч.
    А левитов и Вениаминян он не исчислял между ними, потому что царское слово противно было Иоаву.
    И не угодно было в очах Божиих дело сие, и Он поразил Израиля.
    И сказал Давид Богу: весьма согрешил я, что сделал это. И ныне прости вину раба Твоего, ибо я поступил очень безрассудно.
    И говорил Господь Гаду, прозорливцу Давидову, и сказал:
    пойди и скажи Давиду: так говорит Господь: три наказания Я предлагаю тебе, избери себе одно из них, – и Я пошлю его на тебя.
    И пришел Гад к Давиду и сказал ему: так говорит Господь: избирай себе:
    или три года – голод, или три месяца будешь ты преследуем неприятелями твоими и меч врагов твоих будет досягать до тебя; или три дня – меч Господень и язва на земле и Ангел Господень, истребляющий во всех пределах Израиля. Итак, рассмотри, что мне отвечать Пославшему меня с словом.
    И сказал Давид Гаду: тяжело мне очень, но пусть лучше впаду в руки Господа, ибо весьма велико милосердие Его, только бы не впасть мне в руки человеческие.
    И послал Господь язву на Израиля, и умерло Израильтян семьдесят тысяч человек.
    И послал Бог Ангела в Иерусалим, чтобы истреблять его. И когда он начал истреблять, увидел Господь и пожалел о сем бедствии, и сказал Ангелу-истребителю: довольно! теперь опусти руку твою. Ангел же Господень стоял тогда над гумном Орны Иевусеянина.
    И поднял Давид глаза свои, и увидел Ангела Господня, стоящего между землею и небом, с обнаженным в руке его мечом, простертым на Иерусалим; и пал Давид и старейшины, покрытые вретищем, на лица свои.
    И сказал Давид Богу: не я ли велел исчислить народ? я согрешил, я сделал зло, а эти овцы что сделали? Господи, Боже мой! да будет рука Твоя на мне и на доме отца моего, а не на народе Твоем, чтобы погубить его.
    И Ангел Господень сказал Гаду, чтобы тот сказал Давиду: пусть Давид придет и поставит жертвенник Господу на гумне Орны Иевусеянина.
    И пошел Давид, по слову Гада, которое он говорил именем Господним.
    Орна обратился, увидел Ангела, и четыре сына его с ним скрылись. Орна молотил тогда пшеницу.
    И пришел Давид к Орне. Орна, взглянув и увидев Давида, вышел из гумна и поклонился Давиду лицем до земли.
    И сказал Давид Орне: отдай мне место под гумном, я построю на нем жертвенник Господу; за настоящую цену отдай мне его, чтобы прекратилось истребление народа.
    И сказал Орна Давиду: возьми себе; пусть делает господин мой царь что ему угодно; вот я отдаю и волов на всесожжение, и молотильные орудия на дрова, и пшеницу на приношение; все это отдаю даром.
    И сказал царь Давид Орне: нет, я хочу купить у тебя за настоящую цену, ибо не стану я приносить твоей собственности Господу, и не буду приносить во всесожжение взятого даром.
    И дал Давид Орне за это место шестьсот сиклей золота.
    И соорудил там Давид жертвенник Господу и вознес всесожжения и мирные жертвы; и призвал Господа, и Он услышал его, послав огонь с неба на жертвенник всесожжения.
    И сказал Господь Ангелу: возврати меч твой в ножны его.
    В это время Давид, видя, что Господь услышал его на гумне Орны Иевусеянина, принес там жертву.
    Скиния же Господня, которую сделал Моисей в пустыне, и жертвенник всесожжения находились в то время на высоте в Гаваоне.
    И не мог Давид пойти туда, чтобы взыскать Бога, потому что устрашен был мечом Ангела Господня.
    Греческий [Greek (Koine)]
    καὶ ἔστη δια­́βολος ἐν τῷ Ισραηλ καὶ ἐπέσεισεν τὸν Δαυιδ τοῦ ἀριθμῆσαι τὸν Ισραηλ
    καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ προ­̀ς Ιωαβ καὶ προ­̀ς τοὺς ἄρχον­τας τῆς δυνάμεως πορεύ­θητε ἀριθμήσατε τὸν Ισραηλ ἀπο­̀ Βηρσαβεε καὶ ἕως Δαν καὶ ἐνέγκατε προ­́ς με καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν
    καὶ εἶπεν Ιωαβ προ­σθείη κύριος ἐπι­̀ τὸν λαὸν αὐτοῦ ὡς αὐτοὶ ἑκατον­ταπλασίως καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου μου τοῦ βασιλέως βλέπον­τες πάν­τες τῷ κυρίῳ μου παῖδες ἵνα τί ζητεῖ ὁ κύριός μου τοῦτο ἵνα μὴ γένηται εἰς ἁμαρτίαν τῷ Ισραηλ
    τὸ δὲ ῥῆμα τοῦ βασιλέως ἐκραταιώθη ἐπι­̀ τῷ Ιωαβ καὶ ἐξῆλθεν Ιωαβ καὶ διῆλθεν ἐν παν­τὶ ὁρίῳ Ισραηλ καὶ ἦλθεν εἰς Ιερουσαλημ
    καὶ ἔδωκεν Ιωαβ τὸν ἀριθμὸν τῆς ἐπι­σκέψεως τοῦ λαοῦ τῷ Δαυιδ καὶ ἦν πᾶς Ισραηλ χίλιαι χιλιάδες καὶ ἑκατὸν χιλιάδες ἀνδρῶν ἐσπασμένων μάχαιραν καὶ Ιουδας τετρακόσιαι καὶ ὀγδοήκον­τα χιλιάδες ἀνδρῶν ἐσπασμένων μάχαιραν
    καὶ τὸν Λευι καὶ τὸν Βενιαμιν οὐκ ἠρίθμησεν ἐν μέσῳ αὐτῶν ὅτι κατίσχυσεν λόγος τοῦ βασιλέως τὸν Ιωαβ
    καὶ πονηρὸν ἐφάνη ἐναν­τίον τοῦ θεοῦ περὶ τοῦ πράγμα­τος τούτου καὶ ἐπάταξεν τὸν Ισραηλ
    καὶ εἶπεν Δαυιδ προ­̀ς τὸν θεόν ἡμάρτηκα σφόδρα ὅτι ἐποίησα τὸ πρᾶγμα τοῦτο καὶ νῦν περίελε δὴ τὴν κακίαν παιδός σου ὅτι ἐματαιώθην σφόδρα
    καὶ ἐλάλησεν κύριος προ­̀ς Γαδ ὁρῶν­τα Δαυιδ λέγων
    πορεύ­ου καὶ λάλησον προ­̀ς Δαυιδ λέγων οὕτως λέγει κύριος τρία αἴρω ἐγὼ ἐπι­̀ σέ ἔκλεξαι σεαυτῷ ἓν ἐξ αὐτῶν καὶ ποιήσω σοι
    καὶ ἦλθεν Γαδ προ­̀ς Δαυιδ καὶ εἶπεν αὐτῷ οὕτως λέγει κύριος ἔκλεξαι σεαυτῷ
    ἢ τρία ἔτη λιμοῦ ἢ τρεῖς μῆνας φεύ­γειν σε ἐκ προ­σώπου ἐχθρῶν σου καὶ μάχαιραν ἐχθρῶν σου τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἢ τρεῖς ἡμέρας ῥομφαίαν κυρίου καὶ θάνατον ἐν τῇ γῇ καὶ ἄγγελος κυρίου ἐξολεθρεύ­ων ἐν πάσῃ κληρο­νο­μίᾳ Ισραηλ καὶ νῦν ἰδὲ τί ἀπο­κριθῶ τῷ ἀπο­στείλαν­τί με λόγον
    καὶ εἶπεν Δαυιδ προ­̀ς Γαδ στενά μοι καὶ τὰ τρία σφόδρα ἐμπεσοῦμαι δὴ εἰς χεῖρας κυρίου ὅτι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ σφόδρα καὶ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οὐ μὴ ἐμπέσω
    καὶ ἔδωκεν κύριος θάνατον ἐν Ισραηλ καὶ ἔπεσον ἐξ Ισραηλ ἑβδομήκον­τα χιλιάδες ἀνδρῶν
    καὶ ἀπέστειλεν ὁ θεὸς ἄγγελον εἰς Ιερουσαλημ τοῦ ἐξολεθρεῦσαι αὐτήν καὶ ὡς ἐξωλέθρευσεν εἶδεν κύριος καὶ μετεμελήθη ἐπι­̀ τῇ κακίᾳ καὶ εἶπεν τῷ ἀγγέλῳ τῷ ἐξολεθρεύ­ον­τι ἱκανούσθω σοι ἄνες τὴν χεῖρά σου καὶ ὁ ἄγγελος κυρίου ἑστὼς ἐν τῷ ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου
    καὶ ἐπῆρεν Δαυιδ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδεν τὸν ἄγγελον κυρίου ἑστῶτα ἀνὰ μέσον τῆς γῆς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἡ ῥομφαία αὐτοῦ ἐσπασμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἐκτεταμένη ἐπι­̀ Ιερουσαλημ καὶ ἔπεσεν Δαυιδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι περιβεβλη­μέ­νοι ἐν σάκκοις ἐπι­̀ προ­́σωπον αὐτῶν
    καὶ εἶπεν Δαυιδ προ­̀ς τὸν θεόν οὐκ ἐγὼ εἶπα τοῦ ἀριθμῆσαι ἐν τῷ λαῷ καὶ ἐγώ εἰμι ὁ ἁμαρτών κακοποιῶν ἐκακοποίησα καὶ ταῦτα τὰ προ­́βατα τί ἐποίησαν κύριε ὁ θεός γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐν ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου καὶ μὴ ἐν τῷ λαῷ σου εἰς ἀπώλειαν κύριε
    καὶ ἄγγελος κυρίου εἶπεν τῷ Γαδ τοῦ εἰπεῖν προ­̀ς Δαυιδ ἵνα ἀναβῇ τοῦ στῆσαι θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ ἐν ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου
    καὶ ἀνέβη Δαυιδ κατα­̀ τὸν λόγον Γαδ ὃν ἐλάλησεν ἐν ὀνόματι κυρίου
    καὶ ἐπέστρεψεν Ορνα καὶ εἶδεν τὸν βασιλέα καὶ τέσ­σαρες υἱοὶ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ μεθαχαβιν καὶ Ορνα ἦν ἀλοῶν πυρούς
    καὶ ἦλθεν Δαυιδ προ­̀ς Ορναν καὶ Ορνα ἐξῆλθεν ἐκ τῆς ἅλω καὶ προ­σεκύνησεν τῷ Δαυιδ τῷ προ­σώπῳ ἐπι­̀ τὴν γῆν
    καὶ εἶπεν Δαυιδ προ­̀ς Ορνα δός μοι τὸν τόπον σου τῆς ἅλω καὶ οἰκοδομήσω ἐπ᾿ αὐτῷ θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ δός μοι αὐτόν καὶ παύ­σε­ται ἡ πλη­γὴ ἐκ τοῦ λαοῦ
    καὶ εἶπεν Ορνα προ­̀ς Δαυιδ λαβὲ σεαυτῷ καὶ ποιησάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ἀγαθὸν ἐναν­τίον αὐτοῦ ἰδὲ δέδωκα τοὺς μόσχους εἰς ὁλοκαύτωσιν καὶ τὸ ἄροτρον καὶ τὰς ἁμάξας εἰς ξύλα καὶ τὸν σῖτον εἰς θυσίαν τὰ πάν­τα δέδωκα
    καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ τῷ Ορνα οὐχί ὅτι ἀγοράζων ἀγοράζω ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ ὅτι οὐ μὴ λάβω ἅ ἐστίν σοι κυρίῳ τοῦ ἀνενέγκαι ὁλοκαύτωσιν δωρεὰν κυρίῳ
    καὶ ἔδωκεν Δαυιδ τῷ Ορνα ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ σίκλους χρυσίου ὁλκῆς ἑξακοσίους
    καὶ ᾠκοδόμησεν Δαυιδ ἐκεῖ θυσιαστήριον κυρίῳ καὶ ἀνήνεγκεν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου καὶ ἐβόησεν προ­̀ς κύριον καὶ ἐπήκουσεν αὐτῷ ἐν πυρὶ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπι­̀ τὸ θυσιαστήριον τῆς ὁλοκαυτώσεως καὶ κατα­νάλωσεν τὴν ὁλοκαύτωσιν
    καὶ εἶπεν κύριος προ­̀ς τὸν ἄγγελον καὶ κατέθηκεν τὴν ῥομφαίαν εἰς τὸν κολεόν
    ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν τῷ ἰδεῖν τὸν Δαυιδ ὅτι ἐπήκουσεν αὐτῷ κύριος ἐν τῷ ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου καὶ ἐθυσίασεν ἐκεῖ
    καὶ σκηνὴ κυρίου ἣν ἐποίησεν Μωυσῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν Βαμα ἐν Γαβαων
    καὶ οὐκ ἠδύνατο Δαυιδ τοῦ πορευθῆναι ἔμπρο­σθεν αὐτοῦ τοῦ ζητῆσαι τὸν θεόν ὅτι κατέσπευσεν ἀπο­̀ προ­σώπου τῆς ῥομφαίας ἀγγέλου κυρίου
    Satan se leva contre Israël, et il excita David à faire le dénombrement d'Israël.
    Et David dit à Joab et aux chefs du peuple: Allez, faites le dénombrement d'Israël, depuis Beer Schéba jusqu'à Dan, et rapportez-le-moi, afin que je sache à combien il s'élève.
    Joab répondit: Que l'Éternel rende son peuple cent fois plus nombreux! O roi mon seigneur, ne sont-ils pas tous serviteurs de mon seigneur? Mais pourquoi mon seigneur demande-t-il cela? Pourquoi faire ainsi pécher Israël?
    Le roi persista dans l'ordre qu'il donnait à Joab. Et Joab partit, et parcourut tout Israël; puis il revint à Jérusalem.
    Joab remit à David le rôle du dénombrement du peuple: il y avait dans tout Israël onze cent mille hommes tirant l'épée, et en Juda quatre cent soixante-dix mille hommes tirant l'épée.
    Il ne fit point parmi eux le dénombrement de Lévi et de Benjamin, car l'ordre du roi lui paraissait une abomination.
    Cet ordre déplut à Dieu, qui frappa Israël.
    Et David dit à Dieu: J'ai commis un grand péché en faisant cela! Maintenant, daigne pardonner l'iniquité de ton serviteur, car j'ai complètement agi en insensé!
    L'Éternel adressa ainsi la parole à Gad, le voyant de David:
    Va dire à David: Ainsi parle l'Éternel: Je te propose trois fléaux; choisis-en un, et je t'en frapperai.
    Gad alla vers David, et lui dit: Ainsi parle l'Éternel:
    Accepte, ou trois années de famine, ou trois mois pendant lesquels tu seras détruit par tes adversaires et atteint par l'épée de tes ennemis, ou trois jours pendant lesquels l'épée de l'Éternel et la peste seront dans le pays et l'ange de l'Éternel portera la destruction dans tout le territoire d'Israël. Vois maintenant ce que je dois répondre à celui qui m'envoie.
    David répondit à Gad: Je suis dans une grande angoisse! Oh! que je tombe entre les mains de l'Éternel, car ses compassions sont immenses; mais que je ne tombe pas entre les mains des hommes!
    L'Éternel envoya la peste en Israël, et il tomba soixante-dix mille hommes d'Israël.
    Dieu envoya un ange à Jérusalem pour la détruire; et comme il la détruisait, l'Éternel regarda et se repentit de ce mal, et il dit à l'ange qui détruisait: Assez! Retire maintenant ta main. L'ange de l'Éternel se tenait près de l'aire d'Ornan, le Jébusien.
    David leva les yeux, et vit l'ange de l'Éternel se tenant entre la terre et le ciel et ayant à la main son épée nue tournée contre Jérusalem. Alors David et les anciens, couverts de sacs, tombèrent sur leur visage.
    Et David dit à Dieu: N'est-ce pas moi qui ai ordonné le dénombrement du peuple? C'est moi qui ai péché et qui ai fait le mal; mais ces brebis, qu'ont-elles fait? Éternel, mon Dieu, que ta main soit donc sur moi et sur la maison de mon père, et qu'elle ne fasse point une plaie parmi ton peuple!
    L'ange de l'Éternel dit à Gad de parler à David, afin qu'il montât pour élever un autel à l'Éternel dans l'aire d'Ornan, le Jébusien.
    David monta, selon la parole que Gad avait prononcée au nom de l'Éternel.
    Ornan se retourna et vit l'ange, et ses quatre fils se cachèrent avec lui: il foulait alors du froment.
    Lorsque David arriva auprès d'Ornan, Ornan regarda, et il aperçut David; puis il sortit de l'aire, et se prosterna devant David, le visage contre terre.
    David dit à Ornan: Cède-moi l'emplacement de l'aire pour que j'y bâtisse un autel à l'Éternel; cède-le-moi contre sa valeur en argent, afin que la plaie se retire de dessus le peuple.
    Ornan répondit à David: Prends-le, et que mon seigneur le roi fasse ce qui lui semblera bon; vois, je donne les boeufs pour l'holocauste, les chars pour le bois, et le froment pour l'offrande, je donne tout cela.
    Mais le roi David dit à Ornan: Non! je veux l'acheter contre sa valeur en argent, car je ne présenterai point à l'Éternel ce qui est à toi, et je n'offrirai point un holocauste qui ne me coûte rien.
    Et David donna à Ornan six cents sicles d'or pour l'emplacement.
    David bâtit là un autel à l'Éternel, et il offrit des holocaustes et des sacrifices d'actions de grâces. Il invoqua l'Éternel, et l'Éternel lui répondit par le feu, qui descendit du ciel sur l'autel de l'holocauste.
    Alors l'Éternel parla à l'ange, qui remit son épée dans le fourreau.
    A cette époque-là, David, voyant que l'Éternel l'avait exaucé dans l'aire d'Ornan, le Jébusien, y offrait des sacrifices.
    Mais le tabernacle de l'Éternel, construit par Moïse au désert, et l'autel des holocaustes, étaient alors sur le haut lieu de Gabaon.
    David ne pouvait pas aller devant cet autel pour chercher Dieu, parce que l'épée de l'ange de l'Éternel lui avait causé de l'épouvante.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible