Скрыть
29:3
29:4
29:6
29:7
29:8
29:10
29:13
29:16
29:19
29:20
29:21
29:24
29:29
29:30
Синодальный
1 Давид объявляет народу о даровании им больших сокровищ для храма; 6 князья, начальники и правители тоже жертвовали от сердца; 10 молитва благодарения Давида и ходатайство о Соломоне; народ принес жертвы и пиршествовал с великою радостью; 22 вторичное помазание Соломона на царство; 26 итог царствования Давида.
И сказал царь Давид всему собранию: Соломон, сын мой, которого одного избрал Бог, молод и малосилен, а дело сие велико, потому что не для человека здание сие, а для Господа Бога.
Всеми силами я заготовил для дома Бога моего золото для золотых вещей и серебро для серебряных, и медь для медных, железо для железных, и дерева́ для деревянных, камни оникса и камни вставные, камни красивые и разноцветные, и всякие дорогие камни, и множество мрамора;
и еще по любви моей к дому Бога моего, есть у меня сокровище собственное из золота и серебра, и его я отдаю для дома Бога моего, сверх всего, что заготовил я для святаго дома:
три тысячи талантов золота, золота Офирского, и семь тысяч талантов серебра чистого, для обложения стен в домах,
для каждой из золотых вещей, и для каждой из серебряных, и для всякого изделия рук художнических. Не поусердствует ли еще кто жертвовать сегодня для Господа?
И стали жертвовать начальники семейств и начальники колен Израилевых, и начальники тысяч и сотен, и начальники над имениями царя.
И дали на устроение дома Божия пять тысяч талантов и десять тысяч драхм золота, и серебра десять тысяч талантов, и меди восемнадцать тысяч талантов, и железа сто тысяч талантов.
И у кого нашлись дорогие камни, те отдавали и их в сокровищницу дома Господня, на руки Иехиилу Герсонитянину.
И радовался народ усердию их, потому что они от всего сердца жертвовали Господу, также и царь Давид весьма радовался.
И благословил Давид Господа пред всем собранием, и сказал Давид: благословен Ты, Господи Боже Израиля, отца нашего, от века и до века!
Твое, Господи, величие, и могущество, и слава, и победа и великолепие, и все, что на небе и на земле, Твое: Твое, Господи, царство, и Ты превыше всего, как Владычествующий.
И богатство и слава от лица Твоего, и Ты владычествуешь над всем, и в руке Твоей сила и могущество, и во власти Твоей возвеличить и укрепить все.
И ныне, Боже наш, мы славословим Тебя и хвалим величественное имя Твое.
Ибо кто я и кто народ мой, что мы имели возможность так жертвовать? Но от Тебя все, и от руки Твоей полученное мы отдали Тебе,
потому что странники мы пред Тобою и пришельцы, как и все отцы наши, как тень дни наши на земле, и нет ничего прочного.
Господи Боже наш! все это множество, которое приготовили мы для построения дома Тебе, святому имени Твоему, от руки Твоей оно, и все Твое.
Знаю, Боже мой, что Ты испытуешь сердце и любишь чистосердечие; я от чистого сердца моего пожертвовал все сие, и ныне вижу, что и народ Твой, здесь находящийся, с радостью жертвует Тебе.
Господи, Боже Авраама, Исаака и Израиля, отцов наших! сохрани сие навек, сие расположение мыслей сердца народа Твоего, и направь сердце их к Тебе.
Соломону же, сыну моему, дай сердце правое, чтобы соблюдать заповеди Твои, откровения Твои и уставы Твои, и исполнить все это и построить здание, для которого я сделал приготовление.
И сказал Давид всему собранию: благословите Господа Бога нашего. – И благословило все собрание Господа Бога отцов своих, и пало, и поклонилось Господу и царю.
И принесли Господу жертвы, и вознесли всесожжения Господу, на другой после сего день: тысячу тельцов, тысячу овнов, тысячу агнцев с их возлияниями, и множество жертв от всего Израиля.
И ели и пили пред Господом в тот день, с великою радостью; и в другой раз воцарили Соломона, сына Давидова, и помазали пред Господом в правителя верховного, а Садока во священника.
И сел Соломон на престоле Господнем, как царь, вместо Давида, отца своего, и был благоуспешен, и весь Израиль повиновался ему.
И все начальники и сильные, также и все сыновья царя Давида подчинились Соломону царю.
И возвеличил Господь Соломона пред очами всего Израиля, и даровал ему славу царства, какой не имел прежде его ни один царь у Израиля.
И Давид, сын Иессеев, царствовал над всем Израилем.
Времени царствования его над Израилем было сорок лет: в Хевроне царствовал он семь лет, и в Иерусалиме царствовал тридцать три года.
И умер в доброй старости, насыщенный жизнью, богатством и славою; и воцарился Соломон, сын его, вместо него.
Дела царя Давида, первые и последние, описаны в записях Самуила провидца и в записях Нафана пророка и в записях Гада прозорливца,
равно и все царствование его, и мужество его, и происшествия, случившиеся с ним и с Израилем и со всеми земными царствами.
Церковнославянский (рус)
И рече́ дави́дъ ца́рь ко всему́ собра́нiю: Соломо́нъ сы́нъ мо́й, его́же избра́ себѣ́ Госпо́дь, ю́нъ и мла́дъ, а дѣ́ло вели́ко, зане́же не человѣ́ку угото́вит­ся зда́нiе, но Го́споду Бо́гу:
все́ю си́лою угото́вахъ на до́мъ Бо́га мо­его́ зла́то, сребро́, мѣ́дь, желѣ́зо, древа́, ка́менiе мра́морное, и мно́же­с­т­во ка́менiй многоцѣ́н­ныхъ и разли́чныхъ, и вся́кое честно́е ка́менiе, и ка́менiй парі́йскихъ мно́го:
и еще́ внегда́ благоволи́ти ми́ въ дому́ Бо́га мо­его́, е́сть у мене́ е́же при­­гото́вахъ зла́то и сребро́, и се́, да́хъ въ до́мъ Бо́га мо­его́, въ высоту́, кромѣ́ о́ныхъ, я́же угото́вахъ на до́мъ святы́хъ:
три́ ты́сящи тала́нтъ зла́та суфи́рска и се́дмь ты́сящъ тала́нтъ сребра́ искуше́на къ позлаще́нiю стѣ́нъ святи́лища,
идѣ́же дѣ́ло злато́е зла́томъ, а идѣ́же сре́бряное сребро́мъ, и на вся́кое дѣ́ло руко́ю худо́жниковъ: и кто́ благоволя́й испо́лнити ру́ку свою́ дне́сь Го́споду?
И обѣща́ша усе́рдно нача́лницы оте́че­ст­въ и кня́зи сыно́въ Изра́илевыхъ, и ты́сящницы и со́тницы, и нача́лницы дѣ́лъ и иконо́мы царе́вы,
и да́ша на дѣла́ до́му Госпо́дня зла́та тала́нтъ пя́ть ты́сящъ, и златни́къ де́сять ты́сящъ, и сребра́ тала́нтъ де́сять ты́сящъ, и мѣ́ди тала́нтъ осмь­на́­де­сять ты́сящъ, желѣ́за же сто́ ты́сящъ тала́нтъ:
и у ни́хже обрѣ́теся ка́менiе, да́ша во влага́лище до́му Госпо́дня, подъ ру́ку Иеiи́ля герсо́нина.
И воз­весели́шася лю́дiе о усе́рднѣмъ подая́нiи, поне́же всѣ́мъ се́рдцемъ при­­ноша́ху Го́споду, и дави́дъ ца́рь воз­весели́ся зѣло́:
и благослови́ ца́рь дави́дъ Го́спода предъ всѣ́мъ мно́же­с­т­вомъ, глаго́ля: благослове́нъ еси́, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, Оте́цъ на́шъ, от­ вѣ́ка и до вѣ́ка:
тебѣ́, Го́споди, вели́че­с­т­во, и си́ла, и сла́ва, и одолѣ́нiе, и исповѣ́данiе, и крѣ́пость, я́ко ты́ всѣ́ми, и́же на небеси́ и на земли́, Влады́ч­ст­вуеши: от­ лица́ тво­его́ трепе́щетъ вся́къ ца́рь и язы́къ: и тебѣ́, Го́споди, ца́р­ст­во и великолѣ́пiе во всѣ́хъ и во вся́цѣмъ нача́лѣ:
от­ тебе́ бога́т­ст­во и сла́ва, ты́ надъ всѣ́ми нача́л­ст­вуеши, Го́споди, нача́ло вся́каго нача́ла, и въ руку́ твое́ю крѣ́пость и вла́сть, и въ руку́ твое́ю ми́лость, Вседержи́телю, воз­вели́чити и укрѣпи́ти вся́:
и ны́нѣ, Го́споди, исповѣ́даемся тебѣ́ и хва́лимъ и́мя хвале́нiя тво­его́:
и кто́ а́зъ е́смь, и кто́ лю́дiе мо­и́, я́ко воз­мого́хомъ сiя́ тебѣ́ благово́льнѣ обѣща́ти? твоя́ бо су́ть вся́, и от­ тво­и́хъ да́хомъ тебѣ́:
при­­ше́лцы бо есмы́ предъ тобо́ю и пресе́лницы, я́коже вси́ отцы́ на́ши: дні́е на́ши я́ко сѣ́нь на земли́, и нѣ́сть постоя́нiя:
Го́споди Бо́же на́шъ, ко всему́ мно́же­ст­ву сему́, е́же угото́вахъ, да сози́ждет­ся до́мъ и́мени свято́му тво­ему́, от­ руку́ твое́ю су́ть, и тебѣ́ вся́:
и вѣ́мъ, Го́споди мо́й, я́ко ты́ еси́ испыту́яй сердца́, и пра́вду лю́биши: въ простотѣ́ се́рдца мо­его́ про­изво́лихъ сiя́ вся́, и ны́нѣ люді́й тво­и́хъ, и́же здѣ́ обрѣто́шася, ви́дѣхъ съ ра́достiю тебѣ́ про­изво́лив­шихъ [принести́ да́ры]:
Го́споди Бо́же Авраа́ма и Исаа́ка и Изра́иля оте́цъ на́шихъ, сохрани́ сiя́ въ во́ли се́рдца люді́й тво­и́хъ во вѣ́ки, и испра́ви сердца́ и́хъ къ тебѣ́:
Соломо́ну же сы́ну мо­ему́ да́ждь се́рдце бла́го, да храни́тъ за́повѣди твоя́ и свидѣ́нiя твоя́ и повелѣ́нiя твоя́, и къ соверше́нiю при­­вести́ зда́нiе до́му тво­его́.
И рече́ дави́дъ всему́ собра́нiю [люді́й]: благослови́те Го́спода Бо́га на́­шего. И благослови́ша все́ собра́нiе Го́спода Бо́га оте́цъ сво­и́хъ: и прекло́нше колѣ́на поклони́шася Го́споду и царю́.
И пожре́ дави́дъ же́ртвы Го́споду, и воз­несе́ всесожже́нiя Бо́гу на у́трiе пе́рваго дне́, теле́цъ ты́сящу, овно́въ ты́сящу, а́гнецъ ты́сящу, и воз­лiя́нiя и́хъ, и же́ртвы мно́же­с­т­во от­ всего́ Изра́иля.
И ядо́ша и пи́ша предъ Го́сподемъ въ де́нь то́й съ вели́кимъ весе́лiемъ: и поста́виша царе́мъ второ́е Соломо́на сы́на дави́дова, и пома́заша его́ Го́споду въ царя́, и садо́ка же во архiере́а.
И сѣ́де Соломо́нъ на престо́лѣ Госпо́дни въ царя́, вмѣ́сто дави́да отца́ сво­его́, и благо­уго́денъ бы́сть: и покори́ся ему́ ве́сь Изра́иль.
Кня́зи и си́льнiи и вси́ сы́нове царя́ дави́да отца́ его́ повину́шася ему́.
И воз­вели́чи Госпо́дь Соломо́на надъ всѣ́мъ Изра́илемъ и даде́ ему́ сла́ву ца́р­ст­ва, ея́же ни́ еди́нъ ца́рь имѣ́ пре́жде его́.
И дави́дъ сы́нъ Иессе́евъ ца́р­ст­вова надъ всѣ́мъ Изра́илемъ четы́редесять лѣ́тъ,
въ Хевро́нѣ се́дмь лѣ́тъ, а во Иерусали́мѣ лѣ́тъ три́десять три́,
и у́мре въ ста́рости бла́зѣ, испо́лнь дні́й, въ бога́т­ст­вѣ и сла́вѣ, и воцари́ся Соломо́нъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
Про́чая же словеса́ царя́ дави́да пе́рвая и послѣ́дняя напи́сана су́ть въ словесѣ́хъ самуи́ла ви́дящаго и въ словесѣ́хъ наѳа́на проро́ка и въ словесѣ́хъ га́да прови́дящаго,
о все́мъ ца́р­ст­вѣ его́ и крѣ́пости его́, и времена́ я́же бы́ша при­­ не́мъ и во Изра́или и во всѣ́хъ ца́р­ст­вахъ земны́хъ.
Il re Davide disse a tutta l'assemblea: "Salomone, mio figlio, il solo che Dio ha scelto, è giovane e inesperto, mentre l'impresa è grandiosa, perché l'edificio non è per un uomo ma per il Signore Dio.
Con tutta la mia forza ho fatto preparativi per il tempio del mio Dio; ho preparato oro su oro, argento su argento, bronzo su bronzo, ferro su ferro, legname su legname, ònici, brillanti, topazi, pietre di vario valore e pietre preziose e marmo bianco in quantità.
Inoltre, per il mio amore per il tempio del mio Dio, quanto possiedo in oro e in argento lo dono per il tempio del mio Dio, oltre a quanto ho preparato per il santuario:
tremila talenti d'oro, d'oro di Ofir, e settemila talenti d'argento raffinato per rivestire le pareti interne,
l'oro per gli oggetti in oro, l'argento per quelli in argento e per tutti i lavori eseguiti dagli artefici. E chi vuole ancora riempire oggi la sua mano per fare offerte al Signore?".
Fecero allora offerte i capi di casato, i capi delle tribù d'Israele, i comandanti di migliaia e di centinaia e i sovrintendenti agli affari del re.
Essi diedero per l'opera del tempio di Dio cinquemila talenti d'oro, diecimila dàrici, diecimila talenti d'argento, diciottomila talenti di bronzo e centomila talenti di ferro.
Quanti si ritrovarono in possesso di pietre preziose le diedero nelle mani di Iechièl il Ghersonita, perché fossero depositate nel tesoro del tempio del Signore.
Il popolo gioì per queste loro offerte, perché erano fatte al Signore con cuore sincero; anche il re Davide gioì vivamente.
Davide benedisse il Signore sotto gli occhi di tutta l'assemblea. Davide disse:
"Benedetto sei tu, Signore,
Dio d'Israele, nostro padre,
ora e per sempre.
Tua, Signore, è la grandezza, la potenza,
lo splendore, la gloria e la maestà:
perché tutto, nei cieli e sulla terra, è tuo.
Tuo è il regno, Signore:
ti innalzi sovrano sopra ogni cosa.
Da te provengono la ricchezza e la gloria,
tu domini tutto;
nella tua mano c'è forza e potenza,
con la tua mano dai a tutti ricchezza e potere.
Ed ora, nostro Dio, noi ti ringraziamo
e lodiamo il tuo nome glorioso.
E chi sono io e chi è il mio popolo, per essere in grado di offrirti tutto questo spontaneamente? Tutto proviene da te: noi, dopo averlo ricevuto dalla tua mano, te l'abbiamo ridato.
Noi siamo forestieri davanti a te e ospiti come tutti i nostri padri. Come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra e non c'è speranza.
Signore, nostro Dio, quanto noi abbiamo preparato per costruire una casa al tuo santo nome proviene da te ed è tutto tuo.
So, mio Dio, che tu provi i cuori e ti compiaci della rettitudine. Io, con cuore retto, ho offerto spontaneamente tutte queste cose. Ora io vedo con gioia che anche il tuo popolo qui presente ti porta offerte spontanee.
Signore, Dio di Abramo, di Isacco e d'Israele, nostri padri, custodisci per sempre questa disposizione come intimo intento del cuore del tuo popolo. Dirigi i loro cuori verso di te.
A Salomone, mio figlio, concedi un cuore sincero, perché custodisca i tuoi comandi, le tue istruzioni e le tue norme, perché esegua tutto ciò e costruisca l'edificio per il quale io ho fatto i preparativi".
Davide disse a tutta l'assemblea: "Benedite dunque il Signore, vostro Dio!". Tutta l'assemblea benedisse il Signore, Dio dei loro padri; si inginocchiarono e si prostrarono davanti al Signore e al re.
Offrirono sacrifici al Signore e gli bruciarono olocausti il giorno dopo: mille giovenchi, mille arieti, mille agnelli con le loro libagioni, oltre a numerosi sacrifici per tutto Israele.
Mangiarono e bevvero alla presenza del Signore in quel giorno con grande gioia. Di nuovo proclamarono re Salomone, figlio di Davide, e unsero per il Signore lui come capo e Sadoc come sacerdote.
Salomone sedette sul trono del Signore come re al posto di Davide, suo padre; prosperò e tutto Israele gli fu sottomesso.
Tutti i comandanti, i prodi e anche tutti i figli del re Davide si sottomisero al re Salomone.
Il Signore rese grande Salomone agli occhi di tutto Israele e gli diede un regno così splendido, che nessun predecessore in Israele aveva mai avuto.
Davide, figlio di Iesse, regnò su tutto Israele.
La durata del suo regno su Israele fu di quarant'anni: a Ebron regnò sette anni e a Gerusalemme regnò trentatré anni.
Morì in vecchiaia, sazio di anni, di ricchezza e di gloria. Al suo posto divenne re suo figlio Salomone.
Le gesta del re Davide, dalle prime alle ultime, sono descritte nei libri del veggente Samuele, nel libro del profeta Natan e nel libro del veggente Gad,
con tutta la storia del suo regno, della sua potenza e di quanto in quei tempi accadde a lui, a Israele e a tutti i regni del mondo.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible