Скрыть
10:2
10:14
10:22
10:25
10:27
10:29
10:32
Английский (NKJV)
Moreover, brethren, I do not want you to be unaware that all our fathers were under the cloud, all passed through the sea,
all were baptized into Moses in the cloud and in the sea,
all ate the same spiritual food,
and all drank the same spiritual drink. For they drank of that spiritual Rock that followed them, and that Rock was Christ.
But with most of them God was not well pleased, for their bodies were scattered in the wilderness.
Now these things became our examples, to the intent that we should not lust after evil things as they also lusted.
And do not become idolaters as were some of them. As it is written, «The people sat down to eat and drink, and rose up to play.»
Nor let us commit sexual immorality, as some of them did, and in one day twenty-three thousand fell;
nor let us tempt Christ, as some of them also tempted, and were destroyed by serpents;
nor complain, as some of them also complained, and were destroyed by the destroyer.
Now all these things happened to them as examples, and they were written for our admonition, upon whom the ends of the ages have come.
Therefore let him who thinks he stands take heed lest he fall.
No temptation has overtaken you except such as is common to man; but God is faithful, who will not allow you to be tempted beyond what you are able, but with the temptation will also make the way of escape, that you may be able to bear it.
Therefore, my beloved, flee from idolatry.
I speak as to wise men; judge for yourselves what I say.
The cup of blessing which we bless, is it not the communion of the blood of Christ? The bread which we break, is it not the communion of the body of Christ?
For we, though many, are one bread and one body; for we all partake of that one bread.
Observe Israel after the flesh: Are not those who eat of the sacrifices partakers of the altar?
What am I saying then? That an idol is anything, or what is offered to idols is anything?
Rather, that the things which the Gentiles sacrifice they sacrifice to demons and not to God, and I do not want you to have fellowship with demons.
You cannot drink the cup of the Lord and the cup of demons; you cannot partake of the Lord́s table and of the table of demons.
Or do we provoke the Lord to jealousy? Are we stronger than He?
All things are lawful for me, but not all things are helpful; all things are lawful for me, but not all things edify.
Let no one seek his own, but each one the otheŕs well-being.
Eat whatever is sold in the meat market, asking no questions for consciencé sake;
for «the earth is the LORD́s, and all its fullness.»
If any of those who do not believe invites you to dinner, and you desire to go, eat whatever is set before you, asking no question for consciencé sake.
But if anyone says to you, «This was offered to idols,» do not eat it for the sake of the one who told you, and for consciencé sake; for «the earth is the LORD́s, and all its fullness.»
«Conscience,» I say, not your own, but that of the other. For why is my liberty judged by another mańs conscience?
But if I partake with thanks, why am I evil spoken of for the food over which I give thanks?
Therefore, whether you eat or drink, or whatever you do, do all to the glory of God.
Give no offense, either to the Jews or to the Greeks or to the church of God,
just as I also please all men in all things, not seeking my own profit, but the profit of many, that they may be saved.
Церковнославянский (рус)
[Зач. 143Б.] Не хощу́ же ва́съ не вѣ́дѣти, бра́тiе, я́ко отцы́ на́ши вси́ подъ о́блакомъ бы́ша, и вси́ сквоз­ѣ́ мо́ре про­идо́ша:
и вси́ въ Моисе́а крести́шася во о́блацѣ и въ мо́ри:
и вси́ то́жде бра́шно духо́вное ядо́ша:
и вси́ то́жде пи́во духо́вное пи́ша, пiя́ху бо от­ духо́внаго послѣ́ду­ю­щаго ка́мене: ка́мень же бѣ́ Христо́съ.
[Зач. 144.] Но не во мно́жайшихъ и́хъ благоволи́ Бо́гъ, пораже́ни бо бы́ша въ пусты́ни.
Сiя́ же о́брази на́мъ бы́ша, я́ко не бы́ти на́мъ похотнико́мъ злы́хъ, я́коже и они́ похотѣ́ша.
Ни идолослужи́теле быва́йте, я́коже нѣ́цыи от­ ни́хъ, я́коже е́сть пи́сано: сѣдо́ша лю́дiе я́сти и пи́ти, и воста́ша игра́ти.
Ниже́ соблу́димъ, я́коже нѣ́цыи от­ ни́хъ соблуди́ша, и падо́ша во еди́нъ де́нь два́десять три́ ты́сящы.
Ни да искуша́имъ Христа́, я́коже нѣ́цыи от­ ни́хъ искуси́ша и от­ змі́й погибо́ша.
Ни ропщи́те, я́коже нѣ́цыи от­ ни́хъ ропта́ша и погибо́ша от­ всегуби́теля.
Сiя́ же вся́ о́брази при­­луча́хуся о́нѣмъ: пи́сана же бы́ша въ науче́нiе на́­ше, въ ни́хже концы́ вѣ́къ достиго́ша.
[Зач. 145.] Тѣ́мже мня́йся стоя́ти да блюде́т­ся, да не паде́тъ.
Искуше́нiе ва́съ не дости́же, то́чiю человѣ́ческо­е: вѣ́ренъ же Бо́гъ, И́же не оста́витъ ва́съ искуси́тися па́че, е́же мо́жете, но сотвори́тъ со искуше́нiемъ и избы́тiе, я́ко воз­мощи́ ва́мъ понести́.
Тѣ́мже, бра́тiе моя́ воз­лю́блен­ная, бѣ́гайте от­ идолослуже́нiя.
Я́ко му́дрымъ глаго́лю: суди́те вы́, е́же глаго́лю:
ча́ша благослове́нiя, ю́же благословля́емъ, не обще́нiе ли Кро́ве Христо́вы е́сть? Хлѣ́бъ, его́же ло́мимъ, не обще́нiе ли Тѣ́ла Христо́ва е́сть?
Я́ко еди́нъ хлѣ́бъ, еди́но тѣ́ло есмы́ мно́зи: вси́ бо от­ еди́наго хлѣ́ба при­­чаща́емся.
Ви́дите Изра́иля по пло́ти: не яду́щiи ли же́ртвы о́бщницы олтаре́ви су́ть?
Что́ у́бо глаго́лю? Я́ко и́долъ что́ е́сть? Или́ идоложе́ртвен­ное что́ е́сть?
Но зане́, я́же жру́тъ язы́цы, бѣсо́мъ жру́тъ, а не Богови: не хощу́ же ва́съ о́бщниковъ бы́ти бѣсо́мъ.
Не мо́жете ча́шу Госпо́дню пи́ти и ча́шу бѣсо́вскую: не мо́жете трапе́зѣ Госпо́дней при­­чаща́тися и трапе́зѣ бѣсо́встѣй.
Или́ раздража́емъ Го́спода? Еда́ крѣпча́йши Его́ есмы́?
[Зач. 146.] Вся́ ми́ лѣ́ть су́ть, но не вся́ на по́льзу: вся́ ми́ лѣ́ть су́ть, но не вся́ назида́ютъ.
Никто́же сво­его́ си да и́щетъ, но е́же бли́жняго кі́йждо.
Все́, е́же на то́ржищи продае́мое, яди́те, ничто́же сумня́щеся, за со́вѣсть:
Госпо́дня бо земля́ и исполне́нiе ея́.
А́ще ли кто́ от­ невѣ́рныхъ при­­зыва́етъ вы́, и хо́щете ити́, все́ предлага́емое ва́мъ яди́те, ничто́же сумня́щеся, за со́вѣсть.
[Зач. 147.] А́ще ли же кто́ ва́мъ рече́тъ: сiе́ идоложе́ртвен­но е́сть: не яди́те за о́ного повѣ́дав­шаго, и со́вѣсть: Госпо́дня бо земля́ и исполне́нiе ея́.
Со́вѣсть же глаго́лю не свою́, но друга́го: вску́ю бо свобо́да моя́ су́дит­ся от­ ины́я со́вѣсти?
А́ще а́зъ благода́тiю при­­чаща́юся, почто́ хулу́ прiе́млю, о не́мже а́зъ благодарю́?
А́ще у́бо я́сте, а́ще ли пiете́, а́ще ли и́но что́ творите́, вся́ во сла́ву Бо́жiю твори́те.
Безпреткнове́ни быва́йте Иуде́емъ и Е́ллиномъ и це́ркви Бо́жiей,
я́коже и а́зъ во все́мъ всѣ́мъ угожда́ю, не искі́й сво­ея́ по́льзы, но мно́гихъ, да спасу́т­ся.
Латинский (Nova Vulgata)
Nolo enim vos ignorare, fra tres, quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt et omnes mare transierunt
et omnes in Moyse baptizati sunt in nube et in mari
et omnes eandem escam spiritalem manducaverunt
et omnes eundem potum spiritalem biberunt; bibebant autem de spiritali, consequente eos, petra; petra autem erat Christus.
Sed non in pluribus eorum complacuit sibi Deus, nam prostrati sunt in deserto.
Haec autem figurae fuerunt nostrae, ut non simus concupiscentes malorum, sicut et illi concupierunt.
Neque idolorum cultores efficiamini, sicut quidam ex ipsis; quemadmodum scriptum est: «Sedit populus manducare et bibere, et surrexerunt ludere».
Neque fornicemur, sicut quidam ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt una die viginti tria milia.
Neque tentemus Christum, sicut quidam eorum tentaverunt et a serpentibus perierunt.
Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt et perierunt ab exterminatore.
Haec autem in figura contingebant illis; scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines saeculorum devenerunt.
Itaque, qui se existimat stare, videat, ne cadat.
Tentatio vos non apprehendit nisi humana; fidelis autem Deus, qui non patietur vos tentari super id quod potestis, sed faciet cum tentatione etiam proventum, ut possitis sustinere.
Propter quod, carissimi mihi, fugite ab idolorum cultura.
Ut prudentibus loquor; vos iudicate, quod dico:
Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio sanguinis Christi est? Et panis, quem frangimus, nonne communicatio corporis Christi est?
Quoniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes enim de uno pane participamur.
Videte Israel secundum carnem: nonne, qui edunt hostias, communicantes sunt altari?
Quid ergo dico? Quod idolothytum sit aliquid? Aut quod idolum sit aliquid?
Sed, quae immolant, daemoniis immolant et non Deo; nolo autem vos communicantes fieri daemoniis.
Non potestis calicem Domini bibere et calicem daemoniorum; non potestis mensae Domini participes esse et mensae daemoniorum.
An aemulamur Dominum? Numquid fortiores illo sumus?
«Omnia licent!». Sed non omnia expediunt. «Omnia licent!». Sed non omnia aedificant.
Nemo, quod suum est, quaerat, sed quod alterius.
Omne, quod in macello venit, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam;
Domini enim est terra, et plenitudo eius.
Si quis vocat vos infidelium, et vultis ire, omne, quod vobis apponitur, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam.
Si quis autem vobis dixerit: «Hoc immolaticium est idolis», nolite manducare, propter illum, qui indicavit, et propter conscientiam;
conscientiam autem dico non tuam ipsius sed alterius. Ut quid enim libertas mea iudicatur ab alia conscientia?
Si ego cum gratia participo, quid blasphemor pro eo, quod gratias ago?
Sive ergo manducatis sive bibitis sive aliud quid facitis, omnia in gloriam Dei facite.
Sine offensione estote Iudaeis et Graecis et ecclesiae Dei,
sicut et ego per omnia omnibus placeo, non quaerens, quod mihi utile est, sed quod multis, ut salvi fiant.
Биродарлар, сизлар шундан хабарсиз қолишингизни истамайман: ота-боболаримизнинг ҳаммаси нурли булут остида кездилар ва ҳаммаси Қизил денгиздан ўтдилар.
Уларнинг ҳаммаси шундай булут остида кезиб ва денгиздан ўтиб, Мусо пайғамбар номидан сувга чўмиб имон келтиргандай бўлдилар.
Ҳаммаси баравар руҳий озиқни едилар.
Ҳаммаси баравар руҳий ичимликни ичдилар; улар орқаларидан келаётган руҳий қоятошдан сув ичдилар. У қоятош эса Масиҳ эди.
Лекин Худо уларнинг кўпларидан рози бўлмади, улар саҳрода ҳалок бўлишди.
Уларнинг бошига тушган бу кўргиликлар биз улардай ёмон нафсга берилмаслигимиз учун бизга намуна бўлди.
Уларнинг баъзиларига ўхшаб, бутпараст бўлманглар. Улар ҳақида Тавротда* шундай ёзилган: “Халқ ейиш ва ичиш учун ўтирди, ўйнашмоққа турди”.
Зинокорлик ҳам қилмайлик, чунки улардан баъзилари зинокорлик қилдилар ва бир кунда улардан йигирма уч минг киши нобуд бўлди.
Масиҳни ҳам синов қилмайлик, чунки улардан баъзилари Худони синадилар ва илонлардан ҳалок бўлдилар.
Шикоятбозлик ҳам қилманглар, чунки улардан баъзилари шикоят қилдилар ва Қирувчи уларни уриб нобуд қилди.
Улар бошдан кечирган бу ҳодисаларнинг ҳаммаси биз ибрат олишимиз учун содир бўлди, замонанинг охирига етишган бизлар учун насиҳат тариқасида ёзилган.
Шунинг учун, ўзининг мустаҳкамлигига ишонган киши йиқилмаслик учун эҳтиёт бўлсин.
Бошингизга оддий инсоний васвасадан бошқа васваса келмаган. Худо эса содиқдир, У кучингиздан ортиқ васвасага тушишингизга йўл қўймайди, лекин васваса билан бирга тоқат қилишингиз учун иложини ҳам беради.
Бинобарин, эй севикли биродарларим, бутпарастликдан қочинглар!
Мен сизларга ақли борлар деб хитоб қиляпман, гапимни ўзларингиз муҳокама қилинглар.
Биз қутлуғ косани қутлар эканмиз, Масиҳнинг қонига алоқадор бўлмаймизми? Нонни синдирар эканмиз, Масиҳнинг баданига алоқадор бўлмаймизми?
Нон қандай битта бўлса, биз ҳам худди шундай кўплашиб битта баданни ташкил этамиз. Ахир, бурда-бурда бўлса-да, ҳаммамиз битта нонни бўлишамиз.
Ҳозирги дунёвий Исроилга қаранглар: Худо шаънига келтириладиган* қурбонлик этларини егувчилар қурбонгоҳда иштирок этмайдиларми?
Мен нима демоқчиман ўзи? Бут бирон нарса ҳисобланадими? Ёки бутга бағишланган қурбонлик бирор аҳамият касб этадими?
Йўқ, аммо мажусийлар қурбонлик бағишлаганда Худога эмас, жинларга бағишлайдилар. Сизлар эса жинлар билан алоқа қилишингизни истамайман.
Сизлар ҳам Раббимиз косасидан, ҳам жинлар косасидан ича олмайсизлар; ҳам Раббимиз дастурхонида, ҳам жинлар дастурхонида иштирок қила олмайсизлар.
Наҳотки биз Раббимизнинг рашкини қўзғамоқчи бўлсак? Наҳотки биз Ундан кучли бўлсак?
Ҳамма нарса менга жоиз экан, лекин ҳамма нарса фойдали эмас. Ҳамма нарса жоиз экан, лекин ҳамма нарса ибратли эмас.
Ҳар ким ўзининг эмас, ўзганинг манфаатини кўзласин.
Виждонингиз тинч бўлиши учун, бозорда сотиладиган ҳамма нарсани текширмасдан еяверинглар.
Чунки “Худовандникидир ер юзи ва ундаги борлиқ жон”.
Агар имонсизлардан бири сизларни чақирса ва боришга майл қилсангиз, виждонингиз тинч бўлиши учун, олдингизга қўйилган ҳар бир нарсани текширмасдан еяверинглар.
Мабодо у киши сизларга: “Бу бутга бағишланган қурбон гўшти”, – деб айтса, айтганнинг хотири учун ва виждон учун еманглар. [Зотан ер ва ундаги борлиқ жон Худовандникидир.]
Мен виждон деб ўзимнинг эмас, бошқа кишининг виждонини кўзда тутяпман. Нима учун бошқа кишининг виждони туфайли менинг эркинлигимга доғ тушар экан?
Агар мен Худога шукрона айтиб овқатда иштирок этсам, нега миннатдорчилигим учун айбдор бўлар эканман?
Шундай қилиб, ейсизларми, ичасизларми, нимаики қилсангизлар, ҳамма нарсани Худони улуғлаш учун қилинглар.
На яҳудийларни, на юнонларни, на Худонинг жамоатини қоқинтирадиган бирон нарса қилманглар.
Мен ҳам ўз манфаатимни эмас, кўпларнинг манфаатини кўзлайман, улар нажот топсин деб, турли йўл билан ҳамманинг кўнглини топмоқчиман.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible