Скрыть
1:11
1:15
1:16
1:17a
1:17b
1:25
1:28
Глава 6 
6:1
6:3
6:4
6:5
6:6
6:8
6:10
6:17
6:18
Церковнославянский (рус)
[Зач. 122.] Па́велъ, зва́нъ апо́столъ Иису́съ Христо́въ во́лею Бо́жiею, и Сосѳе́нъ бра́тъ,
це́ркви Бо́жiей су́щей въ Кори́нѳѣ, освяще́н­нымъ о Христѣ́ Иису́сѣ, зва́н­нымъ святы́мъ, со всѣ́ми при­­зыва́ющими и́мя Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, во вся́цѣмъ мѣ́стѣ, тѣ́хъ же и на́­шемъ:
[Зач. 123.] благода́ть ва́мъ и ми́ръ от­ Бо́га Отца́ на́­шего и Го́спода Иису́са Христа́.
Благодарю́ Бо́га мо­его́ всегда́ о ва́съ, о благода́ти Бо́жiей да́н­нѣй ва́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ,
я́ко во все́мъ обогати́стеся о Не́мъ, во вся́цѣмъ сло́вѣ и вся́цѣмъ ра́зумѣ,
я́коже свидѣ́тел­ст­во Христо́во извѣсти́ся въ ва́съ:
я́ко ва́мъ не лиши́тися ни во еди́нѣмъ дарова́нiи, ча́ющымъ от­крове́нiя Го́спода на́­шего Иису́са Христа́,
И́же и утверди́тъ ва́съ да́же до конца́ непови́н­ныхъ въ де́нь Го́спода на́­шего Иису́са Христа́.
Вѣ́ренъ Бо́гъ, И́мже зва́ни бы́сте во обще́нiе Сы́на Его́ Иису́са Христа́, Го́спода на́­шего.
[Зач. 124.] Молю́ же вы́, бра́тiе, и́менемъ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, да то́жде глаго́лете вси́, и да не бу́дутъ въ ва́съ ра́спри, да бу́дете же утвержде́ни въ то́мже разумѣ́нiи и въ то́йже мы́сли.
Возвѣсти́ся бо ми́ о ва́съ, бра́тiе моя́, [по́слан­нымъ] от­ Хло́иса {от­ дома́шнихъ Хло́иса}, я́ко рве́нiя въ ва́съ су́ть.
Глаго́лю же се́, я́ко кі́йждо ва́съ глаго́летъ: а́зъ у́бо е́смь Па́вловъ, а́зъ же Аполло́совъ, а́зъ же Ки́финъ, а́зъ же Христо́въ.
Еда́ раздѣли́ся Христо́съ, еда́ Па́велъ распя́т­ся по ва́съ? Или́ во и́мя Па́влово крести́стеся?
Благодарю́ Бо́га, я́ко ни еди́наго от­ ва́съ крести́хъ, то́чiю Кри́спа и Га́iа,
да не кто́ рече́тъ, я́ко въ мое́ и́мя крести́хъ.
Крести́хъ же и Стефани́новъ до́мъ: про́чее не вѣ́мъ, а́ще кого́ ино́го крести́хъ.
Не посла́ бо мене́ Христо́съ крести́ти, но благовѣсти́ти, не въ прему́дрости сло́ва, да не испраздни́т­ся кре́стъ Христо́въ.
[Зач. 125А.] Сло́во бо кре́стное погиба́ющымъ у́бо юро́д­ст­во е́сть, а спаса́емымъ на́мъ си́ла Бо́жiя е́сть.
Пи́сано бо е́сть: погублю́ прему́дрость прему́дрыхъ, и ра́зумъ разу́мныхъ от­ве́ргу.
Гдѣ́ прему́дръ? Гдѣ́ кни́жникъ? Гдѣ́ совопро́сникъ вѣ́ка сего́? Не обуи́ ли Бо́гъ прему́дрость мíра сего́?
Поне́же бо въ прему́дрости Бо́жiей не разумѣ́ мíръ прему́дростiю Бо́га, благо­изво́лилъ Бо́гъ бу́й­ст­вомъ про́повѣди спасти́ вѣ́ру­ю­щихъ.
Поне́же и Иуде́е зна́менiя про́сятъ, и Е́ллини прему́дрости и́щутъ:
мы́ же проповѣ́дуемъ Христа́ ра́спята, Иуде́емъ у́бо собла́знъ, Е́ллиномъ же безу́мiе,
самѣ́мъ же зва́н­нымъ Иуде́емъ же и Е́ллиномъ Христа́, Бо́жiю си́лу и Бо́жiю прему́дрость:
зане́ бу́ее Бо́жiе прему́дрѣе человѣ́къ е́сть, и немощно́е Бо́жiе крѣпча́е человѣ́къ е́сть.
[Зач. 125Б.] Ви́дите бо зва́нiе ва́­ше, бра́тiе, я́ко не мно́зи прему́дри по пло́ти, не мно́зи си́льни, не мно́зи благоро́дни:
но бу́яя мíра избра́ Бо́гъ, да прему́дрыя посрами́тъ, и не́мощная мíра избра́ Бо́гъ, да посрами́тъ крѣ́пкая:
и худоро́дная мíра и уничиже́н­ная избра́ Бо́гъ, и не су́щая, да су́щая упраздни́тъ,
я́ко да не похва́лит­ся вся́ка пло́ть предъ Бо́гомъ.
Изъ Него́же вы́ есте́ о Христѣ́ Иису́сѣ, И́же бы́сть на́мъ прему́дрость от­ Бо́га, пра́вда же и освяще́нiе и избавле́нiе,
да, я́коже пи́шет­ся: хваля́йся, о Го́сподѣ да хва́лит­ся.
Смѣ́етъ ли кто́ от­ ва́съ, ве́щь имѣ́я ко ино́му, суди́тися от­ непра́ведныхъ, а не от­ святы́хъ?
Не вѣ́сте ли, я́ко святі́и мíрови и́мутъ суди́ти? И а́ще ва́ми су́дъ прiи́метъ мíръ, недосто́йни есте́ суди́щемъ худы́мъ?
Не вѣ́сте ли, я́ко а́ггеловъ суди́ти и́мамы, а не то́чiю жите́йскихъ?
Жите́йская бо суди́ща а́ще и́мате, уничиже́н­ныхъ въ це́ркви, си́хъ посажда́ете.
Къ сра́му ва́мъ глаго́лю: та́ко ли нѣ́сть въ ва́съ му́дръ ни еди́нъ, и́же мо́жетъ разсуди́ти между́ бра́тiй сво­и́хъ?
Но бра́тъ съ бра́томъ су́дит­ся, и то́ предъ невѣ́рными.
Уже́ у́бо от­ню́дъ ва́мъ сра́мъ е́сть, я́ко тяжбы́ и́мате между́ собо́ю. Почто́ не па́че оби́дими есте́? Почто́ не па́че лише́ни быва́ете?
Но вы́ [са́ми] оби́дите и лиша́ете, да еще́ бра́тiю.
Или́ не вѣ́сте, я́ко непра́ведницы Ца́р­ст­вiя Бо́жiя не наслѣ́дятъ? Не льсти́те себе́: ни блудницы́, ни идолослужи́теле, ни прелюбо­дѣ́е, [ни скверни́теле,] ни малакі́и, ни мужело́жницы,
ни лихо­и́мцы, ни та́тiе, ни пiя́ницы, ни досади́теле, ни хи́щницы Ца́р­ст­вiя Бо́жiя не наслѣ́дятъ.
И си́ми [у́бо] нѣ́цыи бѣ́сте, но омы́стеся, но освяти́стеся, но оправди́стеся и́менемъ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́ и Ду́хомъ Бо́га на́­шего.
[Зач. 135.] Вся́ ми́ лѣ́ть су́ть, но не вся́ на по́льзу: вся́ ми́ лѣ́ть су́ть, но не а́зъ облада́нъ бу́ду от­ чего́.
Бра́шна чре́ву, и чре́во бра́шномъ: Бо́гъ же и сiе́ и сiя́ упраздни́тъ. Тѣ́ло же не блуже́нiю, но Го́сподеви, и Госпо́дь тѣ́лу.
Бо́гъ же и Го́спода воз­дви́же, и на́съ воз­дви́гнетъ си́лою Сво­е́ю.
Не вѣ́сте ли, я́ко тѣлеса́ ва́ша у́дове Христо́вы су́ть? Взе́мь ли у́бо у́ды Христо́вы, сотворю́ у́ды блудни́чи? Да не бу́детъ.
Или́ не вѣ́сте, я́ко при­­лѣпля́яйся сквернодѣ́йцѣ еди́но тѣ́ло е́сть [съ блудодѣ́йцею]? Бу́дета бо, рече́, о́ба въ пло́ть еди́ну.
Прилѣпля́яйся же Го́сподеви еди́нъ ду́хъ е́сть [съ Го́сподемъ].
Бѣ́гайте блудодѣя́нiя: вся́къ [бо] грѣ́хъ, его́же а́ще сотвори́тъ человѣ́къ, кромѣ́ тѣ́ла е́сть: а блудя́й во свое́ тѣ́ло согрѣша́етъ.
Или́ не вѣ́сте, я́ко тѣлеса́ ва́ша хра́мъ живу́щаго въ ва́съ Свята́го Ду́ха су́ть, Его́же и́мате от­ Бо́га, и нѣ́сте сво­и́?
Ку́плени бо есте́ цѣно́ю. [Зач. 136.] Просла́вите у́бо Бо́га въ тѣлесѣ́хъ ва́шихъ и въ душа́хъ ва́шихъ, я́же су́ть Бо́жiя.
Синодальный
1 Павел приветствует Церковь в Коринфе. 4 Благодарит за данную им благодать. 10 Увещевает, чтобы между ними не было разделений; «разве разделился Христос»? 18 Христос распятый – сила Божия и премудрость Божия.
[Зач. 122.] Павел, волею Божиею призванный апостол Иисуса Христа, и Сосфен брат,
церкви Божией, находящейся в Коринфе, освященным во Христе Иисусе, призванным святым, со всеми призывающими имя Господа нашего Иисуса Христа, во всяком месте, у них и у нас:
[Зач. 123.] благодать вам и мир от Бога Отца нашего и Господа Иисуса Христа.
Непрестанно благодарю Бога моего за вас, ради благодати Божией, дарованной вам во Христе Иисусе,
потому что в Нем вы обогатились всем, всяким словом и всяким познанием, –
ибо свидетельство Христово утвердилось в вас, –
так что вы не имеете недостатка ни в каком даровании, ожидая явления Господа нашего Иисуса Христа,
Который и утвердит вас до конца, чтобы вам быть неповинными в день Господа нашего Иисуса Христа.
Верен Бог, Которым вы призваны в общение Сына Его Иисуса Христа, Господа нашего.
[Зач. 124.] Умоляю вас, братия, именем Господа нашего Иисуса Христа, чтобы все вы говорили одно, и не было между вами разделений, но чтобы вы соединены были в одном духе и в одних мыслях.
Ибо от домашних Хлоиных сделалось мне известным о вас, братия мои, что между вами есть споры.
Я разумею то, что у вас говорят: «я Павлов»; «я Аполлосов»; «я Кифин»; «а я Христов».
Разве разделился Христос? разве Павел распялся за вас? или во имя Павла вы крестились?
Благодарю Бога, что я никого из вас не крестил, кроме Криспа и Гаия,
дабы не сказал кто, что я крестил в мое имя.
Крестил я также Стефанов дом; а крестил ли еще кого, не знаю.
Ибо Христос послал меня не крестить, а благовествовать, не в премудрости слова, чтобы не упразднить креста Христова.
[Зач. 125А.] Ибо слово о кресте для погибающих юродство есть, а для нас, спасаемых, – сила Божия.
Ибо написано: погублю мудрость мудрецов, и разум разумных отвергну.
Где мудрец? где книжник? где совопросник века сего? Не обратил ли Бог мудрость мира сего в безумие?
Ибо когда мир своею мудростью не познал Бога в премудрости Божией, то благоугодно было Богу юродством проповеди спасти верующих.
Ибо и Иудеи требуют чудес, и Еллины ищут мудрости;
а мы проповедуем Христа распятого, для Иудеев соблазн, а для Еллинов безумие,
для самих же призванных, Иудеев и Еллинов, Христа, Божию силу и Божию премудрость;
потому что немудрое Божие премудрее человеков, и немощное Божие сильнее человеков.
[Зач. 125Б.] Посмотрите, братия, кто вы, призванные: не много из вас мудрых по плоти, не много сильных, не много благородных;
но Бог избрал немудрое мира, чтобы посрамить мудрых, и немощное мира избрал Бог, чтобы посрамить сильное;
и незнатное мира и уничиженное и ничего не значащее избрал Бог, чтобы упразднить значащее, –
для того, чтобы никакая плоть не хвалилась пред Богом.
От Него и вы во Христе Иисусе, Который сделался для нас премудростью от Бога, праведностью и освящением и искуплением,
чтобы было, как написано: хвалящийся хвались Господом.
1 Суд неверных над верующими. 12 «Вы куплены дорогою ценою... прославляйте Бога в телах ваших».
Как смеет кто у вас, имея дело с другим, судиться у нечестивых, а не у святых?
Разве не знаете, что святые будут судить мир? Если же вами будет судим мир, то неужели вы недостойны судить маловажные дела?
Разве не знаете, что мы будем судить ангелов, не тем ли более дела житейские?
А вы, когда имеете житейские тяжбы, поставляете своими судьями ничего не значащих в церкви.
К стыду вашему говорю: неужели нет между вами ни одного разумного, который мог бы рассудить между братьями своими?
Но брат с братом судится, и притом перед неверными.
И то уже весьма унизительно для вас, что вы имеете тяжбы между собою. Для чего бы вам лучше не оставаться обиженными? для чего бы вам лучше не терпеть лишения?
Но вы сами обижаете и отнимаете, и притом у братьев.
Или не знаете, что неправедные Царства Божия не наследуют? Не обманывайтесь: ни блудники, ни идолослужители, ни прелюбодеи, ни малакии, ни мужеложники,
ни воры, ни лихоимцы, ни пьяницы, ни злоречивые, ни хищники – Царства Божия не наследуют.
И такими были некоторые из вас; но омылись, но освятились, но оправдались именем Господа нашего Иисуса Христа и Духом Бога нашего.
[Зач. 135.] Все мне позволительно, но не все полезно; все мне позволительно, но ничто не должно обладать мною.
Пища для чрева, и чрево для пищи; но Бог уничтожит и то и другое. Тело же не для блуда, но для Господа, и Господь для тела.
Бог воскресил Господа, воскресит и нас силою Своею.
Разве не знаете, что тела́ ваши суть члены Христовы? Итак отниму ли члены у Христа, чтобы сделать их членами блудницы? Да не будет!
Или не знаете, что совокупляющийся с блудницею становится одно тело с нею? ибо сказано: два будут одна плоть.
А соединяющийся с Господом есть один дух с Господом.
Бегайте блуда; всякий грех, какой делает человек, есть вне тела, а блудник грешит против собственного тела.
Не знаете ли, что тела́ ваши суть храм живущего в вас Святаго Духа, Которого имеете вы от Бога, и вы не свои?
Ибо вы куплены дорогою ценою. [Зач. 136.] Посему прославляйте Бога и в телах ваших, и в душах ваших, которые суть Божии.
Paulus, nach dem Willen Gottes zum Apostel von Jesus Christus berufen, und der Bruder Sosthenes schreiben diesen Brief
an die Gemeinde Gottes in Korinth, an alle, die durch die Verbindung mit Jesus Christus für Gott ausgesondert und zu seinem heiligen Volk berufen sind. Darüber hinaus gilt unser Brief allen, die sich zu Jesus Christus, unserem gemeinsamen Herrn, bekennen und seinen Namen anrufen, wo sie auch sind.
Gnade und Frieden sei mit euch von Gott, unserem Vater, und von Jesus Christus, dem Herrn!
Ich danke meinem Gott immerzu dafür, dass er euch durch Jesus Christus seine Gnade geschenkt hat.
Durch sie seid ihr reich geworden an allem, was aus der Gemeinschaft mit Jesus Christus erwächst, an jeder Art von geistgewirktem Wort und von geistlicher Erkenntnis.
Weil die Botschaft von Christus zum festen Grund eures Glaubens geworden ist,
fehlt euch keine von den Gaben, die der Geist Gottes schenkt. Und so wartet ihr voll Zuversicht darauf, dass Jesus Christus, unser Herr, kommt und vor aller Welt offenbar wird.
Er wird euch auch helfen, bis zum Ende fest auf diesem Grund zu stehen, sodass euch an seinem Gerichtstag niemand anklagen kann.
Gott selbst hat euch dazu berufen, für immer mit seinem Sohn Jesus Christus, unserem Herrn, verbunden zu sein, und er ist treu: Er steht zu seinem Wort.
Brüder und Schwestern, im Namen von Jesus Christus, unserem Herrn, rufe ich euch auf: Seid einig! Bildet keine Gruppen, die sich gegenseitig bekämpfen! Haltet in gleicher Gesinnung und Überzeugung zusammen!
Durch Leute aus dem Haus von Chloë habe ich erfahren, dass es unter euch Auseinandersetzungen gibt.
Ich meine damit, dass ihr euch alle irgendeiner Gruppe zurechnet. Die einen sagen: »Ich gehöre zu Paulus!« Die andern: »Ich gehöre zu Apollos!«, oder auch: »Ich gehöre zu Petrus!« Und wieder andere erklären: »Ich gehöre zu Christus!«
Christus lässt sich doch nicht zerteilen! Ist vielleicht Paulus für euch am Kreuz gestorben? Oder wurdet ihr auf seinen Namen getauft?
Ich danke Gott, dass ich außer Krispus und Gaius niemand von euch getauft habe,
sonst würdet ihr am Ende noch sagen, dass ihr auf meinen Namen getauft worden seid!
Doch, ich habe auch noch Stephanas und seine Hausgemeinschaft getauft. Aber ich kann mich nicht erinnern, dass ich sonst noch irgendjemand getauft hätte.
Denn Christus hat mich nicht beauftragt zu taufen, sondern die Gute Nachricht zu verkünden.

Die Gute Nachricht darf ich aber nicht mit Worten tiefsinniger Weisheit verkünden; denn sonst verliert der Tod, den Christus am Kreuz gestorben ist, seinen ganzen Sinn.
Die Botschaft, dass für alle Menschen am Kreuz die Rettung vollbracht ist, muss denen, die verloren gehen, als barer Unsinn erscheinen. Wir aber, die gerettet werden, erfahren darin Gottes Kraft.
Gott hat doch gesagt: »Ich will die Weisheit der Weisen zunichte machen und die Klugheit der Klugen verwerfen.«
nach Jes 29,14
Wo bleiben da die Weisen? Wo die Kenner der Heiligen Schriften? Wo die gewandten Diskussionsredner dieser Welt? Was für diese Welt als größter Tiefsinn gilt, das hat Gott als reinen Unsinn erwiesen.
Denn obwohl die Weisheit Gottes sich in der ganzen Schöpfung zeigt, haben die Menschen mit ihrer Weisheit Gott nicht erkannt. Darum beschloss er, durch die Botschaft vom Kreuzestod, die der menschlichen Weisheit als Torheit erscheint, alle zu retten, die diese Botschaft annehmen.
Die Juden fordern von Gott sichtbare Machterweise; die Griechen suchen in allen Dingen einen Sinn, den die Vernunft begreift.
Wir aber verkünden den gekreuzigten Christus als den von Gott versprochenen Retter. Für Juden ist das eine Gotteslästerung, für die anderen barer Unsinn.
Aber alle, die von Gott berufen sind, Juden wie Griechen, erfahren in dem gekreuzigten Christus Gottes Kraft und erkennen in ihm Gottes Weisheit.
Gott erscheint töricht – und ist doch weiser als Menschenweisheit. Gott erscheint schwach – und ist doch stärker als Menschenkraft.
Schaut doch euch selbst an, Brüder und Schwestern! Wen hat Gott denn da berufen? Es gibt ja nicht viele unter euch, die nach menschlichen Maßstäben klug oder einflussreich sind oder aus einer angesehenen Familie stammen.
Gott hat sich vielmehr in der Welt die Einfältigen und Machtlosen ausgesucht, um die Klugen und Mächtigen zu demütigen.
Er hat sich die Geringen und Verachteten ausgesucht, die nichts gelten, denn er wollte die zu nichts machen, die in der Welt etwas ́sind́.
Niemand soll sich vor Gott rühmen können.
Euch aber hat Gott zur Gemeinschaft mit Jesus Christus berufen. Mit ihm hat er uns alles geschenkt: Er ist unsere Weisheit – die wahre Weisheit, die von Gott kommt. Durch ihn können wir vor Gott als gerecht bestehen. Durch ihn hat Gott uns zu seinem heiligen Volk gemacht und von unserer Schuld befreit.
Es sollte so kommen, wie es in den Heiligen Schriften steht: »Wer sich mit etwas rühmen will, soll sich mit dem rühmen, was der Herr getan hat.«
nach Jer 9,22-23; (rühmen) 1,29; 4,7; 2Kor 1,12; 10,17; 11,30; 12,5; Eph 2,9
Wenn jemand von euch mit einem Mitchristen Streit hat, wie kann er da vor ungläubige Richter gehen, anstatt die Gemeinde entscheiden zu lassen?
Ihr wisst doch, dass die Gemeinde Gottes einst die Welt richten wird. Und da seid ihr nicht fähig, Bagatellfälle zu entscheiden?
Wisst ihr nicht, dass wir sogar über Engel zu Gericht sitzen werden? Dann werden wir doch auch Alltagsstreitigkeiten beurteilen können!
Und ihr lasst solche Fälle von Außenstehenden entscheiden, die in der Gemeinde nichts zu sagen haben!
Ich sage dies, damit ihr euch schämt. Hat denn unter euch niemand so viel Verstand und kann einen Streit unter Brüdern und Schwestern schlichten?
Müsst ihr wirklich gegeneinander prozessieren, und das auch noch vor Ungläubigen?
Es ist schon schlimm genug, dass ihr überhaupt Prozesse gegeneinander führt. Warum lasst ihr euch nicht lieber Unrecht tun? Warum lasst ihr euch nicht lieber übervorteilen?
Stattdessen tut ihr selbst Unrecht und übervorteilt andere, und das unter Brüdern und Schwestern!
Denkt daran: Für Menschen, die Unrecht tun, ist kein Platz in Gottes neuer Welt! Täuscht euch nicht: Menschen, die Unzucht treiben oder Götzen anbeten, die die Ehe brechen oder als Männer mit Knaben oder ihresgleichen verkehren,
Diebe, Wucherer, Trinker, Verleumder und Räuber werden nicht in Gottes neue Welt kommen.
Manche von euch gehörten früher dazu. Aber ihr seid reingewaschen und Gott hat euch zu seinem heiligen Volk gemacht, zu Menschen, die vor seinem Urteil als gerecht bestehen können. Das ist geschehen, als ihr Jesus Christus, dem Herrn, übereignet worden seid und den Geist unseres Gottes empfangen habt.
Ihr sagt: »Mir ist alles erlaubt!« Mag sein, aber nicht alles ist gut für euch. Alles ist mir erlaubt; aber das darf nicht dazu führen, dass ich meine Freiheit an irgendetwas verliere.
Ihr sagt: »Die Nahrung ist für den Magen und der Magen für die Nahrung. Gott wird ja doch allen beiden ein Ende machen.« Aber unser Körper ist deshalb noch lange nicht für die Unzucht da, sondern für den Herrn, der auch der Herr über unseren Körper ist.
Denn so wie Gott Christus, den Herrn, vom Tod auferweckt hat, so wird er durch seine Kraft auch uns vom Tod auferwecken.
Wisst ihr nicht, dass ihr samt eurem Körper Glieder am Leib von Christus seid? Kann ich die Glieder von Christus einfach zu Gliedern von Prostituierten machen? Das darf nicht sein!
Ihr müsst doch wissen, dass jemand, der sich mit einer Prostituierten einlässt, mit ihr ein einziger Leib wird. In den Heiligen Schriften heißt es ja: »Die zwei sind dann ein Leib.«
zit Gen 2,24
Aber wer sich mit dem Herrn verbindet, ist mit ihm ein Geist.
Hütet euch vor der Unzucht! Alle anderen Sünden, die ein Mensch begehen kann, betreffen nicht seinen Körper. Wer aber Unzucht treibt, vergeht sich an seinem eigenen Leib.
Wisst ihr nicht, dass euer Leib ein Tempel des Heiligen Geistes ist, der in euch wohnt? Gott hat euch seinen Geist gegeben und ihr gehört nicht mehr euch selbst.
Er hat euch freigekauft und als sein Eigentum erworben. Macht ihm also Ehre an eurem Leib!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible