а́ще же во свѣ́тѣ хо́димъ, я́коже Са́мъ То́й е́сть во свѣ́тѣ, обще́нiе и́мамы дру́гъ ко дру́гу, и Кро́вь Иису́са Христа́ Сы́на Его́ очища́етъ на́съ от вся́каго грѣха́.

[Зач. 69.] А́ще рече́мъ, я́ко грѣха́ не и́мамы, себе́ прельща́емъ, и и́стины нѣ́сть въ на́съ.

А́ще исповѣ́даемъ грѣхи́ на́шя, вѣ́ренъ е́сть и пра́веденъ, да оста́витъ на́мъ грѣхи́ на́шя и очи́ститъ на́съ от вся́кiя непра́вды.

А́ще рече́мъ, я́ко не согрѣши́хомъ, лжа́ твори́мъ Его́, и сло́во Его́ нѣ́сть въ на́съ.

Ви́дите, какову́ любо́вь да́лъ е́сть Оте́цъ на́мъ, да ча́да Бо́жiя нарече́мся, и бу́демъ. Сего́ ра́ди мíръ не зна́етъ на́съ, зане́ не позна́ Его́.

Возлю́бленнiи, ны́нѣ ча́да Бо́жiя есмы́, и не у́ яви́ся, что́ бу́демъ: вѣ́мы же, я́ко, егда́ яви́тся, подо́бни Ему́ бу́демъ, и́бо у́зримъ Его́, я́коже е́сть.

И вся́къ имѣ́яй наде́жду сiю́ На́нь, очища́етъ себе́, я́коже О́нъ чи́стъ е́сть.

Вся́къ творя́й грѣ́хъ, и беззако́нiе твори́тъ: и грѣ́хъ е́сть беззако́нiе.

И вѣ́сте, я́ко О́нъ яви́ся, да грѣхи́ на́шя во́зметъ, и грѣха́ въ Не́мъ нѣ́сть.

Вся́къ, и́же въ Не́мъ пребыва́етъ, не согрѣша́етъ: вся́къ согрѣша́яй не ви́дѣ Его́, ни позна́ Его́.

Ча́дца, никто́же да льсти́тъ ва́съ. Творя́й пра́вду пра́ведникъ е́сть, я́коже О́нъ пра́веденъ е́сть.

Творя́й грѣ́хъ от дiа́вола е́сть, я́ко испе́рва дiа́волъ согрѣша́етъ. Сего́ ра́ди яви́ся Сы́нъ Бо́жiй да разруши́тъ дѣла́ дiа́воля.

Вся́къ рожде́нный от Бо́га грѣха́ не твори́тъ, я́ко сѣ́мя Его́ въ не́мъ пребыва́етъ: и не мо́жетъ согрѣша́ти, я́ко от Бо́га рожде́нъ е́сть.

Сего́ ра́ди явле́на су́ть ча́да Бо́жiя и ча́да дiа́воля: [Зач. 72.] вся́къ не творя́й пра́вды нѣ́сть от Бо́га, и не любя́й бра́та своего́.

Я́ко се́ е́сть завѣща́нiе, е́же слы́шасте испе́рва, да лю́бимъ дру́гъ дру́га,

не я́коже Ка́инъ от лука́ваго бѣ́ и закла́ бра́та своего́. И за ку́ю вину́ закла́ его́? Я́ко дѣла́ его́ лука́ва бѣ́ша, а бра́та его́ пра́ведна.

Не чуди́теся, бра́тiе моя́, а́ще ненави́дитъ ва́съ мíръ.

Мы́ вѣ́мы, я́ко преидо́хомъ от сме́рти въ живо́тъ, я́ко лю́бимъ бра́тiю: не любя́й бо бра́та пребыва́етъ въ сме́рти.

Вся́къ ненави́дяй бра́та своего́ человѣкоубі́йца е́сть: и вѣ́сте, я́ко вся́къ человѣкоубі́йца не и́мать живота́ вѣ́чнаго въ себѣ́ пребыва́юща.

О се́мъ позна́хомъ любо́вь, я́ко О́нъ по на́съ ду́шу Свою́ положи́: и мы́ до́лжни есмы́ по бра́тiи ду́шы полага́ти.

И́же у́бо и́мать бога́тство мíра сего́, и ви́дитъ бра́та своего́ тре́бующа, и затвори́тъ утро́бу свою́ от него́, ка́ко любы́ Бо́жiя пребыва́етъ въ не́мъ?

Ча́дца моя́, не лю́бимъ сло́вомъ ниже́ язы́комъ, но дѣ́ломъ и и́стиною.

И о се́мъ разумѣ́емъ, я́ко от и́стины есмы́, и предъ Ни́мъ смиря́емъ сердца́ на́ша:

зане́ а́ще зазира́етъ на́мъ се́рдце на́ше, я́ко бо́лiй е́сть Бо́гъ се́рдца на́шего и вѣ́сть вся́.

[Зач. 73А.] Возлю́бленнiи, а́ще се́рдце на́ше не за́зритъ на́мъ, дерзнове́нiе и́мамы къ Бо́гу,

и его́же а́ще про́симъ, прiе́млемъ от Него́, я́ко за́повѣди Его́ соблюда́емъ и уго́дная предъ Ни́мъ твори́мъ.

И сiя́ е́сть за́повѣдь Его́, да вѣ́руемъ во и́мя Сы́на Его́ Иису́са Христа́ и лю́бимъ дру́гъ дру́га, я́коже да́лъ е́сть за́повѣдь на́мъ.

И соблюда́яй за́повѣди Его́ въ Не́мъ пребыва́етъ, и То́й въ не́мъ. И о се́мъ разумѣ́емъ, я́ко пребыва́етъ въ на́съ, от ду́ха, его́же да́лъ е́сть на́мъ.

Возлю́бленнiи, не вся́кому ду́ху вѣ́руйте, но искуша́йте ду́хи, а́ще от Бо́га су́ть: я́ко мно́зи лжепроро́цы изыдо́ша въ мíръ.

О се́мъ познава́йте Ду́ха Бо́жiя и ду́ха ле́стча: вся́къ ду́хъ, и́же исповѣ́дуетъ Иису́са Христа́ во пло́ти прише́дша, от Бо́га е́сть:

и вся́къ ду́хъ, и́же не исповѣ́дуетъ Иису́са Христа́ во пло́ти прише́дша, от Бо́га нѣ́сть: и се́й е́сть анти́христовъ, его́же слы́шасте, я́ко гряде́тъ, и ны́нѣ въ мíрѣ е́сть уже́.

Вы́ от Бо́га есте́, ча́дца, и побѣди́сте тѣ́хъ: я́ко бо́лiй е́сть И́же въ ва́съ, не́жели и́же въ мíрѣ.

Они́ от мíра су́ть: сего́ ра́ди от мíра глаго́лютъ, и мíръ тѣ́хъ послу́шаетъ.

Мы́ от Бо́га есмы́: и́же зна́етъ Бо́га, послу́шаетъ на́съ, и и́же нѣ́сть от Бо́га, не послу́шаетъ на́съ. О се́мъ познава́емъ Ду́ха и́стины и ду́ха ле́стча.

Возлю́бленнiи, возлю́бимъ дру́гъ дру́га, я́ко любы́ от Бо́га е́сть, и вся́къ любя́й от Бо́га рожде́нъ е́сть, и зна́етъ Бо́га:

а не любя́й не позна́ Бо́га, я́ко Бо́гъ любы́ е́сть.

О се́мъ яви́ся любы́ Бо́жiя въ на́съ, я́ко Сы́на Своего́ Единоро́днаго посла́ Бо́гъ въ мíръ, да жи́ви бу́демъ И́мъ.

О се́мъ е́сть любы́, не я́ко мы́ возлюби́хомъ Бо́га, но я́ко То́й возлюби́ на́съ, и посла́ Сы́на Своего́ очище́нiе о грѣсѣ́хъ на́шихъ.

[Зач. Б.] Возлю́бленнiи, а́ще си́це возлюби́лъ е́сть на́съ Бо́гъ, и мы́ до́лжни есмы́ дру́гъ дру́га люби́ти.

[Зач. 73В.] Бо́га никто́же нигдѣ́же ви́дѣ. А́ще дру́гъ дру́га лю́бимъ, Бо́гъ въ на́съ пребыва́етъ, и любы́ Его́ соверше́нна е́сть въ на́съ.

О се́мъ разумѣ́емъ, я́ко въ Не́мъ пребыва́емъ, и То́й въ на́съ, я́ко от Ду́ха Своего́ да́лъ е́сть на́мъ.

И мы́ ви́дѣхомъ и свидѣ́телствуемъ, я́ко Оте́цъ посла́ Сы́на Спаси́теля мíру.

И́же а́ще исповѣ́сть, я́ко Иису́съ е́сть Сы́нъ Бо́жiй, Бо́гъ въ не́мъ пребыва́етъ, и то́й въ Бо́зѣ.

И мы́ позна́хомъ и вѣ́ровахомъ любо́вь, ю́же и́мать Бо́гъ къ на́мъ. Бо́гъ любы́ е́сть, и пребыва́яй въ любви́ въ Бо́зѣ пребыва́етъ, и Бо́гъ въ не́мъ пребыва́етъ.

О се́мъ соверша́ется любы́ съ на́ми, да дерзнове́нiе и́мамы въ де́нь су́дный, зане́, я́коже О́нъ е́сть, и мы́ есмы́ въ мíрѣ се́мъ.

Стра́ха нѣ́сть въ любви́, но соверше́нна любы́ во́нъ изгоня́етъ стра́хъ, я́ко стра́хъ му́ку и́мать: боя́йся же не соверши́ся въ любви́.

Мы́ лю́бимъ Его́, я́ко То́й пе́рвѣе возлюби́лъ е́сть на́съ.

[Зач. 74.] А́ще кто́ рече́тъ, я́ко люблю́ Бо́га, а бра́та своего́ ненави́дитъ, ло́жь е́сть: и́бо не любя́й бра́та своего́, его́же ви́дѣ, Бо́га, Его́же не ви́дѣ, ка́ко мо́жетъ люби́ти?

И сiю́ за́повѣдь и́мамы от Него́, да любя́й Бо́га лю́битъ и бра́та своего́.

Синодальный

1 «О том, что мы видели и слышали, возвещаем». 5 Бог есть свет; ходите во свете; «если исповедуем грехи наши, то Он, будучи верен и праведен, простит».

[Зач. 68Б.] О том, что было от начала, что мы слышали, что видели своими очами, что рассматривали и что осязали руки наши, о Слове жизни, –

ибо жизнь явилась, и мы видели и свидетельствуем, и возвещаем вам сию вечную жизнь, которая была у Отца и явилась нам, –

о том, что мы видели и слышали, возвещаем вам, чтобы и вы имели общение с нами: а наше общение – с Отцем и Сыном Его, Иисусом Христом.

И сие пишем вам, чтобы радость ваша была совершенна.

И вот благовестие, которое мы слышали от Него и возвещаем вам: Бог есть свет, и нет в Нем никакой тьмы.

Если мы говорим, что имеем общение с Ним, а ходим во тьме, то мы лжем и не поступаем по истине;

если же ходим во свете, подобно как Он во свете, то имеем общение друг с другом, и Кровь Иисуса Христа, Сына Его, очищает нас от всякого греха.

[Зач. 69.] Если говорим, что не имеем греха, – обманываем самих себя, и истины нет в нас.

Если исповедуем грехи наши, то Он, будучи верен и праведен, простит нам грехи наши и очистит нас от всякой неправды.

Если говорим, что мы не согрешили, то представляем Его лживым, и сло́ва Его нет в нас.

1 «Мы теперь дети Божии». 4 «Рожденный от Бога не делает греха». 11 Любовь к братьям. 18 Заповедь Божия о любви.

Смотри́те, какую любовь дал нам Отец, чтобы нам называться и быть детьми Божиими. Мир потому не знает нас, что не познал Его.

Возлюбленные! мы теперь дети Божии; но еще не открылось, что́ будем. Знаем только, что, когда откроется, будем подобны Ему, потому что увидим Его, как Он есть.

И всякий, имеющий сию надежду на Него, очищает себя так, как Он чист.

Всякий, делающий грех, делает и беззаконие; и грех есть беззаконие.

И вы знаете, что Он явился для того, чтобы взять грехи наши, и что в Нем нет греха.

Всякий, пребывающий в Нем, не согрешает; всякий согрешающий не видел Его и не познал Его.

Дети! да не обольщает вас никто. Кто делает правду, тот праведен, подобно как Он праведен.

Кто делает грех, тот от диавола, потому что сначала диавол согрешил. Для сего-то и явился Сын Божий, чтобы разрушить дела диавола.

Всякий, рожденный от Бога, не делает греха, потому что семя Его пребывает в нем; и он не может грешить, потому что рожден от Бога.

Дети Божии и дети диавола узнаю́тся так: [Зач. 72.] всякий, не делающий правды, не есть от Бога, равно и не любящий брата своего.

Ибо таково благовествование, которое вы слышали от начала, чтобы мы любили друг друга,

не та́к, ка́к Каин, который был от лукавого и убил брата своего. А за что убил его? За то, что дела его были злы, а дела брата его праведны.

Не дивитесь, братия мои, если мир ненавидит вас.

Мы знаем, что мы перешли из смерти в жизнь, потому что любим братьев; не любящий брата пребывает в смерти.

Всякий, ненавидящий брата своего, есть человекоубийца; а вы знаете, что никакой человекоубийца не имеет жизни вечной, в нем пребывающей.

Любовь познали мы в том, что Он положил за нас душу Свою: и мы должны полагать души свои за братьев.

А кто имеет достаток в мире, но, видя брата своего в нужде, затворяет от него сердце свое, – как пребывает в том любовь Божия?

[Зач. 71.] Дети мои! станем любить не словом или языком, но делом и истиною.

И вот по чему узнаём, что мы от истины, и успокаиваем пред Ним сердца наши;

ибо если сердце наше осуждает нас, то кольми паче Бог, потому что Бог больше сердца нашего и знает всё.

[Зач. 73А.] Возлюбленные! если сердце наше не осуждает нас, то мы имеем дерзновение к Богу,

и, чего ни попросим, получим от Него, потому что соблюдаем заповеди Его и делаем благоугодное пред Ним.

А заповедь Его та, чтобы мы веровали во имя Сына Его Иисуса Христа и любили друг друга, как Он заповедал нам.

И кто сохраняет заповеди Его, тот пребывает в Нем, и Он в том. А что Он пребывает в нас, узнаём по духу, который Он дал нам.

1 Правильное испытание духов. 7 «Любовь от Бога»; «будем любить Его, потому что Он прежде возлюбил нас»; «совершенная любовь изгоняет страх».

Возлюбленные! не всякому духу верьте, но испытывайте духов, от Бога ли они, потому что много лжепророков появилось в мире.

Духа Божия (и духа заблуждения) узнавайте так: всякий дух, который исповедует Иисуса Христа, пришедшего во плоти, есть от Бога;

а всякий дух, который не исповедует Иисуса Христа, пришедшего во плоти, не есть от Бога, но это дух антихриста, о котором вы слышали, что он придет и теперь есть уже в мире.

Дети! вы от Бога, и победили их; ибо Тот, Кто в вас, больше того, кто в мире.

Они от мира, потому и говорят по-мирски, и мир слушает их.

Мы от Бога; знающий Бога слушает нас; кто не от Бога, тот не слушает нас. По сему-то узнаём духа истины и духа заблуждения.

Возлюбленные! будем любить друг друга, потому что любовь от Бога, и всякий любящий рожден от Бога и знает Бога.

Кто не любит, тот не познал Бога, потому что Бог есть любовь.

Любовь Божия к нам открылась в том, что Бог послал в мир Единородного Сына Своего, чтобы мы получили жизнь через Него.

В том любовь, что не мы возлюбили Бога, но Он возлюбил нас и послал Сына Своего в умилостивление за грехи наши.

[Зач. 73Б.] Возлюбленные! если так возлюбил нас Бог, то и мы должны любить друг друга.

[Зач. 73В.] Бога никто никогда не видел. Если мы любим друг друга, то Бог в нас пребывает, и любовь Его совершенна есть в нас.

Что мы пребываем в Нем и Он в нас, узнаём из того, что Он дал нам от Духа Своего.

И мы видели и свидетельствуем, что Отец послал Сына Спасителем миру.

Кто исповедует, что Иисус есть Сын Божий, в том пребывает Бог, и он в Боге.

И мы познали любовь, которую имеет к нам Бог, и уверовали в нее. Бог есть любовь, и пребывающий в любви пребывает в Боге, и Бог в нем.

Любовь до того совершенства достигает в нас, что мы имеем дерзновение в день суда, потому что поступаем в мире сем, как Он.

В любви нет страха, но совершенная любовь изгоняет страх, потому что в страхе есть мучение. Боящийся несовершен в любви.

Будем любить Его, потому что Он прежде возлюбил нас.

[Зач. 74.] Кто говорит: «я люблю Бога», а брата своего ненавидит, тот лжец: ибо не любящий брата своего, которого видит, как может любить Бога, Которого не видит?

И мы имеем от Него такую заповедь, чтобы любящий Бога любил и брата своего.

Грузинский (древн.)

Языки

რომელი იყო პირველითგან, რომელი გუესმა და ვიხილეთ თუალითა ჩუენითა, რომელი ვიხილეთ და ჴელნი ჩუენნი ჰმსახურებდეს სიტყუასა მას ცხორებისასა.

და ცხორებაჲ იგი გამოცხადნა და ჩუენ ვიხილეთ და ვწამებთ და გითხრობთ თქუენ ცხორებასა მას საუკუნესა, რომელი იყო მამისა თანა და გამოგჳჩნდა ჩუენ;

რომელი გუესმა და ვიხილეთ, გითხრობთ თქუენ, რაჲთა თქუენცა ზიარებაჲ გაქუნდეს ჩუენ თანა და ზიარებაჲ ჩუენი მამისა თანა და ძისა მისისა თანა იესუ ქრისტესსა.

და ამას მივსწერ თქუენდა, რაჲთა სიხარული იგი ჩუენი სავსებით იყოს.

და ესე არს აღთქუმაჲ იგი, რომელი გუესმა მისგან და გითხრობთ თქუენ, რამეთუ ღმერთი ნათელ არს და ბნელი არა არს მის თანა არცა ერთ.

უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ ზიარებაჲ გუაქუს მის თანა და ჩუენ ბნელსა შინა ვიდოდით, ვტყუით და არა ვიქმთ ჭეშმარიტებასა.

ხოლო უკუეთუ ნათელსა შინა ვიდოდით, ვითარცა იგი ნათელსა შინა არს, ზიარებაჲ გუაქუს ურთიერთას. სისხლი იგი იესუ ქრისტეს, ძისა მისისაჲ განმწმედს ჩუენ ყოვლისაგან ცოდვისა.

უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ ცოდვაჲ არა გუაქუს, თავთა თჳსთა ვაცთუნებთ და ჭეშმარიტებაჲ არა არს ჩუენ თანა.

უკუეთუ აღვიარნეთ ცოდვანი ჩუენნი, სარწმუნო არს და მართალ, რაჲთა მოგჳტევნეს ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი და განგუწმიდნეს ყოვლისაგან სიცრუისა.

უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ არა ვცოდეთ, მტყუვრად გამოვაჩინებთ მას და სიტყუაჲ მისი არა არს ჩუენ შორის.

იხილეთ, რაბამი სიყუარული მომცა ჩუენ მამამან, რაჲთა შვილ ღმრთისა ვიწოდნეთ. ამისთჳს სოფელმან არა გიცნის თქუენ, რამეთუ არცა იგი იცნეს.

საყუარელნო, აწ შვილნი ღმრთისანი ვართ და არღარა გამოჩინებულ არს, რაჲ ყოფად ვართ. გარნა ვიცით, რამეთუ უკუეთუ გამოცხადნეს, მსგავსად მისსა ვიყვნეთ, რამეთუ ვიხილოთ იგი, ვითარცა იგი არს.

და ყოველსა რომელსა აქუნდეს სასოებაჲ ესე მისა მიმართ, განიწმიდოს თავი თჳსი, ვითარცა იგი წმიდა არს.

ყოველმან რომელმან ქმნეს ცოდვაჲ, მან უსჯულოებაჲცა ქმნეს და ცოდვა იგი არს უსჯულოებაჲ.

და იცით, რამეთუ იგი გამოჩნდა, რაჲთა ცოდვანი ჩუენნი აღიხუნეს და ცოდვაჲ მის თანა არა არს.

ყოველი რომელი მის თანა ეგოს, არცა ცოდოს და ყოველი რომელი ცოდვიდეს, მას არა უხილავს იგი, არცა იცის იგი.

შვილნო, ნუმცა ვინ გაცთუნებს თქუენ. რომელმან ქმნეს სიმართლე, იგი მართალ არს, ვითარცა იგი თავადიცა მართალ არს.

რომელმან ქმნეს ცოდვაჲ, იგი ეშმაკისაგან არს, რამეთუ დასაბამითგან ეშმაკი ცოდავს. ამისთჳს გამოცხადნა ძე ღმრთისაჲ, რაჲთა დაარღჳნეს საქმენი ეშმაკისანი.

ყოველი რომელი შობილ არს ღმრთისაგან, მან ცოდვაჲ არა ქმნეს, რამეთუ თესლი მისი მის თანა დადგრომილ არს. და ვერ ჴელ-ეწიფების ცოდვად, რამეთუ ღმრთისა მიერ შობილ არს.

ამის მიერ ცხად არიან შვილნი ღმრთისანი და შვილნი ეშმაკისანი. ყოველმან რომელმან არა ქმნეს სიმართლე, იგი არა არს ღმრთისაგან და რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი.

რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი გესმა პირველითგან, რაჲთა ვიყუარებოდით ურთიერთას. 12. არა ვითარცა-იგი კაინ, რომელი-იგი უკეთურისაგან იყო და მოკლა ძმაჲ თჳსი. და რაჲსათჳს-მე მოკლა იგი? რამეთუ საქმენი მისნი ბოროტ იყვნეს, ხოლო ძმისა მისისანი – მართალ.

ნუ გიკჳრნ თქუენ, ძმანო ჩემნო, რამეთუ გძულობს თქუენ სოფელი.

ჩუენ უწყით, რამეთუ მივიცვალენით სიკუდილისაგან ცხორებად, რამეთუ გჳყუარან ძმანი. რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ, სიკუდილსა შინა დადგრომილ არს.

ყოველსა რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, იგი კაცის-მკლველი არს და იცით, რამეთუ ყოველსა კაცის-მკლველსა არა აქუს ცხორებაჲ საუკუნოჲ მის თანა დადგრომილად.

ამით ვცნათ სიყუარული მისი, რამეთუ მან სული თჳსი ჩუენთჳს დადვა და ჩუენცა თანა-გუაც ძმათათჳს სულთა ჩუენთა დადებაჲ.

უკუეთუ ვისმე აქუნდეს საცხორებელი სოფლისაჲ ამის და იხილოს ძმაჲ თჳსი, რომელსა ეჴმარებოდეს რაჲმე და დაჰჴშნეს ნაწლევნი თჳსნი მისგან, ვითარ-მე ჰგიეს მის თანა სიყუარული ღმრთისაჲ?

შვილნო ჩემნო, ნუ ვიყუარებით სიტყჳთა ხოლო, ნუცა ენითა, არამედ საქმითა და ჭეშმარიტებითა.

და ამით საცნაურ ვიყვნეთ, რამეთუ ჭეშმარიტებისაგანნი ვართ და წინაშე მისსა გულნი ჩუენნი გუერწმუნებიან.

რამეთუ უკუეთუ გუგმობდეს გული ჩუენი, უფროჲს არს ღმერთი გულისა ჩუენისა და იცის ყოველი.

საყუარელნო, უკუეთუ გული ჩუენი არა გუგმობდეს ჩუენ, განცხადებულებაჲ გუაქუს ღმრთისა მიმართ.

და რაჲცა-იგი ვითხოოთ, მოვიღოთ მისგან, რამეთუ მცნებათა მისთა ვიმარხავთ და სათნოებასა წინაშე მისსა ვჰყოფთ.

და ესე არს მცნებაჲ მისი, რაჲთა გურწმენეს სახელი ძისა მისისა იესუ ქრისტესი და ვიყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მომცა მცნებაჲ.

და რომელი იმარხვიდეს მცნებათა მისთა, მის თანა ჰგიეს და იგი თავადი მის თანა და ამით უწყით, რამეთუ ჰგიეს ჩუენ თანა სულისა მისგან, რომელი მომცა ჩუენ.

საყუარელნო, ნუ ყოველი სული გრწამნ, არამედ გამოიცადენით სულნი, უკუეთუ ღმრთისაგან იყვნენ, რამეთუ მრავალნი ცრუ-წინაწარმეტყუელნი განსრულ არიან სოფლად.

ამით უწყოდეთ სული ღმრთისაჲ: ყოველმან სულმან რომელმან აღიაროს იესუ ქრისტე ჴორციელად მოსრული, იგი ღმრთისაგან არს;

და ყოველმან სულმან რომელმან არა აღიაროს იესუ ქრისტე ჴორციელად მოსრული, იგი არა ღმრთისაგან არს. და ესე არს ანტიქრისტესთჳს, რომელ გასმიეს, ვითარმედ მოსლვად არს და აწცა სოფელსა შინა არს.

თქუენ ღმრთისაგან ხართ, შვილნო, და გიძლევიეს მათდა; რამეთუ უფროჲს არს, რომელი თქუენ შორის არს, ვიდრე-ღა რომელი-იგი სოფლისაგან.

იგინი სოფლისაგანნი არიან, ამისთჳსცა სოფლისასა იტყჳან და სოფელი ისმენს მათსა.

ჩუენ ღმრთისაგან ვართ; რომელმან იცოდის ღმერთი, მან ისმინოს ჩუენი და რომელი არა იყოს ღმრთისაგან, მან არა ისმინოს ჩუენი. ამის გამო ვცნათ სული ჭეშმარიტებისაჲ და სული მაცთურებისაჲ.

საყუარელნო, ვიყუარებოდით ურთიერთას, რამეთუ სიყუარული ღმრთისაგან არს და ყოველი, რომელსა უყუარდეს, ღმრთისაგან შობილ არს და იცის ღმერთი.

რომელსა არა უყუარდეს, მან არა იცის ღმერთი, რამეთუ ღმერთი სიყუარულისაჲ არს.

ამით გამოცხადნა სიყუარული ღმრთისაჲ ჩუენ შორის, რამეთუ ძე თჳსი მხოლოდ შობილი მოავლინა ღმერთმან სოფლად, რაჲთა ვცხონდეთ მის მიერ.

და ესე არს სიყუარული, არა რამეთუ ჩუენ შევიყუარეთ ღმერთი, არამედ რამეთუ მან ჩუენ შემიყუარნა და მოავლინა ძე თჳსი მლხინებელად ცოდვათა ჩუენთა.

საყუარელნო, უკუეთუ ღმერთმან ესრეთ შემიყუარნა, ჩუენცა თანა-გუაც ურთიერთას სიყუარული.

ღმერთი არავის სადა უხილავს. უკუეთუ ვიყუარებოდით ურთიერთას, ღმერთი ჩუენ შორის ჰგიეს და სიყუარული მის ჩუენ შორის აღსრულებულ არს.

ამით უწყით, რამეთუ მის თანა ვჰგიეთ და იგი ჩუენ შორის, რამეთუ სულისა მისისაგან მომცა ჩუენ.

და ჩუენ ვიხილეთ და ვწამებთ, რამეთუ მამამან მოავლინა ძე მაცხოვრად სოფლისა.

რომელმან აღიაროს, ვითარმედ იესუ არს ძჱ ღმრთისაჲ, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა.

და ჩუენ ვცნათ და გურწმენა სიყუარული, რომელი აქუს ღმერთსა ჩუენდა მომართ. ღმერთი სიყუარული არს და რომელი ეგოს სიყუარულსა ზედა, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა.

ამით აღსრულებულ არს სიყუარული ჩუენ შორის, რაჲთა განცხადებულებაჲ გუაქუნდეს დღესა მას საშჯელისასა, რამეთუ ვითარცა იგი იყო, და ჩუენცა ვართ სოფელსა ამას შინა.

შიში არა არს სიყუარულსა თანა, არამედ სრულმან სიყუარულმან გარე განდევნის შიში, რამეთუ შიშსა ტანჯვაჲ აქუს, ხოლო მოშიში იგი არა სრულ არს სიყუარულსა ზედა.

ჩუენ გჳყუარს იგი, რამეთუ მან პირველად შემიყუარნა ჩუენ.

უკუეთუ ვინმე თქუეს, ვითარმედ მიყუარს ღმერთი და ძმაჲ თჳსი სძულდეს, მტყუარ არს, რამეთუ რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი, რომელი იხილა, ღმერთი, რომელი არა უხილავს, ვითარ ძალ-უც შეყუარებად?

და ესე მცნებაჲ მოვიღეთ მისგან, რაჲთა რომელსა უყუარდეს ღმერთი, უყუარდეს ძმაჲცა თჳსი.