а́ще же во свѣ́тѣ хо́димъ, я́коже Са́мъ То́й е́сть во свѣ́тѣ, обще́нiе и́мамы дру́гъ ко дру́гу, и Кро́вь Иису́са Христа́ Сы́на Его́ очища́етъ на́съ от вся́каго грѣха́.

[Зач. 69.] А́ще рече́мъ, я́ко грѣха́ не и́мамы, себе́ прельща́емъ, и и́стины нѣ́сть въ на́съ.

А́ще исповѣ́даемъ грѣхи́ на́шя, вѣ́ренъ е́сть и пра́веденъ, да оста́витъ на́мъ грѣхи́ на́шя и очи́ститъ на́съ от вся́кiя непра́вды.

А́ще рече́мъ, я́ко не согрѣши́хомъ, лжа́ твори́мъ Его́, и сло́во Его́ нѣ́сть въ на́съ.

Ча́дца моя́, сiя́ пишу́ ва́мъ, да не согрѣша́ете: и а́ще кто́ согрѣши́тъ, хода́тая и́мамы ко Отцу́, Иису́са Христа́ пра́ведника:

и То́й очище́нiе е́сть о грѣсѣ́хъ на́шихъ, не о на́шихъ же то́чiю, но и о всѣго́ мíра.

И о се́мъ разумѣ́емъ, я́ко позна́хомъ Его́, а́ще за́повѣди Его́ соблюда́емъ.

Глаго́ляй, я́ко позна́хъ Его́, и за́повѣди Его́ не соблюда́етъ, ло́жь е́сть, и въ се́мъ и́стины нѣ́сть:

а и́же а́ще соблюда́етъ сло́во Его́, пои́стиннѣ въ се́мъ любы́ Бо́жiя соверше́нна е́сть: о се́мъ разумѣ́емъ, я́ко въ Не́мъ есмы́.

Глаго́ляй, въ Не́мъ пребыва́ти, до́лженъ е́сть, я́коже О́нъ ходи́лъ е́сть, и се́й та́кожде да хо́дитъ.

[Зач. 70.] Возлю́бленнiи, не за́повѣдь но́ву пишу́ ва́мъ, но за́повѣдь ве́тху, ю́же имѣ́сте испе́рва. За́повѣдь ве́тха е́сть сло́во, е́же слы́шасте испе́рва.

Па́ки за́повѣдь но́ву пишу́ ва́мъ, е́же е́сть пои́стиннѣ въ Не́мъ и въ ва́съ: я́ко тма́ мимохо́дитъ и свѣ́тъ и́стинный се́й уже́ сiя́етъ.

Глаго́ляй себе́ во свѣ́тѣ бы́ти, а бра́та своего́ ненави́дяй, во тмѣ́ е́сть досе́лѣ.

Любя́й бра́та своего́ во свѣ́тѣ пребыва́етъ, и собла́зна въ не́мъ нѣ́сть.

А ненави́дяй бра́та своего́ во тмѣ́ е́сть, и во тмѣ́ хо́дитъ, и не вѣ́сть, ка́мо и́детъ, я́ко тма́ ослѣпи́ о́чи ему́.

Пишу́ ва́мъ, ча́дца, я́ко оставля́ются ва́мъ грѣси́ и́мене Его́ ра́ди.

Пишу́ ва́мъ, отцы́, я́ко позна́сте Безнача́лнаго. Пишу́ ва́мъ, ю́ноши, я́ко побѣди́сте лука́ваго. Пишу́ ва́мъ, дѣ́ти, я́ко позна́сте Отца́.

Писа́хъ ва́мъ, отцы́, я́ко позна́сте Иско́ннаго: писа́хъ ва́мъ, ю́ноши, я́ко крѣ́пцы есте́, и сло́во Бо́жiе въ ва́съ пребыва́етъ, и побѣди́сте лука́ваго.

Не люби́те мíра, ни я́же въ мíрѣ: а́ще кто́ лю́битъ мíръ, нѣ́сть любве́ О́тчи въ не́мъ:

я́ко все́, е́же въ мíрѣ, по́хоть плотска́я и по́хоть очи́ма и го́рдость жите́йская, нѣ́сть от Отца́, но от мíра сего́ е́сть.

И мíръ прехо́дитъ, и по́хоть его́, а творя́й во́лю Бо́жiю пребыва́етъ во вѣ́ки.

[Зач. 71.] Дѣ́ти, послѣ́дняя годи́на е́сть. И я́коже слы́шасте, я́ко анти́христъ гряде́тъ, и ны́нѣ анти́христи мно́зи бы́ша, от сего́ разумѣва́емъ, я́ко послѣ́днiй ча́съ е́сть.

От на́съ изыдо́ша, но не бѣ́ша от на́съ: а́ще бы от на́съ бы́ли, пребы́ли у́бо бы́ша съ на́ми: но да явя́тся, я́ко не су́ть вси́ от на́съ.

И вы́ пома́занiе и́мате от Свята́го, и вѣ́сте вся́.

Не писа́хъ ва́мъ, я́ко не вѣ́сте и́стины, но я́ко вѣ́сте ю́ и я́ко вся́ка лжа́ от и́стины нѣ́сть.

Кто́ е́сть лжи́вый, то́чiю отмета́яйся, я́ко Иису́съ нѣ́сть Христо́съ? Се́й е́сть анти́христъ, отмета́яйся Отца́ и Сы́на.

Вся́къ отмета́яйся Сы́на, ни Отца́ и́мать: а исповѣ́даяй Сы́на, и Отца́ и́мать.

Вы́ у́бо е́же слы́шасте испе́рва, въ ва́съ да пребыва́етъ: [и] а́ще въ ва́съ пребу́детъ, е́же испе́рва слы́шасте, и вы́ въ Сы́нѣ и Отцѣ́ пребу́дете.

И сiе́ е́сть обѣтова́нiе, е́же Са́мъ обѣща́ на́мъ, живо́тъ вѣ́чный.

Сiя́ писа́хъ ва́мъ о льстя́щихъ ва́съ.

И вы́ е́же пома́занiе прiя́сте от Него́, въ ва́съ пребыва́етъ, и не тре́буете, да кто́ учи́тъ вы́: но я́ко то́ са́мо пома́занiе учи́тъ вы́ о все́мъ, и и́стинно е́сть, и нѣ́сть ло́жно: и я́коже научи́ ва́съ, пребыва́йте въ не́мъ.

И ны́нѣ, ча́дца, пребыва́йте въ Не́мъ, да егда́ яви́тся, и́мамы дерзнове́нiе и не посрами́мся от Него́ въ прише́ствiи Его́.

А́ще вѣ́сте, я́ко пра́ведникъ е́сть, разумѣ́йте, я́ко вся́къ творя́й пра́вду от Него́ роди́ся.

Возлю́бленнiи, не вся́кому ду́ху вѣ́руйте, но искуша́йте ду́хи, а́ще от Бо́га су́ть: я́ко мно́зи лжепроро́цы изыдо́ша въ мíръ.

О се́мъ познава́йте Ду́ха Бо́жiя и ду́ха ле́стча: вся́къ ду́хъ, и́же исповѣ́дуетъ Иису́са Христа́ во пло́ти прише́дша, от Бо́га е́сть:

и вся́къ ду́хъ, и́же не исповѣ́дуетъ Иису́са Христа́ во пло́ти прише́дша, от Бо́га нѣ́сть: и се́й е́сть анти́христовъ, его́же слы́шасте, я́ко гряде́тъ, и ны́нѣ въ мíрѣ е́сть уже́.

Вы́ от Бо́га есте́, ча́дца, и побѣди́сте тѣ́хъ: я́ко бо́лiй е́сть И́же въ ва́съ, не́жели и́же въ мíрѣ.

Они́ от мíра су́ть: сего́ ра́ди от мíра глаго́лютъ, и мíръ тѣ́хъ послу́шаетъ.

Мы́ от Бо́га есмы́: и́же зна́етъ Бо́га, послу́шаетъ на́съ, и и́же нѣ́сть от Бо́га, не послу́шаетъ на́съ. О се́мъ познава́емъ Ду́ха и́стины и ду́ха ле́стча.

Возлю́бленнiи, возлю́бимъ дру́гъ дру́га, я́ко любы́ от Бо́га е́сть, и вся́къ любя́й от Бо́га рожде́нъ е́сть, и зна́етъ Бо́га:

а не любя́й не позна́ Бо́га, я́ко Бо́гъ любы́ е́сть.

О се́мъ яви́ся любы́ Бо́жiя въ на́съ, я́ко Сы́на Своего́ Единоро́днаго посла́ Бо́гъ въ мíръ, да жи́ви бу́демъ И́мъ.

О се́мъ е́сть любы́, не я́ко мы́ возлюби́хомъ Бо́га, но я́ко То́й возлюби́ на́съ, и посла́ Сы́на Своего́ очище́нiе о грѣсѣ́хъ на́шихъ.

[Зач. Б.] Возлю́бленнiи, а́ще си́це возлюби́лъ е́сть на́съ Бо́гъ, и мы́ до́лжни есмы́ дру́гъ дру́га люби́ти.

[Зач. 73В.] Бо́га никто́же нигдѣ́же ви́дѣ. А́ще дру́гъ дру́га лю́бимъ, Бо́гъ въ на́съ пребыва́етъ, и любы́ Его́ соверше́нна е́сть въ на́съ.

О се́мъ разумѣ́емъ, я́ко въ Не́мъ пребыва́емъ, и То́й въ на́съ, я́ко от Ду́ха Своего́ да́лъ е́сть на́мъ.

И мы́ ви́дѣхомъ и свидѣ́телствуемъ, я́ко Оте́цъ посла́ Сы́на Спаси́теля мíру.

И́же а́ще исповѣ́сть, я́ко Иису́съ е́сть Сы́нъ Бо́жiй, Бо́гъ въ не́мъ пребыва́етъ, и то́й въ Бо́зѣ.

И мы́ позна́хомъ и вѣ́ровахомъ любо́вь, ю́же и́мать Бо́гъ къ на́мъ. Бо́гъ любы́ е́сть, и пребыва́яй въ любви́ въ Бо́зѣ пребыва́етъ, и Бо́гъ въ не́мъ пребыва́етъ.

О се́мъ соверша́ется любы́ съ на́ми, да дерзнове́нiе и́мамы въ де́нь су́дный, зане́, я́коже О́нъ е́сть, и мы́ есмы́ въ мíрѣ се́мъ.

Стра́ха нѣ́сть въ любви́, но соверше́нна любы́ во́нъ изгоня́етъ стра́хъ, я́ко стра́хъ му́ку и́мать: боя́йся же не соверши́ся въ любви́.

Мы́ лю́бимъ Его́, я́ко То́й пе́рвѣе возлюби́лъ е́сть на́съ.

[Зач. 74.] А́ще кто́ рече́тъ, я́ко люблю́ Бо́га, а бра́та своего́ ненави́дитъ, ло́жь е́сть: и́бо не любя́й бра́та своего́, его́же ви́дѣ, Бо́га, Его́же не ви́дѣ, ка́ко мо́жетъ люби́ти?

И сiю́ за́повѣдь и́мамы от Него́, да любя́й Бо́га лю́битъ и бра́та своего́.

Синодальный

1 «О том, что мы видели и слышали, возвещаем». 5 Бог есть свет; ходите во свете; «если исповедуем грехи наши, то Он, будучи верен и праведен, простит».

[Зач. 68Б.] О том, что было от начала, что мы слышали, что видели своими очами, что рассматривали и что осязали руки наши, о Слове жизни, –

ибо жизнь явилась, и мы видели и свидетельствуем, и возвещаем вам сию вечную жизнь, которая была у Отца и явилась нам, –

о том, что мы видели и слышали, возвещаем вам, чтобы и вы имели общение с нами: а наше общение – с Отцем и Сыном Его, Иисусом Христом.

И сие пишем вам, чтобы радость ваша была совершенна.

И вот благовестие, которое мы слышали от Него и возвещаем вам: Бог есть свет, и нет в Нем никакой тьмы.

Если мы говорим, что имеем общение с Ним, а ходим во тьме, то мы лжем и не поступаем по истине;

если же ходим во свете, подобно как Он во свете, то имеем общение друг с другом, и Кровь Иисуса Христа, Сына Его, очищает нас от всякого греха.

[Зач. 69.] Если говорим, что не имеем греха, – обманываем самих себя, и истины нет в нас.

Если исповедуем грехи наши, то Он, будучи верен и праведен, простит нам грехи наши и очистит нас от всякой неправды.

Если говорим, что мы не согрешили, то представляем Его лживым, и сло́ва Его нет в нас.

1 Христос – наш Ходатай пред Отцом, умилостивление за грехи наши. 7 «Кто любит брата своего, тот пребывает во свете». 12 Пишу вам, отцы, юноши, отроки. 15 «Не любите мира»... 18 Об антихристе, о помазании.

Дети мои! сие пишу вам, чтобы вы не согрешали; а если бы кто согрешил, то мы имеем ходатая пред Отцем, Иисуса Христа, праведника;

Он есть умилостивление за грехи наши, и не только за наши, но и за грехи всего мира.

А что мы познали Его, узнаём из того, что соблюдаем Его заповеди.

Кто говорит: «я познал Его», но заповедей Его не соблюдает, тот лжец, и нет в нем истины;

а кто соблюдает слово Его, в том истинно любовь Божия совершилась: из сего узнаём, что мы в Нем.

Кто говорит, что пребывает в Нем, тот должен поступать так, как Он поступал.

[Зач. 70.] Возлюбленные! пишу вам не новую заповедь, но заповедь древнюю, которую вы имели от начала. Заповедь древняя есть слово, которое вы слышали от начала.

Но притом и новую заповедь пишу вам, что́ есть истинно и в Нем и в вас: потому что тьма проходит и истинный свет уже светит.

Кто говорит, что он во свете, а ненавидит брата своего, тот еще во тьме.

Кто любит брата своего, тот пребывает во свете, и нет в нем соблазна.

А кто ненавидит брата своего, тот находится во тьме, и во тьме ходит, и не знает, куда идет, потому что тьма ослепила ему глаза.

Пишу вам, дети, потому что прощены вам грехи ради имени Его.

Пишу вам, отцы, потому что вы познали Сущего от начала. Пишу вам, юноши, потому что вы победили лукавого. Пишу вам, отроки, потому что вы познали Отца.

Я написал вам, отцы, потому что вы познали Безначального. Я написал вам, юноши, потому что вы сильны, и слово Божие пребывает в вас, и вы победили лукавого.

Не люби́те мира, ни того, что в мире: кто любит мир, в том нет любви Отчей.

Ибо всё, что в мире: похоть плоти, похоть очей и гордость житейская, не есть от Отца, но от мира сего.

И мир проходит, и похоть его, а исполняющий волю Божию пребывает вовек.

Дети! последнее время. И как вы слышали, что придет антихрист, и теперь появилось много антихристов, то мы и познаём из того, что последнее время.

Они вышли от нас, но не были наши: ибо если бы они были наши, то остались бы с нами; но они вышли, и через то́ открылось, что не все наши.

Впрочем, вы имеете помазание от Святаго и знаете всё.

Я написал вам не потому, чтобы вы не знали истины, но потому, что вы знаете ее, равно как и то́, что всякая ложь не от истины.

Кто лжец, если не тот, кто отвергает, что Иисус есть Христос? Это антихрист, отвергающий Отца и Сына.

Всякий, отвергающий Сына, не имеет и Отца; а исповедующий Сына имеет и Отца.

Итак, что вы слышали от начала, то и да пребывает в вас; если пребудет в вас то, что вы слышали от начала, то и вы пребудете в Сыне и в Отце.

Обетование же, которое Он обещал нам, есть жизнь вечная.

Это я написал вам об обольщающих вас.

Впрочем, помазание, которое вы получили от Него, в вас пребывает, и вы не имеете нужды, чтобы кто учил вас; но как самое сие помазание учит вас всему, и оно истинно и неложно, то, чему оно научило вас, в том пребывайте.

Итак, дети, пребывайте в Нем, чтобы, когда Он явится, иметь нам дерзновение и не постыдиться пред Ним в пришествие Его.

Если вы знаете, что Он праведник, знайте и то́, что всякий, делающий правду, рожден от Него.

1 Правильное испытание духов. 7 «Любовь от Бога»; «будем любить Его, потому что Он прежде возлюбил нас»; «совершенная любовь изгоняет страх».

Возлюбленные! не всякому духу верьте, но испытывайте духов, от Бога ли они, потому что много лжепророков появилось в мире.

Духа Божия (и духа заблуждения) узнавайте так: всякий дух, который исповедует Иисуса Христа, пришедшего во плоти, есть от Бога;

а всякий дух, который не исповедует Иисуса Христа, пришедшего во плоти, не есть от Бога, но это дух антихриста, о котором вы слышали, что он придет и теперь есть уже в мире.

Дети! вы от Бога, и победили их; ибо Тот, Кто в вас, больше того, кто в мире.

Они от мира, потому и говорят по-мирски, и мир слушает их.

Мы от Бога; знающий Бога слушает нас; кто не от Бога, тот не слушает нас. По сему-то узнаём духа истины и духа заблуждения.

Возлюбленные! будем любить друг друга, потому что любовь от Бога, и всякий любящий рожден от Бога и знает Бога.

Кто не любит, тот не познал Бога, потому что Бог есть любовь.

Любовь Божия к нам открылась в том, что Бог послал в мир Единородного Сына Своего, чтобы мы получили жизнь через Него.

В том любовь, что не мы возлюбили Бога, но Он возлюбил нас и послал Сына Своего в умилостивление за грехи наши.

[Зач. 73Б.] Возлюбленные! если так возлюбил нас Бог, то и мы должны любить друг друга.

[Зач. 73В.] Бога никто никогда не видел. Если мы любим друг друга, то Бог в нас пребывает, и любовь Его совершенна есть в нас.

Что мы пребываем в Нем и Он в нас, узнаём из того, что Он дал нам от Духа Своего.

И мы видели и свидетельствуем, что Отец послал Сына Спасителем миру.

Кто исповедует, что Иисус есть Сын Божий, в том пребывает Бог, и он в Боге.

И мы познали любовь, которую имеет к нам Бог, и уверовали в нее. Бог есть любовь, и пребывающий в любви пребывает в Боге, и Бог в нем.

Любовь до того совершенства достигает в нас, что мы имеем дерзновение в день суда, потому что поступаем в мире сем, как Он.

В любви нет страха, но совершенная любовь изгоняет страх, потому что в страхе есть мучение. Боящийся несовершен в любви.

Будем любить Его, потому что Он прежде возлюбил нас.

[Зач. 74.] Кто говорит: «я люблю Бога», а брата своего ненавидит, тот лжец: ибо не любящий брата своего, которого видит, как может любить Бога, Которого не видит?

И мы имеем от Него такую заповедь, чтобы любящий Бога любил и брата своего.

Грузинский (древн.)

Языки

რომელი იყო პირველითგან, რომელი გუესმა და ვიხილეთ თუალითა ჩუენითა, რომელი ვიხილეთ და ჴელნი ჩუენნი ჰმსახურებდეს სიტყუასა მას ცხორებისასა.

და ცხორებაჲ იგი გამოცხადნა და ჩუენ ვიხილეთ და ვწამებთ და გითხრობთ თქუენ ცხორებასა მას საუკუნესა, რომელი იყო მამისა თანა და გამოგჳჩნდა ჩუენ;

რომელი გუესმა და ვიხილეთ, გითხრობთ თქუენ, რაჲთა თქუენცა ზიარებაჲ გაქუნდეს ჩუენ თანა და ზიარებაჲ ჩუენი მამისა თანა და ძისა მისისა თანა იესუ ქრისტესსა.

და ამას მივსწერ თქუენდა, რაჲთა სიხარული იგი ჩუენი სავსებით იყოს.

და ესე არს აღთქუმაჲ იგი, რომელი გუესმა მისგან და გითხრობთ თქუენ, რამეთუ ღმერთი ნათელ არს და ბნელი არა არს მის თანა არცა ერთ.

უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ ზიარებაჲ გუაქუს მის თანა და ჩუენ ბნელსა შინა ვიდოდით, ვტყუით და არა ვიქმთ ჭეშმარიტებასა.

ხოლო უკუეთუ ნათელსა შინა ვიდოდით, ვითარცა იგი ნათელსა შინა არს, ზიარებაჲ გუაქუს ურთიერთას. სისხლი იგი იესუ ქრისტეს, ძისა მისისაჲ განმწმედს ჩუენ ყოვლისაგან ცოდვისა.

უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ ცოდვაჲ არა გუაქუს, თავთა თჳსთა ვაცთუნებთ და ჭეშმარიტებაჲ არა არს ჩუენ თანა.

უკუეთუ აღვიარნეთ ცოდვანი ჩუენნი, სარწმუნო არს და მართალ, რაჲთა მოგჳტევნეს ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი და განგუწმიდნეს ყოვლისაგან სიცრუისა.

უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ არა ვცოდეთ, მტყუვრად გამოვაჩინებთ მას და სიტყუაჲ მისი არა არს ჩუენ შორის.

შვილნო ჩემნო, ამას მივსწერ თქუენდა, რაჲთა არა სცოდოთ და უკუეთუ ვინმე ცოდოს, ნუგეშინის-მცემელი გჳვის მამისა მიმართ ქრისტე იესუ მართალი.

და იგი არს მომტევებელი ცოდვათა ჩუენთაჲ და არა ხოლო ცოდვათა ჩუენთაჲ, არამედ ყოვლისა სოფლისათაჲ.

და ამით უწყით, რამეთუ ვიცით იგი, უკუეთუ მცნებათა მისთა ვიმარხვიდეთ.

რომელმან თქუას, ვითარმედ ვიცან იგი, და მცნებათა მისთა არა იმარხვიდეს, მტყუვარ არს და ჭეშმარიტებაჲ არა არს მის თანა.

ხოლო რომელმან დაიმარხნეს სიტყუანი მისნი, ჭეშმარიტად სიყუარული ღმრთისაჲ აღსრულებულ არს მის თანა, ამით უწყით, რამეთუ მის თანა ვართ.

რომელმან თქუეს მის თანა ყოფაჲ, თანა-აც, რაჲთა, ვითარცა იგი თავადი ვიდოდა, ეგრეცა მისი სლვაჲ.

ძმანო, არა მცნებასა ახალსა მივსწერ თქუენდა, არამედ მცნებასა პირველსა, რომელი გაქუნდა დასაბამითგან. მცნებაჲ იგი პირველი არს სიტყუაჲ იგი, რომელი გესმა პირველითგან.

კუალად მცნებასა ახალსა მივსწერ თქუენდა, რომელი არს ჭეშმარიტ მის თანა და თქუენ შორის, რამეთუ ბნელი წარვალს და ნათელი იგი ჭეშმარიტი აწვე ჩანს.

რომელმან თქუას ნათელსა შინა ყოფაჲ და ძმაჲ თჳსი სძულდეს, იგი ბნელსა შინა არს ვიდრე აქამომდე.

ხოლო რომელსა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი, იგი ნათელსა შინა არს და საცთური არა არს მის თანა.

ხოლო რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, იგი ბნელსა შინა არს და ბნელსა შინა ვალს და არა იცის, ვიდრე ვალს, რამეთუ ბნელმან დაუბრმნა თუალნი მისნი.

მივსწერ თქუენდა, შვილნო, რამეთუ მიგეტევებიან თქუენ ცოდვანი თქუენნი სახელითა მისითა.

მივსწერ თქუენდა, მამანო, რამეთუ იცანთ პირველი იგი. მივსწერ თქუენდა, ჭაბუკნო, რამეთუ გიძლევიეს ბოროტისადა. მივსწერ თქუენდა, ყრმანო, რამეთუ იცანთ მამაჲ.

მივწერე თქუენდა, მამანო, რამეთუ იცანთ პირველი იგი. მივწერე თქუენდა, ჭაბუკნო, რამეთუ ძლიერ ხართ და სიტყუაჲ ღმრთისაჲ თქუენ თანა დადგრომილ არს და გიძლევიეს ბოროტისადა.

ნუ გიყუარნ სოფელი ესე, ნუცა-ღა რაჲ არს სოფლისაჲ ამის. უკუეთუ ვისმე უყუარდეს სოფელი ესე, არა არს სიყუარული მამისაჲ მის თანა.

რამეთუ ყოველივე სოფელსა შინა ესე არს გულის თქუმაჲ ჴორცთაჲ და გულის თქუმაჲ თუალთაჲ და სილაღე ამის ცხორებისაჲ. და ესე არა არს მამისაგან, არამედ სოფლისაგანი არს.

და სოფელი ესე წარჴდეს და გულის თქუმაჲ მისი, ხოლო რომელმან ყოს ნებაჲ ღმრთისაჲ, იგი ეგოს უკუნისამდე.

ყმანო, უკუანაჲსკნელი ჟამი არს და, ვითარცა-იგი გასმიეს, ვითარმედ ანტიქრისტე მოვალს და აწცა ანტიქრისტენი მრავალნი არიან, ვინაჲცა უწყით, ვითარმედ უკუანაჲსკნელი ჟამი არს.

ჩუენგან განვიდეს, არამედ არა იყვნეს ჩუენგანნი, რამეთუ უკუეთუმცა ჩუენგანნი იყვნეს, დამცა-დგრომილ იყვნეს ჩუენ თანა, არამედ რაჲთა ცხად იყვნენ, რამეთუ არა არიან ყოველნი ჩუენგან.

და თქუენცა ცხორებაჲ გაქუს წმიდისა მისგან და იცით ყოველივე.

და მივწერე თქუენდა, ვითარმედ არა იცით ჭეშმარიტებაჲ იგი, არამედ ვითარმედ იცით იგი და რამეთუ ყოველი ტყუვილი ჭეშმარიტებისაგან არა არს.

ვინ-მე არს მტყუარი იგი? ანუ არა, რომელმან უარ-ყოსა, ვითარმედ იესუ არა არს ქრისტე? ესე არს ანტიქრისტე, რომელმან უარ-ყოს მამაჲ და ძე.

ყოველმან რომელმან უარყოს ძე, არცა მამაჲ არს მის თანა.

თქუენ უკუე, რომელი-იგი გესმა პირველითგან, თქუენ თანა ეგენ. უკუეთუ თქუენ თანა ეგოს, რომელი-იგი გესმა პირველითგან, და თქუენცა ძისა თანა და მამისა ეგნეთ.

და ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი-იგი მან აღმითქუა ჩუენ ცხორებაჲ საუკუნოჲ.

ესე მივწერე თქუენდა მაცთუნებელთა მათ თქუენთათჳს.

და თქუენცა ცხებულებაჲ იგი რომელი მიიღეთ მისგან, თქუენ თანა ჰგიეს და არა გიჴმს, ვითარმცა ვინ გასწავა თქუენ, არამედ თჳთ იგივე ცხებულებაჲ გასწავებს თქუენ ყოვლისათჳს. და ჭეშმარიტ არს და არა არს ტყუილ; და ვითარცა-იგი გასწავა თქუენ, ეგენით მას ზედა.

და აწ, შვილნო, ეგენით მას ზედა, რაჲთა, რაჟამს გამოცხადნეს, გუაქუნდეს კადნიერებაჲ და არა მრცხუენეს მისგან მოსლვასა მას მისსა.

უკუეთუ იცით, ვითარმედ მართალ არს, უწყოდეთ, რამეთუ ყოველმან რომელმან ყოს სიმართლე, მისგან შობილ არს.

საყუარელნო, ნუ ყოველი სული გრწამნ, არამედ გამოიცადენით სულნი, უკუეთუ ღმრთისაგან იყვნენ, რამეთუ მრავალნი ცრუ-წინაწარმეტყუელნი განსრულ არიან სოფლად.

ამით უწყოდეთ სული ღმრთისაჲ: ყოველმან სულმან რომელმან აღიაროს იესუ ქრისტე ჴორციელად მოსრული, იგი ღმრთისაგან არს;

და ყოველმან სულმან რომელმან არა აღიაროს იესუ ქრისტე ჴორციელად მოსრული, იგი არა ღმრთისაგან არს. და ესე არს ანტიქრისტესთჳს, რომელ გასმიეს, ვითარმედ მოსლვად არს და აწცა სოფელსა შინა არს.

თქუენ ღმრთისაგან ხართ, შვილნო, და გიძლევიეს მათდა; რამეთუ უფროჲს არს, რომელი თქუენ შორის არს, ვიდრე-ღა რომელი-იგი სოფლისაგან.

იგინი სოფლისაგანნი არიან, ამისთჳსცა სოფლისასა იტყჳან და სოფელი ისმენს მათსა.

ჩუენ ღმრთისაგან ვართ; რომელმან იცოდის ღმერთი, მან ისმინოს ჩუენი და რომელი არა იყოს ღმრთისაგან, მან არა ისმინოს ჩუენი. ამის გამო ვცნათ სული ჭეშმარიტებისაჲ და სული მაცთურებისაჲ.

საყუარელნო, ვიყუარებოდით ურთიერთას, რამეთუ სიყუარული ღმრთისაგან არს და ყოველი, რომელსა უყუარდეს, ღმრთისაგან შობილ არს და იცის ღმერთი.

რომელსა არა უყუარდეს, მან არა იცის ღმერთი, რამეთუ ღმერთი სიყუარულისაჲ არს.

ამით გამოცხადნა სიყუარული ღმრთისაჲ ჩუენ შორის, რამეთუ ძე თჳსი მხოლოდ შობილი მოავლინა ღმერთმან სოფლად, რაჲთა ვცხონდეთ მის მიერ.

და ესე არს სიყუარული, არა რამეთუ ჩუენ შევიყუარეთ ღმერთი, არამედ რამეთუ მან ჩუენ შემიყუარნა და მოავლინა ძე თჳსი მლხინებელად ცოდვათა ჩუენთა.

საყუარელნო, უკუეთუ ღმერთმან ესრეთ შემიყუარნა, ჩუენცა თანა-გუაც ურთიერთას სიყუარული.

ღმერთი არავის სადა უხილავს. უკუეთუ ვიყუარებოდით ურთიერთას, ღმერთი ჩუენ შორის ჰგიეს და სიყუარული მის ჩუენ შორის აღსრულებულ არს.

ამით უწყით, რამეთუ მის თანა ვჰგიეთ და იგი ჩუენ შორის, რამეთუ სულისა მისისაგან მომცა ჩუენ.

და ჩუენ ვიხილეთ და ვწამებთ, რამეთუ მამამან მოავლინა ძე მაცხოვრად სოფლისა.

რომელმან აღიაროს, ვითარმედ იესუ არს ძჱ ღმრთისაჲ, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა.

და ჩუენ ვცნათ და გურწმენა სიყუარული, რომელი აქუს ღმერთსა ჩუენდა მომართ. ღმერთი სიყუარული არს და რომელი ეგოს სიყუარულსა ზედა, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა.

ამით აღსრულებულ არს სიყუარული ჩუენ შორის, რაჲთა განცხადებულებაჲ გუაქუნდეს დღესა მას საშჯელისასა, რამეთუ ვითარცა იგი იყო, და ჩუენცა ვართ სოფელსა ამას შინა.

შიში არა არს სიყუარულსა თანა, არამედ სრულმან სიყუარულმან გარე განდევნის შიში, რამეთუ შიშსა ტანჯვაჲ აქუს, ხოლო მოშიში იგი არა სრულ არს სიყუარულსა ზედა.

ჩუენ გჳყუარს იგი, რამეთუ მან პირველად შემიყუარნა ჩუენ.

უკუეთუ ვინმე თქუეს, ვითარმედ მიყუარს ღმერთი და ძმაჲ თჳსი სძულდეს, მტყუარ არს, რამეთუ რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი, რომელი იხილა, ღმერთი, რომელი არა უხილავს, ვითარ ძალ-უც შეყუარებად?

და ესე მცნებაჲ მოვიღეთ მისგან, რაჲთა რომელსა უყუარდეს ღმერთი, უყუარდეს ძმაჲცა თჳსი.