Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
18:2
18:3
18:4
см.:3Цар.16:31;
18:5
18:6
18:7
18:8
18:9
18:10
см.:3Цар.17:12;
18:11
18:13
18:14
18:16
18:18
18:23
18:25
18:26
18:27
см.:Втор.32:37;
18:30
18:33
18:34
18:35
18:37
18:41
18:43
18:44
1 Илия посылает Ахаву известие, что он вернулся к Израилю; по указанию Илии Ахав собирает всех пророков Вааловых и дубравных на гору Кармил; 21 Илия предлагает посредством огня решить, быть ли Господу или Ваалу Богом Израиля; 25 пророки Вааловы взывают целый день к своему богу; Илия смеется над ними; 30 он восстановил жертвенник Господень и положил на него жертву, облив водой; 36 по молитве Илии Господь посылает с небес огонь, который поедает жертву; 39 поклонение народа пред Господом и поражение всех пророков Вааловых; 41 Илия советует Ахаву скрыться в Изреель от грядущего дождя./td>
По прошествии многих дней было слово Господне к Илии в третий год: пойди и покажись Ахаву, и Я дам дождь на землю.
И пошел Илия, чтобы показаться Ахаву. Голод же сильный был в Самарии.
И призвал Ахав Авдия, начальствовавшего над дворцом. Авдий же был человек весьма богобоязненный,
и когда Иезавель истребляла пророков Господних, Авдий взял сто пророков, и скрывал их, по пятидесяти человек, в пещерах, и питал их хлебом и водою.
И сказал Ахав Авдию: пойди по земле ко всем источникам водным и ко всем потокам на земле, не найдем ли где травы, чтобы нам прокормить коней и лошаков и не лишиться скота.
И разделили они между собою землю, чтобы обойти ее: Ахав особо пошел одною дорогою, и Авдий особо пошел другою дорогою.
Когда Авдий шел дорогою, вот, навстречу ему идет Илия. Он узнал его и пал на лице свое и сказал: ты ли это, господин мой Илия?
Тот сказал ему: я; пойди, скажи господину твоему: «Илия здесь».
Он сказал: чем я провинился, что ты предаешь раба твоего в руки Ахава, чтоб умертвить меня?
Жив Господь Бог твой! нет ни одного народа и царства, куда бы не посылал государь мой искать тебя; и когда ему говорили, что тебя нет, он брал клятву с того царства и народа, что не могли отыскать тебя;
а ты теперь говоришь: «пойди, скажи господину твоему: Илия здесь».
Когда я пойду от тебя, тогда Дух Господень унесет тебя, не знаю, куда; и если я пойду уведомить Ахава, и он не найдет тебя, то он убьет меня; а раб твой богобоязнен от юности своей.
Разве не сказано господину моему, что́ я сделал, когда Иезавель убивала пророков Господних, как я скрывал сто человек пророков Господних, по пятидесяти человек, в пещерах и питал их хлебом и водою?
А ты теперь говоришь: «пойди, скажи господину твоему: Илия здесь»; он убьет меня.
И сказал Илия: жив Господь Саваоф, пред Которым я стою! сегодня я покажусь ему.
И пошел Авдий навстречу Ахаву и донес ему. И пошел Ахав навстречу Илии.
Когда Ахав увидел Илию, то сказал Ахав ему: ты ли это, смущающий Израиля?
И сказал Илия: не я смущаю Израиля, а ты и дом отца твоего, тем, что вы презрели повеления Господни и идете вслед Ваалам;
теперь пошли и собери ко мне всего Израиля на гору Кармил, и четыреста пятьдесят пророков Вааловых, и четыреста пророков дубравных, питающихся от стола Иезавели.
И послал Ахав ко всем сынам Израилевым и собрал всех пророков на гору Кармил.
И подошел Илия ко всему народу и сказал: долго ли вам хромать на оба колена? если Господь есть Бог, то последуйте Ему; а если Ваал, то ему последуйте. И не отвечал народ ему ни слова.
И сказал Илия народу: я один остался пророк Господень, а пророков Вааловых четыреста пятьдесят человек [и четыреста пророков дубравных];
пусть дадут нам двух тельцов, и пусть они выберут себе одного тельца, и рассекут его, и положат на дрова, но огня пусть не подкладывают; а я приготовлю другого тельца и положу на дрова, а огня не подложу;
и призовите вы имя бога вашего, а я призову имя Господа Бога моего. Тот Бог, Который даст ответ посредством огня, есть Бог. И отвечал весь народ и сказал: хорошо, [пусть будет так].
И сказал Илия пророкам Вааловым: выберите себе одного тельца и приготовьте вы прежде, ибо вас много; и призовите имя бога вашего, но огня не подкладывайте.
И взяли они тельца, который дан был им, и приготовили, и призывали имя Ваала от утра до полудня, говоря: Ваале, услышь нас! Но не было ни голоса, ни ответа. И скакали они у жертвенника, который сделали.
В полдень Илия стал смеяться над ними и говорил: кричите громким голосом, ибо он бог; может быть, он задумался, или занят чем-либо, или в дороге, а может быть, и спит, так он проснется!
И стали они кричать громким голосом, и кололи себя по своему обыкновению ножами и копьями, так что кровь лилась по ним.
Прошел полдень, а они всё еще бесновались до самого времени вечернего жертвоприношения; но не было ни голоса, ни ответа, ни слуха. [И сказал Илия Фесвитянин пророкам Вааловым: теперь отойдите, чтоб и я совершил мое жертвоприношение. Они отошли и умолкли.]
Тогда Илия сказал всему народу: подойдите ко мне. И подошел весь народ к нему. Он восстановил разрушенный жертвенник Господень.
И взял Илия двенадцать камней, по числу колен сынов Иакова, которому Господь сказал так: Израиль будет имя твое.
И построил из сих камней жертвенник во имя Господа, и сделал вокруг жертвенника ров, вместимостью в две саты зерен,
и положил дрова [на жертвенник], и рассек тельца, и возложил его на дрова,
и сказал: наполните четыре ведра воды и выливайте на всесожигаемую жертву и на дрова. [И сделали так.] Потом сказал: повторите. И они повторили. И сказал: сделайте то же в третий раз. И сделали в третий раз,
и вода полилась вокруг жертвенника, и ров наполнился водою.
Во время приношения вечерней жертвы подошел Илия пророк [и воззвал на небо] и сказал: Господи, Боже Авраамов, Исааков и Израилев! [Услышь меня, Господи, услышь меня ныне в огне!] Да познают в сей день [люди сии], что Ты один Бог в Израиле, и что я раб Твой и сделал всё по слову Твоему.
Услышь меня, Господи, услышь меня! Да познает народ сей, что Ты, Господи, Бог, и Ты обратишь сердце их [к Тебе].
И ниспал огонь Господень и пожрал всесожжение, и дрова, и камни, и прах, и поглотил воду, которая во рве.
Увидев это, весь народ пал на лице свое и сказал: Господь есть Бог, Господь есть Бог!
И сказал им Илия: схватите пророков Вааловых, чтобы ни один из них не укрылся. И схватили их, и отвел их Илия к потоку Киссону и заколол их там.
И сказал Илия Ахаву: пойди, ешь и пей, ибо слышен шум дождя.
И пошел Ахав есть и пить, а Илия взошел на верх Кармила и наклонился к земле, и положил лице свое между коленами своими,
и сказал отроку своему: пойди, посмотри к морю. Тот пошел и посмотрел, и сказал: ничего нет. Он сказал: продолжай это до семи раз.
В седьмой раз тот сказал: вот, небольшое облако поднимается от моря, величиною в ладонь человеческую. Он сказал: пойди, скажи Ахаву: «запрягай [колесницу твою] и поезжай, чтобы не застал тебя дождь».
Между тем небо сделалось мрачно от туч и от ветра, и пошел большой дождь. Ахав же сел в колесницу, [заплакал] и поехал в Изреель.
И была на Илии рука Господня. Он опоясал чресла свои и бежал пред Ахавом до самого Изрееля.
И бы́сть по дне́хъ мно́зѣхъ, и глаго́лъ Госпо́день бы́сть ко илiи́ въ лѣ́то тре́тiе глаго́ля: иди́ и яви́ся Ахаа́ву, и да́мъ до́ждь на лице́ земли́.
И и́де илiа́ ко Ахаа́ву яви́тися, и бѣ́ гла́дъ крѣ́покъ въ самарі́и.
И призва́ Ахаа́въ Авді́а строи́теля до́му: и Авді́й бѣ́ боя́ся Го́спода зѣло́.
И бы́сть егда́ нача́ избива́ти Иезаве́ль проро́ки Госпо́дни, и взя́ Авді́й сто́ муже́й проро́ки и скры́ я́ по пяти́десяти во двои́хъ верте́пѣхъ и кормя́ше и́хъ хлѣ́бомъ и водо́ю.
И рече́ Ахаа́въ ко Авді́ю: гряди́, и пре́йдемъ на зе́млю, и на исто́чники водны́я, и на вся́ пото́ки, да не́гли ка́ко обря́щемъ бы́лiе и преко́рмимъ ко́ни и мски́, да не изги́бнутъ от ско́тъ.
И раздѣли́ша себѣ́ пу́ть ити́ по нему́: Ахаа́въ и́де путе́мъ еди́нымъ еди́нъ, и Авді́й и́де путе́мъ други́мъ еди́нъ.
И бѣ́ Авді́й еди́нъ на пути́: и прiи́де илiа́ на срѣ́тенiе ему́ еди́нъ. И Авді́й потща́ся, и паде́ на лице́ свое́ и рече́: ты́ ли еси́ са́мъ, го́споди мо́й илiе́?
И рече́ илiа́ ко Авді́ю: а́зъ е́смь: иди́ и повѣ́ждь господи́ну твоему́, глаго́ля: се́, илiа́.
И рече́ Авді́й: что́ согрѣши́хъ а́зъ, я́ко предае́ши раба́ твоего́ въ ру́цѣ Ахаа́вли е́же умертви́ти мя́?
жи́въ Госпо́дь Бо́гъ тво́й, а́ще е́сть язы́къ или́ ца́рство, а́може не посла́ господи́нъ мо́й иска́ти тебе́: и рѣ́ша, нѣ́сть: и закля́ ца́рство и страны́ его́, я́ко не обрѣ́те тебе́:
и ны́нѣ ты́ глаго́леши ми́: иди́, возвѣсти́ господи́ну твоему́: се́, илiа́:
и бу́детъ егда́ а́зъ отиду́ от тебе́, и Ду́хъ Госпо́день во́зметъ тя́ въ зе́млю, ея́же не вѣ́мъ, и вни́ду возвѣсти́ти Ахаа́ву, и не обря́щетъ тебе́, и убiе́тъ мя́: ра́бъ же тво́й е́сть боя́йся Го́спода от ю́ности своея́:
или́ не возвѣсти́ся тебѣ́ господи́ну моему́, я́же сотвори́хъ, егда́ убива́ше Иезаве́ль проро́ки Госпо́дни, и сокры́хъ проро́ки Госпо́дни сто́ муже́й, по пяти́десяти въ верте́пѣ, и корми́хъ и́хъ хлѣ́бомъ и водо́ю?
и ны́нѣ ты́ глаго́леши ми́: иди́, повѣ́ждь господи́ну твоему́: се́, илiа́: и убiе́тъ мя́.
И рече́ илiа́: жи́въ Госпо́дь си́лъ, ему́же предстою́ предъ ни́мъ, я́ко дне́сь покажу́ся ему́.
И и́де Авді́й во срѣ́тенiе Ахаа́ву и возвѣсти́ ему́. И ускори́ Ахаа́въ и и́де во срѣ́тенiе илiи́.
И бы́сть егда́ узрѣ́ Ахаа́въ илiю́, и рече́ Ахаа́въ ко илiи́: ты́ ли еси́ развраща́яй Изра́иля?
И рече́ илiа́: не развраща́ю а́зъ Изра́иля, но ра́звѣ ты́ и до́мъ отца́ твоего́, егда́ оста́висте вы́ Го́спода Бо́га ва́шего и идо́сте вслѣ́дъ Ваа́ла:
и ны́нѣ посли́ и собери́ ко мнѣ́ всего́ Изра́иля на го́ру карми́лскую, и проро́ки сту́дныя Ваа́ловы четы́реста и пятьдеся́тъ, и проро́ковъ дубра́вныхъ четы́реста, яду́щихъ трапе́зу Иезаве́лину.
И посла́ Ахаа́въ во ве́сь Изра́иль, и приведе́ вся́ проро́ки на го́ру карми́лскую.
И приведе́ ко всѣ́мъ и́мъ илiю́, и рече́ и́мъ илiа́: доко́лѣ вы́ хра́млете на о́бѣ плеснѣ́ ва́шы? а́ще е́сть Госпо́дь Бо́гъ, иди́те вслѣ́дъ его́: а́ще же Ваа́лъ е́сть, то́ иди́те за ни́мъ. И не отвѣща́ша лю́дiе словесе́.
И рече́ илiа́ къ лю́демъ: а́зъ оста́хъ проро́къ Госпо́день еди́нъ: и проро́цы Ваа́ловы четы́реста и пятьдеся́тъ муже́й, и проро́ковъ дубра́вныхъ четы́реста.
[И рече́ илiа́:] да дадя́тъ на́мъ два́ вола́, и да изберу́тъ себѣ́ еди́наго, и да расте́шутъ и́ [на у́ды], и возложа́тъ на дрова́, и да не возгнѣтя́тъ огня́: и а́зъ растешу́ вола́ друга́го, и возложу́ на дрова́, и огня́ не возгнѣщу́:
и да призовете́ имена́ бого́въ ва́шихъ, и а́зъ призову́ и́мя Го́спода Бо́га моего́: и бу́детъ Бо́гъ, и́же а́ще послу́шаетъ огне́мъ, то́й е́сть Бо́гъ. И отвѣща́ша вси́ лю́дiе и рѣ́ша: до́бръ глаго́лъ [илiи́нъ], его́же глаго́ла [да бу́детъ та́ко].
И рече́ илiа́ проро́комъ сту́днымъ: избери́те себѣ́ юнца́ еди́наго, и сотвори́те вы́ пре́жде, я́ко ва́съ е́сть мно́жество: и призови́те имена́ бого́въ ва́шихъ, и огня́ не возгнѣща́йте.
И поя́ша юнца́, и сотвори́ша [та́ко], и призыва́ху и́мя Ваа́лово от у́тра до полу́дне, и рѣ́ша: послу́шай на́съ, Ваа́ле, послу́шай на́съ. И не бѣ́ гла́са, ни послуша́нiя. И риста́ху о́коло же́ртвенника, его́же сотвори́ша.
И бы́сть въ полу́дне, и поруга́ся и́мъ илiа́ Ѳесви́тянинъ и рече́: зови́те гла́сомъ вели́кимъ, я́ко бо́гъ е́сть, я́ко непра́здность ему́ е́сть, и не́гли что́ и́но стро́итъ, или́ спи́тъ са́мъ, и воста́нетъ.
И зовя́ху гла́сомъ вели́кимъ, и кроя́хуся по обы́чаю своему́ ножа́ми, и мно́зи би́шася бичми́, до проли́тiя кро́ве своея́,
и прорица́ху, до́ндеже пре́йде ве́черъ: и бы́сть егда́ прiи́де вре́мя взы́ти же́ртвѣ, и не бѣ́ гла́са, ниже́ послуша́нiя. И рече́ илiа́ Ѳесви́тянинъ проро́комъ сту́днымъ, глаго́ля: отступи́те ны́нѣ, да и а́зъ сотворю́ же́ртву мою́. И отступи́ша ті́и, и умо́лкнуша.
И рече́ илiа́ къ лю́демъ: приступи́те ко мнѣ́. И приступи́ша вси́ лю́дiе къ нему́.
И взя́ илiа́ двана́десять ка́менiй по числу́ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, я́коже глаго́ла къ нему́ Госпо́дь, глаго́ля: Изра́иль бу́детъ и́мя твое́.
И созда́ ка́менiе во и́мя Госпо́дне, и изцѣли́ олта́рь раско́панный, и сотвори́ мо́ре вмѣща́ющее двѣ́ мѣ́ры сѣ́мене о́крестъ олтаря́.
И воскладе́ дрова́ на олта́рь, его́же сотвори́, и растеса́ на у́ды всесожега́емая, и возложи́ на дрова́, и воскладе́ на олта́рь.
И рече́ илiа́: принеси́те ми́ четы́ри водоно́сы воды́, и возлива́йте на всесожже́нiе и на полѣ́на. И сотвори́ша та́ко. И рече́: удво́йте. И удво́иша. И рече́: утро́йте. И утро́иша.
И прохожда́ше вода́ о́крестъ олтаря́, и мо́ре испо́лнися воды́.
И возопи́ илiа́ на небо и рече́: Го́споди Бо́же Авраа́мовъ и Исаа́ковъ и Иа́ковль, послу́шай мене́, Го́споди, послу́шай мене́ дне́сь огне́мъ, и да уразумѣ́ютъ вси́ лю́дiе сі́и, я́ко ты́ еси́ Госпо́дь еди́нъ Изра́илевъ, и а́зъ ра́бъ тво́й, и тебе́ ра́ди сотвори́хъ дѣла́ сiя́:
послу́шай мене́, Го́споди, послу́шай мене́ огне́мъ, и да разумѣ́ютъ вси́ лю́дiе сі́и, я́ко ты́ еси́ [еди́нъ] Госпо́дь Бо́гъ, и ты́ обрати́лъ еси́ сердца́ люді́й си́хъ вслѣ́дъ тебе́.
И спаде́ о́гнь от Го́спода съ небесе́, и пояде́ всесожега́емая, и дрова́, и во́ду, я́же въ мо́ри, и ка́менiе и пе́рсть полиза́ о́гнь.
И падо́ша вси́ лю́дiе на лице́ свое́ и рѣ́ша: вои́стинну Госпо́дь Бо́гъ то́й е́сть Бо́гъ.
И рече́ илiа́ къ лю́демъ: поима́йте проро́ки Ваа́ловы, да ни еди́нъ скры́ется от ни́хъ. И я́ша и́хъ, и веде́ я́ илiа́ на пото́къ ки́ссовъ, и закла́ и́хъ та́мо.
И рече́ илiа́ ко Ахаа́ву: взы́ди, и я́ждь и пі́й, я́ко гла́съ е́сть дожде́внаго хожде́нiя.
И взы́де Ахаа́въ я́сти и пи́ти. Илiа́ же взы́де на карми́лъ, и преклони́ся на зе́млю, и положи́ лице́ свое́ между́ колѣ́нома свои́ма,
и рече́ о́трочищу своему́: взы́ди и воззри́ на пу́ть морскі́й. И взы́де, и воззрѣ́ о́трочищь, и рече́: нѣ́сть ничто́же. И рече́ илiа́: и ты́ обрати́ся седми́жды.
И обрати́ся о́трочищь седми́жды: и бы́сть въ седмо́е, и се́, о́блакъ ма́лъ, а́ки слѣ́дъ ноги́ му́жескiя, вознося́щь во́ду изъ мо́ря. И рече́: взы́ди и рцы́ Ахаа́ву: впрязи́ колесни́цу твою́ и сни́ди, да не пости́гнетъ тебе́ до́ждь.
И бы́сть до здѣ́ и до здѣ́, и не́бо примрачи́ся о́блаки и ду́хомъ, и бы́сть до́ждь ве́лiй. И пла́кася, и и́де Ахаа́въ до Иезрае́ля.
И рука́ Госпо́дня бы́сть на илiи́, и стягне́ чре́сла своя́, и тече́ предъ Ахаа́вомъ во Иезрае́ль.
Английский (NKJV)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
And it came to pass after many days that the word of the LORD came to Elijah, in the third year, saying, «Go, present yourself to Ahab, and I will send rain on the earth.»
So Elijah went to present himself to Ahab; and there was a severe famine in Samaria.
And Ahab had called Obadiah, who was in charge of his house. (Now Obadiah feared the LORD greatly.
For so it was, while Jezebel massacred the prophets of the LORD, that Obadiah had taken one hundred prophets and hidden them, fifty to a cave, and had fed them with bread and water.)
And Ahab had said to Obadiah, «Go into the land to all the springs of water and to all the brooks; perhaps we may find grass to keep the horses and mules alive, so that we will not have to kill any livestock.»
So they divided the land between them to explore it; Ahab went one way by himself, and Obadiah went another way by himself.
Now as Obadiah was on his way, suddenly Elijah met him; and he recognized him, and fell on his face, and said, «Is that you, my lord Elijah?»
And he answered him, «It is I. Go, tell your master, «Elijah is here.»́
So he said, «How have I sinned, that you are delivering your servant into the hand of Ahab, to kill me?
As the LORD your God lives, there is no nation or kingdom where my master has not sent someone to hunt for you; and when they said, «He is not here,́ he took an oath from the kingdom or nation that they could not find you.
And now you say, «Go, tell your master, «Elijah is here»́!
And it shall come to pass, as soon as I am gone from you, that the Spirit of the LORD will carry you to a place I do not know; so when I go and tell Ahab, and he cannot find you, he will kill me. But I your servant have feared the LORD from my youth.
Was it not reported to my lord what I did when Jezebel killed the prophets of the LORD, how I hid one hundred men of the LORD́s prophets, fifty to a cave, and fed them with bread and water?
And now you say, «Go, tell your master, «Elijah is here.»́ He will kill me!»
Then Elijah said, «As the LORD of hosts lives, before whom I stand, I will surely present myself to him today.»
So Obadiah went to meet Ahab, and told him; and Ahab went to meet Elijah.
Then it happened, when Ahab saw Elijah, that Ahab said to him, «Is that you, O troubler of Israel?»
And he answered, «I have not troubled Israel, but you and your fatheŕs house have, in that you have forsaken the commandments of the LORD and have followed the Baals.
Now therefore, send and gather all Israel to me on Mount Carmel, the four hundred and fifty prophets of Baal, and the four hundred prophets of Asherah, who eat at Jezebeĺs table.»
So Ahab sent for all the children of Israel, and gathered the prophets together on Mount Carmel.
And Elijah came to all the people, and said, «How long will you falter between two opinions? If the LORD is God, follow Him; but if Baal, follow him.» But the people answered him not a word.
Then Elijah said to the people, «I alone am left a prophet of the LORD; but Baaĺs prophets are four hundred and fifty men.
Therefore let them give us two bulls; and let them choose one bull for themselves, cut it in pieces, and lay it on the wood, but put no fire under it; and I will prepare the other bull, and lay it on the wood, but put no fire under it.
Then you call on the name of your gods, and I will call on the name of the LORD; and the God who answers by fire, He is God.» So all the people answered and said, «It is well spoken.»
Now Elijah said to the prophets of Baal, «Choose one bull for yourselves and prepare it first, for you are many; and call on the name of your god, but put no fire under it.»
So they took the bull which was given them, and they prepared it, and called on the name of Baal from morning even till noon, saying, «O Baal, hear us!» But there was no voice; no one answered. Then they leaped about the altar which they had made.
And so it was, at noon, that Elijah mocked them and said, «Cry aloud, for he is a god; either he is meditating, or he is busy, or he is on a journey, or perhaps he is sleeping and must be awakened.»
So they cried aloud, and cut themselves, as was their custom, with knives and lances, until the blood gushed out on them.
And when midday was past, they prophesied until the time of the offering of the evening sacrifice. But there was no voice; no one answered, no one paid attention.
Then Elijah said to all the people, «Come near to me.» So all the people came near to him. And he repaired the altar of the LORD that was broken down.
And Elijah took twelve stones, according to the number of the tribes of the sons of Jacob, to whom the word of the LORD had come, saying, «Israel shall be your name.»
Then with the stones he built an altar in the name of the LORD; and he made a trench around the altar large enough to hold two seahs of seed.
And he put the wood in order, cut the bull in pieces, and laid it on the wood, and said, «Fill four waterpots with water, and pour it on the burnt sacrifice and on the wood.»
Then he said, «Do it a second time,» and they did it a second time; and he said, «Do it a third time,» and they did it a third time.
So the water ran all around the altar; and he also filled the trench with water.
And it came to pass, at the time of the offering of the evening sacrifice, that Elijah the prophet came near and said, «LORD God of Abraham, Isaac, and Israel, let it be known this day that You are God in Israel and I am Your servant, and that I have done all these things at Your word.
Hear me, O LORD, hear me, that this people may know that You are the LORD God, and that You have turned their hearts back to You again.»
Then the fire of the LORD fell and consumed the burnt sacrifice, and the wood and the stones and the dust, and it licked up the water that was in the trench.
Now when all the people saw it, they fell on their faces; and they said, «The LORD, He is God! The LORD, He is God!»
And Elijah said to them, «Seize the prophets of Baal! Do not let one of them escape!» So they seized them; and Elijah brought them down to the Brook Kishon and executed them there.
Then Elijah said to Ahab, «Go up, eat and drink; for there is the sound of abundance of rain.»
So Ahab went up to eat and drink. And Elijah went up to the top of Carmel; then he bowed down on the ground, and put his face between his knees,
and said to his servant, «Go up now, look toward the sea.» So he went up and looked, and said, «There is nothing.» And seven times he said, «Go again.»
Then it came to pass the seventh time, that he said, «There is a cloud, as small as a mańs hand, rising out of the sea!» So he said, «Go up, say to Ahab, «Prepare your chariot, and go down before the rain stops you.»́
Now it happened in the meantime that the sky became black with clouds and wind, and there was a heavy rain. So Ahab rode away and went to Jezreel.
Then the hand of the LORD came upon Elijah; and he girded up his loins and ran ahead of Ahab to the entrance of Jezreel.