Скрыть
21:4
21:5
21:6
21:8
21:9
21:11
21:12
21:14
21:16
21:17
21:18
21:27
21:28
Синодальный
1 Ахав возжелал виноградника Навуфея подле дворца в Изрееле; 5 Иезавель с помощью ложных свидетелей добивается смерти Навуфея; 17 Господь посылает Илию, чтобы объявить Ахаву и Иезавели суд Божий над ними и их домом за все их злодеяния; 27 Ахав раскаялся и помилован.
И было после сих происшествий: у Навуфея Изреелитянина в Изреели был виноградник подле дворца Ахава, царя Самарийского.
И сказал Ахав Навуфею, говоря: отдай мне свой виноградник; из него будет у меня овощной сад, ибо он близко к моему дому; а вместо него я дам тебе виноградник лучше этого, или, если угодно тебе, дам тебе серебра, сколько он стоит.
Но Навуфей сказал Ахаву: сохрани меня Господь, чтоб я отдал тебе наследство отцов моих!
И пришел Ахав домой встревоженный и огорченный тем словом, которое сказал ему Навуфей Изреелитянин, говоря: не отдам тебе наследства отцов моих. И [в смущенном духе] лег на постель свою, и отворотил лице свое, и хлеба не ел.
И вошла к нему жена его Иезавель и сказала ему: отчего встревожен дух твой, что ты и хлеба не ешь?
Он сказал ей: когда я стал говорить Навуфею Изреелитянину и сказал ему: «отдай мне виноградник твой за серебро, или, если хочешь, я дам тебе другой виноградник вместо него», тогда он сказал: «не отдам тебе виноградника моего, [наследства отцов моих]».
И сказала ему Иезавель, жена его: что за царство было бы в Израиле, если бы ты так поступал? встань, ешь хлеб и будь спокоен; я доставлю тебе виноградник Навуфея Изреелитянина.
И написала она от имени Ахава письма, и запечатала их его печатью, и послала эти письма к старейшинам и знатным в его городе, живущим с Навуфеем.
В письмах она писала так: объявите пост и посадите Навуфея на первое место в народе;
и против него посадите двух негодных людей, которые свидетельствовали бы на него и сказали: «ты хулил Бога и царя»; и потом выведите его, и побейте его камнями, чтоб он умер.
И сделали мужи города его, старейшины и знатные, жившие в городе его, как приказала им Иезавель, так, как писано в письмах, которые она послала к ним.
Объявили пост и посадили Навуфея во главе народа;
и выступили два негодных человека и сели против него, и свидетельствовали на него эти недобрые люди пред народом, и говорили: Навуфей хулил Бога и царя. И вывели его за город, и побили его камнями, и он умер.
И послали к Иезавели сказать: Навуфей побит камнями и умер.
Услышав, что Навуфей побит камнями и умер, Иезавель сказала Ахаву: встань, возьми во владение виноградник Навуфея Изреелитянина, который не хотел отдать тебе за серебро; ибо Навуфея нет в живых, он умер.
Когда услышал Ахав, что Навуфей [Изреелитянин] был убит, [разодрал одежды свои и надел на себя вретище, а потом] встал Ахав, чтобы пойти в виноградник Навуфея Изреелитянина и взять его во владение.
И было слово Господне к Илии Фесвитянину:
встань, пойди навстречу Ахаву, царю Израильскому, который в Самарии, вот, он теперь в винограднике Навуфея, куда пришел, чтобы взять его во владение;
и скажи ему: «так говорит Господь: ты убил, и еще вступаешь в наследство?» и скажи ему: «так говорит Господь: на том месте, где псы лизали кровь Навуфея, псы будут лизать и твою кровь».
И сказал Ахав Илии: нашел ты меня, враг мой! Он сказал: нашел, ибо ты предался тому, чтобы делать неугодное пред очами Господа [и раздражать Его].
[Так говорит Господь:] вот, Я наведу на тебя беды и вымету за тобою и истреблю у Ахава мочащегося к стене и заключенного и оставшегося в Израиле.
И поступлю с домом твоим так, как поступил Я с домом Иеровоама, сына Наватова, и с домом Ваасы, сына Ахиина, за оскорбление, которым ты раздражил Меня и ввел Израиля в грех.
Также и о Иезавели сказал Господь: псы съедят Иезавель за стеною Изрееля.
Кто умрет у Ахава в городе, того съедят псы, а кто умрет на поле, того расклюют птицы небесные;
не было еще такого, как Ахав, который предался бы тому, чтобы делать неугодное пред очами Господа, к чему подущала его жена его Иезавель;
он поступал весьма гнусно, последуя идолам, как делали Аморреи, которых Господь прогнал от лица сынов Израилевых.
Выслушав все слова сии, Ахав [умилился пред Господом, ходил и плакал,] разодрал одежды свои, и возложил на тело свое вретище, и постился, и спал во вретище, и ходил печально.
И было слово Господне к Илии Фесвитянину [об Ахаве], и сказал Господь:
видишь, как смирился предо Мною Ахав? За то, что он смирился предо Мною, Я не наведу бед в его дни; во дни сына его наведу беды на дом его.
Церковнославянский (рус)
И бы́сть по глаго́лѣхъ си́хъ, и виногра́дъ еди́нъ бѣ́ у навуѳе́а Иезраили́тянина при­­ гумнѣ́ Ахаа́ва царя́ самарі́йска.
И рече́ Ахаа́въ къ навуѳе́ю, глаго́ля: да́ждь ми́ виногра́дъ тво́й, и бу́детъ ми́ во вертогра́дъ зе́лiй, я́ко бли́зъ е́сть се́й до́му мо­его́, и да́мъ ти́ вмѣ́сто сего́ виногра́дъ и́нъ до́бръ па́че сего́: а́ще же уго́дно предъ тобо́ю, да́мъ ти́ сребро́ измѣ́ну виногра́да сего́, и бу́детъ ми́ во вертогра́дъ зе́лiй.
И рече́ навуѳе́й ко Ахаа́ву: да не бу́детъ мнѣ́ от­ Го́спода Бо́га мо­его́ да́ти наслѣ́дiе оте́цъ мо­и́хъ тебѣ́.
И прiи́де Ахаа́въ въ до́мъ сво́й смуще́нъ и оскорбле́нъ о словеси́, е́же глаго́ла къ нему́ навуѳе́й Иезраили́тянинъ, и рече́: не да́мъ тебѣ́ наслѣ́дiя оте́цъ мо­и́хъ. И бы́сть ду́хъ Ахаа́вль смуще́нъ, и у́спе на одрѣ́ сво­е́мъ и покры́ лице́ свое́ и не яде́ хлѣ́ба.
И вни́де Иезаве́ль жена́ его́ къ нему́ и рече́ къ нему́: что́ ду́хъ тво́й е́сть смуще́нъ, и не я́си ты́ хлѣ́ба?
И рече́ къ не́й [ахаа́въ]: я́ко глаго́лахъ навуѳе́ю Иезраили́тянину глаго́ля: да́ждь ми́ виногра́дъ тво́й за сребро́: и а́ще хо́щеши, да́мъ ти́ виногра́дъ и́нъ вмѣ́сто его́: и рече́: не да́мъ ти́ наслѣ́дiя оте́цъ мо­и́хъ.
И рече́ къ нему́ Иезаве́ль жена́ его́: ты́ ли ны́нѣ твори́ши та́ко, царю́ Изра́илевъ? воста́ни и я́ждь хлѣ́бъ и молча́ бу́ди, а́зъ же да́мъ ти́ виногра́дъ навуѳе́а Иезраили́тянина.
И написа́ кни́гу на и́мя Ахаа́вле, и запеча́та ю́ печа́тiю его́, и посла́ кни́гу къ старѣ́йшинамъ и свобо́днымъ живу́щымъ съ навуѳе́емъ.
И пи́сано бя́ше въ кни́зѣ та́ко: пости́теся посто́мъ и посади́те навуѳе́а и въ нача́лѣ люді́й:
и посади́те два́ му́жа сы́ны законопресту́пныхъ проти́ву ему́, и да засвидѣ́тел­ст­вуютъ о не́мъ, глаго́люще, я́ко [не] благослови́ Бо́га и царя́: и да изведу́тъ его́ и побiю́тъ ка́менiемъ, и да у́мретъ.
И сотвори́ша та́ко му́жiе гра́да его́ старѣ́йшiи и свобо́днiи живу́щiи во гра́дѣ его́, я́коже посла́ къ ни́мъ Иезаве́ль, и я́коже пи́сано бя́ше въ кни́гахъ, я́же посла́ къ ни́мъ:
и нареко́ша по́стъ, и посади́ша навуѳе́а въ нача́лѣ люді́й,
и прiидо́ста два́ му́жа сы́нове законопресту́пныхъ и сѣдо́ста проти́ву его́, и засвидѣ́тел­ст­воваша на него́ му́жiе от­сту́пницы навуѳе́овы предъ людьми́, глаго́люще: се́й [не] благослови́ Бо́га и царя́. И изведо́ша его́ во́нъ изъ гра́да и поби́ша его́ ка́менiемъ, и у́мре.
И посла́ша ко Иезаве́ли, глаго́люще: ка́менiемъ побiе́нъ бы́сть навуѳе́й и у́мре.
И бы́сть егда́ услы́ша Иезаве́ль глаго́лющихъ, я́ко побiе́нъ навуѳе́й и у́мре, и рече́ Иезаве́ль ко Ахаа́ву: воста́ни, наслѣ́дуй виногра́дъ навуѳе́а Иезраили́тянина, и́же не взя́ у тебе́ сребра́, и уже́ нѣ́сть навуѳе́й жи́въ, но у́мре.
И бы́сть егда́ услы́ша Ахаа́въ, я́ко убiе́нъ бы́сть навуѳе́й Иезраили́тянинъ, и раздра́ ри́зы своя́ и облече́ся во вре́тище. И бы́сть по си́хъ, и воста́ и сни́де Ахаа́въ въ виногра́дъ навуѳе́а Иезраили́тянина наслѣ́дити его́.
И рече́ Госпо́дь ко илiи́ Ѳесви́тянину, глаго́ля:
воста́ни и сни́ди на срѣ́тенiе Ахаа́ву царю́ Изра́илеву, и́же въ самарі́и, се́ бо, се́й въ виногра́дѣ навуѳе́евѣ, я́ко сни́де та́мо наслѣ́дити его́:
и рече́ши ему́, глаго́ля: си́це глаго́летъ Госпо́дь: поне́же ты́ уби́лъ еси́ [навуѳе́а] и прiя́лъ еси́ въ наслѣ́дiе [виногра́дъ его́], сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь: на мѣ́стѣ, идѣ́же полиза́ша свинiи́ и пси́ кро́вь его́, та́мо поли́жутъ и кро́вь твою́, и блудни́цы измы́ют­ся въ кро́ви тво­е́й.
И рече́ Ахаа́въ ко илiи́: обрѣ́лъ ли еси́ мя́, вра́же мо́й? И рече́ илiа́: обрѣто́хъ: поне́же ты́ всу́е про́данъ еси́ сотвори́ти лука́вое предъ Го́сподемъ, во е́же разгнѣ́вати его́:
си́це глаго́летъ Госпо́дь: се́, а́зъ наведу́ на тя́ зла́я и попалю́ за́дняя твоя́, и искореню́ Ахаа́вля моча́щагося къ стѣнѣ́, и содержи́мыя и оста́в­шихся во Изра́или:
и преда́мъ до́мъ тво́й я́коже до́мъ иеровоа́ма сы́на нава́това, и я́коже до́мъ Ваа́сы сы́на Ахі́ина, о прогнѣ́ванiихъ, и́миже прогнѣ́валъ мя́ еси́, и грѣ́шити сотвори́лъ еси́ Изра́иля.
И ко Иезаве́ли рече́ Госпо́дь, глаго́ля: пси́ снѣдя́тъ ю́ въ предгра́дiи Иезрае́ля:
уме́ршаго Ахаа́вля во гра́дѣ снѣдя́тъ пси́, и уме́ршаго его́ на по́ли снѣдя́тъ пти́цы небе́сныя:
и въ суетѣ́ ты́ еси́, Ахаа́ве, и́же про́данъ бы́сть сотвори́ти лука́вое предъ Го́сподемъ, я́ко преврати́ его́ Иезаве́ль жена́ его́.
И омерзи́ся зѣло́, е́же ходи́ти вслѣ́дъ ме́рзостей, я́же сотвори́ Аморре́й, его́же истреби́ Госпо́дь от­ лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
И бы́сть егда́ услы́ша Ахаа́въ словеса́ сiя́, умили́ся от­ лица́ Госпо́дня, и идя́ше пла́чася, и раздра́ ри́зы своя́, и препоя́сася вре́тищемъ по тѣ́лу сво­ему́ и пости́ся: и бѣ́ облече́нъ во вре́тище от­ дне́, въ о́ньже уби́ навуѳе́а Иезраили́тянина, и хожда́­ше ско́рбенъ.
И бы́сть глаго́лъ Госпо́день руко́ю раба́ его́ илiи́ о Ахаа́вѣ,
и рече́ Госпо́дь: ви́дѣлъ ли еси́, я́ко умили́ся Ахаа́въ от­ лица́ мо­его́? сего́ ра́ди не наведу́ зла́ во дне́хъ его́: но во дне́хъ сы́на его́ наведу́ зло́ на до́мъ его́.
In seguito avvenne questo episodio. Nabot di Izreèl possedeva una vigna che era a Izreèl, vicino al palazzo di Acab, re di Samaria.
Acab disse a Nabot: "Cedimi la tua vigna; ne farò un orto, perché è confinante con la mia casa. Al suo posto ti darò una vigna migliore di quella, oppure, se preferisci, te la pagherò in denaro al prezzo che vale".
Nabot rispose ad Acab: "Mi guardi il Signore dal cederti l'eredità dei miei padri".
Acab se ne andò a casa amareggiato e sdegnato per le parole dettegli da Nabot di Izreèl, che aveva affermato: "Non ti cederò l'eredità dei miei padri!". Si coricò sul letto, voltò la faccia da un lato e non mangiò niente.
Entrò da lui la moglie Gezabele e gli domandò: "Perché mai il tuo animo è tanto amareggiato e perché non vuoi mangiare?".
Le rispose: "Perché ho detto a Nabot di Izreèl: "Cedimi la tua vigna per denaro, o, se preferisci, ti darò un'altra vigna" ed egli mi ha risposto: "Non cederò la mia vigna!"".
Allora sua moglie Gezabele gli disse: "Tu eserciti così la potestà regale su Israele? Àlzati, mangia e il tuo cuore gioisca. Te la farò avere io la vigna di Nabot di Izreèl!".
Ella scrisse lettere con il nome di Acab, le sigillò con il suo sigillo, quindi le spedì agli anziani e ai notabili della città, che abitavano vicino a Nabot.
Nelle lettere scrisse: "Bandite un digiuno e fate sedere Nabot alla testa del popolo.
Di fronte a lui fate sedere due uomini perversi, i quali l'accusino: "Hai maledetto Dio e il re!". Quindi conducetelo fuori e lapidatelo ed egli muoia".
Gli uomini della città di Nabot, gli anziani e i notabili che abitavano nella sua città, fecero come aveva ordinato loro Gezabele, ossia come era scritto nelle lettere che aveva loro spedito.
Bandirono un digiuno e fecero sedere Nabot alla testa del popolo.
Giunsero i due uomini perversi, che si sedettero di fronte a lui. Costoro accusarono Nabot davanti al popolo affermando: "Nabot ha maledetto Dio e il re". Lo condussero fuori della città e lo lapidarono ed egli morì.
Quindi mandarono a dire a Gezabele: "Nabot è stato lapidato ed è morto".
Appena Gezabele sentì che Nabot era stato lapidato ed era morto, disse ad Acab: "Su, prendi possesso della vigna di Nabot di Izreèl, il quale ha rifiutato di dartela in cambio di denaro, perché Nabot non vive più, è morto".
Quando sentì che Nabot era morto, Acab si alzò per scendere nella vigna di Nabot di Izreèl a prenderne possesso.
Allora la parola del Signore fu rivolta a Elia il Tisbita:
"Su, scendi incontro ad Acab, re d'Israele, che abita a Samaria; ecco, è nella vigna di Nabot, ove è sceso a prenderne possesso.
Poi parlerai a lui dicendo: "Così dice il Signore: Hai assassinato e ora usurpi!". Gli dirai anche: "Così dice il Signore: Nel luogo ove lambirono il sangue di Nabot, i cani lambiranno anche il tuo sangue"".
Acab disse a Elia: "Mi hai dunque trovato, o mio nemico?". Quello soggiunse: "Ti ho trovato, perché ti sei venduto per fare ciò che è male agli occhi del Signore.
Ecco, io farò venire su di te una sciagura e ti spazzerò via. Sterminerò ad Acab ogni maschio, schiavo o libero in Israele.
Renderò la tua casa come la casa di Geroboamo, figlio di Nebat, e come la casa di Baasà, figlio di Achia, perché tu mi hai irritato e hai fatto peccare Israele.
Anche riguardo a Gezabele parla il Signore, dicendo: "I cani divoreranno Gezabele nel campo di Izreèl".
Quanti della famiglia di Acab moriranno in città, li divoreranno i cani; quanti moriranno in campagna, li divoreranno gli uccelli del cielo".
In realtà nessuno si è mai venduto per fare il male agli occhi del Signore come Acab, perché sua moglie Gezabele l'aveva istigato.
Commise molti abomini, seguendo gli idoli, come avevano fatto gli Amorrei, che il Signore aveva scacciato davanti agli Israeliti.
Quando sentì tali parole, Acab si stracciò le vesti, indossò un sacco sul suo corpo e digiunò; si coricava con il sacco e camminava a testa bassa.
La parola del Signore fu rivolta a Elia, il Tisbita:
"Hai visto come Acab si è umiliato davanti a me? Poiché si è umiliato davanti a me, non farò venire la sciagura durante la sua vita; farò venire la sciagura sulla sua casa durante la vita di suo figlio".
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible