Скрыть
3:3
3:10
3:11
3:15
3:16
3:17
3:18
3:19
3:20
3:21
3:22
3:23
3:24
3:25
Глава 9 
9:4
9:6
9:7
9:9
9:11
9:12
9:13
9:14
9:19
9:27
Церковнославянский (рус)
Егда́ же ца́р­ст­во утверди́ся въ руцѣ́ Соломо́на, сва́тов­ст­во сотвори́ Соломо́нъ съ фарао́номъ царе́мъ Еги́петскимъ: и поя́тъ дще́рь фарао́ню и введе́ ю́ во гра́дъ дави́довъ, до́ндеже сконча́ зда́ти до́мъ сво́й и до́мъ Госпо́день и стѣ́ну Иерусали́ма о́крестъ.
Оба́че лю́дiе тогда́ бя́ху жру́ще на высо́кихъ, я́ко не бѣ́ созда́нъ до́мъ Го́сподеви да́же до дне́ о́наго.
И воз­люби́ Соломо́нъ Го́спода, ходи́ти въ заповѣ́данiихъ дави́да отца́ сво­его́, то́кмо на холмѣ́хъ жря́ше и кадя́ше.
И воста́ Соломо́нъ, и и́де въ гавао́нъ пожре́ти та́мо, я́ко та́мо бѣ́ высота́ ве́лiя: ты́сящу всесожже́нiя воз­несе́ на же́ртвен­ницѣ въ гавао́нѣ.
И яви́ся Госпо́дь Соломо́ну во снѣ́ но́щiю и рече́ ему́: проси́ что́ хо́щеши себѣ́.
И рече́ Соломо́нъ: ты́ сотвори́лъ еси́ съ рабо́мъ тво­и́мъ дави́домъ отце́мъ мо­и́мъ ми́лость ве́лiю, я́коже ходи́ предъ тобо́ю и́стиною и пра́вдою и пра́вымъ се́рдцемъ съ тобо́ю, и сохрани́лъ еси́ ему́ ми́лость вели́кую сiю́, е́же да́ти сы́ну его́ сѣдѣ́ти на престо́лѣ его́, я́коже дне́сь:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же мо́й, ты́ да́лъ еси́ раба́ тво­его́ вмѣ́сто дави́да отца́ мо­его́: и а́зъ е́смь о́трочищь ма́лъ, и не вѣ́мъ исхо́да мо­его́ и вхо́да мо­его́:
ра́бъ же тво́й посредѣ́ люді́й тво­и́хъ, и́хже избра́лъ еси́ люді́й мно́гихъ, и́же не изочту́т­ся от­ мно́же­ст­ва:
и да́си рабу́ тво­ему́ се́рдце смы́слено слы́шати и суди́ти лю́ди твоя́ въ пра́вдѣ, е́же разумѣва́ти посредѣ́ добра́ и зла́: я́ко кто́ мо́жетъ суди́ти лю́демъ тво­и́мъ тя́жкимъ си́мъ?
И уго́дно бы́сть сло́во сiе́ предъ Го́сподемъ, я́ко испроси́ Соломо́нъ глаго́лъ се́й.
И рече́ Госпо́дь къ нему́: зане́же проси́лъ еси́ от­ мене́ глаго́ла сего́, и не проси́лъ еси́ от­ мене́ дні́й мно́гихъ, и не проси́лъ еси́ бога́т­ст­ва, ниже́ проси́лъ еси́ ду́шъ вра́гъ тво­и́хъ, но испроси́лъ еси́ себѣ́ ра́зума, е́же слы́шати су́дъ:
се́, сотвори́хъ по глаго́лу тво­ему́, се́, да́хъ ти́ се́рдце смы́слено и му́дро: я́коже ты́, не бы́сть му́жъ пре́жде тебе́ и по тебѣ́ не воста́нетъ подо́бенъ тебѣ́:
и я́же не проси́лъ еси́, да́хъ тебѣ́, и бога́т­ст­во и сла́ву, я́коже ты́, не бы́сть му́жъ подо́бенъ тебѣ́ въ царе́хъ во вся́ дни́ твоя́:
и а́ще по́йдеши путе́мъ мо­и́мъ сохрани́ти за́повѣди моя́ и повелѣ́нiя моя́, я́коже хожда́­ше дави́дъ оте́цъ тво́й, и умно́жу дни́ твоя́.
И воз­буди́ся Соломо́нъ, и се́, сновидѣ́нiе. И воста́, и и́де во Иерусали́мъ, и ста́ предъ лице́мъ же́ртвен­ника, предъ лице́мъ киво́та завѣ́та Госпо́дня въ Сiо́нѣ, и воз­несе́ всесожже́нiя и сотвори́ ми́рная, и сотвори́ пи́ръ ве́лiй себѣ́ и всѣ́мъ отроко́мъ сво­и́мъ.
Тогда́ яви́стѣся двѣ́ женѣ́ блудни́цѣ предъ царе́мъ и ста́стѣ предъ ни́мъ.
И рече́ жена́ еди́на: во мнѣ́, го́споди мо́й: а́зъ и жена́ сiя́ жи́хомѣ въ дому́ еди́нѣмъ и роди́хомѣ въ дому́:
и бы́сть по тре́тiемъ дни́ рожде́нiя мо­его́, и роди́ и жена́ сiя́: и бѣ́хомъ ку́пно, и не бѣ́ никто́же съ на́ми, кромѣ́ обо­и́хъ на́съ въ дому́:
и у́мре сы́нъ жены́ сея́ въ нощи́, я́ко лежа́ на не́мъ:
и воста́ въ полу́нощи, и взя́ отроча́ мое́ от­ объя́тiй мо­и́хъ, и успи́ е́ на ло́нѣ сво­е́мъ, а отроча́ свое́ уме́ршее положи́ на ло́нѣ мо­е́мъ:
и воста́хъ зау́тра накорми́ти отроча́ мое́, и обрѣто́хъ и ме́ртво: и се́, разсмотри́хъ его́ ра́но, и се́, не бѣ́ сы́нъ мо́й, его́же роди́хъ:
И рече́ друга́я жена́: ни́, но се́ е́сть сы́нъ мо́й живы́й, се́ же е́сть сы́нъ тво́й уме́рый. И пря́стѣся предъ царе́мъ.
И рече́ и́ма ца́рь: ты́ глаго́леши, я́ко се́й сы́нъ мо́й живы́й, сы́нъ же сея́ ме́ртвый: и ты́ глаго́леши: ни́, но живы́й е́сть сы́нъ мо́й, тво́й же сы́нъ уме́ршiй.
И рече́ ца́рь: при­­неси́те ми́ ме́чь. И при­­несо́ша ме́чь предъ царя́.
И рече́ ца́рь: разсѣцы́те отроча́ ссу́щее живо́е на дво́е, и дади́те полови́ну его́ се́й, и другу́ю полови́ну о́нѣй.
И от­вѣща́ жена́, ея́же бѣ́ сы́нъ живы́й, и рече́ ко царю́, поне́же смяте́ся утро́ба ея́ о сы́нѣ ея́, и рече́: во мнѣ́, го́споди мо́й, дади́те е́й отроча́ живо́е, сме́ртiю же не умертви́те его́. И та́ рече́: да не бу́детъ ни мнѣ́, ни́ тебѣ́, но пресѣцы́те е́.
И от­вѣща́ ца́рь и рече́: дади́те дѣ́тище жи́во женѣ́ ре́кшей: дади́те се́й е́, сме́ртiю же не умертви́те его́: сiя́ ма́ти его́.
И слы́ша ве́сь Изра́иль су́дъ се́й, и́мже суди́ ца́рь, и убоя́шася от­ лица́ царе́ва, разумѣ́ша бо, я́ко ра́зумъ Бо́жiй въ не́мъ е́же твори́ти оправда́нiя.
И бы́сть егда́ сконча́ Соломо́нъ зи́ждяй хра́мъ Госпо́день и до́мъ царе́въ и вся́кое дѣ́ло свое́ Соломо́нъ, ели́ка восхотѣ́ сотвори́ти,
и яви́ся Госпо́дь Соломо́ну втори́цею, я́коже яви́ся ему́ въ гавао́нѣ,
и рече́ къ нему́ Госпо́дь: услы́шахъ гла́съ моли́твы тво­ея́ и моле́нiя тво­его́, и́мже моли́л­ся еси́ предо мно́ю: сотвори́хъ ти́ по все́й моли́твѣ тво­е́й, и освяти́хъ хра́мъ се́й, его́же созда́лъ еси́, е́же положи́ти и́мя мое́ та́мо во вѣ́ки, и бу́дутъ о́чи мо­и́ ту́ и се́рдце мое́ во вся́ дни́:
и ты́ а́ще по́йдеши предо мно́ю, я́коже ходи́ дави́дъ оте́цъ тво́й въ преподо́бiи се́рдца и въ правотѣ́, и е́же твори́ти по всѣ́мъ, я́же заповѣ́дахъ ему́, и повелѣ́нiя моя́ и за́повѣди моя́ сохрани́ши:
и воз­ста́влю престо́лъ ца́р­ст­вiя тво­его́ во Изра́или во вѣ́ки, я́коже глаго́лахъ къ дави́ду отцу́ тво­ему́, глаго́ля: не оскудѣ́етъ ти́ му́жъ властели́нъ во Изра́или:
а́ще же от­враща́ющеся от­вратите́ся вы́ и ча́да ва́ша от­ мене́ и не сохраните́ за́повѣдiй мо­и́хъ и повелѣ́нiй мо­и́хъ, я́же даде́ Моисе́й предъ ва́ми, и по́йдете и порабо́таете бого́мъ ины́мъ и поклоните́ся и́мъ:
и изри́ну Изра́иля изъ земли́, ю́же да́хъ и́мъ, и хра́мъ се́й, его́же освяти́хъ и́мени мо­ему́, от­ве́ргу от­ лица́ мо­его́: и бу́детъ Изра́иль въ погубле́нiе и во глаго́ланiе всѣ́мъ лю́демъ:
и до́мъ се́й бу́детъ высо́кiй, вся́къ преходя́й сквоз­ѣ́ его́ ужа́снет­ся, и воз­сви́щетъ и рече́тъ: чесо́ ра́ди сотвори́ Госпо́дь та́ко земли́ се́й и хра́му сему́?
и реку́тъ: поне́же оста́виша Го́спода Бо́га сво­его́, и́же изведе́ отцы́ и́хъ изъ Еги́пта, изъ до́му рабо́ты, и прiя́ша бо́ги чужды́я, и поклони́шася и́мъ, и порабо́таша и́мъ, сего́ ра́ди наведе́ на ня́ Госпо́дь зло́ сiе́.
И бы́сть по два́десяти лѣ́тѣхъ, въ ня́же созда́ Соломо́нъ два́ до́мы, хра́мъ Госпо́день и до́мъ царе́въ,
хира́мъ ца́рь ти́рскiй помога́­ше Соломо́ну дре́вы ке́дрскими и дре́вы пе́вговыми и зла́томъ и всѣ́мъ хотѣ́нiемъ его́: тогда́ даде́ Соломо́нъ хира́му два́десять градо́въ въ земли́ Галиле́йстѣй.
И изы́де хира́мъ изъ ти́ра и по́йде въ Галиле́ю ви́дѣти гра́ды, я́же даде́ ему́ Соломо́нъ: и не бы́ша ему́ уго́дни,
и рече́: что́ гра́ди сі́и, я́же да́лъ ми́ еси́, бра́те? И нарече́ я́ предѣ́лъ [хаву́ль], до дне́шняго дне́.
И при­­несе́ хира́мъ Соломо́ну сто́ и два́десять тала́нтъ зла́та.
Сiе́ же е́сть число́ дая́нiя е́же при­­несе́ ца́рь Соломо́нъ, да сози́ждетъ хра́мъ Госпо́день и до́мъ царе́въ, и мело́нъ и стѣ́ну Иерусали́мску и краегра́дiе е́же огради́ти стѣ́ну гра́да дави́дова, и Асу́ръ и Магедо́ и газе́ръ.
Фарао́нъ ца́рь Еги́петскiй взы́де и взя́ газе́ръ и сожже́ и́ огне́мъ, и Ханаа́на живу́щаго во гра́дѣ то́мъ погуби́: и даде́ его́ въ да́ръ дще́ри сво­е́й, женѣ́ Соломо́ни.
И согради́ Соломо́нъ газе́ръ и веѳоро́нъ ни́жнiй,
и Валаа́ѳъ и Ѳамо́ръ въ пусты́ни.
И вся́ гра́ды крѣ́пкiя, и́же бы́ша Соломо́ну, и вся́ гра́ды, идѣ́же бя́ху колесни́цы, и вся́ гра́ды, идѣ́же бя́ху ко́н­ницы его́, и все́ е́же бы́сть уго́дно царю́ Соломо́ну, созда́ во Иерусали́мѣ, и въ Лива́нѣ и во все́й земли́ ца́р­ст­ва сво­его́.
Всѣ́хъ люді́й оста́в­шихся от­ Аморре́а и Хетте́а, и Ферезе́а и Ханане́а, и Еве́а и Иевусе́а и Гергесе́а, не су́щихъ от­ сыно́въ Изра́илевыхъ,
сыно́въ и́хъ оста́в­шихся по ни́хъ на земли́, и́хже не воз­мого́ша сы́нове Изра́илевы потреби́ти и́хъ, ца́рь Соломо́нъ порабо́ти и́хъ дая́ти да́нь да́же до дне́ сего́:
от­ сыно́въ же Изра́илевыхъ не даде́ въ рабо́ту Соломо́нъ, я́ко ті́и бя́ху му́жiе хра́брiи, и о́троцы его́, и кня́зи его́, и триста́ты его́, и во­ево́ды колесни́цъ его́, и ко́н­ницы его́.
И бя́ху старѣ́йшины при­­ста́влен­нымъ надъ дѣ́лы царя́ Соломо́на, пя́ть со́тъ пятьдеся́тъ повелѣва́ющiи лю́демъ дѣ́ла­ю­щымъ дѣ́ло.
Дще́рь же фарао́на пре́йде изъ гра́да дави́дова въ до́мъ сво́й, его́же созда́ е́й Соломо́нъ, тогда́ созда́ мело́нъ.
И при­­ноша́­ше Соломо́нъ три́жды въ го́дъ всесожже́нiя и ми́рныя же́ртвы на олта́рь, его́же сози́жде Го́споду, и кадя́ше ѳимiа́мъ предъ Го́сподемъ: и соверши́ хра́мъ.
И сотвори́ ца́рь Соломо́нъ кора́бль въ гасiо́нѣ гаве́рстѣмъ, и́же при­­ Ела́ѳѣ, при­­ у́стiи мо́ря послѣ́дняго, въ земли́ Едо́мстѣй.
И посла́ хира́мъ на корабли́ от­ о́трокъ сво­и́хъ му́жы корабе́лники управля́ти вѣ́дущихъ мо́ре со о́троки Соломо́ни:
и прiидо́ша въ Софи́ръ, и взя́ша от­ту́ду зла́та четы́ре ста́ и два́десять тала́нтъ и при­­несо́ша царю́ Соломо́ну.
Синодальный
1 Соломон взял в жены дочь фараона и приносит жертвы на высотах; 4 во время жертвоприношения в Гаваоне Господь предлагает ему просить, что ему нужно; он просит мудрости, чтоб уметь судить; 10 Господь, благоволя к его просьбе, даровал ему мудрость и прибавил богатство и долголетие; 16 Соломон рассудил дело двух женщин о младенце.
[Когда утвердилось царство в руках Соломона,] Соломон породнился с фараоном, царем Египетским, и взял за себя дочь фараона и ввел ее в город Давидов, доколе не построил дома своего и дома Господня и стены вокруг Иерусалима.
Народ еще приносил жертвы на высотах, ибо не был построен дом имени Господа до того времени.
И возлюбил Соломон Господа, ходя по уставу Давида, отца своего; но и он приносил жертвы и курения на высотах.
И пошел царь в Гаваон, чтобы принести там жертву, ибо там был главный жертвенник. Тысячу всесожжений вознес Соломон на том жертвеннике.
В Гаваоне явился Господь Соломону во сне ночью, и сказал Бог: проси, что дать тебе.
И сказал Соломон: Ты сделал рабу Твоему Давиду, отцу моему, великую милость; и за то, что он ходил пред Тобою в истине и правде и с искренним сердцем пред Тобою, Ты сохранил ему эту великую милость и даровал ему сына, который сидел бы на престоле его, как это и есть ныне;
и ныне, Господи Боже мой, Ты поставил раба Твоего царем вместо Давида, отца моего; но я отрок малый, не знаю ни моего выхода, ни входа;
и раб Твой – среди народа Твоего, который избрал Ты, народа столь многочисленного, что по множеству его нельзя ни исчислить его, ни обозреть;
даруй же рабу Твоему сердце разумное, чтобы судить народ Твой и различать, что добро и что зло; ибо кто может управлять этим многочисленным народом Твоим?
И благоугодно было Господу, что Соломон просил этого.
И сказал ему Бог: за то, что ты просил этого и не просил себе долгой жизни, не просил себе богатства, не просил себе душ врагов твоих, но просил себе разума, чтоб уметь судить, –
вот, Я сделаю по слову твоему: вот, Я даю тебе сердце мудрое и разумное, так что подобного тебе не было прежде тебя, и после тебя не восстанет подобный тебе;
и то, чего ты не просил, Я даю тебе, и богатство и славу, так что не будет подобного тебе между царями во все дни твои;
и если будешь ходить путем Моим, сохраняя уставы Мои и заповеди Мои, как ходил отец твой Давид, Я продолжу и дни твои.
И пробудился Соломон, и вот, это было сновидение. И пошел он в Иерусалим и стал [пред жертвенником] пред ковчегом завета Господня, и принес всесожжения и совершил жертвы мирные, и сделал большой пир для всех слуг своих.
Тогда пришли две женщины блудницы к царю и стали пред ним.
И сказала одна женщина: о, господин мой! я и эта женщина живем в одном доме; и я родила при ней в этом доме;
на третий день после того, как я родила, родила и эта женщина; и были мы вместе, и в доме никого постороннего с нами не было; только мы две были в доме;
и умер сын этой женщины ночью, ибо она заспала его;
и встала она ночью, и взяла сына моего от меня, когда я, раба твоя, спала, и положила его к своей груди, а своего мертвого сына положила к моей груди;
утром я встала, чтобы покормить сына моего, и вот, он был мертвый; а когда я всмотрелась в него утром, то это был не мой сын, которого я родила.
И сказала другая женщина: нет, мой сын живой, а твой сын мертвый. А та говорила ей: нет, твой сын мертвый, а мой живой. И говорили они так пред царем.
И сказал царь: эта говорит: мой сын живой, а твой сын мертвый; а та говорит: нет, твой сын мертвый, а мой сын живой.
И сказал царь: подайте мне меч. И принесли меч к царю.
И сказал царь: рассеките живое дитя надвое и отдайте половину одной и половину другой.
И отвечала та женщина, которой сын был живой, царю, ибо взволновалась вся внутренность ее от жалости к сыну своему: о, господин мой! отдайте ей этого ребенка живого и не умерщвляйте его. А другая говорила: пусть же не будет ни мне, ни тебе, рубите.
И отвечал царь и сказал: отдайте этой живое дитя, и не умерщвляйте его: она – его мать.
И услышал весь Израиль о суде, как рассудил царь; и стали бояться царя, ибо увидели, что мудрость Божия в нем, чтобы производить суд.
1 Господь обновляет с Соломоном Свой завет и предупреждает о наказаниях за неверность; 10 недовольство царя Тирского двадцатью городами, данными ему Соломоном; 15 Соломон сделал всех потомков побежденных Хананеев оброчными работниками, сынов же Израилевых — своими начальниками; 26 корабль Соломона и торговля с заграницей.
После того, как Соломон кончил строение храма Господня и дома царского и все, что Соломон желал сделать,
явился Соломону Господь во второй раз, как явился ему в Гаваоне.
И сказал ему Господь: Я услышал молитву твою и прошение твое, о чем ты просил Меня; [сделал все по молитве твоей]. Я освятил сей храм, который ты построил, чтобы пребывать имени Моему там вовек; и будут очи Мои и сердце Мое там во все дни.
И если ты будешь ходить пред лицем Моим, как ходил отец твой Давид, в чистоте сердца и в правоте, исполняя все, что Я заповедал тебе, и если будешь хранить уставы Мои и законы Мои,
то Я поставлю царский престол твой над Израилем вовек, как Я сказал отцу твоему Давиду, говоря: «не прекратится у тебя сидящий на престоле Израилевом».
Если же вы и сыновья ваши отступите от Меня и не будете соблюдать заповедей Моих и уставов Моих, которые Я дал вам, и пойдете и станете служить иным богам и поклоняться им,
то Я истреблю Израиля с лица земли, которую Я дал ему, и храм, который Я освятил имени Моему, отвергну от лица Моего, и будет Израиль притчею и посмешищем у всех народов.
И о храме сем высоком всякий, проходящий мимо его, ужаснется и свистнет, и скажет: «за что Господь поступил так с сею землею и с сим храмом?»
И скажут: «за то, что они оставили Господа Бога своего, Который вывел отцов их из земли Египетской, и приняли других богов, и поклонялись им и служили им, – за это навел на них Господь все сие бедствие».
По окончании двадцати лет, в которые Соломон построил два дома, – дом Господень и дом царский, –
на что Хирам, царь Тирский, доставлял Соломону дерева кедровые и дерева кипарисовые и золото, по его желанию, – царь Соломон дал Хираму двадцать городов в земле Галилейской.
И вышел Хирам из Тира посмотреть города, которые дал ему Соломон, и они не понравились ему.
И сказал он: что это за города, которые ты, брат мой, дал мне? И назвал их землею Кавул, как называются они до сего дня.
И послал Хирам царю сто двадцать талантов золота.
Вот распоряжение о подати, которую наложил царь Соломон, чтобы построить храм Господень и дом свой, и Милло, и стену Иерусалимскую, Гацор, и Мегиддо, и Газер.
Фараон, царь Египетский, пришел и взял Газер, и сжег его огнем, и Хананеев, живших в городе, побил, и отдал его в приданое дочери своей, жене Соломоновой.
И построил Соломон Газер и нижний Бефорон,
и Ваалаф и Фадмор в пустыне,
и все города для запасов, которые были у Соломона, и города для колесниц, и города для конницы и все то, что Соломон хотел построить в Иерусалиме и на Ливане и во всей земле своего владения.
Весь народ, оставшийся от Аморреев, Хеттеев, Ферезеев, [Хананеев,] Евеев, Иевусеев и [Гергесеев], которые были не из сынов Израилевых,
детей их, оставшихся после них на земле, которых сыны Израилевы не могли истребить, Соломон сделал оброчными работниками до сего дня.
Сынов же Израилевых Соломон не делал работниками, но они были его воинами, его слугами, его вельможами, его военачальниками и вождями его колесниц и его всадников.
Вот главные приставники над работами Соломоновыми: управлявших народом, который производил работы, было пятьсот пятьдесят.
Дочь фараонова перешла из города Давидова в свой дом, который построил для нее Соломон; потом построил он Милло.
И приносил Соломон три раза в год всесожжения и мирные жертвы на жертвеннике, который он построил Господу, и курение на нем совершал пред Господом. И окончил он строение дома.
Царь Соломон также сделал корабль в Ецион-Гавере, что при Елафе, на берегу Чермного моря, в земле Идумейской.
И послал Хирам на корабле своих подданных корабельщиков, знающих море, с подданными Соломоновыми;
и отправились они в Офир, и взяли оттуда золота четыреста двадцать талантов, и привезли царю Соломону.
Salomone divenne genero del faraone, re d'Egitto. Prese la figlia del faraone, che introdusse nella Città di Davide, ove rimase finché non terminò di costruire la propria casa, il tempio del Signore e le mura di cinta di Gerusalemme.
Il popolo però offriva sacrifici sulle alture, perché ancora non era stato costruito un tempio per il nome del Signore.
Salomone amava il Signore e nella sua condotta seguiva le disposizioni di Davide, suo padre; tuttavia offriva sacrifici e bruciava incenso sulle alture.
Il re andò a Gàbaon per offrirvi sacrifici, perché ivi sorgeva l'altura più grande. Su quell'altare Salomone offrì mille olocausti.
A Gàbaon il Signore apparve a Salomone in sogno durante la notte. Dio disse: "Chiedimi ciò che vuoi che io ti conceda".
Salomone disse: "Tu hai trattato il tuo servo Davide, mio padre, con grande amore, perché egli aveva camminato davanti a te con fedeltà, con giustizia e con cuore retto verso di te. Tu gli hai conservato questo grande amore e gli hai dato un figlio che siede sul suo trono, come avviene oggi.
Ora, Signore, mio Dio, tu hai fatto regnare il tuo servo al posto di Davide, mio padre. Ebbene io sono solo un ragazzo; non so come regolarmi.
Il tuo servo è in mezzo al tuo popolo che hai scelto, popolo numeroso che per quantità non si può calcolare né contare.
Concedi al tuo servo un cuore docile, perché sappia rendere giustizia al tuo popolo e sappia distinguere il bene dal male; infatti chi può governare questo tuo popolo così numeroso?".
Piacque agli occhi del Signore che Salomone avesse domandato questa cosa.
Dio gli disse: "Poiché hai domandato questa cosa e non hai domandato per te molti giorni, né hai domandato per te ricchezza, né hai domandato la vita dei tuoi nemici, ma hai domandato per te il discernimento nel giudicare,
ecco, faccio secondo le tue parole. Ti concedo un cuore saggio e intelligente: uno come te non ci fu prima di te né sorgerà dopo di te.
Ti concedo anche quanto non hai domandato, cioè ricchezza e gloria, come a nessun altro fra i re, per tutta la tua vita.
Se poi camminerai nelle mie vie osservando le mie leggi e i miei comandi, come ha fatto Davide, tuo padre, prolungherò anche la tua vita".
Salomone si svegliò; ecco, era stato un sogno. Andò a Gerusalemme; stette davanti all'arca dell'alleanza del Signore, offrì olocausti, compì sacrifici di comunione e diede un banchetto per tutti i suoi servi.
Un giorno vennero dal re due prostitute e si presentarono innanzi a lui.
Una delle due disse: "Perdona, mio signore! Io e questa donna abitiamo nella stessa casa; io ho partorito mentre lei era in casa.
Tre giorni dopo il mio parto, anche questa donna ha partorito; noi stiamo insieme e non c'è nessun estraneo in casa fuori di noi due.
Il figlio di questa donna è morto durante la notte, perché lei gli si era coricata sopra.
Ella si è alzata nel cuore della notte, ha preso il mio figlio dal mio fianco, mentre la tua schiava dormiva, e se lo è messo in seno e sul mio seno ha messo il suo figlio morto.
Al mattino mi sono alzata per allattare mio figlio, ma ecco, era morto. L'ho osservato bene al mattino; ecco, non era il figlio che avevo partorito io".
L'altra donna disse: "Non è così! Mio figlio è quello vivo, il tuo è quello morto". E quella, al contrario, diceva: "Non è così! Quello morto è tuo figlio, il mio è quello vivo". Discutevano così alla presenza del re.
Il re disse: "Costei dice: "Mio figlio è quello vivo, il tuo è quello morto", mentre quella dice: "Non è così! Tuo figlio è quello morto e il mio è quello vivo"".
Allora il re ordinò: "Andate a prendermi una spada!". Portarono una spada davanti al re.
Quindi il re aggiunse: "Tagliate in due il bambino vivo e datene una metà all'una e una metà all'altra".
La donna il cui figlio era vivo si rivolse al re, poiché le sue viscere si erano commosse per il suo figlio, e disse: "Perdona, mio signore! Date a lei il bimbo vivo; non dovete farlo morire!". L'altra disse: "Non sia né mio né tuo; tagliate!".
Presa la parola, il re disse: "Date alla prima il bimbo vivo; non dovete farlo morire. Quella è sua madre".
Tutti gli Israeliti seppero della sentenza pronunciata dal re e provarono un profondo rispetto per il re, perché avevano constatato che la sapienza di Dio era in lui per rendere giustizia.
Quando Salomone ebbe terminato di costruire il tempio del Signore, la reggia e quanto aveva voluto attuare,
il Signore apparve per la seconda volta a Salomone, come gli era apparso a Gàbaon.
Il Signore gli disse: "Ho ascoltato la tua preghiera e la tua supplica che mi hai rivolto; ho consacrato questa casa, che tu hai costruito per porre in essa il mio nome per sempre. I miei occhi e il mio cuore saranno là tutti i giorni.
Quanto a te, se camminerai davanti a me come camminò Davide, tuo padre, con cuore integro e con rettitudine, facendo quanto ti ho comandato, e osserverai le mie leggi e le mie norme,
io stabilirò il trono del tuo regno su Israele per sempre, come ho promesso a Davide, tuo padre, dicendo: "Non ti sarà tolto un discendente dal trono d'Israele".
Ma se voi e i vostri figli vi ritirerete dal seguirmi, se non osserverete i miei comandi e le mie leggi che io vi ho proposto, se andrete a servire altri dèi e a prostrarvi davanti ad essi,
allora eliminerò Israele dalla terra che ho dato loro, rigetterò da me il tempio che ho consacrato al mio nome; Israele diventerà la favola e lo zimbello di tutti i popoli.
Questo tempio sarà una rovina; chiunque vi passerà accanto resterà sbigottito, fischierà di scherno e si domanderà: "Perché il Signore ha agito così con questa terra e con questo tempio?".
Si risponderà: "Perché hanno abbandonato il Signore, loro Dio, che aveva fatto uscire i loro padri dalla terra d'Egitto, e si sono legati a dèi stranieri, prostrandosi davanti a loro e servendoli. Per questo il Signore ha fatto venire su di loro tutta questa sciagura"".
Passati i vent'anni durante i quali Salomone aveva costruito i due edifici, il tempio del Signore e la reggia,
poiché Chiram, re di Tiro, aveva fornito a Salomone legname di cedro e legname di cipresso e oro secondo ogni suo desiderio, Salomone diede a Chiram venti città nella regione della Galilea.
Chiram uscì da Tiro per vedere le città che Salomone gli aveva dato, ma non gli piacquero.
Perciò disse: "Sono queste le città che tu mi hai dato, fratello mio?". Le chiamò terra di Cabul, nome ancora in uso.
Chiram aveva mandato al re centoventi talenti d'oro.
Questa fu l'occasione in cui il re Salomone istituì il lavoro coatto per costruire il tempio, la reggia, il Millo, le mura di Gerusalemme, Asor, Meghiddo, Ghezer.
Il faraone, re d'Egitto, con una spedizione aveva preso Ghezer, l'aveva data alle fiamme, aveva ucciso i Cananei che abitavano nella città e poi l'aveva assegnata in dote a sua figlia, moglie di Salomone.
Salomone riedificò Ghezer, Bet-Oron inferiore,
Baalàt, Tamar nel deserto del paese
e tutte le città dei magazzini che gli appartenevano, le città per i carri, quelle per i cavalli, e costruì a Gerusalemme, nel Libano e in tutto il territorio del suo dominio tutto ciò che gli piacque.
Quanti rimanevano degli Amorrei, degli Ittiti, dei Perizziti, degli Evei e dei Gebusei, che non erano Israeliti,
e cioè i loro discendenti rimasti dopo di loro nella terra, coloro che gli Israeliti non avevano potuto votare allo sterminio, Salomone li arruolò per il lavoro coatto da schiavi, come è ancora oggi.
Ma degli Israeliti Salomone non fece schiavo nessuno, perché essi erano guerrieri, suoi ministri, suoi comandanti, suoi scudieri, comandanti dei suoi carri e dei suoi cavalieri.
I comandanti dei prefetti, che dirigevano i lavori per Salomone, erano cinquecentocinquanta; essi dirigevano il popolo che si occupava dei lavori.
Dopo che la figlia del faraone si trasferì dalla Città di Davide alla casa che il re Salomone le aveva fatto costruire, questi costruì il Millo.
Tre volte all'anno Salomone offriva olocausti e sacrifici di comunione sull'altare che aveva costruito per il Signore e bruciava incenso su quello che era davanti al Signore. Così terminò il tempio.
Salomone costruì anche una flotta a Esion-Ghèber, che è presso Elat, sulla riva del Mar Rosso, nel territorio di Edom.
Chiram inviò alla flotta i suoi servi, marinai che conoscevano il mare, insieme con i servi di Salomone.
Andarono in Ofir e di là presero quattrocentoventi talenti d'oro e li portarono al re Salomone.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible