И посла́ хира́мъ ца́рь ти́рскiй о́троки своя́ къ Соломо́ну: услы́ша бо, я́ко пома́заша его́ на ца́рство вмѣ́сто дави́да отца́ его́, я́ко любя́ше хира́мъ дави́да во вся́ дни́.

И посла́ Соломо́нъ къ хира́му, глаго́ля:

ты́ вѣ́си отца́ моего́ дави́да, я́ко не возмо́же созда́ти до́му и́мени Го́спода Бо́га моего́, от лица́ проти́вныхъ, окружи́вшихъ его́, до́ндеже даде́ я́ Госпо́дь подъ стопы́ но́гъ его́:

и ны́нѣ упоко́и Госпо́дь Бо́гъ мо́й мнѣ́ о́крестъ, нѣ́сть навѣ́тника, ниже́ сопроти́вника лука́ваго:

и се́, а́зъ глаго́лю созда́ти до́мъ и́мени Го́спода Бо́га моего́, я́коже глаго́ла Госпо́дь Бо́гъ къ дави́ду отцу́ моему́, глаго́ля: сы́нъ тво́й, его́же да́мъ вмѣ́сто тебе́ на престо́лъ тво́й, то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени моему́:

и ны́нѣ заповѣ́ждь, да насѣку́тъ ми́ дре́въ от Лива́на, и се́, раби́ мои́ съ рабы́ твои́ми, и мзду́ трудо́въ твои́хъ да́мъ ти́ по всему́ ели́ка рече́ши, поне́же ты́ вѣ́си, я́ко нѣ́сть на́мъ вѣ́дущаго древа́ сѣщи́, я́коже Сидо́няне.

И бы́сть егда́ услы́ша хира́мъ словеса́ Соломо́ня, возра́довася зѣло́ и рече́: благослове́нъ Бо́гъ дне́сь, и́же даде́ дави́ду сы́на разу́мна надъ людьми́ си́ми мно́гими.

И посла́ хира́мъ къ Соломо́ну, глаго́ля: слы́шахъ о всѣ́хъ, и́хже ра́ди посла́лъ еси́ ко мнѣ́: а́зъ сотворю́ все́ хотѣ́нiе твое́ о древа́хъ ке́дровыхъ и пе́вговыхъ:

слуги́ мои́ изнесу́тъ я́ от Лива́на къ мо́рю, и а́зъ положу́ я́ въ складе́нiя на мѣ́сто, идѣ́же возвѣсти́ши мнѣ́, и довезу́ я́ та́мо: и ты́ во́змеши, и сотвори́ши хотѣ́нiе мое́, е́же да́ти хлѣ́бы до́му моему́.

И бѣ́ хира́мъ дая́ Соломо́ну ке́дры и пе́вги и всю́ во́лю его́.

И даде́ Соломо́нъ хира́му два́десять ты́сящъ мѣ́ръ пшени́цы, и пи́щу до́му его́, и два́десять ты́сящъ мѣ́ръ еле́а чи́стаго: по сему́ дава́ше Соломо́нъ хира́му на вся́ко лѣ́то.

И Госпо́дь даде́ Соломо́ну прему́дрость, я́коже глаго́ла ему́. И бѣ́ ми́ръ между́ хира́момъ и между́ Соломо́номъ, и положи́ша завѣ́тъ между́ собо́ю.

И взя́ ца́рь да́нь от всего́ Изра́иля, и бѣ́ да́нь три́десять ты́сящъ муже́й.

И посла́ я́ въ Лива́нъ, де́сять ты́сящъ на ме́сяцъ въ премѣ́ну: ме́сяцъ бы́ша въ Лива́нѣ и два́ ме́сяца въ дому́ свое́мъ: и бя́ше Адонира́мъ надъ да́нiю.

И бя́ше Соломо́ну се́дмьдесятъ ты́сящъ нося́щихъ бремена́ и о́смьдесятъ ты́сящъ сѣку́щихъ ка́менiе въ горѣ́,

кромѣ́ старѣ́йшинъ приста́вленыхъ надъ дѣла́ми Соломо́ними, три́ ты́сящы и ше́сть со́тъ приста́вникъ дѣ́лающихъ дѣла́.

И заповѣ́да ца́рь, и взя́ша ка́менiе вели́кое, ка́менiе честно́е на основа́нiе хра́ма, и ка́менiе нете́саное.

И истеса́ша сы́нове Соломо́ни и сы́нове хира́мли и каменосѣ́чцы Гева́лстiи: и изгото́виша ка́менiя и древа́ въ три́ лѣ́та.

И ца́рь Соломо́нъ бѣ́ женолюби́въ, и поя́ жены́ чужды́я, и дще́рь фарао́ню, Моави́тяныни, Аммани́тяныни, и Аморре́аныни,

от язы́къ, и́хже отрече́ Госпо́дь сыно́мъ Изра́илевымъ: не входи́те въ ня́, и ті́и да не вхо́дятъ въ ва́съ, да не отвратя́тъ ду́шъ ва́шихъ вслѣ́дъ и́долъ свои́хъ: къ тѣ́мъ прилѣпи́ся Соломо́нъ люби́ти,

и бы́ша ему́ же́нъ нача́лныхъ се́дмь со́тъ, и подло́жницъ три́ста.

И бы́сть въ вре́мя ста́рости Соломо́ни, и соврати́ша жены́ чужді́я се́рдце его́ вслѣ́дъ бого́въ ины́хъ, и не бѣ́ се́рдце его́ соверше́нно съ Го́сподемъ Бо́гомъ его́, я́коже се́рдце дави́да отца́ его́,

и хожда́ше Соломо́нъ вслѣ́дъ Аста́рта ме́рзости Сидо́нскiя и вслѣ́дъ царя́ и́хъ, и́дола сыно́въ Аммо́нихъ.

И сотвори́ Соломо́нъ лука́вое предъ Го́сподемъ: и не хожда́ше вслѣ́дъ Го́спода, я́коже дави́дъ оте́цъ его́.

Тогда́ созда́ Соломо́нъ высо́ко [ка́пище] хамо́су, и́долу Моа́влю, и царю́ и́хъ, и́долу сыно́въ Аммо́нихъ, и Аста́ртѣ, ме́рзости Сидо́нстѣй, на горѣ́ я́же предъ Иерусали́момъ:

и та́ко сотвори́ всѣ́мъ жена́мъ свои́мъ чужди́мъ, я́же кадя́ху и жря́ху и́доломъ свои́мъ.

И разгнѣ́вася Госпо́дь на Соломо́на, я́ко уклони́ се́рдце свое́ от Го́спода Бо́га Изра́илева, и я́вльшагося ему́ два́жды

и заповѣ́давшаго ему́ два́жды о словеси́ се́мъ, весма́ не ходи́ти ему́ вслѣ́дъ бого́въ инѣ́хъ, но храни́ти и твори́ти я́же заповѣ́да ему́ Госпо́дь Бо́гъ,

и рече́ Госпо́дь къ Соломо́ну: поне́же бы́ша сiя́ съ тобо́ю, и не сохрани́лъ еси́ за́повѣдiй мои́хъ и повелѣ́нiй мои́хъ, я́же заповѣ́дахъ тебѣ́, раздира́я раздеру́ ца́рство твое́ изъ руку́ твое́ю и да́мъ е́ рабу́ твоему́:

оба́че во дни́ твоя́ не сотворю́ си́хъ дави́да ра́ди отца́ твоего́: от руки́ же сы́на твоего́ отиму́ е́:

то́кмо всего́ ца́рства не возму́, ски́петръ еди́нъ да́мъ сы́ну твоему́ дави́да ра́ди раба́ моего́ и Иерусали́ма ра́ди гра́да, его́же избра́хъ.

И воздви́же Госпо́дь проти́вника на Соломо́на Аде́ра Идуме́анина от сѣ́мене ца́рска во Идуме́и.

И бы́сть егда́ искорени́ дави́дъ Едо́ма, егда́ и́де Иоа́въ воево́да во́й погреба́ти побие́нныя, изсѣче́ вся́къ му́жескъ по́лъ во Идуме́и:

я́ко ше́сть ме́сяцъ сѣдя́ше та́мо Иоа́въ и ве́сь Изра́иль во Идуме́и, до́ндеже изби́ вся́къ му́жескъ по́лъ въ Идуме́и:

и избѣже́ Аде́ръ са́мъ и вси́ му́жiе Идуме́йстiи от отроко́въ отца́ его́ съ ни́мъ, и внидо́ша во Еги́петъ: Аде́ръ же бя́ше о́трочищь ма́лъ.

И воста́ша му́жiе изъ гра́да Мадiа́мска, и прiидо́ша въ Фара́нъ, и взя́ша муже́й съ собо́ю и прiидо́ша къ фарао́ну царю́ Еги́петскому. И вни́де Аде́ръ къ фарао́ну, и даде́ ему́ [ца́рь] до́мъ, и пи́щу опредѣли́ ему́, и зе́млю даде́ ему́.

И обрѣ́те Аде́ръ благода́ть предъ очи́ма фарао́нима зѣло́, и даде́ ему́ въ жену́ сестру́ жены́ своея́, сестру́ Ѳекеми́ны бо́лшую.

И роди́ ему́ сестра́ Ѳекеми́ны Аде́ру ганива́ѳа сы́на своего́, и воскорми́ его́ Ѳекеми́на посредѣ́ сыно́въ фарао́нихъ, и бѣ́ ганива́ѳъ посредѣ́ сыно́въ фарао́нихъ.

И Аде́ръ услы́ша бо Еги́птѣ, я́ко у́спе дави́дъ со отцы́ свои́ми, и я́ко у́мре Иоа́въ воево́да во́инству, и рече́ Аде́ръ къ фарао́ну: отпусти́ мя, да возвращу́ся въ зе́млю мою́.

И рече́ фарао́нъ Аде́ру: чи́мъ ты́ не дово́ленъ еси́ у мене́? и се́, ты́ про́сишися отити́ въ зе́млю свою́? И рече́ ему́ Аде́ръ: я́ко отпуща́я да отпу́стиши мя́. И возврати́ся Аде́ръ въ зе́млю свою́.

И воздви́же Госпо́дь проти́вника Соломо́ну разо́на, сы́на Елiада́ева, и́же убѣже́ от Ададезе́ра царя́ су́вска, господи́на своего́.

И собра́шася къ нему́ му́жiе, и бѣ́ воево́да полка́ мяте́жнаго, егда́ убива́ше я́ дави́дъ: и идо́ша въ Дама́скъ, и сѣдо́ша въ не́мъ, и воцари́шася въ дама́сцѣ.

И бѣ́ стужа́я Изра́илеви во вся́ дни́ Соломо́ни: сiя́ зло́ба Аде́ра: и отягчи́ Изра́иля и воцари́ся въ земли́ Едо́мстѣй.

И иеровоа́мъ сы́нъ нава́товъ, Ефра́ѳянинъ от сари́ры, сы́нъ жены́ вдови́цы, ра́бъ Соломо́новъ, и воздви́же ру́цѣ на царя́ Соломо́на.

И сiя́ вина́, я́ко воздви́же ру́цѣ на царя́ Соломо́на: ца́рь Соломо́нъ созида́ше краегра́дiе и огражда́ше стѣно́ю гра́дъ дави́да отца́ своего́:

иеровоа́мъ же человѣ́къ крѣ́покъ си́лою. И ви́дѣ Соломо́нъ о́трока, я́ко му́жъ дѣ́лъ е́сть, и поста́ви его́ надъ бремена́ми до́му Ио́сифова.

И бы́сть во вре́мя о́но, и иеровоа́мъ изы́де изъ Иерусали́ма, и обрѣ́те его́ Ахі́а Силони́тянинъ проро́къ на пути́, и соврати́ его́ съ пути́: и бѣ́ Ахі́а облече́нъ въ ри́зу но́ву: и [бѣ́ста] о́ба еди́ны на по́ли.

И взя́ Ахі́а за ри́зу свою́ но́вую, я́же бѣ́ на не́мъ, и раздра́ ю́ на двана́десять жре́бiй,

и рече́ иеровоа́му: прiими́ себѣ́ де́сять жре́бiй, я́ко та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: се́, а́зъ отторга́ю ца́рство изъ руки́ Соломо́ни, и да́мъ ти́ хору́гвiй де́сять:

и двѣ́ хору́гви бу́дутъ ему́, раба́ ра́ди моего́ дави́да и Иерусали́ма ра́ди гра́да, его́же избра́хъ себѣ́ от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ,

зане́же оста́ви мя́ и поклони́ся Аста́ртѣ ме́рзости Сидо́нстѣй и хамо́су и кумíромъ Моа́влимъ и царю́ и́хъ претыка́нiю сыно́въ Аммо́нихъ, и не по́йде по путе́мъ мои́мъ, е́же твори́ти уго́дная предо мно́ю, я́коже дави́дъ оте́цъ его́:

и не отиму́ ца́рства всего́ от руку́ его́, поне́же защища́я защищу́ его́ во вся́ дни́ живота́ его́, дави́да ра́ди раба́ моего́, его́же избра́хъ, и́же сохрани́ за́повѣди моя́ и оправда́нiя:

и отиму́ ца́рство от руки́ сы́на его́, и да́мъ ти́ де́сять хору́гвiй,

сы́ну же его́ да́мъ двѣ́ хору́гви, я́ко да бу́детъ престо́лъ рабу́ моему́ дави́ду во вся́ дни́ предо мно́ю во Иерусали́мѣ гра́дѣ, его́же избра́хъ себѣ́ на положе́нiе и́мени моему́ та́мо:

и прiиму́ тя́, и воцари́шися, въ ни́хже жела́етъ душа́ твоя́, и ты́ бу́деши ца́рь надъ Изра́илемъ:

и бу́детъ а́ще сохрани́ши вся́, ели́ка заповѣ́даю ти́, и по́йдеши по путе́мъ мои́мъ, и сотвори́ши уго́дная предо мно́ю, храни́ти за́повѣди моя́ и повелѣ́нiя моя́, я́коже сотвори́ дави́дъ ра́бъ мо́й, и бу́ду съ тобо́ю, и сози́жду ти́ до́мъ вѣ́ренъ, я́коже созда́хъ дави́ду, и да́мъ ти́ Изра́иля:

и озло́блю ро́дъ дави́довъ за сiя́, но не во вся́ дни́.

И иска́ше Соломо́нъ уби́ти иеровоа́ма. И воста́ иеровоа́мъ, и убѣжа́ во Еги́петъ къ сусаки́му царю́ Еги́петску, и бѣ́ во Еги́птѣ, до́ндеже Соломо́нъ у́мре.

И про́чая слове́съ Соломо́нихъ, и вся́ ели́ка сотвори́, и ве́сь смы́слъ его́, не се́ ли, сiя́ пи́сана бы́ша въ кни́зѣ слове́съ Соломо́нихъ?

И дні́е, въ ня́же ца́рствова Соломо́нъ во Иерусали́мѣ надъ всѣ́мъ Изра́илемъ, четы́редесять лѣ́тъ.

И у́спе Соломо́нъ со отцы́ свои́ми: и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́да отца́ его́,^–

^–и воцари́ся ровоа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Синодальный

1 Соломон заключил договор с Хирамом, царем Тирским, чтобы тот нарубил деревьев с Ливана и доставил их в Иерусалим для постройки дома Господня; 13 обложение повинностью всего Израиля, чтобы работать каждый третий месяц для царя.

И послал Хирам, царь Тирский, слуг своих к Соломону, когда услышал, что его помазали в царя на место отца его; ибо Хирам был другом Давида во всю жизнь.

И послал также и Соломон к Хираму сказать:

ты знаешь, что Давид, отец мой, не мог построить дом имени Господа Бога своего по причине войн с окрестными народами, доколе Господь не покорил их под стопы ног его;

ныне же Господь Бог мой даровал мне покой отовсюду: нет противника и нет более препон;

и вот, я намерен построить дом имени Господа Бога моего, как сказал Господь отцу моему Давиду, говоря: «сын твой, которого Я посажу вместо тебя на престоле твоем, он построит дом имени Моему»;

итак прикажи нарубить для меня кедров с Ливана; и вот, рабы мои будут вместе с твоими рабами, и я буду давать тебе плату за рабов твоих, какую ты назначишь; ибо ты знаешь, что у нас нет людей, которые умели бы рубить дерева так, как Сидоняне.

Когда услышал Хирам слова Соломона, очень обрадовался и сказал: благословен ныне Господь, Который дал Давиду сына мудрого для управления этим многочисленным народом!

И послал Хирам к Соломону сказать: я выслушал то, за чем ты посылал ко мне, и исполню все желание твое о деревах кедровых и деревах кипарисовых;

рабы мои свезут их с Ливана к морю, и я плотами доставлю их морем к месту, которое ты назначишь мне, и там сложу их, и ты возьмешь; но и ты исполни мое желание, чтобы доставлять хлеб для моего дома.

И давал Хирам Соломону дерева кедровые и дерева кипарисовые, вполне по его желанию.

А Соломон давал Хираму двадцать тысяч ко́ров пшеницы для продовольствия дома его и двадцать ко́ров оливкового выбитого масла: столько давал Соломон Хираму каждый год.

Господь дал мудрость Соломону, как обещал ему. И был мир между Хирамом и Соломоном, и они заключили между собою союз.

И обложил царь Соломон повинностью весь Израиль; повинность же состояла в тридцати тысячах человек.

И посылал их на Ливан, по десяти тысяч на месяц, попеременно; месяц они были на Ливане, а два месяца в доме своем. Адонирам же начальствовал над ними.

Еще у Соломона было семьдесят тысяч носящих тяжести и восемьдесят тысяч каменосеков в горах,

кроме трех тысяч трехсот начальников, поставленных Соломоном над работою для надзора за народом, который производил работу.

И повелел царь привозить камни большие, камни дорогие, для основания дома, камни обделанные.

Обтесывали же их работники Соломоновы и работники Хирамовы и Гивлитяне, и приготовляли дерева и камни для строения дома [три года].

1 Гнев Господа на Соломона за поклонение идолам под влиянием его чужеземных жен и предсказание, что при сыне его царство будет отторгнуто от него, кроме одного колена; 14 противники, которых Бог воздвиг против Соломона: Адер Идумеянин; 23 Разон Сириянин; 26 Иеровоам, сын Наватов, Ефремлянин, которому пророк Ахия обещал царствование над десятью коленами; 41 смерть Соломона.

И полюбил царь Соломон многих чужестранных женщин, кроме дочери фараоновой, Моавитянок, Аммонитянок, Идумеянок, Сидонянок, Хеттеянок,

из тех народов, о которых Господь сказал сынам Израилевым: «не входите к ним, и они пусть не входят к вам, чтобы они не склонили сердца вашего к своим богам»; к ним прилепился Соломон любовью.

И было у него семьсот жен и триста наложниц; и развратили жены его сердце его.

Во время старости Соломона жены его склонили сердце его к иным богам, и сердце его не было вполне предано Господу Богу своему, как сердце Давида, отца его.

И стал Соломон служить Астарте, божеству Сидонскому, и Милхому, мерзости Аммонитской.

И делал Соломон неугодное пред очами Господа и не вполне последовал Господу, как Давид, отец его.

Тогда построил Соломон капище Хамосу, мерзости Моавитской, на горе, которая пред Иерусалимом, и Молоху, мерзости Аммонитской.

Так сделал он для всех своих чужестранных жен, которые кадили и приносили жертвы своим богам.

И разгневался Господь на Соломона за то, что он уклонил сердце свое от Господа Бога Израилева, Который два раза являлся ему

и заповедал ему, чтобы он не следовал иным богам; но он не исполнил того, что заповедал ему Господь [Бог].

И сказал Господь Соломону: за то, что так у тебя делается, и ты не сохранил завета Моего и уставов Моих, которые Я заповедал тебе, Я отторгну от тебя царство и отдам его рабу твоему;

но во дни твои Я не сделаю сего ради Давида, отца твоего; из руки сына твоего исторгну его;

и не все царство исторгну; одно колено дам сыну твоему ради Давида, раба Моего, и ради Иерусалима, который Я избрал.

И воздвиг Господь противника на Соломона, Адера Идумеянина, из царского Идумейского рода.

Когда Давид был в Идумее, и военачальник Иоав пришел для погребения убитых и избил весь мужеский пол в Идумее, –

ибо шесть месяцев прожил там Иоав и все Израильтяне, доколе не истребили всего мужеского пола в Идумее, –

тогда сей Адер убежал в Египет и с ним несколько Идумеян, служивших при отце его; Адер был тогда малым ребенком.

Отправившись из Мадиама, они пришли в Фаран и взяли с собою людей из Фарана и пришли в Египет к фараону, царю Египетскому. [Адер вошел к фараону, и] он дал ему дом, и назначил ему содержание, и дал ему землю.

Адер снискал у фараона большую милость, так что он дал ему в жену сестру своей жены, сестру царицы Тахпенесы.

И родила ему сестра Тахпенесы сына Генувата. Тахпенеса воспитывала его в доме фараоновом; и жил Генуват в доме фараоновом вместе с сыновьями фараоновыми.

Когда Адер услышал, что Давид почил с отцами своими и что военачальник Иоав умер, то сказал фараону: отпусти меня, я пойду в свою землю.

И сказал ему фараон: разве ты нуждаешься в чем у меня, что хочешь идти в свою землю? Он отвечал: нет, но отпусти меня. [И возвратился Адер в землю свою.]

И воздвиг Бог против Соломона еще противника, Разона, сына Елиады, который убежал от государя своего Адраазара, царя Сувского,

и, собрав около себя людей, сделался начальником шайки, после того, как Давид разбил Адраазара; и пошли они в Дамаск, и водворились там, и владычествовали в Дамаске.

И был он противником Израиля во все дни Соломона. Кроме зла, причиненного Адером, он всегда вредил Израилю и сделался царем Сирии.

И Иеровоам, сын Наватов, Ефремлянин из Цареды, – имя матери его вдовы: Церуа, – раб Соломонов, поднял руку на царя.

И вот обстоятельство, по которому он поднял руку на царя: Соломон строил Милло, починивал повреждения в городе Давида, отца своего.

Иеровоам был человек мужественный. Соломон, заметив, что этот молодой человек умеет делать дело, поставил его смотрителем над оброчными из дома Иосифова.

В то время случилось Иеровоаму выйти из Иерусалима; и встретил его на дороге пророк Ахия Силомлянин, и на нем была новая одежда. На поле их было только двое.

И взял Ахия новую одежду, которая была на нем, и разодрал ее на двенадцать частей,

и сказал Иеровоаму: возьми себе десять частей, ибо так говорит Господь Бог Израилев: вот, Я исторгаю царство из руки Соломоновой и даю тебе десять колен,

а одно колено* останется за ним ради раба Моего Давида и ради города Иерусалима, который Я избрал из всех колен Израилевых. //*В греческом переводе: два колена.

Это за то, что они оставили Меня и стали поклоняться Астарте, божеству Сидонскому, и Хамосу, богу Моавитскому, и Милхому, богу Аммонитскому, и не пошли путями Моими, чтобы делать угодное пред очами Моими и соблюдать уставы Мои и заповеди Мои, подобно Давиду, отцу его.

Я не беру всего царства из руки его, но Я оставлю его владыкою на все дни жизни его ради Давида, раба Моего, которого Я избрал, который соблюдал заповеди Мои и уставы Мои;

но возьму царство из руки сына его и дам тебе из него десять колен;

а сыну его дам одно колено, дабы оставался светильник Давида, раба Моего, во все дни пред лицем Моим, в городе Иерусалиме, который Я избрал Себе для пребывания там имени Моего.

Тебя Я избираю, и ты будешь владычествовать над всем, чего пожелает душа твоя, и будешь царем над Израилем;

и если будешь соблюдать все, что Я заповедую тебе, и будешь ходить путями Моими и делать угодное пред очами Моими, соблюдая уставы Мои и заповеди Мои, как делал раб Мой Давид, то Я буду с тобою и устрою тебе дом твердый, как Я устроил Давиду, и отдам тебе Израиля;

и смирю Я род Давидов за сие, но не на все дни.

Соломон же хотел умертвить Иеровоама; но Иеровоам встал и убежал в Египет к Сусакиму, царю Египетскому, и жил в Египте до смерти Соломоновой.

Прочие события Соломоновы и все, что он делал, и мудрость его описаны в книге дел Соломоновых.

Времени царствования Соломонова в Иерусалиме над всем Израилем было сорок лет.
^11:43c^–и воцарился вместо него сын его Ровоам.

И почил Соломон с отцами своими и погребен был в городе Давида, отца своего,^–

Грузинский

Языки

გაგზავნა ხირამმა, ტიროსის მეფემ, თავისი მორჩილნი სოლომონთან, რადგან გაიგო, რომ იგი სცხეს მეფედ მამამისის ნაცვლად. ხოლო ხირამი დავითის მოყვარული იყო ყოველთვის.

შეუთვალა სოლომონმა ხირამს:

შენ იცი, რომ ვერ შესძლო მამაჩემმა დავითმა, აეშენებინა სახლი უფლის, თავისი ღვთის სახელზე, რადგან მტერი ეხვია გარშემო, ვიდრე უფალმა ფეხის ტერფით არ დაათრგუნინა ისინი.

ახლა კი ჩამომიგდო ირგვლივ მშვიდობა უფალმა, ჩემმა ღმერთმა; აღარ მყავს მოწინააღმდეგე და არც ფათერაკი მელის რაიმე.

აჰა, და ვფიქრობ ავაშენო სახლი უფლის, ჩემი ღმერთის სახელზე, როგორც ნათქვამი აქვს მამაჩემისთვის უფალს: შენი ვაჟიშვილი, ვისაც შენს ნაცვლად ტახტზე დავსვამ, ის ამიშენებსო ჩემს სახელზე სახლს.

ახლა ბრძანე, რომ კედარის ხეები მომიჭრან ლიბანში; ჩემი მორჩილნი შენს მორჩილებთან ერთად იქნებიან; მე მოგცემ შენს მორჩილთა გასამრჯელოს, რამდენსაც მეტყვი, რადგან შენ იცი, რომ ციდონელებივით ჩვენში ტყეს ვერვინ ჩეხავს.

როცა გაიგო ხირამმა სოლომონის სიტყვები, დიდად გაიხარა და თქვა: აწ კურთხეულ იყოს უფალი, რომელმაც მისცა დავითს ბრძენი შვილი და ამდენი ხალხის განმგებლად დაადგინა.

შეუთვალა ხირამმა სოლომონს: მოვისმინე, რაც შემომითვალე; ყველაფერს შეგისრულებ, რაც კი კედარისა და კვიპაროსის ხეების გამო ისურვე.

ჩემი მორჩილნი ჩამოზიდავენ ლიბანიდან ზღვამდე, და ტივებად გავუშვებ ზღვით იმ ადგილამდე, რომელსაც დამითქვამ; იქ დავშლით და წაიღებ. ოღონდ შენ შემისრულე სურვილი: სარჩოთი მომიმარაგე სახლი.

უგზავნიდა ხირამი სოლომონს მისი სურვილის თანახმად კედარისა და კვიპაროსის ხეებს.

ხოლო სოლომონი უგზავნიდა ხირამს ოცი ათას ქორ ხორბალს მის სახლის სარჩოდ და ოც ქორ გაწმენდილ ზეთს. ამას უგზავნიდა სოლომონი ხირამს წლიდან წლამდე.

მიჰმადლა უფალმა სიბრძნე სოლომონს დაპირებისამებრ. მშვიდობა იყო ხირამსა და სოლომონს შორის და კავშირი ჰქონდათ შეკრული ერთმანეთთან.

დაბეგრა სოლომონმა მთელი ისრაელი: ოცდაათი ათასი კაცი გაჰყავდა ბეგარაზე.

გზავნიდა მათ ლიბანში, თვეში ათი ათას კაცს მორიგეობით. ერთ თვეს ლიბანში იყვნენ, ორ თვეს თავთავის სახლებში. ადონირამი განაგებდა ბეგარას.

სოლომონს ჰყავდა სამოცდაათი ათასი მტვირთავი და ოთხმოცი ათასი ქვისმჭრელი მთაში,

გარდა სამი ათას სამასი თავკაცისა, რომელნიც სამუშაოებზე ჰყავდა მიჩენილი სოლომონს და მომუშავეებს ზედამხედველობდნენ.

ბრძანა მეფემ და მოზიდეს დიდრონი ლოდები, ძვირფასი ქვის ზოდები სახლის საძირკველისათვის.

სოლომონისა და ხირამის მშენებლები და გებალელები ჭრიდნენ და ამზადებდნენ ხესა და ქვებს სახლის ასაშენებლად.

მეფე სოლომონს უყვარდა ბევრი უცხოელი ქალი: ფარაონის ასული, მოაბელები, ყამონელები, ედომელები, ციდონელები და ხეთელები,

იმ მოდგმის ხალხთა ქალები, რომელთა გამო ნაბრძანები ჰქონდა უფალს ისრაელიანთათვის, ნუ შეხვალთ მათთან და ნურც ისინი შემოვლენ თქვენთან, თორემ უეჭველად მიდრეკენო თქვენს გულებს თავიანთი ღმერთებისკენ. მათ მიეწება სოლომონი სიყვარულით.

ჰყავდა შვიდასი ცოლი დედოფლად და სამასი ხარჭად. და მიდრიკეს მისი გული ცოლებმა.

სიბერის ხანს მიდრიკეს სოლომონის გული მისმა ცოლებმა უცხო ღმერთებისკენ. ისე წრფელი არ იყო მისი გული უფლისადმი, როგორც დავითის, მამამისის გული.

დადიოდა სოლომონი ციდონელთა ღმერთის - აშთორეთის და ყამონელთა სიბილწის, მილქომის კვალზე.

უკეთურებას სჩადიოდა სოლომონი უფლის თვალში და ისე არ ერთგულებდა უფალს, როგორც მამამისი დავითი.

მაშინ აუგო სოლომონმა სამსხვერპლო ქამოშს, მოაბის საბილწეს, მთაზე, იერუსალიმის პირდაპირ, და მოლოქს, ყამონიანთა სიბილწეს.

ასევე მოიქცა თავის ყველა უცხოელ ცოლის გულისთვის, რომელნიც უკმევდნენ და მსხვერპლს სწირავდნენ თავ-თავის ღმერთებს.

განურისხდა უფალი სოლომონს, რადგან გული აიცრუა მან უფალზე, ისრაელის ღმერთზე, რომელიც ორჯერ გამოეცხადა მას,

და უბრძანა, არ დასდგომოდა უცხო ღმერთების კვალს. მაგრამ არ შეასრულა მან უფლის ბრძანება.

უთხრა უფალმა სოლომონს: იმის გამო, რომ ასე იქცევი, არ ასრულებ ჩემს აღთქმას და წესებს, რომლებიც დამიწესებია შენთვის, გამოგგლეჯ სამეფოს და მივცემ შენს მორჩილს.

ოღონდ შენს სიცოცხლეში არ გავაკეთებ ამას მამაშენის, დავითის გულისთვის. შენს შვილს კი გამოვგლეჯ ხელიდან.

მაგრამ მთელს სამეფოს არ გამოვგლეჯ; ერთ შტოს შენს შვილს დავუტოვებ დავითის, ჩემი მორჩილის გულისთვის და იერუსალიმის გულისთვის, რომელიც მე ავირჩიე.

გაუჩინა უფალმა მტერი სოლომონს: ედომელი ჰადადი, ედომის მეფეთა შთამომავალი.

ედომში დავითის ყოფნისას, როცა მხედართმთავარი იოაბი ამოვიდა დახოცილთა დასამარხავად და ერთიანად გაწყვიტა მამაკაცები ედომში

(რადგან ექვს თვეს დარჩნენ იქ იოაბი და ისრაელიანები, ვიდრე არ მოსპეს მამაკაცის სახსენებელი ედომში),

გაიქცა ეს ჰადადი ედომელებთან, მამამისის მორჩილებთან ერთად, რომ ეგვიპტეში მისულიყვნენ. პატარა ბიჭი იყო მაშინ ჰადადი.

აიყარნენ მიდიანიდან და მოვიდნენ ფარანს; წაიყვანეს ფარანიდან ხალხი და მოვიდნენ ფარაონთან, ეგვიპტის მეფესთან. მისცა სახლი, სარჩოც დაუნიშნა და მიწაც მისცა.

პოვა მადლი ჰადადმა ფარაონის თვალში და მიათხოვა ცოლად თავისი ცოლისდა, დედოფალ თახფენესის და.

უშვა მას თახფენესის დამ ვაჟი, გენუბათი. გაზარდა ბავშვი თახფენესმა ფარაონის სახლში და ცხოვრობდა გენუბათი ფარაონის სახლში ფარაონის შვილებთან ერთად.

როცა მიუვიდა ამბავი ეგვიპტეში ჰადადს, რომ განისვენა დავითმა თავის მამა-პაპასთან, და რომ მოკვდა მხედართმთავარი იოაბი, უთხრა ჰადადმა ფარაონს: გამიშვი, ჩემს ქვეყანაში წავალო.

უთხრა ფარაონმა: რა გაკლია ჩემთან, შენს ქვეყანაში რომ განიზრახე წასვლა? მიუგო: არაფერი, მაგრამ მაინც გამიშვი.

კიდევ გაუჩინა მას ღმერთმა მტერი, რეზონი, ელიადაყის ძე, რომელიც გაექცა ჰადადყეზერს, ცობის მეფეს, თავის პატრონს,

შემოიკრიბა ხალხი და შეიქნა ურდოს მეთაური. ჟლეტდა მათ დავითი და გაიქცნენ ისინი დამასკოში, დასახლდნენ იქ და დაეპატრონენ დამასკოს.
25 . ისრაელის მტერი იყო ის სოლომონის სიცოცხლეში; იმ ხანად, როცა ჰადადი მტრობდა, მასაც შეძულებული ჰყავდა ისრაელი. არამელებზე გამეფდა იგი.

იერობოამ ნაბატის ძემაც, ეფრათელმა, ცარედიდან, სოლომონის მორჩილმა, რომლის დედა იყო ცერუყა, ქვრივი ქალი, აღმართა ხელი მეფეზე.

აი, რის გამო მოხდა, ხელი რომ აღმართა მან მეფე სოლომონზე: მილოს აშენებდა სოლომონი; დანგრეულს აღადგენდა მამამისის, დავითის ქალაქში.

მამაცი კაცი იყო იერობოამი. დაინახა სოლომონმა, რომ ვარგოდა საქმეში ეს ყმაწვილი და ჩააბარა მას იოსების სახლიდან გამოყვანილი ბეგარის ხალხი.

ისე მოხდა იმხანად, რომ გასული იყო იერუსალიმიდან იერობოამი და შემოხვდა გზად სილოამელი წინასწარმეტყველი ახია, რომელსაც ახალი მოსასხამი ესხა. ამ ორის მეტი არავინ იყო მინდვრად.

აიღო ახიამ ახალი მოსასხამი, მოსხმული რომ ჰქონდა, და თორმეტ ნაჭრად დაგლიჯა.

უთხრა იერობოამს: აიღე შენთვის ათი ნაგლეჯი, რადგან ასე ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა: გამოვგლეჯ სამეფოს სოლომონს ხელიდან და შენ მოგცემო ათ შტოს.

ერთი შტო მას დარჩება ჩემი მორჩილის, დავითის გულისთვის და იერუსალიმის გულისთვის, ქალაქისა, რომელიც ავირჩიე მე ისრაელის ყველა შტოდან.

ის იმიტომ, რომ დამივიწყეს და თაყვანს სცემენ აშთორეთს, ფინიკიელთა ღმერთს, ქამოშს, მოაბის ღმერთს და მილქომს, ყამონიანთა ღმერთს. არ იარეს ჩემს გზაზე, რომ სიმართლე ექმნათ ჩემ თვალში, დაეცვათ ჩემი წესი და სამართალი, როგორც მამამისი დავითი იცავდა.

არ გამოვგლეჯ ხელიდან მთელს სამეფოს, რადგან მთავრად დამიდგენია იგი მთელი მისი სიცოცხლის მანძილზე, ჩემი მორჩილის, დავითის გულისთვის, რომელიც მე ავირჩიე და რომელიც იცავდა ჩემს მცნებებს და წესებს.

მის შვილს გამოვგლეჯ ხელიდან სამეფოს და შენ მოგცემ ათ შტოს.

ხოლო მის შვილს ერთ შტოს მივცემ, რომ სამუდამოდ დაურჩეს ლამპარი დავითს, ჩემს წინაშე იერუსალიმში, ქალაქში, რომელიც ჩემთვის ავირჩიე ჩემი სახელის იქ დასავანებლად.

ახლა შენ ამყავხარ, რომ იმეფო ყველაფერზე, რასაც შენი სული მოისურვებს და რომ ისრაელის მეფე გახდე.

თუ შეისმენ ყველაფერს, რაც მე გიბრძანე და ივლი ჩემს გზაზე, თუ გააკეთებ ჩემს მოსაწონს, დაიცავ ჩემს წესებს და მცნებებს, როგორც ჩემი მორჩილი დავითი აკეთებდა, მაშინ შენთან ვიქნები, აგიშენებ მტკიცე სახლს, როგორც დავითს ავუშენე და მოგცემ ისრაელს.

მოვთრგუნავ ამის გულისთვის დავითის მონაგარს, ოღონდ არა სამუდამოდ.

ეწადა სოლომონს იერობოამის მოკვლა, მაგრამ ადგა და გაიქცა იერობოამი ეგვიპტეში შიშაკთან, ეგვიპტის მეფესთან, და იქ დარჩა სოლომონის სიკვდილამდე.

სოლომონის დანარჩენი საქმეები, ყველაფერი, რაც მან გააკეთა, და მისი სიბრძნის ამბავი სოლომონის საქმეთა წიგნშია ჩაწერილი.

ხანი სოლომონის მეფობისა იერუსალიმში მთელს ისრაელზე იყო ორმოცი წელი.

განისვენა სოლომონმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს დავითის, მამამისის ქალაქში, და გამეფდა მის ნაცვლად მისი ძე რობოამი.