Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
13:1
13:2
13:3
13:4
13:5
13:6
13:7
13:8
13:9
13:10
13:11
13:12
13:13
13:14
13:15
13:16
13:17
13:18
13:19
13:20
13:21
13:22
13:23
13:24
13:25
13:26
13:27
13:28
13:29
13:30
13:31
13:32
13:33
13:34
13:35
13:36
13:37
13:38
13:39
13:40
13:41
13:42
13:43
13:44
13:45
13:46
13:47
13:48
13:49
13:50
13:51
13:52
13:53
И слы́ша Си́монъ, я́ко собра́ три́фонъ си́лу мно́гу прiити́ въ зе́млю Иу́дину и сокруши́ти ю́,
и ви́дѣ лю́ди, я́ко су́ть въ стра́сѣ и тре́петѣ, и взы́де во Иерусали́мъ и собра́ лю́ди,
и увѣща́ и́хъ и рече́ и́мъ: вы́ вѣ́сте, ели́ка а́зъ и бра́тiя моя́ и до́мъ отца́ моего́ сотвори́хомъ и о зако́нѣхъ и о святы́хъ, и бра́ни и тѣсноты́, и́хже ви́дѣхомъ:
сего́ ра́ди погибо́ша бра́тiя моя́ вси́ ра́ди Изра́иля, и оста́хъ а́зъ еди́нъ:
и ны́нѣ не бу́ди ми́ пощади́ти души́ моея́ во вся́ко вре́мя скорбе́й, не бо́ лу́чшiй е́смь бра́тiи моея́:
оба́че отмщу́ о язы́цѣ мое́мъ и о святы́хъ и о жена́хъ и ча́дѣхъ на́шихъ: я́ко собра́шася вси́ язы́цы сотре́ти на́съ вражды́ ра́ди.
И возгорѣ́шася ду́хомъ лю́дiе вку́пѣ послу́шати слове́съ си́хъ
и отвѣща́ша гла́сомъ ве́лiимъ, глаго́люще: ты́ еси́ во́ждь на́шъ вмѣ́сто Иу́ды и Ионаѳа́на бра́та твоего́:
побори́ бра́нь на́шу, и вся́, ели́ка а́ще рече́ши на́мъ, сотвори́мъ.
И собра́ вся́ му́жы бра́нники и ускори́ соверши́ти вся́ стѣ́ны Иерусали́мскiя и утверди́ его́ о́крестъ:
и посла́ Ионаѳа́на сы́на Авессало́мова и съ ни́мъ си́лу дово́лную во Иоппі́ю, и изгна́ су́щихъ въ не́й и пребы́сть та́мо въ не́й.
И воздви́жеся три́фонъ от Птолемаи́ды съ си́лою ве́лiею вни́ти въ зе́млю Иу́дину, и Ионаѳа́нъ съ ни́мъ въ стра́жи.
Си́монъ же ополчи́ся во Ади́дѣ на лицы́ по́ля.
И позна́ три́фонъ, я́ко воста́ Си́монъ вмѣ́сто бра́та своего́ Ионаѳа́на и я́ко срази́тися съ ни́мъ хо́щетъ бра́нiю,
посла́ къ нему́ послы́ глаго́ля: сребра́ ра́ди, е́же до́лженъ бра́тъ тво́й Ионаѳа́нъ царю́, потре́бъ ра́ди, и́хже имѣ́яше, содержи́мъ его́:
и ны́нѣ посли́ сребра́ тала́нтовъ сто́ и два́ сы́на его́ въ зало́гъ, я́ко да не отпуще́нъ отсту́питъ от на́съ, и отпу́стимъ его́.
И позна́ Си́монъ, я́ко ле́стiю глаго́лютъ къ нему́, и посла́ сребро́ и о́троки, да не когда́ вражду́ прiи́метъ ве́лiю от люді́й, глаго́лющихъ:
я́ко не посла́ ему́ сребра́ и отроко́въ, и поги́бе.
И посла́ о́троки и сто́ тала́нтъ. И солга́ и не отпусти́ Ионаѳа́на.
И по си́хъ прiи́де три́фонъ, да вни́детъ во страну́ и сотре́тъ ю́, и обы́де пу́ть, и́же веде́тъ во Адо́ру: а Си́монъ и по́лкъ его́ противоидя́ше ему́ на вся́ко мѣ́сто, а́може идя́ше.
Су́щiи же от краегра́дiя посла́ша къ три́фону посло́въ понужда́ющихъ его́, да потщи́тся прiити́ къ ни́мъ пусты́нею и посла́ти и́мъ пи́щы.
И угото́ва три́фонъ вся́ ко́нники своя́, е́же прiити́ въ но́щь о́ную. и бѣ́ снѣ́гъ ве́лiй зѣло́, и не прiи́де снѣ́га ра́ди: и воста́ и отъи́де въ Галаади́тиду.
Егда́ же прибли́жися къ Васка́мѣ, уби́ Ионаѳа́на, и погребе́нъ бы́ти та́мо.
И возврати́ся три́фонъ и и́де въ зе́млю свою́.
И посла́ Си́монъ и взя́ ко́сти Ионаѳа́на бра́та своего́ и погребе́ я́ въ моди́нѣ гра́дѣ оте́цъ свои́хъ.
И пла́каша его́ ве́сь Изра́иль пла́чемъ ве́лiимъ и рыда́ху его́ дни́ мно́ги.
И созда́ Си́монъ надъ гро́бомъ отца́ своего́ и бра́тiй свои́хъ, и вознесе́ его́ видѣ́нiемъ, ка́менiемъ те́санымъ созади́ и сопреди́,
и поста́ви на ни́хъ се́дмь пирами́дъ, еди́ну проти́ву еди́ноя, отцу́ и ма́тери и четы́ремъ бра́тiямъ:
и си́мъ сотвори́ огра́ды, и обложи́ столпы́ вели́кiя, и сотвори́ на столпѣ́хъ всеору́жiя въ па́мять вѣ́чную, и при всеору́жiихъ корабли́ изва́янныя, во е́же ви́димымъ бы́ти от всѣ́хъ пла́вающихъ на мо́ри.
Се́й гро́бъ, его́же сотвори́ въ моди́нѣ, да́же до сего́ дне́.
Три́фонъ же хожда́ше ле́стiю со Антiо́хомъ царе́мъ ю́нымъ, и уби́ его́,
и воцари́ся вмѣ́сто его́, и возложи́ на ся́ дiади́му Асі́йскую, и сотвори́ я́зву вели́кую на земли́.
И созда́ Си́монъ тверды́ни иуде́йскiя, и огради́ столпа́ми высо́кими и стѣна́ми ве́лiими, и врата́ми и заво́рами, и положи́ пи́щы въ тверды́нехъ.
И избра́ Си́монъ му́жы и посла́ ко дими́трiю царю́, да сотвори́тъ ослабле́нiе странѣ́, я́ко вся́ дѣла́ три́фонова бѣ́ша хище́нiя.
И посла́ ему́ дими́трiй ца́рь по словесе́мъ си́мъ, и отвѣща́ ему́, и написа́ ему́ еписто́лiю сицеву́:
ца́рь дими́трiй Си́мону архiере́ю и дру́гу царе́й и старѣ́йшинамъ и язы́ку Иуде́йску ра́доватися:
вѣне́цъ златы́й и пе́рстень, я́же посла́лъ еси́, воспрiя́хомъ, и гото́ви есмы́ сотвори́ти съ ва́ми ми́ръ вели́къ и писа́ти къ су́щымъ надъ да́ньми, е́же оста́вити ва́мъ да́ни:
и ели́ка уста́вихомъ ва́мъ, крѣ́пка су́ть, и тверды́ни, я́же созда́сте, да бу́дутъ ва́мъ:
отпуща́емъ же невѣ́дѣнiя и согрѣше́нiя да́же до дне́шняго дне́, и вѣне́цъ, его́же до́лжни бы́сте, и а́ще ка́я ина́я да́нь бѣ́ во Иерусали́мѣ, ктому́ да не бу́дутъ дава́емая:
и а́ще нѣ́цыи уго́дни от ва́съ вписа́тися къ на́шымъ, да впи́шутся, и да бу́детъ между́ на́ми ми́ръ.
Лѣ́та сто́ седмьдеся́таго отъя́то бы́сть и́го язы́ческое от Изра́иля,
и нача́ша лю́дiе Изра́илевы писа́ти въ писа́нiихъ и въ совѣща́нiихъ: лѣ́та пе́рваго при Си́монѣ архiере́и вели́цѣмъ и во́инѣ и вожди́ Иуде́йстѣмъ.
Во дне́хъ о́нѣхъ прiи́де Си́монъ въ Га́зу и окружи́ ю́ полка́ми, и сотвори́ миха́ны и прибли́жися ко гра́ду, и изби́ сто́лпъ еди́нъ и взя́.
И вскача́ху во гра́дъ и́же бя́ху въ миха́нѣ, и бы́сть смяте́нiе ве́лiе въ гра́дѣ.
И взыдо́ша и́же бѣ́ху во гра́дѣ съ жена́ми и ча́ды на стѣ́ну, расте́рзаны иму́ще ри́зы своя́, и возопи́ша гла́сомъ ве́лiимъ, моля́ще Си́мона десни́цу и́мъ да́ти,
и реко́ша: не сотвори́ на́мъ по лука́вствомъ на́шымъ, но по ми́лости твое́й.
И уми́лостивися и́мъ Си́монъ, не воева́ и́хъ, и изгна́ и́хъ от гра́да: и очи́сти до́мы, въ ни́хже бя́ху и́доли, и та́ко вни́де въ о́нь съ пѣ́сньми благословя́ Го́спода:
и изве́рже изъ него́ вся́кую нечистоту́, и всели́ въ не́мъ му́жы, и́же зако́нъ творя́тъ, и утверди́ его́, и сотвори́ себѣ́ въ не́мъ обита́нiе.
Су́щымъ же от краегра́дiя во Иерусали́мѣ возбраня́шеся исходи́ти и входи́ти во страну́, и купова́ти и продава́ти: и взалка́ша зѣло́, и мно́зи от ни́хъ гла́домъ погибо́ша.
И возопи́ша къ Си́мону десни́цу прiя́ти, и даде́ и́мъ, и изгна́ и́хъ отту́ду и очи́сти краегра́дiе от оскверне́нiй.
И вни́де въ не́ въ два́десять тре́тiй де́нь втора́го ме́сяца, лѣ́та сто́ се́дмьдесятъ пе́рваго съ хвале́нiемъ и ва́iями, и въ гу́слехъ и кимва́лѣхъ и сопѣ́лехъ, и въ пѣ́снехъ и пѣ́нiихъ, я́ко сокруши́ся вра́гъ ве́лiй от Изра́иля.
И уста́ви на вся́кое лѣ́то провожда́ти де́нь то́й съ весе́лiемъ, и утверди́ го́ру святи́лища, я́же бли́зъ краегра́дiя, и всели́ся ту́ са́мъ и и́же съ ни́мъ.
И ви́дѣ Си́монъ Иоа́нна сы́на своего́, я́ко му́жъ е́сть, и поста́ви его́ вожда́ си́лъ всѣ́хъ, и всели́ся въ газа́рѣхъ.
Услышал Симон, что Трифон собрал большое войско, чтобы идти в землю Иудейскую и разорить ее.
И, видя, что народ в страхе и трепете, взошел в Иерусалим и собрал народ.
И, ободряя их, говорил им: сами вы знаете, сколько я и братья мои и дом отца моего сделали ради этих законов и святыни, знаете войны и угнетения, какие мы испытали.
Потому и погибли все братья мои за Израиля, и остался я один.
И ныне да не будет того, чтобы я стал щадить жизнь мою во все время угнетения, ибо я не лучше братьев моих.
Но буду мстить за народ мой и за святилище, и за жен и за детей наших, ибо соединились все народы, чтобы истребить нас по неприязни.
И воспламенился дух народа, как только услышал он такие слова;
и отвечали громким голосом, и сказали: ты – наш вождь на место Иуды и Ионафана, брата твоего.
Веди нашу войну, и, что ты ни скажешь нам, мы всё сделаем.
Тогда собрал он всех мужей ратных, и поспешил окончить стены Иерусалима, и со всех сторон укрепил его.
Потом послал Ионафана, сына Авессаломова, и с ним достаточное число войска в Иоппию, и он выгнал бывших в ней и остался там.
Между тем Трифон поднялся из Птолемаиды с многочисленным войском, чтобы войти в землю Иудейскую; с ним был и Ионафан под стражею.
Симон же расположил стан при Адиде напротив равнины.
Когда Трифон узнал, что Симон заступил место Ионафана, брата своего, и намеревается вступить в сражение с ним, то послал к нему послов сказать:
за серебро, которым брат твой Ионафан задолжал царской казне по надобностям, какие он имел, мы удержали его.
Итак, пришли теперь сто талантов серебра и в заложники двух сыновей его, чтобы он, быв отпущен, не отложился от нас, – и мы отпустим его.
Симон понимал, что они говорят с ним коварно, но послал серебро и детей, чтобы не навлечь большой ненависти от народа,
который сказал бы: оттого, что я не послал ему серебра и детей, Ионафан погиб.
Итак, послал детей и сто талантов; но Трифон обманул и не отпустил Ионафана.
После сего Трифон пошел, чтобы войти в страну и разорить ее, и пошел окольным путем на Адару. Но Симон и войско его следовали за ним повсюду, куда он ни шел.
Бывшие же в крепости послали к Трифону послов, чтобы побудить его прийти к ним чрез пустыню и прислать им съестных припасов.
И приготовил Трифон всю свою конницу, чтобы идти в ту же ночь, но был очень большой снег, и он не пошел по причине снега, а, поднявшись, отправился в Галаад.
Когда же приблизился к Васкаме, умертвил Ионафана, и он погребен там.
И возвратился Трифон и ушел в землю свою.
Тогда Симон послал и взял кости Ионафана, брата своего, и похоронил их в Модине, городе отцов своих.
И оплакивал его весь Израиль горьким плачем, и сокрушались о нем многие дни.
И воздвиг Симон здание над гробом отца своего и братьев своих и вывел его высоко, для благовидности, из тесаного камня с передней и задней стороны,
и поставил на нем семь пирамид, одну против другой, отцу и матери и четырем братьям;
сделал на них искусные украшения, поставив вокруг высокие столбы, а на столбах полное вооружение – на вечную память, и подле оружий – изваянные корабли, так что они были видимы всеми, плавающими по морю.
Этот надгробный памятник, который сделал он в Модине, стоит до сего дня.
Трифон же с коварством отправился в путь с юным царем Антиохом и убил его,
и воцарился вместо него, и возложил на себя венец Азии, и произвел великое поражение на земле.
А Симон строил крепости в Иудее, укрепляя их высокими башнями и большими стенами, воротами и запорами, и складывал в крепостях съестные запасы.
Потом избрал Симон мужей и послал к царю Димитрию просить, чтобы он сделал облегчение стране, ибо все деяния Трифона были грабительские.
И послал ему царь Димитрий ответ на эти слова и написал такое письмо:
«Царь Димитрий Симону, первосвященнику и другу царей, и старейшинам и народу Иудейскому – радоваться.
Золотой венец и пальмовую ветвь, посланную вами, мы получили и готовы заключить с вами полный мир и написать заведующим сборами, чтобы отпустить вам дани.
И всё, что мы постановили о вас, да будет неизменно, и крепости, которые вы построили, пусть принадлежат вам.
Прощаем вам также неумышленные проступки ваши до сего дня и венечный сбор, который платить вы обязаны, и если другое что взимаемо было в Иерусалиме, более не будет взиматься.
И если найдутся из вас способные быть вписанными в число состоящих при нас, пусть записываются, и да будет между нами мир».
В сто семидесятом году снято иго язычников с Израиля;
и народ Израильский в переписке и договорах начал писать: «Первого года при Симоне, великом первосвященнике, вожде и правителе Иудеев».
В это время Симон сделал нападение на Газу, окружил ее войском, устроил осадные машины и придвинул их к городу, разбил одну башню и овладел ею.
А бывшие на машине вскочили в город, и произошло в городе великое смятение.
И взошли граждане с женами и детьми на стену, разодрав одежды свои, и громко взывали, умоляя Симона дать им помилование,
и говорили: поступи с нами не по злым делам нашим, но по милости твоей.
И умилосердился над ними Симон, и не сражался с ними, а только выгнал их из города, и очистил домы, в которых находились идолы, и так вошел в город с славословиями и благословениями.
И выбросил из него все нечистое, и поселил там мужей, соблюдающих закон, и укрепил его, и устроил в нем для себя жилище.
Бывшим же в Иерусалимской крепости не позволяли ни выходить, ни вступать в страну, ни покупать, ни продавать, и они терпели сильный голод, и многие из них погибли от голода.
Тогда воззвали они к Симону о мире, и он дал им его, но выгнал их оттуда и очистил крепость от осквернения,
и взошел в нее в двадцать третий день второго месяца сто семьдесят первого года с славословиями, пальмовыми ветвями, с гуслями, кимвалами и цитрами, с псалмами и песнями, ибо сокрушен великий враг Израиля.
И установил каждогодно проводить этот день с весельем, и укрепил гору храма, находящуюся близ крепости, и поселился там сам и бывшие с ним.
И увидел Симон, что сын его Иоанн возмужал, и поставил его начальником над всеми войсками, и поселился в Газаре.
გაიგო სიმონმა, რომ შეუკრებია ტრიფონს დიდძალი ჯარი იუდას ქვეყანაზე გასალაშქრებლად და მის გასანადგურებლად.
დაინახა, რომ ხალხი დამფრთხალი და შეშინებული იყო, და წავიდა იერუსალიმში და შეკრიბა ხალხი.
გაამხნევა ისინი და მიმართა მათ: თქვენ თვითონ ნახეთ ყოველი, რაც მე და ჩვმს ძმებს და მამაჩემის სახლს გაგვიკეთებია რჯულის საქმეთათვის და სამსხვერპლოსთვის. გახსოვთ ომებიცა და დარბევებიც, რაც გადაგვიტანია.
ამ ამბებში დაიღუპა ყველა ჩემი ძმა ისრაელისთვის, მე ერთიღა დავრჩი.
ახლა სიცოცხლეს არ დავზოგავ, რა გასაჭირიც უნდა მედგას, რადგან ჩემს ძმებზე უკეთესი არა ვარ.
მაგრამ ვიძიებ შურს ჩემი ერისთვის და საწმიდარისთვის, და თქვენი ცოლ-შვილისთვის, რადგან სიძულვილით შეთქმულა ყოველი ხალხი ჩვენს მოსასპობად.
სულით აინთო ხალხი, ეს სიტყვები რომ მოისმინა.
მიუგეს და ხმამაღლა უთხრეს: შენა ხარ ჩვენი წინამძღოლი ნაცვლად იუდასი და იონათანისა, შენი ძმისა.
გადაიხადე ჩვენი ომი და ყოველივეს, რასაც კი გვეტყვი, შევასრულებთ.
მაშინ თავი მოუყარა მთელს მხედრობას და დააჩქარა იერუსალიმის კედლების შეკეთება და გაამაგრეს ყოველი მხრიდან.
გააგზავნა იონათანი, ძე აბესალომისა და მასთან ერთად საკმარისი ჯარი იაფოში, გამორეკა იქ მყოფნი და დადგა იქ.
ტრიფონი კი გამოემართა პტოლემაისიდან დიდძალი ლაშქრით იუდას ქვეყანაში შესასვლელად; იონათანიც მასთან ერთად მოჰყავდა ყარაულით.
სიმონი კი ადიდაში, დაბლობის წინ დაბანაკდა.
მიხვდა ტრიფონი, რომ აღდგა სიმონი იონათანის, თავის ძმის ნაცვლად, და გადაწყვეტილი აქვს მასთან ბრძოლა. გაუგზავნა ელჩები, შეუთვალა:
იმ ვერცხლის გამო დავაკავეთ იონათანი, შენი ძმა, რომელიც მან სამეფო ხაზინიდან ისესხა საჭიროებისთვის.
ახლა კი გამოგზავნე ასი ვერცხლის ტალანტი და მისი ორი ვაჟი მძევლად, რომ არ გაბედოს ჩვენზე აღდგომა, და გამოვუშვებთ მას.
მიხვდა სიმონი, რომ მზაკვრულად ელაპარაკებიან, მაგრამ გაგზავნა ვერცხლი და ბავშვები, რომ ხალხის სიძულვილი არ გამოეწვია;
არ ეთქვა ხალხს: ვერცხლი და ბავშვები რომ არ გაუგზავნა სიმონმა, იმიტომ დაიღუპა იონათანიო.
და გაუგზავნა ბავშვები და ასი ტალანტი. მაგრამ მოატყუა ტრიფონმა და არ გაუშვა იონათანი.
ამის მერე მოვიდა ტრიფონი, რომ შესეოდა ქვეყანას და გაენადგურებინა. მან ადორის გზით მოუარა, სიმონი და მისი ლაშქარი კი მიჰყვებოდა ყველგან, საითაც გაემართებოდა.
ციხეში მყოფთ გაგზავნეს ელჩები ტრიფონთან, რომ წამოსულიყო მათკენ უდაბნოს გავლით და საკვები გამოეგზავნა მათთვის.
გაამზადა ტრიფონმა ცხენოსნები წასასვლელად, მაგრამ იმ ღამეს უზომოდ დიდი თოვლი მოვიდა და ვეღარ გაემგზავრნენ თოვლის გამო. ადგა და გალაადისკენ წავიდა.
როცა ბასკამას მიუახლოვდა, მოკლა იონათანი და იქ დამარხა.
მერე გაბრუნდა ტრიფონი და თავის ქვეყნისკენ გაემართა.
გაგზავნა სიმონმა ხალხი თავის ძმის, იონათანის, ძვლების ასაკრეფად და დამარხა ისინი მოდეინში, თავისი მამა-პაპის ქალაქში.
დიდი გლოვით იგლოვა იგი მთელმა ისრაელმა და მწუხარებდნენ მრავალი დღის განმავლობაში.
აღმართა სიმონმა ძეგლი თავისი მამისა და ძმების საფლავზე; აამაღლა იგი გამოსაჩენად თლილი ქვებით წინა მხრიდან და უკანა მხრიდან.
დადგა შვიდი პირამიდა, ერთმანეთის პირისპირ, მამის, დედისა და ოთხი ძმისა.
შეამკო სამკაულებით, შემოავლო დიდი სვეტები და სვეტებზე საჭურვლები ჩამოკიდა საუკუნო სახელისათვის, ხოლო საჭურველთა გვერდით - გამოქანდაკებული ხომალდები, რომ ყოველ ზღვაოსანს დაენახა.
ეს სამარხი მოდეინში რომ გააკეთა, დღემდეა იქ.
ამასობაში ტრიფონი ვერაგულად მოექცა ყმაწვილ მეფეს, ანტიოქოსს, და მოკლა იგი.
გამეფდა მის ნაცვლად და აზიის გვირგვინი დაიდგა. დიდი უბედურება დაატეხა ქვეყანას.
ხოლო სიმონმა ააშენა ციხე-სიმაგრეები იუდაში, შემოზღუდა მაღალი გოდლებით, დიდი კედლებით და ურდულებიანი კარიბჭეებით და მოამარაგა სარჩოთი სიმაგრეები.
აარჩია სიმონმა კაცები და გაგზავნა მეფე დემეტრიოსთან, რომ ქვეყნისთვის შეღავათი მოეთხოვა მისგან, რადგან სულ ძარცვა-გლეჯაში იყო ტრიფონი.
შემოუთვალა მას მედე დემეტრიოსმა ამ სიტყვებზე და მიუგო მას, ასეთი წერილი მისწერა:
მეფე დემეტრიოსი სიმონ მღვდელმთავარს, მეფის მეგობარს, უხუცესებსა და იუდას ერს მოგიკითხავთ.
მივიღეთ თქვენი გამოგზავნილი ოქროს გვირგვინი და პალმის რტო და მზადა ვართ, დავდოთ თქვენთან დიდი ზავი და მივწეროთ გადასახადების ზედამხედველვბს, რომ ხარკისგან გაგათავისუფლონ.
ყოველივე, რაც თქეენ დაგიდგინეთ, უცვალებელი იყოს; სიმაგრეები, რომლებიც ააგეთ, თქვენვე გეპყრათ.
გვიპატიებია თქვენთვის უგუნურებები და დანაშაულები, რაც დღემდე ჩაგიდენიათ, ხოლო გვირგვინის გადასახადი, რომელიც გმართებთ, და სხვა რამ ხარკი, რომელიც იკრიფებოდა იერუსალიმში, მეტად აღარ აიკრიფება.
და, თუკი ვინმე თქვენიანი ჩვენს შორის ჩაწერის ღირსი აღმოჩნდება, ჩაიწერება. და იქნება ჩვენს შორის მშვიდობა.
ასსამოცდამეათე წელს მოეხსნა წარმართის უღელი ისრაელს.
ხალხმა ასე დაიწყო წერა სიგელებში და ხელშეკრულებებში: სიმონის, დიდი მღვდელმთავრის, ერისმთავრისა და იუდაელთა წინამძღოლის პირველ წელსო.
იმ დღეებში დაბანაკდა სიმონი გაზარასთან და ალყა შემოარტყა მას, გააკეთა საალყო მანქანა და ქალაქს მიუახლოვდა. შელეწა ერთი გოდოლი და აიღო.
გამოცვივდნენ მანქანაში მყოფნი ქალაქისკენ და შეიქნა დიდი მღელვარება ქალაქში.
ქალაქელები თავიანთი ცოლ-შვილით კედელზე ავიდნენ, შემოიხიეს ტანისამოსი და ხმამაღლა აყვირდნენ, უხმობდნენ სიმონს, რომ მარჯვენა მიეცა მათთვის.
თქვეს: ნუ მოგვაგებ ჩვენ ჩვენს ბოროტებათა წილ, არამედ შენი მოწყალების მიხედვით მოგვექციო.
შეიბრალა ისინი სიმონმა და აღარ შეებრძოლა მათ; მაგრამ გამორეკა ისინი ქალაქიდან და გაწმიდა სახლები, რომლებშიც კერპები იყო. ასე შევიდა იქ საგალობლებითა და კურთხევით.
განაგდო იქიდან ყოველი უწმიდურება და ჩაასახლა იქ რჯულის მიმდევარი ხალხი, გაამაგრა იგი და იქ აიშენა თავისთვის სამყოფელი.
იერუსალიმის ციხეში მყოფებს კი ნებას არ აძლევდნენ, ქვეყნიდან გასულიყვნენ და ქვეყანაში შესულიყვნენ სავაჭროდ; ძალზე შიმშილობდნენ და მათგან ბევრი დაიღუპა შიმშილით.
და შეჰღაღადეს სიმონს, რომ მიეცა მათთვის მარჯვენა და მანაც გაუწოდა მარჯვენა. გამოყარა ისინი იქიდან და გაწმიდა ციხე სიბილწეთაგან.
ასსამოცდამეთერთმეტე წელს, მეორე თვის ოცდამესამე დღეს, შევიდა იგი ქება-დიდებითა და ბაიის რტოებით, ქნარებითა და წინწილებით და სტვირებით, საგალობლებით და სადიდებლებით, რადგან იძლია დიდი მტერი ისრავლისა.
დააწესა, რომ იზეიმონ ეს დღე ყოველ წელიწადს სიხარულით. გაამაგრა ტაძრის ბორცვი ციხის გვერდით და დასახლდა იქ თავის თანამდგომებთან ერთად.
დაინახა სიმონმა, რომ დაკაცდა მისი ვაჟი იოანე და ჩააბარა მას მთელი ლაშქრის წინამძღოლობა. და დასახლდა გაზარაში.
Украинский (Огієнко)
Языки
В этом переводе выбранная книга отсутствует
