Скрыть
3:1
3:2
3:3
3:4
3:5
3:6
3:7
3:8
3:9
3:10
3:11
3:12
3:13
3:14
3:15
3:16
3:17
3:18
3:19
3:20
3:21
3:22
3:23
3:24
3:25
3:26
3:27
3:28
3:29
3:30
3:31
3:32
3:33
3:34
3:35
3:36
3:37
3:38
3:39
3:40
3:41
3:42
3:43
3:44
3:45
3:46
3:47
3:48
3:49
3:50
3:51
3:52
3:53
3:54
3:55
3:57
3:58
3:59
Церковнославянский (рус)
И воста́ Иу́да нарица́емый маккаве́й сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.
И помога́ху ему́ вси́ бра́тiя его́ и вси́ ели́цы при­­лѣпи́шася ко отцу́ его́, и ополча́хуся ополче́нiемъ Изра́иль съ весе́лiемъ.
И распространи́ сла́ву лю́демъ сво­и́мъ: и облече́ся въ броня́ я́ко исполи́нъ и препоя́сася ору́жiемъ сво­и́мъ бра́н­нымъ, и соста́ви ра́ти, защища́я ополче́нiя мече́мъ сво­и́мъ,
и уподо́бися льву́ въ дѣ́лѣхъ сво­и́хъ, и я́ко ски́менъ рыка́ющь въ лови́твѣ:
и погна́ беззако́н­ныя изслѣ́дуяй, и смуща́ющихъ лю́ди его́ пожже́ пла́менемъ.
И сляко́шася беззако́н­нiи от­ стра́ха его́, и вси́ дѣ́лателе беззако́нiя смято́шася, и благопоспѣ́шно бы́ти спасе́нiе руко́ю его́.
И огорчи́ цари́ мно́ги и воз­весели́ Иа́кова въ дѣ́лѣхъ сво­и́хъ, и да́же до вѣ́ка па́мять его́ во благослове́нiе:
и про́йде гра́ды Иу́дины, и погуби́ нечести́выхъ от­ ни́хъ, и от­врати́ гнѣ́въ от­ Изра́иля,
и имени́тъ бы́сть да́же до послѣ́днихъ земли́, и собра́ погиба́ющихъ.
Аполло́нiй же собра́ язы́ки и от­ самарі́и си́лу ве́лiю, е́же ра́товати на Изра́иля.
И увѣ́да Иу́да и изы́де во срѣ́тенiе ему́, и порази́ его́ и уби́ того́: и падо́ша я́звенiи мно́зи, а про́чiи убѣго́ша.
И взя́ коры́сти и́хъ, и ме́чь аполло́нiевъ отъ­я́ Иу́да, и бы́сть вою́я и́мъ вся́ дни́.
И услы́ша сиро́нъ нача́лникъ во́евъ Си́рскихъ, я́ко собра́ Иу́да совокупле́нiе и це́рковь вѣ́рныхъ съ ни́мъ исходя́щихъ на бра́нь,
и рече́: сотворю́ себѣ́ и́мя, и просла́влюся въ ца́р­ст­вiи, и поборю́ Иу́ду и су́щихъ съ ни́мъ и уничижа́ющихъ сло́во царе́во.
[и угото́вася] и при­­ложи́ е́же взы́ти: и взы́де съ ни́мъ по́лкъ нечести́выхъ крѣ́покъ помощи́ ему́ и сотвори́ти от­мще́нiе на сынѣ́хъ Изра́илевыхъ.
И при­­бли́жися да́же до восхо́да веѳоро́нска: и изы́де Иу́да во срѣ́тенiе ему́ въ ма́лѣ.
Егда́ же уви́дѣша по́лкъ гряду́щiй во срѣ́тенiе и́мъ, рѣ́ша Иу́дѣ: ка́ко мо́жемъ въ ма́лѣ су́ще ополча́тися проти́ву мно́же­ст­ва толи́каго крѣ́пкаго? и мы́ утружде́ни есмы́ посто́мъ дне́сь.
И рече́ Иу́да: удо́бь е́сть объя́ти мно́гихъ руко́ю ма́лыхъ: и нѣ́сть ра́зн­ствiя предъ Бо́гомъ небе́снымъ спасти́ во мно́гихъ или́ въ ма́лыхъ:
я́ко не во мно́же­ст­вѣ во́евъ одолѣ́нiе бра́ни е́сть, то́кмо от­ небесе́ крѣ́пость:
сі́и гряду́тъ къ на́мъ во мно́же­ст­вѣ укори́зны и беззако́нiя, е́же исто́ргнути на́съ и жены́ на́шя и ча́да на́ша, е́же взя́ти коры́сти на́шя,
мы́ же ополча́емся за ду́шы на́шя и зако́ны на́шя:
и са́мъ Госпо́дь сокруши́тъ и́хъ предъ лице́мъ на́шимъ, вы́ же не устраши́теся и́хъ.
Я́коже преста́ глаго́лати, и наскочи́ на ни́хъ внеза́пу, и сотре́ся сиро́нъ и во́и его́ предъ ни́мъ:
и погна́ его́ въ низхожде́нiе веѳоро́на да́же до по́ля: и падо́ша от­ ни́хъ я́ко о́смь со́тъ муже́й, про́чiи же побѣго́ша въ зе́млю Филисти́млю.
И нападе́ стра́хъ Иу́динъ и бра́тiи его́ и боя́знь на вся́ язы́ки, я́же о́крестъ и́хъ.
И до́йде до царя́ и́мя его́, и о ополче́нiихъ Иу́диныхъ повѣ́даху вси́ язы́цы.
Егда́ же услы́ша ца́рь Антiо́хъ словеса́ сiя́, разгнѣ́вася я́ростiю, и посла́въ собра́ си́лы вся́ ца́р­ст­ва сво­его́, по́лкъ крѣ́покъ зѣло́:
и от­ве́рзе сокро́вище свое́, и даде́ обро́ки во́иномъ сво­и́мъ на лѣ́то, и заповѣ́да и́мъ въ лѣ́то бы́ти гото́вымъ на вся́ку потре́бу.
И ви́дѣ, я́ко оскудѣ́ сребро́ от­ сокро́вищъ, и да́ни от­ стра́нъ ма́лы, ра́ди несогла́сiя и я́звы, я́же сотвори́ на земли́, да во́зметъ зако́н­ная, я́же бя́ху от­ пе́рвыхъ дні́й.
И устраши́ся, да не воз­неимѣ́етъ еди́ною и два́жды въ росхо́ды и дая́нiя, я́же дая́ше пре́жде простра́н­ною руко́ю, и избы́точе­с­т­вова па́че царе́й бы́в­шихъ пре́жде.
И смяте́ся душе́ю сво­е́ю зѣло́, и умы́сли ити́ въ перси́ду и прiя́ти да́ни от­ стра́нъ и собра́ти сребра́ мно́го.
И оста́ви лисі́ю человѣ́ка сла́вна и от­ ро́да ца́рска надъ вещьми́ ца́рскими, от­ рѣки́ Евфра́та да́же до предѣ́лъ Еги́петскихъ:
и пита́ти Антiо́ха сы́на сво­его́, до́ндеже воз­врати́т­ся са́мъ.
И предаде́ ему́ по́лъ си́лы и слоно́въ и заповѣ́да ему́ о всѣ́хъ, и́хже совѣща́, и о обита́ющихъ во Иуде́и и Иерусали́мѣ,
посла́ти на ни́хъ си́лу, е́же сокруши́ти и исто́ргнути крѣ́пость Изра́илеву и оста́нокъ Иерусали́ма, и отъ­я́ти па́мять и́хъ от­ мѣ́ста,
и всели́ти сыно́въ иноро́дныхъ во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ и́хъ, и по жре́бiю раздѣли́ти зе́млю и́хъ.
И ца́рь взя́ по́лъ си́лы оста́в­шихъ и изы́де от­ Антiохі́и от­ гра́да ца́р­ст­ва сво­его́, лѣ́та сто́ четы́редесять седма́го: и пре́йде Евфра́тъ рѣку́ и прохожда́­ше въ вы́шнiя страны́.
И избра́ лисі́а Птоломе́а сы́на дориме́нова, и никано́ра, и горгі́ю му́жы си́льныя от­ друго́въ царе́выхъ.
И посла́ съ ни́ми четы́редесять ты́сящъ муже́й и се́дмь ты́сящъ ко́н­никовъ, е́же ити́ въ зе́млю Иу́дину и растли́ти ю́ по словеси́ ца́рску.
И от­идо́ша со все́ю си́лою сво­е́ю, и прiидо́ша, и ополчи́шася бли́зъ Аммау́ма на земли́ полево́й.
И слы́шаша купцы́ страны́ тоя́ и́мя и́хъ, и взя́ша сребро́ и зла́то мно́го зѣло́ и о́троки: и прiидо́ша въ станы́, да во́змутъ сыно́въ Изра́илевыхъ въ рабы́, и при­­ложи́шася къ ни́мъ во́и Си́рскiя и земли́ иноплеме́н­никовъ.
И ви́дѣ Иу́да и бра́тiя его́, я́ко умно́жишася зла́я, и во́и ополча́хуся въ предѣ́лѣхъ и́хъ: и позна́ша словеса́ царе́ва, я́же повелѣ́ лю́демъ сотвори́ти въ погубле́нiе и сконча́нiе.
И рече́ кі́йждо ко и́скрен­нему сво­ему́: воста́немъ за истребле́нiе люді́й на́шихъ и ополчи́мся за лю́ди на́шя и святы́я.
И собра́ся со́нмъ е́же бы́ти гото́вымъ на бра́нь и е́же моли́тися и проси́ти ми́лости и щедро́тъ.
И Иерусали́мъ бѣ́ необита́емь а́ки пусты́ня: не бѣ́ входя́й и исходя́й от­ порожде́нiй его́, и святы́ня попра́на, и сы́нове иноро́дныхъ въ краегра́дiи, бы́сть обита́лище язы́комъ: и взя́ся весе́лiе от­ Иа́кова, и оскудѣ́ [ту́] сопѣ́ль и гу́сли.
И собра́шася и прiидо́ша въ Массифу́ пря́мо Иерусали́му, поне́же мѣ́сто моли́твы въ Массифѣ́ пе́рвѣе Изра́илю.
И пости́шася того́ дне́, и облеко́шася во вре́тища, и пе́пелъ посы́паша на главы́ своя́, и растерза́ша одѣя́нiя своя́,
и распростро́ша кни́гу зако́на, о ни́хже испыта́ху язы́цы написа́ти на ни́хъ подо́бiя и́долъ сво­и́хъ,
и при­­несо́ша ри́зы святи́телскiя и перворо́дная и десяти́ны: и воз­дви́гнуша назире́евъ, и́же напо́лниша дни́,
и возопи́ша гла́сомъ [ве́лiимъ] на небо, реку́ще: что́ сотвори́мъ си́мъ и ка́мо и́хъ от­веде́мъ?
и свята́я твоя́ попра́шася и оскверни́шася, и свяще́н­ницы тво­и́ въ ско́рби и въ смире́нiи:
и се́, язы́цы собра́шася на ны́, да расто́ргнутъ на́съ: ты́ вѣ́си, я́же помышля́ютъ на на́съ:
ка́ко воз­мо́жемъ ста́ти предъ лице́мъ и́хъ, а́ще не ты́ помо́жеши на́мъ?
И воструби́ша труба́ми и возопи́ша гла́сомъ ве́лiимъ.
И посе́мъ поста́ви Иу́да во­ево́ды люді́й, ты́сящники и со́тники, и пятьдеся́тники и десятонача́лники.
И реко́ша созида́ющымъ до́мы и обруча́ющымъ жены́, и насажда́ющымъ виногра́ды и боязли́вымъ воз­врати́тися кому́ждо въ до́мъ сво́й по зако́ну.
И воз­дви́жеся по́лкъ и ополчи́ся на ю́гъ Аммау́ма.
И рече́ Иу́да: препоя́шитеся, и бу́дите въ сы́ны си́льны, и бу́дите гото́ви въ зау́трiе ополчи́тися на язы́ки сiя́, и́же собра́шася на ны́ растерза́ти на́съ и свята́я на́ша:
я́ко лу́чше е́сть на́мъ умре́ти въ бра́ни, не́же ви́дѣти зла́я люді́й на́шихъ и святы́хъ:
и я́коже во́ля бу́детъ на небеси́, та́ко сотвори́тъ.
Синодальный
И восстал вместо него Иуда, называемый Маккавей, сын его.
И помогали ему все братья его и все, которые были привержены к отцу его, и вели войну Израиля с радостью.
Он распространил славу народа своего; он облекался бронею, как исполин, опоясывался воинскими доспехами своими и вел войну, защищая ополчение мечом;
он уподоблялся льву в делах своих и был как скимен, рыкающий на добычу;
он преследовал беззаконных, отыскивая их, и возмущающих народ его сожигал.
И смирились беззаконные из страха пред ним, и все делатели беззакония смутились пред ним, и благоуспешно было спасение рукою его.
Он огорчил многих царей и возвеселил Иакова делами своими, и память его до века в благословении;
прошел по городам Иудеи и истребил в ней нечестивых, и отвратил гнев от Израиля,
и сделался именитым до последних пределов земли, и собрал погибавших.
Тогда Аполлоний собрал язычников и из Самарии многочисленное войско, чтобы воевать против Израиля.
Иуда узнал о том и вышел к нему навстречу, и поразил, и убил его; и много пало пораженных, а остальные убежали.
И взял Иуда добычу их, и взял меч Аполлония, и сражался им во все дни.
И услышал Сирон, военачальник Сирии, что Иуда собрал вокруг себя людей и сонм верных, выступающих с ним на войну,
и сказал: сделаю себе имя и прославлюсь в царстве, и сражусь с Иудою и с теми, которые вместе с ним и которые презирают слово царское.
И решился он идти, и пошло с ним сильное полчище нечестивых помогать ему и сделать отмщение на сынах Израиля.
Когда они приблизились к возвышенности Вефорона, Иуда вышел к ним навстречу с очень немногими,
которые, когда увидели идущее навстречу им войско, сказали Иуде: как можем мы в таком малом числе сражаться против такого сильного множества? И мы же совсем ослабели, еще не евши ныне.
Но Иуда сказал им: легко и многим попасть в руки немногих, и у Бога небесного нет различия, многими ли спасти, или немногими;
ибо не от множества войска бывает победа на войне, но с неба приходит сила.
Они идут против нас во множестве надменности и нечестия, чтобы истребить нас и жен наших и детей наших, чтобы ограбить нас;
а мы сражаемся за души наши и законы наши.
Он Сам сокрушит их пред лицем нашим; вы же не страшитесь их.
Перестав говорить, он внезапно бросился на них, и поражен был Сирон и войско его перед ним.
И они преследовали его по спуску Вефорона до самой равнины; и пало из них до восьмисот мужей, прочие же убежали в землю Филистимскую.
И начал страх перед Иудою и братьями его и боязнь нападать на всех окрестных язычников.
Дошло и до царя имя его, и все народы рассказывали о битвах Иуды.
Когда же услышал эти речи царь Антиох, то воспылал гневом и, послав, собрал все силы царства своего, весьма сильное ополчение;
и открыл казнохранилище свое, и выдал войскам своим годовое жалованье, и приказал им быть готовыми на всякую надобность.
Но увидел, что истощилось серебро в казнохранилищах, а подати страны скудны по причине волнения и разорения, которое он произвел в земле той, уничтожая законы, существовавшие от дней древних.
И начал он опасаться, что у него недостанет, разве только на раз или два, на издержки и подарки, которые прежде раздавал щедрою рукою и превзошел в том прежних царей.
Сильно озабоченный в душе своей, он решился идти в Персию и взять подати со стран и собрать побольше серебра.
А дела царские от реки Евфрата до пределов Египта предоставил Лисию, человеку знаменитому, происходившему от рода царского,
также и воспитание сына своего, Антиоха, до его возвращения;
и передал ему половину войск и слонов, дав ему приказания о всем, чего хотел, и о жителях Иудеи и Иерусалима,
чтобы он послал против них войско сокрушить и уничтожить могущество Израиля и остаток Иерусалима, и истребить память их от места того,
и поселить во всех пределах их сынов иноплеменных, и разделить по жребию землю их.
Царь же взял остальную половину войска и отправился из Антиохии, престольного города своего, в сто сорок седьмом году и, перейдя реку Евфрат, прошел верхние страны.
Лисий избрал Птоломея, сына Дорименова, и Никанора и Горгия, мужей сильных из друзей царя,
и послал с ними сорок тысяч мужей и семь тысяч всадников, чтобы идти в землю Иудейскую и разорить ее по слову царя.
Они отправились со всем войском своим и, придя, расположились на равнине близ Еммаума.
Купцы этой страны услышали имя их и, взяв весьма много серебра и золота и слуг, пришли в стан покупать сынов Израиля в рабы; к ним присоединилось и войско Сирии и земли́ иноплеменных.
Увидел Иуда и братья его, что умножились бедствия и войска расположились станом в пределах их; узнали и о повелении царя, которое он приказал исполнить над народом к погублению и истреблению его.
И говорили каждый ближнему своему: восставим низверженный народ наш и сразимся за народ наш и за святыню.
И собрался сонм, чтобы быть готовыми к войне и помолиться, и испросить милости и сожаления.
Иерусалим был необитаем, как пустыня; не было ни входящего в него, ни выходящего из него из природных жителей его; святилище было попрано, и сыновья инородных были в крепости его; он стал жилищем язычников; и отнято веселье у Иакова, и не слышно стало свирели и цитры.
Итак, они собрались и пошли в Массифу, напротив Иерусалима, ибо место молитвы у Израильтян было прежде в Массифе.
И постились в этот день, и возложили на себя вретища и пепел на головы свои, и разодрали одежды свои,
раскрыли книгу закона из тех, которые язычники отыскивали, чтобы сделать на них изображения своих идолов,
и принесли священнические облачения и первородных и десятины; и созвали назореев, исполнивших дни свои,
и громко возопили к небу: что нам делать с ними и куда отвести их?
Святилище Твое попрано и осквернено, и священники Твои в скорби и уничижении.
И вот, собрались против нас язычники, чтобы истребить нас. Ты знаешь, что умышляют они против нас.
Как можем мы устоять пред лицем их, если Ты не поможешь нам?
И вострубили трубами и воскликнули громким голосом.
После сего Иуда поставил вождей для народа – тысяченачальников, стоначальников, пятидесятиначальников и десятиначальников.
И сказали тем, которые строили дома, обручились с женами, насадили виноградники, и людям боязливым, чтобы каждый из них, по закону, возвратился в свой дом.
Тогда двинулось ополчение и расположилось станом на юге от Еммаума.
И сказал Иуда: опояшьтесь и будьте мужественны и готовы к утру сразиться с этими язычниками, которые собрались против нас, чтобы погубить нас и святыню нашу.
Ибо лучше нам умереть в сражении, нежели видеть бедствия нашего народа и святыни.
А какая будет воля на небе, так да сотворит!
Итальянский
Al suo posto sorse il figlio di lui, Giuda, chiamato Maccabeo;
lo aiutavano tutti i suoi fratelli e quanti si erano legati al padre e conducevano la battaglia d'Israele con entusiasmo.
Egli accrebbe la gloria del suo popolo,
rivestì la corazza come gigante,
cinse l'armatura di guerra
e sostenne battaglie,
difendendo il campo con la spada.
Nelle sue gesta fu simile a leone,
come leoncello ruggente sulla preda.
Inseguì gli iniqui braccandoli,
i perturbatori del popolo distrusse con il fuoco.
Gli iniqui sbigottirono per paura di lui,
tutti i malfattori furono confusi
e la salvezza per mezzo di lui ebbe buon esito.
Inflisse amarezze a molti re,
rallegrò con le sue gesta Giacobbe;
sempre la sua memoria sarà benedetta.
Percorse le città di Giuda
e vi sterminò i rinnegati
e distolse l'ira da Israele.
Divenne celebre fino all'estremità della terra
e radunò coloro che erano dispersi.
Apollònio radunò dei pagani e un forte esercito dalla Samaria per combattere Israele.
Giuda lo seppe e avanzò contro di lui, lo sconfisse e lo uccise; molti caddero colpiti a morte e i superstiti fuggirono.
Così s'impadronirono delle loro spoglie e Giuda si riservò la spada di Apollònio e l'adoperò in guerra per tutto il tempo della sua vita.
Quando Seron, comandante delle forze di Siria, seppe che Giuda aveva radunato un contingente e c'era con lui uno stuolo di fedeli e uomini preparati alla guerra,
disse: "Mi farò un nome e mi coprirò di gloria nel regno, combattendo Giuda e i suoi uomini che hanno disprezzato gli ordini del re".
Fece i preparativi e si unì a lui un forte gruppo di rinnegati per aiutarlo a vendicarsi dei figli d'Israele.
Si spinse fino alla salita di Bet-Oron e Giuda gli andò incontro con una piccola schiera.
Ma quando videro lo schieramento avanzare contro di loro, dissero a Giuda: "Come faremo noi così pochi ad attaccare battaglia contro una moltitudine così forte? Oltre tutto, siamo rimasti oggi senza mangiare".
Giuda rispose: "Non è impossibile che molti cadano in mano a pochi e non c'è differenza per il Cielo tra salvare per mezzo di molti e salvare per mezzo di pochi;
perché la vittoria in guerra non dipende dalla moltitudine delle forze, ma è dal Cielo che viene la forza.
Costoro vengono contro di noi pieni d'insolenza e d'iniquità per eliminare noi, le nostre mogli e i nostri figli e saccheggiarci;
noi combattiamo per la nostra vita e le nostre leggi.
Sarà lui a stritolarli davanti a noi. Voi dunque non temeteli".
Quando ebbe finito di parlare, piombò su di loro all'improvviso e Seron con il suo schieramento fu sgominato davanti a lui.
Lo inseguirono nella discesa di Bet-Oron fino alla pianura: caddero tra loro circa ottocento uomini, gli altri fuggirono nel territorio dei Filistei.
Così cominciò a diffondersi il timore di Giuda e dei suoi fratelli e le genti intorno furono prese da terrore.
La fama di lui giunse fino al re, e delle sue imprese militari parlavano le genti.
Quando il re Antioco seppe queste cose, si adirò furiosamente e diede ordine di radunare tutte le forze militari del suo regno, un esercito molto potente.
Aprì il suo tesoro e diede alle truppe il soldo per un anno, ordinando loro di stare pronti per ogni evenienza.
Ma si accorse che non bastavano le riserve delle sue casse e che le entrate del paese erano poche, a causa delle rivolte e delle rovine che aveva provocato nella regione, per estirpare le tradizioni che erano in vigore dai tempi antichi;
temette di non avere, come altre volte in passato, le risorse per le spese e i doni, che faceva con mano prodiga, superando i re precedenti.
Ne fu grandemente angustiato e prese la decisione di invadere la Persia, per riscuotere i tributi di quelle province e ammassare molto denaro.
Lasciò Lisia, uomo illustre e di stirpe regale, alla direzione degli affari del re, dall'Eufrate fino ai confini dell'Egitto,
e con l'incarico di curare l'educazione del figlio Antioco fino al suo ritorno.
A lui affidò metà dell'esercito e gli elefanti e gli diede istruzioni per tutte le cose che voleva fossero eseguite; riguardo agli abitanti della Giudea e di Gerusalemme
gli ordinò di mandare contro di loro milizie, per distruggere ed eliminare le forze d'Israele e quanto restava a Gerusalemme e cancellare il loro ricordo dalla regione,
di trasferire stranieri su tutti i loro monti e di distribuire le loro terre.
Il re poi prese l'altra metà dell'esercito e partì da Antiòchia, la capitale del suo regno, nell'anno centoquarantasette; passò l'Eufrate e percorse le regioni settentrionali.
Allora Lisia scelse Tolomeo, figlio di Dorimene, Nicànore e Gorgia, uomini potenti tra gli amici del re,
e spedì ai loro ordini quarantamila fanti e settemila cavalieri nella terra di Giuda, per devastarla secondo il comando del re.
Questi partirono con tutte le truppe e andarono ad accamparsi vicino a Èmmaus, nella pianura.
I mercanti della regione ne ebbero notizia e si rifornirono in abbondanza d'oro e d'argento e di catene e vennero presso l'accampamento per acquistare come schiavi gli Israeliti. A loro si aggiunsero forze della Siria e del territorio dei Filistei.
Giuda e i suoi fratelli videro che i mali si erano aggravati e che l'esercito era accampato nel loro territorio; vennero a conoscere quanto il re aveva ordinato di fare per la rovina e l'annientamento del loro popolo.
Allora si dissero l'un l'altro: "Facciamo risorgere il popolo dalla sua rovina e combattiamo per il nostro popolo e per il luogo santo".
Si radunò l'assemblea per prepararsi alla battaglia e per pregare e chiedere pietà e misericordia.
Gerusalemme era disabitata come un deserto,
nessuno dei suoi figli vi entrava o ne usciva,
il santuario era calpestato,
gli stranieri erano nella Cittadella,
soggiorno dei pagani.
La gioia era sparita da Giacobbe,
erano scomparsi il flauto e la cetra.
Si radunarono dunque e vennero a Masfa di fronte a Gerusalemme, perché nei tempi antichi a Masfa c'era un luogo di preghiera in Israele.
In quel giorno digiunarono e si vestirono di sacco, si cosparsero di cenere il capo e si stracciarono le vesti.
Aprirono il libro della legge per scoprirvi quanto i pagani cercavano di sapere dagli idoli dei loro dèi.
Portarono le vesti sacerdotali, le primizie e le decime e fecero venire avanti i nazirei, che avevano terminato i giorni del loro voto,
e alzarono la voce al Cielo gridando: "Che cosa faremo di costoro e dove li condurremo,
mentre il tuo santuario è calpestato e profanato e i tuoi sacerdoti sono in lutto e desolazione?
Ecco, i pagani si sono alleati contro di noi per distruggerci; tu sai quello che vanno macchinando contro di noi.
Come potremo resistere di fronte a loro, se tu non ci aiuterai?".
Diedero fiato alle trombe e gridarono a gran voce.
Dopo questo, Giuda stabilì i condottieri del popolo, i comandanti di mille, di cento, di cinquanta e di dieci uomini.
A coloro che costruivano case o che stavano per prendere moglie, a quelli che piantavano la vigna o che erano paurosi disse di tornare a casa loro, secondo la legge.
Poi levò il campo e si disposero a mezzogiorno di Èmmaus.
Giuda ordinò: "Cingetevi e siate forti e state preparati per l'alba di domani a dar battaglia a questi pagani, che si sono alleati per distruggere noi e il nostro santuario.
Del resto è meglio per noi morire in battaglia, che vedere la rovina della nostra gente e del santuario.
Però, qualunque sia la volontà del Cielo, così accadrà".
И҆ воста̀ і҆ꙋ́да нарица́емый маккаве́й сы́нъ є҆гѡ̀ вмѣ́стѡ є҆гѡ̀.
И҆ помога́хꙋ є҆мꙋ̀ всѝ бра́тїѧ є҆гѡ̀ и҆ всѝ є҆ли́цы прилѣпи́шасѧ ко ѻ҆тцꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆полча́хꙋсѧ ѡ҆полче́нїемъ і҆и҃ль съ весе́лїемъ.
И҆ распространѝ сла́вꙋ лю́демъ свои̑мъ: и҆ ѡ҆блече́сѧ въ бронѧ̀ ꙗ҆́кѡ и҆споли́нъ и҆ препоѧ́сасѧ ѻ҆рꙋ́жїемъ свои́мъ бра́ннымъ, и҆ соста́ви ра̑ти, защища́ѧ ѡ҆полчє́нїѧ мече́мъ свои́мъ,
и҆ ᲂу҆подо́бисѧ львꙋ̀ въ дѣ́лѣхъ свои́хъ, и҆ ꙗ҆́кѡ скѵ́менъ рыка́ющь въ лови́твѣ:
и҆ погна̀ беззакѡ́нныѧ и҆зслѣ́дꙋѧй, и҆ смꙋща́ющихъ лю́ди є҆гѡ̀ пожжѐ пла́менемъ.
И҆ слѧко́шасѧ беззако́ннїи ѿ стра́ха є҆гѡ̀, и҆ всѝ дѣ́лателє беззако́нїѧ смѧто́шасѧ, и҆ благопоспѣ́шно бы́ти спасе́нїе рꙋко́ю є҆гѡ̀.
И҆ ѡ҆горчѝ цари̑ мнѡ́ги и҆ возвеселѝ і҆а́кѡва въ дѣ́лѣхъ свои́хъ, и҆ да́же до вѣ́ка па́мѧть є҆гѡ̀ во благослове́нїе:
и҆ про́йде гра́ды і҆ꙋ̑дины, и҆ погꙋбѝ нечести́выхъ ѿ ни́хъ, и҆ ѿвратѝ гнѣ́въ ѿ і҆и҃лѧ,
и҆ и҆мени́тъ бы́сть да́же до послѣ́днихъ землѝ, и҆ собра̀ погиба́ющихъ.
А҆поллѡ́нїй же собра̀ ꙗ҆зы́ки и҆ ѿ самарі́и си́лꙋ ве́лїю, є҆́же ра́товати на і҆и҃лѧ.
И҆ ᲂу҆вѣ́да і҆ꙋ́да и҆ и҆зы́де во срѣ́тенїе є҆мꙋ̀, и҆ поразѝ є҆го̀ и҆ ᲂу҆бѝ того̀: и҆ падо́ша ꙗ҆́звенїи мно́зи, а҆ про́чїи ᲂу҆бѣго́ша.
И҆ взѧ̀ коры̑сти и҆́хъ, и҆ ме́чь а҆поллѡ́нїевъ ѿѧ̀ і҆ꙋ́да, и҆ бы́сть вою́ѧ и҆́мъ всѧ̑ дни̑.
И҆ ᲂу҆слы́ша сирѡ́нъ нача́льникъ во́євъ сѵ́рскихъ, ꙗ҆́кѡ собра̀ і҆ꙋ́да совокꙋпле́нїе и҆ цр҃ковь вѣ́рныхъ съ ни́мъ и҆сходѧ́щихъ на бра́нь,
и҆ речѐ: сотворю̀ себѣ̀ и҆́мѧ, и҆ просла́влюсѧ въ ца́рствїи, и҆ поборю̀ і҆ꙋ́дꙋ и҆ сꙋ́щихъ съ ни́мъ и҆ ᲂу҆ничижа́ющихъ сло́во царе́во.
(И҆ ᲂу҆гото́васѧ) и҆ приложѝ є҆́же взы́ти: и҆ взы́де съ ни́мъ по́лкъ нечести́выхъ крѣ́покъ помощѝ є҆мꙋ̀ и҆ сотвори́ти ѿмще́нїе на сынѣ́хъ і҆и҃левыхъ.
И҆ прибли́жисѧ да́же до восхо́да веѳѡрѡ́нска: и҆ и҆зы́де і҆ꙋ́да во срѣ́тенїе є҆мꙋ̀ въ ма́лѣ.
Є҆гда́ же ᲂу҆ви́дѣша по́лкъ грѧдꙋ́щїй во срѣ́тенїе и҆̀мъ, рѣ́ша і҆ꙋ́дѣ: ка́кѡ мо́жемъ въ ма́лѣ сꙋ́ще ѡ҆полча́тисѧ проти́вꙋ мно́жества толи́кагѡ крѣ́пкагѡ; и҆ мы̀ ᲂу҆трꙋжде́ни є҆смы̀ посто́мъ дне́сь.
И҆ речѐ і҆ꙋ́да: ᲂу҆до́бь є҆́сть ѡ҆б̾ѧ́ти мно́гихъ рꙋко́ю ма́лыхъ: и҆ нѣ́сть ра́знствїѧ пред̾ бг҃омъ нбⷭ҇нымъ спⷭ҇тѝ во мно́гихъ и҆лѝ въ ма́лыхъ:
ꙗ҆́кѡ не во мно́жествѣ во́євъ ѡ҆долѣ́нїе бра́ни є҆́сть, то́кмѡ ѿ нб҃сѐ крѣ́пость:
сі́и грѧдꙋ́тъ къ на́мъ во мно́жествѣ ᲂу҆кори́зны и҆ беззако́нїѧ, є҆́же и҆сто́ргнꙋти на́съ и҆ жєны̀ на́шѧ и҆ ча̑да на̑ша, є҆́же взѧ́ти коры̑сти на́шѧ,
мы́ же ѡ҆полча́емсѧ за дꙋ́шы на́шѧ и҆ зако́ны на́шѧ:
и҆ са́мъ гдⷭ҇ь сокрꙋши́тъ и҆̀хъ пред̾ лице́мъ на́шимъ, вы́ же не ᲂу҆страши́тесѧ и҆́хъ.
Ꙗ҆́коже преста̀ глаго́лати, и҆ наскочѝ на ни́хъ внеза́пꙋ, и҆ сотре́сѧ сирѡ́нъ и҆ вѡ́и є҆гѡ̀ пред̾ ни́мъ:
и҆ погна̀ є҆го̀ въ низхожде́нїе веѳѡрѡ́на да́же до по́лѧ: и҆ падо́ша ѿ ни́хъ ꙗ҆́кѡ ѻ҆́смь сѡ́тъ мꙋже́й, про́чїи же побѣго́ша въ зе́млю фѷлїсті́млю.
И҆ нападѐ стра́хъ і҆ꙋ́динъ и҆ бра́тїи є҆гѡ̀ и҆ боѧ́знь на всѧ̑ ꙗ҆зы́ки, ꙗ҆̀же ѡ҆́крестъ и҆́хъ.
И҆ до́йде до царѧ̀ и҆́мѧ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆ ѡ҆полче́нїихъ і҆ꙋ́диныхъ повѣ́дахꙋ всѝ ꙗ҆зы́цы.
Є҆гда́ же ᲂу҆слы́ша ца́рь а҆нтїо́хъ словеса̀ сїѧ̑, разгнѣ́васѧ ꙗ҆́ростїю, и҆ посла́въ собра̀ си̑лы всѧ̑ ца́рства своегѡ̀, по́лкъ крѣ́покъ ѕѣлѡ̀:
и҆ ѿве́рзе сокро́вище своѐ, и҆ дадѐ ѡ҆бро́ки во́инѡмъ свои̑мъ на лѣ́то, и҆ заповѣ́да и҆̀мъ въ лѣ́то бы́ти готѡ́вымъ на всѧ́кꙋ потре́бꙋ.
И҆ ви́дѣ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆скꙋдѣ̀ сребро̀ ѿ сокро́вищъ, и҆ да̑ни ѿ стра́нъ ма̑лы, ра́ди несогла́сїѧ и҆ ꙗ҆́звы, ꙗ҆̀же сотворѝ на землѝ, да во́зметъ закѡ́ннаѧ, ꙗ҆̀же бѧ́хꙋ ѿ пе́рвыхъ дні́й.
И҆ ᲂу҆страши́сѧ, да не вознеимѣ́етъ є҆ди́ною и҆ два́жды въ росхо́ды и҆ даѧ̑нїѧ, ꙗ҆̀же даѧ́ше пре́жде простра́нною рꙋко́ю, и҆ и҆збы́точествова па́че царе́й бы́вшихъ пре́жде.
И҆ смѧте́сѧ дꙋше́ю свое́ю ѕѣлѡ̀, и҆ ᲂу҆мы́сли и҆тѝ въ персі́дꙋ и҆ прїѧ́ти да̑ни ѿ стра́нъ и҆ собра́ти сребра̀ мно́гѡ.
И҆ ѡ҆ста́ви лѷсі́ю человѣ́ка сла́вна и҆ ѿ ро́да ца́рска над̾ вещьмѝ ца́рскими, ѿ рѣкѝ є҆ѵфра́та да́же до предѣ̑лъ є҆гѵ́петскихъ:
и҆ пита́ти а҆нтїо́ха сы́на своего̀, до́ндеже возврати́тсѧ са́мъ.
И҆ предадѐ є҆мꙋ̀ по́лъ си́лы и҆ слонѡ́въ и҆ заповѣ́да є҆мꙋ̀ ѡ҆ всѣ́хъ, и҆́хже совѣща̀, и҆ ѡ҆ ѡ҆бита́ющихъ во і҆ꙋде́и и҆ і҆ерⷭ҇ли́мѣ,
посла́ти на ни́хъ си́лꙋ, є҆́же сокрꙋши́ти и҆ и҆сто́ргнꙋти крѣ́пость і҆и҃левꙋ и҆ ѡ҆ста́нокъ і҆ерⷭ҇ли́ма, и҆ ѿѧ́ти па́мѧть и҆́хъ ѿ мѣ́ста,
и҆ всели́ти сынѡ́въ и҆норо́дныхъ во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ и҆́хъ, и҆ по жре́бїю раздѣли́ти зе́млю и҆́хъ.
И҆ ца́рь взѧ̀ по́лъ си́лы ѡ҆ста́вшихъ и҆ и҆зы́де ѿ а҆нтїохі́и ѿ гра́да ца́рства своегѡ̀, лѣ́та сто̀ четы́редесѧть седма́гѡ: и҆ пре́йде є҆ѵфра́тъ рѣкꙋ̀ и҆ прохожда́ше въ вы̑шнїѧ страны̑.
И҆ и҆збра̀ лѷсі́а птоломе́а сы́на дорѷме́нова, и҆ нїкано́ра, и҆ горгі́ю мꙋ́жы си̑льныѧ ѿ дрꙋгѡ́въ царе́выхъ.
И҆ посла̀ съ ни́ми четы́редесѧть ты́сѧщъ мꙋже́й и҆ се́дмь ты́сѧщъ ко́нникѡвъ, є҆́же и҆тѝ въ зе́млю і҆ꙋ́динꙋ и҆ растли́ти ю҆̀ по словесѝ ца́рскꙋ.
И҆ ѿидо́ша со все́ю си́лою свое́ю, и҆ прїидо́ша, и҆ ѡ҆полчи́шасѧ бли́з̾ а҆ммаꙋ́ма на землѝ полево́й.
И҆ слы́шаша кꙋпцы̀ страны̀ тоѧ̀ и҆́мѧ и҆́хъ, и҆ взѧ́ша сребро̀ и҆ зла́то мно́го ѕѣлѡ̀ и҆ ѻ҆́троки: и҆ прїидо́ша въ станы̀, да во́змꙋтъ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ въ рабы̑, и҆ приложи́шасѧ къ ни̑мъ вѡ́и сѵ́рскїѧ и҆ землѝ и҆ноплеме́нникѡвъ.
И҆ ви́дѣ і҆ꙋ́да и҆ бра́тїѧ є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆мно́жишасѧ ѕла̑ѧ, и҆ вѡ́и ѡ҆полча́хꙋсѧ въ предѣ́лѣхъ и҆́хъ: и҆ позна́ша словеса̀ царє́ва, ꙗ҆̀же повелѣ̀ лю́демъ сотвори́ти въ погꙋбле́нїе и҆ сконча́нїе.
И҆ речѐ кі́йждо ко и҆́скреннемꙋ своемꙋ̀: воста́немъ за и҆стребле́нїе люді́й на́шихъ и҆ ѡ҆полчи́мсѧ за лю́ди на́шѧ и҆ ст҃ы̑ѧ.
И҆ собра́сѧ со́нмъ є҆́же бы́ти готѡ́вымъ на бра́нь и҆ є҆́же моли́тисѧ и҆ проси́ти ми́лости и҆ щедро́тъ.
И҆ і҆ерⷭ҇ли́мъ бѣ̀ неѡбита́емь а҆́ки пꙋсты́нѧ: не бѣ̀ входѧ́й и҆ и҆сходѧ́й ѿ порожде́нїй є҆гѡ̀, и҆ ст҃ы́нѧ попра́на, и҆ сы́нове и҆норо́дныхъ въ краегра́дїи, бы́сть ѡ҆бита́лище ꙗ҆зы́кѡмъ: и҆ взѧ́сѧ весе́лїе ѿ і҆а́кѡва, и҆ ѡ҆скꙋдѣ̀ (тꙋ̀) сопѣ́ль и҆ гꙋ́сли.
И҆ собра́шасѧ и҆ прїидо́ша въ массифꙋ̀ прѧ́мѡ і҆ерⷭ҇ли́мꙋ, поне́же мѣ́сто моли́твы въ массифѣ̀ пе́рвѣе і҆и҃лю.
И҆ пости́шасѧ тогѡ̀ днѐ, и҆ ѡ҆блеко́шасѧ во врє́тища, и҆ пе́пелъ посы́паша на главы̑ своѧ̑, и҆ растерза́ша ѡ҆дѣѧ̑нїѧ своѧ̑,
и҆ распростро́ша кни́гꙋ зако́на, ѡ҆ ни́хже и҆спыта́хꙋ ꙗ҆зы́цы написа́ти на ни́хъ подѡ́бїѧ і҆́дѡлъ свои́хъ,
и҆ принесо́ша ри̑зы свѧти́тєльскїѧ и҆ перворѡ́днаѧ и҆ десѧти̑ны: и҆ воздви́гнꙋша назїре́євъ, и҆̀же напо́лниша дни̑,
и҆ возопи́ша гла́сомъ (ве́лїимъ) на нб҃о, рекꙋ́ще: что̀ сотвори́мъ си̑мъ и҆ ка́мѡ и҆̀хъ ѿведе́мъ;
и҆ ст҃а̑ѧ твоѧ̑ попра́шасѧ и҆ ѡ҆скверни́шасѧ, и҆ свѧще́нницы твоѝ въ ско́рби и҆ въ смире́нїи:
и҆ сѐ, ꙗ҆зы́цы собра́шасѧ на ны̀, да расто́ргнꙋтъ на́съ: ты̀ вѣ́си, ꙗ҆̀же помышлѧ́ютъ на на́съ:
ка́кѡ возмо́жемъ ста́ти пред̾ лице́мъ и҆́хъ, а҆́ще не ты̀ помо́жеши на́мъ;
И҆ вострꙋби́ша трꙋба́ми и҆ возопи́ша гла́сомъ ве́лїимъ.
И҆ посе́мъ поста́ви і҆ꙋ́да воевѡ́ды люді́й, ты́сѧщники и҆ со́тники, и҆ пѧтьдесѧ́тники и҆ десѧтонача́льники.
И҆ реко́ша созида́ющымъ до́мы и҆ ѡ҆брꙋча́ющымъ жєны̀, и҆ насажда́ющымъ вїногра́ды и҆ боѧзли̑вымъ возврати́тисѧ комꙋ́ждо въ до́мъ сво́й по зако́нꙋ.
И҆ воздви́жесѧ по́лкъ и҆ ѡ҆полчи́сѧ на ю҆́гъ а҆ммаꙋ́ма.
И҆ речѐ і҆ꙋ́да: препоѧ́шитесѧ, и҆ бꙋ́дите въ сы́ны си̑льны, и҆ бꙋ́дите гото́ви въ заꙋ́трїе ѡ҆полчи́тисѧ на ꙗ҆зы́ки сїѧ̑, и҆̀же собра́шасѧ на ны̀ растерза́ти на́съ и҆ ст҃а̑ѧ на̑ша:
ꙗ҆́кѡ лꙋ́чше є҆́сть на́мъ ᲂу҆мре́ти въ бра́ни, не́же ви́дѣти ѕла̑ѧ люді́й на́шихъ и҆ ст҃ы́хъ:
и҆ ꙗ҆́коже во́лѧ бꙋ́детъ на нб҃сѝ, та́кѡ сотвори́тъ.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible