Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
7:1
7:2
7:3
7:4
7:5
7:6
7:7
7:8
7:9
7:10
7:11
7:12
7:13
7:14
7:15
7:16
7:18
7:19
7:20
7:21
7:22
7:23
7:24
7:25
7:26
см.:2Мак.14:12-13;
7:27
7:28
7:29
7:30
7:31
7:32
7:33
7:34
7:35
см.:2Мак.14:33;
7:36
7:38
7:39
7:40
7:42
7:43
7:44
7:45
7:46
7:47
7:48
7:49
7:50
Лѣ́та сто́ пятьдеся́тъ пе́рваго, изы́де дими́трiй селевкі́евъ сы́нъ от ри́ма, и взы́де съ ма́лыми людьми́ во гра́дъ примо́рскiй, и воцари́ся та́мо.
И бы́сть, егда́ вхожда́ше въ до́мъ ца́рства оте́цъ свои́хъ, я́ша си́лы Антiо́ха и лисі́ю привести́ и́хъ къ нему́.
И увѣ́дана бы́сть ему́ ве́щь, и рече́: не покажи́те ми́ ли́цъ и́хъ.
И уби́ша и́хъ во́ини, и сѣ́де дими́трiй на престо́лѣ ца́рства своего́.
И прiидо́ша къ нему́ вси́ му́жiе беззако́ннiи и нечести́вiи от Изра́иля, и алки́мъ предвожда́ше и́хъ, хотя́й жре́чествовати:
и оклевета́ша люді́й предъ царе́мъ, глаго́люще: погуби́ Иу́да и бра́тiя его́ всѣ́хъ друго́въ твои́хъ и на́съ расточи́ от земли́ на́шея:
ны́нѣ у́бо посли́ му́жа, ему́же вѣ́риши, да и́детъ и ви́дитъ истребле́нiя вся́, я́же сотвори́ на́мъ и странѣ́ ца́рстѣй, и да му́читъ и́хъ и всѣ́хъ помога́ющихъ и́мъ.
И избра́ ца́рь вакхи́да дру́га ца́рска, и́же госпо́дствоваше объ ону́ страну́ рѣки́, и вели́каго въ ца́рствѣ и вѣ́рна царе́ви,
и посла́ его́ и алки́ма нечести́ваго, и уста́ви ему́ жре́чество, и повелѣ́ ему́ сотвори́ти отмще́нiе въ сынѣ́хъ Изра́илевыхъ.
И отидо́ша и прiидо́ша съ си́лою ве́лiею въ зе́млю Иу́дину: и посла́ вѣ́стники ко Иу́дѣ и бра́тiи его́ словесы́ ми́рными съ ле́стiю.
И не вня́ша словесе́мъ и́хъ: ви́дѣша бо, я́ко прiидо́ша съ си́лою ве́лiею.
И собра́шася ко алки́му и вакхи́ду собра́нiя кни́жникъ изыска́ти пра́ведная.
И пе́рвiи Асиде́е бѣ́ху въ сынѣ́хъ Изра́илевыхъ, и иска́ху от ни́хъ ми́ра.
Реко́ша бо: человѣ́къ жре́цъ от сѣ́мене Ааро́ня прiи́де въ си́лахъ и не изоби́дитъ на́съ.
И глаго́ла съ ни́ми словеса́ ми́рна и кля́тся и́мъ, глаго́ля: не возда́мъ ва́мъ зла́я, ниже́ друго́мъ ва́шымъ. и вѣ́роваша ему́.
И поима́ от ни́хъ шестьдеся́тъ муже́й и уби́ и́хъ во еди́нъ де́нь по словесѣ́хъ, я́коже пи́сано е́сть:
пло́ти преподо́бныхъ твои́хъ и кро́ви и́хъ пролiя́ша о́крестъ Иерусали́ма, и не бѣ́ погреба́яй и́хъ.
И нападе́ стра́хъ и́хъ и тре́петъ на вся́ лю́ди, я́ко реко́ша: нѣ́сть въ ни́хъ и́стины и суда́: преступи́ша бо уставле́нiе и кля́тву, е́юже кля́шася.
И воздви́жеся вакхи́дъ от Иерусали́ма и ополчи́ся въ визе́ѳѣ, и посла́ и я́тъ мно́гихъ отступи́вшихъ от него́ муже́й и нѣ́кiихъ от люді́й, и закла́ и́хъ, [и] въ кла́дязь вели́къ [вве́рже]:
и вручи́ страну́ алки́му и оста́ви си́лу въ по́мощь ему́: и отъи́де вакхи́дъ ко царю́.
И подвиза́шеся алки́мъ о архiере́йствѣ.
И собра́шася къ нему́ вси́ возмуща́ющiи лю́ди своя́, и одержа́ша зе́млю Иу́дину, и сотвори́ша я́зву вели́ку во Изра́или.
И ви́дѣ Иу́да вся́ зла́я, я́же сотвори́ алки́мъ, и и́же съ ни́мъ бя́ху, сыно́мъ Изра́илевымъ па́че язы́ковъ.
И изы́де во вся́ предѣ́лы иуде́йскiя по о́крестъ и сотвори́ отмще́нiе на муже́хъ отто́ргшихся, и преста́ша ходи́ти во страну́.
Егда́ же уви́дѣ алки́мъ, я́ко укрѣпи́ся Иу́да и и́же съ ни́мъ, и позна́, я́ко не мо́жетъ противостоя́ти и́мъ, и возврати́ся ко царю́ и оклевета́ и́хъ лука́внѣ.
И посла́ ца́рь никано́ра, еди́наго от нача́лникъ свои́хъ сла́вныхъ, и ненави́дящаго и вражду́ющаго на Изра́иля, и повелѣ́ ему́ изби́ти лю́ди.
И прiи́де никано́ръ во Иерусали́мъ съ си́лою вели́кою и посла́ ко Иу́дѣ и бра́тiи его́ съ ле́стiю словесы́ ми́рными, глаго́ля:
да не бу́детъ бра́нь между́ мно́ю и ва́ми: прiиду́ съ му́жы ма́лыми, да ви́жду лица́ ва́ша съ ми́ромъ.
И прiи́де ко Иу́дѣ, и поздравля́ху дру́гъ дру́га ми́рно: и во́ини угото́вани бя́ху восхи́тити Иу́ду.
И позна́ся сло́во Иу́дѣ, я́ко съ ле́стiю прiи́де къ нему́: и устраши́ся от него́ и не восхотѣ́ ктому́ ви́дѣти лица́ его́.
И позна́ никано́ръ, я́ко откры́ся совѣ́тъ его́, и изы́де во срѣ́тенiе Иу́дѣ бра́нiю бли́зъ Харфарсара́ма.
И падо́ша от су́щихъ при никано́рѣ я́ко пя́ть ты́сящъ муже́й, и бѣжа́ша во гра́дъ дави́довъ.
И по словесѣ́хъ си́хъ взы́де никано́ръ на го́ру Сiо́нъ: и изыдо́ша от иере́евъ от святы́хъ и от старѣ́йшинъ людски́хъ поздра́вити его́ ми́рно и показа́ти ему́ всесожже́нiе приноси́мое за царя́.
И поруга́ся и́мъ и посмѣя́ся и́мъ, и оскверни́ и́хъ и глаго́ла го́рдо.
И кля́тся съ я́ростiю, рекі́й: а́ще не преда́стся Иу́да и во́ини его́ въ ру́ки моя́ ны́нѣ, и бу́детъ, егда́ возвращу́ся въ ми́рѣ, сожгу́ хра́мъ се́й. и изы́де съ я́ростiю ве́лiею.
И внидо́ша жерцы́ и ста́ша предъ лице́мъ олтаря́ и хра́ма и пла́чуще реко́ша:
ты́, Го́споди, избра́лъ еси́ хра́мъ се́й, нарещи́ся и́мени твоему́ въ не́мъ, да бу́детъ хра́мъ моли́твы и проше́нiя лю́демъ твои́мъ:
сотвори́ отмще́нiе на человѣ́цѣ се́мъ и на во́ехъ его́, и да паду́тъ мече́мъ: помяни́ хуле́нiя и́хъ и не да́ждь и́мъ обита́лища.
И изы́де никано́ръ от Иерусали́ма и ополчи́ся въ веѳоро́нѣ и срѣ́те его́ си́ла Си́рска.
Иу́да же прибли́жися во Ада́су съ тремя́ ты́сящьми муже́й. и помоли́ся Иу́да и рече́:
и́же по́слани бя́ху от царя́ Ассирі́йскаго [сеннахири́ма], Го́споди, егда́ поху́лиша тя́, изы́де а́нгелъ тво́й и порази́ от ни́хъ сто́ о́смьдесятъ пя́ть ты́сящъ:
та́ко сокруши́ ополче́нiе сiе́ предъ на́ми дне́сь, и да позна́ютъ про́чiи, я́ко зло́ глаго́ла на свята́я твоя́, и суди́ ему́ по зло́бѣ его́.
И сотвори́ша во́ини бра́нь въ третiйна́десять де́нь ме́сяца Ада́ра, и сотре́ся ополче́нiе никано́рово, и паде́ са́мъ пе́рвый во бра́ни.
Егда́ же уви́дѣша во́и его́, я́ко паде́ никано́ръ, пове́ргше ору́жiя своя́ бѣжа́ша.
И гна́ша и́хъ пу́ть дне́ еди́наго от Ада́са, до́ндеже прiити́ въ гази́ръ, и труба́ми труби́ша вслѣ́дъ и́хъ со знаме́нами.
И изыдо́ша от всѣ́хъ се́лъ Иуде́йскихъ о́крестъ и заключи́ша и́хъ рога́ми, и возвраща́хуся ті́и къ ни́мъ и падо́ша вси́ мече́мъ, и не оста́ от ни́хъ ни еди́нъ.
И взя́ша коры́сти и́хъ и плѣ́нъ, и главу́ никано́рову отсѣко́ша, и десни́цу его́, ю́же простре́ го́рдо, и принесо́ша и повѣ́сиша проти́ву Иерусали́ма.
И возвесели́шася лю́дiе зѣло́, и сотвори́ша де́нь то́й де́нь весе́лiя вели́каго,
и уста́виша пра́здновати на вся́ко лѣ́то де́нь то́й третiйна́десять ме́сяца Ада́ра.
И умолче́ земля́ Иу́дина на дни́ ма́лы.
В сто пятьдесят первом году вышел из Рима Димитрий, сын Селевка, и с немногими людьми вошел в один приморский город и там воцарился.
Когда же он входил в царственный дом отцов своих, войско схватило Антиоха и Лисия, чтобы привести их к нему.
Это стало известно ему, и он сказал: не показывайте мне лиц их.
Тогда воины убили их, и воссел Димитрий на престоле царства своего.
И пришли к нему все мужи беззаконные и нечестивые из Израильтян, и Алким предводительствовал ими, домогаясь священства;
и обвиняли они перед царем народ, говоря: погубил Иуда и братья его друзей твоих, и нас выгнали из земли нашей.
Итак, пошли теперь мужа, кому ты доверяешь; пусть он пойдет и увидит все разорение, которое они причинили нам и стране царя, и пусть накажет их и всех, помогающих им.
Царь избрал Вакхида из друзей царских, который управлял по ту сторону реки, был велик в царстве и верен царю,
и послал его и нечестивого Алкима, предоставив ему священство, и повелел ему сделать отмщение сынам Израиля.
Они отправились и пришли в землю Иудейскую с большим войском; и он послал к Иуде и братьям его послов с мирным, но коварным предложением.
Но они не вняли словам их, ибо видели, что они пришли с большим войском.
К Алкиму же и Вакхиду сошлось собрание книжников искать справедливости.
Первые из сынов Израилевых были Асидеи; они искали у них мира,
ибо говорили: священник от племени Аарона пришел вместе с войском и не обидит нас.
И он говорил с ними мирно и клялся им, и сказал: мы не сделаем зла вам и друзьям вашим.
И они поверили ему, а он, захватив из них шестьдесят мужей, умертвил их в один день, как сказано в Писании:
«тела святых Твоих и кровь их пролили вокруг Иерусалима, и некому было похоронить их».
И напал от них страх и ужас на весь народ, и говорили: нет в них истины и правды, ибо они нарушили постановление и клятву, которою клялись.
Тогда Вакхид отступил от Иерусалима и расположился станом при Визефе, и, послав, поймал многих из бежавших от него мужей и некоторых из народа, заколол и бросил их в глубокий колодезь.
Потом, поручив страну Алкиму и оставив с ним войско на помощь ему, Вакхид отправился к царю.
Алким же домогался первосвященства.
И собрались к нему все возмущавшие народ свой, и овладели землею Иудейскою, и произвели великое поражение в Израиле.
И увидел Иуда все зло, какое причинил Алким со своими сообщниками сынам Израилевым, – больше, нежели язычники;
и, обойдя все пределы Иудеи, сделал отмщение отступникам, – и они перестали входить в эту страну.
Когда же Алким увидел, что Иуда и находящиеся с ним усилились, и понял, что не может противостоять им, возвратился к царю и жестоко обвинял их.
Тогда царь послал Никанора, одного из славных вождей своих, ненавистника и враждебного Израилю, и приказал ему истребить этот народ.
Никанор, придя в Иерусалим с большим войском, послал к Иуде и братьям его коварно со словами мирными:
да не будет войны между мною и вами; я войду с немногими людьми, чтобы видеть лица ваши в мире.
И пришел он к Иуде, и приветствовали они друг друга мирно; а между тем воины были приготовлены схватить Иуду.
Иуде сделалось известным, что он пришел к нему с коварством, поэтому он убоялся его и не хотел более видеть лица его.
Когда Никанор узнал, что умысел его открылся, вышел против Иуды на сражение близ Хафарсаламы.
И пало из бывших при Никаноре около пяти тысяч мужей, а прочие убежали в город Давидов.
После того Никанор взошел на гору Сион; и вышли из святилища некоторые из священников и старейшин народа, чтобы мирно приветствовать его и показать ему всесожжение, приносимое за царя.
Но он осмеял их, надругался над ними и осквернил их, и говорил высокомерно,
и, поклявшись, с гневом сказал: если не предан будет ныне Иуда и войско его в мои руки, то, когда возвращусь благополучно, сожгу дом сей. И ушел с великим гневом.
А священники вошли и стали пред лицем жертвенника и храма, заплакали и сказали:
Ты, Господи, избрал дом сей, чтобы на нем нарицалось имя Твое и чтобы он был домом молитвы и моления для народа Твоего.
Сделай отмщение человеку сему и войску его, и пусть падут они от меча; вспомни злохуления их и не дай им оставаться долее.
И вышел Никанор из Иерусалима и расположился станом при Вефороне, и пристало к нему здесь войско Сирийское.
А Иуда с тремя тысячами мужей расположился станом при Адасе; и помолился Иуда, и сказал:
Господи! когда посланные царя Ассирийского произносили злохуления, то пришел Ангел Твой и поразил из них сто восемьдесят пять тысяч.
Так сокруши ныне пред нами сие полчище, да познают прочие, что они произносили хулу на святыни Твои, и суди их по злобе их.
И вступили войска в сражение в тринадцатый день месяца Адара, и разбито было войско Никанора, и он первый пал в сражении.
Когда же воины его увидели, что Никанор пал, то, побросав оружие свое, обратились в бегство.
И преследовали их Израильтяне целый день, от Адаса до самой Газиры, и трубили вслед их вестовыми трубами.
И выходили из всех окрестных селений Иудейских и окружали их, – и они, оборачиваясь к преследовавшим их, все пали от меча, и ни одного не осталось из них.
И взяли Иудеи добычи их и награбленное ими, и отрубили голову Никанора и правую руку его, которую он простирал надменно, и принесли и повесили перед Иерусалимом.
Народ весьма радовался и провел тот день, как день великого веселья;
и установили ежегодно праздновать этот день тринадцатого числа Адара.
И успокоилась земля Иудейская на некоторое время.
ასორმოცდამეთერთმეტე წელს რომიდან გამოვიდა დემეტრიოსი, სელევკის ძე, გაემართა ზღვისპირა ქალაქის მცირეოდენი ხალხით და იქ გამეფდა.
როდესაც შედიოდა თავისი მამა-პაპის სამეფო სახლში, ჯარმა შეიპყრო ანტიოქოსი და ლისია, რომ მიეგვარათ მისთვის.
გაიგო მან ეს ამბავი და თქვა: ნუ მიჩვენებთ მათ სახეებს.
მეომრებმა დახოცეს ისინი და დაბრძანდა დემეტრიოსი სამეფო ტახტზე.
ყველა ურჯულომ და უღვთო კაცმა ისრაელიდან მას მიაშურა; მიუძღოდა მათ ალკიმოსი, მღვდელმთავრობის მოწადინე.
როცა შეიკრიბა ხალხი მის წინაშე, თქვეს: გაწყვიტეს იუდამ და მისმა ძმებმა ყველა შენი მოკეთე, ჩვენც გაგვაძევა ჩვენი ქვეყნიდან.
ახლა გაგზავნე კაცი, ვისაც ენდობი. წავიდეს, ნახოს მთელი უბედურება, რაც ჩვენ და მეფის ქვეყანას გვიყო, დასაჯოს ისინი ყველა მათ მშველელთან ერთად.
ამოირჩია მეფემ თავის მოკეთეთაგან ბაკხიდე, რომელიც მდინარისგაღმა მხარეს განაგებდა, დიდ კაცად შეირაცხებოდა სამეფოში და მეფის ერთგული იყო.
გაგზავნა იგი და მასთან ერთად უღვთო ალკიმოსი, რომელიც მღვდელმთავრად ჰყავდა დანიშნული, და ისრაელიანთა დასჯა დაავალა.
გაემართნენ და დიდძალი ჯარით იუდას ქვეყანას მიადგნენ; გაუგზავნა მოციქულები იუდას და მის ძმებს მშვიდობის სიტყვით, მაგრამ მზაკვრულად.
მაგრამ მათ ყურად არ იღეს მათი სიტყვები, რადგან დაინახეს, რომ დიდძალი ჯარით იყვნენ მოსულნი.
მაშინ ალკიმოსთან და ბაკხიდესთან შეიკრიბა მწიგნობართა კრებული სამართლის საძიებლად.
პირველნი ხასიდიანები იყვნენ ისრაელიანთაგან, რომლებიც მათგან მშვიდობას მოელოდნენ.
თქვეს: ჯარით არის მოსული სამღვდელო კაცი, აარონის მოდგმიდან, და არ შეურაცხგვყოფს.
სამშვიდობო სიტყვები უთხრა მათ და შეჰფიცა: ავს არაფერს შეგამთხვევთო არც თქვენ, არც თქვენს მეგობრებს.
და ერწმუნენ მას. მაგრამ მან გამოიყვანა მათგან ექვსასი კაცი და დახოცა ისინი ერთ დღეში თანახმად დაწერილისა:
შენს წმიდათა სხეული და მათი სისხლი დაღვარეს იერუსალიმის გარშემო და დამმარხავი არავინ იყო.
და მოიცვა მათგან შიშმა და ძრწოლამ მთელი ხალხი და თქვეს: არ არის მათში სიმართლე და სამართალი, რადგან გატეხეს პირობა და ფიცი, რომლითაც დაიფიცეს.
ბაკხიდე კი წავიდა იერუსალიმიდან და ბეთსაიდაში დაბანაკდა. გაგზავნა და დააჭერინა ბევრნი, რომლებიც მისგან იყვნენ გაქცეულნი, და ზოგიერთნი ხალხიდანაც, და ერთ დიდ ჭაში ჩახოცა ისინი.
ჩააბარა ქვეყანა ალკიმოსს და დაუტოვა ჯარი დასახმარებლად. მერე გაბრუნდა მეფესთან.
ალკიმოსი მღვდელმთავრობისთვის იბრძოდა.
თავი მოიყარა მასთან მათი ხალხის ყველა მაშფოთებელმა. გაბატონდნენ იუდას ქვეყანაზე და დიდი რბევა მოაწყვეს ისრაელში.
როცა დაინახა იუდამ მთელი ბოროტება, რაც ჩაიდინეს ალკიმოსმა და მისმა თანამდგომებმა ისრაელიანებს შორის, რომ გადაამეტეს წარმართებს,
მოიარა იუდაელთა მთელი მიწა-წყალი ირგვლივ და შური იძია განდგომილ ხალხზე. და შეწყვიტეს მათ ქვეყანაში შემოსვლა.
დაინახა ალკიმოსმა, რომ გაძლიერდნენ იუდა და მისი თანამდგომნი, და მიხვდა, რომ ვერ გაუძლებდა მათ, დაბრუნდა მეფესთან და ბოროტად დაადანაშაულა ისინი.
მეფემ გაგზავნა ნიკანორი, ერთ-ერთი თავის სახელოვან მთავართაგანი, მოძულე და მტერი ისრაელისა, და უბრძანა მას ხალხის აწიოკება.
მიადგა ნიკანორი იერუსალიმს დიდძალი ჯარით და შეუთვალა იუდასა და მის ძმებს სამშვიდობო სიტყვები, მაგრამ მზაკვრულად:
ნუ მოხდება ბრძოლა ჩემსა და თქვენს შორის; მანდ ვიქნებით მცირეოდენი ხალხით, რათა პირისპირ გიხილოთ მშვიდობით.
გაემართა იუდასკენ და მშვიდობით შეხვდნენ ერთმანეთს. მეომრები კი მზად იყვნენ იუდას შესაპყრობად.
მაგრამ შეიტყო იუდამ, რომ მზაკვრობით იყო მოსული მის წინააღმდეგ, და მეტად აღარ მოუსურვებია მისი პირისხილვა.
მიხვდა ნიკანორი, რომ გამჟღავნდა მისი განზრახვა და გავიდა იუდასთან საბრძოლგვლად ხაფარსალამის მახლობლად.
დაეცა ნიკანორის მხრიდან ხუთიათასამდე კაცი და გაიქცნენ დავითის ქალაქისკენ.
ამ ამბების მერე იყო, რომ ავიდა ნიკანორი სიონის მთაზე და გამოვიდნენ საწმიდარიდან სამღვდელონი და ხალხის უხუცესები, რათა მშვიდობით მიგებებოდნენ და მეფისთვის შეწირული აღსავლენი ეჩვენებინათ მისთვის.
მან აბუჩად აიგდო ისინი, დასცინა მათ, წაბილწა ისინი და თავხედურად ლაპარაკობდა.
მერე რისხვით დაიფიცა და თქვა: თუკი ახლავე არ ჩამაბარებთ იუდას და მის ლაშქარს, ასე მოხდება: მშვიდობით თუ მოვბრუნდი, გადავწვავ ამ სახლს. და გამოვიდა დიდად განრისხებული.
შევიდნენ მღვდლები და დადგნენ სამსხვერპლოსა და ტაძრის წინაშე, ატირდნენ და თქვეს:
შენ აირჩიე ეს სახლი, რომ შენი სახელით წოდებულიყო, რათა ჰქონოდა იგი შენს ერს სამლოცველო და სავედრებელ სახლად.
შური მიაგე ამ კაცსა და მის ლაშქარს, დაე, მოისრნენ მახვილით. მოიხსენე მათი მკრეხელობა და მეტს ნუღარ აცოცხლებ.
ხოლო ნიკანორი გამოვიდა იერუსალიმიდან, ბეთხორონში დაბანაკდა და შეუერთდა მას სირიის ჯარი.
იუდა კი დაბანაკდა ხადაშაში სამი ათასი კაცითურთ. ილოცა იუდამ და თქვა:
როდესაც მოჰყვნენ მკრეხელობას მეფის მოციქულები, გამოვიდა შენი ანგელოზი და მოსრა მათგან ასოთხმოცდახუთი ათასი კაცი.
ასევე დააქციე ეს ლაშქარი დღეს ჩვენს წინაშე; დაე, იცნან დარჩენილებმა, რომ ბოროტად ილაპარაკა მან შენს საწმიდარზე, და უყავ სამართალი თავისი ბოროტებისამებრ.
შეიბნენ ჯარები საომრად ადარის თვის ცამეტს და განადგურდა ნიკანორის ლაშქარი; პირველი ის დაეცა ბრძოლაში.
როდესაც დაინახა მისმა ჯარმა, რომ დაეცა ნიკანორი, დაყარეს იარაღი და გაიქცნენ.
მისდიეს მათ ერთი დღის გზაზე ხადაშადან გეზერის მისადგომამდე და მათ უკან ომის მაუწყებელ ბუკებს აყვირებდნენ.
გამოვიდნენ იუდას გარშემო ყველა დაბიდან და გარსშემოერტყნენ მათ, მტერი შემობრუნდა მათკენ და მახვილით დაეცა ყველა.
ახვეტეს ნადავლი და სარჩო, ხოლო ნიკანორს მოჰკვეთეს თავი და მარჯვენა, რომელიც მედიდურად გაიშვირა. წაიღეს და იერუსალიმს გარეთ ჩამოკიდეს.
ძლიერ გაიხარა ხალხმა და ის დღე გაატარეს, როგორც დიდი სიხარულის დღე.
და დაადგინეს, რომ ედღესასწაულათ ეს დღე ყოველ წელიწადს ადარის ოცდაათში.
მცირე ხნით დაწყნარდა იუდას ქვეყანა.
Греческий [Greek (Koine)]
Языки
ἔτους ἑνὸς καὶ πεντηκοστοῦ καὶ ἑκατοστοῦ ἐξῆλθεν Δημήτριος ὁ τοῦ Σελεύκου ἐκ ᾿Рώμης καὶ ἀνέβη σὺν ἀνδράσιν ὀλίγοις εἰς πόλιν παραθαλασσίαν καὶ ἐβασίλευσεν ἐκεῖ
καὶ ἐγένετο ὡς εἰσεπορεύετο εἰς οἶκον βασιλείας πατέρων αὐτοῦ καὶ συνέλαβον αἱ δυνάμεις τὸν ᾿Αντίοχον καὶ τὸν Λυσίαν ἀγαγεῖν αὐτοὺς αὐτῷ
καὶ ἐγνώσθη αὐτῷ τὸ πρᾶγμα καὶ εἶπεν μή μοι δείξητε τὰ πρόσωπα αὐτῶν
καὶ ἀπέκτειναν αὐτοὺς αἱ δυνάμεις καὶ ἐκάθισεν Δημήτριος ἐπὶ θρόνου βασιλείας αὐτοῦ
καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν πάντες ἄνδρες ἄνομοι καὶ ἀσεβεῖς ἐξ Ισραηλ καὶ ᾿Ἀλκιμος ἡγεῖτο αὐτῶν βουλόμενος ἱερατεύειν
καὶ κατηγόρησαν τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες ἀπώλεσεν Ιουδας καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ πάντας τοὺς φίλους σου καὶ ἡμᾶς ἐσκόρπισεν ἀπὸ τῆς γῆς ἡμῶν
νῦν οὖν ἀπόστειλον ἄνδρα ᾧ πιστεύεις καὶ πορευθεὶς ἰδέτω τὴν ἐξολέθρευσιν πᾶσαν ἣν ἐποίησεν ἡμῖν καὶ τῇ χώρᾳ τοῦ βασιλέως καὶ κολασάτω αὐτοὺς καὶ πάντας τοὺς ἐπιβοηθοῦντας αὐτοῖς
καὶ ἐπέλεξεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βακχίδην τῶν φίλων τοῦ βασιλέως κυριεύοντα ἐν τῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ καὶ μέγαν ἐν τῇ βασιλείᾳ καὶ πιστὸν τῷ βασιλεῖ
καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν καὶ ᾿Ἀλκιμον τὸν ἀσεβῆ καὶ ἔστησεν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ ποιῆσαι τὴν ἐκδίκησιν ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ
καὶ ἀπῇρον καὶ ἦλθον μετὰ δυνάμεως πολλῆς εἰς γῆν Ιουδα καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸς Ιουδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ λόγοις εἰρηνικοῖς μετὰ δόλου
καὶ οὐ προσέσχον τοῖς λόγοις αὐτῶν εἶδον γὰρ ὅτι ἦλθαν μετὰ δυνάμεως πολλῆς
καὶ ἐπισυνήχθησαν πρὸς ᾿Ἀλκιμον καὶ Βακχίδην συναγωγὴ γραμματέων ἐκζητῆσαι δίκαια
καὶ πρῶτοι οἱ Ασιδαῖοι ἦσαν ἐν υἱοῖς Ισραηλ καὶ ἐπεζήτουν παρ᾿ αὐτῶν εἰρήνην
εἶπον γάρ ἄνθρωπος ἱερεὺς ἐκ σπέρματος Ααρων ἦλθεν ἐν ταῖς δυνάμεσιν καὶ οὐκ ἀδικήσει ἡμᾶς
καὶ ἐλάλησεν μετ᾿ αὐτῶν λόγους εἰρηνικοὺς καὶ ὤμοσεν αὐτοῖς λέγων οὐκ ἐκζητήσομεν ὑμῖν κακὸν καὶ τοῖς φίλοις ὑμῶν
καὶ ἐνεπίστευσαν αὐτῷ καὶ συνέλαβεν ἐξ αὐτῶν ἑξήκοντα ἄνδρας καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ κατὰ τὸν λόγον ὃν ἔγραψεν αὐτόν
σάρκας ὁσίων σου καὶ αἷμα αὐτῶν ἐξέχεαν κύκλῳ Ιερουσαλημ καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς ὁ θάπτων
καὶ ἐπέπεσεν αὐτῶν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος εἰς πάντα τὸν λαόν ὅτι εἶπον οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια καὶ κρίσις παρέβησαν γὰρ τὴν στάσιν καὶ τὸν ὅρκον ὃν ὤμοσαν
καὶ ἀπῆρεν Βακχίδης ἀπὸ Ιερουσαλημ καὶ παρενέβαλεν ἐν Βηθζαιθ καὶ ἀπέστειλεν καὶ συνέλαβεν πολλοὺς ἀπὸ τῶν μετ᾿ αὐτοῦ αὐτομολησάντων ἀνδρῶν καί τινας τοῦ λαοῦ καὶ ἔθυσεν αὐτοὺς εἰς τὸ φρέαρ τὸ μέγα
καὶ κατέστησεν τὴν χώραν τῷ ᾿Αλκίμῳ καὶ ἀφῆκεν μετ᾿ αὐτοῦ δύναμιν τοῦ βοηθεῖν αὐτῷ καὶ ἀπῆλθεν Βακχίδης πρὸς τὸν βασιλέα
καὶ ἠγωνίσατο ᾿Ἀλκιμος περὶ τῆς ἀρχιερωσύνης
καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ ταράσσοντες τὸν λαὸν αὐτῶν καὶ κατεκράτησαν γῆν Ιουδα καὶ ἐποίησαν πληγὴν μεγάλην ἐν Ισραηλ
καὶ εἶδεν Ιουδας πᾶσαν τὴν κακίαν ἣν ἐποίησεν ᾿Ἀλκιμος καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ἐν υἱοῖς Ισραηλ ὑπὲρ τὰ ἔθνη
καὶ ἐξῆλθεν εἰς πάντα τὰ ὅρια τῆς Ιουδαίας κυκλόθεν καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν ἐν τοῖς ἀνδράσιν τοῖς αὐτομολήσασιν καὶ ἀνεστάλησαν τοῦ ἐκπορεύεσθαι εἰς τὴν χώραν
ὡς δὲ εἶδεν ᾿Ἀλκιμος ὅτι ἐνίσχυσεν Ιουδας καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἔγνω ὅτι οὐ δύναται ὑποστῆναι αὐτούς καὶ ἐπέστρεψεν πρὸς τὸν βασιλέα καὶ κατηγόρησεν αὐτῶν πονηρά
καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Νικάνορα ἕνα τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ τῶν ἐνδόξων καὶ μισοῦντα καὶ ἐχθραίνοντα τῷ Ισραηλ καὶ ἐνετείλατο αὐτῷ ἐξᾶραι τὸν λαόν
καὶ ἦλθεν Νικάνωρ εἰς Ιερουσαλημ δυνάμει πολλῇ καὶ ἀπέστειλεν πρὸς Ιουδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ μετὰ δόλου λόγοις εἰρηνικοῖς λέγων
μὴ ἔστω μάχη ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν ἥξω ἐν ἀνδράσιν ὀλίγοις ἵνα ἴδω ὑμῶν τὰ πρόσωπα μετ᾿ εἰρήνης
καὶ ἦλθεν πρὸς Ιουδαν καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλους εἰρηνικῶς καὶ οἱ πολέμιοι ἕτοιμοι ἦσαν ἐξαρπάσαι τὸν Ιουδαν
καὶ ἐγνώσθη ὁ λόγος τῷ Ιουδα ὅτι μετὰ δόλου ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτόν καὶ ἐπτοήθη ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐβουλήθη ἔτι ἰδεῖν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ
καὶ ἔγνω Νικάνωρ ὅτι ἀπεκαλύφθη ἡ βουλὴ αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ιουδα ἐν πολέμῳ κατὰ Χαφαρσαλαμα
καὶ ἔπεσον τῶν παρὰ Νικάνορος ὡσεὶ πεντακόσιοι ἄνδρες καὶ ἔφυγον εἰς τὴν πόλιν Δαυιδ
καὶ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ἀνέβη Νικάνωρ εἰς ὄρος Σιων καὶ ἐξῆλθον ἀπὸ τῶν ἱερέων ἐκ τῶν ἁγίων καὶ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ ἀσπάσασθαι αὐτὸν εἰρηνικῶς καὶ δεῖξαι αὐτῷ τὴν ὁλοκαύτωσιν τὴν προσφερομένην ὑπὲρ τοῦ βασιλέως
καὶ ἐμυκτήρισεν αὐτοὺς καὶ κατεγέλασεν αὐτῶν καὶ ἐμίανεν αὐτοὺς καὶ ἐλάλησεν ὑπερηφάνως
καὶ ὤμοσεν μετὰ θυμοῦ λέγων ἐὰν μὴ παραδοθῇ Ιουδας καὶ ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ εἰς χεῖράς μου τὸ νῦν καὶ ἔσται ἐὰν ἐπιστρέψω ἐν εἰρήνῃ ἐμπυριῶ τὸν οἶκον τοῦτον καὶ ἐξῆλθεν μετὰ θυμοῦ μεγάλου
καὶ εἰσῆλθον οἱ ἱερεῖς καὶ ἔστησαν κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ ναοῦ καὶ ἔκλαυσαν καὶ εἶπον
σὺ ἐξελέξω τὸν οἶκον τοῦτον ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά σου ἐπ᾿ αὐτοῦ εἶναι οἶκον προσευχῆς καὶ δεήσεως τῷ λαῷ σου
ποίησον ἐκδίκησιν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ καὶ ἐν τῇ παρεμβολῇ αὐτοῦ καὶ πεσέτωσαν ἐν ῥομφαίᾳ μνήσθητι τῶν δυσφημιῶν αὐτῶν καὶ μὴ δῷς αὐτοῖς μονήν
καὶ ἐξῆλθεν Νικάνωρ ἐξ Ιερουσαλημ καὶ παρενέβαλεν ἐν Βαιθωρων καὶ συνήντησεν αὐτῷ δύναμις Συρίας
καὶ Ιουδας παρενέβαλεν ἐν Αδασα ἐν τρισχιλίοις ἀνδράσιν καὶ προσηύξατο Ιουδας καὶ εἶπεν
οἱ παρὰ τοῦ βασιλέως ὅτε ἐδυσφήμησαν ἐξῆλθεν ὁ ἄγγελός σου καὶ ἐπάταξεν ἐν αὐτοῖς ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας
οὕτως σύντριψον τὴν παρεμβολὴν ταύτην ἐνώπιον ἡμῶν σήμερον καὶ γνώτωσαν οἱ ἐπίλοιποι ὅτι κακῶς ἐλάλησεν ἐπὶ τὰ ἅγιά σου καὶ κρῖνον αὐτὸν κατὰ τὴν κακίαν αὐτοῦ
καὶ συνῆψαν αἱ παρεμβολαὶ εἰς πόλεμον τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνὸς Αδαρ καὶ συνετρίβη ἡ παρεμβολὴ Νικάνορος καὶ ἔπεσεν αὐτὸς πρῶτος ἐν τῷ πολέμῳ
ὡς δὲ εἶδεν ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ ὅτι ἔπεσεν Νικάνωρ ῥίψαντες τὰ ὅπλα ἔφυγον
καὶ κατεδίωκον αὐτοὺς ὁδὸν ἡμέρας μιᾶς ἀπὸ Αδασα ἕως τοῦ ἐλθεῖν εἰς Γαζηρα καὶ ἐσάλπιζον ὀπίσω αὐτῶν ταῖς σάλπιγξιν τῶν σημασιῶν
καὶ ἐξῆλθον ἐκ πασῶν τῶν κωμῶν τῆς Ιουδαίας κυκλόθεν καὶ ὑπερεκέρων αὐτούς καὶ ἀπέστρεφον οὗτοι πρὸς τούτους καὶ ἔπεσον πάντες ῥομφαίᾳ καὶ οὐ κατελείφθη ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς
καὶ ἔλαβον τὰ σκῦλα καὶ τὴν προνομήν καὶ τὴν κεφαλὴν Νικάνορος ἀφεῖλον καὶ τὴν δεξιὰν αὐτοῦ ἣν ἐξέτεινεν ὑπερηφάνως καὶ ἤνεγκαν καὶ ἐξέτειναν παρὰ τῇ Ιερουσαλημ
καὶ ηὐφράνθη ὁ λαὸς σφόδρα καὶ ἤγαγον τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡμέραν εὐφροσύνης μεγάλην
καὶ ἔστησαν τοῦ ἄγειν κατ᾿ ἐνιαυτὸν τὴν ἡμέραν ταύτην τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ Αδαρ
καὶ ἡσύχασεν ἡ γῆ Ιουδα ἡμέρας ὀλίγας