Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
8:1
8:2
8:3
8:4
8:5
8:6
8:7
8:8
8:9
8:10
8:11
8:12
8:13
8:14
8:15
8:16
8:17
8:18
8:19
8:20
8:21
8:22
8:23
8:24
8:25
8:26
8:27
8:28
8:29
8:30
8:31
8:32
И слы́ша Иу́да и́мя ри́млянъ, я́ко су́ть си́льни крѣ́постiю, и ті́и благоволя́тъ о всѣ́хъ приложи́вшихся къ ни́мъ, и ели́цы прiи́дутъ къ ни́мъ, составля́ютъ съ ни́ми дру́жбу, и я́ко су́ть си́льни крѣ́постiю.
И повѣ́даша ему́ бра́ни и́хъ и му́жества бла́га, я́же творя́тъ въ Гала́тѣхъ, и я́ко одержа́ша и́хъ и приведо́ша и́хъ подъ да́нь:
и коли́ка сотвори́ша во странѣ́ Испані́йстѣй, е́же удержа́ти руды́ сребра́ и зла́та, е́же та́мо: и одержа́ша вся́ко мѣ́сто совѣ́томъ свои́мъ и долготерпѣ́нiемъ,
и мѣ́сто бѣ́ дале́че отстоя́що от ни́хъ зѣло́: и царе́й наше́дшихъ на ни́хъ от кра́я земли́ сотро́ша, и порази́ша и́хъ я́звою вели́кою, про́чiи же даю́тъ и́мъ да́нь по вся́ лѣ́та:
и Фили́ппа и персе́а китiе́йскаго царя́, и воста́вшихъ на ни́хъ сокруши́ша и́хъ въ бра́ни и одержа́ша и́хъ:
и Антiо́ха вели́каго царя́ Асі́йскаго, ше́дшаго проти́ву и́хъ на бра́нь, иму́щаго сто́ два́десять слоно́въ, ко́нники и колесни́цы и си́лу ве́лiю зѣло́, и сотре́нъ бы́сть от ни́хъ:
и я́ша его́ жи́ва, и уста́виша, да дае́тъ и́мъ то́й и ца́рствующiи по не́мъ да́нь вели́ку, и дая́ти зало́гъ и уставле́нiе,
и страну́ инді́йску и миді́ю, и лиді́ю и от предо́брыхъ стра́нъ и́хъ, и взя́вше и́хъ от него́ да́ша я́ Евме́нiю царю́:
и я́ко совѣща́ша су́щiи от Елла́ды прiити́ и взя́ти и́хъ: и увѣ́дано бы́сть сло́во тѣ́мъ,
и посла́ша на ни́хъ воево́ду еди́наго и воева́ша на ни́хъ, и падо́ша от ни́хъ я́звенiи мно́зи, и плѣни́ша же́нъ и́хъ и ча́дъ и́хъ, и разгра́биша и́хъ и зе́млю и́хъ одержа́ша, и разори́ша тверды́ни и́хъ и порабо́тиша и́хъ да́же до сего́ дне́:
и про́чая ца́рства и о́стровы, и́же нѣ́когда проти́вишася и́мъ, истреби́ша и порабо́тиша и́хъ:
съ дру́ги же свои́ми и примиря́ющимися къ ни́мъ сохраня́ху дру́жбу, и одержа́ху ца́рства бли́жняя и да́льняя, и ели́цы слы́шаху и́мя и́хъ, боя́хуся от ни́хъ:
ели́цѣмъ же а́ще хотя́тъ помога́ти и воцаря́ти, ца́рствуютъ: и и́хже а́ще хотя́тъ, премѣня́ютъ: и вознесо́шася зѣло́:
и во всѣ́хъ си́хъ не возлага́ше ни еди́нъ от ни́хъ дiади́мы, ни облача́шеся въ порфи́ру, е́же возвели́читися о не́й:
и совѣ́тную пала́ту сотвори́ша себѣ́, и на вся́къ де́нь совѣ́товаху въ не́й о мно́жествѣ [наро́довъ] е́же благоустроя́ти и́хъ:
и ввѣря́ютъ еди́ному человѣ́ку нача́лство свое́ по лѣ́ту, и госпо́дствовати все́ю земле́ю и́хъ, и вси́ повину́ются еди́ному, и нѣ́сть за́висти ниже́ рве́нiя въ ни́хъ.
И избра́ Иу́да Евполемо́на сы́на Иоа́ннова, сы́на акко́сова, и Иа́сона сы́на Елеаза́рова, и посла́ и́хъ въ ри́мъ, соста́вити съ ни́ми дру́жбу и споборе́нiе,
и е́же отъя́ти от ни́хъ и́го и́хъ, поне́же ви́дѣша ца́рство е́ллинское порабоща́ющее Изра́иля въ рабо́ту.
И идо́ша въ ри́мъ, пу́ть же ве́лiй зѣло́, и внидо́ша въ пала́ту совѣ́тную, и отвѣща́ша и рѣ́ша:
Иу́да маккаве́й и бра́тiя его́ и мно́жество Иуде́йское посла́ша на́съ къ ва́мъ соста́вити съ ва́ми дру́жбу и ми́ръ и вписа́ти на́съ спобо́рниками и друга́ми ва́шими.
И уго́дно бы́сть сло́во предъ ни́ми.
И сiе́ списа́нiе посла́нiя, е́же восписа́ша на дщи́цахъ мѣ́дяныхъ и посла́ша во Иерусали́мъ бы́ти у ни́хъ та́мо въ па́мять ми́ра и спобо́рства:
бла́го да бу́детъ ри́мляномъ и язы́ку Иуде́йску на мо́ри и на земли́ въ вѣ́къ, ору́жiе же и врази́ дале́че да бу́дутъ от ни́хъ:
а́ще же насту́питъ бра́нь ри́мляномъ пе́рвѣе или́ всѣ́мъ спобо́рникомъ и́хъ во все́мъ госпо́дствѣ и́хъ,
спобо́ретъ язы́къ Иуде́йскiй, я́коже вре́мя опредѣли́тъ и́мъ, се́рдцемъ по́лнымъ:
и ра́тующымъ не даду́тъ, ниже́ ссу́дятъ пшени́цею, ору́жiемъ, сребро́мъ, корабля́ми, я́коже уго́дно ри́мляномъ, и сохраня́тъ за́повѣди и́хъ ничто́же взе́млюще:
та́кожде а́ще и язы́ку Иуде́йску пре́жде случи́тся бра́нь, помо́гутъ ри́мляне от души́, я́коже и́мъ вре́мя опредѣли́тъ:
и спобора́ющымъ не да́стся пшени́ца, ору́жiе, сребро́, корабли́, я́коже уго́дно ри́мляномъ: и сохраня́ти за́повѣди и́хъ, и безъ ле́сти.
По си́мъ словесе́мъ уста́виша ри́мляне лю́демъ иуде́йскимъ.
А́ще же по словесѣ́хъ си́хъ совѣща́ются сі́и и о́нiи приложи́ти или́ отъя́ти нѣ́что, сотворя́тъ от произволе́нiя своего́, и е́же а́ще приложа́тъ или́ оти́мутъ, бу́дутъ тверда́.
А о зло́бахъ, я́же ца́рь дими́трiй твори́тъ въ ни́хъ, писа́хомъ ему́, глаго́люще: вску́ю отяготи́лъ еси́ и́го твое́ на дру́ги на́шя спобо́рники иуде́и?
а́ще у́бо па́ки прибѣ́гнутъ къ на́мъ на тя́, сотвори́мъ и́мъ су́дъ и ополчи́мся на тя́ мо́ремъ и земле́ю.
Иуда услышал о славе Римлян, что они могущественны и сильны и благосклонно принимают всех, обращающихся к ним, и кто ни приходил к ним, со всеми заключали они дружбу.
А что они могущественны и сильны, – рассказывали ему о войнах их, о мужественных подвигах, которые они показали над Галатами, как они покорили их и сделали данниками;
также о том, что сделали они в стране Испанской, чтобы овладеть находящимися там серебряными и золотыми рудниками,
и своим благоразумием и твердостью овладели всем краем, хотя тот край весьма далеко отстоял от них, равно о царях, которые приходили против них от конца земли, и они сокрушили их и поразили великим поражением, а прочие платят им ежегодно дань;
они также сокрушили на войне и покорили себе Филиппа и Персея, царя Китийского, и других, восставших против них,
и Антиоха, великого царя Азии, который вышел против них на войну со ста двадцатью слонами, и с конницею, и колесницами, и весьма многочисленным войском и был разбит ими;
они взяли его живого и заставили платить им великую дань, – как его, так и следующих после него царей, – дать заложников и допустить раздел,
а страну Индийскую и Мидию, и Лидию, и другие из лучших областей его, взяв от него, отдали царю Евмению;
и о том, как Еллины вознамерились прийти и истребить их,
но это намерение сделалось им известным, и они послали против них одного военачальника и воевали против них, – и много из них пало пораженных, и взяли в плен жен их и детей их и разграбили их, и овладели их землею, и разорили крепости их, и поработили их до сего дня;
и другие царства и острова, которые когда-либо восставали против них, они разорили и поработили.
А с друзьями своими и с доверявшимися им они сохраняли дружбу; и овладели царствами ближними и дальними, и все, слышавшие имя их, боялись их.
Если захотят кому помочь и кого воцарить, те царствуют, и кого хотят, сменяют, и они весьма возвысились;
но при всем том никто из них не возлагал на себя венца и не облекался в порфиру, чтобы величаться ею.
Они составили у себя совет, и постоянно каждый день триста двадцать человек совещаются обо всем, что относится до народа и благоустроения его;
и каждый год одному человеку вверяют они начальство над собою и господство над всею землею их, и все слушают одного, и не бывает ни зависти, ни ревности между ними.
Тогда избрал Иуда Евполема, сына Иоаннова, сына Аккосова, и Иасона, сына Елеазарова, и послал их в Рим, чтобы заключить с ними дружбу и союз
и чтобы они сняли с них иго, ибо они видят, что Еллинское царство хочет поработить Израиля.
Итак, они отправились в Рим, хотя путь был очень долгий, и вошли в собрание совета и, приступив, сказали:
Иуда Маккавей и братья его и весь народ Иудейский послали нас к вам, чтобы заключить с вами союз и мир и чтобы вы вписали нас в число соратников и друзей ваших.
И угодно было это слово перед ними.
И вот список того послания, которое написали они в ответ на медных досках и послали в Иерусалим, чтобы оно служило для них там памятником мира и союза:
«благо да будет Римлянам и народу Иудейскому на море и на суше навеки, и меч и враг да будут далеко от них!
Если же настанет война прежде у Римлян или у всех союзников их во всем владении их,
то народ Иудейский должен оказать им всем сердцем помощь в войне, как потребует того время;
и воюющим они не будут ни давать, ни доставлять ни хлеба, ни оружия, ни денег, ни кораблей, ибо так угодно Римлянам; они должны исполнять обязанность свою, ничего не получая.
Точно так же, если прежде случится война у народа Иудейского, Римляне от души будут помогать им в войне, как потребует того время,
и помогающим в войне не будут давать ни хлеба, ни оружия, ни денег, ни кораблей: так угодно Риму; они должны исполнять свои обязанности – и без обмана».
На таких условиях заключили Римляне союз с народом Иудейским.
Если же после сих условий те и другие вздумают что-нибудь прибавить или убавить, пусть сделают это по их общему произволению, и то, что они прибавят или убавят, будет иметь силу.
А о том зле, какое делает Иудеям царь Димитрий, мы написали ему так: «для чего ты наложил тяжкое твое иго на друзей наших и союзников – Иудеев?
Если они еще обратятся к нам с жалобою на тебя, то мы окажем им справедливость и будем воевать против тебя на море и на суше».
ესმა იუდას რომაელთა სახელი, რომ მხნენი და ძლიერნი არიან ისინი; რომ კეთილგანწყობილნი არიან ყველა მათი მოკავშირის მიმართ და, ვინც კი მათთან მისულა, ყველა მათი მეგობარი გამხდარა; რომ მხნენი და ძლიერნი არიან.
მოუთხრობდნენ მას მათ გადახდილ ომებზე და საგმირო საქმეებზე, გალატებს შორის რომ მოახდინეს, რომ სძლიეს მათ და მოხარკეებად აქციეს;
და ყველაფერზე, რაც ესპანეთის ქვეყანაში მოიმოქმედეს, რათა დაპატრონებოდნენ ვერცხლისა და ოქროს იქაურ საბადოებს;
დაეპატრონენ მთელ მხარეს თავიანთი გონიერებით და მოთმინებით, მათგან ფრიად დაშორებულ ადგილსაც კი; ხოლო მათზე ქვეყნის კიდიდან წამოსულ მეფეებს ყოველთვის ძლევდნენ და სასტიკად ამარცხებდნენ; და ნარჩენები კი მათ ხარკს უხდიდნენ ყოველწლიურად;
მათ სძლიეს ომში და დაიმორჩილეს ფილიპე და პერსევსი, მაკედონელთა მეფე და სხვანი, ვინც აღუდგნენ მათ;
ასევე ანტიოქოსიც, აზიის დიდი მეფე, მათ წინააღმდეგ ამხედრებული, რომელსაც ჰყავდა ასოცი სპილო, ცხენები, ეტლები და დიდძალი ჯარი, იძლია მათგან;
ცოცხლად შეიპყრეს იგი და დააკისრეს მას და მის მომდევნო მეფეებს ხარკი და მძევლები, და მათი საუკეთესო ქვეყნების დაცალკევება,
ინდოეთის, მიდიისა და ლიდიის დანაწილება. აიღეს მისგან და მეფე ევმენეს ჩააბარეს ისინი.
როდესაც ბერძნებმა მოისურვეს მათზე გალაშქრება და მათი დამხობა,
ემცნო მათ ეს ამბავი, გაგზავნეს მათ წინააღმდეგ ერთი სარდალი და შეებრძოლნენ მათ; დაეცა მათგან მრავალი დაჭრილი, ტყვედ ჩაცვივდნენ მათი ცოლები და შვილები და გაიძარცვნენ, დაეპატრონენ მათ ქვეყანას, დალეწეს მათი სიმაგრეები და დღემდე მორჩილებაში ჰყავთ ისინი.
დანარჩენი სამეფოები და კუნძულები, რომლებიც კი ოდესმე აღდგომიან მათ, გაანადგურეს და დაიმორჩილეს. ხოლო თავიანთ მეგობრებთან და მხარდამჭერებთან შეინარჩუნეს მეგობრობა.
დაეპატრონენ მახლობელ და შორეულ სამეფოებს, და ყველას, ვინც მათ სახელს გაიგონებდა, შიში იპყრობდა.
ვის შეწევნასაც და გამეფებას მოისურვებენ, ამეფებენ; თუ მოისურვებენ, გადააყენებენ. დიდად აღზევებულნი არიან.
და მაინც არცერთ მათგანს არასოდეს გვირგვინი არ დაუდგამს, არც ძოწეულით შემოსილა დიდების ნიშნად.
მოიწყვეს საბჭო და ყოველდღე ბჭობს ოცდათორმეტი მებრჭე ყველაფერზე, რაც ხალხს შეეხება, მათ მართვა-გამგეობაზე.
ანდობენ ერთ კაცს მთავრობას და ქვეყნის პატრონობას ერთი წლის განმავლობაში; ყველანი ერთს უჯერესგნ და არ არის მათში არც შური, არც ეჭვი.
ამოირჩია იუდამ ევპოლემოსი, ძე იოანესი, ძისა აკოსი, და იასონი, ძე ელეაზარისა, და გაგზავნა ისინი რომში, მეგობრობისა და კავშირის დასამყარებლად,
რათა გადაეგდოთ უღელი, რადგან დაინახეს, რომ ელინთა სამეფომ საბოლოოდ დაიმონა ისრაელი.
გაემგზავრნენ რომისკენ შორეულ გზაზე; შევიდნენ საბჭოში და თქვეს:
იუდა მაკაბელმა, მისმა ძმებმა და იუდაელმა ხალხმა გამოგვაგზავნეს თქვენთან, რომ დავამყაროთ ერთმანეთთან კავშირი და მშვიდობა, და ჩაგვთვალოთ თქვენს მოკავშირეებად და მეგობრებად.
მოეწონათ მათ ეს სიტყვა.
აი, ასლი წერილისა, რომელიც დაწერეს სპილენძის დაფებზე და გაგზავნეს იერუსალიმში, რომ ყოფილიყო იქ მათთან ნიშნად მშვიდობისა და კავშირისა:
სიკეთე იყოს რომაელებთან და იუდაელ ხალხთან ერთად ზღვასა და ხმელეთზე უკუნისამდე, და შორს იყოს მათგან მტერი და მახვილი.
ხოლო თუკი პირველად ომი შეემთხვევა რომს ან რომელიმე მის მოკავშირეს მთელ მის სამფლობელოში,
იუდაელმა ხალხმა დახმარება უნდა გაუწიოს მას წრფელი გულით, როგორც დროება მოითხოვს მათგან.
მეომრებს არ მოამარაგებენ არც საკვებით, არც იარაღით, არც ფულით, არც ხომალდით, როგორც რომმა განსაჯა; უსასყიდლოდ უნდა ასრულებდნენ თავიანთ ვალდებულებებს.
ასევე, თუკი იუდაელთა ხალხს შეემთხვა პირველად ომი, რომაელები გულითად დახმარებას გაუწევენ, როგორც დროება მოითხოვს მათგან;
მოკავშირეებს არ მოამარაგებენ არც საკვებით, არც იარაღით, არც ვერცხლით, არც ხომალდებით, როგორც რომმა განსაჯა; უზაკველად უნდა შეასრულონ თავიანთი ვალდებულებანი.
ამ პირობებით შეკრეს კავშირი რომაელებმა იუდაელთა ერთან.
თუკი ერთი ან მეორე მხარე მოისურვებს ამ პირობებისთვის რაიმეს მიმატებას ან მოკლებას, გააკეთონ ეს საერთო გადაწყვეტილებით და, რასაც კი მიუმაგებენ ან გამოაკლებენ, ძალა ექნება.
ხოლო იმ სიავეთათვის, რაც მეფე დემეტრიოსმა მათ დაატეხა, მივწერეთ მას, შევუთვალეთ: რისთვის დამძიმდა შენი უღელი იუდაელებზე, ჩვენს მეგობრებსა და მოკავშირეებზე?
და აჰა, თუ ამიერიდან დაიჩივლებენ შენს წინააღმდეგ, ჩვენ დავიცავთ მათ სიმართლვს და შეგებრძოლებით ზღვაზე და ხმელეთზე.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
В этом переводе выбранная книга отсутствует
