Скрыть
3:2
3:5
3:12
3:13
Глава 4 
4:6
4:16
4:19
Церковнославянский (рус)
Та́кожде же и жены́, повину́ющяся сво­и́мъ муже́мъ, да и а́ще нѣ́цыи не повину́ют­ся сло́ву, же́нскимъ житiе́мъ безъ сло́ва плѣне́ни бу́дутъ,
ви́дѣв­ше е́же со стра́хомъ чи́сто житiе́ ва́­ше.
И́мже да бу́детъ не внѣ́шняя, плете́нiя вла́съ и обложе́нiя зла́та, или́ одѣя́нiя ри́зъ, лѣ́пота,
но потае́ный се́рдца человѣ́къ, въ неистлѣ́нiи кро́ткаго и молчали́ваго ду́ха, е́же е́сть предъ Бо́гомъ многоцѣ́н­но.
Та́ко бо иногда́ и святы́я жены́, упова́ющыя на Бо́га, украша́ху себе́, повину́ющяся сво­и́мъ муже́мъ:
я́коже Са́рра послу́шаше Авраа́ма, господи́на того́ зову́щи: ея́же бы́сте ча́да, благотворя́щя и не боя́щяся ни еди́наго стра́ха.
Му́жiе та́кожде, вку́пѣ живу́ще со сво­и́ми жена́ми по ра́зуму, я́ко немощнѣ́йшу сосу́ду же́нскому воз­даю́ще че́сть, я́ко и снаслѣ́дницы благода́тныя жи́зни, во е́же не прекраща́тися моли́твамъ ва́шымъ.
Коне́цъ же, вси́ единому́дрени бу́дите, ми́лостиви, братолю́бцы, [милосе́рдни,] благо­утро́бни, мудролю́бцы, смиреному́дри:
не воз­даю́ще зла́ за зло́, или́ досажде́нiя за досажде́нiе: супроти́вное же, благословя́ще, вѣ́дяще, я́ко на се́ зва́ни бы́сте, да благослове́нiе наслѣ́дите.
[Зач. 60.] Хотя́й бо живо́тъ люби́ти и ви́дети дни́ бла́ги, да удержи́тъ язы́къ сво́й от­ зла́, и устнѣ́ сво­и́ е́же не глаго́лати льсти́.
Да уклони́т­ся от­ зла́, и да сотвори́тъ благо, да взы́щетъ ми́ра и да держи́т­ся его́:
зане́ о́чи Госпо́дни на пра́ведныя, и у́шы Его́ въ моли́тву и́хъ, лице́ же Госпо́дне на творя́щыя зла́я, е́же потреби́ти и́хъ от­ земли́.
И кто́ озло́битъ ва́съ, а́ще благо́му подо́бницы бу́дете?
Но а́ще и стра́ждете пра́вды ра́ди, блаже́ни есте́: стра́ха же и́хъ не убо́йтеся, ниже́ смуща́йтеся.
Го́спода же Бо́га освяти́те въ сердца́хъ ва́шихъ: гото́ви же при́сно ко от­вѣ́ту вся́кому вопроша́ющему вы́ словесе́ о ва́­шемъ упова́нiи, съ кро́тостiю и стра́хомъ:
со́вѣсть иму́ще бла́гу, да о не́мже клеве́щутъ ва́съ а́ки злодѣ́евъ, постыдя́т­ся злосло́вящiи ва́­ше благо́е о Христѣ́ житiе́.
Лу́чше бо е́сть благо́е творя́щымъ, а́ще хо́щетъ во́ля Бо́жiя, пострада́ти, не́жели зло́ творя́щымъ:
зане́ и Христо́съ еди́ною о грѣсѣ́хъ на́шихъ пострада́, пра́ведникъ за непра́ведники, да при­­веде́тъ ны́ Богови, умерщвле́нъ у́бо бы́въ пло́тiю, ожи́въ же ду́хомъ:
о не́мже и су́щымъ въ темни́цѣ духово́мъ соше́дъ проповѣ́да,
проти́вльшымся иногда́, егда́ ожида́­ше Бо́жiе долготерпѣ́нiе, во дни́ Но́евы, дѣ́лаему ковче́гу, въ не́мже ма́ло, си́рѣчь о́смь ду́шъ, спасо́шася от­ воды́.
Его́же воображе́нiе ны́нѣ и на́съ спаса́етъ креще́нiе, не плотскі́я от­ложе́нiе скве́рны, но со́вѣсти бла́ги вопроше́нiе у Бо́га, воскресе́нiемъ Иису́съ Христо́вымъ,
И́же е́сть о десну́ю Бо́га, воз­ше́дъ на небо, поко́ршымся Ему́ А́нгеломъ и Власте́мъ и Си́ламъ.
[Зач. 61.] Христу́ у́бо пострада́в­шу за ны́ пло́тiю, и вы́ въ ту́ же мы́сль вооружи́теся: зане́ пострада́вый пло́тiю, преста́ от­ грѣха́,
во е́же не ктому́ человѣ́ческимъ по́хотемъ, но во́ли Бо́жiей про́чее во пло́ти жи́ти вре́мя.
Довлѣ́етъ бо ва́мъ мимоше́дшее вре́мя житiя́, во́лю язы́ческую твори́в­шымъ, хо́ждшымъ въ нечистота́хъ, въ по́хотехъ, [въ мужело́ж­ст­вѣ, въ скотоло́ж­ст­вѣ, въ по́мыслѣхъ,] въ пiя́н­ствѣ, въ козлогласова́нiихъ, въ лихо­има́нiи и богоме́рзкихъ идолослуже́нiихъ:
о не́мже дивя́т­ся, не сходя́щымся ва́мъ въ то́же блуда́ разлiя́нiе, ху́ляще:
и́же воз­дадя́тъ сло́во гото́ву Су́щему суди́ти живы́мъ и ме́ртвымъ.
На се́ бо и ме́ртвымъ благовѣсти́ся, да су́дъ у́бо прiи́мутъ по человѣ́ку пло́тiю, поживу́тъ же по Бо́зѣ ду́хомъ.
Всѣ́мъ же кончи́на при­­бли́жися. Уцѣлому́дритеся у́бо и трезви́теся въ моли́твахъ.
Пре́жде же всѣ́хъ дру́гъ ко дру́гу любо­́вь при­­лѣ́жну имѣ́йте, зане́ любо­́вь покрыва́етъ мно́же­с­т­во грѣхо́въ.
Стран­нолю́бцы дру́гъ ко дру́гу, безъ ропта́нiи.
Кі́йждо я́коже прiя́тъ дарова́нiе, между́ себе́ си́мъ служа́ще, я́ко до́брiи стро­и́телiе разли́чныя благода́ти Бо́жiя.
А́ще кто́ глаго́летъ, я́ко словеса́ Бо́жiя: а́ще кто́ слу́житъ, я́ко от­ крѣ́пости, ю́же подае́тъ Бо́гъ: да о все́мъ сла́вит­ся Бо́гъ Иису́съ Христо́мъ, Ему́же е́сть сла́ва и держа́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.
[Зач. 62.] Возлю́блен­нiи, не диви́теся е́же въ ва́съ раждеже́нiю ко искуше́нiю ва́мъ быва́ему, я́ко чу́жду ва́мъ случа́ющуся:
но поне́же при­­обща́етеся Христо́вымъ страсте́мъ, ра́дуйтеся, я́ко да и въ явле́нiе сла́вы Его́ воз­ра́дуетеся веселя́щеся.
А́ще укоря́еми быва́ете о и́мени Христо́вѣ, блаже́ни есте́ я́ко Сла́вы и Бо́жiй Ду́хъ на ва́съ почива́етъ: о́нѣми у́бо ху́лит­ся, а ва́ми прославля́ет­ся.
Да не кто́ у́бо от­ ва́съ постра́ждетъ я́ко убі́йца, или́ я́ко та́ть, или́ я́ко злодѣ́й, или́ я́ко чуждопосѣти́тель:
а́ще ли же я́ко Христiа́нинъ, да не стыди́т­ся, да прославля́етъ же Бо́га въ ча́сти се́й.
Я́ко вре́мя нача́ти су́дъ от­ до́му Бо́жiя: а́ще же пре́жде от­ ва́съ, ка́я кончи́на проти́вящымся Бо́жiю Ева́нгелiю?
И а́ще пра́ведникъ едва́ спасе́т­ся, нечести́вый и грѣ́шный гдѣ́ яви́т­ся?
Тѣ́мже и стра́ждущiи по во́ли Бо́жiей, я́ко вѣ́рну Зижди́телю да предадя́тъ ду́шы своя́ во благотворе́нiи.
Синодальный
1 Наставления женам и мужьям. 8 «Будьте братолюбивы», «не воздавайте злом за зло... благословляйте»; «очи Господа обращены к праведным». 13 «Если страдаете за правду, то вы блаженны».
Также и вы, жены, повинуйтесь своим мужьям, чтобы те из них, которые не покоряются слову, житием жен своих без слова приобретаемы были,
когда увидят ваше чистое, богобоязненное житие.
Да будет украшением вашим не внешнее плетение волос, не золотые уборы или нарядность в одежде,
но сокровенный сердца человек в нетленной красоте кроткого и молчаливого духа, что драгоценно пред Богом.
Так некогда и святые жены, уповавшие на Бога, украшали себя, повинуясь своим мужьям.
Так Сарра повиновалась Аврааму, называя его господином. Вы – дети ее, если делаете добро и не смущаетесь ни от какого страха.
Также и вы, мужья, обращайтесь благоразумно с женами, как с немощнейшим сосудом, оказывая им честь, как сонаследницам благодатной жизни, дабы не было вам препятствия в молитвах.
Наконец будьте все единомысленны, сострадательны, братолюбивы, милосерды, дружелюбны, смиренномудры;
не воздавайте злом за зло или ругательством за ругательство; напротив, благословляйте, зная, что вы к тому призваны, чтобы наследовать благословение.

[Зач. 60] Ибо, кто любит жизнь и хочет видеть добрые дни, тот удерживай язык свой от зла и уста свои от лукавых речей;

уклоняйся от зла и делай добро; ищи мира и стремись к нему,

потому что очи Господа обращены к праведным и уши Его к молитве их, но лице Господне против делающих зло (чтобы истребить их с земли).

И кто сделает вам зло, если вы будете ревнителями доброго?
Но если и страдаете за правду, то вы блаженны; а страха их не бойтесь и не смущайтесь.
Господа Бога святите в сердцах ваших; будьте всегда готовы всякому, требующему у вас отчета в вашем уповании, дать ответ с кротостью и благоговением.
Имейте добрую совесть, дабы тем, за что злословят вас, как злодеев, были постыжены порицающие ваше доброе житие во Христе.
Ибо, если угодно воле Божией, лучше пострадать за добрые дела, нежели за злые;
потому что и Христос, чтобы привести нас к Богу, однажды пострадал за грехи наши, праведник за неправедных, быв умерщвлен по плоти, но ожив духом,
которым Он и находящимся в темнице духам, сойдя, проповедал,
некогда непокорным ожидавшему их Божию долготерпению, во дни Ноя, во время строения ковчега, в котором немногие, то есть восемь душ, спаслись от воды.
Так и нас ныне подобное сему образу крещение, не плотской нечистоты омытие, но обещание Богу доброй совести, спасает воскресением Иисуса Христа,
Который, восшед на небо, пребывает одесную Бога и Которому покорились Ангелы и Власти и Силы.
1 «Добрые домостроители многоразличной благодати Божией». 12 Если кто страдает «как христианин, то не стыдись».
[Зач. 61.] Итак, как Христос пострадал за нас плотию, то и вы вооружитесь тою же мыслью; ибо страдающий плотию перестает грешить,
чтобы остальное во плоти время жить уже не по человеческим похотям, но по воле Божией.
Ибо довольно, что вы в прошедшее время жизни поступали по воле языческой, предаваясь нечистотам, похотям (мужеложству, скотоложству, помыслам), пьянству, излишеству в пище и питии и нелепому идолослужению;
почему они и дивятся, что вы не участвуете с ними в том же распутстве, и злословят вас.
Они дадут ответ Имеющему вскоре судить живых и мертвых.
Ибо для того и мертвым было благовествуемо, чтобы они, подвергшись суду по человеку плотию, жили по Богу духом.
Впрочем близок всему конец. Итак будьте благоразумны и бодрствуйте в молитвах.
Более же всего имейте усердную любовь друг ко другу, потому что любовь покрывает множество грехов.
Будьте страннолюбивы друг ко другу без ропота.
Служите друг другу, каждый тем даром, какой получил, как добрые домостроители многоразличной благодати Божией.
Говорит ли кто, говори как слова Божии; служит ли кто, служи по силе, какую дает Бог, дабы во всем прославлялся Бог через Иисуса Христа, Которому слава и держава во веки веков. Аминь.
[Зач. 62.] Возлюбленные! огненного искушения, для испытания вам посылаемого, не чуждайтесь, как приключения для вас странного,
но как вы участвуете в Христовых страданиях, радуйтесь, да и в явление славы Его возрадуетесь и восторжествуете.
Если злословят вас за имя Христово, то вы блаженны, ибо Дух Славы, Дух Божий почивает на вас. Теми Он хулится, а вами прославляется.
Только бы не пострадал кто из вас, как убийца, или вор, или злодей, или как посягающий на чужое;
а если как Христианин, то не стыдись, но прославляй Бога за такую участь.
Ибо время начаться суду с дома Божия; если же прежде с нас начнется, то какой конец непокоряющимся Евангелию Божию?
И если праведник едва спасается, то нечестивый и грешный где явится?
Итак страждущие по воле Божией да предадут Ему, как верному Создателю, души свои, делая добро.
Asimismo vosotras, mujeres, estad sujetas a vuestros maridos, para que también los que no creen a la palabra sean ganados sin palabra por la conducta de sus esposas,
al considerar vuestra conducta casta y respetuosa.
Vuestro atavío no sea el externo de peinados ostentosos, de adornos de oro o de vestidos lujosos,
sino el interno, el del corazón, en el incorruptible adorno de un espíritu afable y apacible, que es de grande estima delante de Dios,
pues así también se ataviaban en otro tiempo aquellas santas mujeres que esperaban en Dios estando sujetas a sus maridos,
como Sara obedecía a Abraham, llamándolo señor. De ella habéis venido vosotras a ser hijas, si hacéis el bien sin temer ninguna amenaza.
Vosotros, maridos, igualmente, vivid con ellas sabiamente, dando honor a la mujer como a vaso más frágil y como a coherederas de la gracia de la vida, para que vuestras oraciones no tengan estorbo.
En fin, sed todos de un mismo sentir, compasivos, amándoos fraternalmente, misericordiosos, amigables.
No devolváis mal por mal, ni maldición por maldición, sino por el contrario, bendiciendo, sabiendo que fuisteis llamados a heredar bendición,
porque:

«El que quiere amar la vida y ver días buenos,
refrene su lengua de mal
y sus labios no hablen engaño;

apártese del mal y haga el bien;
busque la paz y sígala,
porque los ojos del Señor están sobre los justos,
y sus oídos atentos a sus oraciones;
pero el rostro del Señor está contra aquellos que hacen el mal.»
¿Quién es aquel que os podrá hacer daño, si vosotros seguís el bien?
Pero también si alguna cosa padecéis por causa de la justicia, bienaventurados sois. Por tanto, no os amedrentéis por temor de ellos, ni os inquietéis.
Al contrario, santificad a Dios el Señor en vuestros corazones, y estad siempre preparados para presentar defensa con mansedumbre y reverencia ante todo el que os demande razón de la esperanza que hay en vosotros.
Tened buena conciencia, para que en lo que murmuran de vosotros como de malhechores, sean avergonzados los que calumnian vuestra buena conducta en Cristo.
Mejor es que padezcáis haciendo el bien, si la voluntad de Dios así lo quiere, que haciendo el mal.
Asimismo, Cristo padeció una sola vez por los pecados, el justo por los injustos, para llevarnos a Dios, siendo a la verdad muerto en la carne, pero vivificado en espíritu;
y en espíritu fue y predicó a los espíritus encarcelados,
los que en otro tiempo desobedecieron, cuando una vez esperaba la paciencia de Dios en los días de Noé, mientras se preparaba el arca, en la cual pocas personas, es decir, ocho, fueron salvadas por agua.
El bautismo que corresponde a esto ahora nos salva (no quitando las inmundicias del cuerpo, sino como la aspiración de una buena conciencia hacia Dios) mediante la resurrección de Jesucristo,
quien habiendo subido al cielo está a la diestra de Dios; y a él están sujetos ángeles, autoridades y poderes.
Puesto que Cristo ha padecido por nosotros en la carne, vosotros también armaos del mismo pensamiento, pues quien ha padecido en la carne, terminó con el pecado,
para no vivir el tiempo que resta en la carne, conforme a las pasiones humanas, sino conforme a la voluntad de Dios.
Baste ya el tiempo pasado para haber hecho lo que agrada a los gentiles, andando en lascivias, placeres, borracheras, orgías, disipación y abominables idolatrías.
A estos les parece cosa extraña que vosotros no corráis con ellos en el mismo desenfreno de disolución, y os ultrajan;
pero ellos darán cuenta al que está preparado para juzgar a los vivos y a los muertos,
porque por esto también ha sido predicado el evangelio a los muertos, para que sean juzgados en carne según los hombres, pero vivan en espíritu según Dios.
El fin de todas las cosas se acerca; sed, pues, sobrios y velad en oración.
Y ante todo, tened entre vosotros ferviente amor, porque el amor cubrirá multitud de pecados.
Hospedaos los unos a los otros sin murmuraciones.
Cada uno según el don que ha recibido, minístrelo a los otros, como buenos administradores de la multiforme gracia de Dios.
Si alguno habla, hable conforme a las palabras de Dios; si alguno ministra, ministre conforme al poder que Dios da, para que en todo sea Dios glorificado por Jesucristo, a quien pertenecen la gloria y el imperio por los siglos de los siglos. Amén.
Amados, no os sorprendáis del fuego de la prueba que os ha sobrevenido, como si alguna cosa extraña os aconteciera.
Al contrario, gozaos por cuanto sois participantes de los padecimientos de Cristo, para que también en la revelación de su gloria os gocéis con gran alegría.
Si sois ultrajados por el nombre de Cristo, sois bienaventurados, porque el glorioso Espíritu de Dios reposa sobre vosotros. Ciertamente, por lo que hace a ellos, él es blasfemado, pero por vosotros es glorificado.
Así que, ninguno de vosotros padezca como homicida, ladrón o malhechor, o por entrometerse en lo ajeno;
pero si alguno padece como cristiano, no se avergüence, sino glorifique a Dios por ello.
Es tiempo de que el juicio comience por la casa de Dios; y si primero comienza por nosotros, ¿cuál será el fin de aquellos que no obedecen al evangelio de Dios?
Y

«Si el justo con dificultad se salva,
¿qué pasará con el impío y el pecador?»

De modo que los que padecen según la voluntad de Dios, encomienden sus almas al fiel Creador y hagan el bien.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible