Довлѣ́етъ бо ва́мъ мимоше́дшее вре́мя житiя́, во́лю язы́ческую твори́вшымъ, хо́ждшымъ въ нечистота́хъ, въ по́хотехъ, [въ мужело́жствѣ, въ скотоло́жствѣ, въ по́мыслѣхъ,] въ пiя́нствѣ, въ козлогласова́нiихъ, въ лихоима́нiи и богоме́рзкихъ идолослуже́нiихъ:

о не́мже дивя́тся, не сходя́щымся ва́мъ въ то́же блуда́ разлiя́нiе, ху́ляще:

и́же воздадя́тъ сло́во гото́ву Су́щему суди́ти живы́мъ и ме́ртвымъ.

На се́ бо и ме́ртвымъ благовѣсти́ся, да су́дъ у́бо прiи́мутъ по человѣ́ку пло́тiю, поживу́тъ же по Бо́зѣ ду́хомъ.

Всѣ́мъ же кончи́на прибли́жися. Уцѣлому́дритеся у́бо и трезви́теся въ моли́твахъ.

Пре́жде же всѣ́хъ дру́гъ ко дру́гу любо́вь прилѣ́жну имѣ́йте, зане́ любо́вь покрыва́етъ мно́жество грѣхо́въ.

Страннолю́бцы дру́гъ ко дру́гу, безъ ропта́нiи.

Кі́йждо я́коже прiя́тъ дарова́нiе, между́ себе́ си́мъ служа́ще, я́ко до́брiи строи́телiе разли́чныя благода́ти Бо́жiя.

А́ще кто́ глаго́летъ, я́ко словеса́ Бо́жiя: а́ще кто́ слу́житъ, я́ко от крѣ́пости, ю́же подае́тъ Бо́гъ: да о все́мъ сла́вится Бо́гъ Иису́съ Христо́мъ, Ему́же е́сть сла́ва и держа́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.

[Зач. 62.] Возлю́бленнiи, не диви́теся е́же въ ва́съ раждеже́нiю ко искуше́нiю ва́мъ быва́ему, я́ко чу́жду ва́мъ случа́ющуся:

но поне́же приобща́етеся Христо́вымъ страсте́мъ, ра́дуйтеся, я́ко да и въ явле́нiе сла́вы Его́ возра́дуетеся веселя́щеся.

А́ще укоря́еми быва́ете о и́мени Христо́вѣ, блаже́ни есте́ я́ко Сла́вы и Бо́жiй Ду́хъ на ва́съ почива́етъ: о́нѣми у́бо ху́лится, а ва́ми прославля́ется.

Да не кто́ у́бо от ва́съ постра́ждетъ я́ко убі́йца, или́ я́ко та́ть, или́ я́ко злодѣ́й, или́ я́ко чуждопосѣти́тель:

а́ще ли же я́ко Христiа́нинъ, да не стыди́тся, да прославля́етъ же Бо́га въ ча́сти се́й.

Я́ко вре́мя нача́ти су́дъ от до́му Бо́жiя: а́ще же пре́жде от ва́съ, ка́я кончи́на проти́вящымся Бо́жiю Ева́нгелiю?

И а́ще пра́ведникъ едва́ спасе́тся, нечести́вый и грѣ́шный гдѣ́ яви́тся?

Тѣ́мже и стра́ждущiи по во́ли Бо́жiей, я́ко вѣ́рну Зижди́телю да предадя́тъ ду́шы своя́ во благотворе́нiи.

Ста́рцы и́же въ ва́съ молю́, я́ко ста́рецъ сы́й и свидѣ́тель Христо́вымъ стра́сте́мъ, и́же и хотя́щей сла́вѣ яви́тися о́бщникъ:

паси́те е́же въ ва́съ ста́до Бо́жiе, посѣща́юще не ну́ждею, но во́лею и по Бо́зѣ, ниже́ непра́ведными прибы́тки, но усе́рдно,

ни я́ко облада́юще при́чту, но о́брази быва́йте ста́ду:

и я́вльшуся Пастыренача́лнику, прiи́мете неувяда́емый сла́вы вѣне́цъ.

Та́коже ю́нiи повини́теся ста́рцемъ: вси́ же дру́гъ дру́гу повину́ющеся, смиреному́дрiе стяжи́те, зане́ Бо́гъ го́рдымъ проти́вится, смире́ннымъ же дае́тъ благода́ть.

[Зач. 63.] Смири́теся у́бо подъ крѣ́пкую ру́ку Бо́жiю, да вы́ вознесе́тъ во вре́мя:

всю́ печа́ль ва́шу возве́ргше На́нь, я́ко То́й пече́тся о ва́съ.

Трезви́теся, бо́дрствуйте, зане́ супоста́тъ ва́шъ дiа́волъ, я́ко ле́въ ры́кая, хо́дитъ, искі́й кого́ поглоти́ти:

ему́же проти́витеся тве́рди вѣ́рою, вѣ́дуще, я́ко тѣ́же стра́сти случа́ются ва́шему бра́тству, е́же въ мíрѣ.

Бо́гъ же вся́кiя благода́ти, призва́вый ва́съ въ вѣ́чную Свою́ сла́ву о Христѣ́ Иису́сѣ, ма́ло пострада́вшыя, То́й да соверши́тъ вы́, да утверди́тъ, да укрѣпи́тъ, да оснуе́тъ.

Тому́ сла́ва и держа́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.

Силуа́номъ ва́мъ вѣ́рнымъ бра́томъ, я́ко непщу́ю, вма́лѣ написа́хъ, моля́ и засвидѣ́телствуя се́й бы́ти и́стиннѣй благода́ти Бо́жiей, въ не́йже стоите́.

Цѣлу́етъ вы́ я́же въ Вавило́нѣ соизбра́нная, и Ма́рко сы́нъ мо́й.

Цѣлу́йте дру́гъ дру́га лобза́нiемъ любве́. Ми́ръ ва́мъ всѣ́мъ о Христѣ́ Иису́сѣ. Ами́нь.

Коне́цъ собо́рному посла́нiю пе́рвому свята́го апо́стола Петра́: и́мать въ себѣ́ гла́въ 5, зача́лъ же церко́вныхъ 6

Синодальный

1 «Добрые домостроители многоразличной благодати Божией». 12 Если кто страдает «как христианин, то не стыдись».

[Зач. 61.] Итак, как Христос пострадал за нас плотию, то и вы вооружитесь тою же мыслью; ибо страдающий плотию перестает грешить,

чтобы остальное во плоти время жить уже не по человеческим похотям, но по воле Божией.

Ибо довольно, что вы в прошедшее время жизни поступали по воле языческой, предаваясь нечистотам, похотям (мужеложству, скотоложству, помыслам), пьянству, излишеству в пище и питии и нелепому идолослужению;

почему они и дивятся, что вы не участвуете с ними в том же распутстве, и злословят вас.

Они дадут ответ Имеющему вскоре судить живых и мертвых.

Ибо для того и мертвым было благовествуемо, чтобы они, подвергшись суду по человеку плотию, жили по Богу духом.

Впрочем близок всему конец. Итак будьте благоразумны и бодрствуйте в молитвах.

Более же всего имейте усердную любовь друг ко другу, потому что любовь покрывает множество грехов.

Будьте страннолюбивы друг ко другу без ропота.

Служите друг другу, каждый тем даром, какой получил, как добрые домостроители многоразличной благодати Божией.

Говорит ли кто, говори как слова Божии; служит ли кто, служи по силе, какую дает Бог, дабы во всем прославлялся Бог через Иисуса Христа, Которому слава и держава во веки веков. Аминь.

[Зач. 62.] Возлюбленные! огненного искушения, для испытания вам посылаемого, не чуждайтесь, как приключения для вас странного,

но как вы участвуете в Христовых страданиях, радуйтесь, да и в явление славы Его возрадуетесь и восторжествуете.

Если злословят вас за имя Христово, то вы блаженны, ибо Дух Славы, Дух Божий почивает на вас. Теми Он хулится, а вами прославляется.

Только бы не пострадал кто из вас, как убийца, или вор, или злодей, или как посягающий на чужое;

а если как Христианин, то не стыдись, но прославляй Бога за такую участь.

Ибо время начаться суду с дома Божия; если же прежде с нас начнется, то какой конец непокоряющимся Евангелию Божию?

И если праведник едва спасается, то нечестивый и грешный где явится?

Итак страждущие по воле Божией да предадут Ему, как верному Создателю, души свои, делая добро.

1 Наставления о верности, смирении и бодрствовании. 12 Приветствия и благословение.

Пастырей ваших умоляю я, сопастырь и свидетель страданий Христовых и соучастник в славе, которая должна открыться:

пасите Божие стадо, какое у вас, надзирая за ним не принужденно, но охотно и богоугодно, не для гнусной корысти, но из усердия,

и не господствуя над наследием Божиим, но подавая пример стаду;

и когда явится Пастыреначальник, вы получите неувядающий венец славы.

Также и младшие, повинуйтесь пастырям; все же, подчиняясь друг другу, облекитесь смиренномудрием, потому что Бог гордым противится, а смиренным дает благодать.

[Зач. 63.] Итак смиритесь под крепкую руку Божию, да вознесет вас в свое время.

Все заботы ваши возложи́те на Него, ибо Он печется о вас.

Трезвитесь, бодрствуйте, потому что противник ваш диавол ходит, как рыкающий лев, ища, кого поглотить.

Противостойте ему твердою верою, зная, что такие же страдания случаются и с братьями вашими в мире.

Бог же всякой благодати, призвавший нас в вечную славу Свою во Христе Иисусе, Сам, по кратковременном страдании вашем, да совершит вас, да утвердит, да укрепит, да соделает непоколебимыми.

Ему слава и держава во веки веков. Аминь.

Сие кратко написал я вам чрез Силуана, верного, как думаю, вашего брата, чтобы уверить вас, утешая и свидетельствуя, что это истинная благодать Божия, в которой вы стоите.

Приветствует вас избранная, подобно вам, церковь в Вавилоне и Марк, сын мой.

Приветствуйте друг друга лобзанием любви. Мир вам всем во Христе Иисусе. Аминь.

Грузинский (древн.)

Языки

ქრისტემან რაჲ ივნო ჩუენთჳს ჴორცითა და თქუენცა იგივე გონებაჲ შეიჭურეთ, რამეთუ რომელმან-იგი ივნო ჴორცითა, დაცხრომილ არს ცოდვისაგან,

რაჲთა არღარა კაცთა გულის თქუმითა, არამედ ნებითა ღმრთისაჲთა ნეშტნი იგი ჟამნი ჴორცითა ცხორებად.

რამეთუ კმა არიან ჩუენდა წარსრულნიცა იგი ჟამნი ამის ცხორებისანი ნებისა მისებრ წარმართთაჲსა აღსრულებად, რომელი-იგი ვლენან არაწმიდებითა გულის თქუმათაჲთა, მთრვალობითა, სიმღერითა, შუებითა და უჯეროჲთა კერპთ-მსახურებითა.

რომლისაგან უკჳრს არა სლვაჲ თქუენი მასვე არაწმიდებისა აღრევასა და გგმობენ.

რომელთა სიტყუაჲ მიუგონ მას, რომელნი-იგი განმზადებულ არს განშჯად ცხოველთა და მკუდართა.

რამეთუ ამისთჳს ეხარა მკუდართა, რაჲთა ისაჯნენ კაცობრივ ჴორცითა და ცხონდენ ღმრთისა მიერ სულითა.

ხოლო ყოველთაჲ აღსასრული მოახლებულ არს, განიწმიდენით უკუე და განიფრთხვეთ ლოცვად.

ყოვლისა წინა ურთიერთას სიყუარული განმარტებული გაქუდინ, რამეთუ სიყუარულმან დაფარის სიმრავლე ცოდვათაჲ.

სტუმრის მოყუარე იყვენით ურთიერთას თჳნიერ დრტჳნვისა.

კაცად-კაცადმან, ვითარცა მიიღო მადლი, ეგრეთვე ურთიერთას ამსახურებდით მას, ვითარცა კეთილნი მნენი მრავალ-ფერისა მის ნიჭისა ღმრთისანი.

რომელი იტყოდის, ვითარცა სიტყუათა ღმრთისათა; რომელი ჰმსახურებდეს, ვითარცა ძალისაგან, რომელსა მოსცემს ღმერთი, რაჲთა ყოველსა შინა იდიდებოდის ღმერთი იესუ ქრისტეს მიერ, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

საყუარელნო, ნუ უცხო გიჩნს თქუენ შორის განჴურვებაჲ ეგე, რომელი იქმნების განსაცდელად თქუენ თანა, ვითარმცა უცხოჲ რაჲმე შეგემთხუეოდა თქუენ.

არამედ რაოდენ-ეგე ეზიარებით ვნებათა ქრისტესთა, გიხაროდენ, რაჲთა გამოჩინებასაცა დიდებისა მისისასა გიხაროდის და მხიარულ იყვნეთ.

უკუეთუ იყუედრებოდით სახელისათჳს ქრისტესისა, ნეტარ ხართ, რამეთუ დიდებისაჲ იგი და ღმრთისაჲ სული თქუენ ზედა განსუენებულ არს, რამეთუ ვითარ იგინი ჰგონებენ, იგმობვით, ხოლო ვითარ-იგი თქუენ გნებავს, იდიდებით.

ნუმცა ვის თქუენგანსა ევნების, ვითარცა კაცის-მკლველსა, გინა მპარავსა, გინა ძჳრის მოქმედსა, გინა ვითარცა უცხოჲსა განმგესა.

ხოლო უკუეთუ ვითარცა ქრისტეანესა, ნუ ჰრცხუენინ, არამედ ადიდებდინ ღმერთსა ამით ნაწილითა.

რამეთუ ჟამმან დაწყებად საშჯელისა პირველად სახლისაგან ღმრთისა იწყოს, უკუეთუ კულა პირველად ჩუენგან, რაჲ-მე იყოს აღსასრული ურჩთა მათ სახარებისა ღმრთისათაჲ?

და უკუეთუ მართალი ძნიად განერეს, უღმრთოჲ იგი და ცოდვილი სადა-ღა იპოოს?

ამიერითგან რომელთაცა ევნებოდის ნებითა ღმრთისაჲთა ვითარცა სარწმუნოთა დამბადებელსა, შეჰვედრნედ სულნი თჳსნი კეთილის საქმითა.

ხუცესთა მათ თქუენ შორის ვჰლოცავ, ვითარცა თანა-ხუცესი და მოწამე ვნებათა ქრისტესთაჲ, და მერმისა მის გამოჩინებადისა დიდებისა ზიარი; მწყსიდით თქუენ შორის სამწყსოსა მას ღმრთისასა.

იღუწიდით ნუ იძულებით, არამედ ნეფსით, ნუცა საძაგელისა შეძინებით, არამედ გულს-მოდგინეთ.

ნუცა ვითარმცა ეუფლებოდეთ მნეთა მათ, არამედ სახე ექმნენით სამწყსოსა მას.

და გამოჩინებასა მას მწყემსთ მთავრისასა მოიღოთ დაუჭნობელი იგი დიდებისა გჳრგჳნი.

ეგრეთვე ჭაბუკნი დაემორჩილენით მოხუცებულთა; და ყოველთავე ურთიერთას მორჩილებითა სიმდაბლე შეიმოსეთ, რამეთუ ღმერთი ამპარტავანთა შეჰმუსრავს, ხოლო მდაბალთა მოსცის მადლი.

და-უკუე-მდაბლდით წინაშე მტკიცესა ჴელსა ღმრთისასა, რაჲთა აღგამაღლნეს თქუენ ჟამსა თჳსსა.

ყოველივე ზრუნვაჲ თქუენი მიუტევეთ მას, რამეთუ იგი იღუწის თქუენთჳს.

განიფრთხვეთ, მღჳძარე იყვენით, რამეთუ წინა-მოსაჯული თქუენი ეშმაკი ვითარცა ლომი მყჳრალი მიმოვალს და ეძიებს, ვინმცა შთანთქა.

რომელსა წინა-აღუდეგით მტკიცენი სარწმუნოებითა, უწოდეთ, იგივე ვნებათაჲ მათ ამას სოფელსა შინა ძმობასა მას თქუენსა აღასრულებდით.

ხოლო ღმერთმან ყოვლისა მადლისამან, რომელმან გიჩინნა თქუენ საუკუნესა მას დიდებასა მისსა ქრისტე იესუჲს მიერ, მცირედ-ღა თუ გევნო, მანვე განგამტკიცენინ თქუენ, დაგამტკიცენინ, განგაძლიერენინ და დაგამყარენინ.

მისა დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

სილოანეს მიერ, ძმისა თქუენისა, სარწმუნოჲსა, ვითარ ვჰგონებ, მცირედ მივწერე, გლოცევდ და გიწამებდ, ვითარმედ ესე არს ჭეშმარიტი მადლი ღმრთისაჲ, რომელსაცა ზედა სდგათ.

გიკითხავს თქუენ, რომელ არს ბაბილოვნს შინა რჩეულისა მის თანა და მარკოს, ძე ჩემი,

მოიკითხევდით ურთიერთას ამბორის-ყოფითა სიყუარულისაჲთა.
მშჳდობაჲ თქუენდა, ყოველნი რომელნი ხართ ქრისტე იესუჲს მიერ, ამინ.