Скрыть
28:2
28:5
28:9
28:10
28:12
28:13
28:14
28:16
28:20
28:21
28:22
28:23
28:24
28:25
Церковнославянский (рус)
И бы́сть во дни́ о́ны, и собра́шася иноплеме́н­ницы въ полки́ своя́ изы́ти бра́тися со Изра́илтяны. И рече́ агху́съ къ дави́ду: разумѣ́я разумѣ́й, я́ко со мно́ю изы́деши на бра́нь ты́ и му́жiе тво­и́.
И рече́ дави́дъ ко агху́су: та́ко ны́нѣ уразумѣ́еши, я́же сотвори́тъ ра́бъ тво́й. И рече́ агху́съ къ дави́ду: тѣ́мже нача́лника храни́телей тѣ́лу [мо­ему́] поста́влю тя́ во вся́ дни́.
И самуи́лъ у́мре, и рыда́­ше по не́мъ ве́сь Изра́иль, и погребо́ша его́ во Армаѳе́мѣ во гра́дѣ его́: и Сау́лъ изби́ чревоба́сники и волхвы́ земли́ сво­ея́.
И собра́шася иноплеме́н­ницы и прiидо́ша и ополчи́шася въ сона́мѣ: и собра́ Сау́лъ вся́ му́жы Изра́илевы, и ополчи́шася въ гелвуе́.
И ви́дѣ Сау́лъ полки́ иноплеме́н­ничи, и убоя́ся, и ужасе́ся се́рдце его́ зѣло́.
И вопроси́ Сау́лъ Го́спода, и не от­вѣща́ ему́ Госпо́дь ни во снѣ́, ни во явле́нiихъ, ни во проро́цѣхъ.
И рече́ Сау́лъ отроко́мъ сво­и́мъ: по­ищи́те ми́ жены́ волше́бницы, и по́йду къ не́й, и вопрошу́ ея́. И рѣ́ша о́троцы его́ къ нему́: се́, жена́ волше́бница во аендо́рѣ.
И при­­кры́ся Сау́лъ и облече́ся въ ри́зы и́ны, и и́де са́мъ и два́ му́жа съ ни́мъ, и прiи́де но́щiю къ женѣ́ и рече́ е́й: поволхву́й ми́ чревоволше́б­ст­вомъ, и воз­веди́ ми, его́же реку́ ти.
И рече́ ему́ жена́: се́, ны́нѣ ты́ са́мъ вѣ́си, ели́ка сотвори́ Сау́лъ, ка́ко истреби́ чревоба́сники и волхвы́ от­ земли́, и вску́ю ты́ ло́виши ду́шу мою́, е́же умертви́ти ю́?
И кля́т­ся е́й Сау́лъ, глаго́ля: жи́въ Госпо́дь, а́ще сря́щетъ тя́ непра́вда о словеси́ се́мъ.
И рече́ жена́ Сау́лу: кого́ воз­веду́ ти? И рече́ Сау́лъ: самуи́ла воз­веди́ ми.
И ви́дѣ жена́ самуи́ла, и воз­гласи́ гла́сомъ ве́лiимъ, и рече́ жена́ къ Сау́лу: почто́ мя́ прельсти́лъ еси́? и ты́ еси́ Сау́лъ.
И рече́ е́й ца́рь: не бо́йся, рцы́ кого́ ви́дѣла еси́? И рече́ ему́ жена́: бо́ги ви́дѣхъ восходя́щыя от­ земли́.
И рече́ е́й: что́ позна́ла еси́? И рече́ ему́ [жена́]: [ви́дѣхъ] му́жа ста́ра восходя́ща от­ земли́, и се́й оболче́нъ одѣя́нiемъ до́лгимъ. И уразумѣ́ Сау́лъ, я́ко се́й самуи́лъ [е́сть], и преклони́ лице́ свое́ на зе́млю и поклони́ся ему́.
И рече́ ему́ самуи́лъ: почто́ пону́дилъ еси́ мя́ взы́ти ми́? И рече́ Сау́лъ: скорблю́ зѣло́, я́ко иноплеме́н­ницы вою́ютъ на мя́, и Бо́гъ от­ступи́ от­ мене́, и не услы́ша мене́ ктому́ ни въ рука́хъ проро́ческихъ, ни во снѣ́хъ, ни во явле́нiихъ: и ны́нѣ при­­зва́хъ тя́, да ска́жеши ми́, что́ сотворю́.
И рече́ самуи́лъ: почто́ вопроша́еши мя́, а Госпо́дь от­ступи́ от­ тебе́ и бы́сть со бли́жнимъ тво­и́мъ?
и сотвори́ Госпо́дь тебѣ́, я́коже глаго́ла Госпо́дь руко́ю мо­е́ю, и исто́ргнетъ Госпо́дь ца́р­ст­во твое́ изъ руку́ твое́ю и вда́стъ е́ бли́жнему тво­ему́ дави́ду,
поне́же не послу́шалъ еси́ гла́са Госпо́дня и не испо́лнилъ еси́ гнѣ́ва я́рости его́ на Амали́кѣ, глаго́ла ра́ди того́ сотвори́ тебѣ́ Госпо́дь въ де́нь се́й:
и преда́стъ Госпо́дь Изра́иля съ тобо́ю въ ру́ки иноплеме́н­ничи, и зау́тра ты́ и сы́нове тво­и́ паду́тъ съ тобо́ю, и по́лкъ Изра́илевъ преда́стъ Госпо́дь въ ру́ки иноплеме́н­ничи.
И потща́ся Сау́лъ, и паде́ стоя́щь на зе́млю, и убоя́ся зѣло́ от­ слове́съ самуи́ловыхъ, и не бы́сть ктому́ крѣ́пости въ не́мъ: я́ко не яде́ хлѣ́ба во ве́сь де́нь то́й и во всю́ но́щь ту́.
И вни́де жена́ къ Сау́лу, и ви́дѣ его́, я́ко смяте́ся зѣло́, и рече́ къ нему́: се́, ны́нѣ послу́ша раба́ твоя́ гла́са тво­его́, и положи́хъ ду́шу мою́ въ ру́цѣ мо­и́, и послу́шахъ слове́съ, я́же ми́ глаго́лалъ еси́:
и ны́нѣ послу́шай гла́са рабы́ тво­ея́, и положу́ предъ тобо́ю укру́хъ хлѣ́ба, и я́ждь, и бу́детъ въ тебѣ́ крѣ́пость, я́ко и́деши въ пу́ть.
И не хотя́ше я́сти: и пону́диша его́ о́троцы его́ и жена́, и послу́ша гла́са и́хъ, и воста́ от­ земли́, и сѣ́де на сѣда́лищи.
Женѣ́ же бя́ше ю́ница пито́мая въ дому́: и потща́ся, и закла́ ю́: и взя́ муку́ и смѣси́, и испече́ опрѣсно́ки,
и при­­несе́ предъ Сау́ла и предъ о́троки его́: и ядо́ша, и воста́ша и от­идо́ша въ но́щь о́ну.
Синодальный
1 Филистимляне пошли на войну с Израильтянами, и Давид пошел с Анхусом для его охраны; 5 Саул пошел к волшебнице в Аэндоре; 11 она вызвала Самуила, который предсказал поражение Израиля, смерть Саула и его сыновей; 20 Саул сильно испугался, но всё же вернулся в стан Израильский.
В то время Филистимляне собрали войска свои для войны, чтобы воевать с Израилем. И сказал Анхус Давиду: да будет тебе известно, что ты пойдешь со мною в ополчение, ты и люди твои.
И сказал Давид Анхусу: ныне ты узнаешь, что сделает раб твой. И сказал Анхус Давиду: за то я сделаю тебя хранителем головы моей на все время.
И умер Самуил, и оплакивали его все Израильтяне и погребли его в Раме, в городе его. Саул же изгнал волшебников и гадателей из страны.
И собрались Филистимляне и пошли и стали станом в Сонаме; собрал и Саул весь народ Израильский, и стали станом на Гелвуе.
И увидел Саул стан Филистимский и испугался, и крепко дрогнуло сердце его.
И вопросил Саул Господа; но Господь не отвечал ему ни во сне, ни чрез урим, ни чрез пророков.
Тогда Саул сказал слугам своим: сыщите мне женщину волшебницу, и я пойду к ней и спрошу ее. И отвечали ему слуги его: здесь в Аэндоре есть женщина волшебница.
И снял с себя Саул одежды свои и надел другие, и пошел сам и два человека с ним, и пришли они к женщине ночью. И сказал ей Саул: прошу тебя, поворожи мне и выведи мне, о ком я скажу тебе.
Но женщина отвечала ему: ты знаешь, что сделал Саул, как выгнал он из страны волшебников и гадателей; для чего же ты расставляешь сеть душе моей на погибель мне?
И поклялся ей Саул Господом, говоря: жив Господь! не будет тебе беды за это дело.
Тогда женщина спросила: кого же вывести тебе? И отвечал он: Самуила выведи мне.
И увидела женщина Самуила и громко вскрикнула; и обратилась женщина к Саулу, говоря: зачем ты обманул меня? ты – Саул.
И сказал ей царь: не бойся; [скажи,] что ты видишь? И отвечала женщина: вижу как бы бога, выходящего из земли.
Какой он видом? – спросил у нее Саул. Она сказала: выходит из земли муж престарелый, одетый в длинную одежду. Тогда узнал Саул, что это Самуил, и пал лицем на землю и поклонился.
И сказал Самуил Саулу: для чего ты тревожишь меня, чтобы я вышел? И отвечал Саул: тяжело мне очень; Филистимляне воюют против меня, а Бог отступил от меня и более не отвечает мне ни чрез пророков, ни во сне, [ни в видении]; потому я вызвал тебя, чтобы ты научил меня, что мне делать.
И сказал Самуил: для чего же ты спрашиваешь меня, когда Господь отступил от тебя и сделался врагом твоим?
Господь сделает то, что говорил чрез меня; отнимет Господь царство из рук твоих и отдаст его ближнему твоему, Давиду.
Так как ты не послушал гласа Господня и не выполнил ярости гнева Его на Амалика, то Господь и делает это над тобою ныне.
И предаст Господь Израиля вместе с тобою в руки Филистимлян: завтра ты и сыны твои будете со мною, и стан Израильский предаст Господь в руки Филистимлян.
Тогда Саул вдруг пал всем телом своим на землю, ибо сильно испугался слов Самуила; притом и силы не стало в нем, ибо он не ел хлеба весь тот день и всю ночь.
И подошла женщина та к Саулу, и увидела, что он очень испугался, и сказала: вот, раба твоя послушалась голоса твоего и подвергала жизнь свою опасности и исполнила приказание, которое ты дал мне;
теперь прошу, послушайся и ты голоса рабы твоей: я предложу тебе кусок хлеба, поешь, и будет в тебе крепость, когда пойдешь в путь.
Но он отказался и сказал: не буду есть. И стали уговаривать его слуги его, а также и женщина; и он послушался голоса их, и встал с земли и сел на ложе.
У женщины же был в доме откормленный теленок, и она поспешила заколоть его и, взяв муки, замесила и испекла опресноки,
и предложила Саулу и слугам его, и они поели, и встали, и ушли в ту же ночь.
Латинский (Nova Vulgata)
Factum est autem in diebus illis, congregaverunt Phili sthim agmina sua, ut praepararentur ad bellum contra Israel. Dixitque Achis ad David: «Sciens nunc scito quoniam mecum egredieris in castris tu et viri tui».
Dixitque David ad Achis: «Ideo tu quoque scies, quae facturus est servus tuus». Et ait Achis ad David: «Ideo custodem capitis mei ponam te cunctis diebus».
Samuel autem mortuus erat; planxeratque eum omnis Israel, et sepelierant eum in Rama urbe sua. Et Saul abstulerat magos et hariolos de terra.
Congregatique sunt Philisthim et venerunt et castrametati sunt in Sunam. Congregavit autem et Saul universum Israel, et castrametati sunt in Gelboe.
Et vidit Saul castra Philisthim et timuit, et expavit cor eius nimis.
Consuluitque Dominum, et non respondit ei neque per somnia neque per Urim neque per prophetas.
Dixitque Saul servis suis: «Quaerite mihi mulierem habentem pythonem, et vadam ad eam et sciscitabor per illam». Et dixerunt servi eius ad eum: «Est mulier habens pythonem in Endor».
Mutavit ergo habitum suum vestitusque est aliis vestimentis et abiit ipse et duo viri cum eo; veneruntque ad mulierem nocte, et ait: «Divina mihi in pythone et suscita mihi, quem dixero tibi».
Et ait mulier ad eum: «Ecce tu nosti, quanta fecerit Saul et quomodo eraserit magos et hariolos de terra; quare ergo insidiaris animae meae, ut occidar?».
Et iuravit ei Saul in Domino dicens: «Vivit Dominus quia non veniet tibi quidquam mali propter hanc rem».
Dixitque ei mulier: «Quem suscitabo tibi?». Qui ait: «Samuelem suscita mihi».
Cum autem vidisset mulier Samuelem, exclamavit voce magna et dixit ad Saul: «Quare imposuisti mihi? Tu es enim Saul!».
Dixitque ei rex: «Noli timere. Quid vidisti?». Et ait mulier ad Saul: «Hominem divinum vidi ascendentem de terra».
Dixitque ei: «Qualis est forma eius?». Quae ait: «Vir senex ascendit et ipse amictus est pallio». Intellexit Saul quod Samuel esset et inclinavit se super faciem suam in terra et adoravit.
Dixit autem Samuel ad Saul: «Quare inquietasti me, ut suscitarer?». Et ait Saul: «Coartor nimis. Siquidem Philisthim pugnant adversum me, et Deus recessit a me et exaudire me noluit neque in manu prophetarum neque per somnia; vocavi ergo te, ut ostenderes mihi quid faciam».
Et ait Samuel: «Quid interrogas me, cum Dominus recesserit a te et factus est adversarius tuus?
Fecit enim Dominus, sicut locutus est in manu mea, et scidit regnum de manu tua et dedit illud proximo tuo David,
quia non oboedisti voci Domini neque fecisti iram furoris eius in Amalec. Idcirco quod pateris, fecit tibi Dominus hodie.
Et dabit Dominus etiam Israel tecum in manu Philisthim; cras autem tu et filii tui mecum eritis, sed et castra Israel tradet Dominus in manu Philisthim».
Statimque Saul cecidit porrectus in terram; extimuerat enim verba Samuel, et robur non erat in eo, quia non comederat panem tota die illa et tota nocte illa.
Accessit itaque mulier ad Saul et vidit quod conturbatus esset valde; dixitque ad eum: «Ecce audivit ancilla tua vocem tuam, et posui animam meam in manu mea et oboedivi sermonibus tuis, quos locutus es ad me.
Nunc igitur audi et tu vocem ancillae tuae, ut ponam coram te buccellam panis, et comedens convalescas, ut possis iter facere».
Qui renuit et ait: «Non comedam». Coegerunt autem eum servi sui et mulier; et tandem, audita voce eorum, surrexit de terra et sedit super lectum.
Mulier autem illa habebat vitulum pascualem in domo; et festinavit et occidit eum, tollensque farinam miscuit eam et coxit azyma.
Et posuit ante Saul et ante servos eius. Qui cum comedissent, surrexerunt et abierunt hac eadem nocte.
Taavet põgeneb vilistite juurde
Ja neil päevil sündis, et vilistid kogusid oma väehulgad sõjakäigule, võitluseks Iisraeli vastu; ja Aakis ütles Taavetile: „Tea, et sul tuleb koos minuga minna välja leeri, sinul ja su meestel!”
Ja Taavet ütles Aakisele: „Hea küll! Nüüd saad sa teada, mida su sulane suudab teha.” Ja Aakis ütles Taavetile: „Hea küll! Ma panen sind kogu ajaks kaitsma mu pead.”
Saul Een-Doori nõianaise juures
Saamuel oli surnud, kogu Iisrael oli teda leinanud ja nad olid ta matnud Raamasse, ta oma linna. Ja Saul oli maalt kaotanud lausujad ja ennustajad.
Ja vilistid kogunesid ja tulid ning lõid leeri üles Suunemisse; ja Saul kogus kokku kogu Iisraeli ning nemad lõid leeri üles Gilboasse.
Aga kui Saul nägi vilistite leeri, siis ta kartis ja ta süda värises väga.
Ja Saul küsis Issandalt, aga Issand ei vastanud temale ei unenägude, uurimi ega prohvetite läbi.
Siis Saul ütles oma sulastele: „Otsige mulle üks naine, kellel on lausuja vaim, siis ma lähen tema juurde ja küsin temalt!” Ja ta sulased ütlesid temale: „Vaata, Een-Dooris on lausuja vaimuga naine.”
Saul tegi ennast tundmatuks, pani teised riided selga ja läks, tema ja kaks meest koos temaga, ja nad tulid öösel naise juurde; ja ta ütles: „Ennusta ometi mulle vaimu abil ja lase tõusta mu ette see, keda ma sulle nimetan!”
Aga naine vastas temale: „Vaata, sa ju tead, mida Saul on teinud, kuidas ta maalt kaotas lausujad ja ennustajad. Miks sa tahad nüüd seada mu hingele püünist, et saata mind surma?”
Aga Saul vandus temale Issanda juures, öeldes: „Nii tõesti kui Issand elab, selle asja eest ei taba sind karistus!”
Naine küsis: „Keda pean laskma tõusta su ette?” Ja ta vastas: „Lase Saamuel tõusta mu ette!”
Aga kui naine nägi Saamueli, siis ta kisendas kõvasti; ja naine rääkis Saulile, öeldes: „Miks sa mind petsid? Sina oled ju Saul!”
Aga kuningas ütles temale: „Ära karda! Ütle ainult, mida sa näed!” Ja naine ütles Saulile: „Ma näen jumalat maa seest üles tõusvat.”
Siis ta küsis temalt: „Kuidas ta välja näeb?” Ja naine vastas: „Üks vana mees tõuseb üles ja tal on kuub seljas.” Siis mõistis Saul, et see oli Saamuel, ja ta heitis silmili maha ning kummardas.
Ja Saamuel küsis Saulilt: „Miks sa tülitad mind, lastes mind üles tõusta?” Ja Saul vastas: „Mul on väga kitsas käes, sest vilistid sõdivad mu vastu ja Jumal on minu juurest lahkunud ega vasta mulle enam ei prohvetite ega unenägude läbi. Sellepärast ma hüüdsin sind, et sa annaksid mulle teada, mida ma pean tegema.”
Aga Saamuel ütles: „Mispärast sa küsid minult, kui Issand on sinu juurest lahkunud ja on saanud su vaenlaseks?
Issand on tõesti sulle teinud, nagu ta minu läbi on rääkinud: Issand on kiskunud kuningriigi sinu käest ja on selle andnud su ligimesele Taavetile.
Et sa ei ole kuulanud Issanda häält ega ole andnud amalekile tunda tema tulist viha, siis nüüd on Issand teinud seda sinule.
Issand annab ka Iisraeli koos sinuga vilistite kätte ja homme oled sa koos oma poegadega minu juures. Issand annab vilistite kätte ka Iisraeli leeri.”
Siis langes Saul äkitselt täies pikkuses maha, nii väga kartis ta Saamueli sõnu. Temal ei olnud ka enam jõudu, sest ta ei olnud leiba söönud kogu päeva ja kogu öö.
Aga naine tuli Sauli juurde ja, nähes, et ta oli väga hirmunud, ütles temale: „Vaata, su teenija kuulis su häält ja ma panin oma elu kaalule ning kuulsin su sõnu, mis sa mulle kõnelesid.
Ja nüüd kuule ometi ka sina oma teenija häält ja lase ma panen su ette palukese leiba; söö, et sul oleks jõudu teeleminekuks!”
Aga ta keeldus ja ütles: „Mina ei söö.” Siis käisid temale peale niihästi ta sulased kui ka naine, ja ta kuulis nende häält; ja ta tõusis maast ning istus voodi peale.
Ja naisel oli kodus nuumvasikas; ta tappis selle kiiresti, võttis jahu, sõtkus ja küpsetas hapnemata leiba.
Ja ta tõi toidu Sauli ja tema sulaste ette ning need sõid; siis nad tõusid ja läksid ära selsamal ööl.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible