Скрыть

Ца́рствъ 1-я, Глава 29

Толкования
Толкования главы
    29:2
    29:6
    29:7
    29:10
    Церковнославянский (рус)
    И собра́ша иноплеме́н­ницы вся́ полки́ своя́ во Афе́къ, Изра́илтяне же ополчи́шася во аендо́рѣ и́же во Иезрае́ли.
    И во­ево́ды иноплеме́н­ничи предъидя́ху со ста́ми и ты́сящами, дави́дъ же и му́жiе его́ идя́ху въ послѣ́днихъ со агху́сомъ.
    И рѣ́ша во­ево́ды иноплеме́н­ничи кто́ су́ть иду́щiи сі́и? И рече́ агху́съ къ во­ево́дамъ иноплеме́н­ничимъ: не се́й ли дави́дъ ра́бъ Сау́ла царя́ Изра́илева, и́же бы́сть съ на́ми дні́й сiе́ второ́е лѣ́то? и не обрѣто́хъ въ не́мъ ничто́же, от­ дне́ въ о́ньже прiи́де ко мнѣ́ да́же до сего́ дне́.
    И при­­ско́рбни бы́ша о не́мъ во­ево́ды иноплеме́н­ничи и глаго́лаша ему́: воз­врати́ му́жа, и да воз­врати́т­ся на мѣ́сто свое́, идѣ́же поста́вилъ еси́ его́ та́мо, и да не и́детъ съ на́ми на бра́нь, и да не бу́детъ навѣ́тникъ въ полцѣ́хъ: и чи́мъ при­­мири́т­ся се́й господи́ну сво­ему́? не глава́ми ли муже́й си́хъ?
    не се́й ли е́сть дави́дъ, ему́же изыдо́ша съ ли́ки, глаго́люще: побѣди́ Сау́лъ съ ты́сящами сво­и́ми, и дави́дъ со тма́ми сво­и́ми?
    И при­­зва́ агху́съ дави́да и рече́ ему́: жи́въ Госпо́дь, я́ко пра́въ ты́ и бла́гъ предъ очи́ма мо­и́ма, и вхо́дъ тво́й и исхо́дъ тво́й со мно́ю въ полцѣ́, и я́ко не обрѣто́хъ въ тебѣ́ зло́бы, от­не́лѣже еси́ при­­ше́лъ ко мнѣ́ до дне́шняго дне́, но предъ очи́ма во­ево́дъ не бла́гъ еси́ ты́:
    и ны́нѣ воз­врати́ся и иди́ съ ми́ромъ, и да не сотвори́ши зла́ предъ очи́ма во­ево́дъ иноплеме́н­ничихъ.
    И рече́ дави́дъ ко агху́су: что́ сотвори́хъ ти́? и что́ обрѣ́лъ еси́ въ рабѣ́ тво­е́мъ, от­ него́же дне́ бѣ́хъ предъ тобо́ю, и да́же до сего́ дне́, да не иду́ во­ева́ти враго́въ господи́на мо­его́ царя́?
    И от­вѣща́ агху́съ дави́ду: вѣ́мъ, я́ко бла́гъ ты́ предъ очи́ма мо­и́ма я́ко а́нгелъ Бо́жiй, но во­ево́ды иноплеме́н­ничи глаго́лютъ: да не и́детъ съ на́ми на бра́нь:
    и ны́нѣ воста́ни ра́но ты́ и о́троцы господи́на тво­его́ ходя́щiи съ тобо́ю и иди́те на мѣ́сто, идѣ́же поста́вихъ ва́съ, и словесе́ па́губна да не положи́ши на се́рдцы тво­е́мъ, я́ко бла́гъ еси́ ты́ предо мно́ю: и воста́ните ра́но въ пу́ть, егда́ разсвѣта́етъ ва́мъ, и иди́те.
    И ура́ни дави́дъ са́мъ и му́жiе его́ от­ити́ и стрещи́ земли́ иноплеме́н­ничи, и иноплеме́н­ницы взыдо́ша на бра́нь во Иезрае́ль.
    Синодальный
    Князья Филистимские принудили Анхуса отправить обратно Давида и его людей из стана Филистимского.
    И собрали Филистимляне все ополчения свои в Афеке, а Израильтяне расположились станом у источника, что в Изрееле.
    Князья Филистимские шли с сотнями и тысячами, Давид же и люди его шли позади с Анхусом.
    И говорили князья Филистимские: это что за Евреи? Анхус отвечал князьям Филистимским: разве не знаете, что это Давид, раб Саула, царя Израильского? он при мне уже более года, и я не нашел в нем ничего худого со времени его прихода до сего дня.
    И вознегодовали на него князья Филистимские, и сказали ему князья Филистимские: отпусти ты этого человека, пусть он сидит в своем месте, которое ты ему назначил, чтоб он не шел с нами на войну и не сделался противником нашим на войне. Чем он может умилостивить господина своего, как не головами сих мужей?
    Не тот ли это Давид, которому пели в хороводах, говоря: «Саул поразил тысячи, а Давид – десятки тысяч»?
    И призвал Анхус Давида и сказал ему: жив Господь! ты честен, и глазам моим приятно было бы, чтобы ты выходил и входил со мною в ополчении; ибо я не заметил в тебе худого со времени прихода твоего ко мне до сего дня; но в глазах князей ты не хорош.
    Итак, возвратись теперь, и иди с миром и не раздражай князей Филистимских.
    Но Давид сказал Анхусу: что я сделал, и что ты нашел в рабе твоем с того времени, как я пред лицем твоим, и до сего дня, почему бы мне не идти и не воевать с врагами господина моего, царя?
    И отвечал Анхус Давиду: будь уверен, что в моих глазах ты хорош, как Ангел Божий; но князья Филистимские сказали: «пусть он не идет с нами на войну».
    Итак встань утром, ты и рабы господина твоего, которые пришли с тобою, [и идите на место, которое я назначил вам, и не имей худой мысли на сердце твоем, ибо ты предо мною хорош]; и встаньте поутру, и когда светло будет, идите.
    И встал Давид, сам и люди его, чтобы идти утром и возвратиться в землю Филистимскую. А Филистимляне пошли [на войну] в Изреель.
    Киргизский
    Пелиштиликтер љздљрєнєн бардык аскерин Апейикке чогултушту. Ысрайылдыктардын кошууну Изрейелдеги булактын жанына жайланышты.
    Пелишти тљрљлљрє жєздљп-мињдеп келе жатышты. Дљљт жана анын кишилери болсо артта Акиш менен келе жатышты.
    Пелишти тљрљлљрє: «Бул кайсы эврейлер?» – деп сурашты. Акиш Пелишти тљрљлљрєнљ: «Эмне, силер мунун Ысрайыл падышасы Шабулдун кулу Дљљт экенин билбейсињерби? Ал бир жылдан ашуун убактан бери менин жанымда, ал келгенден бери мен андан эч кандай жаман нерсе кљргљн жокмун», – деп жооп берди.
    Пелишти тљрљлљрє Дљљткљ кыжырданып, Акишке мындай деп айтышты: «Сен бул кишини артка жибер, ал сен дайындаган љз ордунда тынч отурсун. Ал биз менен согушка барбасын, согушта љзєбєзгљ каршы чыкпасын. Ал љз мырзасын мына бул жигиттердин башынан башка эмне менен ыраазы кыла алат?
    “Шабул мињди жењди, Дљљт он мињди жењди”, – деп, ушул Дљљт жљнєндљ ырдап-бийлешпеди беле!»
    Ошондо Акиш Дљљттє чакырып, ага мындай деди: «Тењир тирєє! Сенин ниетињ ак, аскерлердин арасында мени менен жєргљнєњ мага жакшы болор эле, анткени сен мага келгенден бери мен сенден жаман нерсе байкаган жокмун, бирок сага тљрљлљрдєн кљз карашы жакшы эмес.
    Ошондуктан азыр кайра артка кайт, тынчтык менен кете бер. Пелишти тљрљлљрєн кыжырдантпа».
    Бирок Дљљт Акишке мындай деди: «Мен эмне кылдым, алдыња келген кєндљн ушул кєнгљ чейин кулуњдан кандай айып таптыњ, эмне єчєн мага мырзам падышанын душмандары менен согушканы барууга болбосун?»
    Акиш Дљљткљ мындай деп жооп берди: «Ишен, сен мен єчєн Кудайдын периштесиндей жагымдуусуњ, бирок Пелишти мырзалары: “Ал биз менен согушка барбасын”, – дешти.
    Ошондуктан љзєњ да, мырзањдын љзєњ менен кошо келген кулдары да эртењ менен туруп, жарык киргенде жљнљгєлљ».
    Эртењ менен Пелишти жерине кайтыш єчєн, Дљљт жана анын кишилери эрте турушту. Пелиштиликтер болсо согушка, Изрейелге кетишти.
    Vilistid ei usalda Taavetit
    Ja vilistid kogusid kõik oma väehulgad Afekisse, aga Iisrael oli leeris Jisreelis oleva allika juures.
    Vilistite vürstid liikusid edasi sadade ja tuhandete kaupa, aga Taavet ja tema mehed liikusid viimastena koos Aakisega.
    Ja vilistite vürstid küsisid: „Mis heebrealased need on?” Aga Aakis vastas vilistite vürstidele: „Eks see ole Taavet, Iisraeli kuninga Sauli sulane, kes on minu juures olnud juba aastapäevad! Mina ei ole leidnud temas midagi halba alates päevast, kui ta tuli minu juurde, kuni tänapäevani.”
    Ent vilistite vürstid vihastasid tema peale ja ütlesid talle: „Lase mees pöördub ümber ja läheb tagasi oma paika, kuhu sa tema oled määranud; ta ärgu tulgu koos meiega sõtta, et ta sõjas ei saaks meie vastaseks! Sest millega ta saaks ennast teha oma isandale meelepäraseks? Muidugi nende meeste peadega, kes siin on.
    Kas ta pole mitte see Taavet, kellest nad tantsides vastastikku laulsid ja ütlesid: „Saul lõi maha oma tuhat, aga Taavet oma kümme tuhat!”?”
    Siis Aakis kutsus Taaveti ja ütles talle: „Nii tõesti kui Issand elab, oled sina õige ja see on minu silmis hea, et sa leeris koos minuga lähed ja tuled, sest ma ei ole sinus leidnud kurja alates päevast, mil sa tulid minu juurde, kuni tänapäevani; aga vürstide silmis sa ei kõlba.
    Pöördu nüüd tagasi ja mine rahuga, et sa ei teeks kurja vilistite silmis!”
    Ja Taavet küsis Aakiselt: „Aga mida ma siis olen teinud ja mida sa oled leidnud oma sulases alates päevast, mil ma tulin su teenistusse, kuni tänapäevani, et ma ei või tulla ja võidelda oma isanda kuninga vaenlaste vastu?”
    Aga Aakis kostis ning ütles Taavetile: „Ma tean, et sa minu silmis oled hea nagu Jumala ingel; kuid vilistite vürstid on öelnud: Tema ärgu tulgu koos meiega sõtta!
    Ja nüüd tõuse hommikul vara koos oma isanda sulastega, kes on tulnud koos sinuga; kui olete hommikul vara tõusnud ja läheb valgeks, siis minge ära!”
    Ja Taavet tõusis vara, tema ja ta mehed, et hommikul minna teele tagasi vilistite maale; vilistid aga läksid üles Jisreeli.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible