Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
2:3
2:11
2:12
см.:Втор.13:13;
2:16
2:18
2:19
2:20
2:22
2:23
2:24
2:26
2:29
2:32
см.:3Цар.2:26-27:35;
1 Псалом хваления Анны; 12 негодные сыновья Илия; 18 отрок Самуил с Илием; 22 Господь объявляет суд Свой над домом Илия за грехи его сыновей.
И молилась Анна и говорила: возрадовалось сердце мое в Господе; вознесся рог мой в Боге моем; широко разверзлись уста мои на врагов моих, ибо я радуюсь о спасении Твоем.
Нет столь святаго, как Господь; ибо нет другого, кроме Тебя; и нет твердыни, как Бог наш.
Не умножайте речей надменных; дерзкие слова да не исходят из уст ваших; ибо Господь есть Бог ведения, и дела у Него взвешены.
Лук сильных преломляется, а немощные препоясываются силою;
сытые работают из хлеба, а голодные отдыхают; даже бесплодная рождает семь раз, а многочадная изнемогает.
Господь умерщвляет и оживляет, низводит в преисподнюю и возводит;
Господь делает нищим и обогащает, унижает и возвышает.
Из праха подъемлет Он бедного, из брения возвышает нищего, посаждая с вельможами, и престол славы дает им в наследие; ибо у Господа основания земли, и Он утвердил на них вселенную.
Стопы святых Своих Он блюдет, а беззаконные во тьме исчезают; ибо не силою крепок человек.
Господь сотрет препирающихся с Ним; с небес возгремит на них. [Господь свят. Да не хвалится мудрый мудростью своею, и да не хвалится сильный силою своею, и да не хвалится богатый богатством своим, но желающий хвалиться да хвалится тем, что разумеет и знает Господа.] Господь будет судить концы земли, и даст крепость царю Своему и вознесет рог помазанника Своего.
[И оставили Самуила там пред Господом,] и пошел Елкана в Раму в дом свой, а отрок остался служить Господу при Илии священнике.
Сыновья же Илия были люди негодные; они не знали Господа
и долга священников в отношении к народу. Когда кто приносил жертву, отрок священнический, во время варения мяса, приходил с вилкой в руке своей
и опускал ее в котел, или в кастрюлю, или на сковороду, или в горшок, и что вынет вилка, то брал себе священник. Так поступали они со всеми Израильтянами, приходившими туда в Силом.
Даже прежде, нежели сожигали тук, приходил отрок священнический и говорил приносившему жертву: дай мяса на жаркое священнику; он не возьмет у тебя вареного мяса, а дай сырое.
И если кто говорил ему: пусть сожгут прежде тук, как должно, и потом возьми себе, сколько пожелает душа твоя, то он говорил: нет, теперь же дай, а если нет, то силою возьму.
И грех этих молодых людей был весьма велик пред Господом, ибо они отвращали от жертвоприношений Господу.
Отрок же Самуил служил пред Господом, надевая льняной ефод.
Верхнюю одежду малую делала ему мать его и приносила ему ежегодно, когда приходила с мужем своим для принесения положенной жертвы.
И благословил Илий Елкану и жену его и сказал: да даст тебе Господь детей от жены сей вместо данного, которого ты отдал Господу! И пошли они в место свое.
И посетил Господь Анну, и зачала она и родила еще трех сыновей и двух дочерей; а отрок Самуил возрастал у Господа.
Илий же был весьма стар и слышал все, как поступают сыновья его со всеми Израильтянами, и что они спят с женщинами, собиравшимися у входа в скинию собрания.
И сказал им: для чего вы делаете такие дела? ибо я слышу худые речи о вас от всего народа [Господня].
Нет, дети мои, нехороша молва, которую я слышу [о вас, не делайте так, ибо нехороша молва, которую я слышу]; вы развращаете народ Господень;
если согрешит человек против человека, то помолятся о нем Богу; если же человек согрешит против Господа, то кто будет ходатаем о нем? Но они не слушали голоса отца своего, ибо Господь решил уже предать их смерти.
Отрок же Самуил более и более приходил в возраст и в благоволение у Господа и у людей.
И пришел человек Божий к Илию и сказал ему: так говорит Господь: не открылся ли Я дому отца твоего, когда еще были они в Египте, в доме фараона?
И не избрал ли его из всех колен Израилевых Себе во священника, чтоб он восходил к жертвеннику Моему, чтобы воскурял фимиам, чтобы носил ефод предо Мною? И не дал ли Я дому отца твоего от всех огнем сожигаемых жертв сынов Израилевых?
Для чего же вы попираете ногами жертвы Мои и хлебные приношения Мои, которые заповедал Я для жилища Моего, и для чего ты предпочитаешь Мне сыновей своих, утучняя себя начатками всех приношений народа Моего – Израиля?
Посему так говорит Господь Бог Израилев: Я сказал тогда: «дом твой и дом отца твоего будут ходить пред лицем Моим вовек». Но теперь говорит Господь: да не будет так, ибо Я прославлю прославляющих Меня, а бесславящие Меня будут посрамлены.
Вот, наступают дни, в которые Я подсеку мышцу твою и мышцу дома отца твоего, так что не будет старца в доме твоем [никогда];
и ты будешь видеть бедствие жилища Моего, при всем том, что Господь благотворит Израилю и не будет в доме твоем старца во все дни,
Я не отрешу у тебя всех от жертвенника Моего, чтобы томить глаза твои и мучить душу твою; но все потомство дома твоего будет умирать в средних летах.
И вот тебе знамение, которое последует с двумя сыновьями твоими, Офни и Финеесом: оба они умрут в один день.
И поставлю Себе священника верного; он будет поступать по сердцу Моему и по душе Моей; и дом его сделаю твердым, и он будет ходить пред помазанником Моим во все дни;
и всякий, оставшийся из дома твоего, придет кланяться ему из-за геры серебра и куска хлеба и скажет: «причисли меня к какой-либо левитской должности, чтоб иметь пропитание».
И помоли́ся а́нна и рече́: утверди́ся се́рдце мое́ въ Го́сподѣ, вознесе́ся ро́гъ мо́й въ Бо́зѣ мое́мъ, разшири́шася уста́ моя́ на враги́ моя́, возвесели́хся о спасе́нiи твое́мъ:
я́ко нѣ́сть свя́тъ я́ко Госпо́дь, и нѣ́сть пра́веденъ я́ко Бо́гъ на́шъ, и нѣ́сть свя́тъ па́че тебе́:
не хвали́теся и не глаго́лите высо́кая въ горды́ни, ниже́ да изы́детъ велерѣ́чiе изъ у́стъ ва́шихъ: я́ко Бо́гъ ра́зумовъ Госпо́дь, и Бо́гъ уготовля́яй начина́нiя своя́:
лу́къ си́льныхъ изнемо́же, и немощству́ющiи препоя́сашася си́лою:
испо́лненнiи хлѣ́ба лиши́шася, и а́лчущiи прише́лствоваша зе́млю: я́ко непло́ды роди́ се́дмь, и мно́гая въ ча́дѣхъ изнемо́же:
Госпо́дь мертви́тъ и живи́тъ, низво́дитъ во а́дъ и возво́дитъ,
Госпо́дь убо́житъ и богати́тъ, смиря́етъ и вы́ситъ,
возставля́етъ от земли́ убо́га и от гно́ища воздвиза́етъ ни́ща посади́ти его́ съ могу́щими люді́й, и престо́лъ сла́вы дая́ въ наслѣ́дiе и́мъ:
дая́й моли́тву моля́щемуся и благослови́ лѣ́та пра́веднаго, я́ко не въ крѣ́пости си́ленъ му́жъ:
Госпо́дь не́мощна сотвори́ сопоста́та его́, Госпо́дь свя́тъ: да не хва́лится прему́дрый прему́дростiю свое́ю, и да не хва́лится си́льный си́лою свое́ю, и да не хва́лится бога́тый бога́тствомъ свои́мъ: но о се́мъ да хва́лится хваля́йся, е́же разумѣ́ти и зна́ти Го́спода, и твори́ти су́дъ и пра́вду посредѣ́ земли́: Госпо́дь взы́де на небеса́ и возгремѣ́: то́й су́дитъ конце́мъ земли́, пра́веденъ сы́й, и да́стъ крѣ́пость царе́мъ на́шымъ и вознесе́тъ ро́гъ христа́ своего́.
И оста́виша его́ та́мо предъ Го́сподемъ и отидо́ша во Армаѳе́мъ въ до́мъ сво́й: отроча́ же бѣ́ служа́ лицу́ Госпо́дню предъ лице́мъ илі́и жерца́.
Сы́нове же илі́и жерца́ [бы́ша] сы́нове поги́белнiи, не вѣ́дуще Го́спода,
ни оправда́нiя жре́ческа предъ людьми́ всѣ́ми жру́щими. И прихожда́ше о́трокъ жре́ческъ, егда́ варя́тся мяса́, и у́дица трезу́бна въ руку́ его́,
и влага́ше ю́ въ коно́бъ вели́кiй, или́ въ мѣ́дяный сосу́дъ, или́ горне́цъ, и все́ е́же вонзе́ся на у́дицу, взима́ше е́ себѣ́ жре́цъ: и та́ко творя́ху всему́ Изра́илеви приходя́щему пожре́ти Го́сподеви въ Сило́мѣ.
И пре́жде кажде́нiя ту́ка, прихожда́ше о́трокъ жре́ческъ и глаго́лаше му́жеви жру́щему: да́ждь мя́са испещи́ жерцу́, и не возму́ от тебе́ мя́са варе́наго от коно́ба.
И глаго́лаше му́жъ жря́й: да покади́тся пе́рвѣе ту́къ, я́коже подоба́етъ, и тогда́ во́змеши себѣ́ от всѣ́хъ, е́же хо́щетъ душа́ твоя́. И рече́: ни́, ны́нѣ да́ждь: а́ще же не да́си, возму́ си́лою.
И бѣ́ предъ Го́сподемъ грѣ́хъ отроко́въ ве́лiй зѣло́, я́ко отмета́ху же́ртву Госпо́дню.
И самуи́лъ бѣ́ служа́ предъ Го́сподемъ, о́трочищь сы́й опоя́санъ во Ефу́дъ льня́нъ.
И хлами́ду ма́лу сотвори́ ему́ ма́ти его́, и приноша́ше ему́ от дні́й во дни́, егда́ восхожда́ше съ му́жемъ свои́мъ пожре́ти же́ртву дні́й.
И благослови́ илі́й Елкану́ и жену́ его́, глаго́ля: да возда́стъ ти́ Госпо́дь сѣ́мя от жены́ сея́ за да́ръ, его́же дарова́лъ еси́ Го́сподеви. И отъи́де человѣ́къ въ мѣ́сто свое́.
И посѣти́ Госпо́дь Бо́гъ а́нну, и зача́, и роди́ еще́ три́ сы́ны и дще́ри двѣ́. И возвели́чися о́трокъ самуи́лъ предъ Го́сподемъ.
Илі́й же состарѣ́ся зѣло́: и услы́ша, я́же творя́ху сы́нове его́ всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ, и я́ко быва́ху съ жена́ми предстоя́щими у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя,
и рече́ и́мъ: почто́ твори́те по глаго́лу сему́, его́же а́зъ слы́шу изъ у́стъ всѣ́хъ люді́й Госпо́днихъ [о ва́съ]?
ни́, ча́да, ни́: я́ко не бла́гъ слу́хъ, его́же а́зъ слы́шу о ва́съ: не твори́те та́ко, я́ко не добры́ слу́хи, я́же а́зъ слы́шу, е́же не рабо́тати лю́демъ Бо́гу:
а́ще согрѣша́я согрѣши́тъ му́жъ му́жеви, помо́лятся о не́мъ ко Го́споду: а́ще же Го́сподеви согрѣши́тъ, кто́ помо́лится о не́мъ? И не послу́шаста гла́са отца́ своего́, я́ко хотя́й восхотѣ́ Госпо́дь погуби́ти я́.
О́трокъ же самуи́лъ хожда́ше предуспѣва́я, и бѣ́ бла́гъ предъ Го́сподемъ и человѣ́ки.
И прiи́де человѣ́къ Бо́жiй ко илі́ю и рече́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: открыва́яся откры́хся въ дому́ отца́ твоего́, су́щымъ и́мъ въ земли́ Еги́петстѣй рабо́мъ въ до́му фарао́ни,
и избра́хъ до́мъ отца́ твоего́ от всѣ́хъ домо́въ Изра́илевыхъ мнѣ́ служи́ти, е́же восходи́ти ко олтарю́ моему́ и кади́ти кади́ломъ и носи́ти Ефу́дъ, и да́хъ до́му отца́ твоего́ вся́, я́же огня́ же́ртвенная сыно́въ Изра́илевыхъ, въ снѣ́дь:
и почто́ ты́ воззрѣ́лъ еси́ на ѳимiа́мъ мо́й и на же́ртву мою́ безсту́днымъ о́комъ, и просла́вилъ сы́ны твоя́ па́че мене́, е́же благословля́ти нача́токъ вся́кiя же́ртвы Изра́илевы предо мно́ю?
сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, глаго́ля: реко́хъ, до́мъ тво́й и до́мъ отца́ твоего́ пре́йдетъ предо мно́ю до вѣ́ка: а ны́нѣ глаго́летъ Госпо́дь: ника́коже мнѣ́, зане́ то́кмо прославля́ющыя мя́ просла́влю, и уничижа́яй мя́ безче́стенъ бу́детъ:
се́, дні́е и́дутъ, и потреблю́ сѣ́мя твое́ и сѣ́мя до́му отца́ твоего́, и не бу́детъ ста́рца въ дому́ твое́мъ во вся́ дни́,
и у́зриши держа́ву мою́ во всѣ́хъ, и́миже разблажа́етъ Изра́иля, и не бу́детъ ста́рца въ дому́ твое́мъ во вся́ дни́:
и му́жа не истреблю́ тебѣ́ от олтаря́ моего́, во е́же оскудѣ́ти очесе́мъ его́ и иста́яти души́ его́: и вси́ про́чiи до́му твоего́ паду́тъ ору́жiемъ му́жескимъ:
и сiе́ тебѣ́ зна́менiе, е́же прiи́детъ на о́ба сы́на твоя́ сiя́ Офни́ и Финее́са: въ де́нь еди́нъ у́мрутъ о́ба:
и возста́влю себѣ́ жерца́ вѣ́рна, и́же вся́ я́же въ се́рдцы мое́мъ и я́же въ души́ мое́й сотвори́тъ, и сози́жду ему́ до́мъ вѣ́ренъ, и предъи́детъ предъ христо́мъ мои́мъ во вся́ дни́:
и бу́детъ вся́къ оста́вшiйся въ дому́ твое́мъ прiи́детъ поклони́тися ему́ съ ца́тою сребра́ и хлѣ́бомъ еди́нымъ, глаго́ля: прiими́ мя къ еди́ному от священнослуже́нiй твои́хъ, е́же я́сти хлѣ́бъ.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Entonces Ana oró y dijo:
«Mi corazón se regocija en Jehová,
mi poder se exalta en Jehová;
mi boca se ríe de mis enemigos,
por cuanto me alegré en tu salvación.
No hay santo como Jehová;
porque no hay nadie fuera de ti
ni refugio como el Dios nuestro.
porque no hay nadie fuera de ti
ni refugio como el Dios nuestro.
No multipliquéis las palabras de orgullo y altanería;
cesen las palabras arrogantes de vuestra boca,
porque Jehová es el Dios que todo lo sabe
y a él le toca pesar las acciones.
cesen las palabras arrogantes de vuestra boca,
porque Jehová es el Dios que todo lo sabe
y a él le toca pesar las acciones.
Los arcos de los fuertes se han quebrado
y los débiles se ciñen de vigor.
y los débiles se ciñen de vigor.
Los saciados se alquilan por pan
y los hambrientos dejan de tener hambre;
hasta la estéril da a luz siete veces,
mas la que tenía muchos hijos languidece.
y los hambrientos dejan de tener hambre;
hasta la estéril da a luz siete veces,
mas la que tenía muchos hijos languidece.
Jehová da la muerte y la vida;
hace descender al seol y retornar.
hace descender al seol y retornar.
Jehová empobrece y enriquece,
abate y enaltece.
abate y enaltece.
Él levanta del polvo al pobre;
alza del basurero al menesteroso,
para hacerlo sentar con príncipes
y heredar un sitio de honor.
Porque de Jehová son las columnas de la tierra;
él afirmó sobre ellas el mundo.
alza del basurero al menesteroso,
para hacerlo sentar con príncipes
y heredar un sitio de honor.
Porque de Jehová son las columnas de la tierra;
él afirmó sobre ellas el mundo.
Él guarda los pies de sus santos,
mas los impíos perecen en tinieblas;
porque nadie será fuerte por su propia fuerza.
mas los impíos perecen en tinieblas;
porque nadie será fuerte por su propia fuerza.
Delante de Jehová serán quebrantados sus adversarios
y sobre ellos tronará desde los cielos.
Jehová juzgará los confines de la tierra,
dará poder a su Rey
y exaltará el poderío de su Ungido.»
y sobre ellos tronará desde los cielos.
Jehová juzgará los confines de la tierra,
dará poder a su Rey
y exaltará el poderío de su Ungido.»
Luego Elcana regresó a su casa en Ramá, y el niño se quedó para servir a Jehová junto al sacerdote Elí.
Los hijos de Elí eran hombres impíos, que no tenían conocimiento de Jehová.
Y era costumbre de los sacerdotes con el pueblo, que cuando alguien ofrecía sacrificio, mientras se cocía la carne, venía el criado del sacerdote trayendo en su mano un garfio de tres dientes
y lo metía en el perol, en la olla, en el caldero o en la marmita; y todo lo que sacaba el garfio, el sacerdote lo tomaba para sí. De esta manera hacían con todo israelita que venía a Silo.
Asimismo, antes de quemar la grasa, venía el criado del sacerdote y decía al que sacrificaba: «Dame carne para asársela al sacerdote; porque no aceptará de ti carne cocida sino cruda.»
Y si el hombre le respondía: «Hay que quemar la grasa primero, y después toma tanto como quieras», él decía: «No, dámela ahora mismo; de otra manera la tomaré por la fuerza.»
Así pues, el pecado de estos ayudantes era muy grande ante Jehová, porque menospreciaban las ofrendas de Jehová.
Y el joven Samuel servía en la presencia de Jehová, vestido de un efod de lino.
Su madre le hacía una pequeña túnica y se la traía cada año, cuando subía con su marido para ofrecer el sacrificio acostumbrado.
Entonces Elí bendecía a Elcana y a su mujer diciendo: «Jehová te dé hijos de esta mujer en lugar del que pidió a Jehová.» Luego regresaban a su casa.
Visitó Jehová a Ana y ella concibió; y dio a luz tres hijos y dos hijas. Y el joven Samuel crecía delante de Jehová.
Elí era muy viejo, pero cuando supo lo que sus hijos hacían con todo Israel y cómo dormían con las mujeres que velaban a la puerta del Tabernáculo de reunión,
les dijo: «¿Por qué hacéis cosas semejantes? Oigo hablar a todo este pueblo vuestro mal proceder.
No, hijos míos, porque no es buena fama la que yo oigo, pues hacéis pecar al pueblo de Jehová.
Si peca el hombre contra el hombre, los jueces lo juzgarán; pero si alguno peca contra Jehová, ¿quién rogará por él?» Pero ellos no oyeron la voz de su padre, porque Jehová había resuelto hacerlos morir.
Mientras tanto, el joven Samuel iba creciendo y haciéndose grato delante de Dios y delante de los hombres.
Vino un varón de Dios ante Elí, y le dijo: «Así ha dicho Jehová: “¿No me manifesté yo claramente a la casa de tu padre cuando estaban en Egipto en la casa del faraón?
Lo escogí para que fuera mi sacerdote entre todas las tribus de Israel, para que ofreciera sobre mi altar, quemara incienso y llevara efod delante de mí. Yo concedí a la casa de tu padre todas las ofrendas de los hijos de Israel.
¿Por qué habéis pisoteado los sacrificios y las ofrendas que yo mandé ofrecer en el Tabernáculo? ¿Por qué has honrado a tus hijos más que a mí, haciéndolos engordar con lo principal de todas las ofrendas de mi pueblo Israel?”
Por eso Jehová, el Dios de Israel, dice: “Yo había prometido que tu casa y la casa de tu padre andarían siempre delante de mí”; pero ahora ha dicho Jehová: “Nunca haga yo tal cosa, porque yo honro a los que me honran, y los que me desprecian serán tenidos en poco.
Vienen días en que cortaré tu brazo y el brazo de la casa de tu padre, de modo que no haya ancianos en tu casa.
Verás tu casa humillada, mientras Dios colma de bienes a Israel, de manera que nunca habrá ancianos en tu casa.
Aquel de los tuyos a quien yo no excluya del servicio de mi altar, será para que se consuman tus ojos y se llene tu alma de dolor; y todos los nacidos en tu casa morirán en la plenitud de la edad.
Te será por señal esto que acontecerá a tus dos hijos, Ofni y Finees: ambos morirán el mismo día.
En cambio, yo me suscitaré un sacerdote fiel, que obre conforme a mi corazón y mis deseos; le edificaré casa firme y andará delante de mi ungido todos los días.
El que haya quedado en tu casa vendrá a postrarse delante de él por una moneda de plata y un bocado de pan, y le dirá: ‘Te ruego que me agregues a alguno de los servicios sacerdotales para que pueda comer un bocado de pan.’”»