Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
2:3
2:11
2:12
см.:Втор.13:13;
2:16
2:18
2:19
2:20
2:22
2:23
2:24
2:26
2:29
2:32
см.:3Цар.2:26-27:35;
1 Псалом хваления Анны; 12 негодные сыновья Илия; 18 отрок Самуил с Илием; 22 Господь объявляет суд Свой над домом Илия за грехи его сыновей.
И молилась Анна и говорила: возрадовалось сердце мое в Господе; вознесся рог мой в Боге моем; широко разверзлись уста мои на врагов моих, ибо я радуюсь о спасении Твоем.
Нет столь святаго, как Господь; ибо нет другого, кроме Тебя; и нет твердыни, как Бог наш.
Не умножайте речей надменных; дерзкие слова да не исходят из уст ваших; ибо Господь есть Бог ведения, и дела у Него взвешены.
Лук сильных преломляется, а немощные препоясываются силою;
сытые работают из хлеба, а голодные отдыхают; даже бесплодная рождает семь раз, а многочадная изнемогает.
Господь умерщвляет и оживляет, низводит в преисподнюю и возводит;
Господь делает нищим и обогащает, унижает и возвышает.
Из праха подъемлет Он бедного, из брения возвышает нищего, посаждая с вельможами, и престол славы дает им в наследие; ибо у Господа основания земли, и Он утвердил на них вселенную.
Стопы святых Своих Он блюдет, а беззаконные во тьме исчезают; ибо не силою крепок человек.
Господь сотрет препирающихся с Ним; с небес возгремит на них. [Господь свят. Да не хвалится мудрый мудростью своею, и да не хвалится сильный силою своею, и да не хвалится богатый богатством своим, но желающий хвалиться да хвалится тем, что разумеет и знает Господа.] Господь будет судить концы земли, и даст крепость царю Своему и вознесет рог помазанника Своего.
[И оставили Самуила там пред Господом,] и пошел Елкана в Раму в дом свой, а отрок остался служить Господу при Илии священнике.
Сыновья же Илия были люди негодные; они не знали Господа
и долга священников в отношении к народу. Когда кто приносил жертву, отрок священнический, во время варения мяса, приходил с вилкой в руке своей
и опускал ее в котел, или в кастрюлю, или на сковороду, или в горшок, и что вынет вилка, то брал себе священник. Так поступали они со всеми Израильтянами, приходившими туда в Силом.
Даже прежде, нежели сожигали тук, приходил отрок священнический и говорил приносившему жертву: дай мяса на жаркое священнику; он не возьмет у тебя вареного мяса, а дай сырое.
И если кто говорил ему: пусть сожгут прежде тук, как должно, и потом возьми себе, сколько пожелает душа твоя, то он говорил: нет, теперь же дай, а если нет, то силою возьму.
И грех этих молодых людей был весьма велик пред Господом, ибо они отвращали от жертвоприношений Господу.
Отрок же Самуил служил пред Господом, надевая льняной ефод.
Верхнюю одежду малую делала ему мать его и приносила ему ежегодно, когда приходила с мужем своим для принесения положенной жертвы.
И благословил Илий Елкану и жену его и сказал: да даст тебе Господь детей от жены сей вместо данного, которого ты отдал Господу! И пошли они в место свое.
И посетил Господь Анну, и зачала она и родила еще трех сыновей и двух дочерей; а отрок Самуил возрастал у Господа.
Илий же был весьма стар и слышал все, как поступают сыновья его со всеми Израильтянами, и что они спят с женщинами, собиравшимися у входа в скинию собрания.
И сказал им: для чего вы делаете такие дела? ибо я слышу худые речи о вас от всего народа [Господня].
Нет, дети мои, нехороша молва, которую я слышу [о вас, не делайте так, ибо нехороша молва, которую я слышу]; вы развращаете народ Господень;
если согрешит человек против человека, то помолятся о нем Богу; если же человек согрешит против Господа, то кто будет ходатаем о нем? Но они не слушали голоса отца своего, ибо Господь решил уже предать их смерти.
Отрок же Самуил более и более приходил в возраст и в благоволение у Господа и у людей.
И пришел человек Божий к Илию и сказал ему: так говорит Господь: не открылся ли Я дому отца твоего, когда еще были они в Египте, в доме фараона?
И не избрал ли его из всех колен Израилевых Себе во священника, чтоб он восходил к жертвеннику Моему, чтобы воскурял фимиам, чтобы носил ефод предо Мною? И не дал ли Я дому отца твоего от всех огнем сожигаемых жертв сынов Израилевых?
Для чего же вы попираете ногами жертвы Мои и хлебные приношения Мои, которые заповедал Я для жилища Моего, и для чего ты предпочитаешь Мне сыновей своих, утучняя себя начатками всех приношений народа Моего – Израиля?
Посему так говорит Господь Бог Израилев: Я сказал тогда: «дом твой и дом отца твоего будут ходить пред лицем Моим вовек». Но теперь говорит Господь: да не будет так, ибо Я прославлю прославляющих Меня, а бесславящие Меня будут посрамлены.
Вот, наступают дни, в которые Я подсеку мышцу твою и мышцу дома отца твоего, так что не будет старца в доме твоем [никогда];
и ты будешь видеть бедствие жилища Моего, при всем том, что Господь благотворит Израилю и не будет в доме твоем старца во все дни,
Я не отрешу у тебя всех от жертвенника Моего, чтобы томить глаза твои и мучить душу твою; но все потомство дома твоего будет умирать в средних летах.
И вот тебе знамение, которое последует с двумя сыновьями твоими, Офни и Финеесом: оба они умрут в один день.
И поставлю Себе священника верного; он будет поступать по сердцу Моему и по душе Моей; и дом его сделаю твердым, и он будет ходить пред помазанником Моим во все дни;
и всякий, оставшийся из дома твоего, придет кланяться ему из-за геры серебра и куска хлеба и скажет: «причисли меня к какой-либо левитской должности, чтоб иметь пропитание».
И помоли́ся а́нна и рече́: утверди́ся се́рдце мое́ въ Го́сподѣ, вознесе́ся ро́гъ мо́й въ Бо́зѣ мое́мъ, разшири́шася уста́ моя́ на враги́ моя́, возвесели́хся о спасе́нiи твое́мъ:
я́ко нѣ́сть свя́тъ я́ко Госпо́дь, и нѣ́сть пра́веденъ я́ко Бо́гъ на́шъ, и нѣ́сть свя́тъ па́че тебе́:
не хвали́теся и не глаго́лите высо́кая въ горды́ни, ниже́ да изы́детъ велерѣ́чiе изъ у́стъ ва́шихъ: я́ко Бо́гъ ра́зумовъ Госпо́дь, и Бо́гъ уготовля́яй начина́нiя своя́:
лу́къ си́льныхъ изнемо́же, и немощству́ющiи препоя́сашася си́лою:
испо́лненнiи хлѣ́ба лиши́шася, и а́лчущiи прише́лствоваша зе́млю: я́ко непло́ды роди́ се́дмь, и мно́гая въ ча́дѣхъ изнемо́же:
Госпо́дь мертви́тъ и живи́тъ, низво́дитъ во а́дъ и возво́дитъ,
Госпо́дь убо́житъ и богати́тъ, смиря́етъ и вы́ситъ,
возставля́етъ от земли́ убо́га и от гно́ища воздвиза́етъ ни́ща посади́ти его́ съ могу́щими люді́й, и престо́лъ сла́вы дая́ въ наслѣ́дiе и́мъ:
дая́й моли́тву моля́щемуся и благослови́ лѣ́та пра́веднаго, я́ко не въ крѣ́пости си́ленъ му́жъ:
Госпо́дь не́мощна сотвори́ сопоста́та его́, Госпо́дь свя́тъ: да не хва́лится прему́дрый прему́дростiю свое́ю, и да не хва́лится си́льный си́лою свое́ю, и да не хва́лится бога́тый бога́тствомъ свои́мъ: но о се́мъ да хва́лится хваля́йся, е́же разумѣ́ти и зна́ти Го́спода, и твори́ти су́дъ и пра́вду посредѣ́ земли́: Госпо́дь взы́де на небеса́ и возгремѣ́: то́й су́дитъ конце́мъ земли́, пра́веденъ сы́й, и да́стъ крѣ́пость царе́мъ на́шымъ и вознесе́тъ ро́гъ христа́ своего́.
И оста́виша его́ та́мо предъ Го́сподемъ и отидо́ша во Армаѳе́мъ въ до́мъ сво́й: отроча́ же бѣ́ служа́ лицу́ Госпо́дню предъ лице́мъ илі́и жерца́.
Сы́нове же илі́и жерца́ [бы́ша] сы́нове поги́белнiи, не вѣ́дуще Го́спода,
ни оправда́нiя жре́ческа предъ людьми́ всѣ́ми жру́щими. И прихожда́ше о́трокъ жре́ческъ, егда́ варя́тся мяса́, и у́дица трезу́бна въ руку́ его́,
и влага́ше ю́ въ коно́бъ вели́кiй, или́ въ мѣ́дяный сосу́дъ, или́ горне́цъ, и все́ е́же вонзе́ся на у́дицу, взима́ше е́ себѣ́ жре́цъ: и та́ко творя́ху всему́ Изра́илеви приходя́щему пожре́ти Го́сподеви въ Сило́мѣ.
И пре́жде кажде́нiя ту́ка, прихожда́ше о́трокъ жре́ческъ и глаго́лаше му́жеви жру́щему: да́ждь мя́са испещи́ жерцу́, и не возму́ от тебе́ мя́са варе́наго от коно́ба.
И глаго́лаше му́жъ жря́й: да покади́тся пе́рвѣе ту́къ, я́коже подоба́етъ, и тогда́ во́змеши себѣ́ от всѣ́хъ, е́же хо́щетъ душа́ твоя́. И рече́: ни́, ны́нѣ да́ждь: а́ще же не да́си, возму́ си́лою.
И бѣ́ предъ Го́сподемъ грѣ́хъ отроко́въ ве́лiй зѣло́, я́ко отмета́ху же́ртву Госпо́дню.
И самуи́лъ бѣ́ служа́ предъ Го́сподемъ, о́трочищь сы́й опоя́санъ во Ефу́дъ льня́нъ.
И хлами́ду ма́лу сотвори́ ему́ ма́ти его́, и приноша́ше ему́ от дні́й во дни́, егда́ восхожда́ше съ му́жемъ свои́мъ пожре́ти же́ртву дні́й.
И благослови́ илі́й Елкану́ и жену́ его́, глаго́ля: да возда́стъ ти́ Госпо́дь сѣ́мя от жены́ сея́ за да́ръ, его́же дарова́лъ еси́ Го́сподеви. И отъи́де человѣ́къ въ мѣ́сто свое́.
И посѣти́ Госпо́дь Бо́гъ а́нну, и зача́, и роди́ еще́ три́ сы́ны и дще́ри двѣ́. И возвели́чися о́трокъ самуи́лъ предъ Го́сподемъ.
Илі́й же состарѣ́ся зѣло́: и услы́ша, я́же творя́ху сы́нове его́ всѣ́мъ сыно́мъ Изра́илевымъ, и я́ко быва́ху съ жена́ми предстоя́щими у две́рiй ски́нiи свидѣ́нiя,
и рече́ и́мъ: почто́ твори́те по глаго́лу сему́, его́же а́зъ слы́шу изъ у́стъ всѣ́хъ люді́й Госпо́днихъ [о ва́съ]?
ни́, ча́да, ни́: я́ко не бла́гъ слу́хъ, его́же а́зъ слы́шу о ва́съ: не твори́те та́ко, я́ко не добры́ слу́хи, я́же а́зъ слы́шу, е́же не рабо́тати лю́демъ Бо́гу:
а́ще согрѣша́я согрѣши́тъ му́жъ му́жеви, помо́лятся о не́мъ ко Го́споду: а́ще же Го́сподеви согрѣши́тъ, кто́ помо́лится о не́мъ? И не послу́шаста гла́са отца́ своего́, я́ко хотя́й восхотѣ́ Госпо́дь погуби́ти я́.
О́трокъ же самуи́лъ хожда́ше предуспѣва́я, и бѣ́ бла́гъ предъ Го́сподемъ и человѣ́ки.
И прiи́де человѣ́къ Бо́жiй ко илі́ю и рече́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: открыва́яся откры́хся въ дому́ отца́ твоего́, су́щымъ и́мъ въ земли́ Еги́петстѣй рабо́мъ въ до́му фарао́ни,
и избра́хъ до́мъ отца́ твоего́ от всѣ́хъ домо́въ Изра́илевыхъ мнѣ́ служи́ти, е́же восходи́ти ко олтарю́ моему́ и кади́ти кади́ломъ и носи́ти Ефу́дъ, и да́хъ до́му отца́ твоего́ вся́, я́же огня́ же́ртвенная сыно́въ Изра́илевыхъ, въ снѣ́дь:
и почто́ ты́ воззрѣ́лъ еси́ на ѳимiа́мъ мо́й и на же́ртву мою́ безсту́днымъ о́комъ, и просла́вилъ сы́ны твоя́ па́че мене́, е́же благословля́ти нача́токъ вся́кiя же́ртвы Изра́илевы предо мно́ю?
сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, глаго́ля: реко́хъ, до́мъ тво́й и до́мъ отца́ твоего́ пре́йдетъ предо мно́ю до вѣ́ка: а ны́нѣ глаго́летъ Госпо́дь: ника́коже мнѣ́, зане́ то́кмо прославля́ющыя мя́ просла́влю, и уничижа́яй мя́ безче́стенъ бу́детъ:
се́, дні́е и́дутъ, и потреблю́ сѣ́мя твое́ и сѣ́мя до́му отца́ твоего́, и не бу́детъ ста́рца въ дому́ твое́мъ во вся́ дни́,
и у́зриши держа́ву мою́ во всѣ́хъ, и́миже разблажа́етъ Изра́иля, и не бу́детъ ста́рца въ дому́ твое́мъ во вся́ дни́:
и му́жа не истреблю́ тебѣ́ от олтаря́ моего́, во е́же оскудѣ́ти очесе́мъ его́ и иста́яти души́ его́: и вси́ про́чiи до́му твоего́ паду́тъ ору́жiемъ му́жескимъ:
и сiе́ тебѣ́ зна́менiе, е́же прiи́детъ на о́ба сы́на твоя́ сiя́ Офни́ и Финее́са: въ де́нь еди́нъ у́мрутъ о́ба:
и возста́влю себѣ́ жерца́ вѣ́рна, и́же вся́ я́же въ се́рдцы мое́мъ и я́же въ души́ мое́й сотвори́тъ, и сози́жду ему́ до́мъ вѣ́ренъ, и предъи́детъ предъ христо́мъ мои́мъ во вся́ дни́:
и бу́детъ вся́къ оста́вшiйся въ дому́ твое́мъ прiи́детъ поклони́тися ему́ съ ца́тою сребра́ и хлѣ́бомъ еди́нымъ, глаго́ля: прiими́ мя къ еди́ному от священнослуже́нiй твои́хъ, е́же я́сти хлѣ́бъ.
Эстонский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Hanna kiituslaul
Ja Hanna palvetas ning ütles: „Mu süda rõõmutseb Issandas, Issandas üleneb mu sarv kõrgele. Mu suu on laialt lahti mu vaenlaste vastu, sest ma olen rõõmus sinu abi pärast.
Ja Hanna palvetas ning ütles: „Mu süda rõõmutseb Issandas, Issandas üleneb mu sarv kõrgele. Mu suu on laialt lahti mu vaenlaste vastu, sest ma olen rõõmus sinu abi pärast.
Ükski pole nii püha kui Issand, sest ei ole muud kui sina, ükski pole kalju nagu meie Jumal.
Ärge rääkige üha nii kõrgilt ärgu tulgu ülbust teie suudest! Sest Issand on kõikteadja Jumal ja tema uurib tegusid.
Kangelaste ammud murtakse katki, aga komistajad vöötavad endid jõuga.
Küllastunud kauplevad endid leiva eest, aga näljastel lõpeb nälg. Sigimatu sünnitab seitse last, aga lasterikas närbub.
Issand surmab ja teeb elavaks, viib alla hauda ja toob jälle üles.
Issand teeb vaeseks ja teeb rikkaks, tema alandab, aga ülendab ka.
Tema tõstab tähtsusetu põrmust, tema ülendab viletsa tuhaasemelt, pannes neid istuma õilsate juurde ja lastes neid pärida aujärgi. Sest Issanda päralt on maa toed ja nende peale on ta seadnud maailma.
Tema hoiab oma vagade jalgu, aga õelad peavad pimeduses vaikima, sest ükski ei saa võimust omast jõust.
Issanda vastu riidlejad kohkuvad, taevast müristab Kõigekõrgem. Issand mõistab kohut maailma äärtele, annab rammu oma kuningale ja ülendab oma võitu sarve.”
Siis Elkana läks koju Raamasse, aga poiss teenis Issandat preester Eeli juhatusel.
Eeli kõlvatud pojad
Aga Eeli pojad olid kõlvatud, nad ei tahtnud tunnustada Issandat
Aga Eeli pojad olid kõlvatud, nad ei tahtnud tunnustada Issandat
ega seda, mis preestril oli õigus rahvalt saada. Iga kord, kui keegi ohvrit ohverdas, tuli preestri sulane liha keetmise ajal, kolmeharuline kahvel käes,
ja pistis selle katlasse või keedupotti või patta või anumasse - kõik, mis kahvel üles tõi, võttis preester enesele; nõnda talitasid nad kõigi Iisraeli lastega, kes tulid sinna Siilosse.
Nõndasamuti tuli enne rasva põletamist preestri sulane ja ütles mehele, kes ohverdas: „Anna liha preestrile küpsetamiseks! Sest tema ei taha sinult keedetud liha, vaid tahab toorest.”
Kui mees temale ütles: „Põletatagu enne rasv, nagu peab põletama, ja võta siis enesele, nagu su hing himustab!”, siis ta vastas: „Anna aga nüüd! Ja kui mitte, siis ma võtan vägisi!”
Seepärast oli noorte meeste patt Issanda ees väga suur, sest inimesed hakkasid Issanda roaohvrit halvustama.
Aga Saamuel teenis Issanda ees, kuigi oli nooruke, riietatud linasesse õlarüüsse.
Ja ta ema valmistas temale väikese ülekuue ning viis selle temale igal aastal, kui ta läks oma mehega iga-aastast ohvrit ohverdama.
Ja Eeli õnnistas Elkanat ja tema naist ning ütles: „Issand andku sulle sellest naisest järeltulijaid palutu asemele, kelle ta oli palunud Issandale!” Siis nad läksid taas oma kodupaika.
Ja Issand kandis hoolt Hanna eest, nii et ta jäi lapseootele ja tõi ilmale veel kolm poega ja kaks tütart. Aga poiss Saamuel kasvas üles Issanda juures.
Eeli oli aga väga vana ja pidi kuulma kõike, mida ta pojad tegid kogu Iisraelile ja kuidas nad magasid naistega, kes olid teenistuses kogudusetelgi juures.
Ta ütles neile: „Miks te teete niisuguseid asju, neid halbu asju, millest ma kogu sellelt rahvalt kuulen?
Ei, mitte nõnda, mu pojad! Ei ole head need kuuldused, mida ma kuulen Issanda rahvast levitavat.
Kui inimene teeb pattu inimese vastu, siis on Jumal temale vahemeheks; aga kui inimene teeb pattu Jumala vastu, kes võiks siis olla temale vahemeheks?” Aga nemad ei kuulanud oma isa häält, sest Issand soovis neid surmata.
Aga poiss Saamuel edenes kasvus ja meeldivuses niihästi Issanda kui inimeste juures.
Ja Eeli juurde tuli üks jumalamees ning ütles temale: „Nõnda ütleb Issand: Eks ma ole ennast su isa soole selgesti ilmutanud, kui nad alles olid Egiptuses vaarao koja võimuses?
Mina valisin tema kõigist Iisraeli suguharudest enesele preestriks, et ta ohverdaks mu altaril, põletaks suitsutusrohtu, kannaks mu palge ees õlarüüd; ja ma andsin su isa soole kõik Iisraeli laste tuleohvrid.
Mispärast te halvustate mu tapa- ja roaohvreid, mis ma oma elamus olen seadnud? Sa austad oma poegi rohkem kui mind, et te endid nuumate parimaga kõigist mu Iisraeli rahva roaohvreist!
Sellepärast ütleb Issand, Iisraeli Jumal: Mina olen tõesti öelnud: Sinu sugu ja su isa sugu peavad igavesti elama minu ees! Aga nüüd ütleb Issand: Jäägu see minust kaugele! Sest kes austab mind, seda austan mina, ja kes mind põlgab, saab põlatavaks.
Vaata, päevad tulevad ja ma raiun ära sinu käsivarre ja su isa soo käsivarre, nõnda et ükski su soos ei ela vanaks.
Ja sa saad näha mu elamut kitsikuses, kõige selle eest, mis ta Iisraelile head pidi tegema. Ja ükski su soos ei ela iial vanaks.
Aga ma ei hävita sul mitte kõiki oma altari juurest, et mitte kustutada su silmi ja rammestada su hinge, kuid enamik sinu soost peab surema meheeas!
Ja sulle olgu tähiseks see, mis juhtub su mõlema pojaga, Hofni ja Piinehasiga: mõlemad surevad samal päeval!
Aga ma lasen enesele tõusta ühe ustava preestri, kes teeb mu südame ja hinge järgi; ja mina ehitan temale kindla koja, et ta saaks alaliselt elada mu võitu ees.
Ja igaüks, kes su soost järele jääb, tuleb teda kummardama hõbetüki ja leivakakukese pärast ning ütleb: „Võta mind ometi mõnesse preestriteenistusse, et saaksin süüa palukese leiba!””