Скрыть

Ца́рствъ 1-я, Глава 9

Толкования
Толкования главы
    9:1
    9:3
    9:5
    9:7
    9:8
    9:9
    9:9-11
    9:10
    9:11
    9:14
    9:17
    9:18
    9:19
    9:20
    9:22
    9:23
    9:24
    9:25
    9:26
    9:27
    Церковнославянский (рус)
    И бѣ́ му́жъ от­ сыно́въ Венiами́новыхъ, ему́же и́мя ки́съ, сы́нъ Авiи́ловъ, сы́на Иа́редова, сы́на вахи́рова, сы́на Афе́кова, сы́на му́жа Иемине́ова, му́жъ си́ленъ крѣ́постiю.
    И сему́ бѣ́ сы́нъ, и́мя ему́ Сау́лъ, добровели́ченъ, му́жъ бла́гъ: и не бѣ́ въ сынѣ́хъ Изра́илевыхъ бла́гъ па́че его́, от­ ра́менъ и вы́ше высо́къ па́че всѣ́хъ люді́й.
    И заблуди́ша осля́та ки́са отца́ Сау́лова. И рече́ ки́съ къ Сау́лу сы́ну сво­ему́: воз­ми́ съ собо́ю еди́наго от­ о́трокъ, и воста́в­ше иди́те и по­ищи́те осля́тъ.
    И про­идо́ша го́ру Ефре́млю, и про­идо́ша зе́млю селха́, и не обрѣто́ша: и про­идо́ша зе́млю сегали́млю, и не бѣ́: и про­идо́ша зе́млю Иами́ню, и не обрѣто́ша.
    И при­­ше́дшымъ и́мъ въ зе́млю Си́фову, и рече́ Сау́лъ ко о́троку сво­ему́ и́же съ ни́мъ: гряди́ и воз­врати́мся, да не ка́ко оте́цъ мо́й оста́вя осля́та, пече́т­ся о на́съ.
    И рече́ ему́ о́трокъ: се́, здѣ́ человѣ́къ Бо́жiй во гра́дѣ се́мъ, и человѣ́къ сла́венъ: все́ е́же а́ще рече́тъ при­­ходя́щымъ къ нему́, бу́детъ и́мъ: и ны́нѣ по́йдемъ та́мо, да воз­вѣсти́тъ на́мъ пу́ть на́шъ, и́мже по́йдемъ.
    И рече́ Сау́лъ о́троку сво­ему́ и́же съ ни́мъ: се́, по́йдемъ, и что́ при­­несе́мъ къ человѣ́ку Бо́жiю? я́ко хлѣ́бы оскудѣ́ша от­ вре́тищъ на́шихъ, и ктому́ нѣ́сть у на́съ, е́же внести́ къ человѣ́ку Бо́жiю от­ имѣ́нiя на́­шего.
    И при­­ложи́ о́трокъ от­вѣща́ти Сау́лу и рече́: се́, обрѣта́ет­ся въ руцѣ́ мо­е́й четве́ртая ча́сть си́кля сребра́, и да́си человѣ́ку Бо́жiю, и воз­вѣсти́тъ на́мъ пу́ть на́шъ.
    Пре́жде бо во Изра́или си́це глаго́лаше кі́йждо, егда́ кто́ идя́ше вопроша́ти Бо́га: гряди́, да и́демъ къ прозорли́вцу: я́ко проро́ка нарица́ху лю́дiе пре́жде прозорли́вцемъ.
    И рече́ Сау́лъ о́троку сво­ему́: до́бръ глаго́лъ тво́й: гряди́, да и́демъ. И идо́ша во гра́дъ, идѣ́же бѣ́ человѣ́къ Бо́жiй.
    Восходя́щымъ же и́мъ на восхо́дъ гра́да, и се́, обрѣто́ша дѣви́цъ изше́дшихъ почерпсти́ воды́, и рѣ́ша и́мъ: е́сть ли здѣ́ прозорли́вецъ?
    И от­вѣща́ша и́мъ дѣви́цы, глаго́лющя: е́сть, се́ предъ лице́мъ ва́шимъ: ны́нѣ же потщи́теся, я́ко дне́ ра́ди гряде́тъ во гра́дъ, я́ко же́ртва дне́сь лю́демъ въ ва́мѣ:
    и егда́ вни́дете во гра́дъ, та́ко обря́щете его́ во гра́дѣ, пре́жде не́же взы́ти ему́ въ ва́му я́сти: я́ко не и́мутъ я́сти лю́дiе, до́ндеже вни́детъ се́й, я́ко то́й благослови́тъ же́ртву, и по си́хъ ядя́тъ стра́н­нiи: и ны́нѣ взы́дите, я́ко дне́ ра́ди обря́щете его́.
    И взыдо́ша во гра́дъ. И́мже входя́щымъ среди́ гра́да, и се́, самуи́лъ изы́де во срѣ́тенiе и́мъ, е́же взы́ти въ ва́му.
    И Госпо́дь от­кры́ во у́хо самуи́лу дне́мъ еди́нымъ пре́жде при­­ше́­ст­вiя къ нему́ Сау́ля, глаго́ля:
    я́коже вре́мя сiе́, у́тро послю́ къ тебѣ́ му́жа от­ пле́мене Венiами́нова, и да пома́жеши его́ царя́ надъ людьми́ мо­и́ми Изра́илемъ, и спасе́тъ лю́ди моя́ от­ руки́ иноплеме́н­ничи: я́ко при­­зрѣ́хъ на смире́нiе люді́й мо­и́хъ, я́ко взы́де во́пль и́хъ ко мнѣ́.
    И ви́дѣ самуи́лъ Сау́ла, и Госпо́дь рече́ къ нему́: се́, человѣ́къ, о не́мже реко́хъ ти́: се́й бу́детъ въ лю́дехъ мо­и́хъ ца́р­ст­вовати.
    И при­­бли́жися Сау́лъ къ самуи́лу посредѣ́ гра́да и рече́: воз­вѣсти́ ми, кото́рый до́мъ прозорли́вца.
    И от­вѣща́ самуи́лъ Сау́лу и рече́: а́зъ са́мъ е́смь: взы́ди предо мно́ю въ ва́му, и я́ждь со мно́ю дне́сь, и от­пущу́ тя зау́тра, и вся́ я́же въ се́рдцы тво­е́мъ воз­вѣщу́ ти:
    и о осля́тѣхъ тво­и́хъ заблуди́в­шихъ дне́сь тре́тiй де́нь, не помышля́й въ се́рдцы сво­е́мъ о ни́хъ, и́бо обрѣто́шася: и кому́ кра́сная Изра́илева? не тебѣ́ ли и до́му отца́ тво­его́?
    И от­вѣща́ Сау́лъ и рече́: не сы́нъ ли е́смь а́зъ му́жа Иемине́а, ме́ншаго ски́птра пле́мене Изра́илева? и пле́мене малѣ́йшаго от­ всего́ ски́птра Венiами́нова? и оте́че­с­т­во мое́ ме́ншее па́че всѣ́хъ оте́че­ст­въ Венiами́новыхъ? и вску́ю глаго́лалъ еси́ ко мнѣ́ по глаго́лу сему́?
    И поя́тъ самуи́лъ Сау́ла и о́трока его́, и введе́ я́ во обита́лище, и даде́ и́мъ та́мо мѣ́сто въ пе́рвыхъ зва́ныхъ, я́ко въ седми́десяти муже́хъ.
    И рече́ самуи́лъ по́вару: да́ждь ми́ ча́сть, ю́же да́хъ ти́, и о не́йже рѣ́хъ ти́ положи́ти ю́ у себе́.
    И взя́ по́варъ плече́, и предложи́ е́ Сау́лови. И рече́ самуи́лъ Сау́лу: се́, избы́токъ, предложи́ предъ ся́ и я́ждь, я́ко во свидѣ́тел­ст­во предложи́ся тебѣ́ па́че ины́хъ, при­­косни́ся. И яде́ Сау́лъ съ самуи́ломъ въ то́й де́нь.
    И сни́де от­ ва́мы во гра́дъ, и постла́ша Сау́лови на го́рницѣ, и спа́.
    И бы́сть егда́ при­­ближа́­шеся у́тро, и воз­зва́ самуи́лъ Сау́ла на го́рницѣ, и рече́: воста́ни, и от­пущу́ тя. И воста́ Сау́лъ, и изы́де са́мъ и самуи́лъ во́нъ.
    И́мже исходя́щымъ въ ча́сть гра́да, и рече́ самуи́лъ къ Сау́лу: рцы́ ю́ноши, да предъи́детъ предъ на́ми: а ты́ ста́ни я́коже дне́сь, и слы́шанъ сотворю́ тебѣ́ глаго́лъ Бо́жiй.
    Синодальный
    1 Саул, сын Киса Вениамитянина, в поисках ослиц отца своего приходит к городу Самуила и просит у него совета; 19 Самуил призывает Саула к себе, ест и беседует с ним.
    Был некто из сынов Вениамина, имя его Кис, сын Авиила, сына Церона, сына Бехорафа, сына Афия, сына некоего Вениамитянина, человек знатный.
    У него был сын, имя его Саул, молодой и красивый; и не было никого из Израильтян красивее его; он от плеч своих был выше всего народа.
    И пропали ослицы у Киса, отца Саулова, и сказал Кис Саулу, сыну своему: возьми с собою одного из слуг и встань, пойди, поищи ослиц.
    И прошел он гору Ефремову и прошел землю Шалишу, но не нашли; и прошли землю Шаалим, и там их нет; и прошел он землю Вениаминову, и не нашли.
    Когда они пришли в землю Цуф, Саул сказал слуге своему, который был с ним: пойдем назад, чтобы отец мой, оставив ослиц, не стал беспокоиться о нас.
    Но слуга сказал ему: вот в этом городе есть человек Божий, человек уважаемый; все, что он ни скажет, сбывается; сходим теперь туда; может быть, он укажет нам путь наш, по которому нам идти.
    И сказал Саул слуге своему: вот мы пойдем, а что мы принесем тому человеку? ибо хлеба не стало в сумах наших, и подарка нет, чтобы поднести человеку Божию; что у нас?
    И опять отвечал слуга Саулу и сказал: вот в руке моей четверть сикля серебра; я отдам человеку Божию, и он укажет нам путь наш.
    Прежде у Израиля, когда кто-нибудь шел вопрошать Бога, говорили так: «пойдем к прозорливцу»; ибо тот, кого называют ныне пророком, прежде назывался прозорливцем.
    И сказал Саул слуге своему: хорошо ты говоришь; пойдем. И пошли в город, где человек Божий.
    Когда они поднимались вверх в город, то встретили девиц, вышедших черпать воду, и сказали им: есть ли здесь прозорливец?
    Те отвечали им и сказали: есть; вот, он впереди тебя; только поспешай, ибо он сегодня пришел в город, потому что сегодня у народа жертвоприношение на высоте;
    когда придете в город, застанете его, пока он еще не пошел на ту высоту, на обед; ибо народ не начнет есть, доколе он не придет; потому что он благословит жертву, и после того станут есть званые; итак ступайте, теперь еще застанете его.
    И пошли они в город. Когда же вошли в средину города, то вот и Самуил выходит навстречу им, чтоб идти на высоту.
    А Господь открыл Самуилу за день до прихода Саулова и сказал:
    завтра в это время Я пришлю к тебе человека из земли Вениаминовой, и ты помажь его в правителя народу Моему – Израилю, и он спасет народ Мой от руки Филистимлян; ибо Я призрел на народ Мой, так как вопль его достиг до Меня.
    Когда Самуил увидел Саула, то Господь сказал ему: вот человек, о котором Я говорил тебе; он будет управлять народом Моим.
    И подошел Саул к Самуилу в воротах и спросил его: скажи мне, где дом прозорливца?
    И отвечал Самуил Саулу, и сказал: я прозорливец, иди впереди меня на высоту; и вы будете обедать со мною сегодня, и отпущу тебя утром, и все, что у тебя на сердце, скажу тебе;
    а об ослицах, которые у тебя пропали уже три дня, не заботься; они нашлись. И кому все вожделенное в Израиле? Не тебе ли и всему дому отца твоего?
    И отвечал Саул и сказал: не сын ли я Вениамина, одного из меньших колен Израилевых? И племя мое не малейшее ли между всеми племенами колена Вениаминова? К чему же ты говоришь мне это?
    И взял Самуил Саула и слугу его, и ввел их в комнату, и дал им первое место между зваными, которых было около тридцати человек.
    И сказал Самуил повару: подай ту часть, которую я дал тебе и о которой я сказал тебе: «отложи ее у себя».
    И взял повар плечо и что было при нем и положил пред Саулом. И сказал [Самуил]: вот это оставлено, положи пред собою и ешь, ибо к сему времени сбережено это для тебя, когда я созывал народ. И обедал Саул с Самуилом в тот день.
    И сошли они с высоты в город, и Самуил разговаривал с Саулом на кровле, [и постлали Саулу на кровле, и он спал].
    Утром встали они так: когда взошла заря, Самуил воззвал к Саулу на кровлю и сказал: встань, я провожу тебя. И встал Саул, и вышли оба они из дома, он и Самуил.
    Когда подходили они к концу города, Самуил сказал Саулу: скажи слуге, чтобы он пошел впереди нас, – и он пошел вперед; – а ты остановись теперь, и я открою тебе, что сказал Бог.
    Немецкий (GNB)
    Im Gebiet des Stammes Benjamin lebte ein wohlhabender und angesehener Mann namens Kisch. Sein Vater hieß Abiël, seine weiteren Vorfahren waren Zeror, Bechorat und Afiach.
    Kisch hatte einen Sohn namens Saul. Der war jung und stattlich, schöner und einen Kopf größer als alle anderen jungen Männer in Israel.
    Einmal waren Sauls Vater die Eselinnen weggelaufen. Da sagte er zu seinem Sohn: »Nimm einen Knecht mit und suche sie!«
    Die beiden durchstreiften das Bergland von Efraïm und fanden sie nicht. Sie suchten in der Gegend von Schalischa – ohne Erfolg, dann in der Gegend von Schaalim – vergeblich; sie durchzogen das Gebiet von Jemini – nirgends eine Spur.
    Als sie in die Gegend von Zuf kamen, sagte Saul zu seinem Knecht: »Wir kehren lieber um! Sonst macht sich mein Vater um uns noch mehr Sorgen als um die Eselinnen.«
    Doch der Knecht erwiderte: »In der Stadt da drüben lebt ein angesehener Gottesmann. Alles, was er voraussagt, trifft ein. Wir wollen zu ihm gehen, vielleicht kann er uns weiterhelfen.«
    »Aber wenn wir hingehen, was sollen wir ihm dann mitbringen?«, fragte Saul. »Unsere Beutel sind leer, das Brot ist aufgegessen; und sonst haben wir nichts.«
    Der Knecht sagte: »Ich habe noch ein kleines Silberstück bei mir, das will ich ihm geben, damit er uns sagt, was wir tun sollen.«
    »Gut«, sagte Saul, »gehen wir!«, und sie machten sich auf den Weg zum Gottesmann in die Stadt. Als sie die Straße zur Stadt hinaufgingen, begegneten ihnen einige Mädchen, die Wasser holen wollten. Sie fragten die Mädchen: »Ist der Seher in der Stadt?« – Zu jener Zeit nannte man die Propheten noch ́Seheŕ. Wenn die Leute eine Antwort von Gott haben wollten, sagten sie: »Kommt, wir gehen zum Seher!« –
    Die Mädchen antworteten: »Ja, er ist in der Stadt. Gerade heute ist er gekommen, weil das Volk auf der Höhe über der Stadt ein Opferfest feiert. Beeilt euch,
    dann trefft ihr ihn noch, bevor er zum Opfermahl hinaufgeht. Alle warten auf ihn; erst wenn er das Opfer gesegnet hat, dürfen die Festteilnehmer davon essen. Geht schnell, jetzt trefft ihr ihn gerade noch!«
    Die beiden gingen weiter zur Stadt hinauf. Als sie durchs Tor eintraten, kam ihnen Samuel entgegen. Er wollte gerade die Stadt verlassen und zur Opferstätte hinaufgehen.
    Der HERR hatte ihn am Tag vorher auf die Begegnung mit Saul vorbereitet und zu ihm gesagt:
    »Morgen um diese Zeit werde ich einen Mann aus dem Stamm Benjamin zu dir senden. Den sollst du zum Anführer meines Volkes Israel salben. Er soll es aus der Gewalt der Philister befreien. Ich habe den Hilferuf der Israeliten gehört und will ihnen helfen.«
    Als nun Samuel Saul erblickte, sagte der HERR zu ihm: »Das ist der Mann, von dem ich gesprochen habe. Er soll mein Volk regieren.«
    Gerade im Stadttor begegneten sie sich. Saul wandte sich an Samuel und fragte ihn: »Kannst du mir sagen, wo der Seher wohnt?«
    Samuel antwortete: »Ich bin es selbst. Kommt mit mir auf die Höhe! Ihr seid heute meine Gäste. Morgen früh darfst du weiterziehen; dann beantworte ich dir alle deine Fragen.
    Mach dir keine Gedanken wegen der Eselinnen, die dir vor drei Tagen weggelaufen sind; sie sind gefunden. Aber es gibt Wichtigeres: Ganz Israel setzt seine Hoffnung auf dich und deine Familie!«
    »Wie kannst du so etwas sagen?«, erwiderte Saul. »Ich gehöre doch zum Stamm Benjamin, dem kleinsten aller Stämme in Israel, und meine Sippe ist die unbedeutendste im ganzen Stamm!«
    Samuel brachte Saul und seinen Begleiter in die Halle des Heiligtums und setzte sie an die Ehrenplätze der Tafel. Etwa dreißig Gäste waren geladen.
    Dann befahl er dem Koch: »Bring das Stück her, das ich zurücklegen ließ!«
    Der Koch brachte eine Keule. Er legte sie Saul vor und sagte: »Lass es dir schmecken! Es ist für dich zurückgelegt worden, damit du sagen kannst: ́Alle diese Geladenen waren meine Gäste!́«

    Nachdem sie miteinander gegessen hatten,

    ging Samuel mit Saul wieder zur Stadt hinunter. Er sprach noch länger mit ihm auf dem flachen Dach des Hauses.
    Dort legte Saul sich schlafen.

    Früh am nächsten Morgen rief Samuel zu ihm auf das Dach hinauf: »Steh auf, ich will dich ein Stück begleiten!«

    Saul stand auf und sie machten sich gemeinsam auf den Weg.

    Als sie an die Grenze der Stadt kamen, sagte Samuel zu ihm: »Bleib noch einen Augenblick hier und schick deinen Knecht voraus. Ich habe dir eine Botschaft von Gott zu sagen.«

    Der Knecht ging voraus.

    И҆ бѣ̀ мꙋ́жъ ѿ сынѡ́въ венїамі́новыхъ, є҆мꙋ́же и҆́мѧ кі́съ, сы́нъ а҆вїи́ловъ, сы́на і҆а́редова, сы́на вахі́рова, сы́на а҆фе́кова, сы́на мꙋ́жа і҆емїне́ова, мꙋ́жъ си́ленъ крѣ́постїю.
    И҆ семꙋ̀ бѣ̀ сы́нъ, и҆́мѧ є҆мꙋ̀ саꙋ́лъ, добровели́ченъ, мꙋ́жъ бла́гъ: и҆ не бѣ̀ въ сынѣ́хъ і҆и҃левыхъ бла́гъ па́че є҆гѡ̀, ѿ ра́менъ и҆ вы́ше высо́къ па́че всѣ́хъ люді́й.
    И҆ заблꙋди́ша ѻ҆слѧ́та кі́са ѻ҆тца̀ саꙋ́лова. И҆ речѐ кі́съ къ саꙋ́лꙋ сы́нꙋ своемꙋ̀: возмѝ съ собо́ю є҆ди́наго ѿ ѻ҆́трѡкъ, и҆ воста́вше и҆ди́те и҆ поищи́те ѻ҆слѧ́тъ.
    И҆ проидо́ша го́рꙋ є҆фре́млю, и҆ проидо́ша зе́млю селха̀, и҆ не ѡ҆брѣто́ша: и҆ проидо́ша зе́млю сегалі́млю, и҆ не бѣ̀: и҆ проидо́ша зе́млю і҆амі́ню, и҆ не ѡ҆брѣто́ша.
    И҆ прише́дшымъ и҆̀мъ въ зе́млю сі́фовꙋ, и҆ речѐ саꙋ́лъ ко ѻ҆́трокꙋ своемꙋ̀ и҆́же съ ни́мъ: грѧдѝ и҆ возврати́мсѧ, да не ка́кѡ ѻ҆те́цъ мо́й ѡ҆ста́вѧ ѻ҆слѧ́та, пече́тсѧ ѡ҆ на́съ.
    И҆ речѐ є҆мꙋ̀ ѻ҆́трокъ: сѐ, здѣ̀ человѣ́къ бж҃їй во гра́дѣ се́мъ, и҆ человѣ́къ сла́венъ: всѐ є҆́же а҆́ще рече́тъ приходѧ́щымъ къ немꙋ̀, бꙋ́детъ и҆̀мъ: и҆ нн҃ѣ по́йдемъ та́мѡ, да возвѣсти́тъ на́мъ пꙋ́ть на́шъ, и҆́мже по́йдемъ.
    И҆ речѐ саꙋ́лъ ѻ҆́трокꙋ своемꙋ̀ и҆́же съ ни́мъ: сѐ, по́йдемъ, и҆ что̀ принесе́мъ къ человѣ́кꙋ бж҃їю; ꙗ҆́кѡ хлѣ́бы ѡ҆скꙋдѣ́ша ѿ вре́тищъ на́шихъ, и҆ ктомꙋ̀ нѣ́сть ᲂу҆ на́съ, є҆́же внестѝ къ человѣ́кꙋ бж҃їю ѿ и҆мѣ́нїѧ на́шегѡ.
    И҆ приложѝ ѻ҆́трокъ ѿвѣща́ти саꙋ́лꙋ и҆ речѐ: сѐ, ѡ҆брѣта́етсѧ въ рꙋцѣ̀ мое́й четве́ртаѧ ча́сть сі́клѧ сребра̀, и҆ да́си человѣ́кꙋ бж҃їю, и҆ возвѣсти́тъ на́мъ пꙋ́ть на́шъ.
    Пре́жде бо во і҆и҃ли си́це глаго́лаше кі́йждо, є҆гда̀ кто̀ и҆дѧ́ше вопроша́ти бг҃а: грѧдѝ, да и҆́демъ къ прозорли́вцꙋ: ꙗ҆́кѡ проро́ка нарица́хꙋ лю́дїе пре́жде прозорли́вцемъ.
    И҆ речѐ саꙋ́лъ ѻ҆́трокꙋ своемꙋ̀: до́бръ глаго́лъ тво́й: грѧдѝ, да и҆́демъ. И҆ и҆до́ша во гра́дъ, и҆дѣ́же бѣ̀ человѣ́къ бж҃їй.
    Восходѧ́щымъ же и҆̀мъ на восхо́дъ гра́да, и҆ сѐ, ѡ҆брѣто́ша дѣви́цъ и҆зше́дшихъ почерпстѝ воды̀, и҆ рѣ́ша и҆̀мъ: є҆́сть ли здѣ̀ прозорли́вецъ;
    И҆ ѿвѣща́ша и҆̀мъ дѣви̑цы, глаго́лющѧ: є҆́сть, сѐ пред̾ лице́мъ ва́шимъ: нн҃ѣ же потщи́тесѧ, ꙗ҆́кѡ днѐ ра́ди грѧде́тъ во гра́дъ, ꙗ҆́кѡ же́ртва дне́сь лю́демъ въ ва́мѣ:
    и҆ є҆гда̀ вни́дете во гра́дъ, та́кѡ ѡ҆брѧ́щете є҆го̀ во гра́дѣ, пре́жде не́же взы́ти є҆мꙋ̀ въ ва́мꙋ ꙗ҆́сти: ꙗ҆́кѡ не и҆́мꙋтъ ꙗ҆́сти лю́дїе, до́ндеже вни́детъ се́й, ꙗ҆́кѡ то́й благослови́тъ же́ртвꙋ, и҆ по си́хъ ꙗ҆дѧ́тъ стра́ннїи: и҆ нн҃ѣ взы́дите, ꙗ҆́кѡ днѐ ра́ди ѡ҆брѧ́щете є҆го̀.
    И҆ взыдо́ша во гра́дъ. И҆̀мже входѧ́щымъ средѝ гра́да, и҆ сѐ, самꙋи́лъ и҆зы́де во срѣ́тенїе и҆̀мъ, є҆́же взы́ти въ ва́мꙋ.
    И҆ гдⷭ҇ь ѿкры̀ во ᲂу҆́хо самꙋи́лꙋ дне́мъ є҆ди́нымъ пре́жде прише́ствїѧ къ немꙋ̀ саꙋ́лѧ, гл҃ѧ:
    ꙗ҆́коже вре́мѧ сїѐ, ᲂу҆́трѡ послю̀ къ тебѣ̀ мꙋ́жа ѿ пле́мене венїамі́нова, и҆ да пома́жеши є҆го̀ царѧ̀ над̾ людьмѝ мои́ми і҆и҃лемъ, и҆ спасе́тъ лю́ди моѧ̑ ѿ рꙋкѝ и҆ноплеме́нничи: ꙗ҆́кѡ призрѣ́хъ на смире́нїе люді́й мои́хъ, ꙗ҆́кѡ взы́де во́пль и҆́хъ ко мнѣ̀.
    И҆ ви́дѣ самꙋи́лъ саꙋ́ла, и҆ гдⷭ҇ь речѐ къ немꙋ̀: сѐ, человѣ́къ, ѡ҆ не́мже реко́хъ тѝ: се́й бꙋ́детъ въ лю́дехъ мои́хъ ца́рствовати.
    И҆ прибли́жисѧ саꙋ́лъ къ самꙋи́лꙋ посредѣ̀ гра́да и҆ речѐ: возвѣсти́ ми, кото́рый до́мъ прозорли́вца.
    И҆ ѿвѣща̀ самꙋи́лъ саꙋ́лꙋ и҆ речѐ: а҆́зъ са́мъ є҆́смь: взы́ди предо мно́ю въ ва́мꙋ, и҆ ꙗ҆́ждь со мно́ю дне́сь, и҆ ѿпꙋщꙋ́ тѧ заꙋ́тра, и҆ всѧ̑ ꙗ҆̀же въ се́рдцы твое́мъ возвѣщꙋ́ ти:
    и҆ ѡ҆ ѻ҆слѧ́тѣхъ твои́хъ заблꙋди́вшихъ дне́сь тре́тїй де́нь, не помышлѧ́й въ се́рдцы свое́мъ ѡ҆ ни́хъ, и҆́бо ѡ҆брѣто́шасѧ: и҆ комꙋ̀ кра̑снаѧ і҆и҃лєва; не тебѣ́ ли и҆ до́мꙋ ѻ҆тца̀ твоегѡ̀;
    И҆ ѿвѣща̀ саꙋ́лъ и҆ речѐ: не сы́нъ ли є҆́смь а҆́зъ мꙋ́жа і҆емїне́а, ме́ньшагѡ ски́птра пле́мене і҆и҃лева; и҆ пле́мене малѣ́йшагѡ ѿ всегѡ̀ ски́птра венїамі́нова; и҆ ѻ҆те́чество моѐ ме́ньшее па́че всѣ́хъ ѻ҆те́чествъ венїамі́новыхъ; и҆ вскꙋ́ю глаго́лалъ є҆сѝ ко мнѣ̀ по глаго́лꙋ семꙋ̀;
    И҆ поѧ́тъ самꙋи́лъ саꙋ́ла и҆ ѻ҆́трока є҆гѡ̀, и҆ введѐ ѧ҆̀ во ѡ҆бита́лище, и҆ дадѐ и҆̀мъ та́мѡ мѣ́сто въ пе́рвыхъ зва́ныхъ, ꙗ҆́кѡ въ седми́десѧти мꙋже́хъ.
    И҆ речѐ самꙋи́лъ по́варꙋ: да́ждь мѝ ча́сть, ю҆́же да́хъ тѝ, и҆ ѡ҆ не́йже рѣ́хъ тѝ положи́ти ю҆̀ ᲂу҆ себє̀.
    И҆ взѧ̀ по́варъ плечѐ, и҆ предложѝ є҆̀ саꙋ́лови. И҆ речѐ самꙋи́лъ саꙋ́лꙋ: сѐ, и҆збы́токъ, предложѝ пред̾ сѧ̀ и҆ ꙗ҆́ждь, ꙗ҆́кѡ во свидѣ́тельство предложи́сѧ тебѣ̀ па́че и҆ны́хъ, прикосни́сѧ. И҆ ꙗ҆дѐ саꙋ́лъ съ самꙋи́ломъ въ то́й де́нь.
    И҆ сни́де ѿ ва́мы во гра́дъ, и҆ постла́ша саꙋ́лови на го́рницѣ, и҆ спа̀.
    И҆ бы́сть є҆гда̀ приближа́шесѧ ᲂу҆́тро, и҆ воззва̀ самꙋи́лъ саꙋ́ла на го́рницѣ, и҆ речѐ: воста́ни, и҆ ѿпꙋщꙋ́ тѧ. И҆ воста̀ саꙋ́лъ, и҆ и҆зы́де са́мъ и҆ самꙋи́лъ во́нъ.
    И҆̀мже и҆сходѧ́щымъ въ ча́сть гра́да, и҆ речѐ самꙋи́лъ къ саꙋ́лꙋ: рцы̀ ю҆́ноши, да пред̾и́детъ пред̾ на́ми: а҆ ты̀ ста́ни ꙗ҆́коже дне́сь, и҆ слы́шанъ сотворю̀ тебѣ̀ гл҃го́лъ бж҃їй.
    Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
    Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
    Цитата из Библии каждое утро
    TG: t.me/azbible
    Viber: vb.me/azbible