Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
2:1
2:2
см.:Деян.16:22;
2:5
2:6
2:8
2:10
2:11
2:13
2:16
2:17
2:18
1 Павел напоминает о его поведении среди них. 13 Благодарит Бога, что они приняли слово Божие, даже в гонениях. 17 «Вы – слава наша и радость».
[Зач. 264.] Вы сами знаете, братия, о нашем входе к вам, что он был не бездейственный;
но, прежде пострадав и быв поруганы в Филиппах, как вы знаете, мы дерзнули в Боге нашем проповедать вам благовестие Божие с великим подвигом.
Ибо в учении нашем нет ни заблуждения, ни нечистых побуждений, ни лукавства;
но, как Бог удостоил нас того, чтобы вверить нам благовестие, так мы и говорим, угождая не человекам, но Богу, испытующему сердца наши.
Ибо никогда не было у нас перед вами ни слов ласкательства, как вы знаете, ни видов корысти: Бог свидетель!
Не ищем славы человеческой ни от вас, ни от других:
мы могли явиться с важностью, как апостолы Христовы, но были тихи среди вас, подобно как кормилица нежно обходится с детьми своими.
Так мы, из усердия к вам, восхотели передать вам не только благовестие Божие, но и души наши, потому что вы стали нам любезны.
[Зач. 265.] Ибо вы помните, братия, труд наш и изнурение: ночью и днем работая, чтобы не отяготить кого из вас, мы проповедовали у вас благовестие Божие.
Свидетели вы и Бог, как свято и праведно и безукоризненно поступали мы перед вами, верующими,
потому что вы знаете, как каждого из вас, как отец детей своих,
мы просили и убеждали и умоляли поступать достойно Бога, призвавшего вас в Свое Царство и славу.
Посему и мы непрестанно благодарим Бога, что, приняв от нас слышанное слово Божие, вы приняли не ка́к слово человеческое, но как слово Божие, – каково оно есть по истине, – которое и действует в вас, верующих.
[Зач. 266.] Ибо вы, братия, сделались подражателями церквам Божиим во Христе Иисусе, находящимся в Иудее, потому что и вы то же претерпели от своих единоплеменников, что и те от Иудеев,
которые убили и Господа Иисуса и Его пророков, и нас изгнали, и Богу не угождают, и всем человекам противятся,
которые препятствуют нам говорить язычникам, чтобы спаслись, и через это всегда наполняют меру грехов своих; но приближается на них гнев до конца.
Мы же, братия, быв разлучены с вами на короткое время лицем, а не сердцем, тем с бо́льшим желанием старались увидеть лице ваше.
И потому мы, я Павел, и раз и два хотели прийти к вам, но воспрепятствовал нам сатана.
Ибо кто наша надежда, или радость, или венец похвалы? Не и вы ли пред Господом нашим Иисусом Христом в пришествие Его?
[Зач. 267.] Ибо вы – слава наша и радость.
[Зач. 264.] Са́ми бо вѣ́сте, бра́тiе, вхо́дъ на́шъ и́же къ ва́мъ, я́ко не вотще́ бы́сть:
но предпострада́вше и досажде́ни бы́вше, я́коже вѣ́сте, въ Фили́ппѣхъ, дерзну́хомъ о Бо́зѣ на́шемъ глаго́лати къ ва́мъ благовѣствова́нiе Бо́жiе со мно́гимъ по́двигомъ.
Утѣше́нiе бо на́ше не от пре́лести, ни от нечистоты́, ни ле́стiю:
но я́коже искуси́хомся от Бо́га вѣ́рни бы́ти прiя́ти благовѣствова́нiе, та́ко глаго́лемъ, не а́ки человѣ́комъ угожда́юще, но Бо́гу искуша́ющему сердца́ на́ша.
Никогда́же бо въ словеси́ ласка́нiя бы́хомъ къ ва́мъ, я́коже вѣ́сте, ниже́ въ винѣ́ лихоима́нiя: Бо́гъ свидѣ́тель!
Ни и́щуще от человѣ́къ сла́вы, ни от ва́съ, ни от инѣ́хъ:
могу́ще въ тяготѣ́ бы́ти, я́коже Христо́вы апо́столи, но бы́хомъ ти́си посредѣ́ ва́съ, я́коже дои́лица грѣ́етъ своя́ ча́да.
Та́ко жела́юще ва́съ, благоволи́хомъ пода́ти ва́мъ не то́чiю благовѣствова́нiе Бо́жiе, но и ду́шы своя́, зане́же возлю́блени бы́сте на́мъ.
[Зач. 265.] По́мните бо, бра́тiе, тру́дъ на́шъ и по́двигъ: но́щь бо и де́нь дѣ́лающе, да не отяготи́мъ ни еди́наго от ва́съ, проповѣ́дахомъ ва́мъ благовѣствова́нiе Бо́жiе.
Вы́ свидѣ́теле и Бо́гъ, я́ко преподо́бно и пра́ведно и непоро́чно ва́мъ вѣ́рующымъ бы́хомъ,
я́коже вѣ́сте, зане́ еди́наго кого́ждо ва́съ, я́коже оте́цъ ча́да своя́,
моля́ще и утѣша́юще ва́съ, и свидѣ́телствующе ва́мъ ходи́ти досто́йно Бо́гу, призва́вшему вы́ во Свое́ Ца́рство и сла́ву.
Сего́ ра́ди и мы́ благодари́мъ Бо́га непреста́нно, я́ко прiе́мше сло́во слы́шанiя Бо́жiя от на́съ, прiя́сте не а́ки сло́во человѣ́ческо, но, я́коже е́сть вои́стинну, сло́во Бо́жiе, е́же и дѣ́йствуется въ ва́съ вѣ́рующихъ.
[Зач. 266.] Вы́ бо подо́бницы бы́сте, бра́тiе, це́рквамъ Бо́жiимъ су́щымъ во Иуде́и о Христѣ́ Иису́сѣ, зане́ та́яжде и вы́ пострада́сте от свои́хъ сплеме́нникъ, я́коже и ті́и от Иуде́й,
уби́вшихъ и Го́спода Иису́са и Его́ проро́ки, и на́съ изгна́вшихъ, и Бо́гу не угоди́вшихъ, и всѣ́мъ человѣ́комъ проти́вящихся,
[и] возбраня́ющихъ на́мъ глаго́лати язы́комъ, да спасу́тся, во е́же испо́лнити и́мъ грѣхи́ своя́ всегда́: пости́же же на ни́хъ гнѣ́въ до конца́.
Мы́ же, бра́тiе, осиротѣ́вше от ва́съ ко вре́мени часа́ лице́мъ, а не се́рдцемъ, ли́шше тща́хомся лице́ ва́ше ви́дѣти мно́гимъ жела́нiемъ.
Тѣ́мже хотѣ́хомъ прiити́ къ ва́мъ, а́зъ у́бо Па́велъ, еди́ною и два́жды: и возбрани́ на́мъ сатана́.
Кто́ бо на́мъ упова́нiе или́ ра́дость или́ вѣне́цъ похвале́нiя? Не и вы́ ли предъ Го́сподемъ на́шимъ Иису́съ Христо́мъ во́ прише́ствiи Его́?
[Зач. 267.] Вы́ бо есте́ сла́ва на́ша и ра́дость.
Эстонский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Apostel meenutab töö algust Tessaloonikas
Teie, vennad, teate ju meie tulekut teie juurde, et see ei ole läinud tühja.
Teie, vennad, teate ju meie tulekut teie juurde, et see ei ole läinud tühja.
Kuigi me just enne, nagu te teate, olime kannatanud ja meid teotati Filippi linnas, andis Jumal meile siiski julguse kuulutada Jumala evangeeliumi suure võitlusega.
Meie manitsused ei tulene eksitusest ega ebapuhtusest ega pettusest.
Vastupidi, me räägime nõnda, nagu Jumal meid on arvanud kõlblikuks, et usaldada meie kätte evangeelium: me ei räägi, et meeldida inimestele, vaid Jumalale, kes meie südamed läbi katsub.
Sest nagu te teate, ei ole me kunagi tulnud lipitsevate kõnedega ega ajendatuna ahnusest, Jumal on tunnistajaks.
Me ei otsi kiitust inimestelt, ei teilt ega muilt,
kuigi me kui Kristuse apostlid oleksime võinud olla tähtsad; vaid me olime malbed teie keskel, nii nagu toitja ema hellitab oma lapsi;
nõnda oleksime meiegi hellusest teie vastu andnud heameelega teile mitte üksnes Jumala evangeeliumi, vaid ka oma hinge, kuna te olite saanud meile armsaks.
Teie ju mäletate, vennad, meie vaeva ja pingutust! Töötades ööd ja päevad, et mitte saada koormaks kellelegi teist, kuulutasime teile Jumala evangeeliumi.
Teie ja Jumal olete tunnistajaks, kui vagalt ja õiglaselt ja laitmatult me oleme käitunud teiega, kes te usute;
nagu te teate sedagi, kuidas me igaühte teie seast otsekui isa oma lapsi
julgustasime ja lohutasime ja keelitasime, et te elaksite Jumala vääriliselt, kes teid kutsub oma kuningriiki ja kirkusse.
Ja seepärast me tänamegi alatasa Jumalat, et kui te meie käest saite kuulda Jumala sõna, siis te ei võtnud seda vastu mitte inimeste sõnana, vaid sellena, mida see tõepoolest on - Jumala sõnana, mis on tegev ka teis, kes te usute.
Sest teie, vennad, olete saanud nende Kristuses Jeesuses olevate Jumala koguduste järgijaiks, mis on Juudamaal, sest teiegi olete saanud kannatada oma suguvendade poolt, niisamuti nagu nemad juutide poolt,
kes tapsid ka Issanda Jeesuse ning prohvetid ja kiusasid meid taga; nemad ei ole Jumalale meelepärased ja on kõigi inimeste vastased,
takistades meid rääkimast paganaile nende päästmiseks; nii täidavad nad igati oma pattude mõõtu. Aga viha on jõudnud nende peale lõplikult.
Apostli soovist külastada Tessaloonikat uuesti
Meie aga, vennad, olles mõnda aega teist lahutatud küll palge, mitte südame poolest, oleme suure igatsusega soovinud näha teie palet.
Meie aga, vennad, olles mõnda aega teist lahutatud küll palge, mitte südame poolest, oleme suure igatsusega soovinud näha teie palet.
Seepärast oleme tahtnud - mina, Paulus, küll rohkem kui korra - tulla tagasi teie juurde, kuid saatan on meid takistanud.
Sest kes on meie lootus, meie rõõm, meie kiitlemise aupärg meie Issanda Jeesuse Kristuse palge ees tema tulemisel kui mitte teie?
Jah, teie olete meie kirkus ja rõõm!