Old Testament:
Gen.
Ex.
Lev.
Num.
Deut.
Josh.
Judg.
Rut.
1Sam.
2Sam.
1Ki.
2Ki.
1Chr.
2Chr.
Ezr.
Neh.
Eath.
Job.
Ps.
Prov.
Eccl.
S. of S.
Is.
Jer.
Lam.
Ezek.
Dan.
Hos.
Joel.
Am.
Obad.
Joh.
Mic.
Nah.
Hab.
Zeph.
Hag.
Zech.
Mal.
New Testament: Mat. Mark. Luke. John. Acts. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Rev.
New Testament: Mat. Mark. Luke. John. Acts. Jas. 1Pet. 2Pet. 1John. 2John. 3John. Jude. Rom. 1Cor. 2Cor. Gal. Eph. Phil. Col. 1Thes. 2Thes. 1Tim. 2Tim. Tit. Philem. Heb. Rev.
Скрыть
2:1
2:2
см.:Деян.16:22;
2:5
2:6
2:8
2:10
2:11
2:13
2:16
2:17
2:18
For you yourselves know, brethren, that our coming to you was not in vain.
But even after we had suffered before and were spitefully treated at Philippi, as you know, we were bold in our God to speak to you the gospel of God in much conflict.
For our exhortation did not come from error or uncleanness, nor was it in deceit.
But as we have been approved by God to be entrusted with the gospel, even so we speak, not as pleasing men, but God who tests our hearts.
For neither at any time did we use flattering words, as you know, nor a cloak for covetousness--God is witness.
Nor did we seek glory from men, either from you or from others, when we might have made demands as apostles of Christ.
But we were gentle among you, just as a nursing mother cherishes her own children.
So, affectionately longing for you, we were well pleased to impart to you not only the gospel of God, but also our own lives, because you had become dear to us.
For you remember, brethren, our labor and toil; for laboring night and day, that we might not be a burden to any of you, we preached to you the gospel of God.
You are witnesses, and God also, how devoutly and justly and blamelessly we behaved ourselves among you who believe;
as you know how we exhorted, and comforted, and charged every one of you, as a father does his own children,
that you would walk worthy of God who calls you into His own kingdom and glory.
For this reason we also thank God without ceasing, because when you received the word of God which you heard from us, you welcomed it not as the word of men, but as it is in truth, the word of God, which also effectively works in you who believe.
For you, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judea in Christ Jesus. For you also suffered the same things from your own countrymen, just as they did from the Judeans,
who killed both the Lord Jesus and their own prophets, and have persecuted us; and they do not please God and are contrary to all men,
forbidding us to speak to the Gentiles that they may be saved, so as always to fill up the measure of their sins; but wrath has come upon them to the uttermost.
But we, brethren, having been taken away from you for a short time in presence, not in heart, endeavored more eagerly to see your face with great desire.
Therefore we wanted to come to you--even I, Paul, time and again--but Satan hindered us.
For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing? Is it not even you in the presence of our Lord Jesus Christ at His coming?
For you are our glory and joy.
[Зач. 264.] Са́ми бо вѣ́сте, бра́тiе, вхо́дъ на́шъ и́же къ ва́мъ, я́ко не вотще́ бы́сть:
но предпострада́вше и досажде́ни бы́вше, я́коже вѣ́сте, въ Фили́ппѣхъ, дерзну́хомъ о Бо́зѣ на́шемъ глаго́лати къ ва́мъ благовѣствова́нiе Бо́жiе со мно́гимъ по́двигомъ.
Утѣше́нiе бо на́ше не от пре́лести, ни от нечистоты́, ни ле́стiю:
но я́коже искуси́хомся от Бо́га вѣ́рни бы́ти прiя́ти благовѣствова́нiе, та́ко глаго́лемъ, не а́ки человѣ́комъ угожда́юще, но Бо́гу искуша́ющему сердца́ на́ша.
Никогда́же бо въ словеси́ ласка́нiя бы́хомъ къ ва́мъ, я́коже вѣ́сте, ниже́ въ винѣ́ лихоима́нiя: Бо́гъ свидѣ́тель!
Ни и́щуще от человѣ́къ сла́вы, ни от ва́съ, ни от инѣ́хъ:
могу́ще въ тяготѣ́ бы́ти, я́коже Христо́вы апо́столи, но бы́хомъ ти́си посредѣ́ ва́съ, я́коже дои́лица грѣ́етъ своя́ ча́да.
Та́ко жела́юще ва́съ, благоволи́хомъ пода́ти ва́мъ не то́чiю благовѣствова́нiе Бо́жiе, но и ду́шы своя́, зане́же возлю́блени бы́сте на́мъ.
[Зач. 265.] По́мните бо, бра́тiе, тру́дъ на́шъ и по́двигъ: но́щь бо и де́нь дѣ́лающе, да не отяготи́мъ ни еди́наго от ва́съ, проповѣ́дахомъ ва́мъ благовѣствова́нiе Бо́жiе.
Вы́ свидѣ́теле и Бо́гъ, я́ко преподо́бно и пра́ведно и непоро́чно ва́мъ вѣ́рующымъ бы́хомъ,
я́коже вѣ́сте, зане́ еди́наго кого́ждо ва́съ, я́коже оте́цъ ча́да своя́,
моля́ще и утѣша́юще ва́съ, и свидѣ́телствующе ва́мъ ходи́ти досто́йно Бо́гу, призва́вшему вы́ во Свое́ Ца́рство и сла́ву.
Сего́ ра́ди и мы́ благодари́мъ Бо́га непреста́нно, я́ко прiе́мше сло́во слы́шанiя Бо́жiя от на́съ, прiя́сте не а́ки сло́во человѣ́ческо, но, я́коже е́сть вои́стинну, сло́во Бо́жiе, е́же и дѣ́йствуется въ ва́съ вѣ́рующихъ.
[Зач. 266.] Вы́ бо подо́бницы бы́сте, бра́тiе, це́рквамъ Бо́жiимъ су́щымъ во Иуде́и о Христѣ́ Иису́сѣ, зане́ та́яжде и вы́ пострада́сте от свои́хъ сплеме́нникъ, я́коже и ті́и от Иуде́й,
уби́вшихъ и Го́спода Иису́са и Его́ проро́ки, и на́съ изгна́вшихъ, и Бо́гу не угоди́вшихъ, и всѣ́мъ человѣ́комъ проти́вящихся,
[и] возбраня́ющихъ на́мъ глаго́лати язы́комъ, да спасу́тся, во е́же испо́лнити и́мъ грѣхи́ своя́ всегда́: пости́же же на ни́хъ гнѣ́въ до конца́.
Мы́ же, бра́тiе, осиротѣ́вше от ва́съ ко вре́мени часа́ лице́мъ, а не се́рдцемъ, ли́шше тща́хомся лице́ ва́ше ви́дѣти мно́гимъ жела́нiемъ.
Тѣ́мже хотѣ́хомъ прiити́ къ ва́мъ, а́зъ у́бо Па́велъ, еди́ною и два́жды: и возбрани́ на́мъ сатана́.
Кто́ бо на́мъ упова́нiе или́ ра́дость или́ вѣне́цъ похвале́нiя? Не и вы́ ли предъ Го́сподемъ на́шимъ Иису́съ Христо́мъ во́ прише́ствiи Его́?
[Зач. 267.] Вы́ бо есте́ сла́ва на́ша и ра́дость.
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (KJV)
- English (NRSV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
1 Павел напоминает о его поведении среди них. 13 Благодарит Бога, что они приняли слово Божие, даже в гонениях. 17 «Вы – слава наша и радость».
[Зач. 264.] Вы сами знаете, братия, о нашем входе к вам, что он был не бездейственный;
но, прежде пострадав и быв поруганы в Филиппах, как вы знаете, мы дерзнули в Боге нашем проповедать вам благовестие Божие с великим подвигом.
Ибо в учении нашем нет ни заблуждения, ни нечистых побуждений, ни лукавства;
но, как Бог удостоил нас того, чтобы вверить нам благовестие, так мы и говорим, угождая не человекам, но Богу, испытующему сердца наши.
Ибо никогда не было у нас перед вами ни слов ласкательства, как вы знаете, ни видов корысти: Бог свидетель!
Не ищем славы человеческой ни от вас, ни от других:
мы могли явиться с важностью, как апостолы Христовы, но были тихи среди вас, подобно как кормилица нежно обходится с детьми своими.
Так мы, из усердия к вам, восхотели передать вам не только благовестие Божие, но и души наши, потому что вы стали нам любезны.
[Зач. 265.] Ибо вы помните, братия, труд наш и изнурение: ночью и днем работая, чтобы не отяготить кого из вас, мы проповедовали у вас благовестие Божие.
Свидетели вы и Бог, как свято и праведно и безукоризненно поступали мы перед вами, верующими,
потому что вы знаете, как каждого из вас, как отец детей своих,
мы просили и убеждали и умоляли поступать достойно Бога, призвавшего вас в Свое Царство и славу.
Посему и мы непрестанно благодарим Бога, что, приняв от нас слышанное слово Божие, вы приняли не ка́к слово человеческое, но как слово Божие, – каково оно есть по истине, – которое и действует в вас, верующих.
[Зач. 266.] Ибо вы, братия, сделались подражателями церквам Божиим во Христе Иисусе, находящимся в Иудее, потому что и вы то же претерпели от своих единоплеменников, что и те от Иудеев,
которые убили и Господа Иисуса и Его пророков, и нас изгнали, и Богу не угождают, и всем человекам противятся,
которые препятствуют нам говорить язычникам, чтобы спаслись, и через это всегда наполняют меру грехов своих; но приближается на них гнев до конца.
Мы же, братия, быв разлучены с вами на короткое время лицем, а не сердцем, тем с бо́льшим желанием старались увидеть лице ваше.
И потому мы, я Павел, и раз и два хотели прийти к вам, но воспрепятствовал нам сатана.
Ибо кто наша надежда, или радость, или венец похвалы? Не и вы ли пред Господом нашим Иисусом Христом в пришествие Его?
[Зач. 267.] Ибо вы – слава наша и радость.