но предпострада́вше и досажде́ни бы́вше, я́коже вѣ́сте, въ Фили́ппѣхъ, дерзну́хомъ о Бо́зѣ на́шемъ глаго́лати къ ва́мъ благовѣствова́нiе Бо́жiе со мно́гимъ по́двигомъ.

Утѣше́нiе бо на́ше не от пре́лести, ни от нечистоты́, ни ле́стiю:

но я́коже искуси́хомся от Бо́га вѣ́рни бы́ти прiя́ти благовѣствова́нiе, та́ко глаго́лемъ, не а́ки человѣ́комъ угожда́юще, но Бо́гу искуша́ющему сердца́ на́ша.

Никогда́же бо въ словеси́ ласка́нiя бы́хомъ къ ва́мъ, я́коже вѣ́сте, ниже́ въ винѣ́ лихоима́нiя: Бо́гъ свидѣ́тель!

Ни и́щуще от человѣ́къ сла́вы, ни от ва́съ, ни от инѣ́хъ:

могу́ще въ тяготѣ́ бы́ти, я́коже Христо́вы апо́столи, но бы́хомъ ти́си посредѣ́ ва́съ, я́коже дои́лица грѣ́етъ своя́ ча́да.

Та́ко жела́юще ва́съ, благоволи́хомъ пода́ти ва́мъ не то́чiю благовѣствова́нiе Бо́жiе, но и ду́шы своя́, зане́же возлю́блени бы́сте на́мъ.

[Зач. 265.] По́мните бо, бра́тiе, тру́дъ на́шъ и по́двигъ: но́щь бо и де́нь дѣ́лающе, да не отяготи́мъ ни еди́наго от ва́съ, проповѣ́дахомъ ва́мъ благовѣствова́нiе Бо́жiе.

Вы́ свидѣ́теле и Бо́гъ, я́ко преподо́бно и пра́ведно и непоро́чно ва́мъ вѣ́рующымъ бы́хомъ,

я́коже вѣ́сте, зане́ еди́наго кого́ждо ва́съ, я́коже оте́цъ ча́да своя́,

моля́ще и утѣша́юще ва́съ, и свидѣ́телствующе ва́мъ ходи́ти досто́йно Бо́гу, призва́вшему вы́ во Свое́ Ца́рство и сла́ву.

Сего́ ра́ди и мы́ благодари́мъ Бо́га непреста́нно, я́ко прiе́мше сло́во слы́шанiя Бо́жiя от на́съ, прiя́сте не а́ки сло́во человѣ́ческо, но, я́коже е́сть вои́стинну, сло́во Бо́жiе, е́же и дѣ́йствуется въ ва́съ вѣ́рующихъ.

[Зач. 266.] Вы́ бо подо́бницы бы́сте, бра́тiе, це́рквамъ Бо́жiимъ су́щымъ во Иуде́и о Христѣ́ Иису́сѣ, зане́ та́яжде и вы́ пострада́сте от свои́хъ сплеме́нникъ, я́коже и ті́и от Иуде́й,

уби́вшихъ и Го́спода Иису́са и Его́ проро́ки, и на́съ изгна́вшихъ, и Бо́гу не угоди́вшихъ, и всѣ́мъ человѣ́комъ проти́вящихся,

[и] возбраня́ющихъ на́мъ глаго́лати язы́комъ, да спасу́тся, во е́же испо́лнити и́мъ грѣхи́ своя́ всегда́: пости́же же на ни́хъ гнѣ́въ до конца́.

Мы́ же, бра́тiе, осиротѣ́вше от ва́съ ко вре́мени часа́ лице́мъ, а не се́рдцемъ, ли́шше тща́хомся лице́ ва́ше ви́дѣти мно́гимъ жела́нiемъ.

Тѣ́мже хотѣ́хомъ прiити́ къ ва́мъ, а́зъ у́бо Па́велъ, еди́ною и два́жды: и возбрани́ на́мъ сатана́.

Кто́ бо на́мъ упова́нiе или́ ра́дость или́ вѣне́цъ похвале́нiя? Не и вы́ ли предъ Го́сподемъ на́шимъ Иису́съ Христо́мъ во́ прише́ствiи Его́?

[Зач. 267.] Вы́ бо есте́ сла́ва на́ша и ра́дость.

[Зач. 271.] А о лѣ́тѣхъ и о временѣ́хъ, бра́тiе, не тре́бѣ е́сть ва́мъ писа́ти,

са́ми бо вы́ извѣ́стно вѣ́сте, я́ко де́нь Госпо́день, я́коже та́ть въ нощи́, та́ко прiи́детъ.

Егда́ бо реку́тъ: ми́ръ и утвержде́нiе, тогда́ внеза́пу нападе́тъ на ни́хъ всегуби́телство, я́коже болѣ́знь во чре́вѣ иму́щей, и не и́мутъ избѣжа́ти.

Вы́ же, бра́тiе, нѣ́сте во тмѣ́, да де́нь ва́съ я́коже та́ть пости́гнетъ:

вси́ бо вы́ сы́нове свѣ́та есте́: и сы́нове дне́: нѣ́смы но́щи, ниже́ тмы́.

Тѣ́мже у́бо да не спи́мъ, я́коже и про́чiи, но да бо́дрствуимъ и трезви́мся.

Спя́щiи бо, въ нощи́ спя́тъ, и упива́ющiися въ нощи́ упива́ются.

Мы́ же, сы́нове су́ще дне́, да трезви́мся, оболкше́ся въ броню́ вѣ́ры и любве́ и шле́мъ упова́нiя спасе́нiя,

[Зач. 272.] я́ко не положи́ на́съ Бо́гъ въ гнѣ́въ, но въ получе́нiе спасе́нiя Го́сподемъ на́шимъ Иису́съ Христо́мъ,

уме́ршимъ за на́съ, да, а́ще бди́мъ, а́ще ли спи́мъ, ку́пно съ Ни́мъ живе́мъ.

Сего́ ра́ди утѣша́йте дру́гъ дру́га, и созида́йте кі́йждо бли́жняго, я́коже и творите́.

Мо́лимъ же вы́, бра́тiе, зна́йте тружда́ющихся у ва́съ, и настоя́телей ва́шихъ о Го́сподѣ, и наказу́ющихъ вы́,

и имѣ́йте и́хъ по преизли́ха въ любви́ за дѣ́ло и́хъ: ми́рствуйте въ себѣ́.

[Зач. 273.] Мо́лимъ же вы́, бра́тiе, вразумля́йте безчи́нныя, утѣша́йте малоду́шныя, заступа́йте немощны́я, долготерпи́те ко всѣ́мъ.

Блюди́те, да никто́же зла́ за зло́ кому́ возда́стъ: но всегда́ до́брое гони́те и дру́гъ ко дру́гу и ко всѣ́мъ.

Всегда́ ра́дуйтеся.

Непреста́нно моли́теся.

О все́мъ благодари́те: сiя́ бо е́сть во́ля Бо́жiя о Христѣ́ Иису́сѣ въ ва́съ.

Ду́ха не угаша́йте.

Проро́чествiя не уничижа́йте.

Вся́ же искуша́юще, до́брая держи́те.

От вся́кiя ве́щи злы́я {от вся́каго ви́да зла́го} огреба́йтеся.

Са́мъ же Бо́гъ ми́ра да освяти́тъ ва́съ всесоверше́нныхъ во все́мъ: и всесоверше́нъ ва́шъ ду́хъ и душа́ и тѣ́ло непоро́чно въ прише́ствiе Го́спода на́шего Иису́са Христа́ да сохрани́тся.

Вѣ́ренъ Призва́вый ва́съ, И́же и сотвори́тъ.

Бра́тiе, моли́теся о на́съ.

Цѣлу́йте бра́тiю всю́ лобза́нiемъ святы́мъ.

Заклина́ю вы́ Го́сподемъ, прочести́ посла́нiе сiе́ предъ все́ю свято́ю бра́тiею.

Благода́ть Го́спода на́шего Иису́са Христа́ съ ва́ми. Ами́нь.
Коне́цъ пе́рвому посла́нiю е́же къ Ѳессалони́комъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 5, зача́лъ же церко́вныхъ 12

Синодальный

1 Павел напоминает о его поведении среди них. 13 Благодарит Бога, что они приняли слово Божие, даже в гонениях. 17 «Вы – слава наша и радость».

[Зач. 264.] Вы сами знаете, братия, о нашем входе к вам, что он был не бездейственный;

но, прежде пострадав и быв поруганы в Филиппах, как вы знаете, мы дерзнули в Боге нашем проповедать вам благовестие Божие с великим подвигом.

Ибо в учении нашем нет ни заблуждения, ни нечистых побуждений, ни лукавства;

но, как Бог удостоил нас того, чтобы вверить нам благовестие, так мы и говорим, угождая не человекам, но Богу, испытующему сердца наши.

Ибо никогда не было у нас перед вами ни слов ласкательства, как вы знаете, ни видов корысти: Бог свидетель!

Не ищем славы человеческой ни от вас, ни от других:

мы могли явиться с важностью, как апостолы Христовы, но были тихи среди вас, подобно как кормилица нежно обходится с детьми своими.

Так мы, из усердия к вам, восхотели передать вам не только благовестие Божие, но и души наши, потому что вы стали нам любезны.

[Зач. 265.] Ибо вы помните, братия, труд наш и изнурение: ночью и днем работая, чтобы не отяготить кого из вас, мы проповедовали у вас благовестие Божие.

Свидетели вы и Бог, как свято и праведно и безукоризненно поступали мы перед вами, верующими,

потому что вы знаете, как каждого из вас, как отец детей своих,

мы просили и убеждали и умоляли поступать достойно Бога, призвавшего вас в Свое Царство и славу.

Посему и мы непрестанно благодарим Бога, что, приняв от нас слышанное слово Божие, вы приняли не ка́к слово человеческое, но как слово Божие, – каково оно есть по истине, – которое и действует в вас, верующих.

[Зач. 266.] Ибо вы, братия, сделались подражателями церквам Божиим во Христе Иисусе, находящимся в Иудее, потому что и вы то же претерпели от своих единоплеменников, что и те от Иудеев,

которые убили и Господа Иисуса и Его пророков, и нас изгнали, и Богу не угождают, и всем человекам противятся,

которые препятствуют нам говорить язычникам, чтобы спаслись, и через это всегда наполняют меру грехов своих; но приближается на них гнев до конца.

Мы же, братия, быв разлучены с вами на короткое время лицем, а не сердцем, тем с бо́льшим желанием старались увидеть лице ваше.

И потому мы, я Павел, и раз и два хотели прийти к вам, но воспрепятствовал нам сатана.

Ибо кто наша надежда, или радость, или венец похвалы? Не и вы ли пред Господом нашим Иисусом Христом в пришествие Его?

[Зач. 267.] Ибо вы – слава наша и радость.

1 О пришествии дня Господня. 12 Увещание уважать трудящихся; ищите добра, радуйтесь, молитесь, всё испытывайте. 23 Молитва о них и благословение.

[Зач. 271.] О временах же и сроках нет нужды писать к вам, братия,

ибо сами вы достоверно знаете, что день Господень так придет, как тать ночью.

Ибо, когда будут говорить: «мир и безопасность», тогда внезапно постигнет их пагуба, подобно как мука родами постигает имеющую во чреве, и не избегнут.

Но вы, братия, не во тьме, чтобы день застал вас, как тать.

Ибо все вы – сыны света и сыны дня: мы – не сыны ночи, ни тьмы.

Итак, не будем спать, как и прочие, но будем бодрствовать и трезвиться.

Ибо спящие спят ночью, и упивающиеся упиваются ночью.

Мы же, будучи сынами дня, да трезвимся, облекшись в броню веры и любви и в шлем надежды спасения,

[Зач. 272.] потому что Бог определил нас не на гнев, но к получению спасения через Господа нашего Иисуса Христа,

умершего за нас, чтобы мы, бодрствуем ли, или спим, жили вместе с Ним.

Посему увещавайте друг друга и назидайте один другого, как вы и делаете.

Просим же вас, братия, уважать трудящихся у вас, и предстоятелей ваших в Господе, и вразумляющих вас,

и почитать их преимущественно с любовью за дело их; будьте в мире между собою.

[Зач. 273.] Умоляем также вас, братия, вразумляйте бесчинных, утешайте малодушных, поддерживайте слабых, будьте долготерпеливы ко всем.

Смотрите, чтобы кто кому не воздавал злом за зло; но всегда ищите добра и друг другу и всем.

Всегда радуйтесь.

Непрестанно молитесь.

За все благодарите: ибо такова о вас воля Божия во Христе Иисусе.

Духа не угашайте.

Пророчества не уничижайте.

Все испытывайте, хорошего держитесь.

Удерживайтесь от всякого рода зла.

Сам же Бог мира да освятит вас во всей полноте, и ваш дух и душа и тело во всей целости да сохранится без порока в пришествие Господа нашего Иисуса Христа.

Верен Призывающий вас, Который и сотворит сие.

Братия! молитесь о нас.

Приветствуйте всех братьев лобзанием святым.

Заклинаю вас Господом прочитать сие послание всем святым братиям.

Благодать Господа нашего Иисуса Христа с вами. Аминь.

Грузинский (древн.)

Языки

რამეთუ თქუენ თჳთ უწყით, ძმანო, შემოსლვაჲ იგი ჩუენი თქუენდა მიმართ, რამეთუ არა ცუდად რაჲ იყო;

არამედ წინაწარ ვივნეთ და ვიგინენით, ვითარცა-იგი უწყით, ფილიპეს შინა, განვეცხადენით ღმრთისა ჩუენისა მიერ სიტყუად თქუენდა მიმართ სახარებასა მას ღმრთისასა მრავლითა ღუაწლითა.

რამეთუ ნუგეშინის-ცემაჲ ესე ჩუენი არა საცთურისაგან, არცა არა-წმიდებისა, არცა ზაკუვით,

არამედ, ვითარცა-იგი გამოცდილ ვართ ღმრთისა მიერ რწმუნებად ჩუენდა სახარებაჲ იგი, ეგრეთცა ვიტყჳთ, არა ვითარცა კაცთა სათნო-ვეყოფვით, არამედ ღმერთსა, რომელი-იგი არს გამომცდელი გულითა ჩუენითაჲ.

რამეთუ არცა სადა სიტყჳთა ლიქნისაჲთა ვიყვენით, ვითარცა-ეგე თქუენ უწყით, არცა მიზეზითა ანგაჰრებისაჲთა, ღმერთი მოწამე არს.

არცა ვეძიებთ კაცთაგან დიდებასა, არცა თქუენგან და არცა სხუათაგან; და ესეღა ჴელ-გუეწიფების, და- თუმცა რაჲმე-გამძიმეთ, ვითარცა ქრისტეს მოციქულთა,

არამედ ვიქმნენით ჩუენ მშჳდ და მყუდრო თქუენ შორის, ვითარცა მზრდელი რაჲ ჰფუფუნებენ თჳსთა შვილთა. 8. ეგრეთ მოსურნე ვიყვენით თქუენდა და ჯერ-გჳჩნდა მიცემად თქუენდა არა ხოლო სახარებაჲ იგი ღმრთისაჲ, არამედ თჳსთაცა სულთა, რამეთუ საყუარელ ჩუენდა იქმნენით.

მოიჴსენენით, ძმანო, შურომანი ჩუენნი და რუდუნებანი, რამეთუ ღამე და დღე ვიქმოდეთ, რაჲთა არავის დაუმძიმოთ თქუენგანსა, და ესრეთ ვქადაგეთ თქუენდა მიმართ სახარებაჲ იგი ღმრთისაჲ.

თქუენ მოწამე ხართ და ღმერთი, ვითარ-იგი ღირსად და მართლად და უბიწოდ თქუენ მორწმუნეთა მიმართ ვიყვენით,

ვითარცა-ეგე იცით, ვითარ კაცად-კაცადსა თქუენსა, ვითარცა მამაჲ თჳსსა შვილსა, ეგრეთ გლოცევდით თქუენ და ნუგეშინის-გცემდით

და გიწამებდით, რაჲთა ხჳდოდით თქუენ ღირსად ღმრთისა, რომელმან-იგი გიჩინნა თქუენ თჳსსა მას სასუფეველსა და დიდებასა.

ამისთჳს ჩუენცა ვჰმადლობთ ღმერთსა მოუკლებელად, რამეთუ მიიღეთ თქუენ სიტყუაჲ იგი სმენისა ღმრთისაჲ ჩუენ მიერ და შეიწყნარეთ არა თუ სიტყუაჲ კაცთაჲ, არამედ ვითარცა არს ჭეშმარიტად სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, რომელიცა-იგი შეწევნასა აჩუენებს თქუენ შორის მორწმუნეთა მაგათ.

რამეთუ თქუენ მობაძავ იქმნენით, ძმანო, ეკლესიათა მათ ღმრთისათა, რომელნი არიან ჰურიასტანს ქრისტე იესუჲს მიერ, რამეთუ ეგრეთვე გევნო თქუენცა თჳსთაგან ტომთა, ვითარცა-იგი მათ ჰურიათაგან,

რომელთა-იგი უფალი მოკლეს იესუ და თჳსნი წინაწარმეტყუელნი და ჩუენ გამოგუდევნნეს და ღმერთსა არა სათნო-ეყვნეს და ყოველთა კაცთა წინააღმდგომ არიან

და ჩუენ მაბრკოლებენ წარმართთა მიმართ სიტყუად, რაჲთა ცხონდენ, რაჲთა აღესრულნენ ცოდვანი მათნი მარადის; რამეთუ მოიწია მათ ზედა რისხვაჲ სრულიად.

ხოლო ჩუენ, ძმანო, ობოლ ღათუ ვიქმნენით თქუენგან წუთერთ ჟამ პირითა და არა გულითა, უმეტესად ვისწრაფეთ პირისა თქუენისა ხილვად მრავლითა წადიერებითა.

ვინაჲცა ვინებეთ მისლვაჲ თქუენდა მე, პავლე, ერთ-გზის და ორ-გზის, და დამაბრკოლნა ჩუენ სატანა.

რამეთუ რაჲ-მე არს სასოებაჲ ჩუენი ანუ სიხარული ანუ გჳრგჳნი სიქადულისაჲ? ანუ არა-მე თქუენა წინაშე უფლისა იესუ ქრისტესა მისსა მას მოსლვასა?

რამეთუ თქუენ ხართ დიდებაჲ ჩუენი და სიხარული.

ხოლო ჟამთა მათთჳს და წელთა, ძმანო, არა გჳჴმს მიწერად თქუენდა,

რამეთუ თქუენ თჳთ გამოწულილვით იცით, რამეთუ დღე იგი უფლისაჲ, ვითარცა მპარავი ღამისაჲ, ეგრეთ მოიწევის.

რამეთუ რაჟამს თქუან: „მშჳდობაჲ და კრძალულებაჲ“, მაშინ მეყსეულად მოიწიოს მათ ზედა მომსრველი, ვითარცა სალმობაჲ შობადისაჲ, და ვერ განერნენ.

ხოლო თქუენ, ძმანო, არა ხართ ბნელსა შინა, რაჲთა დღე იგი ვითარცა მპარავი გეწიოს თქუენ.

რამეთუ თქუენ ყოველნი შვილნი ნათლისანი ხართ და შვილნი დღისანი, და არა ვართ ღამისანი, არცა ბნელისანი.

აწ უკუე ნუმცა გუძინავს, ვითარცა-იგი სხუათა, არამედ მღჳძარე ვიყვნეთ და განვიფრთხოთ.

რამეთუ რომელთა-იგი სძინავნ, ღამე სძინავნ, და რომელნი-იგი დაითრვნიან, ღამე დაითრვნიან.

ხოლო ჩუენ, რამეთუ დღისანი ვართ ნაშობნი, განვიფრთხოთ, შევიმოსოთ ჯაჭჳ იგი სარწმუნოებისაჲ და სიყუარულისაჲ და ჩაფხუტი იგი სასოებისაჲ და ცხოვრებისაჲ.

რამეთუ არა შემქმნნა ჩუენ ღმერთმან რისხვისათჳს, არამედ შესაწევნელად ცხორებისა უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტესა,

რომელი მოკუდა ჩუენთჳს, რაჲთა, გინა თუ გუეძინოს გინა თუ გუეღჳძოს, ერთბამად მის თანა ვცხონდეთ.

ამისთჳს ნუგეშინის-სცემდით ურთიერთას და აღაშენებდით ურთიერთსა, ვითარცა-ეგე ჰყოფთცა.

ხოლო გლოცავთ თქუენ, ძმანო, იცნითმცა მშრომელნი იგი თქუენ შორის და წინამძღუარნი იგი თქუენნი უფლისა მიერ და მასწავლელნი იგი თქუენნი.

და უმეტესად შეჰრაცხენით იგინი სიყუარულით უფროჲს საქმისათჳს მათისა; და მშჳდობასა ჰყოფდით მათ თანა.

გლოცავ თქუენ, ძმანო, სწავლიდით უწესოთა მათ, ნუგეშინის-სცემდით სულმოკლეთა, თავს-იდებდით უძლურთა მათ, სულგრძელ იყვენით ყოველთა მიმართ.

ეკრძალენით, ნუუკუე ბოროტისა წილ ბოროტი ვისმე მიაგოთ; არმედ მარადის კეთილსა შეუდეგით ურთიერთარს და ყოველთა მიმართ.

მარადის გიხაროდენ.

მოუკლებელად ილოცევდით.

ყოველსა შინა ჰმადლობდით, რამეთუ ესე არს ნებაჲ ღმრთისაჲ ქრისტე იესუჲს მიერ თქუენდა მიმართ.

სულსა ნუ დაავსებთ.

წინაწარმეტყუელებათა ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ.

ყოველივე გამოიცადეთ და უკეთესი იგი შეიკრძალეთ.

ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა განეშორენით.

ხოლო თავადმან ღმერთმან მშჳდობისამან წმიდა გყვენინ თქუენ ყოვლითა სრულებითა და ყოვლითა სიცოცხლითა, სული თქუენი, სამშჳნელი და გუამი უბიწოდ მოსლვასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა დაჰმარხენინ.

სარწმუნო არს, რომელმან-იგი გიჩინნა თქუენ, ვითარმედ და ყოსცა.

ძმანო, ილოცევდით ჩუენთჳსცა.

მოიკითხენით ძმანი ყოველნი ამბორის-ყოფითა წმიდითა.

გაფუცებ თქუენ უფალსა, წარუკითხეთ წიგნი ესე ყოველთა ძმათა წმიდათა.

მადლი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი თქუენ თანა. ამინ.