[Зач. 269.] Тѣ́мже у́бо, бра́тiе, про́симъ вы́ и мо́лимъ о Христѣ́ Иису́сѣ, я́коже прiя́сте от на́съ, ка́ко подоба́етъ ва́мъ ходи́ти и угожда́ти Богови, я́коже и хо́дите, да избы́точествуете па́че:

вѣ́сте бо, какова́ повелѣ́нiя да́хомъ ва́мъ Го́сподемъ Иису́сомъ.

Сiя́ бо е́сть во́ля Бо́жiя, свя́тость ва́ша, храни́ти себе́ самѣ́хъ от блуда́,

[и] вѣ́дѣти кому́ждо от ва́съ сво́й сосу́дъ стяжава́ти во святы́ни и че́сти,

[а] не въ стра́сти по́хотнѣй, я́коже и язы́цы не вѣ́дящiи Бо́га,

[и] е́же не преступа́ти и лихои́мствовати въ ве́щи бра́та своего́: зане́ мсти́тель е́сть Госпо́дь о всѣ́хъ си́хъ, я́коже и пре́жде реко́хомъ къ ва́мъ и засвидѣ́телствовахомъ.

Не призва́ бо на́съ Бо́гъ на нечистоту́, но во свя́тость.

Тѣ́мже у́бо отмета́яй не человѣ́ка отмета́етъ, но Бо́га, Да́вшаго Ду́ха Своего́ Свята́го въ на́съ.

О братолю́бiи же, не тре́буете, да пи́шется къ ва́мъ, са́ми бо вы́ Бо́гомъ уче́ни есте́, е́же люби́ти дру́гъ дру́га:

и́бо творите́ то́ ко все́й бра́тiи, су́щей во все́й Македо́нiи. Мо́лимъ же вы́, бра́тiе, избы́точествовати па́че,

и любе́зно прилѣжа́ти, е́же безмо́лвствовати и дѣ́яти своя́ и дѣ́лати свои́ма рука́ма, я́коже повелѣ́хомъ ва́мъ:

да хо́дите благообра́зно ко внѣ́шнимъ и ни чесого́же тре́буете.

[Зач. 270.] Не хощу́ же ва́съ, бра́тiе, не вѣ́дѣти о уме́ршихъ, да не скорбите́, я́коже и про́чiи не иму́щiи упова́нiя.

А́ще бо вѣ́руемъ, я́ко Иису́съ у́мре и воскре́се, та́ко и Бо́гъ уме́ршыя во Иису́сѣ приведе́тъ съ Ни́мъ.

Сiе́ бо ва́мъ глаго́лемъ сло́вомъ Госпо́днимъ, я́ко мы́ живу́щiи, оста́вшiи въ прише́ствiе Госпо́дне, не и́мамы предвари́ти уме́ршихъ:

я́ко Са́мъ Госпо́дь въ повелѣ́нiи, во гла́сѣ Арха́нгеловѣ и въ трубѣ́ Бо́жiи сни́детъ съ небесе́, и ме́ртвiи о Христѣ́ воскре́снутъ пе́рвѣе:

пото́мъ же мы́, живу́щiи оста́вшiи, ку́пно съ ни́ми восхище́ни бу́демъ на о́блацѣхъ въ срѣ́тенiе Госпо́дне на возду́сѣ, и та́ко всегда́ съ Го́сподемъ бу́демъ.

Тѣ́мже утѣша́йте дру́гъ дру́га въ словесѣ́хъ си́хъ.

Синодальный

1 «Ибо воля Божия есть освящение ваше»; не в страсти похотения. 9 О братолюбии, о работе. 13 Воскресение умерших при пришествии Господнем.

[Зач. 269.] За сим, братия, просим и умоляем вас Христом Иисусом, чтобы вы, приняв от нас, как должно вам поступать и угождать Богу, более в том преуспевали,

ибо вы знаете, какие мы дали вам заповеди от Господа Иисуса.

Ибо воля Божия есть освящение ваше, чтобы вы воздерживались от блуда;

чтобы каждый из вас умел соблюдать свой сосуд в святости и чести,

а не в страсти похотения, как и язычники, не знающие Бога;

чтобы вы ни в чем не поступали с братом своим противозаконно и корыстолюбиво: потому что Господь – мститель за все это, как и прежде мы говорили вам и свидетельствовали.

Ибо призвал нас Бог не к нечистоте, но к святости.

Итак непокорный непокорен не человеку, но Богу, Который и дал нам Духа Своего Святаго.

О братолюбии же нет нужды писать к вам; ибо вы сами научены Богом любить друг друга,

ибо вы так и поступаете со всеми братиями по всей Македонии. Умоляем же вас, братия, более преуспевать

и усердно стараться о том, чтобы жить тихо, делать свое дело и работать своими собственными руками, как мы заповедовали вам;

чтобы вы поступали благоприлично перед внешними и ни в чем не нуждались.

[Зач. 270.] Не хочу же оставить вас, братия, в неведении об умерших, дабы вы не скорбели, как прочие, не имеющие надежды.

Ибо, если мы веруем, что Иисус умер и воскрес, то и умерших в Иисусе Бог приведет с Ним.

Ибо сие говорим вам словом Господним, что мы живущие, оставшиеся до пришествия Господня, не предупредим умерших,

потому что Сам Господь при возвещении, при гласе Архангела и трубе Божией, сойдет с неба, и мертвые во Христе воскреснут прежде;

потом мы, оставшиеся в живых, вместе с ними восхищены будем на облаках в сретение Господу на воздухе, и так всегда с Господом будем.

Итак утешайте друг друга сими словами.

Грузинский (древн.)

ამიერითგან, ძმანო ჩემნო, გიკითხავთ და გლოცავთ უფლისა მიერ იესუ ქრისტესა, რაჲთა ვითარცა-იგი ისწავეთ ჩუენგან, ვითარ ჯერ-არს თქუენდა სლვაჲ და სათნო-ყოფაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა უფროჲს ჰმატებდეთ;

რამეთუ იცით, ვითარნი მცნებანი მიგცენით თქუენ უფლისა მიერ იესუ ქრისტესა.

რამეთუ ესე არს ნებაჲ ღმრთისაჲ, სიწმიდე ეგე თქუენი, განშორებად თქუენდა სიძვისაგან,

ცნობად კაცად-კაცადისა თქუენისა თავისა თჳსისა ჭურჭელი მოგებად სიწმიდით და პატივით,

ნუ ვნებითა გულის თქუმისაჲთა, ვითარცა-იგი წარმართნი, რომელთა არა იციან ღმერთი,

არა გარდასლვად და მოანგაჰრებად საქმესა ძმისა თჳსისასა, რამეთუ შურის-მეძიებელ არს ღმერთი ამათ ყოველთათჳს, ვითარცა-იგი წინაწარ გარქუთ თქუენ და გიწამებდით.

რამეთუ არა გჳჩინნა ჩუენ ღმერთმან არაწმიდებად, არამედ სიწმიდედ.

აწ უკუე რომელმან შეურაცხ-ყოს, არა კაცსა შეურაცხ-ჰყოფს, არამედ ღმერთსა, რომელმანცა მოგცა სული წმიდაჲ მისი თქუენ ზედა.

ხოლო ძმათ მოყუარებისათჳს არა გჳჴმს მიწერად თქუენდა, რამეთუ თქუენ თჳთ ღმრთივ სწავლულნი ხართ სიყუარულისათჳს ურთიერთარს

და რამეთუ ჰყოფთცა მას ყოველთა მიმართ ძმათა, რომელნი არიან ყოველსა მაკედონიასა. ხოლო გლოცავ თქუენ, ძმანო, გარდამატებად უფროჲსღა

და პატივის-ცემის მოყუარე იყვენით და მყუდრო და იქმოდეთ თჳსსა და შურებოდეთ ჴელითა თქუენითა, ვითარცა-იგი გამცენით თქუენ,

რაჲთა ხჳდოდით შუენიერად გარეშეთა მათ მიმართ, და ნურარაჲ ვის გიჴმნ.

ხოლო არა გუნებავს უმეცრებაჲ თქუენი, ძმანო, შესუენებულთა მათთჳს, რაჲთა არა სწუხდეთ, ვითარცა-იგი სხუანი, რომელთა არა აქუს სასოებაჲ.

რამეთუ უკუეთუ გურწამს, ვითარმედ იესუ მოკუდა და აღდგა, ეგრეცა ღმერთმან შესუენებულნი იგი იესუჲს მიერ მოიყვანნეს მის თანა.

ხოლო ამას გეტყჳ თქუენ სიტყჳთა უფლისაჲთა, ვითარმედ ჩუენ, ცხოველნი ესე, რომელ დაშთომილ ვიყვნეთ მოსლვასა მას უფლისასა, ვერ მივეწინეთ შესუენებულთა მათ,

რამეთუ თავადი უფალი ბრძანებითა და ჴმითა ანგელოზთ მთავრისაჲთა და საყჳრითა ღმრთისაჲთა გარდამოჴდეს ზეცით, და მკუდარნი იგი ქრისტეს მიერნი აღდგენ პირველად;

და მაშინღა ჩუენ, ცხოველნი ესე, რომელნი დაშთომილ ვიყვნეთ, მათ თანავე აღვიტაცნეთ ღრუბლითა შემთხუევად უფლისა ჰაერთა ზედა და ესრეთ მარადის უფლისა თანა ვიყოფვოდით.

ვინაჲცა ნუგეშინის-სცემდით ურთიერთარს სიტყუათა ამათ მიერ.

Узбекский

Языки

Хуллас, эй биродарлар, Худога маъқул келиш учун қандай яшашингиз кераклиги тўғрисида биздан таълим олгансизлар. Ҳозир ҳам шундай яшаётган бўлсангиз-да, бундан кўпроқ равнақ топинглар, деб Раббимиз Исо ҳақи сизлардан ёлвориб сўраймиз.

Биз Раббимиз Исо номидан сизларга қандай буйруқлар берганимизни, албатта, биласизлар.

Худонинг иродаси шу: муқаддас бўлинглар, зинодан ўзингизни сақланглар.

Ҳар бир одам ўз хотинини эплаб, муқаддас ва иффатли сақласин.

Худони танимаган халқлар каби шаҳвоний ҳирсга берилманглар.

Бу хусусда ҳеч ким биродарига фириб бериб, ноҳақлик қилмасин. Олдиндан сизларга айтиб, огоҳлантирганимиздек, ҳамма бу ишлар учун Худо қасос олади.

Чунки Худо бизларни нопокликка эмас, балки муқаддасликка чақирган.

Демак, бу қоидани рад этган киши инсонни эмас, балки сизга Муқаддас Руҳни берган Худони рад этган бўлади.

Биродарлик муҳаббати тўғрисида сизларга ёзишнинг ҳожати йўқ. Чунки бир-бирингизни севишни Худодан ўргангансизлар.

Зотан сизлар Македония ўлкаси бўйлаб яшовчи барча биродарларингизга ҳам шундай муносабатда бўляпсизлар. Шунга қарамай, сизларни янада кўпроқ равнақ топишга ундамоқчимиз.

Биродарлар, биз сизларга: осойишта яшаш, шахсий ишларингиз билан машғул бўлиш, ҳалол ишлашга жон куйдиринглар, деб буюрган эдик.

Яна ҳеч кимга муҳтож бўлмасдан, бошқа одамларнинг кўзи олдида одоб билан яшанглар.

Эй биродарлар, умидсизликда яшаётган бошқа одамларга ўхшаб ғамгин бўлманглар, деб бу оламдан кўз юмиб кетганларнинг аҳволи ҳақида сизларни хабардор қилмоқчимиз.

Биз Исонинг ўлиб, тирилганига ишонамиз. Шунга ўхшаб, Худо Исога ишонган марҳумларни ҳам У билан бирга қайтариб келтиради.

Буни сизларга Раббимиз каломи каби айтяпмиз: биз, тириклар, яъни Раббимиз Исо келишига қадар ҳаёт бўлганлар, ўлганлардан илгари келмаймиз.

Чунки Раббимиз Исо Ўзи буюк нидо, бош фариштанинг садоси, Худонинг карнайи билан осмондан тушади. Аввал Масиҳга ишонган марҳумлар тириладилар.

Сўнгра биз, тирик қолганлар, улар билан бирга Раббимизни ҳавода кутиб олиш учун булутлар билан кўтариламиз. Шу тариқа ҳамиша Раббимиз билан бирга бўламиз.

Ана шу сўзлар билан бир-бирингизни овунтиринглар.