вѣ́дый сiе́, я́ко пра́веднику зако́нъ не лежи́тъ {не положе́нъ}, но беззако́ннымъ и непокори́вымъ, нечести́вымъ [же] и грѣ́шникомъ, непра́веднымъ и скве́рнымъ, отца́ и ма́тере досади́телемъ, мужеубі́йцамъ,

блуднико́мъ, мужело́жникомъ, разбо́йникомъ, [клеветнико́мъ, скотоло́жникомъ,] лжи́вымъ, клятвопресту́пникомъ, и а́ще что́ и́но здра́вому уче́нiю проти́вится,

по благовѣ́стiю сла́вы блаже́ннаго Бо́га, е́же мнѣ́ увѣ́рено бы́сть.

[Зач. 280А.] И благодарю́ укрѣпля́ющаго мя́ Христа́ Иису́са Го́спода на́шего, я́ко вѣ́рна мя́ непщева́, положи́въ [мя́] въ слу́жбу,

бы́вша мя́ иногда́ ху́лника и гони́теля и досади́теля: но поми́лованъ бы́хъ, я́ко невѣ́дый сотвори́хъ въ невѣ́рствiи:

упреумно́жися же благода́ть Го́спода на́шего [Иису́са Христа́] съ вѣ́рою и любо́вiю я́же о Христѣ́ Иису́сѣ.

[Зач. 280Б.] Вѣ́рно сло́во и вся́каго прiя́тiя досто́йно, я́ко Христо́съ Иису́съ прiи́де въ мíръ грѣ́шники спасти́, от ни́хже пе́рвый е́смь а́зъ.

Но сего́ ра́ди поми́лованъ бы́хъ, да во мнѣ́ пе́рвѣмъ пока́жетъ Иису́съ Христо́съ все́ долготерпѣ́нiе, за о́бразъ хотя́щихъ вѣ́ровати Ему́ въ жи́знь вѣ́чную.

Царю́ же вѣко́въ нетлѣ́нному, неви́димому, еди́ному прему́дрому Бо́гу, че́сть и сла́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.

[Зач. 281.] Сiе́ же завѣща́нiе предаю́ ти, ча́до Тимоѳе́е, по бы́вшихъ на тя́ пре́жде проро́чествiихъ, да во́инствуеши въ ни́хъ до́брое во́инство,

имѣ́я вѣ́ру и благу́ю со́вѣсть, ю́же нѣ́цыи отри́нувше, от вѣ́ры отпадо́ша:

от ни́хже е́сть Имене́й и Алекса́ндръ, и́хже преда́хъ сатанѣ́, да нака́жутся не ху́лити.

[Зач. 282.] Молю́ у́бо пре́жде всѣ́хъ твори́ти моли́твы, моле́нiя, проше́нiя, благодаре́нiя за вся́ человѣ́ки,

за царя́ и за всѣ́хъ, и́же во вла́сти су́ть, да ти́хое и безмо́лвное житiе́ поживе́мъ во вся́цѣмъ благоче́стiи и чи́стотѣ́:

сiе́ бо добро́ и прiя́тно предъ Спаси́телемъ на́шимъ Бо́гомъ,

И́же всѣ́мъ человѣ́комъ хо́щетъ спасти́ся и въ ра́зумъ и́стины прiити́.

Еди́нъ бо е́сть Бо́гъ, и еди́нъ хода́тай Бо́га и человѣ́ковъ, человѣ́къ Христо́съ Иису́съ,

да́вый Себе́ избавле́нiе за всѣ́хъ: свидѣ́телство времены́ свои́ми,

въ не́же поста́вленъ бы́хъ а́зъ проповѣ́дникъ и апо́столъ, и́стину глаго́лю о Христѣ́, не лгу́, учи́тель язы́ковъ въ вѣ́рѣ и и́стинѣ.

Хощу́ у́бо, да моли́твы творя́тъ му́жiе на вся́цѣмъ мѣ́стѣ, воздѣ́юще преподо́бныя ру́ки безъ гнѣ́ва и размышле́нiя:

та́кожде и жены́ во украше́нiи лѣ́потнѣмъ, со стыдѣ́нiемъ и цѣлому́дрiемъ да украша́ютъ себе́ не въ плете́нiихъ, ни зла́томъ, или́ би́серми, или́ ри́зами многоцѣ́нными,

но, е́же подоба́етъ жена́мъ обѣщава́ющымся благоче́стiю, дѣ́лы благи́ми.

Жена́ въ безмо́лвiи да учи́тся со вся́кимъ покоре́нiемъ:

женѣ́ же учи́ти не повелѣва́ю, ниже́ владѣ́ти му́жемъ, но бы́ти въ безмо́лвiи.

Ада́мъ бо пре́жде со́зданъ бы́сть, пото́мъ же Е́ва:

и Ада́мъ не прельсти́ся, жена́ же прельсти́вшися, въ преступле́нiи бы́сть:

спасе́тся же чадоро́дiя ра́ди {чрезъ чадоро́дiе}, а́ще пребу́детъ въ вѣ́рѣ и любви́ и во святы́ни съ цѣлому́дрiемъ.

Синодальный

1 Павел приветствует Тимофея. 3 «Увещевай некоторых, чтобы они не учили иному». 12 «Христос Иисус пришел в мир спасти грешников, из которых я первый». 18 Павел завещевает Тимофею сохранить веру и противостоять богохульникам.

[Зач. 278.] Павел, апостол Иисуса Христа по повелению Бога, Спасителя нашего, и Господа Иисуса Христа, надежды нашей,

Тимофею, истинному сыну в вере: благодать, милость, мир от Бога, Отца нашего, и Христа Иисуса, Господа нашего.

Отходя в Македонию, я просил тебя пребыть в Ефесе и увещевать некоторых, чтобы они не учили иному

и не занимались баснями и родословиями бесконечными, которые производят больше споры, нежели Божие назидание в вере.

Цель же увещания есть любовь от чистого сердца и доброй совести и нелицемерной веры,

от чего отступив, некоторые уклонились в пустословие,

желая быть законоучителями, но не разумея ни того, о чем говорят, ни того, что утверждают.

[Зач. 279.] А мы знаем, что закон добр, если кто законно употребляет его,

зная, что закон положен не для праведника, но для беззаконных и непокоривых, нечестивых и грешников, развратных и оскверненных, для оскорбителей отца и матери, для человекоубийц,

для блудников, мужеложников, человекохищников, (клеветников, скотоложников,) лжецов, клятвопреступников, и для всего, что противно здравому учению,

по славному благовестию блаженного Бога, которое мне вверено.

[Зач. 280А.] Благодарю давшего мне силу, Христа Иисуса, Господа нашего, что Он признал меня верным, определив на служение,

меня, который прежде был хулитель и гонитель и обидчик, но помилован потому, что так поступал по неведению, в неверии;

благодать же Господа нашего (Иисуса Христа) открылась во мне обильно с верою и любовью во Христе Иисусе.

[Зач. 280Б.] Верно и всякого принятия достойно слово, что Христос Иисус пришел в мир спасти грешников, из которых я первый.

Но для того я и помилован, чтобы Иисус Христос во мне первом показал все долготерпение, в пример тем, которые будут веровать в Него к жизни вечной.

Царю же веков нетленному, невидимому, единому премудрому Богу честь и слава во веки веков. Аминь.

[Зач. 281.] Преподаю тебе, сын мой Тимофей, сообразно с бывшими о тебе пророчествами, такое завещание, чтобы ты воинствовал согласно с ними, как добрый воин,

имея веру и добрую совесть, которую некоторые отвергнув, потерпели кораблекрушение в вере;

таковы Именей и Александр, которых я предал сатане, чтобы они научились не богохульствовать.

1 Увещание молиться за всех людей, особенно за начальствующих. 9 Об одеянии жен и их поведении.

[Зач. 282.] Итак прежде всего прошу совершать молитвы, прошения, моления, благодарения за всех человеков,

за царей и за всех начальствующих, дабы проводить нам жизнь тихую и безмятежную во всяком благочестии и чистоте,

ибо это хорошо и угодно Спасителю нашему Богу,

Который хочет, чтобы все люди спаслись и достигли познания истины.

Ибо един Бог, един и посредник между Богом и человеками, человек Христос Иисус,

предавший Себя для искупления всех. Таково было в свое время свидетельство,

для которого я поставлен проповедником и апостолом, – истину говорю во Христе, не лгу, – учителем язычников в вере и истине.

Итак желаю, чтобы на всяком месте произносили молитвы мужи, воздевая чистые руки без гнева и сомнения;

чтобы также и жены, в приличном одеянии, со стыдливостью и целомудрием, украшали себя не плетением волос, не золотом, не жемчугом, не многоценною одеждою,

но добрыми делами, как прилично женам, посвящающим себя благочестию.

Жена да учится в безмолвии, со всякою покорностью;

а учить жене не позволяю, ни властвовать над мужем, но быть в безмолвии.

Ибо прежде создан Адам, а потом Ева;

и не Адам прельщен; но жена, прельстившись, впала в преступление;

впрочем спасется через чадородие, если пребудет в вере и любви и в святости с целомудрием.

Грузинский (древн.)

Языки

პავლე, მოციქული იესუ ქრისტესი, ბრძანებითა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისაჲთა, და უფლისა იესუ ქრისტეს – სასოებისა ჩუენისაჲთა,

ტიმოთეს, ერთგულსა შვილსა სარწმუნოებით, მადლი, წყალობაჲ და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და ქრისტე იესუჲს მიერ, უფლისა ჩუენისა.

ვითარცა-იგი გლოცევდ შენ დადგრომად ეფესოს შინა, მირაჲ-ვიდოდე მაკედონიად, რაჲთა ამცნო ვიეთმე, რაჲთა არა სხუასა რასმე მოძღურებდენ,

არცა ერჩდენ ზღაპართა და ტომის-რაცხათა დაუსრულებელთა, რომელთა-იგი ძიებაჲ შეამთხჳან უფროჲს, ვიდრე მოღუაწებაჲ ღმრთისაჲ, რომელ არს სარწმუნოებით.

ხოლო დასასრული მცნებისაჲ არს სიყუარული გულისაგან წმიდისა და გონებისა კეთილისა და სარწმუნოებისა შეუორგულებელისა,

რომელსა-იგი ვინმე ვერ მიემთხჳნეს და გარდაიქცეს ამაოჲსა სიტყუად.

უნდა მათ, რაჲთამცა იყვნეს შჯულის მოძღუარ, და არა იცოდეს, არცა რასა-იგი იტყჳან, არცა ვიეთთჳს დაამტკიცებენ.

ხოლო ესე უწყით, ვითარმედ კეთილ არს შჯული, უკუეთუ ვინმე წესიერად იპყრას იგი;

უწყი ესე, რამეთუ მართალსა შჯულ არა უც, არამედ უშჯულოთა და ურჩთა, უმსახურებელთა და ცოდვილთა, უღირსთა და ბილწთა, მამის მაგინებელთა და დედის მაგინებელთა, კაცის-მკლველთა,

მეძავთა, მამათმავალთა, კაცის მსყიდელთა, მტყუართა, ცრუფიცთა და სხუაჲ, რომელ რაჲმე სიცოცხლისა ამის მოძღურებასა უჴდების,

სახარებისა მისებრ დიდებისა ნეტარისა ღმრთისა, რომელი მერწმუნა მე.

და მადლიერ ვარ მისა, რომელმან-იგი განმაძლიერა მე, ქრისტე იესუჲს უფლისა ჩუენისა, რამეთუ სარწმუნოდ შემრაცხა მე და დამადგინა მე მსახურებასა ამას,

რომელი პირველად ვიყავ მგმობარ და მდევნელ და მაგინებელ, არამედ შევიწყალე, რამეთუ უმეცრებით ვიყავ ურწმუნოებასა შინა.

ხოლო უფროჲს გარდაემატა მადლი იგი უფლისა ჩუენისაჲ სარწმუნოებითურთ და სიყუარულით ქრისტე იესუჲს მიერ.

სარწმუნო არს სიტყუაჲ და ყოვლისა შეწყნარებისა ღირს, რამეთუ ქრისტე იესუ მოვიდა სოფლად ცოდვილთათჳს ცხორებად, რომელთაჲ პირველი მე ვარ.

არამედ ამისათჳს შევიწყალე, რაჲთა ჩემდა მომართ აჩუენოს პირველად იესუ ქრისტემან ყოველი სულგრძელებაჲ მისი სახედ მერმეთა მათ მორწმუნეთა მისა მიმართ ცხორებად საუკუნოდ.

ხოლო მეუფესა მას საუკუნეთასა უხრწნელსა, უხილავსა, მხოლოსა ბრძენსა ღმერთსა პატივი და დიდებაჲ უკუნითი უკუინისამდე. ამინ.

ამას მცნებასა შეგვედრებ შენ, შვილო ტიმოთე, მსგავსად მიძღუანებულთა მათ შენდა წინაწარმეტყუელებათა, რაჲთა ჰსაგრობდე მას შინა კეთილსა მას საგრობასა,

და გაქუნდეს სარწმუნოებაჲ და კეთილი გონებაჲ, რომელი-იგი ვიეთმე განიშორეს და სარწმუნოებისაგან განცჳვეს;

რომელ არიან ჳმენოს და ალექსანდროს, რომელნი-იგი მივსცენ ეშმაკსა, რაჲთა განისწავლნენ არა-გმობად.

გლოცავ უკუე ყოვლისა წინა, რაჲთა ჰყოფდე ვედრებასა, ლოცვასა, თაყუანის-ცემასა და მადლობასა ყოველთა კაცთათჳს,

მეფეთათჳს და ყოველთა მთავართა, რაჲთა მშჳდობით და მყუდროებით ვცხონდებოდით ყოვლითა ღმრთის მსახურებითა და სიწმიდითა,

რამეთუ ესე არს კეთილ და სათნო წინაშე მაცხოვრისა ჩუენისა ღმრთისა,

რომელსა ყოველთა კაცთაჲ ჰნებავს ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოსლვაჲ.

რამეთუ ერთ არს ღმერთი და ერთ არს შუა-მდგომელ ღმრთისა და კაცთაჲ, კაცი იესუ ქრისტე,

რომელმან მისცა თავი თჳსი საჴსრად ყოველთა საწამებელად ჟამთა თჳსთა,

რომლისათჳს დადგინებულ ვარ მე ქადაგად და მოციქულად, - ჭეშმარიტსა ვიტყჳ ქრისტეს მიერ და არა ვტყუი, - მოძღუარი წარმართთაჲ სარწმუნოებითა და ჭეშმარიტებითა.

მნებავს უკუე ლოცვაჲ მამათაჲ ყოველსა ადგილსა აპყრობად წმიდად ჴელთა თჳნიერ რისხვისა და გულის ზრახვისა;

ეგრეთვე დედათაჲ წესიერებისა სამკაულითა მორცხუად და ღირსებით შემკობად თავთა თჳსთა, არა განთხზვითა, ანუ ოქროჲთა ანუ მარგალიტითა ანუ სამოსლითა დიდფასისაჲთა,

არამედ, რომელი-იგი ჰშუენის დედათა, რომელთა აღეთქუას ღმრთის მსახურებაჲ საქმეთა მიერ კეთილთა.

დედაკაცი მდუმრიად ისწავებდინ ყოვლითა დამორჩილებითა.

მოძღურებად დედათა არა უბრძანებ, არცა მთავრობად ქმრისა, არამედ რაჲთა იყოს იგი მყუდროებით.

რამეთუ ადამ პირველად დაებადა და მერმე - ევა.

და ადამ არა სცთა, ხოლო დედაკაცი იგი სცთა და შჯულსა გარდაჰჴდა,

არამედ ცხონდების შვილთა სხმისაგან, უკუეთუ ეგნენ სარწმუნოებით და სიყუარულით და სიწმიდით ღირსებასა ზედა.