А́ще же ка́я вдови́ца ча́да или́ вну́чата и́мать, да уча́тся пре́жде сво́й до́мъ благоче́сти́во устро́ити и взае́мъ воздая́ти роди́телемъ: сiе́ бо е́сть благоуго́дно предъ Бо́гомъ.

А су́щая и́стинная вдови́ца и уедине́на, упова́етъ на Бо́га и пребыва́етъ въ моли́твахъ и моле́нiихъ де́нь и но́щь:

пита́ющаяся же простра́нно, жива́ умерла́.

И сiя́ завѣщава́й, да непоро́чни бу́дутъ.

А́ще же кто́ о свои́хъ, па́че же о при́сныхъ {о дома́шнихъ} не промышля́етъ, вѣ́ры отве́рглся е́сть и невѣ́рнаго го́ршiй е́сть.

Вдови́ца же да причита́ется не ме́нши лѣ́тъ шести́десятихъ, бы́вши еди́ному му́жу жена́,

въ дѣ́лѣхъ до́брыхъ свидѣ́телствуема, а́ще ча́да воспита́ла е́сть, а́ще святы́хъ но́зѣ умы́, а́ще стра́нныя прiя́тъ, а́ще ско́рбнымъ утѣше́нiе бы́сть {ско́рбныхъ снабдѣ́}, а́ще вся́кому дѣ́лу бла́гу послѣ́довала е́сть.

[Зач. 286.] Ю́ныхъ же вдови́цъ отрица́йся: егда́ бо разсвирѣ́пѣютъ о Христѣ́ {проти́ву Христа́}, посяга́ти хотя́тъ,

иму́щыя грѣ́хъ, я́ко пе́рвыя вѣ́ры отверго́шася:

ку́пно же и пра́здны уча́тся обходи́ти до́мы, не то́чiю же пра́здны, но и бляди́вы и оплази́вы {любопы́тны}, глаго́лющыя, я́же не подоба́етъ.

Хощу́ у́бо ю́нымъ вдови́цамъ посяга́ти, ча́да ражда́ти, до́мъ стро́ити, ни еди́ны же вины́ дая́ти проти́вному хулы́ ра́ди:

се́ бо нѣ́кiя разврати́шася вслѣ́дъ сатаны́.

А́ще кто́ вѣ́ренъ или́ вѣ́рна и́мать вдови́цы, да довли́тъ и́хъ, и да не тяготи́тся Це́рковь, да су́щихъ и́стинныхъ вдови́цъ удово́литъ.

Прилѣжа́щiи же до́брѣ пресви́тери сугу́быя че́сти да сподобля́ются: па́че же тружда́ющiися въ сло́вѣ и уче́нiи.

Глаго́летъ бо Писа́нiе: вола́ молотя́ща не оброти́ши: и: досто́инъ дѣ́латель мзды́ своея́.

На пресви́тера хулы́ не прiе́мли, ра́звѣ при двою́ или́ трiе́хъ свидѣ́телехъ.

Согрѣша́ющихъ же предъ всѣ́ми облича́й, да и про́чiи стра́хъ и́мутъ.

Засвидѣ́телствую предъ Бо́гомъ, и Го́сподемъ Иису́съ Христо́мъ, и избра́нными [его́] А́нгелы, да сiя́ сохрани́ши безъ лицемѣ́рiя, ничесо́же творя́ по уклоне́нiю.

[Зач. 287.] Руки́ ско́ро не возлага́й ни на кого́же, ниже́ приобща́йся чужы́мъ грѣхо́мъ: себе́ чи́ста соблюда́й.

Ктому́ не пі́й воды́, но ма́ло вина́ прiе́мли, стома́ха ра́ди твоего́ и ча́стыхъ твои́хъ неду́говъ.

Нѣ́кихъ [же] человѣ́къ грѣси́ предъявле́ни су́ть, предваря́юще на су́дъ: нѣ́кимъ же и послѣ́дствуютъ.

Та́кожде и до́брая дѣла́ предъявле́на су́ть: и су́щая и́нако, утаи́тися не мо́гутъ.

Ели́цы су́ть подъ и́гомъ раби́, свои́хъ госпо́дiй вся́кiя че́сти да сподобля́ютъ, да и́мя Бо́жiе не ху́лится и уче́нiе.

Иму́щiи же вѣ́рныхъ госпо́дiй да не нерадя́тъ о ни́хъ, поне́же бра́тiя су́ть: но па́че да рабо́таютъ, зане́ вѣ́рни су́ть и возлю́блени, и́же благода́ть воспрiе́млющiи. Сiя́ учи́ и моли́.

А́ще ли кто́ и́нако учи́тъ и не приступа́етъ къ здра́вымъ словесе́мъ Го́спода на́шего Иису́са Христа́ и уче́нiю, е́же по благовѣ́рiю,

разгордѣ́ся, ничто́же вѣ́дый, но неду́гуяй о стяза́нiихъ и словопрѣ́нiихъ, от ни́хже быва́етъ за́висть, рве́нiе, хулы́, непщева́нiя лука́ва,

бесѣ́ды злы́я растлѣ́нныхъ человѣ́ковъ умо́мъ и лише́нныхъ и́стины, непщу́ющихъ приобрѣ́тенiе бы́ти благоче́стiе. Отступа́й от таковы́хъ.

Е́сть же сниска́нiе ве́лiе благоче́стiе съ дово́лствомъ.

Ничто́же бо внесо́хомъ въ мíръ се́й: я́вѣ, я́ко ниже́ изнести́ что́ мо́жемъ.

Имѣ́юще же пи́щу и одѣя́нiе, си́ми дово́лни бу́демъ.

А хотя́щiи богати́тися впа́даютъ въ напа́сти и сѣ́ть, и въ по́хоти мно́ги несмы́сленны и врежда́ющыя, я́же погружа́ютъ человѣ́ки во всегуби́телство и поги́бель:

ко́рень бо всѣ́мъ злы́мъ сребролю́бiе е́сть, его́же нѣ́цыи жела́юще заблуди́ша от вѣ́ры, и себе́ пригвозди́ша болѣ́знемъ мно́гимъ.

Ты́ же, о, человѣ́че Бо́жiй, си́хъ бѣ́гай: [Зач. 288.] гони́ же пра́вду, благоче́стiе, вѣ́ру, любо́вь, терпѣ́нiе, кро́тость:

подвиза́йся до́брымъ по́двигомъ вѣ́ры, е́млися за вѣ́чную жи́знь, въ ню́же и зва́нъ бы́лъ еси́, и исповѣ́далъ еси́ до́брое исповѣ́данiе предъ мно́гими свидѣ́тели.

Завѣщава́ю ти́ предъ Бо́гомъ оживля́ющимъ вся́ческая, и Христо́мъ Иису́сомъ свидѣ́телствовавшимъ при Понті́йстѣмъ Пила́тѣ до́брое исповѣ́данiе:

соблюсти́ тебѣ́ за́повѣдь нескве́рну и незазо́рну, да́же до явле́нiя Го́спода на́шего Иису́са Христа́,

е́же во своя́ времена́ яви́тъ блаже́нный и еди́нъ си́льный, Ца́рь ца́рствующихъ и Госпо́дь госпо́дствующихъ,

еди́нъ имѣ́яй безсме́ртiе и во свѣ́тѣ живы́й непристу́пнѣмъ, Его́же никто́же ви́дѣлъ е́сть от человѣ́къ, ниже́ ви́дѣти мо́жетъ: ему́же че́сть и держа́ва вѣ́чная. Ами́нь.

[Зач. 289.] Бога́тымъ въ ны́нѣшнемъ вѣ́цѣ запреща́й не высокому́дрствовати, ниже́ упова́ти на бога́тство погиба́ющее, но на Бо́га жи́ва, даю́щаго на́мъ вся́ оби́лно въ наслажде́нiе:

благо́е дѣ́лати, богати́тися въ дѣ́лѣхъ до́брыхъ, благопода́тливымъ бы́ти, общи́телнымъ,

сокро́вищующе себѣ́ основа́нiе добро́ въ бу́дущее, да прiи́мутъ вѣ́чную жи́знь.

О, Тимоѳе́е, преда́нiе сохрани́, уклоня́яся скве́рныхъ суесло́вiй и прекосло́вiй лжеиме́ннаго ра́зума:

о не́мже нѣ́цыи хва́лящеся, о вѣ́рѣ погрѣши́ша. Благода́ть съ тобо́ю. Ами́нь.
Коне́цъ посла́нiю пе́рвому е́же къ Тимоѳе́ю свята́го апо́стола Па́вла: и́мать въ себѣ́ гла́въ 6, зача́лъ же церко́вныхъ 12.

Синодальный

1 Предостережение против лжеучителей. 6 «Вникай в себя и учение».

Дух же ясно говорит, что в последние времена отступят некоторые от веры, внимая духам обольстителям и учениям бесовским,

через лицемерие лжесловесников, сожженных в совести своей,

запрещающих вступать в брак и употреблять в пищу то, что Бог сотворил, дабы верные и познавшие истину вкушали с благодарением.

[Зач. 285А.] Ибо всякое творение Божие хорошо, и ничто не предосудительно, если принимается с благодарением,

потому что освящается словом Божиим и молитвою.

Внушая сие братиям, будешь добрый служитель Иисуса Христа, питаемый словами веры и добрым учением, которому ты последовал.

Негодных же и бабьих басен отвращайся, а упражняй себя в благочестии,

ибо телесное упражнение мало полезно, а благочестие на все полезно, имея обетование жизни настоящей и будущей.

[Зач. 285Б.] Слово сие верно и всякого принятия достойно.

Ибо мы для того и трудимся и поношения терпим, что уповаем на Бога живаго, Который есть Спаситель всех человеков, а наипаче верных.

Проповедуй сие и учи.

Никто да не пренебрегает юностью твоею; но будь образцом для верных в слове, в житии, в любви, в духе, в вере, в чистоте.

Доколе не приду, занимайся чтением, наставлением, учением.

Не неради о пребывающем в тебе даровании, которое дано тебе по пророчеству с возложением рук священства.

О сем заботься, в сем пребывай, дабы успех твой для всех был очевиден.

Вникай в себя и в учение; занимайся сим постоянно: ибо, так поступая, и себя спасешь и слушающих тебя.

1 Совет относительно личных отношений. 3 Как поступать с вдовицами. 17 Отношение к пресвитерам, достойным и согрешающим.

[Зач. 285В.] Старца не укоряй, но увещевай, как отца; младших, как братьев;

стариц, как матерей; молодых, как сестер, со всякою чистотою.

Вдовиц почитай, истинных вдовиц.

Если же какая вдовица имеет детей или внучат, то они прежде пусть учатся почитать свою семью и воздавать должное родителям, ибо сие угодно Богу.

Истинная вдовица и одинокая надеется на Бога и пребывает в молениях и молитвах день и ночь;

а сластолюбивая заживо умерла.

И сие внушай им, чтобы были беспорочны.

Если же кто о своих и особенно о домашних не печется, тот отрекся от веры и хуже неверного.

Вдовица должна быть избираема не менее, как шестидесятилетняя, бывшая женою одного мужа,

известная по добрым делам, если она воспитала детей, принимала странников, умывала ноги святым, помогала бедствующим и была усердна ко всякому доброму делу.

[Зач. 286.] Молодых же вдовиц не принимай, ибо они, впадая в роскошь в противность Христу, желают вступать в брак.

Они подлежат осуждению, потому что отвергли прежнюю веру;

притом же они, будучи праздны, приучаются ходить по домам и бывают не только праздны, но и болтливы, любопытны, и говорят, чего не должно.

Итак я желаю, чтобы молодые вдовы вступали в брак, рождали детей, управляли домом и не подавали противнику никакого повода к злоречию;

ибо некоторые уже совратились вслед сатаны.

Если какой верный или верная имеет вдов, то должны их довольствовать и не обременять Церкви, чтобы она могла довольствовать истинных вдовиц.

Достойно начальствующим пресвитерам должно оказывать сугубую честь, особенно тем, которые трудятся в слове и учении.

Ибо Писание говорит: не заграждай рта у вола молотящего; и: трудящийся достоин награды своей.

Обвинение на пресвитера не иначе принимай, как при двух или трех свидетелях.

Согрешающих обличай перед всеми, чтобы и прочие страх имели.

Пред Богом и Господом Иисусом Христом и избранными Ангелами заклинаю тебя сохранить сие без предубеждения, ничего не делая по пристрастию.

[Зач. 287.] Рук ни на кого не возлагай поспешно, и не делайся участником в чужих грехах. Храни себя чистым.

Впредь пей не одну воду, но употребляй немного вина, ради желудка твоего и частых твоих недугов.

Грехи некоторых людей явны и прямо ведут к осуждению, а некоторых открываются впоследствии.

Равным образом и добрые дела явны; а если и не таковы, скрыться не могут.

1 Рабы и господа. 3 О лжеучителях, довольстве, сребролюбии. 11 «Подвизайся добрым подвигом веры». 17 Увещание богатым верующим; против лжеучителей. Благословение.

Рабы, под игом находящиеся, должны почитать господ своих достойными всякой чести, дабы не было хулы на имя Божие и учение.

Те, которые имеют господами верных, не должны обращаться с ними небрежно, потому что они братья; но тем более должны служить им, что они верные и возлюбленные и благодетельствуют им. Учи сему и увещевай.

Кто учит иному и не следует здравым словам Господа нашего Иисуса Христа и учению о благочестии,

тот горд, ничего не знает, но заражен страстью к состязаниям и словопрениям, от которых происходят зависть, распри, злоречия, лукавые подозрения.

Пустые споры между людьми поврежденного ума, чуждыми истины, которые думают, будто благочестие служит для прибытка. Удаляйся от таких.

Великое приобретение – быть благочестивым и довольным.

Ибо мы ничего не принесли в мир; явно, что ничего не можем и вынести из него.

Имея пропитание и одежду, будем довольны тем.

А желающие обогащаться впадают в искушение и в сеть и во многие безрассудные и вредные похоти, которые погружают людей в бедствие и пагубу;

ибо корень всех зол есть сребролюбие, которому предавшись, некоторые уклонились от веры и сами себя подвергли многим скорбям.

Ты же, человек Божий, [Зач. 288.] убегай сего, а преуспевай в правде, благочестии, вере, любви, терпении, кротости.

Подвизайся добрым подвигом веры, держись вечной жизни, к которой ты и призван, и исповедал доброе исповедание перед многими свидетелями.

Пред Богом, все животворящим, и пред Христом Иисусом, Который засвидетельствовал пред Понтием Пилатом доброе исповедание, завещеваю тебе

соблюсти заповедь чисто и неукоризненно, даже до явления Господа нашего Иисуса Христа,

которое в свое время откроет блаженный и единый сильный Царь царствующих и Господь господствующих,

единый имеющий бессмертие, Который обитает в неприступном свете, Которого никто из человеков не видел и видеть не может. Ему честь и держава вечная! Аминь.

[Зач. 289.] Богатых в настоящем веке увещевай, чтобы они не высоко думали о себе и уповали не на богатство неверное, но на Бога живаго, дающего нам всё обильно для наслаждения;

чтобы они благодетельствовали, богатели добрыми делами, были щедры и общительны,

собирая себе сокровище, доброе основание для будущего, чтобы достигнуть вечной жизни.

О, Тимофей! храни преданное тебе, отвращаясь негодного пустословия и прекословий лжеименного знания,

которому предавшись, некоторые уклонились от веры. Благодать с тобою. Аминь.

Грузинский (древн.)

Языки

ხოლო სული წმიდაჲ ცხადად იტყჳს, რამეთუ უკუანაჲსკნელთა ჟამთა გან-ვინმე-დგენ სარწმუნოებისაგან და ერჩდენ იგინი სულთა მათ მაცთურთა და მოძღურებასა ეშმაკთასა

ორგულებითა სიტყჳთა ტყუილისაჲთა, შემწუარნი თჳსითა გონებითა,

აყენებდენ ქორწილსა და განაშორებდენ საჭმელთა, რომელნი ღმერთმან დაჰბადნა მისაღებელად მადლობით მორწმუნეთათჳს და რომელთა იციან ჭეშმარიტებაჲ.

რამეთუ ყოველი დაბადებული ღმრთისაჲ კეთილ არს, და არარაჲ არს განსაგდებელ, მადლობით მიღებული,

რამეთუ განწმიდნების სიტყჳთა ღმრთისაჲთა და ლოცვითა.

ამას ასწავებდ ძმათა და იყო კეთილად მსახურ ქრისტე იესუჲსა და იზარდებოდი სიტყჳთა სარწმუნოებისაჲთა და კეთილითა მოძღურებითა, რომელსაცა შეუდგ.

ხოლო შეგინებულთა მათ და დედაბერებრთა ზღაპართაგან იჯმენ. ხოლო იწუართე თავი შენი ღმრთის მსახურებასა,

რამეთუ ჴორციელი წურთილებაჲ წუთერთ ჟამ სარგებელ არს; ხოლო ღმრთის მსახურებაჲ ყოვლითავე სარგებელ არს, რამეთუ აღთქუმაჲ აქუს ცხორებისაჲ აწინდელისა და მერმისაჲ.

სარწმუნო არს სიტყუაჲ და ყოვლისა შეწყნარებისა ღირს.

რამეთუ ამისთჳს ვშურებით და ვიყუედრებით, რამეთუ ვესავთ ღმერთსა ცხოველსა, რომელ არს მაცხოვარი ყოველთა კაცთაჲ, უფროჲსღა მორწმუნეთაჲ.

ამცნებდ ამას და ასწავებდ.

ნუმცა ვინ სიჭაბუკესა შენსა შეურაცხ-ჰყოფნ; არამედ სახე ექმენ მორწმუნეთა მათ სიტყჳთა, სლვითა, სიყუარულითა, სულითა, სარწმუნოებითა, სიწმიდითა.

ვიდრემდე მოვიდე, ეკრძალე საკითხავსა, ნუგეშინის-ცემასა, მოძღურებასა;

ნუ უდებ-ჰყოფ, რომელ-ეგე არს შენ თანა მადლი, რომელი მოგეცა შენ წინაწარმეტყუელებითა, დასხმითა ჴელთა ხუცობისათა.

ამას იწურთიდ და ამას შინა იყავ, რაჲთა წარმატებულებაჲ ეგე შენი ცხად იყოს ყოველსა შინა.

ეკრძალე თავსა შენსა და მოძღურებითა მით დაადგერ მათ ზედა, რამეთუ ამას რაჲ ჰყოფდე, თავიცა შენი აცხოვნო და მორჩილნიცა შენნი.

მოხუცებულსა ნუ ჰრისხავ, არამედ ჰლოცევდ ვითარცა მამასა, ჭაბუკთა –ვითარცა ძმათა,

მოხუცებულთა დედათა – ვითარცა დედათა, ჭაბუკთა –ვითარცა დათა, ყოვლითა სიწმიდითა.

ქურივთა პატივ-ეც, ჭეშმარიტად ქურივთა.

უკუეთუ ვისმე ქურივსა შვილ გინა შვილის შვილ ესხნენ, ისწავებედ პირველად თჳსსა სახლსა, ღმრთის მსახურებასა და პატივ-სცემდედ მამა-დედათა, რამეთუ ესე არს კეთილ და სათნო წინაშე ღმრთისა.

ხოლო ჭეშმარიტი ქურივი და მარტო-ქმნული ესავს უფალსა და დადგრომილ არს ვედრებასა და ლოცვასა ღამე და დღე.

ხოლო რომელი-იგი იშუებდეს, ცოცხლივვე მკუდარ არს.

და ამას ამცნებდ, რაჲთა უბრალო იყვნენ.

ხოლო უკუეთუ ვინმე თჳსთა და უფროჲსღა სახლეულთა არა მოღუაწე იყოს, სარწმუნოებაჲ უარ-უყოფიეს და არს იგი ურწმუნოჲსა უძჳრეს.

ქურივადმცა შერაცხილ არს ნუ უნაკლულესი სამეოცისა წლისაჲ, რომელი ყოფილ არს ერთის ქმრის ცოლ,

და საქმეთა შინა კეთილთა წამებულ: უკუეთუ შვილნი განზარდნა, უკუეთუ სტუმარნი ისტუმრნა, უკუეთუ წმიდათა ფერჴნი დაჰბანნა, უკუეთუ ჭირვეულთა შეეწია, უკუეთუ ყოველსა საქმესა კეთილსა შეუდგა.

ხოლო ქურივთა ჭაბუკთა განეშორე, რამეთუ რაჟამს დაიმღერნიან ქრისტესნი იგი, ქორწინების უნებნ.

აქუს მათ საშჯელი, რამეთუ პირველი იგი სარწმუნოებაჲ შეურაცხ-ყვეს.

და ამას თანა უქმობასა ისწავებენ და მიმოსლვასა სახლითი სახლად, არა ხოლო უქმობასა, არამედ სიჩქურესა და გამოწულილვასა და იტყჳედ უჯეროსა.

მნებავს უკუე ჭაბუკთა ქორწინებაჲ, შვილთა სხმაჲ, სახლისა პყრობაჲ და არცა ერთისა მიზეზისა ცემად მჴდომსა ადგილად გინებისა.

რამეთუ აწვე ვინმე გარდაიქცეს შედგომად ეშმაკისა.

უკუეთუ ვინმე მორწმუნე ესუას ქურივთა, იგი კმა-ეყავნ მათ და ნუ დაუმძიმებედ ეკლესიასა, რაჲთა სხუათა ქურივთა კმა-ეყოს.

რომელნი კეთილად ძღოდიან ხუცესნი, ორის ნაწილის პატივის ღირს იყვნედ, უფროჲს ხოლო რომელნი შურებოდიან სიტყჳთა და მოძღურებითა.

რამეთუ იტყჳს წიგნი: ჴარსა მეკალოესა არა დაუკრა პირი; და: ღირს არს მუშაკი სასყიდლისა თჳსისა.

ხუცისათჳს შესმენასა ნუ თავს-იდებ, გარნა ორითა და სამითა მოწამითა.

და რომელნი-იგი ცოდვიდენ, წინაშე ყოველთაჲსა ამხილე, რაჲთა სხუათა მათ ეშინოდის.

ვწამებ წინაშე ღმრთისა და უფლისა იესუ ქრისტესა და რჩეულთა ანგელოზთასა, რაჲთა-ესე დაიმარხო თჳნიერ ორგულებისა, ნურარას ჰყოფ თუალთ-ღებით.

ჴელთა ადრე-ადრე ნუვის დაასხამ, ნუცა ეზიარები სხჳსა ცოდვათა; თავი შენი წმიდად დაიმარხე.

ნუ წყალსა ხოლო სუამ, არამედ ღჳნოჲცა მცირედ იჴუმიე სტომაქისათჳს და ზედაჲსზედა უძლურებისა შენისათჳს.

რომელთამე კაცთა ცოდვანი წინაწარ ცხად არიან და წინა უძღჳან საშჯელად, ხოლო რომელთამე უკუანა შეუდგან.

ეგრევე საქმენი კეთილნი წინაწარ ცხად არიან; და სხუებრ თუ ვისმე აქუნდეს, დაფარვად ვერ ჴელ-ეწიფების.

რაოდენნი-იგი არიან უღელსა ქუეშე მონებისასა, თჳსნი იგი უფალნი ყოვლისავე პატივისა ღირსად შეჰრაცხნედ, რაჲთა არა სახელი ღმრთისაჲ და მოძღურებაჲ ესე იგემოს.

რომელთა მორწმუნენი ესხნენ უფალნი, ნუ შეურაცხ-ჰყოფედ, რამეთუ ძმანი არიან; არამედ უფროჲსად ჰმონებდედ, რამეთუ მორწმუნენი არიან და საყუარელნი და ქველის საქმესა შემწენი. ამას ასწავებდ და ნუგეშინის-სცემდ.

უკუეთუ ვინმე სხუასა მოძღურებდეს და არა მოვიდეს სიცოცხლისა მათ მოძღურებათა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთა და ღმრთის მსახურებისა ამის მოძღურებასა ზედა,

განლაღებულ არს, არარაჲ იცის. არამედ სნეულ არს ძიებისათჳს და სიტყუათა ლალვისათა, რომლისაგან იქმნებიან შურნი, ჴდომანი, გმობანი, იჭუნი ბოროტნი,

გულის წყრომანი, განხრწნილთა კაცთა გონებაჲ და ნაკლულევანთაჲ ჭეშმარიტებისაგან, რომელნი ჰგონებენ, ვითარმედ სარეწავ არს ღმრთის მსახურებაჲ. განეშორე ესევითართა მათგან.

ხოლო ნანდჳლვე არს სარეწავ დიდ ღმრთის მსახურებაჲ უნაკლულოებით.

რამეთუ არარაჲ შემოვიღეთ სოფლად; ჩანს, რამეთუ არცა განღებად რას ჴელ-გუეწიფების.

ხოლო მაქუნდეს თუ საზრდელ და საფარველ ჴორცთა, ამათ კმა-ვიყოფდეთ ჩუენ.

ხოლო რომელთა ჰნებავს სიმდიდრე, შეცჳვიან განსაცდელსა და საფრჴესა და გულის თქუმათა მრავალთა უცნაურთა და მავნებელთა, რომელთა დაანთქნიან კაცნი მოსასრველად და წარსაწყმედელად.

რამეთუ ძირი არს ყოველთა ბოროტთაჲ ვეცხლის მოყუარებაჲ, რომლისა-იგი ვიეთმე გული უთქუმიდა და შესცთეს სარწმუნოებისაგან და თავნი თჳსნი შესთხინეს სალმობათა მრავალთა.

ხოლო შენ, ჵ კაცო ღმრთისაო, ამას ევლტოდე, შეუდეგ სიმართლესა, ღმრთის მსახურებასა, სარწმუნოებასა, სიყუარულსა, მოთმინებასა, სიმშჳდესა;

მოიღუაწე ღუაწლი იგი კეთილი სარწმუნოებისაჲ, შეიტკბე საუკუნოჲ იგი ცხორებაჲ, რომელსაცა იჩინე, და აღიარე კეთილი იგი აღსარებაჲ წინაშე მრავალთა მოწამეთა.

გამცნებ შენ წინაშე ღმრთისა, რომელმან ცხოველ ყვნის ყოველნი, და ქრისტე იესუჲსა, რომელმან-იგი წამა პონტოელისა პილატეს ზე კეთილი იგი აღსარებაჲ

დამარხვად შენდა მცნებაჲ იგი უბიწოდ და უბრალოდ ვიდრე გამოჩინებადმდე უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა,

რომელ-იგი ჟამთა თჳსთა აჩუენოს ნეტარმან მან და მხოლომან ძლიერმან მეუფემან მეუფეთამან და უფალმან უფლებათამან,

რომელსა მხოლოსა აქუს უკუდავებაჲ და ნათელსა მყოფ არს მიუწდომელსა, რომელი არავინ იხილა კაცთაგანმან, არცა ხილვად ჴელ-ეწიფების, რომლისაჲ არს პატივი და ძალი საუკუნოჲ. ამინ.

მდიდართა მათ ამას სოფელსა ამცენ, რაჲთა არა მაღლოოდიან, არცა ესვიდენ სიმდიდრესა მას უჩინოსა, არამედ ღმერთსა ცხოველსა, რომელმან მომცის ჩუენ ყოველივე მდიდრად საშუებელად,

კეთილისა საქმედ, განმდიდრებად საქმეთა შინა კეთილთა, უხუად მიმცემელ იყვნედ, ეზიარებოდედ,

და იუნჯებდინ თავისა მათისა საფუძველსა კეთილსა მერმისა მისთჳს ჟამისა, რაჲთა შეეკრძალნენ საუკუნესა მას ცხორებასა.

ჵ ტიმოთე, ვედრი იგი დაიმარხე და განეშორე ბილწთა მათგან ცუდთა ჴმათა და სიტყჳს-გებათა მათგან ტყუვილით სახელის მეცნიერებისასა,

რომელსა-იგი ვიეთნიმე აღუთქუმიდეს და სარწმუნოებისაგან ცუდნი განვარდეს.
მადლი შენ თანა. ამინ.