1 Во время жертвоприношения в Гаваоне Господь предлагает Соломону просить, что ему нужно; 8 Соломон просит мудрости для управления народом; 11 Господь благоволит к его просьбе и прибавляет к этому богатство и долголетие; 14 Соломон ведет торговлю лошадьми и колесницами с Египтом.

И утвердился Соломон, сын Давидов, в царстве своем; и Господь Бог его был с ним, и вознес его высоко.

И приказал Соломон собраться всему Израилю: тысяченачальникам и стоначальникам, и судьям, и всем начальствующим во всем Израиле – главам поколений.

И пошли Соломон и все собрание с ним на высоту, что в Гаваоне, ибо там была Божия скиния собрания, которую устроил Моисей, раб Господень, в пустыне.

Ковчег Божий принес Давид из Кириаф-Иарима на место, которое приготовил для него Давид, устроив для него скинию в Иерусалиме.

А медный жертвенник, который сделал Веселеил, сын Урия, сына Орова, оставался там, пред скиниею Господнею, и взыскал его Соломон с собранием.

И там пред лицем Господа, на медном жертвеннике, который пред скиниею собрания, вознес Соломон тысячу всесожжений.

В ту ночь явился Бог Соломону и сказал ему: проси, что Мне дать тебе.

И сказал Соломон Богу: Ты сотворил Давиду, отцу моему, великую милость и поставил меня царем вместо него.

Да исполнится же, Господи Боже, слово Твое к Давиду, отцу моему. Так как Ты воцарил меня над народом многочисленным, как прах земной,

то ныне дай мне премудрость и знание, чтобы я умел выходить пред народом сим и входить, ибо кто может управлять сим народом Твоим великим?

И сказал Бог Соломону: за то, что это было на сердце твоем, и ты не просил богатства, имения и славы и души неприятелей твоих, и также не просил ты многих дней, а просил себе премудрости и знания, чтобы управлять народом Моим, над которым Я воцарил тебя,

премудрость и знание дается тебе, а богатство и имение и славу Я дам тебе такие, подобных которым не бывало у царей прежде тебя и не будет после тебя.

И пришел Соломон с высоты, что в Гаваоне, от скинии собрания, в Иерусалим и царствовал над Израилем.

И набрал Соломон колесниц и всадников; и было у него тысяча четыреста колесниц и двенадцать тысяч всадников; и он разместил их в колесничных городах и при царе в Иерусалиме.

И сделал царь серебро и золото в Иерусалиме равноценным простому камню, а кедры, по множеству их, сделал равноценными сикоморам, которые на низких местах.

Коней Соломону приводили из Египта и из Кувы; купцы царские из Кувы получали их за деньги.

Колесница получаема и доставляема была из Египта за шестьсот сиклей серебра, а конь за сто пятьдесят. Таким же образом они руками своими доставляли это всем царям Хеттейским и царям Арамейским.

1 Соломон предлагает царю Тирскому послать ему искусных мастеров и дерева с Ливана для построения дома Господня взамен пшеницы, вина и масла; 11 согласие на это царя Тирского; 17 исчисление пришельцев в Израиле, назначенных Соломоном на работы.

И положил Соломон построить дом имени Господню и дом царский для себя.

И отчислил Соломон семьдесят тысяч носильщиков и восемьдесят тысяч каменосеков в горах, и надзирателей над ними три тысячи шестьсот.

И послал Соломон к Хираму, царю Тирскому, сказать: как поступал ты с Давидом, отцом моим, и присылал ему кедры на построение дома для его жительства, так поступи и со мною.

Вот я строю дом имени Господа Бога моего, для посвящения Ему, чтобы возжигать пред Ним благовонное курение, представлять постоянно хлебы предложения и возносить там всесожжения утром и вечером в субботы, и в новомесячия, и в праздники Господа Бога нашего, что навсегда заповедано Израилю.

И дом, который я строю, велик, потому что велик Бог наш, выше всех богов.

И достанет ли у кого силы построить Ему дом, когда небо и небеса небес не вмещают Его? И кто я, чтобы мог построить Ему дом? Разве только для курения пред лицем Его.

Итак пришли мне человека, умеющего делать изделия из золота, и из серебра, и из меди, и из железа, и из пряжи пурпурового, багряного и яхонтового цвета, и знающего вырезывать резную работу, вместе с художниками, какие есть у меня в Иудее и в Иерусалиме, которых приготовил Давид, отец мой.

И пришли мне кедровых дерев, и кипарису и певгового дерева с Ливана, ибо я знаю, что рабы твои умеют рубить дерева Ливанские. И вот рабы мои пойдут с рабами твоими,

чтобы мне приготовить множество дерев, потому что дом, который я строю, великий и чудный.

И вот древосекам, рубящим дерева, рабам твоим, я даю в пищу: пшеницы двадцать тысяч ко́ров, и ячменю двадцать тысяч ко́ров, и вина двадцать тысяч батов, и оливкового масла двадцать тысяч батов.

И отвечал Хирам, царь Тирский, письмом, которое прислал к Соломону: по любви к народу Своему, Господь поставил тебя царем над ним.

И еще сказал Хирам: благословен Господь Бог Израилев, создавший небо и землю, давший царю Давиду сына мудрого, имеющего смысл и разум, который намерен строить дом Господу и дом царский для себя.

Итак я посылаю [тебе] человека умного, имеющего знания, Хирам-Авия,

сына одной женщины из дочерей Дановых, – а отец его Тирянин, – умеющего делать изделия из золота и из серебра, из меди, из железа, из камней и из дерев, из пряжи пурпурового, яхонтового цвета, и из виссона, и из багряницы, и вырезывать всякую резьбу, и исполнять все, что будет поручено ему вместе с художниками твоими и с художниками господина моего Давида, отца твоего.

А пшеницу и ячмень, оливковое масло и вино, о которых говорил ты, господин мой, пошли рабам твоим.

Мы же нарубим дерев с Ливана, сколько нужно тебе, и пригоним их в плотах по морю в Яфу, а ты отвезешь их в Иерусалим.

И исчислил Соломон всех пришельцев, бывших тогда в земле Израилевой, после исчисления их, сделанного Давидом, отцом его, – и нашлось их сто пятьдесят три тысячи шестьсот.

И сделал он из них семьдесят тысяч носильщиков и восемьдесят тысяч каменосеков на горах и три тысячи шестьсот надзирателей, чтобы они побуждали народ к работе.

1 Построение дома Господня; 10 подробности устройства храма, предметов служения и украшений.

И начал Соломон строить дом Господень в Иерусалиме на горе Мориа, которая указана была Давиду, отцу его, на месте, которое приготовил Давид, на гумне Орны Иевусеянина.

Начал же он строить во второй день второго месяца, в четвертый год царствования своего.

И вот основание, положенное Соломоном при строении дома Божия: длина его шестьдесят локтей, по прежней мере, а ширина двадцать локтей;

и притвор, который пред домом, длиною по ширине дома в двадцать локтей, а вышиною во сто двадцать. И обложил его внутри чистым золотом.

Дом же главный обшил деревом кипарисовым и обложил его лучшим золотом, и выделал на нем пальмы и цепочки.

И обложил дом дорогими камнями для красоты; золото же было золото Парваимское.

И покрыл дом, бревна, пороги и стены его, [и окна] и двери его золотом, и вырезал на стенах херувимов.

И сделал Святое Святых: длина его по широте дома в двадцать локтей, и ширина его в двадцать локтей; и покрыл его лучшим золотом на шестьсот талантов.

В гвоздях весу до пятидесяти сиклей золота [в каждом гвозде]. Горницы также покрыл золотом.

И сделал он во Святом Святых двух херувимов резной работы и покрыл их золотом.

Крылья херувимов длиною были в двадцать локтей. Одно крыло в пять локтей касалось стены дома, а другое крыло в пять же локтей сходилось с крылом другого херувима;

равно и крыло другого херувима в пять локтей касалось стены дома, а другое крыло в пять локтей сходилось с крылом другого херувима.

Крылья сих херувимов были распростерты на двадцать локтей; и они стояли на ногах своих, лицами своими к храму.

И сделал завесу из яхонтовой, пурпуровой и багряной ткани и из виссона и изобразил на ней херувимов.

И сделал пред храмом два столба, длиною по тридцати пяти локтей, и капитель на верху каждого в пять локтей.

И сделал цепочки, как во святилище, и положил на верху столбов, и сделал сто гранатовых яблок и положил на цепочки.

И поставил столбы пред храмом, один по правую сторону, другой по левую, и дал имя правому Иахин, а левому имя Воаз.

1 Устройство медного жертвенника, медного моря и омывальниц; 7 светильников, столов и двора; 12 столбы и сосуды из меди.

И сделал медный жертвенник: двадцать локтей длина его и двадцать локтей ширина его и десять локтей вышина его.

И сделал море литое, – от края его до края его десять локтей, – все круглое, вышиною в пять локтей; и снурок в тридцать локтей обнимал его кругом;

и литые подобия волов стояли под ним кругом со всех сторон; на десять локтей окружали море кругом два ряда волов, вылитых одним литьем с ним.

Стояло оно на двенадцати волах: три глядели к северу и три глядели к западу, и три глядели к югу, и три глядели к востоку, – и море на них сверху; зады же их были обращены внутрь под него.

Толщиною оно было в ладонь; и края его, сделанные, как края чаши, походили на распустившуюся лилию. Оно вмещало до трех тысяч батов.

И сделал десять омывальниц, и поставил пять по правую сторону и пять по левую, чтоб омывать в них, – приготовляемое ко всесожжению омывали в них; море же – для священников, чтоб они омывались в нем.

И сделал десять золотых светильников, как им быть надлежало, и поставил в храме, пять по правую сторону и пять по левую.

И сделал десять столов и поставил в храме, пять по правую сторону и пять по левую, и сделал сто золотых чаш.

И сделал священнический двор и большой двор и двери к двору, и вереи их обложил медью.

Море поставил на правой стороне, к юго-востоку.

И сделал Хирам тазы, и лопатки, и чаши [и кадильницы, и все жертвенные сосуды]. И кончил Хирам работу, которую производил для царя Соломона в доме Божием:

два столба и две опояски венцов на верху столбов, и две сетки для покрытия двух опоясок венцов, которые на главе столбов,

и четыреста гранатовых яблок на двух сетках, два ряда гранатовых яблок для каждой сетки, для покрытия двух опоясок венцов, которые на столбах.

И подставы сделал он, и омывальницы сделал на подставах;

одно море, и двенадцать волов под ним,

и тазы, и лопатки, и вилки, и весь прибор их сделал Хирам-Авий царю Соломону для дома Господня из полированной меди.

В окрестности Иордана выливал их царь, в глинистой земле, между Сокхофом и Цередою.

И сделал Соломон все вещи сии в великом множестве, так что не знали веса меди.

Также сделал Соломон все вещи для дома Божия и золотой жертвенник, и столы, на которых хлебы предложения,

и светильники и лампады их, чтобы возжигать их по уставу пред давиром, из чистого золота;

и цветы, и лампады, и щипцы из золота, из самого чистого золота,

и ножи, и кропильницы, и чаши, и лотки из золота самого чистого, и двери храма, – двери его внутренние во Святое Святых, и двери храма во святилище, – из золота.

1 Окончание постройки дома Господня; 2 народное собрание для посвящения его; 7 внесение ковчега священниками; 11 начало служения священников, левитов и певцов.

И окончилась вся работа, которую производил Соломон для дома Господня. И принес Соломон посвященное Давидом, отцом его, и серебро и золото и все вещи отдал в сокровищницы дома Божия.

Тогда собрал Соломон старейшин Израилевых и всех глав колен, начальников поколений сынов Израилевых, в Иерусалим, для перенесения ковчега завета Господня из города Давидова, то есть с Сиона.

И собрались к царю все Израильтяне на праздник, в седьмой месяц.

И пришли все старейшины Израилевы. Левиты взяли ковчег

и понесли ковчег и скинию собрания и все вещи священные, которые в скинии, – понесли их священники и левиты.

Царь же Соломон и все общество Израилево, собравшееся к нему пред ковчегом, приносили жертвы из овец и волов, которых невозможно исчислить и определить, по причине множества.

И принесли священники ковчег завета Господня на место его, в давир храма – во Святое Святых, под крылья херувимов.

И херувимы распростирали крылья над местом ковчега, и покрывали херувимы ковчег и шесты его сверху.

И выдвинулись шесты, так что головки шестов ковчега видны были пред давиром, но не выказывались наружу, и они там до сего дня.

Не было в ковчеге ничего кроме двух скрижалей, которые положил Моисей на Хориве, когда Господь заключил завет с сынами Израилевыми, по исходе их из Египта.

Когда священники вышли из святилища, ибо все священники, находившиеся там, освятились без различия отделов;

и левиты певцы, – все они, то есть Асаф, Еман, Идифун и сыновья их, и братья их, – одетые в виссон, с кимвалами и с псалтирями и цитрами стояли на восточной стороне жертвенника, и с ними сто двадцать священников, трубивших трубами,

и были, как один, трубящие и поющие, издавая один голос к восхвалению и славословию Господа; и когда загремел звук труб и кимвалов и музыкальных орудий, и восхваляли Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его; тогда дом, дом Господень, наполнило облако,

и не могли священники стоять на служении по причине облака, потому что слава Господня наполнила дом Божий.

1 Соломон благословляет народ и перечисляет планы Давида для постройки дома; 12 молитва посвящения, вознесенная Соломоном.

Тогда сказал Соломон: Господь сказал, что Он благоволит обитать во мгле,

а я построил дом в жилище Тебе, [Святый,] место для вечного Твоего пребывания.

И обратился царь лицем своим и благословил все собрание Израильтян, – все собрание Израильтян стояло, –

и сказал: благословен Господь Бог Израилев, Который, что́ сказал устами Своими Давиду, отцу моему, исполнил ныне рукою Своею! Он говорил:

«с того дня, как Я вывел народ Мой из земли Египетской, Я не избрал города ни в одном из колен Израилевых для построения дома, в котором пребывало бы имя Мое, и не избрал человека, который был бы правителем народа Моего Израиля,

но избрал Иерусалим, чтобы там пребывало имя Мое, и избрал Давида, чтоб он был над народом Моим Израилем».

И было на сердце у Давида, отца моего, построить дом имени Господа, Бога Израилева.

Но Господь сказал Давиду, отцу моему: «у тебя есть на сердце построить храм имени Моему; хорошо, что это на сердце у тебя.

Однако не ты построишь храм, а сын твой, который произойдет из чресл твоих, – он построит храм имени Моему».

И исполнил Господь слово Свое, которое изрек: я вступил на место Давида, отца моего, и воссел на престоле Израилевом, как сказал Господь, и построил дом имени Господа Бога Израилева.

И я поставил там ковчег, в котором завет Господа, заключенный Им с сынами Израилевыми.

И стал Соломон у жертвенника Господня впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои, –

ибо Соломон сделал медный амвон длиною в пять локтей и шириною в пять локтей, а вышиною в три локтя, и поставил его среди двора; и стал на нем, и преклонил колени впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои к небу, –

и сказал: Господи Боже Израилев! Нет Бога, подобного Тебе, ни на небе, ни на земле. Ты хранишь завет и милость к рабам Твоим, ходящим пред Тобою всем сердцем своим:

Ты исполнил рабу Твоему Давиду, отцу моему, что Ты говорил ему; что изрек Ты устами Твоими, то в день сей исполнил рукою Твоею.

И ныне, Господи Боже Израилев! исполни рабу Твоему Давиду, отцу моему, то, что Ты сказал ему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] сидящий пред лицем Моим на престоле Израилевом, если только сыновья твои будут наблюдать за путями своими, ходя по закону Моему так, как ты ходил предо Мною.

И ныне, Господи Боже Израилев! да будет верно слово Твое, которое Ты изрек рабу Твоему Давиду.

Поистине, Богу ли жить с человеками на земле? Если небо и небеса небес не вмещают Тебя, тем менее храм сей, который построил я.

Но призри на молитву раба Твоего и на прошение его, Господи Боже мой! услышь воззвание и молитву, которою раб Твой молится пред Тобою.

Да будут очи Твои отверсты на храм сей днем и ночью, на место, где Ты обещал положить имя Твое, чтобы слышать молитву, которою раб Твой будет молиться на месте сем.

Услышь моления раба Твоего и народа Твоего Израиля, какими они будут молиться на месте сем; услышь с места обитания Твоего, с небес, услышь и помилуй!

Когда кто согрешит против ближнего своего, и потребуют от него клятвы, чтоб он поклялся, и будет совершаться клятва пред жертвенником Твоим в храме сем,

тогда Ты услышь с неба и соверши суд над рабами Твоими, воздай виновному, возложив поступок его на голову его, и оправдай правого, воздав ему по правде его.

Когда поражен будет народ Твой Израиль неприятелем за то, что согрешил пред Тобою, и они обратятся к Тебе, и исповедают имя Твое, и будут просить и молиться пред Тобою в храме сем,

тогда Ты услышь с неба, и прости грех народа Твоего Израиля, и возврати их в землю, которую Ты дал им и отцам их.

Когда заключится небо и не будет дождя за то, что они согрешили пред Тобою, и будут молиться на месте сем, и исповедают имя Твое, и обратятся от греха своего, потому что Ты смирил их,

тогда Ты услышь с неба и прости грех рабов Твоих и народа Твоего Израиля, указав им добрый путь, по которому идти им, и пошли дождь на землю Твою, которую Ты дал народу Твоему в наследие.

Голод ли будет на земле, будет ли язва моровая, будет ли ветер палящий или ржа, саранча или червь, будут ли теснить его неприятели его на земле владений его, будет ли какое бедствие, какая болезнь,

всякую молитву, всякое прошение, какое будет от какого-либо человека или от всего народа Твоего Израиля, когда они почувствуют каждый бедствие свое и горе свое и прострут руки свои к храму сему,

Ты услышь с неба – места обитания Твоего, и прости, и воздай каждому по всем путям его, как Ты знаешь сердце его, – ибо Ты один знаешь сердце сынов человеческих, –

чтобы они боялись Тебя и ходили путями Твоими во все дни, доколе живут на земле, которую Ты дал отцам нашим.

Даже и иноплеменник, который не от народа Твоего Израиля, когда он придет из земли далекой ради имени Твоего великого и руки Твоей могущественной и мышцы Твоей простертой, и придет и будет молиться у храма сего,

Ты услышь с неба, с места обитания Твоего, и сделай все, о чем будет взывать к Тебе иноплеменник, чтобы все народы земли узнали имя Твое, и чтобы боялись Тебя, как народ Твой Израиль, и знали, что Твоим именем называется дом сей, который построил я.

Когда выйдет народ Твой на войну против неприятелей своих путем, которым Ты пошлешь его, и будет молиться Тебе, обратившись к городу сему, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему,

тогда услышь с неба молитву их и прошение их и сделай, что потребно для них.

Когда они согрешат пред Тобою, – ибо нет человека, который не согрешил бы, – и Ты прогневаешься на них, и предашь их врагу, и отведут их пленившие их в землю далекую или близкую,

и когда они в земле, в которую будут пленены, войдут в себя и обратятся и будут молиться Тебе в земле пленения своего, говоря: мы согрешили, сделали беззаконие, мы виновны,

и обратятся к Тебе всем сердцем своим и всею душею своею в земле пленения своего, куда отведут их в плен, и будут молиться, обратившись к земле своей, которую Ты дал отцам их, и к городу, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему, –

тогда услышь с неба, с места обитания Твоего, молитву их и прошение их, и сделай, что потребно для них, и прости народу Твоему, в чем он согрешил пред Тобою.

Боже мой! да будут очи Твои отверсты и уши Твои внимательны к молитве на месте сем.

И ныне, Господи Боже, стань на место покоя Твоего, Ты и ковчег могущества Твоего. Священники Твои, Господи Боже, да облекутся во спасение, и преподобные Твои да насладятся благами.

Господи Боже! не отврати лица помазанника Твоего, помяни милости к Давиду, рабу Твоему.

1 Слава Господня наполняет дом, и весь народ преклонился; 4 царь и народ приносят жертвы с великой радостью; 12 Господь обновляет завет Свой с Соломоном и обещает благословлять, если он будет послушен, или разрушить храм при непослушании.

Когда окончил Соломон молитву, сошел огонь с неба и поглотил всесожжение и жертвы, и слава Господня наполнила дом.

И не могли священники войти в дом Господень, потому что слава Господня наполнила дом Господень.

И все сыны Израилевы, видя, как сошел огонь и слава Господня на дом, пали лицем на землю, на помост, и поклонились, и славословили Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.

Царь же и весь народ стали приносить жертвы пред лицем Господа.

И принес царь Соломон в жертву двадцать две тысячи волов и сто двадцать тысяч овец: так освятили дом Божий царь и весь народ.

Священники стояли в служении своем, и левиты с музыкальными орудиями Господа, которые сделал царь Давид для прославления Господа, ибо вечна милость Его, так как Давид славословил чрез них; священники же трубили перед ним, и весь Израиль стоял.

Освятил Соломон и внутреннюю часть двора, которая пред домом Господним: ибо принес там всесожжения и тук мирных жертв, так как жертвенник медный, сделанный Соломоном, не мог вмещать всесожжения и хлебного приношения, и туков.

И сделал Соломон в то время семидневный праздник, и весь Израиль с ним – собрание весьма большое, сошедшееся от входа в Емаф до реки Египетской;

а в день восьмой сделали попразднство, ибо освящение жертвенника совершали семь дней и праздник семь дней.

И в двадцать третий день седьмого месяца царь отпустил народ в шатры их, радующийся и веселящийся в сердце о благе, какое сделал Господь Давиду и Соломону и Израилю, народу Своему.

И окончил Соломон дом Господень и дом царский; и все, что предположил Соломон в сердце своем сделать в доме Господнем и в доме своем, совершил он успешно.

И явился Господь Соломону ночью и сказал ему: Я услышал молитву твою и избрал Себе место сие в дом жертвоприношения.

Если Я заключу небо и не будет дождя, и если повелю саранче поядать землю, или пошлю моровую язву на народ Мой,

и смирится народ Мой, который именуется именем Моим, и будут молиться, и взыщут лица Моего, и обратятся от худых путей своих, то Я услышу с неба и прощу грехи их и исцелю землю их.

Ныне очи Мои будут отверсты и уши Мои внимательны к молитве на месте сем.

И ныне Я избрал и освятил дом сей, чтобы имя Мое было там во веки; и очи Мои и сердце Мое будут там во все дни.

И если ты будешь ходить пред лицем Моим, как ходил Давид, отец твой, и будешь делать все, что Я повелел тебе, и будешь хранить уставы Мои и законы Мои,

то утвержу престол царства твоего, как Я обещал Давиду, отцу твоему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] владеющий Израилем.

Если же вы отступите и оставите уставы Мои и заповеди Мои, которые Я дал вам, и пойдете и станете служить богам иным и поклоняться им,

то Я истреблю Израиля с лица земли Моей, которую Я дал им, и храм сей, который Я освятил имени Моему, отвергну от лица Моего и сделаю его притчею и посмешищем у всех народов.

И о храме сем высоком всякий, проходящий мимо него, ужаснется и скажет: за что поступил так Господь с землею сею и с храмом сим?

И скажут: за то, что они оставили Господа, Бога отцов своих, Который вывел их из земли Египетской, и прилепились к богам иным, и поклонялись им, и служили им, – за то Он навел на них все это бедствие.

1 Соломон строит города; 7 потомки Хананеев сделаны оброчными, а сыны Израилевы начальниками над ними; 12 Соломон установил постоянное служение во святилище; 17 объединился с Тирянами для торговли с Офиром.

По окончании двадцати лет, в которые Соломон строил дом Господень и свой дом,

Соломон обстроил и города, которые дал Соломону Хирам, и поселил в них сынов Израилевых.

И пошел Соломон на Емаф-Сува и взял его.

И построил он Фадмор в пустыне, и все города для запасов, какие основал в Емафе.

Он обстроил Вефорон верхний и Вефорон нижний, города укрепленные, со стенами, воротами и запорами,

и Ваалаф и все города для запасов, которые были у Соломона, и все города для колесниц, и города для конных, и все, что хотел Соломон построить в Иерусалиме и на Ливане и во всей земле владения своего.

Весь народ, оставшийся от Хеттеев, и Аморреев, и Ферезеев, и Евеев и Иевусеев, которые были не из сынов Израилевых, –

детей их, оставшихся после них на земле, которых не истребили сыны Израилевы, – сделал Соломон оброчными до сего дня.

Сынов же Израилевых не делал Соломон работниками по делам своим, но они были воинами, и начальниками телохранителей его, и вождями колесниц его и всадников его.

И было главных приставников у царя Соломона, управлявших народом, двести пятьдесят.

А дочь Фараонову перевел Соломон из города Давидова в дом, который построил для нее, потому что, говорил он, не должна жить женщина у меня в доме Давида, царя Израилева, ибо свят он, так как вошел в него ковчег Господень.

Тогда стал возносить Соломон всесожжения Господу на жертвеннике Господнем, который он устроил пред притвором,

чтобы по уставу каждого дня приносить всесожжения, по заповеди Моисеевой, в субботы, и в новомесячия, и в праздники три раза в год: в праздник опресноков, и в праздник седмиц, и в праздник кущей.

И установил он, по распоряжению Давида, отца своего, череды священников по службе их и левитов по стражам их, чтобы они славословили и служили при священниках по уставу каждого дня, и привратников по чередам их, к каждым воротам, потому что таково было завещание Давида, человека Божия.

И не отступали от повелений царя о священниках и левитах ни в чем, ни в отношении сокровищ.

Так устроено было все дело Соломоново от дня основания дома Господня до совершенного окончания его – дома Господня.

Тогда пошел Соломон в Ецион-Гавер и в Елаф, который на берегу моря, в земле Идумейской.

И прислал ему Хирам чрез слуг своих корабли и рабов, знающих море, и отправились они с слугами Соломоновыми в Офир, и добыли оттуда четыреста пятьдесят талантов золота, и привезли царю Соломону.

1 Царица Савская приносит драгоценные дары Соломону и поражена его богатством и мудростью; 9 великолепие двора Соломона и его даров царице; 22 великое богатство Соломона, его слава и пределы его царства.

Царица Савская, услышав о славе Соломона, пришла испытать Соломона загадками в Иерусалим, с весьма большим богатством, и с верблюдами, навьюченными благовониями и множеством золота и драгоценных камней. И пришла к Соломону и беседовала с ним обо всем, что было на сердце у нее.

И объяснил ей Соломон все слова ее, и не нашлось ничего незнакомого Соломону, чего он не объяснил бы ей.

И увидела царица Савская мудрость Соломона и дом, который он построил,

и пищу за столом его, и жилище рабов его, и чинность служащих ему и одежду их, и виночерпиев его и одежду их, и ход, которым он ходил в дом Господень, – и была она вне себя.

И сказала царю: верно то, что я слышала в земле моей о делах твоих и о мудрости твоей,

но я не верила словам о них, доколе не пришла и не увидела глазами своими. И вот, мне и вполовину не сказано о множестве мудрости твоей: ты превосходишь молву, какую я слышала.

Блаженны люди твои, и блаженны сии слуги твои, всегда предстоящие пред тобою и слышащие мудрость твою!

Да будет благословен Господь Бог твой, Который благоволил посадить тебя на престол Свой в царя у Господа Бога твоего. По любви Бога твоего к Израилю, чтоб утвердить его на веки, Он поставил тебя царем над ним – творить суд и правду.

И подарила она царю сто двадцать талантов золота и великое множество благовоний и драгоценных камней; и не бывало таких благовоний, какие подарила царица Савская царю Соломону.

И слуги Хирамовы и слуги Соломоновы, которые привезли золото из Офира, привезли и красного дерева и драгоценных камней.

И сделал царь из этого красного дерева лестницы к дому Господню и к дому царскому, и цитры и псалтири для певцов. И не видано было подобного сему прежде в земле Иудейской.

Царь же Соломон дал царице Савской все, чего она желала и чего она просила, кроме таких вещей, какие она привезла царю. И она отправилась обратно в землю свою, она и слуги ее.

Весу в золоте, которое приходило к Соломону в один год, было шестьсот шестьдесят шесть талантов золота.

Сверх того, послы и купцы приносили, и все цари Аравийские и начальники областные приносили золото и серебро Соломону.

И сделал царь Соломон двести больших щитов из кованого золота, – по шестисот сиклей кованого золота пошло на каждый щит, –

и триста щитов меньших из кованого золота, – по триста сиклей золота пошло на каждый щит; и поставил их царь в доме из Ливанского дерева.

И сделал царь большой престол из слоновой кости и обложил его чистым золотом,

и шесть ступеней к престолу и золотое подножие, к престолу приделанное, и локотники по обе стороны у места сидения, и двух львов, стоящих возле локотников,

и еще двенадцать львов, стоящих там на шести ступенях, по обе стороны. Не бывало такого [престола] ни в одном царстве.

И все сосуды для питья у царя Соломона были из золота, и все сосуды в доме из Ливанского дерева были из золота отборного; серебро во дни Соломона вменялось ни во что,

ибо корабли царя ходили в Фарсис с слугами Хирама, и в три года раз возвращались корабли из Фарсиса и привозили золото и серебро, слоновую кость и обезьян и павлинов.

И превзошел царь Соломон всех царей земли богатством и мудростью.

И все цари земли искали видеть Соломона, чтобы послушать мудрости его, которую вложил Бог в сердце его.

И каждый из них подносил от себя в дар сосуды серебряные и сосуды золотые и одежды, оружие и благовония, коней и лошаков, из года в год.

И было у Соломона четыре тысячи стойл для коней и колесниц и двенадцать тысяч всадников; и он разместил их в городах колесничных и при царе – в Иерусалиме;

и господствовал он над всеми царями, от реки Евфрата до земли Филистимской и до пределов Египта.

И сделал царь [золото и] серебро в Иерусалиме равноценным простому камню, а кедры, по их множеству, сделал равноценными сикоморам, которые на низких местах.

Коней приводили Соломону из Египта и из всех земель.

Прочие деяния Соломоновы, первые и последние, описаны в записях Нафана пророка и в пророчестве Ахии Силомлянина и в видениях прозорливца Иоиля о Иеровоаме, сыне Наватовом.

Царствовал же Соломон в Иерусалиме над всем Израилем сорок лет.

И почил Соломон с отцами своими, и похоронили его в городе Давида, отца его. И воцарился Ровоам, сын его, вместо него.

1 Ровоам, сын Соломона, отказывается облегчить иго, наложенное его отцом на Израиля; 16 возмущение всех колен Израилевых, кроме Иуды, против царя Ровоама.

И пошел Ровоам в Сихем, потому что в Сихем сошлись все Израильтяне, чтобы поставить его царем.

Когда услышал о сем Иеровоам, сын Наватов, – он находился в Египте, куда убежал от царя Соломона, – то возвратился Иеровоам из Египта.

И послали и звали его; и пришел Иеровоам и весь Израиль, и говорили Ровоаму так:

отец твой наложил на нас тяжкое иго; но ты облегчи жестокую работу отца твоего и тяжкое иго, которое он наложил на нас, и мы будем служить тебе.

И сказал им Ровоам: через три дня придите опять ко мне. И разошелся народ.

И советовался царь Ровоам со старейшинами, которые предстояли пред лицем Соломона, отца его, при жизни его, и говорил: как вы посоветуете отвечать народу сему?

Они сказали ему: если ты [ныне] будешь добр к народу сему и угодишь им и будешь говорить с ними ласково, то они будут тебе рабами на все дни.

Но он оставил совет старейшин, который они давали ему, и стал советоваться с людьми молодыми, которые выросли вместе с ним, предстоящими пред лицем его;

и сказал им: что вы посоветуете мне отвечать народу сему, говорившему мне так: облегчи иго, которое наложил на нас отец твой?

И говорили ему молодые люди, выросшие вместе с ним, и сказали: так скажи народу, говорившему тебе: отец твой наложил на нас тяжкое иго, а ты облегчи нас, – так скажи им: мизинец мой толще чресл отца моего.

Отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу иго ваше; отец мой наказывал вас бичами, а я [буду бить вас] скорпионами.

И пришел Иеровоам и весь народ к Ровоаму на третий день, как приказал царь, сказав: придите ко мне опять чрез три дня.

Тогда царь отвечал им сурово, ибо оставил царь Ровоам совет старейшин, и говорил им по совету молодых людей так:

отец мой наложил на вас тяжкое иго, а я увеличу его; отец мой наказывал вас бичами, а я [буду бить вас] скорпионами.

И не послушал царь народа, потому что так устроено было от Бога, чтоб исполнить Господу слово Свое, которое изрек Он чрез Ахию Силомлянина Иеровоаму, сыну Наватову.

Когда весь Израиль увидел, что не слушает его царь, то отвечал народ царю, говоря: какая нам часть в Давиде? Нет нам доли в сыне Иессеевом; по шатрам своим, Израиль! Теперь знай свой дом, Давид. И разошлись все Израильтяне по шатрам своим.

Только над сынами Израилевыми, жившими в городах Иудиных, остался царем Ровоам.

И послал царь Ровоам Адонирама, начальника над собиранием даней, и забросали его сыны Израилевы каменьями, и он умер. Царь же Ровоам поспешил сесть на колесницу, чтобы убежать в Иерусалим.

Так отложились Израильтяне от дома Давидова до сего дня.

1 Человек Божий Самей удерживает Ровоама от войны против Израиля; 5 постройки для защиты Иудеи; 13 священники и левиты приходят из всех колен в Иудею и Иерусалим; 18 семейство Ровоама.

И прибыл Ровоам в Иерусалим и созвал из дома Иудина и Вениаминова сто восемьдесят тысяч отборных воинов, чтобы воевать с Израилем и возвратить царство Ровоаму.

И было слово Господне к Самею, человеку Божию, и сказано:

скажи Ровоаму, сыну Соломонову, царю Иудейскому, и всему Израилю в колене Иудином и Вениаминовом:

так говорит Господь: не ходите и не начинайте войны́ с братьями вашими; возвратитесь каждый в дом свой, ибо Мною сделано это. Они послушались слов Господних и возвратились из похода против Иеровоама.

Ровоам жил в Иерусалиме; он обнес города в Иудее стенами.

Он укрепил Вифлеем и Ефам, и Фекою,

и Вефцур, и Сохо, и Одоллам,

и Геф, и Марешу, и Зиф,

и Адораим, и Лахис, и Азеку,

и Цору, и Аиалон, и Хеврон, находившиеся в колене Иудином и Вениаминовом.

И утвердил он крепости сии, и устроил в них начальников и хранилища для хлеба и деревянного масла и вина.

И дал в каждый город щиты и копья и утвердил их весьма сильно. И оставались за ним Иуда и Вениамин.

И священники и левиты, какие были по всей земле Израильской, собрались к нему из всех пределов,

ибо оставили левиты свои городские предместья и свои владения и пришли в Иудею и в Иерусалим, так как оставил их Иеровоам и сыновья его от священства Господня

и поставил у себя жрецов к высотам, и к козлам, и к тельцам, которых он сделал.

А за ними и из всех колен Израилевых расположившие сердце свое, чтобы взыскать Господа Бога Израилева, приходили в Иерусалим, дабы приносить жертвы Господу Богу отцов своих.

И укрепили они царство Иудино и поддерживали Ровоама, сына Соломонова, три года, потому что ходили путем Давида и Соломона в сии три года.

И взял себе Ровоам в жену Махалафу, дочь Иеромофа, сына Давидова, и Авихаиль, дочь Елиава, сына Иессеева,

и она родила ему сыновей: Иеуса и Шемарию и Загама.

После нее он взял Мааху, дочь Авессалома, и она родила ему Авию и Аттая, и Зизу и Шеломифа.

И любил Ровоам Мааху, дочь Авессалома, более всех жен и наложниц своих, ибо он имел восемнадцать жен и шестьдесят наложниц и родил двадцать восемь сыновей и шестьдесят дочерей.

И поставил Ровоам Авию, сына Маахи, главою [и] князем над братьями его, потому что хотел воцарить его.

И действовал благоразумно, и разослал всех сыновей своих по всем землям Иуды и Вениамина во все укрепленные города, и дал им содержание большое и приискал много жен.

1 Бог наказывает Ровоама, послав на него Сусакима, царя Египетского, 9 который уносит все сокровища из Иерусалима; 13 конец царствования.

Когда царство Ровоама утвердилось, и он сделался силен, тогда он оставил закон Господень, и весь Израиль с ним.

На пятом году царствования Ровоама, Сусаким, царь Египетский, пошел на Иерусалим, – потому что они отступили от Господа, –

с тысячью и двумя стами колесниц и шестьюдесятью тысячами всадников; и не было числа народу, который пришел с ним из Египта, Ливиянам, Сукхитам и Ефиоплянам;

и взял укрепленные города в Иудее и пришел к Иерусалиму.

Тогда Самей пророк пришел к Ровоаму и князьям Иудеи, которые собрались в Иерусалим, спасаясь от Сусакима, и сказал им: так говорит Господь: вы оставили Меня, за то и Я оставляю вас в руки Сусакиму.

И смирились князья Израилевы и царь и сказали: праведен Господь!

Когда увидел Господь, что они смирились, тогда было слово Господне к Самею, и сказано: они смирились; не истреблю их и вскоре дам им избавление, и не прольется гнев Мой на Иерусалим рукою Сусакима;

однако же они будут слугами его, чтобы знали, каково служить Мне и служить царствам земным.

И пришел Сусаким, царь Египетский, в Иерусалим и взял сокровища дома Господня и сокровища дома царского; всё взял он, взял и щиты золотые, которые сделал Соломон.

И сделал царь Ровоам, вместо их, щиты медные, и отдал их на руки начальникам телохранителей, охранявших вход дома царского.

Когда выходил царь в дом Господень, приходили телохранители и несли их, и потом опять относили их в палату телохранителей.

И когда он смирился, тогда отвратился от него гнев Господа и не погубил его до конца; притом и в Иудее было нечто доброе.

И утвердился царь Ровоам в Иерусалиме и царствовал. Сорок один год было Ровоаму, когда он воцарился, и семнадцать лет царствовал в Иерусалиме, в городе, который из всех колен Израилевых избрал Господь, чтобы там пребывало имя Его. Имя матери его Наама, Аммонитянка.

И делал он зло, потому что не расположил сердца своего к тому, чтобы взыскать Господа.

Деяния Ровоамовы, первые и последние, описаны в записях Самея пророка и Адды прозорливца при родословиях. И были войны у Ровоама с Иеровоамом во все дни.

И почил Ровоам с отцами своими и погребен в городе Давидовом. И воцарился Авия, сын его, вместо него.

1 Война Авия, сына Ровоамова, с царем Израильским Иеровоамом; 4 воззвание Авии к войску Израильскому; 13 Иудеи одерживают великую победу над Израильтянами и отнимают у них несколько пограничных городов.

В восемнадцатый год царствования Иеровоама воцарился Авия над Иудою.

Три года он царствовал в Иерусалиме; имя матери его Михаия, дочь Уриилова, из Гивы. И была война у Авии с Иеровоамом.

И вывел Авия на войну войско, состоявшее из людей храбрых, из четырехсот тысяч человек отборных; а Иеровоам выступил против него на войну с восемью стами тысяч человек, также отборных, храбрых.

И стал Авия на вершине горы Цемараимской, одной из гор Ефремовых, и говорил: послушайте меня, Иеровоам и все Израильтяне!

Не знаете ли вы, что Господь Бог Израилев дал царство Давиду над Израилем навек, ему и сыновьям его, по завету соли [вечному]?

Но восстал Иеровоам, сын Наватов, раб Соломона, сына Давидова, и возмутился против господина своего.

И собрались вокруг него люди пустые, люди развращенные, и укрепились против Ровоама, сына Соломонова; Ровоам же был молод и слаб сердцем и не устоял против них.

И ныне вы думаете устоять против царства Господня в руке сынов Давидовых, потому что вас великое множество, и у вас золотые тельцы, которых Иеровоам сделал вам богами.

Не вы ли изгнали священников Господних, сынов Аарона, и левитов, и поставили у себя священников, какие у народов других земель? Всякий, кто приходит для посвящения своего с тельцом и с семью овнами, делается у вас священником лжебогов.

А у нас – Господь Бог наш; мы не оставляли Его, и Господу служат священники, сыны Аароновы, и левиты при своем деле.

И сожигают они Господу всесожжения каждое утро и каждый вечер, и благовонное курение, и полагают рядами хлебы на столе чистом, и зажигают золотой светильник и лампады его, чтобы горели каждый вечер, потому что мы соблюдаем установление Господа Бога нашего, а вы оставили Его.

И вот, у нас во главе Бог, и священники Его, и трубы громогласные, чтобы греметь против вас. Сыны Израилевы! не воюйте с Господом Богом отцов ваших, ибо не получите успеха.

Между тем Иеровоам послал отряд в засаду с тыла им, так что сам он был впереди Иудеев, а засада позади их.

И оглянулись Иудеи, и вот, им битва спереди и сзади; и возопили они к Господу, а священники затрубили трубами.

И воскликнули Иудеи. И когда воскликнули Иудеи, Бог поразил Иеровоама и всех Израильтян пред лицем Авии и Иуды.

И побежали сыны Израилевы от Иудеев, и предал их Бог в руки им.

И произвели у них Авия и народ его поражение сильное; и пало убитых у Израиля пятьсот тысяч человек отборных.

И смирились тогда сыны Израилевы, и были сильны сыны Иудины, потому что уповали на Господа Бога отцов своих.

И преследовал Авия Иеровоама и взял у него города: Вефиль и зависящие от него города, и Иешану и зависящие от нее города, и Ефрон и зависящие от него города.

И не входил уже в силу Иеровоам во дни Авии. И поразил его Господь, и он умер.

Авия же усилился; и взял себе четырнадцать жен и родил двадцать два сына и шестнадцать дочерей.

Прочие деяния Авии и его поступки и слова описаны в сказании пророка Адды.

1 Благочестивое царствование Асы над Иудою; укрепление городов и умножение войска; 9 Господь поражает войско Зарая Ефиоплянина, когда Аса взывает к Нему.

И почил Авия с отцами своими, и похоронили его в городе Давидовом. И воцарился Аса, сын его, вместо него. Во дни его покоилась земля десять лет.

И делал Аса доброе и угодное в очах Господа Бога своего:

и отверг он жертвенники богов чужих и высоты, и разбил статуи, и вырубил посвященные дерева;

и повелел Иудеям взыскать Господа Бога отцов своих, и исполнять закон [Его] и заповеди;

и отменил он во всех городах Иудиных высоты и статуи солнца. И спокойно было при нем царство.

И построил он укрепленные города в Иудее, ибо спокойна была земля, и не было у него войны в те годы, так как Господь дал покой ему.

И сказал он Иудеям: построим города сии и обнесем их стенами с башнями, с воротами и запорами. Земля еще наша, потому что мы взыскали Господа Бога нашего: мы взыскали Его, – и Он дал нам покой со всех сторон. И стали строить, и имели успех.

И было у Асы военной силы: вооруженных щитом и копьем из колена Иудина триста тысяч, и из колена Вениаминова вооруженных щитом и стрелявших из лука двести восемьдесят тысяч, людей храбрых.

И вышел на них Зарай Ефиоплянин с войском в тысячу тысяч и с тремястами колесниц и дошел до Мареши.

И выступил Аса против него, и построились к сражению на долине Цефата у Мареши.

И воззвал Аса к Господу Богу своему, и сказал: Господи! не в Твоей ли силе помочь сильному или бессильному? помоги же нам, Господи Боже наш: ибо мы на Тебя уповаем и во имя Твое вышли мы против множества сего. Господи! Ты Бог наш: да не превозможет Тебя человек.

И поразил Господь Ефиоплян пред лицем Асы и пред лицем Иуды, и побежали Ефиопляне.

И преследовал их Аса и народ, бывший с ним, до Герара, и пали Ефиопляне, так что у них никого не осталось в живых, потому что они поражены были пред Господом и пред воинством Его. И набрали добычи великое множество.

И разрушили все города вокруг Герара, потому что напал на них ужас от Господа; и разграбили все города и вынесли из них весьма много добычи.

Также и пастушеские шалаши разорили и угнали множество стад мелкого скота и верблюдов и возвратились в Иерусалим.

1 Пророк возбудил Асу и народ обновить свой завет с Господом; 16 Аса ниспровергает истукан матери и приносит дары в дом Господень.

Тогда на Азарию, сына Одедова, сошел Дух Божий,

и вышел он навстречу Асе и сказал ему: послушайте меня, Аса и весь Иуда и Вениамин: Господь с вами, когда вы с Ним; и если будете искать Его, Он будет найден вами; если же оставите Его, Он оставит вас.

Многие дни Израиль будет без Бога истинного, и без священника учащего, и без закона.

Но когда он обратится в тесноте своей к Господу Богу Израилеву и взыщет Его, Он даст им найти Себя.

В те времена не будет мира ни выходящему, ни входящему, ибо великие волнения будут у всех жителей земель;

народ будет сражаться с народом, и город с городом, потому что Бог приведет их в смятение всякими бедствиями.

Но вы укрепитесь, и пусть не ослабевают руки ваши, потому что есть возмездие за дела ваши.

Когда услышал Аса слова сии и пророчество [Азарии], сына Одеда пророка, то ободрился и изверг мерзости языческие из всей земли Иудиной и Вениаминовой и из городов, которые он взял на горе Ефремовой, и обновил жертвенник Господень, который пред притвором Господним.

И собрал всего Иуду и Вениамина и живущих с ними переселенцев от Ефрема и Манассии и Симеона; ибо многие от Израиля перешли к нему, когда увидели, что Господь, Бог его, с ним.

И собрались в Иерусалим в третий месяц, в пятнадцатый год царствования Асы;

и принесли в день тот жертву Господу из добычи, которую привели, из крупного скота семьсот и из мелкого семь тысяч;

и вступили в завет, чтобы взыскать Господа Бога отцов своих от всего сердца своего и от всей души своей;

а всякий, кто не станет искать Господа Бога Израилева, должен умереть, малый ли он или большой, мужчина ли или женщина.

И клялись Господу громогласно и с восклицанием и при звуке труб и рогов.

И радовались все Иудеи сей клятве, потому что от всего сердца своего клялись и со всем усердием взыскали Его, и Он дал им найти Себя. И дал им Господь покой со всех сторон.

И Мааху, мать свою, царь Аса лишил царского достоинства за то, что она сделала истукан для дубравы. И ниспроверг Аса истукан ее, и изрубил в куски, и сжег на долине Кедрона.

Хотя высоты не были отменены у Израиля, но сердце Асы было вполне предано Господу во все дни его.

И внес он посвященное отцом его и свое посвящение в дом Божий, серебро и золото и сосуды.

И не было войны до тридцать пятого года царствования Асы.

1 Аса всеми своими сокровищами приобретает помощь Венадада, царя Сирийского, против Ваасы, царя Израильского; 7 Ананий прозорливец выговаривает Асе за то, что он понадеялся на Сирию, а не на Господа; 10 гнев Асы на Анания; болезнь ног царя; его смерть.

В тридцать шестой год царствования Асы, пошел Вааса, царь Израильский, на Иудею и начал строить Раму, чтобы не позволить никому ни уходить от Асы, царя Иудейского, ни приходить к нему.

И вынес Аса серебро и золото из сокровищниц дома Господня и дома царского и послал к Венададу, царю Сирийскому, жившему в Дамаске, говоря:

союз да будет между мною и тобою, как был между отцом моим и отцом твоим; вот, я посылаю тебе серебра и золота: пойди, расторгни союз твой с Ваасою, царем Израильским, чтоб он отступил от меня.

И послушался Венадад царя Асы и послал военачальников, которые были у него, против городов Израильских, и они опустошили Ийон и Дан и Авелмаим и все запасы в городах Неффалимовых.

И когда услышал о сем Вааса, то перестал строить Раму и прекратил работу свою.

Аса же царь собрал всех Иудеев, и они вывезли из Рамы камни и дерева, которые употреблял Вааса для строения, – и выстроил из них Геву и Мицфу.

В то время пришел Ананий прозорливец к Асе, царю Иудейскому, и сказал ему: так как ты понадеялся на царя Сирийского и не уповал на Господа Бога твоего, потому и спаслось войско царя Сирийского от руки твоей.

Не были ли Ефиопляне и Ливияне с силою большею и с колесницами и всадниками весьма многочисленными? Но как ты уповал на Господа, то Он предал их в руку твою,

ибо очи Господа обозревают всю землю, чтобы поддерживать тех, чье сердце вполне предано Ему. Безрассудно ты поступил теперь. За то отныне будут у тебя войны.

И разгневался Аса на прозорливца, и заключил его в темницу, так как за это был в раздражении на него; притеснял Аса и некоторых из народа в то время.

И вот, деяния Асы, первые и последние, описаны в книге царей Иудейских и Израильских.

И сделался Аса болен ногами на тридцать девятом году царствования своего, и болезнь его поднялась до верхних частей тела; но он в болезни своей взыскал не Господа, а врачей.

И почил Аса с отцами своими, и умер на сорок первом году царствования своего.

И похоронили его в гробнице, которую он устроил для себя в городе Давидовом; и положили его на одре, который наполнили благовониями и разными искусственными мастями, и сожгли их для него великое множество.

1 Благочестивое царствование Иосафата; повеление, чтобы во всех городах Иуды обучали книге закона; 10 могущество Иуды в царствование Иосафата.

И воцарился Иосафат, сын его, вместо него; и укрепился он против Израильтян.

И поставил он войско во все укрепленные города Иудеи и расставил охранное войско по земле Иудейской и по городам Ефремовым, которыми овладел Аса, отец его.

И был Господь с Иосафатом, потому что он ходил первыми путями Давида, отца своего, и не взыскал Ваалов,

но взыскал он Бога отца своего и поступал по заповедям Его, а не по деяниям Израильтян.

И утвердил Господь царство в руке его, и давали все Иудеи дары Иосафату, и было у него много богатства и славы.

И возвысилось сердце его на путях Господних; притом и высоты отменил он и дубравы в Иудее.

И в третий год царствования своего он послал князей своих Бенхаила и Овадию, и Захарию и Нафанаила и Михея, чтоб учили по городам Иудиным народ,

и с ними левитов: Шемаию и Нефанию, и Зевадию и Азаила, и Шемирамофа и Ионафана, и Адонию и Товию и Тов-Адонию, и с ними Елишаму и Иорама, священников.

И они учили в Иудее, имея с собою книгу закона Господня; и обходили все города Иудеи и учили народ.

И был страх Господень на всех царствах земель, которые вокруг Иудеи, и не воевали с Иосафатом.

А от Филистимлян приносили Иосафату дары и в дань серебро; также Аравитяне пригоняли к нему мелкий скот: овнов семь тысяч семьсот и козлов семь тысяч семьсот.

И возвышался Иосафат все более и более и построил в Иудее крепости и города для запасов.

Много было у него запасов в городах Иудейских, а в Иерусалиме людей военных, храбрых.

И вот список их по поколениям их: у Иуды начальники тысяч: Адна начальник, и у него отличных воинов триста тысяч;

за ним Иоханан начальник, и у него двести восемьдесят тысяч;

за ним Амасия, сын Зихри, посвятивший себя Господу, и у него двести тысяч воинов отличных.

У Вениамина: отличный воин Елиада, и у него вооруженных луком и щитом двести тысяч;

за ним Иегозавад, и у него сто восемьдесят тысяч вооруженных воинов.

Вот служившие царю, сверх тех, которых расставил царь в укрепленных городах по всей Иудее.

1 Иосафат объединился с царем Израильским для войны против Сириян в Рамофе Галаадском; 4 все пророки предсказывают победу, кроме Михея, сына Иемвлая, который, будучи вызван говорить правду, предсказывает смерть и поражение; 28 переодетый Ахав смертельно ранен и умер.

И было у Иосафата много богатства и славы; и породнился он с Ахавом.

И пошел чрез несколько лет к Ахаву в Самарию; и заколол для него Ахав множество скота мелкого и крупного, и для людей, бывших с ним, и склонял его идти на Рамоф Галаадский.

И говорил Ахав, царь Израильский, Иосафату, царю Иудейскому: пойдешь ли со мною в Рамоф Галаадский? Тот сказал ему: как ты, так и я, как твой народ, так и мой народ: иду с тобою на войну!

И сказал Иосафат царю Израильскому: вопроси сегодня, что скажет Господь.

И собрал царь Израильский пророков четыреста человек и сказал им: идти ли нам на Рамоф Галаадский войною, или удержаться? Они сказали: иди, и Бог предаст его в руку царя.

И сказал Иосафат: нет ли здесь еще пророка Господня? спросим и у него.

И сказал царь Израильский Иосафату: есть еще один человек, чрез которого можно вопросить Господа; но я не люблю его, потому что он не пророчествует обо мне доброго, а постоянно пророчествует худое; это Михей, сын Иемвлая. И сказал Иосафат: не говори так, царь.

И позвал царь Израильский одного евнуха, и сказал: сходи поскорее за Михеем, сыном Иемвлая.

Царь же Израильский и Иосафат, царь Иудейский, сидели каждый на своем престоле, одетые в царские одежды; сидели на площади у ворот Самарии, и все пророки пророчествовали пред ними.

И сделал себе Седекия, сын Хенааны, железные рога и сказал: так говорит Господь: сими избодешь Сириян до истребления их.

И все пророки пророчествовали то же, говоря: иди на Рамоф Галаадский; будет успех тебе, и предаст его Господь в руку царя.

Посланный, который пошел позвать Михея, говорил ему: вот, пророки единогласно предрекают доброе царю; пусть бы и твое слово было такое же, как каждого из них: изреки и ты доброе.

И сказал Михей: жив Господь, – что скажет мне Бог мой, то изреку я.

И пришел он к царю, и сказал ему царь: Михей, идти ли нам войной на Рамоф Галаадский, или удержаться? И сказал тот: идите, будет вам успех, и они преданы будут в руки ваши.

И сказал ему царь: сколько раз мне заклинать тебя, чтобы ты не говорил мне ничего, кроме истины, во имя Господне?

Тогда Михей сказал: я видел всех сынов Израиля, рассеянных по горам, как овец, у которых нет пастыря, – и сказал Господь: нет у них начальника, пусть возвратятся каждый в дом свой с миром.

И сказал царь Израильский Иосафату: не говорил ли я тебе, что он не пророчествует о мне доброго, а только худое?

И сказал Михей: так выслушайте слово Господне: я видел Господа, седящего на престоле Своем, и все воинство небесное стояло по правую и по левую руку Его.

И сказал Господь: кто увлек бы Ахава, царя Израильского, чтобы он пошел и пал в Рамофе Галаадском? И один говорил так, другой говорил иначе.

И выступил один дух, и стал пред лицем Господа, и сказал: я увлеку его. И сказал ему Господь: чем?

Тот сказал: я выйду, и буду духом лжи в устах всех пророков его. И сказал Он: ты увлечешь его, и успеешь; пойди и сделай так.

И теперь, вот попустил Господь духу лжи войти в уста сих пророков твоих, но Господь изрек о тебе недоброе.

И подошел Седекия, сын Хенааны, и ударил Михея по щеке, и сказал: по какой это дороге отошел от меня Дух Господень, чтобы говорить в тебе?

И сказал Михей: вот, ты увидишь это в тот день, когда будешь бегать из комнаты в комнату, чтобы укрыться.

И сказал царь Израильский: возьмите Михея и отведите его к Амону градоначальнику и к Иоасу, сыну царя,

и скажите: так говорит царь: посади́те этого в темницу и кормите его хлебом и водою скудно, доколе я не возвращусь в мире.

И сказал Михей: если ты возвратишься в мире, то не Господь говорил чрез меня. И сказал: слушайте это, все люди!

И пошел царь Израильский и Иосафат, царь Иудейский, к Рамофу Галаадскому.

И сказал царь Израильский Иосафату: я переоденусь и вступлю в сражение, а ты надень свои царские одежды. И переоделся царь Израильский, и вступили в сражение.

И царь Сирийский повелел начальникам колесниц, бывших у него, сказав: не сражайтесь ни с малым, ни с великим, а только с одним царем Израильским.

И когда увидели Иосафата начальники колесниц, то подумали: это царь Израильский, – и окружили его, чтобы сразиться с ним. Но Иосафат закричал, и Господь помог ему, и отвел их Бог от него.

И когда увидели начальники колесниц, что это не был царь Израильский, то поворотили от него.

Между тем один человек случайно натянул лук свой, и ранил царя Израильского сквозь швы лат. И сказал он вознице: повороти назад, и вези меня от войска, ибо я ранен.

Но сражение в тот день усилилось; и царь Израильский стоял на колеснице напротив Сириян до вечера и умер на закате солнца.

1 Ииуй прозорливец обличает Иосафата за помощь, оказанную нечестивому Ахаву; 4 царь увещевает народ свой чтить Господа и улучшает судебное дело в стране.

И возвращался Иосафат, царь Иудейский, в мире в дом свой в Иерусалим.

И выступил навстречу ему Ииуй, сын Анании, прозорливец, и сказал царю Иосафату: следовало ли тебе помогать нечестивцу и любить ненавидящих Господа? За это на тебя гнев от лица Господня.

Впрочем и доброе найдено в тебе, потому что ты истребил кумиры в земле [Иудейской] и расположил сердце свое к тому, чтобы взыскать Бога.

И жил Иосафат в Иерусалиме. И опять стал он обходить народ свой от Вирсавии до горы Ефремовой, и обращал их к Господу, Богу отцов их.

И поставил судей на земле по всем укрепленным городам Иудеи в каждом городе,

и сказал судьям: смотрите, что вы делаете, вы творите не суд человеческий, но суд Господа; и Он с вами в деле суда.

Итак да будет страх Господень на вас: действуйте осмотрительно, ибо нет у Господа Бога нашего неправды, ни лицеприятия, ни мздоимства.

И в Иерусалиме приставил Иосафат некоторых из левитов и священников и глав поколений у Израиля – к суду Господню и к тяжбам. И возвратились в Иерусалим.

И дал им повеление, говоря: так действуйте в страхе Господнем, с верностью и с чистым сердцем:

во всяком деле спорном, какое поступит к вам от братьев ваших, живущих в городах своих, о кровопролитии ли, или о законе, заповеди, уставах и обрядах, наставляйте их, чтобы они не провинились пред Господом, и не было бы гнева Его на вас и на братьев ваших; так действуйте, – и вы не погрешите.

И вот Амария первосвященник, над вами во всяком деле Господнем, а Зевадия, сын Исмаилов, князь дома Иудина, во всяком деле царя, и надзиратели левиты пред вами. Будьте тверды и действуйте, и будет Господь с добрым.

1 Иосафат объявляет пост, когда Моавитяне и Аммонитяне напали на Иудею; 5 он молится в доме Господнем об избавлении; 14 левиты уверяют народ, что будет победа; 20 когда они пошли на сражение, то увидели, что враги уже поразили друг друга; 24 Иуда захватил добычу в стране врагов и возвращается в Иерусалим с великою радостью; 35 Иосафат объединился с Охозиею, царем Израильским, за что на него был гнев Господень, так что корабли его разбились.

После сего Моавитяне и Аммонитяне, а с ними некоторые из страны Маонитской, пошли войною на Иосафата.

И пришли, и донесли Иосафату, говоря: идет на тебя множество великое из-за моря, от Сирии, и вот они в Хацацон-Фамаре, то есть в Енгедди.

И убоялся Иосафат, и обратил лице свое взыскать Господа, и объявил пост по всей Иудее.

И собрались Иудеи просить помощи у Господа; из всех городов Иудиных пришли они умолять Господа.

И стал Иосафат в собрании Иудеев и Иерусалимлян в доме Господнем, пред новым двором,

и сказал: Господи Боже отцов наших! Не Ты ли Бог на небе? И Ты владычествуешь над всеми царствами народов, и в Твоей руке сила и крепость, и никто не устоит против Тебя!

Не Ты ли, Боже наш, изгнал жителей земли сей пред лицем народа Твоего Израиля и отдал ее семени Авраама, друга Твоего, навек?

И они поселились на ней и построили Тебе на ней святилище во имя Твое, говоря:

если придет на нас бедствие: меч наказующий, или язва, или голод, то мы станем пред домом сим и пред лицем Твоим, ибо имя Твое в доме сем; и воззовем к Тебе в тесноте нашей, и Ты услышишь и спасешь.

И ныне вот Аммонитяне и Моавитяне и обитатели горы Сеира, чрез земли которых Ты не позволил пройти Израильтянам, когда они шли из земли Египетской, а потому они миновали их и не истребили их, –

вот они платят нам тем, что пришли выгнать нас из наследственного владения Твоего, которое Ты отдал нам.

Боже наш! Ты суди их. Ибо нет в нас силы против множества сего великого, пришедшего на нас, и мы не знаем, что́ делать, но к Тебе очи наши!

И все Иудеи стояли пред лицем Господним, и малые дети их, жены их и сыновья их.

Тогда на Иозиила, сына Захарии, сына Ванеи, сына Иеиела, сына Матфании, левита из сынов Асафовых, сошел Дух Господень среди собрания

и сказал он: слушайте, все Иудеи и жители Иерусалима и царь Иосафат! Так говорит Господь к вам: не бойтесь и не ужасайтесь множества сего великого, ибо не ваша война, а Божия.

Завтра выступите против них: вот они всходят на возвышенность Циц, и вы найдете их на конце долины, пред пустынею Иеруилом.

Не вам сражаться на сей раз; вы станьте, стойте и смотрите на спасение Господне, посылаемое вам. Иуда и Иерусалим! не бойтесь и не ужасайтесь. Завтра выступите навстречу им, и Господь будет с вами.

И преклонился Иосафат лицем до земли, и все Иудеи и жители Иерусалима пали пред Господом, чтобы поклониться Господу.

И встали левиты из сынов Каафовых и из сынов Кореевых – хвалить Господа Бога Израилева, голосом весьма громким.

И встали они рано утром, и выступили к пустыне Фекойской; и когда они выступили, стал Иосафат и сказал: послушайте меня, Иудеи и жители Иерусалима! Верьте Господу Богу вашему, и будете тверды; верьте пророкам Его, и будет успех вам.

И совещался он с народом, и поставил певцов Господу, чтобы они в благолепии святыни, выступая впереди вооруженных, славословили и говорили: славьте Господа, ибо вовек милость Его!

И в то время, как они стали восклицать и славословить, Господь возбудил несогласие между Аммонитянами, Моавитянами и обитателями горы Сеира, пришедшими на Иудею, и были они поражены:

ибо восстали Аммонитяне и Моавитяне на обитателей горы Сеира, побивая и истребляя их, а когда покончили с жителями Сеира, тогда стали истреблять друг друга.

И когда Иудеи пришли на возвышенность к пустыне и взглянули на то многолюдство, и вот – трупы, лежащие на земле, и нет уцелевшего.

И пришел Иосафат и народ его забирать добычу, и нашли у них во множестве и имущество, и одежды, и драгоценные вещи, и набрали себе столько, что не могли нести. И три дня они забирали добычу; так велика была она!

А в четвертый день собрались на долину благословения, так как там они благословили Господа. Посему и называют то место долиною благословения до сего дня.

И пошли назад все Иудеи и Иерусалимляне и Иосафат во главе их, чтобы возвратиться в Иерусалим с веселием, потому что дал им Господь торжество над врагами их.

И пришли в Иерусалим с псалтирями, и цитрами, и трубами, к дому Господню.

И был страх Божий на всех царствах земных, когда они услышали, что Сам Господь воевал против врагов Израиля.

И спокойно стало царство Иосафатово, и дал ему Бог его покой со всех сторон.

Так царствовал Иосафат над Иудеею: тридцати пяти лет он был, когда воцарился, и двадцать пять лет царствовал в Иерусалиме. Имя матери его Азува, дочь Салаила.

И ходил он путем отца своего Асы и не уклонился от него, делая угодное в очах Господних.

Только высоты не были отменены, и народ еще не обратил твердо сердца своего к Богу отцов своих.

Прочие деяния Иосафата, первые и последние, описаны в записях Ииуя, сына Ананиева, которые внесены в книгу царей Израилевых.

Но после того вступил Иосафат, царь Иудейский в общение с Охозиею, царем Израильским, который поступал беззаконно,

и соединился с ним, чтобы построить корабли для отправления в Фарсис; и построили они корабли в Ецион-Гавере.

И изрек тогда Елиезер, сын Додавы из Мареши, пророчество на Иосафата, говоря: так как ты вступил в общение с Охозиею, то разрушил Господь дело твое. – И разбились корабли, и не могли идти в Фарсис.

1 Иорам, сын Иосафатов, умерщвляет всех братьев своих и женится на дочери Ахава; 8 восстание Едома и Ливны; 11 Илия посылает письмо Иораму, осуждающее его идолопоклонство и убийства и возвещающее о его болезни; 16 враги ограбили Иерусалим и увели жен и сыновей Иорама; 18 он поражен болезнью и умер.

И почил Иосафат с отцами своими, и похоронен с отцами своими в городе Давидовом. И воцарился Иорам, сын его, вместо него.

И у него были братья, сыновья Иосафата: Азария и Иехиил, и Захария и Азария, и Михаил и Сафатия: все сии сыновья Иосафата, царя Израилева.

И дал им отец их большие подарки серебром и золотом и драгоценностями, вместе с укрепленными городами в Иудее; царство же отдал Иораму, потому что он первенец.

И вступил Иорам на царство отца своего и утвердился, и умертвил всех братьев своих мечом и также некоторых из князей Израилевых.

Тридцати двух лет был Иорам, когда воцарился, и восемь лет царствовал в Иерусалиме;

и ходил он путем царей Израильских, как поступал дом Ахавов, потому что дочь Ахава была женою его, – и делал он неугодное в очах Господних.

Однако же не хотел Господь погубить дома Давидова ради завета, который заключил с Давидом, и потому что обещал дать ему светильник и сыновьям его на все времена.

Во дни его вышел Едом из-под власти Иуды, и поставили над собою царя.

И пошел Иорам с военачальниками своими, и все колесницы с ним; и встав ночью, поразил Идумеян, которые окружили его, и начальствующих над колесницами [и побежал народ в жилища свои].

Однако вышел Едом из-под власти Иуды до сего дня. В то же время вышла и Ливна из-под власти его, потому что он оставил Господа Бога отцов своих.

Также высоты устроил он на горах Иудейских, и ввел в блужение жителей Иерусалима и соблазнил Иудею.

И пришло к нему письмо от Илии пророка, в котором было сказано: так говорит Господь Бог Давида, отца твоего: за то, что ты не пошел путями Иосафата, отца твоего, и путями Асы, царя Иудейского,

а пошел путем царей Израильских и ввел в блужение Иудею и жителей Иерусалима, как вводил в блужение дом Ахавов, еще же и братьев твоих, дом отца твоего, которые лучше тебя, ты умертвил,

за то, вот Господь поразит поражением великим народ твой и сыновей твоих, и жен твоих, и все имущество твое,

тебя же самого – болезнью сильною, болезнью внутренностей твоих до того, что будут выпадать внутренности твои от болезни со дня на день.

И возбудил Господь против Иорама дух Филистимлян и Аравитян, сопредельных Ефиоплянам;

и они пошли на Иудею и ворвались в нее, и захватили все имущество, находившееся в доме царя, также и сыновей его и жен его; и не осталось у него сына, кроме Охозии, меньшего из сыновей его.

А после всего этого поразил Господь внутренности его болезнью неизлечимою.

Так было со дня на день, а к концу второго года выпали внутренности его от болезни его, и он умер в жестоких страданиях; и не сожег для него народ его благовоний, как делал то для отцов его.

Тридцати двух лет был он, когда воцарился, и восемь лет царствовал в Иерусалиме, и отошел неоплаканный, и похоронили его в городе Давидовом, но не в царских гробницах.

1 Охозия ходил злыми путями матери своей Гофолии; 7 пришел к Иораму в Изреель; где был убит слугами Ииуя; 10 Гофолия истребила всё царское племя, кроме Иоаса, скрытого у Иодая священника.

И поставили царем жители Иерусалима Охозию, меньшего сына его, вместо него, так как всех старших избило полчище, приходившее с Аравитянами к стану, – и воцарился Охозия, сын Иорама, царя Иудейского.

Двадцати двух лет был Охозия, когда воцарился, и один год царствовал в Иерусалиме; имя матери его Гофолия, дочь Амврия.

Он также ходил путями дома Ахавова, потому что мать его была советницею ему на беззаконные дела.

И делал он неугодное в очах Господних, подобно дому Ахавову, потому что он был ему советником, по смерти отца его, на погибель ему.

Также следуя их совету, он пошел с Иорамом, сыном Ахавовым, царем Израильским, на войну против Азаила, царя Сирийского, в Рамоф Галаадский. И ранили Сирияне Иорама,

и возвратился он в Изреель лечиться от ран, которые причинили ему в Раме, когда он воевал с Азаилом, царем Сирийским. И Охозия, сын Иорама, царь Иудейский, пришел посетить Иорама, сына Ахавова, в Изреель, потому что тот был болен.

И от Бога было это на погибель Охозии, что он пришел к Иораму: ибо, по приходе своем, он вышел с Иорамом против Ииуя, сына Намессиева, которого помазал Господь на истребление дома Ахавова.

Когда совершал Ииуй суд над домом Ахава, тогда он нашел князей Иудейских и сыновей братьев Охозии, служивших Охозии, и умертвил их.

И [велел] он искать Охозию, и взяли его, когда он скрывался в Самарии, и привели его к Ииую, и умертвили его, и похоронили его, ибо говорили: он сын Иосафата, который взыскал Господа от всего сердца своего. И не осталось в доме Охозии, кто мог бы царствовать.

Ибо Гофолия, мать Охозии, увидев, что умер сын ее, встала и истребила все царское племя дома Иудина.

Но Иосавеф, дочь царя, взяла Иоаса, сына Охозии, и похитила его из среды царских сыновей умерщвляемых, и поместила его и кормилицу его в спальной комнате; и таким образом Иосавеф, дочь царя Иорама, жена Иодая священника, сестра Охозии, скрыла Иоаса от Гофолии, и она не умертвила его.

И был он у них в доме Божием скрываем шесть лет; Гофолия же царствовала над землею.

1 Заговор священника Иодая с начальниками и воцарение Иоаса; 12 поражение Гофолии; 16 народ вступает в завет, что будет служить Господу, и разрушает капище Ваала.

Но в седьмой год ободрился Иодай и принял в союз с собою начальников сотен: Азарию, сына Иерохамова, и Исмаила, сына Иегохананова, и Азарию, сына Оведова, и Маасею, сына Адаии, и Елишафата, сына Зихри.

И они прошли по Иудее и собрали левитов из всех городов Иудеи и глав поколений Израилевых, и пришли в Иерусалим.

И заключило все собрание союз в доме Божием с царем. И сказал им Иодай: вот сын царя должен быть царем, как изрек Господь о сыновьях Давидовых.

Вот что вы сделайте: треть вас, приходящих в субботу, из священников и левитов, будет привратниками у порогов,

и треть при доме царском, и треть у ворот Иесод, а весь народ на дворах дома Господня.

И никто пусть не входит в дом Господень, кроме священников и служащих из левитов. Они могут войти, потому что освящены; весь же народ пусть стоит на страже Господней.

И пусть левиты окружат царя со всех сторон, всякий с оружием своим в руке своей, и кто будет входить в храм, да будет умерщвлен. И будьте вы при царе, когда он будет входить и выходить.

И сделали левиты и все Иудеи, что приказал Иодай священник; и взяли каждый людей своих, приходящих в субботу с отходящими в субботу, потому что не отпустил священник Иодай сменившихся черед.

И роздал Иодай священник начальникам сотен копья и малые и большие щиты царя Давида, которые были в доме Божием;

и поставил весь народ, каждого с оружием его в руке его, от правой стороны храма до левой стороны храма, у жертвенника и у дома, вокруг царя.

И вывели сына царя, и возложили на него венец и украшения, и поставили его царем; и помазали его Иодай и сыновья его и сказали: да живет царь!

И услышала Гофолия голос народа, бегущего и провозглашающего о царе, и вышла к народу в дом Господень,

и увидела: и вот царь стоит на возвышении своем при входе, и князья и трубы подле царя, и весь народ земли веселится, и трубят трубами, и певцы с орудиями музыкальными и искусные в славословии. И разодрала Гофолия одежды свои и закричала: заговор! заговор!

И вызвал Иодай священник начальников сотен, начальствующих над войском, и сказал им: выведите ее вон [из храма], и кто последует за нею, да будет умерщвлен мечом. Потому что священник сказал: не умертвите ее в доме Господнем.

И дали ей место, и когда она пришла ко входу конских ворот царского дома, там умертвили ее.

И заключил Иодай завет между собою и между всем народом и царем, чтобы быть им народом Господним.

И пошел весь народ в капище Ваала, и разрушили его, и жертвенники его и истуканов его сокрушили; и Матфана, жреца Ваалова, умертвили пред жертвенниками.

И поручил Иодай дела дома Господня священникам и левитам, [и восстановил дневные череды священников и левитов,] как распределил Давид в доме Господнем, для возношения всесожжений Господу, как написано в законе Моисеевом, с радостью и пением, по уставу Давидову.

И поставил он привратников у ворот дома Господня, чтобы не мог входить нечистый почему-нибудь.

И взял начальников сотен, и вельмож, и начальствующих в народе, и весь народ земли, и проводил царя из дома Господня, и прошли чрез верхние ворота в дом царский, и посадили царя на царский престол.

И веселился весь народ земли, и город успокоился. А Гофолию умертвили мечом.

1 Иоас употребляет приношения народа на обновление храма; по смерти Иодая царь и князья Иудейские стали служить идолам; 20 народ избивает камнями Захарию, сына Иодая, за пророчество о гневе Божием; 23 Сирийцы поразили и обобрали Иуду; 25 заговорщики умертвили Иоаса.

Семи лет был Иоас, когда воцарился, и сорок лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Цивья из Вирсавии.

И делал Иоас угодное в очах Господних во все дни Иодая священника.

И взял ему Иодай двух жен, и он имел от них сыновей и дочерей.

И после сего пришло на сердце Иоасу обновить дом Господень,

и собрал он священников и левитов и сказал им: пойдите по городам Иудеи и собирайте со всех Израильтян серебро для поддержания дома Бога вашего из года в год, и поспешите в этом деле. Но не поспешили левиты.

И призвал царь Иодая, главу их, и сказал ему: почему ты не требуешь от левитов, чтобы они доставляли с Иудеи и Иерусалима дань, установленную Моисеем, рабом Господним, и собранием Израильтян для скинии собрания?

Ибо нечестивая Гофолия и сыновья ее разорили дом Божий и все посвященное для дома Господня употребили для Ваалов.

И приказал царь, и сделали один ящик, и поставили его у входа в дом Господень извне.

И провозгласили по Иудее и Иерусалиму, чтобы приносили Господу дань, наложенную Моисеем, рабом Божиим, на Израильтян в пустыне.

И обрадовались все начальствующие и весь народ, и приносили и клали в ящик дотоле, доколе он не наполнился.

В то время, когда приносили ящик к царским чиновникам чрез левитов, и когда они видели, что серебра много, приходил писец царя и поверенный первосвященника, и высыпали из ящика, и относили его и ставили его на свое место. Так делали они изо дня в день, и собрали множество серебра.

И отдавали его царь и Иодай производителям работ по дому Господню, и они нанимали каменотесов и плотников для подновления дома Господня, также кузнецов и медников для укрепления дома Господня.

И работали производители работ, и совершилось исправление руками их, и привели дом Божий в надлежащее состояние его, и укрепили его.

И кончив все, они представили царю и Иодаю остаток серебра. И сделали из него сосуды для дома Господня, сосуды служебные и для всесожжений, чаши и другие сосуды золотые и серебряные. И приносили всесожжения в доме Господнем постоянно во все дни Иодая.

И состарился Иодай и, насытившись днями жизни, умер: сто тридцать лет было ему, когда он умер.

И похоронили его в городе Давидовом с царями, потому что он делал доброе в Израиле и для Бога, и для дома Его.

Но по смерти Иодая пришли князья Иудейские и поклонились царю; тогда царь стал слушаться их.

И оставили дом Господа Бога отцов своих и стали служить деревам посвященным и идолам, – и был гнев Господень на Иуду и Иерусалим за сию вину их.

И Он посылал к ним пророков для обращения их к Господу, и они увещевали их, но те не слушали.

И Дух Божий облек Захарию, сына Иодая священника, и он стал на возвышении пред народом и сказал им: так говорит Господь: для чего вы преступаете повеления Господни? не будет успеха вам; и как вы оставили Господа, то и Он оставит вас.

И сговорились против него, и побили его камнями, по приказанию царя [Иоаса], на дворе дома Господня.

И не вспомнил царь Иоас благодеяния, какое сделал ему Иодай, отец его, и убил сына его. И он умирая говорил: да видит Господь и да взыщет!

И по истечении года выступило против него войско Сирийское, и вошли в Иудею и в Иерусалим, и истребили из народа всех князей народа, и всю добычу, взятую у них, отослали к царю в Дамаск.

Хотя в небольшом числе людей приходило войско Сирийское, но Господь предал в руку их весьма многочисленную силу за то, что оставили Господа Бога отцов своих. И над Иоасом совершили они суд,

и когда они ушли от него, оставив его в тяжкой болезни, то составили против него заговор рабы его, за кровь сына Иодая священника, и убили его на постели его, и он умер. И похоронили его в городе Давидовом, но не похоронили его в царских гробницах.

Заговорщиками же против него были: Завад, сын Шимеафы Аммонитянки, и Иегозавад, сын Шимрифы Моавитянки.

О сыновьях его и о множестве пророчеств против него и об устроении дома Божия написано в книге царей. И воцарился Амасия, сын его, вместо него.

1 Амасия умертвил убийц его отца; 5 исчисляет Иуду для войны и нанимает полчище Израильтян; 7 по указанию человека Божия отправляет Израильтян обратно и поражает Идумеян; 13 отпущенные Израильтяне напали на Иуду; 14 Амасия кланяется чужим богам; 17 выступает войною против Иоаса, царя Израильского, поражен им, и Иерусалим разграблен; 25 заговорщики умертвили Амасию.

Двадцати пяти лет воцарился Амасия и двадцать девять лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Иегоаддань из Иерусалима.

И делал он угодное в очах Господних, но не от полного сердца.

Когда утвердилось за ним царство, тогда он умертвил рабов своих, убивших царя, отца его.

Но детей их не умертвил, так как написано в законе, в книге Моисеевой, где заповедал Господь, говоря: не должны быть умерщвляемы отцы за детей, и дети не должны быть умерщвляемы за отцов, но каждый за свое преступление должен умереть.

И собрал Амасия Иудеев и поставил их по поколениям под власть тысяченачальников и стоначальников, всех Иудеев и Вениаминян, и пересчитал их от двадцати лет и выше, и нашел их триста тысяч человек отборных, ходящих на войну, держащих копье и щит.

И еще нанял из Израильтян сто тысяч храбрых воинов за сто талантов серебра.

Но человек Божий пришел к нему и сказал: царь! пусть не идет с тобою войско Израильское, потому что нет Господа с Израильтянами, со всеми сынами Ефрема.

Но иди ты один, делай дело, мужественно подвизайся на войне. Иначе повергнет тебя Бог пред лицем врага, ибо есть сила у Бога поддержать и повергнуть.

И сказал Амасия человеку Божию: что же делать со ста талантами, которые я отдал войску Израильскому? И сказал человек Божий: может Господь дать тебе более сего.

И отделил их Амасия, – войско, пришедшее к нему из земли Ефремовой, – чтоб они шли в свое место. И возгорелся сильно гнев их на Иудею, и они пошли назад в свое место, в пылу гнева.

А Амасия отважился и повел народ свой, и пошел на долину Соляную и побил сынов Сеира десять тысяч;

и десять тысяч живых взяли сыны Иудины в плен, и привели их на вершину скалы, и низринули их с вершины скалы, и все они разбились совершенно.

Войско же, которое Амасия отослал обратно, чтоб оно не ходило с ним на войну, рассыпалось по городам Иудеи от Самарии до Вефорона и перебило в них три тысячи, и награбило множество добычи.

Амасия, придя после поражения Идумеян, принес богов сынов Сеира и поставил их у себя богами, и пред ними кланялся и им кадил.

И воспылал гнев Господа на Амасию, и послал Он к нему пророка, и тот сказал ему: зачем ты прибегаешь к богам народа сего, которые не избавили народа своего от руки твоей?

Когда он говорил ему, царь отвечал: разве советником царским поставили тебя? перестань, чтоб не убили тебя. И перестал пророк, сказав: знаю, что решил Бог погубить тебя, потому что ты сделал сие и не слушаешь совета моего.

И посоветовался Амасия, царь Иудейский, и послал к Иоасу, сыну Иоахаза, сына Ииуева, царю Израильскому, сказать: выходи, повидаемся лично.

И послал Иоас, царь Израильский, к Амасии, царю Иудейскому, сказать: терн, который на Ливане, послал к кедру, который на Ливане же, сказать: отдай дочь свою в жену сыну моему. Но прошли звери дикие, которые на Ливане, и истоптали этот терн.

Ты говоришь: вот я побил Идумеян, – и вознеслось сердце твое до тщеславия. Сиди лучше у себя дома. К чему тебе затевать опасное дело? Падешь ты и Иудея с тобою.

Но не послушался Амасия, так как от Бога было это, дабы предать их в руку Иоаса за то, что стали прибегать к богам Идумейским.

И выступил Иоас, царь Израильский, и увиделись лично, он и Амасия, царь Иудейский, в Вефсамисе Иудейском.

И были разбиты Иудеи Израильтянами, и разбежались каждый в шатер свой.

И Амасию, царя Иудейского, сына Иоаса, сына Иоахазова, захватил Иоас, царь Израильский, в Вефсамисе и привел его в Иерусалим, и разрушил стену Иерусалимскую от ворот Ефремовых до ворот уго́льных, на четыреста локтей;

и взял все золото и серебро, и все сосуды, находившиеся в доме Божием у Овед-Едома, и сокровища дома царского, и заложников, и возвратился в Самарию.

И жил Амасия, сын Иоасов, царь Иудейский, по смерти Иоаса, сына Иоахазова, царя Израильского, пятнадцать лет.

Прочие дела Амасии, первые и последние, описаны в книге царей Иудейских и Израильских.

И после того времени, как Амасия отступил от Господа, составили против него заговор в Иерусалиме, и он убежал в Лахис. И послали за ним в Лахис, и умертвили его там.

И привезли его на конях, и похоронили его с отцами его в городе Иудином.

1 Благочестивое царствование Озии в Иудее; 6 его победы над Филистимлянами, Аравитянами и Аммонитянами и его постройки; 16 поражен проказою за курение фимиама на алтаре; 21 прокаженный Озия живет в отдельном доме, и Иоафам управляет народом вместо него.

И взял весь народ Иудейский Озию, которому было шестнадцать лет, и поставили его царем на место отца его Амасии.

Он обстроил Елаф и возвратил его Иудее, после того как почил царь с отцами своими.

Шестнадцати лет был Озия, когда воцарился, и пятьдесят два года царствовал в Иерусалиме; имя матери его Иехолия из Иерусалима.

И делал он угодное в очах Господних точно так, как делал Амасия, отец его;

и прибегал он к Богу во дни Захарии, поучавшего страху Божию; и в те дни, когда он прибегал к Господу, споспешествовал ему Бог.

И он вышел и сразился с Филистимлянами, и разрушил стены Гефа и стены Иавнеи и стены Азота; и построил города в области Азотской и у Филистимлян.

И помогал ему Бог против Филистимлян и против Аравитян, живущих в Гур-Ваале, и против Меунитян;

и давали Аммонитяне дань Озии, и дошло имя его до пределов Египта, потому что он был весьма силен.

И построил Озия башни в Иерусалиме над воротами уго́льными и над воротами долины и на углу, и укрепил их.

И построил башни в пустыне, и иссек много водоемов, потому что имел много скота, и на низменности и на равнине, и земледельцев и садовников на горах и на Кармиле, ибо он любил земледелие.

Было у Озии и войско, выходившее на войну отрядами, по счету в списке их, составленном рукою Иеиела писца и Маасеи надзирателя, под предводительством Ханании, одного из главных сановников царских.

Все число глав поколений, из храбрых воинов, было две тысячи шестьсот,

и под рукою их военной силы триста семь тысяч пятьсот, вступавших в сражение с воинским мужеством, на помощь царю против неприятеля.

И заготовил для них Озия, для всего войска, щиты и копья, и шлемы и латы, и луки и пращные камни.

И сделал он в Иерусалиме искусно придуманные машины, чтоб они находились на башнях и на углах для метания стрел и больших камней. И пронеслось имя его далеко, потому что он дивно оградил себя и сделался силен.

Но когда он сделался силен, возгордилось сердце его на погибель его, и он сделался преступником пред Господом Богом своим, ибо вошел в храм Господень, чтобы воскурить фимиам на алтаре кадильном.

И пошел за ним Азария священник, и с ним восемьдесят священников Господних, людей отличных,

и воспротивились Озии царю и сказали ему: не тебе, Озия, кадить Господу; это дело священников, сынов Аароновых, посвященных для каждения; выйди из святилища, ибо ты поступил беззаконно, и не [будет] тебе это в честь у Господа Бога.

И разгневался Озия, – а в руке у него кадильница для каждения; и когда разгневался он на священников, проказа явилась на челе его, пред лицем священников, в доме Господнем, у алтаря кадильного.

И взглянул на него Азария первосвященник и все священники; и вот у него проказа на челе его. И понуждали его выйти оттуда, да и сам он спешил удалиться, так как поразил его Господь.

И был царь Озия прокаженным до дня смерти своей, и жил в отдельном доме и отлучен был от дома Господня. А Иоафам, сын его, начальствовал над домом царским и управлял народом земли.

Прочие деяния Озии, первые и последние, описал Исаия, сын Амоса, пророк.

И почил Озия с отцами своими, и похоронили его с отцами его на поле царских гробниц, ибо говорили: он прокаженный. И воцарился Иоафам, сын его, вместо него.

Успешное царствование Иоафама.

Двадцати пяти лет был Иоафам, когда воцарился, и шестнадцать лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Иеруша, дочь Садока.

И делал он угодное в очах Господних точно так, как делал Озия, отец его, только он не входил в храм Господень, и народ продолжал еще грешить.

Он построил верхние ворота дома Господня, и многое построил на стене Офела;

и города построил на горе Иудейской, и в лесах построил дворцы и башни.

Он воевал с царем Аммонитян и одолел их, и дали ему Аммонитяне в тот год сто талантов серебра и десять тысяч ко́ров пшеницы и ячменя десять тысяч. Это давали ему Аммонитяне и на другой год, и на третий.

Так силен был Иоафам потому, что устроял пути свои пред лицем Господа Бога своего.

Прочие деяния Иоафама и все войны его и поведение его описаны в книге царей Израильских и Иудейских:

двадцати пяти лет был он, когда воцарился, и шестнадцать лет царствовал в Иерусалиме.

И почил Иоафам с отцами своими, и похоронили его в городе Давидовом. И воцарился Ахаз, сын его, вместо него.

1 Нечестивое царствование Ахаза; 5 наказание его царями Сирии и Израиля; 8 пленные Иудеи возвращены сынами Ефрема; 16 Ахаз приобретает помощь Ассирии против Сириян; 22 приносит жертвы богам Дамасским и запирает двери дома Господня.

Двадцати лет был Ахаз, когда воцарился, и шестнадцать лет царствовал в Иерусалиме; и он не делал угодного в очах Господних, как делал Давид, отец его:

он шел путями царей Израильских, и даже сделал литые статуи Ваалов;

и он совершал курения на долине сынов Еннома, и проводил сыновей своих через огонь, подражая мерзостям народов, которых изгнал Господь пред лицем сынов Израилевых;

и приносил жертвы и курения на высотах и на холмах и под всяким ветвистым деревом.

И предал его Господь Бог его в руку царя Сириян, и они поразили его и взяли у него множество пленных и отвели в Дамаск. Также и в руку царя Израильского был предан он, и тот произвел у него великое поражение.

И избил Факей, сын Ремалиин, [царь Израильский,] Иудеев сто двадцать тысяч в один день, людей воинственных, потому что они оставили Господа Бога отцов своих.

Зихрий же, силач из Ефремлян, убил Маасею, сына царя, и Азрикама, начальствующего над дворцом, и Елкану, второго по царе.

И взяли сыны Израилевы в плен у братьев своих, Иудеев, двести тысяч жен, сыновей и дочерей; также и множество добычи награбили у них, и отправили добычу в Самарию.

Там был пророк Господень, имя его Одед. Он вышел пред лице войска, шедшего в Самарию, и сказал им: вот Господь Бог отцов ваших, во гневе на Иудеев, предал их в руку вашу, и вы избили их с такою яростью, которая достигла до небес.

И теперь вы думаете поработить сынов Иуды и Иерусалима в рабы и рабыни себе. А разве на самих вас нет вины пред Господом Богом вашим?

Итак послушайте меня, и возвратите пленных, которых вы захватили из братьев ваших, ибо пламень гнева Господня на вас.

И встали некоторые из начальников сынов Ефремовых: Азария, сын Иегоханана, Берехия, сын Мешиллемофа, и Езекия, сын Шаллума, и Амаса, сын Хадлая, против шедших с войны,

и сказали им: не вводите сюда пленных, потому что грех был бы нам пред Господом. Неужели вы думаете прибавить к грехам нашим и к преступлениям нашим? велика вина наша, и пламень гнева [Господня] над Израилем.

И оставили вооруженные пленных и добычу у военачальников и всего собрания.

И встали мужи, упомянутые по именам, и взяли пленных, и всех нагих из них одели из добычи, – и одели их, и обули их, и накормили их, и напоили их, и помазали их елеем, и посадили на ослов всех слабых из них, и отправили их в Иерихон, город пальм, к братьям их, и возвратились в Самарию.

В то время послал царь Ахаз к царям Ассирийским, чтоб они помогли ему,

ибо Идумеяне и еще приходили, и многих побили в Иудее, и взяли в плен;

и Филистимляне рассыпались по городам низменного края и юга Иудеи и взяли Вефсамис и Аиалон, и Гедероф и Сохо и зависящие от него города, и Фимну и зависящие от нее города, и Гимзо и зависящие от него города, и поселились там.

Так унизил Господь Иудею за Ахаза, царя Иудейского, потому что он развратил Иудею и тяжко грешил пред Господом.

И пришел к нему Феглафелласар, царь Ассирийский, но был в тягость ему, вместо того, чтобы помочь ему,

потому что Ахаз взял сокровища из дома Господня и дома царского и у князей и отдал царю Ассирийскому, но не в помощь себе.

И в тесное для себя время он продолжал беззаконно поступать пред Господом, он – царь Ахаз.

И приносил он жертвы богам Дамасским, думая, что они поражали его, и говорил: боги царей Сирийских помогают им; принесу я жертву им, и они помогут мне. Но они были на падение ему и всему Израилю.

И собрал Ахаз сосуды дома Божия, и сокрушил сосуды дома Божия, и запер двери дома Господня, и устроил себе жертвенники по всем углам в Иерусалиме,

и по всем городам Иудиным устроил высоты для каждения богам иным, и раздражал Господа Бога отцов своих.

Прочие дела его и все поступки его, первые и последние, описаны в книге царей Иудейских и Израильских.

И почил Ахаз с отцами своими, и похоронили его в городе, в Иерусалиме, но не внесли его в гробницы царей Израилевых. И воцарился Езекия, сын его, вместо него.

1 Езекия отворил двери дома Господня и собрал священников и левитов; 12 они очистили дом Господень и внесли обратно сосуды его; 20 начальники подчинились царю, когда священники приносили жертву за грех всего Израиля; 25 всё собрание молилось, когда левиты и певцы славили Господа словами Давида и Асафа; 31 весь народ приносил благодарственные приношения с радостью.

Езекия воцарился двадцати пяти лет, и двадцать девять лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Авия, дочь Захарии.

И делал он угодное в очах Господних точно так, как делал Давид, отец его.

В первый же год царствования своего, в первый месяц, он отворил двери дома Господня и возобновил их,

и велел прийти священникам и левитам, и собрал их на площади восточной,

и сказал им: послушайте меня, левиты! Ныне освятитесь сами и освятите дом Господа Бога отцов ваших, и выбросьте нечистоту из святилища.

Ибо отцы наши поступали беззаконно, и делали неугодное в очах Господа Бога нашего, и оставили Его, и отвратили они лица свои от жилища Господня, и оборотились спиною,

и заперли двери притвора, и погасили светильники, и не сожигали курения, и не возносили всесожжений во святилище Бога Израилева.

И был гнев Господа на Иудею и на Иерусалим, и Он отдал их на позор, на опустошение и на посмеяние, как вы видите глазами вашими.

И вот, пали отцы наши от меча, а сыновья наши и дочери наши и жены наши за это в плену [в земле не своей] доныне.

Теперь у меня на сердце – заключить завет с Господом Богом Израилевым, да отвратит от нас пламень гнева Своего.

Дети мои! не будьте небрежны, ибо вас избрал Господь предстоять лицу Его, служить Ему и быть у Него служителями и возжигателями курений.

И встали левиты: Махаф, сын Амасая, и Иоель, сын Азарии, из сыновей Каафовых; и из сыновей Мерариных: Кис, сын Авдия, и Азария, сын Иегаллелела; и из племени Гирсонова: Иоах, сын Зиммы, и Еден, сын Иоаха;

и из сыновей Елицафановых: Шимри и Иеиел; и из сыновей Асафовых: Захария и Матфания;

и из сыновей Емановых: Иехиел и Шимей; и из сыновей Идифуновых: Шемаия и Уззиел.

Они собрали братьев своих и освятились, и пошли по приказанию царя очищать дом Господень по словам Господа.

И вошли священники внутрь дома Господня для очищения, и вынесли все нечистое, что нашли в храме Господнем, на двор дома Господня, а левиты взяли это, чтобы вынести вон к потоку Кедрону.

И начали освящать в первый день первого месяца, и в восьмой день того же месяца вошли в притвор Господень; и освящали дом Господень восемь дней, и в шестнадцатый день первого месяца кончили.

И пришли в дом к царю Езекии и сказали: мы очистили дом Господень, и жертвенник для всесожжения, и все сосуды его, и стол для хлебов предложения, и все сосуды его;

и все сосуды, которые забросил царь Ахаз во время царствования своего, в беззаконии своем, мы приготовили и освятили, и вот они пред жертвенником Господним.

И встал царь Езекия рано утром и собрал начальников города, и пошел в дом Господень.

И привели семь тельцов и семь овнов, и семь агнцев и семь козлов на жертву о грехе за царство и за святилище и за Иудею; и приказал он сынам Аароновым, священникам, вознести всесожжение на жертвенник Господень.

И закололи тельцов, и взяли священники кровь, и окропили жертвенник, и закололи овнов, и окропили кровью жертвенник; и закололи агнцев, и окропили кровью жертвенник.

И привели козлов за грех пред лице царя и собрания, и они возложили руки свои на них.

И закололи их священники, и очистили кровью их жертвенник для заглаждения грехов всего Израиля, ибо за всего Израиля приказал царь принести всесожжение и жертву о грехе.

И поставил он левитов в доме Господнем с кимвалами, псалтирями и цитрами, по уставу Давида и Гада, прозорливца царева, и Нафана пророка, так как от Господа был устав этот чрез пророков Его.

И стали левиты с музыкальными орудиями Давидовыми и священники с трубами.

И приказал Езекия вознести всесожжение на жертвенник. И в то время, как началось всесожжение, началось пение Господу, при звуке труб и орудий Давида, царя Израилева.

И все собрание молилось, и певцы пели, и трубили трубы, доколе не окончилось всесожжение.

По окончании же всесожжения царь и все находившиеся при нем преклонились и поклонились.

И сказал царь Езекия и князья левитам, чтоб они славили Господа словами Давида и Асафа прозорливца, и они славили с радостью, и преклонялись и поклонялись.

И продолжал Езекия и сказал: теперь вы посвятили себя Господу; приступайте и приносите жертвы и благодарственные приношения в дом Господень. И понесло все собрание жертвы и благодарственные приношения, и всякий, кто расположен был сердцем, – всесожжения.

И было число всесожжений, которые привели собравшиеся: семьдесят волов, сто овнов, двести агнцев – все это для всесожжения Господу.

Других священных жертв было: шестьсот из крупного скота и три тысячи из мелкого скота.

Но священников было мало, и они не могли сдирать кож со всех всесожжений, и помогали им братья их левиты, до окончания дела и доколе освятились прочие священники, ибо левиты были более тщательны в освящении себя, нежели священники.

Притом же всесожжений было множество с туками мирных жертв и с возлияниями при всесожжении. Так восстановлено служение в доме Господнем.

И радовался Езекия и весь народ о том, что Бог так расположил народ, ибо это сделалось неожиданно.

1 Езекия приглашает остаток Израиля в Иерусалим для совершения великой пасхи; 10 большинство Израильтян издевается над гонцами; 13 многочисленное собрание совершает пасху.

И послал Езекия по всей земле Израильской и Иудее, и письма писал к Ефрему и Манассии, чтобы пришли в дом Господень, в Иерусалим, для совершения пасхи Господу Богу Израилеву.

И положили на совете царь и князья его и все собрание в Иерусалиме – совершить пасху во второй месяц,

ибо не могли совершить ее в свое время, потому что священники еще не освятились в достаточном числе и народ не собрался в Иерусалим.

И понравилось это царю и всему собранию.

И определили объявить по всему Израилю, от Вирсавии до Дана, чтобы шли в Иерусалим для совершения пасхи Господу Богу Израилеву, потому что давно не совершали ее, как предписано.

И пошли гонцы с письмами от царя и от князей его по всей земле Израильской и Иудее, и по повелению царя говорили: дети Израиля! обратитесь к Господу Богу Авраама, Исаака и Израиля, и Он обратится к остатку, уцелевшему у вас от руки царей Ассирийских.

И не будьте таковы, как отцы ваши и братья ваши, которые беззаконно поступали пред Господом Богом отцов своих; и Он предал их на опустошение, как вы видите.

Ныне не будьте жестоковыйны, как отцы ваши, покоритесь Господу и приходите во святилище Его, которое Он освятил навек; и служите Господу Богу вашему, и Он отвратит от вас пламень гнева Своего.

Когда вы обратитесь к Господу, тогда братья ваши и дети ваши [будут] в милости у пленивших их и возвратятся в землю сию, ибо благ и милосерд Господь Бог ваш и не отвратит лица от вас, если вы обратитесь к Нему.

И ходили гонцы из города в город по земле Ефремовой и Манассииной и до Завулоновой, но над ними смеялись и издевались.

Однако некоторые из колена Асирова, Манассиина и Завулонова смирились и пришли в Иерусалим.

И над Иудеею была рука Божия, даровавшая им единое сердце, чтоб исполнить повеление царя и князей, по слову Господню.

И собралось в Иерусалим множество народа для совершения праздника опресноков, во второй месяц, – собрание весьма многочисленное.

И встали и ниспровергли жертвенники, которые были в Иерусалиме; и всё, на чем совершаемо было курение [идолам], разрушили и бросили в поток Кедрон;

и закололи пасхального агнца в четырнадцатый день второго месяца. Священники и левиты устыдившись освятились и принесли всесожжения в дом Господень,

и стали на своем месте по уставу своему, по закону Моисея, человека Божия. Священники кропили кровью [принимая ее] из рук левитов.

Так как много было в собрании таких, которые не освятились, то вместо нечистых левиты закололи пасхального агнца, для посвящения Господу.

Многие из народа, большею частью из колена Ефремова и Манассиина, Иссахарова и Завулонова, не очистились; однако же они ели пасху, не по уставу.

Но Езекия помолился за них, говоря: Господь благий да простит каждого, кто расположил сердце свое к тому, чтобы взыскать Господа Бога, Бога отцов своих, хотя и без очищения священного!

И услышал Господь Езекию и простил народ.

И совершили сыны Израилевы, находившиеся в Иерусалиме, праздник опресноков в семь дней, с великим веселием; каждый день левиты и священники славили Господа на орудиях, устроенных для славословия Господа.

И говорил Езекия по сердцу всем левитам, имевшим доброе разумение в служении Господу. И ели праздничное семь дней, принося жертвы мирные и славя Господа Бога отцов своих.

И решило все собрание праздновать другие семь дней, и провели эти семь дней в веселии,

потому что Езекия, царь Иудейский, выставил для собравшихся тысячу тельцов и десять тысяч мелкого скота, и вельможи выставили для собравшихся тысячу тельцов и десять тысяч мелкого скота; и священников освятилось уже много.

И веселились все собравшиеся из Иудеи, и священники и левиты, и все собрание, пришедшее от Израиля, и пришельцы, пришедшие из земли Израильской и обитавшие в Иудее.

И было веселие великое в Иерусалиме, потому что со дней Соломона, сына Давидова, царя Израилева, не бывало подобного сему в Иерусалиме.

И встали священники и левиты, и благословили народ; и услышан был голос их, и взошла молитва их в святое жилище Его на небеса.

1 Разрушение всех остатков идолопоклонства; 2 Езекия восстановил десятины на содержание священников и левитов; 11 комнаты для оставшегося от приношений и его распределение.

И по окончании всего этого, пошли все Израильтяне, там находившиеся, в города Иудейские и разбили статуи, срубили посвященные дерева, и разрушили высоты и жертвенники во всей Иудее и в земле Вениаминовой, Ефремовой и Манассииной, до конца. И потом возвратились все сыны Израилевы, каждый во владение свое, в города свои.

И поставил Езекия череды священников и левитов, по их распределению, каждого при деле своем, священническом или левитском, при всесожжении и при жертвах мирных, для службы, для хваления и славословия, у ворот дома Господня.

И определил царь часть из имущества своего на всесожжения: на всесожжения утренние и вечерние, и на всесожжения в субботы и в новомесячия, и в праздники, как написано в законе Господнем.

И повелел он народу, живущему в Иерусалиме, давать определенное содержание священникам и левитам, чтоб они были ревностны в законе Господнем.

Когда обнародовано было это повеление, тогда нанесли сыны Израилевы множество начатков хлеба, вина, и масла, и меду, и всяких произведений полевых; и десятин из всего нанесли множество.

И Израильтяне и Иудеи, живущие по городам Иудейским, также представили десятины из крупного и мелкого скота и десятины из пожертвований, посвященных Господу Богу их; и наложили груды, груды.

В третий месяц начали класть груды, и в седьмой месяц кончили.

И пришли Езекия и вельможи, и увидели груды, и благодарили Господа и народ Его Израиля.

И спросил Езекия священников и левитов об этих грудах.

И отвечал ему Азария первосвященник из дома Садокова и сказал: с того времени, как начали носить приношения в дом Господень, мы ели досыта, и многое осталось, потому что Господь благословил народ Свой. Из оставшегося составилось такое множество.

И приказал Езекия приготовить комнаты при доме Господнем. И приготовили.

И перенесли туда приношения, и десятины, и пожертвования, со всею точностью. И был начальником при них Хонания левит, и Симей, брат его, вторым.

А Иехиил и Азазия, и Нахаф и Асаил, и Иеримоф и Иозавад, и Елиел и Исмахия, и Махаф и Бенания были смотрителями под рукою Хонании и Симея, брата его, по распоряжению царя Езекии и Азарии, начальника при доме Божием.

Коре, сын Имны, левит, привратник на восточной стороне, был при добровольных приношениях Богу, для выдачи принесенного Господу и важнейших из вещей посвященных.

И под его ведением находились Еден, и Миниамин, и Иешуа, и Шемаия, и Амария и Шехания в городах священнических, чтобы верно раздавать братьям своим части, как большому, так и малому,

сверх списка их, всем мужеского пола от трех лет и выше, всем ходящим в дом Господа для дел ежедневных, для служения их, по должностям их и по отделам их,

и внесенным в список священникам, по поколениям их, и левитам от двадцати лет и выше, по должностям их, по отделам их,

и внесенным в список, со всеми малолетними их, с женами их и с сыновьями их и с дочерями их, – всему обществу, ибо они со всею верностью посвятили себя на священную службу.

И для сынов Аароновых, священников в селениях вокруг городов их, при каждом городе поставлены были мужи поименованные, чтобы раздавать участки всем мужеского пола у священников и всем внесенным в список у левитов.

Вот что сделал Езекия во всей Иудее, – и он делал доброе, и справедливое, и истинное пред лицем Господа Бога своего.

И во всем, что он предпринимал на служение дому Божию и для соблюдения закона и заповедей, помышляя о Боге своем, он действовал от всего сердца своего и имел успех.

1 Сеннахирим, царь Ассирийский, вступил в Иудею, и Езекия укрепляет народ, увещевая довериться Господу; 9 Ассирияне предупреждают Езекию, чтобы он не надеялся на Господа; 16 хулят Бога перед народом; 20 Ассирийцы поражены ангелом Господним, их царь умерщвлен и жители Иерусалима спасены; 24 болезнь Езекии и исцеление; 27 богатства Езекии, его постройки; 32 его смерть и погребение.

После таких дел и верности, пришел Сеннахирим, царь Ассирийский, и вступил в Иудею, и осадил укрепленные города, и думал отторгнуть их себе.

Когда Езекия увидел, что пришел Сеннахирим с намерением воевать против Иерусалима,

тогда решил с князьями своими и с военными людьми своими засы́пать источники воды, которые вне города, и те помогли ему.

И собралось множество народа, и засы́пали все источники и поток, протекавший по стране, говоря: да не найдут цари Ассирийские, придя сюда, много воды [и да не укрепятся].

И ободрился он, и восстановил всю обрушившуюся стену, и поднял ее до башни, и извне построил другую стену, и укрепил Милло в городе Давидовом, и наготовил множество оружия и щитов.

И поставил военачальников над народом, и собрал их к себе на площадь у городских ворот, и говорил к сердцу их, и сказал:

будьте тверды и мужественны, не бойтесь и не страшитесь царя Ассирийского и всего множества, которое с ним, потому что с нами более, нежели с ним;

с ним мышца плотская, а с нами Господь Бог наш, чтобы помогать нам и сражаться на бранях наших. И подкрепился народ словами Езекии, царя Иудейского.

После сего послал Сеннахирим, царь Ассирийский, рабов своих в Иерусалим, – сам он стоял против Лахиса, и вся сила его с ним, – к Езекии, царю Иудейскому, и ко всем Иудеям, которые в Иерусалиме, сказать:

так говорит Сеннахирим, царь Ассирийский: на что вы надеетесь и сидите в крепости в Иерусалиме?

Не обольщает ли вас Езекия, чтобы предать вас смерти от голода и жажды, говоря: Господь Бог наш спасет нас от руки царя Ассирийского?

Не этот ли Езекия разрушил высоты Его и жертвенники Его, и сказал Иудее и Иерусалиму: пред жертвенником единым поклоняйтесь и на нем совершайте курения?

Разве вы не знаете, что сделал я и отцы мои со всеми народами земель? Могли ли боги народов земных спасти землю свою от руки моей?

Кто из всех богов народов, истребленных отцами моими, мог спасти народ свой от руки моей? Как же возможет ваш Бог спасти вас от руки моей?

И ныне пусть не обольщает вас Езекия и не отклоняет вас таким образом; не верьте ему: если не в силах был ни один бог ни одного народа и царства спасти народ свой от руки моей и от руки отцов моих, то и ваш Бог не спасет вас от руки моей.

И еще многое говорили рабы его против Господа Бога и против Езекии, раба Его.

И письма писал он, в которых поносил Господа Бога Израилева и говорил против Него такие слова: как боги народов земных не спасли народов своих от руки моей, так Бог Езекии не спасет народа Своего от руки моей.

И кричали громким голосом на Иудейском языке к народу Иерусалимскому, который был на стене, чтоб устрашить его и напугать его, и взять город.

И говорили о Боге Иерусалима, как о богах народов земли, – изделии рук человеческих.

И помолился царь Езекия и Исаия, сын Амосов, пророк, и возопили к небу.

И послал Господь Ангела, и он истребил всех храбрых и главноначальствующего и начальствующих в войске царя Ассирийского. И возвратился он со стыдом в землю свою; и когда пришел в дом бога своего, – исшедшие из чресл его поразили его там мечом.

Так спас Господь Езекию и жителей Иерусалима от руки Сеннахирима, царя Ассирийского, и от руки всех и оберегал их отовсюду.

Тогда многие приносили дары Господу в Иерусалим и дорогие вещи Езекии, царю Иудейскому. И он возвеличился после сего в глазах всех народов.

В те дни заболел Езекия смертельно. И помолился Господу, и Он услышал его и дал ему знамение.

Но не воздал Езекия за оказанные ему благодеяния, ибо возгордилось сердце его. И был на него гнев Божий и на Иудею, и на Иерусалим.

Но как смирился Езекия в гордости сердца своего, – сам и жители Иерусалима, то не пришел на них гнев Господень во дни Езекии.

И было у Езекии богатства и славы весьма много, и хранилище он сделал у себя для серебра и золота, и камней драгоценных, и для ароматов и щитов, и для всяких драгоценных сосудов;

и кладовые для произведений земли, для хлеба, вина и масла, и стойла для всякого рода скота, и дворы для стад.

И города построил себе. И стад мелкого и крупного скота было у него множество, потому что дал ему Бог весьма большое имущество.

Он же, Езекия, запер верхний проток вод Геона и провел их вниз к западной стороне города Давидова. И действовал успешно Езекия во всяком деле своем.

Только при послах царей Вавилонских, которые присылали к нему спросить о знамении, бывшем на земле, оставил его Бог, чтоб испытать его и открыть все, что у него на сердце.

Прочие деяния Езекии и добродетели его описаны в видении Исаии, сына Амосова, пророка, и в книге царей Иудейских и Израильских.

И почил Езекия с отцами своими, и похоронили его над гробницами сыновей Давидовых, и почесть воздали ему по смерти его все Иудеи и жители Иерусалима. И воцарился Манассия, сын его, вместо него.

1 Нечестивое царствование Манассии и его идолопоклонство; 10 он в кандалах отведен в Вавилон, где он раскаялся и снова возвращен в свое царство; 14 он отвергает всё идолопоклонство, которому раньше предавался; 21 нечестивое царствование Амона; 24 он поражен заговорщиками.

Двенадцати лет был Манассия, когда воцарился, и пятьдесят пять лет царствовал в Иерусалиме,

и делал он неугодное в очах Господних, подражая мерзостям народов, которых прогнал Господь от лица сынов Израилевых,

и снова построил высоты, которые разрушил Езекия, отец его, и поставил жертвенники Ваалам, и устроил дубравы, и поклонялся всему воинству небесному, и служил ему,

и соорудил жертвенники в доме Господнем, о котором сказал Господь: в Иерусалиме будет имя Мое вечно;

и соорудил жертвенники всему воинству небесному на обоих дворах дома Господня.

Он же проводил сыновей своих чрез огонь в долине сына Енномова, и гадал, и ворожил, и чародействовал, и учредил вызывателей мертвецов и волшебников; много делал он неугодного в очах Господа, к прогневлению Его.

И поставил резного идола, которого сделал, в доме Божием, о котором говорил Бог Давиду и Соломону, сыну его: в доме сем и в Иерусалиме, который Я избрал из всех колен Израилевых, Я положу имя Мое навек;

и не дам впредь выступить ноге Израиля из земли сей, которую Я укрепил за отцами их, если только они будут стараться исполнять все, что Я заповедал им, по всему закону и уставам и повелениям, данным рукою Моисея.

Но Манассия довел Иудею и жителей Иерусалима до того, что они поступали хуже тех народов, которых истребил Господь от лица сынов Израилевых.

И говорил Господь к Манассии и к народу его, но они не слушали.

И привел Господь на них военачальников царя Ассирийского, и заковали они Манассию в кандалы и оковали его цепями, и отвели его в Вавилон.

И в тесноте своей он стал умолять лице Господа Бога своего и глубоко смирился пред Богом отцов своих.

И помолился Ему, и Бог преклонился к нему и услышал моление его, и возвратил его в Иерусалим на царство его. И узнал Манассия, что Господь есть Бог.

И после того построил внешнюю стену города Давидова, на западной стороне Геона, по лощине и до входа в Рыбные ворота, и провел ее вокруг Офела и высоко поднял ее. И поставил военачальников по всем укрепленным городам в Иудее,

и низверг чужеземных богов и идола из дома Господня, и все капища, которые соорудил на горе дома Господня и в Иерусалиме, и выбросил их за город.

И восстановил жертвенник Господень и принес на нем жертвы мирные и хвалебные, и сказал Иудеям, чтобы они служили Господу Богу Израилеву.

Но народ еще приносил жертвы на высотах, хотя и Господу Богу своему.

Прочие дела Манассии, и молитва его к Богу своему, и слова прозорливцев, говоривших к нему именем Господа Бога Израилева, находятся в записях царей Израилевых.

И молитва его, и то, что Бог преклонился к нему, и все грехи его и беззакония его, и места, на которых он построил высоты и поставил изображения Астарты и истуканов, прежде нежели смирился, описаны в записях Хозая.

И почил Манассия с отцами своими, и похоронили его в доме его. И воцарился Амон, сын его, вместо него.

Двадцати двух лет был Амон, когда воцарился, и два года царствовал в Иерусалиме.

И делал неугодное в очах Господних так, как делал Манассия, отец его; и всем истуканам, которых сделал Манассия, отец его, приносил Амон жертвы и служил им.

И не смирился пред лицем Господним, как смирился Манассия, отец его; напротив, Амон умножил свои грехи.

И составили против него заговор слуги его, и умертвили его в доме его.

Но народ земли перебил всех, бывших в заговоре против царя Амона, и воцарил народ земли Иосию, сына его, вместо него.

1 Благочестивое царствование Иосии; 3 будучи еще отроком, он начал очищать Иуду и Иерусалим от идолов; 8 повелевает первосвященнику Хелкии возобновить дом Господень; 14 Хелкия посылает Иосии книгу закона, найденную в доме Господнем; Иосия востревожен при чтении слов закона; 22 Олдана пророчица возвещает посланным царя, что все предсказанные в законе проклятия совершатся, но что Иосия будет избавлен; 29 царь собрал старейшин, чтобы прочитать им закон, и весь народ вместе с ним заключили завет с Господом, чтобы соблюдать заповеди Его.

Восемь лет было Иосии, когда он воцарился, и тридцать один год царствовал в Иерусалиме,

и делал он угодное в очах Господних, и ходил путями Давида, отца своего, и не уклонялся ни направо, ни налево.

В восьмой год царствования своего, будучи еще отроком, он начал прибегать к Богу Давида, отца своего, а в двенадцатый год начал очищать Иудею и Иерусалим от высот и посвященных дерев и от резных и литых кумиров.

И разрушили пред лицем его жертвенники Ваалов и статуи, возвышавшиеся над ними; и посвященные дерева он срубил, и резные и литые кумиры изломал и разбил в прах, и рассыпал на гробах тех, которые приносили им жертвы,

и кости жрецов сжег на жертвенниках их, и очистил Иудею и Иерусалим,

и в городах Манассии, и Ефрема, и Симеона, даже до колена Неффалимова, и в опустошенных окрестностях их

он разрушил жертвенники и посвященные дерева, и кумиры разбил в прах, и все статуи сокрушил по всей земле Израильской, и возвратился в Иерусалим.

В восемнадцатый год царствования своего, по очищении земли и дома Божия, он послал Шафана, сына Ацалии, и Маасею градоначальника, и Иоаха, сына Иоахазова, дееписателя, возобновить дом Господа Бога своего.

И пришли они к Хелкии первосвященнику, и отдали серебро, принесенное в дом Божий, которое левиты, стоящие на страже у порога, собрали из рук Манассии и Ефрема и всех прочих Израильтян, и от всего Иуды и Вениамина, и от жителей Иерусалима,

и отдали в руки производителям работ, приставленным к дому Господню, чтоб они раздавали его работникам, которые работали в доме Господнем, при исправлении и возобновлении дома.

И они раздавали плотникам и строителям на покупку тесаных камней и дерев для связей и для покрытия зданий, которые разорили цари Иудейские.

Люди сии действовали честно при работе, и для надзора над ними поставлены были Иахаф и Овадия, левиты из сыновей Мерариных, и Захария и Мешуллам из сыновей Каафовых, и все левиты, умеющие играть на музыкальных орудиях.

Они же были приставниками над носильщиками и наблюдали над всеми работниками при каждой работе; из левитов же были и писцы, и надзиратели, и привратники.

Когда вынимали они серебро, принесенное в дом Господень, тогда Хелкия священник нашел книгу закона Господня, данную рукою Моисея.

И начал Хелкия, и сказал Шафану писцу: книгу закона нашел я в доме Господнем. И подал Хелкия ту книгу Шафану.

И понес Шафан книгу к царю, и принес при этом царю известие: все, что поручено рабам твоим, они делают;

и высыпали серебро, найденное в доме Господнем, и передали его в руки приставникам и в руки производителям работ.

И также донес Шафан писец царю, говоря: книгу дал мне Хелкия священник. И читал ее Шафан перед царем.

Когда услышал царь слова закона, то разодрал одежды свои.

И дал царь повеление Хелкии и Ахикаму, сыну Шафанову, и Авдону, сыну Михея, и Шафану писцу, и Асаии, слуге царскому, говоря:

пойдите, вопросите Господа за меня и за оставшихся у Израиля и за Иуду о словах сей найденной книги, потому что велик гнев Господа, который воспылал на нас за то, что не соблюдали отцы наши слова Господня, чтобы поступать по всему написанному в книге сей.

И пошел Хелкия и те, которые от царя, к Олдане пророчице, жене Шаллума, сына Тавкегафа, сына Хасры, хранителя одежд, – а жила она во второй части Иерусалима, – и говорили с нею об этом.

И она сказала им: так говорит Господь Бог Израилев: скажите тому человеку, который послал вас ко мне:

так говорит Господь: вот Я наведу бедствие на место сие и на жителей его все проклятия, написанные в книге, которую читали пред лицем царя Иудейского,

за то, что они оставили Меня и кадили богам другим, чтобы прогневлять Меня всеми делами рук своих. И гнев Мой возгорится над местом сим и не угаснет.

А царю Иудейскому, пославшему вас вопросить Господа, так скажите: так говорит Господь Бог Израилев о словах, которые ты слышал:

так как смягчилось сердце твое, и ты смирился пред Богом, услышав слова Его о месте сем и о жителях его, – и ты смирился предо Мною, и разодрал одежды свои, и плакал предо Мною, то и Я услышал тебя, говорит Господь.

Вот Я приложу тебя к отцам твоим, и положен будешь в гробницу твою в мире, и не увидят глаза твои всего того бедствия, которое Я наведу на место сие и на жителей его. И принесли царю ответ.

И послал царь, и собрал всех старейшин Иудеи и Иерусалима,

и пошел царь в дом Господень, и с ним все Иудеи и жители Иерусалима, и священники и левиты, и весь народ, от большого до малого; и он прочитал вслух их все слова книги завета, найденной в доме Господнем.

И стал царь на месте своем, и заключил завет пред лицем Господа последовать Господу и соблюдать заповеди Его и откровения Его, и уставы Его, от всего сердца своего и от всей души своей, чтобы выполнить слова завета, написанные в книге сей.

И велел царь подтвердить это всем находившимся в Иерусалиме и в земле Вениаминовой; и стали поступать жители Иерусалима по завету Бога, Бога отцов своих.

И изверг Иосия все мерзости из всех земель, которые у сынов Израилевых, и повелел всем, находившимся в земле Израилевой служить Господу Богу своему. И во все дни жизни его они не отступали от Господа Бога отцов своих.

1 Великая пасха, которую Иосия совершил в обновленном доме Господнем в восемнадцатом году своего царствования; 20 он пошел против Нехао, царя Египетского, на равнине Мегиддо и поражен стрелою.

И совершил Иосия в Иерусалиме пасху Господу, и закололи пасхального агнца в четырнадцатый день первого месяца.

И поставил он священников на местах их, и ободрял их на служение в доме Господнем,

и сказал левитам, наставникам всех Израильтян, посвященным Господу: поставьте ковчег святый в храме, который построил Соломон, сын Давидов, царь Израилев; нет вам нужды носить его на раменах; служите теперь Господу Богу нашему и народу Его Израилю;

станьте по поколениям вашим, по чередам вашим, как предписано Давидом, царем Израилевым, и как предписано Соломоном, сыном его,

и стойте во святилище, по распределениям поколений у братьев ваших, сынов народа, и по разделению поколений у левитов,

и заколите пасхального агнца, и освятитесь, и приготовьте его для братьев ваших, поступая согласно со словом Господним чрез Моисея.

И дал Иосия в дар сынам народа, всем, находившимся там, из мелкого скота агнцев и козлов молодых, все для жертвы пасхальной, числом тридцать тысяч и три тысячи волов. Это из имущества царя.

И князья его по усердию давали в дар народу, священникам и левитам: Хелкия и Захария и Иехиил, начальствующие в доме Божием, дали священникам для жертвы пасхальной две тысячи шестьсот [овец, агнцев и козлов] и триста волов;

и Хонания, и Шемаия, и Нафанаил, братья его, и Хашавия, и Иеиел, и Иозавад, начальники левитов, подарили левитам для жертвы пасхальной [овец] пять тысяч и пятьсот волов.

Так устроено было служение. И стали священники на место свое и левиты по чередам своим, по повелению царскому;

и закололи пасхального агнца. И кропили священники кровью, принимая ее из рук левитов, а левиты снимали кожу;

и распределили назначенное для всесожжения, чтобы раздать то по отделениям поколений у сынов народа, для принесения Господу, как написано в книге Моисеевой. То же сделали и с волами.

И испекли пасхального агнца на огне, по уставу; и священные жертвы сварили в котлах, горшках и кастрюлях, и поспешно роздали всему народу,

а после приготовили для себя и для священников, ибо священники, сыны Аароновы, заняты были приношением всесожжения и туков до ночи; потому-то и готовили левиты для себя и для священников, сынов Аароновых.

И певцы, сыновья Асафовы, оставались на местах своих, по установлению Давида и Асафа, и Емана и Идифуна, прозорливца царского, и привратники у каждых ворот: не для чего было им отходить от служения своего, так как братья их левиты готовили для них.

Так устроено было все служение Господу в тот день, чтобы совершить пасху и принести всесожжения на жертвеннике Господнем, по повелению царя Иосии.

И совершали сыны Израилевы, находившиеся там, пасху в то время и праздник опресноков в течение семи дней.

И не была совершаема такая пасха у Израиля от дней Самуила пророка; и из всех царей Израилевых ни один не совершал такой пасхи, какую совершил Иосия, и священники, и левиты, и все Иудеи, и Израильтяне, там находившиеся, и жители Иерусалима.

В восемнадцатый год царствования Иосии^* совершена сия пасха.

После всего того, что сделал Иосия в доме Божием
^35:20a[и как сжег огнем царь Иосия и чревовещателей, и волхвов, и капища, и идолов, и дубравы, бывшие в Иерусалиме и Иудее, чтобы утвердить слова закона, написанные в книге, которую нашел Хелкия священник в доме Господнем,
^35:20bне было подобного ему прежде него, кто обратился бы к Господу всем сердцем своим, и всею душею своею, и всею крепостию своею, по всему закону Моисееву; не восстал и после него подобный ему.
^35:20cОднако же не отвратился Господь от великой ярости гнева Своего, – ярости, которою разгневался Господь на Иудею за все оскорбления, которыми прогневал Манассия.
^35:20dИ сказал Господь: и Иуду отвергну от лица Моего, как отверг дом Израилев, и отвергну город Иерусалим, который избрал, и храм, о котором сказал: будет там имя Мое,]
^35:20eпошел Нехао, царь Египетский, на войну к Кархемису на Евфрате; и Иосия вышел навстречу ему.

И послал к нему Нехао послов сказать: что мне и тебе, царь Иудейский? Не против тебя теперь иду я, но туда, где у меня война. И Бог повелел мне поспешать; не противься Богу, Который со мною, чтоб Он не погубил тебя.

Но Иосия не отстранился от него, а приготовился, чтобы сразиться с ним, и не послушал слов Нехао от лица Божия и выступил на сражение на равнину Мегиддо.

И выстрелили стрельцы в царя Иосию, и сказал царь слугам своим: уведите меня, потому что я тяжело ранен.

И свели его слуги его с колесницы, и посадили его в другую повозку, которая была у него, и отвезли его в Иерусалим. И умер он, и похоронен в гробницах отцов своих. И вся Иудея и Иерусалим оплакали Иосию.

Оплакал Иосию и Иеремия в песне плачевной; и говорили все певцы и певицы об Иосии в плачевных песнях своих, известных до сего дня, и передали их в употребление у Израиля; и вот они вписаны в книгу плачевных песней.

Прочие деяния Иосии и добродетели его, согласные с предписанным в законе Господнем,

и деяния его, первые и последние, описаны в книге царей Израильских и Иудейских.

1 Царь Египетский уводит с собою Иоахаза, сына Иосиина, в Египет и воцаряет вместо него его брата Иоакима; 5 нечестивое царствование Иоакима; 6 Навуходоносор, царь Вавилонский, поражает его и уносит сосуды из храма; 9 Иехония, сын его, отведен в Вавилон, и вместо него воцарен Седекия; 11 он делает неугодное пред Господом; 14 за нечестие священников и народа Господь предал их в руки царя Вавилонского; который разрушает стены города, сжигает дом Господень и забирает все его сокровища; 22 повеление Кира построить дом Господень в Иерусалиме.

И взял народ земли Иоахаза, сына Иосиина, [и помазали его] и воцарили его, вместо отца его, в Иерусалиме.

Двадцати трех лет был Иоахаз, когда воцарился, и три месяца царствовал в Иерусалиме.
^36:2a[Имя матери его – Амитал, дочь Иеремии из Ловны.
^36:2bИ сделал он лукавое пред Господом по всему, что сделали отцы его.
^36:2cИ оковал его фараон Нехао в Девлафе, в земле Емафской, чтобы не царствовать ему в Иерусалиме.]

И низложил его царь Египетский в Иерусалиме [и привел его царь в Египет], и наложил на землю пени сто талантов серебра и талант золота.

И воцарил царь Египетский над Иудеею и Иерусалимом Елиакима, брата его, и переменил имя его на Иоакима, а Иоахаза, брата его, взял Нехао и отвел его в Египет [и он умер там.
^36:4aИ серебро и золото давал фараону: тогда земля начала давать серебро по слову фараона, и каждый, по власти, требовал серебра и золота от народа земли для дани фараону Нехао].

Двадцати пяти лет был Иоаким, когда воцарился, и одиннадцать лет царствовал в Иерусалиме [имя матери его Зехора, дочь Нириева из Рамы]. И делал он неугодное в очах Господа Бога своего [по всему, что делали отцы его.
^36:5aВо дни его пришел Навуходоносор, царь Вавилонский, на землю, и он служил ему три года и отступил от него.
^36:5bИ послал Господь на них Халдеев и разбойников Сирских, и разбойников Моавитских, и сынов Аммоновых и Самарийских, и отступили по слову сему, – по слову Господа устами рабов Его, пророков.
^36:5cВпрочем гнев Господа был на Иуде, чтоб отвергнуть его от лица Его, за все грехи Манассии, которые он сделал,
^36:5dи за кровь неповинную, которую пролил Иоаким и наполнил Иерусалим неповинною кровью. Но не восхотел Господь искоренить их].

Против него вышел Навуходоносор, царь Вавилонский, и оковал его оковами, чтоб отвести его в Вавилон.

И часть сосудов дома Господня перенес Навуходоносор в Вавилон и положил их в капище своем в Вавилоне.

Прочие дела Иоакима и мерзости его, какие он делал и какие найдены в нем, описаны в книге царей Израильских и Иудейских. [И почил Иоаким с отцами своими, и погребен был в Ганозане с отцами своими.] И воцарился Иехония, сын его, вместо него.

Восемнадцати лет был Иехония, когда воцарился, и три месяца и десять дней царствовал в Иерусалиме, и делал он неугодное в очах Господних.

По прошествии года послал царь Навуходоносор и велел взять его в Вавилон вместе с драгоценными сосудами дома Господня, и воцарил над Иудеею и Иерусалимом Седекию, брата его.

Двадцати одного года был Седекия, когда воцарился, и одиннадцать лет царствовал в Иерусалиме,

и делал он неугодное в очах Господа Бога своего. Он не смирился пред Иеремиею пророком, пророчествовавшим от уст Господних,

и отложился от царя Навуходоносора, взявшего клятву с него именем Бога, – и сделал упругою шею свою и ожесточил сердце свое до того, что не обратился к Господу Богу Израилеву.

Да и все начальствующие над священниками и над народом много грешили, подражая всем мерзостям язычников, и сквернили дом Господа, который Он освятил в Иерусалиме.

И посылал к ним Господь, Бог отцов их, посланников Своих от раннего утра, потому что Он жалел Свой народ и Свое жилище.

Но они издевались над посланными от Бога и пренебрегали словами Его, и ругались над пророками Его, доколе не сошел гнев Господа на народ Его, так что не было ему спасения.

И Он навел на них царя Халдейского, – и тот умертвил юношей их мечом в доме святыни их и не пощадил [ни Седекии,] ни юноши, ни девицы, ни старца, ни седовласого: все предал Бог в руку его.

И все сосуды дома Божия, большие и малые, и сокровища дома Господня, и сокровища царя и князей его, все принес он в Вавилон.

И сожгли дом Божий, и разрушили стену Иерусалима, и все чертоги его сожгли огнем, и все драгоценности его истребили.

И переселил он оставшихся от меча в Вавилон, и были они рабами его и сыновей его, до воцарения царя Персидского,

доколе, во исполнение слова Господня, сказанного устами Иеремии, земля не отпраздновала суббот своих. Во все дни запустения она субботствовала до исполнения семидесяти лет.

А в первый год Кира, царя Персидского, во исполнение слова Господня, сказанного устами Иеремии, возбудил Господь дух Кира, царя Персидского, и он велел объявить по всему царству своему, словесно и письменно, и сказать:

так говорит Кир, царь Персидский: все царства земли дал мне Господь Бог небесный, и Он повелел мне построить Ему дом в Иерусалиме, что в Иудее. Кто есть из вас – из всего народа Его, [да будет] Господь Бог его с ним, и пусть он туда идет.

Молитва Манассии, царя иудейского, когда он содержался в плену в Вавилоне
//Переведена с греческого; в еврейском тексте ее нет.
^36:23аГосподи Вседержителю, Боже отцов наших, Авраама и Исаака и Иакова, и семени их праведного,
^36:23бсотворивший небо и землю со всем благолепием их, связавший море словом повеления Твоего, заключивший бездну и запечатавший ее страшным и славным именем Твоим, которого все боятся, и трепещут от лица силы Твоея, потому что никто не может устоять пред великолепием славы Твоея, и нестерпим гнев
^36:23впрещения Твоего на грешников!
^36:23гНо безмерна и неисследима милость обетования Твоего,
^36:23дибо Ты Господь вышний, благий, долготерпеливый и многомилостивый и кающийся о злобах человеческих. Ты, Господи, по множеству Твоей благости, обещал покаяние
^36:23еи отпущение согрешившим Тебе, и множеством щедрот Твоих определил покаяние грешникам во спасение. Итак Ты, Господи, Боже праведных, не положил покаяния праведным
^36:23жАврааму и Исааку и Иакову, не согрешившим Тебе, но положил покаяние мне грешнику, потому что я согрешил паче числа песка морского.
^36:23зМногочисленны беззакония мои, Господи, многочисленны беззакония мои, и я недостоин взирать и смотреть на высоту небесную от множества неправд моих. Я согбен многими железными узами,
^36:23итак что не могу поднять головы моей, и нет мне отдохновения, потому что прогневал Тебя и сделал пред Тобою злое:
^36:23кне исполнил воли Твоей, не сохранил повелений Твоих, поставил мерзости и умножил соблазны. И ныне преклоняю колени сердца моего, умоляя Тебя о благости.
^36:23лСогрешил я, Господи, согрешил, и беззакония мои я знаю, но прошу, молясь Тебе: отпусти мне, Господи, отпусти мне, и не погуби меня с беззакониями моими и не осуди меня в преисподнюю. Ибо Ты Бог, Бог кающихся, и на мне яви всю благость Твою, спасши меня недостойного по великой милости Твоей, и буду прославлять Тебя во все дни жизни моей,
^36:23мпотому что Тебя славят все силы небесные, и Твоя слава во веки веков. Аминь

Церковнославянский (рус)

И укрѣпи́ся Соломо́нъ сы́нъ дави́довъ на ца́рствѣ свое́мъ, и Госпо́дь Бо́гъ его́ [бѣ́] съ ни́мъ и возвели́чи его́ въ высоту́.

И рече́ Соломо́нъ ко всему́ Изра́илю, ты́сящникомъ и со́тникомъ, и судiя́мъ и всѣ́мъ нача́лникомъ предъ Изра́илемъ.

И и́де Соломо́нъ и все́ мно́жество въ вы́шнiй гавао́нъ, идѣ́же бѣ́ ски́нiя свидѣ́нiя Бо́жiя, ю́же сотвори́ Моисе́й ра́бъ Бо́жiй въ пусты́ни.

Киво́тъ же Госпо́день принесе́ дави́дъ от гра́да карiаѳiари́ма на мѣ́сто, е́же угото́ва ему́ дави́дъ, я́ко водрузи́ ему́ ски́нiю во Иерусали́мѣ.

И олта́рь мѣ́дянъ, его́же содѣ́ла веселеи́лъ сы́нъ урі́и сы́на о́рова, ту́ бѣ́ предъ ски́нiею Госпо́днею и взыска́ его́ Соломо́нъ и вся́ це́рковь.

Вознесе́ же ту́ Соломо́нъ на олтари́ мѣ́дянѣмъ предъ Го́сподемъ, и́же въ ски́нiи свидѣ́нiя, и принесе́ на не́мъ ты́сящу всесожже́нiй.

Въ ту́ но́щь яви́ся Госпо́дь Соломо́ну и рече́ ему́: проси́ [что́ хо́щеши] да да́мъ тебѣ́.

Рече́ же Соломо́нъ къ Бо́гу: ты́ сотвори́лъ еси́ съ дави́домъ отце́мъ мои́мъ милосе́рдiе вели́ко и поста́вилъ мя́ еси́ царя́ вмѣ́сто его́:

и ны́нѣ, Го́споди Бо́же, да испо́лнится сло́во твое́ къ дави́ду отцу́ моему́, ты́ бо мене́ сотвори́лъ царя́ надъ людьми́ мно́гими, я́коже пра́хъ земны́й:

ны́нѣ да́ждь мнѣ́ прему́дрость и ра́зумъ, да вни́ду и изы́ду предъ людьми́ твои́ми си́ми, кто́ бо мо́жетъ суди́ти си́хъ люді́й твои́хъ мно́гихъ?

И рече́ Бо́гъ къ Соломо́ну: поне́же бы́сть сiе́ въ се́рдцы твое́мъ, и не попроси́лъ еси́ бога́тства имѣ́нiй, ниже́ сла́вы, ниже́ ду́шъ проти́вящихся тебѣ́, и дні́й мно́гихъ не проси́лъ еси́, но проси́лъ еси́ себѣ́ прему́дрости и ра́зума, да суди́ти мо́жеши лю́ди моя́, надъ ни́миже поста́вихъ тя́ царя́,

прему́дрость и ра́зумъ даю́ тебѣ́, бога́тство же и имѣ́нiя и сла́ву да́мъ тебѣ́, я́ко не бы́сть въ царе́хъ преждебы́вшихъ тебе́ подо́бенъ тебѣ́, и по тебѣ́ та́кожде не бу́детъ.

Прiи́де же Соломо́нъ от вы́шняго гавао́на во Иерусали́мъ предъ ски́нiю свидѣ́нiя и ца́рствова надъ Изра́илемъ.

И собра́ Соломо́нъ колесни́цы и ко́нники, и бы́ша ему́ ты́сяща и четы́реста колесни́цъ и двана́десять ты́сящъ ко́нникъ: и оста́ви и́хъ во градѣ́хъ колесни́чныхъ, лю́дiе же съ царе́мъ во Иерусали́мѣ.

И положи́ ца́рь сребро́ и зла́то во Иерусали́мѣ я́ко ка́менiе, ке́дры же во Иуде́и я́ко черни́чiе, е́же на по́ли во мно́жествѣ.

Исхожде́нiе же ко́ней Соломо́новыхъ изъ Еги́пта цѣно́ю купцо́въ ца́рскихъ, и́же хожда́ху и купова́ху.

И восхожда́ху и привожда́ху изъ Еги́пта колесни́цу еди́ну за ше́сть со́тъ сре́бреникъ, и коня́ за сто́ и пятьдеся́тъ сре́бреникъ: та́кожде и от всѣ́хъ ца́рствъ Хетте́йскихъ и от царе́й сирі́йскихъ рука́ма и́хъ приводи́ма быва́ху.

И повелѣ́ Соломо́нъ созида́ти до́мъ и́мени Госпо́дню и до́мъ ца́рству своему́.

И собра́ ца́рь Соломо́нъ се́дмьдесятъ ты́сящъ муже́й нося́щихъ бремена́ и о́смьдесятъ ты́сящахъ каменосѣ́чцевъ въ гора́хъ, приста́вленныхъ же надъ ни́ми три́ ты́сящы и ше́сть со́тъ.

И посла́ Соломо́нъ къ хира́му царю́ ти́рску, глаго́ля: я́коже сотвори́лъ еси́ съ дави́домъ отце́мъ мои́мъ и посла́лъ еси́ ему́ ке́дры, да сози́ждетъ себѣ́ до́мъ, въ не́мже ему́ обита́ти,

и се́, а́зъ сы́нъ его́ созида́ю до́мъ и́мени Го́спода Бо́га моего́, да освяшу́ его́ ему́, е́же кади́ти предъ ни́мъ ѳимiа́мъ арома́товъ и предложе́нiе всегда́, и возноси́ти всесожже́нiя вы́ну, у́тро и къ ве́черу, и въ суббо́ты, и въ новоме́сячiихъ, и въ пра́здницѣхъ Го́спода Бо́га на́шего: во вѣ́къ сiе́ бо Изра́или:

и до́мъ, его́же а́зъ созида́ю, вели́къ, вели́къ бо е́сть Госпо́дь Бо́гъ на́шъ па́че всѣ́хъ бого́въ,

и кто́ возмо́жетъ созда́ти ему́ до́мъ? а́ще бо небо и небо небесе́ не мо́гутъ вмѣсти́ти сла́вы его́: и кто́ а́зъ, созида́яй ему́ до́мъ? но то́кмо е́же кади́ти ѳимiа́мъ предъ ни́мъ:

ны́нѣ у́бо посли́ мнѣ́ му́жа му́дра, и́же вѣ́сть дѣла́ твори́ти въ зла́тѣ и сребрѣ́, и мѣ́ди и желѣ́зѣ, и порфи́рѣ и въ че́рвлени и въ синетѣ́, и и́же зна́етъ вая́ти вая́нiе, съ му́дрыми, и́же у мене́ во Иуде́и и во Иерусали́мѣ, я́же угото́ва дави́дъ оте́цъ мо́й:

и посли́ ми древа́ ке́дрова и Арке́вѳова и пе́вгова от Лива́на, вѣ́мъ бо а́зъ, я́ко раби́ твои́ умѣ́ютъ сѣщи́ древа́ от Лива́на:

и се́, раби́ твои́ съ рабы́ мои́ми по́йдутъ, да угото́ваютъ мнѣ́ древа́ мно́га, до́мъ бо, его́же а́зъ созида́ю, вели́къ и пресла́венъ:

и се́, дѣ́лателемъ, и́же сѣку́тъ древа́, да́хъ въ пи́щу рабо́мъ твои́мъ пшени́цы мѣ́ръ два́десять ты́сящъ и ячме́ня мѣ́ръ два́десять ты́сящъ, и вина́ мѣ́ръ два́десять ты́сящъ и еле́а мѣ́ръ два́десять ты́сящъ.

Рече́ же хира́мъ ца́рь ти́рскiй чрезъ писа́нiе и посла́ къ Соломо́ну, глаго́ля: поне́же возлюби́ Госпо́дь лю́ди своя́, поста́ви тя́ надъ ни́ми царя́.

И рече́ хира́мъ: благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, и́же сотвори́ не́бо и зе́млю, и́же даде́ дави́ду царю́ сы́на прему́дра и уче́на, и у́мна и разу́мна, и́же сози́ждетъ до́мъ Го́споду и до́мъ ца́рству своему́:

и ны́нѣ посла́хъ тебѣ́ му́жа му́дра и свѣ́дуща ра́зумъ, хира́ма раба́ моего́:

ма́терь его́ от дще́рей да́новыхъ, оте́цъ же его́ му́жъ ти́рянинъ, и́же вѣ́сть дѣ́лати въ зла́тѣ и сребрѣ́, и въ мѣ́ди и въ желѣ́зѣ, и въ ка́менiихъ и въ древа́хъ, и тка́ти въ порфи́рѣ и въ синетѣ́ и въ виссо́нѣ и въ червлени́цѣ, и вая́ти вся́кую рѣ́зь, и разумѣ́ти вся́ко разумѣ́нiе, ели́ка а́ще да́си ему́, съ му́дрыми твои́ми и съ му́дрыми господи́на моего́ дави́да, отца́ твоего́:

и ны́нѣ пшени́цу и ячме́нь, и еле́й и вино́, я́же обѣща́лъ еси́, господи́не мо́й, посли́ рабо́мъ твои́мъ,

мы́ же бу́демъ сѣщи́ древа́ от Лива́на на вся́ку потре́бу твою́ и по́слемъ я́ плота́ми по мо́рю Иоппі́йскому, ты́ же приведе́ши я́ во Иерусали́мъ.

И собра́ Соломо́нъ всѣ́хъ муже́й прише́лцевъ, и́же бя́ху въ земли́ Изра́илевѣ, по сочте́нiю, и́мже сочте́ и́хъ дави́дъ оте́цъ его́, и обрѣ́тени су́ть сто́ пятьдеся́тъ три́ ты́сящы и ше́сть со́тъ:

сотвори́ же от ни́хъ се́дмьдесятъ ты́сящъ бременоно́сцевъ и о́смьдесятъ ты́сящъ каменосѣ́чцевъ, три́ ты́сящы и ше́сть со́тъ приста́вники надъ дѣла́ми людски́ми.

И нача́ Соломо́нъ созида́ти до́мъ Госпо́день во Иерусали́мѣ, на горѣ́ Аморі́а, на мѣ́стѣ, е́же угото́ва дави́дъ на гумнѣ́ о́рны Иевусе́анина:

нача́ же созида́ти въ ме́сяцъ вторы́й лѣ́та четве́ртаго ца́рства своего́.

И си́це нача́ Соломо́нъ созида́ти до́мъ Бо́жiй: въ долготу́ лако́тъ, размѣ́ръ пе́рвый, лако́тъ шестьдеся́тъ, въ широту́ же лако́тъ два́десять:

и притво́ръ предъ лице́мъ до́му, долгота́ по лицу́ широты́ до́му, лако́тъ два́десять, высота́ же лако́тъ сто́ два́десять и позлати́ его́ вну́трь зла́томъ чи́стымъ.

До́мъ же вели́кiй окры́ дска́ми ке́дровыми и позлати́ зла́томъ чи́стымъ: извая́ же на не́мъ подо́бiя фи́никовъ и я́ко мре́жицы проме́жь себе́ сплета́ющяся,

и украси́ хра́мъ ка́менiемъ драги́мъ сла́вно, и позлати́ зла́томъ, е́же от фаруи́ма .

И позлати́ до́мъ и стѣ́ны его́, и врата́ и пра́ги, и о́кна и две́ри зла́томъ, и извая́ херуви́мы на стѣна́хъ.

Сотвори́ же до́мъ свята́я святы́хъ, долгота́ его́ по лицу́ широты́ до́му, лако́тъ два́десять, широта́ та́кожде два́десять лако́тъ, и позлати́ и́ зла́томъ чи́стымъ на херуви́мѣхъ, тала́нтъ ше́сть со́тъ.

И вѣ́съ гвозді́й, вѣ́съ гво́здя еди́наго пятьдеся́тъ Си́кль зла́та, и го́рницу позлати́ зла́томъ.

И сотвори́ въ дому́ свята́я святы́хъ херуви́ма два́, дѣ́ло от дре́въ негнiю́шихъ и позлати́ и́хъ зла́томъ.

И крилѣ́ херуви́мовъ, долгота́ два́десять лако́тъ, и еди́но крило́ лако́тъ пяти́, прикаса́ющееся стѣнѣ́ до́му,

и друго́е крило́ пяти́ лако́тъ, прикаса́ющееся крилу́ херуви́ма друга́го:

крилѣ́ же херуви́мовъ си́хъ распросте́ртѣ на лако́тъ два́десять, ті́и же стоя́ху на но́зѣхъ свои́хъ, ли́ца же и́хъ [зря́ще] къ до́му.

Сотвори́ же завѣ́су от синеты́ и багряни́цы, и червлени́цы и виссо́на, и сотка́ на не́й херуви́мы.

И сотвори́ предъ хра́момъ столпа́ два́, лако́тъ три́десять пя́ть въ высоту́, и главы́ и́хъ пя́ть лако́тъ.

И сотвори́ че́пи въ дави́рѣ и положи́ на глава́хъ столпо́въ, и ши́пковъ сотвори́ сто́, и́хже положи́ на мре́жи.

И поста́ви столпы́ предъ лице́мъ хра́ма, еди́наго одесну́ю, а друга́го ошу́юю: и нарече́ и́мя су́щему одесну́ю исправле́нiе, и́мя же су́щему ошу́юю крѣ́пость.

Сотвори́ же и олта́рь мѣ́дянъ, два́десять лако́тъ въ долготу́ и два́десять лако́тъ въ широту́ и де́сять лако́тъ въ высоту́.

И сотвори́ мо́ре [мѣ́дяно] слiя́но, де́сять лако́тъ от у́стiя до у́стiя его́, кру́гло о́крестъ, и пяти́ лако́тъ въ высоту́, и окру́глость его́ три́десяти ла́ктей:

и подо́бiе телце́въ подъ ни́мъ о́крестъ окружа́ющихъ е́: де́сять лако́тъ обдержа́ху умыва́лницу о́крестъ: два́ ро́да слiя́ша телце́въ въ слiя́нiи и́хъ,

и́мже сотвори́ша и́хъ двана́десять телце́въ, и́же трiе́ сматря́ху къ сѣ́веру и трiе́ къ за́паду, и трiе́ къ полу́дню и трiе́ къ восто́ку, и мо́ре на ни́хъ [наста́влено], за́дняя же и́хъ бя́ху вну́трь [подъ мо́ремъ]:

и толстота́ его́ дла́нная, и у́стiе его́ я́ко у́стiе поти́ра, изва́янна я́ко отра́сли кри́на, вмѣща́ющее три́ ты́сящы мѣ́ръ: и соверши́.

Сотвори́ же омыва́лницъ де́сять и поста́ви пя́ть одесну́ю и пя́ть ошу́юю, да омыва́ютъ въ ни́хъ вся́ приноси́мая на всесожже́нiя и очища́ютъ въ ни́хъ, мо́ре же, да омыва́ются свяще́нницы въ не́мъ.

Сотвори́ же и подсвѣ́щникъ златы́хъ де́сять по мѣ́рѣ и́хъ и поста́ви я́ въ хра́мъ пя́ть одесну́ю и пя́ть ошу́юю.

И сотвори́ столо́въ де́сять и поста́ви въ хра́мъ пя́ть одесну́ю и пя́ть ошу́юю, и фiа́лъ златы́хъ сотвори́ сто́.

И сотвори́ дво́ръ свяще́нникомъ и дво́ръ вели́кiй, и две́ри двора́ и вереи́ и́хъ помѣ́дяны мѣ́дiю.

И мо́ре поста́ви от у́гла до́му одесну́ю а́ки къ восто́ку пря́мо.

Сотвори́ же хира́мъ у́дицы мясны́я, и кади́лницы, и сковраду́ же́ртвенную, и вся́ сосу́ды его́: и соверши́ хира́мъ твори́ти вся́кое дѣ́ло, е́же сотвори́ Соломо́ну царю́ въ дому́ Бо́жiи:

столпа́ два́, и на ни́хъ окружи́лiя, и вѣнцы́ на глава́хъ дву́ столпу́, и мре́жицѣ двѣ́, е́же покрыва́ти главы́ вѣнце́въ и́же су́ть надъ глава́ми столпо́въ:

и звонце́въ златы́хъ четы́реста въ двѣ́ мре́жи, и два́ ряда́ ши́пковъ во мре́жи еди́нѣй, е́же покрыва́ти два́ окружи́лiя вѣнце́въ, и́же су́ть верху́ столпо́въ:

и подста́вовъ сотвори́ де́сять, и умыва́лницы сотвори́ на подста́вахъ,

и мо́ре еди́но и воло́въ двана́десять подъ ни́мъ,

и котлы́, и у́дицы мясны́я и вся́ сосу́ды и́хъ, я́же сотвори́ хира́мъ и принесе́ царю́ Соломо́ну въ до́мъ Госпо́день от мѣ́ди чи́стыя.

Во странѣ́ Иорда́на слiя́ и́хъ ца́рь, въ то́лщи земнѣ́й, между́ Сокхо́ѳомъ и между́ Сарида́ѳомъ.

И сотвори́ Соломо́нъ вся́ сосу́ды сiя́ многочи́сленны зѣло́, поне́же не оскудѣ́ тя́гость мѣ́ди.

Сотвори́ же Соломо́нъ вся́ сосу́ды до́му Бо́жiя, и олта́рь зла́тъ, и трапе́зы, и на ни́хъ хлѣ́бы предложе́нiя,

и подсвѣ́щники, и свѣти́лники свѣ́та, да свѣтя́тъ предъ свята́я святы́хъ по чи́ну, от зла́та чи́ста,

и щипцы́ и́хъ, и свѣти́лники и́хъ, и фiа́лы, и ча́шицы, и кади́лницы от зла́та чи́ста,

и две́ри хра́ма вну́треннiя я́же во свята́я святы́хъ и две́ри до́му хра́ма златы́я. И соверши́ся все́ дѣ́ло е́же сотвори́ Соломо́нъ въ дому́ Госпо́дни.

И внесе́ Соломо́нъ свята́я дави́да отца́ своего́, сребро́ и зла́то и вся́ сосу́ды, и даде́ въ сокро́вище до́му Госпо́дня.

Тогда́ собра́ Соломо́нъ вся́ старѣ́йшины Изра́илевы и вся́ нача́лники колѣ́нъ, вожды́ оте́чествъ сыно́въ Изра́илевыхъ во Иерусали́мъ, да вознесу́тъ киво́тъ завѣ́та Госпо́дня от гра́да дави́дова, и́же е́сть Сiо́нъ.

И собра́шася ко царю́ вси́ му́жiе Изра́илевы въ пра́здникъ, се́й е́сть ме́сяцъ седмы́й.

И прiидо́ша вси́ старѣ́йшины Изра́илевы, и взя́ша вси́ леви́ти киво́тъ

и внесо́ша его́ и ски́нiю свидѣ́нiя и вся́ сосу́ды святы́я, и́же въ ски́нiи, и внесо́ша его́ свяще́нницы и леви́ти.

Ца́рь же Соломо́нъ и ве́сь со́нмъ сыно́въ Изра́илевыхъ, и боя́щiися и собра́нiи предъ киво́томъ, жря́ху телцы́ и о́вцы безчи́сленны и несочисля́емы от мно́жества.

И внесо́ша свяще́нницы киво́тъ завѣ́та Госпо́дня на мѣ́сто его́, е́же е́сть моли́твенникъ хра́ма, во свята́я святы́хъ, подъ крилѣ́ херуви́мовъ.

И бя́ху херуви́ми распросте́рше кри́ла своя́ надъ мѣ́стомъ киво́та, и покрыва́ху херуви́ми надъ киво́томъ и надъ носи́лами его́ свы́ше.

И дли́ннѣе бя́ху носи́ла, и ви́дяхуся главы́ носи́лъ от святы́хъ въ лице́ моли́твенника, и не ви́дяхуся внѣ́, и бы́ша та́мо да́же до настоя́щаго дне́.

Ничто́же бѣ́ въ киво́тѣ, то́кмо двѣ́ скрижа́ли, и́хже положи́ Моисе́й въ Хори́вѣ, егда́ зако́нъ даде́ Госпо́дь сыно́мъ Изра́илевымъ, исходя́щымъ и́мъ изъ земли́ Еги́петскiя.

И бы́сть исходя́щымъ свяще́нникомъ от святы́хъ, вси́ бо свяще́нницы, и́же ту́ обрѣто́шася, освяще́ни бы́ша и не бя́ху расположе́ни въ дневну́ю чреду́,

леви́ти же и пѣвцы́ вси́ съ сынми́ Аса́фовыми, со Ема́номъ, Идиѳу́момъ, и съ сынми́ и́хъ и съ бра́тiями и́хъ, облече́ни въ ри́зы льня́ны, въ кимва́лѣхъ и псалти́ри и гу́слехъ [возглаша́ху] стоя́ще предъ олтаре́мъ, и съ ни́ми жерце́въ сто́ два́десять трубя́ще труба́ми:

и бы́сть еди́нъ гла́съ въ трубле́нiи и въ псалмопѣ́нiи и въ возглаше́нiи гла́сомъ еди́нымъ е́же хвали́ти и исповѣ́датися Го́сподеви. И егда́ воздвиго́ша гла́съ въ труба́хъ и кимва́лѣхъ и орга́нѣхъ пѣ́сней, и глаго́лаху: исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́: и до́мъ испо́лнися о́блака сла́вы Госпо́дни,

и не мого́ша свяще́нницы ста́ти служи́ти от лица́ о́блака, напо́лни бо сла́ва Госпо́дня до́мъ Бо́жiй.

Тогда́ рече́ Соломо́нъ: Госпо́дь рече́ обита́ти во мглѣ́,

а́зъ же созда́хъ до́мъ и́мени твоему́ святы́й тебѣ́, и угото́ванъ е́же обита́ти тебѣ́ во вѣ́ки.

И обрати́ ца́рь лице́ свое́ и благослови́ все́ собра́нiе Изра́илево, и все́ собра́нiе Изра́илево предстоя́ше, и рече́:

благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, я́коже глаго́ла у́сты́ свои́ми ко дави́ду отцу́ моему́, и рука́ми свои́ми соверши́, глаго́ля:

от дне́, въ о́ньже изведо́хъ лю́ди моя́ от земли́ Еги́петскiя, не избра́хъ гра́да от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, да сози́ждется въ не́мъ до́мъ и́мени моему́ ту́, ниже́ избра́хъ му́жа бы́ти вожде́мъ надъ людьми́ мои́ми во Изра́или:

но избра́хъ Иерусали́ма, да бу́детъ и́мя мое́ въ не́мъ, и избра́хъ дави́да бы́ти надъ людьми́ мои́ми Изра́илемъ:

и бы́сть на се́рдцы дави́да отца́ моего́ созда́ти до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева:

и рече́ Госпо́дь ко дави́ду отцу́ моему́: поне́же бы́сть на се́рдцы твое́мъ созда́ти до́мъ и́мени моему́, до́брѣ сотвори́лъ еси́, я́ко бы́сть на се́рдцы твое́мъ,

оба́че ты́ не сози́ждеши мнѣ́ до́му, но сы́нъ тво́й, и́же изы́детъ изъ чре́слъ твои́хъ, то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени моему́:

и соверши́ Госпо́дь сло́во сiе́, е́же глаго́ла, и бы́хъ вмѣ́сто дави́да отца́ моего́, и сѣдо́хъ на престо́лѣ Изра́илевѣ, я́коже глаго́ла Госпо́дь, и созда́хъ до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева,

и поста́вихъ въ не́мъ киво́тъ, въ не́мже е́сть завѣ́тъ Госпо́день, его́же завѣща́ Изра́илю.

И ста́ предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ, предъ всѣ́мъ мно́жествомъ Изра́илевымъ, и простре́ руцѣ́ свои́:

сотвори́ бо Соломо́нъ стоя́ло мѣ́дяно и поста́ви его́ посредѣ́ двора́ святи́лища, пя́ть лако́тъ долгота́ его́ и пя́ть лако́тъ широта́ его́ и три́ ла́кти высота́ его́: и ста́ на не́мъ, и паде́ на колѣ́на своя́ предъ всѣ́мъ мно́жествомъ Изра́илевымъ, и простре́ ру́ки своя́ на не́бо и рече́:

Го́споди Бо́же Изра́илевъ, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́ Бо́гъ на небеси́ и на земли́, сохраня́яй завѣ́тъ и ми́лость съ рабы́ твои́ми, и́же хо́дятъ предъ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ,

я́же сохрани́лъ еси́ рабу́ твоему́ дави́ду отцу́ моему́, ели́ка ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ твои́ми и рука́ми твои́ми соверши́лъ еси́, я́коже де́нь се́й:

и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, сохрани́ рабу́ твоему́ дави́ду отцу́ моему́, я́же ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ твои́ми и испо́лнилъ еси́ я́коже въ де́нь се́й, глаго́ля: не оскудѣ́етъ тебѣ́ му́жъ от лица́ моего́ сѣдя́й на престо́лѣ Изра́илевѣ, то́кмо а́ще сохраня́тъ сы́нове твои́ пути́ моя́ ходи́ти въ зако́нѣ мое́мъ, я́коже ходи́лъ еси́ предо мно́ю:

и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, да укрѣпи́тся сло́во твое́, е́же глаго́лалъ еси́ рабу́ твоему́ дави́ду:

у́бо и́стинно ли Бо́гъ обита́ти бу́детъ съ человѣ́ки на земли́? а́ще небо и небо небесе́ не довлѣ́ютъ ти́, и кольми́ па́че до́мъ се́й, его́же созда́хъ?

и при́зри на моле́нiе раба́ твоего́ и на моли́тву мою́, Го́споди Бо́же мо́й, е́же услы́шати моли́твы моя́ и моле́нiе, и́мже ра́бъ тво́й мо́лится предъ тобо́ю дне́сь,

е́же бы́ти очесе́мъ твои́мъ отве́рстымъ на до́мъ се́й де́нь и но́щь, на мѣ́сто сiе́, о не́мже глаго́лалъ еси́, да призове́тся и́мя твое́ та́мо, е́же услы́шати моли́тву, е́юже ра́бъ тво́й мо́лится на мѣ́стѣ се́мъ:

и послу́шати мольбу́ раба́ твоего́ и люді́й твои́хъ Изра́иля, ели́ка а́ще помо́лятся на мѣ́стѣ се́мъ и ты́ услы́шиши на мѣ́стѣ жили́ща твоего́ съ небесе́, и услы́шиши, и ми́лостивъ бу́деши:

а́ще согрѣши́тъ му́жъ ко и́скреннему своему́ и прiи́метъ на него́ кля́тву е́же кля́сти его́, и прiи́детъ и проклене́тъ предъ олтаре́мъ въ дому́ се́мъ,

и ты́ услы́ши от небесе́ и суди́ рабо́мъ твои́мъ, е́же возда́ти беззако́нному, и возда́ти пути́ его́ на главу́ его́, и оправди́ти пра́веднаго, воздая́ ему́ по пра́вдѣ его́:

и а́ще одолѣ́ни бу́дутъ лю́дiе твои́ Изра́иль от вра́гъ, а́ще согрѣша́тъ тебѣ́ и обратя́тся, и исповѣ́дятся и́мени твоему́, и помо́лятся предъ тобо́ю въ хра́мѣ се́мъ,

и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ люді́й твои́хъ Изра́иля и возврати́ и́хъ въ зе́млю, ю́же да́лъ еси́ и́мъ и отце́мъ и́хъ:

егда́ заключи́ши не́бо, и не бу́детъ дождя́, я́ко согрѣша́тъ тебѣ́, и помо́лятся на мѣ́стѣ се́мъ, и восхва́лятъ и́мя твое́, и обратя́тся от грѣ́хъ свои́хъ, егда́ смири́ши и́хъ,

и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ рабо́въ и люді́й твои́хъ Изра́иля, я́ко яви́ши и́мъ пу́ть бла́гъ, по нему́же по́йдутъ, и да́ждь до́ждь на зе́млю твою́, ю́же да́лъ еси́ лю́демъ твои́мъ въ наслѣ́дiе:

гла́дъ а́ще бу́детъ на земли́, губи́телство а́ще бу́детъ, возду́ха растлѣ́нiе и и́ктеръ, пру́зи и гу́сеницы а́ще бу́дутъ, и а́ще оскорби́тъ и́хъ вра́гъ предъ гра́дами и́хъ, вся́кою я́звою и вся́кою болѣ́знiю,

и вся́ка моли́тва, и вся́ко моле́нiе, е́же а́ще бу́детъ вся́кому человѣ́ку и всѣ́мъ лю́демъ твои́мъ Изра́илю, а́ще позна́етъ человѣ́къ я́зву свою́ и грѣ́хъ сво́й и простре́тъ ру́цѣ свои́ въ дому́ се́мъ,

и ты́ услы́ши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́, и очести, и да́ждь коему́ждо по путе́мъ его́, я́коже вѣ́си по се́рдцу его́, ты́ бо еди́нъ вѣ́си сердца́ сыно́въ человѣ́ческихъ,

я́ко да боя́тся тебе́, е́же ходи́ти бо всѣ́хъ путе́хъ твои́хъ вся́ дни́, въ ня́же живу́тъ на лицы́ земли́ ю́же да́лъ еси́ отце́мъ на́шымъ:

и вся́къ чужді́и, и́же нѣ́сть от люді́й твои́хъ Изра́иля, и прiи́детъ от земли́ да́льнiя ра́ди и́мене твоего́ вели́каго и ра́ди руки́ твоея́ си́льныя и мы́шцы твоея́ высо́кiя, и прiи́детъ и помо́лится на мѣ́стѣ се́мъ,

и ты́ услы́ши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́, и сотвори́ши по всему́, ели́ко призове́тъ тя́ чужді́й, да увѣ́дятъ вси́ лю́дiе земли́ и́мя твое́ и убоя́тся тебе́, я́коже лю́дiе твои́ Изра́иль, и позна́ютъ, я́ко и́мя твое́ при́звано е́сть на до́мъ се́й, его́же созда́хъ:

а́ще же изы́дутъ лю́дiе твои́ на бра́нь проти́ву супоста́тъ свои́хъ по пути́, и́мже по́слеши и́хъ, и помо́лятся тебѣ́ по пути́ гра́да сего́, его́же избра́лъ еси́ себѣ́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени твоему́,

да услы́шиши съ небесе́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши оправда́нiе и́хъ:

зане́ согрѣша́тъ тебѣ́, я́ко нѣ́сть человѣ́къ, и́же не согрѣши́тъ, и порази́ши и́хъ, и преда́си и́хъ въ ру́ки враго́въ и́хъ, и плѣня́тъ и́хъ плѣня́ющiи въ зе́млю враго́въ, въ зе́млю да́льнюю или́ бли́жнюю,

и обратя́тъ се́рдце свое́ въ земли́ и́хъ, въ ню́же плѣне́ни бу́дутъ, и та́мо обратя́тся, и помо́лятся тебѣ́ въ плѣне́нiи свое́мъ, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ,

и обратя́тся къ тебѣ́ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и все́ю душе́ю свое́ю въ земли́ плѣни́вшихъ я́, идѣ́же плѣни́ша и́хъ, и помо́лятся путе́мъ земли́ своея́, ю́же да́лъ еси́ отце́мъ и́хъ, и гра́да, его́же избра́лъ еси́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени твоему́:

да услы́шиши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши су́дъ, и ми́лостивъ бу́ди лю́демъ твои́мъ согрѣши́вшымъ ти́:

и ны́нѣ, Го́споди, да бу́дутъ отве́рстѣ о́чи твои́, и у́ши твои́ вня́тнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:

и ны́нѣ воста́ни, Го́споди Бо́же, въ поко́й тво́й, ты́ и киво́тъ крѣ́пости твоея́: свяще́нницы твои́, Го́споди Бо́же, да облеку́тся во спасе́нiе, и преподо́бнiи твои́ возвеселя́тся во благи́хъ:

Го́споди Бо́же, да не отврати́ши лица́ христа́ твоего́, помяни́ щедро́ты дави́да раба́ твоего́.

И егда́ соверши́ Соломо́нъ моля́ся, и о́гнь сни́де съ небесе́ и пояде́ всесожже́нiя и же́ртвы и сла́ва Госпо́дня испо́лни до́мъ:

и не можа́ху свяще́нницы вни́ти въ хра́мъ Госпо́день во вре́мя о́но, я́ко испо́лни сла́ва Госпо́дня до́мъ Госпо́день.

И вси́ сы́нове Изра́илевы ви́дяху сходя́щь о́гнь и сла́ву Госпо́дню на до́мъ, и падо́ша ни́цъ на зе́млю на помо́стъ по́стланъ ка́менiемъ, и поклони́шася, и восхвали́ша Го́спода, я́ко бла́гъ, я́ко во вѣ́къ ми́лость его́.

Ца́рь же и вси́ лю́дiе пожро́ша же́ртвы предъ Го́сподемъ.

И пожре́ ца́рь Соломо́нъ же́ртву воло́въ два́десять и двѣ́ ты́сящы, ове́цъ сто́ и два́десять ты́сящъ, и освяти́ до́мъ Бо́жiй ца́рь и вси́ лю́дiе.

Свяще́нницы же стоя́ху на стра́жахъ свои́хъ, и леви́ти во орга́ны поя́ху пѣ́сни Госпо́дни, я́же сотвори́ дави́дъ ца́рь къ похвале́нiю Го́спода: [я́ко бла́гъ,] я́ко во вѣ́къ ми́лость его́, пѣ́сни дави́довы [пою́ще] рука́ми свои́ми: и свяще́нницы поя́ху труба́ми предъ ни́ми, и ве́сь Изра́иль стоя́ше.

Освяти́ же Соломо́нъ сре́днее двора́, и́же предъ це́рковiю Госпо́днею, принесе́ бо ту́ всесожже́нiя и ту́ки ми́рныхъ, я́ко олта́рь мѣ́дянъ, его́же сотвори́ Соломо́нъ, не можа́ше вмѣсти́ти всесожже́нiй и же́ртвъ и ту́ковъ.

И сотвори́ Соломо́нъ пра́здникъ во вре́мя о́но се́дмь дні́й, и ве́сь Изра́иль съ ни́мъ, собра́нiе вели́ко зѣло́ от вхо́да во Ема́ѳъ да́же до пото́ка Еги́петска:

сотвори́ же въ де́нь осмы́й торжество́, поне́же освяще́нiю олтаря́ сотвори́ се́дмь дні́й пра́здникъ.

И въ де́нь два́десять тре́тiй ме́сяца седма́го отпусти́ люді́й въ жили́ще и́хъ веселя́щихся и ра́дующихся о благи́хъ, я́же сотвори́ Госпо́дь дави́ду и Соломо́ну и Изра́илю лю́демъ свои́мъ.

И соверши́ Соломо́нъ до́мъ Госпо́день и до́мъ царе́въ: и вся́, ели́ка восхотѣ́ въ се́рдцы свое́мъ Соломо́нъ твори́ти въ дому́ Госпо́дни и въ дому́ свое́мъ, благопоспѣши́ся.

И яви́ся Госпо́дь Соломо́ну но́щiю и рече́ ему́: услы́шахъ моле́нiе твое́ и избра́хъ мѣ́сто сiе́ мнѣ́ въ до́мъ же́ртвы:

а́ще заключу́ не́бо, и до́ждь не излiе́тся, и а́ще повелю́ пруго́мъ поя́сти дре́во, и а́ще послю́ губи́телство на лю́ди моя́,

и а́ще посра́млени бу́дутъ лю́дiе мои́, на ни́хже при́звано е́сть и́мя мое́, и помо́лятся, и взы́щутъ лица́ моего́, и отвратя́тся от путі́й свои́хъ злы́хъ: и а́зъ услы́шу съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ду грѣхо́мъ и́хъ, и изцѣлю́ зе́млю и́хъ:

и ны́нѣ о́чи мои́ бу́дутъ отве́рстѣ, и у́ши мои́ послу́шнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:

и ны́нѣ избра́хъ и освяти́хъ до́мъ се́й, да бу́детъ на мое́ ту́ да́же до вѣ́ка, и бу́дутъ о́чи мои́ и се́рдце мое́ ту́ вся́ дни́:

ты́ же а́ще ходи́ти бу́деши предо мно́ю, я́коже ходи́лъ дави́дъ оте́цъ тво́й, и сотвори́ши по всѣ́мъ, я́же повелѣ́хъ тебѣ́, и повелѣ́нiя моя́ и судьбы́ моя́ сохрани́ши:

и воздви́гну престо́лъ ца́рства твоего́, я́коже завѣща́хъ дави́ду отцу́ твоему́ глаго́ля: не отъи́мется от тебе́ му́жъ во́ждь во Изра́или:

а́ще же отвратите́ся вы́ и оста́вите повелѣ́нiя моя́ и за́повѣди моя́, я́же преда́хъ ва́мъ, и по́йдете и послу́жите бого́мъ ины́мъ и покло́нитеся и́мъ,

исто́ргну ва́съ от земли́, ю́же да́хъ ва́мъ: и до́мъ се́й, его́же освяти́хъ и́мени моему́, отве́ргу от лица́ моего́ и преда́мъ его́ въ при́тчу и въ по́вѣсть всѣ́мъ язы́комъ:

и до́мъ се́й высо́кiй [въ при́тчу], вся́къ мимоходя́й его́ ужа́снется и рече́тъ: почто́ сотвори́ Госпо́дь та́ко земли́ се́й и до́му сему́?

и отвѣща́ютъ: я́ко оста́виша Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ, и́же изведе́ и́хъ от земли́ Еги́петскiя, и прiя́ша бо́ги чужды́я, и поклони́шася и́мъ, и порабо́таша и́мъ, и сего́ ра́ди наведе́ на ни́хъ вся́ сiя́ зла́я.

И бы́сть по два́десяти лѣ́тѣхъ, въ ни́хже созда́ Соломо́нъ до́мъ Госпо́день и до́мъ сво́й,

и гра́ды я́же даде́ хира́мъ Соломо́ну, созда́ о́ны Соломо́нъ и всели́ ту́ сы́ны Изра́илевы.

И прiи́де Соломо́нъ во Ема́ѳъ-су́ва и одержа́ его́.

И созда́ Ѳедмо́ръ въ пусты́ни и вся́ гра́ды крѣ́пкiя, я́же созда́ во Ема́ѳѣ.

Состро́и же веѳоро́нъ вы́шнiй и веѳоро́нъ ни́жнiй, гра́ды укрѣпле́ны стѣна́ми, врата́ми и верея́ми:

и Валаа́ѳъ, и вся́ гра́ды крѣ́пкiя, и́же бы́ша Соломо́ну, и вся́ гра́ды колесни́цъ и гра́ды ко́нникъ, и ели́ка восхотѣ́ Соломо́нъ по жела́нiю созда́ти бо Иерусали́мѣ и въ Лива́нѣ и во все́мъ ца́рствѣ свое́мъ.

Ве́сь наро́дъ оста́вшiйся от Хетте́а и Аморре́а, и Ферезе́а и Еве́а и Иевусе́а, и́же не бя́ху от пле́мене Изра́илева,

но бѣ́ша от сыно́въ и́хъ оста́вшихся по ни́хъ на земли́, и́хже не изби́ша сы́нове Изра́илевы, подведе́ и́хъ Соломо́нъ въ да́нь да́же до дне́ сего́.

От сыно́въ же Изра́илевыхъ не даде́ Соломо́нъ въ рабы́ ца́рству своему́: ті́и бо бя́ху му́жiе ра́тницы и кня́зи, и си́льнiи и нача́лницы колесни́цъ и ко́нникъ его́.

И сі́и нача́лницы предстоя́щихъ царю́ Соломо́ну, двѣ́сти пятьдеся́тъ приста́вницы надъ дѣ́лы людски́ми.

Дще́рь же фарао́ню преведе́ Соломо́нъ от гра́да дави́дова въ до́мъ, его́же созда́ е́й, рече́ бо: да не обита́етъ жена́ моя́ въ дому́ дави́да царя́ Изра́илева, поне́же освяще́нъ е́сть, а́може вни́де киво́тъ Госпо́день.

Тогда́ вознесе́ Соломо́нъ всесожже́нiя Го́сподеви на олта́рь, его́же созда́ Го́сподеви предъ хра́момъ,

по словеси́ от дне́ до дне́ возноси́ти, по повелѣ́нiю Моисе́еву, въ суббо́ты и въ новоме́сячiя и въ пра́здники, три́жды въ го́дъ, въ пра́здникъ опрѣсно́ковъ и въ пра́здникъ седми́цъ и въ пра́здникъ ку́щей.

И поста́ви по разсужде́нiю дави́да отца́ своего́ раздѣле́нiя свяще́нникомъ и по служе́ниемъ и́хъ: и леви́ты надъ стра́жами и́хъ, да хва́лятъ и слу́жатъ предъ свяще́нники по чи́ну еди́наго коего́ждо дні́й: и две́рницы по раздѣле́ниемъ и́хъ, по врато́мъ и врато́мъ: та́ко бо повелѣ́ дави́дъ человѣ́къ Бо́жiй.

Не преступи́ша за́повѣдiй царе́выхъ о свяще́нницѣхъ и леви́тѣхъ по вся́кому словеси́, и въ сокро́вищихъ.

И угото́вася вся́ко дѣ́ланiе от дне́, въ о́ньже основа́, до дне́, въ о́ньже соверши́ Соломо́нъ до́мъ Госпо́день.

Тогда́ и́де Соломо́нъ въ гасiо́нъгаве́ръ и во Ела́ѳъ, и́же при мо́ри въ земли́ Идуме́йстѣй.

И посла́ хира́мъ руко́ю слу́гъ свои́хъ корабли́ и рабы́ зна́ющыя морскі́я прохо́ды, и хожда́ху съ рабы́ Соломо́ними въ Софи́ръ, и взя́ша отту́ду четы́реста и пятьдеся́тъ тала́нтъ зла́та и принесо́ша ко царю́ Соломо́ну.

Цари́ца же са́вска услы́ша и́мя Соломо́ново и прiи́де искуси́ти его́ гада́ньми во Иерусали́мѣ съ си́лою тя́жкою зѣло́: и велблю́ды нося́щiи арома́ты и зла́та мно́жество и ка́менiя драга́го: и прiи́де къ Соломо́ну и глаго́ла ему́ вся́, ели́ка бѣ́ша въ се́рдцы ея́.

И возвѣсти́ е́й Соломо́нъ вся́ словеса́ ея́, и не пре́йде сло́во, его́же бы не возвѣсти́лъ е́й.

И ви́дѣ цари́ца са́вска прему́дрость Соломо́ню, и до́мъ его́же созда́,

И я́ди столо́въ его́, и сѣда́лища рабо́въ его́, и состоя́нiе служе́бниковъ его́ и ри́зы и́хъ, и виноче́рпчiя его́ и украше́нiе и́хъ, и всесожже́нiя, я́же жря́ше въ дому́ Госпо́дни, и внѣ́ себе́ бы́сть.

Рече́ же ко царю́: и́стинно е́сть сло́во, е́же слы́шахъ въ земли́ мое́й о словесѣ́хъ твои́хъ и о прему́дрости твое́й:

и не вѣ́ровахъ словесе́мъ и́хъ, до́ндеже прiидо́хъ, и ви́дѣста о́чи мои́, и се́, не возвѣсти́ша мнѣ́ полови́ны мно́жества прему́дрости твоея́: приложи́лъ еси́ ко слы́шанiю я́же слы́шахъ:

блаже́ни му́жiе твои́ и блаже́ни раби́ твои́ сі́и, и́же предстоя́тъ предъ тобо́ю на вся́ко вре́мя и слы́шатъ прему́дрость твою́:

да бу́детъ Госпо́дь Бо́гъ тво́й благослове́нъ, и́же благоволи́ въ тебѣ́, е́же да́ти тя́ на престо́лъ сво́й царя́ Го́споду Бо́гу твоему́: зане́ возлюби́ Госпо́дь Бо́гъ тво́й Изра́иля, е́же утверди́ти его́ во вѣ́къ, и поста́ви тя́ надъ ни́ми царя́, да сотвори́ши су́дъ и пра́вду.

Даде́ же царю́ сто́ два́десять тала́нтъ зла́та и арома́ты мно́ги зѣло́ и ка́менiе драго́е, и не бы́ша арома́ты таковы́ я́ко сiя́, я́же даде́ цари́ца са́вска царю́ Соломо́ну.

Но и раби́ хира́мовы съ рабы́ Соломо́ними приноша́ху зла́то Соломо́ну драго́е.

И сотвори́ Соломо́нъ ца́рь от дре́въ пе́вговыхъ степе́ни въ до́мъ Госпо́день и въ до́мъ царе́въ, и гу́сли и псалти́ри пѣ́сней, и никогда́же ви́дѣна бы́ша въ земли́ Иу́динѣ пре́жде такоа́я.

Ца́рь же Соломо́нъ даде́ ца́рицѣ са́встѣй вся́ по жела́нiю ея́, и́хже проси́ла, кромѣ́ всѣ́хъ я́же принесе́ царю́ Соломо́ну, и возврати́ся въ зе́млю свою́.

Бѣ́ же вѣ́съ зла́та приноси́маго къ Соломо́ну на вся́ко лѣ́то ше́сть со́тъ шестьдеся́тъ ше́сть тала́нтъ зла́та,

кромѣ́ муже́й по́дданныхъ и купцо́въ, и́же приноша́ху, и всѣ́хъ царе́й Ара́вскихъ и вла́стелей земли́, и́же вси́ приноша́ху зла́то и сребро́ царю́ Соломо́ну.

Сотвори́ у́бо ца́рь Соломо́нъ двѣ́сти щито́въ златы́хъ тя́гненыхъ, ше́сть со́тъ златни́къ чи́стыхъ бя́ху во еди́нѣмъ щитѣ́:

и три́ста щито́въ златы́хъ тя́гненыхъ, по три́ста златни́къ бя́ше во еди́нѣмъ ко́емждо щитѣ́, и положи́ я́ ца́рь въ дому́ дре́ва Лива́нова.

Сотвори́ же ца́рь престо́лъ от слоно́выхъ зубо́въ вели́къ, и позлати́ его́ зла́томъ чи́стымъ,

и ше́сть степе́нiй у престо́ла позлаще́ни зла́томъ, и мы́шчицы двѣ́ ту́ду и сю́ду надъ престо́ломъ сѣда́лища, и два́ льва́ стоя́ща бли́зъ мы́шчцей,

и двана́десять льво́въ стоя́щихъ та́мо на шести́ степе́нехъ от обои́хъ стра́нъ: и не бы́сть тако́въ престо́лъ во вся́цѣмъ ца́рствѣ.

Вси́ же сосу́ди царя́ Соломо́на бя́ху зла́ты, и вси́ сосу́ди до́му дубра́вы Лива́нскiя зла́томъ окруже́ны, сребро́ бо во дне́хъ Соломо́нихъ ни во что́ вмѣня́шеся:

зане́ кора́бль царе́въ хожда́ше въ Ѳарси́съ съ рабы́ хира́мовыми, еди́ницею въ лѣ́та три́ прихожда́ше кора́бль от Ѳарси́са ко царю́, по́лнъ зла́та и сребра́ и зубо́въ слоно́выхъ и обезъянъ.

И возвели́чися Соломо́нъ па́че всѣ́хъ царе́й земны́хъ бога́тствомъ и му́дростiю.

Вси́ же ца́рiе зе́мстiи жела́ху ви́дѣти лице́ Соломо́не и слы́шати прему́дрость его́, ю́же даде́ Бо́гъ въ се́рдце его́:

и приноша́ху ему́ кі́йждо да́ры своя́, сосу́ды сре́бряны и зла́ты, и одѣя́нiя и ста́кту, и сла́дости, ко́ни и мски́, на вся́кое лѣ́то.

И бя́ху царю́ Соломо́ну четы́редесять ты́сящъ кобыли́цъ къ колесни́цы и двана́десять ты́сящъ ко́нникъ, и поста́ви и́хъ во градѣ́хъ колесни́чныхъ и со царе́мъ во Иерусали́мѣ.

И бы́ть во́ждь всѣ́хъ царе́й от рѣки́ [Евфра́та] да́же до земли́ иноплеме́нникъ и да́же до предѣ́лъ Еги́петскихъ.

И даде́ ца́рь зла́то и сребро́ во Иерусали́мѣ я́ко ка́менiе, и ке́дры я́ко черни́чiе, е́же [ражда́ется] въ поля́хъ мно́жество.

И приводя́ху ко́ни Соломо́ну от Еги́пта и от всея́ земли́.

И про́чая словеса́ Соломо́ня пе́рвая и послѣ́дняя, се́, сiя́ пи́сана су́ть въ словесѣ́хъ наѳа́на проро́ка и въ словесѣ́хъ Ахі́и Силони́ты и въ видѣ́нiихъ Иои́ля ви́дящаго, проти́ву иеровоа́ма сы́на нава́това.

И ца́рствова Соломо́нъ во Иерусали́мѣ надъ всѣ́мъ Изра́илемъ четы́редесять лѣ́тъ.

И у́спе Соломо́нъ со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́да отца́ его́. И воцари́ся ровоа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

И прiи́де ровоа́мъ въ Cихе́мъ, зане́ въ Cихе́мъ ве́сь Изра́иль сни́деся поста́вити его́ царе́мъ.

И бы́сть егда́ услы́ша иеровоа́мъ сы́нъ нава́товъ, и́же бѣ́ во Еги́птѣ, я́ко убѣже́ от лица́ Соломо́на царя́, и обита́ иеровоа́мъ во Еги́птѣ, и возврати́ся иеровоа́мъ от Еги́пта.

И посла́ша и призва́ша его́. И прiи́де иеровоа́мъ и все́ собра́нiе Изра́илево ко царю́ ровоа́му, глаго́люще:

оте́цъ тво́й ожесточи́ и́го на́ше, ты́ же ны́нѣ осла́би от рабо́ты отца́ твоего́ же́стокiя и от и́га его́ тя́жкаго, е́же возложи́ на на́съ, и послу́жимъ тебѣ́.

И рече́ и́мъ: поиди́те да́же до трiе́хъ дні́й и прiиди́те ко мнѣ́. И отидо́ша лю́дiе.

И собра́ ца́рь ровоа́мъ старѣ́йшины, и́же стоя́ху предъ Соломо́нъ отце́мъ его́, егда́ еще́ живя́ше, глаго́ля: како́въ вы́ даете́ совѣ́тъ отвѣща́ти лю́демъ си́мъ?

И рѣ́ша ему́: а́ще дне́сь бу́деши во благо́е лю́демъ си́мъ, и благоугоди́ши, и рече́ши и́мъ словеса́ блага́я, то́ послу́жатъ тебѣ́ во вся́ дни́.

И оста́ви совѣ́тъ старѣ́йшинъ, его́же совѣща́ша ему́: и совѣ́товаше со ю́ношами, и́же съ ни́мъ воспита́ни бя́ху и стоя́ху предъ ни́мъ,

и рече́ къ ни́мъ: что́ вы́ собѣ́туете, да отвѣща́ю лю́демъ си́мъ, и́же рѣ́ша мнѣ́, глаго́люще: облегчи́ и́го, е́же наложи́ на ны́ оте́цъ тво́й?

И отвѣща́ша ему́ о́троцы воспита́ннiи съ ни́мъ, глаго́люще: та́ко рече́ши лю́демъ, и́хже реко́ша тебѣ́, глаго́люще: оте́цъ тво́й отягчи́ и́го на́ше, ты́ же облегчи́ на́мъ: та́ко отвѣща́й къ ни́мъ: ме́ншiй пе́рстъ мо́й толстѣ́е е́сть чре́слъ отца́ моего́:

оте́цъ мо́й наложи́ ва́мъ тя́жкое и́го, а́зъ же [тя́гости] приложу́ на и́го ва́ше: оте́цъ мо́й би́лъ ва́съ бичми́, а́зъ же бу́ду би́ти ва́съ скорпiо́нами.

И прiи́де иеровоа́мъ и вси́ лю́дiе къ ровоа́му въ де́нь тре́тiй, я́коже повелѣ́ и́мъ ца́рь, глаго́ля: возврати́теся ко мнѣ́ въ де́нь тре́тiй.

И отвѣща́ ца́рь же́стоко, и оста́ви ца́рь ровоа́мъ совѣ́тъ старѣ́йшинъ, и рече́ къ ни́мъ по совѣ́ту ю́ношъ, глаго́ля:

оте́цъ мо́й отяготи́ и́го ва́ше, а́зъ же приложу́ къ нему́: оте́цъ мо́й би́лъ ва́съ бичми́, а́зъ же би́ти бу́ду вы́ скорпiо́нами.

И не послу́ша ца́рь люді́й, я́ко бѣ́ превраще́нiе от Бо́га, глаго́ля: возста́ви Госпо́дь сло́во свое́, е́же глаго́ла руко́ю Ахі́и Силони́ты о иеровоа́мѣ сы́нѣ нава́товѣ

и о все́мъ Изра́или, зане́ не послу́ша ца́рь и́хъ. И отвѣща́ша лю́дiе ко царю́, глаго́люще: ка́я на́мъ ча́сть въ дави́дѣ и наслѣ́дiе въ сы́нѣ Иессе́евѣ? возврати́ся въ жили́ща твоя́, Изра́илю, ны́нѣ смотри́ до́му твоего́, дави́де. И и́де ве́сь Изра́иль въ жили́ща своя́.

Му́жiе же Изра́илевы, и́же обита́ху во градѣ́хъ Иу́диныхъ, воцари́ша надъ собо́ю ровоа́ма.

И посла́ ца́рь ровоа́мъ къ ни́мъ Адонира́ма бы́вша надъ да́ньми, и ка́менiемъ поби́ша его́ сы́нове Изра́илевы, и у́мре. И услы́ша ца́рь ровоа́мъ, и потща́ся взы́ти на колесни́цу, и побѣже́ во Иерусали́мъ.

И отве́ржеся Изра́иль от до́му дави́дова да́же до дне́ сего́.

Прiи́де же ровоа́мъ во Иерусали́мъ, и созва́ [ве́сь] до́мъ Иу́динъ и Венiами́нь, сто́ о́смьдесятъ ты́сящъ избра́нныхъ ю́ношей творя́щихъ бра́нь, и воева́ше проти́ву Изра́иля и иеровоа́ма, да обрати́тъ къ себѣ́ ца́рство.

И бы́сть сло́во Госпо́дне къ саме́ю человѣ́ку Бо́жiю, глаго́ля:

глаго́ли къ ровоа́му сы́ну Соломо́ню, царю́ Иу́дину, и ко всему́ Изра́илю, и́же е́сть во Иу́дѣ и Венiами́нѣ:

сiя́ рече́ Госпо́дь: не восходи́те, ниже́ ополча́йтеся проти́ву бра́тiи ва́шея: возврати́теся кі́йждо въ до́мъ сво́й, зане́ от мене́ бы́сть глаго́лъ се́й. И послу́шаша сло́ва Госпо́дня, и возврати́шася, и не поидо́ша проти́ву иеровоа́ма.

Обита́ же ровоа́мъ во Иерусали́мѣ и созда́ гра́ды стѣна́ты во Иуде́и:

состро́и же Виѳлее́мъ и ета́мъ, и Ѳекуе́

и веѳсу́ръ, и сокхо́ѳъ и Одолла́мъ,

и ге́ѳъ и Мариса́нъ, и зи́фъ

и Адуре́мъ, и лахи́съ и ази́ку,

и Сала́ю и Ело́нъ и Хевро́нъ, и́же е́сть Иу́динъ и Венiами́нь, гра́ды крѣ́пкiя:

и укрѣпи́ и́хъ стѣна́ми, и поста́ви въ ни́хъ нача́лники, житохрани́лища, и еле́й и вино́,

во вся́цѣмъ гра́дѣ щиты́ и ко́пiя, и укрѣпи́ и́хъ во мно́жествѣ зѣло́, и бы́ста подъ ни́мъ Иу́да и Венiами́нъ.

Свяще́нницы же и леви́ты, и́же бя́ху во все́мъ Изра́или, собра́шася къ нему́ от всѣ́хъ предѣ́лъ:

я́ко оста́виша леви́ти селе́нiя одержа́нiя своего́ и поидо́ша ко Иу́дѣ во Иерусали́мъ, поне́же изгна́ и́хъ иеровоа́мъ и сы́нове его́, е́же не служи́ти Го́сподеви:

и поста́ви себѣ́ жерцы́ на высо́кихъ, и и́доломъ, и су́етнымъ, и телце́мъ, и́хже сотвори́ иеровоа́мъ.

И изгна́ и́хъ от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, и́же вда́ша се́рдце свое́, да взы́щутъ Го́спода Бо́га Изра́илева: и прiидо́ша во Иерусали́мъ пожре́ти Го́споду Бо́гу оте́цъ свои́хъ:

и укрѣпи́ша ца́рство Иу́дино. И укрѣпи́ся ровоа́мъ сы́нъ Соломо́нь въ три́ лѣ́та, хожда́ше бо по путе́мъ дави́да и Соломо́на отца́ своего́ лѣ́та три́.

И взя́ себѣ́ ровоа́мъ жену́ Моола́ѳу, дще́рь иеримо́ѳа сы́на дави́дова, и Авиге́ю дще́рь Елiа́ва сы́на Иессе́ова.

И роди́ ему́ сы́ны: Иеу́са и саморі́а и заа́ма.

По си́хъ же поя́ себѣ́ маа́ху дще́рь Авессало́млю, и роди́ ему́ Аві́ю и Иеѳѳі́а, и зи́зу и Салимо́ѳа.

И возлюби́ ровоа́мъ маа́ху дще́рь Авессало́млю па́че всѣ́хъ же́нъ свои́хъ и подло́жницъ свои́хъ, я́ко же́нъ осмьна́десять имѣ́ и подло́жницъ шестьдеся́тъ: и роди́ два́десять о́смь сыно́въ и шестьдеся́тъ дще́рей.

И поста́ви въ нача́лника ровоа́мъ Аві́ю сы́на маа́хина и кня́земъ надъ все́ю бра́тiею его́, того́ бо и царе́мъ сотвори́ти помышля́ше.

И возрасте́ па́че всѣ́хъ бра́тiй свои́хъ во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ Иу́диныхъ и Венiами́нихъ и во градѣ́хъ крѣ́пкихъ, и даде́ и́мъ пи́щи мно́жество мно́го, и мно́гихъ взыска́ же́нъ.

И бы́сть егда́ устро́ися ца́рство ровоа́мово, и укрѣпи́ся, оста́ви за́повѣди Госпо́дни, и ве́сь Изра́иль съ ни́мъ.

И бы́сть въ лѣ́то пя́тое ца́рства ровоа́мля взы́де сусаки́мъ ца́рь Еги́петскiй на Иерусали́мъ, зане́ согрѣши́ша предъ Го́сподемъ,

съ ты́сящiю и двѣма́ сты́ колесни́цъ и шестьдеся́тъ ты́сящъ ко́нникъ, и не бѣ́ числа́ наро́ду прише́дшему съ ни́мъ от Еги́пта, Ливи́ане, троглоди́тяне и еѳiо́пляне:

и взя́ша гра́ды крѣ́пкiя, и́же бя́ху во Иу́дѣ, и прiидо́ша да́же до Иерусали́ма.

Саме́а же проро́къ вни́де къ ровоа́му и къ нача́лникомъ Иу́динымъ, и́же со́брани бя́ху во Иерусали́мъ от лица́ сусаки́мова, и рече́ къ ни́мъ: сiя́ рече́ Госпо́дь: вы́ оста́висте мя́, и а́зъ оста́влю ва́съ въ руку́ сусаки́ма.

И посрами́шася нача́лницы Изра́илевы и ца́рь и реко́ша: пра́веденъ Госпо́дь.

Егда́ же ви́дѣ Госпо́дь, я́ко смири́шася, и бы́сть сло́во Госпо́дне къ саме́ю, глаго́ля: смири́шася, не разорю́ и́хъ, и да́мъ и́мъ вма́лѣ спасе́нiе, и не ука́нетъ я́рость моя́ на Иерусали́мъ,

оба́че бу́дутъ въ рабы́, да позна́ютъ рабо́ту мою́ и рабо́ту ца́рства земли́.

И взы́де сусаки́мъ ца́рь Еги́петскiй во Иерусали́мъ, и взя́ сокро́вища, я́же въ дому́ Госпо́дни, и сокро́вища, я́же въ дому́ царе́вѣ, вся́ взя́: и взя́ щиты́ златы́я, и́хже сотвори́ Соломо́нъ.

И сотвори́ ца́рь ровоа́мъ щиты́ мѣ́дяны вмѣ́сто и́хъ. И поста́ви на ни́мъ сусаки́мъ ца́рь Еги́петскiй нача́лниковъ предходя́щихъ стрегу́щихъ врата́ царе́ва:

и бы́сть внегда́ входи́ти царю́ въ до́мъ Госпо́день, вхожда́ху стрегу́щiи и предходя́щiи, и обраща́ющеся восхожда́ху предходя́щiи ко оружехрани́телницѣ свое́й.

И егда́ смири́ся то́й, отврати́ся от него́ я́рость Госпо́дня, а не въ разоре́нiе въ коне́цъ: и́бо и во Иу́дѣ бя́ху словеса́ бла́га.

И укрѣпи́ся ца́рь ровоа́мъ во Иерусали́мѣ и ца́рствова: четы́редесяти же и еди́наго лѣ́та бы́сть ровоа́мъ, егда́ ца́рствовати нача́, и седмьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ, во гра́дѣ, его́же избра́ Госпо́дь, да имену́ется и́мя его́ ту́ от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ. И́мя же ма́тери его́ ноома́ Аммани́тыня.

И сотвори́ лука́вое, я́ко не испра́ви се́рдца своего́, да взы́щетъ Го́спода.

Словеса́ же ровоа́мова пе́рвая и послѣ́дняя не се́ ли, су́ть пи́сана въ словесѣ́хъ саме́а проро́ка и а́дда прови́дящаго, и дѣя́нiя его́? И воева́ше ровоа́мъ и иеровоа́мъ во вся́ дни́.

И у́мре ровоа́мъ и погребе́нъ бы́сть со отцы́ свои́ми во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся Аві́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Въ лѣ́то осмоена́десять ца́рства иеровоа́мля воцари́ся Аві́а надъ Иу́дою:

три́ лѣ́та ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ мааха́ дще́рь урiи́лева от гавао́на. И бѣ́ бра́нь между́ иеровоа́момъ и между́ Аві́ею.

И ополчи́ся Аві́а въ си́лѣ во́инскiя си́лы, въ четы́рехъ ста́хъ ты́сящахъ муже́й си́льныхъ: иеровоа́мъ же устро́и сопроти́ву его́ бра́нь во осми́ ста́хъ ты́сящахъ муже́й вое́нныхъ крѣ́пкихъ си́лою.

Ста́ же Аві́а на горѣ́ сомо́ри, я́же е́сть на горѣ́ Ефре́мли, и рече́: слы́шите иеровоа́мъ и ве́сь Изра́иль:

или́ не вѣ́сте, я́ко Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ даде́ ца́рство дави́ду надъ Изра́илемъ во вѣ́ки и сыново́мъ его́ въ завѣ́тъ вѣ́ченъ?

и воста́ иеровоа́мъ сы́нъ нава́товъ, ра́бъ Соломо́на сы́на дави́дова, и отве́ржеся от господи́на своего́:

и собра́шася къ нему́ му́жiе па́губнiи, сы́нове законопресту́пнiи, и воста́ проти́ву ровоа́ма сы́на Соломо́нова, ровоа́мъ же бѣ́ юнѣ́йшiй и се́рдцемъ страшли́въ, и не возмо́же противоста́ти лицу́ его́:

и ны́нѣ вы́ глаго́лете противоста́ти лицу́ ца́рства Госпо́дня въ руцѣ́ сыно́въ дави́довыхъ: и вы́ мно́зи зѣло́, и съ ва́ми телцы́ златі́и, и́хже сотвори́ ва́мъ иеровоа́мъ въ бо́ги:

не изверго́сте ли свяще́нниковъ Госпо́днихъ сыно́въ Ааро́нихъ и леви́товъ, и сотвори́сте себѣ́ жерцы́ от люді́й всея́ земли́, приходя́й напо́лнити ру́ку свою́ телце́мъ от воло́въ и овна́ми седмiю́, и сотвори́ся жерце́мъ не су́щему бо́гу:

мы́ же Го́спода Бо́га на́шего не оста́вихомъ, и свяще́нницы его́ слу́жатъ Го́споду, сы́нове Ааро́ни и леви́ти,

и по чреда́мъ свои́мъ жру́тъ Го́споду всесожже́нiя у́тро и предъ ве́черомъ, и ѳимiа́мъ сложе́нiя, и предложе́нiя хлѣ́бовъ на трапе́зѣ чи́стѣй, и свѣти́лникъ златы́й, и свѣ́щники возжже́нiя возжиза́ти къ ве́черу: мы́ бо храни́мъ стражбы́ Го́спода Бо́га оте́цъ на́шихъ, вы́ же его́ оста́висте:

и се́, съ на́ми въ нача́лѣ Госпо́дь, и свяще́нницы его́, и трубы́ зна́менованiя, е́же зна́менати проти́ву ва́мъ: сы́нове Изра́илевы, не ра́туйте проти́ву Го́спода Бо́га оте́цъ ва́шихъ, поне́же не благопоспѣши́тся ва́мъ.

Иеровоа́мъ же обрати́ подса́ду прiити́ ему́ созади́, и бы́сть проти́ву Иу́ды [са́мъ], подса́да же созади́.

И обрати́ся Иу́да, и се́, ему́ бра́нь сопреди́ и созади́, и возопи́ша ко Го́споду, и свяще́нницы воструби́ша труба́ми:

и возопи́ша му́жiе Иу́дины. И бы́сть вопiю́щымъ муже́мъ Иу́динымъ, и Госпо́дь порази́ иеровоа́ма и Изра́иля предъ Аві́ею и Иу́дою:

и бѣжа́ша сы́нове Изра́илевы от лица́ Иу́ды, и предаде́ и́хъ Госпо́дь Бо́гъ въ ру́ки и́хъ:

и порази́ и́хъ Аві́а и лю́дiе его́ я́звою вели́кою, и падо́ша ра́нени от Изра́иля пя́ть со́тъ ты́сящъ муже́й крѣ́пкихъ.

И смири́шася сы́нове Изра́илевы въ де́нь то́й, и укрѣпи́шася сы́нове Иу́дины, я́ко упова́ша на Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

Погна́ же Аві́а вслѣ́дъ иеровоа́ма и взя́ от него́ гра́ды: Веѳи́ль и се́ла его́, и Иеси́ну и се́ла ея́, и Ефро́нъ и се́ла его́.

И не возмо́же ктому́ проти́витися иеровоа́мъ во вся́ дни́ Аві́и, и порази́ его́ Госпо́дь: и у́мре.

Аві́а же укрѣпи́ся, и поя́тъ себѣ́ же́нъ четырена́десять, и роди́ два́десять два́ сы́на и шестьна́десять дще́рей.

Про́чая же словеса́ Ави́ева и дѣя́нiя его́ и словеса́ его́ пи́сана въ кни́зѣ а́дды проро́ка.

И у́спе Аві́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся а́са сы́нъ его́ вмѣ́сто его́ во дни́ же а́сы почи́ земля́ Иу́дина лѣ́тъ де́сять.

И сотвори́ а́са благо́е и пра́вое предъ Го́сподемъ Бо́гомъ свои́мъ:

и отве́рже олтари́ чужды́хъ и высо́кая, и сокруши́ и́долы и посѣче́ дубра́вы:

и повелѣ́ Иу́дѣ, да взы́щетъ Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ и да сотвори́тъ зако́нъ его́ и за́повѣди:

и изве́рже изъ всѣ́хъ градо́въ Иу́диныхъ олтари́ и и́долы, и ца́рствова въ ми́рѣ.

И созда́ гра́ды крѣ́пки въ земли́ Иу́динѣ, зане́ въ поко́и бы́сть земля́, и не бѣ́ ему́ бра́ни въ лѣ́та сiя́, ми́ръ бо Госпо́дь даде́ ему́.

Рече́ же Иу́дѣ: сози́ждемъ гра́ды сiя́, и сотвори́мъ стѣ́ны и столпы́, и врата́ и вереи́, до́ндеже земле́ю госпо́дствуемъ: зане́ я́коже взыска́хомъ Го́спода Бо́га на́шего, взыска́ и на́съ, и воздаде́ на́мъ ми́ръ о́крестъ, и благопоспѣ́шствова на́мъ.

И бы́сть си́ла а́сѣ оружено́сцевъ нося́щихъ щиты́ и ко́пiя въ земли́ Иу́динѣ три́ста ты́сящъ, въ земли́ же Венiами́ни щи́тниковъ и стрѣлце́въ двѣ́сти о́смьдесятъ ты́сящъ: вси́ сі́и во́ини си́льнiи.

Изы́де же проти́ву и́хъ зара́й еѳiо́плянинъ съ си́лою въ ты́сящы ты́сящей, и колесни́цъ три́ста, и прiи́де да́же до мари́са.

И изы́де а́са проти́ву ему́ и устро́и бра́нь въ де́бри на сѣ́веръ мари́са.

И возопи́ а́са ко Го́споду Бо́гу своему́ и рече́: Го́споди, не изнемо́жетъ у тебе́ спаса́ти во мно́гихъ и въ ма́лыхъ, укрѣпи́ на́съ, Го́споди Бо́же на́шъ, я́ко на тя́ упова́хомъ и о и́мени твое́мъ изыдо́хомъ на мно́жество мно́гое сiе́: Го́споди Бо́же на́шъ, ты́ еси́ Бо́гъ, да не превозмо́жетъ проти́ву тебе́ человѣ́къ.

И порази́ Госпо́дь еѳiо́пы предъ а́сою и Иу́дою и бѣжа́ша еѳiо́пи:

и погна́ и́хъ а́са и лю́дiе его́ да́же до гедо́ра: и падо́ша еѳiо́пи, да́же не бы́ти въ ни́хъ оста́нку, я́ко сотре́ни бы́ша предъ Го́сподемъ и предъ си́лою его́, и плѣни́ша коры́сти мно́ги:

и изсѣко́ша ве́си и́хъ о́крестъ гедо́ра, вели́къ бо стра́хъ Госпо́день объя́тъ и́хъ, и плѣни́ша вся́ гра́ды и́хъ, зане́ мно́ги коры́сти бы́ша въ ни́хъ:

и ку́щы ско́тскiя и Амазо́новъ изсѣко́ша, и взя́ша скота́ мно́жество и велблю́ды, и возврати́шася во Иерусали́мъ.

Аза́рiа же сы́нъ Ада́довъ, бы́сть на не́мъ Ду́хъ Бо́жiй:

и изы́де во срѣ́тенiе а́сѣ и всему́ Иу́дѣ и Венiами́ну и рече́ ему́: услы́шите мя́, а́са и ве́сь Иу́да и Венiами́нъ: Госпо́дь съ ва́ми, я́ко бы́сте съ ни́мъ: и а́ще взы́щете его́, обря́щется ва́мъ, а́ще же оста́вите его́, оста́витъ ва́съ:

мно́зи дні́е [бу́дутъ] во Изра́или безъ Бо́га и́стиннаго и безъ свяще́нника уча́щаго и безъ зако́на:

егда́ же обратя́тся въ печа́ли ко Го́споду Бо́гу Изра́илеву и взы́щутъ его́, и обря́щется и́мъ:

и во вре́мя о́но не бу́детъ ми́ръ исходя́щему и входя́щему, я́ко у́жасъ Госпо́день на всѣ́хъ обита́ющихъ на земли́

и ополчи́тся язы́къ на язы́къ и гра́дъ проти́ву гра́да, я́ко Госпо́дь смути́тъ и́хъ во вся́цѣй печа́ли:

и вы́ укрѣпи́теся, и да не ослабѣ́ютъ ру́ки ва́шя, е́сть бо мзда́ дѣ́лу ва́шему.

И егда́ услы́ша а́са словеса́ сiя́ и проро́чество аза́рiи проро́ка, укрѣпи́ся и отъя́ вся́ и́долы от всея́ земли́ Иу́дины и Венiами́ни и от градо́въ, и́хже содержа́ше иеровоа́мъ въ горѣ́ Ефре́мли, и освяти́ олта́рь Госпо́день, и́же бѣ́ предъ хра́момъ Госпо́днимъ:

собра́ же [всего́] Иу́ду и Венiами́на и прише́лцевъ обита́ющихъ съ ни́мъ от Ефре́ма и от Манассі́и и от Симео́на, мно́зи бо къ нему́ прибѣго́ша от Изра́иля, егда́ уви́дѣша, я́ко Госпо́дь Бо́гъ его́ съ ни́мъ.

И собра́шася во Иерусали́мъ въ ме́сяцъ тре́тiй, въ лѣ́то пятоена́десять ца́рства а́сы,

и пожро́ша Го́споду въ де́нь то́й от коры́стей, и́хже приведо́ша, воло́въ се́дмь со́тъ и ове́цъ се́дмь ты́сящъ,

и поидо́ша въ завѣ́тѣ, е́же иска́ти Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ всѣ́мъ се́рдцемъ и все́ю душе́ю свое́ю:

и [рече́]: вся́къ, и́же а́ще не взы́щетъ Го́спода Бо́га Изра́илева, да у́мретъ от ю́наго да́же до старѣ́йшаго, от му́жа да́же до жены́.

И кля́шася Го́споду гла́сомъ вели́кимъ въ восклица́нiи и въ труба́хъ и въ ро́жаныхъ.

И возра́довася ве́сь Иу́да о кля́твѣ, я́ко от всея́ души́ кля́шася, и все́ю во́лею взыска́ша его́, и обрѣ́теся и́мъ, и даде́ и́мъ Госпо́дь поко́й о́крестъ.

И маа́ху ма́терь свою́ отлучи́, да не слу́житъ Аста́рту, и сокруши́ и́дола и сожже́ въ пото́цѣ ке́дрстѣмъ.

То́кмо высо́кихъ не отста́ви, еще́ бо бя́ху во Изра́или, но се́рдце а́сы бѣ́ соверше́нно во всѣ́хъ дне́хъ его́:

и внесе́ свята́я дави́да отца́ своего́ и свята́я своя́ въ до́мъ Бо́жiй, сребро́ и зла́то и сосу́ды.

И бра́нь не бы́сть ему́ да́же до три́десять пя́таго лѣ́та ца́рства а́сина.

И въ лѣ́то три́десять осмо́е ца́рства а́сина, взы́де Ваа́са ца́рь Изра́илевъ на Иу́ду и стѣна́ми укрѣпи́ ра́му, да не да́стъ вхо́да и исхо́да а́сѣ царю́ Иу́дину.

И взя́ а́са сребро́ и зла́то от сокро́вищъ до́му Госпо́дня и до́му царе́ва, и посла́ ко [венада́ду] сы́ну Аде́ра царя́ Си́рска, живу́щему въ дама́сцѣ, глаго́ля:

положи́ завѣ́тъ между́ мно́ю и тобо́ю и между́ отце́мъ мои́мъ и отце́мъ твои́мъ: се́ посла́хъ тебѣ́ сребро́ и зла́то: прiиди́ и отжени́ от мене́ Ваа́су царя́ Изра́илева, и да отъи́детъ от мене́.

И послу́ша сы́нъ Аде́ровъ царя́ а́сы и посла́ нача́лники во́евъ свои́хъ на гра́ды Изра́илевы, и порази́ Аино́на и Да́на, и Авелмаи́на и вся́ окре́стная Нефѳали́мля.

И бы́сть егда́ услы́ша Ваа́са ца́рь Изра́илевъ, оста́ви ктому́ созида́ти ра́му и оста́ви дѣ́ло свое́.

А́са же ца́рь взя́ всего́ Иу́ду и взя́ ка́менiе от ра́мы и лѣ́съ ея́, я́же на созда́нiе угото́ва Ваа́са, и созда́ изъ ни́хъ гаваю́ и Масфу́.

И во вре́мя о́но прiи́де Ана́нiй проро́къ ко а́сѣ царю́ Иу́дину и рече́ ему́: поне́же имѣ́лъ еси́ упова́нiе на царя́ Си́рска, а не упова́лъ еси́ на Го́спода Бо́га твоего́, того́ ра́ди спасе́ся си́ла царя́ Си́рскаго от руку́ твое́ю:

не еѳiо́пи ли и Ливи́ане бя́ху на тя́ въ си́лѣ мно́зѣ, въ де́рзости колесни́цъ и ко́нникъ во мно́жество зѣло́? и егда́ упова́лъ еси́ на Го́спода, предаде́ и́хъ въ ру́ку твою́:

о́чи бо Госпо́дни назира́ютъ всю́ зе́млю, е́же укрѣпи́ти су́щихъ се́рдцемъ соверше́ннымъ къ нему́: бу́е сотвори́лъ еси́ сiе́, [сего́ ра́ди] отны́нѣ бу́детъ на тя́ бра́нь.

Разгнѣ́вася же а́са на проро́ка и всади́ его́ въ темни́цу, поне́же прогнѣ́вася о се́мъ: и уби́ а́са от люді́й во вре́мя то́ [мно́гихъ].

И се́, словеса́ а́сы, пе́рвая и послѣ́дняя, пи́сана су́ть въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́иля.

И разболѣ́ся а́са въ лѣ́то три́десять девя́тое ца́рства своего́ нога́ма, болѣ́знiю зѣ́лнѣйшею: и ниже́ въ не́мощи свое́й взыска́ Го́спода, но враче́въ.

у́спе же а́са со отцы́ свои́ми, и у́мре въ лѣ́то четы́редесять пе́рвое ца́рства своего́:

и погребо́ша его́ во гро́бѣ, его́же ископа́ себѣ́ во гра́дѣ дави́довѣ, и положи́ша его́ на одрѣ́, и напо́лниша арома́тами и ро́дами ми́ровъ благоуха́нныхъ, и сотвори́ша ему́ погребе́нiе вели́ко зѣло́.

И воцари́ся Иосафа́тъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́, и укрѣпи́ся Иосафа́тъ надъ Изра́илемъ:

расположи́ же си́лу во всѣ́хъ градѣ́хъ Иу́диныхъ крѣ́пкихъ и поста́ви воево́ды во градѣ́хъ Иу́диныхъ и во градѣ́хъ Ефре́мовыхъ и́хже побра́ пре́жде а́са оте́цъ его́.

И бы́сть Госпо́дь со Иосафа́томъ, я́ко хожда́ше въ путе́хъ дави́да отца́ своего́ пе́рвыхъ и не взыска́ и́доловъ,

но Го́спода Бо́га отца́ своего́ взыска́ и по́йде въ повелѣ́нiихъ отца́ своего́, а не по дѣло́мъ Изра́илевымъ:

и укрѣпи́ Госпо́дь ца́рство въ руку́ его́, и да́ша вся́ Иуде́а да́ры Иосафа́ту, и бы́сть ему́ бога́тство и сла́ва мно́га.

И вознесе́ся се́рдце его́ въ пути́ Госпо́дни, и ктому́ изъя́ высо́кая и дубра́вы от земли́ Иу́дины.

Въ тре́тiе же лѣ́то ца́рства своего́ посла́ нача́лники своя́ и сыно́въ си́льныхъ Авді́ю и Заха́рiю, и наѳанаи́ла и Михе́а, да уча́тъ во градѣ́хъ Иу́диныхъ:

и съ ни́ми леви́ти саме́а и наѳані́а, и завді́а и Асiи́лъ, и семiрамо́ѳъ и Ионаѳа́нъ, и Адоні́а и тові́а и товадоні́а леви́ти, и съ ни́ми Елисама́ и Иора́мъ жерцы́:

учаху же во Иуде́и, имѣ́юще кни́гу зако́на Госпо́дня, и прохожда́ху гра́ды Иу́дины и учаху лю́ди.

И бы́сть стра́хъ Госпо́день на всѣ́хъ ца́рствахъ земны́хъ о́крестъ Иу́ды, и не воева́ша проти́ву Иосафа́та.

И от иноплеме́нникъ Иосафа́ту да́ры приноша́ху сребро́ и да́ни: Ара́ви же привожда́ху ему́ овно́въ о́вчихъ се́дмь ты́сящъ и се́дмь со́тъ, и козло́въ се́дмь ты́сящъ се́дмь со́тъ.

И бѣ́ Иосафа́тъ предуспѣва́я вели́къ въ высоту́ и созда́ во Иуде́и до́мы и гра́ды крѣ́пки.

И мно́га дѣ́ла бы́ша ему́ во Иуде́и: и му́жiе ра́тницы крѣ́пцы си́льнiи во Иерусали́мѣ.

И сiе́ число́ и́хъ по домо́мъ оте́чествъ и́хъ: и во Иу́дѣ тысященача́лницы една́съ во́ждь и съ ни́мъ сы́нове си́льнiи си́лы три́ста ты́сящъ:

и по не́мъ Иоана́нъ нача́лникъ и съ ни́мъ двѣ́сти о́смьдесятъ ты́сящъ:

по не́мже Амасі́а, сы́нъ Заха́рiинъ, усе́рдсвуяй Го́споду и съ ни́мъ двѣ́сти ты́сящъ муже́й си́льныхъ.

И от Венiами́ня си́льнiи си́лы Елiа́дъ, и съ ни́мъ держа́щихъ лу́къ и щиты́ двѣ́сти ты́сящъ си́льныхъ:

и по не́мъ Иозава́дъ, и съ ни́мъ сто́ о́смьдесятъ ты́сящъ, си́льнiи ко бра́ни.

Сі́и служа́щiи царю́, кромѣ́ о́ныхъ, и́хже поста́ви ца́рь по градо́мъ крѣ́пкимъ во все́й Иуде́и.

И бы́сть Иосафа́ту бога́тство и сла́ва мно́га, и поя́тъ жену́ въ дому́ Ахаа́вли.

И сни́де при концы́ лѣ́тъ ко Ахаа́ву въ самарі́ю: и закла́ ему́ Ахаа́въ овны́ и волы́ мно́ги, и лю́демъ су́щымъ съ ни́мъ, и увѣщава́ше его́, да сни́детъ съ ни́мъ въ рамо́ѳъ Галаа́дскiй.

И рече́ Ахаа́въ ца́рь Изра́илевъ ко Иосафа́ту царю́ Иу́дину: по́йдеши ли со мно́ю въ рамо́ѳъ Галаа́дскiй? И рече́ ему́: я́коже а́зъ, та́ко и ты́: и я́коже лю́дiе твои́, та́ко и лю́дiе мои́ съ тобо́ю на бра́нь.

И рече́ Иосафа́тъ царю́ Изра́илеву: вопроси́ у́бо дне́сь Го́спода.

И собра́ ца́рь Изра́илевъ проро́ковъ четы́реста муже́й и рече́ къ ни́мъ: пойду́ ли въ рамо́ѳъ Галаа́дскiй на бра́нь, или́ удержу́ся? И рѣ́ша: взы́ди, и преда́стъ Бо́гъ въ ру́ку царе́ву.

Рече́ же Иосафа́тъ: нѣ́сть ли здѣ́ проро́ка Госпо́дня еще́, да от него́ вопро́симъ?

И рече́ ца́рь Изра́илевъ ко Иосафа́ту: е́сть еще́ му́жъ еди́нъ, и́мже вопроси́ти Го́спода, но а́зъ ненави́жду его́, поне́же не прорица́етъ мнѣ́ во блага́я, зане́ вси́ дні́е его́ во зла́я: се́й Михе́а сы́нъ Иемвли́нъ . Рече́ же Иосафа́тъ: не глаго́ли, царю́ та́ко.

И призва́ ца́рь Изра́илевъ еди́наго от евну́хъ и рече́ ему́: [призови́] ско́ро Михе́ю сы́на Иемвли́на.

Ца́рь же Изра́илевъ и Иосафа́тъ ца́рь Иу́динъ кі́йждо сѣдя́ше на престо́лѣ свое́мъ, и облече́на красото́ю ца́рскою, сѣдя́ста же на простра́нствѣ бли́зъ вра́тъ самарі́йскихъ, и вси́ проро́цы проро́чествоваху предъ ни́ма.

И сотвори́ себѣ́ седекі́а сы́нъ Ханаа́нь ро́ги желѣ́зны и рече́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: си́ми и́збоде́ши сирі́ю, до́ндеже сконча́ется.

И вси́ проро́цы прорица́ху та́ко, глаго́люще: взы́ди въ рамо́ѳъ Галаа́дскiй и предуспѣ́еши, и преда́стъ Госпо́дь въ ру́ку царе́ву.

Вѣ́стникъ же, ше́дый призва́ти Михе́ю, рече́ ему́: се́, реко́ша проро́цы еди́нѣми у́сты́ блага́я о цари́ да бу́дутъ у́бо и твоя́ словеса́, я́коже еди́наго от ни́хъ, и да рече́ши блага́я.

И отвѣща́ Михе́а: жи́въ Госпо́дь, я́ко е́же а́ще рече́тъ Бо́гъ ко мнѣ́, сiе́ возглаго́лю.

И прiи́де ко царю́, и рече́ ему́ ца́рь: Михе́е, и́мамъ ли ити́ рамо́ѳъ Галаа́дскiй на бра́нь, или́ удержу́ся? И отвѣща́: взы́ди и предуспѣ́еши, и предаду́тся [врази́] въ ру́ки ва́шя.

И рече́ ему́ ца́рь: коли́ко кра́тъ заклина́ю тя́, да не глаго́леши мнѣ́, то́кмо и́стину во и́мя Госпо́дне.

И рече́ Михе́а: ви́дѣхъ всего́ Изра́иля расточе́на по гора́мъ я́ко о́вцы, и́мже нѣ́сть па́стыря: и рече́ Госпо́дь: не и́мутъ сі́и вожда́, да возвратя́тся кі́йждо въ до́мъ сво́й въ ми́рѣ.

И рече́ ца́рь Изра́илевъ ко Иосафа́ту: не рѣ́хъ ли тебѣ́, я́ко не прорица́етъ о мнѣ́ блага́я, но то́кмо зла́я?

И рече́ Михе́а: не та́ко: слы́шите сло́во Госпо́дне: ви́дѣхъ Го́спода сѣдя́ща на престо́лѣ свое́мъ, и вся́ си́ла небе́сная предстоя́ше одесну́ю его́ и ошу́юю его́:

и рече́ Госпо́дь: кто́ прельсти́тъ Ахаа́ва царя́ Изра́илева, да взы́детъ и паде́тъ въ рамо́ѳѣ Галаа́дстѣмъ? и глаго́лаше еди́нъ та́ко, и и́нъ рече́ та́ко:

и изы́де ду́хъ, и ста́ предъ Го́сподемъ, и рече́: а́зъ прельщу́ его́: ему́же Госпо́дь, въ че́мъ, рече́, [прельсти́ши]?

и рече́: изы́ду и бу́ду ду́хъ лжи́въ во устѣ́хъ всѣ́хъ проро́ковъ его́: рече́ же [Госпо́дь]: прельсти́ши и превозмо́жеши, изы́ди и сотвори́ та́ко:

и ны́нѣ се́, Госпо́дь даде́ ду́ха лжи́ва во уста́ всѣ́мъ проро́комъ твои́мъ си́мъ, и Госпо́дь глаго́ла о тебѣ́ зла́я.

И приступи́ седекі́а сы́нъ Ханаа́нь, и уда́ри Михе́ю въ лани́ту и рече́ ему́: ко́имъ путе́мъ про́йде Ду́хъ Госпо́день от мене́, е́же глаго́лати къ тебѣ́?

Рече́ же Михе́а: се́, у́зриши въ де́нь то́й, егда́ вни́деши въ ло́жницу изъ ло́жницы, да укры́ешися.

И рече́ ца́рь Изра́илевъ: возми́те Михе́ю, и отведи́те ко Емми́ру нача́лнику гра́да и ко Иоа́су кня́зю сы́ну царе́ву,

и рцы́те: сiя́ глаго́летъ ца́рь: вве́рзите сего́ въ темни́цу, и да я́стъ хлѣ́бъ печа́ли и во́ду печа́ли, до́ндеже возвращу́ся въ ми́рѣ.

Рече́ же Михе́а: а́ще возвраща́яся возврати́шися въ ми́рѣ, не глаго́ла Госпо́дь мно́ю. И рече́: слы́шите, вси́ лю́дiе.

И взы́де ца́рь Изра́илевъ и Иосафа́тъ ца́рь Иу́динъ въ рамо́ѳъ Галаа́дскiй.

Рече́ же ца́рь Изра́илевъ ко Иосафа́ту: прикры́юся и вни́ду во бра́нь, ты́ же облецы́ся въ ри́зы моя́. И прикры́ся ца́рь Изра́илевъ и вни́де во бра́нь.

Ца́рь же Си́рскiй повелѣ́ вожде́мъ колесни́цъ свои́хъ, глаго́ля: не устремля́йтеся на ма́ла и на вели́ка, но то́кмо на самаго́ царя́ Изра́илева.

И бы́сть егда́ уви́дѣша нача́лницы колесни́цъ Иосафа́та, глаго́лаша: ца́рь Изра́илевъ е́сть се́й. И обыдо́ша его́ вою́юще. Иосафа́тъ же возопи́ ко Го́споду, и Госпо́дь послу́ша его́, и отврати́ и́хъ Бо́гъ от него́.

И бы́сть егда́ уви́дѣша воево́ды колесни́цъ, я́ко не бя́ше ца́рь Изра́илевъ, оста́виша его́.

И му́жъ наляче́ лу́къ примѣ́тно и порази́ царя́ Изра́илева между́ ле́гкимъ и пе́рсями. И рече́ воза́таю своему́: обрати́ ру́ку твою́ и изведи́ мя́ от бра́ни я́ко изнемого́хъ.

И сконча́на бы́сть бра́нь въ де́нь то́й, и ца́рь Изра́илевъ бѣ́ стоя́ на колесни́цѣ свое́й проти́ву сири́омъ да́же до ве́чера, и у́мре заходя́щу со́лнцу.

И возврати́ся Иосафа́тъ ца́рь Иу́динъ въ до́мъ сво́й ми́рно во Иерусали́мъ.

И изы́де во срѣ́тенiе ему́ ииу́й сы́нъ Анані́инъ проро́къ и рече́ къ нему́: царю́ Иосафа́те, нечести́ву ли дае́ши по́мощь, или́ ненави́димому от Го́спода дружи́ши? И рече́ ему́ ииу́й: сего́ ра́ди бы́сть на тя́ гнѣ́въ Госпо́день:

но то́кмо дѣла́ блага́я обрѣто́шася въ тебѣ́, зане́ отъя́лъ еси́ кумíры от земли́ Иу́дины и испра́вилъ еси́ се́рдце твое́ взыска́ти Го́спода.

И всели́ся Иосафа́тъ во Иерусали́мѣ, и па́ки изы́де къ лю́демъ от вирсаве́и да́же до горы́ Ефре́мли, и возврати́ и́хъ ко Го́споду Бо́гу оте́цъ свои́хъ.

И поста́ви судiи́ во всѣ́хъ градѣ́хъ Иу́диныхъ крѣ́пкихъ, во вся́цѣмъ гра́дѣ,

и рече́ судiя́мъ: ви́дите, что́ вы́ творите́, не человѣ́ческiй бо вы́ су́дъ творите́, но Госпо́день, и съ ва́ми словеса́ суда́:

и ны́нѣ да бу́детъ стра́хъ Госпо́день на ва́съ, и храни́те и твори́те, я́ко нѣ́сть у Го́спода Бо́га на́шего непра́вды, ниже́ дивле́нiя лицу́, ни прiя́тiя мзды́.

Во Иерусали́мѣ же поста́ви Иосафа́тъ леви́товъ и свяще́нниковъ и отценача́лниковъ от Изра́иля въ су́дъ Госпо́день, да су́дятъ живу́щихъ во Иерусали́мѣ.

Повелѣ́ же и́мъ, глаго́ля: та́ко твори́те во стра́сѣ Госпо́дни, во и́стинѣ и се́рдцемъ соверше́ннымъ:

вся́кую ра́спрю, я́же прiи́детъ къ ва́мъ, бра́тiй ва́шихъ обита́ющихъ во градѣ́хъ свои́хъ, между́ кро́вiю кро́ве, и между́ повелѣ́нiемъ и за́повѣдiю, и оправда́ньми и судьба́ми, разсуди́те и́мъ, да не согрѣша́ютъ Го́сподеви, и не прiи́детъ гнѣ́въ на ва́съ и на бра́тiю ва́шу: та́ко твори́те и не согрѣши́те:

и се́ Амарі́а, свяще́нникъ во́ждь надъ ва́ми во вся́ко сло́во Госпо́дне: и завді́а сы́нъ Исма́иль во́ждь въ дому́ Иу́динѣ во вся́кому сло́ву царе́ву: и кни́жницы и леви́ти предъ ва́ми: укрѣпи́теся и твори́те, и бу́детъ Госпо́дь со благи́мъ.

По си́хъ же прiидо́ша сы́нове Моа́вли и сы́нове Аммо́ни и съ ни́ми от Аммани́товъ ко Иосафа́ту на бра́нь.

Прiидо́ша же и сказа́ша Иосафа́ту, глаго́люще: и́детъ проти́ву тебе́ вели́ко мно́жество от объ о́нъ по́лъ мо́ря от сирі́и, и се́, стоя́тъ во Асаса́нъ-ѳама́рѣ, и́же е́сть енгадди́.

И убоя́ся, и вдаде́ Иосафа́тъ лице́ свое́ взыска́ти Го́спода, и проповѣ́да по́стъ во все́й Иуде́и.

И собра́ся ве́сь Иу́да взыска́ти Го́спода: и от всѣ́хъ градо́въ Иу́диныхъ прiидо́ша ко умоле́нiю Госпо́дню.

И ста́ Иосафа́тъ въ собра́нiи Иу́ды во Иерусали́мѣ, въ дому́ Госпо́дни предъ лице́мъ двора́ но́ваго,

и рече́: Го́споди Бо́же оте́цъ на́шихъ, не ты́ ли еси́ Бо́гъ на небеси́ горѣ́, и ты́ Влады́чствуеши всѣ́ми ца́рствы язы́къ, и въ руку́ твое́ю е́сть крѣ́пость си́лы, и кто́ противоста́нетъ тебѣ́?

не ты́ ли еси́ Бо́гъ на́шъ искорени́вый живу́щыя на земли́ се́й от лица́ люді́й твои́хъ Изра́иля, и да́лъ еси́ ю́ сѣ́мени Авраа́млю возлю́бленному твоему́ во вѣ́ки?

и всели́шася на не́й, и устро́иша въ не́й святы́ню и́мени твоему́, глаго́люще:

а́ще нападу́тъ на ны́ зла́я, ме́чь, су́дъ, губи́телство, гла́дъ, ста́немъ предъ до́момъ си́мъ и предъ тобо́ю, я́ко при́звано и́мя твое́ въ дому́ се́мъ, и возопiе́мъ къ тебѣ́ от скорбе́й на́шихъ, и услы́шиши и спасе́ши:

и ны́нѣ се́, сы́нове Аммо́ни и Моа́вли и гора́ Сии́ръ, сквозѣ́ я́же не изво́лилъ еси́ Изра́илю проити́, егда́ исхожда́ху от земли́ Еги́петскiя, но уклони́шася от ни́хъ и не изби́ша и́хъ:

и се́, ны́нѣ сі́и напа́даютъ на ны́ исходя́ще изгони́ти на́съ от наслѣ́дiя на́шего, е́же пре́далъ еси́ на́мъ.

Го́споди Бо́же на́шъ, не су́диши ли и́мъ? въ на́съ бо нѣ́сть толи́ка крѣ́пость, да мо́жемъ сему́ мно́жеству сопроти́витися, е́же нападе́ на ны́, и не вѣ́мы что́ содѣ́лати и́мамы и́мъ: но то́кмо о́чи на́ши къ тебѣ́.

И ве́сь Иу́да стоя́ше предъ Го́сподемъ, и ча́да и́хъ, и жены́ и́хъ.

Бѣ́ же Иозiи́лъ сы́нъ Заха́рiинъ, сыно́въ ване́а, сыно́въ Елеи́ла, сыно́въ маѳані́а Леви́тина, от сыно́въ Аса́фовыхъ, и бы́сть на не́мъ Ду́хъ Госпо́день посредѣ́ наро́да,

и рече́: слы́шите, ве́сь Иу́да и обита́ющiи во Иерусали́мѣ, и ты́, царю́ Иосафа́те: сiя́ рече́ Госпо́дь ва́мъ: не бо́йтеся, ниже́ ужаса́йтеся от лица́ наро́да сего́ мно́гаго, нѣ́сть бо ва́ше ополче́нiе, но Бо́жiе:

зау́тра изыди́те проти́ву и́хъ: се́, восхо́дятъ по восхо́ду Асси́съ, и обря́щете и́хъ на краи́ рѣки́ проти́ву пусты́ни иерiи́лъ:

не ва́ше е́сть воева́ти: сiя́ разумѣ́йте и у́зрите сiе́ спасе́нiе Госпо́дне съ ва́ми, Иу́до и Иерусали́ме: не убо́йтеся, ни ужаса́йтеся зау́тра изы́ти проти́ву и́хъ, и Госпо́дь съ ва́ми.

И прекло́нься Иосафа́тъ на лице́ свое́, и ве́сь Иу́да, и обита́ющiи во Иерусали́мѣ, падо́ша предъ Го́сподемъ поклони́тися Го́сподеви.

И воста́ша леви́ти от сыно́въ Каа́ѳовыхъ и от сыно́въ Коре́овыхъ, хвали́ти Го́спода Бо́га Изра́илева гла́сомъ вели́кимъ въ высоту́.

И зау́тра воста́ша ра́но и изыдо́ша въ пусты́ню Ѳекое́. И внегда́ исходи́ти и́мъ, ста́ Иосафа́тъ [посредѣ́ и́хъ], и возопи́ и рече́: услы́шите мя́, му́жiе Иу́дины и вси́ обита́ющiи во Иерусали́мѣ: вѣ́руйте въ Го́спода Бо́га на́шего и увѣ́ритеся: вѣ́руйте проро́ку его́, и благопоспѣши́тся ва́мъ.

И совѣ́това съ людьми́, и поста́ви псалмопѣ́вцы, и хва́лящихъ исповѣ́датися, и хвали́ти свята́я, внегда́ изы́ти предъ си́лою, и глаго́лаху: исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́.

Егда́ же нача́ша хвале́нiя и исповѣ́данiя, обрати́ Госпо́дь воева́ти сыно́въ Аммо́нихъ на Моа́ва и го́ру Сии́ръ, изше́дшихъ на Иу́ду, и пораже́ни бы́ша.

И воста́ша сы́нове Аммо́ни и Моа́вли на обита́ющихъ въ горѣ́ Сии́ри, да побiю́тъ и́хъ и сокруша́тъ: и егда́ сконча́ша обита́ющихъ въ Сии́рѣ, воста́ша дру́гъ на дру́га, да потребя́тся.

Иу́да же прiи́де на созира́нiе от пусты́ни, и воззрѣ́, и ви́дѣ мно́жество: и се́, вси́ ме́ртви па́дше на зе́млю, и не бѣ́ спасы́йся.

И изы́де Иосафа́тъ и лю́дiе его́ взя́ти коры́сти и́хъ, и обрѣто́ша скота́ мно́го, и оде́жды, и коры́сти, и сосу́ды дража́йшыя и плѣни́ша и́хъ: и бы́ша собира́юще коры́сти и́хъ три́ дни́, я́ко мно́ги бя́ху.

Дне́ же четве́ртаго собра́хуся во удо́ль благослове́нiя, и́бо та́ко благослови́ша Го́спода: сего́ ра́ди прозва́ша мѣ́сто то́ удо́ль благослове́нiя да́же до сего́ дне́.

И возврати́шася вси́ му́жiе Иу́дины во Иерусали́мъ и Иосафа́тъ во́ждь и́хъ съ весе́лiемъ вели́кимъ: я́ко возвесели́ и́хъ Госпо́дь о вразѣ́хъ и́хъ.

И внидо́ша во Иерусали́мъ со псалти́рми и гу́сльми и труба́ми въ до́мъ Госпо́день.

И бы́сть стра́хъ Госпо́день на вся́ ца́рства земна́я, внегда́ услы́шати и́мъ, я́ко порази́ Госпо́дь враги́ Изра́илевы.

И умири́ся ца́рство Иосафа́тово, и даде́ ему́ Госпо́дь поко́й о́крестъ.

И ца́рствова Иосафа́тъ надъ Иу́дою, сы́й лѣ́тъ три́десяти пяти́, егда́ ца́рство прiя́ и два́десять пя́ть лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ азува́, дщи́ Салі́ина.

И хожда́ше въ путе́хъ отца́ своего́ а́сы, и не уклони́ся от ни́хъ твори́ти пра́вое предъ Го́сподемъ:

оба́че высо́кая еще́ бя́ху, и еще́ лю́дiе не упра́виша се́рдца своего́ ко Го́споду Бо́гу оте́цъ свои́хъ.

Про́чая же дѣя́нiя Иосафа́това пе́рвая и послѣ́дняя, се́, пи́сана су́ть во словесѣ́хъ ииу́а сы́на Анані́ина, и́же написа́ кни́гу царе́й Изра́илевыхъ.

И по си́хъ сообщи́ся Иосафа́тъ ца́рь Иу́динъ со Охозі́ею царе́мъ Изра́илевымъ, и се́й беззако́ннова,

зане́же сотвори́, и отъи́де къ нему́, да сотворя́тъ корабли́, е́же ити́ во Ѳарси́съ: и сотвори́ корабли́ въ гасiо́нъ-гаве́рѣ.

И проро́чествова Елiезе́ръ сы́нъ доді́а от Мариси́са на Иосафа́та, глаго́ля: поне́же возъимѣ́лъ еси́ любо́вь со Охозі́ею, сокруши́ Госпо́дь дѣ́ло твое́, и сокруши́шася корабли́ твоя́ и не возмого́ша поити́ во Ѳарси́съ.

И у́спе Иосафа́тъ со отцы́ свои́ми, и погребе́нъ бы́сть съ ни́ми во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся Иора́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

И бра́тiя его́ сы́нове Иосафа́товы ше́сть: Азарі́а и Иеи́лъ, и Заха́рiа и аза́рiа, и Михаи́лъ и Сафаті́а: вси́ сі́и сы́нове Иосафа́та царя́ Иу́дина.

И даде́ и́мъ оте́цъ и́хъ мно́ги да́ры: сребро́ и зла́то, и ору́жiе со гра́ды крѣ́пкими во Иуде́и, ца́рство же даде́ Иора́му, поне́же се́й бѣ́ пе́рвенецъ.

И воста́ Иора́мъ на ца́рство свое́, и укрѣпи́ся, и изби́ всю́ бра́тiю свою́ мече́мъ и нѣ́кiихъ от нача́лникъ Изра́илевыхъ.

Три́десяти и дву́ лѣ́тъ бѣ́ Иора́мъ, егда́ нача́ ца́рствовати, и о́смь лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ,

и хожда́ше по путе́мъ царе́й Изра́илевыхъ, я́коже содѣ́ла до́мъ Ахаа́вль: дщи́ бо Ахаа́вля бы́сть жена́ его́: и сотвори́ зло́е предъ Го́сподемъ.

И не хотѣ́ Госпо́дь искорени́ти до́му дави́дова ра́ди завѣ́та, его́же завѣща́ съ дави́домъ, и я́коже рече́ ему́, да́ти ему́ свѣти́лникъ и сыно́мъ его́ во вся́ дни́.

Во дне́хъ о́нѣхъ отступи́ Едо́мъ от Иу́ды и поста́ви себѣ́ царя́.

И по́йде Иора́мъ съ нача́лники свои́ми, и вся́ ко́нница съ ни́мъ: и бы́сть, и воста́ но́щiю, и порази́ Едо́ма, и́же обы́де о́крестъ его́, и нача́лники колесни́цъ: и побѣго́ша лю́дiе въ селе́нiя своя́.

И отступи́ от Иу́ды Едо́мъ да́же до сего́ дне́ того́жде вре́мене и ловна́ отступи́ изъ подъ руки́ его́, зане́ оста́ви Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ:

и́бо то́й сотвори́ высо́кая бо градѣ́хъ Иу́диныхъ, и блуди́ти сотвори́ обита́ющихъ во Иерусали́мѣ и прельсти́ Иу́ду.

И прiи́де къ нему́ писа́нiе от илiи́ проро́ка, глаго́ля: сiя́ рече́ Госпо́дь Бо́гъ дави́да отца́ твоего́: поне́же не ходи́лъ еси́ по пути́ Иосафа́та отца́ твоего́ и въ путе́хъ а́сы царя́ Иу́дина,

и ходи́лъ еси́ въ путе́хъ царе́й Изра́илевыхъ, и блуди́ти сотвори́лъ еси́ Иу́ду и обита́ющихъ во Иерусали́мѣ, я́коже соблуди́ до́мъ Ахаа́вль, и бра́тiю твою́, сы́ны отца́ твоего́, лу́чшхъ тебе́ изби́лъ еси́,

се́, Госпо́дь порази́тъ тя́ я́звою вели́кою съ людьми́ твои́ми и съ сынми́ твои́ми и съ жена́ми твои́ми и со всѣ́мъ имѣ́нiемъ твои́мъ:

ты́ же бу́деши въ я́звѣ лю́тѣй, въ болѣ́зни чре́ва, до́ндеже изы́дутъ вну́тренняя твоя́ съ я́звою от дні́й во дни́.

И воздви́же Госпо́дь на Иора́ма иноплеме́нники и Ара́вовъ и сопредѣ́лныя еѳiо́пы:

и взыдо́ша на Иу́ду, и преодолѣ́ша, и плѣни́ша вся́ сокро́вища, я́же обрѣто́ша въ дому́ царе́вѣ, и сыно́въ его́ и дще́ри его́ и жены́ его́, и не оста́ся ему́ сы́нъ, то́кмо Охозі́а ме́ншiй сыно́въ его́.

И по си́хъ всѣ́хъ порази́ его́ Госпо́дь чре́ва болѣ́знiю неизцѣ́льною.

И бы́сть от дні́й во дни́, и егда́ прiи́де вре́мя дні́й два́ дни́, и изы́де чре́во его́ съ болѣ́знiю, и у́мре въ разслабле́нiи лю́тѣмъ. И не сотвори́ша ему́ лю́дiе по обы́чаю погребе́нiя, я́коже погребе́нiе отце́мъ его́.

Три́десяти двою́ лѣ́тъ бя́ше, егда́ ца́рствовати нача́, и о́смь лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ: ходи́ же не хва́льно, и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ, оба́че не во гробѣ́хъ ца́рскихъ.

Поста́виша же царе́мъ обита́ющiи во Иерусали́мѣ Охозі́ю сы́на его́ ме́ншаго вмѣ́сто его́: всѣ́хъ бо ста́ршихъ изби́ша наше́дшiи на ни́хъ разбо́йницы Ара́ви и алимазо́няне, и воцари́ся Охозі́а сы́нъ Иора́мовъ ца́рь Иу́динъ:

два́десяти дву́ лѣ́тъ сы́й Охозі́а ца́рствовати нача́, и еди́но лѣ́то ца́рствова во Иерусали́мѣ. И и́мя ма́тери его́ Гоѳолі́а дщи́ Амврі́ина.

И се́й ходи́лъ е́сть по пути́ до́му Ахаа́вля, ма́ти бо его́ бѣ́ совѣ́тница, да грѣши́тъ:

и сотвори́ лука́вое предъ Го́сподемъ я́коже до́мъ Ахаа́вовъ, сі́и бо бы́ша ему́ совѣ́тницы по сме́рти отца́ его́, въ погубле́нiе ему́,

и въ совѣ́тѣхъ и́хъ хожда́ше: и по́йде со Иора́момъ сы́номъ Ахаа́ва царя́ Изра́илева на бра́нь проти́ву азаи́ла царя́ Си́рска въ рамо́ѳъ Галаа́дскiй. И порази́ша стрѣлцы́ Иора́ма.

И возврати́ся Иора́мъ изцѣли́тися во Иезрае́ль от ра́нъ, и́миже ра́ниша его́ Си́ряне въ рамо́ѳѣ, внегда́ бра́тися ему́ со азаи́лемъ царе́мъ Си́рскимъ. Охозі́а же сы́нъ Иора́мль ца́рь Иу́динъ сни́де посѣти́ти Иора́ма сы́на Ахаа́вля во Иезрае́ль, разболѣ́ся бо.

И от Бо́га бы́сть превраще́нiе Охозі́и, да прiи́детъ ко Иора́му: и внегда́ прiити́ ему́, изы́де съ ни́мъ Иора́мъ проти́ву ииу́а сы́на намессі́ина, его́же пома́за Госпо́дь на до́мъ Ахаа́вль.

И бы́сть егда́ отмсти́ ииу́й до́му Ахаа́влю, и обрѣ́те нача́лники Иу́дины и бра́тiю Охозі́ину, служа́щихъ Охозі́и, и уби́ и́хъ: и уби́ ииу́й Иора́ма, и убѣжа́ Охозі́а.

И рече́ ииу́й, е́же взыска́ти Охозі́ю: и я́ша его́ врачу́ющася въ самарі́и и приведо́ша его́ ко ииу́еви, и уби́ его́, и погребо́ша его́: рѣ́ша бо, я́ко сы́нъ Иосафа́товъ е́сть, и́же взыска́ Го́спода всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ. И не бы́сть въ дому́ Охозі́инѣ воспрiя́ти си́лу о ца́рствѣ.

И Гоѳолі́а ма́ти Охозі́ина ви́дѣ, я́ко у́мре сы́нъ ея́, и воста́ и погуби́ все́ сѣ́мя ца́рское въ дому́ Иу́динѣ.

И взя́ Иосавее́ѳъ дщи́ царе́ва Иоа́са сы́на Охозі́ина, и украде́ его́ от среды́ сыно́въ царе́выхъ, егда́ убива́ху и́хъ, и даде́ его́ и корми́лицу его́ въ хра́мину посте́льнюю, и скры́ его́ Иосавее́ѳъ дще́рь царя́ Иора́ма, сестра́ Охозі́ина, жена́ Иода́а архiере́а, и скры́ его́ от лица́ Гоѳолі́ина, и не уби́ его́.

И бы́сть съ ни́ми въ дому́ Бо́жiи сокры́тъ ше́сть лѣ́тъ, и ца́рствова Гоѳолі́а на земли́.

Въ лѣ́то же седмо́е укрѣпи́ся Иода́й, и взя́ со́тники, аза́рiю сы́на Иора́мля и Исма́ила сы́на Иоана́ня, и аза́рiю сы́на ови́дова и Амасі́ю сы́на Аді́ева и Елисафа́на сы́на Заха́рiина съ собо́ю въ до́мъ Госпо́день.

И обыдо́ша Иуде́ю, и собра́ша леви́ты от всѣ́хъ градо́въ Иу́диныхъ и нача́лники оте́чествъ Изра́илевыхъ, и прiидо́ша во Иерусали́мъ.

И завѣща́ все́ собра́нiе Иу́дино завѣ́тъ въ дому́ Бо́жiи со царе́мъ: и показа́ и́мъ сы́на царе́ва и рече́ и́мъ [Иода́й]: се́, сы́нъ царе́въ да воцари́тся, я́коже глаго́ла Госпо́дь о до́мѣ дави́довѣ:

и ны́нѣ сло́во сiе́, е́же сотворите́: тре́тiя ча́сть от ва́съ да изы́детъ въ суббо́ту, свяще́нниковъ и леви́товъ, и во врата́ вхо́довъ,

и тре́тiя ча́сть въ дому́ царе́вѣ, и тре́тiя ча́сть во вратѣ́хъ сре́днихъ, и вси́ лю́дiе [да бу́дутъ] во дво́рѣхъ до́му Госпо́дня:

и никто́же да вни́детъ въ до́мъ Госпо́день, то́кмо свяще́нницы и леви́ти и и́же слу́жатъ от Леви́тъ: ті́и вни́дутъ, я́ко освяще́ни су́ть, вси́ же лю́дiе да держа́тъ стра́жу Госпо́дню:

леви́ти же да хо́дятъ о́крестъ царя́, кі́йждо имѣ́я ору́жiе свое́ въ руку́ свое́ю, и входя́й въ це́рковъ да убiе́тся, и да бу́дутъ со царе́мъ, входя́щу ему́ и исходя́щу.

И сотвори́ша леви́ти и ве́сь Иу́да по всему́, ели́ка повелѣ́ и́мъ Иода́й жре́цъ: и взя́ша кі́йждо му́жы своя́ от нача́ла суббо́ты да́же до исхо́да суббо́ты: зане́же не оста́ви Иода́й жре́цъ слу́жбы дневны́я.

И даде́ Иода́й свяще́нникъ со́тникомъ по чи́ну поста́вленнымъ мечы́ и щиты́ и броня́, я́же бя́ху царя́ дави́да въ дому́ Бо́жiи,

и поста́ви вся́ лю́ди, коего́ждо во ору́жiи его́, от десны́я страны́ це́ркве да́же до лѣ́выя страны́ олтаря́ и це́ркве, надъ царе́мъ о́крестъ:

и изведе́ сы́на царе́ва, и возложи́ша на него́ дiади́му и свидѣ́нiя, и поста́виша его́ царе́мъ, и пома́за его́ Иода́й жре́цъ и сы́нове его́ и реко́ша да живе́тъ ца́рь.

И услы́ша Гоѳолі́а гла́съ люді́й теку́щихъ и исповѣ́дающихъ и хва́лящихъ царя́, и вни́де ко царю́ въ це́рковь Госпо́дню,

и ви́дѣ, и се́, ца́рь стоя́ше на степе́ни свое́мъ, на вхо́дѣ же кня́зи и трубы́, и нача́лницы о́крестъ царя́: и вси́ лю́дiе земли́ возра́довашася и воструби́ша труба́ми, и пою́ще во орга́ны пѣвцы́, и хва́ляще хвало́ю. И растерза́ Гоѳолі́а ри́зы своя́, и возопи́ и рече́: напа́дающе напа́даете.

Изы́де же Иода́й архiере́й, и повелѣ́ со́тникомъ и нача́лникомъ си́лы и рече́ и́мъ: изри́ните ю́ во́нъ изъ це́ркве, и изыди́те вслѣ́дъ ея́, и да убiе́тся мече́мъ. Рече́ бо свяще́нникъ да не у́мретъ въ дому́ Госпо́дни.

И да́ша е́й осла́бу на ма́ло, до́ндеже про́йде врата́ ко́нникъ до́му царе́ва и уби́ша ю́ та́мо.

И завѣща́ Иода́й завѣ́тъ между́ собо́ю и всѣ́ми людьми́ и царе́мъ, да бы́ша бы́ли лю́дiе Госпо́дни.

И внидо́ша вси́ лю́дiе земли́ въ до́мъ Ваа́ловъ и разори́ша его́, и олтари́ его́ и и́долы его́ сокруши́ша, и Матѳа́на жерца́ Ваа́лова уби́ша предъ олтаре́мъ его́.

И вручи́ Иода́й жре́цъ дѣла́ до́му Госпо́дня въ руку́ свяще́нниковъ и леви́товъ, и возста́ви дневны́я чреды́ жерце́въ и леви́товъ, я́же раздѣли́ дави́дѣ въ дому́ Госпо́дни, и вознесе́ всесожже́нiя Го́сподеви, я́коже пи́сано е́сть въ зако́нѣ Моисе́овѣ, въ ра́дости и пѣ́нiихъ по расположе́нiю дави́дову:

и поста́ви придве́рники во вратѣ́хъ до́му Госпо́дня, и да не вни́детъ нечи́стъ во вся́цѣй ве́щи:

и взя́ оте́чествъ нача́лники, и си́льныя, и нача́лники люді́й, и вся́ лю́ди земли́, и возведо́ша царя́ от до́му Госпо́дня, и вни́де врата́ми вну́тренними въ до́мъ царе́въ, и посади́ша царя́ на престо́лѣ ца́рстѣмъ.

И возвесели́шася вси́ лю́дiе зе́мстiи и гра́дъ упоко́ися, и Гоѳолі́а убiе́на е́сть мече́мъ.

Седми́ лѣ́тъ бѣ́ Иоа́съ, егда́ ца́рствовати нача́, и четы́редесять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Саві́а от вирсаве́и.

Сотвори́ же Иоа́съ уго́дное предъ Го́сподемъ во вся́ дни́ Иода́а свяще́нника.

И поя́тъ ему́ Иода́й жены́ двѣ́, и роди́ша сы́ны и дще́ри.

И бы́сть по си́хъ, и взы́де на се́рдце Иоа́су, да вознови́тъ до́мъ Госпо́день.

И собра́ свяще́нники и леви́ты и рече́ и́мъ: иди́те во гра́ды Иу́дины, и собери́те от всего́ Изра́иля сребро́ ко обновле́нiю хра́ма Госпо́дня от лѣ́та до лѣ́та, и поспѣ́шно сотвори́те. Леви́ти же не потща́шася.

И призва́ ца́рь Иоа́съ Иода́а нача́лника и рече́ ему́: почто́ не надсматря́лъ еси́ леви́товъ, е́же принести́ от Иу́ды и от Иерусали́ма, е́же уста́влено е́сть от Моисе́а человѣ́ка Бо́жiя, егда́ собра́ Изра́иля въ ски́нiю свидѣ́нiя?

Гоѳолі́а бо бѣ́ нечести́ва, и сы́нове ея́ разори́ша до́мъ Бо́жiй, я́ко свята́я до́му Госпо́дня сотвори́ша Ваали́му.

И повелѣ́ ца́рь, да сотворя́тъ ковче́жецъ и поста́вятъ при вратѣ́хъ Госпо́днихъ извнѣ́,

и да проповѣ́дятъ во Иуде́и и во Иерусали́мѣ, приноси́ти Го́споду, я́коже уста́ви Моисе́й ра́бъ Бо́жiй надъ Изра́илемъ въ пусты́ни.

И да́ша вси́ нача́лницы и вси́ лю́дiе, и вноша́ху и влага́ху въ ковче́жецъ, до́ндеже напо́лнися.

И бы́сть егда́ приноша́ху ковче́жецъ къ настоя́телемъ царе́вымъ рука́ми леви́тскими, и егда́ уви́дѣша, я́ко умно́жися сребро́, и прихожда́ше пи́сарь царе́въ и настоя́тель вели́каго жерца́, и выбира́ху изъ ковче́жца, и [па́ки] поставля́ху на мѣ́сто его́: та́ко творя́ху от дне́ до дне́, и собра́ша сребра́ мно́го.

И вдаде́ е́ ца́рь и Иода́й жре́цъ творя́щымъ дѣла́ на дѣ́ло до́му Госпо́дня: и наима́ху каменосѣ́чцы и древодѣ́ли, да устроя́ютъ до́мъ Госпо́день, и ковачы́ желѣ́зу и мѣ́ди, да укрѣпя́тъ до́мъ Госпо́день.

И творя́ху творя́щiи дѣла́, и взы́де долгота́ дѣ́лъ рука́ми и́хъ, и возста́виша до́мъ Госпо́день въ состоя́нiе [пре́жнее] его́, и укрѣпи́ша.

Егда́ же соверши́ша, принесо́ша ко царю́ и ко Иода́ю оста́нокъ сребра́, изъ него́же сотвори́ша сосу́ды въ до́мъ Госпо́день, сосу́ды въ служе́нiе всесожже́нiй, и кади́лницы златы́я и сре́бряныя, и приноша́ху всесожже́нiя въ дому́ Госпо́дни непреста́нно, во вся́ дни́ Иода́евы.

И состарѣ́ся Иода́й испо́лненъ дні́й, и у́мре сы́й ста́ три́десяти лѣ́тъ внегда́ сконча́тися ему́:

и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ со царми́, поне́же сотвори́ благо́е со Изра́илемъ и съ Бо́гомъ и съ до́момъ его́.

И бы́сть по сконча́нiи Иода́евѣ, внидо́ша нача́лницы Иу́дины и поклони́шася царю́: тогда́ послу́ша и́хъ ца́рь.

И оста́виша це́рковь Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ и служа́ху Аста́ртѣ и истука́ннымъ: и бы́сть гнѣ́въ [Госпо́день] на Иу́ду и Иерусали́мъ въ де́нь то́й.

И посла́ къ ни́мъ проро́ки, да обратя́тся ко Го́споду, и не послу́шаша: и засвидѣ́телствова и́мъ, и не покори́шася.

И Ду́хъ Бо́жiй облече́ аза́рiю свяще́нника сы́на Иода́ева, и ста́ предъ людьми́ и рече́ и́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: почто́ преступа́ете повелѣ́нiя Госпо́дня? не поспѣши́тся ва́мъ, я́ко оста́висте Го́спода, и оста́витъ ва́съ.

И нападо́ша на него́ и поби́ша и́ ка́менiемъ по повелѣ́нiю Иоа́са царя́, во дворѣ́ до́му Госпо́дня.

И не воспомяну́ Иоа́съ ца́рь милосе́рдiя, е́же сотвори́ Иода́й оте́цъ его́ съ ни́мъ, но уби́ сы́на его́: и́же, егда́ умира́ше, рече́: да ви́дитъ и су́дитъ Госпо́дь.

И бы́сть по сконча́нiи лѣ́та, воста́ на него́ си́ла Си́рская, и прiи́де на Иу́ду и на Иерусали́мъ, и уби́ша вся́ нача́лники въ лю́дехъ въ це́ркви, и ве́сь плѣ́нъ и́хъ посла́ша ко царю́ въ Дама́скъ:

зане́ въ ма́лыхъ муже́хъ прiи́де си́ла Си́рская, и Бо́гъ предаде́ въ ру́цѣ и́хъ си́лу мно́гу зѣло́, зане́ оста́виша Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ: и на Иоа́са сотвори́ су́дъ.

И по отше́ствiи и́хъ от него́, оста́влену ему́ су́щу въ болѣ́знехъ вели́кихъ, и нападо́ша на него́ раби́ его́ за кро́вь свяще́нника сы́на Иода́ева, и уби́ша его́ на посте́ли его́, и у́мре: и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ, но не погребо́ша его́ во гробѣ́хъ ца́рскихъ.

Напа́дшiи же на него́, заве́дъ сы́нъ семаа́ѳовъ Аммани́тянинъ и Иозаве́дъ сы́нъ самари́ѳовъ Моави́тянинъ,

и сы́нове его́ вси́, и приступи́ша къ нему́ пя́ть. И про́чая слове́съ его́, се́, напи́сана въ лѣтопи́сцѣ ца́рстѣмъ. И воцари́ся Амасі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Два́десяти пяти́ лѣ́тъ бы́сть Амасі́а, егда́ ца́рствовати нача́, и два́десять де́вять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Иоада́ень от Иерусали́ма.

И сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ, оба́че не се́рдцемъ соверше́ннымъ.

И бы́сть егда́ утверди́ся ца́рство въ руцѣ́ его́, и умертви́ рабы́ своя́ и́же уби́ша царя́ отца́ его́.

Сыно́въ же и́хъ не изби́ по за́повѣдемъ зако́на Госпо́дня, я́коже пи́сано е́сть въ кни́зѣ зако́на Моисе́ова, я́коже повелѣ́ Госпо́дь, глаго́ля: не у́мрутъ отцы́ за сы́ны, и сы́нове не у́мрутъ за отцы́, но кі́йждо во грѣсѣ́ свое́мъ у́мретъ.

И собра́ Амасі́а до́мъ Иу́динъ, и поста́ви и́хъ по домо́мъ оте́чествъ и́хъ въ ты́сящники и со́тники, во все́й Иуде́и и Венiами́нѣ: и сочте́ и́хъ от два́десяти лѣ́тъ и вы́шше, и обрѣ́те и́хъ три́ста ты́сящъ си́льныхъ исходи́ти на бра́нь, держа́щихъ ко́пiя и щиты́.

Еще́ же ная́ от Изра́иля сто́ ты́сящъ хра́брыхъ въ си́лѣ, за сто́ тала́нтъ сребра́.

И прiи́де человѣ́къ Бо́жiй къ нему́, глаго́ля: О, царю́ да не изы́детъ съ тобо́ю си́ла Изра́илева, нѣ́сть бо Госпо́дь со Изра́илемъ, со всѣ́ми сыны́ Ефре́мли:

я́ко а́ще мни́ши укрѣпи́тися съ ни́ми, въ бѣ́гство обрати́тъ тя́ Госпо́дь предъ враги́, зане́ от Го́спода е́сть укрѣпи́тися и въ бѣ́гство обрати́тися.

Рече́ же Амасі́а къ человѣ́ку Бо́жiю: и что́ сотворю́ о стѣ́ тала́нтахъ, я́же да́хъ си́лѣ Изра́илевѣ? И рече́ человѣ́къ Бо́жiй: и́мать Госпо́дь да́ти тебѣ́ мно́жае си́хъ.

И отлучи́ Амасі́а си́лу прише́дшую къ нему́ от Ефре́ма, отити́ на мѣ́сто свое́. И разгнѣ́вашася зѣло́ на Иу́ду, и возврати́шася во страну́ свою́ во гнѣ́вѣ я́рости.

И Амасі́а укрѣпи́ся, и взя́ лю́ди своя́ и и́де во удо́ль сла́ную, и порази́ та́мо сыно́въ Сии́ръ де́сять ты́сящъ.

И де́сять ты́сящъ живы́хъ я́ша сы́нове Иу́дины, и приведо́ша и́хъ на ве́рхъ нѣ́которыя стремни́ны, и сверго́ша и́хъ стремгла́въ съ высоты́ стремни́ны, и вси́ разсѣдо́шася.

Сы́нове же си́лы, и́хже отсла́ Амасі́а, да не и́дутъ съ ни́мъ на бра́нь, нападо́ша на гра́ды Иу́дины от самарі́и да́же до веѳоро́на: и уби́ша от ни́хъ три́ ты́сящы, и плѣни́ша плѣ́нъ мно́гъ.

И бы́сть егда́ возврати́ся Амасі́а порази́въ Идуме́ю, и принесе́ себѣ́ бого́въ сыно́въ Сии́ръ, и поста́ви въ бо́ги себѣ́, и покланя́шеся и́мъ и са́мъ кадя́ше и́мъ.

И бы́сть гнѣ́въ Госпо́день на Амасі́ю, и посла́ къ нему́ проро́ка, и рече́ ему́: почто́ взыска́лъ еси́ бого́въ людски́хъ, и́же не изба́виша люді́й свои́хъ от руку́ твое́ю?

И бы́сть егда́ то́й глаго́лаше къ нему́, и отвѣща́ ему́: еда́ совѣ́тника царе́ва поста́вихъ тя́? внемли́, да не бiе́нъ бу́деши. И умолча́ проро́къ и рече́: вѣ́мъ, я́ко восхотѣ́ Госпо́дь потреби́ти тя́, зане́же сотвори́лъ еси́ сiе́ зло́] и не послу́шалъ еси́ совѣ́та моего́.

И совѣща́ Амасі́а ца́рь Иу́динъ, и посла́ ко Иоа́су сы́ну Иоаха́за сы́на ииу́ева, ко царю́ Изра́илеву, глаго́ля: прiиди́, да уви́димся между́ собо́ю въ лице́.

И посла́ Иоа́съ ца́рь Изра́илевъ ко Амасі́и царю́ Иу́дину, глаго́ля: те́рнъ, и́же въ Лива́нѣ, посла́ ко ке́дру Лива́нску, глаго́ля: да́ждь дще́рь твою́ сы́ну моему́ въ жену́, и се́, прiи́дутъ звѣ́рiе, и́же въ дубра́вѣ Лива́нстѣй: и прiидо́ша звѣ́рiе и потопта́ша те́рнъ:

ре́клъ еси́: се́, порази́хъ Идуме́ю, и воздвиза́ется се́рдце твое́ въ горды́ню: ны́нѣ сѣди́ въ дому́ твое́мъ, и почто́ совѣщава́еши себѣ́ лука́вое? паде́ши ты́ и Иу́да съ тобо́ю.

И не послу́ша Амасі́а, зане́ от Го́спода бы́сть, да преда́стся въ ру́ки Иоа́су, я́ко взыска́ бого́въ Идуме́йскихъ.

И взы́де Иоа́съ ца́рь Изра́илевъ, и яви́стася дру́гъ дру́гу, то́й и Амасі́а ца́рь Иу́динъ, въ веѳсами́сѣ, и́же е́сть Иу́динъ.

И паде́ Иу́да предъ лице́мъ Изра́илевымъ, и бѣжа́ кі́йждо въ жили́ще свое́.

И Амасі́ю царя́ Иу́дина сы́на Иоа́сова, сы́на Охозі́ина, я́тъ Иоа́съ ца́рь Изра́илевъ въ веѳсами́сѣ, и введе́ его́ во Иерусали́мъ, и разори́ стѣ́ны Иерусали́мли от вра́тъ Ефре́млихъ да́же до вра́тъ у́гла на четы́реста лако́тъ:

и все́ зла́то и сребро́, и вся́ сосу́ды обрѣ́тшыяся въ дому́ Госпо́дни и у Авдедо́ма, и сокро́вища до́му царе́ва, и сыно́въ зало́га, и возврати́ въ самарі́ю.

И поживе́ Амасі́а сы́нъ Иоа́совъ, ца́рь Иу́динъ, по уме́ртвiи Иоа́са сы́на Иоаха́зова царя́ Изра́илева пятьна́десять лѣ́тъ.

Про́чая же словеса́ Амасі́ина пе́рвая и послѣ́дняя, не се́ ли, пи́сана су́ть въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ?

И во вре́мя егда́ Амасі́а отступи́ от Го́спода, и нападо́ша на него́ нападе́нiемъ, и побѣже́ изъ Иерусали́ма въ лахи́съ. И посла́ша вслѣ́дъ его́ въ лахи́съ, и уби́ша его́ ту́.

И взя́ша его́ на ко́нехъ и погребо́ша его́ со отцы́ его́ во гра́дѣ дави́довѣ.

И взя́ша вси́ лю́дiе Иу́дины [сы́на его́] Озі́ю, о́нъ же бѣ́ лѣ́тъ шестина́десяти, и поста́внша его́ царе́мъ вмѣ́сто Амасі́и отца́ его́.

То́й созда́ Ела́ѳъ, то́й возврати́ его́ Иу́дѣ по успе́нiи царя́ со отцы́ его́.

Шестина́десяти лѣ́тъ бы́сть Озі́а, егда́ ца́рствовати нача́, и пятьдеся́тъ два́ лѣ́та ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Иехелі́а от Иерусали́ма.

И сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, ели́ка сотвори́ Амасі́а оте́цъ его́,

и бѣ́ взыска́я Го́спода во дни́ Заха́рiи разумѣ́ющаго во стра́сѣ Госпо́дни, и во дни́ его́ взыска́ Го́спода, и благопоспѣши́ ему́ Госпо́дь.

И изы́де, и ополчи́ся проти́ву иноплеме́нниковъ, и разори́ стѣ́ны ге́ѳски и стѣ́ны Иавни́ра и стѣ́ны азо́та и созда́ гра́ды азо́тски и во иноплеме́нницѣхъ.

И укрѣпи́ его́ Госпо́дь проти́ву иноплеме́нниковъ и проти́ву Ара́вовъ, и́же обита́ху въ ка́менiихъ, и проти́ву Мине́овъ.

И да́ша Мине́е да́ры Озі́и, и прослы́ и́мя его́ да́же до вхо́да Еги́петскаго, поне́же укрѣпи́ся до высоты́.

Созда́ же Озі́а столпы́ во Иерусали́мѣ и надъ враты́ у́гла и надъ враты́ юдо́льными и надъ угла́ми, и укрѣпи́ и́хъ:

и устро́и столпы́ въ пусты́ни, и ископа́ кла́дязи мно́ги, поне́же имя́ше мно́ги скоты́ на по́ли и въ пусты́ни, и дѣ́латели виногра́довъ на гора́хъ и на карми́лѣ, бѣ́ бо му́жъ любоземледѣ́ленъ.

Бы́сть же Озі́и си́ла творя́щая бра́нь, и исходя́щая къ ополче́нiю на бра́нь, и входя́щая на ополче́нiе въ число́: и бѣ́ число́ и́хъ подъ руко́ю Иеи́ля пи́саря и маасі́и судiи́ и подъ руко́ю Анані́и намѣ́стника ца́рска.

Все́ число́ оте́чествъ нача́лниковъ си́льныхъ на бра́нь двѣ́ ты́сящы ше́сть со́тъ,

и съ ни́ми си́лы вое́нныя три́ста се́дмь ты́сящъ и пя́ть со́тъ: сі́и творя́ху бра́нь въ си́лѣ крѣ́пцѣ, помога́юще царю́ проти́ву супоста́тъ.

Угото́ва же и́мъ Озі́а все́й си́лѣ щиты́ и копiя́, и шле́мы и броня́, лу́ки же и пра́щы на мета́нiе ка́менiя.

И сотвори́ во Иерусали́мѣ хи́трости ухищре́ныя вы́мысломъ, е́же бы́ти и́мъ на столпѣ́хъ и на углѣ́хъ, да ме́щутъ стрѣ́лы и ка́менiя ве́лiя: и слы́шано бы́сть устрое́нiе его́ до дале́ча, поне́же удивле́нъ бы́сть ищя́ по́мощи [от Го́спода], до́ндеже укрѣпи́ся.

И егда́ укрѣпи́ся, вознесе́ся се́рдце его́ на па́губу [свою́]: и оби́дѣ Го́спода Бо́га своего́, и вни́де въ це́рковь Госпо́дню покади́ти надъ олтаре́мъ ѳимiа́мовъ.

И вни́де по не́мъ аза́рiа свяще́нникъ и съ ни́мъ свяще́нницы Госпо́дни о́смьдесятъ, сы́нове си́льнiи.

И ста́ша проти́вно Озі́и царю́ и реко́ша ему́: нѣ́сть твое́, Озі́е, да кади́ши ѳимiа́момъ Го́сподеви, но то́кмо свяще́нникомъ сыно́мъ Ааро́нимъ освяще́ннымъ кади́ти: изы́ди изъ святи́лища, я́ко отступи́лъ еси́ от Го́спода: и не вмѣни́тся тебѣ́ сiе́ во сла́ву от Го́спода Бо́га.

И прогнѣ́вася Озі́а, и въ руку́ его́ кади́лница е́же кади́ти во хра́мѣ: и внегда́ разъяри́ся о́нъ на жерцы́ Госпо́дни, и прока́за взы́де на чело́ его́же предъ свяще́нники въ дому́ Госпо́дни, на олтари́ ѳимiа́мнѣмъ.

И обрати́ся къ нему́ аза́рiа архiере́й и свяще́нницы, и се́, то́й прокаже́нъ на челѣ́ свое́мъ, и изгна́ша его́ отту́ду, и́бо и са́мъ тща́шеся изы́ти, я́ко обличи́ его́ Госпо́дь.

Бы́сть же Озі́а ца́рь прокаже́нъ да́же до дне́ сме́рти своея́ и сѣдя́ше въ дому́ отлуче́нѣ прокаже́нъ, поне́же отто́рженъ бы́сть от до́му Госпо́дню: Иоаѳа́мъ же сы́нъ его́ бѣ́ надъ ца́рствомъ его́ судя́ лю́демъ земли́.

Про́чая же словеса́ Озі́и пе́рвая и послѣ́дняя напи́сана у Иса́iи сы́на Амо́сова проро́ка.

И у́спе Озі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ со отцы́ его́ въ по́ли ца́рскихъ гробо́въ, зане́ рѣ́ша, я́ко прокаже́нъ бы́сть. И воцари́ся Иоаѳа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Сы́нъ два́десяти и пяти́ лѣ́тъ бя́ше Иоаѳа́мъ, егда́ ца́рствовати нача́, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ иеруса́, дщи́ садо́кова.

И сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, я́же сотвори́ Озі́а оте́цъ его́, оба́че не вни́де въ це́рковь Госпо́дню, и еще́ лю́дiе согрѣша́ху.

То́й созда́ врата́ до́му Госпо́дня высо́кая, и на стѣнѣ́ о́фли созда́ мно́га:

и гра́ды созда́ на гора́хъ Иу́диныхъ, и въ дубра́вѣхъ дворы́ и столпы́.

И то́й ополчи́ся проти́ву царя́ сыно́въ Аммо́нихъ и одолѣ́ его́: и дая́ху ему́ сы́нове Аммо́ни на вся́кое лѣ́то по сту́ тала́нтъ сребра́ и де́сять ты́сящъ ко́ръ [мѣ́ръ] пшени́цы и де́сять ты́сящъ ячме́ня: сiя́ ему́ приноша́ше ца́рь сыно́въ Аммо́нихъ на лѣ́то, въ пе́рвое лѣ́то и второ́е и тре́тiе.

И укрѣпи́ся Иоаѳа́мъ, я́ко угото́ва пути́ своя́ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ свои́мъ.

Про́чая же словеса́ Иоаѳа́мля, и бра́нь, и дѣя́нiя его́, се́, пи́сана въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ.

Сы́нъ два́десяти и пяти́ лѣ́тъ бя́ше, егда́ ца́рствовати нача́, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ.

У́спе же Иоаѳа́мъ со отцы́ свои́ми и погребе́нъ бы́сть во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся Аха́зъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Сы́нъ два́десяти и пяти́ лѣ́тъ бѣ́ Аха́зъ, егда́ ца́рствовати нача́, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ: и не сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ, я́коже дави́дъ оте́цъ его́.

И по́йде по путе́мъ царе́й Изра́илевыхъ: и́бо и изва́янная сотвори́,

и и́доломъ и́хъ пожре́ въ земли́ веенно́мли и проведе́ сыно́въ свои́хъ сквозѣ́ о́гнь по ме́рзостемъ язы́ковъ, и́хже потреби́ Госпо́дь от лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ:

и кадя́ше на высо́кихъ и на холмѣ́хъ и подъ вся́кимъ дре́вомъ дубра́внымъ.

И предаде́ его́ Госпо́дь Бо́гъ его́ въ ру́цѣ царя́ Си́рска и порази́ его́, и плѣни́ от ни́хъ плѣ́нъ мно́гъ, и приведе́ въ Дама́скъ, и въ ру́ки царя́ Изра́илева предаде́ его́, и порази́ его́ я́звою вели́кою.

И уби́ факе́й сы́нъ ромелі́евъ ца́рь Изра́илевъ от Иу́ды во еди́нъ де́нь сто́ два́десять ты́сящъ муже́й крѣ́пкихъ си́лою, егда́ оста́виша Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

И уби́ зехрі́й му́жъ си́ленъ от Ефре́ма маасі́ю сы́на царе́ва и езрика́ма нача́лника до́му его́ и Елка́на намѣ́стника царе́ва.

Плѣни́ша же сы́нове Изра́илевы от бра́тiи свои́хъ три́ста ты́сящъ же́нъ, сыно́въ и дще́рей: и плѣ́нъ мно́гъ плѣни́ша от ни́хъ, и принесо́ша коры́сти въ самарі́ю.

И бѣ́ та́мо проро́къ Госпо́день, и́менемъ оди́дъ, и́же изы́де во срѣ́тенiе во́емъ гряду́щымъ въ самарі́ю и рече́ и́мъ: се́, гнѣ́въ Го́спода Бо́га оте́цъ ва́шихъ проти́ву Иу́ды, и предаде́ и́хъ въ ру́ки ва́шя, и уби́сте и́хъ во гнѣ́вѣ, и да́же до небесе́ дости́же [ва́ше немилосе́рдiе]:

и ны́нѣ сыно́въ Иу́диныхъ и Иерусали́млихъ вы́ глаго́лете покори́ти въ рабы́ и рабы́ни: не се́ ли, а́зъ е́смь съ ва́ми, свидѣ́телствовати Го́споду Бо́гу ва́шему?

и ны́нѣ послу́шайте мене́ и возврати́те плѣ́нъ, его́же плѣни́сте от бра́тiй ва́шихъ, я́ко гнѣ́въ я́рости Госпо́дни на ва́съ.

И воста́ша нача́лницы от сыно́въ Ефре́млихъ, аза́рiа сы́нъ Иоана́нъ и Варахі́а сы́нъ Васаллимо́ѳовъ, и езекі́а сы́нъ Селлу́мовъ и Амасі́а сы́нъ Елда́евъ на гряду́щихъ от бра́ни,

и реко́ша и́мъ: не введи́те плѣ́на сѣ́мо къ на́мъ, зане́ согрѣши́мъ Го́споду, вы́ хо́щете приложи́ти ко грѣхо́мъ на́шымъ и къ безу́мiю на́шему, вели́къ бо грѣ́хъ на́шъ, и гнѣ́въ я́рости Госпо́дни на Изра́или.

И оста́виша во́ини плѣ́нъ и коры́сти предъ нача́лники и предъ всѣ́мъ мно́жествомъ.

И воста́ша му́жiе рече́ннiи по и́мени и взя́ша плѣне́ныхъ, и всѣ́хъ наги́хъ облеко́ша от коры́стей, и одѣ́яша и́хъ и обу́ша и́хъ, и да́ша я́сти и пи́ти и́мъ и пома́затися, и всади́ша на подъяре́мника вся́каго немощна́го, и отвезо́ша и́хъ во иерихо́нъ гра́дъ Фини́ческiй ко бра́тiи и́хъ, и возврати́шася въ самарі́ю.

Во вре́мя о́но посла́ ца́рь Аха́зъ ко царю́ Ассу́рску, прося́ по́мощи себѣ́ и въ то́мъ,

поне́же Идуме́ане нападо́ша и порази́ша Иу́ду и плѣни́ша плѣ́нъ:

и иноплеме́нницы нападо́ша на гра́ды напо́льныя и от полу́денныя Иуде́и и взя́ша веѳсами́съ, и я́же въ дому́ Госпо́дни, и я́же въ дому́ ца́рстѣмъ, и князе́й, и да́ша царю́ Аило́нъ и гадиро́ѳъ, и сохо́ѳъ и ве́си его́, и гамзо́нъ и ве́си его́, и Ѳа́мну и ве́си ея́, и всели́шася та́мо.

Я́ко смири́ Госпо́дь Иуде́ю ра́ди Аха́за царя́ Иу́дина, поне́же отступи́ отступле́нiемъ от Го́спода.

И прiи́де на него́ Ѳелгафелласа́ръ ца́рь Ассу́рскiй, и озло́би его́, и пресели́, и́же бя́ху въ дама́сцѣ, въ миді́ю, изъ сирі́и же пресели́ въ Дама́скъ пребыва́ти.

И взя́ Аха́зъ су́щая въ дому́ Госпо́дни и я́же въ дому́ ца́рстѣмъ и у нача́лниковъ, и даде́ царю́ Ассу́рску: и не бы́сть на по́мощь ему́, но то́кмо къ печа́ли его́.

И приложи́ отступи́ти от Го́спода и рече́ ца́рь Аха́зъ:

взышу́ бого́въ Дама́сковыхъ бiю́щихъ мя́. И рече́: бо́зи царя́ Си́рска, ті́и укрѣпля́ютъ и́хъ, си́мъ у́бо пожру́, и бу́дутъ ми въ по́мощь. Ті́и же бы́ша къ паде́нiю его́ и всего́ Изра́иля.

И оста́ви Аха́зъ сосу́ды до́му Госпо́дня и сокруши́ и́хъ, и заключи́ врата́ до́му Бо́жiя, и сотвори́ себѣ́ тре́бища во всѣ́хъ углѣ́хъ Иерусали́ма,

и во всѣ́хъ градѣ́хъ Иу́диныхъ сотвори́ высо́кая, е́же кади́ти бого́мъ чужди́мъ, и разгнѣ́ва Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

Про́чая же словеса́ его́ и дѣя́нiя его́ пе́рвая и послѣ́дняя, се́, пи́сана су́ть въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ.

И у́спе Аха́зъ со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ, и́бо не внесо́ша его́ во гро́бы царе́й Изра́илевыхъ. И воцари́ся езекі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

И езекі́а нача́ ца́рствовати сы́й два́десяти и пяти́ лѣ́тъ, и два́десять де́вять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Аві́а, дще́рь Заха́рiина.

Сотвори́ же пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, я́же сотвори́ дави́дъ оте́цъ его́.

И бы́сть егда́ ста́ на ца́рствѣ свое́мъ въ ме́сяцъ пе́рвый, отве́рзе две́ри до́му Госпо́дня и обнови́ и́хъ,

и введе́ свяще́нники и леви́ты, и поста́ви и́хъ на странѣ́ я́же къ восто́ку,

и рече́ и́мъ: послу́шайте мя́, леви́ти, ны́нѣ очи́ститеся и очи́стите до́мъ Го́спода Бо́га оте́цъ на́шихъ, и изри́ните нечистоту́ изъ святи́лища:

я́ко отступи́ша отцы́ на́ши и сотвори́ша лука́вое предъ Го́сподемъ Бо́гомъ на́шимъ, и оста́виша его́, и отврати́ша лице́ свое́ от ски́нiи Госпо́дни, и да́ша хребе́тъ,

и заключи́ша врата́ хра́ма, и погаси́ша свѣти́лники, и ѳимiа́момъ не кади́ша, и всесожже́нiй не принесо́ша во святи́лищи Бо́гу Изра́илеву:

и разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на Иу́ду и на Иерусали́мъ, и предаде́ и́хъ во у́жасъ и погубле́нiе и на звизда́нiе, я́коже вы́ ви́дите очи́ма ва́шима:

и се́, пораже́ни бы́ша отцы́ на́ши мече́мъ, и сы́нове на́ши и дще́ри на́шя и жены́ на́шя въ плѣне́нiи въ земли́ не свое́й, я́коже и ны́нѣ су́ть:

ны́нѣ у́бо положи́те на сердца́ ва́ша, е́же завѣща́ти завѣ́тъ съ Го́сподемъ Бо́гомъ Изра́илевымъ, и отврати́тъ гнѣ́въ я́рости своея́ от на́съ:

и ны́нѣ не пренебрега́йте, я́ко ва́съ избра́ Госпо́дь стоя́ти предъ ни́мъ, служи́ти ему́, и да бу́дете ему́ служа́ще и кадя́ще.

И воста́ша леви́ти, маа́лъ сы́нъ Амасі́евъ и Иои́ль сы́нъ Заха́рiевъ от сыно́въ Каа́ѳовыхъ, и от сыно́въ Мера́риныхъ ки́съ сы́нъ Авді́евъ и аза́рiа сы́нъ илаели́ловъ, и от сыно́въ гедсо́нихъ Иоада́дъ сы́нъ земма́нь и Иоада́мъ, сі́и сы́нове Иоаха́ини:

от сыно́въ Елисафа́нихъ сама́рiй и Иеiи́лъ, и от сыно́въ Аса́фовыхъ Заха́рiа и Матѳані́а,

и от сыно́въ Ема́нихъ Иеiи́лъ и Семе́й, от сыно́въ же Идиѳу́млихъ самаѳі́а и Озiи́лъ:

собра́ша же бра́тiю свою́ и освяти́шася по за́повѣди царе́вѣ повелѣ́нiемъ Госпо́днимъ, да очи́стятъ до́мъ Бо́жiй:

и внидо́ша свяще́нницы вну́трь це́ркве Госпо́дни, да очи́стятъ ю́, и изверго́ша всю́ нечистоту́ обрѣ́тенную въ дому́ Госпо́дни и во дворѣ́ до́му Госпо́дня: и взе́мше леви́ти, изнесо́ша къ пото́ку ке́дрску во́нъ.

И нача́ша въ пе́рвый де́нь новоме́сячiя пе́рваго ме́сяца очища́ти, и въ де́нь осмы́й того́ ме́сяца внидо́ша во хра́мъ Госпо́день, и очи́стиша це́рковь Госпо́дню во осми́ дне́хъ, и въ де́нь шестыйна́десять ме́сяца пе́рваго соверши́ша.

И внидо́ша вну́трь ко езекі́и царю́ и реко́ша: очи́стихомъ вся́, я́же въ дому́ Госпо́дни, олта́рь всесожже́нiя и сосу́ды его́, и трапе́зу предложе́нiя со всѣ́ми сосу́ды ея́,

и вся́ сосу́ды, я́же оскверни́ ца́рь Аха́зъ въ ца́рство свое́ во отступле́нiи свое́мъ, угото́вахомъ и очи́стихомъ, и се́, су́ть предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ.

И воста́ ра́но езекі́а ца́рь, и собра́ нача́лники гра́да, и взы́де въ до́мъ Госпо́день,

и вознесе́ телце́въ се́дмь и овно́въ се́дмь, а́гнцевъ се́дмь и козло́въ от ко́зъ се́дмь за грѣ́хъ, за ца́рство и за святи́лище и за Изра́иля, и рече́ сыно́мъ Ааро́нимъ свяще́нникомъ, да взы́дутъ на олта́рь Госпо́день жре́ти телце́въ.

И закла́ша телце́въ, и взя́ша кро́вь свяще́нницы и излiя́ша на олта́рь: и закла́ша овно́въ и кро́вь на олта́рь возлiя́ша: и закла́ша а́гнцевъ и облiя́ша кро́вiю олта́рь:

и приведо́ша козло́въ, и́же за грѣ́хъ, предъ царя́ и це́рковь, и возложи́ша ру́ки своя́ на ни́хъ,

и пожро́ша и́хъ свяще́нницы, и покропи́ша кро́вiю и́хъ предъ олтаре́мъ, и помоли́шася о все́мъ Изра́или: зане́ рече́ ца́рь, о все́мъ Изра́или всесожже́нiе и я́же о грѣсѣ́.

Поста́ви же леви́ты въ дому́ Госпо́дни съ кимва́лы и псалти́рми и гу́сльми, по за́повѣди дави́да царя́ и га́да прови́дца царю́ и наѳа́на проро́ка, я́ко по за́повѣди Госпо́дней повелѣ́нiе [бы́сть] руко́ю проро́ковъ его́.

Ста́ша же леви́ти со орга́ны дави́довы и свяще́нницы съ труба́ми.

И повелѣ́ езекі́а, да вознесу́тъ всесожже́нiе на олта́рь: и егда́ нача́ша возноси́ти всесожже́нiе, нача́ша хвалы́ пѣ́ти Го́сподеви и труби́ти при орга́нѣхъ дави́да царя́ Изра́илева.

И вся́ це́рковь покланя́шеся, и пѣвцы́ поя́ху, и трубы́ трубя́ху, до́ндеже соверши́ся всесожже́нiе.

Егда́ же сконча́ша приноше́нiе, преклони́ся ца́рь и вси́ и́же бя́ху съ ни́мъ и поклони́шася Го́сподеви.

Побелѣ́ же езекі́а ца́рь и кня́зи леви́томъ, да восхва́лятъ Го́спода словесы́ дави́довыми и Аса́фа проро́ка: и́же восхвали́ша въ весе́лiи, и падо́ша, и поклони́шася Го́сподеви.

И отвѣща́ езекі́а и рече́: ны́нѣ испо́лнисте ру́ки ва́шя Го́споду, приведи́те и принеси́те же́ртвы хвале́нiя въ до́мъ Госпо́день. И принесе́ [все́] собра́нiе же́ртвы и хвалы́ въ до́мъ Госпо́день, и вся́къ усе́рдный се́рдцемъ всесожже́нiя.

И бы́сть число́ всесожже́нiя, е́же принесе́ собра́нiе, телце́въ се́дмьдесятъ, овно́въ сто́, а́гнцевъ двѣ́сти, вся́ сiя́ во всесожже́нiе Го́сподеви:

освяще́нныхъ же телце́въ шестьсо́тъ, ове́цъ три́ ты́сящы.

Но свяще́нницы не мно́зи бя́ху и не можа́ху одира́ти ко́жъ всесожже́нiя, и помого́ша и́мъ бра́тiя и́хъ леви́ти, до́ндеже испо́лнися дѣ́ло и до́ндеже освяти́шася жерцы́, леви́ти бо усе́рднѣе освяти́шася, не́жели свяще́нницы:

всесожже́нiя же мно́го въ ту́кахъ соверше́нiя спасе́нiя, и возлiя́нiй всесожже́нiя: и испра́вися дѣ́ло въ дому́ Госпо́дни.

Возвесели́ся же езекі́а и вси́ лю́дiе, я́ко угото́ва Бо́гъ лю́демъ, поне́же внеза́пу бы́сть сло́во.

Посла́ же езекі́а ко всему́ Изра́илю и Иу́дѣ, и написа́ посла́нiя ко Ефре́му и Манассі́и, да прiи́дутъ къ до́му Госпо́дню во Иерусали́мъ сотвори́ти па́сху Го́споду Бо́гу Изра́илеву.

И усовѣ́това ца́рь и кня́зи и все́ мно́жество во Иерусали́мѣ сотвори́ти па́сху во вторы́й ме́сяцъ:

не возмого́ша бо сотвори́ти во вре́мя свое́, я́ко свяще́нницы не очи́стишася дово́лни, и лю́дiе не у́ собра́шася во Иерусали́мъ.

И уго́дно бы́сть сло́во царе́ви и всему́ мно́жеству.

И поста́виша сло́во, да про́йдетъ про́повѣдь во ве́сь Изра́иль от вирсаве́и да́же до Да́на, да прiи́дутъ сотвори́ти па́сху Го́споду Бо́гу Изра́илеву во Иерусали́мѣ, мно́зи бо не сотвори́ша по писа́нiю.

И поидо́ша гонцы́ съ посла́ньми от царя́ и от нача́лниковъ во ве́сь Изра́иль и Иуде́ю по повелѣ́нiю царе́ву, глаго́люще: сы́нове Изра́илевы, обрати́теся ко Го́споду Бо́гу Авраа́млю и Исаа́кову и Иа́ковлю, и обрати́те спа́сшихся, и́же избы́ша от руки́ царя́ Ассу́рска,

и не бу́дите я́коже отцы́ ва́ши и бра́тiя ва́ша, и́же отступи́ша от Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ, и предаде́ и́хъ въ погубле́нiе, я́коже вы́ ви́дите:

и ны́нѣ не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ, я́коже отцы́ ва́ши: дади́те сла́ву Го́споду Бо́гу и вни́дите во святи́лище его́, е́же освяти́ во вѣ́къ, и служи́те Го́споду Бо́гу ва́шему, и отврати́тъ от ва́съ гнѣ́въ я́рости своея́:

поне́же егда́ обрати́теся вы́ ко Го́споду, бра́тiя ва́ша и ча́да ва́ша бу́дутъ въ щедро́тахъ предъ всѣ́ми плѣни́вшими и́хъ, и возврати́тъ въ зе́млю сiю́, зане́ ми́лостивъ и ще́дръ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, и не отврати́тъ лица́ своего́ от на́съ, а́ще обрати́мся къ нему́.

И бя́ху гонцы́ проходя́ще от гра́да во гра́дъ, на горѣ́ Ефре́мли и Манассі́инѣ, да́же и до Завуло́на: и бы́ша я́ко посмѣява́еми и поруга́еми.

Но му́жiе от Аси́ра и от Манассі́и и от Завуло́на устыди́шася и прiидо́ша въ Иерусали́мъ и во Иуде́ю.

И бы́сть рука́ Госпо́дня да́ти и́мъ се́рдце еди́но прiити́, е́же сотвори́ти по повелѣ́нiю царе́ву и князе́й сло́во Госпо́дне.

И собра́шася во Иерусали́мъ лю́дiе мно́зи, да сотворя́тъ пра́здникъ опрѣсно́ковъ въ ме́сяцъ вторы́й, со́нмъ мно́гъ зѣло́.

И воста́ша, и разори́ша олтари́, и́же во Иерусали́мѣ, и вся́, въ ни́хже кадя́ху и́доломъ, испроверго́ша и вверго́ша и́хъ въ пото́къ ке́дрскiй,

и пожро́ша па́сху въ четвертыйна́десять де́нь ме́сяца втора́го: свяще́нницы же и леви́ти умили́шася и освяти́шася, и принесо́ша всесожже́нiя въ до́мъ Госпо́день:

и ста́ша въ чи́нѣ свое́мъ по обы́чаю своему́, по за́повѣди Моисе́а человѣ́ка Бо́жiя, и свяще́нницы прiе́мляху кро́вь от руку́ Леви́тску.

Поне́же мно́гъ наро́дъ освяще́нъ не бы́сть, леви́ти же бя́ху жру́ще па́сху вся́кому, и́же не можа́ше освяти́тися Го́споду:

поне́же бо́лшая ча́сть люді́й от Ефре́ма и Манассі́и, и Иссаха́ра и Завуло́на освяще́нна не бы́сть, но ядо́ша па́сху не по писа́нiю.

И помоли́ся езекі́а о ни́хъ глаго́ля Госпо́дь Бо́гъ благі́й да уми́лостивится о вся́цѣмъ се́рдцы напра́вившемся е́же взыска́ти Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ, а не по очище́нiю святы́нь.

И услы́ша Госпо́дь езекі́ю и изцѣли́ лю́ди.

И сотвори́ша сы́нове Изра́илевы обрѣ́тшiися во Иерусали́мѣ пра́здникъ опрѣсно́ковъ се́дмь дні́й въ весе́лiи вели́цѣ хва́ляще Го́спода на вся́къ де́нь, леви́ти же и свяще́нницы во орга́ны Го́споду.

И глаго́ла езекі́а ко вся́кому се́рдцу леви́товъ, и́же имѣ́хъ ра́зумъ бла́гъ ко Го́споду: и сконча́ша пра́здникъ опрѣсно́ковъ се́дмь дні́й жру́ще же́ртву спасе́нiя и исповѣ́дающеся Го́споду Бо́гу оте́цъ свои́хъ.

И усовѣ́това ве́сь собо́ръ ку́пно сотвори́ти и́ны се́дмь дні́й [пра́здника]: и сотвори́ша се́дмь дні́й ины́хъ въ весе́лiи.

Поне́же езекі́а ца́рь Иу́динъ даде́ нача́тки всему́ наро́ду ты́сящу телце́въ и се́дмь ты́сящъ ове́цъ: нача́лницы же да́ша лю́демъ телце́въ ты́сящу и ове́цъ де́сять ты́сящъ, и освяти́шася свяще́нниковъ мно́жество.

И возра́довася вся́ це́рковь, свяще́нницы и леви́ти, и все́ мно́жество Иу́дино и обрѣ́тшiися изъ Иерусали́ма, и прише́лцы прише́дшiи от земли́ Изра́илевы и обита́ющiи во Иуде́и.

И бы́сть весе́лiе ве́лiе во Иерусали́мѣ: я́ко от дні́й Соломо́на, сы́на дави́дова царя́ Изра́илева, не бы́сть таковы́й пра́здникъ во Иерусали́мѣ.

И воста́ша свяще́нницы и леви́ти и благослови́ша люді́й, и услы́шанъ бы́сть гла́съ и́хъ, и прiи́де моле́нiе и́хъ въ жили́ще свято́е его́ на небо.

Егда́ же сiя́ вся́ соверши́шася, изы́де ве́сь Изра́иль обрѣ́тшiйся во градѣ́хъ Иу́диныхъ, и сокруши́ша и́долы и посѣко́ша дубра́вы, и разори́ша высо́кая и тре́бища от всея́ Иуде́и и Венiами́на, и от Ефре́ма и от Манассі́и въ коне́цъ: и возврати́ся ве́сь Изра́иль, кі́йждо во одержа́нiе свое́ и во гра́ды своя́.

И уста́ви езекі́а чреды́ свяще́нниковъ и леви́товъ, и чреды́ коего́ждо по служе́нiю его́, свяще́нниковъ и леви́томъ, во всесожже́нiе и въ же́ртву спасе́нiя, и дабы́ хвали́ли и исповѣ́далися и служи́ли во вратѣ́хъ во дво́рѣхъ до́му Госпо́дня.

Ча́сть же царе́ва бы́сть от имѣ́нiя его́ во всесожже́нiе у́треннее и вече́рнее, и всесожже́нiя въ суббо́ты и въ новоме́сячiя и въ пра́здники пи́санныя въ зако́нѣ Госпо́дни.

И заповѣ́да лю́демъ живу́щымъ во Иерусали́мѣ да́ти ча́сть свяще́нникомъ и леви́томъ, да укрѣпя́тся во служе́нiи до́му Госпо́дня.

И егда́ уста́ви сло́во, да́ша мно́го сы́нове Изра́илевы нача́токъ пшени́цы и вина́ и еле́а и ме́да, и вся́ я́же роди́тъ земля́, и десяти́ны вся́ принесо́ша зѣло́ мно́го сы́нове Изра́илевы и Иу́дины.

И и́же обита́ху во градѣ́хъ Иу́диныхъ, и ті́и принесо́ша десяти́ны от телце́въ и ове́цъ, и десяти́ны от ко́зъ, и посвяти́ша Го́споду Бо́гу своему́, и внесо́ша и положи́ша ку́пы мно́ги.

Ме́сяца тре́тiяго нача́ша ку́памъ полага́ти основа́нiя, и ме́сяца седма́го и соверши́ша и́хъ.

И вни́де езекі́а и нача́лницы, и ви́дѣша ку́пы, и благослови́ша Го́спода и лю́ди его́ Изра́иля.

Вопроси́ же езекі́а свяще́нниковъ и леви́товъ о ку́пахъ.

И отвѣща́ къ нему́ аза́рiа свяще́нникъ нача́лный въ дому́ садо́ковъ и рече́ отне́лѣже нача́ша приноси́ти нача́тки въ до́мъ Госпо́день, ядо́хомъ и пи́хомъ, и оста́вихомъ да́же до мно́жества, я́ко благослови́ Госпо́дь лю́ди своя́, и оста́вихомъ еще́ мно́жество сiе́.

И повелѣ́ езекі́а еще́ угото́вити жи́тницы въ дому́ Госпо́дни: и угото́ваша.

И внесо́ша та́мо нача́тки и десяти́ны вѣ́рно: надъ ни́ми же бѣ́ настоя́тель хонені́а леви́тъ, и Семе́й бра́тъ его́ вторы́й,

и Иеiи́лъ и Озі́а, и нае́ѳъ и Асаи́лъ, и иеримо́ѳъ и Иозава́дъ, и Елiи́лъ и самахі́а, и маа́ѳъ и ванаі́а, и сы́нове его́ приста́влени руко́ю хонені́и и Семе́а бра́та его́, я́коже повелѣ́ езекі́а ца́рь и аза́рiа нача́лникъ до́му Госпо́дня.

И Коре́й сы́нъ Иемна́инъ леви́тъ, две́рникъ къ восто́ку надъ дая́ньми, е́же дая́ти нача́тки Госпо́дни и свята́я святы́хъ,

руко́ю одо́ма и Венiами́на, и Иису́са и Семе́а, и Амарі́а и сехоні́а, руко́ю свяще́нниковъ вѣ́рно, дая́ти бра́тiи свое́й по чреда́мъ, ма́лу и вели́ку,

кромѣ́ рожде́нныхъ му́жеска по́лу от лѣ́тъ трiе́хъ и вы́шше, всѣ́мъ, и́же вхожда́ху въ це́рковь Госпо́дню по числу́ дні́й на де́нь, въ слу́жбу чре́дъ расположе́нiя и́хъ.

Сiе́ раздѣле́нiе свяще́нниковъ по домо́мъ оте́чествъ: и леви́ти въ чреда́хъ свои́хъ, от два́десяти лѣ́тъ и вы́шше, по чино́мъ, въ раздѣле́нiихъ.

Вся́кому рожде́нному же́нъ и́хъ и сыно́въ и́хъ и дще́рей и́хъ во все́ мно́жество, поне́же вѣ́рно освяти́ша свято́е.

И сыново́мъ Ааро́нимъ свяще́нствующымъ въ се́лѣхъ, и и́же от градо́въ и́хъ во вся́цѣмъ гра́дѣ и гра́дѣ, му́жiе и́же именова́ни су́ть по и́мени, дая́ти ча́сть вся́кому му́жеску по́лу во свяще́нницѣхъ и вся́кому сочисля́емому въ леви́тѣхъ.

И сотвори́ та́ко езекі́а во все́й Иуде́и, и сотвори́ благо́е и пра́вое и и́стинное предъ Го́сподемъ Бо́гомъ свои́мъ,

и во вся́цѣмъ дѣ́лѣ, е́же нача́ дѣ́лати въ дому́ Госпо́дни, и въ зако́нѣ и въ повелѣ́нiихъ взыска́ Бо́га своего́ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и сотвори́, и благопоспѣши́ся ему́.

И по словесѣ́хъ си́хъ и по и́стинѣ се́й, прiи́де сеннахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй, и прiи́де на Иуде́ю, и ополчи́ся на гра́ды крѣ́пкiя хотя́ взя́ти и́хъ.

И ви́дѣ езекі́а, я́ко прiи́де сеннахири́мъ, и лице́ его́ воева́ти на Иерусали́мъ:

и совѣ́това со старѣ́йшины свои́ми и съ си́льными, да заключа́тъ во́ды исто́чниковъ, и́же бѣ́ша внѣ́ гра́да: и соизво́лиша ему́.

И собра́ мно́го люді́й, и заключи́ во́ды исто́чниковъ и пото́къ теку́щь посредѣ́ гра́да, глаго́ля: да не прiи́детъ ца́рь Ассирі́йскiй, и обря́щетъ во́дъ мно́го, и укрѣпи́тся.

И укрѣпи́ся езекі́а, и созда́ вся́ стѣ́ны, я́же бы́ша разсы́паны, и столпы́, и отвнѣ́ предстѣ́нiе и́но, и укрѣпи́ разруше́нная гра́да дави́дова, и угото́ва ору́жiя мно́га:

и поста́ви нача́лники бра́немъ надъ людьми́, и собра́шася къ нему́ на пло́щадь вра́тъ де́бри, и глаго́ла въ сердца́ и́хъ глаго́ля:

укрѣпи́теся и мужа́йтеся и не устраша́йтеся, ниже́ ужаса́йтеся от лица́ царя́ Ассирі́йска и от лица́ всего́ мно́жества, е́же съ ни́мъ: я́ко мно́жайшiи съ на́ми су́ть не́же съ ни́мъ:

съ ни́мъ мы́шца плотска́я, съ на́ми же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, е́же спаса́ти и побора́ти на бра́ни на́шей. И укрѣпи́шася лю́дiе словесы́ езекі́и царя́ Иу́дина.

И по си́хъ посла́ сеннахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй рабы́ своя́ во Иерусали́мъ, са́мъ же со всѣ́ми во́и свои́ми обстоя́ше лахи́съ, и посла́ ко езекі́и царю́ Иу́дину и ко всему́ Иу́дѣ, и́же во Иерусали́мѣ, глаго́ля:

сiя́ глаго́летъ сеннахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй: на что́ вы́ упова́ете и сѣди́те во обстоя́нiи во Иерусали́мѣ?

ни ли езекі́а прельща́етъ ва́съ, да преда́стъ вы́ въ сме́рть и въ гла́дъ и жа́жду, глаго́ля: Госпо́дь Бо́гъ на́шъ спасе́тъ на́съ от руки́ царя́ Ассирі́йска?

не се́й ли е́сть езекі́а, и́же разори́ олтари́ его́ и вы́шняя его́, и повелѣ́ Иу́дѣ и живу́щымъ во Иерусали́мѣ, глаго́ля: олтаре́мъ предъ олтаре́мъ си́мъ покланя́йтеся и въ не́мъ кади́те ѳимiа́мъ?

или́ не вѣ́сте сего́, что́ а́зъ сотвори́хъ и отцы́ мои́ всѣ́мъ лю́демъ земли́? еда́ могу́ще возмого́ша бо́зи язы́ковъ всея́ земли́ изба́вити лю́ди своя́ от руки́ моея́?

кто́ во всѣ́хъ бозѣ́хъ язы́ковъ си́хъ, и́хже искорени́ша отцы́ мои́? еда́ возмого́ша изба́вити лю́ди своя́ от руки́ моея́, и ка́ко мо́жетъ Бо́гъ ва́шъ изба́вити ва́съ от руки́ моея́?

ны́нѣ у́бо да не прельща́етъ ва́съ езекі́а и да не твори́тъ ва́съ упова́ти по сему́, и не вѣ́руйте ему́: а́ще бо ни еди́нъ бо́гъ вся́каго язы́ка и ца́рства возмо́же изба́вити лю́ди своя́ от руки́ моея́ и от руку́ оте́цъ мои́хъ, то́ ниже́ Бо́гъ ва́шъ возмо́жетъ изба́вити ва́съ от руки́ моея́.

И и́на [мно́га] глаго́лаша раби́ его́ проти́ву Го́спода Бо́га и проти́ву езекі́и раба́ его́.

И посла́нiя написа́ поноша́я Го́спода Бо́га Изра́илева, и рече́ на́нь, глаго́ля: я́коже бо́зи язы́къ земли́ не мого́ша изба́вити люді́й свои́хъ от руки́ моея́, та́ко ниже́ Бо́гъ езекі́инъ изба́витъ лю́ди своя́ от руки́ моея́.

И возопи́ во́племъ вели́кимъ язы́комъ Иуде́йскимъ къ лю́демъ, и́же сѣдя́ху на стѣна́хъ Иерусали́млихъ, да у́страши́тъ и́хъ и ужаси́тъ, и во́зметъ гра́дъ:

и глаго́ла на Бо́га Иерусали́мля, я́коже и на бого́въ люді́й земли́, дѣла́ ру́къ человѣ́ческихъ.

И помоли́ся езекі́а ца́рь и Иса́iа сы́нъ Амо́совъ проро́къ о си́хъ, и возопи́ша на небо.

И посла́ Госпо́дь а́нгела, и порази́ всѣ́хъ муже́й хра́брыхъ и бра́нниковъ, и нача́лниковъ и воево́дъ въ полцѣ́хъ царя́ Ассирі́йска: и возврати́ лице́ его́ со стыдо́мъ на зе́млю его́, и прiи́де въ до́мъ бо́га своего́, и сы́нове его́ изше́дшiи изъ чре́ва его́ погуби́ша его́ мече́мъ.

И спасе́ Госпо́дь езекі́ю и обита́ющихъ во Иерусали́мѣ от руки́ сеннахири́ма царя́ Ассирі́йска и от руку́ всѣ́хъ, и подаде́ и́мъ поко́й о́крестъ.

И мно́зи приноша́ху да́ры Го́споду во Иерусали́мъ и дая́нiя езекі́и царю́ Иу́дину, и возвы́шенъ бы́сть предъ очесы́ всѣ́хъ язы́ковъ по си́хъ.

Во дне́хъ о́ныхъ разболѣ́ся езекі́а да́же до сме́рти и помоли́ся ко Го́споду: и услы́ша его́ и даде́ ему́ зна́менiе.

И не по воздая́нiю, е́же даде́ ему́, воздаде́ езекі́а, но вознесе́ся се́рдце его́, и бы́сть на него́ гнѣ́въ и на Иу́ду и на Иерусали́мъ.

И смири́ся езекі́а от высоты́ се́рдца своего́ са́мъ и живу́щiи во Иерусали́мѣ, и не прiи́де на ни́хъ гнѣ́въ Госпо́день во дни́ езекі́ины.

И бы́сть езекі́еви бога́тство и сла́ва мно́га зѣло́: и сокро́вища себѣ́ собра́ сребра́ и зла́та и ка́менiя честна́го, и арома́ты, и ору́жiя храни́лницы, и сосу́ды драгоцѣ́нны,

и жи́тницы жи́тъ, пшени́цы и вина́ и еле́а, и се́ла, и я́сли вся́кому скоту́, и огра́ды стадо́мъ,

и гра́ды, я́же созда́ себѣ́, и строе́нiя овца́мъ и воло́мъ мно́жество: зане́ даде́ ему́ Госпо́дь собра́нiя мно́га зѣло́.

То́й езекі́а загради́ исхо́дъ воды́ гео́на вы́шняго и проведе́ ю́ въ ни́зъ къ полу́дню гра́да дави́дова. И преуспѣ́ езекі́а во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ свои́хъ.

И та́ко посло́мъ князе́й от Вавило́на, и́же по́слани бя́ху къ нему́, да вопро́сятъ его́ о чудеси́, е́же случи́ся на земли́, оста́ви его́ Госпо́дь, да иску́ситъ его́ увѣ́дати, я́же въ се́рдцы его́.

Про́чая же слове́съ езекі́иныхъ, и щедро́ты его́, се́, пи́сана су́ть въ проро́чествѣ Иса́iи проро́ка сы́на Амо́сова и въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ.

И у́спе езекі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ на восхо́дѣхъ гробо́въ сыно́въ дави́довыхъ: и сла́ву и че́сть да́ша ему́ въ сме́рти его́ ве́сь Иу́да и живу́щiи во Иерусали́мѣ. И воцари́ся Манассі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Двана́десяти лѣ́тъ бѣ́ Манассі́а, егда́ ца́рствовати нача́, и пятьдеся́тъ пя́ть лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ:

сотвори́ же лука́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ ме́рзостемъ язы́ческимъ, и́хже истреби́ Госпо́дь от лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ:

и возврати́ и созда́ высо́кая, я́же раскопа́ езекі́а оте́цъ его́, и состро́и кумíры Ваали́му, и сотвори́ дубра́вы, и поклони́ся всему́ во́инству небе́сному, и послужи́ и́мъ,

и созда́ олтари́ въ дому́ Госпо́дни, о не́мже глаго́ла Госпо́дь: во Иерусали́мѣ бу́детъ и́мя мое́ во вѣ́ки:

созда́ же же́ртвенники всему́ во́инству небе́сному во двою́ дво́рѣхъ до́му Госпо́дня.

То́й же проведе́ ча́да своя́ чрезъ о́гнь во удо́ли веенно́мли и вража́ше [со жре́бiи], и послѣ́доваше гада́ниемъ, и волхвова́ниемъ служа́ше, и имѣ́яше чревоволше́бники и обая́нники, и мно́га лука́вая сотвори́ предъ Го́сподемъ, да прогнѣ́ваетъ его́:

истука́ны же и слiя́нны о́бразы сотвори́ и поста́ви въ дому́ Бо́жiи, о не́мже глаго́ла Бо́гъ къ дави́ду и къ Соломо́ну сы́ну его́: въ дому́ се́мъ и во Иерусали́мѣ, его́же избра́хъ от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, положу́ и́мя мое́ во вѣ́къ,

и не приложу́ подви́гнути но́гу Изра́илеву от земли́, ю́же преда́хъ отце́мъ и́хъ, то́кмо а́ще сохраня́тъ сотвори́ти вся́, я́же повелѣ́хъ и́мъ, по всему́ зако́ну и повелѣ́ниемъ и судьба́мъ, руко́ю Моисе́овою.

И прельсти́ Манассі́а Иу́ду и живу́щихъ во Иерусали́мѣ, да сотворя́тъ лука́вое па́че всѣ́хъ язы́къ, и́хже испрове́рже Госпо́дь от лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ.

И глаго́ла Госпо́дь къ Манассі́и и къ лю́демъ его́, и не послу́шаша.

И наведе́ Госпо́дь на ни́хъ нача́лники во́евъ царя́ Ассирі́йска, и я́ша Манассі́ю во у́захъ, и связа́ша его́ око́вы ножны́ми, и отведо́ша въ Вавило́нъ.

И егда́ озло́бленъ бы́сть, взыска́ лице́ Го́спода Бо́га своего́, и смири́ся зѣло́ предъ лице́мъ Бо́га оте́цъ свои́хъ,

и помоли́ся къ нему́ и послу́ша его́, и услы́ша во́пль его́, и возврати́ его́ во Иерусали́мъ на ца́рство его́: и позна́ Манассі́а, я́ко Госпо́дь то́й е́сть Бо́гъ.

И по си́хъ созда́ стѣ́ну внѣ́ гра́да дави́дова от Ли́вы къ ю́гу въ пото́цѣ и ко вхо́ду вра́тъ ры́бныхъ, исходя́щымъ врата́ми су́щими о́крестъ въ высоту́, и возвы́си зѣло́: и поста́ви нача́лники во́емъ во всѣ́хъ градѣ́хъ Иу́диныхъ стѣна́тыхъ,

и отъя́тъ бо́ги чужды́я и и́долы от до́му Госпо́дня, и вся́ олтари́, я́же созда́ въ горѣ́ до́му Госпо́дня и во Иерусали́мѣ, и изве́рже вся́ во́нъ изъ гра́да.

И па́ки воздви́же олта́рь Госпо́день, и пожре́ на то́мъ же́ртву спасе́нiя и хвале́нiя, и заповѣ́да Иу́дѣ, да слу́жатъ Го́споду Бо́гу Изра́илеву.

Но еще́ лю́дiе жря́ху на высо́кихъ, оба́че Го́споду Бо́гу своему́.

Про́чая же слове́съ Манассі́иныхъ, и моли́тва его́, я́же къ Бо́гу, и словеса́ прови́дящихъ, и́же глаго́лаху къ нему́ во и́мя Го́спода Бо́га Изра́илева,

се́, во словесѣ́хъ моли́твы его́, и я́ко услы́ша его́, и вси́ грѣси́ его́ и отступле́нiя его́, и мѣста́, на ни́хже созида́ высо́кая, и сотвори́ та́мо дубра́вы и изва́янная, пре́жде не́же обрати́тися ему́, се́, пи́сана су́ть во словесѣ́хъ прови́дящихъ.

У́спе же Манассі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ въ саду́ до́му его́. И воцари́ся вмѣ́сто его́ сы́нъ его́ Амо́нъ.

Два́десяти дву́ лѣ́тъ бѣ́ Амо́нъ, егда́ ца́рствовати нача́, и два́ лѣ́та ца́рствова во Иерусали́мѣ,

и сотвори́ лука́вое предъ Го́сподемъ, я́коже творя́ше Манассі́а оте́цъ его́, и всѣ́мъ и́доломъ, и́хже сотвори́ Манассі́а оте́цъ его́, пожре́ Амо́нъ и послужи́ и́мъ:

и не смири́ся предъ Го́сподемъ, я́коже смири́ся Манассі́а оте́цъ его́, зане́ сы́нъ его́ Амо́нъ умно́жи грѣхи́.

И нападо́ша на́нь раби́ его́ и уби́ша его́ въ дому́ его́.

И уби́ша лю́дiе земли́ напа́дшихъ на царя́ Амо́на, и поста́виша лю́дiе земли́ царя́ Иосі́ю сы́на его́ вмѣ́сто его́.

Осми́ лѣ́тъ бы́сть Иосі́а, егда́ ца́рствовати нача́, и три́десять еди́но лѣ́то ца́рствова во Иерусали́мѣ,

и сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ, и ходи́ въ путе́хъ дави́да отца́ своего́, и не уклони́ся ни на де́сно, ни на лѣ́во.

И во осмо́е лѣ́то ца́рства своего́, и то́й еще́ сы́й о́трокъ, нача́ взыска́ти Го́спода Бо́га отца́ своего́ дави́да: и во второена́десять лѣ́то ца́рства своего́ нача́ очища́ти Иуде́ю и Иерусали́мъ от высо́кихъ и лѣсо́въ, и от ка́пищъ и от истука́нныхъ.

И разори́ша предъ лице́мъ его́ олтари́ Ваали́мли, и высо́кая, я́же на ни́хъ: и посѣче́ дубра́вы и истука́нныя, и слiя́нная сокруши́ и истни́, и растопи́ и пове́рже предъ лице́мъ гробо́въ жру́щихъ и́мъ:

и ко́сти жерце́въ сожже́ на олтаре́хъ и́хъ, и очи́сти Иу́ду и Иерусали́мъ,

и во градѣ́хъ Манассі́иныхъ и Ефре́млихъ и Симео́нихъ да́же до Нефѳали́ма, и въ мѣ́стѣхъ и́хъ о́крестъ:

и олтари́ размета́ и лѣ́сы, и и́долы разсѣче́ въ ча́стицы, и вся́ высо́кая изсѣче́ от всея́ земли́ Изра́илевы, и возврати́ся во Иерусали́мъ.

И во осмоена́десять лѣ́то ца́рства своего́, егда́ очище́на бы́сть земля́ и це́рковь Госпо́дня, посла́ Сафа́на сы́на еселі́ева и Амесі́ю нача́лника гра́да и Иоа́са сы́на Иоаха́зова памятопи́сца своего́, да утвердя́тъ до́мъ Го́спода Бо́га своего́.

И прiидо́ша ко хелкі́и свяще́ннику вели́кому, и да́ша сребро́ принесе́нное въ до́мъ Госпо́день, е́же собра́ша леви́ти храня́щiи две́рь от руки́ Манассі́ины и Ефре́мли, и от нача́лниковъ и от всѣ́хъ про́чихъ во Изра́или, и от сыно́въ Иу́диныхъ и Венiами́нихъ и обита́ющихъ во Иерусали́мѣ,

и да́ша о́ное въ ру́цѣ творя́щихъ дѣла́, приста́вницы въ дому́ Госпо́дни, и да́ша е́ творя́щымъ дѣла́, и́же творя́ху въ дому́ Госпо́дни да, обновя́тъ и укрѣпя́тъ хра́мъ:

и да́ша текто́номъ и домоздателемъ, да ку́пятъ ка́менiе четвероуго́лное и древа́ на бе́рвна на покры́тiе домо́въ, и́хже разори́ша ца́рiе Иу́дины.

И му́жiе вѣ́рно творя́ху въ дѣ́лѣхъ, и надъ ни́ми надзира́теле Ие́ѳъ и Авді́а леви́ти от сыно́въ Мера́риныхъ, и Заха́рiа и мосолла́мъ от сыно́въ Каа́ѳовыхъ надзира́ти, и вся́къ Леви́тинъ, и вся́къ зна́яй во орга́ны пѣ́ти:

и надъ нося́щими бремена́ и надъ всѣ́ми творя́щими дѣла́, вся́кимъ дѣ́ланiемъ: и от Леви́тъ бѣ́ша пи́сареве и судiи́ и две́рницы.

И внегда́ износи́ти и́мъ сребро́ принесе́нное въ це́рковь Госпо́дню, обрѣ́те хелкі́а свяще́нникъ кни́гу зако́на Госпо́дня, [я́же дана́ бы́сть] руко́ю Моисе́овою.

И отвѣща́ хелкі́а и рече́ къ Сафа́ну пи́сарю: кни́гу зако́на обрѣто́хъ въ дому́ Госпо́дни. И даде́ хелкі́а кни́гу Сафа́ну.

И принесе́ Сафа́нъ кни́гу ко царю́, и возвѣсти́ еще́ ко царю́ сло́во, глаго́ля: все́ сребро́ дано́ въ ру́ки рабо́въ твои́хъ творя́щихъ дѣла́:

и слiя́ша сребро́ обрѣ́тенное въ дому́ Госпо́дни, и да́ша въ ру́ки надзира́телей и въ ру́ки творя́щихъ дѣ́ло.

И возвѣсти́ Сафа́нъ пи́сарь сло́во царю́, глаго́ля: кни́гу даде́ ми хелкі́а свяще́нникъ. И прочте́ ю́ Сафа́нъ предъ царе́мъ.

И бы́сть егда́ услы́ша ца́рь словеса́ зако́на, и растерза́ ри́зы своя́.

И повелѣ́ ца́рь хелкі́еви и Ахика́му сы́ну Сафа́нову и Авдо́ну сы́ну Михе́еву, и Сафа́ну пи́сарю и Аса́iю рабу́ царе́ву, глаго́ля:

иди́те и моли́теся Го́споду за мя́ и за вся́каго оста́вшагося во Изра́или и Иу́дѣ, о словесѣ́хъ кни́ги, я́же обрѣ́тена е́сть, вели́къ бо гнѣ́въ Госпо́день разгорѣ́ся на на́съ, поне́же не послу́шаша отцы́ на́ши слове́съ Госпо́днихъ, е́же твори́ти по всѣ́мъ напи́саннымъ въ кни́зѣ се́й.

И и́де хелкі́а, и и́мже повелѣ́ ца́рь, ко Олда́нѣ проро́чицѣ, женѣ́ Селли́ма сы́на Ѳеку́ева, сы́на есері́и ризохрани́теля, храня́щей за́повѣди, я́же обита́ше во Иерусали́мѣ въ Маса́нѣ, и глаго́лаша е́й по си́мъ.

И та́ отвѣща́ и́мъ: сiя́ рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: глаго́лите му́жу, и́же посла́ ва́съ ко мнѣ́: сiя́ рече́ Госпо́дь:

се́, а́зъ наведу́ зла́я на мѣ́сто сiе́ и на обита́ющихъ въ не́мъ вся́ словеса́, я́же пи́сана су́ть въ кни́зѣ прочте́ннѣй предъ царе́мъ Иу́динымъ,

зане́ оста́виша мя́ и кадя́ху бого́мъ чужди́мъ, да прогнѣ́ваютъ мя́ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ ру́къ свои́хъ: и разгорѣ́ся я́рость моя́ на мѣ́сто сiе́ и не угаси́тся:

и ко царю́ Иу́дину, и́же посла́ ва́съ ко Го́споду помоли́тися, та́ко глаго́лите ему́: сiя́ рече́ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: словеса́, я́же слы́шалъ еси́,

и сокруши́ся се́рдце твое́, и смири́лся еси́ предъ лице́мъ мои́мъ, егда́ услы́шалъ еси́ словеса́ моя́ на мѣ́сто сiе́ и на обита́ющихъ въ не́мъ, и смири́лся еси́ предо мно́ю, и растерза́лъ еси́ ри́зы твоя́, и пла́калъ еси́ предо мно́ю, и а́зъ услы́шахъ, рече́ Госпо́дь:

се́, приложу́ тя́ ко отце́мъ твои́мъ, и приложи́шися ко гробо́мъ твои́мъ въ ми́рѣ, и не у́зрятъ о́чи твои́ вся́каго зла́, я́же а́зъ наведу́ на мѣ́сто сiе́ и на обита́ющихъ въ не́мъ. И возвѣсти́ша царю́ сло́во.

И посла́ ца́рь, и собра́ старѣ́йшины Иу́дины и Иерусали́мли.

И взы́де ца́рь въ до́мъ Госпо́день и вси́ му́жiе Иу́дины и живу́щiи во Иерусали́мѣ, и свяще́нницы и леви́ти, и вси́ лю́дiе от ма́ла да́же до вели́ка: и чита́ше во ушеса́ и́хъ вся́ словеса́ кни́ги завѣ́та обрѣ́тенныя въ дому́ Госпо́дни.

И ста́ ца́рь на столпѣ́, и завѣща́ завѣ́тъ предъ Го́сподемъ ходи́ти предъ Го́сподемъ, храни́ти за́повѣди его́ и свидѣ́нiя его́ и повелѣ́нiя его́ всѣ́мъ се́рдцемъ и все́ю душе́ю, е́же твори́ти словеса́ завѣ́та напи́санная въ кни́зѣ се́й.

И поста́ви всѣ́хъ, и́же обрѣ́тени бя́ху во Иерусали́мѣ и Венiами́нѣ, и сотвори́ша обита́ющiи во Иерусали́мѣ завѣ́тъ въ дому́ Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

И отъя́ Иосі́а вся́ ме́рзости от всея́ земли́, я́же бѣ́ сыно́въ Изра́илевыхъ, и сотвори́ всѣ́хъ обрѣ́тшихся во Иерусали́мѣ и во Изра́или служи́ти Го́споду Бо́гу своему́ во вся́ дни́ своя́, и не уклони́ся от Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

И сотвори́ Иосі́а во Иерусали́мѣ па́сху Го́споду Бо́гу своему́, и пожре́ па́сху въ четвертыйна́десять де́нь ме́сяца пе́рваго:

и поста́ви свяще́нники на стра́жахъ и́хъ, и укрѣпи́ и́хъ на дѣла́ до́му Госпо́дня,

и рече́ леви́томъ си́льнымъ во все́мъ Изра́или, да освятя́тся Го́споду и поста́вятъ киво́тъ святы́й въ дому́ Госпо́дни. И поста́виши киво́тъ святы́й во хра́мѣ, его́же созда́ Соломо́нъ сы́нъ дави́да царя́ Изра́илева. И рече́ ца́рь: нѣ́сть ва́мъ на ра́менахъ носи́ти ничто́же: ны́нѣ у́бо служи́те Го́споду Бо́гу ва́шему и лю́демъ его́ Изра́илю,

и угото́вайтеся по домо́мъ оте́чествъ ва́шихъ и по чреда́мъ ва́шымъ, по писа́нiю дави́да царя́ Изра́илева и руко́ю Соломо́на сы́на его́,

и сто́йте во хра́мѣ по раздѣле́ниемъ домо́въ оте́чествъ ва́шихъ во бра́тiи ва́шей сынѣ́хъ людски́хъ, и по ча́сти до́му оте́чества въ леви́тѣхъ:

и пожри́те па́сху и свята́я угото́вайте бра́тiи ва́шей, е́же сотвори́ти по словеси́ Госпо́дню, [е́же глаго́ла] руко́ю Моисе́овою.

И даде́ нача́тки Иосі́а сыно́мъ людски́мъ о́вцы и а́гнцы и козлы́ от ко́зъ, вся́ на па́сху, и всѣ́хъ обрѣ́теныхъ въ число́ три́десять ты́сящъ, и воло́въ три́ ты́сящы, сiя́ от царе́ва имѣ́нiя.

И нача́лницы его́ да́ша нача́тки лю́демъ и свяще́нникомъ и леви́томъ: даде́ же и хелкі́а и Заха́рiа и Иеiи́лъ нача́лницы свяще́нникомъ до́му Госпо́дня, и да́ша на па́сху ове́цъ и а́гнцевъ и ко́злищъ двѣ́ ты́сящы ше́сть со́тъ и воло́въ три́ста.

Хонені́а же и ване́а, и саме́а и наѳанаи́лъ бра́тъ его́, и Асаві́а и Иеiи́лъ и Иозава́дъ, нача́лницы леви́товъ, да́ша леви́томъ на па́сху пя́ть ты́сящъ ове́цъ и воло́въ пя́ть со́тъ.

И угото́вано бы́сть служе́нiе, и ста́ша свяще́нницы въ чи́нѣ свое́мъ и леви́ти по раздѣле́ниемъ свои́мъ по повелѣ́нiю царе́ву,

и пожро́ша па́сху, и пролiя́ша свяще́нницы рука́ма свои́ма кро́вь, и леви́ти одира́ху ко́жы:

и угото́ваша всесожже́нiя преда́ти и́мъ по раздѣле́нiю, по домо́мъ оте́чествъ сыно́мъ людски́мъ, принести́ Го́сподеви всесожже́нiя, я́коже пи́сано е́сть въ кни́зѣ зако́на Моисе́ова: та́ко и зау́тра:

и испеко́ша па́сху на огни́ по чи́ну, и свята́я свари́ша въ мѣ́дницахъ и въ котлѣ́хъ, и предуспѣ́ и́мъ, и раздѣли́ша всѣ́мъ сыно́мъ людски́мъ:

себѣ́ же и свяще́нникомъ пото́мъ угото́ваша, я́ко въ возноше́нiи всесожега́емыхъ и ту́ковъ да́же до но́щи свяще́нницы [бы́ша не пра́здни], и леви́ти угото́ваша и́мъ и бра́тiи и́хъ сыно́мъ Ааро́нимъ.

И пѣвцы́ сы́нове Аса́фовы [стоя́ху] въ чи́нѣ свое́мъ по повелѣ́нiю дави́да, и Аса́фа и Ема́на и Идиѳу́ма проро́ковъ царе́выхъ: и нача́лницы и две́рницы всѣ́хъ вра́тъ, и́мже не бѣ́ возмо́жно отлучи́тися от слу́жбы святы́хъ, поне́же бра́тiя и́хъ леви́ти угото́ваша и́мъ [бра́шна].

И упра́вися и угото́вася вся́ слу́жба Госпо́дня въ де́нь то́й, да сотворя́тъ па́сху и принесу́тъ всесожже́нiя на олта́рь Госпо́день по повелѣ́нiю царя́ Иосі́и.

И сотвори́ша сы́нове Изра́илевы, и́же обрѣ́тени бя́ху, па́сху во вре́мя то́ и пра́здникъ опрѣсно́ковъ се́дмь дні́й.

И не бы́сть па́схи подо́бныя то́й во Изра́или от дні́й самуи́ла проро́ка, и вси́ ца́рiе Изра́илева не сотвори́ша па́схи, ю́же сотвори́ Иосі́а и свяще́нницы и леви́ти, и ве́сь Иу́да и Изра́иль, и́же обрѣ́тенъ бы́сть, и обита́ющiи во Иерусали́мѣ, Го́споду.

Во осмоена́десять лѣ́то ца́рства Иосі́ина^* сiя́ па́сха пра́зднована бы́сть.

По си́хъ всѣ́хъ, и́хже сотвори́ Иосі́а въ дому́,

и басночре́вныхъ и волхву́ющихъ, и куми́рницы и и́долы и дубра́вы, я́же бя́ху во Иерусали́мѣ и во Иуде́и, пожже́ огне́мъ ца́рь Иосі́а, да утверди́тъ глаго́лы зако́на пи́санныя въ кни́зѣ, ю́же обрѣ́те хелкі́а жре́цъ въ дому́ Госпо́дни:

подо́бенъ ему́ не бы́сть предъ ни́мъ, и́же бы обрати́лся ко Го́споду всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и все́ю душе́ю свое́ю и все́ю крѣ́постiю свое́ю по всему́ зако́ну Моисе́ову, и по не́мъ не воста́ подо́бенъ ему́.

Оба́че не отврати́ся Госпо́дь от гнѣ́ва я́рости своея́ вели́кiя, е́юже разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на Иуде́ю, всѣ́хъ ра́ди разгнѣ́ванiй ея́, и́миже прогнѣ́ва Манассі́а.

И рече́ Госпо́дь: и Иу́ду у́бо отри́ну от лица́ моего́, я́коже отри́нухъ до́мъ Изра́илевъ, и отверго́хъ гра́дъ, его́же избра́хъ, Иерусали́мъ, и хра́мъ, о не́мже рѣ́хъ: бу́детъ и́мя мое́ та́мо.

И изы́де фарао́нъ нехао́ ца́рь Еги́петскiй на царя́ Ассирі́йскаго на рѣку́ Евфра́тъ, е́же ра́товати его́ въ Хархами́сѣ. И изы́де во срѣ́тенiе ему́ Иосі́а ца́рь.

И посла́ къ нему́ послы́, глаго́ля: что́ мнѣ́ и тебѣ́, царю́ Иу́динъ? не проти́ву тебе́ дне́сь иду́ воева́ти, но на мѣ́сто бра́ни моея́: и Бо́гъ рече́ потща́тися мнѣ́: внемли́ ты́ о Бо́зѣ и́же со мно́ю, да не убiе́тъ тя́.

И не возврати́ Иосі́а лица́ своего́ от него́, но ра́товати его́ укрѣпи́ся, ниже́ послу́ша слове́съ нехао́выхъ, я́же от у́стъ Бо́жiихъ, но и́де, да вою́етъ на по́ли Магеддо́.

И устрѣли́ша стрѣлцы́ въ царя́ Иосі́ю. И рече́ ца́рь отроко́мъ свои́мъ: изведи́те мене́ [от бра́ни], я́ко изнемого́хъ зѣло́.

И сведо́ша его́ о́троцы его́ съ колесни́цы, и въ другу́ю колесни́цу посади́ша его́, я́же бя́ше ему́, и привезо́ша его́ во Иерусали́мъ, и у́мре и погребе́нъ бы́сть со отцы́ свои́ми: и ве́сь Иу́да и Иерусали́мъ пла́каша о Иосі́и.

И Иеремі́а возрыда́ по Иосі́и, и глаго́лаша вси́ кня́зи и княги́ни пла́чь по Иосі́и да́же до дне́сь: и да́ша его́ въ повелѣ́нiе Изра́илю, и се́, пи́сано е́сть въ рыда́нiихъ.

Про́чая же словеса́ Иосі́ина и упова́нiе его́ бя́ху пи́сана въ зако́нѣ Госпо́дни:

дѣла́ же его́, пе́рвая и послѣ́дняя, се́, пи́сана су́ть въ кни́зѣ царе́й Изра́илевыхъ и Иу́диныхъ.

И взя́ша лю́дiе земли́ Иоаха́за сы́на Иосі́ина, и пома́заша его́, и поста́виша его́ царе́мъ вмѣ́сто отца́ его́ во Иерусали́мѣ.

Два́десяти трiе́хъ лѣ́тъ бы́сть Иоаха́зъ, егда́ ца́рствовати нача́, и три́ ме́сяцы ца́рствова во Иерусали́мѣ.

И́мя же ма́тере его́ Амита́лъ, дще́рь иеремі́ина от ловны́.

И сотвори́ лука́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, я́же сотвори́ша отцы́ его́.

[И плѣни́ Иоаха́за,] и окова́ его́ фарао́нъ нехао́ въ Девла́ѳѣ въ земли́ еѳа́мли, е́же не ца́рствовати ему́ во Иерусали́мѣ,

и преведе́ его́ ца́рь во Еги́петъ, и возложи́ да́нь на зе́млю [Изра́илеву] сто́ тала́нтъ сребра́ и тала́нтъ зла́та.

И поста́ви фарао́нъ нехао́ Елiаки́ма сы́на Иосі́ина царе́мъ надъ Иу́дою и Иерусали́момъ вмѣ́сто Иосі́и отца́ его́, и премѣни́ и́мя его́ Иоаки́мъ. Иоаха́за же бра́та его́ взя́ фарао́нъ нехао́ и введе́ его́ во Еги́петъ, и у́мре та́мо:

сребро́ же и зла́то даде́ фарао́ну. Тогда́ нача́ земля́ подда́на бы́ти, е́же дая́ти сребро́ по словеси́ фарао́нову: и кі́йждо по си́лѣ истяза́ше сребро́ и зла́то от люді́й земли́, е́же дая́ти фарао́ну нехао́.

Два́десяти пяти́ лѣ́тъ бѣ́ Иоаки́мъ, егда́ ца́рствовати нача́, и единона́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ зехо́ра, дще́рь нирі́ева от ра́мы. Сотвори́ же лука́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, ели́ка сотвори́ша отцы́ его́.

Во дни́ его́ прiи́де Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй на зе́млю, и бѣ́ ему́ служа́ три́ лѣ́та и отступи́ от него́.

И посла́ Госпо́дь на ни́хъ халде́и и разбо́йники си́рскiя и разбо́йники Моави́тскiя, и сыно́въ Аммо́новыхъ и самарі́йскихъ, и по словеси́ се́мъ отступи́ша по словеси́ Госпо́дню, [е́же глаго́ла] у́сты́ рабо́въ свои́хъ проро́ковъ.

Оба́че я́рость Госпо́дня бѣ́ на Иу́дѣ, е́же отри́нути его́ от лица́ своего́, грѣ́хъ ра́ди Манассі́иныхъ во всѣ́хъ, я́же сотвори́,

и въ кро́ви непови́ннѣй, ю́же излiя́ Иоаки́мъ, и напо́лни Иерусали́мъ кро́ве непови́нныя. Но не восхотѣ́ Госпо́дь искорени́ти и́хъ.

И взы́де на него́ Навуходоно́соръ ца́рь Вавило́нскiй, и окова́ его́ око́вами мѣ́дяными, и приведе́ его́ въ Вавило́нъ:

и ча́сть сосу́довъ до́му Госпо́дня пренесе́ въ Вавило́нъ и поста́ви я́ во хра́мѣ свое́мъ въ Вавило́нѣ.

Про́чая же слове́съ Иоаки́мовыхъ, и вся́, я́же содѣ́ла, не се́ ли, сiя́ пи́сана въ кни́зѣ слове́съ дні́й царе́й Иу́диныхъ? И у́спе Иоаки́мъ со отцы́ свои́ми и погребе́нъ бы́сть въ ганоза́нѣ со отцы́ свои́ми. И воцари́ся Иехоні́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Осмина́десяти лѣ́тъ бѣ́ Иехоні́а, егда́ ца́рствовати нача́, и три́ ме́сяцы и де́сять дні́й ца́рствова во Иерусали́мѣ, и сотвори́ лука́вое предъ Го́сподемъ.

Егда́ же лѣ́ту кру́гъ враща́шеся, посла́ Навуходоно́соръ ца́рь, и́же и введе́ его́ въ Вавило́нъ съ предраги́ми сосу́ды до́му Госпо́дня, а царе́мъ поста́ви седекі́ю бра́та отцу́ его́ надъ Иу́дою и Иерусали́момъ.

Два́десять еди́но лѣ́то бы́сть седекі́и, егда́ ца́рствовати нача́, единна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ:

и сотвори́ лука́вое предъ Го́сподемъ Бо́гомъ свои́мъ, и не усрами́ся лица́ иеремі́и проро́ка от у́стъ Госпо́днихъ,

егда́ от царя́ Навуходоно́сора отве́ржеся, и́же закля́ его́ предъ Бо́гомъ: и ожесточи́ вы́ю свою́ и се́рдце свое́ укрѣпи́, да не обрати́тся ко Го́споду Бо́гу Изра́илеву.

И вси́ сла́внiи Иу́дины и свяще́нницы и лю́дiе земли́ умно́жиша е́же преступи́ти преступле́нiя ме́рзостей язы́ческихъ, и оскверни́ша до́мъ Госпо́день, и́же во Иерусали́мѣ.

И посыла́ше Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ и́хъ къ ни́мъ руко́ю проро́ковъ свои́хъ у́тренюя и посыла́я вѣ́стники своя́, поне́же щадя́ше люді́й свои́хъ и святи́лища своего́: и ті́и поноша́ху посло́мъ Бо́жiимъ,

и уничижа́ху словеса́ его́, и руга́хуся проро́комъ его́, до́ндеже сни́де гнѣ́въ Госпо́день на лю́ди его́, до́ндеже не бы́сть изцѣле́нiя.

И наведе́ на ни́хъ царя́ Халде́йска, и поби́ младе́нцы и́хъ мече́мъ въ дому́ святы́ни его́: и не пощадѣ́ седекі́и и дѣ́въ и́хъ не поми́лова, и ста́рцы и́хъ изведе́, и всѣ́хъ предаде́ въ ру́ки и́хъ,

и вся́ сосу́ды до́му Бо́жiя вели́кiя и ма́лыя, и сокро́вища це́ркве Госпо́дни, и вся́ сокро́вища царе́ва и вельмо́жъ, вся́ внесе́ въ Вавило́нъ:

и зажже́ до́мъ Госпо́день и разори́ стѣ́ну Иерусали́млю, и столпы́ его́ сожже́ огне́мъ и вся́къ сосу́дъ драгі́й истни́:

и пресели́ оста́вшихся въ Вавило́нъ, и бы́ша ему́ и сыно́мъ его́ въ рабы́ да́же до ца́рства ми́дскаго,

да испо́лнится сло́во Госпо́дне уста́ми иеремі́и, доне́лѣже прiя́ земля́ суббо́ты своя́ суббо́тствовати во вся́ дни́ запустѣ́нiя своего́: суббо́тствова до соверше́нiя седми́десяти лѣ́тъ.

Въ лѣ́то пе́рвое ки́ра царя́ пе́рсскаго, повнегда́ испо́лнитися словесе́мъ Госпо́днимъ усты́ иеремі́и, воздви́же Госпо́дь ду́хъ ки́ра царя́ пе́рсскаго, и повелѣ́ проповѣ́дати во все́мъ ца́рствiи свое́мъ писа́нiемъ, глаго́ля:

сiя́ глаго́летъ ки́ръ ца́рь пе́рсскiй: вся́ ца́рства земли́ даде́ ми Госпо́дь Бо́гъ небе́сный, и то́й заповѣ́да мнѣ́ созда́ти себѣ́ до́мъ во Иерусали́мѣ, и́же е́сть во Иуде́и: кто́ въ ва́съ от всѣ́хъ люді́й его́? да бу́детъ Бо́гъ его́ съ ни́мъ, и да взы́детъ.

Моли́тва Манассі́и царя́ Иуде́йска, егда́ плѣне́нъ держа́шеся во Вавило́нѣ.

Го́споди Вседержи́телю, Бо́же оте́цъ на́шихъ, Авраа́мовъ и Исаа́ковъ и Иа́ковль и сѣ́мене и́хъ пра́веднаго,

сотвори́вый не́бо и зе́млю со все́ю лѣ́потою и́хъ и связа́вый мо́ре сло́вомъ повелѣ́нiя твоего́, заключи́вый бе́здну и запеча́тствовавый ю́ стра́шнымъ и сла́внымъ и́менемъ твои́мъ, его́же вся́ боя́тся, и трепе́щутъ от лица́ си́лы твоея́, я́ко никто́же постои́тъ предъ великолѣ́пiемъ сла́вы твоея́, и нестерпи́мь гнѣ́въ,

е́же на грѣ́шники, преще́нiя твоего́.

Безмѣ́рна же и неизслѣ́дованна ми́лость обѣща́нiя твоего́:

ты́ бо еси́ Госпо́дь, вы́шнiй, благоутро́бенъ, долготерпѣли́въ и многоми́лостивъ и ка́яйся о зло́бахъ человѣ́ческихъ. Ты́, Го́споди, по мно́жеству бла́гости твоея́ обѣща́лъ еси́ покая́нiе

и оставле́нiе согрѣши́вшымъ тебѣ́, и мно́жествомъ щедро́тъ твои́хъ опредѣли́лъ еси́ покая́нiе грѣ́шникомъ во спасе́нiе. Ты́ у́бо, Го́споди Бо́же си́лъ, не положи́лъ еси́ покая́нiе пра́веднымъ

Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову, не согрѣши́вшымъ тебѣ́, но положи́лъ еси́ покая́нiе мнѣ́ грѣ́шному, зане́ согрѣши́хъ па́че числа́ песка́ морска́го:

умно́жишася беззако́нiя моя́, Го́споди, умно́жишася беззако́нiя моя́, и нѣ́смь досто́инъ воззрѣ́ти и ви́дѣти высоту́ небе́сную от мно́жества непра́вдъ мои́хъ. Сля́ченъ е́смь мно́гими у́зами желѣ́зными,

во е́же не возвести́ главы́ моея́, и нѣ́сть ми ослабле́нiя: зане́ прогнѣ́вахъ я́рость твою́ и лука́вое предъ тобо́ю сотвори́хъ:

не сотвори́вый во́ли твоея́ и не сохрани́вый повелѣ́нiй твои́хъ, поста́вихъ ме́рзости и умно́жихъ претыка́нiя. И ны́нѣ приклоня́ю колѣ́на се́рдца, тре́буя от тебе́ бла́гости.

Согрѣши́хъ, Го́споди, согрѣши́хъ, и беззако́нiя моя́ а́зъ вѣ́мъ, но прошу́ моля́ся: осла́би ми́, Го́споди, осла́би ми́, и не погуби́ мене́ со беззако́нiи мои́ми, ниже́ въ вѣ́къ враждова́въ соблюде́ши зо́лъ мои́хъ, ниже́ осу́диши мя́ въ преиспо́днихъ земли́: зане́ ты́ еси́, Бо́же, Бо́гъ ка́ющихся, и на мнѣ́ яви́ши всю́ бла́гость твою́: я́ко недосто́йна су́ща спасе́ши мя́ по мно́зѣй ми́лости твое́й, и восхвалю́ тя́ вы́ну во дне́хъ живота́ моего́:

я́ко тя́ пое́тъ вся́ си́ла небе́сная, и твоя́ е́сть сла́ва во вѣ́ки вѣко́въ. Ами́нь.

Грузинский

Языки

გამტკიცდა სოლომონ დავითის ძე თავის სამეფოში. უფალი, მისი ღმერთი იყო მასთან და დიდად აღაზევა იგი.

მოუხმო სოლომონმა მთელ ისრაელს: ათასისთავებს, ასისთავებს, მსაჯულებს, მთელი ისრაელის ყველა წინამძღოლს, მამისსახლთა თავკაცებს.

გაემართნენ სოლომონი და მასთან ერთად მთელი კრებული იმ გორაკისაკენ, რომელიც გაბაონშია, რადგან იქ იყო ის სადღესასწაულო კარავი, მოსემ, ღვთის მორჩილმა რომ გააკეთა უდაბნოში.

ხოლო ღვთის კიდობანი დავითს კირიათ-იეყარიმიდან ჰქონდა გადატანილი იმ ადგილზე, რომელიც მას მოუმზადა დავითმა, რადგან იერუსალიმში გაშალა მისი კარავი.

სპილენძის სამსხვერპლო, რომელიც ბეცალიელმა, ძემ ურისა, ძისა ხურისამ გააკეთა, იქვე იყო, უფლის სავანის წინ. მოძებნეს იგი სოლომონმა და კრებულმა.

ავიდა იქ სოლომონი უფლის წინაშე, სპილენძის სამსხვერპლოზე, სადღესასწაულო კარავთან რომაა და ათასი აღსავლენი აღავლინა მასზე.

იმ ღამეს გამოეცხადა ღმერთი სოლომონს და უთხრა: მთხოვე, რა გინდა, რომ მოგცე?

უთხრა სოლომონმა ღმერთს: დიდად წყალობდი მამაჩემს დავითს. მის ნაცვლად კი მე გამამეფე.

უფალო ღმერთო, ახლა აღსრულდეს შენი სიტყვა, დავითს, მამაჩემს, რომ უთხარი. რაკიღა მიწის მტვერივით რიცხვმრავალ ხალხზე გამამეფე,

სიბრძნე და ცოდნაც მომეცი ბარემ, რომ გავდიოდე ხალხის წინაშე და შევდიოდე. რადგან ვის შეუძლია განაგოს შენი ერი, ესოდენ მრავალრიცხოვანი?

უთხრა უფალმა სოლომონს: რაკი გულში ეს გქონდა და არ ითხოვე სიმდიდრე, ქონება, დიდება, შენი მტრების სული და არც ხანგრძლივი სიცოცხლე ითხოვე, არამედ მხოლოდ ცოდნა გამომთხოვე სამართავად ჩემი ერისა, რომელზედაც მე გაგამეფე,

გეძლევა სიბრძნე და ცოდნა. ისეთ სიმდიდრეს, ქონებასა და დიდებას მოგანიჭებ, რომლის მსგავსი არც შენს წინამორბედ მეფეებს ჰქონდათ და არც შენს შემდეგ ეღირსება ვინმეს.

გაბაონში რომ გორაკია, იქიდან ჩავიდა სოლომონი იერუსალიმში და მეფობდა ისრაელზე.

თავი მოუყარა სოლომონმა ეტლებსა და ცხენოსნებს. ჰყავდა ათასოთხასი ეტლი და თორმეტი ათასი ცხენოსანი. განალაგა ისინი ეტლების სადგომ ქალაქებში და იერუსალიმში, თავისთან.

ოქრო-ვერცხლი ქვებს გაუთანაბრა იერუსალიმში, ხოლო კედარი სიკომორის ხეს, დაბლობში რომ იზრდება.

სოლომონის ცხენები ეგვიპტიდან და კევედან იყო მოყვანილი; მეფის ვაჭრებს მოჰყავდათ კევედან საფასურით.

ეტლი ექვსას ვერცხლად ამოჰყავდათ ეგვიპტიდან, ხოლო ცხენები - ასორმოცდაათ ვერცხლად. ამავე ფასში მოჰქონდათ თავიანთი ხელით ხეთელთა და არამელთა მეფეებისთვისაც.

ბრძანა სოლომონმა სახლის აშენება უფლის სახელისთვის და სამეფო სახლის აშენება თავისთვის.

სოლომონმა აღრიცხა სამოცდაათიათასი მტვირთავი, ოთხმოციათასი ქვის მჭრელი მთაში და სამიათას ექვსასი მათი ზედამხედველი.

შეუთვალა სოლომონმა ხურამს, ტვიროსის მეფეს: როგორც მამაჩემს დავითს ექცეოდი და ნაძვებს უგზავნიდი მისი საცხოვრებელი სახლის ასაშენებლად, მეც ასე მომექეციო.

აჰა, ვაშენებ უფლის, ჩემი ღმერთის სახლს მისთვის საკურთხევლად, საკმევლის საკმევად, საწირი პურის მუდამჟამს მისართმევად, აღსავლენის აღსავლენად დილა-საღამოობით, შაბათობით, ახალმთვარობებისა და ჩვენი უფლის, ღმერთის დღესასწაულებისთვის, რაც სამარადისოდ აკისრია ისრაელს.

დიდია ის სახლი, უფლისათვის რომ ვაშენებ, რადგან ჩვენი ღმერთი ყველა ღმერთებზე დიდია.

ვის შესწევს ძალა, რომ უფლის სახლი ააშენოს, როცა მას ცანი და ცათა ცანიც ვერ იტევს? ან მე ვინღა ვარ, რომ მის წინაშე საკმევლის საკმევი ალაგის გარდა, სხვა სახლი ავუშენო?

ახლა კი გამომიგზავნე ოქროს, ვერცხლის, სპილენძის, რკინის და ძოწეულის, მეწამული და ლურჯი ფერის ნართების დამუშავების მცოდნე კაცი, ჩუქურთმის კვეთა რომ იცოდეს და იმუშაოს იმ ხელოსნებთან ერთად, იუდასა და იერუსალიმში რომ მყავს, რომელნიც მამაჩემმა, დავითმა, მოამზადა.

ლიბანიდან გამომიგზავნე კედარის ხეები, კვიპაროსები და სანდალოზის ხეები, რადგან ვიცი, რომ შენმა მორჩილებმა იციან ლიბანის ხეების ჭრა და აჰა, ჩემი მორჩილნი შენს მორჩილებთან ერთად იქნებიან,

რათა უხვად დამიმზადონ ხეები, რადგან სახლი მე რომ ვაშენებ, დიდებული და მშვენიერი უნდა გამოვიდეს.

აჰა, ვაძლევ ტყისმჭრელებს, ხეებს რომ ჩეხავენ, შენს მორჩილთ, ოციათას ქორ ხორბლის ფქვილს, ოციათას ქორ ქერს, ოციათას ბათ ღვინოსა და ოციათას ბათ ზეთს.

ხურამმა, ტვიროსის მეფემ, წერილით უპასუხა სოლომონს და შეუთვალა: რაკი უფალს უყვარს თავისი ერი, ამიტომ დაგადგინა მასზე მეფედ.

კიდევ ეს უთხრა ხურამმა: კურთხეულ იყოს უფალი, ღმერთი ისრაელისა, რომელმაც შექმნა ცა და მიწა, რომელმაც მეფე დავითს ბრძენი, ჭკვიანი და გონიერი ვაჟი უბოძა, რომელიც აშენებს სახლს უფლისათვის და სამეფო სახლს თავისთვის.

ახლა კი გიგზავნი ბრძენსა და გამოცდილ კაცს - ხურამ-აბის,

დანელი ქალის ძეს, მამით ტვიროსელს, რომელმაც იცის ოქროს, ვერცხლის, სპილენძის, რკინის, ქვის, ხის, ძოწეული და ლურჯი ნართების, სელის და ყირმიზის დამუშავება, ყოველგვარი ჩუქურთმის კვეთა, ყველა ჩანაფიქრის განსახორციელებლად, რაც კი დაევალება შენს ხელოსნებთან და ჩემი ბატონის, დავითის, ხელოსნებთან ერთად.

ახლა გამოუგზავნოს ჩემმა ბატონმა ის ხორბალი, ქერი, ზეთი და ღვინო, თავის მორჩილთ რომ შეჰპირდა.

ჩვენ კი ლიბანში მოვჭრით ხეებს, რამდენიც დაგჭირდება და ზღვაზე ტივებით დავაცურებთ იოფისკენ, იქიდან კი იერუსალიმს აიტანე.

აღრიცხა სოლომონმა ყველა ხიზანი, ვინც კი ისრაელის ქვეყნად დავითის, მამამისის, აღრიცხვის შემდეგ მოსულიყო. და აღმოჩნდა ასორმოცდაცამეტი ათას ექვსასი კაცი.

მათგან სამოცდაათი ათასი მტვირთავად გაამწესა, ოთხმოცი ათასი - ქვის მჭრელად მთაში, სამი ათას ექვსასი - ზედამხედველად, ხალხი რომ ემუშავებინათ.

შეუდგა სოლომონი უფლის სახლის შენებას იერუსალიმში, მორიას მთაზე, სადაც ნაჩვენები ჰქონდა დავითს, მამამისს, იმ ადგილას, დავითმა რომ მოამზადა ორნა იებუსელის კალოზე.

შენებას შეუდგა მეორე თვის მეორე დღეს, თავისი მეფობის მეოთხე წელს.

აჰა, საფუძველი, რომელზედაც სოლომონმა ღვთის სახლის შენება დაიწყო: სიგრძით, ძველი საზომი ჭყრთით, სამოცი წყრთა იყო, სიგანით - ოცი წყრთა.

სტოა, სიგრძეზე რომ გასდევდა ტაძარს, მისი სიგანის შესაბამისად ოცი წყრთა იყო; სიმაღლით - ას ოცი. შიგნიდან ხალასი ოქროთი მოაპირკეთა.

კვიპაროსის ხეებით შემოსა დიდი სახლი, საუკეთესო ოქრო გადააკრა და მასზე პალმები და ჯაჭვები გამოაჭედინა.

ძვირფასი ქვით მოაპირკეთა სახლი დასამშვენებლად. ოქრო კი ფარვაიმული ოქრო იყო.

ოქროთი დაფარა სახლი - ძელები, კარის ზღურბლზე, მისი კედლები და კარები. კედლებზე ქერუბიმები ამოკვეთა.

გააკეთა წმიდათაწმიდა: მისი სიგრძე სახლის სიგანის შესაბამისად, ოცი წყრთა იყო. ექვსასი ქანქარი სეუკეთესო ოქროთი დაფარა.

ლურსმნები წონით ხუთი შეკელი ოქრო იყო. ქორედიც ოქროთი შემოსა.

წმიდათაწმიდის სახლში გააკეთა ორი ქერუბიმის ქანდაკება და ოქროთი დაფერა ისინი.

ქერუბიმების ფრთები სიგრძით ოცი წყრთა იყო, ერთის ფრთა - ხუთწყრთიანი, და სახლის კედელს ეხებდა. მეორის ფრთაც - ხუთწყრთიანი, მეორე ქერუბიმის ფრთას ეხებოდა.

მეორე ქერუბიმის ფრთაც - ხუთწყრთიანი, სახლის კედელს ეხებოდა. მეორის ფრთაც - ხუთწყრთიანი, პირველი ქერუბიმის ფრთას ეხებოდა.

ამ ქერუბიმების ფრთები ოც წყრთაზე იყო გაშლილი. ისინი თავიანთ ფეხებზე იდგნენ და პირისახე სახლისკენ ჰქონდათ მიქცეული.

გააკეთა კრეტსაბმელი ლურჯი, ძოწეული, მეწამული ნართისგან და სელისგან და მასზე ქერუბიმები გამოსახა.

სახლის წინ სიგრძით ოცდაათი წყრთის ორი სვეტი გააკეთა, თითოეულის თავზე ხუთწყრთიანი სვეტისთავი იყო.

გააკეთა დაბირში ჯაჭვები და სვეტისთავებზე მიამაგრა. გააკეთა ასი ბროწეული და ჯაჭვებზე ჩამოკიდა.

ეს სვეტები ტაძრის წინ აღმართა, ერთი მარჯვნივ, ერთი მარცხნივ. მარჯვენას იაქინი დაარქვა, მარცხენას - ბოყაზი.

გააკეთა სპილენძის სამსხვერპლო; სიგრძით ოცი წყრთა, სიგანით - ოცი წყრთა, სიმაღლით - ოცი წყრთა.

ჩამოასხა სპილენძის ზღვა, სრულიად მრგვალი, იგი კიდით კიდემდე ათი წყრთა იყო. სიმაღლე ხუთი წყრთა ჰქონდა, ოცდაათი წყრთა ძაფი სწვდებოდა გარს.

მის ქვეშ, ირგვლივ, ხარების გამოსახულებები იყო შემორტყმულნი, ზღვას ათ წყრთაზე გარს ევლებოდა მასთან ერთად ჩამოსსმული ხარების ორი რიგი.

იგი თორმეტ ხარზე იდგა: სამი ჩრდილოეთით იყურებოდა, სამი დასავლეთით იყურებოდა, სამი სამხრეთთი იყურებოდა, სამი აღმოსავლეთით იყურებოდა. ზღვა ზედ ედგათ და გავები ყველას შიგნით ჰქონდათ მიქცეული.

სისქე ერთი მტკაველი ჰქონდა: კიდეები თასის კიდესავით ჰქონდა გაკეთებული და გაშლილ შროშანს ჩამოჰგავდა. სამიათას ბათს იტევდა.

გააკეთა ათი საბანელი; ხუთი მარჯვენა ფრთაზე დადგა, ხუთი - მარცხენა ფრთაზე, რომ მათში თვითონაც განბანილიყვნენ და აღსავლენი საკლავიც ამოევლოთ.

გააკეთა ათი ცალი ოქროს სასანთლე მათი წესის შესაფერისად და ტაძარში დადგა; ხუთი მარჯვენა ფრთაზე, ხუთიც მარცხენა ფრთაზე.

გააკეთა ათი ტაბლა და ტაძარში დადგა. ხუთი მარჯვენა ფრთაზე, ხუთიც მარცხენა ფრთაზე. გააკეთა ასი ცალი ოქროს სასხურებელი.

გააკეთა მღვდელთა ეზო, დიდი ეზო, ეზოს კარები და სპილენძით მოჭედა მათი კარები.

ზღვა მარჯვენა ფრთაზე დადგა, სამხრეთ-აღმოსავლეთით.

გააკეთა ხურამმა ქვაბები, აქანდაზები, სასხურებლები. მოამთავრა ხურამმა სამუშაო, რომელსაც სოლომონს უკეთებდა ღვთის სახლში.

ორი სვეტი, ბუღაურები, სვეტისთავზე დასადგმელი ბალიშებითურთ, ორი ცხაური სვეტებზე დასადგმელი, ბუღაურების დასაფარავად,

ოთხასი ბროწეული ორი ცხაურისთვის, ორ-ორი რიგი ბროწეულებისა ორთავე ცხაურისთვის, სვეტებზე დასადგმელი, ბუღაურების დასაფარავად.

გააკეთა კვარცხლბეკები, კვარცხლბეკებზე საბანლები გააკეთა.

მის ქვეშ ერთი ზღვა და თორმეტი ხარი.

ქვაბები, აქანდაზები, ჩანგლები და ყველა სხვა ჭურჭელი, რაც კი ხურამმა სოლომონს გაუკეთა უფლის სახლისათვის, მბზინვარე სპილენძისა იყო.

იორდანეს მიდამოებში ჩამოასხა ისინი მეფემ, თიხნარ ნიადაგზე, სუქოთსა და ცერედას შორის.

გააკეთა სოლომონმა ყველა ეს ჭურჭელი ძალზე ბევრი, ისე, რომ გაურკვეველი იყო სპილენძის წონა.

გააკეთა სოლომონმა ყველა ის ჭურჭელი, რაც კი ღვთის სახლშია: ოქროს სამსხვერპლო, ოქროსავე ტაბლები, რომელზედაც საკურთხი პური ეწყო;

მთლიანი ოქროს სასანთლეები და მისი ლამპრები, რათა აენთოთ ისინი დაბირის წინ, წესისამებრ.

ოქროს ყვავილები, ლამპრები და მაშები - მთლიანი ოქროსგან,

დანები, სასხურებლები, კოვზები, საცეცხლურები მთლიანი ოქროსაგან; ასევე ტაძრის კარები: წმიდათაწმიდაში შესასვლელი შიდა კარებიც და ტაძრის საწმიდარში შესასვლელი კარებიც ოქროსი იყო.

მოათავა ყველა საქმე, რასაც უფლის სახლისათვის აკეთებდა სოლომონი. მოიტანა სოლომონმა მამამისის, დავითის, შემოწირულობანი: ვერცხლი, ოქრო, ყველანაირი ჭურჭელი და ღვთის სახლის საგანძურში დააწყო.

მაშინ შეყარა სოლომონმა იერუსალიმში ისრაელის უხუცესობა და შტოთა ყველა თავკაცი, ისრაელიანთა მამისსახლის უფროსები, რომ გამოესვენებინათ უფლის აღთქმის კიდობანი დავითის ქალაქიდან ანუ სიონიდან.

შეიყარნენ მეფე სოლომონთან სადღესასწაულოდ, მეშვიდე თვეში.

მოვიდა ისრაელის მთელი უხუცესობა და ლევიანებმა ასწიეს კიდობანი.

წაასვენეს კიდობანი და სადღესასწაულო კარავი, და ყველა წმიდა ჭურჭელი, კარავში რომ ინახებოდა. წაასვენეს ისინი მღვდლებმა და ლევიანებმა.

მეფე სოლომონი და მასთან შეკრებილი მთელი ისრაელის საზოგადოება იდგნენ კიდობნის წინ და მსხვერპლად სწირავდნენ ცხვარ-ძროხას, რომლის დათვლა და აღრიცხვა შეუძლებელი იყო სიმრავლის გამო.

დაასვენეს მღვდლებმა უფლის აღთქმის კიდობანი მისთვის განკუთვნილ ადგილზე, ტაძრის დაბირში, წმიდათაწმიდაში, ქერუბიმთა ფრთებქვეშ.

რადგან ფრთები ჰქონდათ გადაშლილი ქერუბიმებს კიდობნის ადგილზე და ზემოდან ფარავდნენ კიდობანს და კეტებს.

კეტები იმ სიგრძისა იყო, რომ მისი თავები მოჩანდა კიდობნიდან, დაბირის წინ, გარეთ კი არ ჩანდა. დღემდე იქ არის ისინი.

არაფერი იყო კიდობანზე, გარდა ფიქალებისა, მოსემ რომ ჩააწყო იქ ხორებში, როცა კავშირი შეკრა უფალმა ისრაელიანებთან ეგვიპტიდან მათი გამოსვლის შემდეგ.

როცა გამოვიდნენ მღვდლები წმიდადან (რადგან ყველა იქ მყოფი მღვდელი განიწმიდა, განურჩევლად დასებისა,

ასევე ყველა მგალობელი ლევიანი - ასაფი, ჰემანი, იედუთუნი, მათი ვაჟები და მათი მოძმენი - სელით შემოსილნი, წინწილებით, ქნარებით, ებნებით სამსხვერპლოს აღმოსავლეთით მდგარნი, მათთანვე ასოცი მესაყვირე მღვდელი,

ხმაშეწყობილნი იყვნენ მესაყვირენი და მგალობელნი, რათა ერთხმად ეგალობათ უფლისთვის და ედიდებინათ), როცა იქუხა საყვირებისა და წინწილების ხმამ, უფლის ქებით: რადგან კეთილია იგი, რადგან უკუნისამდეა წყალობა მისი, მაშინ სახლი, უფლის სახლი, ღრუბელმა აავსო.

და ვეღარ შეძლეს მღვდლებმა იქ დგომა და სამსახურის გაწევა ღრუბლის გამო, რადგან უფლის დიდებამ აღავსო ღვთის სახლი.

მაშინ თქვა სოლომონმა: ბნელში დავანება ინება უფალმა.

სახლი აგიშენე სავანედ შენდა, სამყოფელი სამარადისო სამკვიდრებლად.

პირი ხალხისკენ იბრუნა მეფემ და აკურთხა ისრაელის კრებული. ფეხზე იდგა მთელი ისრაელის კრებული.

თქვა: კურთხეულ იყოს უფალი, ღმერთი ისრაელისა, რომელიც თავისი პირით ელაპარაკა დავითს, მამაჩემს, და თავისი ხელით შეასრულა, რასაც ამბობდა:

იმ დღიდან, რაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოვიყვანე ჩემი ერი, ისრაელის არცერთ ტომში არ ამირჩევია ქალაქი სახლის ასაშენებლად, რათა იქ დამკვიდრებელიყო ჩემი სახელი და კაციშვილი არ ამირჩევია, ჩემი ერის, ისრაელის წინამძღოლად.

მხოლოდ იერუსალიმი ავირჩიე ჩემი სახელის დასამკვიდრებლად, და დავითი ავირჩიე ჩემს ერზე, ისრაელზე დასადგენად.

გულში ჰქონდა მამაჩემს, დავითს, სახლის აშენება უფლის, ისრაელის ღმერთის სახელზე.

უთხრა უფალმა მამაჩემს, დავითს: გულში რომ გქონდა ჩემს სახელზე სახლის აშენება, კარგი ჰქენი, რომ გულში გქონდა ეს საქმე.

ოღონდ შენ არ ააშენებ სასლს, არამედ შენი შვილი. შენი საზარდულიდან გამოსული ააშენებს სახლს ჩემს სახელზე.

დაამტკიცა უფალმა თავისი ნათქვამი სიტყვა და, აჰა, მე დავდექი მამაჩემის, დავითის, ადგილზე, ავედი ისრაელის ტახტზე, როგორც ნაბრძანები ჰქონდა ეფალს, და უფლის, ისრაელის ღმერთის სახელზე ავაშენე სახლი.

დავასვენე იქ კიდობანი, რომელშიც უფლის აღთქმა ინახება, ისრაელიანებს რომ დაუდო.

დადგა უფლის სამსხვერპლოს წინ მთელი ისრაელის კრებულისკენ პირშექცევით და ხელები აღაპყრო.

(გაკეთებული ჰქონდა სოლომონს სპილენძის კვარცხლბეკი, სიგრძით ხუთი წყრთა, სიგანითაც ხუთი წყრთა, სიმაღლით სამი წყრთა. შედგა მასზე), მუხლი მოიყარა მთელი ისრაელის კრებულის წინაშე და ხელები აღაპყრო ცისკენ.

თქვა: უფალო, ღმერთო ისრაელისა! არ არსებობს მენი მსგავსი ღმერთი არც ცაში და არც ქვეყნად. შენ ინახავ აღთქმასა და წყალობას შენს მორჩილთა მიმართ, რომელნიც მთელი გულით დადიან შენს წინაშე.

შენ შეუნახე სიტყვა შენს მორჩილს, მამაჩემს, დავითს, და დღეს შენმა ხელმა აღასრულა, რაც შენს ბაგეებს ჰქონდა ნაბრძანები.

ახლაც შეუნახე უფალო, ღმერთო ისრაელისა, შენს მორჩილს - მამაჩემს, დავითს, შენი ნათქვამი სიტყვა, რომ უთხარი: არ გამოგელევაო მემკვიდრე ჩემს წინამე, ისრაელის ტახტზე მჯდომარე, ოღონდ შეინახონ შენმა შვილებმა წესი და რიგი და იარონ ჩემს წინაშე, როგორც შენ დადიოდი ჩემს წინაშე.

ახლაც მტკიცე იყოს, უფალო, ღმერთო ისრაელისა, შენი სიტყვა, შენს მორჩილს - მამაჩემს, დავითს, რომ უბრძანე.

ნუთუ ნამდვილად იმკვიდრებს მიწაზე ღმერთი? აჰა, ვერ იტევენ მას ცანი და ცანი ცათანი, როგორღა დაიტევს ეს ჩემი აშენებული სახლი?

მოხედე შენი მორჩილის ლოცვა-ვედრებას, უფალო, ღმერთო ჩემო, ისმინე ღაღადი და ლოცვა, რომლითაც მოგმართავს შენი მორჩილი,

რომ თვალი გეჭიროს ამ სახლზე ღამით და დღისით ამ ადგილზე, რომლის გამოც ნათქვამი გაქვს, აქ იქნებაო ჩემი სახელი. რომ ისმინო ლოცვა, რომელსაც იტყვის ამ ადგილას შენი მორჩილი.

ისმინე შენი მორჩილისა და შენი ერის, ისრაელის, ვედრება, როცა დადგებიან ლოცვად ამ ადგილას; ისმინე შენს სამყოფელ ადგილზე ცათა შინა, ისმინე და შეგვიწყალე.

თუ შესცოდავს ვინმე თავის თვისტომს და ფიცით დააფიცებს მას, და მივა ეს ფიცი შენს სამსხვერპლოსთან ამ სახლში,

მაშინ მოუსმინე ციდან და სამართალი გაუჩინე შენს მორჩილთ; მტყუანი გაამტყუნე, რომ მის თავზე იყოს მისი საქციელი. მართალი კი გაამართლე, რომ მისი სიმართლისაებრ მიეგოს.

თუ დამარცხდება მტერთან შენი ერი, ისრაელი, იმის გამო, რომ შეგცოდეს, მერე კი მოიქცევა შენსკენ, ქებას შეასხამს შენს სახელს და დაგიწყებს ლოცვა-ვედრებას ამ სახლში,

მაშინ მოუსმინე ციდან და მიუტევე შეცოდება შენს ერს, ისრაელს, დააბრუნე იმ მიწაზე, რომელიც მის მამა-პაპას მიეცი.

როცა დაიკეტება ცა და არ იწვიმებს შეცოდების გამო შენს წინაშე, და დაიწყებენ ლოცვას ამ ადგილას, განადიდებენ შენს სახელს, განერიდებიან ცოდვებს, რადგან უკვე დასჯილი გეყოლება ისინი,

მაშინ მოუსმინე ციდან და მიუტევე შეცოდება შენს მორჩილთ და შენს ერს ისრაელს, რომ დააყენო სასიკეთო გზაზე, სადაც სიარული მართებთ, აწვიმო წვიმა მათ მიწაზე, რომელიც სამკვიდრებლად მიგიცია შენი ერისათვის.

შიმშილობა იქნება ქვეყანაზე, შავი ჭირი, მწველი ხორშაკი, სიყვითლე, კალია თუ მატლი, ან თუ მტერი შემოადგება ქვეყანაში მის კარიბჭეებს, უბედურება მოხდება რამე თუ სნეულება,

ყოველი ლოცვა, ყოველი ვედრება, რომელიც იქნება თითოეული ადამიანისაგან და მთელი შენი ერისაგან, ისრაელისგან, როდესაც ყველა გაიგებს თავის უბედურებას და ხელს გამოიწვდის ამ სახლისკენ,

ისმინე ციდან, შენი სამყოფელიდან და მიუტევე; მიაგე თითოეულს თავისი საქციელისამებრ, შენ, რომელმაც უწყი მათი გულები - რადგან მხოლოდ შენ უწყი ადამიანთა გული, -

რათა მუდამ შენი შიში ჰქონდეთ, ვიდრე ცხოვრობენ ამ მიწაზე, რომელიც ჩვენი მამა-პაპისთვის მიგიცია.

იმ უცხოელსაც უსმინე, რომელიც არ არის შენი ერისაგანი, ისრაელიანი, მაგრამ შორეული ქვეყნიდან მოვა შენი სახელის გამო.

ისმინე ციდან, შენი სამყოფელიდან, და შეუსრულე, რასაც შეგთხოვს უცხოელი, რომ მთელი ქვეყნის ხალხებმა გაიგონონ შენი სახელი და შიში მიეცეთ შენი ერის, ისრაელის მსგავსად, რათა იცოდნენ, რომ შენი სახელი ჰქვია ამ სახლს, მე რომ ავაშენე.

როცა მტერთან საბრძოლველად გავა შენი ერი, დაადგება გზას, რომელზედაც შენ დააყენებ, და დაიწყებს ლოცვას უფლისადმი იმ ქალაქისკენ პირშექცეული, შენ რომ აირჩიე და იმ სახლისაკენ, შენ სახელზე რომ აგაშენე,

მაშინ ისმინე ციდან მათი ლოცვა და ღაღადისი და სამართალი გაუჩინე.

როცა შეგცოდავენ - რადგან არ არსებობს უცოდველი კაცი, - განურისხდები, მტრების ხელში ჩააგდებ და ტყვედ წაასხამენ მტრის ქვეყანაში, შორს იქნება თუ ახლოს,

გონს მოეგებიან იმ ქვეყანაში, სადაც იქნებიან ტყვედ, მოიქცევიან, შემოგღაღადებენ თავიანთი ტყვეობის ქვეყანაში, და იტყვიან: შევცოდეთ, დავაშავეთ, ბოროტება ჩავიდინეთო,

როცა მთელი სულითა და გულით მოიქცევიან შენსკენ მათი მტრების ქვეყანაში, რომელშიც ტყვვდ წაასხეს და დაიწყებენ ლოცვას იმ ქვეყნისაკენ პირშექცეულნი, მათ მამა-პაპას რომ მიეცი, იმ ქალაქისაკენ, შენ რომ აირჩიე, იმ სახლისაკენ, მე რომ ავაშენე შენს სახელზე,

მაშინ ისმინე ციდან, შენი სამყოფელიდან, მათი ლოცვა-ვედრება, სამართალი გაუჩანე და მიუტევე შენს ერს, ისრაელს, რომელმაც შეგცოდა.

ახლა კი, ღმერთო, თვალღია იყავ და ყური მიაპყარ ამ ადგილზე ლოცვას.

ახლა კი დაიძარ, უფალო ღმერთო, შენი განსასვენებლისკენ შენი ძლიერების კიდობანთან ერთად! შეიმოსონ შენმა მღვდლებმა, უფალო ღმერთო, ხსნა და შენმა მადლიანებმა სიკეთით გაიხარონ.

უფალო ღმერთო! პირს ნუ შეაქცევ შენს ცხებულს, გაიხსენე დავითის, შენი მორჩილის, ქველი საქმეები.

როცა კი სოლომონმა ლოცვა დაასრულა, ცეცხლი გადმოუშვა ზეციდან და შთანთქა აღსავლენი და მსხვერპლნი. უფლის დიდებამ აავსო სახლი.

ვეღარ შედიოდნენ მღვდლები უფლის სახლში, რადგან უფლის დიდებით იყო ავსებული უფლის სახლი.

როცა დაინახეს ისრაელიანებმა სახლზე გადმომავალი ცეცხლი და უფლის დიდება, პირქვე დაეხვნენ ქვაფენილზე და თაყვანისცეს. აქებდნენ უფალს და ამბობდნენ: კეთილია იგი, რადგან უკუნისამდეა წყალობა მისი.

შესწირეს მსხვერპლი უფალს მეფემ და მთელმა ერმა.

დაკლა სოლომონმა ოცდაორი ათასი ხარი და ოცი ათასი ცხვარი. აკურთხეს ღვთის სახლი მეფემ და მთელმა ერმა.

მღვდლები თავ-თავიანთ სამსახურებელ ადგილებზე იდგნენ, ლევიანები კი დავითის გაკეთებული საუფლო საკრავებით აქებდნენ უფალს: რადგან უკუნისამდეა მისი წყალობა! ისევე, როგორც დავითი აქებდა მათი ხელით. მღვდლები საყვირებს აყვირებდნენ მათ გვერდით და ფეხზე იდგა მთელი ისრაელი.

განათლა სოლომონმა შუა ეზო უფლის სახლის წინ, რადგან აღავლინა იქ აღსავლენი და შესწირა სამადლობელი მსხვერპლის ლურთი, რადგან სოლომონის გაკეთებულმა სპილენძის სამსხვერპლომ ვეღარ დაიტია აღსავლენი ძღვენი და ლურთები.

შვიდდღიანი დღესასწაული გადაიხადა იმჟამად სოლომონმა და მასთან ერთად მთელმა ისრაელმა - დიდმა კრებულმა ხამათიდან ვიდრე ეგვიპტის ხევამდე.

მერვე დღეს გამართეს საზეიმო წვეულება, რადგან შვიდ დღეს ასრულებდნენ სამსხვერპლოს სატფურებას და შვიდ დღეს - დღესასწაულს.

მეშვიდე თვის ოცდამესამე დღეს გაისტუმრა ხალხი თავ-თავიანთ კარვებში მხიარულნი, გულსავსენი იმ სიკეთის გამო, უფალმა რომ უყო დავითს, სოლომონს და ისრაელს, თავის ერს.

დაასრულა სოლომონმა უფლის სახლი და სამეფო სახლი. ყოველივე გულუხვად გაიღო სოლომონმა უფლის სახლისა და თავისი სახლის წარმატებით ასაშენებლად.

ღამით გამოეცხადა უფალი სოლომონს და უთხრა: შევისმინე შენი ლოცვა-ვედრება და ავირჩიე ეს ადგილი მსხვერპლის შესაწირავ სახლად.

თუ ცას დავკეტავ და წვიმა აღარ მოვა, ან თუ კალიას დედამიწის გადაჭმას ვუბრძანებ, ან თუ შავ ჭირს მოვუვლენ ჩემს ერს,

და ჩემი ერი, რომელიც ჩემი სახელით იწოდება, ქედს მოიდრეკს, ილოცებს, ძებნას დამიწყებს და შემობრუნდება თავისი უკეთური გზიდან, მაშინ ციდან მივუსმენ, მივუტევებ ცოდვებს და განვკურნავ მათ ქვეყანას.

ახლა თვალი გახელილი მექნება და ყურთასმენა მიპყრობილი ლოცვა-ვედრებისადმი ამ ადგილზე.

ახლა ავირჩიე და ვაკურთხე ეს სახლი ჩემი სახელის სამარადისო სამკვიდრებლად. აქ იქნება ყოველდღე ჩემი თვალი და გული.

თუ ივლი ჩემს წინაშე, როგორც მამაშენი, დავითი დადიოდა და ყველაფერს აასრულებ, რაც ნაბრძანები მაქვს შენთვის, დაიცავ ჩემს წესს და სამართალს,

გავამტკიცებ შენს სამეფო ტახტს, როგორც დავითს, მამაშენს აღვუთქვი და ვუთხარი: არ გაგიწყდება-მეთქი ხელმწიფე ისრაელში.

მაგრამ თუ გამიდგებით და მიატოვვბთ ჩემს წესებსა და ბრძანებებს, მე რომ მოგეცით, შეუდგებით უცხო ღმერთებს და თაყვანს სცემთ მათ,

ამოვძირკვავ მათ ჩემი მიწიდან, რომელიც მათ მივეცი, და ამ სახლს, რომელიც გავნათლე ჩემი სახელით, მოვიშორებ ჩემი პირიდან. საარაკოდ და სათრეველად გავხდი ყველა ხალხს შორის.

ყველა, ვინც კი ჩაუვლის ამ სახლს, ერთ დროს აღზევებულს, გაოგნდება და იტყვის: ასე რისთვის მოექცა უფალი ამ ქვეყანას და ამ სახლს?

იტყვიან: რადგან დაივიწყეს უფალი, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოიყვანა ისინი, მოეჭიდნენ სხვადასხვა ღმერთებს, თაყვანს სცემდნენ და მათ ემსახურებოდნენ. ამისათვის დააწია მათ უფალმა ყველა ეს უბედურება.

ოცი წლის თავზე დაასრულა სოლომონმა უფლის სახლისა და თავისი სახლის შენება.

ქალაქები, რომელიც ხურამმა მისცა სოლომონს, გააშენა სოლომონმა და ისრაელიანები ჩაასახლა იქ.

მაშინ გაილაშქრა სოლომონმა ხამათ-ცობაზე და დაიპყრო იგი.

ააშენა თადმორი უდაბნოში, და ყველა ის სამარაგო ქალაქი, ხამათში რომ ააშენა.

ააშენა ზემო ბეთ-ხორონი და ქვემო ბეთ-ხორონი - გალავნებით, კარიბჭეებით და ხანდაკებით გამაგრებული ქალაქები,

ბაყალათი და სამარაგო ქალაქები, რომლებიც კი ჰქონდა სოლომონს, ეტლის ქალაქები, ცხენოსანთა ქალაქები, და ყველაფერი, რისი აშენებაც უნდოდა იერუსალიმში, ლიბანში, და მთელს თავის სახელმწიფოში.

ყველა ხალხი, რომელიც დარჩა ხეთელთაგან, ამორეველთაგან, ფარიზეველთაგან, ხიველთაგან და იებუსეველთაგან, რომელიც არ იყო ისრაელიანთა მოდგმისა,

და მათი შთამომავლები, მათ შემდეგ რომ დარჩნენ ქვეყანაში, და არ გაუწყვეტიათ ისრაელიანებს, ბეგარაზე მომუშავეებად განაწესა სოლომონმა და ასე არიან დღემდე.

ისრაელიანთაგან კი არავინ დაუყენებია სოლომონს თავის ბეგარაზე, რადგან მეომრებად ჰყავდა ისინი, თავის მცველთა მეთაურებად, თავისი ეტლებისა და მხედრების მეთაურებად.

ორას ორმოცდაათი კაცი ჰყავდა მეფე სოლომონს ზედამხედველთა უფროსებად, რომელნიც ხალხს უძღვებოდნენ.

ფარაონის ასული სოლომონმა დავითის ქალაქიდან აიყვანა სახლში, რომელიც მას აუშენა, რადგან თქვა, არ უნდა ცხოვრობდესო ჩემი ცოლი დავითის, ისრაელის მეფის, სახლში, რადგან წმიდაა იგი, სადაც უფლის კიდობანი შევიდა.

მაშინ დაიწყო სოლომონმა უფლისთვის აღსავლვნის შეწირვა უფლის სამსხვერპლოზე, რომელიც სტოასთან ააგო,

ყოველდღიური აღვლენა, მოსეს მცნებისამებრ, შაბათების და ახალმთვარობების დაცვა, წელიწადში სამი დღესასწაულის უფუარობის, შვიდეულისა და კარვობის ზეიმი.

დავითის, მამამისის მიერ დადგენილი წესის მიხედვით ჩააყენა მღვდელთა დასები თავიანთ სამსახურში, ლევიანები კი მათ დაცვაში, რათა სადიდებილი ეთქვათ და მღვდლებთან ერთად ემსახურათ ყოველდღიური მოვალეობის შესასრულებლად. ასევე ყველა კარს თავისი კარისმცველები მიუჩინა, თავ-თავისი დასების მიხედვით, რადგან ასე ბრძანა დავითმა, ღვთისკაცმა.

არ უღალატიათ მეფის იმ ბრძანებისთვის, მღვდლებს, ლევიანებს, სხვა საქმეებსა და საგანძურს რომ შეეხებოდა.

ასე ჰქონდა სოლომონს აწყობილი ყველა საქმე, საძირკვლის ჩაყრიდან დაწყებული, ვიდრე უფლის სახლი ბოლომდე არ გასრულდა.

მაშინ წავიდა სოლომონი ზღვისპირეთში, ყეციონგებერსა და ილოთში, ედომის ქვეყანაში.

ხურამმა თავის მორჩილთა ხელით ხომალდები და ზღვისმცოდნე თავისი მორჩილნი გაუგზავნა. ისინი სოლომონის მორჩილებთან ერთად ოფირში ჩავიდნენ, ოთხასორმოცდაათი ქანქარი ოქრო წამოიღეს იქიდან და მეფე სოლომონს მოუტანეს.

შეიტყო საბას დედოფალმა სოლომონის ამბავი და მოვიდა იერუსალიმში, რომ გამოცანებით გამოეცადა სოლომონი. მოვიდა დიდძალი დოვლათით. აქლემებს მოჰქონდათ ნელსაცხებლები, მრავლად ოქრო და ძვირფასი თვლები. მოვიდა მასთან და ელაპარაკა ყველაფერზე, რაც გულში ჰქონდა.

ყველა კითხვაზე გასცა პასუხი სოლომონმა. არაფერი იყო მეფისთვის დაფარული, რომ უპასუხოდ დაეტოვებინა.

დაინახა საბას დედოფალმა სოლომონის სიბრძნე, ნახა მისი აშენებული სახლი,

მისი სუფრის სასმელ-საჭმელი, მის მორჩილთა საცხოვრებელი, მის მსახურეულთა საქმიანობა და შესამოსელი, მისი მწდეები და მათი შესამოსელი, მისი კიბეები, რითაც ის უფლის სახლში ადიოდა, და გაოგნებული დარჩა.

უთხრა მეფეს: მართალი ყოფილა, რაც ჩემს ქვეყანაში მქონდა გაგონილი შენზე და შენს სიბრძნეზე.

სიტყვების არ მჯეროდა, ვიდრე თავად არ მოვედი და ჩემი თვალით არ ვიხილე. აჰა, თურმე ნახევარიც არ უთქვამთ ჩემთვის შენს უსაზღვრო სიბრძნეზე. ყველაფერს გადააჭარბე, რაც გაგონილი მქონდა.

ბედნიერია შენა ხალხი, ბედნიერნი არიან შენი მორჩილნი, მუდამ შენს წინაშე რომ დგანან და ისმენენ შენს სიბრძნეს.

კურთხეულ იყოს უფალი, შენი ღმერთი, რომელმაც მოგისურვა, რათა მის ტახტზე დაესვი უფლის, შენი ღმერთის მეფედ. ისრაელისადმი შენი ღმერთის სიყვარულის გამო დაგაყენა მასზე მეფედ, მის სამარადისოდ განსამტკიცებლად და სამართლისა და სიმართლის გასაჩენად.

მისცა მეფეს ასოცი ქანქარი ოქრო, დიდძალი ნელსაცხებელი და ძვირფასი ქვები. არ იყო ისეთი ნელსაცხებელი, საბას დედოფალს მეფე სოლომონისთვის რომ არ მიეცა.

ხურამისა და სოლომონის მორჩილებმა ოფირიდან ჩამოტანილ ოქროსთან ერთად სანდალოზის ხეები და ძვირფასი ქვები ჩამოიტანეს.

გააკეთა მეფემ სანდალოზისგან საფეხურები უფლის სახლისათვის და სამეფო სახლისათვის. ებნები და ქნარები მგალობელთათვის. ამის მსგავსი მანამდე არასდროს უნახავთ იუდას ქვეყანაში.

მისცა მეფე სოლომონმა საბას დედოფალს ყველაფერი მისთვის სასურველი, რაც კი მან ითხოვა, იმაზე მეტი, რაც თვითონ მოართვა მეფეს. უკან გაბრუნდა და წავიდა თავის ქვეყანაში თავის მორჩილებთბ ერთად.

ექვსას სამოცდა ექვსი ქანქარი ოქრო შემოსდიოდა სოლომონს ყოველწლიურად.

იმის გარდა, რა ოქრო-ვერცხლიც მოგზაურებს, ვაჭრებს, არაბთა მეფეებს და მხარეთა გამგებლებს შემოჰქონდათ.

გააკეთა მეფე სოლომონმა ორასი დელამფარი ნაჭედი ოქროსაგან. ექვსასი შეკელი ოქრო დაიხარჯა თითოეულ დელამფარზე.

გააკეთა სამასი ფარი ნაჭედი ოქროსაგან, სამასი შეკელი ოქრო დაიხარჯა თითოეულ ფარზე. დააწყო ისინი მეფემ ლიბანის მაღნარის სახლში.

გააკეთა მეფემ სპილოს ძვლისაგან დიდი ტახტი და ხალასი ოქროთი დაფერა.

ექვსი საფეხური ჰქონდა ტახტს, ოქროს ფეხსადგამი ჰქონდა ტახტს მიდგმული, საჯდომის ორსავე მხარეს სანიდაყვეები ჰქონდა, ხოლო სანიდაკვეებს თითო ლომი ედგა გვერდით.

ექვს საფეხურზე, აქეთ-იქით, სხვა თორმეტი ლომი იდგა.

მეფე სოლომონის ყველა სასმისი ოქროსი იყო, ყველა ჭურჭელი ლიბანის მაღნარის სახლში რჩეული იყო. ვერცხლი და სპილენძი არაფრად მიაჩნდათ სოლომონის დროს,

რადგან მეფის ხომალდები ხურამის მორჩილებთან ერთად თარშიშში დადიოდნენ. თარშიშული ხომალდები სამ წელიწადში ერთხელ მოდიოდნენ და მოჰქონდათ ოქრო-ვერცხლი, სპილოს ძვალი, მოჰყავდათ ყაფუზუნები და ფარშევანგები.

განდიდდა მეფე სოლომონი ქვეყნის ყველა მეფეზე მეტად თავისი სიმდიდრითა და სიბრძნით.

ამქვეყნად ყველა მეფე ესწრაფოდა სოლომონის ნახვას, რომ მოესმინა მისი სიბრძნე, რომელიც გულში ჩაუდო ღმერთმა.

ყველას თავისი ძღვენი მოჰქონდა: ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი, შესამოსელი, საჭურველი, ნელსაცხებლები, ცხენები და ჯორები, ასე იყო ყოველწლიურად.

სოლომონს ოთხი ათასი თავლა ჰქონდა, ჰყავდა ეტლები და თორმეტი ათასი ცხენოსანი. განალაგა ისინი ეტლების სადგომ ქალაქებში და იერუსალიმში, თავისთან.

მისი ხელისუფლება ვრცელდებოდა ყველა მეფეზე ევფრატიდან ფილისტიმელთა ქვეყნამდე და ეგვიპტის საზღვრებამდე.

ვერცხლი ქვებს გაუთანაბრა მეფემ იერუსალიმში, ხალო კედარი სიკომორის ხეს, დაბლობში რომ იზრდება.

სოლომონის ცხენები ეგვიპტიდან და ყველა ქვეყნიდან იყო მოყვანილი.

სოლომონის დანარჩენი ამბები - პირველნი და უკანასკნელნი სწერია ნათან წინასწარმეტყველის მატიანეში, ახია შილონელის წინასწარმეტყველებაში, იეყდო მისნის ხილვაში, იერობოამ ნაბატის ძეს რომ შეეხება.

იმეფა სოლომონმა იერუსალიმში მთელს ისრაელზე ორმოცი წელი.

განისვენა სოლომონმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს დავითის, მამამისის ქალაქში. მის ნაცვლად მისი ძე რობოამი გამეფდა.

წავიდა შექემში რობოამი, რადგან შექემში იყო მისული მთელი ისრაელი მის გასამეფებლად.

როცა ეს ამბავი შეიტყო, იერობოამ ნაბატის ძემ, რომელიც ეგვიპტეში იმყოფებოდა, სადაც სოლომონ მეფისგან იყო გაქცეული, ეგვიპტიდან გამობრუნდა იერობოამი.

შეუთვალეს და დაიბარეს იგი. მოვიდა იერობოამი და მთელი ისრაელი და ასე უთხრეს რობოამს:

უღელი დაგვიმძიმა მამაშენმა. ახლა შეგვიმსუბუქე ეს ძნელი სამუშაო და მძიმე უღელი, მამაშენმა რომ დაგვადო, და დაგემორჩილებით.

მიუგო მათ: წადით და სამი დღის მერე მოდით ჩემთან. წავიდა ხალხი.

რჩევა ჰკითხა მეფე რობოამმა უხუცესებს, რომელნიც მამამისს, სოლომონს ახლდნენ მის სიცოცხლეში, და უთხრა: როგორ მირჩევთ, რა პასუხი გავცე ამ ხალხს?

ასე უთხრეს: თუ კეთილი იქნები ამ ხალხისთვის, აამებ მათ, კეთილ სიტყვებს ეტყვი, მაშინ სამუდამოდ შენი მორჩილნი იქნებიან.

არ დაუგდო ყური უხუცესების რჩევას, რაც ურჩიეს, და ჰკითხა რჩევა მოყმეთ, რომლებიც მასთან იყვნენ შეზრდილნი და ემსახურებოდნენ.

უთხრა მათ: რას მირჩევთ, რა პასუხი გავცე მაგ ხალხს, რომ მეუბნებიან, შეგვიმსუბუქეო მამაშენის დადებული უღელი?

ელაპარაკნენ მოყმენი, მასთან როშ იყვნენ შეზრდილნი, და ურჩიეს: ასე უთხარი იმ ხალხს, რომელიც გეუბნება, უღელი დაგვიმძიმა მამაშენმა და შენ კი უნდა შეგვიმსუბუქო, ასე უთხარი მათ: მამაჩემის წელზე მსხვილია-თქო ჩემი ნეკათითი.

ხომ დაგადგათ მამაჩემმა მძიმე უღელი, მე კი უფრო დაგიმძიმებთ უღელს! ხომ შოლტებით გსჯიდათ მამაჩემი, მე მორიელებით დაგსჯით!

მოვიდნენ იერობოამი და მთელი ხალხი მესამე დღეს რობოამთან, როგორც ნაბრძანები ჰქონდა მეფეს, სამი დღის შემდეგ მოდითო ჩემთან.

მკაცრად უპასუხა მეფემ ხალხს, ყური არ ათხოვა მეფე რობოამმა უხუცესთა რჩევას.

მოყმეთა რჩევისამებრ ელაპარაკა და უთხრა მათ: ხომ დაგიმძიმათ მამაჩემმა უღელი, მე კიდევ უფრო დაგიმძიმებთ! ხომ შოლტებით გსჯიდათ მამაჩემი, მე მორიელებით დაგსჯით!

არ შეიწყნარა მეფემ ხალხის სათხოვარი, რადგან ასეთი იყო ღვთის ნება, რათა აღსრულებულიყო უფლის სიტყვა, რაც ნათქვამი ჰქონდა იერობოამ ნაბატის ძისათვის, ახია სილოამელის პირით.

როცა დაინახა მთელმა ისრაელმა, რომ არ უსმინა მათ მეფემ, მაშინ სიტყვა შეუბრუნა ხალხმა მეფეს და უთხრა: რა წილი გვიდევს დავითიში? რა მემკვიდრეობა გვაქვს იესეს ძისაგან? თქვენ-თქვენი კარვებისაკენ, ისრაელო! ახლა შენ მიხედე შენ სახლს, დავით! და წავიდ-წამოვიდა თავ-თავის კარვებში ისრაელი.

მხოლოდ იუდას ქალაქებში მცხოვრებ ისრაელიანებზე შერჩა მეფობა რობოამს.

გაგზავნა მეფე რობოამმა ადორამი, ხარკის ამკრეფთა უფროსი, მაგრამ ქვებით ჩაქოლეს ისრაელიანებმა და მოკვდა იგი. მაშინ სასწრაფოდ შეხტა მეფე რობოამი ეტლზე და იერუსალიმში გაიქცა.

განუდგა ისრაელი დავითის სახლს და ასეა ეს დღემდე.

მოვიდა რობოამი იერუსალიმში და შეჰყარა იუდასა და ბენიამინის მთელი სახლი - ასოთხმოცი ათასი რჩეული მეომარი, რათა შებრძოლებოდნენ ისრაელს და მეფობა დაებრუნებინათ რობოამისთვის.

გამოეცხადა ღვთის სიტყვა შემაყიას, ღვთისკაცს:

ასე უთხარი რობოამ სოლომონის ძეს, იუდას მეფეს, მთელ ისრაელს და იუდასა და ბენიამინის მთელ სახლს:

ასე ამბობს-თქო უფალი: ნუ გახვალთ საბრძოლველად თქვენს ძმებთან! თავ-თავის სახლში გაბრუნდეს ყველა, რადგან ჩემი ნებით მოხდა ეს ამბავი. ისმინეს უფლის სიტყვა და იერობოამთან საომრად გასულნი უკან გაბრუნდნენ.

რობოამი იერუსალიმში ცხოვრობდა და ციხე-სიმაგრეებად აქცია ქალაქები იუდაში.

მან ააშენა: ბეთლემი, ყეტამი, თეკოაყი,

ბეთ-ცური, სოქო, ყადულამი,

გათი, მარეშა, ზიფი,

ადორაიმი, ლაქიში, ყაზეკა,

ცარყა, აიალონი, ხებრონი - გამაგრებული ქალაქები, იუდასა და ბენიამინს რომ ეკუთვნოდა.

გაამაგრა ეს ციხე-სიმაგრეები, ჩააყენა მათში წინამძღოლნი და მისცა სურსათ-სანოვაგის, ზეთისა და ღვინის მარაგი.

ყველა ქალაქს ფარ-შუბები ჩამოურიგა და ძლიერ გაამაგრა. მის ხელში იყო იუდა და ბენიამინი.

მღვდლები და ლევიანები, ვინც კი იყო მთელს ისრაილში, თავ-თავიანთი საზღვრებიდან შეუდგნენ მას.

ვინაიდან ტოვებდნენ ლევიანები თავიანთ სანახებს, სამფლობელოებს და მიდიოდნენ იუდაში და იერუსალიმში, რადგან იერობოამი და მისი ძენი უშლიდნენ მათ უფლის მღვდლობას.

დაიყენა მღვდლები გორაკებისთვის, ციკნებისთვის და ხბორებისთვის, თვითონ რომ გააკეთა.

მათ მიჰყვნენ ისრაელის ყველა ტომიდან, ვინც გულით ეძებდა უფალს, ისრაელის ღმერთს. ისინი მოვიდნენ, რომ მსხვერპლი შეეწირათ უფლისთვის, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთისთვის.

გაამაგრეს იუდას სამეფო და სამ წელიწადს მხარს უჭერდნენ რობოამს, სოლომონის ძეს, რადგან ამ სამ წელს დადიოდა დავითისა და სოლომონის გზით.

რობოამმა ცოლად შეირთო მახალათი, იერიმოთ დავითის ძის ასული და აბიხაილი, ელიაბ იესეს ძის ასული.

უშვა მას ვაჟები: იეყუში, შემარია და ზაჰამი.

ამის შემდეგ შეირთო მაყაქა, აბესალომის ასული. უშვა მას: აბია, ყათაი, ზიზა, შელომითი.

რობოამს ყველა თავის ცოლზე და ხარჭაზე მეტად უყვარდა რეხაბყამი, სოლომონის ასული. რადგან თვრამეტი ცოლი და სამოცი ხარჭა ჰყავდა, შეეძინა ოცდარვა ვაჟი და სამოცი ქალი.

დააყენა უფროსად რობოამმა აბია, მაყაქას ვაჟი, წინამძღოლად თავის ძმებში, რადგან მისი გამეფება ეწადა.

გონივრულად მოიქცა და ყველა თავისი შვილი იუდასა და ბენიამინის ყველა კუთხეში და ყველა გამაგრებულ ქალაქში ჩაასახლა. უხვად მისცა სარჩო და უთხოვა მრავალი ცოლი.

როცა გამტკიცდა რობოამის მეფობა და გაძლიერდა, მაშინ მიატოვა მან უფლის რჯული და მასთან ერთად მთელმა ისრაელმა.

რობოამის მეფობის მეხუთე წელს მოუხდა შიშაკი, ეგვიპტის მეფე, იერუსალიმს, რადგან შესცოდეს უფალს.

ათას ორასი ეტლით, სამოცი ათასი მხედრით, მათან ერთად ურიცხვი ხალხი მოვიდა ეგვიპტიდან - ლიბიელები, სუქიელები, ქუშელები.

აიღო იუდას გამაგრებული ქალაქები და იერუსალიმს მიადგა.

მაშინ წინასწარმეტყველი შემაყია მივიდა რობოამთან და შიშაკს გარიდებულ, იერუსალიმში თავშეყრილ იუდას მთავრებთან, და უთხრა მათ: ასე ამბობს უფალი: რაკი თქვენ მიმატოვეთ, ახლა მეც მიგატოვებთ შიშაკის ხელში.

დამორჩილდნენ ისრაელის მთავრები და მეფე, თქვეს: მართალია უფალი.

როცა დაინახა უფალმა, რომ დამორჩილდნენ, გამოეცხადა უფლის სიტყვა შემაყიას და უთხრა: დამმორჩილდნენ ისინი, აღარ მოვსპობ, სულ მალე გამოვიხსნი და აღარ დაატყდება იერუსალიმს ჩემი რისხვა შიშაკის ხელით.

მაგრამ მისი ყმები გახდებიან, რათა იცოდნენ როგორია ჩემი ყმობა და ამქვეყნიური მეფეების ყმობა.

მიუხდა შიშაკი, ეგვიპტის მეფე, იერუსალიმს და წაიღო უფლის სახლისა და სამეფო სახლის განძეულობა, ყველაფერი წაიღო. წაიღო ოქროს ფარებიც, სოლომონმა რომ გააკეთა.

დაამზადა მეფე რობოამმა მათ ნაცვლად სპილენძის ფარები და ჩააბარა მცველთა უფროსებს, რომელნიც სამეფო სახლის შესასვლელს დარაჯობდნენ.

ყოველთვის, როცა მეფე უფლის სახლში შედიოდა, მცველებს მოჰქონდათ ისინი, და მერე ისევ აბრუნებდნენ მცველების ოთახში.

რაკი დამორჩილდა, გაბრუნდა უფლის რისხვა მისგან და საბოლოოდ აღარ დაიღუპა. იუდაშიც კარგი ამბები იყო.

გამტკიცდა მეფე რობოამი იერუსალიმში და მეფობდა. ორმოცდაერთი წლის იყო რობოამი, რომ გამეფდა, და ჩვიდმეტ წელიწადს იმეფა იერუსალიმში, ქალაქში, რომელიც უფალმა თავისი სახელის სამკვიდრებლად ამოარჩია ისრაელის ყველა ტომში. დედამისს ერქვა ნაყამა ყამონელი.

ბოროტებას ჩადიოდა, რადგან მთელი გულმოდგინებით არ ეძებდა უფალს.

რობოამის პირველი და უკანასკნელი ამბები ჩაწერილია წინასწარმეტყველ შემაყიასა და ყიდო მხილველის მატიანეში, საგვარტომო ნუსხის მიხედვით. გამუდმებული ომი იყო რობოამსა და იერობოამს შორის.

განისვენა რობოამმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს დავითის ქალაქში. მის ნაცვლად აბია, მისი ძე გამეფდა.

იერობოამის მეფობის მეთვრამეტე წელს აბია გამეფდა იუდაზე.

სამ წელიწადს მეფობდა იერუსალიმში. დედამისი იყო მიქაიაჰუ, აბესალომის ასული, გიბყადან. ომი იყო ამტყდარი აბიასა და იერობოამს შორის.

აბიამ ომში მამაც მებრძოლთაგან ოთხასი ათასი რჩეული ვაჟკაცი გამოიყვანა. იერობოამი კი მათ წინააღმდეგ საომრად რვაასი ათასი რჩეული და მამაცი მეომრით გამოვიდა.

დადგა აბია ცემარაიმის მთაზე, ეფრემის მთებში რომაა, და თქვა: მისმინეთ, იერობიაამ და მთელო ისრაელო!

განა არ იცით, რომ უფალმა, ისრაელის ღმერთმა, დავითსა და მის ძეებს მარილის აღთქმით მისცა მეფობა ისრაელზე სამარადჟამოდ?

მაინც აღსდგა იერობოამ ნაბატის ძე, სოლომონ დავითის ძის მორჩილი, და გაილაშქრა თავისი ბატონის წინააღმდეგ.

შემოიკრიბა თავის ირგვლივ უღირსი, უგვანი ხალხი, და სძლიეს რობოამ სოლომონის ძეს. რობოამი ყმაწვილი იყო და გულმხდალი, ამიტომ ვერ გაუძლო მათ.

ახლა თქვენ ფიქრობთ, გაუმკლავდეთ უფლის სამეფოს, რომელიც დავითის ძეთა ხელშია. თქვენ ჩვენზე ბევრად მეტნი ხართ და თქვენთან არის ოქროს ხბოები, იერიაბოამმა რომ ღმერთებად დაგიყენათ.

განა თქვენ არ გამორეკეთ უფლის მღვდლები - აარონის ძენი და ლევიანები? განა თქვენ არ იყავით, რომ მღვდლები სხვა ქვეყნების ხალხთა მსგავსად გაიჩინეთ? ყველა, ვინც თავის საკურთხევლად მოდის კურატითა და შვიდი ბატკნით, ცრუღმერთის მღვდელი ხდება.

ჩვენ კი უფალი, ჩვენი ღმერთი გვყავს. არ მიგვიტოვებია იგი. მღვდლები უფალს ემსახურებიან, აარონის ძენი და ლევიანები თავიანთ საქმეზე დგანან.

დილა-საღამოობით უფლისთვის აღსავლენს აღავლენენ, სურნელებას აკმევენ, საწირ პურს სუფთა ტაბლაზე აწყობენ, ანთებენ ლამპრებს ოქროს სასანთლეზე, ღამ-ღამობით რომ ენთონ, რადგან უფლის, ჩვენი ღმერთის მცნებებს ვასრულებთ, თქვენ კი მიატოვეთ ისინი.

აჰა, ღმერთი და მისი მღვდლები ჩვენთან არიან და სათავეში გვიდგანან, მომარჯვებული გვაქვს მქუხარე საყვირები, თქვენს წინააღმდეგ დასაყვირებლად, ისრაელიანებო! არ გაბედოთ უფალთან, თქვენი მამა-პაპის ღმერთოან ბრძოლა, რადგან არ მოგემართებათ ხელი.

ამასობაში იერობოამმა უკან ჩაუსაფრა მათ ხალხი, თვითონ იუდაელთა წინ იყვნენ, საფარი კი მათ უკან ეყენათ.

თვალი მოავლო იუდამ და, აჰა, წინიდან და უკნიდან ომია გაჩაღებული. მაშინ მოუხმეს მათ უფალს და მღვდლებმაც ჩაჰბერეს საყვირებს.

შეჰღაღადეს იუდაელებმა. როდესაც იუდაელებმა შეჰღაღადეს, ღმერთმა დაამარცხა იერობოამი და მთელი ისრაელი აბიასა და იუდას წინაშე.

გაურბოდნენ ისრაელის ძეები იუდას, მაგრამ ღმერთმა მათ ხელში ჩაყარა ისინი.

სძლია მათ აბიამ და მისმა ხალხმა დიდი ძლევით. ხუთასი ათასი მკვდარი დაეცა ისრაელის რჩეულ ვაჟკაცთაგან.

მაშინ მოდრკნენ ისრაელიანები, იუდაელები კი გაძლიერდნენ, რადგან მინდობილნი იყვნენ უფალზე, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთზე.

გაედევნა აბია იერობოამს და წაართვა ქალაქები: ბეთ-ელი თავისი დაბებით, იეშანა თავისი დაბებით, ყეფრაინი თავისი დაბებით.

ვეღარ მოიკრიბა იერობოამმა ძალა აბიაჰუს დღეებში, დაჰკრა მას უფალმა და მოკვდა იგი.

აბიაჰუ კი გამტკიცდა და თოთხმეტი ცოლი შეირთო. შეეძინა ოცდაორი ვაჟი და თექვსმეტი ქალი.

აბიას დანარჩენი ამბები, საქმეები და მისი სიტყვები აღწერილია ყიდო წინასწარმეტყველის წიგნში.

განისვენა აბიამ თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს დავითის ქალაქში. მის ნაცვლად ასა, მისი ძე, გამეფდა.

ასას დროს ათ წელიწადს მოსვენებული იყო იუდას ქვეყანა. კეთილად და სწორად იქცეოდა ასა უფლის, თავისი ღმერთის თვალში.

მოშალა უცხო სამსხვერპლოები და გორაკები, შემუსრა კერპები და აჩეხა აშერები.

უბრძანა იუდას გამოეძია უფალი, თავისი მამა-პაპის ღმერთი, და შეესრულებინა მისი რჯული და მცნებები.

მოშალა იუდას ყველა ქალაქში გორაკები და მზის სვეტები. მოისვენა სამეფომ მის წინაშე.

ააგო იუდაში ციხე-ქალაქები, რადგან მოსვენებული იყო ქვეყანა და არც ომი არ ჰქონია იმ წლებში, რაკი უფალმა სიმშვიდე მისცა.

უთხრა იუდას: ავაშენოთ ეს ქალაქები და გალავანნი, კოშკები, კარიბჭეები და ბურჯები შემოვავლოთ. ქვეყანა კვლავ ჩვენს ხელშია, რადგან გამოვიძიეთ უფალი, ღმერთი ჩვენი. გამოვიძიეთ და ირგვლივ სიმშვიდე გვიბოძა. დაიწყეს შენება და ხელი მოემართათ.

ასას ჯარი ჰყავდა: სამასი ათასი ფარითა და შუბით შეიარაღებული კაცი იუდადან და ორას ოთხმოცი ათასი ფარით შეიარაღებული და მშვილდოსანი კაცი ბენიამინიდან. ყველანი მაგარი ვაჟკაცები იყვნენ.

წამოვიდა მათ წინააღმდეგ ზერახ ქუშელი ათასი ათასიანი ჯარით, სამასი ეტლით და მერეშას მოადგა.

გამოვიდა ასა მის წინააღმდეგ. საბრძოლველად დაეწყვნენ ცეფათას ხეობაში, მარეშას მახლობლად.

შეჰღაღადა ასამ უფალს, თავის ღმერთს და უთხრა: უფალო, განა შენგან არ არის შეწევნა ძლიერისა და უძლურისა? შეგვეწიე უფალო, ღმერთო ჩვენო, რადგან შენზე ვართ მონდობიღ:ნი და შენი სახელით გამოვედით ამ ურდოს წინააღმდეგ. უფალო, შენ ღმერთი ხარ ჩვენი, ვერ გაგიძლოს კაცმა!

შემუსრა უფალმა ქუშელნი ასასა და იუდას წინაშე და გაიქცნენ ქუშელნი.

გაედევნა ასა და ხალხი, მასთან რომ იყო, გერარამდე. დაეცნენ ქუშელნი, არავინ გადარჩენილა ცოცხალი,

აიკლეს გერარის ქალაქები ირგვლივ, რადგან უფლის შიში იყო დაცემული მათზე. გაძარცვეს ყველა ქალაქი, რადგან იქ ბევრი იყო საძარცვი.

აიკლეს საქონლის არვები, უამრავი ცხვარი და აქლემი გამოირეკეს და იერუსალიმში დაბრუნდნენ.

ყაზარია ყოდედის ძეზე ღვთის სული გადმოვიდა.

გაეგება იგი ასას და უთხრა: ყური დამიგდეთ, ასა, მთელო იუდავ და ბენიამინო, უფალი თქვენთან არის როცა თქვენ მასთან ხართ. თუ ძებნას დაუწყებთ, იპოვით. თუ თქვენ მიატოვებთ, ისიც მიგატოვებთ.

დიდხანს იყო ისრაელი ჭეშმარიტი ღმერთის გარეშე, მღვდლისა და რჯულის გარეშე.

გასაჭირში იყო და მოუხმო უფალს, ისრაელის ღმერთს. ეძებდნენ მას და აპოვნინა თავი.

იმჟამად არ ჰქონდა მშვიდობა არც გამომსვლელს და არც შემსვლელს, რადგან დიდი შფოოი იყო ატეხილი იმ ქვეყნების მთელ მოსახლეობაში.

ხალხი ხალხს ებრძოდა, ქალაქი - ქალაქს, რადგან ღმერთმა შეაშფოთა ისინი ყოველგვარი გასაჭირით.

თქვენ კი გამტკიცდით და ნუ დაუძლურდება თქვენი ხელები, რადგან თქვენი საქმისაებრ მოგეზღვებათ.

როცა ასამ მოისმინა ეს სიტევები და ყოდედის ძის წინასწარმეტყველება, გამხნევდა და აღმოფხვრა სიბილწენი იუდასა და ბენიამინის ქვეყნიდან, აგრეთვე იმ ქალაქებიდან, ეფრემის მთაზე რომ დაიპყრო. განაახლა უფლის სამსხვერპლო, უფლის სტოას წინ რომ არის.

შემოიკრიბა მან მთელი იუდა და ბენიამინი, ეფრემისგან, მენაშესგან და სიმონისგან წამოსულ ხიზნებთან ერთად, რადგან მრავალნი გადავიდნენ მის მხარეზე ისრაელიდან, რაკი დაინახეს, რომ მასთან იყო უფალი.

ასას მეფობის მეთხუთმეტე წელს, მესამე თვეში შეიყარნენ იერუსალიმს.

მსხვერპლად შესწირეს უფალს იმ დღეს მოტანილი ნადავლიდან შვიდასი ხარ-ძროხა და შვიდასი ცხვარი.

აღთქმა დადეს, რომ ეძიათ უფალი, მამა-პაპათა ღმერთი, მთელი გულითა და სულით.

ყველა ვინც არ ეძიებდა უფალს, ისრაელის ღმერთს, უნდა მომკვდარიყო, დიდი იქნებოდა თუ პატარა, კაცი თუ ქალი.

ეფიცებოდნენ უფალს დიდის ხმითა და ღაღადით, საყვირებითა და ბუკებით.

ხარობდა მთელი იუდა ამ ფიცის გამო, რადგან მთელი გულით შეჰფიცეს, მთელი გულმოდგინებით ეძებდნენ მას და მან აპოვნინა თავი. უბოძა უფალმა მათ სიმშვიდე ირგვლივ.

მაყაქას, მეფე ასას დედასაც კი, დედოფლობა ჩამოართვა, რადგან აშერისათვის კერპი ჰქონდა გაკეთებული. აჩეხა ასამ მისი კერპი, ნაფოტებად აქცია და კედბონის ხევში დაწვა.

ისრაელში კი არ მოუშლიათ გორაკები. მხოლოდ ასას გული იყო სრულად მინდობილი უფლისადმი მთელი მისი სიცოცხლე.

შეიტანა ღვთის სახლში მამამისის და თავისი შეწირული ნივთები - ოქრო-ვერცხლი და ჭურჭელი.

ომი აღარ მომხდარა ასას მეფობის ოცდამეათე წლამდე.

ასას მეფობის ოცდამეთექვსმეტე წელს ამხედრდა ისრაელის მეფე ბაყაშა იუდას წინააღმდეგ და ააშენა რამა, რათა შეეწყვიტა მისვლა-მოსვლა ასასთან, იუდას მეფესთან.

გამოიტანა ასამ ვერცხლი და ოქრო უფლის სახლისა და მეფის სახლის საგანძურებიდან. გაუგზავნა ბენჰადადს, არამის მეფეს, დამასკოში რომ იჯდა, და შეუთვალა:

იყოს კავშირი ჩვენს შორის, როგორც ჩვენს მამებს შორის იყო. აჰა, გიგზავნი ვერცხლსა და ოქროს. წადი და გაწყვიტე კავშირი ბაყაშასთან, ისრაელის მეფესთან, და ჩამომეხსნება.

დაუჯერა ბენ-ჰადადმა მეფე ასას და გაგზავნა თავისი მხედართმთავრები, ვინც ჰყავდა, ისრაელის ქალაქთა წინააღმდეგ. დალაშქრეს ყიონი, დანი, აბელ-მაიმი და ნაფთალის ყველა სამარაგო ქალაქი.

ეს რომ შეიტყო ბაყაშამ, შეწყვიტა რამას შენება და შეაჩერა თავისი საქმე.

შეკრიბა მეფე ასამ მთელი იუდა და გადაზიდეს რამას ქვები და ხე-ტყე, რითაც ბაყაშა აშენებდა. ააშენა ამით გებაყი და მიცფა.

იმ დროს მივიდა მეფე ასასთან მისანი ხანანი და უთხრა: არამის მეფეს რომ მიენდე და არ მიენდე უფალს, შენს ღმერთს, ამის გამო გადაურჩა არამის ჯარი შენ ხელს.

განა ქუშელთა და ლუბიელთა ლაშქარი დიდი არ იყო, მრავლის უმრავლესი ეტლი და მხედარი არ ჰყავდათ? მაგრამ უფალს რომ იყავი მინდობილი, ამიტომაც ჩაგიგდო ისინი ხელში.

რადგან უფლის თვალი დაჰყურებს მთელს ქვეყანას, რომ მხარი დაუჭიროს იმას, ვინც მთელი გულით არის მასზე მინდობილი. უგუნურად მოგივიდა ეს. ამიტომ ომები გექნება ამიერიდან.

განურისხდა ასა მისანს და საპყრობილეში ჩააგდო, რადგან გაგულისებული იყო ნათქვამის გამო. იმავე დროს ასა ჩაგრავდა ხალხიდან ზოგიერთებს.

ასას პირველი და უკანასკნელი ამბები ჩაწერილია იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნში.

თავისი მეფობის ოცდამეცხრამეტე წელს ასას ფეხები დაუსნეულდა. ძალზე მძიმე იყო მისი სენი, მაგრამ თავის სნეულებაშიც კი არ ეძებდა უფალს, არამედ მკურნალებს.

განისვენა ასამ თავის მამა-პაპასთან; მოკვდა თავისი მეფობის ორმოცდამეერთე წელს.

დამარხეს მის სამარხში, თავისთვის რომ გაიმზადა, დავითის ქალაქში. დაასვენეს იგი სარეცელზე, რომელიც აავსეს კეთილსურნელებითა და მენელსაცხებლეთა ხელობით დამზადებული ნაირნაირი ნელსაცხებლებით. და დაუნთეს მას დიდზე დიდი კოცონი.

მის ნაცვლად მისი ძე, იოშაფატი გამეფდა და ძალა მოიკრიბა ისრაელის წინააღმდეგ.

ჩააყენა ჯარი იუდას ყველა ციხე-ქალაქში. მცველები დააყენა იუდას ქვეყანაში და ეფრემის ქალაქებში, რომელიც მამამისმა ასამ დაიპყრო.

უფალი იოშაფატთან იყო, რადგან დავითის, მამამისის, პირვანდელი გზით დადიოდა და ბაალები არ უძებნია.

ეძებდა თავისი მამის ღმერთს და მის მცნებებს ასრულებდა, და არ იქცეოდა ისრაელის მსგავსად.

გააძლიერა უფალმა სამეფო მის ხელში. მთელი იუდა ძღვენს აძლევდა იოშაფატს და დიდი დოვლათი და პატივი ჰქონდა.

გული მოიცა უფლის გზებზე და კვლავ მოშალა გორაკები და აშერები იუდაში.

მეფობის მესამე წელს გაგზავნა თავისი მთავრები: ბენ-ხაილი, ყობადია, ზაქარია, ნათენელი და მიქაია დასამოძღვრად იუდას ქალაქებში.

თან გააყოლა ლევიანები: შემაყია, ნეთანია, ზებადია, ყასაელი, შემირამოთი, იონათანი, ადონია, ტობია, ტობადონია - ლევიანები. მათვე გააყოლა მღვდლები - ელიშამაყი და იორამი.

მოძღვრავდნენ ხალხს იუდაში და თან ჰქონდათ უფლის რჯულის წიგნი. მოიარეს იუდას ყველა ქალაქი და დამოძღვრეს ხალხი.

უფლის დიდი შიში ჰქონდა ყველა იმ ქვეყნის სამეფოს, იუდას ირგვლივ რომ იყო, და არ ებრძოდნენ იოშაფატს.

ფილისტიმელთაგან იოშაფატთან მიჰქონდათ ძღვენი და ვერცხლი ხარკად. ასევე არაბებსაც მოჰყავდათ წვრილფეხა საქონელი - შვიდიათასშვიდასი ცხვარი და შვიდიათასშვიდასი თხა.

თანდათან განდიდდა და აღზევდა იოშაფატი. ააშენა მან იუდაში სიმაგრეები და სამარაგო ქალაქები.

მრავალი საშრომელი ჰქონდა იუდას ქალაქებში და მებრძოლი ხალხი მაგარი ვაჟკაცები ჰყავდა იერუსალიმში.

აჰა, მათი მოვალეობანი მამისსახლთა მიხედვით. იუდას ათასისთავები: თავკაცი ყადნა, მას ჰყავდა სამასიათასი მაგარი ვაჟკაცი.

მის მერე იყო თავკაცი იეჰოხანანი. მას ორასოთხმოციათასი ჰყავდა.

მის მერე იყო ყამასია ზიქრის ძე, ნებით რომ შესწირა თავი უფალს, მასთან იყო ორასი ათასი მაგარი ვაჟკაცი.

ბენიამინს ჰყავდა მამაცი ვაჟკაცი ელიადაყი და მასთან ერთად ორასი ათასი მშვილდითა და ფარით შეიარაღებული კაცი.

მის მერე იყო იეჰოზაბადი და მასთან ერთად ასოთხმოცი ათასი შეიარაღებული მებრძოლი.

აჰა, ისინი ვინც მეფეს ემსახურებოდნენ, იმათ გარდა, მეფემ იუდას ყველა ციხე-ქალაქში რომ ჩააყენა.

უხვად ჰქონდა დოვლათი და პატივი იოშაფატს, და დაუმოყვრდა აქაბს.

რამდენიმე წლის შემდეგ ჩავიდა აქაბთან სამარიაში და უამრავი ცხვარ-ძროხა დაუკლა აქაბმა მას და იმ ხალხს, თან რომ ახლდა. და დაიყოლია გალაადის რამოთში ლაშქრობაზე.

უთხრა აქაბმა, ისრაელის მეფემ, იოშაფატს, იუდას მეფეს: წამომყვები გალაადის რამოთზე? მიუგო: რამ გაგვყო მე და შენ, რამ გაჰყო ჩემი ხალხი და შენი ხალხი? შენთან ვარ ომში.

უთხრა იოშაფატმა ისრაელის მეფეს: აბა, დაეკითხე უფლის სიტყვას.

შეკრიბა ისრაელის მეფემ წინასწარმეტყველნი - ოთხასამდე კაცი, და უთხრა მათ: გავილაშქრო გალაადის რამოთზე თუ თავი შევიკავო? მიუგეს: გაილაშქრე, მეფეს ჩაუგდებს ხელში ღმერთი.

თქვა იოშაფატმა: ხომ არ არის აქ სადმე კიდევ უფლის წინასწარმეტყველი, რომ მასაც დავეკითხოთ?

უთხრა ისრაელის მეფემ იოშაფატს: კიდევ არის ერთი კაცი, რომელსაც შეგვიძლია ვაკითხვინოთ უფლისათვის, მაგრამ მძულს იგი, რადგან სასიკეთოს არ წინასწარმეტყველებს ჩემზე, არამედ მხოლოდ ცუდს. მიქაი იმლას ძეა. თქვა იოშაფატმა: ნუ ამბობს ასე მეფე.

უხმო ისრაელის მეფემ ერთ-ერთ ჯარისკაცს და უთხრა: სასწრაფოდ მომგვარე მიქაი იმლას ძე.

ისრაელის მეფე და იუდეას მეფე იოშაფატი სამოსლით შემოსილნი ისხდნენ თავ-თავის სავარძლებში კალოზე, სამარიის კარიბჭესთან, და წინასწარმეტყველნი წინასწარმეტყველებდნენ მათ წინაშე.

გაიკეთა ციდკია ქენაყანის ძემ რკინის რქები და თქვა: ასე ამბობს უფალი: ამით ურქენ არამს და ბოლოს მოუღებ.

ყველა წინასწარმეტყველი ამასვე წინასწარმეტყველებდა: მიუხდი გალაადის რამოთს და გაიმარჯვებ, მეფის ხელში ჩააგდებს უფალი.

ასე ეუბნებოდა მიქაის მის დასაძახებლად გაგზავნილი მოციქული: აჰა, მეფის სასიკეთოს ამბობენ ერთხმად წინასწარმეტყველნი. შეეთანხმოს შენი სიტყვებიც მათ სიტყვებს. შენცა თქვი სასიკეთო.

თქვა მიქაიმ: უფალს ვფიცავ, იმას ვიტყვი, რასაც ღმერთი მიბრძანებს.

მივიდა მეფესთან და უთხრა მეფემ: მიქაი! გავილაშქროთ გალაადის რამოთზე თუ თავი შევიკავოთ? მიუგო: გაილაშქრე და გაიმარჯვებ, თქვენს ხელში ჩაცვივდებიან.

უთხრა მეფემ: რამდენჯერ უნდა დაგაფიცო, მხოლოდ სიმართლე მელაპარაკე-მეთქი უფლის სახელით?

უთხრა: ვიხილე მთელი ისრაელი, უმწყემსო ფარასავით მთებზე მიმოფანტული. და თქვა უფალმა: პატრონი არ ჰყავთ, მშვიდობით დაბრუნდნენ თავ-თავის სახლებში.

უთხრა ისრაელის მეფემ იოშაფატს: ხომ გეუბნებოდი, სასიკეთოს არ წინასწარმეტყველებს-მეთქი ჩემზე, არამედ მხოლოდ ცუდს.

თქვა მიქაიმ: აბა, ისმინეთ უფლის სიტყვა: ვიხილე, თავის ტახტზე იჯდა უფალი და ცათა მთელი მხედრობა ედგა გვერდში, მარჯვნივ და მარცხნივ.

თქვა უფალმა: ვინ გაიტყუებს აქაბს, ისრაელის მეფეს, რომ გაილაშქროს და დაეცეს გალაადის რამოთს? ერთი ერთს ამბობდა, მეორე - სხვას.

გამოვიდა სული, წარუდგა უფალს და თქვა: მე გავიტყუებ. უთხრა უფალმა: რითი?

მიუგო: გავალ და საცრუის სულად ვიქცევი ყველა მისი წინასწარმეტყველის ბაგეში. თქვა უფალმა: გაიტყუებ და კიდეც გამოგივა. წადი, ასე გააკეთე.

აჰა, სიცრუის სული ჩაუდგა უფალმა ამ შენ წინასწრმეტყველებს. უფალს კი ცუდი აქვს ნათქვამი შენზე.

მიეჭრა ციდკია ქენაყანის ძე და სილა გააწნა მიქაიას, უთხრა: როგორ მოხდა, რომ გვერდი ამიარა უფლის სიტყვამ და შენში მეტყველებს?

თქვა მიქაიმ: მაშინ დაინახავ, ოთახიდან ოთახში რომ დაიწყებ სირბილს დასამალავად.

თქვა ისრაელის მეფემ: შეიპყარით მიქაი და მიჰგვარეთ ქალაქის თავს და უფლისწულ იოაშს.

და უთხარით: ასე ამბობს-თქო მეფე: დილეგში ჩააგდეთ ეს კაცი და აჭამეთ სიმწრის პური და ასვით სიმწრის წყალი, ვიდრე მშვიდობით მოვბრუნდებოდე.

თქვა მიქაიმ: თუ მშვიდობით მობრუნდი, უფალს არ ულაპარაკნია ჩემი პირით. თქვა: ისმინეთ ყეელამ, ხალხნო!

წავიდნენ ისრაელის მეფე და იოშაფატ იუდას მეფე გალაადის რამოთზე.

უთხრა ისრაელის მეფემ იოშაფატს: მე გადავიცვამ და ისე გავალ საბრძოლველად. შენ შენი სამოსელი გეცვას. გადაიცვა ისრაელის მეფემ და გავიდა საბრძოლველად.

უბრძანა არამის მეფემ ეტლების მეთაურებს, ვინც ჰყავდა: ნუ შეებრძოლებით ნურც მცირეს, ნურც დიდს, მხოლოდ ისრაელის მეფეს შეებრძოლეთ.

როცა დაინახეს ეტლების მეთაურებმა იოშაფატი, იფიქრეს, ეს არისო ისრაელის მეფე და მისკენ გაეშურნენ, რომ შებრძოლებოდნენ. მაშინ იყვირა იოშაფატმა და უფალი შეეწია - ღმერთმა მოაშორა მას მომხდურნი.

როცა მიხვდნენ ეტლების მეთაურები, რომ არ იყო იგი ისრაელის მეფე, გაერიდნენ მას.

ალალბედზე მოზიდა მშვილდი ვიღაც კაცმა და ჯაჭვის პერანგის ნაწიბურთან დაჭრა ისრაელის მეფე. უთხრა თავის მეეტლეს: გატრიალდი და ბრძოლიდან გამიყვანე, რადგან დაჭრილი ვარ.

გახურდა ომი იმ დღეს, დარჩა ეტლში ისრაელის მეფე არამელთა პირისპირ საღამომდე და მოკვდა მზის ჩასვლისას.

მშვიდობით დაბრუნდა იოშაფატ იუდას მეფე სახლში, იერუსალიმში.

გამოეგება მისანი იეჰუ ხანანის ძე და უთხრა მეფე იოშაფატს: განა შეგშვენოდა უღვთო კაცისთვის დახმარების გაწევა და უფლის მოძულის სიყვარული? ამის გამო უფლის რისხვა დაგატყდება თავს.

თუმცაღა კეთილი საქმეებიც აღმოგაჩნდა, რადგან მოსპე აშერები ქვეყნიდან და გული მოამზდე ღვთის საძიებლად.

ცხოვრობდა იოშაფატი იერუსალიმში. კვლავ გავიდა ხალხში, ბერშებადან ეფრემის მთამდე და მოაქცია იგი უფლისკენ, მამა-პაპის ღმერთისკენ.

მსაჯულები დააყენა ქვეყანაში, იუდას ყველა ციხე-ქალაქში, ყოველ ქალაქში.

უთხრა მსაჯულებს: დაუკვირდით რას აკეთებთ, რადგან კაცისთვის კი არ გამოგაქვთ მსჯავრი, არამედ უფლისთვის. იგი თქვენთან არის სამსჯავროზე.

უფლის შიში იქონიეთ, ფრთხილად მოიქეცით, რადგან უფალთან, ჩვენს ღმერთთან, არ არის უსამართლობა, თვალთმაქცობა და ანგარება.

იერუსალიმში უფლის მსჯავრის გამოსატანად და დავის გადასაწყვეტად დააყენა ლევიანთაგანნი, მღვდელნი და ისრაელის მამისსახლთა თავკაცნი და დაბრუნდნენ იერუსალიმს.

უბრძანა მათ და უთხრა: ასე აკეთეთ საქმე უფლისმოშიშებით, ჭეშმარიტებითა და ერთგულებით.

ყველა სადაო საქმე, რომელიც კი შემოვა თქვენთან თქვენს მოძმეთაგან, თქვენს ქალაქებში რომ ცხოვრობენ, სასისხლო იქნება ეს თუ რჯულის, მცნების, წესებისა და კანონების საქმე, გააფრთხილეთ, რომ უფალს არ შესცოდონ და თქვენც, თქვენს ძმებთან ერთად უფლის რისხვა არ დაიტეხოთ. ასე მოიქეცით და არ შესცოდავთ.

აჰა, მღვდელმთავარი ამარიაჰუ გეყოლებათ ყველა საუფლო საქმეში და ზებადიაჰუ იშმაყელის ძე, იუდას სახლის წინამძღოლი, ყველა სამეფო საქმეში. ზედამხედველებად ლევიანები იქნებიან თქვენს წინაშე. მტკიცედ იდექით და იმოქმედეთ, და კეთილთან იქნება უფალი.

ამის შემდეგ იყო, რომ მოვიდნენ მოაბიანები და ყამონიანები (ყამონელნიც მათთან იყვნენ) იოშაფატის წინააღმდეგ საბრძოლველად.

მოვიდნენ, ამბავი მიაუტანეს იოშაფატს და უთხრეს: დიდი ურდო გადმოვიდა შენს წინააღმდეგ საბრძოლველად ზღვის გაღმიდან და არამიდან. აჰა, ისინი ხაცეცონ-თამარში არიან, ყენ-გედიში.

შეშინდა იოშაფატი და შესაკითხად უფალს მიმართა. მთელ იუდაში მარხვა გამოაცხადა.

შეიკრიბა იუდა უფლისგან შემწეობის სათხოვრად. იუდას ყველა ქალაქიდან მოვიდნენ უფლის საძიებლად.

წარდგა იოშაფატი იუდასა და იერუსალიმის კრებულში, უფლის სახლში, ახალი ეზოს წინ,

და თქვა: უფალო, ჩვენი მამა-პაპის ღმერთო, განა შენ არა ხარ ღმერთი ზეცაში? განა შენ არ ბატონობ ხალხთა ყველა სამეფოში? შენს ხელთ არის ძალა და სიმტკიცე. არავინ არის, წინ რომ აღგიდგეს.

განა შენ არ განდევნე ამ ქვეყნის მცხოვრებნი შენი ერის, ისრაელის თვალწინ? განა შენ არ მიეცი იგი სამარადისოდ შენი მოყვასის, აბრაამის მოდგმას?

დამკვიდრდნენ იქ, საწმიდარი აგიშენეს შენს სახელზე და თქვეს:

თუ თავს რამე უბედურება დაგვატყდება, მახვილი იქნება. მსჯავრი, ჭირი თუ შიმშილი, დავდგებით ამ სახლის წინაშე და შენს წინაშე, რადგან შენი სახელია ამ სახლში, და მოგიხმობთ ჩვენს გასაჭირში, შენ კი მოისმენ და გვიხსნი.

აჰა, ახლა ყამონიანები და მოაბი, სეყირის მთიელები, მათზე გავლის ნება რომ არ დართეს ისრაელიანებს, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან ბრუნდებოდნენ, ამიტომ მათ გვერდი აუარეს და არ გაანადგურეს ისინი.

ახლა სამაგიეროს იმით გვიხდიან, რომ მოვიდნენ ჩვენი სამკვიდრებლის წასართმევად, რომელიც შენ დაგვიმკვიდრე.

ჩვენო ღმერთო, განა შენ არ დასდებ მათ მსჯავრს? რადგან უძლურნი ვართ ამ მრავალრიცხოვანი ურდოს წინაშე, ჩვენს წინააღმდეგ რომ არის მოსული. ჩვენ აღარ ვიცით, როგორ მოვიქცეთ, რადგან შენკენაა ჩვენი თვალი მოპყრობილი.

მთელი იუდა უფლის წინაშე იდგა, თავიანთი ჩვილებით, ცოლებითა და ვაჟებით.

მაშინ გადმოვიდა შუაგულ კრებულში ღვთის სული იეხაზიელზე, ძეზე ზაქარიასი, ძისა ბენაიასი, ძისა იეყიელისა, ძისა მათანიასი, ლევიანზე ასაფიანთაგან.

და თქვა: ყური მიგდე, მთელო იუდავ, იერუსალიმის მცხოვრებნო, მეფე იოშაფატ! ასე გეუბნებათ უფალი: ნუ გეშინიათ და ნუ შეძრწუნდებით ამ უზარმაზარი ურდოს წინაშე, რადგან თქვენ კი არ გმართებთ ომი, არამედ ღმერთს.

ხვალ დაეშვით მათკენ. აჰა, ისინი ჰაციცის მაღლობზე ამოდიან. ხევის ბოლოში წააწყდებით მათ, იერუელის უდაბნოს წინ.

ამჯერად თქვენ არ იბრძოლებთ. გადით, დადქით და უცქირეთ უფლის მიერ თქვენს ხსნას. იუდავ და იერუსალიმო! ნუ გეშინიათ და ნუ ძრწიხართ. ხვალ გახვალთ მის წინააღმდეგ და უფალი იქნება თქვენთან.

იოშაფატი პირქვე დაემხო მიწაზე. მთელი იუდა და იერუსალიმის მცხოვრებნი უფლის წინაშე დაემხვნენ უფლის თაყვანისცემად.

წამოიმართნენ ლევიანები კეჰათიანთაგან და კორახიანთაგან, რათა მაღალი ხმით ექოთ უფალი, ღმერთი ისრაელისა.

ადგნენ დილაადრიან და თეკოაყის უდაბნოსკენ გავიდნენ. გასვლისას ადგა იოშაფატი და თქვა: მისმინეთ, მთელო იუდავ და იერუსალიმის მცხოვრებნო! დაენდეთ უფალს, თქვენს ღმერთს, მტკიცედ იდექით. გწამდეთ მისი წინასწარმეტყველებისა და მოგემართებათ ხელი.

დაეთათბირა ხალხს და დაუყენა უფალს მგალობელნი, წმიდა სამოსელში გამოწყობილნი, რომ ექოთ უფალი შეიარაღებულთა წინ გამოსვლისას, ეთქვათ: ადიდეთ უფალი, რადგან უკუნისამდეა წყალობა მისი.

იმ დროს, როცა დაიწყეს ყიჟინა და სიმღერა, უფალმა ალყაში მოაქცია იუდას წინააღმდეგ მოსული ყამონიანები, მოაბიანები და სეყირის მთიელები და გაანადგურა.

აღდგენ ყამონიანებზე, მოაბიანებზე და სეყირის მთის მცხოვრებლებზე მათ დასახოცად და ამოსაწყვეტად. როცა სეყირის მცხოვრებთ მოუღეს ბოლო, ერთმანეთს დაერივნენ დასახოცად.

ავიდა იუდა უდაბნოს ბორცვზე, გადახედა ურდოს, და აჰა, გვამები ყრია მიწაზე!

მივიდნენ იოშაფატი და მისი ხალხი მათთან ნადავლისთვის და იპოვეს დიდძალი ქონება, სამოსელი, საუცხოო ჭურჭელი. იმდენი შეაგროვეს, რომ წაღება აღარ შეეძლოთ. სამ დღეს ეზიდებოდნენ ნადავლს, იმდენი იყო.

მეოთხე დღეს კურთხევის ველზე შეიკრიბბენ, რადგან იქ აკურთხეს უფალი. ამიტომ ეძახიან დღემდე იმ ადგილს კურთხევის ველს.

გამობრუნდა მთელი იუდა და იერუსალიმი იოშაფატის მეთაურობით, რათა გახარებულები დაბრუნებულიყვნენ იერუსალიმში, რადგან უფალმა გაახარა ისინი მტრებზე.

შევიდნენ იერუსალიმში ქნარებით, ბობღნებითა და საყვირვბით უფლის სახლისკენ.

შიში დაეცათ ქვეყანათა ყველა სამეფოს, როცა გაიგეს, რომ ისრაელის მტრებს უფალი ებრძოდა.

მოისვენა იოშაფატის სამეფომ, სიმშვიდე უბოძა მას ირგვლივ თავისმა ღმერთმა.

და მეფობდა იოშაფატი იუდაზე. ოცდათხუთმეტი წლისა იყო იოშაფატი, როცა გამეფდა, და ოცდახუთ წელს მეფობდა იერუსალიმში. მისი დედა იყო ყაბუზა, შილხის ასული.

თავისი მამის, ასას გზას ადგა და არ უხვევდა მისგან. სწორად იქცეოდა უფლის თვალში.

ოღონდ გორაკები არ იყო გაუქმებული. და ხალხსაც ჯერ კიდევ არ ჰქონდა მტკიცედ მობრუნებული გული თავიანთი მამა-პაპის ღმერთისკენ.

იოშაფატის დანარჩენი საქმენი, პირველნი და უკანასკნელნი, ჩაწერილია იეჰუ ხანანის ძის მატიანეში, რომელიც შეტანილია ისრაელის მეფეთა წიგნში.

ამის შემდეგ იოშაფატ იუდას მეფემ კავშირი შეკრა ახაზიასთან, ისრაელის მეფესთან, რომელიც უკუღმართად იქცეოდა.

მასთან კავშირი იმიტომ შეკრა, როძ ხომალდები აეგო თარშიშში წასასვლელად. ხომალდები ყეციონ-გაბერში ააგეს.

იწინასწარმეტყველა იოშაფატზე ელიყეზერ დოდანის ძემ, მარეშელმა, და თქვა: რაკი კავშირი შეჰკარი ახაზიასთან, ამიტომ უფალი ჩაფუშავს შენს საქმეს. და დაილეწა ხომალდები და ვეღარ შესძლეს თარშიშში წასვლა.

განისვენა იოშაფატმა თავის მამა-პაპასთან და დაიმარხა თავის მამა-პაპის გვერდით დავითის ქალაქში და მის ნაცვლად მისი ძე, იორამი გამეფდა.

ჰყავდა ძმები, იოშაფატის ვაჟები: ყაზარია, იესელი, ზექარიაჰუ, ყაზარიაჰუ, მიქაელი, შეფატიაჰუ, ესენი არიან იოშაფატის, ისრაელის მეფის ძენი.

მათმა მამამ დიდძალი საჩუქარი მისცა მათ - ვერცხლი, ოქრო და ძვირფასეულობა, იუდას ციხე-ქალაქებთან ერთად. სამეფო კი იორამს უბოძა, რადგან იგი პირმშო იყო.

დაიჭირა მამამისის სამეფო იორამმა, და როცა გაძლიერდა, მახვილით დახოცა თავისი ძმები და ისრაელის მთავართაგანნი.

ოცდათორმეტი წლისა იყო იორამი, როცა გამეფდა, და რვა წელი იმეფა იერუსალიმში.

ისრაელის მეფეთა გზით დადიოდა იგი, როგორც იქცეოდა აქაბის სახლი, რადგან აქაბის ასული ჰყავდა ცოლად და უკუღმართად იქცეოდა უფლის თვალში.

მაგრამ არ უნდოდა უფალს დავითის სახლის დაქცევა იმ აღთქმის გამო, დავითს რომ დაუდო, როცა შეპირდა, რომ მისცემდა ლამპარს მას და მის შთამომავალთ სამარადისოდ.

მის დროს განუდგა ედომი იუდას და დაისვეს მეფე.

გაემართა იორამი თავისი სარდლებით და მთელი თავისი ეტლებითურთ, ადგა ღამით და სძლია ედომელებს, გარს რომ ეხვივნენ და ეტლის მეთაურებს.

განუდგა ედომი იუდას და ასეა დღემდე. იმხანადვე განუდგა ლიბნაც იუდას, რადგან მიატოვა იორამმა უფალი, თავისი მამა-პაპის ღმერთი.

მანაც მოაწყო გორაკები იუდას მთებში. მან გარყვნა იერუსალიმის მცხოვრებნი და აცდუნა იუდა.

წერილი მიუვიდა ელია წინასწარმეტყველისგან, უთვლიდა, ასე ამბობსო უფალი, მამაშენის დავითის ღმერთი: იმის გამო, რომ შენ არ დაადექი მამაშენის იოშაფატის გზას და იუდას მეფის, ასას გზას,

არამედ ისრაელის მეფეთა გზას დაადექი, გარყვენი იუდა და იერუსალიმში მცხოვრებნი აქაბის სახლის გარყვნილების მსგავსად, თანაც შენზე უკეთესი შენი ძმები - მამაშენის სახლი ამოწყვიტე,

აჰა, უფალი სასტიკად მოსრავს შენს ხალხს, შენს ვაჟებსა და ცოლებს, მთელს შენს საბადებელს.

შენ კი მძიმე სენს შეგყრის ნაწლავთა სენს, ისე რომ ნაწლავები სნეულების გამო დღე და დღე გარეთ გამოგივა.

აღძრავს უფალი იორამის წინააღმდეგ ფილისტიმელთა და არაბთა სულს, ქუშელთა მეზობლად რომ არიან.

გაილაშქრეს იუდაზე, შეიჭრნენ მასში და ხელში ჩაიგდეს მთელი დოვლათი, რაც კი მეფის სახლში აღმოჩნდა, აგრეთვე მისი ვაჟები და ცოლები. ვაჟი აღარ დარჩა, იოახაზის ძეთა შორის უმრწემესის გარდა.

ყოველივე ამის შემდეგ დასცა უფალმა იგი უკურნებელი სენით.

ასე იყო დღე და დღე. მეორე წლის ბოლოს კი გამოუვიდა ნაწლავები სენისაგან და საშინელ ტანჯვაში მოკვდა. მისმა ხალხმა არ დაუნთო კოცონი. როგორც მის მამა-პაპას დაუნთო.

ოცდათორმეტი წლის იყო იგი, რომ გამეფდა. და რვა წელი იმეფა იერუსალიმში. ისე წავიდა, რომ არ დანანებიათ. დამარხეს დავითის ქალაქში, სამეფო სამარხში.

იერუსალიმის მცხოვრებლებმა მის ნაცვლად მისი უმცროსი ვაჟი ახაზია გაამეფეს, რადგან უფროსები ბანაკში შემოჭრილმა არაბებმა გაჟლიტეს. გამეფდა ახაზია, იუდას მეფის, იორამის ვაჟი.

ორმოცდაორი წლისა იყო ახაზია, რომ გამეფდა, და ერთი წელი იმეფა იერუსალიმში. მისი დედა იყო ღოთოლია, ყომრის ასული.

ისიც აქაბის სახლის გზით დადიოდა, ვინაიდან დედამისი ურჩევდა ბოროტის ქმნას.

უკუღმართად იქცეოდა უფლის თვალში, აქაბის სახლის მსგავსად, რადგან ისინი იყვნენ მისი მრჩევლები, მისდა საუბედუროდ.

მათივე რჩევით დადიოდა და გაჰყვა იორამ აქაბის ძეს, ისრაელის მეფეს, არამის მეფესთან, ხაზაელთან საბრძოლველად გალაადის რამოთში; დაჭრეს არამელებმა იორამი.

მობრუნდა, რომ იზრეყელში ემკურნალა ჭრილობებისთვის, რომლებიც მიაყენეს, როცა ხაზაელს, არამის მეფეს ეომებოდა. ჩამოვიდა ახაზია იორამის ძე, იუდას მეფე, იზრეყელში იორამ აქაბის ძის სანახავად, რადგან ავად იყო იგი.

ღვთისგან იყო ახაზიას დაღუპვა იორამთან მისვლით. მისვლისთანავე იორამთან ერთად რომ გაილაშქრა იეჰუ ნიმშის ძეზე, რომელსაც უფალმა სცხო ახაბის სახლის დასაქცევად.

როცა იეჰუ მსჯავრს სდებდა ახაბის სახლს, მოძებნა იუდას მთავარნი და ახაზიას ძმისწულნი, ახაზიას რომ ემსახურებოდნენ, და დახოცა ყველანი.

მოძებნა ახაზიაც და შეიპყრეს იგი, როცა სამარიაში იმალებოდა, და მიჰგვარეს იეჰუს. მერე მოკლეს და დამარხეს, რადგან თქვეს: შვილია იოშაფატისა, რომელიც მთელი გულით ეძებდა უფალს. აღარავინ დარჩა ახაზიას სახლში, მეფობა რომ შესძლებოდა.

როცა ღოთოლიამ, ახაზიას დედამ დაინახა, რომ მოკვდა მისი ვაჟი, ადგა და გაწყვიტა იუდას სახლის მთელი სამეფო მოდგმა.

მაგრამ იეჰოშაბყათმა, მეფის ასულმა, აიყვანა იოაში, ახაზიას ვაჟი, და მოარიდა დასახოცავად განწირულ უფლისწულებს და თავის ძიძასთან ერთად საწოლ ოთახში გადამალა. იეჰოშაბყათმა, მეფე იორამის ასულმა, იეჰოიადაყ მღვდლის ცოლმა, ახაზიას დამ, გადამალა იგი ღოთოლიასგან და ვერ მოკლეს.

ექვს წელს იმალებოდა მასთან ერთად ღვთის სახლში, ხოლო ქვეყანაზე ღოთოლია მეფობდა.

მეშვიდე წელს ძალი მოიცა იეჰოიადაყმა და აიყვანა ასისთავები: ყაზარია იეროხამის ძე, იშმაყელ იეჰოყანანის ძე, ყაზარია ყობედის ძე, მაყასეია ყადაიას ძე და ელიშაფატ ზიქრის ძე.

წავიდნენ ისინი იუდაში, შეკრიბეს ლევიანები იუდას ყველა ქალაქში და იერუსალიმში მოვიდნენ.

აღთქმა დადო მთელმა კრებულმა მეფესთან ღვთის სახლში. უთხრა მათ იეჰოდაყმა: აჰა, უფლისწული უნდა გამეფდეს, როგორც უფალმა ბრძანა დავითის შთამომავლებზე.

აი, ასე უნდა მოიქცეთ: თქვენგან ერთი მესამედი შაბათს შემომსვლელ მღვდელთაგან და ლევიანთაგან ზღურბლთა მცველები იქნებიან;

მესამედი მეფის სასახლეში იქნება, მესამედი - იესოდის კარში, დანარჩენი ხალხი კი - უფლის სახლის ეზოებში.

არავინ შევიდეს უფლის სახლში, გარდა მღვდლებისა და მომსახურე ლევიანებისა. ისინი შევიდნენ, რადგან განწმედილნი არიან. მთელი ხალხი კი უფლის სადარაჯოზე დადგეს.

გარს უნდა შემოერტყნენ ლევიანები მეფეს იარაღით ხელში; ვინც სახლში შემოვა, მოკვდეს. ედექით მეფეს გამოსვლისას და შესვლისას.

ყველაფერი ისე გააკეთეს ლევიანებმა და იუდამ, როგორც მათ იეჰოიადაყ მღვდელმა უბრძანა: წაიყვანეს თავ-თავისი ხალხი - შაბათს შემომსვლელნი შაბათს გამსვლელებთან ერთად, რადგან არ დაუთხოვია იეჰოიადაყ მღვდელს დასები.

დაურიგა იეჰოიადაყ მღვდელმა ასისთავებს შუბები, დიდი და მცირე ფარები, მეფე დავითს რომ ჰქონდა უფლის სახლში.

დააყენა მთელი ხალხი, თითოეული თავის იარაღით ხელში, სახლის მარჯვენა ფრთიდან მარცხენა ფრთამდე, სამსხვერპლოსთან და სახლთან, მეფის ირგვლივ.

გამოიყვანეს უფლისწული, დაადგეს შარავანდი და მისცეს მოწმობა. გაამეფეს იგი და სცხეს მირონი იეჰოიადაყმა და მისმა ვაჟებმა, თქვეს: იცოცხლოს მეფემ!

შემოესმა ღოთოლიას ხალხის ჩოჩქოლი, რომ მორბოდნენ და მეფეს ადიდებდნენ, და გაჰყვა ხალხს უფლის სახლისკენ.

და აჰა, დაინახა, შესასვლელთან, თავის სვეტთან, დგას მეფე. მეფის გვერდით სარდლები და მესაყვირენი იყვნენ, მთელი ქვეყნის ერი ხარობდა და საყვირებს აყვირებდა, მგალობელნი კი სამუსიკო საკრავებით ქება-დიდებას უძღვებოდნენ. მაშინ შემოიხია სამოსელი ღოთოლიამ და იყვირა: ღალატია, ღალატი!

გაიხმო იეჰოიადაყ მღვდელმა ასისთავები, ჯარის მეთაურნი, და უთხრა: კარში გაიყვანეთ. ვინც უკან გაჰყვება მახვილით მოკალით, რადგან იფიქრა მღვდელმა, უფლის სახლში არ მოკლანო.

გზა მისცეს და წავიდა სახლისკენ ცხენთა შესასვლელით და იქ მოკლეს.

დადო იეჰოიადაყმა აღთქმა თავისთავსა, მთელ ერსა და მეფეს შორის, რათა ისინი უფლის ერი გამხდარიყვნენ.

შევიდა მთელი ხალხი ბაალის სახლში და დაანგრია სამსხვერპლოანად, დალეწეს მისი გამოსახულებანი და მოკლეს მათანი, ბაალის ქურუმი, სამსხვერპლოების წინ.

უფლის სახლის საქმენი იეჰოიადაყმა იმ მღვდლებს - ლევიანებს ჩააბარა, რომლებიც დავითმა უფლის სახლში გაამწესა უფლისთვის აღსავლენის შესწირად, როგორც მოსეს რჯულში წერია, სიხარულითა და გალობით, დავითის განაწესის მიხედვით.

მცველები ჩააყენა უფლის სახლის კარში, რათა რაიმეთი გაუწმიდურებული არ შესულიყო.

წამოიყვანა ასისთავები, დიდებულები, ერისმთავრები, ქვეყნის მთელი ხალხი, და გაჰყვა მეფეს უფლის სახლიდან, ზემო ჭიშკრის გავლით, მეფის სასახლემდე, დასვეს მეფე სამეფო ტახტზე.

გამხიარულდა მთელი ქვეყნის ერი და დაწყნარდა ქალაქი. ხოლო ღოთოლია მახვილით მოკლეს.

შვიდი წლის იყო იოაში, როცა გამეფდა, და ორმოცი წელი იმეფა იერუსალიმში. მისი დედა იყო ციბაი, ბარშებადან.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში იოაში იეჰოიადაყ მღვდლის სიცოცხლეში.

ორი ცოლი მოუყვანა მას იეჰოიადაყმა და შეეძინა ძენი და ასულნი.

ამის შემდეგ იოაშმა გულით მოიწადინა უფლის სახლის შეკეთება.

შეკრიბა მღვდლები, ლევიანები და უთხრა: დაიარეთ იუდას ქალაქები და მთელ ისრაელში ვერცხლი მოაგროვეთ წლიდან წლამდე უფლის სახლის შესაკეთებლად. დააჩქარეთ ეს საქმე. მაგრამ ლევიანებმა არ დააჩქარეს.

დაიბარა მეფემ იეჰოიადაყი, მათი თავკაცი, და უთხრა: რატომ არ მოსთხოვ ლევიანებს, რომ იუდასგან და იერუსალიმისგან აკრიბონ ის გადასახადი, რომელიც მოსემ, უფლის მორჩილმა და ისრაელის კრებულმა დაადგინეს სადღესასწაულო კარვისთვის?

რადგან ურჯულო ღოთოლიამ და მისმა ვაჟებმა დააზიანეს ღვთის სახლი, და უფლის სახლის მთელი შემოწირულობა ბაალებს მოახმარეს.

ბრძანა მეფემ და გააკეთეს ერთი კიდობანი. დადგეს იგი უფლის სახლის შესასვლელთან, გარეთ.

გამოაცხადეს იუდაში და იერუსალიმში, რომ უფლისთვის მოეტანათ ის შესაწირავი, რომელიც მოსემ, ღვთის მორჩილმა, დაუწესა ისრაელს უდაბნოში.

გაიხარა ყველა მთავარმა და მთელმა ერმა. მოდიოდნენ და ყრიდნენ კიდობანში, ვიდრე არ გაივსო.

როდესაც ლევიანთა ხელით კიდობანს მეფის მოხელეებს წაუღებდნენ და ნახავდნენ რომ იგი სავსე იყო ვერცხლით, მოვიდოდნენ მეფის მწერალი და მღვდელმთავრის სანდო კაცი და გადმოაპირქვავებდნენ კიდობანს. მერე ისევ წაიღებდნენ და თავის ადგილზე დააბრუნებდნენ. ასე იქცეოდნენ დღიდან დღემდე და დიდძალი ვერცხლი დააგროვეს.

ჩააბარებდნენ ამას მეფე და იეჰოიადაყი უფლის სახლის სამუშაოთა შემსრულებლებს. ისინი კი დაიქირავებდნენ ქვისმთლელებსა და დურგლებს, უფლის სახლის გასაახლებლად, რკინა-სპილენძის მჭედლებს უფლის სახლის გასამაგრებლად.

იშრომეს სამუშაოს შემსრულებლებმა და მოამთავრეს შეკეთება მათი ხელით. აღადგინეს ღვთის სახლი თავისი წესის და რიგის მიხედვით და გაამაგრეს.

როცა მორჩნენ, მეფესა და იეჰოიადაყს მიუტანეს დარჩენილი ვერცხლი. დაამზადეს მისგან უფლის სახლისთვის ჭურჭლეული - სამსახურებელი და აღსავლენისთვის საჭირო ჭურჭელი, თასები, ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი. იეჰოიადაყის მთელი სიცოცხლის მანძილზე მუდამ აღავლენდნენ აღსავლენს უფლის სახლში.

დაბერდა იეჰოიადაყი და გაძღა დღეებით და მოკვდა. ასოცდაათი წლისა იყო, როცა მოკვდა.

დავითის ქალაქში დამარხეს იგი, მეფეთა გვერდით, რადგან სიკეთეს აკეთებდა ისრაელში ღვთისთვის და მისი სახლისთვის.

იეჰოიადაყის სიკვდილის შემდეგ მოვიდნენ იუდას მთავრები და თაყვანისცეს მეფეს. მაშინ გაუგონა მათ მეფემ.

მიატოვეს უფლის, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთის სახლი და დაუწყეს მსახურება აშერებსა და კერპებს. განრისხდა უფალი იუდაზე და იერუსალიმზე ამ დანაშაულის გამო.

მოუვლინა წინასწარმეტყველები, რათა უფალს დაბრუნებოდნენ. ამხელდნენ ისინი, მაგრამ ყურს არ უგდებდნენ მათ.

ღვთის სულმა მოიცვა ზაქარია, იეჰოიადაყის ძე, მღვდელი; შედგა იგი ხალხის წინ მაღლობზე და თქვა: ასე ამბობს ღმერთი: რატომ არღვევთ უფლის მცნებებს? ამიტომ ხელი აღარ მოგემართებაო. რაკი მიატოვეთ უფალი, ისიც გტოვებთ თქვენ.

შეითქვნენ მის წინააღმდეგ და მეფის ბრძანებით ჩააქვავეს უფლის სახლის ეზოში.

არ გაიხსენა მეფე იოაშმა მადლი, რაც იეჰოიადაყმა, მამამისმა, უყო მას, და მოკლა მისი ვაჟი. როცა კვდებოდა, თქვა: იხილოს უფალმა და მოჰკითხოს!

წელიწადი რომ შემოიქცა, წამოვიდა მის წინააღმდეგ არამის ლაშქარი, შეიჭრა იუდაში და იერუსალიმში და გაწყვიტა ხალხში ყველა ერისმთავარი. მთელი ნაალაფარი დამასკოს მეფეს გაუგზავნეს.

მცირეოდენი ხალხით მოვიდა არამის ლაშქარი, მაგრამ უფალმა მათ ხელში დიდძალი ლაშქარი ჩააგდო, რადგან მიატოვეს უფალი, მამა-პაპის ღმერთი. იოაშს კი მსჯავრი დასდეს.

როცა წავიდნენ მისგან და მძიმედ დასნეულებული მიატოვეს, შეითქვნენ მის წინააღმდეგ მისი მორჩილნი იეჰოიადაყ მღვდლის შვილის სისხლის ასაღებად და თავისსავე საწოლში მოკლეს. ასე მოკვდა იგი. დამარხეს დავითის ქალაქში, მაგრამ არა მეფეთა სამარხში.

აჰა, მის წინააღმდეგ შეთქმულნი: ზაბადი, ძე შიმყათისა, ყამონელი დიაცისა, და იეჰოზაბადი, ძე შიმრითისა, მოაბელი დიაცისა.

მისი ვაჟების, მასზე თქმული მრავალი ნაქადაგარის და ღვთის სახლის შეკეთების ამბავი მეფეთა წიგნის საკითხავშია ჩაწერილი. მის ნაცდლად მისი ძე, ამაციაჰუ გამეფდა.

ოცდახუთი წლისა იყო ამაციაჰუ, რომ გამეფდა, და ოცდაცხრა წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო იეჰოყადანი, იერუსალიმიდან.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, თუმცა არა მთელი გულით.

როცა გაუმტკიცდა მეფობა, დახოცა თავისი მორჩილნი, რომელთაც მოკლეს მეფე, მამამისი.

მაგრამ მათი შვილები არ დაუხოცავს, რადგან სწერია მოსეს რჯულის წიგნში, უფლის ბრძანებისამებრ: არ უნდა მოიკლან მამები შვილთა გამო და შვილები მამათა გამო არ უნდა მოიკლან, არამედ თითოეული თავისი დანაშაულისაოვის უნდა მოიკლას.

შეკრიბა ამაციაჰუმ იუდა და დააყენა მამისსახლების, ათასისთავების და ასისთავების მიხედვით მთელი იუდა და ბენიამინი. აღრიცხა ოცი წლის ასაკს გადაცლებულნი და გამოვიდა სამასი ათასი რჩეული კაცი, ლაშქრად გამსვლელი და ფარ-შუბის დამჭერი.

ას ქანქარ ვერცხლად იქირავა ისრაელისგან ასი ათასი მამაცი მებრძოლი.

მივიდა მასთან ღვთისკაცი და უთხრა: ნუ გაიყოლებ ისრაელის ჯარს, რადგან არ არის უფალი ისრაელთან, არცერთთან ეფრემიანთაგან.

მხოლოდ შენ წადი. იმოქმედე და მტკიცედ იყავი ბრძოლაში, თორემ დაგამარცხებს უფალი შენი მტრების წინაშე, რადგან ღმერთს შეწევნაც შეუძლია და დამარცხებაც.

უთხრა ამაციაჰუმ ღვთისკაცს: მაშ, ას ქანქარს რაღა ვუყო, რომელიც უკვე მივეცი ისრაელის მოქირავნეებს? მიუგო ღვთისკაცმა: უფალს ამაზე მეტი შეუძლია მოგცეს.

გამოაცალკევა ამაციაჰუმ ჯარი, ეფრემიდან რომ მოუვიდა, თავიანთ ადგილზე დასაბრუნებლად. ძალიან განრისხდნენ იუდაზე და გაცეცხლებულნი დაბრუნღნენ თავიანთ ადგილას.

ძალი მოიცა ამაციაჰუმ, გაუძღვა თავის ხალხს მარილოვანი ველისკენ და ათი ათასი სეყირიანი ამოხოცა.

ათი ათასი კაცი ცოცხლად ჩაიგდეს ტყვედ და წამოასხეს იუდიანებმა. აიყვანეს კლდის წვერზე და გადმოყარეს კლდის წვერიდან. ყველანი ერთიანად გაწყდნენ.

ხოლო ლაშქარი, რომელიც უკან გააბრუნა, რომ საომრად არ გაჰყოლოდა, შეესია იუდას ქალაქებს სამარიიდან ბეთ-ხორონამდე. სამი ათასი კაცი დახოცეს და დიდძალი ნაძარცვი დახვეტეს.

როცა დაბრუნდა ამაციაჰუ ედომელების განადგურების შემდეგ, წამოასხა სეყირიანთა ღმერთები და ღმერთებად დაიყენა. მათ სცემდა თაყვანს და უკმევდა.

განურისხდა უფალი ამაციაჰუს. მიუვლინა წინასწარმეტყველი, რომელმაც უთხრა: რად მოძებნე მაგ ხალხის ღმერთები, რომელთაც ვერ იხსნეს ეგ ხალხი შენი ხელიდან?

როცა ამას ეუბნებოდა, უთხრა მას მეფემ: რაო, მეფის მრჩევლად დაგაყენეს? შეწყვიტე. რისთვის უნდა მოაკლევინო თავი? შეწყვიტა წინასწარმეტყველმა და თქვა: ვიცი, შენი დაღუპვა გადაწყვიტა უფალმა, რადგან ასე გააკეთე და არ გაიგონე ჩემი რჩევა.

ითათბირა ამაციაჰუ იუდას მეფემ და კაცი გაუგზავნა იოაშს, იეჰოახაზ იაჰუს ძის ძეს ისრაელის მეფეს, და შეუთვალა: მოდი, მოვსინჯოთ ერთმანეთი.

შემოუთვალა იოაშმა ისრაელის მეფემ, ამაციაჰუს, იუდას მეფეს: ლიბანის კვრინჩხმა შეუთვალა ლიბანის ნაძვს: ცოლად მიათხოვე შენი ასული ჩემს ვაჟს. მაგრამ ჩაიარა ლიბანის გარეულმა მხეცმა და გათელა კვრინჩხი.

ამბობ, ედომი დავამარცხეო, და აჰა, გული მოგეცა საამპარტავნოდ. ახლა იჯექი შენ სახლში. რისთვის სტეხ შფოთს? შენც დაეცემი და იუდაც შენთან ერთად.

ყური არ ათხოვა ამაციაჰუმ, რადგან ღვთისგან იყო ეს, რომ მტრის ხელში ჩავარდნილიყო, რაკი ედომელთა ღმერთები მოძებნა.

მაშინ გამოვიდა იოაში, ისრაელის მეფე, და მოსინჯეს ერთმანეთი, მან და ამაციაჰუმ, იუდას მეფემ, ბეთ-შემეშთან, იუდაში რომ არის.

დამარცხდნენ იუდაელები ისრაელიანებთან და თავთავის კარვებში გაიფანტნენ.

ხოლო ამაციაჰუ, იუდას მეფე, ძე იოაშ ახაზიაჰუს ძისა, შეიპყრო იოაშ ისრაელის მეფემ ბეთ-შემეშში და მიადგა იერუსალიმს. დაანგრია იერუსალიმის კედელი ეფრემის კარიბჭიდან კუთხის კარიბჭემდე, ოთხასი წყრთის სიგრძეზე.

გაზიდა მთელი ოქრო-ვერცხლი, მთელი ჭურჭელი რაც კი უფლის სახლში ინახებოდა ყობედ-ედომთან, და მეფის სახლის საგანძური. აიყვანა მძევლები და გაბრუნდა სამარიას.

ისრაელის მეფის, იოაშ იეჰოახაზის ძის, სიკვდილის შემდეგ თხუთმეტი წელი იცოცხლა ამაციაჰუ იოაშის ძემ, იუდას მეფემ.

ამაციაჰუს დააარჩენი საქმეები - პირველნი და უკანასკნელნი, იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი.

მას შემდეგ, რაც ამაციაჰუ უფალს განუდგა, შეითქვნენ მის წინააღმდეგ იერუსალიმში, და მან თავი შეაფარა ლაქიშს. მიუგზავნეს კაცები ლაქიშში და იქ მოკლეს.

წამოასვენეს ცხენებით და დამარხეს თავის მამა-პაპის გვერდით იუდას ქალაქში.

გამოიყვანა იუდას მთელმა ხალხმა ყუზიაჰუ, თექვსმეტი წლის ყმაწვილი, და მამამისის, ამაციაჰუს, ნაცვლად გაამეფეს.

მან აღადგინა ელოთი და დაუბრუნა იუდას. მერე განისვენა მეფემ მამა-პაპასთან.

თექვსმეტი წლის იყო ეუზიაჰუ, რომ გამეფდა, და ორმოცდათორმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო იექალია, იერუსალიმელი.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც ამაციაჰუ, მამამისი, იქცეოდა.

ეძიებდა ღმერთს, ვიდრე ცოცხალი იყო ზაქარია წინასწარმეტყველი, საღვთო ხილვების მეცნაური. ვიდრე ეძებდა უფალს, ღმერთიც შეეწეოდა მას.

გადიოდა და ებრძოდა ფილისტიმელებს. დაანგრია გათის, იაბნესა და აშდოდის კედლები. ქალაქები გააშენა აშდოდში და ფილისტიმელებში.

ღმერთი შეეწეოდა ფილისტიმელების, არაბების, გურ-ბაყალის მცხოვრებთა და მეყუნელთა წინააღმდეგ.

ყამონელნი ძღვენს უგზავნიდნენ ყუზიაჰუს და მისმა სახელმა ეგვიპტის საზღვრებამდე მიაღწია, რადგან მეტად გაძლიერდა იგი.

ააგო ყუზიაჰუმ იერუსალიმშიკოშკები კუთხის კარიბჭეზე, ველის კარიბჭეზე და კუთხეში და გაამაგრა.

ააგო კოშკები უდაბნოშიც და უამრავი ჭა ამოიყვანა, რადგან ბევრი ხარ-ძროხა ჰყავდა დაბლობში და ვაკეზე. მიწისმუშაკნი და მევენახენი კი მთებში და ქარმელში ჰყავდა, რადგან მიწის მოყვარული იყო.

ყუზიაჰუს მებრძოლი ჯარი ჰყავდა, რომელიც გუნდ-გუნდად გამოდიოდა ომში და აღნუსხული იყო მათი რიცხვის მიხედვით იეყიელ მწერლისა და მაყასიაჰუ ზედამხედველის ხელით, და ხანანიას, მეფის ერთ-ერთი კარისკაცის, ხელმძღვანელობით.

მამისსახლთა თავკაცების, მაგარ ვაჟკაცთა, სრული რიცხვი იყო ორიათას ექვსასი,

მათ ხელში იყო სამასშვიდიათას ხუთას კაციანი ლაშქარი, რომელიც თავგამოდებით იბრძოდა მეფის დასახმარებლად მტრების წინააღმდეგ.

დაუმზადა ყუზიაჰუმ მთელ ლაშქარს ფარები, შუბები, მუზარადები, ჯაჭვის პერანგები, მშვილდები და შურდულის ქვები.

გააკეთა იერუსალიმში გამომგონებლის მიერ გამოგონებული მანქანები, რომ დაედგათ კოშკებზე და კუთხეებში დიდრონი ისრებისა და ლოდების სატყორცნად. შორს გაითქვა სახელი, რადგან საკვირველად იყო შეწევნილი, ვიდრე არ გაძლიერდა.

როცა გაძლიერდა ყუზიაჰუ, გადიდგულდა და თავისდა დასაღუპავად შესცოდა უფალს, თავის ღმერთს, რადგან შევიდა უფლის ტაძარში საკმევლის საკმევად სამსხვერპლოზე.

მას მიჰყვა მღვდელი ყაზარიაჰუ უფლის მღვდლების, ოთხმოცი ვაჟკაცის თანხლებით.

წინ გადაუდგნენ მეფე ყუზიაჰუს და უთხრეს: შენ არ გეკუთვნის ყუზიაჰუ, უფლისათვის კმევა, არამედ მღვდლებს, აარონიანებს, რომელნიც მკმევლებად არიან ნაკურთხნი. გამოდი საწმიდარიდან! რადგან შესცოდე და პატივად არ ჩაგეთვლება უფლისგან, შენი ღმერთისგან.

განრისხდა ყუზიაჰუ, ხელში კი საცეცხლური ეჭირა საკმევად, და როცა განურისხდა მღვდლებს, კეთრი გამოაჩნდა შუბლზე მღვდლების წინაშე, უფლის სახლში, საკმევლის სამსხვერპლოსთან.

მიიხედეს მისკენ ყაზარიაჰუ მღვდელმთავარმა და ყველა მღვდელმა და, აჰა, შუბლზე კეთრი აქვს. სასწრაფოდ გამოიყვანეს იქიდან. თვითონაც ჩქარობდა გამორიდებას, რადგან უფალმა დაჰკრა მას.

სიკვდილამდე კეთროვანი იყო მეფე ეუზიაჰუ, ცხოვრობდა ცალკე სახლში, როგორც კეთროვანი, რადგან მოკვეთილი იყო უფლის სახლიდან. მისი ძე იოთამი კი მეფის სახლს განაგებდა და განიკითხავდა ქვეყნის ერს.

ყუზიაჰუს დანარჩენი ამბები - პირველნი და უკანასკნელნი აღწერა წინასწარმეტყველმა ესაიამ, ამოცის ძემ.

განისვენა ყუზიამ თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს იგი თავისი მამა-პაპის გვერდით, მეფეთა სამარხავ მინდორზე, რადგან ამბობდნენ: კეთროვანიაო. მის ნაცვლად მისი ძე იოთამი გამეფდა.

ოცდახუთი წლის იყო იოთამი, რომ გამეფდა და თექვსმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო ერუში, ცადოკის ასული.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც მამამისი ყუზიაჰუ იქცეოდა. ოღონდ უფლის ტაძარში არ შესულა. ხალხი კი ძველებურად სცოდავდა.

ააგო უფლის სახლის ზემო კარიბჭე და ყოფელის კედელიც ბევრგან აღადგინა.

იუდას მთაზე ქალაქები ააშენა, ტყეებში კი ციხესიმაგრეები და კოშკები.

ყამონიანთა მეფეს ებრძოდა და სძლია მას. ყამონიანებმა იმ წელს ასი ქანქარი ვერცხლი, ათიათასი ქორი ხორბალი და ქერი მისცეს. ამდენსავე აძლევდნენ ყამონიანები მეორე და მესამე წელს.

გაძლიერდა იოთამი, რადგან თავის გზებს უფლის, თავისი ღმერთის, წინაშე წარმართავდა.

იოთამის დანარჩენი ამბები, ყველა მისი ომი და ნამოქმედარი ჩაწერილია იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნში.

ოცდახუთი წლის იყო, როცა გამეფდა და თექვსმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში.

განისვენა იოთამმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს დავითის ქალაქში. მის ნაცვლად მისი ძე ახაზი გამეფდა.

ოცი წლისა იყო ახაზი, როცა გამეფდა და თექვსმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. არ იქცეოდა ისე სწორად უფლის თვალში, როგორც მამამისი დავითი.

დადიოდა ისრაელის მეფეთა გზით. ბაალების ქანდაკებებიც კი ჩამოასხა.

საკმეველს აკმევდა ბენ-ჰიმონის ველზე. ცეცხლში ატარებდა თავის შვილებს იმ წარმართთა ბილწი ჩვეულებისამებრ, რომელნიც აჰყარა უფალმა ისრაელიანთაგან.

მსხვერპლს სწირავდა და საკმეველს აკმევდა გორაკებზე, ბორცვებზე და ყოველი ხემხვივანის ქვეშ.

და ჩააგდო იგი უფალმა, მისმა ღმერთმა, არამის მეფის ხელში. დაამარცხეს იგი, მრავალნი დაატყვევეს და დამასკოში წაასხეს. გარდა ამისა, ჩააგდო იგი ისრაელის მეფის ხელშიც, რომელმაც სასტიკად დაამარცხა.

ფეკად რემელიაჰუს ძემ ერთ დღეში ას ოცი ათასი ამოხოცა იუდაში - ყველა კარგი ვაჟკაცი. რადგან მიატოვეს უფალი, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი.

ზიქრიმ, ეფრემელმა გოლიათმა, დახოცა: მაყასიაჰუ უფლისწული, სახლთუხუცესი ყაზრიკამი და ელკანა, მეფის მეორე კაცი.

წაასხეს ტყვედ ისრაელიანებმა თავიანთ მოძმეთაგან ორასი ათასი დიაცი, ვაჟი და ასული. დიდძალი ნადავლი წაართვეს და სამარიაში მიიტანეს ნაალაფარი.

იყო იქ უფლის წინასწარმეტყველი, სახელად ყოდედი. გამოვიდა სამარიაში დაბრუნებული ლაშქრის წინაშე და უთხრა: აჰა, განრისხებულია უფალი, თქვენი მამა-პაპის ღმერთი იუდაზე, ხელში ჩაგიგდოთ იგი და თქვენც ამოწყვიტეთ ისინი ისეთი სიცოფით, რომელიც ცას მისწვდა.

ახლა კი ფიქრობთ, რომ ყმებად და მხევლებად გაიხადოთ იუდიანები და იერუსალიმი! განა თქვენ არა გაქვთ დანაშაული უფლის, თქვენი ღმერთის წინაშე?

ახლა კი გამიგონეთ და დააბრუნეთ ტყვეები, თქვენი მოძმეებისგან რომ წამოასხით, თორემ უფლის რისხვა დაგატყდებათ.

წინ აღუდგნენ ეფრემიანთა თავკაცები - ყაზარიაჰუ იეჰოხანანის ძე, ბერექიაჰუ მეშილემოთის ძე, იეხიზკიაჰუ შალუმის ძე და ყამასა ხალდაის ძე ომიდან მოსულთ.

უთხრეს: ნუ შემოიყვანთ აქ ტყვეებს, რადგან დანაშაული გვაქვს უფლის წინაშე ჩადენილი, თქვენ კი გინდათ, რომ კიდევ შემატოთ ჩვენს ცოდვებს და დანაშაულებს. რადგან დიდია ჩვენი დანაშაული და რისხვა ისრაელზე.

მიატოვეს მხედრებმა ტყვეები და ნაალაფარი სარდლებისა და კრებულის წინაშე.

ადგნენ სახელებით მოხსენებული ეს კაცები, მოკიდეს ხელი ტყვეებს და, ვინც კი შიშველი იყო მათგან, ყველა შემოსეს იმ ნაალაფარიდან. შემოსეს და ფეხზე ჩააცვეს, აჭამეს და ასვეს. ზეთი სცხეს, მერე სხედრებზე შესხეს ყველა დაუძლურებული და მიაცილეს იერიხონამდე, პალმების ქალაქამდე, მათ მოძმეებამდე. თვითონ კი სამარიაში დაბრუნდნენ.

იმ დროს მეფე ახაზმა მოციქულები გაუგზავნა აშურის მთავრებს, რათა დახმარება გაეწიათ მისთვის.

კვლავ მოვიდნენ ედომელები, დაამარცხეს იუდა და ტყვეები წაასხეს.

ფილისტიმელებიც მოედვნენ დაბლობისა და იუდას სამხრეთის ქალაქებს. დაიპყრეს ბეთ-შემეში, აიალონი, გადეროთი, სოქო და მისი დაბები, თიმანა და მისი დაბები, გიმზო და მისი დაბები, და იქ დასახლდნენ.

ასე დაამდაბლა უფალმა იუდა ახაზის, ისრაელის მეფის გამო, რადგან გარყვნა მან იუდა და ცოდვით სცოდავდა უფალს.

მიუხდა მას თიგლათფალასარი, აშურის მეფე, და შეავიწროვა იგი დახმარების ნაცვლად.

რადგან გაძარცვა ახაზმა უფლის სახლი, მეფის სახლი, და მთავრები, და მისცა აშურის მეფეს, მაგრამ არა თავისდა შესაწევად.

თავისი გასაჭირის ჟამს უფრო სცოდავდა უფლის წინაშე მეფე ახაზი.

მსხვერპლს სწირავდა დამასკოს ღმერთებს, რომელთაც დასცეს იგი, და ამბობდა: არამის მეფეთა ღმერთებია მათი შემწენი, შევწირავ მათ მსხვერპლს და მეც შემეწევიანო. მაგრამ ისინი მისი და მთელი ისრაელის დასამხობად იყვნენ.

მოაგროვა ახაზმა უფლის სახლის ჭურჭლეული და დალეწა უფლის სახლის ჭურჭლეული, დაგმანა უფლის სახლის კარები და სამსხვერპლოები დაიდგა იერუსალიმის ყველა კუთხეში.

იუდას ყველა ქალაქში გორაკები გამართა ღმერთებისთვის საკმევლის საკმევად და განარისხა უფალი, თავისი მამა-პაპის ღმერთი.

დანარჩენი მისი ამბები და ყოველი მისი მოქმედება - პირველნი და უკანასკნელნი, იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი.

განისვენა ახაზმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს ქალაქ იერუსალიმში, ოღონდ ისრაელის მეფეთა სამარხში არ შეუსვენებიათ. მის ნაცვლად მისი ძე, იეხიზკიაჰუ გამეფდა.

იეხიზკიაჰუ ოცდახუთი წლის გამეფდა და ოცდაცხრა წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო, აბია, ზაქარიას ასული.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც დავითი, მამამისი, იქცეოდა.

მან თავისი მეფობის პირველსავე წელს, პირველ თვეში, გააღო უფლის სახლის კარებები და განაახლა ისინი.

მოიყვანა მღვდლები, ლევიანები, და აღმოსავლეთის მოედანზე მოუყარა თავი.

უთხრა მათ: მისმინეთ, ლევიანებო! ახლა კი განიწმიდენით და განწმიდეთ უფლის, თქვენი მამა-პაპის ღმერთის სახლი, გამოიტანეთ უწმიდურება საწმიდრიდან.

შესცოდა ჩვენმა მამა-პაპამ, ბოროტად მოიქცა უფლის, ჩვენი ღმერთის თვალში, მიატოვა იგი, პირი მოარიდა უფლის სავანეს და ზურგი შეაქცია.

დაგმანა კარიბჭის კარებები და ჩააქრო სასანთლენი, აღარც საკმეველი აკმია და აღარც აღსავლენი აღუვლინა საწმიდარში ისრაელის ღმერთს.

უფლის რისხვა დაატყდა იუდასა და იერუსალიმს, გახადა იგი შესარცხვენად, მოსაოხრებლად და დასასტვენად, როგორც თქვენი თვალით ხედავთ.

აჰა, მახვილით დაეცა ჩვენი მამა-პაპა. ჩვენი ვაჟები, ასულები და ცოლები ტყვეობაში არიან ამის გამო.

ახლა გულით მწადია აღთქმა დავუდო უფალს, ისრაელის ღმერთს, რათა მიაქციოს ჩვენგან თავისი რისხვა.

ჩემო შვილებო! ნუ იქნებით დაუდევარნი, რადგან თქვენ ამოგირჩიათ უფალმა, რათა თავის წინაშე დაეყენებინეთ, რომ სამსახური გაგეწიათ, მისი მსახურები და საკმევლის მკმეველები ყოფილიყავით.

ადგნენ ლევიანები: მახათ ყამასაის ძე, იოელ ყაზარიაჰუს ძე - კეჰათიანთაგან. მერარიანთაგან: კიში, ძე ყაბდისა და ყაზარიაჰუ, ძე იეჰალელელისა. გერშუნიანთაგან: იოახ ზიმას ძე და ყედენ იოახის ძე.

ელიცაფანიანთაგან: შიმრი და იეყიელი. ასაფიანთაგან: ზაქარია და მათანია.

ჰემანიანთაგან: იეხიელი და შიმყი. იედუთუნიანთაგან: შემაყია და ყუზიელი.

შეკრიბეს თავიანთი მოძმენი და განწმიდეს. მივიდნენ, როგორც მეფემ ბრძანა, უფლის სიტყვის მიხედვით, უფლის სახლის დასასუფთავებლად.

შევიდნენ მღვდლები უფლის სახლის შიდაში დასასუფთავებლად და გამოხვეტეს ყოველგვარი არაწმიდა, რაც კი უფლის ტაძარსა და უფლის სახლის ეზოში ჰპოვეს. გამოიტანეს ლევიანებმა გარეთ კედრონის ხევში გადასაყრელად.

პირველი თვის პირველ დღეს დაიწყეს განწმედა. თვის მერვე დღეს კი უფლის კარიბჭეს მიადგნენ. რვა დღე წმედდნენ უფლის სახლს და პირველი თვის მეთექვსმეტე დღეს მოათავეს.

შევიდნენ შიდაში მეფე იეხიზკიაჰუსთან და მოახსენეს: გავასუფავეთ უფლის მთელი სახლი, აღსავლენის სამსხვერპლო და მთელი მისი ჭურჭლეული, საწირი პურის მაგიდა და მთელი მისი ჭურჭლეული.

ასევე ყველა ის ჭურჭელი, რომელიც მეფე ახაზმა თავის მეფობაში უპატიოჰყო თავისი ურჯულოებით, ჩვენ მოვამზადეთ და წმიდავყავით. და, აჰა, უფლის სამსხვერპლოს წინ აწყვია ისინი.

დილაადრიანად ადგა მეფე იეხიზკიაჰუ, შეყარა ქალაქის თავები და უფლის სახლში ავიდა.

შვიდი კურატი, შვიდი ცხვარი, შვიდი ბატკანი და შვიდი თხა მიიყვანეს სამეფოს, საწმიდარისა და იუდას ცოდვისთვის. აარონიანებს, მღვდლებს, უბრძანა აღევლინათ უფლის სამსხვერპლოზე.

დაკლეს ხარები და აიღეს მღვდლებმა სისხლი და სამსხვერპლოს ასხურეს. დაკლეს ცხვრები და სისხლი სამსხვერპლოს ასხურეს. დაკლეს ბატკნები და სისხლი სამსხვერპლოს ასხურეს.

მორეკეს ცოდვის თხები მეფისა და კრებულის წინაშე და ხელები დაადეს მათ.

დაკლეს ისინი მღვდლებმა და გაწმიდეს მათი სისხლით სამსხვერპლო მთელი ისრაელის ცოდვების დასაფარავად. რადგან მთელი ისრაელისთვის ბრძანა მეფემ აღსავლენი და ცოდვის მსხვერპლი.

დააყენა ლევიანები უფლის სახლში წინწილებით, ქნარებითა და ბობღნებით, დავითისა და გადის, მეფის მისნის, და ნათან წინასწარმეტყველის მიერ დადგენილი წესის მიხედვით, რადგან ეს წესი უფლის მიერ იყო დადგენილი, მისი წინასწარმეტყველების ხელით.

ლევიანები დავითის საკრავებით დადგნენ, მღვდლები კი საყვირებით.

ბრძანება გასცა იეხიზკიაჰუმ, რომ აღევლინათ აღსავლენი სამსხვერპლოზე. როგორც კი დაიწყო აღსავლენის აღვლენა, მაშინვე გაისმა უფლის საგალობელი საყვირების ხმა დავით ისრაელის მეფის საკრავების თანხლებით.

მთელი კრებული თაყვანს სცემდა, მგალობელნი გალობდნენ და საყვირები ხმიანობდნენ. ასე გრძელდებოდა აღსავლენის დამთავრებამდე.

აღსავლენს რომ მორჩნენ, მეფემ და ყველამ, მასთან მყოფმა, მუხლი მოიყარეს და თაყვანი სცეს.

მეფე იეხიზკიაჰუმ და მთავრებმა უთხრეს ადამიანებს, რომ ედიდებინათ უფალი დავითისა და ასაფ მისნის სიტყვებით. ისინიც სიხარულით აქებდნენ, მუხლს იდრეკდნენ და თაყვანს სცემდნენ.

მიუგო იეხიზკიაჰუმ და თქვა: ახლა თქვენ ხელი ავსებული გაქვთ უფლისათვის. მოდით, მოიყვანეთ საკლავები და სამადლობელნი უფლის სახლში. კრებუღმა საკლავები და სამადლობელნი მოიყვანა, ხოლო ვინც გულუხვობა გამოიჩინა - აღსავლენი.

იმ აღსავლენთა რიცხვი, კრებულმა რომ მოიყვანა, იყო: სამოცდაათი ხარი, ასი ცხვარი, ორასი ბატკანი. ყოველივე ეს უფლისათვის იყო აღსავლენად.

სულ შეწირული იქნა: ექვსასი ხარი და სამიათასი ცხვარი.

ოღონდ ცოტანი იყვნენ მღვდლები და აღარ შეეძლოთ ყველა აღსავლენის გატყავება, ამიტომ მათი მოძმე ლევიანები ეხმარებოდნენ მათ, ვიდრე საქმე არ მოთავდა და მღვდლები არ გაინათლნენ, რადგან ლევიანები უფრო გულმოდგინობდნენ გასანათლავად, ვიდრე მღვდლები.

თანაც აღსავლენი უამრავი იყო სამადლობელი მსხვერპლის ლურთებითა და აღსავლენის საღვრელებითურთ. ასე განახლდა უფლის სახლის სამსახური.

გაიხარა იეხიზკიაჰუმ და მთელმა ერმა იმის გამო, რაც ერს მოუმზადა უფალმა, რადგან მოულოდნელად მოხდა ეს ამბავი.

შეუთვალა იეხიზკიაჰუმ მთელს ისრაელს და იუდას. წერილები მისწერა ეფრემსა და მენაშეს, რათა მოსულიყვნენ უფლის სახლში, იერუსალიმში, უფლისთვის, ისრაელის ღმერთისთვის პასექის გადასახდელად.

გადაწყვიტეს მეფემ, მისმა მთავრებმა და მთელმა კრებულმა იერუსალიმში, რომ პასექი მეორე თვეში გადაეხადათ.

რადგან იმჟამად არ შეეძლო გადახდა, რაკი მღვდლები ჯერ არ იყვნენ განათლულნი და არც საკმარისი რაოდენობის ხალხი არ იყო თავმოყრილი იერუსალიმში.

სწორად ჩაითვალა ეს ამბავი მეფისა და მთელი კრებულის თვალში.

დაადგინეს, ხმა გაევრცელებინათ მთელ ისრაელში ბერშებადან დანამდე, რათა მოსულიყვნენ და პასექი გადაეხადათ უფლისთვის, ისრაელის ღმერთისთვის, იერუსალიმში, რადგან დიდხანს არ გადაეხადათ დაწერილის მიხედვით.

მოიარეს მალემსრბოლებმა მეფისა და მისი მთავრების წერილებით მთელი ისრაელი და იუდა, და მეფის ბრძანებისამებრ გამოუცხადეს: ისრაელიანებო! დაუბრუნდით უფალს, აბრაამის, ისაკის, ისრაელის ღმერთს, და ისიც დაუბრუნდება თქვენს ნატამალს, აშურის მეფეთა ხელს რომ გადაურჩა.

ნუ იქნებით თქვენი მამა-პაპის და მოძმეთა მსგავსნი, რომელთაც შესცოდეს უფალს, თქვენი მამა-პაპის ღმერთს, და მანაც გასწირა ისინი გასაპარტახებლად როგორც ხედავთ.

ახლა მაინც ნუ იქნებით ქედფიცხელნი თქვენი მამა-პაპის მსგავსად. ხელი გაიწოდეთ უფლის მიმართ, მოდით მის საწმიდარში, რომელიც განათლული აქვს სამარადისოდ. ემსახურეთ უფალს, თქვენს ღმერთს, და გაბრუნდება თქვენგან მისი რისხვა.

თუ დაუბრუნდებით უფალს, შებრალებას ჰპოვებენ თქვენი ძმები და შვილები იმათ წინაშე, ვინც ისინი დაატყვევეს, და დააბრუნებენ ამ ქვეყანაში, რადგან მოწყალე და შემბრალეა უფალი, ღმერთი თქვენი. პირს აღარ შეიბრუნებს თქვენგან, თუ დაუბრუნდებით მას.

დადიოდნენ მალემსრბოლნი ქალაქიდან ქალაქში, ეფრემის, მენაშესა და ზებულუნის ქვეყანაში. მაგრამ დასცინოდნენ მათ და აბუჩად იგდებდნენ.

მხოლოდ ზოგიერთნი მოდრკნენ აშერში, მენაშეში და ზებულუნში და მოვიდნენ იერუსალიმს.

იუდაზეც იყო ღვთის ხელი მისთვის ერთი გულის ჩასადებად, რომ შეესრულებინათ, რაც მეფემ და მთავრებმა უბრძანეს, უფლის სიტყვისაებრ.

დიდძალი ხალხი მოაწყდა იერუსალიმს მეორე თვეში უფუარობის დღესასწაულის გადასახდელად, მრავლის უმრავლესი იყო კრებული.

ადგნენ და მოაშორეს სამსხვერპლოები, იერუსალიმში რომ იყო, ასევე ყველაფერი, რაზეც საკმეველი იკმეოდა. აიღეს და კედრონის ხევში გადაყარეს.

დაკლეს პასექი მეორე თვის მეთოთხმეტე დღეს. შერცხვათ მღვდლებსა და ლევიანებს, გაინათლნენ და აღსავლენი მიიტანეს უფლის სახლში.

დადგნენ თავ-თავიანთ ადგილზე, მათი წესისდა მიხედვით, მოსეს, ღვთისკაცის, რჯულის მიხედვით. მღვდლები სისხლს ლევიანთა ხელით ასხურებდნენ.

მრავლად იყვნენ კრებულში გაუნათლავნი, ამიტომ დაკლეს ლევიანებმა პასექები, რათა უფლისათვის გაენათლათ ყოველი არაწმიდა.

თუმცა ხალხის უმრავლესობა, მეტწილად ეფრემიგან, მენაშედან, ისაქარიდან და ზებულუნიდან არ გაწმედილა, მაინც ჭამეს პასექი, დაწერილის საწინააღმდეგოდ. რადგან ასე ილოცა მათთვის იეხიზკიაჰუმ.

უფალმა სახიერმა მიუტევოს ყველას, ვინც განამზადა თავისი გული, რომ მოეძებნა ღმერთი, უფალი, თავისი მამა-პაპის ღმერთი, თუმცა საწმიდარის წესით არ განწმედილა.

უსმინა უფალმა იეხიზკიაჰუს და მიუტევა ხალხს.

ისრაელიანებმა და იმათ, ვინც კი იერუსალიმში იყო, შვიდ დღეს იზეიმეს უფუარობის დღესასწაული, დიდი სიხარულით. ლევიანები და მღვდლები ყოველდღე ადიდებდნენ უფალს უფლის ძლიერი საკრავებით.

გულითადად ელაპარაკა იეხიზკიაჰუ ყველა ლევიანს, რომელიც კეთილი გონებით ემსახურებოდა უფალს. შვიდი დღე ჭამდნენ სადღესასწაულოს, სწირავდნენ სამადლობელ მსხვერპლს და მადლობდნენ უფალს, თავიანთ მამა-პაპის ღმერთს.

გადაწყვატა მთელმა კრებულმა, რომ მომდევნო შვიდი დღეც ეზეიმათ, და ეს შვიდი დღეც სიხარულში გაატარეს,

რადგან იეხიზკიაჰუმ, იუდას მეფემ, კრებულს უბოძა ათასი კურატი და შვიდი ათასი ცხვარი, მთავრებმა კი უბოძეს კრებულს ათასი კურატი, ცხრა ათასი ცხვარი და გაინათლა მრავალი მღვდელი.

ხარობდა იუდას მთელი კრებული, მღვდლები და ლევიანები, ისრაელიდან მოსული მთელი კრებული, ისრაელის ქვეყნიდან მოსული ხიზნები და იუდას მკვიდრნი.

ისეთი დიდი სიხარული სუფევდა იერუსალიმში, რომლის მსგავსი სოლომონ დავითის ძის, ისრაელის მეფის, დღეების მერე არ ყოფილა იერუსალიმში.

წამოდგნენ მღვდლები, ლევიანები და აკურთხეს ერი. შესმენილ იქნა მათი ხმა და აღევლინა მთელი ლოცვა მის წმიდა სამყოფლამდე, ცაში.

ყოველივე ეს რომ დამთავრდა, გავიდა იქ მყოფი მთელი ისრაელი იუდას ქალაქებში და დალეწეს სვეტები, გაჩეხეს აშერები, დაანგრიეს გორაკები და სამსხვერპლოები მთელ იუდაში, ბენიამინში, ეფრემში, მენაშეში, ერთიანად. დაბრუნდა ყველა ისრაელიანი თავთავის სამკვიდრებელში და ქალაქში.

დააყენა იეხეზკიაჰუმ მღვდელთა და ლევიანთა დასები, მათი დასებისდა მიხედვით, თავ-თავიანთი სამსახურის შესასრულებლად, მღვდლებად და ლევიანებად, აღსავლენისა და სამადლობელი მსხვერპლის შესაწირად, უფლის ბანაკის კარიბჭეებში საქებრად და სადიდებლად.

დააწესა მეფის წილი, მისი ქონებიდან, აღსავლენისთვის - დილის და მწუხრის აღსავლენისთვის, შაბათების, ახალმთავრობების და დღესასწაულების აღსავლენისთვის, როგორც უფლის რჯულშია ჩაწერილი.

უბრძანა იერუსალიმში მცხოვრებ ხალხს, რომ თავიანთი წილი გასამრჯელო მიეცათ მღვდლებისთვის და ლევიანებისთვის, რათა მტკიცედ დაეცვათ უფლის რჯული.

როგორც კი ეს ბრძანება გავრცელდა, უხვად მოიტანეს ისრაელიანებმა ფქვილის, ღვინის, ზეთის, თაფლისა და მინდვრის ყველა მოსავლის პირველი ნაყოფი. სხვა ყველაფრის მეათედიც უხვად მოიტანეს.

ისრაელიანებს და იუდიანებს, იუდას ქალაქების მკვიდრთ, მოჰქონდათ მეათედი ხარ-ძროხიდან და ცხვრიდან, მეათედი - შენაწირიდან, რომელიც უფლისთვის, თავიანთი ღმერთისთვის ჰქონდათ შეწირული. მოიტანეს და გროვად დაახვავეს.

მესამე თვეში დაიწყეს გროვების დახვავება და მეშვიდე თვეში მოამთავრეს.

მოვიდნენ იეხიზკიაჰუ და მთავრები, დაინახეს გროვები და აკურთხეს უფალი და მისი ერი - ისრაელი.

ჰკითხა იეხიზკიაჰუმ მღვდლებსა და ლევიანებს გროვების თაობაზე.

მიუგო მას ყაზარიაჰუ მღვდელმთავარმა, ცადოკის სახლის კაცმა, და უთხრა: როცა დაიწყეს უფლის სახლში ძღვენის მოტანა, ძღომაზე ვჭამდით, მაგრამ მაინც ბევრი დარჩა, რადგან უფალმა აკურთხა თავისი ერი, და მონარჩენიდან კიდევ ამდენი დარჩა.

ბრძანა იეხიზკიაჰუმ, ოთახები მოემზადებინათ უფლის სახლში. და მოამზადეს.

შეზიდეს პატიოსნად ძღვენი, მეათედი და შეწირულობანი. უფროსად იყო ლევიანი ქონანიაჰუ, მისი ძმა შიმყი მეორე კაცი იყო.

იეხიელი, ყაზაზიაჰუ, ნახათი, ყასაელი, იერიმოთი, იოზაბადი, ელიელი, ისმაქიაჰუ, მახათი და ბენიაჰუ მეთვალყურენი იყვნენ ქონანიაჰუსა და მისი ძმის, შიმყის ხილქვეით, მეფე იეხიზკიაჰუსა და ყაზარიაჰუს, უფლის სახლის წინამძღვრის ბრძანებით.

კორე იმნას ძე, ლევიანი, აღმოსავლეთის მხარის კარის მცველი, ღვთისადმი ნებაყოფლობით შესაწირავზე იყო, რათა გაეცა უფლის ძღვენი და ყველაზე წმიდა შეწირულობანი.

მისი ხელქვეით მღვდელთა ქალაქებში იყვნენ: ყედენი, მინიამინი, იეშუაყი, შემაყიაჰუ, შექანიაჰუ, რომ სამართლიანად გაენაწილებინათ მოძმეთათვის მათი დასებისდა მიხედვით, როგორც დიდისთვის, ისე პატარისთვის,

საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილთა გარდა სამი წლიდან მოყოლებული ყველა მამაკაცისთვის, უფლის სახლში ყველა მიმსვლელისთვის ყოველდღიურ საქმეზე, მათი სამსახურისთვის, მათ თანამდებობებზე დასებისდა მიხედვით,

საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილი მღვდლებისთვის, მათ მამისსახლთა მიხედვით, ოც წელს გადაცილებულ ლევიანთათვის, თავიანთ თანამდებობისა და დასებისდა მიხედვით,

საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილი ყველა მათი წვრილშვილისთვის, ცოლებისთვის, ვაჟებისთვის და ასულებისთვის, მთელი კრებულისათვის, რადგან პატიოსნად გაინათლნენ სიწმიდისთვის.

ხოლო აარონიანთათვის - მღვდელთათვის, მათი ქალაქების ირგვლივ ველ-მინდვრებზე რომ მკვიდრობდნენ, ყოველ ქალაქში კაცები განაწესეს სახელდებით, რომ წილი მიეცათ ყოველი მამაკაცისთვის სამღვდელოთა შორის და საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილი ყველა ლევიანისთვის.

ასე გააკეთა იეხიზკიაჰუმ მთელ იუდაში. იგი სიკეთით, სისწორით და პატიოსნებით იქცეოდა უფლის, თავისი ღმერთის წინაშე.

ყველა საქმეში, რასაც კი წამოიწყებდა, ღვთის სახლის სამსახურში, რჯულში თუ მცნებებში, ყველგან თავის ღმერთს ეძებდა, მთელი გულით მოქმედებდა და იმარჯვებდა.

ამ პატიოსან საქმეთა შემდეგ მოვიდა სანხერიბი, აშურის მეფე, შემოიჭრა იუდაში და ალყა შემოარტყა ციხე-ქალაქებს, მათ გატეხას ფიქრობდა.

როცა დაინახა იეხიზკიაჰუმ, რომ მოვიდა სანხერიბი და იერუსალიმზე ლაშქრობას აპირებს,

გადაწყვიტა თავის სარდლებთან და თავის მებრძოლებთან ერთად, დაეწყვიტა წყაროს სათავეები, რომლებიც ქალაქის გარეთ იყო, და ისინიც მიეხმარნენ.

შეიყარა უამრავი ხალხი და დაწყვიტეს ყველა სათავე და ნაკადული, რაც კი დიოდა იმ მიწაზე, რადგან თქვეს: რატომ უნდა ნახონ აქ მოსულმა აშურის მეფეებმა ბევრი წყალი?

მოიცა ძალი და ამოაშენა ყველა დანგრეული კედელი, აამაღლა გოდლები და გარედან კიდევ სხვა კედელი შემოაშენა. გაამაგრა მილო დავითის ქალაქში, დაამზადა დიდძალი საჭურველი და ფარები.

ჯარის უფროსები დაუყენა ხალხს, შემოიკრიბა ისინი ქალაქის კარიბჭის მოედანზე და გაამხნევა:

გამტკიცდით და გაძლიერდით! ნუ შიშობთ და ნუ თრთით აშურის მეფისა და იმ ურდოს წინაშე, თან რომ ახლავს, რადგან ჩვენთან უფრო მეტნი არიან, ვიდრე მასთან.

მასთან ხორციელი ძალაა, ჩვენთან კი უფალი, ჩვენი ღმერთი, რათა შეგვეწიოს და იბრძოლოს ჩვენს ბრძოლებში. გამხნევდა ხალხი იეხიზკიაჰუს, იუდას მეფის, სიტყვებზე.

ამის შემდეგ სანხერიბმა, აშურის მეფემ, რომელიც მთელი თავისი ლაშქრითურთ ლაქიშის წინ იდგა, გაუგზავნა თავისი მორჩილნი იერუსალიმში იეხიზკიაჰუს, იუდას მეფეს, და მთელ იუდას, იერუსალიმში მყოფს, რომ ეთქვათ:

ასე ამბობს სანხერიბი, აშურის მეფე: რისი იმედი გაქვთ, იერუსალიმის ციხე-სიმაგრეში რომ ჩამსხდარხართ?

განა იეხიზკიაჰუ არ გაცთუნებთ, რომ შიმშილითა და წყურვილით ამოგხადოთ სული, როცა გეუბნებათ, უფალი, ჩვენი ღმერთი გვიხსნისო აშურის მეფის ხელიდან?

განა მაგ იეხიზკიაჰუმ არ დაანგრია მისი გორაკები და სამსხვერპლოები? განა ასე არ უთხრა იუდასა და იერუსალიმს, ერთი სამსხვერპლოს წინაშე უნდა სცეთო თაყვანი და მასზე უნდა აკმიოთო საკმეველი?

განა არ იცით რა დღე დავაწიეთ მე და ჩემმა მამა-პაპამ ქვეყნის ყველა ხალხს? განა შესძლეს ქვეყნის ხალხების ღმერთებმა ჩემი ხელიდან ეხსნათ მათი ქვეყნები?

რომელი იყო ჩემი მამა-პაპის განადგურებულ ამ ხალხების ღმერთთაგან ისეთი, თავისი ხალხი რომ ეხსნა ჩემი ხელიდან, რომ ახლა თქვენმა ღმერთმა გიხსნათ ჩემი ხელიდან?

ახლა არ მოგატყუოთ იეხიზკიაჰუმ და არ გაცთუნოთ ამგვარად. არ დაუჯეროთ მას. რაკი ვერცერთი ხალხის და სამეფოს ვერცერთმა ღმერთმა ვერ შესძლო თავისი ხალხის ხსნა ჩემი და ჩემი მამა-პაპის ხელიდან, ვერც თქვენი ღმერთი ვერ გიხსნით ჩემი ხელიდან.

კიდევ ელაპარაკნენ მისი მორჩილნი უფლის, მათი ღმერთის, წინააღმდეგ და მისი მორჩილის, იეხიზკიაჰუს, წინააღმდეგ.

უფლის, ისრაელის ღმერთის, სალანძღავ წერილებს წერდა იგი და ასეთ სიტყვებს ამბობდა მასზე: როგორც ქვეყნის ხალხების ღმერთებმა ვერ იხსნეს თავისი ხალხი ჩემი ხელიდან, ასევე ვერც იეხიზკიაჰუს ღმერთი ვერ იხსნის თავის ხალხს ჩემი ხელიდან.

ხმამაღლა უყვიროდნენ ებრაულად იერუსალიმის ხალხს, გალავანზე მყოფს, რომ შეეშინებინათ და თავზარი დაეცათ, და აეღოთ ქალაქი.

ისე ლაპარაკობდნენ იერუსალიმის ღმერთზე, როგორც ქვეყნის ხალხთა ღმერთებზე, ადამიანის ხელით შექმნილებზე.

ილოცეს მეფე იეხიზკიაჰუმ და წინასწარმეტყველმა ესაიამ, ამოცის ძემ, ამის გამო და ცას შეჰღაღადეს.

მოავლინა უფალმა ანგელოზი და ამოწყვიტა აშურის მეფის ბანაკში ყველა მაგარი ვაჟკაცი, წინამძღოლი და სარდალი. შერცხვენილი გაბრუნდა იგი თავის ქვეყანაში და, როცა თავისი ღმერთის სახლში შევიდა, მისი წიაღიდან გამოსულებმა მახვილით განგმირეს იქ.

იხსნა უფალმა იეხიზკიაჰუ და იერუსალიმის მკვიდრნი აშურის მეფის, სანხერიბისა, და ყველას ხელიდან და დაიფარა ყოველი მხრივ.

მრავალს მოჰქონდა იერუსალიმში ძღვენი უფლისათვის და რჩეული საჩუქრები იეხიზკიაჰუსთვის, იუდას მეფისთვის. მას აქეთ ამაღლდა იგი ყველა ხალხი თვალში.

იმ დღეებში სასიკვდილოდ დასნეულდა იეხიზკიაჰუ და შეევედრა უფალს. ელაპარაკა უფალი და მისცა ნიშანი.

არ მიაგო იეხიზკიაჰუმ სანაცვლო მისთვის გაწეულ სიკეთეს, რადგან გადიდგულდა. და იყო ღვთის რისხვა მასზე, იუდაზე და იერუსალიმზე.

მოდრკა იეხიზკიაჰუ თავის დიდგულობაში და მასთან ერთად იერუსალიმის ყველა მკვიდრი, და აღარ დასტყდომიათ ღვთის რისხვა იეხიზკიაჰუს დღეებში.

დიდზე დიდი დოვლათი და პატივი ჰქონდა იეხიზკიაჰუს. საგანძურები გაიჩინა ვერცხლისთვის, ოქროსთვის, ძვირფასი ქვებისთვის, ნელსაცხებლებისთვის, ფარებისთვის და ყოველი სასურველი ნივთისთვის,

ბეღლები მიწის ნაყოფთათვის, პურისთვის, ღვინისთვის და ზეთისთვის, გომურები ყოველგვარი პირუტყვისთვის, და ფარეხები ცხვრის ფარისთვის.

აიშენა თავისთვის ქალაქებიც. ცხვარ-ძროხის ჯოგები მრავლად ჰყავდა, რადგან ღმერთმა მას დიდძალი დოვლათი მისცა.

მანვე, იეხიზკიაჰუმ, გადაკეტა გიხონის ზემო წყაროების სათავე და ქვემოთ ჩამოიყვანა, დავითის ქალაქის დასავლეთ მხარეზე. წარმატება ჰქონდა იეხიზკიაჰუს ყველა თავის საქმეში.

მხოლოდ ბაბილონის მთავართა ელჩობის დროს, რომელიც გამოგზავნეს მასთან ქვეყანაში მომხდარი სასწაულის გამოსაძიებლად, მიუშვა იგი ღმერთმა, რომ გამოეცადა და სცოდნოდა ყოველი მისი გულისნადები.

იეხიზკიაჰუს დანარჩენი საქმენი და მისი სიკეთენი წინასწარმეტყველ ესაიას, ამოცის ძის, ხილვაში და იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი.

განისვენა იეხიზკიაჰუმ თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს იგი დავითიანთა სამარხების ზემოთ. პატივი მიაგეს მას სიკვდილის შემდეგ მთელმა იუდამ და იერუსალიმის მკვიდრებმა. მის ნაცვლად მისი ძე, მენაშე, გამეფდა.

თორმეტი წლისა იყო მენაშე, როცა გამეფდა და ორმოცდათხუთმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში.

უკუღმართად იქცეოდა უფლის თვალში იმ ხალხების სიბილწეთა კვალზე, რომელნიც აჰყარა უფალმა ისრაელიანთაგან.

აღადგინა გორაკები, მამამისმა იეხიზკიაჰუმ რომ მოსპო, სამსხვერპლოები აღუმართა ბაალებს, გააკეთა აშერები, თაყვანს სცემდა ცის ვარსკვლავებს და მსახურებდა მათ.

ააგო სამსხვერპლოები უფლის სახლში, რომელზეც უფალმა თქვა: იერუსალიმში საუკუნოდ იქნებაო ჩემი სახელი.

აუგო სამსხვერპლოები ცის ვარსკვლავებს უფლის სახლის ორთავე ეზოში.

ცეცხლში ატარებდა შვილებს ბენ-ჰინომის ველზე, მკითხაობდა, მისნობდა, ჩხიბავდა, დაადგინა მესულთანენი და ჯადოქარნი. ბევრ უკუღმართობას სჩადიოდა უფლის თვალში მის გასაჯავრებლად.

დაამკვიდრა კერპი, ქანდაკი, რომელიც გააკეთა, ღვთის სახლში, რომელზეც ეუბნებოდა ღმერთი დავითს და მის ძეს, სოლომონს: ამ სახლში და იერუსალიმში, რომელიც ამოვირჩიე ისრაელის ყველა შტოდან, საუკუნოდ დავამკვიდრებ ჩემს სახელს.

აღარ მოვაცვლევინებო ფეხს ისრაელს ამ მიწიდან, რომელიც მის მამა-პაპას დავუდგინე, ოღონდ შეასრულონ, რაც ვუბრძანე, თანახმად მთელი რჯულისა, წესებისა და მცნებებისა, მოსეს ხელით რომ მიეცათო.

მაგრამ აცთუნა მენაშემ იუდა და იერუსალიმის მკვიდრნი და იმ ხალხზე უფრო უკუღმართად იქცეოდნენ, რომლებიც გადააშენა უფალმა ისრაელიანთა წინაშე.

ელაპარაკა უფალი მენაშესა და მის ხალხს, მაგრამ არ შეისმინეს.

მიუსია მას უფალმა აშურის მეფის მხედართმთავრები. შეიპყრეს მენაშე, დაატყვევეს, ბორკილები დაადეს და ბორკილდადებული ბაბილონს წაიყვანეს.

შეევედრა თავის გასაჭირში უფალს, თავის ღმერთს, და მოდრკა ძლიერ თავისი მამა-პაპის წინაშე.

ილოცა მის მიმართ და მანაც შეივედრა იგი, შეიწყნარა მისი ვედრება და იერუსალიმში, მის სამეფოში დააბრუნა. მიხვდა მენაშე, რომ ღმერთია უფალი.

ამის შემდეგ გარე კედელი შემოუშენა დავითის ქალაქს გიხონის დასავლეთით, ხევისკენ, თევზთა კარიბჭის შესასვლელამდე, გარს შემოარტყა ყოფელს და ძალზე აამაღლა, და მხედართმთავრები ჩააყენა იუდას ყველა გამაგრებულ ქალაქში.

მოაშორა უფლის სახლს უცხო ღმერთები და კერპი, ასევე ყველა სამსხვერპლო, უფლის სახლის მთაზე რომ ააგო იერუსალიმში, და ქალაქის გარეთ გადაყარა.

განაახლა უფლის სამსხვერპლო, და შესწირა მასზე სამადლობელი და სადიდებელი მსხვერპლი. უბრძანა იუდას, ემსახურათ უფლისთვის, ისრაელის ღმერთისთვის.

მაგრამ ხალხი მაინც გორაკებზე სწირავდა მსხვერპლს, ოღონდ მხოლოდ უფალს, თავის ღმერთს.

მენაშეს დანარჩენი ამბები, მისი ლოცვა თავისი ღმერთის მიმართ, და იმ მხილველთა სიტყვები, რომელნიც მას უფლის, ისრაელის ღმერთის სახელით ლაპარაკებოდნენ, ისრაელის მეფეთა მატიანეშია ჩაწერილი.

რომ ილოცა და შეწყნარებულ იქნა, რომ სცოდავდა და უკეთურებას სჩადიოდა, გორაკები რომ გამართა და აშერები და კერპები აღმართა, ყველაფერი, მის მოდრეკამდე, ხოზაის მატიანეშია ჩაწერილი.

განისვენა მენაშემ თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს თავის სახლში. მის ნაცვლად მისი ძე, ამონი, გამეფდა.

ოცდაორი წლისა იყო ამონი, როცა გამეფდა, და ორი წელი იმეფა იერუსალიმში.

უკუღმართად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც მამამისი მენაშე იქცეოდა. მამამისის, მენაშეს მიერ გაკეთებულ ყველა კერპს მსხვერპლს სწირავდა ამონი და მსახურებდა მათ.

არ მომდრკალა უფლის წინაშე, როგორც მამამისი მენაშე მოდრკა, არამედ უფრო გაამრავლა ამონმა დანაშაული.

შეითქვნენ მის წინააღმდეგ მისი მორჩილნი და თავის სახლში მოკლეს.

ამოწყვიტა ქვეყნის ერმა მეფე ამონის წინააღმდეგ შეთქმულნი. ქვეყნის ერმა მის ნაცვლად მისი ძე იოშიაჰუ გაამეფა.

რვა წლისა იყო იოშიაჰუ, როცა გამეფდა და ოცდათერთმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში და დავითის, მამამისის გზას მიჰყვებოდა, არც მარჯვნივ გადაუხვევია, არც მარცხნივ.

თავისი მეფობის მერვე წელს, ჯერ კიდევ ყმაწვილი იყო, როცა დაუწყო ძიება დავითის, მამამისის ღმერთს. მეთორმეტე წელს კი შეუდგა იუდასა და იერუსალიმის გაწმედას გორაკებისაგან, აშერებისაგან, გამოქანდაკებული და ჩამოსხმული კერპებისგან.

მის წინაში დაანგრიეს ბაალის სამსხვერპლოები. აჩეხა სამზეო სვეტები, მათ ზემოთ რომ იყო აღმართული, დალეწა აშერები და გამოქანდაკებული და ჩამოსხმული კერპები, მტვრად აქცია და იმათ სამარხებს გადააყარა, ვინც მსხვერპლს სწირავდნენ მათ.

მათსავე სამსხვერპლოზე დაწვა მათი ქურუმების ძვლები და გაწმიდა იუდა და იერუსალიმი.

მენაშეს, ეფრემის, სიმონის ქალაქებში ვიდრე ნაფთალიმდე, ირგვლივ მათ ნაოხარებში,

დაანგრია სამსხვერპლოები და აშერები, მტვრად აქცია კერპები და აჩეხა მზის სვეტები მთელ ისრაელის ქვეყანაში და იერუსალიმს დაბრუნდა.

თავისი მეფობის მეთორმეტე წელს, მას შემდეგ, რაც ქვეყანა და უფლის სახლი გაწმიდა, უფლის, თავისი ღმერთის სახლის შესაკეთებლად გაგზავნა შაფან აცალიაჰუს ძე, ქალაქის თავი მაყასიაჰუ და მწერალი იოახ იოახაზის ძე.

მივიდნენ ხილკიაჰუ მღვდელმთავართან და მისცეს უფლის სახლში შეგროვილი ვერცხლი, რომელიც ლევიანებმა და ზღურბლის მცველებმა აკრიფეს მენაშეს, ეფრემის, სხვა ისრაელიანების, მთელი იუდას და ბენიამინის ხელიდან, და დაბრუნდნენ იერუსალიმს.

ხელში ჩააბარეს სამუშაოთა შემსრულებლებს, რომელნიც უფლის სახლში იყვნენ განწესებულნი. ისინი აძლევდნენ მას სამუშაოთა შემსრულებლებს, რომელნიც უფლის სახლში მუშაობდნენ შეკეთებასა და გამაგრებაზე.

ისინი კი ურიგებდნენ დურგლებს და მშენებლებს, რათა ეყიდათ გათლილი ქვები და ძელები კოჭებისთვის და სახლების გადასახურავად, იუდას მეფეებმა რომ დაანგრიეს.

ხალხი პატიოსნად ასრულებდა სამუშაოს. თავზე ეყენათ: იახათი და ყობადიაჰუ - ლევიანები მერარიანთაგან, ზებადია და მეშულემი - კაჰათიანთაგან, და ლევიანები, ყველანი, ვინც საკრავების დაკვრაში იყო გაწაფული.

მტვირთავებზეც იყვნენ დადგენილნი და თვალყურს ადევნებდნენ ყველა სამუშაოს შემსრულებელს და ყველა საქმეს. ლევიანთაგან იყვნენ: მწერლები, ზედამხედველები და კარისმცველები.

როცა უფლის სახლში მიტანილი ვერცხლი გამოჰქონდათ, ხილკიაჰუ მღვდელმა მოსეს ხელით მოცემული უფლის რჯულის წიგნი იპოვა.

უთხრა ხილკიაჰუმ შაფან მწერალს: რჯულის წიგნი ვიპოვე უფლის სახლში. და ჩააბარა ხილკიაჰუმ წიგნი შაფანს.

შაფანმა მეფეს წაუღო წიგნი, თან ამბავი მიუტანა მეფეს და უთხრა: ყველაფერს აკეთებენ შენი მორჩილნი, რაც დავალებული აქვთ.

გადმოყარეს ვერცხლი, რაც კი უფლის სახლში აღმოჩნდა, და ხელში ჩააბარეს ზედამხედველებსა და სამუშაოთა შემსრულებლებს.

ამბავი მიუტანა შაფანმა მეფეს და უთხრა: წიგნი ჩამაბარა ხილკიაჰუ მღვდელმა და წაიკითხა შაფანმა მეფის წინაშე.

როცა მეფემ მოისმინა რჯულის სიტყვები, შემოიხია სამოსელი.

უბრძანა მეფემ ხილკიაჰუს, ახიკამ შაფანის ძეს, ყაბდონ მიქას ძეს, შაფან მწერალს, ყასაიას, მეფის მსახურს, და უთხრა:

წადით და შეეკითხეთ უფალს ჩემზე, ისრაელში დარჩენილებზე და ნაპოვნი წიგნის სიტყვებზე, რადგან დიდია უფლის რისხვა, თავს რომ დაგვატყდა, რადგან არ დაიცვა ჩვენმა მამა-პაპამ უფლის სიტყვები, რომ მოქცეულიყვნენ ყოველივე იმის მიხედვით, რაც ამ წიგნში სწერია.

წავიდნენ ხილკიაჰუ და, ვისაც მეფემ უბრძანა, ხულდა წინასწარმეტყველთან, ცოლთან შალუმისა, ძისა თოკჰათისა, ძისა ხასრასი, მესამოსლისა (იგი იერუსალიმის მეორე ნაწილში ცხოვრობდა) და ელაპარაკნენ ამის თაობაზე.

უთხრა მათ: ასე ამბობს უფალი, ღმერთი ისრაელისა: უთხარით იმ კაცს, ვინც ჩემთან გამოგგზავნათ:

ასე ამბობს-თქო უფალი: აჰა, უბედურებას დავატეხ ამ ადგილს, მის მკვიდრებს კი - იმ წყევლა-კრულვას, რაც ამ წიგნში სწერია, იუდას მეფის წინაშე რომ წაიკითხეს.

რაკი მიმატოვეს და სხვა ღმერთებს უკმიეს საკმეველი ჩემს გასაჯავრებლად თავიანთი ხელის ნამოქმედარით, ამიტომ ჩემი რისხვა გადმოიღვრება ამ ადგილზე და აღარ დაცხრება.

იუდას მეფეს კი, უფლის საძიებლად რომ გამოაგზავნათ, ასე უთხარით: ასე ამბობს-თქო უფალი, ღმერთი ისრაელისა, იმ სიტყვათა თაობაზე, შენ რომ მოისმინე:

რაკი გული მოგილბა და თავი მოიდრიკე ღვთის წინაშე, რაც მისი სიტყვები მოისმინე ამ ადგილისა და მისი მკვიდრების თაობაზე, და მოდრკი ჩემს წინაშე, სამოსელი შემოიხიე და სტიროდი ჩემს წინაშე, მეც ამიტომ შეგიწყნარეო, ამბობს უფალი.

აჰა, მოგასვენებ შენს მამა-პაპასთან, მშვიდობით შეერთვები შენს სამარხს და აღარ იხილავენ შენი თვალები ყველა იმ უბედურებას, რომელსაც ამ ადგილს და მის მკვიდრებს დავატეხ. მიუტანეს მეფეს სიტყვა.

დაგზავნა მეფემ და შეკრიბა მთელი იუდას და იერუსალიმის უხუცესობა.

ავიდა მეფე უფლის სახლში და მასთან მთელი იუდა და იერუსალიმის მკვიდრნი, მღვდლები, ლევიანები, და მთელი ერი დიდიდან პატარამდე. მათ გასაგონად წაიკითხა უფლის სახლში ნაპოვნი აღთქმის წიგნის ყოველი სიტყვა.

დადგა მეფე თავის ადგილზე და აღთქმა დადო უფლის წინაშე, რომ გაჰყვებოდა უფალს, დაიცავდა მის მცნებებს, მოწმობებს და წესებს მთელი თავისი გულითა და სულით, ამ წიგნში ჩაწერილი აღთქმის სიტყვების შესასრულებლად.

დაუდგინა იგი ყველას, ვინც იერუსალიმში და ბენიამინში იმყოფებოდნენ. და იქცეოდნენ იერუსალიმის მკვიდრნი ღმერთის, მათი მამა-პაპის ღმერთის აღთქმის თანახმად.

განაგდო იოშიაჰუმ ყოველი სიბილწე ისრაელიანთა ყველა ქვეენიდან და უფალს, მათ ღმერთს, ამსახურა ყველა, ვინც კი ისრაელში იმყოფებოდა. დღენი მათნი აღარ განდგომიან უფალს, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთს.

გადაუხადა იოშიაჰუმ პასექი უფალს იერუსალიმში. პირველი თვის მეთოთხმეტე დღეს ამსხვერპლეს პასექი.

დააყენა მღვდლები თავ-თავიანთ საქმეზე და ამხნევებდა უფლის სახლის სამსახურისთვის.

უთხრა ლევიანებს, რომელნიც მთელ ისრაელს მოძღვრავდნენ და საუფლოდ იყვნენ ნაკურთხნი: დადგით წმიდა კიდობანი იმ სახლში, სოლომონ დავითის ძემ, ისრაელის მეფემ, რომ ააშენა; რად გინდათ მისი მხრებით ტარება; ემსახურეთ ახლა უფალს, თქვენს ღმერთს და მის ერს, ისრაელს.

მოემზადეთ თქვენ-თქვენი მამისსახლებისა და დასების მიხედვით, დავითის, ისრაელის მეფის განაწესის მიხედვით და მისი ძის, სოლომონის განაწესის მიხედვით.

დადექით საწმიდარში თქვენი მოძმეების - ერის შვილების მამისსახლთა ჯგუფების მიხედვით და ლევიანთა მამისსახლების დასის მიხედვით.

ამსხვერპლეთ პასექი, გაინათლეთ და მოუმზადეთ თქვენს ძმებს, რათა მოსეს ხელით მოცემული უფლის სიტყვის თანახმად მოიქცეთ.

უბოძა იოშიაჰუმ ერის შვილებს და ყველას, ვინც კი იქ იმყოფებოდა კრავები და თიკნები, ყველაფერი საპასექო მსხვერპლისთვის - რიცხვით ოცდაათი ათასი, და კურატიც - სამი ათასი. ეს მეფის ქონებიდან იყო.

მისმა მთავრებმა ნებაყოფლობით უბოძეს ხალხს, მღვდლებსა და ლევიანებს. ხილკიამ, ზაქარიამ და იეხიელმა - ღვთის სახლის წინამძღვრებმა მღვდლებს საპასექოდ მისცეს ორი ათას ექვსასი კრავი და სამასი კურატი.

ქანანიამ, შემაყიამ, ნათანიელმა და მისმა ძმებმა, ხაშაბიამ, იეყიელმა და იოზაბადმა - ლევიანთა მთავრებმა ლევიანებს საპასექოდ უძღვნეს ხუთი ათასი კრავი და ხუთასი კურატი.

ასე დაწესდა სამსახური. მღვდლები თავ-თავიანთ ადგილებზე დადგნენ და ლევიანები - თავიანთი დასების მიხედვით, მეფის ბრძანებისაებრ.

ამსხვერპლეს პასექი. მღედლები ხელით ასხურებდნენ, ლევიანები კი ატყავებდნენ.

და გამოაცალკევეს, რაც აღსავლენისთვის იყო, რომ გაენაწილებინათ ერის შვილების მამისსახლთა ჯუფების მიხედვით, რათა ისე შეეწირათ მსხვერპლი, როგორც მოსეს წიგნში სწერია. ასევე მოიქცნენ კურატების შეწირვისას.

მოხარშეს პასექი ცეცხლზე წესის მიხედვით; ქვაბებში, კოჭობებში და კარდალებში მოხარშეს წმიდა საკლავი და მარჯვედ ჩამოურიგეს ყველა ერის შვილს.

შემდეგ თავისთვის და მღვდლებისთვის მოამზადეს, რადგან მღვდლები, აარონიანები, მწუხრამდე სწირავდნენ აღსავლენს და ლურთებს. ამიტომაც მოამზადეს ლევიანებმა თავისთვის და მღვდლებისთვის - აარონიანთათვის.

მგალობელნი - ასაფიანები თავ-თავის ადგილზე იმყოფებოდნენ დავითის, ასაფის, ჰემანის და იედუთუნის, მეფის მისნისგან დადგენილი წესის მიხედვით, კარისმცველნიც - ყოველ კარში; არ უხდებოდათ თავიანთი სამსახურის მიტოვება, რადგან მათი მოძმე ლევიანები ამზადებდნენ მათთვის.

ასე დაწესდა იმ დღეს უფლის ყველა სამსახური, რომ პასექი გადახდილიყო და აღსავლენი აღვლენილიყო უფლის სამსხვერპლოზე, მეფე იოშიაჰუს ბრძანების მიხედვით.

შვიდი დღის განმავლობაში იხდიდნენ იმ დროს იქ მყოფი ისრაელიანები პასექს და უფუარობის დღესასწაულს.

სამუელ წინასწარმეტყველის დღეების შემდეგ არ გადაეხადათ ისრაელში ასეთი პასექი. ისრაელის არცერთ მეფეს არ გადაუხდია ასეთი პასექი, იოშიაჰუმ, მღვდლებმა, ლევიანებმა, მთელმა იუდამ, იქ მყოფმა ისრელიანებმა და იერუსალიმის მკვიდრებმა რომ გადაუხადეს უფალს.

იოშიაჰუს მეფობის მეთვრამეტე წელს იქნა გადახდილი ეს პასექი.

(მუცლითმეზღაბრენი, მკითხავები, თერაფიმები, კერპები და აშერები, რაც კი იუდაში და იერუსალიმში იყო, ცეცხლს მისცა მეფე იოშიაჰუმ, რომ გაემტკიცებინა იმ წიგნში ჩაწერილი რჯულის სიტყვები, რომელიც ხილკიაჰუ მღვდელმა იპოვა უფლის სახლში.

მანამდე არავინ ყოფილა მისი მსგავსი, რომ მთელი თავისი გულით და მთელი თავისი სულით, მთელი თავისი ძალით მოსეს რჯულის თანახმად მიქცეულიყო უფლისკენ; და არც მის შემდეგ გამოჩენილა მისი მსგავსი.

მოციქულები გამოუგზავნა ნექომ და შეუთვალა: რა საქმე გვაქვს ერთმანეთთან მე და შენ, იუდას მეფევ? დღეს შენს წინააღმდეგ არ წავსულვარ, არამედ იმ სახლის წინააღმდეგ, რომელსაც ვეომები. ღმერთმა მიბრძანა, რომ ვიჩქარო. ჩამოეცალე ღმერთს, თან რომ მახლავს, რომ არ დაგღუპოს.

პირი არ იბრუნა მისგან იოშიაჰუმ და შეიმოსა მის წინააღმდეგ საომრად, არ შეისმინა ნექოს სიტყვები ღმერთის შთაგონებული, და გავიდა მეგიდოს ველზე საბრძოლველად.

სტყორცნეს მშვილდოსნებმა მეფე იოშიაჰუს. უთხრა მეფემ თავის მორჩილთ: გამიყვანეთ, რადგან მძიმედ დავიჭერი.

ჩამოსვეს მისმა მორჩილებმა ეტლიდან, აიყვანეს მის მეორე ეტლზე, და იერუსალიმში წაიყვანეს. მოკვდა იგი და თავის მამა-ბაპის სამარხში დაიმარხა. მთელმა იუდამ და იერუსალიმმა დაიტირა იოშიაჰუ.

გამართა გოდება იერემიამ იოშიაჰუზე. ყველა მგალობელ კაცი და ქალი დღემდე მოთქვამს იოშიაჰუზე თავის საგოდებლებში. წესად დაუდგინეს ისინი ისრაელს და, აჰა, საგოდებლებშია ჩაწერილი.

იოშიაჰუს დანარჩენი საქმენი და მისი სიქველენი, უფლის რჯულში ჩაწერილის თანახმად აღსრულებულნი,

მისი საქმენი - პირველნი და უკანასკნელნი - იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი.

ვერ ვიშორებ მათ ჩემი ცოდვების გამო, არა მაქვს მოსვენება, რადგან განგარისხე და უკუღმართად მოვიქეცი შენს თვალში,

სიბილწე დავამკვიდრე და ვამრავლე შეურაცხებანი. ახლა კი მომიდრეკია ჩემი გულის მუხლნი და მოწყალებას გემუდარები.

შევცოდე, უფალო, შევცოდე და ჩემი ურჯულოებანი მე თავად ვუწყი; და მაინც გევედრები, მომიტევე, უფალო, მომიტევე, ნუ დამღუპავ ჩემს ურჯულოებებში, სამარადისოდ ნუ განმირისხდები ჩემი ცოდვებისთვის! მიწის ქვესკნელს ნუ მომისჯი, რადგან მონანულთა ღმერთი ხარ, უფალო! მოავლინე ჩემზე სიკეთე შენი და მიხსენი მე, უღირსი, შენი უზომო მოწყალებით,

და განგადიდებ დღენი ჩემნი, რადგან შენ გიგალობს ცის ყოველი ძალი და შენია დიდება უკუნისამდე, ამინ.

გამოიყვანა ქვეყნის ერმა იეჰოახაზი, იოშიაჰუს ძე [სცხეს მას], და მამამისის ნაცვლად გაამეფეს იერუსალიმში.

ოცდასამი წლისა იყო იეჰოახაზი, როცა გამეფდა და სამი თვე იმეფა იერუსალიმში.

[მისი დედა იყო ხამიტალი, იერემიას ასული, ლიბნადან.

უკუღმართად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც მამა-პაპა იქცეოდა.

ბორკილი დაადო მას ფარაონმა ნექომ დებლათში, ხამათის ქვეყანაში, რომ აღარ ემეფა იერუსალიმში].

გადააყენა იგი ეგვიპტის მეფემ იერუსალიმში [წაიყვანა მეფემ ეგვიპტეს] და დააკისრა ქვეყანას ასი ქანქარი ვერცხლი და ერთი ქანქარი ოქრო.

ეგვიპტის მეფემ მის ნაცვლად მისი ძმა ელიაკიმი გაამეფა იუდაში და იერუსალიმში და იეჰოაკიმად შეუცვალა სახელი. მისი ძმა იეჰოახაზი კი შეიპყრო ნექომ და ეგვიპტეში წაიყვანა [და მოკვდა იქ.

ვერცხლსა და ოქროს აძლევდნენ ფარაონ ნექოს. მაშინ დაიწყო ქვეყანამ ხარკის აკრეფა და ვერცხლის გაღება ფარაონის ბრძანებით, და თითოეული შეძლებისდაგვარად მოითხოვდა ვერცხლსა და ოქროს ქვეყნის ერისაგან ფარაონ ნექოსთვის მისაცემად].

ოცდახუთი წლისა იყო იეჰოიაკიმი, როცა გამეფდა, და თერთმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. უკუღმართად იქცეოდა უფლის, თავისი ღმერთის, თვალში.

[მის დროს მიუხდა ნაბუქოდონოსორი, ბაბილონის მეფე, ქვეყანას და ემორჩილებოდა მას სამი წელი, და განუდგა.

შეუსია უფალმა მათ ქალდეველები და სირიელი ყაჩაღები, მოაბელი ყაჩაღები და ყამონიანები, სამარიელები, და განდგნენ ამ სიტყვის თანახმად, უფლის სიტყვის თანახმად, მის მორჩილთა, წინასწარმეტყველთა პირით რომ იყო ნათქვამი.

მაინც უფლის რისხვა იყო იუდაზე, რომ განეგდო იგი თავისი პირიდან მენაშეს ყველა ცოდვის გამო, რაც ჩაიდინა მან,

და უბრალო სისხლის გამო, იეჰოიაკიმმა რომ დაღვარა და რომ აავსო იერუსალიმი უბრალო სისხლით, მაგრამ არ ინება უფალმა მათი ამოგდება].

მოუხდა მას ნაბუქოდონოსორი, ბაბილონის მეფე, და დაადო ბორკილები, რომ ბაბილონში წაეყვანა.

წაიღო ნაბუქოდონოსორმა უფლის სახლის ჭურჭლეულის ნაწილი ბაბილონში და დააწყო თავის სასახლეში, ბაბილონში.

იეჰოიაკიმის დანარჩენი საქმენი და სიბილწენი, რაც ჩაიდინა და რაც მის წინააღმდეგ აღმოჩნდა, ისრაელისა და იუდას მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი. მის ნაცვლად მისი ძე იეჰოიაქინი გამეფდა.

რვა წლისა იყო იეჰოიაქინი, როცა გამეფდა და სამი თვე და ათი დღე იმეფა იერუსალიმში. უკუღმართად იქცეოდა უფლის თვალში.

წელიწადი რომ შემოიქცა, ხალხი გაგზავნა მეფე ნაბუქოდონოსორმა და ბაბილონს გადაიყვანა იგი უფლის სახლის ძვირფას ჭურჭელთან ერთად, ხოლო იუდაზე და იერუსალიმზე მისი ძმა ციდკიაჰუ გაამეფა.

ოცდაერთი წლის იყო ციდკიაჰუ, როცა გამეფდა, და თერთმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში.

უკუღმართად იქცეოდა უფლის, თავისი ღმერთის თვალში. არ მოდრკა იგი იერემია წინასწარმეტყველის წინაშე, რომელიც უფლის სიტყვას ეუბნებოდა.

განუდგა მეფე ნაბუქოდონოსორსაც, რომელმაც ღმერთზე დააფიცა. გაიფიცხა ქედი და გული არ მოილბო უფლისკენ, ისრაელის ღმერთისკენ მოსაქცევად.

ასევე მღვდლებისა და ხალხის ყველა წინამძღოლი მრავალს სცოდავდა წარმართთა ყველა სისაძაგლის კვალზე და ბილწავდნენ უფლის სახლს, რომელიც იერუსალიმში განწმიდა მან.

უფალი, მათი მამა-პაპის ღმერთი ადრიდანვე უგზავნიდა და უგზავნიდა მათ სიტყვას თავის მოციქულთა ხელით, რადგან ებრალებოდა მას თავისი ერი და თავისი სამყოფელი.

მაგრამ ისინი აბუჩად იგდებდნენ მოციქულებს, არად აგდებდნენ მის სიტყვებს და დასცინოდნენ მის წინასწარმეტყველებს, ვიდრე მის ერს უფლისაგან უსაშველო რისხვა არ დაატყდა.

მოუვლინა მათ ქალდეველთა მეფე და მახვილით ამოხოცა მათი ჭაბუკები საწმიდარის სახლში, არ დაინდო არც ჭაბუკი და არც ქალწული, არც მოხუცი და არც თმაჭაღარა - ყველანი მის ხელში ჩაყარა.

ღვთის სახლის ყველა ჭურჭელი - დიდი და მცირე, უფლის სახლის საგანძურები, მეფისა და მთავრების საგანძურებითურთ ერთიანად ბაბილონში გაზიდა.

გადაწვეს ღვთის სახლი და დაანგრიეს იერუსალიმის კედელი, გადაბუგეს ყველა მისი სასახლე და გაანადგურეს ყველა მისი ძვირფასეულობა.

მახვილს გადარჩენილნი ბაბილონში გადაასახლა; და იყვნენ მისი და მისი ვაჟების მორჩილნი სპარსეთის მეფობის დამყარებამდე,

მაგრამ მაინც არ დამცხრალა უფალი თავისი დიდი რისხვისაგან, რომლითაც მრისხანებდა უფალი იუდაზე ყველა იმ წყენის გამო, მენაშემ რომ აწყენინა.

თქვა უფალმა: იუდასაც მოვიკვეთ ჩემგან, როგორც ისრაელი მოვიკვეთე; განვაგდებ ამ ქალაქსაც, რომელიც ამოვირჩიე, იერუსალიმს, და სახლს, რომელზეც ვთქვი, აქ იმკვიდრებს-მეთქი ჩემი სახელი).

ყოველივე ამის შემდეგ, როგორც კი იოშიაჰუმ მოაწესრიგა უფლის სახლი, მიუხდა ნექო ეგვიპტის მეფე ქარხემიშს საბრძოლველად, მდინარე ევფრატზე. და გამოვიდა იოშიაჰუ მის შესახვედრად.

რათა აღსრულებულიყო უფლის სიტყვა, იერემიას პირით ნათქვამი: ვიდრე ქვეყანა თავისი შაბათებით გაიხარებდესო. მთელ უკაცრიელობის ხანაში შაბათობდა, ვიდრე სამოცდაათი წელი არ შესრულდა.

კიროსის, სპარსეთის მეფის პირველ წელს, როცა იერემიას პირით ნათქვამი უფლის სიტყვა აღსრულდა, უფალმა აღძრა სპარსეთის მეფის, კიროსის სული და მან საქვეყნოდ გამოაცხადა მთელ თავის სამეფოში სიტყვიერად და წერილობით, რომ

ასე ამბობს კიროსი, სპარსეთის მეფე: ქვეყნის ყველა სამეფო მე მიბოძა უფალმა, ცათა ღმერთმა, და დამავალა მისთვის სახლის აგება იერუსალიმში, იუდაში რომ არის. ვინც თქვენს შორის მისი ერიდან არის, უფალი, მისი ღმერთი, იყოს მასთან, და წავიდეს!

მენაშეს ლოცვა
უფალო ყოვლისმპყრობელო! ჩვენი მამა-პაპის - აბრაამის, ისაკის, იაკობის და მათი მართალი მოდგმის ღმერთო,

. შემოქმედო ცისა და მიწისა მთელი მათი მორთულობით, ზღვის მომთრგუნველო შენი განგების სიტყვით, უფსკრულის დამგმანელო და დამბეჭდავო შენი საშინელი და დიდებული სახელით, რომლისაც ყველას ეშინია და კანკალებენ შენი ძლიერების წინაშე, რადგან გაუსაძლისია შენი ბრწყინვალების სიდიადე და აუტანელია შენი რისხვა,

ცოდვილებს რომ დაათევ თავზე.

განუზომელია და გამოუკვლეველი შენი აღთქმის წყალობა,

რადგან უზენაესი უფალი ხარ, შემბრალებელი, სულგრძელი და მრავალმოწყალე, კაცთა ცოდვების გამო მონანული.

აბრაამისთვის, ისაკისთვის და იაკობისთვის, რომელთაც არ შეუცოდავთ შენ წინაშე, მე ცოდვილს კი დამიწესე სინანული.

რადგან ზღვის ქვიშაზე უმეტესია ჩემი ცოდვები. გამრავლდა ჩემი ურჯულოებანი, უფალო, გამრავლდა! არა ვარ ღირსი, ცის სიმაღლეს ვუმზერდე ჩემს უსამართლობათა სიმრავლის გამო! ჩაკეცილი ვარ რკინის ბორკილების სიმძიმით,

უფალო, ღმერთო მართალთა, არ დაგიწესებია სინანული მართალთათვის -