Прiидо́ша же и сказа́ша Иосафа́ту, глаго́люще: и́детъ проти́ву тебе́ вели́ко мно́жество от объ о́нъ по́лъ мо́ря от сирі́и, и се́, стоя́тъ во Асаса́нъ-ѳама́рѣ, и́же е́сть енгадди́.

И убоя́ся, и вдаде́ Иосафа́тъ лице́ свое́ взыска́ти Го́спода, и проповѣ́да по́стъ во все́й Иуде́и.

И собра́ся ве́сь Иу́да взыска́ти Го́спода: и от всѣ́хъ градо́въ Иу́диныхъ прiидо́ша ко умоле́нiю Госпо́дню.

И ста́ Иосафа́тъ въ собра́нiи Иу́ды во Иерусали́мѣ, въ дому́ Госпо́дни предъ лице́мъ двора́ но́ваго,

и рече́: Го́споди Бо́же оте́цъ на́шихъ, не ты́ ли еси́ Бо́гъ на небеси́ горѣ́, и ты́ Влады́чствуеши всѣ́ми ца́рствы язы́къ, и въ руку́ твое́ю е́сть крѣ́пость си́лы, и кто́ противоста́нетъ тебѣ́?

не ты́ ли еси́ Бо́гъ на́шъ искорени́вый живу́щыя на земли́ се́й от лица́ люді́й твои́хъ Изра́иля, и да́лъ еси́ ю́ сѣ́мени Авраа́млю возлю́бленному твоему́ во вѣ́ки?

и всели́шася на не́й, и устро́иша въ не́й святы́ню и́мени твоему́, глаго́люще:

а́ще нападу́тъ на ны́ зла́я, ме́чь, су́дъ, губи́телство, гла́дъ, ста́немъ предъ до́момъ си́мъ и предъ тобо́ю, я́ко при́звано и́мя твое́ въ дому́ се́мъ, и возопiе́мъ къ тебѣ́ от скорбе́й на́шихъ, и услы́шиши и спасе́ши:

и ны́нѣ се́, сы́нове Аммо́ни и Моа́вли и гора́ Сии́ръ, сквозѣ́ я́же не изво́лилъ еси́ Изра́илю проити́, егда́ исхожда́ху от земли́ Еги́петскiя, но уклони́шася от ни́хъ и не изби́ша и́хъ:

и се́, ны́нѣ сі́и напа́даютъ на ны́ исходя́ще изгони́ти на́съ от наслѣ́дiя на́шего, е́же пре́далъ еси́ на́мъ.

Го́споди Бо́же на́шъ, не су́диши ли и́мъ? въ на́съ бо нѣ́сть толи́ка крѣ́пость, да мо́жемъ сему́ мно́жеству сопроти́витися, е́же нападе́ на ны́, и не вѣ́мы что́ содѣ́лати и́мамы и́мъ: но то́кмо о́чи на́ши къ тебѣ́.

И ве́сь Иу́да стоя́ше предъ Го́сподемъ, и ча́да и́хъ, и жены́ и́хъ.

Бѣ́ же Иозiи́лъ сы́нъ Заха́рiинъ, сыно́въ ване́а, сыно́въ Елеи́ла, сыно́въ маѳані́а Леви́тина, от сыно́въ Аса́фовыхъ, и бы́сть на не́мъ Ду́хъ Госпо́день посредѣ́ наро́да,

и рече́: слы́шите, ве́сь Иу́да и обита́ющiи во Иерусали́мѣ, и ты́, царю́ Иосафа́те: сiя́ рече́ Госпо́дь ва́мъ: не бо́йтеся, ниже́ ужаса́йтеся от лица́ наро́да сего́ мно́гаго, нѣ́сть бо ва́ше ополче́нiе, но Бо́жiе:

зау́тра изыди́те проти́ву и́хъ: се́, восхо́дятъ по восхо́ду Асси́съ, и обря́щете и́хъ на краи́ рѣки́ проти́ву пусты́ни иерiи́лъ:

не ва́ше е́сть воева́ти: сiя́ разумѣ́йте и у́зрите сiе́ спасе́нiе Госпо́дне съ ва́ми, Иу́до и Иерусали́ме: не убо́йтеся, ни ужаса́йтеся зау́тра изы́ти проти́ву и́хъ, и Госпо́дь съ ва́ми.

И прекло́нься Иосафа́тъ на лице́ свое́, и ве́сь Иу́да, и обита́ющiи во Иерусали́мѣ, падо́ша предъ Го́сподемъ поклони́тися Го́сподеви.

И воста́ша леви́ти от сыно́въ Каа́ѳовыхъ и от сыно́въ Коре́овыхъ, хвали́ти Го́спода Бо́га Изра́илева гла́сомъ вели́кимъ въ высоту́.

И зау́тра воста́ша ра́но и изыдо́ша въ пусты́ню Ѳекое́. И внегда́ исходи́ти и́мъ, ста́ Иосафа́тъ [посредѣ́ и́хъ], и возопи́ и рече́: услы́шите мя́, му́жiе Иу́дины и вси́ обита́ющiи во Иерусали́мѣ: вѣ́руйте въ Го́спода Бо́га на́шего и увѣ́ритеся: вѣ́руйте проро́ку его́, и благопоспѣши́тся ва́мъ.

И совѣ́това съ людьми́, и поста́ви псалмопѣ́вцы, и хва́лящихъ исповѣ́датися, и хвали́ти свята́я, внегда́ изы́ти предъ си́лою, и глаго́лаху: исповѣ́дайтеся Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́.

Егда́ же нача́ша хвале́нiя и исповѣ́данiя, обрати́ Госпо́дь воева́ти сыно́въ Аммо́нихъ на Моа́ва и го́ру Сии́ръ, изше́дшихъ на Иу́ду, и пораже́ни бы́ша.

И воста́ша сы́нове Аммо́ни и Моа́вли на обита́ющихъ въ горѣ́ Сии́ри, да побiю́тъ и́хъ и сокруша́тъ: и егда́ сконча́ша обита́ющихъ въ Сии́рѣ, воста́ша дру́гъ на дру́га, да потребя́тся.

Иу́да же прiи́де на созира́нiе от пусты́ни, и воззрѣ́, и ви́дѣ мно́жество: и се́, вси́ ме́ртви па́дше на зе́млю, и не бѣ́ спасы́йся.

И изы́де Иосафа́тъ и лю́дiе его́ взя́ти коры́сти и́хъ, и обрѣто́ша скота́ мно́го, и оде́жды, и коры́сти, и сосу́ды дража́йшыя и плѣни́ша и́хъ: и бы́ша собира́юще коры́сти и́хъ три́ дни́, я́ко мно́ги бя́ху.

Дне́ же четве́ртаго собра́хуся во удо́ль благослове́нiя, и́бо та́ко благослови́ша Го́спода: сего́ ра́ди прозва́ша мѣ́сто то́ удо́ль благослове́нiя да́же до сего́ дне́.

И возврати́шася вси́ му́жiе Иу́дины во Иерусали́мъ и Иосафа́тъ во́ждь и́хъ съ весе́лiемъ вели́кимъ: я́ко возвесели́ и́хъ Госпо́дь о вразѣ́хъ и́хъ.

И внидо́ша во Иерусали́мъ со псалти́рми и гу́сльми и труба́ми въ до́мъ Госпо́день.

И бы́сть стра́хъ Госпо́день на вся́ ца́рства земна́я, внегда́ услы́шати и́мъ, я́ко порази́ Госпо́дь враги́ Изра́илевы.

И умири́ся ца́рство Иосафа́тово, и даде́ ему́ Госпо́дь поко́й о́крестъ.

И ца́рствова Иосафа́тъ надъ Иу́дою, сы́й лѣ́тъ три́десяти пяти́, егда́ ца́рство прiя́ и два́десять пя́ть лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ азува́, дщи́ Салі́ина.

И хожда́ше въ путе́хъ отца́ своего́ а́сы, и не уклони́ся от ни́хъ твори́ти пра́вое предъ Го́сподемъ:

оба́че высо́кая еще́ бя́ху, и еще́ лю́дiе не упра́виша се́рдца своего́ ко Го́споду Бо́гу оте́цъ свои́хъ.

Про́чая же дѣя́нiя Иосафа́това пе́рвая и послѣ́дняя, се́, пи́сана су́ть во словесѣ́хъ ииу́а сы́на Анані́ина, и́же написа́ кни́гу царе́й Изра́илевыхъ.

И по си́хъ сообщи́ся Иосафа́тъ ца́рь Иу́динъ со Охозі́ею царе́мъ Изра́илевымъ, и се́й беззако́ннова,

зане́же сотвори́, и отъи́де къ нему́, да сотворя́тъ корабли́, е́же ити́ во Ѳарси́съ: и сотвори́ корабли́ въ гасiо́нъ-гаве́рѣ.

И проро́чествова Елiезе́ръ сы́нъ доді́а от Мариси́са на Иосафа́та, глаго́ля: поне́же возъимѣ́лъ еси́ любо́вь со Охозі́ею, сокруши́ Госпо́дь дѣ́ло твое́, и сокруши́шася корабли́ твоя́ и не возмого́ша поити́ во Ѳарси́съ.

Седми́ лѣ́тъ бѣ́ Иоа́съ, егда́ ца́рствовати нача́, и четы́редесять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Саві́а от вирсаве́и.

Сотвори́ же Иоа́съ уго́дное предъ Го́сподемъ во вся́ дни́ Иода́а свяще́нника.

И поя́тъ ему́ Иода́й жены́ двѣ́, и роди́ша сы́ны и дще́ри.

И бы́сть по си́хъ, и взы́де на се́рдце Иоа́су, да вознови́тъ до́мъ Госпо́день.

И собра́ свяще́нники и леви́ты и рече́ и́мъ: иди́те во гра́ды Иу́дины, и собери́те от всего́ Изра́иля сребро́ ко обновле́нiю хра́ма Госпо́дня от лѣ́та до лѣ́та, и поспѣ́шно сотвори́те. Леви́ти же не потща́шася.

И призва́ ца́рь Иоа́съ Иода́а нача́лника и рече́ ему́: почто́ не надсматря́лъ еси́ леви́товъ, е́же принести́ от Иу́ды и от Иерусали́ма, е́же уста́влено е́сть от Моисе́а человѣ́ка Бо́жiя, егда́ собра́ Изра́иля въ ски́нiю свидѣ́нiя?

Гоѳолі́а бо бѣ́ нечести́ва, и сы́нове ея́ разори́ша до́мъ Бо́жiй, я́ко свята́я до́му Госпо́дня сотвори́ша Ваали́му.

И повелѣ́ ца́рь, да сотворя́тъ ковче́жецъ и поста́вятъ при вратѣ́хъ Госпо́днихъ извнѣ́,

и да проповѣ́дятъ во Иуде́и и во Иерусали́мѣ, приноси́ти Го́споду, я́коже уста́ви Моисе́й ра́бъ Бо́жiй надъ Изра́илемъ въ пусты́ни.

И да́ша вси́ нача́лницы и вси́ лю́дiе, и вноша́ху и влага́ху въ ковче́жецъ, до́ндеже напо́лнися.

И бы́сть егда́ приноша́ху ковче́жецъ къ настоя́телемъ царе́вымъ рука́ми леви́тскими, и егда́ уви́дѣша, я́ко умно́жися сребро́, и прихожда́ше пи́сарь царе́въ и настоя́тель вели́каго жерца́, и выбира́ху изъ ковче́жца, и [па́ки] поставля́ху на мѣ́сто его́: та́ко творя́ху от дне́ до дне́, и собра́ша сребра́ мно́го.

И вдаде́ е́ ца́рь и Иода́й жре́цъ творя́щымъ дѣла́ на дѣ́ло до́му Госпо́дня: и наима́ху каменосѣ́чцы и древодѣ́ли, да устроя́ютъ до́мъ Госпо́день, и ковачы́ желѣ́зу и мѣ́ди, да укрѣпя́тъ до́мъ Госпо́день.

И творя́ху творя́щiи дѣла́, и взы́де долгота́ дѣ́лъ рука́ми и́хъ, и возста́виша до́мъ Госпо́день въ состоя́нiе [пре́жнее] его́, и укрѣпи́ша.

Егда́ же соверши́ша, принесо́ша ко царю́ и ко Иода́ю оста́нокъ сребра́, изъ него́же сотвори́ша сосу́ды въ до́мъ Госпо́день, сосу́ды въ служе́нiе всесожже́нiй, и кади́лницы златы́я и сре́бряныя, и приноша́ху всесожже́нiя въ дому́ Госпо́дни непреста́нно, во вся́ дни́ Иода́евы.

И состарѣ́ся Иода́й испо́лненъ дні́й, и у́мре сы́й ста́ три́десяти лѣ́тъ внегда́ сконча́тися ему́:

и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ со царми́, поне́же сотвори́ благо́е со Изра́илемъ и съ Бо́гомъ и съ до́момъ его́.

И бы́сть по сконча́нiи Иода́евѣ, внидо́ша нача́лницы Иу́дины и поклони́шася царю́: тогда́ послу́ша и́хъ ца́рь.

И оста́виша це́рковь Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ и служа́ху Аста́ртѣ и истука́ннымъ: и бы́сть гнѣ́въ [Госпо́день] на Иу́ду и Иерусали́мъ въ де́нь то́й.

И посла́ къ ни́мъ проро́ки, да обратя́тся ко Го́споду, и не послу́шаша: и засвидѣ́телствова и́мъ, и не покори́шася.

И Ду́хъ Бо́жiй облече́ аза́рiю свяще́нника сы́на Иода́ева, и ста́ предъ людьми́ и рече́ и́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: почто́ преступа́ете повелѣ́нiя Госпо́дня? не поспѣши́тся ва́мъ, я́ко оста́висте Го́спода, и оста́витъ ва́съ.

И нападо́ша на него́ и поби́ша и́ ка́менiемъ по повелѣ́нiю Иоа́са царя́, во дворѣ́ до́му Госпо́дня.

И не воспомяну́ Иоа́съ ца́рь милосе́рдiя, е́же сотвори́ Иода́й оте́цъ его́ съ ни́мъ, но уби́ сы́на его́: и́же, егда́ умира́ше, рече́: да ви́дитъ и су́дитъ Госпо́дь.

И бы́сть по сконча́нiи лѣ́та, воста́ на него́ си́ла Си́рская, и прiи́де на Иу́ду и на Иерусали́мъ, и уби́ша вся́ нача́лники въ лю́дехъ въ це́ркви, и ве́сь плѣ́нъ и́хъ посла́ша ко царю́ въ Дама́скъ:

зане́ въ ма́лыхъ муже́хъ прiи́де си́ла Си́рская, и Бо́гъ предаде́ въ ру́цѣ и́хъ си́лу мно́гу зѣло́, зане́ оста́виша Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ: и на Иоа́са сотвори́ су́дъ.

И по отше́ствiи и́хъ от него́, оста́влену ему́ су́щу въ болѣ́знехъ вели́кихъ, и нападо́ша на него́ раби́ его́ за кро́вь свяще́нника сы́на Иода́ева, и уби́ша его́ на посте́ли его́, и у́мре: и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ, но не погребо́ша его́ во гробѣ́хъ ца́рскихъ.

Напа́дшiи же на него́, заве́дъ сы́нъ семаа́ѳовъ Аммани́тянинъ и Иозаве́дъ сы́нъ самари́ѳовъ Моави́тянинъ,

и сы́нове его́ вси́, и приступи́ша къ нему́ пя́ть. И про́чая слове́съ его́, се́, напи́сана въ лѣтопи́сцѣ ца́рстѣмъ. И воцари́ся Амасі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Синодальный

1 Иосафат объявляет пост, когда Моавитяне и Аммонитяне напали на Иудею; 5 он молится в доме Господнем об избавлении; 14 левиты уверяют народ, что будет победа; 20 когда они пошли на сражение, то увидели, что враги уже поразили друг друга; 24 Иуда захватил добычу в стране врагов и возвращается в Иерусалим с великою радостью; 35 Иосафат объединился с Охозиею, царем Израильским, за что на него был гнев Господень, так что корабли его разбились.

После сего Моавитяне и Аммонитяне, а с ними некоторые из страны Маонитской, пошли войною на Иосафата.

И пришли, и донесли Иосафату, говоря: идет на тебя множество великое из-за моря, от Сирии, и вот они в Хацацон-Фамаре, то есть в Енгедди.

И убоялся Иосафат, и обратил лице свое взыскать Господа, и объявил пост по всей Иудее.

И собрались Иудеи просить помощи у Господа; из всех городов Иудиных пришли они умолять Господа.

И стал Иосафат в собрании Иудеев и Иерусалимлян в доме Господнем, пред новым двором,

и сказал: Господи Боже отцов наших! Не Ты ли Бог на небе? И Ты владычествуешь над всеми царствами народов, и в Твоей руке сила и крепость, и никто не устоит против Тебя!

Не Ты ли, Боже наш, изгнал жителей земли сей пред лицем народа Твоего Израиля и отдал ее семени Авраама, друга Твоего, навек?

И они поселились на ней и построили Тебе на ней святилище во имя Твое, говоря:

если придет на нас бедствие: меч наказующий, или язва, или голод, то мы станем пред домом сим и пред лицем Твоим, ибо имя Твое в доме сем; и воззовем к Тебе в тесноте нашей, и Ты услышишь и спасешь.

И ныне вот Аммонитяне и Моавитяне и обитатели горы Сеира, чрез земли которых Ты не позволил пройти Израильтянам, когда они шли из земли Египетской, а потому они миновали их и не истребили их, –

вот они платят нам тем, что пришли выгнать нас из наследственного владения Твоего, которое Ты отдал нам.

Боже наш! Ты суди их. Ибо нет в нас силы против множества сего великого, пришедшего на нас, и мы не знаем, что́ делать, но к Тебе очи наши!

И все Иудеи стояли пред лицем Господним, и малые дети их, жены их и сыновья их.

Тогда на Иозиила, сына Захарии, сына Ванеи, сына Иеиела, сына Матфании, левита из сынов Асафовых, сошел Дух Господень среди собрания

и сказал он: слушайте, все Иудеи и жители Иерусалима и царь Иосафат! Так говорит Господь к вам: не бойтесь и не ужасайтесь множества сего великого, ибо не ваша война, а Божия.

Завтра выступите против них: вот они всходят на возвышенность Циц, и вы найдете их на конце долины, пред пустынею Иеруилом.

Не вам сражаться на сей раз; вы станьте, стойте и смотрите на спасение Господне, посылаемое вам. Иуда и Иерусалим! не бойтесь и не ужасайтесь. Завтра выступите навстречу им, и Господь будет с вами.

И преклонился Иосафат лицем до земли, и все Иудеи и жители Иерусалима пали пред Господом, чтобы поклониться Господу.

И встали левиты из сынов Каафовых и из сынов Кореевых – хвалить Господа Бога Израилева, голосом весьма громким.

И встали они рано утром, и выступили к пустыне Фекойской; и когда они выступили, стал Иосафат и сказал: послушайте меня, Иудеи и жители Иерусалима! Верьте Господу Богу вашему, и будете тверды; верьте пророкам Его, и будет успех вам.

И совещался он с народом, и поставил певцов Господу, чтобы они в благолепии святыни, выступая впереди вооруженных, славословили и говорили: славьте Господа, ибо вовек милость Его!

И в то время, как они стали восклицать и славословить, Господь возбудил несогласие между Аммонитянами, Моавитянами и обитателями горы Сеира, пришедшими на Иудею, и были они поражены:

ибо восстали Аммонитяне и Моавитяне на обитателей горы Сеира, побивая и истребляя их, а когда покончили с жителями Сеира, тогда стали истреблять друг друга.

И когда Иудеи пришли на возвышенность к пустыне и взглянули на то многолюдство, и вот – трупы, лежащие на земле, и нет уцелевшего.

И пришел Иосафат и народ его забирать добычу, и нашли у них во множестве и имущество, и одежды, и драгоценные вещи, и набрали себе столько, что не могли нести. И три дня они забирали добычу; так велика была она!

А в четвертый день собрались на долину благословения, так как там они благословили Господа. Посему и называют то место долиною благословения до сего дня.

И пошли назад все Иудеи и Иерусалимляне и Иосафат во главе их, чтобы возвратиться в Иерусалим с веселием, потому что дал им Господь торжество над врагами их.

И пришли в Иерусалим с псалтирями, и цитрами, и трубами, к дому Господню.

И был страх Божий на всех царствах земных, когда они услышали, что Сам Господь воевал против врагов Израиля.

И спокойно стало царство Иосафатово, и дал ему Бог его покой со всех сторон.

Так царствовал Иосафат над Иудеею: тридцати пяти лет он был, когда воцарился, и двадцать пять лет царствовал в Иерусалиме. Имя матери его Азува, дочь Салаила.

И ходил он путем отца своего Асы и не уклонился от него, делая угодное в очах Господних.

Только высоты не были отменены, и народ еще не обратил твердо сердца своего к Богу отцов своих.

Прочие деяния Иосафата, первые и последние, описаны в записях Ииуя, сына Ананиева, которые внесены в книгу царей Израилевых.

Но после того вступил Иосафат, царь Иудейский в общение с Охозиею, царем Израильским, который поступал беззаконно,

и соединился с ним, чтобы построить корабли для отправления в Фарсис; и построили они корабли в Ецион-Гавере.

И изрек тогда Елиезер, сын Додавы из Мареши, пророчество на Иосафата, говоря: так как ты вступил в общение с Охозиею, то разрушил Господь дело твое. – И разбились корабли, и не могли идти в Фарсис.

1 Иоас употребляет приношения народа на обновление храма; по смерти Иодая царь и князья Иудейские стали служить идолам; 20 народ избивает камнями Захарию, сына Иодая, за пророчество о гневе Божием; 23 Сирийцы поразили и обобрали Иуду; 25 заговорщики умертвили Иоаса.

Семи лет был Иоас, когда воцарился, и сорок лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Цивья из Вирсавии.

И делал Иоас угодное в очах Господних во все дни Иодая священника.

И взял ему Иодай двух жен, и он имел от них сыновей и дочерей.

И после сего пришло на сердце Иоасу обновить дом Господень,

и собрал он священников и левитов и сказал им: пойдите по городам Иудеи и собирайте со всех Израильтян серебро для поддержания дома Бога вашего из года в год, и поспешите в этом деле. Но не поспешили левиты.

И призвал царь Иодая, главу их, и сказал ему: почему ты не требуешь от левитов, чтобы они доставляли с Иудеи и Иерусалима дань, установленную Моисеем, рабом Господним, и собранием Израильтян для скинии собрания?

Ибо нечестивая Гофолия и сыновья ее разорили дом Божий и все посвященное для дома Господня употребили для Ваалов.

И приказал царь, и сделали один ящик, и поставили его у входа в дом Господень извне.

И провозгласили по Иудее и Иерусалиму, чтобы приносили Господу дань, наложенную Моисеем, рабом Божиим, на Израильтян в пустыне.

И обрадовались все начальствующие и весь народ, и приносили и клали в ящик дотоле, доколе он не наполнился.

В то время, когда приносили ящик к царским чиновникам чрез левитов, и когда они видели, что серебра много, приходил писец царя и поверенный первосвященника, и высыпали из ящика, и относили его и ставили его на свое место. Так делали они изо дня в день, и собрали множество серебра.

И отдавали его царь и Иодай производителям работ по дому Господню, и они нанимали каменотесов и плотников для подновления дома Господня, также кузнецов и медников для укрепления дома Господня.

И работали производители работ, и совершилось исправление руками их, и привели дом Божий в надлежащее состояние его, и укрепили его.

И кончив все, они представили царю и Иодаю остаток серебра. И сделали из него сосуды для дома Господня, сосуды служебные и для всесожжений, чаши и другие сосуды золотые и серебряные. И приносили всесожжения в доме Господнем постоянно во все дни Иодая.

И состарился Иодай и, насытившись днями жизни, умер: сто тридцать лет было ему, когда он умер.

И похоронили его в городе Давидовом с царями, потому что он делал доброе в Израиле и для Бога, и для дома Его.

Но по смерти Иодая пришли князья Иудейские и поклонились царю; тогда царь стал слушаться их.

И оставили дом Господа Бога отцов своих и стали служить деревам посвященным и идолам, – и был гнев Господень на Иуду и Иерусалим за сию вину их.

И Он посылал к ним пророков для обращения их к Господу, и они увещевали их, но те не слушали.

И Дух Божий облек Захарию, сына Иодая священника, и он стал на возвышении пред народом и сказал им: так говорит Господь: для чего вы преступаете повеления Господни? не будет успеха вам; и как вы оставили Господа, то и Он оставит вас.

И сговорились против него, и побили его камнями, по приказанию царя [Иоаса], на дворе дома Господня.

И не вспомнил царь Иоас благодеяния, какое сделал ему Иодай, отец его, и убил сына его. И он умирая говорил: да видит Господь и да взыщет!

И по истечении года выступило против него войско Сирийское, и вошли в Иудею и в Иерусалим, и истребили из народа всех князей народа, и всю добычу, взятую у них, отослали к царю в Дамаск.

Хотя в небольшом числе людей приходило войско Сирийское, но Господь предал в руку их весьма многочисленную силу за то, что оставили Господа Бога отцов своих. И над Иоасом совершили они суд,

и когда они ушли от него, оставив его в тяжкой болезни, то составили против него заговор рабы его, за кровь сына Иодая священника, и убили его на постели его, и он умер. И похоронили его в городе Давидовом, но не похоронили его в царских гробницах.

Заговорщиками же против него были: Завад, сын Шимеафы Аммонитянки, и Иегозавад, сын Шимрифы Моавитянки.

О сыновьях его и о множестве пророчеств против него и об устроении дома Божия написано в книге царей. И воцарился Амасия, сын его, вместо него.

Грузинский

Языки

ამის შემდეგ იყო, რომ მოვიდნენ მოაბიანები და ყამონიანები (ყამონელნიც მათთან იყვნენ) იოშაფატის წინააღმდეგ საბრძოლველად.

მოვიდნენ, ამბავი მიაუტანეს იოშაფატს და უთხრეს: დიდი ურდო გადმოვიდა შენს წინააღმდეგ საბრძოლველად ზღვის გაღმიდან და არამიდან. აჰა, ისინი ხაცეცონ-თამარში არიან, ყენ-გედიში.

შეშინდა იოშაფატი და შესაკითხად უფალს მიმართა. მთელ იუდაში მარხვა გამოაცხადა.

შეიკრიბა იუდა უფლისგან შემწეობის სათხოვრად. იუდას ყველა ქალაქიდან მოვიდნენ უფლის საძიებლად.

წარდგა იოშაფატი იუდასა და იერუსალიმის კრებულში, უფლის სახლში, ახალი ეზოს წინ,

და თქვა: უფალო, ჩვენი მამა-პაპის ღმერთო, განა შენ არა ხარ ღმერთი ზეცაში? განა შენ არ ბატონობ ხალხთა ყველა სამეფოში? შენს ხელთ არის ძალა და სიმტკიცე. არავინ არის, წინ რომ აღგიდგეს.

განა შენ არ განდევნე ამ ქვეყნის მცხოვრებნი შენი ერის, ისრაელის თვალწინ? განა შენ არ მიეცი იგი სამარადისოდ შენი მოყვასის, აბრაამის მოდგმას?

დამკვიდრდნენ იქ, საწმიდარი აგიშენეს შენს სახელზე და თქვეს:

თუ თავს რამე უბედურება დაგვატყდება, მახვილი იქნება. მსჯავრი, ჭირი თუ შიმშილი, დავდგებით ამ სახლის წინაშე და შენს წინაშე, რადგან შენი სახელია ამ სახლში, და მოგიხმობთ ჩვენს გასაჭირში, შენ კი მოისმენ და გვიხსნი.

აჰა, ახლა ყამონიანები და მოაბი, სეყირის მთიელები, მათზე გავლის ნება რომ არ დართეს ისრაელიანებს, როცა ეგვიპტის ქვეყნიდან ბრუნდებოდნენ, ამიტომ მათ გვერდი აუარეს და არ გაანადგურეს ისინი.

ახლა სამაგიეროს იმით გვიხდიან, რომ მოვიდნენ ჩვენი სამკვიდრებლის წასართმევად, რომელიც შენ დაგვიმკვიდრე.

ჩვენო ღმერთო, განა შენ არ დასდებ მათ მსჯავრს? რადგან უძლურნი ვართ ამ მრავალრიცხოვანი ურდოს წინაშე, ჩვენს წინააღმდეგ რომ არის მოსული. ჩვენ აღარ ვიცით, როგორ მოვიქცეთ, რადგან შენკენაა ჩვენი თვალი მოპყრობილი.

მთელი იუდა უფლის წინაშე იდგა, თავიანთი ჩვილებით, ცოლებითა და ვაჟებით.

მაშინ გადმოვიდა შუაგულ კრებულში ღვთის სული იეხაზიელზე, ძეზე ზაქარიასი, ძისა ბენაიასი, ძისა იეყიელისა, ძისა მათანიასი, ლევიანზე ასაფიანთაგან.

და თქვა: ყური მიგდე, მთელო იუდავ, იერუსალიმის მცხოვრებნო, მეფე იოშაფატ! ასე გეუბნებათ უფალი: ნუ გეშინიათ და ნუ შეძრწუნდებით ამ უზარმაზარი ურდოს წინაშე, რადგან თქვენ კი არ გმართებთ ომი, არამედ ღმერთს.

ხვალ დაეშვით მათკენ. აჰა, ისინი ჰაციცის მაღლობზე ამოდიან. ხევის ბოლოში წააწყდებით მათ, იერუელის უდაბნოს წინ.

ამჯერად თქვენ არ იბრძოლებთ. გადით, დადქით და უცქირეთ უფლის მიერ თქვენს ხსნას. იუდავ და იერუსალიმო! ნუ გეშინიათ და ნუ ძრწიხართ. ხვალ გახვალთ მის წინააღმდეგ და უფალი იქნება თქვენთან.

იოშაფატი პირქვე დაემხო მიწაზე. მთელი იუდა და იერუსალიმის მცხოვრებნი უფლის წინაშე დაემხვნენ უფლის თაყვანისცემად.

წამოიმართნენ ლევიანები კეჰათიანთაგან და კორახიანთაგან, რათა მაღალი ხმით ექოთ უფალი, ღმერთი ისრაელისა.

ადგნენ დილაადრიან და თეკოაყის უდაბნოსკენ გავიდნენ. გასვლისას ადგა იოშაფატი და თქვა: მისმინეთ, მთელო იუდავ და იერუსალიმის მცხოვრებნო! დაენდეთ უფალს, თქვენს ღმერთს, მტკიცედ იდექით. გწამდეთ მისი წინასწარმეტყველებისა და მოგემართებათ ხელი.

დაეთათბირა ხალხს და დაუყენა უფალს მგალობელნი, წმიდა სამოსელში გამოწყობილნი, რომ ექოთ უფალი შეიარაღებულთა წინ გამოსვლისას, ეთქვათ: ადიდეთ უფალი, რადგან უკუნისამდეა წყალობა მისი.

იმ დროს, როცა დაიწყეს ყიჟინა და სიმღერა, უფალმა ალყაში მოაქცია იუდას წინააღმდეგ მოსული ყამონიანები, მოაბიანები და სეყირის მთიელები და გაანადგურა.

აღდგენ ყამონიანებზე, მოაბიანებზე და სეყირის მთის მცხოვრებლებზე მათ დასახოცად და ამოსაწყვეტად. როცა სეყირის მცხოვრებთ მოუღეს ბოლო, ერთმანეთს დაერივნენ დასახოცად.

ავიდა იუდა უდაბნოს ბორცვზე, გადახედა ურდოს, და აჰა, გვამები ყრია მიწაზე!

მივიდნენ იოშაფატი და მისი ხალხი მათთან ნადავლისთვის და იპოვეს დიდძალი ქონება, სამოსელი, საუცხოო ჭურჭელი. იმდენი შეაგროვეს, რომ წაღება აღარ შეეძლოთ. სამ დღეს ეზიდებოდნენ ნადავლს, იმდენი იყო.

მეოთხე დღეს კურთხევის ველზე შეიკრიბბენ, რადგან იქ აკურთხეს უფალი. ამიტომ ეძახიან დღემდე იმ ადგილს კურთხევის ველს.

გამობრუნდა მთელი იუდა და იერუსალიმი იოშაფატის მეთაურობით, რათა გახარებულები დაბრუნებულიყვნენ იერუსალიმში, რადგან უფალმა გაახარა ისინი მტრებზე.

შევიდნენ იერუსალიმში ქნარებით, ბობღნებითა და საყვირვბით უფლის სახლისკენ.

შიში დაეცათ ქვეყანათა ყველა სამეფოს, როცა გაიგეს, რომ ისრაელის მტრებს უფალი ებრძოდა.

მოისვენა იოშაფატის სამეფომ, სიმშვიდე უბოძა მას ირგვლივ თავისმა ღმერთმა.

და მეფობდა იოშაფატი იუდაზე. ოცდათხუთმეტი წლისა იყო იოშაფატი, როცა გამეფდა, და ოცდახუთ წელს მეფობდა იერუსალიმში. მისი დედა იყო ყაბუზა, შილხის ასული.

თავისი მამის, ასას გზას ადგა და არ უხვევდა მისგან. სწორად იქცეოდა უფლის თვალში.

ოღონდ გორაკები არ იყო გაუქმებული. და ხალხსაც ჯერ კიდევ არ ჰქონდა მტკიცედ მობრუნებული გული თავიანთი მამა-პაპის ღმერთისკენ.

იოშაფატის დანარჩენი საქმენი, პირველნი და უკანასკნელნი, ჩაწერილია იეჰუ ხანანის ძის მატიანეში, რომელიც შეტანილია ისრაელის მეფეთა წიგნში.

ამის შემდეგ იოშაფატ იუდას მეფემ კავშირი შეკრა ახაზიასთან, ისრაელის მეფესთან, რომელიც უკუღმართად იქცეოდა.

მასთან კავშირი იმიტომ შეკრა, როძ ხომალდები აეგო თარშიშში წასასვლელად. ხომალდები ყეციონ-გაბერში ააგეს.

იწინასწარმეტყველა იოშაფატზე ელიყეზერ დოდანის ძემ, მარეშელმა, და თქვა: რაკი კავშირი შეჰკარი ახაზიასთან, ამიტომ უფალი ჩაფუშავს შენს საქმეს. და დაილეწა ხომალდები და ვეღარ შესძლეს თარშიშში წასვლა.

შვიდი წლის იყო იოაში, როცა გამეფდა, და ორმოცი წელი იმეფა იერუსალიმში. მისი დედა იყო ციბაი, ბარშებადან.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში იოაში იეჰოიადაყ მღვდლის სიცოცხლეში.

ორი ცოლი მოუყვანა მას იეჰოიადაყმა და შეეძინა ძენი და ასულნი.

ამის შემდეგ იოაშმა გულით მოიწადინა უფლის სახლის შეკეთება.

შეკრიბა მღვდლები, ლევიანები და უთხრა: დაიარეთ იუდას ქალაქები და მთელ ისრაელში ვერცხლი მოაგროვეთ წლიდან წლამდე უფლის სახლის შესაკეთებლად. დააჩქარეთ ეს საქმე. მაგრამ ლევიანებმა არ დააჩქარეს.

დაიბარა მეფემ იეჰოიადაყი, მათი თავკაცი, და უთხრა: რატომ არ მოსთხოვ ლევიანებს, რომ იუდასგან და იერუსალიმისგან აკრიბონ ის გადასახადი, რომელიც მოსემ, უფლის მორჩილმა და ისრაელის კრებულმა დაადგინეს სადღესასწაულო კარვისთვის?

რადგან ურჯულო ღოთოლიამ და მისმა ვაჟებმა დააზიანეს ღვთის სახლი, და უფლის სახლის მთელი შემოწირულობა ბაალებს მოახმარეს.

ბრძანა მეფემ და გააკეთეს ერთი კიდობანი. დადგეს იგი უფლის სახლის შესასვლელთან, გარეთ.

გამოაცხადეს იუდაში და იერუსალიმში, რომ უფლისთვის მოეტანათ ის შესაწირავი, რომელიც მოსემ, ღვთის მორჩილმა, დაუწესა ისრაელს უდაბნოში.

გაიხარა ყველა მთავარმა და მთელმა ერმა. მოდიოდნენ და ყრიდნენ კიდობანში, ვიდრე არ გაივსო.

როდესაც ლევიანთა ხელით კიდობანს მეფის მოხელეებს წაუღებდნენ და ნახავდნენ რომ იგი სავსე იყო ვერცხლით, მოვიდოდნენ მეფის მწერალი და მღვდელმთავრის სანდო კაცი და გადმოაპირქვავებდნენ კიდობანს. მერე ისევ წაიღებდნენ და თავის ადგილზე დააბრუნებდნენ. ასე იქცეოდნენ დღიდან დღემდე და დიდძალი ვერცხლი დააგროვეს.

ჩააბარებდნენ ამას მეფე და იეჰოიადაყი უფლის სახლის სამუშაოთა შემსრულებლებს. ისინი კი დაიქირავებდნენ ქვისმთლელებსა და დურგლებს, უფლის სახლის გასაახლებლად, რკინა-სპილენძის მჭედლებს უფლის სახლის გასამაგრებლად.

იშრომეს სამუშაოს შემსრულებლებმა და მოამთავრეს შეკეთება მათი ხელით. აღადგინეს ღვთის სახლი თავისი წესის და რიგის მიხედვით და გაამაგრეს.

როცა მორჩნენ, მეფესა და იეჰოიადაყს მიუტანეს დარჩენილი ვერცხლი. დაამზადეს მისგან უფლის სახლისთვის ჭურჭლეული - სამსახურებელი და აღსავლენისთვის საჭირო ჭურჭელი, თასები, ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი. იეჰოიადაყის მთელი სიცოცხლის მანძილზე მუდამ აღავლენდნენ აღსავლენს უფლის სახლში.

დაბერდა იეჰოიადაყი და გაძღა დღეებით და მოკვდა. ასოცდაათი წლისა იყო, როცა მოკვდა.

დავითის ქალაქში დამარხეს იგი, მეფეთა გვერდით, რადგან სიკეთეს აკეთებდა ისრაელში ღვთისთვის და მისი სახლისთვის.

იეჰოიადაყის სიკვდილის შემდეგ მოვიდნენ იუდას მთავრები და თაყვანისცეს მეფეს. მაშინ გაუგონა მათ მეფემ.

მიატოვეს უფლის, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთის სახლი და დაუწყეს მსახურება აშერებსა და კერპებს. განრისხდა უფალი იუდაზე და იერუსალიმზე ამ დანაშაულის გამო.

მოუვლინა წინასწარმეტყველები, რათა უფალს დაბრუნებოდნენ. ამხელდნენ ისინი, მაგრამ ყურს არ უგდებდნენ მათ.

ღვთის სულმა მოიცვა ზაქარია, იეჰოიადაყის ძე, მღვდელი; შედგა იგი ხალხის წინ მაღლობზე და თქვა: ასე ამბობს ღმერთი: რატომ არღვევთ უფლის მცნებებს? ამიტომ ხელი აღარ მოგემართებაო. რაკი მიატოვეთ უფალი, ისიც გტოვებთ თქვენ.

შეითქვნენ მის წინააღმდეგ და მეფის ბრძანებით ჩააქვავეს უფლის სახლის ეზოში.

არ გაიხსენა მეფე იოაშმა მადლი, რაც იეჰოიადაყმა, მამამისმა, უყო მას, და მოკლა მისი ვაჟი. როცა კვდებოდა, თქვა: იხილოს უფალმა და მოჰკითხოს!

წელიწადი რომ შემოიქცა, წამოვიდა მის წინააღმდეგ არამის ლაშქარი, შეიჭრა იუდაში და იერუსალიმში და გაწყვიტა ხალხში ყველა ერისმთავარი. მთელი ნაალაფარი დამასკოს მეფეს გაუგზავნეს.

მცირეოდენი ხალხით მოვიდა არამის ლაშქარი, მაგრამ უფალმა მათ ხელში დიდძალი ლაშქარი ჩააგდო, რადგან მიატოვეს უფალი, მამა-პაპის ღმერთი. იოაშს კი მსჯავრი დასდეს.

როცა წავიდნენ მისგან და მძიმედ დასნეულებული მიატოვეს, შეითქვნენ მის წინააღმდეგ მისი მორჩილნი იეჰოიადაყ მღვდლის შვილის სისხლის ასაღებად და თავისსავე საწოლში მოკლეს. ასე მოკვდა იგი. დამარხეს დავითის ქალაქში, მაგრამ არა მეფეთა სამარხში.

აჰა, მის წინააღმდეგ შეთქმულნი: ზაბადი, ძე შიმყათისა, ყამონელი დიაცისა, და იეჰოზაბადი, ძე შიმრითისა, მოაბელი დიაცისა.

მისი ვაჟების, მასზე თქმული მრავალი ნაქადაგარის და ღვთის სახლის შეკეთების ამბავი მეფეთა წიგნის საკითხავშია ჩაწერილი. მის ნაცდლად მისი ძე, ამაციაჰუ გამეფდა.