И даде́ и́мъ оте́цъ и́хъ мно́ги да́ры: сребро́ и зла́то, и ору́жiе со гра́ды крѣ́пкими во Иуде́и, ца́рство же даде́ Иора́му, поне́же се́й бѣ́ пе́рвенецъ.

И воста́ Иора́мъ на ца́рство свое́, и укрѣпи́ся, и изби́ всю́ бра́тiю свою́ мече́мъ и нѣ́кiихъ от нача́лникъ Изра́илевыхъ.

Три́десяти и дву́ лѣ́тъ бѣ́ Иора́мъ, егда́ нача́ ца́рствовати, и о́смь лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ,

и хожда́ше по путе́мъ царе́й Изра́илевыхъ, я́коже содѣ́ла до́мъ Ахаа́вль: дщи́ бо Ахаа́вля бы́сть жена́ его́: и сотвори́ зло́е предъ Го́сподемъ.

И не хотѣ́ Госпо́дь искорени́ти до́му дави́дова ра́ди завѣ́та, его́же завѣща́ съ дави́домъ, и я́коже рече́ ему́, да́ти ему́ свѣти́лникъ и сыно́мъ его́ во вся́ дни́.

Во дне́хъ о́нѣхъ отступи́ Едо́мъ от Иу́ды и поста́ви себѣ́ царя́.

И по́йде Иора́мъ съ нача́лники свои́ми, и вся́ ко́нница съ ни́мъ: и бы́сть, и воста́ но́щiю, и порази́ Едо́ма, и́же обы́де о́крестъ его́, и нача́лники колесни́цъ: и побѣго́ша лю́дiе въ селе́нiя своя́.

И отступи́ от Иу́ды Едо́мъ да́же до сего́ дне́ того́жде вре́мене и ловна́ отступи́ изъ подъ руки́ его́, зане́ оста́ви Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ:

и́бо то́й сотвори́ высо́кая бо градѣ́хъ Иу́диныхъ, и блуди́ти сотвори́ обита́ющихъ во Иерусали́мѣ и прельсти́ Иу́ду.

И прiи́де къ нему́ писа́нiе от илiи́ проро́ка, глаго́ля: сiя́ рече́ Госпо́дь Бо́гъ дави́да отца́ твоего́: поне́же не ходи́лъ еси́ по пути́ Иосафа́та отца́ твоего́ и въ путе́хъ а́сы царя́ Иу́дина,

и ходи́лъ еси́ въ путе́хъ царе́й Изра́илевыхъ, и блуди́ти сотвори́лъ еси́ Иу́ду и обита́ющихъ во Иерусали́мѣ, я́коже соблуди́ до́мъ Ахаа́вль, и бра́тiю твою́, сы́ны отца́ твоего́, лу́чшхъ тебе́ изби́лъ еси́,

се́, Госпо́дь порази́тъ тя́ я́звою вели́кою съ людьми́ твои́ми и съ сынми́ твои́ми и съ жена́ми твои́ми и со всѣ́мъ имѣ́нiемъ твои́мъ:

ты́ же бу́деши въ я́звѣ лю́тѣй, въ болѣ́зни чре́ва, до́ндеже изы́дутъ вну́тренняя твоя́ съ я́звою от дні́й во дни́.

И воздви́же Госпо́дь на Иора́ма иноплеме́нники и Ара́вовъ и сопредѣ́лныя еѳiо́пы:

и взыдо́ша на Иу́ду, и преодолѣ́ша, и плѣни́ша вся́ сокро́вища, я́же обрѣто́ша въ дому́ царе́вѣ, и сыно́въ его́ и дще́ри его́ и жены́ его́, и не оста́ся ему́ сы́нъ, то́кмо Охозі́а ме́ншiй сыно́въ его́.

И по си́хъ всѣ́хъ порази́ его́ Госпо́дь чре́ва болѣ́знiю неизцѣ́льною.

И бы́сть от дні́й во дни́, и егда́ прiи́де вре́мя дні́й два́ дни́, и изы́де чре́во его́ съ болѣ́знiю, и у́мре въ разслабле́нiи лю́тѣмъ. И не сотвори́ша ему́ лю́дiе по обы́чаю погребе́нiя, я́коже погребе́нiе отце́мъ его́.

Три́десяти двою́ лѣ́тъ бя́ше, егда́ ца́рствовати нача́, и о́смь лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ: ходи́ же не хва́льно, и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ, оба́че не во гробѣ́хъ ца́рскихъ.

Греческий [Greek (Koine)]

καὶ ἐκοιμήθη Ιωσαφατ μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ ἐτάφη παρὰ τοῖς πατράσιν αὐτοῦ ἐν πόλει Δαυιδ καὶ ἐβασίλευσεν Ιωραμ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾿ αὐτοῦ

καὶ αὐτῷ ἀδελφοὶ υἱοὶ Ιωσαφατ ἕξ Αζαριας καὶ Ιιηλ καὶ Ζαχαριας καὶ Αζαριας καὶ Μιχαηλ καὶ Σαφατιας πάντες οὗτοι υἱοὶ Ιωσαφατ βασιλέως Ιουδα

καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ πατὴρ αὐτῶν δόματα πολλά ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ ὅπλα μετὰ πόλεων τετειχισμένων ἐν Ιουδα καὶ τὴν βασιλείαν ἔδωκεν τῷ Ιωραμ ὅτι οὗτος ὁ πρωτότοκος

καὶ ἀνέστη Ιωραμ ἐπὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ἐκραταιώθη καὶ ἀπέκτεινεν πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἀπὸ τῶν ἀρχόντων Ισραηλ

ὄντος αὐτοῦ τριάκοντα καὶ δύο ἐτῶν κατέστη Ιωραμ ἐπὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ὀκτὼ ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ

καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδῷ βασιλέων Ισραηλ ὡς ἐποίησεν οἶκος Αχααβ ὅτι θυγάτηρ Αχααβ ἦν αὐτοῦ γυνή καὶ ἐποίησεν τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου

καὶ οὐκ ἐβούλετο κύριος ἐξολεθρεῦσαι τὸν οἶκον Δαυιδ διὰ τὴν διαθήκην ἣν διέθετο τῷ Δαυιδ καὶ ὡς εἶπεν αὐτῷ δοῦναι αὐτῷ λύχνον καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας

ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀπέστη Εδωμ ἀπὸ τοῦ Ιουδα καὶ ἐβασίλευσαν ἐφ᾿ ἑαυτοὺς βασιλέα

καὶ ᾤχετο Ιωραμ μετὰ τῶν ἀρχόντων καὶ πᾶσα ἡ ἵππος μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐγένετο καὶ ἠγέρθη νυκτὸς καὶ ἐπάταξεν Εδωμ τὸν κυκλοῦντα αὐτὸν καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν ἁρμάτων καὶ ἔφυγεν ὁ λαὸς εἰς τὰ σκηνώματα αὐτῶν

καὶ ἀπέστη ἀπὸ Ιουδα Εδωμ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης τότε ἀπέστη Λομνα ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀπὸ χειρὸς αὐτοῦ ὅτι ἐγκατέλιπεν κύριον θεὸν τῶν πατέρων αὐτοῦ

καὶ γὰρ αὐτὸς ἐποίησεν ὑψηλὰ ἐν πόλεσιν Ιουδα καὶ ἐξεπόρνευσεν τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἀπεπλάνησεν τὸν Ιουδαν

καὶ ἦλθεν αὐτῷ ἐγγραφὴ παρὰ Ηλιου τοῦ προφήτου λέγων τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Δαυιδ τοῦ πατρός σου ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐπορεύθης ἐν ὁδῷ Ιωσαφατ τοῦ πατρός σου καὶ ἐν ὁδοῖς Ασα βασιλέως Ιουδα

καὶ ἐπορεύθης ἐν ὁδοῖς βασιλέων Ισραηλ καὶ ἐξεπόρνευσας τὸν Ιουδαν καὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ιερουσαλημ ὡς ἐξεπόρνευσεν οἶκος Αχααβ καὶ τοὺς ἀδελφούς σου υἱοὺς τοῦ πατρός σου τοὺς ἀγαθοὺς ὑπὲρ σὲ ἀπέκτεινας

ἰδοὺ κύριος πατάξει σε πληγὴν μεγάλην ἐν τῷ λαῷ σου καὶ ἐν τοῖς υἱοῖς σου καὶ ἐν γυναιξίν σου καὶ ἐν πάσῃ τῇ ἀποσκευῇ σου

καὶ σὺ ἐν μαλακίᾳ πονηρᾷ ἐν νόσῳ κοιλίας ἕως οὗ ἐξέλθῃ ἡ κοιλία σου μετὰ τῆς μαλακίας ἐξ ἡμερῶν εἰς ἡμέρας

καὶ ἐπήγειρεν κύριος ἐπὶ Ιωραμ τοὺς ἀλλοφύλους καὶ τοὺς ᾿Ἀραβας καὶ τοὺς ὁμόρους τῶν Αἰθιόπων

καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ Ιουδαν καὶ κατεδυνάστευον καὶ ἀπέστρεψαν πᾶσαν τὴν ἀποσκευήν ἣν εὗρον ἐν οἴκῳ τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ τὰς θυγατέρας αὐτοῦ καὶ οὐ κατελείφθη αὐτῷ υἱὸς ἀλλ᾿ ἢ Οχοζιας ὁ μικρότατος τῶν υἱῶν αὐτοῦ

καὶ μετὰ ταῦτα πάντα ἐπάταξεν αὐτὸν κύριος εἰς τὴν κοιλίαν μαλακίᾳ ἐν ᾗ οὐκ ἔστιν ἰατρεία

καὶ ἐγένετο ἐξ ἡμερῶν εἰς ἡμέρας καὶ ὡς ἦλθεν καιρὸς τῶν ἡμερῶν ἡμέρας δύο ἐξῆλθεν ἡ κοιλία αὐτοῦ μετὰ τῆς νόσου καὶ ἀπέθανεν ἐν μαλακίᾳ πονηρᾷ καὶ οὐκ ἐποίησεν ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐκφορὰν καθὼς ἐκφορὰν πατέρων αὐτοῦ

ἦν τριάκοντα καὶ δύο ἐτῶν ὅτε ἐβασίλευσεν καὶ ὀκτὼ ἔτη ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἐπορεύθη ἐν οὐκ ἐπαίνῳ καὶ ἐτάφη ἐν πόλει Δαυιδ καὶ οὐκ ἐν τάφοις τῶν βασιλέων

Таджикский

Языки

Ва Еҳӯшофот бо падарони худ хобид, ва бо падарони худ дар шаҳри Довуд дафн карда шуд; ва писараш Еҳӯром ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.

Ва бародарони ӯ, писарони Еҳӯшофот, инҳо буданд: Азарё ва Яҳиил ва Закарёҳу ва Азарёҳу ва Микоил ва Шафатёҳу; ҳамаи инҳо писарони Еҳӯшофот, подшоҳи Исроил, буданд.

Ва падарашон ба онҳо туҳфаҳои зиёде аз нуқра ва тилло ва чизҳои гаронбаҳо, бо шаҳрҳои ҳисордор дар Яҳудо, бахшид; валекин подшоҳиро ба Еҳӯром дод, зеро ки ӯ нахустзода буд.

Ва ҳангоме ки Еҳӯром подшоҳии падарашро соҳиб шуда, қувват гирифт, ҳамаи бародарони худ, ва низ баъзеро аз сарварони Исроил бо шамшер кушт.

Дар вақти подшоҳ шуданаш Еҳӯром сию дусола буд, ва ҳашт сол дар Уршалим подшоҳӣ кард.

Ва ӯ бо роҳи подшоҳони Исроил рафтор кард, чунон ки хонадони Аҳъоб рафтор карда буданд, зеро ки духтари Аҳъоб зани ӯ буд, ва он чи дар назари Парвардигор бад буд, ба амал овард.

Вале Парвардигор ба хотири паймоне ки бо Довуд баста буд, нахост хонадони Довудро ба ҳалокат расонад, зеро ба ӯ ваъда дода буд, ки барои ӯ ва фарзандони ӯ умрбод чароғе бидиҳад.

Дар айёми ӯ Адӯм аз зери дасти Яҳудо исён бардошт, ва онҳо бар худ подшоҳе гузоштанд.

Ва Еҳӯром бо сардорони худ рафт, ва ҳамаи аробаҳояш бо ӯ буданд; ва шабона ӯ бархост ва сафҳои адӯмиёнро, ки ӯ ва сардорони аробаҳоро иҳота карда буданд, рахна намуда, ақиб нишаст.

Ва Адӯм аз зери дасти Яҳудо исён бардошт, ки то имрӯз чунин аст; дар он замон Либно аз зери дасти ӯ исён бардошт, зеро ки ӯ Парвардигор Худои падарони худро тарк кард.

Ҳамчунин ӯ баландиҳо дар кӯҳҳои Яҳудо барпо намуд, ва сокинони Уршалимро зинокор гардонид, ва аҳли Яҳудоро ба васваса андохт.

Ва номае аз Илёси пайғамбар ба ӯ расид, ки дар он гуфта шуда буд: «Парвардигор Худои падарат Довуд чунин мегӯяд: ́Азбаски ту бо роҳҳои падарат Еҳӯшофот ва бо роҳҳои Осо, подшоҳи Яҳудо, рафтор накардӣ,

Балки бо роҳи подшоҳони Исроил рафтор намуда, аҳли Яҳудо ва сокинони Уршалимро зинокор гардондӣ, чунон ки хонадони Аҳъоб зинокор гардонида буданд; ва низ бародарони худро аз хонадони падарат, ки аз ту беҳтар буданд, ба қатл расондӣ, –

Инак, Парвардигор қавми ту, ва писарони ту, ва занони ту, ва тамоми молу мулки туро ба балои азим гирифтор хоҳад кард;

Ва худат ба дардҳои зиёде, яъне ба бемории рӯдаҳоят узвҳои даруният гирифтор хоҳӣ шуд, то ба дараҷае ки рӯдаҳоят узвҳои даруният аз он дард рӯз ба рӯз берун хоҳад омад́».

Ва Парвардигор рӯҳи фалиштиён ва арабҳоро, ки дар паҳлуи ҳабашиён буданд, ба муқобили Еҳӯром барангехт;

Ва онҳо ба Яҳудо ҳуҷум оварданд, ва онро рахна карда даромаданд, ва тамоми молу мулкеро, ки дар хонаи подшоҳ ёфт шуд, ва писарон ва занони ӯро низ ба асирӣ бурданд; ва барои ӯ, ғайр аз Еҳӯоҳоз, ки хурдтарини писаронаш буд, писаре боқӣ намонд.

Ва баъд аз ҳамаи ин Парвардигор узвҳои дарунии рӯдаҳои ӯро ба бемории илоҷнопазире гирифтор кард.

Ва бо мурури гузашти айём, вақте ки ду сол ба охир расид, узвҳои дарунияш рӯдаҳояш аз шиддати дардаш берун омада, ӯ бо азоби сахте мурд; ва қавмаш барои ӯ оташ наафрӯхтанд, чунон ки барои падарони ӯ барафрӯхта буданд.

Дар вақти подшоҳ шуданаш ӯ сию дусола буд, ва ҳашт сол дар Уршалим подшоҳӣ кард; ва бе он ки сазовори дилсӯзӣ гардида бошад, аз дунё даргузашт, ва ӯро дар шаҳри Довуд дафн карданд, вале на дар мақбараи подшоҳон.