Шестина́десяти лѣ́тъ бы́сть Озі́а, егда́ ца́рствовати нача́, и пятьдеся́тъ два́ лѣ́та ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Иехелі́а от Иерусали́ма.

И сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, ели́ка сотвори́ Амасі́а оте́цъ его́,

и бѣ́ взыска́я Го́спода во дни́ Заха́рiи разумѣ́ющаго во стра́сѣ Госпо́дни, и во дни́ его́ взыска́ Го́спода, и благопоспѣши́ ему́ Госпо́дь.

И изы́де, и ополчи́ся проти́ву иноплеме́нниковъ, и разори́ стѣ́ны ге́ѳски и стѣ́ны Иавни́ра и стѣ́ны азо́та и созда́ гра́ды азо́тски и во иноплеме́нницѣхъ.

И укрѣпи́ его́ Госпо́дь проти́ву иноплеме́нниковъ и проти́ву Ара́вовъ, и́же обита́ху въ ка́менiихъ, и проти́ву Мине́овъ.

И да́ша Мине́е да́ры Озі́и, и прослы́ и́мя его́ да́же до вхо́да Еги́петскаго, поне́же укрѣпи́ся до высоты́.

Созда́ же Озі́а столпы́ во Иерусали́мѣ и надъ враты́ у́гла и надъ враты́ юдо́льными и надъ угла́ми, и укрѣпи́ и́хъ:

и устро́и столпы́ въ пусты́ни, и ископа́ кла́дязи мно́ги, поне́же имя́ше мно́ги скоты́ на по́ли и въ пусты́ни, и дѣ́латели виногра́довъ на гора́хъ и на карми́лѣ, бѣ́ бо му́жъ любоземледѣ́ленъ.

Бы́сть же Озі́и си́ла творя́щая бра́нь, и исходя́щая къ ополче́нiю на бра́нь, и входя́щая на ополче́нiе въ число́: и бѣ́ число́ и́хъ подъ руко́ю Иеи́ля пи́саря и маасі́и судiи́ и подъ руко́ю Анані́и намѣ́стника ца́рска.

Все́ число́ оте́чествъ нача́лниковъ си́льныхъ на бра́нь двѣ́ ты́сящы ше́сть со́тъ,

и съ ни́ми си́лы вое́нныя три́ста се́дмь ты́сящъ и пя́ть со́тъ: сі́и творя́ху бра́нь въ си́лѣ крѣ́пцѣ, помога́юще царю́ проти́ву супоста́тъ.

Угото́ва же и́мъ Озі́а все́й си́лѣ щиты́ и копiя́, и шле́мы и броня́, лу́ки же и пра́щы на мета́нiе ка́менiя.

И сотвори́ во Иерусали́мѣ хи́трости ухищре́ныя вы́мысломъ, е́же бы́ти и́мъ на столпѣ́хъ и на углѣ́хъ, да ме́щутъ стрѣ́лы и ка́менiя ве́лiя: и слы́шано бы́сть устрое́нiе его́ до дале́ча, поне́же удивле́нъ бы́сть ищя́ по́мощи [от Го́спода], до́ндеже укрѣпи́ся.

И егда́ укрѣпи́ся, вознесе́ся се́рдце его́ на па́губу [свою́]: и оби́дѣ Го́спода Бо́га своего́, и вни́де въ це́рковь Госпо́дню покади́ти надъ олтаре́мъ ѳимiа́мовъ.

И вни́де по не́мъ аза́рiа свяще́нникъ и съ ни́мъ свяще́нницы Госпо́дни о́смьдесятъ, сы́нове си́льнiи.

И ста́ша проти́вно Озі́и царю́ и реко́ша ему́: нѣ́сть твое́, Озі́е, да кади́ши ѳимiа́момъ Го́сподеви, но то́кмо свяще́нникомъ сыно́мъ Ааро́нимъ освяще́ннымъ кади́ти: изы́ди изъ святи́лища, я́ко отступи́лъ еси́ от Го́спода: и не вмѣни́тся тебѣ́ сiе́ во сла́ву от Го́спода Бо́га.

И прогнѣ́вася Озі́а, и въ руку́ его́ кади́лница е́же кади́ти во хра́мѣ: и внегда́ разъяри́ся о́нъ на жерцы́ Госпо́дни, и прока́за взы́де на чело́ его́же предъ свяще́нники въ дому́ Госпо́дни, на олтари́ ѳимiа́мнѣмъ.

И обрати́ся къ нему́ аза́рiа архiере́й и свяще́нницы, и се́, то́й прокаже́нъ на челѣ́ свое́мъ, и изгна́ша его́ отту́ду, и́бо и са́мъ тща́шеся изы́ти, я́ко обличи́ его́ Госпо́дь.

Бы́сть же Озі́а ца́рь прокаже́нъ да́же до дне́ сме́рти своея́ и сѣдя́ше въ дому́ отлуче́нѣ прокаже́нъ, поне́же отто́рженъ бы́сть от до́му Госпо́дню: Иоаѳа́мъ же сы́нъ его́ бѣ́ надъ ца́рствомъ его́ судя́ лю́демъ земли́.

Про́чая же словеса́ Озі́и пе́рвая и послѣ́дняя напи́сана у Иса́iи сы́на Амо́сова проро́ка.

И у́спе Озі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ со отцы́ его́ въ по́ли ца́рскихъ гробо́въ, зане́ рѣ́ша, я́ко прокаже́нъ бы́сть. И воцари́ся Иоаѳа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Сы́нъ два́десяти и пяти́ лѣ́тъ бя́ше Иоаѳа́мъ, егда́ ца́рствовати нача́, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тере его́ иеруса́, дщи́ садо́кова.

И сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, я́же сотвори́ Озі́а оте́цъ его́, оба́че не вни́де въ це́рковь Госпо́дню, и еще́ лю́дiе согрѣша́ху.

То́й созда́ врата́ до́му Госпо́дня высо́кая, и на стѣнѣ́ о́фли созда́ мно́га:

и гра́ды созда́ на гора́хъ Иу́диныхъ, и въ дубра́вѣхъ дворы́ и столпы́.

И то́й ополчи́ся проти́ву царя́ сыно́въ Аммо́нихъ и одолѣ́ его́: и дая́ху ему́ сы́нове Аммо́ни на вся́кое лѣ́то по сту́ тала́нтъ сребра́ и де́сять ты́сящъ ко́ръ [мѣ́ръ] пшени́цы и де́сять ты́сящъ ячме́ня: сiя́ ему́ приноша́ше ца́рь сыно́въ Аммо́нихъ на лѣ́то, въ пе́рвое лѣ́то и второ́е и тре́тiе.

И укрѣпи́ся Иоаѳа́мъ, я́ко угото́ва пути́ своя́ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ свои́мъ.

Про́чая же словеса́ Иоаѳа́мля, и бра́нь, и дѣя́нiя его́, се́, пи́сана въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ.

Сы́нъ два́десяти и пяти́ лѣ́тъ бя́ше, егда́ ца́рствовати нача́, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ.

У́спе же Иоаѳа́мъ со отцы́ свои́ми и погребе́нъ бы́сть во гра́дѣ дави́довѣ. И воцари́ся Аха́зъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Сы́нъ два́десяти и пяти́ лѣ́тъ бѣ́ Аха́зъ, егда́ ца́рствовати нача́, и шестьна́десять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ: и не сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ, я́коже дави́дъ оте́цъ его́.

И по́йде по путе́мъ царе́й Изра́илевыхъ: и́бо и изва́янная сотвори́,

и и́доломъ и́хъ пожре́ въ земли́ веенно́мли и проведе́ сыно́въ свои́хъ сквозѣ́ о́гнь по ме́рзостемъ язы́ковъ, и́хже потреби́ Госпо́дь от лица́ сыно́въ Изра́илевыхъ:

и кадя́ше на высо́кихъ и на холмѣ́хъ и подъ вся́кимъ дре́вомъ дубра́внымъ.

И предаде́ его́ Госпо́дь Бо́гъ его́ въ ру́цѣ царя́ Си́рска и порази́ его́, и плѣни́ от ни́хъ плѣ́нъ мно́гъ, и приведе́ въ Дама́скъ, и въ ру́ки царя́ Изра́илева предаде́ его́, и порази́ его́ я́звою вели́кою.

И уби́ факе́й сы́нъ ромелі́евъ ца́рь Изра́илевъ от Иу́ды во еди́нъ де́нь сто́ два́десять ты́сящъ муже́й крѣ́пкихъ си́лою, егда́ оста́виша Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

И уби́ зехрі́й му́жъ си́ленъ от Ефре́ма маасі́ю сы́на царе́ва и езрика́ма нача́лника до́му его́ и Елка́на намѣ́стника царе́ва.

Плѣни́ша же сы́нове Изра́илевы от бра́тiи свои́хъ три́ста ты́сящъ же́нъ, сыно́въ и дще́рей: и плѣ́нъ мно́гъ плѣни́ша от ни́хъ, и принесо́ша коры́сти въ самарі́ю.

И бѣ́ та́мо проро́къ Госпо́день, и́менемъ оди́дъ, и́же изы́де во срѣ́тенiе во́емъ гряду́щымъ въ самарі́ю и рече́ и́мъ: се́, гнѣ́въ Го́спода Бо́га оте́цъ ва́шихъ проти́ву Иу́ды, и предаде́ и́хъ въ ру́ки ва́шя, и уби́сте и́хъ во гнѣ́вѣ, и да́же до небесе́ дости́же [ва́ше немилосе́рдiе]:

и ны́нѣ сыно́въ Иу́диныхъ и Иерусали́млихъ вы́ глаго́лете покори́ти въ рабы́ и рабы́ни: не се́ ли, а́зъ е́смь съ ва́ми, свидѣ́телствовати Го́споду Бо́гу ва́шему?

и ны́нѣ послу́шайте мене́ и возврати́те плѣ́нъ, его́же плѣни́сте от бра́тiй ва́шихъ, я́ко гнѣ́въ я́рости Госпо́дни на ва́съ.

И воста́ша нача́лницы от сыно́въ Ефре́млихъ, аза́рiа сы́нъ Иоана́нъ и Варахі́а сы́нъ Васаллимо́ѳовъ, и езекі́а сы́нъ Селлу́мовъ и Амасі́а сы́нъ Елда́евъ на гряду́щихъ от бра́ни,

и реко́ша и́мъ: не введи́те плѣ́на сѣ́мо къ на́мъ, зане́ согрѣши́мъ Го́споду, вы́ хо́щете приложи́ти ко грѣхо́мъ на́шымъ и къ безу́мiю на́шему, вели́къ бо грѣ́хъ на́шъ, и гнѣ́въ я́рости Госпо́дни на Изра́или.

И оста́виша во́ини плѣ́нъ и коры́сти предъ нача́лники и предъ всѣ́мъ мно́жествомъ.

И воста́ша му́жiе рече́ннiи по и́мени и взя́ша плѣне́ныхъ, и всѣ́хъ наги́хъ облеко́ша от коры́стей, и одѣ́яша и́хъ и обу́ша и́хъ, и да́ша я́сти и пи́ти и́мъ и пома́затися, и всади́ша на подъяре́мника вся́каго немощна́го, и отвезо́ша и́хъ во иерихо́нъ гра́дъ Фини́ческiй ко бра́тiи и́хъ, и возврати́шася въ самарі́ю.

Во вре́мя о́но посла́ ца́рь Аха́зъ ко царю́ Ассу́рску, прося́ по́мощи себѣ́ и въ то́мъ,

поне́же Идуме́ане нападо́ша и порази́ша Иу́ду и плѣни́ша плѣ́нъ:

и иноплеме́нницы нападо́ша на гра́ды напо́льныя и от полу́денныя Иуде́и и взя́ша веѳсами́съ, и я́же въ дому́ Госпо́дни, и я́же въ дому́ ца́рстѣмъ, и князе́й, и да́ша царю́ Аило́нъ и гадиро́ѳъ, и сохо́ѳъ и ве́си его́, и гамзо́нъ и ве́си его́, и Ѳа́мну и ве́си ея́, и всели́шася та́мо.

Я́ко смири́ Госпо́дь Иуде́ю ра́ди Аха́за царя́ Иу́дина, поне́же отступи́ отступле́нiемъ от Го́спода.

И прiи́де на него́ Ѳелгафелласа́ръ ца́рь Ассу́рскiй, и озло́би его́, и пресели́, и́же бя́ху въ дама́сцѣ, въ миді́ю, изъ сирі́и же пресели́ въ Дама́скъ пребыва́ти.

И взя́ Аха́зъ су́щая въ дому́ Госпо́дни и я́же въ дому́ ца́рстѣмъ и у нача́лниковъ, и даде́ царю́ Ассу́рску: и не бы́сть на по́мощь ему́, но то́кмо къ печа́ли его́.

И приложи́ отступи́ти от Го́спода и рече́ ца́рь Аха́зъ:

взышу́ бого́въ Дама́сковыхъ бiю́щихъ мя́. И рече́: бо́зи царя́ Си́рска, ті́и укрѣпля́ютъ и́хъ, си́мъ у́бо пожру́, и бу́дутъ ми въ по́мощь. Ті́и же бы́ша къ паде́нiю его́ и всего́ Изра́иля.

И оста́ви Аха́зъ сосу́ды до́му Госпо́дня и сокруши́ и́хъ, и заключи́ врата́ до́му Бо́жiя, и сотвори́ себѣ́ тре́бища во всѣ́хъ углѣ́хъ Иерусали́ма,

и во всѣ́хъ градѣ́хъ Иу́диныхъ сотвори́ высо́кая, е́же кади́ти бого́мъ чужди́мъ, и разгнѣ́ва Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ.

Про́чая же словеса́ его́ и дѣя́нiя его́ пе́рвая и послѣ́дняя, се́, пи́сана су́ть въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ.

И у́спе Аха́зъ со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ во гра́дѣ дави́довѣ, и́бо не внесо́ша его́ во гро́бы царе́й Изра́илевыхъ. И воцари́ся езекі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

И езекі́а нача́ ца́рствовати сы́й два́десяти и пяти́ лѣ́тъ, и два́десять де́вять лѣ́тъ ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Аві́а, дще́рь Заха́рiина.

Сотвори́ же пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, я́же сотвори́ дави́дъ оте́цъ его́.

И бы́сть егда́ ста́ на ца́рствѣ свое́мъ въ ме́сяцъ пе́рвый, отве́рзе две́ри до́му Госпо́дня и обнови́ и́хъ,

и введе́ свяще́нники и леви́ты, и поста́ви и́хъ на странѣ́ я́же къ восто́ку,

и рече́ и́мъ: послу́шайте мя́, леви́ти, ны́нѣ очи́ститеся и очи́стите до́мъ Го́спода Бо́га оте́цъ на́шихъ, и изри́ните нечистоту́ изъ святи́лища:

я́ко отступи́ша отцы́ на́ши и сотвори́ша лука́вое предъ Го́сподемъ Бо́гомъ на́шимъ, и оста́виша его́, и отврати́ша лице́ свое́ от ски́нiи Госпо́дни, и да́ша хребе́тъ,

и заключи́ша врата́ хра́ма, и погаси́ша свѣти́лники, и ѳимiа́момъ не кади́ша, и всесожже́нiй не принесо́ша во святи́лищи Бо́гу Изра́илеву:

и разгнѣ́вася я́ростiю Госпо́дь на Иу́ду и на Иерусали́мъ, и предаде́ и́хъ во у́жасъ и погубле́нiе и на звизда́нiе, я́коже вы́ ви́дите очи́ма ва́шима:

и се́, пораже́ни бы́ша отцы́ на́ши мече́мъ, и сы́нове на́ши и дще́ри на́шя и жены́ на́шя въ плѣне́нiи въ земли́ не свое́й, я́коже и ны́нѣ су́ть:

ны́нѣ у́бо положи́те на сердца́ ва́ша, е́же завѣща́ти завѣ́тъ съ Го́сподемъ Бо́гомъ Изра́илевымъ, и отврати́тъ гнѣ́въ я́рости своея́ от на́съ:

и ны́нѣ не пренебрега́йте, я́ко ва́съ избра́ Госпо́дь стоя́ти предъ ни́мъ, служи́ти ему́, и да бу́дете ему́ служа́ще и кадя́ще.

И воста́ша леви́ти, маа́лъ сы́нъ Амасі́евъ и Иои́ль сы́нъ Заха́рiевъ от сыно́въ Каа́ѳовыхъ, и от сыно́въ Мера́риныхъ ки́съ сы́нъ Авді́евъ и аза́рiа сы́нъ илаели́ловъ, и от сыно́въ гедсо́нихъ Иоада́дъ сы́нъ земма́нь и Иоада́мъ, сі́и сы́нове Иоаха́ини:

от сыно́въ Елисафа́нихъ сама́рiй и Иеiи́лъ, и от сыно́въ Аса́фовыхъ Заха́рiа и Матѳані́а,

и от сыно́въ Ема́нихъ Иеiи́лъ и Семе́й, от сыно́въ же Идиѳу́млихъ самаѳі́а и Озiи́лъ:

собра́ша же бра́тiю свою́ и освяти́шася по за́повѣди царе́вѣ повелѣ́нiемъ Госпо́днимъ, да очи́стятъ до́мъ Бо́жiй:

и внидо́ша свяще́нницы вну́трь це́ркве Госпо́дни, да очи́стятъ ю́, и изверго́ша всю́ нечистоту́ обрѣ́тенную въ дому́ Госпо́дни и во дворѣ́ до́му Госпо́дня: и взе́мше леви́ти, изнесо́ша къ пото́ку ке́дрску во́нъ.

И нача́ша въ пе́рвый де́нь новоме́сячiя пе́рваго ме́сяца очища́ти, и въ де́нь осмы́й того́ ме́сяца внидо́ша во хра́мъ Госпо́день, и очи́стиша це́рковь Госпо́дню во осми́ дне́хъ, и въ де́нь шестыйна́десять ме́сяца пе́рваго соверши́ша.

И внидо́ша вну́трь ко езекі́и царю́ и реко́ша: очи́стихомъ вся́, я́же въ дому́ Госпо́дни, олта́рь всесожже́нiя и сосу́ды его́, и трапе́зу предложе́нiя со всѣ́ми сосу́ды ея́,

и вся́ сосу́ды, я́же оскверни́ ца́рь Аха́зъ въ ца́рство свое́ во отступле́нiи свое́мъ, угото́вахомъ и очи́стихомъ, и се́, су́ть предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ.

И воста́ ра́но езекі́а ца́рь, и собра́ нача́лники гра́да, и взы́де въ до́мъ Госпо́день,

и вознесе́ телце́въ се́дмь и овно́въ се́дмь, а́гнцевъ се́дмь и козло́въ от ко́зъ се́дмь за грѣ́хъ, за ца́рство и за святи́лище и за Изра́иля, и рече́ сыно́мъ Ааро́нимъ свяще́нникомъ, да взы́дутъ на олта́рь Госпо́день жре́ти телце́въ.

И закла́ша телце́въ, и взя́ша кро́вь свяще́нницы и излiя́ша на олта́рь: и закла́ша овно́въ и кро́вь на олта́рь возлiя́ша: и закла́ша а́гнцевъ и облiя́ша кро́вiю олта́рь:

и приведо́ша козло́въ, и́же за грѣ́хъ, предъ царя́ и це́рковь, и возложи́ша ру́ки своя́ на ни́хъ,

и пожро́ша и́хъ свяще́нницы, и покропи́ша кро́вiю и́хъ предъ олтаре́мъ, и помоли́шася о все́мъ Изра́или: зане́ рече́ ца́рь, о все́мъ Изра́или всесожже́нiе и я́же о грѣсѣ́.

Поста́ви же леви́ты въ дому́ Госпо́дни съ кимва́лы и псалти́рми и гу́сльми, по за́повѣди дави́да царя́ и га́да прови́дца царю́ и наѳа́на проро́ка, я́ко по за́повѣди Госпо́дней повелѣ́нiе [бы́сть] руко́ю проро́ковъ его́.

Ста́ша же леви́ти со орга́ны дави́довы и свяще́нницы съ труба́ми.

И повелѣ́ езекі́а, да вознесу́тъ всесожже́нiе на олта́рь: и егда́ нача́ша возноси́ти всесожже́нiе, нача́ша хвалы́ пѣ́ти Го́сподеви и труби́ти при орга́нѣхъ дави́да царя́ Изра́илева.

И вся́ це́рковь покланя́шеся, и пѣвцы́ поя́ху, и трубы́ трубя́ху, до́ндеже соверши́ся всесожже́нiе.

Егда́ же сконча́ша приноше́нiе, преклони́ся ца́рь и вси́ и́же бя́ху съ ни́мъ и поклони́шася Го́сподеви.

Побелѣ́ же езекі́а ца́рь и кня́зи леви́томъ, да восхва́лятъ Го́спода словесы́ дави́довыми и Аса́фа проро́ка: и́же восхвали́ша въ весе́лiи, и падо́ша, и поклони́шася Го́сподеви.

И отвѣща́ езекі́а и рече́: ны́нѣ испо́лнисте ру́ки ва́шя Го́споду, приведи́те и принеси́те же́ртвы хвале́нiя въ до́мъ Госпо́день. И принесе́ [все́] собра́нiе же́ртвы и хвалы́ въ до́мъ Госпо́день, и вся́къ усе́рдный се́рдцемъ всесожже́нiя.

И бы́сть число́ всесожже́нiя, е́же принесе́ собра́нiе, телце́въ се́дмьдесятъ, овно́въ сто́, а́гнцевъ двѣ́сти, вся́ сiя́ во всесожже́нiе Го́сподеви:

освяще́нныхъ же телце́въ шестьсо́тъ, ове́цъ три́ ты́сящы.

Но свяще́нницы не мно́зи бя́ху и не можа́ху одира́ти ко́жъ всесожже́нiя, и помого́ша и́мъ бра́тiя и́хъ леви́ти, до́ндеже испо́лнися дѣ́ло и до́ндеже освяти́шася жерцы́, леви́ти бо усе́рднѣе освяти́шася, не́жели свяще́нницы:

всесожже́нiя же мно́го въ ту́кахъ соверше́нiя спасе́нiя, и возлiя́нiй всесожже́нiя: и испра́вися дѣ́ло въ дому́ Госпо́дни.

Возвесели́ся же езекі́а и вси́ лю́дiе, я́ко угото́ва Бо́гъ лю́демъ, поне́же внеза́пу бы́сть сло́во.

Посла́ же езекі́а ко всему́ Изра́илю и Иу́дѣ, и написа́ посла́нiя ко Ефре́му и Манассі́и, да прiи́дутъ къ до́му Госпо́дню во Иерусали́мъ сотвори́ти па́сху Го́споду Бо́гу Изра́илеву.

И усовѣ́това ца́рь и кня́зи и все́ мно́жество во Иерусали́мѣ сотвори́ти па́сху во вторы́й ме́сяцъ:

не возмого́ша бо сотвори́ти во вре́мя свое́, я́ко свяще́нницы не очи́стишася дово́лни, и лю́дiе не у́ собра́шася во Иерусали́мъ.

И уго́дно бы́сть сло́во царе́ви и всему́ мно́жеству.

И поста́виша сло́во, да про́йдетъ про́повѣдь во ве́сь Изра́иль от вирсаве́и да́же до Да́на, да прiи́дутъ сотвори́ти па́сху Го́споду Бо́гу Изра́илеву во Иерусали́мѣ, мно́зи бо не сотвори́ша по писа́нiю.

И поидо́ша гонцы́ съ посла́ньми от царя́ и от нача́лниковъ во ве́сь Изра́иль и Иуде́ю по повелѣ́нiю царе́ву, глаго́люще: сы́нове Изра́илевы, обрати́теся ко Го́споду Бо́гу Авраа́млю и Исаа́кову и Иа́ковлю, и обрати́те спа́сшихся, и́же избы́ша от руки́ царя́ Ассу́рска,

и не бу́дите я́коже отцы́ ва́ши и бра́тiя ва́ша, и́же отступи́ша от Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ, и предаде́ и́хъ въ погубле́нiе, я́коже вы́ ви́дите:

и ны́нѣ не ожесточи́те серде́цъ ва́шихъ, я́коже отцы́ ва́ши: дади́те сла́ву Го́споду Бо́гу и вни́дите во святи́лище его́, е́же освяти́ во вѣ́къ, и служи́те Го́споду Бо́гу ва́шему, и отврати́тъ от ва́съ гнѣ́въ я́рости своея́:

поне́же егда́ обрати́теся вы́ ко Го́споду, бра́тiя ва́ша и ча́да ва́ша бу́дутъ въ щедро́тахъ предъ всѣ́ми плѣни́вшими и́хъ, и возврати́тъ въ зе́млю сiю́, зане́ ми́лостивъ и ще́дръ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, и не отврати́тъ лица́ своего́ от на́съ, а́ще обрати́мся къ нему́.

И бя́ху гонцы́ проходя́ще от гра́да во гра́дъ, на горѣ́ Ефре́мли и Манассі́инѣ, да́же и до Завуло́на: и бы́ша я́ко посмѣява́еми и поруга́еми.

Но му́жiе от Аси́ра и от Манассі́и и от Завуло́на устыди́шася и прiидо́ша въ Иерусали́мъ и во Иуде́ю.

И бы́сть рука́ Госпо́дня да́ти и́мъ се́рдце еди́но прiити́, е́же сотвори́ти по повелѣ́нiю царе́ву и князе́й сло́во Госпо́дне.

И собра́шася во Иерусали́мъ лю́дiе мно́зи, да сотворя́тъ пра́здникъ опрѣсно́ковъ въ ме́сяцъ вторы́й, со́нмъ мно́гъ зѣло́.

И воста́ша, и разори́ша олтари́, и́же во Иерусали́мѣ, и вся́, въ ни́хже кадя́ху и́доломъ, испроверго́ша и вверго́ша и́хъ въ пото́къ ке́дрскiй,

и пожро́ша па́сху въ четвертыйна́десять де́нь ме́сяца втора́го: свяще́нницы же и леви́ти умили́шася и освяти́шася, и принесо́ша всесожже́нiя въ до́мъ Госпо́день:

и ста́ша въ чи́нѣ свое́мъ по обы́чаю своему́, по за́повѣди Моисе́а человѣ́ка Бо́жiя, и свяще́нницы прiе́мляху кро́вь от руку́ Леви́тску.

Поне́же мно́гъ наро́дъ освяще́нъ не бы́сть, леви́ти же бя́ху жру́ще па́сху вся́кому, и́же не можа́ше освяти́тися Го́споду:

поне́же бо́лшая ча́сть люді́й от Ефре́ма и Манассі́и, и Иссаха́ра и Завуло́на освяще́нна не бы́сть, но ядо́ша па́сху не по писа́нiю.

И помоли́ся езекі́а о ни́хъ глаго́ля Госпо́дь Бо́гъ благі́й да уми́лостивится о вся́цѣмъ се́рдцы напра́вившемся е́же взыска́ти Го́спода Бо́га оте́цъ свои́хъ, а не по очище́нiю святы́нь.

И услы́ша Госпо́дь езекі́ю и изцѣли́ лю́ди.

И сотвори́ша сы́нове Изра́илевы обрѣ́тшiися во Иерусали́мѣ пра́здникъ опрѣсно́ковъ се́дмь дні́й въ весе́лiи вели́цѣ хва́ляще Го́спода на вся́къ де́нь, леви́ти же и свяще́нницы во орга́ны Го́споду.

И глаго́ла езекі́а ко вся́кому се́рдцу леви́товъ, и́же имѣ́хъ ра́зумъ бла́гъ ко Го́споду: и сконча́ша пра́здникъ опрѣсно́ковъ се́дмь дні́й жру́ще же́ртву спасе́нiя и исповѣ́дающеся Го́споду Бо́гу оте́цъ свои́хъ.

И усовѣ́това ве́сь собо́ръ ку́пно сотвори́ти и́ны се́дмь дні́й [пра́здника]: и сотвори́ша се́дмь дні́й ины́хъ въ весе́лiи.

Поне́же езекі́а ца́рь Иу́динъ даде́ нача́тки всему́ наро́ду ты́сящу телце́въ и се́дмь ты́сящъ ове́цъ: нача́лницы же да́ша лю́демъ телце́въ ты́сящу и ове́цъ де́сять ты́сящъ, и освяти́шася свяще́нниковъ мно́жество.

И возра́довася вся́ це́рковь, свяще́нницы и леви́ти, и все́ мно́жество Иу́дино и обрѣ́тшiися изъ Иерусали́ма, и прише́лцы прише́дшiи от земли́ Изра́илевы и обита́ющiи во Иуде́и.

И бы́сть весе́лiе ве́лiе во Иерусали́мѣ: я́ко от дні́й Соломо́на, сы́на дави́дова царя́ Изра́илева, не бы́сть таковы́й пра́здникъ во Иерусали́мѣ.

И воста́ша свяще́нницы и леви́ти и благослови́ша люді́й, и услы́шанъ бы́сть гла́съ и́хъ, и прiи́де моле́нiе и́хъ въ жили́ще свято́е его́ на небо.

Егда́ же сiя́ вся́ соверши́шася, изы́де ве́сь Изра́иль обрѣ́тшiйся во градѣ́хъ Иу́диныхъ, и сокруши́ша и́долы и посѣко́ша дубра́вы, и разори́ша высо́кая и тре́бища от всея́ Иуде́и и Венiами́на, и от Ефре́ма и от Манассі́и въ коне́цъ: и возврати́ся ве́сь Изра́иль, кі́йждо во одержа́нiе свое́ и во гра́ды своя́.

И уста́ви езекі́а чреды́ свяще́нниковъ и леви́товъ, и чреды́ коего́ждо по служе́нiю его́, свяще́нниковъ и леви́томъ, во всесожже́нiе и въ же́ртву спасе́нiя, и дабы́ хвали́ли и исповѣ́далися и служи́ли во вратѣ́хъ во дво́рѣхъ до́му Госпо́дня.

Ча́сть же царе́ва бы́сть от имѣ́нiя его́ во всесожже́нiе у́треннее и вече́рнее, и всесожже́нiя въ суббо́ты и въ новоме́сячiя и въ пра́здники пи́санныя въ зако́нѣ Госпо́дни.

И заповѣ́да лю́демъ живу́щымъ во Иерусали́мѣ да́ти ча́сть свяще́нникомъ и леви́томъ, да укрѣпя́тся во служе́нiи до́му Госпо́дня.

И егда́ уста́ви сло́во, да́ша мно́го сы́нове Изра́илевы нача́токъ пшени́цы и вина́ и еле́а и ме́да, и вся́ я́же роди́тъ земля́, и десяти́ны вся́ принесо́ша зѣло́ мно́го сы́нове Изра́илевы и Иу́дины.

И и́же обита́ху во градѣ́хъ Иу́диныхъ, и ті́и принесо́ша десяти́ны от телце́въ и ове́цъ, и десяти́ны от ко́зъ, и посвяти́ша Го́споду Бо́гу своему́, и внесо́ша и положи́ша ку́пы мно́ги.

Ме́сяца тре́тiяго нача́ша ку́памъ полага́ти основа́нiя, и ме́сяца седма́го и соверши́ша и́хъ.

И вни́де езекі́а и нача́лницы, и ви́дѣша ку́пы, и благослови́ша Го́спода и лю́ди его́ Изра́иля.

Вопроси́ же езекі́а свяще́нниковъ и леви́товъ о ку́пахъ.

И отвѣща́ къ нему́ аза́рiа свяще́нникъ нача́лный въ дому́ садо́ковъ и рече́ отне́лѣже нача́ша приноси́ти нача́тки въ до́мъ Госпо́день, ядо́хомъ и пи́хомъ, и оста́вихомъ да́же до мно́жества, я́ко благослови́ Госпо́дь лю́ди своя́, и оста́вихомъ еще́ мно́жество сiе́.

И повелѣ́ езекі́а еще́ угото́вити жи́тницы въ дому́ Госпо́дни: и угото́ваша.

И внесо́ша та́мо нача́тки и десяти́ны вѣ́рно: надъ ни́ми же бѣ́ настоя́тель хонені́а леви́тъ, и Семе́й бра́тъ его́ вторы́й,

и Иеiи́лъ и Озі́а, и нае́ѳъ и Асаи́лъ, и иеримо́ѳъ и Иозава́дъ, и Елiи́лъ и самахі́а, и маа́ѳъ и ванаі́а, и сы́нове его́ приста́влени руко́ю хонені́и и Семе́а бра́та его́, я́коже повелѣ́ езекі́а ца́рь и аза́рiа нача́лникъ до́му Госпо́дня.

И Коре́й сы́нъ Иемна́инъ леви́тъ, две́рникъ къ восто́ку надъ дая́ньми, е́же дая́ти нача́тки Госпо́дни и свята́я святы́хъ,

руко́ю одо́ма и Венiами́на, и Иису́са и Семе́а, и Амарі́а и сехоні́а, руко́ю свяще́нниковъ вѣ́рно, дая́ти бра́тiи свое́й по чреда́мъ, ма́лу и вели́ку,

кромѣ́ рожде́нныхъ му́жеска по́лу от лѣ́тъ трiе́хъ и вы́шше, всѣ́мъ, и́же вхожда́ху въ це́рковь Госпо́дню по числу́ дні́й на де́нь, въ слу́жбу чре́дъ расположе́нiя и́хъ.

Сiе́ раздѣле́нiе свяще́нниковъ по домо́мъ оте́чествъ: и леви́ти въ чреда́хъ свои́хъ, от два́десяти лѣ́тъ и вы́шше, по чино́мъ, въ раздѣле́нiихъ.

Вся́кому рожде́нному же́нъ и́хъ и сыно́въ и́хъ и дще́рей и́хъ во все́ мно́жество, поне́же вѣ́рно освяти́ша свято́е.

И сыново́мъ Ааро́нимъ свяще́нствующымъ въ се́лѣхъ, и и́же от градо́въ и́хъ во вся́цѣмъ гра́дѣ и гра́дѣ, му́жiе и́же именова́ни су́ть по и́мени, дая́ти ча́сть вся́кому му́жеску по́лу во свяще́нницѣхъ и вся́кому сочисля́емому въ леви́тѣхъ.

И сотвори́ та́ко езекі́а во все́й Иуде́и, и сотвори́ благо́е и пра́вое и и́стинное предъ Го́сподемъ Бо́гомъ свои́мъ,

и во вся́цѣмъ дѣ́лѣ, е́же нача́ дѣ́лати въ дому́ Госпо́дни, и въ зако́нѣ и въ повелѣ́нiихъ взыска́ Бо́га своего́ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и сотвори́, и благопоспѣши́ся ему́.

И по словесѣ́хъ си́хъ и по и́стинѣ се́й, прiи́де сеннахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй, и прiи́де на Иуде́ю, и ополчи́ся на гра́ды крѣ́пкiя хотя́ взя́ти и́хъ.

И ви́дѣ езекі́а, я́ко прiи́де сеннахири́мъ, и лице́ его́ воева́ти на Иерусали́мъ:

и совѣ́това со старѣ́йшины свои́ми и съ си́льными, да заключа́тъ во́ды исто́чниковъ, и́же бѣ́ша внѣ́ гра́да: и соизво́лиша ему́.

И собра́ мно́го люді́й, и заключи́ во́ды исто́чниковъ и пото́къ теку́щь посредѣ́ гра́да, глаго́ля: да не прiи́детъ ца́рь Ассирі́йскiй, и обря́щетъ во́дъ мно́го, и укрѣпи́тся.

И укрѣпи́ся езекі́а, и созда́ вся́ стѣ́ны, я́же бы́ша разсы́паны, и столпы́, и отвнѣ́ предстѣ́нiе и́но, и укрѣпи́ разруше́нная гра́да дави́дова, и угото́ва ору́жiя мно́га:

и поста́ви нача́лники бра́немъ надъ людьми́, и собра́шася къ нему́ на пло́щадь вра́тъ де́бри, и глаго́ла въ сердца́ и́хъ глаго́ля:

укрѣпи́теся и мужа́йтеся и не устраша́йтеся, ниже́ ужаса́йтеся от лица́ царя́ Ассирі́йска и от лица́ всего́ мно́жества, е́же съ ни́мъ: я́ко мно́жайшiи съ на́ми су́ть не́же съ ни́мъ:

съ ни́мъ мы́шца плотска́я, съ на́ми же Госпо́дь Бо́гъ на́шъ, е́же спаса́ти и побора́ти на бра́ни на́шей. И укрѣпи́шася лю́дiе словесы́ езекі́и царя́ Иу́дина.

И по си́хъ посла́ сеннахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй рабы́ своя́ во Иерусали́мъ, са́мъ же со всѣ́ми во́и свои́ми обстоя́ше лахи́съ, и посла́ ко езекі́и царю́ Иу́дину и ко всему́ Иу́дѣ, и́же во Иерусали́мѣ, глаго́ля:

сiя́ глаго́летъ сеннахири́мъ ца́рь Ассирі́йскiй: на что́ вы́ упова́ете и сѣди́те во обстоя́нiи во Иерусали́мѣ?

ни ли езекі́а прельща́етъ ва́съ, да преда́стъ вы́ въ сме́рть и въ гла́дъ и жа́жду, глаго́ля: Госпо́дь Бо́гъ на́шъ спасе́тъ на́съ от руки́ царя́ Ассирі́йска?

не се́й ли е́сть езекі́а, и́же разори́ олтари́ его́ и вы́шняя его́, и повелѣ́ Иу́дѣ и живу́щымъ во Иерусали́мѣ, глаго́ля: олтаре́мъ предъ олтаре́мъ си́мъ покланя́йтеся и въ не́мъ кади́те ѳимiа́мъ?

или́ не вѣ́сте сего́, что́ а́зъ сотвори́хъ и отцы́ мои́ всѣ́мъ лю́демъ земли́? еда́ могу́ще возмого́ша бо́зи язы́ковъ всея́ земли́ изба́вити лю́ди своя́ от руки́ моея́?

кто́ во всѣ́хъ бозѣ́хъ язы́ковъ си́хъ, и́хже искорени́ша отцы́ мои́? еда́ возмого́ша изба́вити лю́ди своя́ от руки́ моея́, и ка́ко мо́жетъ Бо́гъ ва́шъ изба́вити ва́съ от руки́ моея́?

ны́нѣ у́бо да не прельща́етъ ва́съ езекі́а и да не твори́тъ ва́съ упова́ти по сему́, и не вѣ́руйте ему́: а́ще бо ни еди́нъ бо́гъ вся́каго язы́ка и ца́рства возмо́же изба́вити лю́ди своя́ от руки́ моея́ и от руку́ оте́цъ мои́хъ, то́ ниже́ Бо́гъ ва́шъ возмо́жетъ изба́вити ва́съ от руки́ моея́.

И и́на [мно́га] глаго́лаша раби́ его́ проти́ву Го́спода Бо́га и проти́ву езекі́и раба́ его́.

И посла́нiя написа́ поноша́я Го́спода Бо́га Изра́илева, и рече́ на́нь, глаго́ля: я́коже бо́зи язы́къ земли́ не мого́ша изба́вити люді́й свои́хъ от руки́ моея́, та́ко ниже́ Бо́гъ езекі́инъ изба́витъ лю́ди своя́ от руки́ моея́.

И возопи́ во́племъ вели́кимъ язы́комъ Иуде́йскимъ къ лю́демъ, и́же сѣдя́ху на стѣна́хъ Иерусали́млихъ, да у́страши́тъ и́хъ и ужаси́тъ, и во́зметъ гра́дъ:

и глаго́ла на Бо́га Иерусали́мля, я́коже и на бого́въ люді́й земли́, дѣла́ ру́къ человѣ́ческихъ.

И помоли́ся езекі́а ца́рь и Иса́iа сы́нъ Амо́совъ проро́къ о си́хъ, и возопи́ша на небо.

И посла́ Госпо́дь а́нгела, и порази́ всѣ́хъ муже́й хра́брыхъ и бра́нниковъ, и нача́лниковъ и воево́дъ въ полцѣ́хъ царя́ Ассирі́йска: и возврати́ лице́ его́ со стыдо́мъ на зе́млю его́, и прiи́де въ до́мъ бо́га своего́, и сы́нове его́ изше́дшiи изъ чре́ва его́ погуби́ша его́ мече́мъ.

И спасе́ Госпо́дь езекі́ю и обита́ющихъ во Иерусали́мѣ от руки́ сеннахири́ма царя́ Ассирі́йска и от руку́ всѣ́хъ, и подаде́ и́мъ поко́й о́крестъ.

И мно́зи приноша́ху да́ры Го́споду во Иерусали́мъ и дая́нiя езекі́и царю́ Иу́дину, и возвы́шенъ бы́сть предъ очесы́ всѣ́хъ язы́ковъ по си́хъ.

Во дне́хъ о́ныхъ разболѣ́ся езекі́а да́же до сме́рти и помоли́ся ко Го́споду: и услы́ша его́ и даде́ ему́ зна́менiе.

И не по воздая́нiю, е́же даде́ ему́, воздаде́ езекі́а, но вознесе́ся се́рдце его́, и бы́сть на него́ гнѣ́въ и на Иу́ду и на Иерусали́мъ.

И смири́ся езекі́а от высоты́ се́рдца своего́ са́мъ и живу́щiи во Иерусали́мѣ, и не прiи́де на ни́хъ гнѣ́въ Госпо́день во дни́ езекі́ины.

И бы́сть езекі́еви бога́тство и сла́ва мно́га зѣло́: и сокро́вища себѣ́ собра́ сребра́ и зла́та и ка́менiя честна́го, и арома́ты, и ору́жiя храни́лницы, и сосу́ды драгоцѣ́нны,

и жи́тницы жи́тъ, пшени́цы и вина́ и еле́а, и се́ла, и я́сли вся́кому скоту́, и огра́ды стадо́мъ,

и гра́ды, я́же созда́ себѣ́, и строе́нiя овца́мъ и воло́мъ мно́жество: зане́ даде́ ему́ Госпо́дь собра́нiя мно́га зѣло́.

То́й езекі́а загради́ исхо́дъ воды́ гео́на вы́шняго и проведе́ ю́ въ ни́зъ къ полу́дню гра́да дави́дова. И преуспѣ́ езекі́а во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ свои́хъ.

И та́ко посло́мъ князе́й от Вавило́на, и́же по́слани бя́ху къ нему́, да вопро́сятъ его́ о чудеси́, е́же случи́ся на земли́, оста́ви его́ Госпо́дь, да иску́ситъ его́ увѣ́дати, я́же въ се́рдцы его́.

Про́чая же слове́съ езекі́иныхъ, и щедро́ты его́, се́, пи́сана су́ть въ проро́чествѣ Иса́iи проро́ка сы́на Амо́сова и въ кни́зѣ царе́й Иу́диныхъ и Изра́илевыхъ.

И у́спе езекі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ на восхо́дѣхъ гробо́въ сыно́въ дави́довыхъ: и сла́ву и че́сть да́ша ему́ въ сме́рти его́ ве́сь Иу́да и живу́щiи во Иерусали́мѣ. И воцари́ся Манассі́а сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Синодальный

1 Благочестивое царствование Озии в Иудее; 6 его победы над Филистимлянами, Аравитянами и Аммонитянами и его постройки; 16 поражен проказою за курение фимиама на алтаре; 21 прокаженный Озия живет в отдельном доме, и Иоафам управляет народом вместо него.

И взял весь народ Иудейский Озию, которому было шестнадцать лет, и поставили его царем на место отца его Амасии.

Он обстроил Елаф и возвратил его Иудее, после того как почил царь с отцами своими.

Шестнадцати лет был Озия, когда воцарился, и пятьдесят два года царствовал в Иерусалиме; имя матери его Иехолия из Иерусалима.

И делал он угодное в очах Господних точно так, как делал Амасия, отец его;

и прибегал он к Богу во дни Захарии, поучавшего страху Божию; и в те дни, когда он прибегал к Господу, споспешествовал ему Бог.

И он вышел и сразился с Филистимлянами, и разрушил стены Гефа и стены Иавнеи и стены Азота; и построил города в области Азотской и у Филистимлян.

И помогал ему Бог против Филистимлян и против Аравитян, живущих в Гур-Ваале, и против Меунитян;

и давали Аммонитяне дань Озии, и дошло имя его до пределов Египта, потому что он был весьма силен.

И построил Озия башни в Иерусалиме над воротами уго́льными и над воротами долины и на углу, и укрепил их.

И построил башни в пустыне, и иссек много водоемов, потому что имел много скота, и на низменности и на равнине, и земледельцев и садовников на горах и на Кармиле, ибо он любил земледелие.

Было у Озии и войско, выходившее на войну отрядами, по счету в списке их, составленном рукою Иеиела писца и Маасеи надзирателя, под предводительством Ханании, одного из главных сановников царских.

Все число глав поколений, из храбрых воинов, было две тысячи шестьсот,

и под рукою их военной силы триста семь тысяч пятьсот, вступавших в сражение с воинским мужеством, на помощь царю против неприятеля.

И заготовил для них Озия, для всего войска, щиты и копья, и шлемы и латы, и луки и пращные камни.

И сделал он в Иерусалиме искусно придуманные машины, чтоб они находились на башнях и на углах для метания стрел и больших камней. И пронеслось имя его далеко, потому что он дивно оградил себя и сделался силен.

Но когда он сделался силен, возгордилось сердце его на погибель его, и он сделался преступником пред Господом Богом своим, ибо вошел в храм Господень, чтобы воскурить фимиам на алтаре кадильном.

И пошел за ним Азария священник, и с ним восемьдесят священников Господних, людей отличных,

и воспротивились Озии царю и сказали ему: не тебе, Озия, кадить Господу; это дело священников, сынов Аароновых, посвященных для каждения; выйди из святилища, ибо ты поступил беззаконно, и не [будет] тебе это в честь у Господа Бога.

И разгневался Озия, – а в руке у него кадильница для каждения; и когда разгневался он на священников, проказа явилась на челе его, пред лицем священников, в доме Господнем, у алтаря кадильного.

И взглянул на него Азария первосвященник и все священники; и вот у него проказа на челе его. И понуждали его выйти оттуда, да и сам он спешил удалиться, так как поразил его Господь.

И был царь Озия прокаженным до дня смерти своей, и жил в отдельном доме и отлучен был от дома Господня. А Иоафам, сын его, начальствовал над домом царским и управлял народом земли.

Прочие деяния Озии, первые и последние, описал Исаия, сын Амоса, пророк.

И почил Озия с отцами своими, и похоронили его с отцами его на поле царских гробниц, ибо говорили: он прокаженный. И воцарился Иоафам, сын его, вместо него.

Успешное царствование Иоафама.

Двадцати пяти лет был Иоафам, когда воцарился, и шестнадцать лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Иеруша, дочь Садока.

И делал он угодное в очах Господних точно так, как делал Озия, отец его, только он не входил в храм Господень, и народ продолжал еще грешить.

Он построил верхние ворота дома Господня, и многое построил на стене Офела;

и города построил на горе Иудейской, и в лесах построил дворцы и башни.

Он воевал с царем Аммонитян и одолел их, и дали ему Аммонитяне в тот год сто талантов серебра и десять тысяч ко́ров пшеницы и ячменя десять тысяч. Это давали ему Аммонитяне и на другой год, и на третий.

Так силен был Иоафам потому, что устроял пути свои пред лицем Господа Бога своего.

Прочие деяния Иоафама и все войны его и поведение его описаны в книге царей Израильских и Иудейских:

двадцати пяти лет был он, когда воцарился, и шестнадцать лет царствовал в Иерусалиме.

И почил Иоафам с отцами своими, и похоронили его в городе Давидовом. И воцарился Ахаз, сын его, вместо него.

1 Нечестивое царствование Ахаза; 5 наказание его царями Сирии и Израиля; 8 пленные Иудеи возвращены сынами Ефрема; 16 Ахаз приобретает помощь Ассирии против Сириян; 22 приносит жертвы богам Дамасским и запирает двери дома Господня.

Двадцати лет был Ахаз, когда воцарился, и шестнадцать лет царствовал в Иерусалиме; и он не делал угодного в очах Господних, как делал Давид, отец его:

он шел путями царей Израильских, и даже сделал литые статуи Ваалов;

и он совершал курения на долине сынов Еннома, и проводил сыновей своих через огонь, подражая мерзостям народов, которых изгнал Господь пред лицем сынов Израилевых;

и приносил жертвы и курения на высотах и на холмах и под всяким ветвистым деревом.

И предал его Господь Бог его в руку царя Сириян, и они поразили его и взяли у него множество пленных и отвели в Дамаск. Также и в руку царя Израильского был предан он, и тот произвел у него великое поражение.

И избил Факей, сын Ремалиин, [царь Израильский,] Иудеев сто двадцать тысяч в один день, людей воинственных, потому что они оставили Господа Бога отцов своих.

Зихрий же, силач из Ефремлян, убил Маасею, сына царя, и Азрикама, начальствующего над дворцом, и Елкану, второго по царе.

И взяли сыны Израилевы в плен у братьев своих, Иудеев, двести тысяч жен, сыновей и дочерей; также и множество добычи награбили у них, и отправили добычу в Самарию.

Там был пророк Господень, имя его Одед. Он вышел пред лице войска, шедшего в Самарию, и сказал им: вот Господь Бог отцов ваших, во гневе на Иудеев, предал их в руку вашу, и вы избили их с такою яростью, которая достигла до небес.

И теперь вы думаете поработить сынов Иуды и Иерусалима в рабы и рабыни себе. А разве на самих вас нет вины пред Господом Богом вашим?

Итак послушайте меня, и возвратите пленных, которых вы захватили из братьев ваших, ибо пламень гнева Господня на вас.

И встали некоторые из начальников сынов Ефремовых: Азария, сын Иегоханана, Берехия, сын Мешиллемофа, и Езекия, сын Шаллума, и Амаса, сын Хадлая, против шедших с войны,

и сказали им: не вводите сюда пленных, потому что грех был бы нам пред Господом. Неужели вы думаете прибавить к грехам нашим и к преступлениям нашим? велика вина наша, и пламень гнева [Господня] над Израилем.

И оставили вооруженные пленных и добычу у военачальников и всего собрания.

И встали мужи, упомянутые по именам, и взяли пленных, и всех нагих из них одели из добычи, – и одели их, и обули их, и накормили их, и напоили их, и помазали их елеем, и посадили на ослов всех слабых из них, и отправили их в Иерихон, город пальм, к братьям их, и возвратились в Самарию.

В то время послал царь Ахаз к царям Ассирийским, чтоб они помогли ему,

ибо Идумеяне и еще приходили, и многих побили в Иудее, и взяли в плен;

и Филистимляне рассыпались по городам низменного края и юга Иудеи и взяли Вефсамис и Аиалон, и Гедероф и Сохо и зависящие от него города, и Фимну и зависящие от нее города, и Гимзо и зависящие от него города, и поселились там.

Так унизил Господь Иудею за Ахаза, царя Иудейского, потому что он развратил Иудею и тяжко грешил пред Господом.

И пришел к нему Феглафелласар, царь Ассирийский, но был в тягость ему, вместо того, чтобы помочь ему,

потому что Ахаз взял сокровища из дома Господня и дома царского и у князей и отдал царю Ассирийскому, но не в помощь себе.

И в тесное для себя время он продолжал беззаконно поступать пред Господом, он – царь Ахаз.

И приносил он жертвы богам Дамасским, думая, что они поражали его, и говорил: боги царей Сирийских помогают им; принесу я жертву им, и они помогут мне. Но они были на падение ему и всему Израилю.

И собрал Ахаз сосуды дома Божия, и сокрушил сосуды дома Божия, и запер двери дома Господня, и устроил себе жертвенники по всем углам в Иерусалиме,

и по всем городам Иудиным устроил высоты для каждения богам иным, и раздражал Господа Бога отцов своих.

Прочие дела его и все поступки его, первые и последние, описаны в книге царей Иудейских и Израильских.

И почил Ахаз с отцами своими, и похоронили его в городе, в Иерусалиме, но не внесли его в гробницы царей Израилевых. И воцарился Езекия, сын его, вместо него.

1 Езекия отворил двери дома Господня и собрал священников и левитов; 12 они очистили дом Господень и внесли обратно сосуды его; 20 начальники подчинились царю, когда священники приносили жертву за грех всего Израиля; 25 всё собрание молилось, когда левиты и певцы славили Господа словами Давида и Асафа; 31 весь народ приносил благодарственные приношения с радостью.

Езекия воцарился двадцати пяти лет, и двадцать девять лет царствовал в Иерусалиме; имя матери его Авия, дочь Захарии.

И делал он угодное в очах Господних точно так, как делал Давид, отец его.

В первый же год царствования своего, в первый месяц, он отворил двери дома Господня и возобновил их,

и велел прийти священникам и левитам, и собрал их на площади восточной,

и сказал им: послушайте меня, левиты! Ныне освятитесь сами и освятите дом Господа Бога отцов ваших, и выбросьте нечистоту из святилища.

Ибо отцы наши поступали беззаконно, и делали неугодное в очах Господа Бога нашего, и оставили Его, и отвратили они лица свои от жилища Господня, и оборотились спиною,

и заперли двери притвора, и погасили светильники, и не сожигали курения, и не возносили всесожжений во святилище Бога Израилева.

И был гнев Господа на Иудею и на Иерусалим, и Он отдал их на позор, на опустошение и на посмеяние, как вы видите глазами вашими.

И вот, пали отцы наши от меча, а сыновья наши и дочери наши и жены наши за это в плену [в земле не своей] доныне.

Теперь у меня на сердце – заключить завет с Господом Богом Израилевым, да отвратит от нас пламень гнева Своего.

Дети мои! не будьте небрежны, ибо вас избрал Господь предстоять лицу Его, служить Ему и быть у Него служителями и возжигателями курений.

И встали левиты: Махаф, сын Амасая, и Иоель, сын Азарии, из сыновей Каафовых; и из сыновей Мерариных: Кис, сын Авдия, и Азария, сын Иегаллелела; и из племени Гирсонова: Иоах, сын Зиммы, и Еден, сын Иоаха;

и из сыновей Елицафановых: Шимри и Иеиел; и из сыновей Асафовых: Захария и Матфания;

и из сыновей Емановых: Иехиел и Шимей; и из сыновей Идифуновых: Шемаия и Уззиел.

Они собрали братьев своих и освятились, и пошли по приказанию царя очищать дом Господень по словам Господа.

И вошли священники внутрь дома Господня для очищения, и вынесли все нечистое, что нашли в храме Господнем, на двор дома Господня, а левиты взяли это, чтобы вынести вон к потоку Кедрону.

И начали освящать в первый день первого месяца, и в восьмой день того же месяца вошли в притвор Господень; и освящали дом Господень восемь дней, и в шестнадцатый день первого месяца кончили.

И пришли в дом к царю Езекии и сказали: мы очистили дом Господень, и жертвенник для всесожжения, и все сосуды его, и стол для хлебов предложения, и все сосуды его;

и все сосуды, которые забросил царь Ахаз во время царствования своего, в беззаконии своем, мы приготовили и освятили, и вот они пред жертвенником Господним.

И встал царь Езекия рано утром и собрал начальников города, и пошел в дом Господень.

И привели семь тельцов и семь овнов, и семь агнцев и семь козлов на жертву о грехе за царство и за святилище и за Иудею; и приказал он сынам Аароновым, священникам, вознести всесожжение на жертвенник Господень.

И закололи тельцов, и взяли священники кровь, и окропили жертвенник, и закололи овнов, и окропили кровью жертвенник; и закололи агнцев, и окропили кровью жертвенник.

И привели козлов за грех пред лице царя и собрания, и они возложили руки свои на них.

И закололи их священники, и очистили кровью их жертвенник для заглаждения грехов всего Израиля, ибо за всего Израиля приказал царь принести всесожжение и жертву о грехе.

И поставил он левитов в доме Господнем с кимвалами, псалтирями и цитрами, по уставу Давида и Гада, прозорливца царева, и Нафана пророка, так как от Господа был устав этот чрез пророков Его.

И стали левиты с музыкальными орудиями Давидовыми и священники с трубами.

И приказал Езекия вознести всесожжение на жертвенник. И в то время, как началось всесожжение, началось пение Господу, при звуке труб и орудий Давида, царя Израилева.

И все собрание молилось, и певцы пели, и трубили трубы, доколе не окончилось всесожжение.

По окончании же всесожжения царь и все находившиеся при нем преклонились и поклонились.

И сказал царь Езекия и князья левитам, чтоб они славили Господа словами Давида и Асафа прозорливца, и они славили с радостью, и преклонялись и поклонялись.

И продолжал Езекия и сказал: теперь вы посвятили себя Господу; приступайте и приносите жертвы и благодарственные приношения в дом Господень. И понесло все собрание жертвы и благодарственные приношения, и всякий, кто расположен был сердцем, – всесожжения.

И было число всесожжений, которые привели собравшиеся: семьдесят волов, сто овнов, двести агнцев – все это для всесожжения Господу.

Других священных жертв было: шестьсот из крупного скота и три тысячи из мелкого скота.

Но священников было мало, и они не могли сдирать кож со всех всесожжений, и помогали им братья их левиты, до окончания дела и доколе освятились прочие священники, ибо левиты были более тщательны в освящении себя, нежели священники.

Притом же всесожжений было множество с туками мирных жертв и с возлияниями при всесожжении. Так восстановлено служение в доме Господнем.

И радовался Езекия и весь народ о том, что Бог так расположил народ, ибо это сделалось неожиданно.

1 Езекия приглашает остаток Израиля в Иерусалим для совершения великой пасхи; 10 большинство Израильтян издевается над гонцами; 13 многочисленное собрание совершает пасху.

И послал Езекия по всей земле Израильской и Иудее, и письма писал к Ефрему и Манассии, чтобы пришли в дом Господень, в Иерусалим, для совершения пасхи Господу Богу Израилеву.

И положили на совете царь и князья его и все собрание в Иерусалиме – совершить пасху во второй месяц,

ибо не могли совершить ее в свое время, потому что священники еще не освятились в достаточном числе и народ не собрался в Иерусалим.

И понравилось это царю и всему собранию.

И определили объявить по всему Израилю, от Вирсавии до Дана, чтобы шли в Иерусалим для совершения пасхи Господу Богу Израилеву, потому что давно не совершали ее, как предписано.

И пошли гонцы с письмами от царя и от князей его по всей земле Израильской и Иудее, и по повелению царя говорили: дети Израиля! обратитесь к Господу Богу Авраама, Исаака и Израиля, и Он обратится к остатку, уцелевшему у вас от руки царей Ассирийских.

И не будьте таковы, как отцы ваши и братья ваши, которые беззаконно поступали пред Господом Богом отцов своих; и Он предал их на опустошение, как вы видите.

Ныне не будьте жестоковыйны, как отцы ваши, покоритесь Господу и приходите во святилище Его, которое Он освятил навек; и служите Господу Богу вашему, и Он отвратит от вас пламень гнева Своего.

Когда вы обратитесь к Господу, тогда братья ваши и дети ваши [будут] в милости у пленивших их и возвратятся в землю сию, ибо благ и милосерд Господь Бог ваш и не отвратит лица от вас, если вы обратитесь к Нему.

И ходили гонцы из города в город по земле Ефремовой и Манассииной и до Завулоновой, но над ними смеялись и издевались.

Однако некоторые из колена Асирова, Манассиина и Завулонова смирились и пришли в Иерусалим.

И над Иудеею была рука Божия, даровавшая им единое сердце, чтоб исполнить повеление царя и князей, по слову Господню.

И собралось в Иерусалим множество народа для совершения праздника опресноков, во второй месяц, – собрание весьма многочисленное.

И встали и ниспровергли жертвенники, которые были в Иерусалиме; и всё, на чем совершаемо было курение [идолам], разрушили и бросили в поток Кедрон;

и закололи пасхального агнца в четырнадцатый день второго месяца. Священники и левиты устыдившись освятились и принесли всесожжения в дом Господень,

и стали на своем месте по уставу своему, по закону Моисея, человека Божия. Священники кропили кровью [принимая ее] из рук левитов.

Так как много было в собрании таких, которые не освятились, то вместо нечистых левиты закололи пасхального агнца, для посвящения Господу.

Многие из народа, большею частью из колена Ефремова и Манассиина, Иссахарова и Завулонова, не очистились; однако же они ели пасху, не по уставу.

Но Езекия помолился за них, говоря: Господь благий да простит каждого, кто расположил сердце свое к тому, чтобы взыскать Господа Бога, Бога отцов своих, хотя и без очищения священного!

И услышал Господь Езекию и простил народ.

И совершили сыны Израилевы, находившиеся в Иерусалиме, праздник опресноков в семь дней, с великим веселием; каждый день левиты и священники славили Господа на орудиях, устроенных для славословия Господа.

И говорил Езекия по сердцу всем левитам, имевшим доброе разумение в служении Господу. И ели праздничное семь дней, принося жертвы мирные и славя Господа Бога отцов своих.

И решило все собрание праздновать другие семь дней, и провели эти семь дней в веселии,

потому что Езекия, царь Иудейский, выставил для собравшихся тысячу тельцов и десять тысяч мелкого скота, и вельможи выставили для собравшихся тысячу тельцов и десять тысяч мелкого скота; и священников освятилось уже много.

И веселились все собравшиеся из Иудеи, и священники и левиты, и все собрание, пришедшее от Израиля, и пришельцы, пришедшие из земли Израильской и обитавшие в Иудее.

И было веселие великое в Иерусалиме, потому что со дней Соломона, сына Давидова, царя Израилева, не бывало подобного сему в Иерусалиме.

И встали священники и левиты, и благословили народ; и услышан был голос их, и взошла молитва их в святое жилище Его на небеса.

1 Разрушение всех остатков идолопоклонства; 2 Езекия восстановил десятины на содержание священников и левитов; 11 комнаты для оставшегося от приношений и его распределение.

И по окончании всего этого, пошли все Израильтяне, там находившиеся, в города Иудейские и разбили статуи, срубили посвященные дерева, и разрушили высоты и жертвенники во всей Иудее и в земле Вениаминовой, Ефремовой и Манассииной, до конца. И потом возвратились все сыны Израилевы, каждый во владение свое, в города свои.

И поставил Езекия череды священников и левитов, по их распределению, каждого при деле своем, священническом или левитском, при всесожжении и при жертвах мирных, для службы, для хваления и славословия, у ворот дома Господня.

И определил царь часть из имущества своего на всесожжения: на всесожжения утренние и вечерние, и на всесожжения в субботы и в новомесячия, и в праздники, как написано в законе Господнем.

И повелел он народу, живущему в Иерусалиме, давать определенное содержание священникам и левитам, чтоб они были ревностны в законе Господнем.

Когда обнародовано было это повеление, тогда нанесли сыны Израилевы множество начатков хлеба, вина, и масла, и меду, и всяких произведений полевых; и десятин из всего нанесли множество.

И Израильтяне и Иудеи, живущие по городам Иудейским, также представили десятины из крупного и мелкого скота и десятины из пожертвований, посвященных Господу Богу их; и наложили груды, груды.

В третий месяц начали класть груды, и в седьмой месяц кончили.

И пришли Езекия и вельможи, и увидели груды, и благодарили Господа и народ Его Израиля.

И спросил Езекия священников и левитов об этих грудах.

И отвечал ему Азария первосвященник из дома Садокова и сказал: с того времени, как начали носить приношения в дом Господень, мы ели досыта, и многое осталось, потому что Господь благословил народ Свой. Из оставшегося составилось такое множество.

И приказал Езекия приготовить комнаты при доме Господнем. И приготовили.

И перенесли туда приношения, и десятины, и пожертвования, со всею точностью. И был начальником при них Хонания левит, и Симей, брат его, вторым.

А Иехиил и Азазия, и Нахаф и Асаил, и Иеримоф и Иозавад, и Елиел и Исмахия, и Махаф и Бенания были смотрителями под рукою Хонании и Симея, брата его, по распоряжению царя Езекии и Азарии, начальника при доме Божием.

Коре, сын Имны, левит, привратник на восточной стороне, был при добровольных приношениях Богу, для выдачи принесенного Господу и важнейших из вещей посвященных.

И под его ведением находились Еден, и Миниамин, и Иешуа, и Шемаия, и Амария и Шехания в городах священнических, чтобы верно раздавать братьям своим части, как большому, так и малому,

сверх списка их, всем мужеского пола от трех лет и выше, всем ходящим в дом Господа для дел ежедневных, для служения их, по должностям их и по отделам их,

и внесенным в список священникам, по поколениям их, и левитам от двадцати лет и выше, по должностям их, по отделам их,

и внесенным в список, со всеми малолетними их, с женами их и с сыновьями их и с дочерями их, – всему обществу, ибо они со всею верностью посвятили себя на священную службу.

И для сынов Аароновых, священников в селениях вокруг городов их, при каждом городе поставлены были мужи поименованные, чтобы раздавать участки всем мужеского пола у священников и всем внесенным в список у левитов.

Вот что сделал Езекия во всей Иудее, – и он делал доброе, и справедливое, и истинное пред лицем Господа Бога своего.

И во всем, что он предпринимал на служение дому Божию и для соблюдения закона и заповедей, помышляя о Боге своем, он действовал от всего сердца своего и имел успех.

1 Сеннахирим, царь Ассирийский, вступил в Иудею, и Езекия укрепляет народ, увещевая довериться Господу; 9 Ассирияне предупреждают Езекию, чтобы он не надеялся на Господа; 16 хулят Бога перед народом; 20 Ассирийцы поражены ангелом Господним, их царь умерщвлен и жители Иерусалима спасены; 24 болезнь Езекии и исцеление; 27 богатства Езекии, его постройки; 32 его смерть и погребение.

После таких дел и верности, пришел Сеннахирим, царь Ассирийский, и вступил в Иудею, и осадил укрепленные города, и думал отторгнуть их себе.

Когда Езекия увидел, что пришел Сеннахирим с намерением воевать против Иерусалима,

тогда решил с князьями своими и с военными людьми своими засы́пать источники воды, которые вне города, и те помогли ему.

И собралось множество народа, и засы́пали все источники и поток, протекавший по стране, говоря: да не найдут цари Ассирийские, придя сюда, много воды [и да не укрепятся].

И ободрился он, и восстановил всю обрушившуюся стену, и поднял ее до башни, и извне построил другую стену, и укрепил Милло в городе Давидовом, и наготовил множество оружия и щитов.

И поставил военачальников над народом, и собрал их к себе на площадь у городских ворот, и говорил к сердцу их, и сказал:

будьте тверды и мужественны, не бойтесь и не страшитесь царя Ассирийского и всего множества, которое с ним, потому что с нами более, нежели с ним;

с ним мышца плотская, а с нами Господь Бог наш, чтобы помогать нам и сражаться на бранях наших. И подкрепился народ словами Езекии, царя Иудейского.

После сего послал Сеннахирим, царь Ассирийский, рабов своих в Иерусалим, – сам он стоял против Лахиса, и вся сила его с ним, – к Езекии, царю Иудейскому, и ко всем Иудеям, которые в Иерусалиме, сказать:

так говорит Сеннахирим, царь Ассирийский: на что вы надеетесь и сидите в крепости в Иерусалиме?

Не обольщает ли вас Езекия, чтобы предать вас смерти от голода и жажды, говоря: Господь Бог наш спасет нас от руки царя Ассирийского?

Не этот ли Езекия разрушил высоты Его и жертвенники Его, и сказал Иудее и Иерусалиму: пред жертвенником единым поклоняйтесь и на нем совершайте курения?

Разве вы не знаете, что сделал я и отцы мои со всеми народами земель? Могли ли боги народов земных спасти землю свою от руки моей?

Кто из всех богов народов, истребленных отцами моими, мог спасти народ свой от руки моей? Как же возможет ваш Бог спасти вас от руки моей?

И ныне пусть не обольщает вас Езекия и не отклоняет вас таким образом; не верьте ему: если не в силах был ни один бог ни одного народа и царства спасти народ свой от руки моей и от руки отцов моих, то и ваш Бог не спасет вас от руки моей.

И еще многое говорили рабы его против Господа Бога и против Езекии, раба Его.

И письма писал он, в которых поносил Господа Бога Израилева и говорил против Него такие слова: как боги народов земных не спасли народов своих от руки моей, так Бог Езекии не спасет народа Своего от руки моей.

И кричали громким голосом на Иудейском языке к народу Иерусалимскому, который был на стене, чтоб устрашить его и напугать его, и взять город.

И говорили о Боге Иерусалима, как о богах народов земли, – изделии рук человеческих.

И помолился царь Езекия и Исаия, сын Амосов, пророк, и возопили к небу.

И послал Господь Ангела, и он истребил всех храбрых и главноначальствующего и начальствующих в войске царя Ассирийского. И возвратился он со стыдом в землю свою; и когда пришел в дом бога своего, – исшедшие из чресл его поразили его там мечом.

Так спас Господь Езекию и жителей Иерусалима от руки Сеннахирима, царя Ассирийского, и от руки всех и оберегал их отовсюду.

Тогда многие приносили дары Господу в Иерусалим и дорогие вещи Езекии, царю Иудейскому. И он возвеличился после сего в глазах всех народов.

В те дни заболел Езекия смертельно. И помолился Господу, и Он услышал его и дал ему знамение.

Но не воздал Езекия за оказанные ему благодеяния, ибо возгордилось сердце его. И был на него гнев Божий и на Иудею, и на Иерусалим.

Но как смирился Езекия в гордости сердца своего, – сам и жители Иерусалима, то не пришел на них гнев Господень во дни Езекии.

И было у Езекии богатства и славы весьма много, и хранилище он сделал у себя для серебра и золота, и камней драгоценных, и для ароматов и щитов, и для всяких драгоценных сосудов;

и кладовые для произведений земли, для хлеба, вина и масла, и стойла для всякого рода скота, и дворы для стад.

И города построил себе. И стад мелкого и крупного скота было у него множество, потому что дал ему Бог весьма большое имущество.

Он же, Езекия, запер верхний проток вод Геона и провел их вниз к западной стороне города Давидова. И действовал успешно Езекия во всяком деле своем.

Только при послах царей Вавилонских, которые присылали к нему спросить о знамении, бывшем на земле, оставил его Бог, чтоб испытать его и открыть все, что у него на сердце.

Прочие деяния Езекии и добродетели его описаны в видении Исаии, сына Амосова, пророка, и в книге царей Иудейских и Израильских.

И почил Езекия с отцами своими, и похоронили его над гробницами сыновей Давидовых, и почесть воздали ему по смерти его все Иудеи и жители Иерусалима. И воцарился Манассия, сын его, вместо него.

Грузинский

Языки

გამოიყვანა იუდას მთელმა ხალხმა ყუზიაჰუ, თექვსმეტი წლის ყმაწვილი, და მამამისის, ამაციაჰუს, ნაცვლად გაამეფეს.

მან აღადგინა ელოთი და დაუბრუნა იუდას. მერე განისვენა მეფემ მამა-პაპასთან.

თექვსმეტი წლის იყო ეუზიაჰუ, რომ გამეფდა, და ორმოცდათორმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო იექალია, იერუსალიმელი.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც ამაციაჰუ, მამამისი, იქცეოდა.

ეძიებდა ღმერთს, ვიდრე ცოცხალი იყო ზაქარია წინასწარმეტყველი, საღვთო ხილვების მეცნაური. ვიდრე ეძებდა უფალს, ღმერთიც შეეწეოდა მას.

გადიოდა და ებრძოდა ფილისტიმელებს. დაანგრია გათის, იაბნესა და აშდოდის კედლები. ქალაქები გააშენა აშდოდში და ფილისტიმელებში.

ღმერთი შეეწეოდა ფილისტიმელების, არაბების, გურ-ბაყალის მცხოვრებთა და მეყუნელთა წინააღმდეგ.

ყამონელნი ძღვენს უგზავნიდნენ ყუზიაჰუს და მისმა სახელმა ეგვიპტის საზღვრებამდე მიაღწია, რადგან მეტად გაძლიერდა იგი.

ააგო ყუზიაჰუმ იერუსალიმშიკოშკები კუთხის კარიბჭეზე, ველის კარიბჭეზე და კუთხეში და გაამაგრა.

ააგო კოშკები უდაბნოშიც და უამრავი ჭა ამოიყვანა, რადგან ბევრი ხარ-ძროხა ჰყავდა დაბლობში და ვაკეზე. მიწისმუშაკნი და მევენახენი კი მთებში და ქარმელში ჰყავდა, რადგან მიწის მოყვარული იყო.

ყუზიაჰუს მებრძოლი ჯარი ჰყავდა, რომელიც გუნდ-გუნდად გამოდიოდა ომში და აღნუსხული იყო მათი რიცხვის მიხედვით იეყიელ მწერლისა და მაყასიაჰუ ზედამხედველის ხელით, და ხანანიას, მეფის ერთ-ერთი კარისკაცის, ხელმძღვანელობით.

მამისსახლთა თავკაცების, მაგარ ვაჟკაცთა, სრული რიცხვი იყო ორიათას ექვსასი,

მათ ხელში იყო სამასშვიდიათას ხუთას კაციანი ლაშქარი, რომელიც თავგამოდებით იბრძოდა მეფის დასახმარებლად მტრების წინააღმდეგ.

დაუმზადა ყუზიაჰუმ მთელ ლაშქარს ფარები, შუბები, მუზარადები, ჯაჭვის პერანგები, მშვილდები და შურდულის ქვები.

გააკეთა იერუსალიმში გამომგონებლის მიერ გამოგონებული მანქანები, რომ დაედგათ კოშკებზე და კუთხეებში დიდრონი ისრებისა და ლოდების სატყორცნად. შორს გაითქვა სახელი, რადგან საკვირველად იყო შეწევნილი, ვიდრე არ გაძლიერდა.

როცა გაძლიერდა ყუზიაჰუ, გადიდგულდა და თავისდა დასაღუპავად შესცოდა უფალს, თავის ღმერთს, რადგან შევიდა უფლის ტაძარში საკმევლის საკმევად სამსხვერპლოზე.

მას მიჰყვა მღვდელი ყაზარიაჰუ უფლის მღვდლების, ოთხმოცი ვაჟკაცის თანხლებით.

წინ გადაუდგნენ მეფე ყუზიაჰუს და უთხრეს: შენ არ გეკუთვნის ყუზიაჰუ, უფლისათვის კმევა, არამედ მღვდლებს, აარონიანებს, რომელნიც მკმევლებად არიან ნაკურთხნი. გამოდი საწმიდარიდან! რადგან შესცოდე და პატივად არ ჩაგეთვლება უფლისგან, შენი ღმერთისგან.

განრისხდა ყუზიაჰუ, ხელში კი საცეცხლური ეჭირა საკმევად, და როცა განურისხდა მღვდლებს, კეთრი გამოაჩნდა შუბლზე მღვდლების წინაშე, უფლის სახლში, საკმევლის სამსხვერპლოსთან.

მიიხედეს მისკენ ყაზარიაჰუ მღვდელმთავარმა და ყველა მღვდელმა და, აჰა, შუბლზე კეთრი აქვს. სასწრაფოდ გამოიყვანეს იქიდან. თვითონაც ჩქარობდა გამორიდებას, რადგან უფალმა დაჰკრა მას.

სიკვდილამდე კეთროვანი იყო მეფე ეუზიაჰუ, ცხოვრობდა ცალკე სახლში, როგორც კეთროვანი, რადგან მოკვეთილი იყო უფლის სახლიდან. მისი ძე იოთამი კი მეფის სახლს განაგებდა და განიკითხავდა ქვეყნის ერს.

ყუზიაჰუს დანარჩენი ამბები - პირველნი და უკანასკნელნი აღწერა წინასწარმეტყველმა ესაიამ, ამოცის ძემ.

განისვენა ყუზიამ თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს იგი თავისი მამა-პაპის გვერდით, მეფეთა სამარხავ მინდორზე, რადგან ამბობდნენ: კეთროვანიაო. მის ნაცვლად მისი ძე იოთამი გამეფდა.

ოცდახუთი წლის იყო იოთამი, რომ გამეფდა და თექვსმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო ერუში, ცადოკის ასული.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც მამამისი ყუზიაჰუ იქცეოდა. ოღონდ უფლის ტაძარში არ შესულა. ხალხი კი ძველებურად სცოდავდა.

ააგო უფლის სახლის ზემო კარიბჭე და ყოფელის კედელიც ბევრგან აღადგინა.

იუდას მთაზე ქალაქები ააშენა, ტყეებში კი ციხესიმაგრეები და კოშკები.

ყამონიანთა მეფეს ებრძოდა და სძლია მას. ყამონიანებმა იმ წელს ასი ქანქარი ვერცხლი, ათიათასი ქორი ხორბალი და ქერი მისცეს. ამდენსავე აძლევდნენ ყამონიანები მეორე და მესამე წელს.

გაძლიერდა იოთამი, რადგან თავის გზებს უფლის, თავისი ღმერთის, წინაშე წარმართავდა.

იოთამის დანარჩენი ამბები, ყველა მისი ომი და ნამოქმედარი ჩაწერილია იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნში.

ოცდახუთი წლის იყო, როცა გამეფდა და თექვსმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში.

განისვენა იოთამმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს დავითის ქალაქში. მის ნაცვლად მისი ძე ახაზი გამეფდა.

ოცი წლისა იყო ახაზი, როცა გამეფდა და თექვსმეტი წელი იმეფა იერუსალიმში. არ იქცეოდა ისე სწორად უფლის თვალში, როგორც მამამისი დავითი.

დადიოდა ისრაელის მეფეთა გზით. ბაალების ქანდაკებებიც კი ჩამოასხა.

საკმეველს აკმევდა ბენ-ჰიმონის ველზე. ცეცხლში ატარებდა თავის შვილებს იმ წარმართთა ბილწი ჩვეულებისამებრ, რომელნიც აჰყარა უფალმა ისრაელიანთაგან.

მსხვერპლს სწირავდა და საკმეველს აკმევდა გორაკებზე, ბორცვებზე და ყოველი ხემხვივანის ქვეშ.

და ჩააგდო იგი უფალმა, მისმა ღმერთმა, არამის მეფის ხელში. დაამარცხეს იგი, მრავალნი დაატყვევეს და დამასკოში წაასხეს. გარდა ამისა, ჩააგდო იგი ისრაელის მეფის ხელშიც, რომელმაც სასტიკად დაამარცხა.

ფეკად რემელიაჰუს ძემ ერთ დღეში ას ოცი ათასი ამოხოცა იუდაში - ყველა კარგი ვაჟკაცი. რადგან მიატოვეს უფალი, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი.

ზიქრიმ, ეფრემელმა გოლიათმა, დახოცა: მაყასიაჰუ უფლისწული, სახლთუხუცესი ყაზრიკამი და ელკანა, მეფის მეორე კაცი.

წაასხეს ტყვედ ისრაელიანებმა თავიანთ მოძმეთაგან ორასი ათასი დიაცი, ვაჟი და ასული. დიდძალი ნადავლი წაართვეს და სამარიაში მიიტანეს ნაალაფარი.

იყო იქ უფლის წინასწარმეტყველი, სახელად ყოდედი. გამოვიდა სამარიაში დაბრუნებული ლაშქრის წინაშე და უთხრა: აჰა, განრისხებულია უფალი, თქვენი მამა-პაპის ღმერთი იუდაზე, ხელში ჩაგიგდოთ იგი და თქვენც ამოწყვიტეთ ისინი ისეთი სიცოფით, რომელიც ცას მისწვდა.

ახლა კი ფიქრობთ, რომ ყმებად და მხევლებად გაიხადოთ იუდიანები და იერუსალიმი! განა თქვენ არა გაქვთ დანაშაული უფლის, თქვენი ღმერთის წინაშე?

ახლა კი გამიგონეთ და დააბრუნეთ ტყვეები, თქვენი მოძმეებისგან რომ წამოასხით, თორემ უფლის რისხვა დაგატყდებათ.

წინ აღუდგნენ ეფრემიანთა თავკაცები - ყაზარიაჰუ იეჰოხანანის ძე, ბერექიაჰუ მეშილემოთის ძე, იეხიზკიაჰუ შალუმის ძე და ყამასა ხალდაის ძე ომიდან მოსულთ.

უთხრეს: ნუ შემოიყვანთ აქ ტყვეებს, რადგან დანაშაული გვაქვს უფლის წინაშე ჩადენილი, თქვენ კი გინდათ, რომ კიდევ შემატოთ ჩვენს ცოდვებს და დანაშაულებს. რადგან დიდია ჩვენი დანაშაული და რისხვა ისრაელზე.

მიატოვეს მხედრებმა ტყვეები და ნაალაფარი სარდლებისა და კრებულის წინაშე.

ადგნენ სახელებით მოხსენებული ეს კაცები, მოკიდეს ხელი ტყვეებს და, ვინც კი შიშველი იყო მათგან, ყველა შემოსეს იმ ნაალაფარიდან. შემოსეს და ფეხზე ჩააცვეს, აჭამეს და ასვეს. ზეთი სცხეს, მერე სხედრებზე შესხეს ყველა დაუძლურებული და მიაცილეს იერიხონამდე, პალმების ქალაქამდე, მათ მოძმეებამდე. თვითონ კი სამარიაში დაბრუნდნენ.

იმ დროს მეფე ახაზმა მოციქულები გაუგზავნა აშურის მთავრებს, რათა დახმარება გაეწიათ მისთვის.

კვლავ მოვიდნენ ედომელები, დაამარცხეს იუდა და ტყვეები წაასხეს.

ფილისტიმელებიც მოედვნენ დაბლობისა და იუდას სამხრეთის ქალაქებს. დაიპყრეს ბეთ-შემეში, აიალონი, გადეროთი, სოქო და მისი დაბები, თიმანა და მისი დაბები, გიმზო და მისი დაბები, და იქ დასახლდნენ.

ასე დაამდაბლა უფალმა იუდა ახაზის, ისრაელის მეფის გამო, რადგან გარყვნა მან იუდა და ცოდვით სცოდავდა უფალს.

მიუხდა მას თიგლათფალასარი, აშურის მეფე, და შეავიწროვა იგი დახმარების ნაცვლად.

რადგან გაძარცვა ახაზმა უფლის სახლი, მეფის სახლი, და მთავრები, და მისცა აშურის მეფეს, მაგრამ არა თავისდა შესაწევად.

თავისი გასაჭირის ჟამს უფრო სცოდავდა უფლის წინაშე მეფე ახაზი.

მსხვერპლს სწირავდა დამასკოს ღმერთებს, რომელთაც დასცეს იგი, და ამბობდა: არამის მეფეთა ღმერთებია მათი შემწენი, შევწირავ მათ მსხვერპლს და მეც შემეწევიანო. მაგრამ ისინი მისი და მთელი ისრაელის დასამხობად იყვნენ.

მოაგროვა ახაზმა უფლის სახლის ჭურჭლეული და დალეწა უფლის სახლის ჭურჭლეული, დაგმანა უფლის სახლის კარები და სამსხვერპლოები დაიდგა იერუსალიმის ყველა კუთხეში.

იუდას ყველა ქალაქში გორაკები გამართა ღმერთებისთვის საკმევლის საკმევად და განარისხა უფალი, თავისი მამა-პაპის ღმერთი.

დანარჩენი მისი ამბები და ყოველი მისი მოქმედება - პირველნი და უკანასკნელნი, იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი.

განისვენა ახაზმა თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს ქალაქ იერუსალიმში, ოღონდ ისრაელის მეფეთა სამარხში არ შეუსვენებიათ. მის ნაცვლად მისი ძე, იეხიზკიაჰუ გამეფდა.

იეხიზკიაჰუ ოცდახუთი წლის გამეფდა და ოცდაცხრა წელი იმეფა იერუსალიმში. დედამისი იყო, აბია, ზაქარიას ასული.

სწორად იქცეოდა უფლის თვალში, როგორც დავითი, მამამისი, იქცეოდა.

მან თავისი მეფობის პირველსავე წელს, პირველ თვეში, გააღო უფლის სახლის კარებები და განაახლა ისინი.

მოიყვანა მღვდლები, ლევიანები, და აღმოსავლეთის მოედანზე მოუყარა თავი.

უთხრა მათ: მისმინეთ, ლევიანებო! ახლა კი განიწმიდენით და განწმიდეთ უფლის, თქვენი მამა-პაპის ღმერთის სახლი, გამოიტანეთ უწმიდურება საწმიდრიდან.

შესცოდა ჩვენმა მამა-პაპამ, ბოროტად მოიქცა უფლის, ჩვენი ღმერთის თვალში, მიატოვა იგი, პირი მოარიდა უფლის სავანეს და ზურგი შეაქცია.

დაგმანა კარიბჭის კარებები და ჩააქრო სასანთლენი, აღარც საკმეველი აკმია და აღარც აღსავლენი აღუვლინა საწმიდარში ისრაელის ღმერთს.

უფლის რისხვა დაატყდა იუდასა და იერუსალიმს, გახადა იგი შესარცხვენად, მოსაოხრებლად და დასასტვენად, როგორც თქვენი თვალით ხედავთ.

აჰა, მახვილით დაეცა ჩვენი მამა-პაპა. ჩვენი ვაჟები, ასულები და ცოლები ტყვეობაში არიან ამის გამო.

ახლა გულით მწადია აღთქმა დავუდო უფალს, ისრაელის ღმერთს, რათა მიაქციოს ჩვენგან თავისი რისხვა.

ჩემო შვილებო! ნუ იქნებით დაუდევარნი, რადგან თქვენ ამოგირჩიათ უფალმა, რათა თავის წინაშე დაეყენებინეთ, რომ სამსახური გაგეწიათ, მისი მსახურები და საკმევლის მკმეველები ყოფილიყავით.

ადგნენ ლევიანები: მახათ ყამასაის ძე, იოელ ყაზარიაჰუს ძე - კეჰათიანთაგან. მერარიანთაგან: კიში, ძე ყაბდისა და ყაზარიაჰუ, ძე იეჰალელელისა. გერშუნიანთაგან: იოახ ზიმას ძე და ყედენ იოახის ძე.

ელიცაფანიანთაგან: შიმრი და იეყიელი. ასაფიანთაგან: ზაქარია და მათანია.

ჰემანიანთაგან: იეხიელი და შიმყი. იედუთუნიანთაგან: შემაყია და ყუზიელი.

შეკრიბეს თავიანთი მოძმენი და განწმიდეს. მივიდნენ, როგორც მეფემ ბრძანა, უფლის სიტყვის მიხედვით, უფლის სახლის დასასუფთავებლად.

შევიდნენ მღვდლები უფლის სახლის შიდაში დასასუფთავებლად და გამოხვეტეს ყოველგვარი არაწმიდა, რაც კი უფლის ტაძარსა და უფლის სახლის ეზოში ჰპოვეს. გამოიტანეს ლევიანებმა გარეთ კედრონის ხევში გადასაყრელად.

პირველი თვის პირველ დღეს დაიწყეს განწმედა. თვის მერვე დღეს კი უფლის კარიბჭეს მიადგნენ. რვა დღე წმედდნენ უფლის სახლს და პირველი თვის მეთექვსმეტე დღეს მოათავეს.

შევიდნენ შიდაში მეფე იეხიზკიაჰუსთან და მოახსენეს: გავასუფავეთ უფლის მთელი სახლი, აღსავლენის სამსხვერპლო და მთელი მისი ჭურჭლეული, საწირი პურის მაგიდა და მთელი მისი ჭურჭლეული.

ასევე ყველა ის ჭურჭელი, რომელიც მეფე ახაზმა თავის მეფობაში უპატიოჰყო თავისი ურჯულოებით, ჩვენ მოვამზადეთ და წმიდავყავით. და, აჰა, უფლის სამსხვერპლოს წინ აწყვია ისინი.

დილაადრიანად ადგა მეფე იეხიზკიაჰუ, შეყარა ქალაქის თავები და უფლის სახლში ავიდა.

შვიდი კურატი, შვიდი ცხვარი, შვიდი ბატკანი და შვიდი თხა მიიყვანეს სამეფოს, საწმიდარისა და იუდას ცოდვისთვის. აარონიანებს, მღვდლებს, უბრძანა აღევლინათ უფლის სამსხვერპლოზე.

დაკლეს ხარები და აიღეს მღვდლებმა სისხლი და სამსხვერპლოს ასხურეს. დაკლეს ცხვრები და სისხლი სამსხვერპლოს ასხურეს. დაკლეს ბატკნები და სისხლი სამსხვერპლოს ასხურეს.

მორეკეს ცოდვის თხები მეფისა და კრებულის წინაშე და ხელები დაადეს მათ.

დაკლეს ისინი მღვდლებმა და გაწმიდეს მათი სისხლით სამსხვერპლო მთელი ისრაელის ცოდვების დასაფარავად. რადგან მთელი ისრაელისთვის ბრძანა მეფემ აღსავლენი და ცოდვის მსხვერპლი.

დააყენა ლევიანები უფლის სახლში წინწილებით, ქნარებითა და ბობღნებით, დავითისა და გადის, მეფის მისნის, და ნათან წინასწარმეტყველის მიერ დადგენილი წესის მიხედვით, რადგან ეს წესი უფლის მიერ იყო დადგენილი, მისი წინასწარმეტყველების ხელით.

ლევიანები დავითის საკრავებით დადგნენ, მღვდლები კი საყვირებით.

ბრძანება გასცა იეხიზკიაჰუმ, რომ აღევლინათ აღსავლენი სამსხვერპლოზე. როგორც კი დაიწყო აღსავლენის აღვლენა, მაშინვე გაისმა უფლის საგალობელი საყვირების ხმა დავით ისრაელის მეფის საკრავების თანხლებით.

მთელი კრებული თაყვანს სცემდა, მგალობელნი გალობდნენ და საყვირები ხმიანობდნენ. ასე გრძელდებოდა აღსავლენის დამთავრებამდე.

აღსავლენს რომ მორჩნენ, მეფემ და ყველამ, მასთან მყოფმა, მუხლი მოიყარეს და თაყვანი სცეს.

მეფე იეხიზკიაჰუმ და მთავრებმა უთხრეს ადამიანებს, რომ ედიდებინათ უფალი დავითისა და ასაფ მისნის სიტყვებით. ისინიც სიხარულით აქებდნენ, მუხლს იდრეკდნენ და თაყვანს სცემდნენ.

მიუგო იეხიზკიაჰუმ და თქვა: ახლა თქვენ ხელი ავსებული გაქვთ უფლისათვის. მოდით, მოიყვანეთ საკლავები და სამადლობელნი უფლის სახლში. კრებუღმა საკლავები და სამადლობელნი მოიყვანა, ხოლო ვინც გულუხვობა გამოიჩინა - აღსავლენი.

იმ აღსავლენთა რიცხვი, კრებულმა რომ მოიყვანა, იყო: სამოცდაათი ხარი, ასი ცხვარი, ორასი ბატკანი. ყოველივე ეს უფლისათვის იყო აღსავლენად.

სულ შეწირული იქნა: ექვსასი ხარი და სამიათასი ცხვარი.

ოღონდ ცოტანი იყვნენ მღვდლები და აღარ შეეძლოთ ყველა აღსავლენის გატყავება, ამიტომ მათი მოძმე ლევიანები ეხმარებოდნენ მათ, ვიდრე საქმე არ მოთავდა და მღვდლები არ გაინათლნენ, რადგან ლევიანები უფრო გულმოდგინობდნენ გასანათლავად, ვიდრე მღვდლები.

თანაც აღსავლენი უამრავი იყო სამადლობელი მსხვერპლის ლურთებითა და აღსავლენის საღვრელებითურთ. ასე განახლდა უფლის სახლის სამსახური.

გაიხარა იეხიზკიაჰუმ და მთელმა ერმა იმის გამო, რაც ერს მოუმზადა უფალმა, რადგან მოულოდნელად მოხდა ეს ამბავი.

შეუთვალა იეხიზკიაჰუმ მთელს ისრაელს და იუდას. წერილები მისწერა ეფრემსა და მენაშეს, რათა მოსულიყვნენ უფლის სახლში, იერუსალიმში, უფლისთვის, ისრაელის ღმერთისთვის პასექის გადასახდელად.

გადაწყვიტეს მეფემ, მისმა მთავრებმა და მთელმა კრებულმა იერუსალიმში, რომ პასექი მეორე თვეში გადაეხადათ.

რადგან იმჟამად არ შეეძლო გადახდა, რაკი მღვდლები ჯერ არ იყვნენ განათლულნი და არც საკმარისი რაოდენობის ხალხი არ იყო თავმოყრილი იერუსალიმში.

სწორად ჩაითვალა ეს ამბავი მეფისა და მთელი კრებულის თვალში.

დაადგინეს, ხმა გაევრცელებინათ მთელ ისრაელში ბერშებადან დანამდე, რათა მოსულიყვნენ და პასექი გადაეხადათ უფლისთვის, ისრაელის ღმერთისთვის, იერუსალიმში, რადგან დიდხანს არ გადაეხადათ დაწერილის მიხედვით.

მოიარეს მალემსრბოლებმა მეფისა და მისი მთავრების წერილებით მთელი ისრაელი და იუდა, და მეფის ბრძანებისამებრ გამოუცხადეს: ისრაელიანებო! დაუბრუნდით უფალს, აბრაამის, ისაკის, ისრაელის ღმერთს, და ისიც დაუბრუნდება თქვენს ნატამალს, აშურის მეფეთა ხელს რომ გადაურჩა.

ნუ იქნებით თქვენი მამა-პაპის და მოძმეთა მსგავსნი, რომელთაც შესცოდეს უფალს, თქვენი მამა-პაპის ღმერთს, და მანაც გასწირა ისინი გასაპარტახებლად როგორც ხედავთ.

ახლა მაინც ნუ იქნებით ქედფიცხელნი თქვენი მამა-პაპის მსგავსად. ხელი გაიწოდეთ უფლის მიმართ, მოდით მის საწმიდარში, რომელიც განათლული აქვს სამარადისოდ. ემსახურეთ უფალს, თქვენს ღმერთს, და გაბრუნდება თქვენგან მისი რისხვა.

თუ დაუბრუნდებით უფალს, შებრალებას ჰპოვებენ თქვენი ძმები და შვილები იმათ წინაშე, ვინც ისინი დაატყვევეს, და დააბრუნებენ ამ ქვეყანაში, რადგან მოწყალე და შემბრალეა უფალი, ღმერთი თქვენი. პირს აღარ შეიბრუნებს თქვენგან, თუ დაუბრუნდებით მას.

დადიოდნენ მალემსრბოლნი ქალაქიდან ქალაქში, ეფრემის, მენაშესა და ზებულუნის ქვეყანაში. მაგრამ დასცინოდნენ მათ და აბუჩად იგდებდნენ.

მხოლოდ ზოგიერთნი მოდრკნენ აშერში, მენაშეში და ზებულუნში და მოვიდნენ იერუსალიმს.

იუდაზეც იყო ღვთის ხელი მისთვის ერთი გულის ჩასადებად, რომ შეესრულებინათ, რაც მეფემ და მთავრებმა უბრძანეს, უფლის სიტყვისაებრ.

დიდძალი ხალხი მოაწყდა იერუსალიმს მეორე თვეში უფუარობის დღესასწაულის გადასახდელად, მრავლის უმრავლესი იყო კრებული.

ადგნენ და მოაშორეს სამსხვერპლოები, იერუსალიმში რომ იყო, ასევე ყველაფერი, რაზეც საკმეველი იკმეოდა. აიღეს და კედრონის ხევში გადაყარეს.

დაკლეს პასექი მეორე თვის მეთოთხმეტე დღეს. შერცხვათ მღვდლებსა და ლევიანებს, გაინათლნენ და აღსავლენი მიიტანეს უფლის სახლში.

დადგნენ თავ-თავიანთ ადგილზე, მათი წესისდა მიხედვით, მოსეს, ღვთისკაცის, რჯულის მიხედვით. მღვდლები სისხლს ლევიანთა ხელით ასხურებდნენ.

მრავლად იყვნენ კრებულში გაუნათლავნი, ამიტომ დაკლეს ლევიანებმა პასექები, რათა უფლისათვის გაენათლათ ყოველი არაწმიდა.

თუმცა ხალხის უმრავლესობა, მეტწილად ეფრემიგან, მენაშედან, ისაქარიდან და ზებულუნიდან არ გაწმედილა, მაინც ჭამეს პასექი, დაწერილის საწინააღმდეგოდ. რადგან ასე ილოცა მათთვის იეხიზკიაჰუმ.

უფალმა სახიერმა მიუტევოს ყველას, ვინც განამზადა თავისი გული, რომ მოეძებნა ღმერთი, უფალი, თავისი მამა-პაპის ღმერთი, თუმცა საწმიდარის წესით არ განწმედილა.

უსმინა უფალმა იეხიზკიაჰუს და მიუტევა ხალხს.

ისრაელიანებმა და იმათ, ვინც კი იერუსალიმში იყო, შვიდ დღეს იზეიმეს უფუარობის დღესასწაული, დიდი სიხარულით. ლევიანები და მღვდლები ყოველდღე ადიდებდნენ უფალს უფლის ძლიერი საკრავებით.

გულითადად ელაპარაკა იეხიზკიაჰუ ყველა ლევიანს, რომელიც კეთილი გონებით ემსახურებოდა უფალს. შვიდი დღე ჭამდნენ სადღესასწაულოს, სწირავდნენ სამადლობელ მსხვერპლს და მადლობდნენ უფალს, თავიანთ მამა-პაპის ღმერთს.

გადაწყვატა მთელმა კრებულმა, რომ მომდევნო შვიდი დღეც ეზეიმათ, და ეს შვიდი დღეც სიხარულში გაატარეს,

რადგან იეხიზკიაჰუმ, იუდას მეფემ, კრებულს უბოძა ათასი კურატი და შვიდი ათასი ცხვარი, მთავრებმა კი უბოძეს კრებულს ათასი კურატი, ცხრა ათასი ცხვარი და გაინათლა მრავალი მღვდელი.

ხარობდა იუდას მთელი კრებული, მღვდლები და ლევიანები, ისრაელიდან მოსული მთელი კრებული, ისრაელის ქვეყნიდან მოსული ხიზნები და იუდას მკვიდრნი.

ისეთი დიდი სიხარული სუფევდა იერუსალიმში, რომლის მსგავსი სოლომონ დავითის ძის, ისრაელის მეფის, დღეების მერე არ ყოფილა იერუსალიმში.

წამოდგნენ მღვდლები, ლევიანები და აკურთხეს ერი. შესმენილ იქნა მათი ხმა და აღევლინა მთელი ლოცვა მის წმიდა სამყოფლამდე, ცაში.

ყოველივე ეს რომ დამთავრდა, გავიდა იქ მყოფი მთელი ისრაელი იუდას ქალაქებში და დალეწეს სვეტები, გაჩეხეს აშერები, დაანგრიეს გორაკები და სამსხვერპლოები მთელ იუდაში, ბენიამინში, ეფრემში, მენაშეში, ერთიანად. დაბრუნდა ყველა ისრაელიანი თავთავის სამკვიდრებელში და ქალაქში.

დააყენა იეხეზკიაჰუმ მღვდელთა და ლევიანთა დასები, მათი დასებისდა მიხედვით, თავ-თავიანთი სამსახურის შესასრულებლად, მღვდლებად და ლევიანებად, აღსავლენისა და სამადლობელი მსხვერპლის შესაწირად, უფლის ბანაკის კარიბჭეებში საქებრად და სადიდებლად.

დააწესა მეფის წილი, მისი ქონებიდან, აღსავლენისთვის - დილის და მწუხრის აღსავლენისთვის, შაბათების, ახალმთავრობების და დღესასწაულების აღსავლენისთვის, როგორც უფლის რჯულშია ჩაწერილი.

უბრძანა იერუსალიმში მცხოვრებ ხალხს, რომ თავიანთი წილი გასამრჯელო მიეცათ მღვდლებისთვის და ლევიანებისთვის, რათა მტკიცედ დაეცვათ უფლის რჯული.

როგორც კი ეს ბრძანება გავრცელდა, უხვად მოიტანეს ისრაელიანებმა ფქვილის, ღვინის, ზეთის, თაფლისა და მინდვრის ყველა მოსავლის პირველი ნაყოფი. სხვა ყველაფრის მეათედიც უხვად მოიტანეს.

ისრაელიანებს და იუდიანებს, იუდას ქალაქების მკვიდრთ, მოჰქონდათ მეათედი ხარ-ძროხიდან და ცხვრიდან, მეათედი - შენაწირიდან, რომელიც უფლისთვის, თავიანთი ღმერთისთვის ჰქონდათ შეწირული. მოიტანეს და გროვად დაახვავეს.

მესამე თვეში დაიწყეს გროვების დახვავება და მეშვიდე თვეში მოამთავრეს.

მოვიდნენ იეხიზკიაჰუ და მთავრები, დაინახეს გროვები და აკურთხეს უფალი და მისი ერი - ისრაელი.

ჰკითხა იეხიზკიაჰუმ მღვდლებსა და ლევიანებს გროვების თაობაზე.

მიუგო მას ყაზარიაჰუ მღვდელმთავარმა, ცადოკის სახლის კაცმა, და უთხრა: როცა დაიწყეს უფლის სახლში ძღვენის მოტანა, ძღომაზე ვჭამდით, მაგრამ მაინც ბევრი დარჩა, რადგან უფალმა აკურთხა თავისი ერი, და მონარჩენიდან კიდევ ამდენი დარჩა.

ბრძანა იეხიზკიაჰუმ, ოთახები მოემზადებინათ უფლის სახლში. და მოამზადეს.

შეზიდეს პატიოსნად ძღვენი, მეათედი და შეწირულობანი. უფროსად იყო ლევიანი ქონანიაჰუ, მისი ძმა შიმყი მეორე კაცი იყო.

იეხიელი, ყაზაზიაჰუ, ნახათი, ყასაელი, იერიმოთი, იოზაბადი, ელიელი, ისმაქიაჰუ, მახათი და ბენიაჰუ მეთვალყურენი იყვნენ ქონანიაჰუსა და მისი ძმის, შიმყის ხილქვეით, მეფე იეხიზკიაჰუსა და ყაზარიაჰუს, უფლის სახლის წინამძღვრის ბრძანებით.

კორე იმნას ძე, ლევიანი, აღმოსავლეთის მხარის კარის მცველი, ღვთისადმი ნებაყოფლობით შესაწირავზე იყო, რათა გაეცა უფლის ძღვენი და ყველაზე წმიდა შეწირულობანი.

მისი ხელქვეით მღვდელთა ქალაქებში იყვნენ: ყედენი, მინიამინი, იეშუაყი, შემაყიაჰუ, შექანიაჰუ, რომ სამართლიანად გაენაწილებინათ მოძმეთათვის მათი დასებისდა მიხედვით, როგორც დიდისთვის, ისე პატარისთვის,

საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილთა გარდა სამი წლიდან მოყოლებული ყველა მამაკაცისთვის, უფლის სახლში ყველა მიმსვლელისთვის ყოველდღიურ საქმეზე, მათი სამსახურისთვის, მათ თანამდებობებზე დასებისდა მიხედვით,

საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილი მღვდლებისთვის, მათ მამისსახლთა მიხედვით, ოც წელს გადაცილებულ ლევიანთათვის, თავიანთ თანამდებობისა და დასებისდა მიხედვით,

საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილი ყველა მათი წვრილშვილისთვის, ცოლებისთვის, ვაჟებისთვის და ასულებისთვის, მთელი კრებულისათვის, რადგან პატიოსნად გაინათლნენ სიწმიდისთვის.

ხოლო აარონიანთათვის - მღვდელთათვის, მათი ქალაქების ირგვლივ ველ-მინდვრებზე რომ მკვიდრობდნენ, ყოველ ქალაქში კაცები განაწესეს სახელდებით, რომ წილი მიეცათ ყოველი მამაკაცისთვის სამღვდელოთა შორის და საგვარტომო ნუსხაში ჩაწერილი ყველა ლევიანისთვის.

ასე გააკეთა იეხიზკიაჰუმ მთელ იუდაში. იგი სიკეთით, სისწორით და პატიოსნებით იქცეოდა უფლის, თავისი ღმერთის წინაშე.

ყველა საქმეში, რასაც კი წამოიწყებდა, ღვთის სახლის სამსახურში, რჯულში თუ მცნებებში, ყველგან თავის ღმერთს ეძებდა, მთელი გულით მოქმედებდა და იმარჯვებდა.

ამ პატიოსან საქმეთა შემდეგ მოვიდა სანხერიბი, აშურის მეფე, შემოიჭრა იუდაში და ალყა შემოარტყა ციხე-ქალაქებს, მათ გატეხას ფიქრობდა.

როცა დაინახა იეხიზკიაჰუმ, რომ მოვიდა სანხერიბი და იერუსალიმზე ლაშქრობას აპირებს,

გადაწყვიტა თავის სარდლებთან და თავის მებრძოლებთან ერთად, დაეწყვიტა წყაროს სათავეები, რომლებიც ქალაქის გარეთ იყო, და ისინიც მიეხმარნენ.

შეიყარა უამრავი ხალხი და დაწყვიტეს ყველა სათავე და ნაკადული, რაც კი დიოდა იმ მიწაზე, რადგან თქვეს: რატომ უნდა ნახონ აქ მოსულმა აშურის მეფეებმა ბევრი წყალი?

მოიცა ძალი და ამოაშენა ყველა დანგრეული კედელი, აამაღლა გოდლები და გარედან კიდევ სხვა კედელი შემოაშენა. გაამაგრა მილო დავითის ქალაქში, დაამზადა დიდძალი საჭურველი და ფარები.

ჯარის უფროსები დაუყენა ხალხს, შემოიკრიბა ისინი ქალაქის კარიბჭის მოედანზე და გაამხნევა:

გამტკიცდით და გაძლიერდით! ნუ შიშობთ და ნუ თრთით აშურის მეფისა და იმ ურდოს წინაშე, თან რომ ახლავს, რადგან ჩვენთან უფრო მეტნი არიან, ვიდრე მასთან.

მასთან ხორციელი ძალაა, ჩვენთან კი უფალი, ჩვენი ღმერთი, რათა შეგვეწიოს და იბრძოლოს ჩვენს ბრძოლებში. გამხნევდა ხალხი იეხიზკიაჰუს, იუდას მეფის, სიტყვებზე.

ამის შემდეგ სანხერიბმა, აშურის მეფემ, რომელიც მთელი თავისი ლაშქრითურთ ლაქიშის წინ იდგა, გაუგზავნა თავისი მორჩილნი იერუსალიმში იეხიზკიაჰუს, იუდას მეფეს, და მთელ იუდას, იერუსალიმში მყოფს, რომ ეთქვათ:

ასე ამბობს სანხერიბი, აშურის მეფე: რისი იმედი გაქვთ, იერუსალიმის ციხე-სიმაგრეში რომ ჩამსხდარხართ?

განა იეხიზკიაჰუ არ გაცთუნებთ, რომ შიმშილითა და წყურვილით ამოგხადოთ სული, როცა გეუბნებათ, უფალი, ჩვენი ღმერთი გვიხსნისო აშურის მეფის ხელიდან?

განა მაგ იეხიზკიაჰუმ არ დაანგრია მისი გორაკები და სამსხვერპლოები? განა ასე არ უთხრა იუდასა და იერუსალიმს, ერთი სამსხვერპლოს წინაშე უნდა სცეთო თაყვანი და მასზე უნდა აკმიოთო საკმეველი?

განა არ იცით რა დღე დავაწიეთ მე და ჩემმა მამა-პაპამ ქვეყნის ყველა ხალხს? განა შესძლეს ქვეყნის ხალხების ღმერთებმა ჩემი ხელიდან ეხსნათ მათი ქვეყნები?

რომელი იყო ჩემი მამა-პაპის განადგურებულ ამ ხალხების ღმერთთაგან ისეთი, თავისი ხალხი რომ ეხსნა ჩემი ხელიდან, რომ ახლა თქვენმა ღმერთმა გიხსნათ ჩემი ხელიდან?

ახლა არ მოგატყუოთ იეხიზკიაჰუმ და არ გაცთუნოთ ამგვარად. არ დაუჯეროთ მას. რაკი ვერცერთი ხალხის და სამეფოს ვერცერთმა ღმერთმა ვერ შესძლო თავისი ხალხის ხსნა ჩემი და ჩემი მამა-პაპის ხელიდან, ვერც თქვენი ღმერთი ვერ გიხსნით ჩემი ხელიდან.

კიდევ ელაპარაკნენ მისი მორჩილნი უფლის, მათი ღმერთის, წინააღმდეგ და მისი მორჩილის, იეხიზკიაჰუს, წინააღმდეგ.

უფლის, ისრაელის ღმერთის, სალანძღავ წერილებს წერდა იგი და ასეთ სიტყვებს ამბობდა მასზე: როგორც ქვეყნის ხალხების ღმერთებმა ვერ იხსნეს თავისი ხალხი ჩემი ხელიდან, ასევე ვერც იეხიზკიაჰუს ღმერთი ვერ იხსნის თავის ხალხს ჩემი ხელიდან.

ხმამაღლა უყვიროდნენ ებრაულად იერუსალიმის ხალხს, გალავანზე მყოფს, რომ შეეშინებინათ და თავზარი დაეცათ, და აეღოთ ქალაქი.

ისე ლაპარაკობდნენ იერუსალიმის ღმერთზე, როგორც ქვეყნის ხალხთა ღმერთებზე, ადამიანის ხელით შექმნილებზე.

ილოცეს მეფე იეხიზკიაჰუმ და წინასწარმეტყველმა ესაიამ, ამოცის ძემ, ამის გამო და ცას შეჰღაღადეს.

მოავლინა უფალმა ანგელოზი და ამოწყვიტა აშურის მეფის ბანაკში ყველა მაგარი ვაჟკაცი, წინამძღოლი და სარდალი. შერცხვენილი გაბრუნდა იგი თავის ქვეყანაში და, როცა თავისი ღმერთის სახლში შევიდა, მისი წიაღიდან გამოსულებმა მახვილით განგმირეს იქ.

იხსნა უფალმა იეხიზკიაჰუ და იერუსალიმის მკვიდრნი აშურის მეფის, სანხერიბისა, და ყველას ხელიდან და დაიფარა ყოველი მხრივ.

მრავალს მოჰქონდა იერუსალიმში ძღვენი უფლისათვის და რჩეული საჩუქრები იეხიზკიაჰუსთვის, იუდას მეფისთვის. მას აქეთ ამაღლდა იგი ყველა ხალხი თვალში.

იმ დღეებში სასიკვდილოდ დასნეულდა იეხიზკიაჰუ და შეევედრა უფალს. ელაპარაკა უფალი და მისცა ნიშანი.

არ მიაგო იეხიზკიაჰუმ სანაცვლო მისთვის გაწეულ სიკეთეს, რადგან გადიდგულდა. და იყო ღვთის რისხვა მასზე, იუდაზე და იერუსალიმზე.

მოდრკა იეხიზკიაჰუ თავის დიდგულობაში და მასთან ერთად იერუსალიმის ყველა მკვიდრი, და აღარ დასტყდომიათ ღვთის რისხვა იეხიზკიაჰუს დღეებში.

დიდზე დიდი დოვლათი და პატივი ჰქონდა იეხიზკიაჰუს. საგანძურები გაიჩინა ვერცხლისთვის, ოქროსთვის, ძვირფასი ქვებისთვის, ნელსაცხებლებისთვის, ფარებისთვის და ყოველი სასურველი ნივთისთვის,

ბეღლები მიწის ნაყოფთათვის, პურისთვის, ღვინისთვის და ზეთისთვის, გომურები ყოველგვარი პირუტყვისთვის, და ფარეხები ცხვრის ფარისთვის.

აიშენა თავისთვის ქალაქებიც. ცხვარ-ძროხის ჯოგები მრავლად ჰყავდა, რადგან ღმერთმა მას დიდძალი დოვლათი მისცა.

მანვე, იეხიზკიაჰუმ, გადაკეტა გიხონის ზემო წყაროების სათავე და ქვემოთ ჩამოიყვანა, დავითის ქალაქის დასავლეთ მხარეზე. წარმატება ჰქონდა იეხიზკიაჰუს ყველა თავის საქმეში.

მხოლოდ ბაბილონის მთავართა ელჩობის დროს, რომელიც გამოგზავნეს მასთან ქვეყანაში მომხდარი სასწაულის გამოსაძიებლად, მიუშვა იგი ღმერთმა, რომ გამოეცადა და სცოდნოდა ყოველი მისი გულისნადები.

იეხიზკიაჰუს დანარჩენი საქმენი და მისი სიკეთენი წინასწარმეტყველ ესაიას, ამოცის ძის, ხილვაში და იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნშია ჩაწერილი.

განისვენა იეხიზკიაჰუმ თავის მამა-პაპასთან და დამარხეს იგი დავითიანთა სამარხების ზემოთ. პატივი მიაგეს მას სიკვდილის შემდეგ მთელმა იუდამ და იერუსალიმის მკვიდრებმა. მის ნაცვლად მისი ძე, მენაშე, გამეფდა.