Шестина́десяти лѣ́тъ бы́сть Озі́а, егда́ ца́рствовати нача́, и пятьдеся́тъ два́ лѣ́та ца́рствова во Иерусали́мѣ. И́мя же ма́тери его́ Иехелі́а от Иерусали́ма.

И сотвори́ пра́вое предъ Го́сподемъ по всѣ́мъ, ели́ка сотвори́ Амасі́а оте́цъ его́,

и бѣ́ взыска́я Го́спода во дни́ Заха́рiи разумѣ́ющаго во стра́сѣ Госпо́дни, и во дни́ его́ взыска́ Го́спода, и благопоспѣши́ ему́ Госпо́дь.

И изы́де, и ополчи́ся проти́ву иноплеме́нниковъ, и разори́ стѣ́ны ге́ѳски и стѣ́ны Иавни́ра и стѣ́ны азо́та и созда́ гра́ды азо́тски и во иноплеме́нницѣхъ.

И укрѣпи́ его́ Госпо́дь проти́ву иноплеме́нниковъ и проти́ву Ара́вовъ, и́же обита́ху въ ка́менiихъ, и проти́ву Мине́овъ.

И да́ша Мине́е да́ры Озі́и, и прослы́ и́мя его́ да́же до вхо́да Еги́петскаго, поне́же укрѣпи́ся до высоты́.

Созда́ же Озі́а столпы́ во Иерусали́мѣ и надъ враты́ у́гла и надъ враты́ юдо́льными и надъ угла́ми, и укрѣпи́ и́хъ:

и устро́и столпы́ въ пусты́ни, и ископа́ кла́дязи мно́ги, поне́же имя́ше мно́ги скоты́ на по́ли и въ пусты́ни, и дѣ́латели виногра́довъ на гора́хъ и на карми́лѣ, бѣ́ бо му́жъ любоземледѣ́ленъ.

Бы́сть же Озі́и си́ла творя́щая бра́нь, и исходя́щая къ ополче́нiю на бра́нь, и входя́щая на ополче́нiе въ число́: и бѣ́ число́ и́хъ подъ руко́ю Иеи́ля пи́саря и маасі́и судiи́ и подъ руко́ю Анані́и намѣ́стника ца́рска.

Все́ число́ оте́чествъ нача́лниковъ си́льныхъ на бра́нь двѣ́ ты́сящы ше́сть со́тъ,

и съ ни́ми си́лы вое́нныя три́ста се́дмь ты́сящъ и пя́ть со́тъ: сі́и творя́ху бра́нь въ си́лѣ крѣ́пцѣ, помога́юще царю́ проти́ву супоста́тъ.

Угото́ва же и́мъ Озі́а все́й си́лѣ щиты́ и копiя́, и шле́мы и броня́, лу́ки же и пра́щы на мета́нiе ка́менiя.

И сотвори́ во Иерусали́мѣ хи́трости ухищре́ныя вы́мысломъ, е́же бы́ти и́мъ на столпѣ́хъ и на углѣ́хъ, да ме́щутъ стрѣ́лы и ка́менiя ве́лiя: и слы́шано бы́сть устрое́нiе его́ до дале́ча, поне́же удивле́нъ бы́сть ищя́ по́мощи [от Го́спода], до́ндеже укрѣпи́ся.

И егда́ укрѣпи́ся, вознесе́ся се́рдце его́ на па́губу [свою́]: и оби́дѣ Го́спода Бо́га своего́, и вни́де въ це́рковь Госпо́дню покади́ти надъ олтаре́мъ ѳимiа́мовъ.

И вни́де по не́мъ аза́рiа свяще́нникъ и съ ни́мъ свяще́нницы Госпо́дни о́смьдесятъ, сы́нове си́льнiи.

И ста́ша проти́вно Озі́и царю́ и реко́ша ему́: нѣ́сть твое́, Озі́е, да кади́ши ѳимiа́момъ Го́сподеви, но то́кмо свяще́нникомъ сыно́мъ Ааро́нимъ освяще́ннымъ кади́ти: изы́ди изъ святи́лища, я́ко отступи́лъ еси́ от Го́спода: и не вмѣни́тся тебѣ́ сiе́ во сла́ву от Го́спода Бо́га.

И прогнѣ́вася Озі́а, и въ руку́ его́ кади́лница е́же кади́ти во хра́мѣ: и внегда́ разъяри́ся о́нъ на жерцы́ Госпо́дни, и прока́за взы́де на чело́ его́же предъ свяще́нники въ дому́ Госпо́дни, на олтари́ ѳимiа́мнѣмъ.

И обрати́ся къ нему́ аза́рiа архiере́й и свяще́нницы, и се́, то́й прокаже́нъ на челѣ́ свое́мъ, и изгна́ша его́ отту́ду, и́бо и са́мъ тща́шеся изы́ти, я́ко обличи́ его́ Госпо́дь.

Бы́сть же Озі́а ца́рь прокаже́нъ да́же до дне́ сме́рти своея́ и сѣдя́ше въ дому́ отлуче́нѣ прокаже́нъ, поне́же отто́рженъ бы́сть от до́му Госпо́дню: Иоаѳа́мъ же сы́нъ его́ бѣ́ надъ ца́рствомъ его́ судя́ лю́демъ земли́.

Про́чая же словеса́ Озі́и пе́рвая и послѣ́дняя напи́сана у Иса́iи сы́на Амо́сова проро́ка.

И у́спе Озі́а со отцы́ свои́ми, и погребо́ша его́ со отцы́ его́ въ по́ли ца́рскихъ гробо́въ, зане́ рѣ́ша, я́ко прокаже́нъ бы́сть. И воцари́ся Иоаѳа́мъ сы́нъ его́ вмѣ́сто его́.

Французский (LSG)

Tout le peuple de Juda prit Ozias, âgé de seize ans, et l'établit roi à la place de son père Amatsia.

Ozias rebâtit Éloth et la fit rentrer sous la puissance de Juda, après que le roi fut couché avec ses pères.

Ozias avait seize ans lorsqu'il devint roi, et il régna cinquante-deux ans à Jérusalem. Sa mère s'appelait Jecolia, de Jérusalem.

Il fit ce qui est droit aux yeux de l'Éternel, entièrement comme avait fait Amatsia, son père.

Il s'appliqua à rechercher Dieu pendant la vie de Zacharie, qui avait l'intelligence des visions de Dieu; et dans le temps où il rechercha l'Éternel, Dieu le fit prospérer.

Il se mit en guerre contre les Philistins; et il abattit les murs de Gath, les murs de Jabné, et les murs d'Asdod, et construisit des villes dans le territoire d'Asdod, et parmi les Philistins.

Dieu l'aida contre les Philistins, contre les Arabes qui habitaient à Gur Baal, et contre les Maonites.

Les Ammonites faisaient des présents à Ozias, et sa renommée s'étendit jusqu'aux frontières de l'Égypte, car il devint très puissant.

Ozias bâtit des tours à Jérusalem sur la porte de l'angle, sur la porte de la vallée, et sur l'angle, et il les fortifia.

Il bâtit des tours dans le désert, et il creusa beaucoup de citernes, parce qu'il avait de nombreux troupeaux dans les vallées et dans la plaine, et des laboureurs et des vignerons dans les montagnes et au Carmel, car il aimait l'agriculture.

Ozias avait une armée de soldats qui allaient à la guerre par bandes, comptées d'après le dénombrement qu'en firent le secrétaire Jeïel et le commissaire Maaséja, et placées sous les ordres de Hanania, l'un des chefs du roi.

Le nombre total des chefs de maisons paternelles, des vaillants guerriers, était de deux mille six cents.

Ils commandaient à une armée de trois cent sept mille cinq cents soldats capables de soutenir le roi contre l'ennemi.

Ozias leur procura pour toute l'armée des bouclier, des lances, des casques, des cuirasses, des arcs et des frondes.

Il fit faire à Jérusalem des machines inventées par un ingénieur, et destinées à être placées sur les tours et sur les angles, pour lancer des flèches et de grosses pierres. Sa renommée s'étendit au loin, car il fut merveilleusement soutenu jusqu'à ce qu'il devînt puissant.

Mais lorsqu'il fut puissant, son coeur s'éleva pour le perdre. Il pécha contre l'Éternel, son Dieu: il entra dans le temple de l'Éternel pour brûler des parfums sur l'autel des parfums.

Le sacrificateur Azaria entra après lui, avec quatre-vingts sacrificateurs de l'Éternel,

hommes courageux, qui s'opposèrent au roi Ozias et lui dirent: Tu n'as pas le droit, Ozias, d'offrir des parfums à l'Éternel! Ce droit appartient aux sacrificateurs, fils d'Aaron, qui ont été consacrés pour les offrir. Sors du sanctuaire, car tu commets un péché! Et cela ne tournera pas à ton honneur devant l'Éternel Dieu.

La colère s'empara d'Ozias, qui tenait un encensoir à la main. Et comme il s'irritait contre les sacrificateurs, la lèpre éclata sur son front, en présence des sacrificateurs, dans la maison de l'Éternel, près de l'autel des parfums.

Le souverain sacrificateur Azaria et tous les sacrificateurs portèrent les regards sur lui, et voici, il avait la lèpre au front. Ils le mirent précipitamment dehors, et lui-même se hâta de sortir, parce que l'Éternel l'avait frappé.

Le roi Ozias fut lépreux jusqu'au jour de sa mort, et il demeura dans une maison écartée comme lépreux, car il fut exclu de la maison de l'Éternel. Et Jotham, son fils, était à la tête de la maison du roi et jugeait le peuple du pays.

Le reste des actions d'Ozias, les premières et les dernières, a été écrit par Ésaïe, fils d'Amots, le prophète.

Ozias se coucha avec ses pères, et on l'enterra avec ses pères dans le champ de la sépulture des rois, car on disait: Il est lépreux. Et Jotham, son fils, régna à sa place.

Еврейский

וַיִּקְחוּ כָּל־עַם יְהוּדָה אֶת־עֻזִּיָּהוּ, וְהוּא בֶּן־שֵׁשׁ עֶשְׂרֵה שָׁנָה; וַיַּמְלִיכוּ אֹתוֹ, תַּחַת אָבִיו אֲמַצְיָהוּ׃

הוּא בָּנָה אֶת־אֵילוֹת, וַיְשִׁיבֶהָ לִיהוּדָה; אַחֲרֵי שְׁכַב־הַמֶּלֶךְ עִם־אֲבֹתָיו׃ פ

בֶּן־שֵׁשׁ עֶשְׂרֵה שָׁנָה עֻזִּיָּהוּ בְמָלְכוֹ, וַחֲמִשִּׁים וּשְׁתַּיִם שָׁנָה, מָלַךְ בִּירוּשָׁלִָם; וְשֵׁם אִמּוֹ, יְכִילְיָה (יְכָלְיָה) מִן־יְרוּשָׁלִָם׃

וַיַּעַשׂ הַיָּשָׁר בְּעֵינֵי יְהוָה; כְּכֹל אֲשֶׁר־עָשָׂה אֲמַצְיָהוּ אָבִיו׃

וַיְהִי לִדְרֹשׁ אֱלֹהִים, בִּימֵי זְכַרְיָהוּ, הַמֵּבִין בִּרְאֹת הָאֱלֹהִים; וּבִימֵי דָּרְשׁוֹ אֶת־יְהוָה, הִצְלִיחוֹ הָאֱלֹהִים׃ ס

וַיֵּצֵא וַיִּלָּחֶם בַּפְּלִשְׁתִּים, וַיִּפְרֹץ אֶת־חוֹמַת גַּת, וְאֵת חוֹמַת יַבְנֵה, וְאֵת חוֹמַת אַשְׁדּוֹד; וַיִּבְנֶה עָרִים, בְּאַשְׁדּוֹד וּבַפְּלִשְׁתִּים׃

וַיַּעְזְרֵהוּ הָאֱלֹהִים עַל־פְּלִשְׁתִּים וְעַל־הָעַרְבִיִּים (הָעַרְבִים) הַיֹּשְׁבִים בְּגוּר־בָּעַל וְהַמְּעוּנִים׃

וַיִּתְּנוּ הָעַמּוֹנִים מִנְחָה לְעֻזִּיָּהוּ; וַיֵּלֶךְ שְׁמוֹ עַד־לְבוֹא מִצְרַיִם, כִּי הֶחֱזִיק עַד־לְמָעְלָה׃

וַיִּבֶן עֻזִּיָּהוּ מִגְדָּלִים בִּירוּשָׁלִַם, עַל־שַׁעַר הַפִּנָּה וְעַל־שַׁעַר הַגַּיְא וְעַל־הַמִּקְצוֹעַ; וַיְחַזְּקֵם׃

וַיִּבֶן מִגְדָּלִים בַּמִּדְבָּר, וַיַּחְצֹב בֹּרוֹת רַבִּים, כִּי מִקְנֶה־רַּב הָיָה לוֹ, וּבַשְּׁפֵלָה וּבַמִּישׁוֹר; אִכָּרִים וְכֹרְמִים, בֶּהָרִים וּבַכַּרְמֶל, כִּי־אֹהֵב אֲדָמָה הָיָה׃ ס

וַיְהִי לְעֻזִּיָּהוּ חַיִל עֹשֵׂה מִלְחָמָה יוֹצְאֵי צָבָא לִגְדוּד, בְּמִסְפַּר פְּקֻדָּתָם, בְּיַד יְעוּאֵל (יְעִיאֵל) הַסּוֹפֵר, וּמַעֲשֵׂיָהוּ הַשּׁוֹטֵר; עַל יַד־חֲנַנְיָהוּ, מִשָּׂרֵי הַמֶּלֶךְ׃

כֹּל מִסְפַּר רָאשֵׁי הָאָבוֹת לְגִבּוֹרֵי חָיִל, אַלְפַּיִם וְשֵׁשׁ מֵאוֹת׃

וְעַל־יָדָם חֵיל צָבָא שְׁלֹשׁ מֵאוֹת אֶלֶף, וְשִׁבְעַת אֲלָפִים וַחֲמֵשׁ מֵאוֹת, עוֹשֵׂי מִלְחָמָה בְּכֹחַ חָיִל; לַעְזֹר לַמֶּלֶךְ עַל־הָאוֹיֵב׃

וַיָּכֶן לָהֶם עֻזִּיָּהוּ לְכָל־הַצָּבָא, מָגִנִּים וּרְמָחִים וְכוֹבָעִים, וְשִׁרְיֹנוֹת וּקְשָׁתוֹת; וּלְאַבְנֵי קְלָעִים׃

וַיַּעַשׂ בִּירוּשָׁלִַם חִשְּׁבֹנוֹת מַחֲשֶׁבֶת חוֹשֵׁב, לִהְיוֹת עַל־הַמִּגְדָּלִים וְעַל־הַפִּנּוֹת, לִירוֹא בַּחִצִּים, וּבָאֲבָנִים גְּדֹלוֹת; וַיֵּצֵא שְׁמוֹ עַד־לְמֵרָחוֹק, כִּי־הִפְלִיא לְהֵעָזֵר עַד כִּי־חָזָק׃

וּכְחֶזְקָתוֹ, גָּבַהּ לִבּוֹ עַד־לְהַשְׁחִית, וַיִּמְעַל בַּיהוָה אֱלֹהָיו; וַיָּבֹא אֶל־הֵיכַל יְהוָה, לְהַקְטִיר עַל־מִזְבַּח הַקְּטֹרֶת׃

וַיָּבֹא אַחֲרָיו עֲזַרְיָהוּ הַכֹּהֵן; וְעִמּוֹ כֹּהֲנִים לַיהוָה שְׁמוֹנִים בְּנֵי־חָיִל׃

וַיַּעַמְדוּ עַל־עֻזִּיָּהוּ הַמֶּלֶךְ, וַיֹּאמְרוּ לוֹ לֹא־לְךָ עֻזִּיָּהוּ, לְהַקְטִיר לַיהוָה, כִּי לַכֹּהֲנִים בְּנֵי־אַהֲרֹן הַמְקֻדָּשִׁים לְהַקְטִיר; צֵא מִן־הַמִּקְדָּשׁ כִּי מָעַלְתָּ, וְלֹא־לְךָ לְכָבוֹד מֵיְהוָה אֱלֹהִים׃

וַיִּזְעַף עֻזִּיָּהוּ, וּבְיָדוֹ מִקְטֶרֶת לְהַקְטִיר; וּבְזַעְפּוֹ עִם־הַכֹּהֲנִים, וְהַצָּרַעַת זָרְחָה בְמִצְחוֹ לִפְנֵי הַכֹּהֲנִים בְּבֵית יְהוָה, מֵעַל לְמִזְבַּח הַקְּטֹרֶת׃

וַיִּפֶן אֵלָיו עֲזַרְיָהוּ כֹהֵן הָרֹאשׁ וְכָל־הַכֹּהֲנִים, וְהִנֵּה־הוּא מְצֹרָע בְּמִצְחוֹ, וַיַּבְהִלוּהוּ מִשָּׁם; וְגַם־הוּא נִדְחַף לָצֵאת, כִּי נִגְּעוֹ יְהוָה׃

וַיְהִי עֻזִּיָּהוּ הַמֶּלֶךְ מְצֹרָע עַד־יוֹם מוֹתוֹ, וַיֵּשֶׁב בֵּית הַחָפְשׁוּת (הַחָפְשִׁית) מְצֹרָע, כִּי נִגְזַר מִבֵּית יְהוָה; וְיוֹתָם בְּנוֹ עַל־בֵּית הַמֶּלֶךְ, שׁוֹפֵט אֶת־עַם הָאָרֶץ׃

וְיֶתֶר דִּבְרֵי עֻזִּיָּהוּ, הָרִאשֹׁנִים וְהָאַחֲרֹנִים; כָּתַב יְשַׁעְיָהוּ בֶן־אָמוֹץ הַנָּבִיא׃

וַיִּשְׁכַּב עֻזִּיָּהוּ עִם־אֲבֹתָיו, וַיִּקְבְּרוּ אֹתוֹ עִם־אֲבֹתָיו בִּשְׂדֵה הַקְּבוּרָה אֲשֶׁר לַמְּלָכִים, כִּי אָמְרוּ מְצוֹרָע הוּא; וַיִּמְלֹךְ יוֹתָם בְּנוֹ תַּחְתָּיו׃ פ

Таджикский

Языки

Ва тамоми қавми Яҳудо Узиёро, ки шонздаҳсола буд, гирифта, ба ҷои падараш Амасё подшоҳ карданд.

Баъд аз он ки подшоҳ Амасё бо падаронаш хобид, Узиё Эйлатро бино кард, ва онро ба Яҳудо баргардонид.

Узиё дар вақти подшоҳ шуданаш шонздаҳсола буд, ва панҷоҳу ду сол дар Уршалим подшоҳӣ кард; ва номи модараш Еколё, аз Уршалим, буд.

Ва он чи дар назари Парвардигор дуруст рост буд, ба амал овард, мувофиқи ҳар он чи падараш Амасё ба амал оварда буд.

Ва дар айёми Закарё, ки рӯъёҳои Худоро фаҳм менамуд, ӯ Худоро ҷӯё буд, ва дар рӯзҳое ки Парвардигорро ҷӯё буд, Худо ӯро комёб мегардонид.

Ва ӯ берун омада, бо фалиштиён ҷанг кард, ва ҳисори Ҷат ва ҳисори Ебне ва ҳисори Ашдӯдро хароб кард, ва дар ҳудуди Ашдӯд ва дар байни фалиштиён шаҳрҳо сохт.

Ва Худо ба ӯ ба муқобили фалиштиён ва ба муқобили арабҳое ки дар Гур-Боал истиқомат доштанд, ва ба муқобили маӯниён мадад расонид.

Ва аммӯниён ба Узиё хироҷ медоданд, ва номи ӯ то ҳудуди Миср шӯҳрат ёфт, зеро ки ӯ ниҳоятдараҷа пурзӯр гардида буд.

Ва Узиё бурҷҳо дар Уршалим, бар дарвозаи кунҷакӣ ва бар дарвозаи Дара ва бар гӯшаи ҳисор бино кард, ва онҳоро мустаҳкам намуд.

Ва бурҷҳо дар биёбон бино кард, ва чоҳҳои бисёр канд, зеро ки чорвои зиёде дар пастӣ ва дар даштрӯя, ва кишоварзон ва боғбонон дар кӯҳистон ва боғистон дошт, чунки киштукорро дӯст медошт.

Ва Узиё лашкаре барои амалиёти ҳарбӣ дошт, ки фавҷ-фавҷ ба майдони ҷанг мебаромаданд, мувофиқи рӯйхати саршуморашон, ки он ба воситаи Яиили котиб ва Маасиёи нозир бо сардории Ҳананёҳу, ки яке аз сарварони подшоҳ буд, тартиб дода шуда буд.

Шумораи умумии сардорони хонаводаҳо, ки мардони ҷангӣ буданд, ду ҳазору шашсад нафар буд.

Ва зери дасташон сесаду ҳафт ҳазору панҷсад нафар ҷанговарон буданд, ки бо мардонагӣ ҷангида, ба подшоҳ бар зидди душман мадад мерасониданд.

Ва Узиё барои онҳо, яъне барои тамоми лашкар, сипарҳо ва найзаҳо ва хӯдҳо ва ҷавшанҳо ва камонҳо ва сангҳои фалахмон тайёр кард.

Ва дар Уршалим манҷаниқҳое ки амали устоёни моҳир буд, сохт, то ки онҳо бар бурҷҳо ва гӯшаҳои ҳисор барои андохтани тирҳо ва сангҳои калон гузошта шавад. Ва номи ӯ то ҷойҳои дурдаст шӯҳрат ёфт, зеро ки ӯ барои комёбии худ чизҳои аҷоиб сохта, бағоят қавӣ пурзӯр гардид.

Ва ҳангоме ки ӯ қавӣ шуд, дилаш то ба дараҷаи бадкирдорӣ ҳавобаланд гардида, ба Парвардигор Худои худ хиёнат кард, ва ба парастишгоҳи Парвардигор даромад, то ки бухур бар қурбонгоҳи бухур бисӯзонад.

Ва аз пайи ӯ Азарёҳуи коҳин даромад, ва коҳинони Парвардигор, ҳаштод марди далер ҳамроҳи ӯ буданд.

Ва онҳо дар гирди подшоҳ Узиё истода, ба ӯ гуфтанд: «Туро, эй Узиё, раво нест, ки барои Парвардигор бухур бисӯзонӣ, балки ин кори коҳинони банӣ Ҳорун аст, ки барои сӯзонидани бухур пок шудаанд; аз покгоҳ берун рав, зеро ки ту хиёнат кардаӣ, ва ин барои ту сабаби шаъну шараф аз ҷониби Парвардигор Худо нахоҳад буд».

Ва Узиё дарғазаб шуд, дар ҳолате ки маҷмари бухурсӯзонӣ дар дасташ буд, ва ҳамин ки ғазабаш бар коҳинон аланга зад, пеши коҳинон дар хонаи Парвардигор, назди қурбонгоҳи бухур, махав бар пешонии ӯ пайдо шуд.

Ва Азарёҳуи саркоҳин ва ҳамаи коҳинон ба ӯ назар андохтанд, ва инак, махав бар пешонии ӯ буд, ва бошитоб ӯро аз он ҷо бароварданд, ва худаш низ ба баромадан шитофт, зеро ки Парвардигор ӯро ба бало гирифтор карда буд.

Ва подшоҳ Узиё то рӯзи вафоти худ махавӣ буд ва дар махавхона истиқомат дошт, зеро ки аз хонаи Парвардигор рад карда шуда буд. Ва писараш Ютом сардори хонаи подшоҳ буда, қавми мамлакатро доварӣ менамуд.

Ва бақияи корҳои Узиёро, аз аввал то охир, пайғамбар Ишаъё писари Омӯс навиштааст.

Ва Узиё бо падарони худ хобид, ва ӯро бо падаронаш дар майдони мақбараи подшоҳон дафн карданд, зеро ки гуфтанд: «Ӯ махавист». Ва писараш Ютом ба ҷои ӯ подшоҳ шуд.