Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
6:2
6:6
6:8
6:11
6:15
6:19
6:25
6:27
6:29
6:30
6:31
6:33
6:34
6:35
6:40
6:42
см.:2Цар.7:13:15;
Тогда́ рече́ Соломо́нъ: Госпо́дь рече́ обита́ти во мглѣ́,
а́зъ же созда́хъ до́мъ и́мени твоему́ святы́й тебѣ́, и угото́ванъ е́же обита́ти тебѣ́ во вѣ́ки.
И обрати́ ца́рь лице́ свое́ и благослови́ все́ собра́нiе Изра́илево, и все́ собра́нiе Изра́илево предстоя́ше, и рече́:
благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, я́коже глаго́ла у́сты́ свои́ми ко дави́ду отцу́ моему́, и рука́ми свои́ми соверши́, глаго́ля:
от дне́, въ о́ньже изведо́хъ лю́ди моя́ от земли́ Еги́петскiя, не избра́хъ гра́да от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, да сози́ждется въ не́мъ до́мъ и́мени моему́ ту́, ниже́ избра́хъ му́жа бы́ти вожде́мъ надъ людьми́ мои́ми во Изра́или:
но избра́хъ Иерусали́ма, да бу́детъ и́мя мое́ въ не́мъ, и избра́хъ дави́да бы́ти надъ людьми́ мои́ми Изра́илемъ:
и бы́сть на се́рдцы дави́да отца́ моего́ созда́ти до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева:
и рече́ Госпо́дь ко дави́ду отцу́ моему́: поне́же бы́сть на се́рдцы твое́мъ созда́ти до́мъ и́мени моему́, до́брѣ сотвори́лъ еси́, я́ко бы́сть на се́рдцы твое́мъ,
оба́че ты́ не сози́ждеши мнѣ́ до́му, но сы́нъ тво́й, и́же изы́детъ изъ чре́слъ твои́хъ, то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени моему́:
и соверши́ Госпо́дь сло́во сiе́, е́же глаго́ла, и бы́хъ вмѣ́сто дави́да отца́ моего́, и сѣдо́хъ на престо́лѣ Изра́илевѣ, я́коже глаго́ла Госпо́дь, и созда́хъ до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева,
и поста́вихъ въ не́мъ киво́тъ, въ не́мже е́сть завѣ́тъ Госпо́день, его́же завѣща́ Изра́илю.
И ста́ предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ, предъ всѣ́мъ мно́жествомъ Изра́илевымъ, и простре́ руцѣ́ свои́:
сотвори́ бо Соломо́нъ стоя́ло мѣ́дяно и поста́ви его́ посредѣ́ двора́ святи́лища, пя́ть лако́тъ долгота́ его́ и пя́ть лако́тъ широта́ его́ и три́ ла́кти высота́ его́: и ста́ на не́мъ, и паде́ на колѣ́на своя́ предъ всѣ́мъ мно́жествомъ Изра́илевымъ, и простре́ ру́ки своя́ на не́бо и рече́:
Го́споди Бо́же Изра́илевъ, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́ Бо́гъ на небеси́ и на земли́, сохраня́яй завѣ́тъ и ми́лость съ рабы́ твои́ми, и́же хо́дятъ предъ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ,
я́же сохрани́лъ еси́ рабу́ твоему́ дави́ду отцу́ моему́, ели́ка ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ твои́ми и рука́ми твои́ми соверши́лъ еси́, я́коже де́нь се́й:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, сохрани́ рабу́ твоему́ дави́ду отцу́ моему́, я́же ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ твои́ми и испо́лнилъ еси́ я́коже въ де́нь се́й, глаго́ля: не оскудѣ́етъ тебѣ́ му́жъ от лица́ моего́ сѣдя́й на престо́лѣ Изра́илевѣ, то́кмо а́ще сохраня́тъ сы́нове твои́ пути́ моя́ ходи́ти въ зако́нѣ мое́мъ, я́коже ходи́лъ еси́ предо мно́ю:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, да укрѣпи́тся сло́во твое́, е́же глаго́лалъ еси́ рабу́ твоему́ дави́ду:
у́бо и́стинно ли Бо́гъ обита́ти бу́детъ съ человѣ́ки на земли́? а́ще небо и небо небесе́ не довлѣ́ютъ ти́, и кольми́ па́че до́мъ се́й, его́же созда́хъ?
и при́зри на моле́нiе раба́ твоего́ и на моли́тву мою́, Го́споди Бо́же мо́й, е́же услы́шати моли́твы моя́ и моле́нiе, и́мже ра́бъ тво́й мо́лится предъ тобо́ю дне́сь,
е́же бы́ти очесе́мъ твои́мъ отве́рстымъ на до́мъ се́й де́нь и но́щь, на мѣ́сто сiе́, о не́мже глаго́лалъ еси́, да призове́тся и́мя твое́ та́мо, е́же услы́шати моли́тву, е́юже ра́бъ тво́й мо́лится на мѣ́стѣ се́мъ:
и послу́шати мольбу́ раба́ твоего́ и люді́й твои́хъ Изра́иля, ели́ка а́ще помо́лятся на мѣ́стѣ се́мъ и ты́ услы́шиши на мѣ́стѣ жили́ща твоего́ съ небесе́, и услы́шиши, и ми́лостивъ бу́деши:
а́ще согрѣши́тъ му́жъ ко и́скреннему своему́ и прiи́метъ на него́ кля́тву е́же кля́сти его́, и прiи́детъ и проклене́тъ предъ олтаре́мъ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши от небесе́ и суди́ рабо́мъ твои́мъ, е́же возда́ти беззако́нному, и возда́ти пути́ его́ на главу́ его́, и оправди́ти пра́веднаго, воздая́ ему́ по пра́вдѣ его́:
и а́ще одолѣ́ни бу́дутъ лю́дiе твои́ Изра́иль от вра́гъ, а́ще согрѣша́тъ тебѣ́ и обратя́тся, и исповѣ́дятся и́мени твоему́, и помо́лятся предъ тобо́ю въ хра́мѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ люді́й твои́хъ Изра́иля и возврати́ и́хъ въ зе́млю, ю́же да́лъ еси́ и́мъ и отце́мъ и́хъ:
егда́ заключи́ши не́бо, и не бу́детъ дождя́, я́ко согрѣша́тъ тебѣ́, и помо́лятся на мѣ́стѣ се́мъ, и восхва́лятъ и́мя твое́, и обратя́тся от грѣ́хъ свои́хъ, егда́ смири́ши и́хъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ рабо́въ и люді́й твои́хъ Изра́иля, я́ко яви́ши и́мъ пу́ть бла́гъ, по нему́же по́йдутъ, и да́ждь до́ждь на зе́млю твою́, ю́же да́лъ еси́ лю́демъ твои́мъ въ наслѣ́дiе:
гла́дъ а́ще бу́детъ на земли́, губи́телство а́ще бу́детъ, возду́ха растлѣ́нiе и и́ктеръ, пру́зи и гу́сеницы а́ще бу́дутъ, и а́ще оскорби́тъ и́хъ вра́гъ предъ гра́дами и́хъ, вся́кою я́звою и вся́кою болѣ́знiю,
и вся́ка моли́тва, и вся́ко моле́нiе, е́же а́ще бу́детъ вся́кому человѣ́ку и всѣ́мъ лю́демъ твои́мъ Изра́илю, а́ще позна́етъ человѣ́къ я́зву свою́ и грѣ́хъ сво́й и простре́тъ ру́цѣ свои́ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́, и очести, и да́ждь коему́ждо по путе́мъ его́, я́коже вѣ́си по се́рдцу его́, ты́ бо еди́нъ вѣ́си сердца́ сыно́въ человѣ́ческихъ,
я́ко да боя́тся тебе́, е́же ходи́ти бо всѣ́хъ путе́хъ твои́хъ вся́ дни́, въ ня́же живу́тъ на лицы́ земли́ ю́же да́лъ еси́ отце́мъ на́шымъ:
и вся́къ чужді́и, и́же нѣ́сть от люді́й твои́хъ Изра́иля, и прiи́детъ от земли́ да́льнiя ра́ди и́мене твоего́ вели́каго и ра́ди руки́ твоея́ си́льныя и мы́шцы твоея́ высо́кiя, и прiи́детъ и помо́лится на мѣ́стѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́, и сотвори́ши по всему́, ели́ко призове́тъ тя́ чужді́й, да увѣ́дятъ вси́ лю́дiе земли́ и́мя твое́ и убоя́тся тебе́, я́коже лю́дiе твои́ Изра́иль, и позна́ютъ, я́ко и́мя твое́ при́звано е́сть на до́мъ се́й, его́же созда́хъ:
а́ще же изы́дутъ лю́дiе твои́ на бра́нь проти́ву супоста́тъ свои́хъ по пути́, и́мже по́слеши и́хъ, и помо́лятся тебѣ́ по пути́ гра́да сего́, его́же избра́лъ еси́ себѣ́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени твоему́,
да услы́шиши съ небесе́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши оправда́нiе и́хъ:
зане́ согрѣша́тъ тебѣ́, я́ко нѣ́сть человѣ́къ, и́же не согрѣши́тъ, и порази́ши и́хъ, и преда́си и́хъ въ ру́ки враго́въ и́хъ, и плѣня́тъ и́хъ плѣня́ющiи въ зе́млю враго́въ, въ зе́млю да́льнюю или́ бли́жнюю,
и обратя́тъ се́рдце свое́ въ земли́ и́хъ, въ ню́же плѣне́ни бу́дутъ, и та́мо обратя́тся, и помо́лятся тебѣ́ въ плѣне́нiи свое́мъ, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ,
и обратя́тся къ тебѣ́ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и все́ю душе́ю свое́ю въ земли́ плѣни́вшихъ я́, идѣ́же плѣни́ша и́хъ, и помо́лятся путе́мъ земли́ своея́, ю́же да́лъ еси́ отце́мъ и́хъ, и гра́да, его́же избра́лъ еси́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени твоему́:
да услы́шиши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши су́дъ, и ми́лостивъ бу́ди лю́демъ твои́мъ согрѣши́вшымъ ти́:
и ны́нѣ, Го́споди, да бу́дутъ отве́рстѣ о́чи твои́, и у́ши твои́ вня́тнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:
и ны́нѣ воста́ни, Го́споди Бо́же, въ поко́й тво́й, ты́ и киво́тъ крѣ́пости твоея́: свяще́нницы твои́, Го́споди Бо́же, да облеку́тся во спасе́нiе, и преподо́бнiи твои́ возвеселя́тся во благи́хъ:
Го́споди Бо́же, да не отврати́ши лица́ христа́ твоего́, помяни́ щедро́ты дави́да раба́ твоего́.
τότε εἶπεν Σαλωμων κύριος εἶπεν τοῦ κατασκηνῶσαι ἐν γνόφῳ
καὶ ἐγὼ ᾠκοδόμηκα οἶκον τῷ ὀνόματί σου ἅγιόν σοι καὶ ἕτοιμον τοῦ κατασκηνῶσαι εἰς τοὺς αἰῶνας
καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εὐλόγησεν τὴν πᾶσαν ἐκκλησίαν Ισραηλ καὶ πᾶσα ἐκκλησία Ισραηλ παρειστήκει
καὶ εἶπεν εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ὃς ἐλάλησεν ἐν στόματι αὐτοῦ πρὸς Δαυιδ τὸν πατέρα μου καὶ ἐν χερσὶν αὐτοῦ ἐπλήρωσεν λέγων
ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἧς ἀνήγαγον τὸν λαόν μου ἐκ γῆς Αἰγύπτου οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἀπὸ πασῶν φυλῶν Ισραηλ τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τοῦ εἶναι ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐξελεξάμην ἐν ἀνδρὶ τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ισραηλ
καὶ ἐξελεξάμην ἐν Ιερουσαλημ γενέσθαι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ ἐξελεξάμην ἐν Δαυιδ ὥστε εἶναι ἐπάνω τοῦ λαοῦ μου Ισραηλ
καὶ ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν Δαυιδ τοῦ πατρός μου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Δαυιδ πατέρα μου διότι ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματί μου καλῶς ἐποίησας ὅτι ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν σου
πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν οἶκον ὅτι ὁ υἱός σου ὃς ἐξελεύσεται ἐκ τῆς ὀσφύος σου οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τῷ ὀνόματί μου
καὶ ἀνέστησεν κύριος τὸν λόγον αὐτοῦ ὃν ἐλάλησεν καὶ ἐγενήθην ἀντὶ Δαυιδ πατρός μου καὶ ἐκάθισα ἐπὶ τὸν θρόνον Ισραηλ καθὼς ἐλάλησεν κύριος καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ
καὶ ἔθηκα ἐκεῖ τὴν κιβωτόν ἐν ᾗ ἐκεῖ διαθήκη κυρίου ἣν διέθετο τῷ Ισραηλ
καὶ ἔστη κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ καὶ διεπέτασεν τὰς χεῖρας αὐτοῦ
ὅτι ἐποίησεν Σαλωμων βάσιν χαλκῆν καὶ ἔθηκεν αὐτὴν ἐν μέσῳ τῆς αὐλῆς τοῦ ἱεροῦ πέντε πηχῶν τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ πέντε πήχεων τὸ εὖρος αὐτῆς καὶ τριῶν πήχεων τὸ ὕψος αὐτῆς καὶ ἔστη ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ γόνατα ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ καὶ διεπέτασεν τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν
καὶ εἶπεν κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι θεὸς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς φυλάσσων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος τοῖς παισίν σου τοῖς πορευομένοις ἐναντίον σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ
ἃ ἐφύλαξας τῷ παιδί σου Δαυιδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων καὶ ἐλάλησας ἐν στόματί σου καὶ ἐν χερσίν σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη
καὶ νῦν κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ φύλαξον τῷ παιδί σου τῷ Δαυιδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων οὐκ ἐκλείψει σοι ἀνὴρ ἀπὸ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ισραηλ πλὴν ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐν τῷ νόμῳ μου ὡς ἐπορεύθης ἐναντίον μου
καὶ νῦν κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ πιστωθήτω δὴ τὸ ῥῆμά σου ὃ ἐλάλησας τῷ παιδί σου τῷ Δαυιδ
ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει θεὸς μετὰ ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς εἰ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσίν σοι καὶ τίς ὁ οἶκος οὗτος ὃν ᾠκοδόμησα
καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν προσευχὴν παιδός σου καὶ ἐπὶ τὴν δέησίν μου κύριε ὁ θεός τοῦ ἐπακοῦσαι τῆς δεήσεως καὶ τῆς προσευχῆς ἧς ὁ παῖς σου προσεύχεται ἐναντίον σου σήμερον
τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς σου ἀνεῳγμένους ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός εἰς τὸν τόπον τοῦτον ὃν εἶπας ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά σου ἐκεῖ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς προσευχῆς ἧς ὁ παῖς σου προσεύχεται εἰς τὸν τόπον τοῦτον
καὶ ἀκούσῃ τῆς δεήσεως τοῦ παιδός σου καὶ λαοῦ σου Ισραηλ ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀκούσῃ καὶ ἵλεως ἔσῃ
ἐὰν ἁμάρτῃ ἀνὴρ τῷ πλησίον αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀρᾶσθαι αὐτόν καὶ ἔλθῃ καὶ ἀράσηται κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς τοὺς δούλους σου τοῦ ἀποδοῦναι τῷ ἀνόμῳ καὶ ἀποδοῦναι ὁδοὺς αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον τοῦ ἀποδοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ
καὶ ἐὰν θραυσθῇ ὁ λαός σου Ισραηλ κατέναντι τοῦ ἐχθροῦ ἐὰν ἁμάρτωσίν σοι καὶ ἐπιστρέψωσιν καὶ ἐξομολογήσωνται τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξωνται καὶ δεηθῶσιν ἐναντίον σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις λαοῦ σου Ισραηλ καὶ ἀποστρέψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν ἣν ἔδωκας αὐτοῖς καὶ τοῖς πατράσιν αὐτῶν
ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ αἰνέσουσιν τὸ ὄνομά σου καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν ὅτι ταπεινώσεις αὐτούς
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τῶν παίδων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαθήν ἐν ᾗ πορεύσονται ἐν αὐτῇ καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν σου ἣν ἔδωκας τῷ λαῷ σου εἰς κληρονομίαν
λιμὸς ἐὰν γένηται ἐπὶ τῆς γῆς θάνατος ἐὰν γένηται ἀνεμοφθορία καὶ ἴκτερος ἀκρὶς καὶ βροῦχος ἐὰν γένηται ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ὁ ἐχθρὸς κατέναντι τῶν πόλεων αὐτῶν κατὰ πᾶσαν πληγὴν καὶ πᾶν πόνον
καὶ πᾶσα προσευχὴ καὶ πᾶσα δέησις ἣ ἐὰν γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ καὶ παντὶ λαῷ σου Ισραηλ ἐὰν γνῷ ἄνθρωπος τὴν ἁφὴν αὐτοῦ καὶ τὴν μαλακίαν αὐτοῦ καὶ διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον
καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἱλάσῃ καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ ὡς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ ὅτι μόνος γινώσκεις τὴν καρδίαν υἱῶν ἀνθρώπων
ὅπως φοβῶνται τὰς ὁδούς σου πάσας τὰς ἡμέρας ἃς αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν
καὶ πᾶς ἀλλότριος ὃς οὐκ ἐκ τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ ἐστὶν αὐτὸς καὶ ἔλθῃ ἐκ γῆς μακρόθεν διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ μέγα καὶ τὴν χεῖρά σου τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονά σου τὸν ὑψηλὸν καὶ ἔλθωσιν καὶ προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον
καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα ὅσα ἐὰν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος ὅπως γνῶσιν πάντες οἱ λαοὶ τῆς γῆς τὸ ὄνομά σου καὶ τοῦ φοβεῖσθαί σε ὡς ὁ λαός σου Ισραηλ καὶ τοῦ γνῶναι ὅτι ἐπικέκληται τὸ ὄνομά σου ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον ὃν ᾠκοδόμησα
ἐὰν δὲ ἐξέλθῃ ὁ λαός σου εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ ᾗ ἀποστελεῖς αὐτούς καὶ προσεύξωνται πρὸς σὲ κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πόλεως ταύτης ἣν ἐξελέξω ἐν αὐτῇ καὶ οἴκου οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου
καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτῶν
ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι ὅτι οὐκ ἔσται ἄνθρωπος ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται καὶ πατάξεις αὐτοὺς καὶ παραδώσεις αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον ἐχθρῶν καὶ αἰχμαλωτεύσουσιν οἱ αἰχμαλωτεύοντες αὐτοὺς εἰς γῆν ἐχθρῶν εἰς γῆν μακρὰν ἢ ἐγγὺς
καὶ ἐπιστρέψωσιν καρδίαν αὐτῶν ἐν τῇ γῇ αὐτῶν οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ καί γε ἐπιστρέψωσιν καὶ δεηθῶσίν σου ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ αὐτῶν λέγοντες ἡμάρτομεν ἠδικήσαμεν ἠνομήσαμεν
καὶ ἐπιστρέψωσιν πρὸς σὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ αὐτῶν ἐν γῇ αἰχμαλωτευσάντων αὐτοὺς καὶ προσεύξωνται ὁδὸν γῆς αὐτῶν ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν καὶ τῆς πόλεως ἧς ἐξελέξω καὶ τοῦ οἴκου οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου
καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ ποιήσεις κρίματα καὶ ἵλεως ἔσῃ τῷ λαῷ τῷ ἁμαρτόντι σοι
νῦν κύριε ἔστωσαν δὴ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀνεῳγμένοι καὶ τὰ ὦτά σου ἐπήκοα εἰς τὴν δέησιν τοῦ τόπου τούτου
καὶ νῦν ἀνάστηθι κύριε ὁ θεός εἰς τὴν κατάπαυσίν σου σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τῆς ἰσχύος σου οἱ ἱερεῖς σου κύριε ὁ θεός ἐνδύσαιντο σωτηρίαν καὶ οἱ υἱοί σου εὐφρανθήτωσαν ἐν ἀγαθοῖς
κύριε ὁ θεός μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου μνήσθητι τὰ ἐλέη Δαυιδ τοῦ δούλου σου
Он гоҳ Сулаймон гуфт: «Парвардигор гуфтааст, ки дар меғ сокин мешавад.
Вале ман хонае барои истиқомати Ту бино намудаам, маконе барои он ки Ту дар он ҷовидона сокин шавӣ».
Ва подшоҳ рӯи худро гардонида, тамоми ҷамоати Исроилро баракат дод, – ва тамоми ҷамоати Исроил меистоданд, –
Ва гуфт: «Муборак аст Парвардигор Худои Исроил, ки бо даҳони Худ ба падарам Довуд сухан рондааст, ва бо дасти Худ онро ба ҷо овардааст! Ӯ гуфтааст:
́Аз рӯзе ки Ман қавми Худ Исроилро аз замини Миср берун овардаам, шаҳреро аз ҳамаи сибтҳои Исроил барои бино кардани хонае интихоб накардаам барнагузидаам, то ки номи Ман дар он бошад, ва касеро интихоб накардаам барнагузидаам, то ки вай бар қавми Ман Исроил раис бошад;
Валекин Уршалимро баргузидам, то ки номи Ман дар он бошад, ва Довудро баргузидам, то ки вай бар қавми Ман Исроил бошад́.
Ва дар дили падарам Довуд орзуе буд, ки хонае ба номи Парвардигор Худои Исроил бино кунад.
Вале Парвардигор ба падарам Довуд гуфт: ́Чун дар дили ту орзуе буд, ки хонае ба номи Ман бино намоӣ, хуб кардӣ, ки дар дили худ чунин орзу доштӣ;
Аммо ту хонаро бино нахоҳӣ кард, балки писари ту, ки аз камари ту берун ояд, – ӯ хонаро ба номи Ман бино хоҳад кард́.
Ва Парвардигор сухани Худро, ки ба забон ронда буд, ба ҷо овард, ва ман ба ҷои падарам Довуд ба майдон омадам ва, мувофиқи он чи Парвардигор гуфта буд, бар тахти Исроил нишастам, ва хонае ба номи Парвардигор Худои Исроил бино кардам.
Ва сандуқеро дар он ҷо гузоштам, ки паймони Парвардигор, ки онро бо банӣ Исроил баста буд, дар он мебошад».
Ва ӯ пеши қурбонгоҳи Парвардигор, дар рӯ ба рӯи тамоми ҷамоати Исроил истода, дастҳои худро дароз кард, –
Зеро ки Сулаймон минбари мисине ки дарозияш панҷ араш, ва бараш панҷ араш, ва баландияш се араш буд, сохта, онро дар миёни саҳн гузошта буд; ва бар он истода, дар рӯ ба рӯи тамоми ҷамоати Исроил зону зад, ва дастҳои худро сӯи осмон дароз кард, –
Ва гуфт: «Эй Парвардигор Худои Исроил! Худое мисли Ту дар осмон ва замин нест; Ту ба бандагони Худ, ки ба ҳузури Ту бо тамоми дили худ рафтор менамоянд, паймон ва меҳру вафоро нигоҳ медорӣ.
Ту он чиро, ки ба бандаи Худ – падарам Довуд – гуфтаӣ, риоя намудӣ; Ту бо даҳони Худ гуфтаӣ ва бо дасти Худ ба ҷо овардаӣ, чунон ки имрӯз воқеъ шудааст.
Ва алҳол, эй Парвардигор Худои Исроил, барои бандаи Худ, падарам Довуд, он суханро риоя намо, ки ба ӯ гуфтаӣ: ́Касе аз ту, ки ба ҳузури Ман бар тахти Исроил бинишинад, хотима нахоҳад ёфт, ба шарте ки писаронат роҳҳои худро нигоҳ дошта, мувофиқи шариати Ман рафтор намоянд, чунон ки ту ба ҳузури Ман рафтор намудаӣ́.
Ва алҳол, эй Парвардигор Худои Исроил, бигзор сухани Ту, ки ба бандаи Худ Довуд гуфтаӣ, ба амал ояд собит шавад!
Оё дар ҳақиқат Худо бар замин бо одамизод сокин мешавад? Охир, осмон ва осмони осмонҳо наметавонад Туро ғунҷоиш диҳад, чӣ ҷои ин хонае ки ман бино кардаам.
Валекин, эй Парвардигор Худои ман, ба дуои бандаи Худ ва ба зории вай диққат деҳ таваҷҷӯҳ намо, то фарёд илтиҷо ва дуоеро, ки бандаат ба ҳузури Ту мегӯяд, бишнавӣ,
Ва чашмони Ту бар ин хона, бар ин маконе ки дар бораи он гуфтаӣ: ́Номи Ман дар он ҷо хоҳад буд́, шабу рӯз воз бошад, ва Ту дуоеро, ки бандаат дар ин макон мегӯяд, бишнавӣ.
Ва Ту зориҳои бандаи Худ ва қавми Худ Исроилро, ки дар ин макон дуо мегӯянд, бишнав, ва онро аз ҷои истиқомати Худ, аз осмон бишнав, ва шунида, биомурз.
Агар касе нисбат ба ёри худ гуноҳ карда, ба қасам хӯрдан маҷбур шавад, ва омада, пеши қурбонгоҳи Ту дар ин хона қасам хӯрад, –
Он гоҳ Ту аз осмон бишнав, ва амал намуда, бар бандагонат доварӣ намо, то ки сазои бадкорро дода, рафторашро ба сараш баргардонӣ, ва росткорро сафед карда, мувофиқи росткориаш ба вай подош диҳӣ.
Ва агар қавми Ту Исроил барои гуноҳе ки ба ҳузури Ту ба амал оварда бошанд, пеши душман мағлуб шаванд, ва сӯи Ту бозгашт намуда ва номи Туро ҳамду сано хонда, пеши Ту дар ин хона дуо гӯянд ва зорӣ кунанд, –
Он гоҳ Ту аз осмон бишнав, ва гуноҳи қавми Худ Исроилро биомурз, ва онҳоро ба замине ки ба онҳо ва ба падаронашон додаӣ, баргардон.
Ҳангоме ки осмон баста шавад ва барои гуноҳе ки ба ҳузури Ту ба амал оварда бошанд, борон наборад, ва дар ин макон дуо гуфта ва номи Туро ҳамду сано хонда, аз гуноҳи худ тавба кунанд, чунки Ту онҳоро фурӯ нишондаӣ, –
Он гоҳ Ту аз осмон бишнав, ва гуноҳи бандагони Худ ва қавми Худ Исроилро омурзида, роҳи некӯро, ки бо он бояд бираванд, ба онҳо нишон бидеҳ, ва бар замини Худ, ки онро ба қавми Худ барои мерос додаӣ, борон бифирист.
Агар дар замин гуруснагӣ рӯй диҳад, агар вабо ояд, агар боди самум, хушксолӣ, малах ва кирм пайдо шавад, агар душманонашон онҳоро дар шаҳрҳои заминашон ба танг оваранд, агар ягон мусибат ва ягон беморӣ ба вуқӯъ ояд, –
Он гоҳ ҳар дуо ва ҳар зориро, ки аз ҷониби ҳар одам ва аз ҷониби тамоми қавми Ту гуфта мешавад, вақте ки ҳар яке аз онҳо мусибати худ ва дарди худро медонанд ва дастҳои худро сӯи ин хона дароз мекунанд, –
Ту аз осмон, ки макони истиқомати Туст, бишнав ва биомурз, ва ба ҳар кас, ки дили вайро медонӣ, мувофиқи тамоми рафтораш подош деҳ, зеро ки танҳо Ту донандаи дилҳои тамоми банӣ одам ҳастӣ,
То ки онҳо аз Ту ҳаросон бошанд ва дар тамоми айёми зиндагии худ ба рӯи замине ки Ту ба падарони мо додаӣ, бо роҳҳои Ту бираванд.
Ва ҳамчунин аҷнабиро, ки аз ҷумлаи қавми Ту Исроил набошад, вале ба хотири номи бузурги Ту ва дасти қавии Ту ва бозуи тӯлонии Ту аз замини дурдасте омада бошад, ва омада, сӯи ин хона дуо гӯяд, –
Ту аз осмон, ки макони истиқомати Туст, бишнав, ва ҳар он чиро, ки он аҷнабӣ сӯи Ту хонда дархост намояд, ба амал овар, то ки ҳамаи қавмҳои замин номи Туро шиносанд, ва аз Ту мисли қавми Ту Исроил ҳаросон бошанд, ва донанд, ки номи Ту бар ин хонае ки ман бино кардаам, хонда шудааст.
Ҳангоме ки қавми Ту ба ҷанги зидди душманони худ, бо роҳе ки Ту онҳоро фиристодаӣ, берун оянд, ва ба ин шаҳре ки Ту баргузидаӣ, ва ба хонае ки ман ба номи Ту бино кардаам, бозгашт намуда, сӯи Ту дуо гӯянд, –
Он гоҳ Ту аз осмон дуо ва зории онҳоро бишнав, ва дархости онҳоро ба ҷо овар.
Ҳангоме ки онҳо пеши Ту гуноҳ кунанд, – зеро касе нест, ки гуноҳ накунад, – ва Ту бар онҳо ғазаб карда, онҳоро ба душман таслим намоӣ, ва асиркунандагонашон онҳоро ба замини дур ё наздик бибаранд,
Ва ҳангоме ки онҳо дар замине ки он ҷо асир бошанд, ба худ омада тавба кунанд, ва дар замини асирии худ ба сӯи Ту зорӣ намуда, гӯянд: ́Мо гуноҳ карда ва осӣ шуда, рафтори бадкорона кардем́,
Ва ҳангоме ки онҳо дар замини асирии худ, ки ба он ҷо онҳоро ба асирӣ бурдаанд, бо тамоми дили худ ва бо тамоми ҷони худ сӯи Ту баргарданд, ва ба замине ки Ту ба падаронашон додаӣ, ва ба шаҳре ки Ту баргузидаӣ, ва ба хонае ки ман ба номи Ту бино кардаам, бозгашт намуда, сӯи Ту дуо гӯянд, –
Он гоҳ Ту аз осмон, ки макони истиқомати Туст, дуо ва зории онҳоро бишнав, ва дархости онҳоро ба ҷо овар, ва қавми Худро, ки пеши Ту гуноҳ кардаанд, биомурз.
Алҳол, эй Худои ман, бигзор чашмони Ту воз бошанд, ва гӯшҳои Ту ба дуое ки дар ин макон гуфта мешавад, шунаво бошанд.
Ва алҳол, эй Парвардигор Худо, ба сӯи оромгоҳи Худ бархез, – Ту ва сандуқи қудрати Ту; коҳинони Ту, эй Парвардигор Худо, ҷомаи наҷот хоҳанд пӯшид, ва порсоёни Ту ба некӣ шод хоҳанд шуд.
Эй Парвардигор Худо! Рӯи масеҳи Худро барнагардон, эҳсонҳои меҳру вафои ба бандаи Худ Довуд бахшидаатро ба ёд овар».
Синодальный
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
1 Соломон благословляет народ и перечисляет планы Давида для постройки дома; 12 молитва посвящения, вознесенная Соломоном.
Тогда сказал Соломон: Господь сказал, что Он благоволит обитать во мгле,
а я построил дом в жилище Тебе, [Святый,] место для вечного Твоего пребывания.
И обратился царь лицем своим и благословил все собрание Израильтян, – все собрание Израильтян стояло, –
и сказал: благословен Господь Бог Израилев, Который, что́ сказал устами Своими Давиду, отцу моему, исполнил ныне рукою Своею! Он говорил:
«с того дня, как Я вывел народ Мой из земли Египетской, Я не избрал города ни в одном из колен Израилевых для построения дома, в котором пребывало бы имя Мое, и не избрал человека, который был бы правителем народа Моего Израиля,
но избрал Иерусалим, чтобы там пребывало имя Мое, и избрал Давида, чтоб он был над народом Моим Израилем».
И было на сердце у Давида, отца моего, построить дом имени Господа, Бога Израилева.
Но Господь сказал Давиду, отцу моему: «у тебя есть на сердце построить храм имени Моему; хорошо, что это на сердце у тебя.
Однако не ты построишь храм, а сын твой, который произойдет из чресл твоих, – он построит храм имени Моему».
И исполнил Господь слово Свое, которое изрек: я вступил на место Давида, отца моего, и воссел на престоле Израилевом, как сказал Господь, и построил дом имени Господа Бога Израилева.
И я поставил там ковчег, в котором завет Господа, заключенный Им с сынами Израилевыми.
И стал Соломон у жертвенника Господня впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои, –
ибо Соломон сделал медный амвон длиною в пять локтей и шириною в пять локтей, а вышиною в три локтя, и поставил его среди двора; и стал на нем, и преклонил колени впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои к небу, –
и сказал: Господи Боже Израилев! Нет Бога, подобного Тебе, ни на небе, ни на земле. Ты хранишь завет и милость к рабам Твоим, ходящим пред Тобою всем сердцем своим:
Ты исполнил рабу Твоему Давиду, отцу моему, что Ты говорил ему; что изрек Ты устами Твоими, то в день сей исполнил рукою Твоею.
И ныне, Господи Боже Израилев! исполни рабу Твоему Давиду, отцу моему, то, что Ты сказал ему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] сидящий пред лицем Моим на престоле Израилевом, если только сыновья твои будут наблюдать за путями своими, ходя по закону Моему так, как ты ходил предо Мною.
И ныне, Господи Боже Израилев! да будет верно слово Твое, которое Ты изрек рабу Твоему Давиду.
Поистине, Богу ли жить с человеками на земле? Если небо и небеса небес не вмещают Тебя, тем менее храм сей, который построил я.
Но призри на молитву раба Твоего и на прошение его, Господи Боже мой! услышь воззвание и молитву, которою раб Твой молится пред Тобою.
Да будут очи Твои отверсты на храм сей днем и ночью, на место, где Ты обещал положить имя Твое, чтобы слышать молитву, которою раб Твой будет молиться на месте сем.
Услышь моления раба Твоего и народа Твоего Израиля, какими они будут молиться на месте сем; услышь с места обитания Твоего, с небес, услышь и помилуй!
Когда кто согрешит против ближнего своего, и потребуют от него клятвы, чтоб он поклялся, и будет совершаться клятва пред жертвенником Твоим в храме сем,
тогда Ты услышь с неба и соверши суд над рабами Твоими, воздай виновному, возложив поступок его на голову его, и оправдай правого, воздав ему по правде его.
Когда поражен будет народ Твой Израиль неприятелем за то, что согрешил пред Тобою, и они обратятся к Тебе, и исповедают имя Твое, и будут просить и молиться пред Тобою в храме сем,
тогда Ты услышь с неба, и прости грех народа Твоего Израиля, и возврати их в землю, которую Ты дал им и отцам их.
Когда заключится небо и не будет дождя за то, что они согрешили пред Тобою, и будут молиться на месте сем, и исповедают имя Твое, и обратятся от греха своего, потому что Ты смирил их,
тогда Ты услышь с неба и прости грех рабов Твоих и народа Твоего Израиля, указав им добрый путь, по которому идти им, и пошли дождь на землю Твою, которую Ты дал народу Твоему в наследие.
Голод ли будет на земле, будет ли язва моровая, будет ли ветер палящий или ржа, саранча или червь, будут ли теснить его неприятели его на земле владений его, будет ли какое бедствие, какая болезнь,
всякую молитву, всякое прошение, какое будет от какого-либо человека или от всего народа Твоего Израиля, когда они почувствуют каждый бедствие свое и горе свое и прострут руки свои к храму сему,
Ты услышь с неба – места обитания Твоего, и прости, и воздай каждому по всем путям его, как Ты знаешь сердце его, – ибо Ты один знаешь сердце сынов человеческих, –
чтобы они боялись Тебя и ходили путями Твоими во все дни, доколе живут на земле, которую Ты дал отцам нашим.
Даже и иноплеменник, который не от народа Твоего Израиля, когда он придет из земли далекой ради имени Твоего великого и руки Твоей могущественной и мышцы Твоей простертой, и придет и будет молиться у храма сего,
Ты услышь с неба, с места обитания Твоего, и сделай все, о чем будет взывать к Тебе иноплеменник, чтобы все народы земли узнали имя Твое, и чтобы боялись Тебя, как народ Твой Израиль, и знали, что Твоим именем называется дом сей, который построил я.
Когда выйдет народ Твой на войну против неприятелей своих путем, которым Ты пошлешь его, и будет молиться Тебе, обратившись к городу сему, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему,
тогда услышь с неба молитву их и прошение их и сделай, что потребно для них.
Когда они согрешат пред Тобою, – ибо нет человека, который не согрешил бы, – и Ты прогневаешься на них, и предашь их врагу, и отведут их пленившие их в землю далекую или близкую,
и когда они в земле, в которую будут пленены, войдут в себя и обратятся и будут молиться Тебе в земле пленения своего, говоря: мы согрешили, сделали беззаконие, мы виновны,
и обратятся к Тебе всем сердцем своим и всею душею своею в земле пленения своего, куда отведут их в плен, и будут молиться, обратившись к земле своей, которую Ты дал отцам их, и к городу, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему, –
тогда услышь с неба, с места обитания Твоего, молитву их и прошение их, и сделай, что потребно для них, и прости народу Твоему, в чем он согрешил пред Тобою.
Боже мой! да будут очи Твои отверсты и уши Твои внимательны к молитве на месте сем.
И ныне, Господи Боже, стань на место покоя Твоего, Ты и ковчег могущества Твоего. Священники Твои, Господи Боже, да облекутся во спасение, и преподобные Твои да насладятся благами.
Господи Боже! не отврати лица помазанника Твоего, помяни милости к Давиду, рабу Твоему.