Скрыть
6:2
6:6
6:8
6:11
6:15
6:19
6:25
6:27
6:29
6:30
6:31
6:33
6:34
6:35
6:40
Синодальный
1 Соломон благословляет народ и перечисляет планы Давида для постройки дома; 12 молитва посвящения, вознесенная Соломоном.
Тогда сказал Соломон: Господь сказал, что Он благоволит обитать во мгле,
а я построил дом в жилище Тебе, [Святый,] место для вечного Твоего пребывания.
И обратился царь лицем своим и благословил все собрание Израильтян, – все собрание Израильтян стояло, –
и сказал: благословен Господь Бог Израилев, Который, что́ сказал устами Своими Давиду, отцу моему, исполнил ныне рукою Своею! Он говорил:
«с того дня, как Я вывел народ Мой из земли Египетской, Я не избрал города ни в одном из колен Израилевых для построения дома, в котором пребывало бы имя Мое, и не избрал человека, который был бы правителем народа Моего Израиля,
но избрал Иерусалим, чтобы там пребывало имя Мое, и избрал Давида, чтоб он был над народом Моим Израилем».
И было на сердце у Давида, отца моего, построить дом имени Господа, Бога Израилева.
Но Господь сказал Давиду, отцу моему: «у тебя есть на сердце построить храм имени Моему; хорошо, что это на сердце у тебя.
Однако не ты построишь храм, а сын твой, который произойдет из чресл твоих, – он построит храм имени Моему».
И исполнил Господь слово Свое, которое изрек: я вступил на место Давида, отца моего, и воссел на престоле Израилевом, как сказал Господь, и построил дом имени Господа Бога Израилева.
И я поставил там ковчег, в котором завет Господа, заключенный Им с сынами Израилевыми.
И стал Соломон у жертвенника Господня впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои, –
ибо Соломон сделал медный амвон длиною в пять локтей и шириною в пять локтей, а вышиною в три локтя, и поставил его среди двора; и стал на нем, и преклонил колени впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои к небу, –
и сказал: Господи Боже Израилев! Нет Бога, подобного Тебе, ни на небе, ни на земле. Ты хранишь завет и милость к рабам Твоим, ходящим пред Тобою всем сердцем своим:
Ты исполнил рабу Твоему Давиду, отцу моему, что Ты говорил ему; что изрек Ты устами Твоими, то в день сей исполнил рукою Твоею.
И ныне, Господи Боже Израилев! исполни рабу Твоему Давиду, отцу моему, то, что Ты сказал ему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] сидящий пред лицем Моим на престоле Израилевом, если только сыновья твои будут наблюдать за путями своими, ходя по закону Моему так, как ты ходил предо Мною.
И ныне, Господи Боже Израилев! да будет верно слово Твое, которое Ты изрек рабу Твоему Давиду.
Поистине, Богу ли жить с человеками на земле? Если небо и небеса небес не вмещают Тебя, тем менее храм сей, который построил я.
Но призри на молитву раба Твоего и на прошение его, Господи Боже мой! услышь воззвание и молитву, которою раб Твой молится пред Тобою.
Да будут очи Твои отверсты на храм сей днем и ночью, на место, где Ты обещал положить имя Твое, чтобы слышать молитву, которою раб Твой будет молиться на месте сем.
Услышь моления раба Твоего и народа Твоего Израиля, какими они будут молиться на месте сем; услышь с места обитания Твоего, с небес, услышь и помилуй!
Когда кто согрешит против ближнего своего, и потребуют от него клятвы, чтоб он поклялся, и будет совершаться клятва пред жертвенником Твоим в храме сем,
тогда Ты услышь с неба и соверши суд над рабами Твоими, воздай виновному, возложив поступок его на голову его, и оправдай правого, воздав ему по правде его.
Когда поражен будет народ Твой Израиль неприятелем за то, что согрешил пред Тобою, и они обратятся к Тебе, и исповедают имя Твое, и будут просить и молиться пред Тобою в храме сем,
тогда Ты услышь с неба, и прости грех народа Твоего Израиля, и возврати их в землю, которую Ты дал им и отцам их.
Когда заключится небо и не будет дождя за то, что они согрешили пред Тобою, и будут молиться на месте сем, и исповедают имя Твое, и обратятся от греха своего, потому что Ты смирил их,
тогда Ты услышь с неба и прости грех рабов Твоих и народа Твоего Израиля, указав им добрый путь, по которому идти им, и пошли дождь на землю Твою, которую Ты дал народу Твоему в наследие.
Голод ли будет на земле, будет ли язва моровая, будет ли ветер палящий или ржа, саранча или червь, будут ли теснить его неприятели его на земле владений его, будет ли какое бедствие, какая болезнь,
всякую молитву, всякое прошение, какое будет от какого-либо человека или от всего народа Твоего Израиля, когда они почувствуют каждый бедствие свое и горе свое и прострут руки свои к храму сему,
Ты услышь с неба – места обитания Твоего, и прости, и воздай каждому по всем путям его, как Ты знаешь сердце его, – ибо Ты один знаешь сердце сынов человеческих, –
чтобы они боялись Тебя и ходили путями Твоими во все дни, доколе живут на земле, которую Ты дал отцам нашим.
Даже и иноплеменник, который не от народа Твоего Израиля, когда он придет из земли далекой ради имени Твоего великого и руки Твоей могущественной и мышцы Твоей простертой, и придет и будет молиться у храма сего,
Ты услышь с неба, с места обитания Твоего, и сделай все, о чем будет взывать к Тебе иноплеменник, чтобы все народы земли узнали имя Твое, и чтобы боялись Тебя, как народ Твой Израиль, и знали, что Твоим именем называется дом сей, который построил я.
Когда выйдет народ Твой на войну против неприятелей своих путем, которым Ты пошлешь его, и будет молиться Тебе, обратившись к городу сему, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему,
тогда услышь с неба молитву их и прошение их и сделай, что потребно для них.
Когда они согрешат пред Тобою, – ибо нет человека, который не согрешил бы, – и Ты прогневаешься на них, и предашь их врагу, и отведут их пленившие их в землю далекую или близкую,
и когда они в земле, в которую будут пленены, войдут в себя и обратятся и будут молиться Тебе в земле пленения своего, говоря: мы согрешили, сделали беззаконие, мы виновны,
и обратятся к Тебе всем сердцем своим и всею душею своею в земле пленения своего, куда отведут их в плен, и будут молиться, обратившись к земле своей, которую Ты дал отцам их, и к городу, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему, –
тогда услышь с неба, с места обитания Твоего, молитву их и прошение их, и сделай, что потребно для них, и прости народу Твоему, в чем он согрешил пред Тобою.
Боже мой! да будут очи Твои отверсты и уши Твои внимательны к молитве на месте сем.
И ныне, Господи Боже, стань на место покоя Твоего, Ты и ковчег могущества Твоего. Священники Твои, Господи Боже, да облекутся во спасение, и преподобные Твои да насладятся благами.
Господи Боже! не отврати лица помазанника Твоего, помяни милости к Давиду, рабу Твоему.
Церковнославянский (рус)
Тогда́ рече́ Соломо́нъ: Госпо́дь рече́ обита́ти во мглѣ́,
а́зъ же созда́хъ до́мъ и́мени тво­ему́ святы́й тебѣ́, и угото́ванъ е́же обита́ти тебѣ́ во вѣ́ки.
И обрати́ ца́рь лице́ свое́ и благослови́ все́ собра́нiе Изра́илево, и все́ собра́нiе Изра́илево предстоя́ше, и рече́:
благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, я́коже глаго́ла у́сты́ сво­и́ми ко дави́ду отцу́ мо­ему́, и рука́ми сво­и́ми соверши́, глаго́ля:
от­ дне́, въ о́ньже изведо́хъ лю́ди моя́ от­ земли́ Еги́петскiя, не избра́хъ гра́да от­ всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, да сози́ждет­ся въ не́мъ до́мъ и́мени мо­ему́ ту́, ниже́ избра́хъ му́жа бы́ти вожде́мъ надъ людьми́ мо­и́ми во Изра́или:
но избра́хъ Иерусали́ма, да бу́детъ и́мя мое́ въ не́мъ, и избра́хъ дави́да бы́ти надъ людьми́ мо­и́ми Изра́илемъ:
и бы́сть на се́рдцы дави́да отца́ мо­его́ созда́ти до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева:
и рече́ Госпо́дь ко дави́ду отцу́ мо­ему́: поне́же бы́сть на се́рдцы тво­е́мъ созда́ти до́мъ и́мени мо­ему́, до́брѣ сотвори́лъ еси́, я́ко бы́сть на се́рдцы тво­е́мъ,
оба́че ты́ не сози́ждеши мнѣ́ до́му, но сы́нъ тво́й, и́же изы́детъ изъ чре́слъ тво­и́хъ, то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени мо­ему́:
и соверши́ Госпо́дь сло́во сiе́, е́же глаго́ла, и бы́хъ вмѣ́сто дави́да отца́ мо­его́, и сѣдо́хъ на престо́лѣ Изра́илевѣ, я́коже глаго́ла Госпо́дь, и созда́хъ до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева,
и поста́вихъ въ не́мъ киво́тъ, въ не́мже е́сть завѣ́тъ Госпо́день, его́же завѣща́ Изра́илю.
И ста́ предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ, предъ всѣ́мъ мно́же­с­т­вомъ Изра́илевымъ, и простре́ руцѣ́ сво­и́:
сотвори́ бо Соломо́нъ стоя́ло мѣ́дяно и поста́ви его́ посредѣ́ двора́ святи́лища, пя́ть лако́тъ долгота́ его́ и пя́ть лако́тъ широта́ его́ и три́ ла́кти высота́ его́: и ста́ на не́мъ, и паде́ на колѣ́на своя́ предъ всѣ́мъ мно́же­с­т­вомъ Изра́илевымъ, и простре́ ру́ки своя́ на не́бо и рече́:
Го́споди Бо́же Изра́илевъ, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́ Бо́гъ на небеси́ и на земли́, сохраня́яй завѣ́тъ и ми́лость съ рабы́ тво­и́ми, и́же хо́дятъ предъ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ сво­и́мъ,
я́же сохрани́лъ еси́ рабу́ тво­ему́ дави́ду отцу́ мо­ему́, ели́ка ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ тво­и́ми и рука́ми тво­и́ми соверши́лъ еси́, я́коже де́нь се́й:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, сохрани́ рабу́ тво­ему́ дави́ду отцу́ мо­ему́, я́же ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ тво­и́ми и испо́лнилъ еси́ я́коже въ де́нь се́й, глаго́ля: не оскудѣ́етъ тебѣ́ му́жъ от­ лица́ мо­его́ сѣдя́й на престо́лѣ Изра́илевѣ, то́кмо а́ще сохраня́тъ сы́нове тво­и́ пути́ моя́ ходи́ти въ зако́нѣ мо­е́мъ, я́коже ходи́лъ еси́ предо мно́ю:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, да укрѣпи́т­ся сло́во твое́, е́же глаго́лалъ еси́ рабу́ тво­ему́ дави́ду:
у́бо и́стин­но ли Бо́гъ обита́ти бу́детъ съ человѣ́ки на земли́? а́ще небо и небо небесе́ не довлѣ́ютъ ти́, и кольми́ па́че до́мъ се́й, его́же созда́хъ?
и при́зри на моле́нiе раба́ тво­его́ и на моли́тву мою́, Го́споди Бо́же мо́й, е́же услы́шати моли́твы моя́ и моле́нiе, и́мже ра́бъ тво́й мо́лит­ся предъ тобо́ю дне́сь,
е́же бы́ти очесе́мъ тво­и́мъ от­ве́рстымъ на до́мъ се́й де́нь и но́щь, на мѣ́сто сiе́, о не́мже глаго́лалъ еси́, да при­­зове́т­ся и́мя твое́ та́мо, е́же услы́шати моли́тву, е́юже ра́бъ тво́й мо́лит­ся на мѣ́стѣ се́мъ:
и послу́шати мольбу́ раба́ тво­его́ и люді́й тво­и́хъ Изра́иля, ели́ка а́ще помо́лят­ся на мѣ́стѣ се́мъ и ты́ услы́шиши на мѣ́стѣ жили́ща тво­его́ съ небесе́, и услы́шиши, и ми́лостивъ бу́деши:
а́ще согрѣши́тъ му́жъ ко и́скрен­нему сво­ему́ и прiи́метъ на него́ кля́тву е́же кля́сти его́, и прiи́детъ и проклене́тъ предъ олтаре́мъ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши от­ небесе́ и суди́ рабо́мъ тво­и́мъ, е́же воз­да́ти беззако́н­ному, и воз­да́ти пути́ его́ на главу́ его́, и оправди́ти пра́веднаго, воз­дая́ ему́ по пра́вдѣ его́:
и а́ще одолѣ́ни бу́дутъ лю́дiе тво­и́ Изра́иль от­ вра́гъ, а́ще согрѣша́тъ тебѣ́ и обратя́т­ся, и исповѣ́дят­ся и́мени тво­ему́, и помо́лят­ся предъ тобо́ю въ хра́мѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ люді́й тво­и́хъ Изра́иля и воз­врати́ и́хъ въ зе́млю, ю́же да́лъ еси́ и́мъ и отце́мъ и́хъ:
егда́ заключи́ши не́бо, и не бу́детъ дождя́, я́ко согрѣша́тъ тебѣ́, и помо́лят­ся на мѣ́стѣ се́мъ, и восхва́лятъ и́мя твое́, и обратя́т­ся от­ грѣ́хъ сво­и́хъ, егда́ смири́ши и́хъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ рабо́въ и люді́й тво­и́хъ Изра́иля, я́ко яви́ши и́мъ пу́ть бла́гъ, по нему́же по́йдутъ, и да́ждь до́ждь на зе́млю твою́, ю́же да́лъ еси́ лю́демъ тво­и́мъ въ наслѣ́дiе:
гла́дъ а́ще бу́детъ на земли́, губи́тел­ст­во а́ще бу́детъ, воз­ду́ха растлѣ́нiе и и́ктеръ, пру́зи и гу́сеницы а́ще бу́дутъ, и а́ще оскорби́тъ и́хъ вра́гъ предъ гра́дами и́хъ, вся́кою я́звою и вся́кою болѣ́знiю,
и вся́ка моли́тва, и вся́ко моле́нiе, е́же а́ще бу́детъ вся́кому человѣ́ку и всѣ́мъ лю́демъ тво­и́мъ Изра́илю, а́ще позна́етъ человѣ́къ я́зву свою́ и грѣ́хъ сво́й и простре́тъ ру́цѣ сво­и́ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от­ гото́ваго жили́ща тво­его́, и очести, и да́ждь ко­ему́ждо по путе́мъ его́, я́коже вѣ́си по се́рдцу его́, ты́ бо еди́нъ вѣ́си сердца́ сыно́въ человѣ́ческихъ,
я́ко да боя́т­ся тебе́, е́же ходи́ти бо всѣ́хъ путе́хъ тво­и́хъ вся́ дни́, въ ня́же живу́тъ на лицы́ земли́ ю́же да́лъ еси́ отце́мъ на́шымъ:
и вся́къ чужді́и, и́же нѣ́сть от­ люді́й тво­и́хъ Изра́иля, и прiи́детъ от­ земли́ да́льнiя ра́ди и́мене тво­его́ вели́каго и ра́ди руки́ тво­ея́ си́льныя и мы́шцы тво­ея́ высо́кiя, и прiи́детъ и помо́лит­ся на мѣ́стѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от­ гото́ваго жили́ща тво­его́, и сотвори́ши по всему́, ели́ко при­­зове́тъ тя́ чужді́й, да увѣ́дятъ вси́ лю́дiе земли́ и́мя твое́ и убоя́т­ся тебе́, я́коже лю́дiе тво­и́ Изра́иль, и позна́ютъ, я́ко и́мя твое́ при́звано е́сть на до́мъ се́й, его́же созда́хъ:
а́ще же изы́дутъ лю́дiе тво­и́ на бра́нь проти́ву супоста́тъ сво­и́хъ по пути́, и́мже по́слеши и́хъ, и помо́лят­ся тебѣ́ по пути́ гра́да сего́, его́же избра́лъ еси́ себѣ́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени тво­ему́,
да услы́шиши съ небесе́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши оправда́нiе и́хъ:
зане́ согрѣша́тъ тебѣ́, я́ко нѣ́сть человѣ́къ, и́же не согрѣши́тъ, и порази́ши и́хъ, и преда́си и́хъ въ ру́ки враго́въ и́хъ, и плѣня́тъ и́хъ плѣня́ющiи въ зе́млю враго́въ, въ зе́млю да́льнюю или́ бли́жнюю,
и обратя́тъ се́рдце свое́ въ земли́ и́хъ, въ ню́же плѣне́ни бу́дутъ, и та́мо обратя́т­ся, и помо́лят­ся тебѣ́ въ плѣне́нiи сво­е́мъ, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́н­новахомъ, непра́вдовахомъ,
и обратя́т­ся къ тебѣ́ всѣ́мъ се́рдцемъ сво­и́мъ и все́ю душе́ю сво­е́ю въ земли́ плѣни́в­шихъ я́, идѣ́же плѣни́ша и́хъ, и помо́лят­ся путе́мъ земли́ сво­ея́, ю́же да́лъ еси́ отце́мъ и́хъ, и гра́да, его́же избра́лъ еси́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени тво­ему́:
да услы́шиши съ небесе́ от­ гото́ваго жили́ща тво­его́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши су́дъ, и ми́лостивъ бу́ди лю́демъ тво­и́мъ согрѣши́в­шымъ ти́:
и ны́нѣ, Го́споди, да бу́дутъ от­ве́рстѣ о́чи тво­и́, и у́ши тво­и́ вня́тнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:
и ны́нѣ воста́ни, Го́споди Бо́же, въ поко́й тво́й, ты́ и киво́тъ крѣ́пости тво­ея́: свяще́н­ницы тво­и́, Го́споди Бо́же, да облеку́т­ся во спасе́нiе, и преподо́бнiи тво­и́ воз­веселя́т­ся во благи́хъ:
Го́споди Бо́же, да не от­врати́ши лица́ христа́ тво­его́, помяни́ щедро́ты дави́да раба́ тво­его́.
Da betete Salomo: »HERR, du hast gesagt: ́Ich wohne im Wolkendunkel.́
Darum habe ich dir dieses prächtige Haus gebaut, eine Stätte, an der du für immer wohnen kannst.«
Dann drehte sich der König um und wandte sich der ganzen Gemeinde Israel zu. Er grüßte alle Versammelten, die ringsum standen, mit einem Segenswunsch.
Dann sagte er:

»Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels! Er hat wahr gemacht, was er meinem Vater David versprochen hat, als er sagte:

́In der ganzen Zeit, seit ich mein Volk Israel aus Ägypten in dieses Land brachte, habe ich in keinem der Stämme Israels eine Stadt erwählt, damit dort ein Wohnsitz für meinen Namen errichtet wird. Ich habe auch niemand als Herrscher über mein Volk Israel ausgewählt.
Aber jetzt habe ich Jerusalem als Wohnsitz für meinen Namen erwählt. Und ich habe David ausgewählt; er soll der Herrscher über mein Volk Israel sein.́
Schon mein Vater David wollte dem HERRN, dem Gott Israels, einen Tempel bauen.
Aber der HERR sagte zu ihm: ́Ich freue mich über deine Absicht, für mich ein Haus zu bauen.
Aber nicht du, sondern erst dein Sohn, dein leiblicher Nachkomme, soll mir dieses Haus bauen.́
Dieses Versprechen hat der HERR gehalten: Ich bin als Sohn meines Vaters David König geworden und habe den Wohnsitz für den HERRN, den Gott Israels, gebaut.
In dieses Haus habe ich nun auch die Lade gestellt, in der die Tafeln des Bundes liegen, den der HERR mit dem Volk Israel schloss.«
Dann trat Salomo vor den Augen der ganzen Gemeinde Israel vor den Altar des HERRN und breitete die Arme zum Himmel aus.
Er hatte dazu ein Podest aus Bronze anfertigen und mitten im Vorhof aufstellen lassen. Es war zweieinhalb Meter lang, ebenso breit und eineinhalb Meter hoch. Auf dieses stieg er hinauf, kniete vor den Augen der ganzen Gemeinde Israel nieder, breitete die Arme aus
und betete:

»HERR, du Gott Israels! Weder im Himmel noch auf der Erde gibt es einen Gott wie dich. Du stehst zu deinem Bund und erweist deine Güte und Liebe allen, die dir mit ungeteiltem Herzen dienen.

So hast du an meinem Vater David, deinem Diener und Bevollmächtigten, gehandelt; der heutige Tag ist Zeuge dafür, dass du dein Versprechen gehalten hast.
HERR, du Gott Israels, nun erfülle auch die andere Zusage, die du meinem Vater David gegeben hast, dass stets einer aus der Familie Davids auf dem Thron Israels sitzen wird, wenn seine Nachkommen dir nur genauso treu dienen und dein Gesetz befolgen wie er.
Gott Israels, lass doch in Erfüllung gehen, was du deinem Diener David versprochen hast!
Aber bist du nicht viel zu erhaben, um bei uns Menschen auf der Erde zu wohnen? Ist doch selbst der ganze weite Himmel zu klein für dich, geschweige denn dieses Haus, das ich gebaut habe!
HERR, mein Gott, achte dennoch auf mein demütiges Gebet und höre auf die Bitte, die ich vor dich bringe:
Richte deinen Blick Tag und Nacht auf dieses Haus, von dem du gesagt hast, dass dein Name dort wohnen soll! Du hast versprochen, das Gebet zu hören, das ich, dein Diener, von hier aus an dich richte.
Höre mich, wenn ich von hier aus zu dir rufe, und höre auch die Gebete deines Volkes Israel! Wenn wir an dieser Stätte zu dir rufen, dann höre uns in deiner himmlischen Wohnung. Erhöre uns und vergib uns alle Schuld!«
»Wenn jemand verdächtigt wird, sich gegen einen anderen vergangen zu haben, und er wird hierher zu deinem Altar gebracht und unter den Fluch gestellt, der ihn im Fall der Schuld treffen soll,
dann höre du es im Himmel und sorge für Recht: Bestrafe ihn, wenn er schuldig ist, und lass sein böses Tun auf ihn selbst zurückfallen; aber verschone ihn, wenn er schuldlos ist, und lass seine Redlichkeit vor aller Augen offenbar werden!
Wenn die Israeliten, dein Volk, von Feinden besiegt werden, weil sie dir nicht gehorcht haben, und sie wenden sich dir wieder zu, preisen deinen Namen und bitten hier in deinem Haus um Erbarmen,
dann höre du es im Himmel: Vergib deinem Volk seine Schuld und bring es wieder in das Land zurück, das du ihnen und ihren Vorfahren gegeben hast!
Wenn kein Regen auf das Land fällt, weil seine Bewohner dir nicht gehorcht haben, und sie erkennen deine strafende Hand, kehren um und beten zu dir, wenden sich diesem Haus zu und preisen deinen Namen,
dann höre du es im Himmel: Vergib deinem Volk und seinen Königen ihre Schuld, zeige ihnen, was sie tun sollen, und lass es wieder regnen auf das Land, das du deinem Volk als bleibenden Besitz gegeben hast!
Wenn im Land eine Hungersnot ausbricht, wenn das Getreide durch Glutwinde, Krankheiten oder Schädlinge vernichtet wird, wenn der Feind ins Land einfällt oder Seuchen wüten,
dann höre das Gebet, das ein einzelner Mensch oder dein ganzes Volk Israel an dich richtet. Wenn irgendjemand in seiner Not und seinem Schmerz seine Arme betend zu diesem Haus hin ausbreitet,
dann höre du ihn in deiner himmlischen Wohnung: Vergib ihm seine Schuld und hilf ihm! Doch handle so, wie es jeder verdient. Du kennst ja die verborgensten Gedanken der Menschen und siehst ihnen ins Herz.
Dann werden sie dich stets ernst nehmen und dir gehorchen, die ganze Zeit, die sie in dem Land leben, das du unseren Vorfahren gegeben hast.
Wenn ein Ausländer, der nicht zu deinem Volk Israel zählt, aus einem fernen Land kommt, weil er gehört hat, was für Taten du mit starker Hand und ausgestrecktem Arm für dein Volk vollbracht hast – wenn solch ein Mensch im Anblick dieses Hauses zu dir betet,
dann höre ihn in deiner himmlischen Wohnung und erfülle seine Bitte. Alle Völker auf der Erde werden dann erkennen, dass du der wahre Gott bist, und werden dich genauso ehren, wie dein Volk Israel es tut. Und sie werden erkennen, dass du von diesem Haus, das ich für dich gebaut habe, Besitz ergriffen hast.
Wenn dein Volk in deinem Auftrag gegen Feinde in den Kampf zieht und dabei in der Ferne zu dir betet, den Blick zu der Stadt gerichtet, die du dir erwählt hast, und zu dem Haus, das ich deinem Namen gebaut habe,
dann höre sein Gebet im Himmel und verhilf ihm zu seinem Recht!
Vielleicht kommt es auch so weit, dass die Leute von Israel sich gegen dich auflehnen – es gibt ja niemand, der nicht schuldig wird – und du dann zornig wirst und sie ihren Feinden preisgibst, die sie in ein fremdes Land verschleppen, in der Nähe oder in der Ferne.
Dort kommen sie vielleicht zur Einsicht und wenden sich dir wieder zu und bekennen vor dir: ́Wir haben Unrecht getan, wir haben dir nicht gehorcht.́
Und wenn sie dann von ganzem Herzen zu dir umkehren und dort zu dir beten, den Blick gerichtet zu dem Land, das du ihren Vorfahren gegeben, und der Stadt, die du dir erwählt hast, und zu dem Haus, das ich deinem Namen gebaut habe,
dann höre ihr Gebet in deiner himmlischen Wohnung und verhilf ihnen zu ihrem Recht! Vergib ihnen alles, was sie gegen dich getan haben!
Mein Gott, sieh freundlich auf jeden, der hier zu dir betet, und höre auf seine Bitte!
Und nun, HERR, unser Gott,
steh auf und begleite deine Lade,
das Wahrzeichen deiner gewaltigen Macht!
Komm zu deinem Ruheplatz!
Gib deinen Priestern Vollmacht,
uns deine Hilfe zu vermitteln!
Alle deine Treuen erfreue mit Glück und Segen!
Weise den König nicht zurück,
den du gesalbt und eingesetzt hast!
Denk daran, was du David versprochen hast,
deinem Vertrauten in deiner großen Güte!«
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible