Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
6:2
6:6
6:8
6:11
6:15
6:19
6:25
6:27
6:29
6:30
6:31
6:33
6:34
6:35
6:40
6:42
см.:2Цар.7:13:15;
1 Соломон благословляет народ и перечисляет планы Давида для постройки дома; 12 молитва посвящения, вознесенная Соломоном.
Тогда сказал Соломон: Господь сказал, что Он благоволит обитать во мгле,
а я построил дом в жилище Тебе, [Святый,] место для вечного Твоего пребывания.
И обратился царь лицем своим и благословил все собрание Израильтян, – все собрание Израильтян стояло, –
и сказал: благословен Господь Бог Израилев, Который, что́ сказал устами Своими Давиду, отцу моему, исполнил ныне рукою Своею! Он говорил:
«с того дня, как Я вывел народ Мой из земли Египетской, Я не избрал города ни в одном из колен Израилевых для построения дома, в котором пребывало бы имя Мое, и не избрал человека, который был бы правителем народа Моего Израиля,
но избрал Иерусалим, чтобы там пребывало имя Мое, и избрал Давида, чтоб он был над народом Моим Израилем».
И было на сердце у Давида, отца моего, построить дом имени Господа, Бога Израилева.
Но Господь сказал Давиду, отцу моему: «у тебя есть на сердце построить храм имени Моему; хорошо, что это на сердце у тебя.
Однако не ты построишь храм, а сын твой, который произойдет из чресл твоих, – он построит храм имени Моему».
И исполнил Господь слово Свое, которое изрек: я вступил на место Давида, отца моего, и воссел на престоле Израилевом, как сказал Господь, и построил дом имени Господа Бога Израилева.
И я поставил там ковчег, в котором завет Господа, заключенный Им с сынами Израилевыми.
И стал Соломон у жертвенника Господня впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои, –
ибо Соломон сделал медный амвон длиною в пять локтей и шириною в пять локтей, а вышиною в три локтя, и поставил его среди двора; и стал на нем, и преклонил колени впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои к небу, –
и сказал: Господи Боже Израилев! Нет Бога, подобного Тебе, ни на небе, ни на земле. Ты хранишь завет и милость к рабам Твоим, ходящим пред Тобою всем сердцем своим:
Ты исполнил рабу Твоему Давиду, отцу моему, что Ты говорил ему; что изрек Ты устами Твоими, то в день сей исполнил рукою Твоею.
И ныне, Господи Боже Израилев! исполни рабу Твоему Давиду, отцу моему, то, что Ты сказал ему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] сидящий пред лицем Моим на престоле Израилевом, если только сыновья твои будут наблюдать за путями своими, ходя по закону Моему так, как ты ходил предо Мною.
И ныне, Господи Боже Израилев! да будет верно слово Твое, которое Ты изрек рабу Твоему Давиду.
Поистине, Богу ли жить с человеками на земле? Если небо и небеса небес не вмещают Тебя, тем менее храм сей, который построил я.
Но призри на молитву раба Твоего и на прошение его, Господи Боже мой! услышь воззвание и молитву, которою раб Твой молится пред Тобою.
Да будут очи Твои отверсты на храм сей днем и ночью, на место, где Ты обещал положить имя Твое, чтобы слышать молитву, которою раб Твой будет молиться на месте сем.
Услышь моления раба Твоего и народа Твоего Израиля, какими они будут молиться на месте сем; услышь с места обитания Твоего, с небес, услышь и помилуй!
Когда кто согрешит против ближнего своего, и потребуют от него клятвы, чтоб он поклялся, и будет совершаться клятва пред жертвенником Твоим в храме сем,
тогда Ты услышь с неба и соверши суд над рабами Твоими, воздай виновному, возложив поступок его на голову его, и оправдай правого, воздав ему по правде его.
Когда поражен будет народ Твой Израиль неприятелем за то, что согрешил пред Тобою, и они обратятся к Тебе, и исповедают имя Твое, и будут просить и молиться пред Тобою в храме сем,
тогда Ты услышь с неба, и прости грех народа Твоего Израиля, и возврати их в землю, которую Ты дал им и отцам их.
Когда заключится небо и не будет дождя за то, что они согрешили пред Тобою, и будут молиться на месте сем, и исповедают имя Твое, и обратятся от греха своего, потому что Ты смирил их,
тогда Ты услышь с неба и прости грех рабов Твоих и народа Твоего Израиля, указав им добрый путь, по которому идти им, и пошли дождь на землю Твою, которую Ты дал народу Твоему в наследие.
Голод ли будет на земле, будет ли язва моровая, будет ли ветер палящий или ржа, саранча или червь, будут ли теснить его неприятели его на земле владений его, будет ли какое бедствие, какая болезнь,
всякую молитву, всякое прошение, какое будет от какого-либо человека или от всего народа Твоего Израиля, когда они почувствуют каждый бедствие свое и горе свое и прострут руки свои к храму сему,
Ты услышь с неба – места обитания Твоего, и прости, и воздай каждому по всем путям его, как Ты знаешь сердце его, – ибо Ты один знаешь сердце сынов человеческих, –
чтобы они боялись Тебя и ходили путями Твоими во все дни, доколе живут на земле, которую Ты дал отцам нашим.
Даже и иноплеменник, который не от народа Твоего Израиля, когда он придет из земли далекой ради имени Твоего великого и руки Твоей могущественной и мышцы Твоей простертой, и придет и будет молиться у храма сего,
Ты услышь с неба, с места обитания Твоего, и сделай все, о чем будет взывать к Тебе иноплеменник, чтобы все народы земли узнали имя Твое, и чтобы боялись Тебя, как народ Твой Израиль, и знали, что Твоим именем называется дом сей, который построил я.
Когда выйдет народ Твой на войну против неприятелей своих путем, которым Ты пошлешь его, и будет молиться Тебе, обратившись к городу сему, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему,
тогда услышь с неба молитву их и прошение их и сделай, что потребно для них.
Когда они согрешат пред Тобою, – ибо нет человека, который не согрешил бы, – и Ты прогневаешься на них, и предашь их врагу, и отведут их пленившие их в землю далекую или близкую,
и когда они в земле, в которую будут пленены, войдут в себя и обратятся и будут молиться Тебе в земле пленения своего, говоря: мы согрешили, сделали беззаконие, мы виновны,
и обратятся к Тебе всем сердцем своим и всею душею своею в земле пленения своего, куда отведут их в плен, и будут молиться, обратившись к земле своей, которую Ты дал отцам их, и к городу, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему, –
тогда услышь с неба, с места обитания Твоего, молитву их и прошение их, и сделай, что потребно для них, и прости народу Твоему, в чем он согрешил пред Тобою.
Боже мой! да будут очи Твои отверсты и уши Твои внимательны к молитве на месте сем.
И ныне, Господи Боже, стань на место покоя Твоего, Ты и ковчег могущества Твоего. Священники Твои, Господи Боже, да облекутся во спасение, и преподобные Твои да насладятся благами.
Господи Боже! не отврати лица помазанника Твоего, помяни милости к Давиду, рабу Твоему.
Тогда́ рече́ Соломо́нъ: Госпо́дь рече́ обита́ти во мглѣ́,
а́зъ же созда́хъ до́мъ и́мени твоему́ святы́й тебѣ́, и угото́ванъ е́же обита́ти тебѣ́ во вѣ́ки.
И обрати́ ца́рь лице́ свое́ и благослови́ все́ собра́нiе Изра́илево, и все́ собра́нiе Изра́илево предстоя́ше, и рече́:
благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, я́коже глаго́ла у́сты́ свои́ми ко дави́ду отцу́ моему́, и рука́ми свои́ми соверши́, глаго́ля:
от дне́, въ о́ньже изведо́хъ лю́ди моя́ от земли́ Еги́петскiя, не избра́хъ гра́да от всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, да сози́ждется въ не́мъ до́мъ и́мени моему́ ту́, ниже́ избра́хъ му́жа бы́ти вожде́мъ надъ людьми́ мои́ми во Изра́или:
но избра́хъ Иерусали́ма, да бу́детъ и́мя мое́ въ не́мъ, и избра́хъ дави́да бы́ти надъ людьми́ мои́ми Изра́илемъ:
и бы́сть на се́рдцы дави́да отца́ моего́ созда́ти до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева:
и рече́ Госпо́дь ко дави́ду отцу́ моему́: поне́же бы́сть на се́рдцы твое́мъ созда́ти до́мъ и́мени моему́, до́брѣ сотвори́лъ еси́, я́ко бы́сть на се́рдцы твое́мъ,
оба́че ты́ не сози́ждеши мнѣ́ до́му, но сы́нъ тво́й, и́же изы́детъ изъ чре́слъ твои́хъ, то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени моему́:
и соверши́ Госпо́дь сло́во сiе́, е́же глаго́ла, и бы́хъ вмѣ́сто дави́да отца́ моего́, и сѣдо́хъ на престо́лѣ Изра́илевѣ, я́коже глаго́ла Госпо́дь, и созда́хъ до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева,
и поста́вихъ въ не́мъ киво́тъ, въ не́мже е́сть завѣ́тъ Госпо́день, его́же завѣща́ Изра́илю.
И ста́ предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ, предъ всѣ́мъ мно́жествомъ Изра́илевымъ, и простре́ руцѣ́ свои́:
сотвори́ бо Соломо́нъ стоя́ло мѣ́дяно и поста́ви его́ посредѣ́ двора́ святи́лища, пя́ть лако́тъ долгота́ его́ и пя́ть лако́тъ широта́ его́ и три́ ла́кти высота́ его́: и ста́ на не́мъ, и паде́ на колѣ́на своя́ предъ всѣ́мъ мно́жествомъ Изра́илевымъ, и простре́ ру́ки своя́ на не́бо и рече́:
Го́споди Бо́же Изра́илевъ, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́ Бо́гъ на небеси́ и на земли́, сохраня́яй завѣ́тъ и ми́лость съ рабы́ твои́ми, и́же хо́дятъ предъ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ,
я́же сохрани́лъ еси́ рабу́ твоему́ дави́ду отцу́ моему́, ели́ка ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ твои́ми и рука́ми твои́ми соверши́лъ еси́, я́коже де́нь се́й:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, сохрани́ рабу́ твоему́ дави́ду отцу́ моему́, я́же ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ твои́ми и испо́лнилъ еси́ я́коже въ де́нь се́й, глаго́ля: не оскудѣ́етъ тебѣ́ му́жъ от лица́ моего́ сѣдя́й на престо́лѣ Изра́илевѣ, то́кмо а́ще сохраня́тъ сы́нове твои́ пути́ моя́ ходи́ти въ зако́нѣ мое́мъ, я́коже ходи́лъ еси́ предо мно́ю:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, да укрѣпи́тся сло́во твое́, е́же глаго́лалъ еси́ рабу́ твоему́ дави́ду:
у́бо и́стинно ли Бо́гъ обита́ти бу́детъ съ человѣ́ки на земли́? а́ще небо и небо небесе́ не довлѣ́ютъ ти́, и кольми́ па́че до́мъ се́й, его́же созда́хъ?
и при́зри на моле́нiе раба́ твоего́ и на моли́тву мою́, Го́споди Бо́же мо́й, е́же услы́шати моли́твы моя́ и моле́нiе, и́мже ра́бъ тво́й мо́лится предъ тобо́ю дне́сь,
е́же бы́ти очесе́мъ твои́мъ отве́рстымъ на до́мъ се́й де́нь и но́щь, на мѣ́сто сiе́, о не́мже глаго́лалъ еси́, да призове́тся и́мя твое́ та́мо, е́же услы́шати моли́тву, е́юже ра́бъ тво́й мо́лится на мѣ́стѣ се́мъ:
и послу́шати мольбу́ раба́ твоего́ и люді́й твои́хъ Изра́иля, ели́ка а́ще помо́лятся на мѣ́стѣ се́мъ и ты́ услы́шиши на мѣ́стѣ жили́ща твоего́ съ небесе́, и услы́шиши, и ми́лостивъ бу́деши:
а́ще согрѣши́тъ му́жъ ко и́скреннему своему́ и прiи́метъ на него́ кля́тву е́же кля́сти его́, и прiи́детъ и проклене́тъ предъ олтаре́мъ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши от небесе́ и суди́ рабо́мъ твои́мъ, е́же возда́ти беззако́нному, и возда́ти пути́ его́ на главу́ его́, и оправди́ти пра́веднаго, воздая́ ему́ по пра́вдѣ его́:
и а́ще одолѣ́ни бу́дутъ лю́дiе твои́ Изра́иль от вра́гъ, а́ще согрѣша́тъ тебѣ́ и обратя́тся, и исповѣ́дятся и́мени твоему́, и помо́лятся предъ тобо́ю въ хра́мѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ люді́й твои́хъ Изра́иля и возврати́ и́хъ въ зе́млю, ю́же да́лъ еси́ и́мъ и отце́мъ и́хъ:
егда́ заключи́ши не́бо, и не бу́детъ дождя́, я́ко согрѣша́тъ тебѣ́, и помо́лятся на мѣ́стѣ се́мъ, и восхва́лятъ и́мя твое́, и обратя́тся от грѣ́хъ свои́хъ, егда́ смири́ши и́хъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ рабо́въ и люді́й твои́хъ Изра́иля, я́ко яви́ши и́мъ пу́ть бла́гъ, по нему́же по́йдутъ, и да́ждь до́ждь на зе́млю твою́, ю́же да́лъ еси́ лю́демъ твои́мъ въ наслѣ́дiе:
гла́дъ а́ще бу́детъ на земли́, губи́телство а́ще бу́детъ, возду́ха растлѣ́нiе и и́ктеръ, пру́зи и гу́сеницы а́ще бу́дутъ, и а́ще оскорби́тъ и́хъ вра́гъ предъ гра́дами и́хъ, вся́кою я́звою и вся́кою болѣ́знiю,
и вся́ка моли́тва, и вся́ко моле́нiе, е́же а́ще бу́детъ вся́кому человѣ́ку и всѣ́мъ лю́демъ твои́мъ Изра́илю, а́ще позна́етъ человѣ́къ я́зву свою́ и грѣ́хъ сво́й и простре́тъ ру́цѣ свои́ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́, и очести, и да́ждь коему́ждо по путе́мъ его́, я́коже вѣ́си по се́рдцу его́, ты́ бо еди́нъ вѣ́си сердца́ сыно́въ человѣ́ческихъ,
я́ко да боя́тся тебе́, е́же ходи́ти бо всѣ́хъ путе́хъ твои́хъ вся́ дни́, въ ня́же живу́тъ на лицы́ земли́ ю́же да́лъ еси́ отце́мъ на́шымъ:
и вся́къ чужді́и, и́же нѣ́сть от люді́й твои́хъ Изра́иля, и прiи́детъ от земли́ да́льнiя ра́ди и́мене твоего́ вели́каго и ра́ди руки́ твоея́ си́льныя и мы́шцы твоея́ высо́кiя, и прiи́детъ и помо́лится на мѣ́стѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́, и сотвори́ши по всему́, ели́ко призове́тъ тя́ чужді́й, да увѣ́дятъ вси́ лю́дiе земли́ и́мя твое́ и убоя́тся тебе́, я́коже лю́дiе твои́ Изра́иль, и позна́ютъ, я́ко и́мя твое́ при́звано е́сть на до́мъ се́й, его́же созда́хъ:
а́ще же изы́дутъ лю́дiе твои́ на бра́нь проти́ву супоста́тъ свои́хъ по пути́, и́мже по́слеши и́хъ, и помо́лятся тебѣ́ по пути́ гра́да сего́, его́же избра́лъ еси́ себѣ́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени твоему́,
да услы́шиши съ небесе́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши оправда́нiе и́хъ:
зане́ согрѣша́тъ тебѣ́, я́ко нѣ́сть человѣ́къ, и́же не согрѣши́тъ, и порази́ши и́хъ, и преда́си и́хъ въ ру́ки враго́въ и́хъ, и плѣня́тъ и́хъ плѣня́ющiи въ зе́млю враго́въ, въ зе́млю да́льнюю или́ бли́жнюю,
и обратя́тъ се́рдце свое́ въ земли́ и́хъ, въ ню́же плѣне́ни бу́дутъ, и та́мо обратя́тся, и помо́лятся тебѣ́ въ плѣне́нiи свое́мъ, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ,
и обратя́тся къ тебѣ́ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и все́ю душе́ю свое́ю въ земли́ плѣни́вшихъ я́, идѣ́же плѣни́ша и́хъ, и помо́лятся путе́мъ земли́ своея́, ю́же да́лъ еси́ отце́мъ и́хъ, и гра́да, его́же избра́лъ еси́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени твоему́:
да услы́шиши съ небесе́ от гото́ваго жили́ща твоего́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши су́дъ, и ми́лостивъ бу́ди лю́демъ твои́мъ согрѣши́вшымъ ти́:
и ны́нѣ, Го́споди, да бу́дутъ отве́рстѣ о́чи твои́, и у́ши твои́ вня́тнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:
и ны́нѣ воста́ни, Го́споди Бо́же, въ поко́й тво́й, ты́ и киво́тъ крѣ́пости твоея́: свяще́нницы твои́, Го́споди Бо́же, да облеку́тся во спасе́нiе, и преподо́бнiи твои́ возвеселя́тся во благи́хъ:
Го́споди Бо́же, да не отврати́ши лица́ христа́ твоего́, помяни́ щедро́ты дави́да раба́ твоего́.
Английский (NKJV)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Then Solomon spoke: «The LORD said He would dwell in the dark cloud.
I have surely built You an exalted house, And a place for You to dwell in forever.»
Then the king turned around and blessed the whole assembly of Israel, while all the assembly of Israel was standing.
And he said: «Blessed be the LORD God of Israel, who has fulfilled with His hands what He spoke with His mouth to my father David, saying,
«Since the day that I brought My people out of the land of Egypt, I have chosen no city from any tribe of Israel in which to build a house, that My name might be there, nor did I choose any man to be a ruler over My people Israel.
Yet I have chosen Jerusalem, that My name may be there, and I have chosen David to be over My people Israel.́
Now it was in the heart of my father David to build a temple for the name of the LORD God of Israel.
But the LORD said to my father David, «Whereas it was in your heart to build a temple for My name, you did well in that it was in your heart.
Nevertheless you shall not build the temple, but your son who will come from your body, he shall build the temple for My name.́
So the LORD has fulfilled His word which He spoke, and I have filled the position of my father David, and sit on the throne of Israel, as the LORD promised; and I have built the temple for the name of the LORD God of Israel.
And there I have put the ark, in which is the covenant of the LORD which He made with the children of Israel.»
Then Solomon stood before the altar of the LORD in the presence of all the assembly of Israel, and spread out his hands
(for Solomon had made a bronze platform five cubits long, five cubits wide, and three cubits high, and had set it in the midst of the court; and he stood on it, knelt down on his knees before all the assembly of Israel, and spread out his hands toward heaven);
and he said: «LORD God of Israel, there is no God in heaven or on earth like You, who keep Your covenant and mercy with Your servants who walk before You with all their hearts.
You have kept what You promised Your servant David my father; You have both spoken with Your mouth and fulfilled it with Your hand, as it is this day.
Therefore, LORD God of Israel, now keep what You promised Your servant David my father, saying, «You shall not fail to have a man sit before Me on the throne of Israel, only if your sons take heed to their way, that they walk in My law as you have walked before Me.́
And now, O LORD God of Israel, let Your word come true, which You have spoken to Your servant David.
«But will God indeed dwell with men on the earth? Behold, heaven and the heaven of heavens cannot contain You. How much less this temple which I have built!
Yet regard the prayer of Your servant and his supplication, O LORD my God, and listen to the cry and the prayer which Your servant is praying before You:
that Your eyes may be open toward this temple day and night, toward the place where You said You would put Your name, that You may hear the prayer which Your servant makes toward this place.
And may You hear the supplications of Your servant and of Your people Israel, when they pray toward this place. Hear from heaven Your dwelling place, and when You hear, forgive.
«If anyone sins against his neighbor, and is forced to take an oath, and comes and takes an oath before Your altar in this temple,
then hear from heaven, and act, and judge Your servants, bringing retribution on the wicked by bringing his way on his own head, and justifying the righteous by giving him according to his righteousness.
«Or if Your people Israel are defeated before an enemy because they have sinned against You, and return and confess Your name, and pray and make supplication before You in this temple,
then hear from heaven and forgive the sin of Your people Israel, and bring them back to the land which You gave to them and their fathers.
«When the heavens are shut up and there is no rain because they have sinned against You, when they pray toward this place and confess Your name, and turn from their sin because You afflict them,
then hear in heaven, and forgive the sin of Your servants, Your people Israel, that You may teach them the good way in which they should walk; and send rain on Your land which You have given to Your people as an inheritance.
«When there is famine in the land, pestilence or blight or mildew, locusts or grasshoppers; when their enemies besiege them in the land of their cities; whatever plague or whatever sickness there is;
whatever prayer, whatever supplication is made by anyone, or by all Your people Israel, when each one knows his own burden and his own grief, and spreads out his hands to this temple:
then hear from heaven Your dwelling place, and forgive, and give to everyone according to all his ways, whose heart You know (for You alone know the hearts of the sons of men),
that they may fear You, to walk in Your ways as long as they live in the land which You gave to our fathers.
«Moreover, concerning a foreigner, who is not of Your people Israel, but has come from a far country for the sake of Your great name and Your mighty hand and Your outstretched arm, when they come and pray in this temple;
then hear from heaven Your dwelling place, and do according to all for which the foreigner calls to You, that all peoples of the earth may know Your name and fear You, as do Your people Israel, and that they may know that this temple which I have built is called by Your name.
«When Your people go out to battle against their enemies, wherever You send them, and when they pray to You toward this city which You have chosen and the temple which I have built for Your name,
then hear from heaven their prayer and their supplication, and maintain their cause.
«When they sin against You (for there is no one who does not sin), and You become angry with them and deliver them to the enemy, and they take them captive to a land far or near;
yet when they come to themselves in the land where they were carried captive, and repent, and make supplication to You in the land of their captivity, saying, «We have sinned, we have done wrong, and have committed wickednesś;
and when they return to You with all their heart and with all their soul in the land of their captivity, where they have been carried captive, and pray toward their land which You gave to their fathers, the city which You have chosen, and toward the temple which I have built for Your name:
then hear from heaven Your dwelling place their prayer and their supplications, and maintain their cause, and forgive Your people who have sinned against You.
Now, my God, I pray, let Your eyes be open and let Your ears be attentive to the prayer made in this place.
«Now therefore, Arise, O LORD God, to Your resting place, You and the ark of Your strength. Let Your priests, O LORD God, be clothed with salvation, And let Your saints rejoice in goodness.
«O LORD God, do not turn away the face of Your Anointed; Remember the mercies of Your servant David.»