Скрыть
6:2
6:6
6:8
6:11
6:15
6:19
6:25
6:27
6:29
6:30
6:31
6:33
6:34
6:35
6:40
Синодальный
1 Соломон благословляет народ и перечисляет планы Давида для постройки дома; 12 молитва посвящения, вознесенная Соломоном.
Тогда сказал Соломон: Господь сказал, что Он благоволит обитать во мгле,
а я построил дом в жилище Тебе, [Святый,] место для вечного Твоего пребывания.
И обратился царь лицем своим и благословил все собрание Израильтян, – все собрание Израильтян стояло, –
и сказал: благословен Господь Бог Израилев, Который, что́ сказал устами Своими Давиду, отцу моему, исполнил ныне рукою Своею! Он говорил:
«с того дня, как Я вывел народ Мой из земли Египетской, Я не избрал города ни в одном из колен Израилевых для построения дома, в котором пребывало бы имя Мое, и не избрал человека, который был бы правителем народа Моего Израиля,
но избрал Иерусалим, чтобы там пребывало имя Мое, и избрал Давида, чтоб он был над народом Моим Израилем».
И было на сердце у Давида, отца моего, построить дом имени Господа, Бога Израилева.
Но Господь сказал Давиду, отцу моему: «у тебя есть на сердце построить храм имени Моему; хорошо, что это на сердце у тебя.
Однако не ты построишь храм, а сын твой, который произойдет из чресл твоих, – он построит храм имени Моему».
И исполнил Господь слово Свое, которое изрек: я вступил на место Давида, отца моего, и воссел на престоле Израилевом, как сказал Господь, и построил дом имени Господа Бога Израилева.
И я поставил там ковчег, в котором завет Господа, заключенный Им с сынами Израилевыми.
И стал Соломон у жертвенника Господня впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои, –
ибо Соломон сделал медный амвон длиною в пять локтей и шириною в пять локтей, а вышиною в три локтя, и поставил его среди двора; и стал на нем, и преклонил колени впереди всего собрания Израильтян, и воздвиг руки свои к небу, –
и сказал: Господи Боже Израилев! Нет Бога, подобного Тебе, ни на небе, ни на земле. Ты хранишь завет и милость к рабам Твоим, ходящим пред Тобою всем сердцем своим:
Ты исполнил рабу Твоему Давиду, отцу моему, что Ты говорил ему; что изрек Ты устами Твоими, то в день сей исполнил рукою Твоею.
И ныне, Господи Боже Израилев! исполни рабу Твоему Давиду, отцу моему, то, что Ты сказал ему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] сидящий пред лицем Моим на престоле Израилевом, если только сыновья твои будут наблюдать за путями своими, ходя по закону Моему так, как ты ходил предо Мною.
И ныне, Господи Боже Израилев! да будет верно слово Твое, которое Ты изрек рабу Твоему Давиду.
Поистине, Богу ли жить с человеками на земле? Если небо и небеса небес не вмещают Тебя, тем менее храм сей, который построил я.
Но призри на молитву раба Твоего и на прошение его, Господи Боже мой! услышь воззвание и молитву, которою раб Твой молится пред Тобою.
Да будут очи Твои отверсты на храм сей днем и ночью, на место, где Ты обещал положить имя Твое, чтобы слышать молитву, которою раб Твой будет молиться на месте сем.
Услышь моления раба Твоего и народа Твоего Израиля, какими они будут молиться на месте сем; услышь с места обитания Твоего, с небес, услышь и помилуй!
Когда кто согрешит против ближнего своего, и потребуют от него клятвы, чтоб он поклялся, и будет совершаться клятва пред жертвенником Твоим в храме сем,
тогда Ты услышь с неба и соверши суд над рабами Твоими, воздай виновному, возложив поступок его на голову его, и оправдай правого, воздав ему по правде его.
Когда поражен будет народ Твой Израиль неприятелем за то, что согрешил пред Тобою, и они обратятся к Тебе, и исповедают имя Твое, и будут просить и молиться пред Тобою в храме сем,
тогда Ты услышь с неба, и прости грех народа Твоего Израиля, и возврати их в землю, которую Ты дал им и отцам их.
Когда заключится небо и не будет дождя за то, что они согрешили пред Тобою, и будут молиться на месте сем, и исповедают имя Твое, и обратятся от греха своего, потому что Ты смирил их,
тогда Ты услышь с неба и прости грех рабов Твоих и народа Твоего Израиля, указав им добрый путь, по которому идти им, и пошли дождь на землю Твою, которую Ты дал народу Твоему в наследие.
Голод ли будет на земле, будет ли язва моровая, будет ли ветер палящий или ржа, саранча или червь, будут ли теснить его неприятели его на земле владений его, будет ли какое бедствие, какая болезнь,
всякую молитву, всякое прошение, какое будет от какого-либо человека или от всего народа Твоего Израиля, когда они почувствуют каждый бедствие свое и горе свое и прострут руки свои к храму сему,
Ты услышь с неба – места обитания Твоего, и прости, и воздай каждому по всем путям его, как Ты знаешь сердце его, – ибо Ты один знаешь сердце сынов человеческих, –
чтобы они боялись Тебя и ходили путями Твоими во все дни, доколе живут на земле, которую Ты дал отцам нашим.
Даже и иноплеменник, который не от народа Твоего Израиля, когда он придет из земли далекой ради имени Твоего великого и руки Твоей могущественной и мышцы Твоей простертой, и придет и будет молиться у храма сего,
Ты услышь с неба, с места обитания Твоего, и сделай все, о чем будет взывать к Тебе иноплеменник, чтобы все народы земли узнали имя Твое, и чтобы боялись Тебя, как народ Твой Израиль, и знали, что Твоим именем называется дом сей, который построил я.
Когда выйдет народ Твой на войну против неприятелей своих путем, которым Ты пошлешь его, и будет молиться Тебе, обратившись к городу сему, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему,
тогда услышь с неба молитву их и прошение их и сделай, что потребно для них.
Когда они согрешат пред Тобою, – ибо нет человека, который не согрешил бы, – и Ты прогневаешься на них, и предашь их врагу, и отведут их пленившие их в землю далекую или близкую,
и когда они в земле, в которую будут пленены, войдут в себя и обратятся и будут молиться Тебе в земле пленения своего, говоря: мы согрешили, сделали беззаконие, мы виновны,
и обратятся к Тебе всем сердцем своим и всею душею своею в земле пленения своего, куда отведут их в плен, и будут молиться, обратившись к земле своей, которую Ты дал отцам их, и к городу, который избрал Ты, и к храму, который я построил имени Твоему, –
тогда услышь с неба, с места обитания Твоего, молитву их и прошение их, и сделай, что потребно для них, и прости народу Твоему, в чем он согрешил пред Тобою.
Боже мой! да будут очи Твои отверсты и уши Твои внимательны к молитве на месте сем.
И ныне, Господи Боже, стань на место покоя Твоего, Ты и ковчег могущества Твоего. Священники Твои, Господи Боже, да облекутся во спасение, и преподобные Твои да насладятся благами.
Господи Боже! не отврати лица помазанника Твоего, помяни милости к Давиду, рабу Твоему.
Церковнославянский (рус)
Тогда́ рече́ Соломо́нъ: Госпо́дь рече́ обита́ти во мглѣ́,
а́зъ же созда́хъ до́мъ и́мени тво­ему́ святы́й тебѣ́, и угото́ванъ е́же обита́ти тебѣ́ во вѣ́ки.
И обрати́ ца́рь лице́ свое́ и благослови́ все́ собра́нiе Изра́илево, и все́ собра́нiе Изра́илево предстоя́ше, и рече́:
благослове́нъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ, я́коже глаго́ла у́сты́ сво­и́ми ко дави́ду отцу́ мо­ему́, и рука́ми сво­и́ми соверши́, глаго́ля:
от­ дне́, въ о́ньже изведо́хъ лю́ди моя́ от­ земли́ Еги́петскiя, не избра́хъ гра́да от­ всѣ́хъ колѣ́нъ Изра́илевыхъ, да сози́ждет­ся въ не́мъ до́мъ и́мени мо­ему́ ту́, ниже́ избра́хъ му́жа бы́ти вожде́мъ надъ людьми́ мо­и́ми во Изра́или:
но избра́хъ Иерусали́ма, да бу́детъ и́мя мое́ въ не́мъ, и избра́хъ дави́да бы́ти надъ людьми́ мо­и́ми Изра́илемъ:
и бы́сть на се́рдцы дави́да отца́ мо­его́ созда́ти до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева:
и рече́ Госпо́дь ко дави́ду отцу́ мо­ему́: поне́же бы́сть на се́рдцы тво­е́мъ созда́ти до́мъ и́мени мо­ему́, до́брѣ сотвори́лъ еси́, я́ко бы́сть на се́рдцы тво­е́мъ,
оба́че ты́ не сози́ждеши мнѣ́ до́му, но сы́нъ тво́й, и́же изы́детъ изъ чре́слъ тво­и́хъ, то́й сози́ждетъ до́мъ и́мени мо­ему́:
и соверши́ Госпо́дь сло́во сiе́, е́же глаго́ла, и бы́хъ вмѣ́сто дави́да отца́ мо­его́, и сѣдо́хъ на престо́лѣ Изра́илевѣ, я́коже глаго́ла Госпо́дь, и созда́хъ до́мъ и́мени Го́спода Бо́га Изра́илева,
и поста́вихъ въ не́мъ киво́тъ, въ не́мже е́сть завѣ́тъ Госпо́день, его́же завѣща́ Изра́илю.
И ста́ предъ олтаре́мъ Госпо́днимъ, предъ всѣ́мъ мно́же­с­т­вомъ Изра́илевымъ, и простре́ руцѣ́ сво­и́:
сотвори́ бо Соломо́нъ стоя́ло мѣ́дяно и поста́ви его́ посредѣ́ двора́ святи́лища, пя́ть лако́тъ долгота́ его́ и пя́ть лако́тъ широта́ его́ и три́ ла́кти высота́ его́: и ста́ на не́мъ, и паде́ на колѣ́на своя́ предъ всѣ́мъ мно́же­с­т­вомъ Изра́илевымъ, и простре́ ру́ки своя́ на не́бо и рече́:
Го́споди Бо́же Изра́илевъ, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ́ Бо́гъ на небеси́ и на земли́, сохраня́яй завѣ́тъ и ми́лость съ рабы́ тво­и́ми, и́же хо́дятъ предъ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ сво­и́мъ,
я́же сохрани́лъ еси́ рабу́ тво­ему́ дави́ду отцу́ мо­ему́, ели́ка ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ тво­и́ми и рука́ми тво­и́ми соверши́лъ еси́, я́коже де́нь се́й:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, сохрани́ рабу́ тво­ему́ дави́ду отцу́ мо­ему́, я́же ре́клъ еси́ ему́ глаго́ля, и глаго́лалъ еси́ у́сты́ тво­и́ми и испо́лнилъ еси́ я́коже въ де́нь се́й, глаго́ля: не оскудѣ́етъ тебѣ́ му́жъ от­ лица́ мо­его́ сѣдя́й на престо́лѣ Изра́илевѣ, то́кмо а́ще сохраня́тъ сы́нове тво­и́ пути́ моя́ ходи́ти въ зако́нѣ мо­е́мъ, я́коже ходи́лъ еси́ предо мно́ю:
и ны́нѣ, Го́споди Бо́же Изра́илевъ, да укрѣпи́т­ся сло́во твое́, е́же глаго́лалъ еси́ рабу́ тво­ему́ дави́ду:
у́бо и́стин­но ли Бо́гъ обита́ти бу́детъ съ человѣ́ки на земли́? а́ще небо и небо небесе́ не довлѣ́ютъ ти́, и кольми́ па́че до́мъ се́й, его́же созда́хъ?
и при́зри на моле́нiе раба́ тво­его́ и на моли́тву мою́, Го́споди Бо́же мо́й, е́же услы́шати моли́твы моя́ и моле́нiе, и́мже ра́бъ тво́й мо́лит­ся предъ тобо́ю дне́сь,
е́же бы́ти очесе́мъ тво­и́мъ от­ве́рстымъ на до́мъ се́й де́нь и но́щь, на мѣ́сто сiе́, о не́мже глаго́лалъ еси́, да при­­зове́т­ся и́мя твое́ та́мо, е́же услы́шати моли́тву, е́юже ра́бъ тво́й мо́лит­ся на мѣ́стѣ се́мъ:
и послу́шати мольбу́ раба́ тво­его́ и люді́й тво­и́хъ Изра́иля, ели́ка а́ще помо́лят­ся на мѣ́стѣ се́мъ и ты́ услы́шиши на мѣ́стѣ жили́ща тво­его́ съ небесе́, и услы́шиши, и ми́лостивъ бу́деши:
а́ще согрѣши́тъ му́жъ ко и́скрен­нему сво­ему́ и прiи́метъ на него́ кля́тву е́же кля́сти его́, и прiи́детъ и проклене́тъ предъ олтаре́мъ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши от­ небесе́ и суди́ рабо́мъ тво­и́мъ, е́же воз­да́ти беззако́н­ному, и воз­да́ти пути́ его́ на главу́ его́, и оправди́ти пра́веднаго, воз­дая́ ему́ по пра́вдѣ его́:
и а́ще одолѣ́ни бу́дутъ лю́дiе тво­и́ Изра́иль от­ вра́гъ, а́ще согрѣша́тъ тебѣ́ и обратя́т­ся, и исповѣ́дят­ся и́мени тво­ему́, и помо́лят­ся предъ тобо́ю въ хра́мѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ люді́й тво­и́хъ Изра́иля и воз­врати́ и́хъ въ зе́млю, ю́же да́лъ еси́ и́мъ и отце́мъ и́хъ:
егда́ заключи́ши не́бо, и не бу́детъ дождя́, я́ко согрѣша́тъ тебѣ́, и помо́лят­ся на мѣ́стѣ се́мъ, и восхва́лятъ и́мя твое́, и обратя́т­ся от­ грѣ́хъ сво­и́хъ, егда́ смири́ши и́хъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ди грѣхо́мъ рабо́въ и люді́й тво­и́хъ Изра́иля, я́ко яви́ши и́мъ пу́ть бла́гъ, по нему́же по́йдутъ, и да́ждь до́ждь на зе́млю твою́, ю́же да́лъ еси́ лю́демъ тво­и́мъ въ наслѣ́дiе:
гла́дъ а́ще бу́детъ на земли́, губи́тел­ст­во а́ще бу́детъ, воз­ду́ха растлѣ́нiе и и́ктеръ, пру́зи и гу́сеницы а́ще бу́дутъ, и а́ще оскорби́тъ и́хъ вра́гъ предъ гра́дами и́хъ, вся́кою я́звою и вся́кою болѣ́знiю,
и вся́ка моли́тва, и вся́ко моле́нiе, е́же а́ще бу́детъ вся́кому человѣ́ку и всѣ́мъ лю́демъ тво­и́мъ Изра́илю, а́ще позна́етъ человѣ́къ я́зву свою́ и грѣ́хъ сво́й и простре́тъ ру́цѣ сво­и́ въ дому́ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от­ гото́ваго жили́ща тво­его́, и очести, и да́ждь ко­ему́ждо по путе́мъ его́, я́коже вѣ́си по се́рдцу его́, ты́ бо еди́нъ вѣ́си сердца́ сыно́въ человѣ́ческихъ,
я́ко да боя́т­ся тебе́, е́же ходи́ти бо всѣ́хъ путе́хъ тво­и́хъ вся́ дни́, въ ня́же живу́тъ на лицы́ земли́ ю́же да́лъ еси́ отце́мъ на́шымъ:
и вся́къ чужді́и, и́же нѣ́сть от­ люді́й тво­и́хъ Изра́иля, и прiи́детъ от­ земли́ да́льнiя ра́ди и́мене тво­его́ вели́каго и ра́ди руки́ тво­ея́ си́льныя и мы́шцы тво­ея́ высо́кiя, и прiи́детъ и помо́лит­ся на мѣ́стѣ се́мъ,
и ты́ услы́ши съ небесе́ от­ гото́ваго жили́ща тво­его́, и сотвори́ши по всему́, ели́ко при­­зове́тъ тя́ чужді́й, да увѣ́дятъ вси́ лю́дiе земли́ и́мя твое́ и убоя́т­ся тебе́, я́коже лю́дiе тво­и́ Изра́иль, и позна́ютъ, я́ко и́мя твое́ при́звано е́сть на до́мъ се́й, его́же созда́хъ:
а́ще же изы́дутъ лю́дiе тво­и́ на бра́нь проти́ву супоста́тъ сво­и́хъ по пути́, и́мже по́слеши и́хъ, и помо́лят­ся тебѣ́ по пути́ гра́да сего́, его́же избра́лъ еси́ себѣ́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени тво­ему́,
да услы́шиши съ небесе́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши оправда́нiе и́хъ:
зане́ согрѣша́тъ тебѣ́, я́ко нѣ́сть человѣ́къ, и́же не согрѣши́тъ, и порази́ши и́хъ, и преда́си и́хъ въ ру́ки враго́въ и́хъ, и плѣня́тъ и́хъ плѣня́ющiи въ зе́млю враго́въ, въ зе́млю да́льнюю или́ бли́жнюю,
и обратя́тъ се́рдце свое́ въ земли́ и́хъ, въ ню́же плѣне́ни бу́дутъ, и та́мо обратя́т­ся, и помо́лят­ся тебѣ́ въ плѣне́нiи сво­е́мъ, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́н­новахомъ, непра́вдовахомъ,
и обратя́т­ся къ тебѣ́ всѣ́мъ се́рдцемъ сво­и́мъ и все́ю душе́ю сво­е́ю въ земли́ плѣни́в­шихъ я́, идѣ́же плѣни́ша и́хъ, и помо́лят­ся путе́мъ земли́ сво­ея́, ю́же да́лъ еси́ отце́мъ и́хъ, и гра́да, его́же избра́лъ еси́, и до́му, его́же созда́хъ и́мени тво­ему́:
да услы́шиши съ небесе́ от­ гото́ваго жили́ща тво­его́ моли́тву и́хъ и моле́нiе и́хъ, и сотвори́ши су́дъ, и ми́лостивъ бу́ди лю́демъ тво­и́мъ согрѣши́в­шымъ ти́:
и ны́нѣ, Го́споди, да бу́дутъ от­ве́рстѣ о́чи тво­и́, и у́ши тво­и́ вня́тнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:
и ны́нѣ воста́ни, Го́споди Бо́же, въ поко́й тво́й, ты́ и киво́тъ крѣ́пости тво­ея́: свяще́н­ницы тво­и́, Го́споди Бо́же, да облеку́т­ся во спасе́нiе, и преподо́бнiи тво­и́ воз­веселя́т­ся во благи́хъ:
Го́споди Бо́же, да не от­врати́ши лица́ христа́ тво­его́, помяни́ щедро́ты дави́да раба́ тво­его́.
Entonces dijo Salomón:

«Jehová ha dicho que él habitaría en la oscuridad.

Pero yo he querido edificarte una morada,
un lugar en que vivas para siempre.»
Luego el rey se volvió y bendijo a toda la congregación de Israel, mientras toda la congregación de Israel estaba en pie.
Y dijo: «Bendito sea Jehová, Dios de Israel, quien con su mano ha cumplido lo que prometió con su boca a David, mi padre, diciendo:
“Desde el día que saqué a mi pueblo de la tierra de Egipto, ninguna ciudad he elegido de todas las tribus de Israel para edificar Casa donde estuviera mi nombre, ni he escogido otro hombre para que fuera príncipe sobre mi pueblo Israel.
Pero a Jerusalén he elegido para que en ella esté mi nombre, y a David he elegido para que esté sobre mi pueblo Israel.”
David, mi padre, tuvo en su corazón edificar Casa al nombre de Jehová, Dios de Israel.
Pero Jehová dijo a David mi padre: “Respecto a haber sentido en tu corazón el deseo de edificar una Casa a mi nombre, bien has hecho en haber tenido esto en tu corazón.
Pero tú no edificarás la Casa, sino un hijo tuyo, salido de tus entrañas, él edificará la Casa a mi nombre.”
»Pues bien, Jehová ha cumplido su promesa: me levanté yo en lugar de David, mi padre, y me he sentado en el trono de Israel, como Jehová había dicho, y he edificado una Casa al nombre de Jehová, Dios de Israel.
En ella he puesto el Arca, en la cual está el pacto que Jehová celebró con los hijos de Israel.»
Se puso luego Salomón delante del altar de Jehová, en presencia de toda la congregación de Israel, y extendió sus manos;
pues Salomón había hecho un estrado de bronce de cinco codos de largo, cinco codos de ancho y tres codos de alto, y lo había puesto en medio del atrio; y poniéndose sobre él se arrodilló delante de toda la congregación de Israel, extendió sus manos al cielo y dijo:
«Jehová, Dios de Israel, no hay Dios semejante a ti en el cielo ni en la tierra, que guardas el pacto y tienes misericordia con tus siervos que caminan delante de ti de todo su corazón;
que has mantenido a tu siervo David, mi padre, la promesa que le hiciste; tú lo dijiste con tu boca, y con tu mano lo has cumplido, como se ve en este día.
Ahora, pues, Jehová, Dios de Israel, cumple a tu siervo David, mi padre, lo que le has prometido, diciendo: “Nunca faltará en mi presencia uno de los tuyos, que se siente en el trono de Israel, con tal que tus hijos guarden su camino andando en mi Ley, como tú has andado delante de mí.”
Ahora, pues, Jehová, Dios de Israel, cúmplase la promesa que hiciste a tu siervo David.
»Pero, ¿es verdad que Dios habitará con el hombre en la tierra? Si los cielos y los cielos de los cielos no te pueden contener, ¿cuánto menos esta Casa que he edificado?
Pero tú mirarás a la oración de tu siervo, y a su ruego, Jehová, Dios mío, para oír el clamor y la oración con que tu siervo ora delante de ti.
Que tus ojos estén abiertos sobre esta Casa de día y de noche, sobre el lugar del cual dijiste: “Mi nombre estará allí.” Escucha la oración con que tu siervo ora en este lugar.
Asimismo escucha el ruego de tu siervo y de tu pueblo Israel, cuando en este lugar hagan oración. Escucha desde los cielos, desde el lugar de tu morada; escucha y perdona.
»Cuando alguno peque contra su prójimo, y se le exige juramento, si viene a jurar ante tu altar en esta Casa,
tú oirás desde los cielos, actuarás y juzgarás a tus siervos, dando la paga al impío, haciendo recaer su proceder sobre su cabeza, y justificando al justo, al darle conforme a su justicia.
»Cuando tu pueblo Israel sea derrotado delante del enemigo por haber pecado contra ti, si se convierte y confiesa tu nombre, si ruega delante de ti en esta Casa,
tú oirás desde los cielos, perdonarás el pecado de tu pueblo Israel y les harás volver a la tierra que les diste a ellos y a sus padres.
»Cuando los cielos se cierren y no haya lluvias, por haber pecado contra ti, si oran a ti en este lugar y confiesan tu nombre, si se convierten de sus pecados cuando los aflijas,
tú los oirás en los cielos y perdonarás el pecado de tus siervos y de tu pueblo Israel, les enseñarás el buen camino para que anden en él y enviarás lluvia sobre tu tierra, la que diste por heredad a tu pueblo.
»Cuando haya hambre en la tierra, o pestilencia, o las plantas se sequen por el calor, o sean atacadas por hongos, las langostas o el pulgón; cuando los sitien sus enemigos en la tierra donde habiten; cualquier plaga o enfermedad que sea;
toda oración y todo ruego que haga cualquier hombre, o todo tu pueblo Israel, cualquiera que conozca su llaga y su dolor en su corazón, si extiende sus manos hacia esta Casa,
tú oirás desde los cielos, desde el lugar de tu morada; perdonarás y darás a cada uno conforme a sus caminos, habiendo conocido su corazón; porque sólo tú conoces el corazón de los hijos de los hombres;
para que te teman y anden en tus caminos, todos los días que vivan sobre la faz de la tierra que tú diste a nuestros padres.
»También al extranjero que no sea de tu pueblo Israel, que haya venido de lejanas tierras a causa de tu gran nombre y de tu mano poderosa, y de tu brazo extendido, si viene y ora hacia esta Casa,
tú oirás desde los cielos, desde el lugar de tu morada, y harás conforme a todas las cosas por las cuales haya clamado a ti el extranjero; para que todos los pueblos de la tierra conozcan tu nombre, te teman como tu pueblo Israel, y sepan que tu nombre es invocado sobre esta Casa que yo he edificado.
»Cuando tu pueblo salga a la guerra contra sus enemigos por el camino que tú le envíes, y ora a ti hacia esta ciudad que tú elegiste, hacia la Casa que he edificado a tu nombre,
tú oirás desde los cielos su oración y su ruego, y ampararás su causa.
»Cuando pequen contra ti (pues no hay hombre que no peque), y te enojes contra ellos, y los entregues a sus enemigos, para que sus conquistadores los lleven cautivos a otras tierras, lejos o cerca,
si ellos vuelven en sí en la tierra adonde los hayan llevado cautivos; si se convierten y oran a ti en la tierra de su cautividad, y dicen: “Pecamos, somos culpables, impíamente hemos actuado”;
si se convierten a ti de todo su corazón y de toda su alma en la tierra de su cautividad, donde los hayan llevado cautivos, y oran hacia la tierra que tú diste a sus padres, hacia la ciudad que tú elegiste, y hacia la Casa que he edificado a tu nombre;
tú oirás desde los cielos, desde el lugar de tu morada, su oración y su ruego, ampararás su causa y perdonarás a tu pueblo que pecó contra ti.
»Ahora, pues, Dios mío, te ruego que estén abiertos tus ojos y atentos tus oídos a la oración en este lugar.
»Jehová Dios, levántate ahora para habitar en tu reposo, tú y el Arca de tu poder; Jehová Dios, sean vestidos de salvación tus sacerdotes, y tus santos se regocijen en tu bondad.
Jehová Dios, no rechaces a tu ungido; acuérdate de tus misericordias para con tu siervo David.»

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible