Скрыть
7:13
7:17
7:22
Синодальный
1 Слава Господня наполняет дом, и весь народ преклонился; 4 царь и народ приносят жертвы с великой радостью; 12 Господь обновляет завет Свой с Соломоном и обещает благословлять, если он будет послушен, или разрушить храм при непослушании.
Когда окончил Соломон молитву, сошел огонь с неба и поглотил всесожжение и жертвы, и слава Господня наполнила дом.
И не могли священники войти в дом Господень, потому что слава Господня наполнила дом Господень.
И все сыны Израилевы, видя, как сошел огонь и слава Господня на дом, пали лицем на землю, на помост, и поклонились, и славословили Господа, ибо Он благ, ибо вовек милость Его.
Царь же и весь народ стали приносить жертвы пред лицем Господа.
И принес царь Соломон в жертву двадцать две тысячи волов и сто двадцать тысяч овец: так освятили дом Божий царь и весь народ.
Священники стояли в служении своем, и левиты с музыкальными орудиями Господа, которые сделал царь Давид для прославления Господа, ибо вечна милость Его, так как Давид славословил чрез них; священники же трубили перед ним, и весь Израиль стоял.
Освятил Соломон и внутреннюю часть двора, которая пред домом Господним: ибо принес там всесожжения и тук мирных жертв, так как жертвенник медный, сделанный Соломоном, не мог вмещать всесожжения и хлебного приношения, и туков.
И сделал Соломон в то время семидневный праздник, и весь Израиль с ним – собрание весьма большое, сошедшееся от входа в Емаф до реки Египетской;
а в день восьмой сделали попразднство, ибо освящение жертвенника совершали семь дней и праздник семь дней.
И в двадцать третий день седьмого месяца царь отпустил народ в шатры их, радующийся и веселящийся в сердце о благе, какое сделал Господь Давиду и Соломону и Израилю, народу Своему.
И окончил Соломон дом Господень и дом царский; и все, что предположил Соломон в сердце своем сделать в доме Господнем и в доме своем, совершил он успешно.
И явился Господь Соломону ночью и сказал ему: Я услышал молитву твою и избрал Себе место сие в дом жертвоприношения.
Если Я заключу небо и не будет дождя, и если повелю саранче поядать землю, или пошлю моровую язву на народ Мой,
и смирится народ Мой, который именуется именем Моим, и будут молиться, и взыщут лица Моего, и обратятся от худых путей своих, то Я услышу с неба и прощу грехи их и исцелю землю их.
Ныне очи Мои будут отверсты и уши Мои внимательны к молитве на месте сем.
И ныне Я избрал и освятил дом сей, чтобы имя Мое было там во веки; и очи Мои и сердце Мое будут там во все дни.
И если ты будешь ходить пред лицем Моим, как ходил Давид, отец твой, и будешь делать все, что Я повелел тебе, и будешь хранить уставы Мои и законы Мои,
то утвержу престол царства твоего, как Я обещал Давиду, отцу твоему, говоря: не прекратится у тебя [муж,] владеющий Израилем.
Если же вы отступите и оставите уставы Мои и заповеди Мои, которые Я дал вам, и пойдете и станете служить богам иным и поклоняться им,
то Я истреблю Израиля с лица земли Моей, которую Я дал им, и храм сей, который Я освятил имени Моему, отвергну от лица Моего и сделаю его притчею и посмешищем у всех народов.
И о храме сем высоком всякий, проходящий мимо него, ужаснется и скажет: за что поступил так Господь с землею сею и с храмом сим?
И скажут: за то, что они оставили Господа, Бога отцов своих, Который вывел их из земли Египетской, и прилепились к богам иным, и поклонялись им, и служили им, – за то Он навел на них все это бедствие.
Церковнославянский (рус)
И егда́ соверши́ Соломо́нъ моля́ся, и о́гнь сни́де съ небесе́ и пояде́ всесожже́нiя и же́ртвы и сла́ва Госпо́дня испо́лни до́мъ:
и не можа́ху свяще́н­ницы вни́ти въ хра́мъ Госпо́день во вре́мя о́но, я́ко испо́лни сла́ва Госпо́дня до́мъ Госпо́день.
И вси́ сы́нове Изра́илевы ви́дяху сходя́щь о́гнь и сла́ву Госпо́дню на до́мъ, и падо́ша ни́цъ на зе́млю на помо́стъ по́стланъ ка́менiемъ, и поклони́шася, и восхвали́ша Го́спода, я́ко бла́гъ, я́ко во вѣ́къ ми́лость его́.
Ца́рь же и вси́ лю́дiе пожро́ша же́ртвы предъ Го́сподемъ.
И пожре́ ца́рь Соломо́нъ же́ртву воло́въ два́десять и двѣ́ ты́сящы, ове́цъ сто́ и два́десять ты́сящъ, и освяти́ до́мъ Бо́жiй ца́рь и вси́ лю́дiе.
Свяще́н­ницы же стоя́ху на стра́жахъ сво­и́хъ, и леви́ти во орга́ны поя́ху пѣ́сни Госпо́дни, я́же сотвори́ дави́дъ ца́рь къ похвале́нiю Го́спода: [я́ко бла́гъ,] я́ко во вѣ́къ ми́лость его́, пѣ́сни дави́довы [пою́ще] рука́ми сво­и́ми: и свяще́н­ницы поя́ху труба́ми предъ ни́ми, и ве́сь Изра́иль стоя́ше.
Освяти́ же Соломо́нъ сре́днее двора́, и́же предъ це́рковiю Госпо́днею, при­­несе́ бо ту́ всесожже́нiя и ту́ки ми́рныхъ, я́ко олта́рь мѣ́дянъ, его́же сотвори́ Соломо́нъ, не можа́­ше вмѣсти́ти всесожже́нiй и же́ртвъ и ту́ковъ.
И сотвори́ Соломо́нъ пра́здникъ во вре́мя о́но се́дмь дні́й, и ве́сь Изра́иль съ ни́мъ, собра́нiе вели́ко зѣло́ от­ вхо́да во Ема́ѳъ да́же до пото́ка Еги́петска:
сотвори́ же въ де́нь осмы́й торже­с­т­во́, поне́же освяще́нiю олтаря́ сотвори́ се́дмь дні́й пра́здникъ.
И въ де́нь два́десять тре́тiй ме́сяца седма́го от­пусти́ люді́й въ жили́ще и́хъ веселя́щихся и ра́ду­ю­щихся о благи́хъ, я́же сотвори́ Госпо́дь дави́ду и Соломо́ну и Изра́илю лю́демъ сво­и́мъ.
И соверши́ Соломо́нъ до́мъ Госпо́день и до́мъ царе́въ: и вся́, ели́ка восхотѣ́ въ се́рдцы сво­е́мъ Соломо́нъ твори́ти въ дому́ Госпо́дни и въ дому́ сво­е́мъ, благопоспѣши́ся.
И яви́ся Госпо́дь Соломо́ну но́щiю и рече́ ему́: услы́шахъ моле́нiе твое́ и избра́хъ мѣ́сто сiе́ мнѣ́ въ до́мъ же́ртвы:
а́ще заключу́ не́бо, и до́ждь не излiе́т­ся, и а́ще повелю́ пруго́мъ поя́сти дре́во, и а́ще послю́ губи́тел­ст­во на лю́ди моя́,
и а́ще посра́млени бу́дутъ лю́дiе мо­и́, на ни́хже при́звано е́сть и́мя мое́, и помо́лят­ся, и взы́щутъ лица́ мо­его́, и от­вратя́т­ся от­ путі́й сво­и́хъ злы́хъ: и а́зъ услы́шу съ небесе́ и ми́лостивъ бу́ду грѣхо́мъ и́хъ, и изцѣлю́ зе́млю и́хъ:
и ны́нѣ о́чи мо­и́ бу́дутъ от­ве́рстѣ, и у́ши мо­и́ послу́шнѣ къ моле́нiю мѣ́ста сего́:
и ны́нѣ избра́хъ и освяти́хъ до́мъ се́й, да бу́детъ на мое́ ту́ да́же до вѣ́ка, и бу́дутъ о́чи мо­и́ и се́рдце мое́ ту́ вся́ дни́:
ты́ же а́ще ходи́ти бу́деши предо мно́ю, я́коже ходи́лъ дави́дъ оте́цъ тво́й, и сотвори́ши по всѣ́мъ, я́же повелѣ́хъ тебѣ́, и повелѣ́нiя моя́ и судьбы́ моя́ сохрани́ши:
и воз­дви́гну престо́лъ ца́р­ст­ва тво­его́, я́коже завѣща́хъ дави́ду отцу́ тво­ему́ глаго́ля: не отъ­и́мет­ся от­ тебе́ му́жъ во́ждь во Изра́или:
а́ще же от­вратите́ся вы́ и оста́вите повелѣ́нiя моя́ и за́повѣди моя́, я́же преда́хъ ва́мъ, и по́йдете и послу́жите бого́мъ ины́мъ и покло́нитеся и́мъ,
исто́ргну ва́съ от­ земли́, ю́же да́хъ ва́мъ: и до́мъ се́й, его́же освяти́хъ и́мени мо­ему́, от­ве́ргу от­ лица́ мо­его́ и преда́мъ его́ въ при́тчу и въ по́вѣсть всѣ́мъ язы́комъ:
и до́мъ се́й высо́кiй [въ при́тчу], вся́къ мимоходя́й его́ ужа́снет­ся и рече́тъ: почто́ сотвори́ Госпо́дь та́ко земли́ се́й и до́му сему́?
и от­вѣща́ютъ: я́ко оста́виша Го́спода Бо́га оте́цъ сво­и́хъ, и́же изведе́ и́хъ от­ земли́ Еги́петскiя, и прiя́ша бо́ги чужды́я, и поклони́шася и́мъ, и порабо́таша и́мъ, и сего́ ра́ди наведе́ на ни́хъ вся́ сiя́ зла́я.
Cumque complesset Salomon fundens preces, ignis descendit de caelo et devoravit holocaustum et victimas, et maiestas Domini implevit domum.
Nec poterant sacerdotes ingredi templum Domini, eo quod implesset maiestas Domini templum Domini.
Sed et omnes filii Israel videbant descendentem ignem et gloriam Domini super domum et corruentes proni in terram super pavimentum stratum lapide adoraverunt et laudaverunt Dominum: «Quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius».
Rex autem et omnis populus immolabant victimas coram Domino.
Mactavit igitur rex Salomon hostias boum viginti duo milia, ovium centum viginti milia, et dedicavit domum Dei rex et universus populus.
Sacerdotes autem stabant in officiis suis et Levitae in organis carminum Domini, quae fecit David rex ad laudandum Dominum: «Quoniam in aeternum misericordia eius», hymnos David canentes per manus suas. Porro sacerdotes canebant tubis ante eos, cunctusque Israel stabat.
Sanctificavit quoque Salomon medium atrii ante templum Domini; obtulerat enim ibi holocausta et adipes pacificorum, quia altare aeneum, quod fecerat, non poterat sustinere holocausta et oblationes et adipes.
Fecit ergo Salomon sollemnitatem in tempore illo septem diebus, et omnis Israel cum eo, ecclesia magna valde ab introitu Emath usque ad torrentem Aegypti.
Feceruntque die octavo collectam magnam, eo quod dedicassent altare septem diebus et sollemnitatem celebrassent diebus septem.
Igitur in die vicesimo tertio mensis septimi dimisit populum ad tabernacula sua, laetantem atque gaudentem super bono, quod fecerat Dominus Davidi et Salomoni et Israeli populo suo.
Complevitque Salomon domum Domini et domum regis; et in omnibus, quae disposuerat in corde suo, ut faceret in domo Domini et in domo sua, prosperatus est.
Apparuit autem ei Dominus nocte et ait: «Audivi orationem tuam et elegi locum istum mihi in domum sacrificii.
Si clausero caelum, et pluvia non fluxerit, et mandavero et praecepero locustae, ut devoret terram, et misero pestilentiam in populum meum,
humiliatus autem populus meus, super quos invocatum est nomen meum, deprecatus me fuerit et exquisierit faciem meam et egerit paenitentiam a viis suis pessimis, ego exaudiam de caelo et propitius ero peccatis eorum et sanabo terram eorum.
Nunc oculi mei erunt aperti, et aures meae attentae ad orationem eius, qui in loco isto oraverit;
elegi enim et sanctificavi locum istum, ut sit nomen meum ibi in sempiternum, et permaneant oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus.
Tu quoque, si ambulaveris coram me, sicut ambulavit David pater tuus, et feceris iuxta omnia, quae praecepi tibi, et decreta et iudicia mea servaveris,
stabiliam thronum regni tui, sicut pollicitus sum David patri tuo dicens: Non auferetur de stirpe tua vir, qui sit princeps in Israel.
Si autem aversi fueritis et dereliqueritis decreta mea et praecepta mea, quae proposui vobis, et abeuntes servieritis diis alienis et adoraveritis eos,
evellam vos de terra mea, quam dedi vobis, et domum hanc, quam sanctificavi nomini meo, proiciam a facie mea et tradam eam in parabolam et in fabulam cunctis populis.
Et super domo ista, quae erat excelsa, universi transeuntes stupebunt et dicent: "Quare fecit Dominus sic terrae huic et domui huic?".
Respondebuntque: "Quia dereliquerunt Dominum, Deum patrum suorum, qui eduxit eos de terra Aegypti, et apprehenderunt deos alienos et adoraverunt eos et coluerunt, idcirco venerunt super eos universa haec mala"».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible