Ибо если бы кто, придя, начал проповедовать другого Иисуса, которого мы не проповедовали, или если бы вы получили иного Духа, которого не получили, или иное благовестие, которого не принимали, – то вы были бы очень снисходительны к тому.

[Зач. 192.] Но я думаю, что у меня ни в чем нет недостатка против высших апостолов:

хотя я и невежда в слове, но не в познании. Впрочем мы во всем совершенно известны вам.

Согрешил ли я тем, что унижал себя, чтобы возвысить вас, потому что безмездно проповедовал вам Евангелие Божие?

Другим церквам я причинял издержки, получая от них содержание для служения вам; и, будучи у вас, хотя терпел недостаток, никому не докучал,

ибо недостаток мой восполнили братия, пришедшие из Македонии; да и во всем я старался и постараюсь не быть вам в тягость.

По истине Христовой во мне скажу, что похвала сия не отнимется у меня в странах Ахаии.

Почему же так поступаю? Потому ли, что не люблю вас? Богу известно! Но как поступаю, так и буду поступать,

чтобы не дать повода ищущим повода, дабы они, чем хвалятся, в том оказались такими же, как и мы.

Ибо таковые лжеапостолы, лукавые делатели, принимают вид апостолов Христовых.

И неудивительно: потому что сам сатана принимает вид Ангела света,

а потому не великое дело, если и служители его принимают вид служителей правды; но конец их будет по делам их.

Еще скажу: не почти кто-нибудь меня неразумным; а если не так, то примите меня, хотя как неразумного, чтобы и мне сколько-нибудь похвалиться.

Что́ скажу, то́ скажу не в Господе, но как бы в неразумии при такой отважности на похвалу.

Как многие хвалятся по плоти, то и я буду хвалиться.

Ибо вы, люди разумные, охотно терпите неразумных:

вы терпите, когда кто вас порабощает, когда кто объедает, когда кто обирает, когда кто превозносится, когда кто бьет вас в лицо.

К стыду говорю, что на это у нас недоставало сил. [Зач. 193.] А если кто смеет хвалиться чем-либо, то (скажу по неразумию) смею и я.

Они Евреи? и я. Израильтяне? и я. Семя Авраамово? и я.

Христовы служители? (в безумии говорю:) я больше. Я гораздо более был в трудах, безмерно в ранах, более в темницах и многократно при смерти.

От Иудеев пять раз дано мне было по сорока ударов без одного;

три раза меня били палками, однажды камнями побивали, три раза я терпел кораблекрушение, ночь и день пробыл во глубине морской;

много раз был в путешествиях, в опасностях на реках, в опасностях от разбойников, в опасностях от единоплеменников, в опасностях от язычников, в опасностях в городе, в опасностях в пустыне, в опасностях на море, в опасностях между лжебратиями,

в труде и в изнурении, часто в бдении, в голоде и жажде, часто в посте, на стуже и в наготе.

Кроме посторонних приключений, у меня ежедневно стечение людей, забота о всех церквах.

Кто изнемогает, с кем бы и я не изнемогал? Кто соблазняется, за кого бы я не воспламенялся?

Если должно мне хвалиться, то буду хвалиться немощью моею.

[Зач. 194.] Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, благословенный во веки, знает, что я не лгу.

В Дамаске областной правитель царя Ареты стерег город Дамаск, чтобы схватить меня;
^*и я в корзине был спущен из окна по стене и избежал его рук.

1 Видения и откровения Павла; его «жало в плоти». 14 Ни он, ни Тит не обременяли Церкви. 19 Опасения, что Церковь поведет себя неправильно.

Не полезно хвалиться мне, ибо я приду к видениям и откровениям Господним.

Знаю человека во Христе, который назад тому четырнадцать лет (в теле ли – не знаю, вне ли тела – не знаю: Бог знает) восхищен был до третьего неба.

И знаю о таком человеке (только не знаю – в теле, или вне тела: Бог знает),

что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать.

Таким человеком могу хвалиться; собою же не похвалюсь, разве только немощами моими.

Впрочем, если захочу хвалиться, не буду неразумен, потому что скажу истину; но я удерживаюсь, чтобы кто не подумал о мне более, нежели сколько во мне видит или слышит от меня.

И чтобы я не превозносился чрезвычайностью откровений, дано мне жало в плоть, ангел сатаны, удручать меня, чтобы я не превозносился.

Трижды молил я Господа о том, чтобы удалил его от меня.

Но Господь сказал мне: «довольно для тебя благодати Моей, ибо сила Моя совершается в немощи». И потому я гораздо охотнее буду хвалиться своими немощами, чтобы обитала во мне сила Христова.

[Зач. 195.] Посему я благодушествую в немощах, в обидах, в нуждах, в гонениях, в притеснениях за Христа, ибо, когда я немощен, тогда силен.

Я дошел до неразумия, хвалясь; вы меня к сему принудили. Вам бы надлежало хвалить меня, ибо у меня ни в чем нет недостатка против высших апостолов, хотя я и ничто.

Признаки апостола оказались перед вами всяким терпением, знамениями, чудесами и силами.

Ибо чего у вас недостает перед прочими церквами, разве только того, что сам я не был вам в тягость? Простите мне такую вину.

Вот, в третий раз я готов идти к вам, и не буду отягощать вас, ибо я ищу не вашего, а вас. Не дети должны собирать имение для родителей, но родители для детей.

Я охотно буду издерживать свое и истощать себя за души ваши, несмотря на то, что, чрезвычайно любя вас, я менее любим вами.

Положим, что сам я не обременял вас, но, будучи хитр, лукавством брал с вас.

Но пользовался ли я чем от вас через кого-нибудь из тех, кого посылал к вам?

Я упросил Тита и послал с ним одного из братьев: Тит воспользовался ли чем от вас? Не в одном ли духе мы действовали? Не одним ли путем ходили?

Не думаете ли еще, что мы только оправдываемся перед вами? Мы говорим пред Богом, во Христе, и все это, возлюбленные, к вашему назиданию.

[Зач. 196.] Ибо я опасаюсь, чтобы мне, по пришествии моем, не найти вас такими, какими не желаю, также чтобы и вам не найти меня таким, каким не желаете: чтобы не найти у вас раздоров, зависти, гнева, ссор, клевет, ябед, гордости, беспорядков,

чтобы опять, когда приду, не уничижил меня у вас Бог мой и чтобы не оплакивать мне многих, которые согрешили прежде и не покаялись в нечистоте, блудодеянии и непотребстве, какое делали.

Церковнославянский (рус)

[Зач. 191.] О, да бы́сте ма́ло потерпѣ́ли безу́мiю моему́! Но и потерпи́те мя́.

Ревну́ю бо по ва́съ Бо́жiею ре́вностiю: обручи́хъ бо ва́съ еди́ному му́жу дѣ́ву чи́сту предста́вити Христо́ви.

Бою́ся же, да не ка́ко, я́коже змі́й Е́ву прельсти́ лука́вствомъ свои́мъ, та́ко истлѣ́ютъ [и] ра́зумы ва́ши от простоты́, я́же о Христѣ́.

А́ще бо гряды́й ина́го Иису́са проповѣ́даетъ, его́же не проповѣ́дахомъ, или́ Ду́ха ина́го прiе́млете, его́же не прiя́сте, или́ благовѣствова́нiе и́но, е́же не прiя́сте, до́брѣ бы́сте потерпѣ́ли.

[Зач. 192.] Непщу́ю бо ничи́мже лиши́тися пре́днихъ апо́столъ:

а́ще бо и невѣ́жда сло́вомъ, но не ра́зумомъ: но вездѣ́ я́вльшеся о все́мъ въ ва́съ {но́ во все́мъ явле́нни есмы́ во всѣ́хъ къ ва́мъ}.

Или́ грѣ́хъ сотвори́хъ себе́ смиря́я, да вы́ вознесе́теся, я́ко ту́не Бо́жiе Благовѣствова́нiе благовѣсти́хъ ва́мъ?

От ины́хъ церкве́й уя́хъ, прiи́мъ обро́къ къ ва́шему служе́нiю: и прише́дъ къ ва́мъ, и въ ску́дости бы́въ, не стужи́хъ ни еди́ному:

ску́дость бо мою́ испо́лниша бра́тiя, прише́дше от Македо́нiи: и во все́мъ безъ стуже́нiя ва́мъ себе́ соблюдо́хъ и соблюду́.

Е́сть и́стина Христо́ва во́ мнѣ́, я́ко похвале́нiе сiе́ не загради́тся о мнѣ́ въ страна́хъ Аха́йскихъ.

Почто́? Зане́ не люблю́ ли ва́съ? Бо́гъ вѣ́сть. А е́же творю́, и сотворю́,

да отсѣку́ вину́ хотя́щымъ вины́, да, о не́мже хва́лятся, обря́щутся я́коже и мы́.

Такові́и бо лжи́ви апо́столи, дѣ́лателе льсти́вiи, преобразу́ющеся во апо́столы Христо́вы.

И не ди́вно: са́мъ бо сатана́ преобразу́ется во А́нгела свѣ́тла:

не ве́лiе у́бо, а́ще и служи́телiе его́ преобразу́ются я́ко служи́тели пра́вды: и́мже кончи́на бу́детъ по дѣло́мъ и́хъ.

Па́ки глаго́лю: да никто́же мни́тъ мя́ безу́мна бы́ти: а́ще ли ни́, поне́ я́ко безу́мна прiими́те мя́, да и а́зъ ма́ло что́ похвалю́ся.

А е́же глаго́лю, не глаго́лю по Го́сподѣ, но я́ко въ безу́мiи въ се́й ча́сти похвалы́:

поне́же мно́зи хва́лятся по пло́ти, и а́зъ похвалю́ся.

Любе́зно бо прiе́млете безу́мныя, му́дри су́ще:

прiе́млете бо, а́ще кто́ ва́съ порабоща́етъ, а́ще кто́ пояда́етъ, а́ще кто́ [не влѣ́поту] прото́ритъ {оте́млетъ}, а́ще кто́ по лицу́ бiе́тъ вы́, а́ще кто́ велича́ется.

По досажде́нiю глаго́лю, зане́ а́ки мы́ изнемого́хомъ. [Зач. 193.] О не́мже а́ще дерза́етъ кто́, несмы́сленно глаго́лю, дерза́ю и а́зъ.

Евре́е ли́ су́ть? И а́зъ. Изра́или́те ли су́ть? И а́зъ. Сѣ́мя Авраа́мле ли су́ть? И а́зъ.

Служи́телiе ли Христо́вы су́ть? Не въ му́дрости глаго́лю, па́че а́зъ. Въ трудѣ́хъ мно́жае, въ ра́нахъ пребо́лѣ, въ темни́цахъ и́злиха, въ сме́ртехъ мно́гащи.

От Иуде́й пя́ть кра́ты четы́редесять ра́звѣ еди́ныя прiя́хъ:

три́щи па́лицами бiе́нъ бы́хъ, еди́ною ка́меньми наме́танъ бы́хъ, трикра́ты кора́бль опрове́ржеся со мно́ю: но́щь и де́нь во́ глубинѣ́ сотвори́хъ:

въ пу́тныхъ ше́ствiихъ мно́жицею: бѣды́ въ рѣка́хъ, бѣды́ от разбо́йникъ, бѣды́ от сро́дникъ, бѣды́ от язы́къ, бѣды́ во градѣ́хъ, бѣды́ въ пусты́ни, бѣды́ въ мо́ри, бѣды́ во лжебра́тiи:

въ трудѣ́ и по́двизѣ, во бдѣ́нiихъ мно́жицею, во а́лчбѣ и жа́жди, въ поще́нiихъ мно́гащи, въ зимѣ́ и наготѣ́.

Кромѣ́ внѣ́шнихъ, нападе́нiе е́же по вся́ дни́, [и] попече́нiе всѣ́хъ церкве́й.

Кто́ изнемога́етъ, и не изнемога́ю? Кто́ соблазня́ется, и а́зъ не разжиза́юся?

А́ще хвали́тися [ми́] подоба́етъ, о не́мощи мое́й похвалю́ся.

[Зач. 194.] Бо́гъ и Оте́цъ Го́спода на́шего Иису́са Христа́ вѣ́сть, сы́й благослове́нъ во вѣ́ки, я́ко не лгу́.

Въ Дама́сцѣ язы́ческiй кня́зь Аре́ѳы царя́ стрежа́ше Дама́скъ гра́дъ, я́ти мя́ хотя́:
^*и око́нцемъ въ кошни́цѣ свѣ́шенъ бы́хъ по стѣнѣ́, и избѣго́хъ изъ руку́ его́.

Похвали́тися же не по́льзуетъ ми́: прiиду́ бо въ видѣ́нiя и открове́нiя Госпо́дня.

Вѣ́мъ человѣ́ка о Христѣ́, пре́жде лѣ́тъ четырена́десяти: а́ще въ тѣ́лѣ, не вѣ́мъ, а́ще ли кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ, Бо́гъ вѣ́сть: восхище́на бы́вша такова́го до тре́тiяго небесе́.

И вѣ́мъ такова́ человѣ́ка: а́ще въ тѣ́лѣ, или́ кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ: Бо́гъ вѣ́сть:

я́ко восхище́нъ бы́сть въ ра́й, и слы́ша неизрѣче́нны глаго́лы, и́хже не лѣ́ть е́сть человѣ́ку глаго́лати.

О таковѣ́мъ похвалю́ся: о себѣ́ же не похвалю́ся, то́кмо о не́мощехъ мои́хъ.

А́ще бо восхощу́ похвали́тися, не бу́ду безу́менъ, и́стину бо реку́: щажду́ же, да не [ка́ко] кто́ вознепщу́етъ о мнѣ́ па́че, е́же ви́дитъ мя́, или́ слы́шитъ что́ от мене́.

И за премно́гая открове́нiя да не превозношу́ся, даде́ся ми́ па́костникъ пло́ти, а́ггелъ сатани́нъ, да ми́ па́кости дѣ́етъ, да не превозношу́ся.

О се́мъ трикра́ты Го́спода моли́хъ, да отсту́питъ от мене́,

и рече́ ми: довлѣ́етъ ти́ благода́ть Моя́: си́ла бо Моя́ въ не́мощи соверша́ется. Сла́дцѣ у́бо похвалю́ся па́че въ не́мощехъ мои́хъ, да всели́тся въ мя́ си́ла Христо́ва.

[Зач. 195.] Тѣ́мже благоволю́ въ не́мощехъ, въ досажде́нiихъ, въ бѣда́хъ, во изгна́нiихъ, въ тѣснота́хъ по Христѣ́: егда́ бо немощству́ю, тогда́ си́ленъ е́смь.

Бы́хъ несмы́сленъ хваля́ся: вы́ мя́ пону́дисте. А́зъ бо до́лженъ бѣ́хъ от ва́съ хвали́мь быва́ти: ничи́мже бо лиши́хся пе́рвѣйшихъ апо́столъ, а́ще и ничто́же е́смь:

зна́менiя бо апо́столова содѣ́яшася въ ва́съ во вся́цѣмъ терпѣ́нiи, въ зна́менiихъ и чудесѣ́хъ и си́лахъ.

Что́ бо е́сть, его́же лиши́стеся па́че про́чихъ церкве́й, ра́звѣ то́чiю я́ко а́зъ са́мъ не стужи́хъ ва́мъ? Дади́те ми́ непра́вду сiю́.

Се́ тре́тiе гото́въ е́смь прiити́ къ ва́мъ, и не стужу́ ва́мъ: не ищу́ бо ва́шихъ, но ва́съ. Не до́лжна бо су́ть ча́да роди́телемъ сниска́ти имѣ́нiя, но роди́теле ча́домъ.

А́зъ же въ сла́дость иждиву́ и иждиве́нъ бу́ду по душа́хъ ва́шихъ, а́ще и изли́шше ва́съ любя́, ме́нше люби́мь е́смь.

Бу́ди же, а́зъ не отягчи́хъ ва́съ, но кова́ренъ сы́й, ле́стiю ва́съ прiя́хъ.

Еда́ ко́имъ от по́сланныхъ къ ва́мъ лихои́мствовахъ ва́съ?

Умоли́хъ Ти́та, и съ ни́мъ посла́хъ бра́та: еда́ лихои́мствова чи́мъ ва́съ Ти́тъ? Не тѣ́мже ли ду́хомъ ходи́хома? Не тѣ́миже ли стопа́ми?

Па́ки ли мните́, я́ко отвѣ́тъ ва́мъ твори́мъ? Предъ Бо́гомъ, о Христѣ́ глаго́лемъ: вся́ же, возлю́бленнiи, о ва́шемъ созида́нiи и утвержде́нiи.

[Зач. 196.] Бою́ся же, еда́ ка́ко прише́дъ, не я́цѣхъ же хощу́, обря́щу ва́съ, и а́зъ обря́щуся ва́мъ, якова́ же не хо́щете: да не ка́ко [бу́дутъ] рве́нiя, за́висти, я́рости, ре́ти, клеветы́, шепта́нiя, киче́нiя, нестрое́нiя:

да не па́ки прише́дша мя́ смири́тъ Бо́гъ мо́й у ва́съ, и воспла́чуся мно́гихъ пре́жде согрѣ́шшихъ и не пока́явшихся о нечистотѣ́ и блуже́нiи и студоло́жствiи, я́же содѣ́яша.

Грузинский

Языки

ო, ნეტავ ოდნავ მაინც შეიწყნარებდეთ ჩემს სისულელეს! თუმცა მიწყნარებთ კიდეც.

ვინაიდან თავგამოდებული ვარ თქვენს მიმართ ღვთიური თავგამოდებით, რადგან დაგწინდეთ თქვენ ერთ კაცზე, რათა წმიდა ქალწულად წარგადგინოთ ქრისტეს წინაშე.

მაგრამ ვშიშობ, რომ როგორც გველმა თავისი მზაკვრობით აცდუნა ევა, ასევე არ გაირყვნეს თქვენი აზროვნება და არ გარდახდეთ სიწრფელესა და სიწმიდეს ქრისტეში.

ვინაიდან, თუ მოვა ვინმე და გიქადაგებთ სხვა იესოს, რომელიც ჩვენ არ გვიქადაგია, ანდა, რომ მიიღოთ სხვა სული, რომელიც არ მიგიღიათ, ან სხვა სახარება, რომელიც არ მიგიღიათ, მაშინ თქვენ მეტისმეტად შემწყნარებელნი იქნებოდით.

რადგან ვფიქრობ, არაფერში ჩამოვუვარდები აღმატებულ მოციქულებს.

და თუმცა სიტყვით უმეცარი ვარ, არა ცოდნით, მაინც ყველაფერში გაცხადებულნი ვართ თქვენთვის.

ანდა, ნუთუ ცოდვა ჩავიდინე თავის დამდაბლებით, რათა თქვენ ამაღლებულიყავით, რადგან უსასყიდლოდ გახარებდით ღვთის სახარებას?

სხვა ეკლესიებს ვართმევდი, ვიღებდი მათგან ქირას, რათა თქვენ მოგმსახურებოდით. ხოლო როცა თქვენთან ვიყავი და მაკლდა კიდეც, არავინ შემიწუხებია.

ვინაიდან ჩემს ნაკლულებას ავსებდნენ მაკედონიიდან მოსული ძმები და ყველაფერში ვცდილობდი ტვირთად არ დაგწოლოდით თქვენ, და კვლავაც ვეცდები.

ქრისტეს ჭეშმარიტებით, რომელიც ჩემშია, გეუბნებით, რომ ეს სიქადული არ წამერთმევა აქაიის მხარეებში.

რატომ? განა იმიტომ, რომ არ მიყვარხართ? ღმერთმა უწყის!

მაგრამ რასაც ვაკეთებ, იმასვე გავაკეთებ, რათა საბაბი მოვკვეთო მათ, ვინც საბაბს ეძებს, რათა ისინი ჩვენისთანანი აღმოჩნდნენ იმაში, რითაც იკვეხნიან.

ვინაიდან ასეთები არიან ცრუ მოციქულნი, მზაკვარი მუშაკნი, ქრისტეს მოციქულებად გარდასახულნი.

და არ არის საკვირველი, რადგან თვით სატანაც ხომ ნათლის ანგელოზად გარდაისახება.

ამიტომ დიდი ამბავი არ არის, თუ მისი მსახურნიც სიმართლის მსახურებად გარდაისახებიან. მაგრამ მათი ბოლო მათი საქმეთამებრ იქნება.

კვლავაც ვიტყვი: ნურავინ ჩამთვლის უგუნურად. და თუ არა, ისე მაინც მიმიღეთ, როგორც უგუნური, რათა მცირეოდენით მეც ვიკვეხნო.

რასაც ვამბობ, უფლის მიხედვით კი არ ვამბობ ასეთ თავდაჯერებულ კვეხნაზე, არამედ თითქოს უგუნურებით,

რაკი ბევრი იკვეხნის ხორციელად, ამიტომ მეც დავიკვეხი.

ვინაიდან თქვენ, გონიერნი, ხალისით იწყნარებთ უგუნურებს.

რადგან იწყნარებთ, თუ ვინმე დაგიმონებთ, თუ ვინმე შეგსანსლავთ, თუ ვინმე დაგიპყრობთ, თუ ვინმე გაყოყოჩდება, თუ ვინმე სახეში გცემთ.

შესარცხვენად ვამბობ ამას, თითქოს დავუძლურდით. მაგრამ, თუ ვინმე გაკადნიერდება და რაიმეთი დაიკვეხნის, უგუნურებით ვიტყვი ამას: მეც გავკადნიერდები.

ისინი ებრაელები არიან? მეც. ისრაელიანები არიან? მეც. აბრაამის თესლნი არიან? მეც.

ქრისტეს მსახურნი არიან? უგუნურივით ვამბობ: მე უფრო მეტად. უფრო მეტად შრომაში, ბევრად უფრო მეტად ტანჯვაში, უფრო მეტად საპყრობილეში და მრავალგზის სიკვდილის პირას.

ხუთჯერ მივიღე იუდეველთაგან ორმოცზე ერთით ნაკლები დარტყმა.

სამჯერ კვერთხით მცემეს, ერთხელ ჩამქოლეს და სამჯერ გემის მსხვრევა განვიცადე, ღამე და დღე შუა ზღვაში დავყავი,

მრავალჯერ მოგზაურობებში, განსაცდელში მდინარეებზე, განსაცდელში ყაჩაღებისაგან, განსაცდელში თანატომელთაგან, განსაცდელში წარმართთაგან, განსაცდელში ქალაქად, განსაცდელში უდაბნოდ, განსაცდელში ზღვაზე, განსაცდელში ცრუ ძმათა შორის,

შრომასა და გაჭირვებაში, გამუდმებულ სიფხიზლეში, შიმშილსა და წყურვილში, გამუდმებულ მარხულობაში, ყინვასა და სიშიშვლეში.

კიდევ გარდა სხვათა, დღითი-დღე რომ მიხდება: ზრუნვა ყველა ეკლესიაზე.

ვინმე დაუძლურდა და მე არ დავუძლურდი? ვინმე დაბრკოლდა და მე არ ავენთე?

თუ დასაკვეხნია, ჩემი უძლურებით დავიკვეხნი.

ღმერთმა, ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მამამ, კურთხეულმა უკუნითი უკუნისამდე, უწყის, რომ არ ვცრუობ.

დამასკოში მეფე არეტას ოლქის განმგებელი დარაჯობდა დამასკელთა ქალაქს, რათა შევეპყარი.

მართლაც სასარგებლო არ არის ჩემთვის კვეხნა, ვინაიდან მივალ უფლის ხილვებთან და გამოცხადებებთან.

ვიცი კაცი ქრისტეში, რომელიც თოთხმეტი წლის წინათ, არ ვიცი, სხეულში, არ ვიცი, სხეულის გარეთ, ღმერთმა იცის, ატაცებულ იქნა მესამე ცამდე.

ვიცი ასეთ კაცზე, სხეულში იყო, თუ სხეულის გარეშე, არ ვიცი, ღმერთმა იცის,—

რომ ის ატაცებულ იქნა სამოთხეში და ისმენდა გამოუთქმელ სიტყვებს, რომელთა გამოთქმა ნებადართული არა აქვს ადამიანს.

ასეთი კაცით დავიკვეხნი, ჩემი თავით კი არ დავიკვეხნი, მხოლოდ ჩემი უძლურებებით.

ხოლო თუ მოვისურვებ დავიკვეხნო, უგუნური არ ვიქნები, ვინაიდან ჭეშმარიტებას ვიტყვი. მაგრამ თავს ვიკავებ, რათა არავინ ჩამთვალოს იმაზე მეტად, რასაც ჩემში ხედავს ან ჩემგან ისმენს.

რათა არ გავმედიდურდე მეტისმეტი გამოცხადებებით, ეკალი მომეცა სხეულში, სატანის ანგელოზი, რომ დამქეჯნოს, რათა არ გავმედიდურდე.

სამჯერ შევევედრე უფალს, რომ განმაშოროს იგი.

და მითხრა: „გეყოფა ჩემი მადლი, ვინაიდან უძლურებაში ხდება სრულყოფილი ჩემი ძალა.“ ამიტომ უფრო ხალისით დავიკვეხნი ჩემი უძლურებებით, რათა ქრისტეს ძალა დამკვიდრდეს ჩემში.

ამიტომ კმაყოფილი ვარ უძლურებაში, შეურაცხყოფაში, გაჭირვებაში, დევნაში და შევიწროებაში ქრისტეს გულისათვის. ვინაიდან როცა უძლური ვარ, მაშინ ვარ ძლიერი.

უგუნური შევიქენი, რაკი ვიკვეხნი. თქვენ მაიძულეთ. თქვენ გევალებოდათ ჩემი ქება, ვინაიდან არაფრით ვარ აღმატებულ მოციქულებზე ნაკლები, თუმცა არაფერი ვარ.

მოციქულის ნიშნები ამოქმედდა თქვენ შორის ყოველგვარი მოთმინებით, ნიშნებით, სასწაულებით და ძალებით.

ვინაიდან რა გაკლიათ სხვა ეკლესიებთან შედარებით, გარდა იმისა, რომ მე არ დაგაწექით მძიმე ტვირთად? მაპატიეთ ეს დანაშაული.

აჰა, მე მზად ვარ მესამედ მოვიდე თქვენთან და არ დაგაწვებით მძიმე ტვირთად, ვინაიდან მე თქვენ გეძებთ და არა თქვენსას. რადგან შვილები კი არ უნდა აგროვებდნენ სიმდიდრეს მშობლებისათვის, არამედ მშობლები — შვილებისათვის.

ხოლო მე ხალისით დავიხარჯები და გამოვიფიტები თქვენი სულებისათვის, თუმცა მიუხედავად ჩემი თქვენდამი დიდი სიყვარულისა, ნაკლებად გიყვარვართ.

მაგრამ თუ ასეა და მე არ დაგიმძიმდით თქვენ, იქნებ, როგორც მატყუარამ, მზაკვრობით წარგიტაცეთ?

ან ვეძიებდი ანგარებას ვინმეს მეშვეობით, რომელიც თქვენთან გამოვგზავნე?

მე ვთხოვე ტიტეს და მასთან ერთად გამოვგზავნე ერთ-ერთი ძმა: განა გამოგიყენათ თქვენ ტიტემ? ერთი სულით არ დავდიოდით? ერთი გზით არ დავდიოდით?

კიდევ ხომ არ ფიქრობთ, რომ თავს ვიმართლებდით თქვენთან? ღვთის წინაშე ვლაპარაკობთ ქრისტეში და ყოველივე ეს, საყვარელნო, თქვენს აღსაშენებლადაა.

ვინაიდან ვშიშობ, რომ, როცა მოვალ, გიპოვით თქვენ არა ისეთებს, როგორც მე მსურს, და თქვენც მიპოვით ისეთს, როგორც არ გსურთ, რათა არ იყოს თქვენში შუღლი, შური, მძვინვარება, დავიდარაბა, ცილისწამება, ენატანიობა, გულზვაობა და შფოთი.

რათა, როცა კვლავ მოვალ, არ დამამდაბლოს ჩემმა ღმერთმა თქვენთან და არ ვიგლოვო მრავალნი, რომელთაც ადრე შესცოდეს და არ მოინანიეს უწმიდურება, სიძვა და გარყვნილება, რასაც სჩადიოდნენ.