Вѣ́мъ человѣ́ка о Христѣ́, пре́жде лѣ́тъ четырена́десяти: а́ще въ тѣ́лѣ, не вѣ́мъ, а́ще ли кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ, Бо́гъ вѣ́сть: восхище́на бы́вша такова́го до тре́тiяго небесе́.

И вѣ́мъ такова́ человѣ́ка: а́ще въ тѣ́лѣ, или́ кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ: Бо́гъ вѣ́сть:

я́ко восхище́нъ бы́сть въ ра́й, и слы́ша неизрѣче́нны глаго́лы, и́хже не лѣ́ть е́сть человѣ́ку глаго́лати.

О таковѣ́мъ похвалю́ся: о себѣ́ же не похвалю́ся, то́кмо о не́мощехъ мои́хъ.

А́ще бо восхощу́ похвали́тися, не бу́ду безу́менъ, и́стину бо реку́: щажду́ же, да не [ка́ко] кто́ вознепщу́етъ о мнѣ́ па́че, е́же ви́дитъ мя́, или́ слы́шитъ что́ от мене́.

И за премно́гая открове́нiя да не превозношу́ся, даде́ся ми́ па́костникъ пло́ти, а́ггелъ сатани́нъ, да ми́ па́кости дѣ́етъ, да не превозношу́ся.

О се́мъ трикра́ты Го́спода моли́хъ, да отсту́питъ от мене́,

и рече́ ми: довлѣ́етъ ти́ благода́ть Моя́: си́ла бо Моя́ въ не́мощи соверша́ется. Сла́дцѣ у́бо похвалю́ся па́че въ не́мощехъ мои́хъ, да всели́тся въ мя́ си́ла Христо́ва.

[Зач. 195.] Тѣ́мже благоволю́ въ не́мощехъ, въ досажде́нiихъ, въ бѣда́хъ, во изгна́нiихъ, въ тѣснота́хъ по Христѣ́: егда́ бо немощству́ю, тогда́ си́ленъ е́смь.

Бы́хъ несмы́сленъ хваля́ся: вы́ мя́ пону́дисте. А́зъ бо до́лженъ бѣ́хъ от ва́съ хвали́мь быва́ти: ничи́мже бо лиши́хся пе́рвѣйшихъ апо́столъ, а́ще и ничто́же е́смь:

зна́менiя бо апо́столова содѣ́яшася въ ва́съ во вся́цѣмъ терпѣ́нiи, въ зна́менiихъ и чудесѣ́хъ и си́лахъ.

Что́ бо е́сть, его́же лиши́стеся па́че про́чихъ церкве́й, ра́звѣ то́чiю я́ко а́зъ са́мъ не стужи́хъ ва́мъ? Дади́те ми́ непра́вду сiю́.

Се́ тре́тiе гото́въ е́смь прiити́ къ ва́мъ, и не стужу́ ва́мъ: не ищу́ бо ва́шихъ, но ва́съ. Не до́лжна бо су́ть ча́да роди́телемъ сниска́ти имѣ́нiя, но роди́теле ча́домъ.

А́зъ же въ сла́дость иждиву́ и иждиве́нъ бу́ду по душа́хъ ва́шихъ, а́ще и изли́шше ва́съ любя́, ме́нше люби́мь е́смь.

Бу́ди же, а́зъ не отягчи́хъ ва́съ, но кова́ренъ сы́й, ле́стiю ва́съ прiя́хъ.

Еда́ ко́имъ от по́сланныхъ къ ва́мъ лихои́мствовахъ ва́съ?

Умоли́хъ Ти́та, и съ ни́мъ посла́хъ бра́та: еда́ лихои́мствова чи́мъ ва́съ Ти́тъ? Не тѣ́мже ли ду́хомъ ходи́хома? Не тѣ́миже ли стопа́ми?

Па́ки ли мните́, я́ко отвѣ́тъ ва́мъ твори́мъ? Предъ Бо́гомъ, о Христѣ́ глаго́лемъ: вся́ же, возлю́бленнiи, о ва́шемъ созида́нiи и утвержде́нiи.

[Зач. 196.] Бою́ся же, еда́ ка́ко прише́дъ, не я́цѣхъ же хощу́, обря́щу ва́съ, и а́зъ обря́щуся ва́мъ, якова́ же не хо́щете: да не ка́ко [бу́дутъ] рве́нiя, за́висти, я́рости, ре́ти, клеветы́, шепта́нiя, киче́нiя, нестрое́нiя:

да не па́ки прише́дша мя́ смири́тъ Бо́гъ мо́й у ва́съ, и воспла́чуся мно́гихъ пре́жде согрѣ́шшихъ и не пока́явшихся о нечистотѣ́ и блуже́нiи и студоло́жствiи, я́же содѣ́яша.

Синодальный

1 Видения и откровения Павла; его «жало в плоти». 14 Ни он, ни Тит не обременяли Церкви. 19 Опасения, что Церковь поведет себя неправильно.

Не полезно хвалиться мне, ибо я приду к видениям и откровениям Господним.

Знаю человека во Христе, который назад тому четырнадцать лет (в теле ли – не знаю, вне ли тела – не знаю: Бог знает) восхищен был до третьего неба.

И знаю о таком человеке (только не знаю – в теле, или вне тела: Бог знает),

что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать.

Таким человеком могу хвалиться; собою же не похвалюсь, разве только немощами моими.

Впрочем, если захочу хвалиться, не буду неразумен, потому что скажу истину; но я удерживаюсь, чтобы кто не подумал о мне более, нежели сколько во мне видит или слышит от меня.

И чтобы я не превозносился чрезвычайностью откровений, дано мне жало в плоть, ангел сатаны, удручать меня, чтобы я не превозносился.

Трижды молил я Господа о том, чтобы удалил его от меня.

Но Господь сказал мне: «довольно для тебя благодати Моей, ибо сила Моя совершается в немощи». И потому я гораздо охотнее буду хвалиться своими немощами, чтобы обитала во мне сила Христова.

[Зач. 195.] Посему я благодушествую в немощах, в обидах, в нуждах, в гонениях, в притеснениях за Христа, ибо, когда я немощен, тогда силен.

Я дошел до неразумия, хвалясь; вы меня к сему принудили. Вам бы надлежало хвалить меня, ибо у меня ни в чем нет недостатка против высших апостолов, хотя я и ничто.

Признаки апостола оказались перед вами всяким терпением, знамениями, чудесами и силами.

Ибо чего у вас недостает перед прочими церквами, разве только того, что сам я не был вам в тягость? Простите мне такую вину.

Вот, в третий раз я готов идти к вам, и не буду отягощать вас, ибо я ищу не вашего, а вас. Не дети должны собирать имение для родителей, но родители для детей.

Я охотно буду издерживать свое и истощать себя за души ваши, несмотря на то, что, чрезвычайно любя вас, я менее любим вами.

Положим, что сам я не обременял вас, но, будучи хитр, лукавством брал с вас.

Но пользовался ли я чем от вас через кого-нибудь из тех, кого посылал к вам?

Я упросил Тита и послал с ним одного из братьев: Тит воспользовался ли чем от вас? Не в одном ли духе мы действовали? Не одним ли путем ходили?

Не думаете ли еще, что мы только оправдываемся перед вами? Мы говорим пред Богом, во Христе, и все это, возлюбленные, к вашему назиданию.

[Зач. 196.] Ибо я опасаюсь, чтобы мне, по пришествии моем, не найти вас такими, какими не желаю, также чтобы и вам не найти меня таким, каким не желаете: чтобы не найти у вас раздоров, зависти, гнева, ссор, клевет, ябед, гордости, беспорядков,

чтобы опять, когда приду, не уничижил меня у вас Бог мой и чтобы не оплакивать мне многих, которые согрешили прежде и не покаялись в нечистоте, блудодеянии и непотребстве, какое делали.

Грузинский

მართლაც სასარგებლო არ არის ჩემთვის კვეხნა, ვინაიდან მივალ უფლის ხილვებთან და გამოცხადებებთან.

ვიცი კაცი ქრისტეში, რომელიც თოთხმეტი წლის წინათ, არ ვიცი, სხეულში, არ ვიცი, სხეულის გარეთ, ღმერთმა იცის, ატაცებულ იქნა მესამე ცამდე.

ვიცი ასეთ კაცზე, სხეულში იყო, თუ სხეულის გარეშე, არ ვიცი, ღმერთმა იცის,—

რომ ის ატაცებულ იქნა სამოთხეში და ისმენდა გამოუთქმელ სიტყვებს, რომელთა გამოთქმა ნებადართული არა აქვს ადამიანს.

ასეთი კაცით დავიკვეხნი, ჩემი თავით კი არ დავიკვეხნი, მხოლოდ ჩემი უძლურებებით.

ხოლო თუ მოვისურვებ დავიკვეხნო, უგუნური არ ვიქნები, ვინაიდან ჭეშმარიტებას ვიტყვი. მაგრამ თავს ვიკავებ, რათა არავინ ჩამთვალოს იმაზე მეტად, რასაც ჩემში ხედავს ან ჩემგან ისმენს.

რათა არ გავმედიდურდე მეტისმეტი გამოცხადებებით, ეკალი მომეცა სხეულში, სატანის ანგელოზი, რომ დამქეჯნოს, რათა არ გავმედიდურდე.

სამჯერ შევევედრე უფალს, რომ განმაშოროს იგი.

და მითხრა: „გეყოფა ჩემი მადლი, ვინაიდან უძლურებაში ხდება სრულყოფილი ჩემი ძალა.“ ამიტომ უფრო ხალისით დავიკვეხნი ჩემი უძლურებებით, რათა ქრისტეს ძალა დამკვიდრდეს ჩემში.

ამიტომ კმაყოფილი ვარ უძლურებაში, შეურაცხყოფაში, გაჭირვებაში, დევნაში და შევიწროებაში ქრისტეს გულისათვის. ვინაიდან როცა უძლური ვარ, მაშინ ვარ ძლიერი.

უგუნური შევიქენი, რაკი ვიკვეხნი. თქვენ მაიძულეთ. თქვენ გევალებოდათ ჩემი ქება, ვინაიდან არაფრით ვარ აღმატებულ მოციქულებზე ნაკლები, თუმცა არაფერი ვარ.

მოციქულის ნიშნები ამოქმედდა თქვენ შორის ყოველგვარი მოთმინებით, ნიშნებით, სასწაულებით და ძალებით.

ვინაიდან რა გაკლიათ სხვა ეკლესიებთან შედარებით, გარდა იმისა, რომ მე არ დაგაწექით მძიმე ტვირთად? მაპატიეთ ეს დანაშაული.

აჰა, მე მზად ვარ მესამედ მოვიდე თქვენთან და არ დაგაწვებით მძიმე ტვირთად, ვინაიდან მე თქვენ გეძებთ და არა თქვენსას. რადგან შვილები კი არ უნდა აგროვებდნენ სიმდიდრეს მშობლებისათვის, არამედ მშობლები — შვილებისათვის.

ხოლო მე ხალისით დავიხარჯები და გამოვიფიტები თქვენი სულებისათვის, თუმცა მიუხედავად ჩემი თქვენდამი დიდი სიყვარულისა, ნაკლებად გიყვარვართ.

მაგრამ თუ ასეა და მე არ დაგიმძიმდით თქვენ, იქნებ, როგორც მატყუარამ, მზაკვრობით წარგიტაცეთ?

ან ვეძიებდი ანგარებას ვინმეს მეშვეობით, რომელიც თქვენთან გამოვგზავნე?

მე ვთხოვე ტიტეს და მასთან ერთად გამოვგზავნე ერთ-ერთი ძმა: განა გამოგიყენათ თქვენ ტიტემ? ერთი სულით არ დავდიოდით? ერთი გზით არ დავდიოდით?

კიდევ ხომ არ ფიქრობთ, რომ თავს ვიმართლებდით თქვენთან? ღვთის წინაშე ვლაპარაკობთ ქრისტეში და ყოველივე ეს, საყვარელნო, თქვენს აღსაშენებლადაა.

ვინაიდან ვშიშობ, რომ, როცა მოვალ, გიპოვით თქვენ არა ისეთებს, როგორც მე მსურს, და თქვენც მიპოვით ისეთს, როგორც არ გსურთ, რათა არ იყოს თქვენში შუღლი, შური, მძვინვარება, დავიდარაბა, ცილისწამება, ენატანიობა, გულზვაობა და შფოთი.

რათა, როცა კვლავ მოვალ, არ დამამდაბლოს ჩემმა ღმერთმა თქვენთან და არ ვიგლოვო მრავალნი, რომელთაც ადრე შესცოდეს და არ მოინანიეს უწმიდურება, სიძვა და გარყვნილება, რასაც სჩადიოდნენ.

Белорусский

Языки

Не карысна хвалíцца мне; бо я перайду да відзе́нняў і адкравенняў Гасподніх.

Ведаю чалавека ў Хрысце, што чатырна́ццаць гадоў назад — ці ў целе, не ведаю, ці не ў целе, не ведаю, Бог ведае, — узя́ты быў да трэцяга неба.

І ведаю пра гэтага чалавека — ці ў целе, ці не ў целе, не ведаю, Бог ведае, —

што ён быў узяты ў рай і чуў невымоўныя словы, якія чалавеку немагчыма выказаць.

Такім чалавекам буду хвалíцца; сабою ж не буду хваліцца, хіба́ толькі немачамі маімі.

Калі ж захачу пахваліцца, то не буду неразумным, бо скажу ісціну; але я ўстрымліваюся, каб хто не падумаў пра мяне звыш таго, што бачыць ува мне ці чуе ад мяне.

І каб я не ўзвыша́ў сябе з-за велічы адкравенняў, да́дзена мне джала ў плоць, ангел сатаны, каб мучыць мяне, каб я не ўзвыша́ў сябе.

Тройчы прасіў я Госпада пра тое, каб забраў яго ад мяне,

але Ён сказаў мне: “дастаткова табе благадаці Маёй, бо сіла Мая ў немачы здзяйсняецца”. Дык вось, я больш ахвотна буду хвалíцца сваімі немачамі, каб жыла́ ўва мне сіла Хрыстова.

Таму я знаходжу задавальне́нне, будучы ў немачах, у крыўдах, у няста́чах, у гане́ннях, ва ўціску дзеля Хрыста, бо калі я нямоглы, тады я моцны.

Я дайшоў да неразумнасці, хва́лячыся, — вы мяне прыму́сілі. Бо вам нале́жала хвалíць мяне, таму што я ні ў чым не маю недахопу ў параўнанні з тымі вышэйшымі Апосталамі, хоць я і нішто:

уласцівасці ж Апостала былí вы́яўлены перад вамі ва ўсёй цярплівасці, у знаме́ннях, і цудах, і сілах.

Дык чаго вам не хапа́ла ў параўнанні з астатнімі цэрквамі, хіба толькі таго, што сам я не стаў цяжа́рам для вас? Прабачце мне гэтую віну.

Вось, трэці раз я гатовы прыйсці да вас, і не буду цяжа́рам для вас, бо я шукаю не вашага, а вас. Таму што не дзеці павінны назапа́шваць маёмасць для бацькоў, а бацькі для дзяцей.

Я ж вельмі ахвотна буду траціць і буду сябе растра́чваць дзеля душ вашых, нягледзячы на тое, што, вельмі любячы вас, я менш любімы.

Дапусцім, было так: я не абцяжарваў вас, але, будучы хітрым, я падманам браў з вас.

Хіба праз каго-небудзь з тых, каго я пасылаў да вас, я нечым карыстаўся ад вас?

Я папрасіў Ціта і паслаў разам з ім брата: ці ж скарыстаўся чым ад вас Ціт? хіба не ў адным духу мы дзейнічалí хіба не аднымі шляхамі хадзілі?

Зноў думаеце, што мы перад вамі апраўдваемся́ Мы перад Богам, у Хрысце гаворым, а ўсё, узлю́бленыя, дзеля вашага настаўлення.

Таму што баюся, каб, прыйшоўшы да вас, я не знайшоў вас такімі, якімі не хачу, таксама каб і вы не знайшлі мяне такім, якім не хочаце: каб не было спрэчак, зайздрасці, гневу, сварак, паклёпаў, нагавораў, пыхі, бязладдзяў,

каб зноў, калі прыйду, не прынізіў мяне Бог мой у вас і каб не аплакваць мне многіх, якія саграшылі раней і не пакаяліся ў нечыстаце, і блудзе, і распусце, што яны ўчынілі.