Скрыть
12:2
12:3
12:4
12:5
12:6
12:7
12:8
12:10
12:11
12:12
12:16
12:18
12:20
12:21
Английский (NKJV)
It is doubtless not profitable for me to boast. I will come to visions and revelations of the Lord:
I know a man in Christ who fourteen years ago--whether in the body I do not know, or whether out of the body I do not know, God knows--such a one was caught up to the third heaven.
And I know such a man--whether in the body or out of the body I do not know, God knows--
how he was caught up into Paradise and heard inexpressible words, which it is not lawful for a man to utter.
Of such a one I will boast; yet of myself I will not boast, except in my infirmities.
For though I might desire to boast, I will not be a fool; for I will speak the truth. But I refrain, lest anyone should think of me above what he sees me to be or hears from me.
And lest I should be exalted above measure by the abundance of the revelations, a thorn in the flesh was given to me, a messenger of Satan to buffet me, lest I be exalted above measure.
Concerning this thing I pleaded with the Lord three times that it might depart from me.
And He said to me, «My grace is sufficient for you, for My strength is made perfect in weakness.» Therefore most gladly I will rather boast in my infirmities, that the power of Christ may rest upon me.
Therefore I take pleasure in infirmities, in reproaches, in needs, in persecutions, in distresses, for Christ́s sake. For when I am weak, then I am strong.
I have become a fool in boasting; you have compelled me. For I ought to have been commended by you; for in nothing was I behind the most eminent apostles, though I am nothing.
Truly the signs of an apostle were accomplished among you with all perseverance, in signs and wonders and mighty deeds.
For what is it in which you were inferior to other churches, except that I myself was not burdensome to you? Forgive me this wrong!
Now for the third time I am ready to come to you. And I will not be burdensome to you; for I do not seek yours, but you. For the children ought not to lay up for the parents, but the parents for the children.
And I will very gladly spend and be spent for your souls; though the more abundantly I love you, the less I am loved.
But be that as it may, I did not burden you. Nevertheless, being crafty, I caught you by cunning!
Did I take advantage of you by any of those whom I sent to you?
I urged Titus, and sent our brother with him. Did Titus take advantage of you? Did we not walk in the same spirit? Did we not walk in the same steps?
Again, do you think that we excuse ourselves to you? We speak before God in Christ. But we do all things, beloved, for your edification.
For I fear lest, when I come, I shall not find you such as I wish, and that I shall be found by you such as you do not wish; lest there be contentions, jealousies, outbursts of wrath, selfish ambitions, backbitings, whisperings, conceits, tumults;
lest, when I come again, my God will humble me among you, and I shall mourn for many who have sinned before and have not repented of the uncleanness, fornication, and lewdness which they have practiced.
Церковнославянский (рус)
Похвали́тися же не по́льзуетъ ми́: прiиду́ бо въ видѣ́нiя и от­крове́нiя Госпо́дня.
Вѣ́мъ человѣ́ка о Христѣ́, пре́жде лѣ́тъ четыре­на́­де­ся­ти: а́ще въ тѣ́лѣ, не вѣ́мъ, а́ще ли кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ, Бо́гъ вѣ́сть: восхище́на бы́в­ша такова́го до тре́тiяго небесе́.
И вѣ́мъ такова́ человѣ́ка: а́ще въ тѣ́лѣ, или́ кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ: Бо́гъ вѣ́сть:
я́ко восхище́нъ бы́сть въ ра́й, и слы́ша неизрѣче́н­ны глаго́лы, и́хже не лѣ́ть е́сть человѣ́ку глаго́лати.
О таковѣ́мъ похвалю́ся: о себѣ́ же не похвалю́ся, то́кмо о не́мощехъ мо­и́хъ.
А́ще бо восхощу́ похвали́тися, не бу́ду безу́менъ, и́стину бо реку́: щажду́ же, да не [ка́ко] кто́ воз­непщу́етъ о мнѣ́ па́че, е́же ви́дитъ мя́, или́ слы́шитъ что́ от­ мене́.
И за премно́гая от­крове́нiя да не превоз­ношу́ся, даде́ся ми́ па́кост­никъ пло́ти, а́ггелъ сатани́нъ, да ми́ па́кости дѣ́етъ, да не превоз­ношу́ся.
О се́мъ трикра́ты Го́спода моли́хъ, да от­сту́питъ от­ мене́,
и рече́ ми: довлѣ́етъ ти́ благода́ть Моя́: си́ла бо Моя́ въ не́мощи соверша́ет­ся. Сла́дцѣ у́бо похвалю́ся па́че въ не́мощехъ мо­и́хъ, да всели́т­ся въ мя́ си́ла Христо́ва.
[Зач. 195.] Тѣ́мже благоволю́ въ не́мощехъ, въ досажде́нiихъ, въ бѣда́хъ, во изгна́нiихъ, въ тѣснота́хъ по Христѣ́: егда́ бо немощ­ст­ву́ю, тогда́ си́ленъ е́смь.
Бы́хъ несмы́сленъ хваля́ся: вы́ мя́ пону́дисте. А́зъ бо до́лженъ бѣ́хъ от­ ва́съ хвали́мь быва́ти: ничи́мже бо лиши́хся пе́рвѣйшихъ апо́столъ, а́ще и ничто́же е́смь:
зна́менiя бо апо́столова содѣ́яшася въ ва́съ во вся́цѣмъ терпѣ́нiи, въ зна́менiихъ и чудесѣ́хъ и си́лахъ.
Что́ бо е́сть, его́же лиши́стеся па́че про́чихъ церкве́й, ра́звѣ то́чiю я́ко а́зъ са́мъ не стужи́хъ ва́мъ? Дади́те ми́ непра́вду сiю́.
Се́ тре́тiе гото́въ е́смь прiити́ къ ва́мъ, и не стужу́ ва́мъ: не ищу́ бо ва́шихъ, но ва́съ. Не до́лжна бо су́ть ча́да роди́телемъ сниска́ти имѣ́нiя, но роди́теле ча́домъ.
А́зъ же въ сла́дость иждиву́ и иждиве́нъ бу́ду по душа́хъ ва́шихъ, а́ще и изли́шше ва́съ любя́, ме́нше люби́мь е́смь.
Бу́ди же, а́зъ не отягчи́хъ ва́съ, но кова́ренъ сы́й, ле́стiю ва́съ прiя́хъ.
Еда́ ко́имъ от­ по́слан­ныхъ къ ва́мъ лихо­и́м­ст­вовахъ ва́съ?
Умоли́хъ Ти́та, и съ ни́мъ посла́хъ бра́та: еда́ лихо­и́м­ст­вова чи́мъ ва́съ Ти́тъ? Не тѣ́мже ли ду́хомъ ходи́хома? Не тѣ́миже ли стопа́ми?
Па́ки ли мните́, я́ко от­вѣ́тъ ва́мъ твори́мъ? Предъ Бо́гомъ, о Христѣ́ глаго́лемъ: вся́ же, воз­лю́блен­нiи, о ва́­шемъ созида́нiи и утвержде́нiи.
[Зач. 196.] Бою́ся же, еда́ ка́ко при­­ше́дъ, не я́цѣхъ же хощу́, обря́щу ва́съ, и а́зъ обря́щуся ва́мъ, якова́ же не хо́щете: да не ка́ко [бу́дутъ] рве́нiя, за́висти, я́рости, ре́ти, клеветы́, шепта́нiя, киче́нiя, нестрое́нiя:
да не па́ки при­­ше́дша мя́ смири́тъ Бо́гъ мо́й у ва́съ, и воспла́чуся мно́гихъ пре́жде согрѣ́шшихъ и не пока́яв­шихся о нечистотѣ́ и блуже́нiи и студоло́ж­ст­вiи, я́же содѣ́яша.
Латинский (Nova Vulgata)
Gloriari oportet; non expedit quidem, veniam autem ad visiones et revelationes Domini.
Scio hominem in Christo ante annos quattuordecim — sive in corpore nescio, sive extra corpus nescio, Deus scit — raptum eiusmodi usque ad tertium caelum.
Et scio huiusmodi hominem — sive in corpore sive extra corpus nescio, Deus scit —
quoniam raptus est in paradisum et audivit arcana verba, quae non licet homini loqui.
Pro eiusmodi gloriabor; pro me autem nihil gloriabor nisi in infirmitatibus meis.
Nam, et si voluero gloriari, non ero insipiens, veritatem enim dicam; parco autem, ne quis in me existimet supra id, quod videt me aut audit ex me,
et ex magnitudine revelationum. Propter quod, ne extollar, datus est mihi stimulus carni, angelus Satanae, ut me colaphizet, ne extollar.
Propter quod ter Dominum rogavi, ut discederet a me;
et dixit mihi: «Sufficit tibi gratia mea, nam virtus in infirmitate perficitur». Libentissime igitur potius gloriabor in infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi.
Propter quod placeo mihi in infirmitatibus, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus et in angustiis, pro Christo; cum enim infirmor, tunc potens sum.
Factus sum insipiens. Vos me coegistis; ego enim debui a vobis commendari. Nihil enim minus fui ab his, qui sunt supra modum apostoli, tametsi nihil sum;
signa tamen apostoli facta sunt super vos in omni patientia, signis quoque et prodigiis et virtutibus.
Quid est enim quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis, nisi quod ego ipse non gravavi vos? Donate mihi hanc iniuriam.
Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos et non ero gravis vobis; non enim quaero, quae vestra sunt, sed vos; nec enim debent filii parentibus thesaurizare, sed parentes filiis.
Ego autem libentissime impendam et superimpendar ipse pro animabus vestris. Si plus vos diligo, minus diligar?
Esto quidem, ego vos non gravavi; sed cum essem astutus, dolo vos cepi.
Numquid per aliquem eorum, quos misi ad vos, circumveni vos?
Rogavi Titum et misi cum illo fratrem; numquid Titus vos circumvenit? Nonne eodem spiritu ambulavimus? Nonne iisdem vestigiis?
Olim putatis quod excusemus nos apud vos? Coram Deo in Christo loquimur; omnia autem, carissimi, propter vestram aedificationem.
Timeo enim, ne forte, cum venero, non quales volo, inveniam vos, et ego inveniar a vobis, qualem non vultis; ne forte contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, seditiones sint;
ne iterum, cum venero, humiliet me Deus meus apud vos, et lugeam multos ex his, qui ante peccaverunt et non egerunt paenitentiam super immunditia et fornicatione et impudicitia, quam gesserunt.
1 Видения и откровения Павла; его «жало в плоти». 14 Ни он, ни Тит не обременяли Церкви. 19 Опасения, что Церковь поведет себя неправильно.
Не полезно хвалиться мне, ибо я приду к видениям и откровениям Господним.
Знаю человека во Христе, который назад тому четырнадцать лет (в теле ли – не знаю, вне ли тела – не знаю: Бог знает) восхищен был до третьего неба.
И знаю о таком человеке (только не знаю – в теле, или вне тела: Бог знает),
что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать.
Таким человеком могу хвалиться; собою же не похвалюсь, разве только немощами моими.
Впрочем, если захочу хвалиться, не буду неразумен, потому что скажу истину; но я удерживаюсь, чтобы кто не подумал о мне более, нежели сколько во мне видит или слышит от меня.
И чтобы я не превозносился чрезвычайностью откровений, дано мне жало в плоть, ангел сатаны, удручать меня, чтобы я не превозносился.
Трижды молил я Господа о том, чтобы удалил его от меня.
Но Господь сказал мне: «довольно для тебя благодати Моей, ибо сила Моя совершается в немощи». И потому я гораздо охотнее буду хвалиться своими немощами, чтобы обитала во мне сила Христова.
[Зач. 195.] Посему я благодушествую в немощах, в обидах, в нуждах, в гонениях, в притеснениях за Христа, ибо, когда я немощен, тогда силен.
Я дошел до неразумия, хвалясь; вы меня к сему принудили. Вам бы надлежало хвалить меня, ибо у меня ни в чем нет недостатка против высших апостолов, хотя я и ничто.
Признаки апостола оказались перед вами всяким терпением, знамениями, чудесами и силами.
Ибо чего у вас недостает перед прочими церквами, разве только того, что сам я не был вам в тягость? Простите мне такую вину.
Вот, в третий раз я готов идти к вам, и не буду отягощать вас, ибо я ищу не вашего, а вас. Не дети должны собирать имение для родителей, но родители для детей.
Я охотно буду издерживать свое и истощать себя за души ваши, несмотря на то, что, чрезвычайно любя вас, я менее любим вами.
Положим, что сам я не обременял вас, но, будучи хитр, лукавством брал с вас.
Но пользовался ли я чем от вас через кого-нибудь из тех, кого посылал к вам?
Я упросил Тита и послал с ним одного из братьев: Тит воспользовался ли чем от вас? Не в одном ли духе мы действовали? Не одним ли путем ходили?
Не думаете ли еще, что мы только оправдываемся перед вами? Мы говорим пред Богом, во Христе, и все это, возлюбленные, к вашему назиданию.
[Зач. 196.] Ибо я опасаюсь, чтобы мне, по пришествии моем, не найти вас такими, какими не желаю, также чтобы и вам не найти меня таким, каким не желаете: чтобы не найти у вас раздоров, зависти, гнева, ссор, клевет, ябед, гордости, беспорядков,
чтобы опять, когда приду, не уничижил меня у вас Бог мой и чтобы не оплакивать мне многих, которые согрешили прежде и не покаялись в нечистоте, блудодеянии и непотребстве, какое делали.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible