Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Ездр.
Неем.
2Ездр.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Притч.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Макк.
2Макк.
3Макк.
3Ездр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
12:2
12:3
12:4
12:5
12:6
12:7
12:8
12:10
12:11
12:12
12:14
см.:Деян.20:33;
12:16
12:18
12:19
см.:1Кор.10:33;
12:20
12:21
Глава 13
13:3
13:6
13:7
13:8
13:9
13:13
1 Видения и откровения Павла; его «жало в плоти». 14 Ни он, ни Тит не обременяли Церкви. 19 Опасения, что Церковь поведет себя неправильно.
Не полезно хвалиться мне, ибо я приду к видениям и откровениям Господним.
Знаю человека во Христе, который назад тому четырнадцать лет (в теле ли – не знаю, вне ли тела – не знаю: Бог знает) восхищен был до третьего неба.
И знаю о таком человеке (только не знаю – в теле, или вне тела: Бог знает),
что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать.
Таким человеком могу хвалиться; собою же не похвалюсь, разве только немощами моими.
Впрочем, если захочу хвалиться, не буду неразумен, потому что скажу истину; но я удерживаюсь, чтобы кто не подумал о мне более, нежели сколько во мне видит или слышит от меня.
И чтобы я не превозносился чрезвычайностью откровений, дано мне жало в плоть, ангел сатаны, удручать меня, чтобы я не превозносился.
Трижды молил я Господа о том, чтобы удалил его от меня.
Но Господь сказал мне: «довольно для тебя благодати Моей, ибо сила Моя совершается в немощи». И потому я гораздо охотнее буду хвалиться своими немощами, чтобы обитала во мне сила Христова.
[Зач. 195.] Посему я благодушествую в немощах, в обидах, в нуждах, в гонениях, в притеснениях за Христа, ибо, когда я немощен, тогда силен.
Я дошел до неразумия, хвалясь; вы меня к сему принудили. Вам бы надлежало хвалить меня, ибо у меня ни в чем нет недостатка против высших апостолов, хотя я и ничто.
Признаки апостола оказались перед вами всяким терпением, знамениями, чудесами и силами.
Ибо чего у вас недостает перед прочими церквами, разве только того, что сам я не был вам в тягость? Простите мне такую вину.
Вот, в третий раз я готов идти к вам, и не буду отягощать вас, ибо я ищу не вашего, а вас. Не дети должны собирать имение для родителей, но родители для детей.
Я охотно буду издерживать свое и истощать себя за души ваши, несмотря на то, что, чрезвычайно любя вас, я менее любим вами.
Положим, что сам я не обременял вас, но, будучи хитр, лукавством брал с вас.
Но пользовался ли я чем от вас через кого-нибудь из тех, кого посылал к вам?
Я упросил Тита и послал с ним одного из братьев: Тит воспользовался ли чем от вас? Не в одном ли духе мы действовали? Не одним ли путем ходили?
Не думаете ли еще, что мы только оправдываемся перед вами? Мы говорим пред Богом, во Христе, и все это, возлюбленные, к вашему назиданию.
[Зач. 196.] Ибо я опасаюсь, чтобы мне, по пришествии моем, не найти вас такими, какими не желаю, также чтобы и вам не найти меня таким, каким не желаете: чтобы не найти у вас раздоров, зависти, гнева, ссор, клевет, ябед, гордости, беспорядков,
чтобы опять, когда приду, не уничижил меня у вас Бог мой и чтобы не оплакивать мне многих, которые согрешили прежде и не покаялись в нечистоте, блудодеянии и непотребстве, какое делали.
1 Павел извещает о скором посещении и строгом суде. 11 Последние наставления и благословение.
В третий уже раз иду к вам. При устах двух или трех свидетелей будет твердо всякое слово.
Я предварял и предваряю, как бы находясь у вас во второй раз, и теперь, отсутствуя, пишу прежде согрешившим и всем прочим, что, когда опять приду, не пощажу.
[Зач. 197.] Вы ищете доказательства на то, Христос ли говорит во мне: Он не бессилен для вас, но силен в вас.
Ибо, хотя Он и распят в немощи, но жив силою Божиею; и мы также, хотя немощны в Нем, но будем живы с Ним силою Божиею в вас.
Испытывайте самих себя, в вере ли вы; самих себя исследуйте. Или вы не знаете самих себя, что Иисус Христос в вас? Разве только вы не то́, чем должны быть.
О нас же, надеюсь, узна́ете, что мы то́, чем быть должны.
Молим Бога, чтобы вы не делали никакого зла, не для того, чтобы нам показаться, чем должны быть; но чтобы вы делали добро, хотя бы мы казались и не тем, чем должны быть.
Ибо мы не сильны против истины, но сильны за истину.
Мы радуемся, когда мы немощны, а вы сильны; о сем-то и молимся, о вашем совершенстве.
Для того я и пишу сие в отсутствии, чтобы в присутствии не употребить строгости по власти, данной мне Господом к созиданию, а не к разорению.
Впрочем, братия, радуйтесь, усовершайтесь, утешайтесь, будьте единомысленны, мирны, – и Бог любви и мира будет с вами.
Приветствуйте друг друга лобзанием святым. Приветствуют вас все святые.
Благодать Господа нашего Иисуса Христа, и любовь Бога Отца, и общение Святаго Духа со всеми вами. Аминь.
Похвали́тися же не по́льзуетъ ми́: прiиду́ бо въ видѣ́нiя и открове́нiя Госпо́дня.
Вѣ́мъ человѣ́ка о Христѣ́, пре́жде лѣ́тъ четырена́десяти: а́ще въ тѣ́лѣ, не вѣ́мъ, а́ще ли кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ, Бо́гъ вѣ́сть: восхище́на бы́вша такова́го до тре́тiяго небесе́.
И вѣ́мъ такова́ человѣ́ка: а́ще въ тѣ́лѣ, или́ кромѣ́ тѣ́ла, не вѣ́мъ: Бо́гъ вѣ́сть:
я́ко восхище́нъ бы́сть въ ра́й, и слы́ша неизрѣче́нны глаго́лы, и́хже не лѣ́ть е́сть человѣ́ку глаго́лати.
О таковѣ́мъ похвалю́ся: о себѣ́ же не похвалю́ся, то́кмо о не́мощехъ мои́хъ.
А́ще бо восхощу́ похвали́тися, не бу́ду безу́менъ, и́стину бо реку́: щажду́ же, да не [ка́ко] кто́ вознепщу́етъ о мнѣ́ па́че, е́же ви́дитъ мя́, или́ слы́шитъ что́ от мене́.
И за премно́гая открове́нiя да не превозношу́ся, даде́ся ми́ па́костникъ пло́ти, а́ггелъ сатани́нъ, да ми́ па́кости дѣ́етъ, да не превозношу́ся.
О се́мъ трикра́ты Го́спода моли́хъ, да отсту́питъ от мене́,
и рече́ ми: довлѣ́етъ ти́ благода́ть Моя́: си́ла бо Моя́ въ не́мощи соверша́ется. Сла́дцѣ у́бо похвалю́ся па́че въ не́мощехъ мои́хъ, да всели́тся въ мя́ си́ла Христо́ва.
[Зач. 195.] Тѣ́мже благоволю́ въ не́мощехъ, въ досажде́нiихъ, въ бѣда́хъ, во изгна́нiихъ, въ тѣснота́хъ по Христѣ́: егда́ бо немощству́ю, тогда́ си́ленъ е́смь.
Бы́хъ несмы́сленъ хваля́ся: вы́ мя́ пону́дисте. А́зъ бо до́лженъ бѣ́хъ от ва́съ хвали́мь быва́ти: ничи́мже бо лиши́хся пе́рвѣйшихъ апо́столъ, а́ще и ничто́же е́смь:
зна́менiя бо апо́столова содѣ́яшася въ ва́съ во вся́цѣмъ терпѣ́нiи, въ зна́менiихъ и чудесѣ́хъ и си́лахъ.
Что́ бо е́сть, его́же лиши́стеся па́че про́чихъ церкве́й, ра́звѣ то́чiю я́ко а́зъ са́мъ не стужи́хъ ва́мъ? Дади́те ми́ непра́вду сiю́.
Се́ тре́тiе гото́въ е́смь прiити́ къ ва́мъ, и не стужу́ ва́мъ: не ищу́ бо ва́шихъ, но ва́съ. Не до́лжна бо су́ть ча́да роди́телемъ сниска́ти имѣ́нiя, но роди́теле ча́домъ.
А́зъ же въ сла́дость иждиву́ и иждиве́нъ бу́ду по душа́хъ ва́шихъ, а́ще и изли́шше ва́съ любя́, ме́нше люби́мь е́смь.
Бу́ди же, а́зъ не отягчи́хъ ва́съ, но кова́ренъ сы́й, ле́стiю ва́съ прiя́хъ.
Еда́ ко́имъ от по́сланныхъ къ ва́мъ лихои́мствовахъ ва́съ?
Умоли́хъ Ти́та, и съ ни́мъ посла́хъ бра́та: еда́ лихои́мствова чи́мъ ва́съ Ти́тъ? Не тѣ́мже ли ду́хомъ ходи́хома? Не тѣ́миже ли стопа́ми?
Па́ки ли мните́, я́ко отвѣ́тъ ва́мъ твори́мъ? Предъ Бо́гомъ, о Христѣ́ глаго́лемъ: вся́ же, возлю́бленнiи, о ва́шемъ созида́нiи и утвержде́нiи.
[Зач. 196.] Бою́ся же, еда́ ка́ко прише́дъ, не я́цѣхъ же хощу́, обря́щу ва́съ, и а́зъ обря́щуся ва́мъ, якова́ же не хо́щете: да не ка́ко [бу́дутъ] рве́нiя, за́висти, я́рости, ре́ти, клеветы́, шепта́нiя, киче́нiя, нестрое́нiя:
да не па́ки прише́дша мя́ смири́тъ Бо́гъ мо́й у ва́съ, и воспла́чуся мно́гихъ пре́жде согрѣ́шшихъ и не пока́явшихся о нечистотѣ́ и блуже́нiи и студоло́жствiи, я́же содѣ́яша.
Трети́цею се́ гряду́ къ ва́мъ: при устѣ́хъ двою́ или́ трiе́хъ свидѣ́телей ста́нетъ вся́къ глаго́лъ.
Пре́жде рѣ́хъ и предглаго́лю, я́ко у ва́съ бы́въ второ́е, и отсу́тствуя ны́нѣ пишу́ пре́жде согрѣши́вшымъ и про́чымъ всѣ́мъ, я́ко а́ще прiиду́ па́ки, не пощажду́:
[Зач. 197.] поне́же искуше́нiя и́щете глаго́лющаго во мнѣ́ Христа́, И́же въ ва́съ не изнемога́етъ, но мо́жетъ въ ва́съ:
и́бо а́ще и ра́спятъ бы́сть от не́мощи, но жи́въ е́сть от си́лы Бо́жiя: и́бо и мы́ немощству́емъ въ Не́мъ, но жи́ви бу́демъ съ Ни́мъ от си́лы Бо́жiя въ ва́съ:
себе́ искуша́йте, а́ще есте́ въ вѣ́рѣ: себе́ искуша́йте. Или́ не зна́ете себе́, я́ко Иису́съ Христо́съ въ ва́съ е́сть? Ра́звѣ то́чiю чи́мъ неиску́сни есте́.
Упова́ю же, я́ко разумѣ́ти и́мате, я́ко мы́ нѣсмы́ неиску́сни.
Мо́лимся же къ Бо́гу, не сотвори́ти ва́мъ ни еди́наго зла́, не я́ко да мы́ иску́сни яви́мся, но да вы́ до́брое сотворите́, мы́ же я́ко неиску́сни бу́демъ.
Ничто́же бо мо́жемъ на и́стину, но по и́стинѣ.
Ра́дуемся бо, егда́ мы́ немощству́емъ, вы́ же си́льни быва́ете: о се́мъ же и мо́лимся, о ва́шемъ соверше́нiи.
Сего́ ра́ди не сы́й у ва́съ сiя́ пишу́, да не прише́дъ безща́дно сотворю́ по вла́сти, ю́же Госпо́дь да́лъ ми́ е́сть въ созда́нiе, а не на разоре́нiе.
Про́чее же, бра́тiе, ра́дуйтеся, соверша́йтеся, утѣша́йтеся, то́жде му́дрствуйте, ми́ръ имѣ́йте. И Богъ любве́ и ми́ра бу́детъ съ ва́ми.
Цѣлу́йте дру́гъ дру́га лобза́нiемъ святы́мъ. Цѣлу́ютъ вы́ святі́и вси́.
Благода́ть Го́спода на́шего Иису́са Христа́, и любы́ Бо́га и Отца́, и обще́нiе Свята́го Ду́ха со всѣ́ми ва́ми. Ами́нь.
Коне́цъ второ́му посла́нiю къ кори́нѳяномъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 13, зача́лъ же церко́вныхъ 31.
Коне́цъ второ́му посла́нiю къ кори́нѳяномъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 13, зача́лъ же церко́вныхъ 31.
Латинский (Nova Vulgata)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Gloriari oportet; non expedit quidem, veniam autem ad visiones et revelationes Domini.
Scio hominem in Christo ante annos quattuordecim — sive in corpore nescio, sive extra corpus nescio, Deus scit — raptum eiusmodi usque ad tertium caelum.
Et scio huiusmodi hominem — sive in corpore sive extra corpus nescio, Deus scit —
quoniam raptus est in paradisum et audivit arcana verba, quae non licet homini loqui.
Pro eiusmodi gloriabor; pro me autem nihil gloriabor nisi in infirmitatibus meis.
Nam, et si voluero gloriari, non ero insipiens, veritatem enim dicam; parco autem, ne quis in me existimet supra id, quod videt me aut audit ex me,
et ex magnitudine revelationum. Propter quod, ne extollar, datus est mihi stimulus carni, angelus Satanae, ut me colaphizet, ne extollar.
Propter quod ter Dominum rogavi, ut discederet a me;
et dixit mihi: «Sufficit tibi gratia mea, nam virtus in infirmitate perficitur». Libentissime igitur potius gloriabor in infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi.
Propter quod placeo mihi in infirmitatibus, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus et in angustiis, pro Christo; cum enim infirmor, tunc potens sum.
Factus sum insipiens. Vos me coegistis; ego enim debui a vobis commendari. Nihil enim minus fui ab his, qui sunt supra modum apostoli, tametsi nihil sum;
signa tamen apostoli facta sunt super vos in omni patientia, signis quoque et prodigiis et virtutibus.
Quid est enim quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis, nisi quod ego ipse non gravavi vos? Donate mihi hanc iniuriam.
Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos et non ero gravis vobis; non enim quaero, quae vestra sunt, sed vos; nec enim debent filii parentibus thesaurizare, sed parentes filiis.
Ego autem libentissime impendam et superimpendar ipse pro animabus vestris. Si plus vos diligo, minus diligar?
Esto quidem, ego vos non gravavi; sed cum essem astutus, dolo vos cepi.
Numquid per aliquem eorum, quos misi ad vos, circumveni vos?
Rogavi Titum et misi cum illo fratrem; numquid Titus vos circumvenit? Nonne eodem spiritu ambulavimus? Nonne iisdem vestigiis?
Olim putatis quod excusemus nos apud vos? Coram Deo in Christo loquimur; omnia autem, carissimi, propter vestram aedificationem.
Timeo enim, ne forte, cum venero, non quales volo, inveniam vos, et ego inveniar a vobis, qualem non vultis; ne forte contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, seditiones sint;
ne iterum, cum venero, humiliet me Deus meus apud vos, et lugeam multos ex his, qui ante peccaverunt et non egerunt paenitentiam super immunditia et fornicatione et impudicitia, quam gesserunt.
Ecce tertio hoc venio ad vos; in ore duorum vel trium testium stabit omne verbum.
Praedixi et praedico, ut praesens bis et nunc absens his, qui ante peccaverunt, et ceteris omnibus, quoniam, si venero iterum, non parcam,
quoniam experimentum quaeritis eius, qui in me loquitur, Christi, qui in vos non infirmatur, sed potens est in vobis.
Nam etsi crucifixus est ex infirmitate, sed vivit ex virtute Dei. Nam et nos infirmi sumus in illo, sed vivemus cum eo ex virtute Dei in vos.
Vosmetipsos tentate, si estis in fide; ipsi vos probate. An non cognoscitis vos ipsos, quia Iesus Christus in vobis est? Nisi forte reprobi estis.
Spero autem quod cognoscetis quia nos non sumus reprobi.
Oramus autem Deum, ut nihil mali faciatis, non ut nos probati pareamus, sed ut vos, quod bonum est, faciatis, nos autem ut reprobi simus.
Non enim possumus aliquid adversus veritatem, sed pro veritate.
Gaudemus enim, quando nos infirmi sumus, vos autem potentes estis; hoc et oramus, vestram consummationem.
Ideo haec absens scribo, ut non praesens durius agam secundum potestatem, quam Dominus dedit mihi in aedificationem et non in destructionem.
De cetero, fratres, gaudete, perfecti estote, exhortamini invicem, idem sapite, pacem habete, et Deus dilectionis et pacis erit vobiscum.
Salutate invicem in osculo sancto. Salutant vos sancti omnes.
Gratia Domini Iesu Christi et caritas Dei et communicatio Sancti Spiritus cum omnibus vobis.