Скрыть
2:1
2:2
2:5
2:7
2:8
2:9
2:10
2:12
2:13
2:14
Синодальный
1 Скорбь Павла в предыдущем письме. 5 Совет оказать милость кающемуся брату. 12 Успех в распространении им Евангелия радует Павла.
Итак я рассудил сам в себе не приходить к вам опять с огорчением.
Ибо если я огорчаю вас, то кто обрадует меня, как не тот, кто огорчен мною?
Это самое и писал я вам, дабы, придя, не иметь огорчения от тех, о которых мне надлежало радоваться: ибо я во всех вас уверен, что [Зач. 171.] моя радость есть радость и для всех вас.
От великой скорби и стесненного сердца я писал вам со многими слезами, не для того, чтобы огорчить вас, но чтобы вы познали любовь, какую я в избытке имею к вам.
Если же кто огорчил, то не меня огорчил, но частью, – чтобы не сказать много, – и всех вас.
Для такого довольно сего наказания от многих,
так что вам лучше уже простить его и утешить, дабы он не был поглощен чрезмерною печалью.
И потому прошу вас оказать ему любовь.
Ибо я для того и писал, чтобы узнать на опыте, во всем ли вы послушны.
А кого вы в чем прощаете, того и я; ибо и я, если в чем простил кого, простил для вас от лица Христова,
чтобы не сделал нам ущерба сатана, ибо нам не безызвестны его умыслы.
Придя в Троаду для благовествования о Христе, хотя мне и отверста была дверь Господом,
я не имел покоя духу моему, потому что не нашел там брата моего Тита; но, простившись с ними, я пошел в Македонию.
[Зач. 172.] Но благодарение Богу, Который всегда дает нам торжествовать во Христе и благоухание познания о Себе распространяет нами во всяком месте.
Ибо мы Христово благоухание Богу в спасаемых и в погибающих:
для одних запах смертоносный на смерть, а для других запах живительный на жизнь. И кто способен к сему?
Ибо мы не повреждаем слова Божия, как многие, но проповедуем искренно, как от Бога, пред Богом, во Христе.
Церковнославянский (рус)
Суди́хъ же въ себѣ́ сiе́, не па́ки ско́рбiю къ ва́мъ прiити́.
А́ще бо а́зъ ско́рбь творю́ ва́мъ, то́ кто́ е́сть веселя́яй мя́, то́чiю прiе́мляй ско́рбь от­ мене́?
И писа́хъ ва́мъ сiе́ и́стое, да не при­­ше́дъ ско́рбь на ско́рбь прiиму́, о ни́хже подоба́­ше ми́ ра́доватися, надѣ́яся на вся́ вы́, я́ко [Зач. 171.] моя́ ра́дость всѣ́хъ ва́съ е́сть.
От печа́ли бо мно́гiя и туги́ се́рдца написа́хъ ва́мъ мно́гими слеза́ми, не я́ко да оскорби́теся, но любо­́вь да позна́ете, ю́же и́мамъ изоби́лно къ ва́мъ.
А́ще ли кто́ оскорби́лъ [мене́], не мене́ оскорби́, но от­ ча́сти, да не отягчу́, всѣ́хъ ва́съ.
Дово́лно [бо] таково́му запреще́нiе сiе́, е́же от­ мно́гихъ:
тѣ́мже сопроти́вное па́че вы́ да да́руете и утѣ́шите, да не ка́ко мно́гою ско́рбiю поже́ртъ бу́детъ таковы́й:
тѣ́мже молю́ вы́, утверди́те къ нему́ любо­́вь.
На сiе́ бо и писа́хъ, да разумѣ́ю иску́с­ст­во ва́­ше, а́ще во все́мъ послушли́ви есте́.
Ему́же а́ще что́ да́руете, и а́зъ: и́бо а́зъ а́ще что́ дарова́хъ, ему́же дарова́хъ, ва́съ ра́ди, о лицы́ Иису́съ Христо́вѣ,
да не оби́дими бу́демъ от­ сатаны́: не не разумѣва́емъ бо умышле́нiй его́.
Прише́дъ же въ Троа́ду во благовѣ́стiе Христо́во, и две́ри от­ве́рзенѣ ми́ бы́в­шей о Го́сподѣ,
не имѣ́хъ поко́я ду́ху мо­ему́, не обрѣ́тшу ми́ Ти́та бра́та мо­его́: но от­ре́кся и́мъ {цѣлова́въ и́хъ}, изыдо́хъ въ Македо́нiю.
[Зач. 172.] Бо́гу же благодаре́нiе, всегда́ побѣди́тели на́съ творя́щему о Христѣ́ Иису́сѣ и воню́ ра́зума Его́ явля́ющу на́ми во вся́цѣмъ мѣ́стѣ.
Я́ко Христо́во благо­уха́нiе есмы́ Богови въ спаса́емыхъ и въ погиба́ющихъ.
О́вѣмъ у́бо воня́ сме́ртная въ сме́рть, о́вѣмъ же во́ня живо́тная въ живо́тъ. И къ си́мъ кто́ дово́ленъ?
Нѣ́смы бо, я́коже мно́зи, нечи́сто проповѣ́да­ю­щiи сло́во Бо́жiе, но я́ко от­ чи́стоты́, но я́ко от­ Бо́га, предъ Бо́гомъ, во Христѣ́ глаго́лемъ.
Ritenni pertanto opportuno non venire di nuovo fra voi con tristezza.
Perché se io rattristo voi, chi mi rallegrerà se non colui che è stato da me rattristato?
Ho scritto proprio queste cose per non dovere poi essere rattristato, alla mia venuta, da quelli che dovrebbero rendermi lieto; sono persuaso, riguardo a voi tutti, che la mia gioia è quella di tutti voi.
Vi ho scritto in un momento di grande afflizione e col cuore angosciato, tra molte lacrime, non perché vi rattristiate, ma perché conosciate l'amore che nutro particolarmente verso di voi.
Se qualcuno mi ha rattristato, non ha rattristato me soltanto, ma, in parte almeno, senza esagerare, tutti voi.
Per quel tale però è già sufficiente il castigo che gli è venuto dalla maggior parte di voi,
cosicché voi dovreste piuttosto usargli benevolenza e confortarlo, perché egli non soccomba sotto un dolore troppo forte.
Vi esorto quindi a far prevalere nei suoi riguardi la carità;
e anche per questo vi ho scritto, per mettere alla prova il vostro comportamento, se siete obbedienti in tutto.
A chi voi perdonate, perdono anch'io; perché ciò che io ho perdonato, se pure ebbi qualcosa da perdonare, l'ho fatto per voi, davanti a Cristo,
per non cadere sotto il potere di Satana, di cui non ignoriamo le intenzioni.
Giunto a Tròade per annunciare il vangelo di Cristo, sebbene nel Signore mi fossero aperte le porte,
non ebbi pace nel mio spirito perché non vi trovai Tito, mio fratello; perciò, congedatomi da loro, partii per la Macedonia.
Siano rese grazie a Dio, il quale sempre ci fa partecipare al suo trionfo in Cristo e diffonde ovunque per mezzo nostro il profumo della sua conoscenza!
Noi siamo infatti dinanzi a Dio il profumo di Cristo per quelli che si salvano e per quelli che si perdono;
per gli uni odore di morte per la morte e per gli altri odore di vita per la vita.
E chi è mai all'altezza di questi compiti?
Noi non siamo infatti come quei molti che fanno mercato della parola di Dio, ma con sincerità e come mossi da Dio, sotto il suo sguardo, noi parliamo in Cristo.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible