Скрыть
2:1
2:2
2:5
2:7
2:8
2:9
2:10
2:12
2:13
2:14
Английский (NKJV)
But I determined this within myself, that I would not come again to you in sorrow.
For if I make you sorrowful, then who is he who makes me glad but the one who is made sorrowful by me?
And I wrote this very thing to you, lest, when I came, I should have sorrow over those from whom I ought to have joy, having confidence in you all that my joy is the joy of you all.
For out of much affliction and anguish of heart I wrote to you, with many tears, not that you should be grieved, but that you might know the love which I have so abundantly for you.
But if anyone has caused grief, he has not grieved me, but all of you to some extent--not to be too severe.
This punishment which was inflicted by the majority is sufficient for such a man,
so that, on the contrary, you ought rather to forgive and comfort him, lest perhaps such a one be swallowed up with too much sorrow.
Therefore I urge you to reaffirm your love to him.
For to this end I also wrote, that I might put you to the test, whether you are obedient in all things.
Now whom you forgive anything, I also forgive. For if indeed I have forgiven anything, I have forgiven that one for your sakes in the presence of Christ,
lest Satan should take advantage of us; for we are not ignorant of his devices.
Furthermore, when I came to Troas to preach Christ́s gospel, and a door was opened to me by the Lord,
I had no rest in my spirit, because I did not find Titus my brother; but taking my leave of them, I departed for Macedonia.
Now thanks be to God who always leads us in triumph in Christ, and through us diffuses the fragrance of His knowledge in every place.
For we are to God the fragrance of Christ among those who are being saved and among those who are perishing.
To the one we are the aroma of death leading to death, and to the other the aroma of life leading to life. And who is sufficient for these things?
For we are not, as so many, peddling the word of God; but as of sincerity, but as from God, we speak in the sight of God in Christ.
Церковнославянский (рус)
Суди́хъ же въ себѣ́ сiе́, не па́ки ско́рбiю къ ва́мъ прiити́.
А́ще бо а́зъ ско́рбь творю́ ва́мъ, то́ кто́ е́сть веселя́яй мя́, то́чiю прiе́мляй ско́рбь от­ мене́?
И писа́хъ ва́мъ сiе́ и́стое, да не при­­ше́дъ ско́рбь на ско́рбь прiиму́, о ни́хже подоба́­ше ми́ ра́доватися, надѣ́яся на вся́ вы́, я́ко [Зач. 171.] моя́ ра́дость всѣ́хъ ва́съ е́сть.
От печа́ли бо мно́гiя и туги́ се́рдца написа́хъ ва́мъ мно́гими слеза́ми, не я́ко да оскорби́теся, но любо­́вь да позна́ете, ю́же и́мамъ изоби́лно къ ва́мъ.
А́ще ли кто́ оскорби́лъ [мене́], не мене́ оскорби́, но от­ ча́сти, да не отягчу́, всѣ́хъ ва́съ.
Дово́лно [бо] таково́му запреще́нiе сiе́, е́же от­ мно́гихъ:
тѣ́мже сопроти́вное па́че вы́ да да́руете и утѣ́шите, да не ка́ко мно́гою ско́рбiю поже́ртъ бу́детъ таковы́й:
тѣ́мже молю́ вы́, утверди́те къ нему́ любо­́вь.
На сiе́ бо и писа́хъ, да разумѣ́ю иску́с­ст­во ва́­ше, а́ще во все́мъ послушли́ви есте́.
Ему́же а́ще что́ да́руете, и а́зъ: и́бо а́зъ а́ще что́ дарова́хъ, ему́же дарова́хъ, ва́съ ра́ди, о лицы́ Иису́съ Христо́вѣ,
да не оби́дими бу́демъ от­ сатаны́: не не разумѣва́емъ бо умышле́нiй его́.
Прише́дъ же въ Троа́ду во благовѣ́стiе Христо́во, и две́ри от­ве́рзенѣ ми́ бы́в­шей о Го́сподѣ,
не имѣ́хъ поко́я ду́ху мо­ему́, не обрѣ́тшу ми́ Ти́та бра́та мо­его́: но от­ре́кся и́мъ {цѣлова́въ и́хъ}, изыдо́хъ въ Македо́нiю.
[Зач. 172.] Бо́гу же благодаре́нiе, всегда́ побѣди́тели на́съ творя́щему о Христѣ́ Иису́сѣ и воню́ ра́зума Его́ явля́ющу на́ми во вся́цѣмъ мѣ́стѣ.
Я́ко Христо́во благо­уха́нiе есмы́ Богови въ спаса́емыхъ и въ погиба́ющихъ.
О́вѣмъ у́бо воня́ сме́ртная въ сме́рть, о́вѣмъ же во́ня живо́тная въ живо́тъ. И къ си́мъ кто́ дово́ленъ?
Нѣ́смы бо, я́коже мно́зи, нечи́сто проповѣ́да­ю­щiи сло́во Бо́жiе, но я́ко от­ чи́стоты́, но я́ко от­ Бо́га, предъ Бо́гомъ, во Христѣ́ глаго́лемъ.
Латинский (Nova Vulgata)
Statui autem hoc ipse apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos;
si enim ego contristo vos, et quis est qui me laetificet, nisi qui contristatur ex me?
Et hoc ipsum scripsi, ut non, cum venero, tristitiam habeam de quibus oportebat me gaudere, confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium omnium vestrum est.
Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas, non ut contristemini, sed ut sciatis quam carita tem habeo abundantius in vos.
Si quis autem contristavit, non me contristavit, sed ex parte, ut non onerem, omnes vos.
Sufficit illi, qui eiusmodi est, obiurgatio haec, quae fit a pluribus,
ita ut e contra magis donetis et consolemini, ne forte abundantiore tristitia absorbeatur, qui eiusmodi est.
Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum caritatem;
ideo enim et scripsi, ut cognoscam probationem vestram, an in omnibus oboedientes sitis.
Cui autem aliquid donatis, et ego; nam et ego, quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi,
ut non circumveniamur a Satana; non enim ignoramus cogitationes eius.
Cum venissem autem Troadem ob evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino,
non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis profectus sum in Macedoniam.
Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco.
Quia Christi bonus odor sumus Deo in his, qui salvi fiunt, et in his, qui pereunt:
aliis quidem odor ex morte in mortem, aliis autem odor ex vita in vitam. Et ad haec quis idoneus?
Non enim sumus sicut plurimi adulterantes verbum Dei, sed sicut ex sinceritate, sed sicut ex Deo coram Deo in Christo loquimur.
1 Скорбь Павла в предыдущем письме. 5 Совет оказать милость кающемуся брату. 12 Успех в распространении им Евангелия радует Павла.
Итак я рассудил сам в себе не приходить к вам опять с огорчением.
Ибо если я огорчаю вас, то кто обрадует меня, как не тот, кто огорчен мною?
Это самое и писал я вам, дабы, придя, не иметь огорчения от тех, о которых мне надлежало радоваться: ибо я во всех вас уверен, что [Зач. 171.] моя радость есть радость и для всех вас.
От великой скорби и стесненного сердца я писал вам со многими слезами, не для того, чтобы огорчить вас, но чтобы вы познали любовь, какую я в избытке имею к вам.
Если же кто огорчил, то не меня огорчил, но частью, – чтобы не сказать много, – и всех вас.
Для такого довольно сего наказания от многих,
так что вам лучше уже простить его и утешить, дабы он не был поглощен чрезмерною печалью.
И потому прошу вас оказать ему любовь.
Ибо я для того и писал, чтобы узнать на опыте, во всем ли вы послушны.
А кого вы в чем прощаете, того и я; ибо и я, если в чем простил кого, простил для вас от лица Христова,
чтобы не сделал нам ущерба сатана, ибо нам не безызвестны его умыслы.
Придя в Троаду для благовествования о Христе, хотя мне и отверста была дверь Господом,
я не имел покоя духу моему, потому что не нашел там брата моего Тита; но, простившись с ними, я пошел в Македонию.
[Зач. 172.] Но благодарение Богу, Который всегда дает нам торжествовать во Христе и благоухание познания о Себе распространяет нами во всяком месте.
Ибо мы Христово благоухание Богу в спасаемых и в погибающих:
для одних запах смертоносный на смерть, а для других запах живительный на жизнь. И кто способен к сему?
Ибо мы не повреждаем слова Божия, как многие, но проповедуем искренно, как от Бога, пред Богом, во Христе.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible