Скрыть
4:1
4:8
4:12
4:15
Синодальный
1 Искренность Павла в благовествовании славного Евангелия; «просветить познанием славы Божией»...; 7 «сокровище в глиняных сосудах». 16 «Мы смотрим не на видимое»...
[Зач. 175.] Посему, имея по милости Божией такое служение, мы не унываем;
но, отвергнув скрытные постыдные дела, не прибегая к хитрости и не искажая слова Божия, а открывая истину, представляем себя совести всякого человека пред Богом.
Если же и закрыто благовествование наше, то закрыто для погибающих,
для неверующих, у которых бог века сего ослепил умы, чтобы для них не воссиял свет благовествования о славе Христа, Который есть образ Бога невидимого.
Ибо мы не себя проповедуем, но Христа Иисуса, Господа; а мы – рабы ваши для Иисуса,
[Зач. 176.] потому что Бог, повелевший из тьмы воссиять свету, озарил наши сердца, дабы просветить нас познанием славы Божией в лице Иисуса Христа.
Но сокровище сие мы носим в глиняных сосудах, чтобы преизбыточная сила была приписываема Богу, а не нам.
Мы отовсюду притесняемы, но не стеснены; мы в отчаянных обстоятельствах, но не отчаиваемся;
мы гонимы, но не оставлены; низлагаемы, но не погибаем.
Всегда носим в теле мертвость Господа Иисуса, чтобы и жизнь Иисусова открылась в теле нашем.
Ибо мы живые непрестанно предаемся на смерть ради Иисуса, чтобы и жизнь Иисусова открылась в смертной плоти нашей,
так что смерть действует в нас, а жизнь в вас.
[Зач. 177.] Но, имея тот же дух веры, как написано: я веровал и потому говорил, и мы веруем, потому и говорим,
зная, что Воскресивший Господа Иисуса воскресит через Иисуса и нас и поставит перед Собою с вами.
Ибо всё для вас, дабы обилие благодати тем бо́льшую во многих произвело благодарность во славу Божию.
Посему мы не унываем; но если внешний наш человек и тлеет, то внутренний со дня на день обновляется.
Ибо кратковременное легкое страдание наше производит в безмерном преизбытке вечную славу,
когда мы смотрим не на видимое, но на невидимое: ибо видимое временно, а невидимое вечно.
Церковнославянский (рус)
[Зач. 175.] Сего́ ра́ди иму́ще служе́нiе сiе́, я́коже поми́ловани бы́хомъ, не стужа́емъ си́:
но от­реко́хомся та́йныхъ сра́ма, не въ лука́в­ст­вiи ходя́ще, ни льстя́ще словесе́ Бо́жiя, но явле́нiемъ и́стины представля́юще себе́ ко вся́цѣй со́вѣсти человѣ́честѣй, предъ Бо́гомъ.
А́ще ли же е́сть покрове́но благовѣ­ст­вова́нiе на́­ше, въ ги́бнущихъ е́сть покрове́но,
въ ни́хже бо́гъ вѣ́ка сего́ ослѣпи́ ра́зумы невѣ́рныхъ, во е́же не воз­сiя́ти и́мъ свѣ́ту благовѣ­ст­вова́нiя сла́вы Христо́вы, И́же е́сть о́бразъ Бо́га неви́димаго.
Не себе́ бо проповѣ́даемъ, но Христа́ Иису́са Го́спода: себе́ же самѣ́хъ рабо́въ ва́мъ Иису́са [Го́спода] ра́ди:
[Зач. 176.] я́ко Бо́гъ рекі́й изъ тмы́ свѣ́ту воз­сiя́ти, и́же воз­сiя́ въ сердца́хъ на́шихъ, къ просвѣще́нiю ра́зума сла́вы Бо́жiя о лицы́ Иису́съ Христо́вѣ.
И́мамы же сокро́вище сiе́ въ скуде́льныхъ сосу́дѣхъ, да премно́же­с­т­во си́лы бу́детъ Бо́жiя, а не от­ на́съ:
во все́мъ скорбя́ще, но не стужа́юще си́: неча́еми, но не от­чаява́еми:
гони́ми, но не оставля́еми: низлага́еми, но не погиба́юще:
всегда́ ме́ртвость Го́спода Иису́са въ тѣ́лѣ нося́ще, да и живо́тъ Иису́совъ въ тѣ́лѣ на́­шемъ яви́т­ся.
Присно бо мы́ живі́и въ сме́рть предае́мся Иису́са ра́ди, да и живо́тъ Иису́совъ яви́т­ся въ ме́ртвен­нѣй пло́ти на́­шей:
тѣ́мже сме́рть у́бо въ на́съ дѣ́й­ст­вуетъ, а живо́тъ въ ва́съ.
[Зач. 177.] Иму́ще же то́йже ду́хъ вѣ́ры, по пи́сан­ному: вѣ́ровахъ, тѣ́мже воз­глаго́лахъ: и мы́ вѣ́руемъ, тѣ́мже и глаго́лемъ,
вѣ́дяще, я́ко Воз­дви́гiй Го́спода Иису́са, и на́съ со Иису́сомъ воз­дви́гнетъ, и предпоста́витъ съ ва́ми.
Вся́ бо ва́съ ра́ди, да благода́ть умно́жив­шаяся, мно́жайшими благодаре́нiи избы́точе­с­т­витъ въ сла́ву Бо́жiю.
Тѣ́мже не стужа́емъ си́: но а́ще и внѣ́шнiй на́шъ человѣ́къ тлѣ́етъ, оба́че вну́трен­нiй обновля́ет­ся по вся́ дни́.
Е́же бо ны́нѣ ле́гкое печа́ли на́­шея, по пре­умноже́нiю въ преспѣ́янiе тяготу́ вѣ́чныя сла́вы содѣ́ловаетъ на́мъ,
не смотря́ющымъ на́мъ ви́димыхъ, но неви́димыхъ: ви́димая бо вре́мен­на, неви́димая же вѣ́чна.
Perciò, avendo questo ministero, secondo la misericordia che ci è stata accordata, non ci perdiamo d'animo.
Al contrario, abbiamo rifiutato le dissimulazioni vergognose, senza comportarci con astuzia né falsificando la parola di Dio, ma annunciando apertamente la verità e presentandoci davanti a ogni coscienza umana, al cospetto di Dio.
E se il nostro Vangelo rimane velato, lo è in coloro che si perdono:
in loro, increduli, il dio di questo mondo ha accecato la mente, perché non vedano lo splendore del glorioso vangelo di Cristo, che è immagine di Dio.
Noi infatti non annunciamo noi stessi, ma Cristo Gesù Signore: quanto a noi, siamo i vostri servitori a causa di Gesù.
E Dio, che disse: "Rifulga la luce dalle tenebre", rifulse nei nostri cuori, per far risplendere la conoscenza della gloria di Dio sul volto di Cristo.
Noi però abbiamo questo tesoro in vasi di creta, affinché appaia che questa straordinaria potenza appartiene a Dio, e non viene da noi.
In tutto, infatti, siamo tribolati, ma non schiacciati; siamo sconvolti, ma non disperati;
perseguitati, ma non abbandonati; colpiti, ma non uccisi,
portando sempre e dovunque nel nostro corpo la morte di Gesù, perché anche la vita di Gesù si manifesti nel nostro corpo.
Sempre infatti, noi che siamo vivi, veniamo consegnati alla morte a causa di Gesù, perché anche la vita di Gesù si manifesti nella nostra carne mortale.
Cosicché in noi agisce la morte, in voi la vita.
Animati tuttavia da quello stesso spirito di fede di cui sta scritto: Ho creduto, perciò ho parlato, anche noi crediamo e perciò parliamo,
convinti che colui che ha risuscitato il Signore Gesù, risusciterà anche noi con Gesù e ci porrà accanto a lui insieme con voi.
Tutto infatti è per voi, perché la grazia, accresciuta a opera di molti, faccia abbondare l'inno di ringraziamento, per la gloria di Dio.
Per questo non ci scoraggiamo, ma, se anche il nostro uomo esteriore si va disfacendo, quello interiore invece si rinnova di giorno in giorno.
Infatti il momentaneo, leggero peso della nostra tribolazione ci procura una quantità smisurata ed eterna di gloria:
noi non fissiamo lo sguardo sulle cose visibili, ma su quelle invisibili, perché le cose visibili sono di un momento, quelle invisibili invece sono eterne.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible