Скрыть
8:1
8:3
8:4
8:5
8:6
8:7
8:8
8:10
8:11
8:13
8:14
8:16
8:17
8:18
8:19
8:20
8:22
8:23
8:24
Глава 9 
9:1
9:2
9:3
9:4
9:5
9:11
9:12
9:13
9:14
9:15
Церковнославянский (рус)
[Зач. 185.] Сказу́емъ же ва́мъ, бра́тiе, благода́ть Бо́жiю, да́н­ную въ це́рквахъ Македо́нскихъ:
я́ко во мно́зѣмъ искуше́нiи скорбе́й избы́токъ ра́дости и́хъ, и я́же во глубинѣ́ нищета́ и́хъ избы́точе­с­т­вова въ бога́т­ст­во простоты́ и́хъ:
я́ко по си́лѣ и́хъ, свидѣ́тел­ст­вую, и па́че си́лы доброхо́тни,
со мно́гимъ моле́нiемъ моля́ще на́съ, благода́ть и обще́нiе служе́нiя, е́же ко святы́мъ, прiя́ти на́мъ:
и не я́коже надѣ́яхомся, но себе́ вда́ша пе́рвѣе Го́сподеви, и на́мъ во́лею Бо́жiею:
во е́же умоли́ти на́мъ Ти́та, да я́коже пре́жде нача́тъ, та́кожде и сконча́етъ въ ва́съ и благода́ть сiю́.
[Зач. 186.] Но я́коже во все́мъ избы́точе­ст­вуете, вѣ́рою и сло́вомъ, и ра́зумомъ, и вся́цѣмъ тща́нiемъ, и любо­́вiю, я́же от­ ва́съ къ на́мъ, да и въ се́й благода́ти избы́точе­ст­вуете.
Не по повелѣ́нiю глаго́лю, но за ины́хъ тща́нiе и ва́­шея любве́ и́стин­ное искуша́я.
Вѣ́сте бо благода́ть Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, я́ко ва́съ ра́ди обнища́ бога́тъ сы́й, да вы́ нището́ю Его́ обогатите́ся.
И совѣ́тъ даю́ о се́мъ: се́ бо ва́мъ е́сть на по́льзу, и́же не то́чiю, е́же твори́ти, но и е́же хотѣ́ти, пре́жде нача́сте от­ преше́дшаго лѣ́та.
Ны́нѣ же и сiе́ твори́ти сконча́йте, да я́коже бы́сть усе́рдiе хотѣ́ти, та́ко бу́детъ и испо́лнити от­ [сего́,] е́же и́мате.
А́ще бо усе́рдiе предлежи́тъ, по ели́ку а́ще кто́ и́мать, благопрiя́тенъ е́сть, а не по ели́ку не и́мать.
Не бо́ да ины́мъ у́бо от­ра́да, ва́мъ же ско́рбь: но по изравне́нiю.
Въ ны́нѣшнее вре́мя ва́­ше избы́точе­ст­вiе во о́нѣхъ лише́нiе, да и о́нѣхъ избы́токъ бу́детъ въ ва́­ше лише́нiе, я́ко да бу́детъ ра́вен­ство,
я́коже е́сть пи́сано: и́же мно́гое, не пре­умно́жилъ е́сть: и и́же ма́лое, не ума́лилъ {не преизбы́точе­с­т­вова, и́же мно́го: и и́же ма́ло, не мнѣ́е прiя́тъ}.
[Зач. 187.] Благодаре́нiе же Богови, да́в­шему то́жде тща́нiе о ва́съ въ се́рдце Ти́тово:
я́ко моле́нiе у́бо прiя́тъ, тщали́вѣйшiй же сы́й, сво­е́ю во́лею изы́де къ ва́мъ.
Посла́хомъ же съ ни́мъ [и] бра́та, его́же похвала́ во ева́нгелiи по всѣ́мъ це́рквамъ:
не то́чiю же, но и освяще́нъ от­ церкве́й съ на́ми ходи́ти, со благода́тiю се́ю, служи́мою на́ми къ Самого́ Го́спода сла́вѣ и усе́рдiю ва́­шему:
блюду́щеся того́, да не кто́ на́съ порече́тъ во оби́лiи се́мъ служи́мѣмъ на́ми:
промышля́юще до́брая не то́кмо предъ Бо́гомъ, но и предъ человѣ́ки.
Посла́хомъ же съ ни́ми [и] бра́та на́­шего, его́же искуси́хомъ во мно́гихъ мно́гащи вста́нлива {мно́гажды тща́телна} су́ща, ны́нѣ же зѣло́ встанли́вѣйша {мно́жае тща́телнѣйша}, надѣ́янiемъ мно́гимъ на ва́съ.
А́ще ли же о Ти́тѣ, о́бщникъ мнѣ́ и къ ва́мъ споспѣ́шникъ: а́ще ли бра́тiя на́ша, посла́н­ницы церкве́й, сла́ва Христо́ва.
Показа́нiе у́бо любве́ ва́­шея и на́­шего хвале́нiя о ва́съ, къ ни́мъ покажи́те, и въ лице́ церкве́й.
О слу́жбѣ бо, я́же ко святы́мъ, ли́шше ми́ е́сть писа́ти ва́мъ,
вѣ́мъ бо усе́рдiе ва́­ше, и́мже о ва́съ хвалю́ся Македо́няномъ, я́ко Аха́iа при­­гото́вися от­ мимоше́дшаго лѣ́та: и я́же от­ ва́съ ре́вность раздражи́ мно́жайшихъ.
Посла́хъ же бра́тiю, да не похвале́нiе на́­ше, е́же о ва́съ, испраздни́т­ся въ ча́сти се́й, но да, я́коже глаго́лахъ, при­­гото́вани бу́дете:
да не ка́ко, а́ще прiи́дутъ со мно́ю Македо́няне и обря́щутъ ва́съ непригото́ван­ныхъ, постыди́мся мы́, да не глаго́лемъ вы́, въ ча́сти се́й похвале́нiя.
Потре́бно у́бо умы́слихъ умоли́ти бра́тiю, да пре́жде прiи́дутъ къ ва́мъ и предугото́вятъ пре́жде воз­вѣще́н­ное благослове́нiе ва́­ше, сiе́ гото́во бы́ти та́ко, я́коже благослове́нiе, а не я́ко лихо­и́м­ст­во.
[Зач. 188.] Се́ же глаго́лю: сѣ́яй ску́достiю, ску́достiю и по́жнетъ: а сѣ́яй о благослове́нiи, о благослове́нiи и по́жнетъ.
Кі́йждо я́коже изволе́нiе и́мать се́рдцемъ, не от­ ско́рби, ни от­ ну́жды: доброхо́тна бо да́теля лю́битъ Бо́гъ.
Си́ленъ же Бо́гъ вся́ку благода́ть изоби́ловати въ ва́съ, да о все́мъ всегда́ вся́ко дово́л­ст­во иму́ще, избы́точе­ст­вуете во вся́ко дѣ́ло благо,
я́коже е́сть пи́сано: расточи́, даде́ убо́гимъ: пра́вда его́ пребыва́етъ во вѣ́къ вѣ́ка.
Дая́й же сѣ́мя сѣ́ющему и хлѣ́бъ въ снѣ́дь, да пода́стъ и умно́житъ сѣ́мя ва́­ше, и да воз­расти́тъ жи́та пра́вды ва́­шея,
да о все́мъ богатя́щеся во вся́ку простоту́, я́же содѣва́етъ на́ми благодаре́нiе Бо́гу.
[Зач. 189.] Я́ко рабо́та сего́ служе́нiя не то́кмо е́сть исполня́ющая лише́нiя святы́хъ, но и избы́точе­ст­ву­ю­щая мно́гими благодаре́ньми Богови:
искуше́нiемъ служе́нiя сего́ сла́вяще Бо́га о покоре́нiи исповѣ́данiя ва́­шего въ Благовѣ­ст­вова́нiи Христо́вѣ, и о простотѣ́ сообще́нiя къ ни́мъ и ко всѣ́мъ,
и о тѣ́хъ моли́твѣ о ва́съ, воз­желѣ́ющихъ ва́съ за премно́гую благода́ть Бо́жiю на ва́съ.
Благодаре́нiе же Богови о неисповѣди́мѣмъ Его́ да́рѣ.
Синодальный
1 Павел убеждает щедро жертвовать ради Христа. 16 Он ручается за верность Тита и его спутников.
[Зач. 185.] Уведомляем вас, братия, о благодати Божией, данной церквам Македонским,
ибо они среди великого испытания скорбями преизобилуют радостью; и глубокая нищета их преизбыточествует в богатстве их радушия.
Ибо они доброхотны по силам и сверх сил – я свидетель:
они весьма убедительно просили нас принять дар и участие их в служении святым;
и не только то, чего мы надеялись, но они отдали самих себя, во-первых, Господу, потом и нам по воле Божией;
поэтому мы просили Тита, чтобы он, как начал, так и окончил у вас и это доброе дело.
[Зач. 186.] А ка́к вы изобилуете всем: верою и словом, и познанием, и всяким усердием, и любовью вашею к нам, – та́к изобилуйте и сею добродетелью.
Говорю это не в виде повеления, но усердием других испытываю искренность и вашей любви.
Ибо вы знаете благодать Господа нашего Иисуса Христа, что Он, будучи богат, обнищал ради вас, дабы вы обогатились Его нищетою.
Я даю на это совет: ибо это полезно вам, которые не только начали делать сие, но и желали того еще с прошедшего года.
Совершите же теперь самое дело, дабы, чего усердно желали, то и исполнено было по достатку.
Ибо если есть усердие, то оно принимается смотря по тому, кто что имеет, а не по тому, чего не имеет.
Не требуется, чтобы другим было облегчение, а вам тяжесть, но чтобы была равномерность.
Ныне ваш избыток в восполнение их недостатка; а после их избыток в восполнение вашего недостатка, чтобы была равномерность,
как написано: кто собрал много, не имел лишнего; и кто мало, не имел недостатка.
[Зач. 187.] Благодарение Богу, вложившему в сердце Титово такое усердие к вам.
Ибо, хотя и я просил его, впрочем он, будучи очень усерден, пошел к вам добровольно.
С ним послали мы также брата, во всех церквах похваляемого за благовествование,
и притом избранного от церквей сопутствовать нам для сего благотворения, которому мы служим во славу Самого Господа и в соответствие вашему усердию,
остерегаясь, чтобы нам не подвергнуться от кого нареканию при таком обилии приношений, вверяемых нашему служению;
ибо мы стараемся о добром не только пред Господом, но и пред людьми.
Мы послали с ними и брата нашего, которого усердие много раз испытали во многом и который ныне еще усерднее по великой уверенности в вас.
Что касается до Тита, это – мой товарищ и сотрудник у вас; а что до братьев наших, это – посланники церквей, слава Христова.
Итак перед лицем церквей дайте им доказательство любви вашей и того, что мы справедливо хвалимся вами.
1 Павел послал братьев наперед, чтобы они «были приготовлены». 6 Двойное благословение от правильного жертвования; «доброхотно дающего любит Бог».
Для меня впрочем излишне писать вам о вспоможении святым,
ибо я знаю усердие ваше и хвалюсь вами перед Македонянами, что Ахаия приготовлена еще с прошедшего года; и ревность ваша поощрила многих.
Братьев же послал я для того, чтобы похвала моя о вас не оказалась тщетною в сем случае, но чтобы вы, как я говорил, были приготовлены,
и чтобы, когда придут со мною Македоняне и найдут вас неготовыми, не остались в стыде мы, – не говорю «вы», – похвалившись с такою уверенностью.
Посему я почел за нужное упросить братьев, чтобы они наперед пошли к вам и предварительно озаботились, дабы возвещенное уже благословение ваше было готово, как благословение, а не как побор.
[Зач. 188.] При сем скажу: кто сеет скупо, тот скупо и пожнет; а кто сеет щедро, тот щедро и пожнет.
Каждый уделяй по расположению сердца, не с огорчением и не с принуждением; ибо доброхотно дающего любит Бог.
Бог же силен обогатить вас всякою благодатью, чтобы вы, всегда и во всем имея всякое довольство, были богаты на всякое доброе дело,
как написано: расточил, раздал нищим; правда его пребывает в век.
Дающий же семя сеющему и хлеб в пищу подаст обилие посеянному вами и умножит плоды правды вашей,
так чтобы вы всем богаты были на всякую щедрость, которая через нас производит благодарение Богу.
[Зач. 189.] Ибо дело служения сего не только восполняет скудость святых, но и производит во многих обильные благодарения Богу;
ибо, видя опыт сего служения, они прославляют Бога за покорность исповедуемому вами Евангелию Христову и за искреннее общение с ними и со всеми,
молясь за вас, по расположению к вам, за преизбыточествующую в вас благодать Божию.
Благодарение Богу за неизреченный дар Его!
Moreover, brethren, we make known to you the grace of God bestowed on the churches of Macedonia:
that in a great trial of affliction the abundance of their joy and their deep poverty abounded in the riches of their liberality.
For I bear witness that according to their ability, yes, and beyond their ability, they were freely willing,
imploring us with much urgency that we would receive the gift and the fellowship of the ministering to the saints.
And not only as we had hoped, but they first gave themselves to the Lord, and then to us by the will of God.
So we urged Titus, that as he had begun, so he would also complete this grace in you as well.
But as you abound in everything--in faith, in speech, in knowledge, in all diligence, and in your love for us--see that you abound in this grace also.
I speak not by commandment, but I am testing the sincerity of your love by the diligence of others.
For you know the grace of our Lord Jesus Christ, that though He was rich, yet for your sakes He became poor, that you through His poverty might become rich.
And in this I give advice: It is to your advantage not only to be doing what you began and were desiring to do a year ago;
but now you also must complete the doing of it; that as there was a readiness to desire it, so there also may be a completion out of what you have.
For if there is first a willing mind, it is accepted according to what one has, and not according to what he does not have.
For I do not mean that others should be eased and you burdened;
but by an equality, that now at this time your abundance may supply their lack, that their abundance also may supply your lack--that there may be equality.
As it is written, «He who gathered much had nothing left over, and he who gathered little had no lack.»
But thanks be to God who puts the same earnest care for you into the heart of Titus.
For he not only accepted the exhortation, but being more diligent, he went to you of his own accord.
And we have sent with him the brother whose praise is in the gospel throughout all the churches,
and not only that, but who was also chosen by the churches to travel with us with this gift, which is administered by us to the glory of the Lord Himself and to show your ready mind,
avoiding this: that anyone should blame us in this lavish gift which is administered by us--
providing honorable things, not only in the sight of the Lord, but also in the sight of men.
And we have sent with them our brother whom we have often proved diligent in many things, but now much more diligent, because of the great confidence which we have in you.
If anyone inquires about Titus, he is my partner and fellow worker concerning you. Or if our brethren are inquired about, they are messengers of the churches, the glory of Christ.
Therefore show to them, and before the churches, the proof of your love and of our boasting on your behalf.
Now concerning the ministering to the saints, it is superfluous for me to write to you;
for I know your willingness, about which I boast of you to the Macedonians, that Achaia was ready a year ago; and your zeal has stirred up the majority.
Yet I have sent the brethren, lest our boasting of you should be in vain in this respect, that, as I said, you may be ready;
lest if some Macedonians come with me and find you unprepared, we (not to mention you!) should be ashamed of this confident boasting.
Therefore I thought it necessary to exhort the brethren to go to you ahead of time, and prepare your generous gift beforehand, which you had previously promised, that it may be ready as a matter of generosity and not as a grudging obligation.
But this I say: He who sows sparingly will also reap sparingly, and he who sows bountifully will also reap bountifully.
So let each one give as he purposes in his heart, not grudgingly or of necessity; for God loves a cheerful giver.
And God is able to make all grace abound toward you, that you, always having all sufficiency in all things, may have an abundance for every good work.
As it is written: «He has dispersed abroad, He has given to the poor; His righteousness endures forever.»
Now may He who supplies seed to the sower, and bread for food, supply and multiply the seed you have sown and increase the fruits of your righteousness,
while you are enriched in everything for all liberality, which causes thanksgiving through us to God.
For the administration of this service not only supplies the needs of the saints, but also is abounding through many thanksgivings to God,
while, through the proof of this ministry, they glorify God for the obedience of your confession to the gospel of Christ, and for your liberal sharing with them and all men,
and by their prayer for you, who long for you because of the exceeding grace of God in you.
Thanks be to God for His indescribable gift!
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible