[Зач. 186.] Но я́коже во все́мъ избы́точествуете, вѣ́рою и сло́вомъ, и ра́зумомъ, и вся́цѣмъ тща́нiемъ, и любо́вiю, я́же от ва́съ къ на́мъ, да и въ се́й благода́ти избы́точествуете.

Не по повелѣ́нiю глаго́лю, но за ины́хъ тща́нiе и ва́шея любве́ и́стинное искуша́я.

Вѣ́сте бо благода́ть Го́спода на́шего Иису́са Христа́, я́ко ва́съ ра́ди обнища́ бога́тъ сы́й, да вы́ нището́ю Его́ обогатите́ся.

И совѣ́тъ даю́ о се́мъ: се́ бо ва́мъ е́сть на по́льзу, и́же не то́чiю, е́же твори́ти, но и е́же хотѣ́ти, пре́жде нача́сте от преше́дшаго лѣ́та.

Ны́нѣ же и сiе́ твори́ти сконча́йте, да я́коже бы́сть усе́рдiе хотѣ́ти, та́ко бу́детъ и испо́лнити от [сего́,] е́же и́мате.

А́ще бо усе́рдiе предлежи́тъ, по ели́ку а́ще кто́ и́мать, благопрiя́тенъ е́сть, а не по ели́ку не и́мать.

Не бо́ да ины́мъ у́бо отра́да, ва́мъ же ско́рбь: но по изравне́нiю.

Въ ны́нѣшнее вре́мя ва́ше избы́точествiе во о́нѣхъ лише́нiе, да и о́нѣхъ избы́токъ бу́детъ въ ва́ше лише́нiе, я́ко да бу́детъ ра́венство,

я́коже е́сть пи́сано: и́же мно́гое, не преумно́жилъ е́сть: и и́же ма́лое, не ума́лилъ {не преизбы́точествова, и́же мно́го: и и́же ма́ло, не мнѣ́е прiя́тъ}.

[Зач. 187.] Благодаре́нiе же Богови, да́вшему то́жде тща́нiе о ва́съ въ се́рдце Ти́тово:

я́ко моле́нiе у́бо прiя́тъ, тщали́вѣйшiй же сы́й, свое́ю во́лею изы́де къ ва́мъ.

Посла́хомъ же съ ни́мъ [и] бра́та, его́же похвала́ во ева́нгелiи по всѣ́мъ це́рквамъ:

не то́чiю же, но и освяще́нъ от церкве́й съ на́ми ходи́ти, со благода́тiю се́ю, служи́мою на́ми къ Самого́ Го́спода сла́вѣ и усе́рдiю ва́шему:

блюду́щеся того́, да не кто́ на́съ порече́тъ во оби́лiи се́мъ служи́мѣмъ на́ми:

промышля́юще до́брая не то́кмо предъ Бо́гомъ, но и предъ человѣ́ки.

Посла́хомъ же съ ни́ми [и] бра́та на́шего, его́же искуси́хомъ во мно́гихъ мно́гащи вста́нлива {мно́гажды тща́телна} су́ща, ны́нѣ же зѣло́ встанли́вѣйша {мно́жае тща́телнѣйша}, надѣ́янiемъ мно́гимъ на ва́съ.

А́ще ли же о Ти́тѣ, о́бщникъ мнѣ́ и къ ва́мъ споспѣ́шникъ: а́ще ли бра́тiя на́ша, посла́нницы церкве́й, сла́ва Христо́ва.

Показа́нiе у́бо любве́ ва́шея и на́шего хвале́нiя о ва́съ, къ ни́мъ покажи́те, и въ лице́ церкве́й.

О слу́жбѣ бо, я́же ко святы́мъ, ли́шше ми́ е́сть писа́ти ва́мъ,

вѣ́мъ бо усе́рдiе ва́ше, и́мже о ва́съ хвалю́ся Македо́няномъ, я́ко Аха́iа пригото́вися от мимоше́дшаго лѣ́та: и я́же от ва́съ ре́вность раздражи́ мно́жайшихъ.

Посла́хъ же бра́тiю, да не похвале́нiе на́ше, е́же о ва́съ, испраздни́тся въ ча́сти се́й, но да, я́коже глаго́лахъ, пригото́вани бу́дете:

да не ка́ко, а́ще прiи́дутъ со мно́ю Македо́няне и обря́щутъ ва́съ непригото́ванныхъ, постыди́мся мы́, да не глаго́лемъ вы́, въ ча́сти се́й похвале́нiя.

Потре́бно у́бо умы́слихъ умоли́ти бра́тiю, да пре́жде прiи́дутъ къ ва́мъ и предугото́вятъ пре́жде возвѣще́нное благослове́нiе ва́ше, сiе́ гото́во бы́ти та́ко, я́коже благослове́нiе, а не я́ко лихои́мство.

[Зач. 188.] Се́ же глаго́лю: сѣ́яй ску́достiю, ску́достiю и по́жнетъ: а сѣ́яй о благослове́нiи, о благослове́нiи и по́жнетъ.

Кі́йждо я́коже изволе́нiе и́мать се́рдцемъ, не от ско́рби, ни от ну́жды: доброхо́тна бо да́теля лю́битъ Бо́гъ.

Си́ленъ же Бо́гъ вся́ку благода́ть изоби́ловати въ ва́съ, да о все́мъ всегда́ вся́ко дово́лство иму́ще, избы́точествуете во вся́ко дѣ́ло благо,

я́коже е́сть пи́сано: расточи́, даде́ убо́гимъ: пра́вда его́ пребыва́етъ во вѣ́къ вѣ́ка.

Дая́й же сѣ́мя сѣ́ющему и хлѣ́бъ въ снѣ́дь, да пода́стъ и умно́житъ сѣ́мя ва́ше, и да возрасти́тъ жи́та пра́вды ва́шея,

да о все́мъ богатя́щеся во вся́ку простоту́, я́же содѣва́етъ на́ми благодаре́нiе Бо́гу.

[Зач. 189.] Я́ко рабо́та сего́ служе́нiя не то́кмо е́сть исполня́ющая лише́нiя святы́хъ, но и избы́точествующая мно́гими благодаре́ньми Богови:

искуше́нiемъ служе́нiя сего́ сла́вяще Бо́га о покоре́нiи исповѣ́данiя ва́шего въ Благовѣствова́нiи Христо́вѣ, и о простотѣ́ сообще́нiя къ ни́мъ и ко всѣ́мъ,

и о тѣ́хъ моли́твѣ о ва́съ, возжелѣ́ющихъ ва́съ за премно́гую благода́ть Бо́жiю на ва́съ.

Благодаре́нiе же Богови о неисповѣди́мѣмъ Его́ да́рѣ.

Синодальный

1 Павел убеждает щедро жертвовать ради Христа. 16 Он ручается за верность Тита и его спутников.

[Зач. 185.] Уведомляем вас, братия, о благодати Божией, данной церквам Македонским,

ибо они среди великого испытания скорбями преизобилуют радостью; и глубокая нищета их преизбыточествует в богатстве их радушия.

Ибо они доброхотны по силам и сверх сил – я свидетель:

они весьма убедительно просили нас принять дар и участие их в служении святым;

и не только то, чего мы надеялись, но они отдали самих себя, во-первых, Господу, потом и нам по воле Божией;

поэтому мы просили Тита, чтобы он, как начал, так и окончил у вас и это доброе дело.

[Зач. 186.] А ка́к вы изобилуете всем: верою и словом, и познанием, и всяким усердием, и любовью вашею к нам, – та́к изобилуйте и сею добродетелью.

Говорю это не в виде повеления, но усердием других испытываю искренность и вашей любви.

Ибо вы знаете благодать Господа нашего Иисуса Христа, что Он, будучи богат, обнищал ради вас, дабы вы обогатились Его нищетою.

Я даю на это совет: ибо это полезно вам, которые не только начали делать сие, но и желали того еще с прошедшего года.

Совершите же теперь самое дело, дабы, чего усердно желали, то и исполнено было по достатку.

Ибо если есть усердие, то оно принимается смотря по тому, кто что имеет, а не по тому, чего не имеет.

Не требуется, чтобы другим было облегчение, а вам тяжесть, но чтобы была равномерность.

Ныне ваш избыток в восполнение их недостатка; а после их избыток в восполнение вашего недостатка, чтобы была равномерность,

как написано: кто собрал много, не имел лишнего; и кто мало, не имел недостатка.

[Зач. 187.] Благодарение Богу, вложившему в сердце Титово такое усердие к вам.

Ибо, хотя и я просил его, впрочем он, будучи очень усерден, пошел к вам добровольно.

С ним послали мы также брата, во всех церквах похваляемого за благовествование,

и притом избранного от церквей сопутствовать нам для сего благотворения, которому мы служим во славу Самого Господа и в соответствие вашему усердию,

остерегаясь, чтобы нам не подвергнуться от кого нареканию при таком обилии приношений, вверяемых нашему служению;

ибо мы стараемся о добром не только пред Господом, но и пред людьми.

Мы послали с ними и брата нашего, которого усердие много раз испытали во многом и который ныне еще усерднее по великой уверенности в вас.

Что касается до Тита, это – мой товарищ и сотрудник у вас; а что до братьев наших, это – посланники церквей, слава Христова.

Итак перед лицем церквей дайте им доказательство любви вашей и того, что мы справедливо хвалимся вами.

1 Павел послал братьев наперед, чтобы они «были приготовлены». 6 Двойное благословение от правильного жертвования; «доброхотно дающего любит Бог».

Для меня впрочем излишне писать вам о вспоможении святым,

ибо я знаю усердие ваше и хвалюсь вами перед Македонянами, что Ахаия приготовлена еще с прошедшего года; и ревность ваша поощрила многих.

Братьев же послал я для того, чтобы похвала моя о вас не оказалась тщетною в сем случае, но чтобы вы, как я говорил, были приготовлены,

и чтобы, когда придут со мною Македоняне и найдут вас неготовыми, не остались в стыде мы, – не говорю «вы», – похвалившись с такою уверенностью.

Посему я почел за нужное упросить братьев, чтобы они наперед пошли к вам и предварительно озаботились, дабы возвещенное уже благословение ваше было готово, как благословение, а не как побор.

[Зач. 188.] При сем скажу: кто сеет скупо, тот скупо и пожнет; а кто сеет щедро, тот щедро и пожнет.

Каждый уделяй по расположению сердца, не с огорчением и не с принуждением; ибо доброхотно дающего любит Бог.

Бог же силен обогатить вас всякою благодатью, чтобы вы, всегда и во всем имея всякое довольство, были богаты на всякое доброе дело,

как написано: расточил, раздал нищим; правда его пребывает в век.

Дающий же семя сеющему и хлеб в пищу подаст обилие посеянному вами и умножит плоды правды вашей,

так чтобы вы всем богаты были на всякую щедрость, которая через нас производит благодарение Богу.

[Зач. 189.] Ибо дело служения сего не только восполняет скудость святых, но и производит во многих обильные благодарения Богу;

ибо, видя опыт сего служения, они прославляют Бога за покорность исповедуемому вами Евангелию Христову и за искреннее общение с ними и со всеми,

молясь за вас, по расположению к вам, за преизбыточествующую в вас благодать Божию.

Благодарение Богу за неизреченный дар Его!

Грузинский

Языки

და აჰა, გაუწყებთ, ძმანო, ღვთის მადლის შესახებ, რომელიც მიეცა მაკედონიის ეკლესიებს.

ვინაიდან, მიუხედავდ დიდი შევიწროებით გამოცდისა, მათი სიხარულის სიუხვე და მათი სიღატაკის სიღრმე უხვად გამოიხატა მათი ხელგაშლილობის სიმდიდრეში.

ვინაიდან, ვადასტურებ, რომ თავიანთი ძალის შესაბამისად და უფრო მეტადაც გულუხვნი იყვნენ.

დიდი დაუინებით გვთხოვეს მადლი და თანაზიარება წმიდათა მომსახურებაში.

და არა მარტო ის, რისი იმედიც გვქონდა, არამედ მათ საკუთარი თავი მისცეს ჯერ უფალს და მერე ჩვენ, ღვთის ნებით.

ამიტომ ტიტეს ვთხოვეთ, რომ, როგორც დაიწყო, ასევე დაემთავრებინა თქვენთან ეს კეთილი საქმე.

ხოლო როგორც სიუხვე გაქვთ ყველაფრით: რწმენით და სიტყვით, ცოდნით და ყოველგვარი სიბეჯითით და თქვენში ჩვენი სიყვარულით, ასე იუხვეთ ამ მადლშიც.

ამას ბრძანებით კი არ ვამბობ, არამედ რათა სხვათა სიბეჯითით გამოვცადო თქვენი სიყვარულის სიწრფელეც.

ვინაიდან იცით თქვენ ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მადლი; რომ იგი, თუმცა მდიდარი იყო, თქვენს გამო გაღატაკდა, რათა თქვენ გამდიდრებულიყავით მისი სიღატაკით.

ჩემს რჩევას ვიძლევი ამაზე, რადგან სასარგებლო იქნება თქვენთვის იმის აღსრულება რაც შარშან წამოიწყეთ და ხალისითაც.

ახლა კი დაასრულეთ კიდეც საქმე, რათა, რისი გაკეთებაც გულმოდგინედ გსურდათ, დაამთავროთ კიდეც თქვენი შეძლებისამებრ.

ვინაიდან, როცა გულმოდგინება არის, ეს მიიღება იმის მიხედვით, ვისაც რა აქვს, და არა იმის მიხედვით, რაც არა აქვს.

არა იმისათვის, რომ სხვებს შვება ჰქონდეთ და თქვენ გაჭირვება, არამედ თანასწორობისთვის.

ამუამად თქვენი ნამეტი შეავსებს მათს ნაკლულებას, რათა მათმა ნამეტმაც შეავსოს თქვენი ნაკლულება, რომ იყოს თანასწორობა.

როგორც სწერია: „ვინც ბევრი აკრიფა, ზედმეტი არ ჰქონდა, ხოლო ვინც ნაკლები — არ აკლდა.“

და მადლობა ღმერთს, რომელიც ასეთსავე სიბეჯითეს აძლევს თქვენს მიმართ ტიტეს გულს.

ვინაიდან მართლაც მიიღო ჩვენი შეგონება და მომეტებული სიბეჯითით და საკუთარი სურვილით წამოვიდა თქვენთან.

მასთან ერთად გამოვგზავნეთ ძმა, რომელსაც ყველა ეკლესიაში აქებენ სახარების ქადაგებისთვის.

გარდა ამისა, ის არჩეულია ეკლესიების მიერ ჩვენს თანამგზავრადაც ამ სამადლო საქმეში, რასაც ჩვენ ვემსახურებით თვით უფლის სადიდებლად და თქვენი გულმოდგინების შესაბამისად.

ვფრთხილობთ, რომ არავინ გამოვიდეს ბოროტი საყვედურით ჩვენზე, როცა ესოდენ უხვია ეს შემოწირულება, რომელიც ჩვენი მსახურებით იქნა მოპოვებული.

ვინაიდან ვცდილობთ კეთილისათვის არა მარტო უფლის წინაშე, არამედ ადამიანთა წინაშეც.

გამოვგზავნეთ მათთან ერთად ჩვენი ძმა, რომლის სიბეჯითე მრავალჯერ გამოვცადეთ ბევრ რამეში, ხოლო ახლა უფრო მეტად ბეჯითია, რადგან დიდი ნდობა აქვს თქვენდამი.

რაც შეეხება ტიტეს, ის ჩემი მეგობარი და თანამშრომელია თქვენთან. ხოლო რაც შეეხება ჩვენს ძმებს, ეკლესიების წარგზავნილნი და ქრისტეს დიდება არიან.

ამიტომ უჩვენეთ და დაუმტკიცეთ მათ ეკლესიების წინაშე თქვენი სიყვარული და ის, რითაც ჩვენ ვიკვეხნით თქვენით.

თუმცა ზედმეტია ჩემთვის მოგწეროთ წმიდანთა მომსახურებაზე,

ვინაიდან ვიცი თქვენი გულმოდგინება და ვიკვეხნი თქვენით მაკედონელთა წინაშე, რომ აქაია მომზადებულია შარშანდლიდან. და მრავალი წაახალისა თქვენმა მოშურნეობამ,

ხოლო ძმები გამოვგზავნე იმისათვის, რომ ფუჭი არ იყოს ჩვენი კვეხნა თქვენით ამ საქმეში და რათა მზად იყოთ, როგორც ვთქვი,

რათა, როცა მაკედონელნი მოვლენ ჩემთან ერთად და გპოვებენ მოუმზადებელთ, არ შევრცხვეთ, არ ვამბობ, თქვენ-მეთქი, რაკი ესოდენ დაბეჯითებით დავიკვეხეთ.

ამიტომ საჭიროდ მივიჩნიე მეთხოვა ძმებისათვის, რომ წინასწარ მოსულიყვნენ თქვენთან და გაემზადებინათ თქვენი უკვე დაპირებული ძღვენი, რათა მზად იყოს, როგორც ძღვენი და არა როგორც ანგარება.

ამასთან გეტყვით, ვინც ძუნწად თესავს, ის ძუნწად მოიმკის, ხოლო ვინც კურთხევით თესავს, ის კურთხევით მოიმკის.

თითოეულმა როგორც გულით აირჩია, არც შეწუხებით და არც ძალდატანებით. ვინაიდან სიხარულით გამცემი უყვარს ღმერთს.

ხოლო ღმერთს ძალუძს გაგამდიდროთ ყოველგვარი მადლით, რათა თქვენ, ყველაფერში მუდამ ყოველივეს საკმარისად მქონენი, მდიდარნი იყოთ ყოველ კეთილ საქმეში.

როგორც სწერია: „გაფანტა, ღარიბებს დაურიგა, მისი სიმართლე რჩება საუკუნოდ.“

ხოლო ის, ვინც თესლს აძლევს მთესველს და პურს — საჭმელად, მოგცემთ და გაამრავლებს თქვენს თესლს და გაზრდის თქვენი სიმართლის ნაყოფთ:

ყველაფერში გამდიდრდებით ყოველგვარი ხელგაშლილობისათვის, რაც ჩვენს მიერ ღვთისადმი მადლიერებას გამოიწვევს.

ვინაიდან ამ საქმის სამსახური არა მარტო ავსებს წმიდათა ნაკლებობას, არამედ უხვობს კიდეც ღვთისადმი მრავალი მადლიერებით.

ამ სამსახურის გამოცდილებით ადიდებენ ღმერთს თქვენს მიერ ქრისტეს სახარების მორჩილი აღიარებისათვის, აგრეთვე ხელგაშლილობისათვის მათთან და ყველასთან თანაზიარებაში.

ხოლო ისინი, როცა ლოცულობენ თქვენთვის, შემოგნატრიან თქვენ ღვთის მადლისათვის, რომელიც თქვენში მომეტებულად არის.

მადლობა ღმერთს მისი აურაცხელი ნიჭისათვის.