Посему я почел за нужное упросить братьев, чтобы они наперед пошли к вам и предварительно озаботились, дабы возвещенное уже благословение ваше было готово, как благословение, а не как побор.

[Зач. 188.] При сем скажу: кто сеет скупо, тот скупо и пожнет; а кто сеет щедро, тот щедро и пожнет.

Каждый уделяй по расположению сердца, не с огорчением и не с принуждением; ибо доброхотно дающего любит Бог.

Бог же силен обогатить вас всякою благодатью, чтобы вы, всегда и во всем имея всякое довольство, были богаты на всякое доброе дело,

как написано: расточил, раздал нищим; правда его пребывает в век.

Дающий же семя сеющему и хлеб в пищу подаст обилие посеянному вами и умножит плоды правды вашей,

так чтобы вы всем богаты были на всякую щедрость, которая через нас производит благодарение Богу.

[Зач. 189.] Ибо дело служения сего не только восполняет скудость святых, но и производит во многих обильные благодарения Богу;

ибо, видя опыт сего служения, они прославляют Бога за покорность исповедуемому вами Евангелию Христову и за искреннее общение с ними и со всеми,

молясь за вас, по расположению к вам, за преизбыточествующую в вас благодать Божию.

Благодарение Богу за неизреченный дар Его!

Павел опровергает критику его служения.

Я же, Павел, который лично между вами скромен, а заочно против вас отважен, убеждаю вас кротостью и снисхождением Христовым.

Прошу, чтобы мне по пришествии моем не прибегать к той твердой смелости, которую думаю употребить против некоторых, помышляющих о нас, что мы поступаем по плоти.

Ибо мы, ходя во плоти, не по плоти воинствуем.

Оружия воинствования нашего не плотские, но сильные Богом на разрушение твердынь: ими ниспровергаем замыслы

и всякое превозношение, восстающее против познания Божия, и пленяем всякое помышление в послушание Христу,

и готовы наказать всякое непослушание, когда ваше послушание исполнится.

На личность ли смо́трите? [Зач. 190.] Кто уверен в себе, что он Христов, тот сам по себе суди, что, как он Христов, так и мы Христовы.

Ибо если бы я и более стал хвалиться нашею властью, которую Господь дал нам к созиданию, а не к расстройству вашему, то не остался бы в стыде.

Впрочем, да не покажется, что я устрашаю вас только посланиями.

Так как некто говорит: в посланиях он строг и силен, а в личном присутствии слаб, и речь его незначительна, –

такой пусть знает, что, каковы мы на словах в посланиях заочно, таковы и на деле лично.

Ибо мы не смеем сопоставлять или сравнивать себя с теми, которые сами себя выставляют: они измеряют себя самими собою и сравнивают себя с собою неразумно.

А мы не без меры хвалиться будем, но по мере удела, какой назначил нам Бог в такую меру, чтобы достигнуть и до вас.

Ибо мы не напрягаем себя, как не достигшие до вас, потому что достигли и до вас благовествованием Христовым.

Мы не без меры хвалимся, не чужими трудами, но надеемся, с возрастанием веры вашей, с избытком увеличить в вас удел наш,

так чтобы и далее вас проповедовать Евангелие, а не хвалиться готовым в чужом уделе.

Хвалящийся хвались о Господе.

Ибо не тот достоин, кто сам себя хвалит, но кого хвалит Господь.

Церковнославянский (рус)

О слу́жбѣ бо, я́же ко святы́мъ, ли́шше ми́ е́сть писа́ти ва́мъ,

вѣ́мъ бо усе́рдiе ва́ше, и́мже о ва́съ хвалю́ся Македо́няномъ, я́ко Аха́iа пригото́вися от мимоше́дшаго лѣ́та: и я́же от ва́съ ре́вность раздражи́ мно́жайшихъ.

Посла́хъ же бра́тiю, да не похвале́нiе на́ше, е́же о ва́съ, испраздни́тся въ ча́сти се́й, но да, я́коже глаго́лахъ, пригото́вани бу́дете:

да не ка́ко, а́ще прiи́дутъ со мно́ю Македо́няне и обря́щутъ ва́съ непригото́ванныхъ, постыди́мся мы́, да не глаго́лемъ вы́, въ ча́сти се́й похвале́нiя.

Потре́бно у́бо умы́слихъ умоли́ти бра́тiю, да пре́жде прiи́дутъ къ ва́мъ и предугото́вятъ пре́жде возвѣще́нное благослове́нiе ва́ше, сiе́ гото́во бы́ти та́ко, я́коже благослове́нiе, а не я́ко лихои́мство.

[Зач. 188.] Се́ же глаго́лю: сѣ́яй ску́достiю, ску́достiю и по́жнетъ: а сѣ́яй о благослове́нiи, о благослове́нiи и по́жнетъ.

Кі́йждо я́коже изволе́нiе и́мать се́рдцемъ, не от ско́рби, ни от ну́жды: доброхо́тна бо да́теля лю́битъ Бо́гъ.

Си́ленъ же Бо́гъ вся́ку благода́ть изоби́ловати въ ва́съ, да о все́мъ всегда́ вся́ко дово́лство иму́ще, избы́точествуете во вся́ко дѣ́ло благо,

я́коже е́сть пи́сано: расточи́, даде́ убо́гимъ: пра́вда его́ пребыва́етъ во вѣ́къ вѣ́ка.

Дая́й же сѣ́мя сѣ́ющему и хлѣ́бъ въ снѣ́дь, да пода́стъ и умно́житъ сѣ́мя ва́ше, и да возрасти́тъ жи́та пра́вды ва́шея,

да о все́мъ богатя́щеся во вся́ку простоту́, я́же содѣва́етъ на́ми благодаре́нiе Бо́гу.

[Зач. 189.] Я́ко рабо́та сего́ служе́нiя не то́кмо е́сть исполня́ющая лише́нiя святы́хъ, но и избы́точествующая мно́гими благодаре́ньми Богови:

искуше́нiемъ служе́нiя сего́ сла́вяще Бо́га о покоре́нiи исповѣ́данiя ва́шего въ Благовѣствова́нiи Христо́вѣ, и о простотѣ́ сообще́нiя къ ни́мъ и ко всѣ́мъ,

и о тѣ́хъ моли́твѣ о ва́съ, возжелѣ́ющихъ ва́съ за премно́гую благода́ть Бо́жiю на ва́съ.

Благодаре́нiе же Богови о неисповѣди́мѣмъ Его́ да́рѣ.

Са́мъ же а́зъ Па́велъ молю́ вы кро́тостiю и ти́хостiю Христо́вою, и́же въ лице́ у́бо смире́нъ въ ва́съ, не сы́й же у ва́съ дерза́ю въ ва́съ.

Молю́ же, да не прису́щъ дерза́ю надѣ́янiемъ, и́мже помышля́ю смѣ́ти на нѣ́кiя непщу́ющыя на́съ я́ко по пло́ти ходя́щихъ.

Во пло́ти бо ходя́ще, не по пло́ти вои́нствуемъ:

ору́жiя бо во́инства на́шего не плотска́я, но си́льна Бо́гомъ на разоре́нiе тве́рдемъ: помышле́нiя низлага́юще,

и вся́ко возноше́нiе взима́ющееся на ра́зумъ Бо́жiй, и плѣня́юще вся́къ ра́зумъ въ послуша́нiе Христо́во,

и въ гото́вости иму́ще отмсти́ти вся́ко преслуша́нiе, егда́ испо́лнится ва́ше послуша́нiе.

Я́же ли предъ лице́мъ, зрите́? [Зач. 190.] А́ще кто́ надѣ́ется себе́ Христо́ва бы́ти, да помышля́етъ па́ки от себе́, зане́, я́коже о́нъ Христо́въ, та́кожде и мы́ Христо́вы.

А́ще бо и ли́шше что́ похвалю́ся о вла́сти на́шей, ю́же даде́ на́мъ Госпо́дь въ созда́нiе, а не на разоре́нiе ва́ше, не постыжу́ся.

[Но] да не явлю́ся, я́ко страшя́ ва́съ посла́ньми.

Я́ко посла́нiя у́бо, рече́, тя́жка и крѣ́пка, а прише́ствiе тѣ́ла не́мощно, и сло́во уничиже́нно:

сiе́ да помышля́етъ таковы́й, я́ко я́цы же есмы́ сло́вомъ посла́нiй, отстоя́ще, такові́и и ту́ су́ще есмы́ дѣ́ломъ.

Не смѣ́емъ бо суди́ти {присовокупля́ти}, или́ прикла́довати себе́ ины́мъ хва́лящымъ себе́ самѣ́хъ: но са́ми въ себѣ́ себе́ измѣря́юще, и прилага́юще себе́ сами́мъ себѣ́, не разумѣва́ютъ.

Мы́ же не въ безмѣ́рная похва́лимся, но по мѣ́рѣ пра́вила, его́же раздѣли́ на́мъ Бо́гъ мѣ́ру, достиза́ти да́же и до ва́съ.

Не я́ко бо не дося́жуще до ва́съ, па́че простира́емъ себе́, да́же бо и до ва́съ достиго́хомъ благовѣ́стiемъ Христо́вымъ:

не въ безмѣ́рная хва́лящеся въ чужди́хъ трудѣ́хъ, упова́нiе же иму́ще, расту́щей вѣ́рѣ ва́шей, въ ва́съ велича́тися по пра́вилу на́шему изоби́лно,

во е́же и въ да́льшихъ ва́съ [страна́хъ] благовѣсти́ти, не чужи́мъ пра́виломъ въ гото́выхъ похвали́тися.

Хваля́йся же, о Го́сподѣ да хва́лится:

не хваля́й бо себе́ се́й иску́сенъ, но его́же Бо́гъ восхваля́етъ.

Грузинский

Языки

თუმცა ზედმეტია ჩემთვის მოგწეროთ წმიდანთა მომსახურებაზე,

ვინაიდან ვიცი თქვენი გულმოდგინება და ვიკვეხნი თქვენით მაკედონელთა წინაშე, რომ აქაია მომზადებულია შარშანდლიდან. და მრავალი წაახალისა თქვენმა მოშურნეობამ,

ხოლო ძმები გამოვგზავნე იმისათვის, რომ ფუჭი არ იყოს ჩვენი კვეხნა თქვენით ამ საქმეში და რათა მზად იყოთ, როგორც ვთქვი,

რათა, როცა მაკედონელნი მოვლენ ჩემთან ერთად და გპოვებენ მოუმზადებელთ, არ შევრცხვეთ, არ ვამბობ, თქვენ-მეთქი, რაკი ესოდენ დაბეჯითებით დავიკვეხეთ.

ამიტომ საჭიროდ მივიჩნიე მეთხოვა ძმებისათვის, რომ წინასწარ მოსულიყვნენ თქვენთან და გაემზადებინათ თქვენი უკვე დაპირებული ძღვენი, რათა მზად იყოს, როგორც ძღვენი და არა როგორც ანგარება.

ამასთან გეტყვით, ვინც ძუნწად თესავს, ის ძუნწად მოიმკის, ხოლო ვინც კურთხევით თესავს, ის კურთხევით მოიმკის.

თითოეულმა როგორც გულით აირჩია, არც შეწუხებით და არც ძალდატანებით. ვინაიდან სიხარულით გამცემი უყვარს ღმერთს.

ხოლო ღმერთს ძალუძს გაგამდიდროთ ყოველგვარი მადლით, რათა თქვენ, ყველაფერში მუდამ ყოველივეს საკმარისად მქონენი, მდიდარნი იყოთ ყოველ კეთილ საქმეში.

როგორც სწერია: „გაფანტა, ღარიბებს დაურიგა, მისი სიმართლე რჩება საუკუნოდ.“

ხოლო ის, ვინც თესლს აძლევს მთესველს და პურს — საჭმელად, მოგცემთ და გაამრავლებს თქვენს თესლს და გაზრდის თქვენი სიმართლის ნაყოფთ:

ყველაფერში გამდიდრდებით ყოველგვარი ხელგაშლილობისათვის, რაც ჩვენს მიერ ღვთისადმი მადლიერებას გამოიწვევს.

ვინაიდან ამ საქმის სამსახური არა მარტო ავსებს წმიდათა ნაკლებობას, არამედ უხვობს კიდეც ღვთისადმი მრავალი მადლიერებით.

ამ სამსახურის გამოცდილებით ადიდებენ ღმერთს თქვენს მიერ ქრისტეს სახარების მორჩილი აღიარებისათვის, აგრეთვე ხელგაშლილობისათვის მათთან და ყველასთან თანაზიარებაში.

ხოლო ისინი, როცა ლოცულობენ თქვენთვის, შემოგნატრიან თქვენ ღვთის მადლისათვის, რომელიც თქვენში მომეტებულად არის.

მადლობა ღმერთს მისი აურაცხელი ნიჭისათვის.

თავად მე, პავლე, მოგიწოდებთ ქრისტესმიერი თვინიერებით და კეთილგანწყობით — მე, რომელიც თქვენთან პირისპირ მყოფი თავმდაბალი ვარ, შორიდან კი — კადნიერი, —

და გევედრებით, რომ ჩემი მოსვლისას არ დამჭირდეს სიმკაცრე, რომლის გამოყენებას ვფიქრობ ზოგიერთების მიმართ, ვისაც ჰგონია, თითქოს ხორცის მიხედვით დავდიოდეთ.

ვინაიდან, თუმცა ხორცში დავდივართ, ხორციელად არ ვიბრძვით.

ვინაიდან ჩვენი საბრძოლო იარაღი ხორციელი არ არის, არამედ არის ღვთიური ძლიერება სიმაგრეთა დასანგრევად.

იმით ვამხობთ ზრახვებს და ყოველ სიმაღლეს, რომელიც აღმართულია ღვთის ცოდნის წინააღმდეგ, და ვატყვევებთ ყოველგვარ აზრს ქრისტესთვის დასამორჩილებლად.

და მზად ვართ შური ვიძიოთ ყოველგვარ ურჩობაზე, როცა თქვენი მორჩილება აღსრულდება.

შეხედეთ იმას, რაც თქვენს წინაშეა. ვისაც სჯერა, რომ ქრისტესია, თვითონვე დაფიქრდეს, რომ როგორც თავად არის ქრისტესი, ასევე ჩვენც ქრისტესნი ვართ.

და თუ უფრო მეტად დავიკვეხნი ჩვენი ხელმწიფებით, რომელიც უფალმა მოგვცა ასაშენებლად და არა თქვენს დასაქცევად, არ შევრცხვები.

ამიტომ არ მოგეჩვენოთ, თითქოს გემუქრებოდეთ წერილებით.

ამბობენ: წერილებში ის მძიმე და ძლიერიაო, მაგრამ როდესაც პირადად იმყოფება, სუსტია და მისი სიტყვაც არარაობააო.

დაე, იცოდეს ასეთმა, რომ, როგორებიც სიტყვებით ვართ წერილებში არყოფნისას, ისეთივე ვართ საქმეში თქვენთან ყოფნისას.

ვინაიდან ვერ ვბედავთ დავუპირისპირდეთ, ანდა შევედაროთ იმათ, რომელთაც თავი მოაქვთ: ისინი უჭკუობით თავისი თავით ზომავენ თავს და თავიანთ თავს თავის თავთან ადარებენ.

ხოლო ჩვენ უზომოდ არ დავიკვეხნით, არამედ იმ ზომით, რა ხვედრიც ღმერთმა გვიწილადა, რომ თქვენამდე მოვაღწიოთ.

ვინაიდან, ჩვენ ხომ მეტისმეტად არ ვიძაბებით, თითქოს არ მოგვეღწიოს თქვენამდე, იმიტომ, რომ თქვენამდეც მოვაღწიეთ ქრისტეს სახარებით.

უზომოდ არ ვიკვეხნით სხვისი შრომით, მაგრამ იმედი გვაქვს, რომ თქვენი რწმენის ზრდის კვალობაზე უხვად გავადიდებთ თქვენში ჩვენს ხვედრს.

რათა თქვენს იქითაც ვახაროთ და არ ვიკვეხნიდეთ იმით, რაც უკვე გამზადებულია სხვათა ხვედრში.

ვინც იკვეხნის, უფლით დაიკვეხოს.

ვინაიდან, ის კი არ არის მოწონებული, ვინც თავს იქებს, არამედ — ვისაც უფალი აქებს.